POL Politiek
Discussies en diepgaande gesprekken over de politiek in de breedste zin van het woord kun je hier voeren.
Of capabele specialisten acceptabele doelstellingen en methoden kiezen, is subjectief. Wat voor de ene leek een acceptabele methode en acceptabel doel is, is dit voor de andere niet. Het oerwoud aan regelgeving ontstaat inderdaad doordat men huurders en kopers apart wil benaderen en de ene partij opkomt voor de kopersbelangen, terwijl de andere opkomt voor de huurdersbelangen. Als je een woningmarktonafhankelijk beleid nastreeft, dan kun je je dus beter richten op de inkomenspolitiek, hoewel je dan wel moet accepteren dat een 65-jarige in een huurwoning - ondanks hetzelfde inkomen - een ander besteedbaar inkomen heeft dan een 65-jarige in een afbetaalde koopwoning. Voor de een is dit een logische uitkomst van een woningmarktonafhankelijk inkomensbeleid, voor de ander is dit ongelijkheid en schadelijk.quote:Op maandag 13 maart 2017 14:54 schreef deelnemer het volgende:
[..]
Hoe men het regelt laat ik graag over aan capabele specialisten. Maar alleen als deze ook de acceptabele doelstellingen en methoden kiezen. De oerwouden aan regelingen zijn vaak het gevolg van de voortdurende strijd van actoren met tegengestelde intenties. Welk percentage mensen ondersteuning behoeven, hangt o.a. af van de mate waarin er kunstmatig schaarste gecreeerd wordt, er geen grens is aan de winst die erop gemaakt mag worden.
De criteria voor nieuwe toetreders mogen dan niet zo ruim zijn, maar de woningvoorraad is nog wel zo. Met andere woorden, ca. 30% van het totale woningaanbod richt zich op een klein deel van de vragers naar woonruimte. Dat er lange wachtrijen zijn, wil niet zeggen dat iedereen op zo'n wachtrij per definitie buiten de sociale woningbouw niet woont of geen kans heeft op woonruimte in het vrije segment.quote:Zo ruim zijn de criteria niet:
[..]
We pesten dus huurders in de vrije huursector, niet de arme bijstandontvangers (die krijgen netto nog steeds subsidie, ook woninggerelateerd) en ook niet de rijke villabewoners (die dragen netto nog steeds bij aan de samenleving, alleen minder dan 52%).quote:Lezen:
[..]
klopt. Dat komt omdat we huurders pesten en kopers belonen.
Hoe kun je woonlasten los willen zien van het algemene inkomensplaatje en in dezelfde post stellen dat mensen met een laag inkomen huurtoeslag moeten krijgen, om niet als enigen het volle pond te hoeven betalen? Dan koppel je dus bewust inkomen aan woningmarktsubsidie en daarmee kan ik het cirkeltje rond maken door de ontvangsten voor HRA af te zetten tegen tegen de afdracht van de ontvangers, wat inderdaad regressief werkt, terwijl huurtoeslag de progressie versterkt. Uiteindelijk kan de conclusie niet anders zijn, dan dat de middeninkomens het minste voordeel genieten terwijl mensen onder- of bovenaan de vastgoedladder de vruchten plukken.quote:Het gaat hier om de uitgaven aan woonlasten, gegeven hoe we dat georganiseerd hebben; niet om het algemene inkomensplaatje en hoe fair die tot stand komt.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Natuurlijk is het subjectief. Objectief gezien, is er geen voorkeur voor levend of dood zijn. Maar er is een brede consensus onder de levenden voor de optie levend. Zeker, de doden hebben geen inspraak gehad en de levenden zijn subjectief.quote:Op maandag 13 maart 2017 15:49 schreef GSbrder het volgende:
[..]
Of capabele specialisten acceptabele doelstellingen en methoden kiezen, is subjectief. Wat voor de ene leek een acceptabele methode en acceptabel doel is, is dit voor de andere niet. Het oerwoud aan regelgeving ontstaat inderdaad doordat men huurders en kopers apart wil benaderen en de ene partij opkomt voor de kopersbelangen, terwijl de andere opkomt voor de huurdersbelangen. Als je een woningmarktonafhankelijk beleid nastreeft, dan kun je je dus beter richten op de inkomenspolitiek, hoewel je dan wel moet accepteren dat een 65-jarige in een huurwoning - ondanks hetzelfde inkomen - een ander besteedbaar inkomen heeft dan een 65-jarige in een afbetaalde koopwoning. Voor de een is dit een logische uitkomst van een woningmarktonafhankelijk inkomensbeleid, voor de ander is dit ongelijkheid en schadelijk.
Een woonmarkt onafhankelijk beleid lijkt mij onwenselijk. Woonlasten zijn voor velen de grootste structurele uitgave in hun leven. Net zoals de waarde van de totale woningvoorraad het grootste vermogen van het land is. Daarom verdient het speciale aandacht.
Het voordeel van een 65 jarige die zijn huis heeft kunnen aflossen, zie je weinig terug in de maandlast-vergelijkingen tussen de opties die een starter heeft. Als je alleen de rentelasten van een koper vergelijkt met de huur van een huurder, dan heeft de koper nog het voordeel van de ontwaarding van de hoofdsom door inflatie. Dat voordeel hebben wooncorporaties ook. Die zouden dat terug moeten geven aan de huurder. Ik vraag me af hoeveel huurverlaging daarmee te behalen is.
Moedwillig gecreeerde schaarste geeft inderdaad problemen.quote:[..]
De criteria voor nieuwe toetreders mogen dan niet zo ruim zijn, maar de woningvoorraad is nog wel zo. Met andere woorden, ca. 30% van het totale woningaanbod richt zich op een klein deel van de vragers naar woonruimte. Dat er lange wachtrijen zijn, wil niet zeggen dat iedereen op zo'n wachtrij per definitie buiten de sociale woningbouw niet woont of geen kans heeft op woonruimte in het vrije segment.
De rijken dragen geen 52% bij; 52% is de hoogste belastingschijf. Wil je de bijdrage van de rijksten gelijktrekken met die van de armsten? Dat lijkt mij een dwaze doelstelling. Een subjectief oordeel, maar toch.quote:[..]
We pesten dus huurders in de vrije huursector, niet de arme bijstandontvangers (die krijgen netto nog steeds subsidie, ook woninggerelateerd) en ook niet de rijke villabewoners (die dragen netto nog steeds bij aan de samenleving, alleen minder dan 52%).
Half progressief, want het loopt niet door. Bij de nog hogere inkomens begint de subsidie weer op gang te komen.quote:[..]
Hoe kun je woonlasten los willen zien van het algemene inkomensplaatje en in dezelfde post stellen dat mensen met een laag inkomen huurtoeslag moeten krijgen, om niet als enigen het volle pond te hoeven betalen? Dan koppel je dus bewust inkomen aan woningmarktsubsidie en daarmee kan ik het cirkeltje rond maken door de ontvangsten voor HRA af te zetten tegen tegen de afdracht van de ontvangers, wat inderdaad regressief werkt, terwijl huurtoeslag de progressie versterkt. Uiteindelijk kan de conclusie niet anders zijn, dan dat de middeninkomens het minste voordeel genieten terwijl mensen onder- of bovenaan de vastgoedladder de vruchten plukken.
The view from nowhere.
Uiteindelijk blijft het een gevecht in de achterhoede. Corporaties hun bezit commercieler laten waarderen, meer baten meenemen dan enkel de cashflow voor hun operationele activiteiten of bezit niet in 50 jaar afwaarderen naar 0 (historische kostprijs), maar op marktwaarde waarderen zijn allemaal stapjes die de afgelopen jaren al zijn ondernomen. Toch zie je dat bijvoorbeeld een verhuurdersheffing wordt aangegrepen om te stellen dat de huurders dat één op één voor hun rekening hebben gekregen, terwijl corporaties ook toegeven door de verhuurdersheffing minder te zijn gaan investeren in wijken en buurten en meer woningen hebben verkocht op de vrije markt. In dat opzicht betalen kopers van voormalige corporatiewoningen ook de verhuurdersheffing en commerciële beleggers in woningen ook.quote:
[..]
Natuurlijk is het subjectief. Objectief gezien, is er geen voorkeur voor levend of dood zijn. Maar er is een brede consensus onder de levenden voor de optie levend. Zeker, de doden hebben geen inspraak gehad en de levenden zijn subjectief.
Een woonmarkt onafhankelijk beleid lijkt mij onwenselijk. Woonlasten zijn voor velen de grootste structurele uitgave in hun leven. Net zoals de waarde van de totale woningvoorraad het grootste vermogen van het land is. Daarom verdient het speciale aandacht.
Het voordeel van een 65 jarige die zijn huis heeft kunnen aflossen, zie je weinig terug in de maandlast-vergelijkingen tussen de opties die een starter heeft. Als je alleen de rentelasten van een koper vergelijkt met de huur van een huurder, dan heeft de koper nog het voordeel van de ontwaarding van de hoofdsom door inflatie. Dat voordeel hebben wooncorporaties ook. Die zouden dat terug moeten geven aan de huurder. Ik vraag me af hoeveel huurverlaging daarmee te behalen is.
Toch is het bekijken van de bevolking in termen van koper, huurder of sociale huurder wat statisch en ook niet bevorderlijk voor een doelmatige overheid met de goede inzet van belastinginkomsten. Immers, ondanks dat kopers grosso modo beter af zijn (na bijvoorbeeld 40 jaar) dan huurders, zullen er partijen zijn die opkomen voor de belangen van de kopers en het eigen woningbezit willen stimuleren. Bijvoorbeeld de VVD. Zou je het loslaten van kopers of huurders en het sec op inkomsten willen richten, dan kun je beter de solidariteit aanspreken en krijg je ook minder groepen die tussen wal en schip vallen. Huurders in het vrije huursegment kunnen een vergelijkbaar inkomen hebben als een koper, maar het scheelt honderden euro's HRA per jaar. Allemaal prima argumenten voor het loslaten van inkomenspolitiek in de woningmarkt.
Die schaarste zorgt er ook weer aardig voor dat gemeenten inkomsten kunnen trekken uit de uitgifte van vrije bouwkavels, dus woningkopers zorgen ervoor dat huurders minder gemeentelijke heffingen kunnen afdragen. Het geeft zeker problemen, maar zoals met alle NIMBY's voelen ook weinig mensen voor een minder restrictief overheidsbeleid met een wildgroei van bouwwerkzaamheden, puur omdat dit de prijzen drukt.quote:Moedwillig gecreeerde schaarste geeft inderdaad problemen.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Je zou verwachten dat het bouwjaar in de huizenvoorraad van een woonbouw vereniging vrij evenwichtig over de jaren gespreid is. Dan zou je verwachten dat de huurprijs in de sociale woningbouw jaren achterloopt op de prijs in de vrije sector, die op de nieuwprijs (de marge) gebaseerd is.quote:
[..]
Uiteindelijk blijft het een gevecht in de achterhoede. Corporaties hun bezit commercieler laten waarderen, meer baten meenemen dan enkel de cashflow voor hun operationele activiteiten of bezit niet in 50 jaar afwaarderen naar 0 (historische kostprijs), maar op marktwaarde waarderen zijn allemaal stapjes die de afgelopen jaren al zijn ondernomen. Toch zie je dat bijvoorbeeld een verhuurdersheffing wordt aangegrepen om te stellen dat de huurders dat één op één voor hun rekening hebben gekregen, terwijl corporaties ook toegeven door de verhuurdersheffing minder te zijn gaan investeren in wijken en buurten en meer woningen hebben verkocht op de vrije markt.
Nee, de kopers betalen een prijs die niet anders zijn dan de marktwaarde, tenzij de koper een voordeeltje wordt gegund.quote:In dat opzicht betalen kopers van voormalige corporatiewoningen ook de verhuurdersheffing en commerciële beleggers in woningen ook.
De verhuurdersheffing is een belasting op de huurders van sociale woningen. Hoe kan het dat er geld uit de sociale woningbouw gehaald wordt in de vorm van verhuurdersheffing? Verrassend, 'sociale' betekent meestal dat er gemeenschapsgeld bij moet.
De huurtoeslag is er ook voor huurders in de vrije sector.
Dat doen we al. De HRA wordt door VVD 'ers vaak verdedigd als een compensatie voor de hoge IB.quote:Toch is het bekijken van de bevolking in termen van koper, huurder of sociale huurder wat statisch en ook niet bevorderlijk voor een doelmatige overheid met de goede inzet van belastinginkomsten. Immers, ondanks dat kopers grosso modo beter af zijn (na bijvoorbeeld 40 jaar) dan huurders, zullen er partijen zijn die opkomen voor de belangen van de kopers en het eigen woningbezit willen stimuleren. Bijvoorbeeld de VVD. Zou je het loslaten van kopers of huurders en het sec op inkomsten willen richten, dan kun je beter de solidariteit aanspreken en krijg je ook minder groepen die tussen wal en schip vallen. Huurders in het vrije huursegment kunnen een vergelijkbaar inkomen hebben als een koper, maar het scheelt honderden euro's HRA per jaar. Allemaal prima argumenten voor het loslaten van inkomenspolitiek in de woningmarkt.
Als je solidair wilt zijn, dan heeft de staat ook een herverdelingsfunctie. Daarvoor heb je criteria nodig om relevante verschillen in situatie te kunnen onderscheidingen. Woonlasten zijn daar een onderdeel van.
Daarvoor is er een begrip 'besteedbaar inkomen' nodig. Het inkomen minus basale en onvermijdbare kosten. Zijn woonlasten een vrij besteedbaar inkomen? Of is een een huis en zijn locatie teveel een deel van iemands persoonlijke levenssfeer en / of gekoppeld aan iemands werkplek. Sommige mogelijke transacties raken zozeer aan de kern van iemands bestaan, dat een vrije markt benadering destructief wordt. Wonen en arbeid zijn belangrijke fundamenten in het bestaan van mensen en kunnen niet louter als een markt benaderd worden. Maar dat krijg je wel als je alle onderscheidingen loslaat.
Als het restrictieve beleid om die reden wenselijk acht, dan betalen we ook met zijn allen voor die keuze. Maar stel dat dit boven iemands budget ligt? Mag een meerderheid een minderheid in de armoede drukken?quote:[..]
Die schaarste zorgt er ook weer aardig voor dat gemeenten inkomsten kunnen trekken uit de uitgifte van vrije bouwkavels, dus woningkopers zorgen ervoor dat huurders minder gemeentelijke heffingen kunnen afdragen. Het geeft zeker problemen, maar zoals met alle NIMBY's voelen ook weinig mensen voor een minder restrictief overheidsbeleid met een wildgroei van bouwwerkzaamheden, puur omdat dit de prijzen drukt.
The view from nowhere.
Waarom zou de koopprijs van woningbouwjaren achterlopen op die van nieuwbouwwoningen?quote:
[..]
Je zou verwachten dat het bouwjaar in de huizenvoorraad van een woonbouw vereniging vrij evenwichtig over de jaren gespreid is. Dan zou je verwachten dat de huurprijs in de sociale woningbouw jaren achterloopt op de prijs in de vrije sector, die op de nieuwprijs (de marge) gebaseerd is.
Volgens mij vergeet je nu de locatie-aspecten. Een jaren '30-woning kan ook meer waard zijn dan een Vinex-huis.
Dat geld wordt dus niet uitsluitend onttrokken aan de sociale woningbouw. Iemand kan natuurlijk prima een woning verhuren met een markthuur beneden de 710,68 per maand. Half Limburg en Zeeland staan er vol mee, ook al zit daar een for-profit belegger achter. Huurtoeslag voor huurders in de vrije sector? Ik vraag me af of je wel begrijpt waar we het hier over hebben, er rammelen te veel onderdelen aan je verhaal.quote:Nee, de kopers betalen een prijs die niet anders zijn dan de marktwaarde, tenzij de koper een voordeeltje wordt gegund.
De verhuurdersheffing is een belasting op de huurders van sociale woningen. Hoe kan het dat er geld uit de sociale woningbouw gehaald wordt in de vorm van verhuurdersheffing? Verrassend, 'sociale' betekent meestal dat er gemeenschapsgeld bij moet.
De huurtoeslag is er ook voor huurders in de vrije sector.
Als je wil dat de HRA uit de IB gaat, maar de huurtoeslag er in blijft, dan pleit je in feite voor een meer progressief stelsel. Logisch dat de VVD zich daar tegen verzet en partijen als de SP daar voorstander van zijn, maar daarmee creer je dus een extra discussiepunt wat, als je het zo efficient mogelijk wil inrichten, de herverdelingsfunctie eerder in de weg staat, dan dat het deze functie helpt.quote:Dat doen we al. De HRA wordt door VVD 'ers vaak verdedigd als een compensatie voor de hoge IB.
Als je solidair wilt zijn, dan heeft de staat ook een herverdelingsfunctie. Daarvoor heb je criteria nodig om relevante verschillen in situatie te kunnen onderscheidingen. Woonlasten zijn daar een onderdeel van.
Daarmee zou je dus in feite toemoeten naar een locatieafhankelijke belasting. Immers, het is oneerlijk om mensen in hartje Amsterdam een vergelijkbare uitkering te verstrekken op zo'n dure plek als iemand in de periferie. Wil je alle Nederlandse burgers gelijk behandelen, dan moet het niet uitmaken of iemand in Amsterdam woont of in Limburg. Daarnaast kun je wel NIBUD-achtige richtlijnen opstellen, maar er zullen altijd mensen bestaan die zich daar weinig van aantrekken. WIl je het dan ook voorkomen dat iemand met een bijstandsuitkering een Amsterdamse sociale huurwoning betrekt, simpelweg omdat ook zo'n sociale huurwoning voor zo iemand te duur is? Dan ga je in feite de gentrificatie versnellen, doordat je van mening bent dat je wonen niet als markt moet benaderen en het inkomen (en/of de respectievelijke inkomensbelasting) afhankelijk moet maken van de plek waar een burger kiest te wonen.quote:Daarvoor is er een begrip 'besteedbaar inkomen' nodig. Het inkomen minus basale en onvermijdbare kosten. Zijn woonlasten een vrij besteedbaar inkomen? Of is een een huis en zijn locatie teveel een deel van iemands persoonlijke levenssfeer en / of gekoppeld aan iemands werkplek. Sommige mogelijke transacties raken zozeer aan de kern van iemands bestaan, dat een vrije markt benadering destructief wordt. Wonen en arbeid zijn belangrijke fundamenten in het bestaan van mensen en kunnen niet louter als een markt benaderd worden. Maar dat krijg je wel als je alle onderscheidingen loslaat.
Ik ga niet in de verantwoordelijkheidsverdeling mee die jij ziet. In mijn ogen is niet de meerderheid schuldig aan het in de armoede drukken van de minderheid, dat is de omgedraaide wereld. Vergelijkbaar met stellen dat voedselbanken ervoor zorgen dat de huren stijgen, want het aan huren te besteden inkomen neemt toe doordat men minder boodschappen hoeft te doen.quote:Als het restrictieve beleid om die reden wenselijk acht, dan betalen we ook met zijn allen voor die keuze. Maar stel dat dit boven iemands budget ligt? Mag een meerderheid een minderheid in de armoede drukken?
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Gaat niet alleen om de actuele koopprijs, maar ook om de oorspronkelijk koopprijs. Dat wordt relevant voor een non-profit organisatie. De sterke stijging van de huizenprijzen moet zich toch vertalen in een lagere huurprijs in een non-profit organisatie.quote:
[..]
Waarom zou de koopprijs van woningbouwjaren achterlopen op die van nieuwbouwwoningen?
Volgens mij vergeet je nu de locatie-aspecten. Een jaren '30-woning kan ook meer waard zijn dan een Vinex-huis.
De sociale huurwoningen die niet onder een woonvereniging vallen, maar een for-profit organisatie..quote:[..]
Dat geld wordt dus niet uitsluitend onttrokken aan de sociale woningbouw. Iemand kan natuurlijk prima een woning verhuren met een markthuur beneden de 710,68 per maand. Half Limburg en Zeeland staan er vol mee, ook al zit daar een for-profit belegger achter. Huurtoeslag voor huurders in de vrije sector? Ik vraag me af of je wel begrijpt waar we het hier over hebben, er rammelen te veel onderdelen aan je verhaal.
Als mensen het niet eens zijn over de doelstelling, dan is discusieeren over de juiste route raar. Dat wordt uiteindelijk toch een discussie over de doelstellingen.quote:[..]
Als je wil dat de HRA uit de IB gaat, maar de huurtoeslag er in blijft, dan pleit je in feite voor een meer progressief stelsel. Logisch dat de VVD zich daar tegen verzet en partijen als de SP daar voorstander van zijn, maar daarmee creer je dus een extra discussiepunt wat, als je het zo efficient mogelijk wil inrichten, de herverdelingsfunctie eerder in de weg staat, dan dat het deze functie helpt.
Dit is een groot probleem. Beide kanten aan deze kwestie hebben een punt. Een extreem standpunt is onwenselijk.quote:[..]
Daarmee zou je dus in feite toemoeten naar een locatieafhankelijke belasting. Immers, het is oneerlijk om mensen in hartje Amsterdam een vergelijkbare uitkering te verstrekken op zo'n dure plek als iemand in de periferie. Wil je alle Nederlandse burgers gelijk behandelen, dan moet het niet uitmaken of iemand in Amsterdam woont of in Limburg. Daarnaast kun je wel NIBUD-achtige richtlijnen opstellen, maar er zullen altijd mensen bestaan die zich daar weinig van aantrekken. WIl je het dan ook voorkomen dat iemand met een bijstandsuitkering een Amsterdamse sociale huurwoning betrekt, simpelweg omdat ook zo'n sociale huurwoning voor zo iemand te duur is? Dan ga je in feite de gentrificatie versnellen, doordat je van mening bent dat je wonen niet als markt moet benaderen en het inkomen (en/of de respectievelijke inkomensbelasting) afhankelijk moet maken van de plek waar een burger kiest te wonen.
[..]
Ik ga niet in de verantwoordelijkheidsverdeling mee die jij ziet. In mijn ogen is niet de meerderheid schuldig aan het in de armoede drukken van de minderheid, dat is de omgedraaide wereld. Vergelijkbaar met stellen dat voedselbanken ervoor zorgen dat de huren stijgen, want het aan huren te besteden inkomen neemt toe doordat men minder boodschappen hoeft te doen.
The view from nowhere.
Klopkoek, ga je nog antwoorden? Of trek je je keutel in?
quote:Op zondag 12 maart 2017 17:22 schreef Pietverdriet het volgende:
[..]
Wie subsideren HFCS in Europa? En waar zit er een overdaad van in?
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Een non-profit organisatie moet ook waarderen op marktwaarde. Woningen zijn bijna nooit helemaal afgewaardeerd naar nul, meestal rest grondwaarde minus sloopkosten, maar vaak een stuk meer dan dat.quote:
[..]
Gaat niet alleen om de actuele koopprijs, maar ook om de oorspronkelijk koopprijs. Dat wordt relevant voor een non-profit organisatie. De sterke stijging van de huizenprijzen moet zich toch vertalen in een lagere huurprijs in een non-profit organisatie.
De vrije sector zijn alle niet-sociale huurwoningen. Daarvoor dus nooit huurtoeslag.quote:De sociale huurwoningen die niet onder een woonvereniging vallen, maar een for-profit organisatie..
De sociale huursector zijn woningen van woningcorporaties, maar ook van for-profit eigenaren.
Uiteindelijk zijn het dus overlappende Venn-diagrammen, maar niet 100% overlappend.
Het is wel zuiver wanneer je een discussie over inkomensgelijkheid bij de inkomens houdt en niet wil verplaatsen naar het woningbezit. Dat geldt zowel voor de belangenbehartigers van de (huidige) ongelijkheid, zoals de VVD, als de advocaten van meer gelijkheid, zoals de SP. Zouden zij de woningmarkt niet tot strijdveld bombarderen, dan zou er een hoop meer voor elkaar gekregen kunnen worden door het te beperken tot inkomenspolitiek.quote:Als mensen het niet eens zijn over de doelstelling, dan is discusieeren over de juiste route raar. Dat wordt uiteindelijk toch een discussie over de doelstellingen.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Uiteraard, als wat je sloopt waarde heeft is de marktwaarde ervan zelfs hoger dan de grondprijs.quote:
[..]
Een non-profit organisatie moet ook waarderen op marktwaarde. Woningen zijn bijna nooit helemaal afgewaardeerd naar nul, meestal rest grondwaarde minus sloopkosten, maar vaak een stuk meer dan dat.
Zo is dat. Het is wel vreemd waar een for-profit eigenaar deze non-profit sector in beheer heeft.quote:[..]
De vrije sector zijn alle niet-sociale huurwoningen. Daarvoor dus nooit huurtoeslag.
De sociale huursector zijn woningen van woningcorporaties, maar ook van for-profit eigenaren.
Uiteindelijk zijn het dus overlappende Venn-diagrammen, maar niet 100% overlappend.
Het is in mijn ogen meer aanval (VVD / CDA) en verdediging (SP) geweest. Dat is je voorstel voor inkomenspolitiek ook.quote:Het is wel zuiver wanneer je een discussie over inkomensgelijkheid bij de inkomens houdt en niet wil verplaatsen naar het woningbezit. Dat geldt zowel voor de belangenbehartigers van de (huidige) ongelijkheid, zoals de VVD, als de advocaten van meer gelijkheid, zoals de SP. Zouden zij de woningmarkt niet tot strijdveld bombarderen, dan zou er een hoop meer voor elkaar gekregen kunnen worden door het te beperken tot inkomenspolitiek.
The view from nowhere.
Het is vreemd dat de overheid alles met een bepaalde huurklasse, ondanks hoe de eigenaar het heeft verkregen, tot de non-profit sector heeft gebombardeerd.quote:
[..]
Zo is dat. Het is wel vreemd waar een for-profit eigenaar deze non-profit sector in beheer heeft.
Zal afhangen van hoe je er naar kijkt. Ik zie het al als een hele handreiking door te stellen dat er naar een progressievere inkomstenbelasting mag worden gekeken.quote:Het is in mijn ogen meer aanval (VVD / CDA) en verdediging (SP) geweest. Dat is je voorstel voor inkomenspolitiek ook.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Ook hier maar dat uitstekende artikel uit het FDtwitter:_basjacobs twitterde op dinsdag 14-03-2017 om 01:39:39 Trading Health Care for the Poor for Tax Cuts for the Rich - NYT Editorial: https://t.co/I7ArfH6xJT reageer retweet
Trading Health Care for the Poor for Tax Cuts for the Rich - NYT Editorial: quote:Versobering van de verzorgingsstaat heeft sociale scheidslijnen verscherpt
‘Nederlanders zijn niet zo egoïstisch geworden als wel wordt verondersteld’, zegt Cok Vrooman, onderzoeker bij het Sociaal en Cultureel Planbureau. Maar wie nu in een uitkering belandt, is wel een stuk slechter af dan 35 jaar geleden, constateert de socioloog. De afgenomen inkomensbescherming baart hem zorgen.
Vrooman uitte zijn zorgen in de oratie ‘Meedoen in onzekerheid’ , uitgesproken toen hij in maart de bijzondere leerstoel sociale zekerheid en participatie aanvaardde. Sinds kort werkt de hoofdonderzoeker arbeid en publieke voorzieningen bij het SCP één dag in de week aan de Universiteit Utrecht.
Voor zijn inaugurele rede onderzocht hij welke gevolgen veranderingen in de sociale zekerheid en op de arbeidmarkt hebben gehad voor de inkomens- en werkzekerheid van Nederlanders. En in het verlengde hiervan hoe dit de sociale opdeling en het maatschappelijk ongenoegen onder Nederlanders heeft beïnvloed.
Uit het onderzoek blijkt dat de inkomenszekerheid zich verschillend heeft ontwikkeld voor de beroepsbevolking en de gepensioneerden. Voor Nederlanders tussen de 18 en 64 jaar daalde inkomenszekerheid na 1990. Op een schaal van één tot en met tien bedroeg het rapportcijfer destijds een 7,5. In 2015 was dit teruggelopen naar een 4,7. Het cijfer is gebaseerd op tal van kenmerken van collectieve inkomensarrangementen, zoals de hoogte en de duur van een uitkering. Gepensioneerden daarentegen, zagen hun inkomenszekerheid juist toenemen. Van een al hoge 8,7 in 1980 steeg het rapportcijfer naar een 9,5 in 2015.
Werkzekerheid
De verminderde inkomenszekerheid voor de potentiële beroepsbevolking is volgens Vrooman vooral problematisch omdat in dezelfde periode ook de werkzekerheid afbrokkelde. Terwijl de inkomensbescherming afnam als gevolg van overheidsbeleid, werd werk onzekerder door veranderingen op de arbeidsmarkt. Arbeidsovereenkomsten voor onbepaalde tijd maakten plaats voor tijdelijke en flexibele contracten; het aantal zelfstandigen nam een hoge vlucht.
Om 'spijkerhard' aan te tonen dat de toegenomen inkomens- en werkonzekerheid hebben bijgedragen aan de opdeling van de samenleving, zijn preciezere gegevens nodig, zegt Vrooman. Maar de onderzoeker denkt wel dat dit is gebeurd.
Precariaat
Het SCP onderscheidde in 2014 zes groepen binnen de Nederlandse bevolking. Die hebben in meer of mindere mate toegang tot hulpbronnen en leven deels in hun eigen werelden. Zo hebben leden van de gevestigde bovenlaag bijna geen contact met Nederlanders die tot het 'precariaat' behoren. Het wetenschappelijk instituut van regering en parlement introduceerde dit begrip voor burgers met een lage opleiding, geen werk en weinig geld, die bovendien sociaal en cultureel op achterstand staan. De 'onzekere werkenden' vormen een tweede groep aan de onderkant. Zij staan aan de rand van de arbeidsmarkt en hebben weinig zelfvertrouwen.
Door de gestaag afnemende inkomens- en arbeidszekerheid tekenen deze twee groepen zich scherper af in de samenleving, aldus Vrooman. Een derde groep, de 'comfortabel gepensioneerden', is door hogere aanvullende pensioenen materieel juist beter af dan in 1980.
Angelsaksische invloed
De aanpassingen in de sociale zekerheid werden aanvankelijk ingegeven door kostenoverwegingen. In de jaren tachtig was sprake van ad-hocbezuinigingen, waarbij oudere werknemers werden ontzien. Vanaf de jaren negentig werd activering het leidende principe. Werk, werk, werk was het motto en financiële prikkels het instrument om arbeidsdeelname te bevorderen. Dit leidde bijvoorbeeld tot de moeizame tot stand gekomen versobering van de arbeidsongeschiktheidsregelingen.
Het resultaat van de reeks ingrepen is een verzorgingsstaat die activeert à la Zweden, maar dan met karige uitkeringen die Angelsaksische invloed verraden, vat de hoogleraar de huidige stand van zaken samen.
De afnemende bescherming duidt volgens Vrooman niet op minder solidariteit onder Nederlanders. 'Dat wordt door politici wel vaak verondersteld, maar het blijkt niet uit onderzoek. In een recente SCP-studie zagen we bijvoorbeeld dat mensen sterk hechten aan solidariteit tussen de deelnemers aan pensioenfondsen. Wat wel is veranderd, is de dominante beleidsideologie.’
Basisinkomen
Uit een onderzoek van SCP en Centraal Planbureau kwam naar voren dat de arbeidsmarktvooruitzichten voor laagopgeleiden tot 2025 niet gunstig zijn. Als er geen nieuw beleid komt, groeit hun achterstand: zij belanden vaker in een kwetsbare baan, werkloosheid en armoede nemen toe. Als de neergaande lijn in de inkomens- en werkzekerheid van de afgelopen 35 jaar doorzet, krijgen het precariaat en de onzekere werkenden het nog zwaarder te verduren. Vrooman noemt dat 'zorgwekkend': ‘De sociale opdeling wordt versterkt en ook het maatschappelijk ongenoegen kan groeien.'
Blindelings uitkeringen verruimen en verhogen biedt volgens hem geen soelaas. Het veelbesproken basisinkomen is geen oplossing voor het probleem dat sommige bevolkingsgroepen niet of nauwelijks participeren in de samenleving, zegt hij.
Vrooman: 'Beleidsmakers moeten de verhouding tussen inkomenszekerheid, werkzekerheid en maatschappelijke participatie opnieuw doordenken en optimaliseren. De invulling is een politieke keus, maar dit zou kunnen met een inkomen dat maatschappelijk nuttige inzet beloont. Via zo'n conditioneel participatie-inkomen kunnen we bevorderen dat er een goede afweging komt tussen inkomenszekerheid en betaald werk, mantelzorg, scholing en vrijwilligerswerk.’
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
https://www.ft.com/content/f9c2f130-08ad-11e7-ac5a-903b21361b43quote:That report quoted Willy Brandt as having said, just before he stepped down as West Germany’s chancellor in 1974 that: “Western Europe has only 20 or 30 more years of democracy left in it; after that it will slide, engineless and rudderless, under the surrounding sea of dictatorship, and whether the dictation comes from a politburo [technocracy] or junta will not make that much difference.”
Vooruitziende blik door de SPD leider. Neoliberalisme was al reeds één jaar in opmars.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Gisteren weer duidelijk geworden dat we sidderen onder een gruwelijke dictatuurquote:
[..]
https://www.ft.com/content/f9c2f130-08ad-11e7-ac5a-903b21361b43
Vooruitziende blik door de SPD leider. Neoliberalisme was al reeds één jaar in opmars.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
http://econintersect.com/(...)hp?post=201703100119
http://www.latimes.com/lo(...)12#nt=tertiarynavbar
http://www.latimes.com/lo(...)12#nt=tertiarynavbar
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Weer slechts linksdumpjes, kloppie, is een discussie te moeilijk?
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Hier nog een fijne linkdump:
0quote:Bizarre Britse draaideur: ex-minister van Financiën wordt hoofdredacteur - rtlz.nl
Het is een beetje alsof Jeroen Dijsselbloem hoofdredacteur wordt van het Financieele Dagblad, ondertussen gewoon in de Tweede Kamer blijft zitten en ook nog adviseur is van Robeco. Het klinkt gek, maar in Groot-Brittannië gebeurt het gewoon.
#Ophef in Groot-Britannië om een bizarre carrièremove van George Osborne. Hij was minister van Financiën, is nog altijd kamerlid en is benoemd tot hoofdredacteur van de krant de Evening Standard. De krant richt zich op Londen, nationaal en internationaal nieuws. Met extra aandacht voor de the City, nu nog het financiële centrum van Europa.
Osborne staat nu niet alleen met één been in de politiek en de ander in de journalistiek. Een derde been staat ook nog in de financiële sector, aangezien hij in januari is benoemd tot senior adviseur van vermogensbeheerder BlackRock.
De reacties op de aanstelling zijn niet mals. Tegen Buzzfeed zegt een insider bij de Evening Standard: "Ik ben persoonlijk gebroken. Het is een klap in het gezicht voor journalisten die dromen op een dag, na jaren zwoegen, hoofdredacteur te worden." Bovendien, zo stelt de anonieme bron, doet dit de toch al slechte reputatie van de krant als doorgeefluik van de Tories geen goed.
Op Twitter overheersen afschuw en verbazing.
In Nederland zien we ook regelmatig voorbeelden van de draaideur tussen journalistiek en de politiek. Meestal gaat het om journalisten die politicus willen worden.
Journalist Jan Roos deed dit jaar, tevergeefs, een gooi naar een zetel in de Tweede Kamer. Net zoals journalist Jan Dijkgraaf die de kiesdrempel niet haalde met Geenpeil.
PvdA-politicus Marcel van Dam begon ooit bij de VARA, werd staatssecretaris en minister van Volkshuisvesting, en ging daarna weer televisieprogramma's maken. VVD'er Ton Elias was ooit journalist en werd kamerlid voor die partij.
Ook in het buitenland zien we weleens journalisten de overstap maken naar de politiek. Wist je bijvoorbeeld dat Winston Churchill journalist was voordat hij premier werd?
Wellicht dat Jeroen Dijsselbloem – na het dramatische verlies van de PvdA - nu ook verlangt naar een topbaan in de (financiële) journalistiek. Misschien dat ze bij de collega’s van het FD nog een plekje hebben.
Bron: www.rtlz.nl
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Voldongen feiten politiek. There is no alternative.
De Gucht, Rompuy, Verhofstadt. Gelukkig zijn het geen Nederlanders.
https://www.nrc.nl/nieuws(...)7432450-a1550865/ampquote:Anderhalf miljoen Wilders-kiezers kunnen geen ongelijk hebben
De gevestigde partijen moeten niet opgelucht adem halen, maar zichzelf opnieuw uitvinden, schrijft Joris Luyendijk. Luister naar kiezers die tegen immigratie en tegen Europa zijn.
Joris Luyendijk
18 maart 2017
Wie meent dat de zogenoemde populisten het probleem zijn, had afgelopen woensdagavond reden voor een feestje. De PVV werd bij lange na niet de grootste partij, er komt geen EU-referendum, Marine Le Pen krijgt geen steuntje in de rug en de door Wilders’ beloofde ‘Nederlandse lente’ blijkt grootspraak. Kunnen we nu weer ‘normaal’ gaan doen?
Maar te midden van de begrijpelijke opluchting is er ook een ander perspectief mogelijk. Daarin is het ‘populisme’ slechts symptoom of uiting van een veel diepere vertrouwenscrisis. Wie er zo over denkt, zal de uitslagenkaart en juist ook die opluchting met gemengde gevoelens bezien.
Wilders is uiteindelijk weinig meer dan een ongekend succesvol impresariaat voor mediastunts, ideaal voor redacties die dankzij de marktwerking in de journalistiek moeten ‘scoren’ met makkelijk te verhapstukken berichtjes. Wilders bouwt geen politieke machine, hij heeft geen wetenschappelijk bureau en zijn uit negen bullet points bestaande verkiezingsprogramma (nummer 7: ‘Geen geld meer naar ontwikkelingshulp, windmolens, kunst, innovatie, publieke omroep enz’.) is een belediging voor de intelligentie van de kiezers aan wie hij het land zegt ‘terug’ te willen geven.
Wilders is ook niet het probleem. Het probleem is dat anderhalf miljoen kiezers met hun stem uitdrukken dat zij het vertrouwen kwijt zijn in de gevestigde politieke partijen. Ongetwijfeld kiezen alle racisten Wilders. Maar dit wil niet zeggen dat alle Wilderskiezers racisten zijn. Want er zijn hele goede redenen voor dat verlies aan vertrouwen. Ik pik er hier twee uit.
Stel, je bent ervan overtuigd geraakt dat de Europese Unie een even prachtig klinkend als onhaalbaar project is. Bijvoorbeeld omdat je vindt dat de verschillen in welvaart of politieke cultuur tussen oost, noord en zuid simpelweg te groot zijn. Of omdat bij gebrek aan een Europese demos werkelijke democratie op Europees niveau niet te vestigen is. Omdat naar jouw inzicht draagvlak voor solidariteit en daarmee een verzorgingsstaat alleen valt te organiseren op nationaal niveau. Of omdat je meent dat de Navo kan zorgen voor vrede, terwijl in economische zin de toekomst juist is aan kleine en wendbare landen in plaats van aan gecentraliseerde en op consensus gebaseerde blokken, zoals de EU.
De vraag is: waar konden aanhangers van deze argumenten de afgelopen decennia politiek terecht?
Hetzelfde met immigratie. Daar kun je op goede gronden tegen zijn, bijvoorbeeld omdat laag- en onopgeleide immigranten alleen het soort werk kunnen doen dat de komende jaren door robots wordt overgenomen. Of omdat je niet gelooft dat een open en op gelijkheid gebaseerde samenleving honderdduizenden mensen kan absorberen uit sociaal-conservatieve landen zonder enige ervaring met gelijkheid of openheid.
Dit is een belangrijke factor in de vertrouwenscrisis, in heel West-Europa. Decennialang heeft de gevestigde orde in politiek en media geweigerd ruimte te bieden aan een inhoudelijk debat over de voordelen, nadelen, dilemma’s, risico’s en onzekerheden van verdere immigratie en Europese eenwording. Als jij niet vond dat immigratie goed was voor je land, moest je wel een racist zijn. Bestrijden zo iemand! Als jij niet geloofde dat Europese eenwording wenselijk dan wel praktisch haalbaar was, moest je wel een nationalist of een neo-nazi zijn. Geen podium geven, dat soort geluiden!
Er waren natuurlijk goede redenen voor deze taboeïsering. Neo-nazi’s en nationalisten zijn om de verkeerde reden tegen de EU, en racisten zijn om de verkeerde reden tegen immigratie. Zij zouden van een open debat kunnen profiteren, bijvoorbeeld doordat hun schijnargumenten worden genormaliseerd.
Maar hoe begrijpelijk ook, de gevolgen van de taboeïsering zijn desastreus geweest.
Door Europese eenwording worden de belangrijkste monetaire beslissingen nu genomen in Frankfurt, de juridische in Straatsburg en de politieke in Brussel. Dit raakt de fundamenten van de samenleving, terwijl immigratie zelfs voorgoed de samenstelling van die samenleving verandert.
Toch hadden bij deze processen burgers jarenlang geen mogelijkheid ‘nee’ te zeggen. De enige optie was een stem op de zogenoemde populisten, maar die boden en bieden geen inhoudelijk alternatief en uitten zich ook nog eens regelmatig discriminerend. Dat is terecht voor velen een brug te ver, en los daarvan ging het door die discriminerende uitingen alleen nog daarover.
Het Engels heeft een prachtige uitdrukking voor het respect dat noodzakelijk is voor inhoudelijk debat: honest disagreement. Daarmee wordt bedoeld dat je erkent dat je opponent goede redenen kan hebben om het met jou oneens te zijn. Wilders is iemand die geen enkel honest disagreement toelaat en tegenargumenten wegwuift, negeert dan wel reduceert tot naïviteit, corruptie of een mentale afwijking (‘knettergek’). Zie bijvoorbeeld hoe de PVV-leider in een interview met de NOS de motieven van zijn politieke opponenten terugbrengt tot lafheid of baantjesjagerij: „Mijn doel is om de waarheid te spreken die andere partijen niet durven uit te spreken. Omdat ze bang zijn om voor racist te worden uitgemaakt, bang zijn om bedreigd te worden, misschien bang zijn om voor de rechter te komen. Of bang zijn om niet meer de volgende keer gevraagd te worden om mee te gaan regeren.”
Met iemand die zo redeneert valt niet te praten – letterlijk. Maar precies zo is decennialang omgegaan met degenen die zakelijke kanttekeningen probeerden te plaatsen bij de EU of immigratie. Het wezen van democratie is juist dat burgers via hun kiesgedrag zelf verantwoordelijkheid nemen voor hun samenleving. Ownership heet dat in het Engels. Ontzeg burgers die invloed en vroeg of laat oogst je de storm die nu waait. Niet voor niets voerde Leave in Groot-Brittannië campagne met de slogan ‘take back control’. Heet de nieuwe oppositiepartij bij de oosterburen ‘Alternatief voor Duitsland’ en kun je Wilders mailen op Nederlandweervanons@pvv.nl.
Wat nu nodig zou zijn, is geen opgeluchte restauratie van de status quo, maar een nieuw begin. Een nieuwe partij oprichten is makkelijk, maar een echte partijorganisatie op lokaal, regionaal, landelijk en Europees niveau op poten zetten is een reuzenklus. Veel beter zou het zijn wanneer de traditionele partijen zich werkelijk opnieuw zouden uitvinden en burgers inzicht en daarna het laatste woord zouden geven over de belangrijkste vraagstukken die hen aangaan – inclusief de mogelijkheid ‘nee’ te zeggen.
Een gemeenschap die niet zelf mag bepalen wie tot die gemeenschap behoort, houdt op een gemeenschap te zijn. En een land dat zich opheft door op te gaan in een Europees verband moet dit doen met open ogen en brede steun, niet via een serie van voldongen feiten.
Europese eenwording betekent verlies van eigenheid in ruil voor meer welvaart en invloed op ons continent en in de wereld. Dat is een uitruil en voor beide posities valt veel te zeggen. Immigratie betekent fris bloed voor Nederland en waardevolle verbindingen met het buitenland. Maar het vergt ook enorme inspanningen om nieuwkomers te integreren en het risico bestaat dat dit niet lukt. Open grenzen binnen Europa betekent allerlei economische voordelen maar het benadeelt ook allerlei groepen en het maakt terreurbestrijding mogelijk moeilijker.
Waarom hebben de partijen van de gevestigde orde deze kwesties en bijvoorbeeld ook de schaalvergroting in het onderwijs en de marktwerking in de zorg niet voorgelegd als de dilemma’s die het zijn? Waarom zijn ze niet tot inzet gemaakt van verkiezingen?
Dit is geen pleidooi om, zoals het CDA tijdens de campagne deed, stemmen af te snoepen van Wilders door even wat PVV-light ‘geluiden’ te maken over immigratie en Europa. Het is een pleidooi dat een partij als het CDA de kiezer serieus neemt door over immigratie en Europa de eigen afwegingen en keuzes in de vorm van een verkiezingsprogramma voor te leggen. „Probeer het eens met de waarheid”, heeft oud vice-president van de Raad van State Tjeenk Willink deze benadering wel eens genoemd.
Neem als voorbeeld hoe het niet moet met het Europees leger. In een functionerende democratie zouden de voor- en tegenstanders daarvan nu een langlopend en diepgaand publiek debat voeren in alle lidstaten. Ze zouden alle voors, tegens, dilemma’s, risico’s en onzekerheden aan de oppervlakte laten komen, waarna uiteindelijk de burgers in het stemhokje bepalen of ze de voordelen groter inschatten dan de nadelen.
Zo werkt een democratie, maar bij de EU gaat dit nog altijd precies andersom. In zijn State of the Union-toespraak dit jaar kondigde de voorzitter van de Europese Commissie Jean Claude Juncker de eerste stappen naar zo’n leger domweg aan. Vervolgens wordt stelselmatig ontkend dat men werkt aan een Europees Leger, totdat het er straks opeens is. Dat wordt dan door Europese leiders formeel goedgekeurd en zo is het besluit ‘democratisch gelegitimeerd’. Burgers hebben die leiders immers gekozen. Dat is fait-accompli-democratie en het werkt niet.
Is er uitzicht op verbetering? Vorig jaar gaven de voormalig voorzitter van de Europese Raad Herman van Rompuy en voormalig Euro-commissaris Karel de Gucht aan het Vlaamse weekblad Knack een veelzeggend interview. „Ik moet altijd lachen als mensen over het democratisch tekort beginnen”, zei Van Rompuy. „Ik geef toe dat het functioneren van de EU beter moet, maar met het democratisch gehalte is echt niets mis.” Sterker nog: „We zijn nu bij wijze van spreken al over-democratisch. Er is een rechtstreeks verkozen parlement en de Europese Raad bestaat uit eerste ministers en presidenten die allemaal democratisch gelegitimeerd zijn.” Oud EU-commissaris De Gucht was het hier volledig mee eens: „Het is idioot om te beweren dat de Europese Unie beter gaat functioneren als je haar democratischer maakt.”
De Gucht en Rompuy zeiden dit kort na de Britse stem voor Brexit – alom beschreven als een wake-up call voor het Europese establishment. Als zelfs na die schok de heren nog steeds praten zoals ze in dat interview deden, hoe zal men dan denken nu de opkomst van Wilders gestuit lijkt?
De Gucht, Rompuy, Verhofstadt. Gelukkig zijn het geen Nederlanders.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
http://nos.nl/artikel/216(...)op-in-nederland.html
Weet je wat nog beter werkt tegen stress? Gratis geld.
Weet je wat nog beter werkt tegen stress? Gratis geld.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
http://www.counterpunch.o(...)he-democratic-party/quote:March 24, 2017
Trump is Obama’s Legacy: Will this Break up the Democratic Party?
by Michael Hudson
Nobody yet can tell whether Donald Trump is an agent of change with a specific policy in mind, or merely a catalyst heralding an as yet undetermined turning point. His first month in the White House saw him melting into the Republican mélange of corporate lobbyists. Having promised to create jobs, his “America First” policy looks more like “Wall Street First.” His cabinet of billionaires promoting corporate tax cuts, deregulation and dismantling Dodd-Frank bank reform repeats the Junk Economics promise that giving more tax breaks to the richest One Percent may lead them to use their windfall to invest in creating more jobs. What they usually do, of course, is simply buy more property and assets already in place.
One of the first reactions to Trump’s election victory was for stocks of the most crooked financial institutions to soar, hoping for a deregulatory scythe taken to the public sector. Navient, the Department of Education’s knee-breaker on student loan collections accused by the Consumer Financial Protection Bureau (CFPB) of massive fraud and overcharging, rose from $13 to $18 now that it seemed likely that the incoming Republicans would disable the CFPB and shine a green light for financial fraud.
Foreclosure king Stephen Mnuchin of IndyMac/OneWest (and formerly of Goldman Sachs for 17 years; later a George Soros partner) is now Treasury Secretary – and Trump is pledged to abolish the CFPB, on the specious logic that letting fraudsters manage pension savings and other investments will give consumers and savers “broader choice,” e.g., for the financial equivalent of junk food. Secretary of Education Betsy DeVos hopes to privatize public education into for-profit (and de-unionized) charter schools, breaking the teachers’ unions. This may position Trump to become the Transformational President that neoliberals have been waiting for.
But not the neocons. His election rhetoric promised to reverse traditional U.S. interventionist policy abroad. Making an anti-war left run around the Democrats, he promised to stop backing ISIS/Al Nusra (President Obama’s “moderate” terrorists supplied with the arms and money that Hillary looted from Libya), and to reverse the Obama-Clinton administration’s New Cold War with Russia. But the neocon coterie at the CIA and State Department are undercutting his proposed rapprochement with Russia by forcing out General Flynn for starters. It seems doubtful that Trump will clean them out.
Trump has called NATO obsolete, but insists that its members up their spending to the stipulated 2% of GDP — producing a windfall worth tens of billions of dollars for U.S. arms exporters. That is to be the price Europe must pay if it wants to endorse Germany’s and the Baltics’ confrontation with Russia.
Trump is sufficiently intuitive to proclaim the euro a disaster, and he recommends that Greece leave it. He supports the rising nationalist parties in Britain, France, Italy, Greece and the Netherlands, all of which urge withdrawal from the eurozone – and reconciliation with Russia instead of sanctions. In place of the ill-fated TPP and TTIP, Trump advocates country-by-country trade deals favoring the United States. Toward this end, his designated ambassador to the European Union, Ted Malloch, urges the EU’s breakup. The EU is refusing to accept him as ambassador.
Will Trump’s victory break up the Democratic Party?
At the time this volume is going to press, there is no way of knowing how successful these international reversals will be. What is more clear is what Trump’s political impact will have at home. His victory – or more accurately, Hillary’s resounding loss and the way she lost – has encouraged enormous pressure for a realignment of both parties. Regardless of what President Trump may achieve vis-à-vis Europe, his actions as celebrity chaos agent may break up U.S. politics across the political spectrum.
The Democratic Party has lost its ability to pose as the party of labor and the middle class. Firmly controlled by Wall Street and California billionaires, the Democratic National Committee (DNC) strategy of identity politics encourages any identity except that of wage earners. The candidates backed by the Donor Class have been Blue Dogs pledged to promote Wall Street and neocons urging a New Cold War with Russia.
They preferred to lose with Hillary than to win behind Bernie Sanders. So Trump’s electoral victory is their legacy as well as Obama’s. Instead of Trump’s victory dispelling that strategy, the Democrats are doubling down. It is as if identity politics is all they have.
Trying to ride on Barack Obama’s coattails didn’t work. Promising “hope and change,” he won by posing as a transformational president, leading the Democrats to control of the White House, Senate and Congress in 2008. Swept into office by a national
jjunkeconreaction against the George Bush’s Oil War in Iraq and the junk-mortgage crisis that left the economy debt-ridden, they had free rein to pass whatever new laws they chose – even a Public Option in health care if they had wanted, or make Wall Street banks absorb the losses from their bad and often fraudulent loans.
But it turned out that Obama’s role was to prevent the changes that voters hoped to see, and indeed that the economy needed to recover: financial reform, debt writedowns to bring junk mortgages in line with fair market prices, and throwing crooked bankers in jail. Obama rescued the banks, not the economy, and turned over the Justice Department and regulatory agencies to his Wall Street campaign contributors. He did not even pull back from war in the Near East, but extended it to Libya and Syria, blundering into the Ukrainian coup as well.
Having dashed the hopes of his followers, Obama then praised his chosen successor Hillary Clinton as his “Third Term.” Enjoying this kiss of death, Hillary promised to keep up Obama’s policies.
The straw that pushed voters over the edge was when she asked voters, “Aren’t you better off today than you were eight years ago?” Who were they going to believe: their eyes, or Hillary? National income statistics showed that only the top 5 percent of the population were better off. All the growth in Gross Domestic Product (GDP) during Obama’s tenure went to them – the Donor Class that had gained control of the Democratic Party leadership. Real incomes have fallen for the remaining 95 percent, whose household budgets have been further eroded by soaring charges for health insurance. (The Democratic leadership in Congress fought tooth and nail to block Dennis Kucinich from introducing his Single Payer proposal.)
No wonder most of the geographic United States voted for change – except for where the top 5 percent, is concentrated: in New York (Wall Street) and California (Silicon Valley and the military-industrial complex). Making fun of the Obama Administration’s slogan of “hope and change,” Trump characterized Hillary’s policy of continuing the economy’s shrinkage for the 95% as “no hope and no change.”
Identity Politics as anti-labor politics
A new term was introduced to the English language: Identity Politics. Its aim is for voters to think of themselves as separatist minorities – women, LGBTQ, Blacks and Hispanics. The Democrats thought they could beat Trump by organizing Women for Wall Street (and a New Cold War), LGBTQ for Wall Street (and a New Cold War), and Blacks and Hispanics for Wall Street (and a New Cold War). Each identity cohort was headed by a billionaire or hedge fund donor.
The identity that is conspicuously excluded is the working class. Identity politics strips away thinking of one’s interest in terms of having to work for a living. It excludes voter protests against having their monthly paycheck stripped to pay more for health insurance, housing and mortgage charges or education, or better working conditions or consumer protection – not to speak of protecting debtors.
Identity politics used to be about three major categories: workers and unionization, anti-war protests and civil rights marches against racist Jim Crow laws. These were the three objectives of the many nationwide demonstrations. That ended when these movements got co-opted into the Democratic Party. Their reappearance in Bernie Sanders’ campaign in fact threatens to tear the Democratic coalition apart. As soon as the primaries were over (duly stacked against Sanders), his followers were made to feel unwelcome. Hillary sought Republican support by denouncing Sanders as being as radical as Putin’s Republican leadership.
In contrast to Sanders’ attempt to convince diverse groups that they had a common denominator in needing jobs with decent pay – and, to achieve that, in opposing Wall Street’s replacing the government as central planner – the Democrats depict every identity constituency as being victimized by every other, setting themselves at each other’s heels. Clinton strategist John Podesta, for instance, encouraged Blacks to accuse Sanders supporters of distracting attention from racism. Pushing a common economic interest between whites, Blacks, Hispanics and LGBTQ always has been the neoliberals’ nightmare. No wonder they tried so hard to stop Bernie Sanders, and are maneuvering to keep his supporters from gaining influence in their party.
When Trump was inaugurated on Friday, January 20, there was no pro-jobs or anti-war demonstration. That presumably would have attracted pro-Trump supporters in an ecumenical show of force. Instead, the Women’s March on Saturday led even the pro-Democrat New York Times to write a front-page article reporting that white women were complaining that they did not feel welcome in the demonstration. The message to anti-war advocates, students and Bernie supporters was that their economic cause was a distraction.
The march was typically Democratic in that its ideology did not threaten the Donor Class. As Yves Smith wrote on Naked Capitalism: “the track record of non-issue-oriented marches, no matter how large scale, is poor, and the status of this march as officially sanctioned (blanket media coverage when other marches of hundreds of thousands of people have been minimized, police not tricked out in their usual riot gear) also indicates that the officialdom does not see it as a threat to the status quo.”[1]
Hillary’s loss was not blamed on her neoliberal support for TPP or her pro-war neocon stance, but on the revelations of the e-mails by her operative Podesta discussing his dirty tricks against Bernie Sanders (claimed to be given to Wikileaks by Russian hackers, not a domestic DNC leaker as Wikileaks claimed) and the FBI investigation of her e-mail abuses at the State Department. Backing her supporters’ attempt to brazen it out, the Democratic Party has doubled down on its identity politics, despite the fact that an estimated 52 percent of white women voted for Trump. After all, women do work for wages. And that also is what Blacks and Hispanics want – in addition to banking that serves their needs, not those of Wall Street, and health care that serves their needs, not those of the health-insurance and pharmaceuticals monopolies.
Bernie did not choose to run on a third-party ticket. Evidently he feared being accused of throwing the election to Trump. The question is now whether he can remake the Democratic Party as a democratic socialist party, or create a new party if the Donor Class retains its neoliberal control. It seems that he will not make a break until he concludes that a Socialist Party can leave the Democrats as far back in the dust as the Republicans left the Whigs after 1854. He may have underestimated his chance in 2016.
Trump’s effect on U.S. political party realignment
During Trump’s rise to the 2016 Republican nomination it seemed that he was more likely to break up the Republican Party. Its leading candidates and gurus warned that his populist victory in the primaries would tear the party apart. The polls in May and June showed him defeating Hillary Clinton easily (but losing to Bernie Sanders). But Republican leaders worried that he would not support what they believed in: namely, whatever corporate lobbyists put in their hands to enact and privatize.
The May/June polls showed Trump and Clinton were the country’s two most unpopular presidential candidates. But whereas the Democrats maneuvered Bernie out of the way, the Republican Clown Car was unable to do the same to Trump. In the end they chose to win behind him, expecting to control him. As for the DNC, its Wall Street donors preferred to lose with Hillary than to win with Bernie. They wanted to keep control of their party and continue the bargain they had made with the Republicans: The latter would move further and further to the right, leaving room for Democratic neoliberals and neocons to follow them closely, yet still pose as the “lesser evil.” That “centrism” is the essence of the Clintons’ “triangulation” strategy. It actually has been going on for a half-century. “As Tanzanian President Julius Nyerere quipped in the 1960s, when he was accused by the US of running a one-party state, ‘The United States is also a one-party state but, with typical American extravagance, they have two of them’.”[2]
By 2017, voters had caught on to this two-step game. But Hillary’s team paid pollsters over $1 billion to tell her (“Mirror, mirror on the wall …”) that she was the most popular of all. It was hubris to imagine that she could convince the 95 Percent of the people who were worse off under Obama to love her as much as her East-West Coast donors did. It was politically unrealistic – and a reflection of her cynicism – to imagine that raising enough money to buy television ads would convince working-class Republicans to vote for her, succumbing to a Stockholm Syndrome by thinking of themselves as part of the 5 Percent who had benefited from Obama’s pro-Wall Street policies.
Hillary’s election strategy was to make a right-wing run around Trump. While characterizing the working class as white racist “deplorables,” allegedly intolerant of LBGTQ or assertive women, she resurrected the ghost of Joe McCarthy and accused Trump of being “Putin’s poodle” for proposing peace with Russia. Among the most liberal Democrats, Paul Krugman still leads a biweekly charge at The New York Times that President Trump is following Moscow’s orders. Saturday Night Live, Bill Maher and MSNBC produce weekly skits that Trump and General Flynn are Russian puppets. A large proportion of Democrats have bought into the fairy tale that Trump didn’t really win the election, but that Russian hackers manipulated the voting machines. No wonder George Orwell’s 1984 soared to the top of America’s best-seller lists in February 2017 as Donald Trump was taking his oath of office.
This propaganda paid off on February 13, when neocon public relations succeeded in forcing the resignation of General Flynn, whom Trump had appointed to clean out the neocons at the NSA and CIA. His foreign policy initiative based on rapprochement with Russia and hopes to create a common front against ISIS/Al Nusra seemed to be collapsing.
Tabula Rasa Celebrity Politics
U.S. presidential elections no longer are much about policy. Like Obama before him, Trump campaigned as a rasa tabla, a vehicle for everyone to project their hopes and fancies. What has all but disappeared is the past century’s idea of politics as a struggle between labor and capital, democracy vs. oligarchy.
Who would have expected even half a century ago that American politics would become so post-modern that the idea of class conflict has all but disappeared. Classical economic discourse has been drowned out by their junk economics.
There is a covert economic program, to be sure, and it is bipartisan. It is to make elections about just which celebrities will introduce neoliberal economic policies with the most convincing patter talk. That is the essence of rasa tabla politics.
Can the Democrats lose again in 2020?
Trump’s November victory showed that voters found him to be the Lesser Evil, but all that voters really could express was “throw out the bums” and get a new set of lobbyists for the FIRE sector and corporate monopolists. Both candidates represented Goldman Sachs and Wall Street. No wonder voter turnout has continued to plunge.
Although the Democrats’ Lesser Evil argument lost to the Republicans in 2016, the neoliberals in control of the DNC found the absence of a progressive economic program to less threatening to their interests than the critique of Wall Street and neocon interventionism coming from the Sanders camp. So the Democrat will continue to pose as the Lesser Evil party not really in terms of policy, but simply ad hominum. They will merely repeat Hillary’s campaign stance: They are not Trump. Their parades and street demonstrations since his inauguration have not come out for any economic policy.
On Friday, February 10, the party’s Democratic Policy group held a retreat for its members in Baltimore. Third Way “centrists” (Republicans running as Democrats) dominated, with Hillary operatives in charge. The conclusion was that no party policy was needed at all. “President Trump is a better recruitment tool for us than a central campaign issue,’ said Washington Rep. Denny Heck, who is leading recruitment for the Democratic Congressional Campaign Committee (DCCC).”[3]
But what does their party leadership have to offer women, Blacks and Hispanics in the way of employment, more affordable health care, housing or education and better pay? Where are the New Deal pro-labor, pro-regulatory roots of bygone days? The party leadership is unwilling to admit that Trump’s message about protecting jobs and opposing the TPP played a role in his election. Hillary was suspected of supporting it as “the gold standard” of trade deals, and Obama had made the Trans-Pacific Partnership the centerpiece of his presidency – the free-trade TPP and TTIP that would have taken economic regulatory policy out of the hands of government and given it to corporations.
Instead of accepting even Sanders’ centrist-left stance, the Democrats’ strategy was to tar Trump as pro-Russian, insist that his aides had committed impeachable offenses, and mount one parade after another. “Rep. Marcia Fudge of Ohio told reporters she was wary of focusing solely on an “economic message” aimed at voters whom Trump won over in 2016, because, in her view, Trump did not win on an economic message. “What Donald Trump did was address them at a very different level — an emotional level, a racial level, a fear level,” she said. “If all we talk about is the economic message, we’re not going to win.”[4] This stance led Sanders supporters to walk out of a meeting organized by the “centrist” Third Way think tank on Wednesday, February 8.
By now this is an old story. Fifty years ago, socialists such as Michael Harrington asked why union members and progressives still imagined that they had to work through the Democratic Party. It has taken the rest of the country half a century to see that Democrats are not the party of the working class, unions, middle class, farmers or debtors. They are the party of Wall Street privatizers, bank deregulators, neocons and the military-industrial complex. Obama showed his hand – and that of his party – in his passionate attempt to ram through the corporatist TPP treaty that would have enabled corporations to sue governments for any costs imposed by public consumer protection, environmental protection or other protection of the population against financialized corporate monopolies.
Against this backdrop, Trump’s promises and indeed his worldview seem quixotic. The picture of America’s future he has painted seems unattainable within the foreseeable future. It is too late to bring manufacturing back to the United States, because corporations already have shifted their supply nodes abroad, and too much U.S. infrastructure has been dismantled.
There can’t be a high-speed railroad, because it would take more than four years to get the right-of-way and create a route without crossing gates or sharp curves. In any case, the role of railroads and other transportation has been to increase real estate prices along the routes. But in this case, real estate would be torn down – and having a high-speed rail does not increase land values.
The stock market has soared to new heights, anticipating lower taxes on corporate profits and a deregulation of consumer, labor and environmental protection. Trump may end up as America’s Boris Yeltsin, protecting U.S. oligarchs (not that Hillary would have been different, merely cloaked in a more colorful identity rainbow). The U.S. economy is in for Shock Therapy. Voters should look to Greece to get a taste of the future in this scenario.
Without a coherent response to neoliberalism, Trump’s billionaire cabinet may do to the United States what neoliberals in the Clinton administration did to Russia after 1991: tear out all the checks and balances, and turn public wealth over to insiders and oligarchs. So Trump’s his best chance to be transformative is simply to be America’s Yeltsin for his party’s oligarchic backers, putting the class war back in business.
What a truly transformative president would do/would have done
No administration can create a sound U.S. recovery without dealing with the problem that caused the 2008 crisis in the first place: over-indebtedness. The only one way to restore growth, raise living standards and make the economy competitive again is a debt writedown. But that is not yet on the political horizon. Obama’s doublecross of his voters in 2009 prevented the needed policy from occurring. Having missed this chance in the last financial crisis, a progressive policy must await yet another crisis. But so far, no political party is preparing a program to juxtapose to Republican-Democratic austerity and scale-back of Social Security, Medicare and social spending programs in general.
Also no longer on the horizon is a more progressive income tax, or a public option for health care – or for banking, or consumer protection against financial fraud, or for a $15-an-hour minimum wage, or for a revived protection of labor’s right to unionize, or environmental regulations.
It seems that only a new party can achieve these aims. At the time these essays are going to press, Sanders has committed himself to working within the Democratic Party. But that stance is based on his assumption that somehow he can recruit enough activists to take over the party from Its Donor Class.
I suspect he will fail. In any case, it is easier to begin afresh than to try to re-design a party (or any institution) dominated by resistance to change, and whose idea of economic growth is a pastiche of tax cuts and deregulation. Both U.S. parties are committed to this neoliberal program – and seek to blame foreign enemies for the fact that its effect is to continue squeezing living standards and bloating the financial sector.
If this slow but inexorable crash does lead to a political crisis, it looks like the Republicans may succeed in convening a new Constitutional Convention (many states already have approved this) to lock the United States into a corporatist neoliberal world. Its slogan will be that of Margaret Thatcher: TINA – There Is No Alternative.
And who is to disagree? As Trotsky said, fascism is the result of the failure of the left to provide an alternative.
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
Linksje dumpen is irritant genoeg, hoef je niet te copy pastenquote:
[..]
http://www.counterpunch.o(...)he-democratic-party/
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Niet het punt, een linkdump is gewoon kut. Zeg wat je wil zeggen, vertel waarom het stuk intressant is en zet dan een linkje, maar het klopkoekkiaanse linksdumpje na het ander is gewoon kut. Het is een discussieforum.quote:
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
En jij bent een stelselmatige saboteur.quote:
[..]
Niet het punt, een linkdump is gewoon kut. Zeg wat je wil zeggen, vertel waarom het stuk intressant is en zet dan een linkje, maar het klopkoekkiaanse linksdumpje na het ander is gewoon kut. Het is een discussieforum.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Ik wel in ieder geval. Dank ervoor.quote:
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Daarom dump ik ook het hele artikel.quote:
[..]
Niet het punt, een linkdump is gewoon kut.
Dat had je al gezegd.quote:Zeg wat je wil zeggen, vertel waarom het stuk intressant is en zet dan een linkje, maar het klopkoekkiaanse linksdumpje na het ander is gewoon kut.
Nou, gooi er eens een oneliner in dan.quote:Het is een discussieforum.
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
quote:
Nou, gooi er eens een oneliner in dan.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Het is natuurlijk de bedoeling dat mensen die willen deelnemen aan de discussie het artikel lezen zodat mensen dezelfde feitjes kennen en er beter gediscussiëerd kan worden.quote:
[..]
Niet het punt, een linkdump is gewoon kut. Zeg wat je wil zeggen, vertel waarom het stuk intressant is en zet dan een linkje, maar het klopkoekkiaanse linksdumpje na het ander is gewoon kut. Het is een discussieforum.
Natuurlijk is het leuk als er later nog eens gediscussiëerd kan worden op basis van een stukje uit zo'n artikel maar laat eerst iedereen het lezen en het even laten bezinken als het nodig is.
ING en ABN investeerden honderden miljoenen euro in DAPL.
#NoDAPL
#NoDAPL
http://s.vk.nl/sc481-a447(...)399999.1490437350544quote:Opvolger van het belastingsparadijs: rechtbank voor de betere bedrijven
Wordt Nederland het Delaware van Europa?
Nu onder grote druk het Nederlandse fiscale sprookjespaleis steen voor steen wordt afgebroken, staat een nieuw verdienmodel in de steigers: de Commercial Court in Amsterdam, rechtbank voor internationale bedrijven.
De Fiat-familie deed het. Net als farmaceut Mylan, kabelmultinational Altice en tal van andere bedrijven. Allemaal trokken zij de afgelopen jaren richting Noordzee. Naar het beloofde juridische land.
De nieuwste trekpleister moet dit jaar in Amsterdam de deuren openen. Nog één wetswijziging en de Netherlands Commercial Court (NCC) kan van start. Het wordt de eerste Engelstalige rechtbank van Nederland. Speciaal voor internationale bedrijven die grote, complexe geschillen moeten uitvechten. Daarbij hebben zij behoefte aan een vlotte, gespecialiseerde rechtsgang.
Het idee ontstond in de crisis, vertelt voorzitter Frits Bakker van de Raad voor de rechtspraak. 'De politiek wilde bezuinigen, ook op de rechtspraak. Ik had daarbij het gevoel dat de samenleving amper een beeld heeft van wat goede rechtspraak op kan leveren. We zijn een open economie. Nederland heeft het altijd moeten hebben van handel, van onderwijs en een goed vestigingsklimaat. Hard economisch onderzoek toont aan dat goede rechtspraak daar een cruciaal onderdeel van is.'
Geïnspireerd door soortgelijke, maar veel duurdere rechtbanken in steden als Londen en Singapore stelde de Raad voor de rechtspraak een Nederlandse commercial court voor.
Die staat nu in de startblokken. De interesse in zo'n Engelstalige, gespecialiseerde rechtsgang onder bedrijven is groot, denkt Bakker. 'Neem Amerikaanse ondernemingen. Die hebben een hekel aan twee dingen. Ten eerste dat zo'n juridische procedure nu nog helemaal vanuit het Nederlands in het Engels vertaald moet worden. Dat kost klauwen met geld. Ten tweede: als ze in de rechtszaal zitten, kunnen ze niet volgen wat er gebeurt. Dat is jammer, want voor de rest doet Nederland het ontzettend goed.'
Wat heet: Nederland staat nummer 5 in de mondiale 'rule of law index'. Op de ranglijst van het World Economic Forum neemt het als het om civiele procedures gaat zelfs een tweede plaats in.
Fiscaal paradise lost
De komst van de NCC lijkt onderdeel van een bredere trend, waarbij Nederland zichzelf internationaal op de kaart zet als juridisch vestigingsland. Dat is geen overbodige luxe. De dagen van de oude bedrijvenmagneet, het Hollandse belastingparadijs, lijken geteld. Eerder dit jaar kondigde de Europese Commissie opnieuw maatregelen aan tegen belastingontwijking. Nederland doet verwoede pogingen om tijd te rekken, maar zoveel is duidelijk: eerder vroeg dan laat is een alternatief nodig. En graag iets wat ethisch minder omstreden is.
Van een gecoördineerde strategie om Nederland om te bouwen tot juridisch walhalla is geen sprake, benadrukken betrokkenen. Diverse puzzelstukjes vallen min of meer toevallig in elkaar. Maar feit is dat de Nederlandse rechtsstaat steeds populairder wordt onder internationale bedrijven. Dat ziet het kabinet ook. De afgelopen jaren is vol ingezet op Nederland als juridische topbestemming. De regering streeft 'naar een concurrerend ondernemingsrecht', schreef toenmalig minister Van der Steur van Justitie in december aan de Tweede Kamer, want dat 'draagt bij aan een goed vestigingsklimaat.'
Het NCC is daarbij zeker niet de enige troef. Het Nederlandse juridische succes steunt op nog minstens drie andere pijlers. De eerste is een overblijfsel van het langzaam verdwijnende belastingparadijs: internationale bedrijven kiezen graag voor een Nederlandse vennootschap vanwege de mogelijkheden die dit biedt om de fiscus te omzeilen. Ook coöperaties genieten populariteit; die zijn vrijgesteld van dividendbelasting. Het aantal coöperaties steeg tussen 2010 en 2016 dan ook met twee derde, naar 8328.
Het tweede rechtskundige unicum is van recenter datum. Nederland wordt steeds populairder als locatie om massaclaims in te dienen. Zo begon in januari in Rotterdam een zaak van internationale beleggers tegen de Braziliaanse oliemultinational Petrobras. Speciale wetgeving maakt zo'n proces hier relatief eenvoudig en efficiënt. Dat is fijn voor gedupeerden, maar kan ook voordelig uitpakken voor ondernemingen. 'Vaak is zo'n zaak een kanalisering van een probleem dat er toch al is', legt Christiaan de Brauw, partner van het gerenommeerde internationale advocatenkantoor Allen & Overy uit. 'Dan kun je beter hier in Nederland zitten en snel en efficiënt schoon schip maken.'
De Brauws specialisme is de derde pijler onder het juridische vestigingsklimaat. Governance, noemt hij het. In simpel Nederlands: de manier waarop bedrijven bestuurd worden. De Nederlandse wet biedt concerns veel speelruimte. Vooral constructies tegen vijandige overnames, die bedrijven de mogelijkheid bieden zich op de langere termijn te richten, zijn populair. Als advocaat heeft De Brauw al een reeks grote, beursgenoteerde vennootschappen begeleid die zich om die reden statutair in Nederland vestigden. Daaronder Mylan. De Amerikaanse farmaceut kwam hier in 2015 om aan een vijandige overname te ontsnappen. Dat deed zij met behulp van een typisch Nederlandse stichting preferente aandelen. 'It's Stichting Time', kopte de Wall Street Journal toen.
Een ander voorbeeld is de Italiaanse familie Agnelli. De eigenaren van Fiat wisten hun stemrecht in het concern op te vijzelen van 30 naar 45 procent, zonder ook maar één extra aandeel te hoeven kopen. Met dank aan de Nederlandse wet. De Brauw ziet grootse kansen. 'De problematiek van short-termism, korte termijn denken dus, wordt wereldwijd alleen maar groter. Door zich op dit vlak te onderscheiden, kan Nederland het Delaware van Europa worden.' Delaware is de Amerikaanse staat waar duizenden ondernemingen zich statutair vestigen - puur vanwege de gunstige juridische en fiscale voorwaarden.
Hoogwaardige banen
De voordelen van zo'n strategie liggen voor de hand. Meer internationale bedrijvigheid levert hoogwaardige banen op voor Nederland. Al is het alleen maar door het extra werk dat de Nederlandse zakelijke dienstverlening, waaronder advocaten als De Brauw, krijgt. Wie weet, betogen de voorstanders, volgen vroeg of laat ook hoofdkantoren of onderzoeksafdelingen.
En de nadelen? Die zijn in elk geval stukken kleiner dan bij het belastingparadijs. Kritiek klinkt wel uit de hoek van institutionele beleggers, zoals pensioenfondsen. 'Constructies zoals bij Fiat gaan ten koste van minderheidsaandeelhouders', zegt directeur Rients Abma van belangenbehartiger Eumedion. 'Dan komt de reputatie van Nederland als beleggingsland onder druk te staan.' Hij waarschuwt voor de terugkeer van de beruchte Dutch discount. Het woud aan beschermingsconstructies zou de beurskoers van Nederlandse bedrijven drukken.
Het meest serieuze bezwaar komt echter van de rechters zelf. Vorige maand liet de Nederlandse Vereniging voor Rechtspraak (NVvR) in een uiterst bezorgde brief aan de minister weten 'principiële' problemen te hebben met de oprichting van het NCC. De hogere griffiekosten zorgen volgens het bestuur van de organisatie voor een tweedeling. Er zou mogelijk sprake zijn 'van een voorkeursbehandeling in onze rechtspraak, voor partijen die dat kunnen betalen'.
Tekort aan rechters
Minstens zo bezorgd toont de beroepsorganisatie zich over de gevolgen voor het volgens de NVvR reeds bestaande tekort aan rechters. Leidt de komst van het NCC, dat immers ook gespecialiseerde rechters nodig heeft, straks niet tot nog meer ondercapaciteit? En wat zijn dan de gevolgen voor gewone burgers die binnen een schappelijke termijn hun recht willen halen?
Voorzitter Frits Bakker van de Raad voor de Rechtspraak is het daar niet mee eens. Van klassenjustitie is geen sprake, vindt hij. Jawel, bedrijven bij de NCC betalen extra griffiekosten. Maar het is niet zo dat zij vervolgens een voorkeursbehandeling krijgen. Het is om te voorkomen dat de Nederlandse belastingbetaler opdraait voor internationale rechtszaken. 'We willen juist de grote bedrijven bedienen met een specialistische procedure', zegt Bakker, 'maar de burger die bijvoorbeeld een zaak heeft lopen rond een verkeerd gebouwd huis mag er geen last van hebben.'
En het personeelstekort? Bakker ontkent dat dit er is. 'Wel zijn er de komende tijd extra vacatures. Maar dat is omdat we het aantal rechters uitbreiden om de burger beter te kunnen bedienen en de druk op de rechter wat te verlichten.'
Bovendien, voegt hij daaraan toe: 'De NCC zal geleidelijk groeien richting 125 procedures per jaar. Ervan uitgaande dat een civiele rechter jaarlijks zo'n 40 zaken kan doen, verwacht ik dat er in 2021 misschien 4 of 5 extra rechters nodig zijn. Dat valt te overzien, lijkt me. Door de hogere griffiekosten kunnen deze mensen worden aangetrokken zonder dat de rest van de rechterlijke organisatie hinder ondervindt.'
Voor een nieuw kabinet heeft hij nog wel een wens. 'De rule of law is geen hobby van ons juristen, die alleen maar geld kost. Het brengt ook euro's in de portemonnee. Zo bezien mag de rechtspraak wel eens iets minder bij het ministerie van Veiligheid en Justitie komen te liggen en wat meer bij Economische Zaken.'
twitter:ewaldeng twitterde op zaterdag 25-03-2017 om 08:31:59 Credit Suisse increases bonusses despite posting big anual losses: zo ken ik mijn pappenheimers weer#nothinglearnednothingforgotten reageer retweet
Credit Suisse increases bonusses despite posting big anual losses: zo ken ik mijn pappenheimers weertwitter:ewaldeng twitterde op zaterdag 25-03-2017 om 08:18:26 kapitaal weet over de rug van werkenden steeds beter voor zichzelf te zorgen ... https://t.co/kUVrWXXfme reageer retweet
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Fortuyn was de populaire tak van het neoliberalisme wordt hier gezegd.
https://mobile.twitter.com/dewaremerijn/status/845407997593571328
Ik weet niet of dat juist is maar de flirt van Marijnissen is idd vreemd.
https://mobile.twitter.com/dewaremerijn/status/845407997593571328
Ik weet niet of dat juist is maar de flirt van Marijnissen is idd vreemd.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
http://www.economist.com/(...)tinues-rise-economicquote:Free exchange
Economic shocks are more likely to be lethal in America
New research shows the mortality of middle-aged whites continues to rise
AMERICAN workers without college degrees have suffered financially for decades—as has been known for decades. More recent is the discovery that their woes might be deadly. In 2015 Anne Case and Angus Deaton, two (married) scholars, reported that in the 20 years to 1998, the mortality rate of middle-aged white Americans fell by about 2% a year. But between 1999 and 2013, deaths rose. The reversal was all the more striking because, in Europe, overall middle-age mortality continued to fall at the same 2% pace. By 2013 middle-aged white Americans were dying at twice the rate of similarly aged Swedes of all races (see chart). Suicide, drug overdoses and alcohol abuse were to blame.
[....]
Zweden scoort uiteraard weer beter.
Neoliberalisme: net als communisme verantwoordelijk voor honderden miljoenen doden.
Andere relevante linkjes wat dit betreft:
https://thepanoptic.co.uk(...)lame-health-anxiety/
https://www.jacobinmag.co(...)nyder-privatization/
http://www.truth-out.org/(...)ew-with-noam-chomsky
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Goeie conclusie hoor, je kan zo voor de speld gaan werken.quote:
[..]
http://www.economist.com/(...)tinues-rise-economic
[ afbeelding ]
Zweden scoort uiteraard weer beter.
Neoliberalisme: net als communisme verantwoordelijk voor honderden miljoenen doden.
http://theconversation.co(...)erity-measures-72984quote:Op zaterdag 25 maart 2017 17:55 schreef spiritusbus het volgende:
[..]
Goeie conclusie hoor, je kan zo voor de speld gaan werken.
Nog zo'n Speld artikel.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Maar klopkoek, jij roep toch altijd dat neoliberalisme overal het beleid bepaald? En in de UK dalen de cijfers net zo hard als in Zweden. Je conclusie kan dus niet kloppen.quote:
[..]
http://www.economist.com/(...)tinues-rise-economic
[ afbeelding ]
Zweden scoort uiteraard weer beter.
Neoliberalisme: net als communisme verantwoordelijk voor honderden miljoenen doden.
Andere relevante linkjes wat dit betreft:
https://thepanoptic.co.uk(...)lame-health-anxiety/
https://www.jacobinmag.co(...)nyder-privatization/
http://www.truth-out.org/(...)ew-with-noam-chomsky
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Doden door geweld zijn sinds 30 jaar ook weer stijgende (na eeuwenlange daling).quote:
[..]
Maar klopkoek, jij roep toch altijd dat neoliberalisme overal het beleid bepaald? En in de UK dalen de cijfers net zo hard als in Zweden. Je conclusie kan dus niet kloppen.
POL / Zo ziet de ontwikkeling van beschaving (en welvaart) eruit
Zie o.a. Steven Pinker.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Dat is geen antwoord op mijn kritiek, zoals gewoonlijk begin je over wat andersquote:
[..]
Doden door geweld zijn sinds 30 jaar ook weer stijgende (na eeuwenlange daling).
POL / Zo ziet de ontwikkeling van beschaving (en welvaart) eruit
Zie o.a. Steven Pinker.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Zo rolt klopkoek, gewoon random onzin schreeuwen vanaf zn plastic tuinstoel.quote:
[..]
Dat is geen antwoord op mijn kritiek, zoals gewoonlijk begin je over wat anders
Ik reageer niet op saboteurs, maar vooruit.quote:
[..]
Dat is geen antwoord op mijn kritiek, zoals gewoonlijk begin je over wat anders
Een serieus antwoord zul je van mij niet (meer) krijgen, want die paar keer dat ik dat daadwerkelijk deed, kreeg ik een oneliner of een persoonlijke aanval terug. Ik vertik het gewoon. Je intenties zijn geen geheim.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Nu is het ineens kindersterfte...
Sorry klopkoek, maar dit is niet serieus te nemen.
Sorry klopkoek, maar dit is niet serieus te nemen.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Hier is één van de meest geciteerde onderzoeken in het veld.quote:
Nu is het ineens kindersterfte...
Sorry klopkoek, maar dit is niet serieus te nemen.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1695749/quote:National mortality rates: the impact of inequality?
Although health is closely associated with income differences within each country there is, at best, only a weak link between national mortality rates and average income among the developed countries. On the other hand, there is evidence of a strong relationship between national mortality rates and the scale of income differences within each society. These three elements are coherent if health is affected less by changes in absolute material standards across affluent populations than it is by relative income or the scale of income differences and the resulting sense of disadvantage within each society. Rather than socioeconomic mortality differentials representing a distribution around given national average mortality rates, it is likely that the degree of income inequality indicates the burden of relative deprivation on national mortality rates.
Nu tevreden? Dat verband is echt geen nieuws en al ~25 jaar lang met voldoende zekerheid aangetoond.
Voor wat betreft het vertrouwensprobleem:
https://thesocietypages.o(...)-is-bad-for-society/
[ Bericht 16% gewijzigd door Klopkoek op 25-03-2017 19:47:05 ]
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Wat wil je eigenlijk hiermee zeggen? In de post waar ik initieel op reageerde dalen de sterftecijfers voor een bepaalde groep amerikaanse mannen niet, en die van mannen uit andere landen wel. Jij geeft daar neoliberalisme de schuld van.quote:
[..]
Hier is één van de meest geciteerde onderzoeken in het veld.
[..]
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC1695749/
Nu tevreden? Dat verband is echt geen nieuws en al ~25 jaar lang met voldoende zekerheid aangetoond.
Voor wat betreft het vertrouwensprobleem:
[ afbeelding ]
[ afbeelding ]
https://thesocietypages.o(...)-is-bad-for-society/
Nu geef jij neoliberalisme zon beetje overal en altijd de schuld van en ben je van mening dat neoliberalisme ook in Europa het beleid bepaald. Maar uit je stats blijkt dat de daling in Zweden net zo hard gaat als in de UK. Dat is de discripantie waar ik je op wijs.
Vervolgens kom je met kindersterfte en met sociale ongelijkheid.
Maar wat heeft dat met je stelling over de post waar het in eerste instantie om ging te maken? Stick to the point.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
http://www.volkskrant.nl/(...)ent&utm_content=free
Ook relevant voor dit topic.
Past ook binnen dit eerder geposte artikel.
POL / Status belastingparadijs kost Nederland banen en geld 2#
"In werkelijkheid worden de grote bedrijven steeds groter - en machtiger. In de Verenigde Staten, waar het meeste onderzoek hiernaar is gedaan, zagen de honderd grootste bedrijven hun werknemersbestand tussen 1986 en 2010 groeien met 53 procent. Ook hun omzet explodeerde. Het aandeel van de vijfhonderd grootste Amerikaanse bedrijven in de economie is de afgelopen decennia almaar toegenomen, meldt zakenblad Fortune. In 1955 bedroeg hun omzet nog 35 procent van het Amerikaanse bbp. In 1995 was dat opgelopen naar ruim 58 procent, en vorig jaar zelfs bijna 72 procent."
Ook relevant voor dit topic.
Past ook binnen dit eerder geposte artikel.
POL / Status belastingparadijs kost Nederland banen en geld 2#
"In werkelijkheid worden de grote bedrijven steeds groter - en machtiger. In de Verenigde Staten, waar het meeste onderzoek hiernaar is gedaan, zagen de honderd grootste bedrijven hun werknemersbestand tussen 1986 en 2010 groeien met 53 procent. Ook hun omzet explodeerde. Het aandeel van de vijfhonderd grootste Amerikaanse bedrijven in de economie is de afgelopen decennia almaar toegenomen, meldt zakenblad Fortune. In 1955 bedroeg hun omzet nog 35 procent van het Amerikaanse bbp. In 1995 was dat opgelopen naar ruim 58 procent, en vorig jaar zelfs bijna 72 procent."
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Goed artikel, alleen stoor ik mij aan al die cursief gedrukte anglicismen. Ik weet niet wat ik ervan moet denken: probeert de schrijver nu het gebruik van anglicismen aan de kaak te stellen, probeert hij de kretologie van millenials te imiteren, of is hij zelf helemaal gegrepen door het anglicismevirus?quote:
Het politieke beleid in de westerse wereld zat op dezelfde economische koers en ging gepaard met een hoop Engelstalig jargon.quote:
[..]
Goed artikel, alleen stoor ik mij aan al die cursief gedrukte anglicismen. Ik weet niet wat ik ervan moet denken: probeert de schrijver nu het gebruik van anglicismen aan de kaak te stellen, probeert hij de kretologie van millenials te imiteren, of is hij zelf helemaal gegrepen door het anglicismevirus?
The view from nowhere.
Nederland is afgezakt van de top naar de middenmoot.
https://mobile.twitter.com/ewaldeng/status/846249137557385216
Zou me niet verbazen als er een (zijdelings) verband bestaat met de voetbalprestaties en atletische prestaties (in A sporten, dus niet schaatsen).
Die Michael Hudson van Weltschmerz heeft wel aardige dingen geschreven.
http://www.informationclearinghouse.info/article42773.htm
http://www.globalresearch(...)-u-s-economy/5473118
https://mobile.twitter.com/ewaldeng/status/846249137557385216
Zou me niet verbazen als er een (zijdelings) verband bestaat met de voetbalprestaties en atletische prestaties (in A sporten, dus niet schaatsen).
Die Michael Hudson van Weltschmerz heeft wel aardige dingen geschreven.
http://www.informationclearinghouse.info/article42773.htm
http://www.globalresearch(...)-u-s-economy/5473118
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
twitter:Tayelrand twitterde op woensdag 30-11-2016 om 08:51:57 Het minimumloon in VS zou nu eigenlijk $40 moeten zijn om dezelfde koopkracht als in 1970 te hebben https://t.co/Ttii1fSA0H via @NOS reageer retweet
Het minimumloon in VS zou nu eigenlijk $40 moeten zijn om dezelfde koopkracht als in 1970 te hebben
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Authoritarian neoliberalism and the myth of the free markets
http://ppesydney.net/auth(...)m-myth-free-markets/
http://ppesydney.net/auth(...)m-myth-free-markets/
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Why inequality is bad for the one perfect (van een land)
http://greatergood.berkel(...)_for_the_one_percent
http://greatergood.berkel(...)_for_the_one_percent
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
https://www.groene.nl/artikel/de-christelijke-draai-naar-rechtsquote:Niet alles moet maar kunnen
De christelijke draai naar rechts
Als brede volkspartij balanceerde het CDA van oudsher tussen zijn linker- en rechtervleugel. Een ruk naar rechts tekent zich nu af. Opvallend genoeg blijven tegengeluiden uit.
https://twitter.com/dewaremerijn/status/846835703304650752
https://twitter.com/dewaremerijn/status/846837492229853185
http://s.vk.nl/s6428-a447(...)a9de82.1490769507115quote:Klinkt ergens nog de sound van Woodstock in de economie?
Eind jaren zestig leek een grote omwenteling op til. Onder invloed van Woodstock en de hippies zou het ideaal van eerlijk delen en gemeenschappelijk bezit binnen handbereik komen. Een communistisch systeem maar dan naar westers model - zonder politieke gevangenen, censuur en onvrijheid - was heel cool. De multinationals moesten worden ontmanteld en de aandelenmarkt verboden.
Tegen deze tijdgeest in schreef econoom Milton Friedman in 1970, een jaar na Woodstock, een artikel in The New York Times over wat het doel was van een beursvennootschap en wat het management zou moeten doen. Zijn antwoord was 'dat een beursvennootschap zijn winst moest maximaliseren - of algemener gezegd - op lange termijn aandeelhouderswaarde moest creëren'. Managers moesten naar de pijpen van de aandeelhouders dansen. 'Een bedrijfsbestuurder is de werknemer van de eigenaar van het bedrijf en moet daar verantwoording aan afleggen', schreef Friedman. 'Die verantwoording houdt in: het bedrijf leiden naar hun wensen en zoveel mogelijk geld verdienen binnen de regels van de wet en ethiek.'
Het artikel zou - maar dat wist toen natuurlijk niemand - tien jaar later invloedrijk worden. Een nieuwe generatie politici, onder wie de Britse premier Thatcher en de Amerikaanse president Reagan, zag de zogenoemde Friedmanregel als richtlijn voor een nieuw neoliberaal beleid, nadat het naoorlogse gemengde economisch model was vastgelopen in stagflatie.
Door alle idealen van de sixties ging al een dikke streep voordat ze echt van de grond waren gekomen. Bedrijven werden geprivatiseerd, het kapitaalverkeer geliberaliseerd en beurzen gedereguleerd. Er ontstond een nieuw Wilde Westen, nu op de financiële markten.
Het leidde meteen tot uitwassen. De roemruchte bank Drexel Burnham Lambert kwam met de lbo (leverage buy-out), die vijandige overnamen mogelijk maakte met geleend geld. Junkbondkoning Michael Milken zou al in 1989 van zijn voetstuk vallen en worden veroordeeld tot tien jaar cel. Hij was na korte tijd vrij en staat nu opnieuw in de rijkenlijst Fortune 500. 'You get four years if you are Michael Milken but 10-15 if you rob the milk man', zong housegroep Deee-Lite.
Maar in de jaren negentig groeiden de bomen nog tot in de hemel en voelde niemand zich genoodzaakt een rem te zetten op de ontwikkeling. Zelfs de sociaaldemocratie sloot met haar Derde Weg Reaganomics in de armen. De crisis van 2007 had het tij moeten keren. Maar tien jaar later is aandeelhouderswaarde nog steeds heilig. TMG, Unilever en AkzoNobel zijn omsingeld door belagers. Banken sluizen geld weg naar belastingparadijzen, accountants gaan de fout in en het volk stemt op Rutte, Merkel en Trump.
Er zijn waakhonden die de excessen moeten tegengaan, maar die liggen aan de leiband van de overheid.
Woodstock is vervlogen, Friedman is de profeet.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Portugal bewijst dat je prima van het neoliberalisme kan breken zonder dat de overheidsfinanciën uit de klauwen lopen, zoals de neoliberalen vaak beweren. Keynes is helemaal terug. In Portugal is de begroting beter geworden en alsnog veel geïnvesteerd.
Een kort stukje uit onverdachte bron:
http://www.economist.com/(...)src=scn/tw/te/bl/ed/
Een kort stukje uit onverdachte bron:
http://www.economist.com/(...)src=scn/tw/te/bl/ed/
Jammer inderdaad dat het vizier zo enorm op de VS en VK staat gericht. Dat was vroeger écht een nuance anders. Taalonderwijs, muziek enz.quote:
Portugal bewijst dat je prima van het neoliberalisme kan breken zonder dat de overheidsfinanciën uit de klauwen lopen, zoals de neoliberalen vaak beweren. Keynes is helemaal terug. In Portugal is de begroting beter geworden en alsnog veel geïnvesteerd.
Een kort stukje uit onverdachte bron:
http://www.economist.com/(...)src=scn/tw/te/bl/ed/
http://www.nakedcapitalis(...)ns-income-grows.html
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Neoliberalisme in de pensioenen
http://www.nakedcapitalis(...)r-raiding-401ks.html
En de gezondheid
http://www.truth-out.org/(...)se_widget&id=0&data=
http://www.nakedcapitalis(...)r-raiding-401ks.html
En de gezondheid
http://www.truth-out.org/(...)se_widget&id=0&data=
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Pleidooi voor universele voorzieningen ipv basisinkomen
https://mobile.twitter.com/ewaldeng/status/849141113063690240
Oftewel, de sociaal democratische verzorgingsstaat ipv liberale (volgens de Esping Andersen classificatie).
Goed uitgelegd hier door AnanYew
https://mobile.twitter.com/ewaldeng/status/849141113063690240
Oftewel, de sociaal democratische verzorgingsstaat ipv liberale (volgens de Esping Andersen classificatie).
Goed uitgelegd hier door AnanYew
quote:
[..]
Dat valt nog enigszins tegen. Het probleem wanneer je te veel regelingen enkel beschikbaar maakt voor de lagere inkomens is dat het draagvlak ervoor omlaag gaat. De middenklasse zet zich samen met de bovenklasse af tegen de lagere klassen, die het meeste voordeel van alle regelingen hebben. Nu is de politieke invloed van de lagere inkomensgroepen ook nog eens het meest beperkt, dus in landen waar regelingen voornamelijk voor lagere inkomens zijn, is er uiteindelijk maar een zeer mager sociaal stelsel.
Wanneer je regelingen daarentegen breder trekt en ook hogere inkomensgroepen laat profiteren, is er onder een grotere groep mensen het gevoel dat er met het belastinggeld goede dingen worden gedaan. De hoogste inkomensgroepen zijn natuurlijk niet dom, dus die stemmen nog steeds vaak voor het uitkleden van het sociale stelsel, zodat zij meer over houden. Alleen is de middenklasse meer geneigd om zich samen met de lagere klasse in te zetten voor het behoud van een stevig sociaal stelsel.
Nederland is hierin een middencategorie. Er zijn zowel veel regelingen die breed gelden, als regelingen die voornamelijk op de lagere inkomensgroepen gericht zijn. D66 wil als typische liberale partij zo min mogelijk onnodige regelingen en in regelingen voor mensen die zonder regeling ook best uitkomen zien ze dus geen nood. Daarom zijn ze daar dus doorgaans tegen. Dat dat op de lange termijn de ondergang is van ons sociale stelsel beseft alleen niet iedereen bij d66 zich even goed.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Moderne renteniers zoals bankiers zijn als de Zonnekoning. Ze stelen het grootste deel van de koek zonder welvaart toe te voegen. Waar de Zonnekoning een groot leger had om dit te kunnen doen hebben de renteniers van tegenwoordig de wet, politici en journalisten achter zich staan waardoor ze er mee wegkomen.
quote:No, wealth isn’t created at the top. It is merely devoured there
Bankers, pharmaceutical giants, Google, Facebook ... a new breed of rentiers are at the very top of the pyramid and they’re sucking the rest of us dry
Het bod op Unilever heeft toch zijn effect.
Unilever wil af van 'oerdivisie' met Blue Band en Bona
Unilever wil af van 'oerdivisie' met Blue Band en Bona
quote:"Het is een heel ambitieus plan", zegt analist Joost van Beek van Theodoor Gilissen Bankiers. "De winstmarges moeten omhoog naar 20 procent, dat is veel meer dan werd verwacht. Die marge ligt nu op 16 procent. Verder willen ze ook meer winst gaan uitkeren. Ik denk dat beleggers tevreden zullen zijn met deze plannen."
De plannen zijn dus bedoeld om aandeelhouders meer rendement te bieden. Als Unilever dat waarmaakt, is het minder interessant voor aandeelhouders om hun aandelen te verkopen. En dus is een nieuw overnamebod op Unilever ook verder weg. "Ik denk dat met deze plannen een nieuw overnamebod is afgewend", zegt Van Beek.
The view from nowhere.
twitter:OurRevolution twitterde op vrijdag 07-04-2017 om 03:21:02 Bernie was asked at a recent forum for his explanation of the rise of Trump & xenophobic demagogues around the worl… https://t.co/AXntVB4ias reageer retweet
Bernie was asked at a recent forum for his explanation of the rise of Trump & xenophobic demagogues around the worl…
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
https://www.vice.com/en_u(...)re-making-you-poorer
https://www.theatlantic.c(...)ork-mobility/522207/
https://www.theatlantic.c(...)ork-mobility/522207/
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
https://theconversation.c(...)ruth-rule-book-75782
http://www.politico.com/m(...)ews-loves-war-215005
https://www.theguardian.c(...)-inequality-lifespan
http://www.politico.com/m(...)ews-loves-war-215005
https://www.theguardian.c(...)-inequality-lifespan
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
twitter:dewaremerijn twitterde op maandag 10-04-2017 om 10:57:07 @alper @decorrespondent Verder zijn de economieredacties redelijk gelijkgeschakeld. Soms doen ze per ongeluk iets k… https://t.co/kO63EkP8cS reageer retweet
@alper @
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Twee hele goede artikelen hier:
http://www.fresheconomict(...)inancialisation.html
https://www.groene.nl/art(...)-in-de-steek-gelaten
http://www.fresheconomict(...)inancialisation.html
https://www.groene.nl/art(...)-in-de-steek-gelaten
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Unilever is al jaren bezig allerlei margarines af te bouwen/af te stotenquote:
Het bod op Unilever heeft toch zijn effect.
Unilever wil af van 'oerdivisie' met Blue Band en Bona
[..]
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Interessant rapport over opvattingen van de jeugd:
http://www.br.de/presse/i(...)lussbericht-100.html
Nederland steekt er een aantal keer positief/negatief bovenuit.
http://www.br.de/presse/i(...)lussbericht-100.html
Nederland steekt er een aantal keer positief/negatief bovenuit.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Eigenaar Gazelle wil met overname Batavus en Sparta de grootste worden
quote:Minister Kamp van Economische Zaken reageert positief op het plan. "Het is heel ambitieus van Pon. Ze hebben al een mooi bedrijf en dat zou nu een nog veel groter bedrijf kunnen worden."
Dat is ook erg moeilijk in te schatten. Als je tien merken hebt en toch maar 1 fabrikant, heb je dan wel of niet voldoende concurrentie om een ideale vrije markt voldoende te kunnen benaderen?quote:De fusie betekent wel dat er een machtiger partij in Nederland ontstaat. "Ik weet niet precies wat dat betekent voor de concurrentieverhoudingen in Nederland, voor de marktmacht. Daar hebben we een onafhankelijke toezichthouder voor die dat gaat bekijken", aldus Kamp, verwijzend naar de Autoriteit Consument en Markt (ACM).
The view from nowhere.
https://mobile.twitter.com/undefined/status/851783403561242624
VVD is normaal gesproken nog wel zo een grote fan van cameratoezicht, inclusief op werkplekken (dat de werkgever van de belasting kan aftrekken en zelfs subsidie via de politie voor krijgt). Maar nu opeens weer niet.
Ow wacht, dit is toezicht waar de marginalen en weerlozen wat aan zouden hebben. Dan is de VVD tegen.
VVD is normaal gesproken nog wel zo een grote fan van cameratoezicht, inclusief op werkplekken (dat de werkgever van de belasting kan aftrekken en zelfs subsidie via de politie voor krijgt). Maar nu opeens weer niet.
Ow wacht, dit is toezicht waar de marginalen en weerlozen wat aan zouden hebben. Dan is de VVD tegen.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Eerlijk is eerlijk, dit is wel weer een goed voorbeeld van waarom het zo een kutpartij is.quote:
https://mobile.twitter.com/undefined/status/851783403561242624
VVD is normaal gesproken nog wel zo een grote fan van cameratoezicht, inclusief op werkplekken (dat de werkgever van de belasting kan aftrekken en zelfs subsidie via de politie voor krijgt). Maar nu opeens weer niet.
Ow wacht, dit is toezicht waar de marginalen en weerlozen wat aan zouden hebben. Dan is de VVD tegen.
quote:
Eigenaar Gazelle wil met overname Batavus en Sparta de grootste worden
[..]
[..]
Dat is ook erg moeilijk in te schatten. Als je tien merken hebt en toch maar 1 fabrikant, heb je dan wel of niet voldoende concurrentie om een ideale vrije markt voldoende te kunnen benaderen?
Gelukkig is Rutte een zelfverklaard tegenstander van elke ideologische basis voor politiek beleid. Er is namelijk geen ideologie waarmee je zulke hypocrisie kunt verbloemen..quote:
https://mobile.twitter.com/undefined/status/851783403561242624
VVD is normaal gesproken nog wel zo een grote fan van cameratoezicht, inclusief op werkplekken (dat de werkgever van de belasting kan aftrekken en zelfs subsidie via de politie voor krijgt). Maar nu opeens weer niet.
Ow wacht, dit is toezicht waar de marginalen en weerlozen wat aan zouden hebben. Dan is de VVD tegen.
"We do not measure a culture by its output of undisguised trivialities, but by what it claims as significant"
Neil Postman - Amusing Ourselves to Death
Neil Postman - Amusing Ourselves to Death
Vreselijk neoliberaal beleid in Nederland
https://www.cbs.nl/nl-nl/(...)verder-af-in-januari
https://www.cbs.nl/nl-nl/(...)verder-af-in-januari
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Pas definities maar lang genoeg aan en het lijkt top te gaan. CBS is met de jaren steeds creatiever geworden.quote:
Vreselijk neoliberaal beleid in Nederland
https://www.cbs.nl/nl-nl/(...)verder-af-in-januari
Ondertussen neemt het leger in de (zwaar versoberde) bijstand alleen maar toe.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
https://www.cbs.nl/nl-nl/(...)vangt-blijft-stijgen
Dit rijmt gewoon niet met elkaar. Minder werklozen (dankzij aangepaste definitie; van 12 uur naar 1 uur, en dan ook 'lossere' registratie) en meer bijstand.
Zie ook dit:
https://twitter.com/AlexandraB66/status/849247192669925376
https://twitter.com/RenskeLeijten/status/850039720868491266
http://www.mejudice.nl/ar(...)koopt-het-als-minder
Dit rijmt gewoon niet met elkaar. Minder werklozen (dankzij aangepaste definitie; van 12 uur naar 1 uur, en dan ook 'lossere' registratie) en meer bijstand.
Zie ook dit:
https://twitter.com/AlexandraB66/status/849247192669925376
https://twitter.com/RenskeLeijten/status/850039720868491266
http://www.mejudice.nl/ar(...)koopt-het-als-minder
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
https://www.nytimes.com/2(...)d-me-wrong.html?_r=1quote:I Thought I Understood the American Right. Trump Proved Me Wrong.
A historian of conservatism looks back at how he and his peers failed to anticipate the rise of the president.
BY RICK PERLSTEIN APRIL 11, 2017
Until Nov. 8, 2016, historians of American politics shared a rough consensus about the rise of modern American conservatism. It told a respectable tale. By the end of World War II, the story goes, conservatives had become a scattered and obscure remnant, vanquished by the New Deal and the apparent reality that, as the critic Lionel Trilling wrote in 1950, liberalism was “not only the dominant but even the sole intellectual tradition.”
Year Zero was 1955, when William F. Buckley Jr. started National Review, the small-circulation magazine whose aim, Buckley explained, was to “articulate a position on world affairs which a conservative candidate can adhere to without fear of intellectual embarrassment or political surrealism.” Buckley excommunicated the John Birch Society, anti-Semites and supporters of the hyperindividualist Ayn Rand, and his cohort fused the diverse schools of conservative thinking — traditionalist philosophers, militant anti-Communists, libertarian economists — into a coherent ideology, one that eventually came to dominate American politics.
I was one of the historians who helped forge this narrative. My first book, “Before the Storm,” was about the rise of Senator Barry Goldwater, the uncompromising National Review favorite whose refusal to exploit the violent backlash against civil rights, and whose bracingly idealistic devotion to the Constitution as he understood it — he called for Social Security to be made “voluntary” — led to his crushing defeat in the 1964 presidential election. Goldwater’s loss, far from dooming the American right, inspired a new generation of conservative activists to redouble their efforts, paving the way for the Reagan revolution. Educated whites in the prosperous metropolises of the New South sublimated the frenetic, violent anxieties that once marked race relations in their region into more palatable policy concerns about “stable housing values” and “quality local education,” backfooting liberals and transforming conservatives into mainstream champions of a set of positions with enormous appeal to the white American middle class.
These were the factors, many historians concluded, that made America a “center right” nation. For better or for worse, politicians seeking to lead either party faced a new reality. Democrats had to honor the public’s distrust of activist government (as Bill Clinton did with his call for the “end of welfare as we know it”). Republicans, for their part, had to play the Buckley role of denouncing the political surrealism of the paranoid fringe (Mitt Romney’s furious backpedaling after joking, “No one’s ever asked to see my birth certificate”).
Continue reading the main story
Then the nation’s pre-eminent birther ran for president. Trump’s campaign was surreal and an intellectual embarrassment, and political experts of all stripes told us he could never become president. That wasn’t how the story was supposed to end. National Review devoted an issue to writing Trump out of the conservative movement; an editor there, Jonah Goldberg, even became a leader of the “Never Trump” crusade. But Trump won — and conservative intellectuals quickly embraced a man who exploited the same brutish energies that Buckley had supposedly banished, with Goldberg explaining simply that Never Trump “was about the G.O.P. primary and the general election, not the presidency.”
The professional guardians of America’s past, in short, had made a mistake. We advanced a narrative of the American right that was far too constricted to anticipate the rise of a man like Trump. Historians, of course, are not called upon to be seers. Our professional canons warn us against presentism — we are supposed to weigh the evidence of the past on its own terms — but at the same time, the questions we ask are conditioned by the present. That is, ultimately, what we are called upon to explain. Which poses a question: If Donald Trump is the latest chapter of conservatism’s story, might historians have been telling that story wrong?
American historians’ relationship to conservatism itself has a troubled history. Even after Ronald Reagan’s electoral-college landslide in 1980, we paid little attention to the right: The central narrative of America’s political development was still believed to be the rise of the liberal state. But as Newt Gingrich’s right-wing revolutionaries prepared to take over the House of Representatives in 1994, the scholar Alan Brinkley published an essay called “The Problem of American Conservatism” in The American Historical Review. American conservatism, Brinkley argued, “had been something of an orphan in historical scholarship,” and that was “coming to seem an ever-more-curious omission.” The article inaugurated the boom in scholarship that brought us the story, now widely accepted, of conservatism’s triumphant rise.
That story was in part a rejection of an older story. Until the 1990s, the most influential writer on the subject of the American right was Richard Hofstadter, a colleague of Trilling’s at Columbia University in the postwar years. Hofstadter was the leader of the “consensus” school of historians; the “consensus” being Americans’ supposed agreement upon moderate liberalism as the nation’s natural governing philosophy. He didn’t take the self-identified conservatives of his own time at all seriously. He called them “pseudoconservatives” and described, for instance, followers of the red-baiting Republican senator Joseph McCarthy as cranks who salved their “status anxiety” with conspiracy theories and bizarre panaceas. He named this attitude “the paranoid style in American politics” and, in an article published a month before Barry Goldwater’s presidential defeat, asked, “When, in all our history, has anyone with ideas so bizarre, so archaic, so self-confounding, so remote from the basic American consensus, ever gone so far?”
It was a strangely ahistoric question; many of Goldwater’s ideas hewed closely to a well-established American distrust of statism that goes back all the way to the nation’s founding. It betokened too a certain willful blindness toward the evidence that was already emerging of a popular backlash against liberalism. Reagan’s gubernatorial victory in California two years later, followed by his two landslide presidential wins, made a mockery of Hofstadter. Historians seeking to grasp conservatism’s newly revealed mass appeal would have to take the movement on its own terms.
That was my aim when I took up the subject in the late 1990s — and, even more explicitly, the aim of Lisa McGirr, now of Harvard University, whose 2001 book, “Suburban Warriors: The Origins of the New American Right,” became a cornerstone of the new literature. Instead of pronouncing upon conservatism from on high, as Hofstadter had, McGirr, a social historian, studied it from the ground up, attending respectfully to what activists understood themselves to be doing. What she found was “a highly educated and thoroughly modern group of men and women,” normal participants in the “bureaucratized world of post-World War II America.” They built a “vibrant and remarkable political mobilization,” she wrote, in an effort to address political concerns that would soon be resonating nationwide — for instance, their anguish at “liberal permissiveness” about matters like rising crime rates and the teaching of sex education in public schools.
But if Hofstadter was overly dismissive of how conservatives understood themselves, the new breed of historians at times proved too credulous. McGirr diligently played down the sheer bloodcurdling hysteria of conservatives during the period she was studying — for example, one California senator’s report in 1962 that he had received thousands of letters from constituents concerned about a rumor that Communist Chinese commandos were training in Mexico for an imminent invasion of San Diego. I sometimes made the same mistake. Writing about the movement that led to Goldwater’s 1964 Republican nomination, for instance, it never occurred to me to pay much attention to McCarthyism, even though McCarthy helped Goldwater win his Senate seat in 1952, and Goldwater supported McCarthy to the end. (As did William F. Buckley.) I was writing about the modern conservative movement, the one that led to Reagan, not about the brutish relics of a more gothic, ill-formed and supposedly incoherent reactionary era that preceded it.
A few historians have provocatively followed a different intellectual path, avoiding both the bloodlessness of the new social historians and the psychologizing condescension of the old Hofstadter school. Foremost among them is Leo Ribuffo, a professor at George Washington University. Ribuffo’s surname announces his identity in the Dickensian style: Irascible, brilliant and deeply learned, he is one of the profession’s great rebuffers. He made his reputation with an award-winning 1983 study, “The Old Christian Right: The Protestant Far Right From the Great Depression to the Cold War,” and hasn’t published a proper book since — just a series of coruscating essays that frequently focus on what everyone else is getting wrong. In the 1994 issue of The American Historical Review that featured Alan Brinkley’s “The Problem of American Conservatism,” Ribuffo wrote a response contesting Brinkley’s contention, now commonplace, that Trilling was right about American conservatism’s shallow roots. Ribuffo argued that America’s anti-liberal traditions were far more deeply rooted in the past, and far angrier, than most historians would acknowledge, citing a long list of examples from “regional suspicions of various metropolitan centers and the snobs who lived there” to “white racism institutionalized in slavery and segregation.”
After the election, Ribuffo told me that if he were to write a similar response today, he would call it, “Why Is There So Much Scholarship on ‘Conservatism,’ and Why Has It Left the Historical Profession So Obtuse About Trumpism?” One reason, as Ribuffo argues, is the conceptual error of identifying a discrete “modern conservative movement” in the first place. Another reason, though, is that historians of conservatism, like historians in general, tend to be liberal, and are prone to liberalism’s traditions of politesse. It’s no surprise that we are attracted to polite subjects like “colorblind conservatism” or William F. Buckley.
Our work might have been less obtuse had we shared the instincts of a New York University professor named Kim Phillips-Fein. “Historians who write about the right should find ways to do so with a sense of the dignity of their subjects,” she observed in a 2011 review, “but they should not hesitate to keep an eye out for the bizarre, the unusual, or the unsettling.”
Looking back from that perspective, we can now see a history that is indeed unsettling — but also unsettlingly familiar. Consider, for example, an essay published in 1926 by Hiram Evans, the imperial wizard of the Ku Klux Klan, in the exceedingly mainstream North American Review. His subject was the decline of “Americanism.” Evans claimed to speak for an abused white majority, “the so-called Nordic race,” which, “with all its faults, has given the world almost the whole of modern civilization.” Evans, a former dentist, proposed that his was “a movement of plain people,” and acknowledged that this “lays us open to the charge of being hicks and ‘rubes’ and ‘drivers of secondhand Fords.’ ” But over the course of the last generation, he wrote, these good people “have found themselves increasingly uncomfortable, and finally deeply distressed,” watching a “moral breakdown” that was destroying a once-great nation. First, there was “confusion in thought and opinion, a groping and hesitancy about national affairs and private life alike, in sharp contrast to the clear, straightforward purposes of our earlier years.” Next, they found “the control of much of our industry and commerce taken over by strangers, who stacked the cards of success and prosperity against us,” and ultimately these strangers “came to dominate our government.” The only thing that would make America great again, as it were, was “a return of power into the hands of everyday, not highly cultured, not overly intellectualized, but entirely unspoiled and not de-Americanized average citizens of old stock.”
This “Second Klan” (the first was formed during Reconstruction) scrambles our pre-Trump sense of what right-wing ideology does and does not comprise. (Its doctrines, for example, included support for public education, to weaken Catholic parochial schools.) The Klan also put the predations of the international banking class at the center of its rhetoric. Its worldview resembles, in fact, the right-wing politics of contemporary Europe — a tradition, heretofore judged foreign to American politics, called “herrenvolk republicanism,” that reserved social democracy solely for the white majority. By reaching back to the reactionary traditions of the 1920s, we might better understand the alliance between the “alt-right” figures that emerged as fervent Trump supporters during last year’s election and the ascendant far-right nativist political parties in Europe.
None of this history is hidden. Indeed, in the 1990s, a rich scholarly literature emerged on the 1920s Klan and its extraordinary, and decidedly national, influence. (One hotbed of Klan activity, for example, was Anaheim, Calif. McGirr’s “Suburban Warriors” mentions this but doesn’t discuss it; neither did I in my own account of Orange County conservatism in “Before the Storm.” Again, it just didn’t seem relevant to the subject of the modern conservative movement.) The general belief among historians, however, was that the Klan’s national influence faded in the years after 1925, when Indiana’s grand dragon, D.C. Stephenson, who served as the de facto political boss for the entire state, was convicted of murdering a young woman.
But the Klan remained relevant far beyond the South. In 1936 a group called the Black Legion, active in the industrial Midwest, burst into public consciousness after members assassinated a Works Progress Administration official in Detroit. The group, which considered itself a Klan enforcement arm, dominated the news that year. The F.B.I. estimated its membership at 135,000, including a large number of public officials, possibly including Detroit’s police chief. The Associated Press reported in 1936 that the group was suspected of assassinating as many as 50 people. In 1937, Humphrey Bogart starred in a film about it. In an informal survey, however, I found that many leading historians of the right — including one who wrote an important book covering the 1930s — hadn’t heard of the Black Legion.
Stephen H. Norwood, one of the few historians who did study the Black Legion, also mined another rich seam of neglected history in which far-right vigilantism and outright fascism routinely infiltrated the mainstream of American life. The story begins with Father Charles Coughlin, the Detroit-based “radio priest” who at his peak reached as many as 30 million weekly listeners. In 1938, Coughlin’s magazine, Social Justice, began reprinting “Protocols of the Learned Elders of Zion,” a forged tract about a global Jewish conspiracy first popularized in the United States by Henry Ford. After presenting this fictitious threat, Coughlin’s paper called for action, in the form of a “crusade against the anti-Christian forces of the red revolution” — a call that was answered, in New York and Boston, by a new organization, the Christian Front. Its members were among the most enthusiastic participants in a 1939 pro-Hitler rally that packed Madison Square Garden, where the leader of the German-American Bund spoke in front of an enormous portrait of George Washington flanked by swastikas.
The Bund took a mortal hit that same year — its leader was caught embezzling — but the Christian Front soldiered on. In 1940, a New York chapter was raided by the F.B.I. for plotting to overthrow the government. The organization survived, and throughout World War II carried out what the New York Yiddish paper The Day called “small pogroms” in Boston and New York that left Jews in “mortal fear” of “almost daily” beatings. Victims who complained to authorities, according to news reports, were “insulted and beaten again.” Young Irish-Catholic men inspired by the Christian Front desecrated nearly every synagogue in Washington Heights. The New York Catholic hierarchy, the mayor of Boston and the governor of Massachusetts largely looked the other way.
Why hasn’t the presence of organized mobs with backing in powerful places disturbed historians’ conclusion that the American right was dormant during this period? In fact, the “far right” was never that far from the American mainstream. The historian Richard Steigmann-Gall, writing in the journal Social History, points out that “scholars of American history are by and large in agreement that, in spite of a welter of fringe radical groups on the right in the United States between the wars, fascism never ‘took’ here.” And, unlike in Europe, fascists did not achieve governmental power. Nevertheless, Steigmann-Gall continues, “fascism had a very real presence in the U.S.A., comparable to that on continental Europe.” He cites no less mainstream an organization than the American Legion, whose “National Commander” Alvin Owsley proclaimed in 1922, “the Fascisti are to Italy what the American Legion is to the United States.” A decade later, Chicago named a thoroughfare after the Fascist military leader Italo Balbo. In 2011, Italian-American groups in Chicago protested a movement to rename it.
Anti-Semitism in America declined after World War II. But as Leo Ribuffo points out, the underlying narrative — of a diabolical transnational cabal of aliens plotting to undermine the very foundations of Christian civilization — survived in the anti-Communist diatribes of Joseph McCarthy. The alien narrative continues today in the work of National Review writers like Andrew McCarthy (“How Obama Embraces Islam’s Sharia Agenda”) and Lisa Schiffren (who argued that Obama’s parents could be secret Communists because “for a white woman to marry a black man in 1958, or ’60, there was almost inevitably a connection to explicit Communist politics”). And it found its most potent expression in Donald Trump’s stubborn insistence that Barack Obama was not born in the United States.
Trump’s connection to this alternate right-wing genealogy is not just rhetorical. In 1927, 1,000 hooded Klansmen fought police in Queens in what The Times reported as a “free for all.” One of those arrested at the scene was the president’s father, Fred Trump. (Trump’s role in the melee is unclear; the charge — “refusing to disperse” — was later dropped.) In the 1950s, Woody Guthrie, at the time a resident of the Beach Haven housing complex the elder Trump built near Coney Island, wrote a song about “Old Man Trump” and the “Racial hate/He stirred up/In the bloodpot of human hearts/When he drawed/That color line” in one of his housing developments. In 1973, when Donald Trump was working at Fred’s side, both father and son were named in a federal housing-discrimination suit. The family settled with the Justice Department in the face of evidence that black applicants were told units were not available even as whites were welcomed with open arms.
The 1960s and ’70s New York in which Donald Trump came of age, as much as Klan-ridden Indiana in the 1920s or Barry Goldwater’s Arizona in the 1950s, was at conservatism’s cutting edge, setting the emotional tone for a politics of rage. In 1966, when Trump was 20, Mayor John Lindsay placed civilians on a board to more effectively monitor police abuse. The president of the Patrolmen’s Benevolent Association — responding, “I am sick and tired of giving in to minority groups and their gripes and their shouting” — led a referendum effort to dissolve the board that won 63 percent of the vote. Two years later, fights between supporters and protesters of George Wallace at a Madison Square Garden rally grew so violent that, The New Republic observed, “never again will you read about Berlin in the ’30s without remembering this wild confrontation here of two irrational forces.”
The rest of the country followed New York’s lead. In 1970, after the shooting deaths of four students during antiwar protests at Kent State University in Ohio, a Gallup poll found that 58 percent of Americans blamed the students for their own deaths. (“If they didn’t do what the Guards told them, they should have been mowed down,” one parent of Kent State students told an interviewer.) Days later, hundreds of construction workers from the World Trade Center site beat antiwar protesters at City Hall with their hard hats. (“It was just like Iwo Jima,” an impressed witness remarked.) That year, reports the historian Katherine Scott, 76 percent of Americans “said they did not support the First Amendment right to assemble and dissent from government policies.”
In 1973, the reporter Gail Sheehy joined a group of blue-collar workers watching the Watergate hearings in a bar in Astoria, Queens. “If I was Nixon,” one of them said, “I’d shoot every one of them.” (Who “they” were went unspecified.) This was around the time when New Yorkers were leaping to their feet and cheering during screenings of “Death Wish,” a hit movie about a liberal architect, played by Charles Bronson, who shoots muggers at point-blank range. At an October 2015 rally near Nashville, Donald Trump told his supporters: “I have a license to carry in New York, can you believe that? Nobody knows that. Somebody attacks me, oh, they’re gonna be shocked.” He imitated a cowboy-style quick draw, and an appreciative crowd shouted out the name of Bronson’s then-41-year-old film: “ ‘Death Wish’!”
In 1989, a young white woman was raped in Central Park. Five teenagers, four black and one Latino, confessed to participating in the crime. At the height of the controversy, Donald Trump took out full-page ads in all the major New York daily papers calling for the return of the death penalty. It was later proved the police had essentially tortured the five into their confessions, and they were eventually cleared by DNA evidence. Trump, however, continues to insist upon their guilt. That confidence resonates deeply with what the sociologist Lawrence Rosenthal calls New York’s “hard-hat populism” — an attitude, Rosenthal hypothesizes, that Trump learned working alongside the tradesmen in his father’s real estate empire. But the case itself also resonates deeply with narratives dating back to the first Ku Klux Klan of white womanhood defiled by dark savages. Trump’s public call for the supposed perpetrators’ hides, no matter the proof of guilt or innocence, mimics the rituals of Southern lynchings.
When Trump vowed on the campaign trail to Make America Great Again, he was generally unclear about when exactly it stopped being great. The Vanderbilt University historian Jefferson Cowie tells a story that points to a possible answer. In his book “The Great Exception,” he suggests that what historians considered the main event in 20th century American political development — the rise and consolidation of the “New Deal order” — was in fact an anomaly, made politically possible by a convergence of political factors. One of those was immigration. At the beginning of the 20th century, millions of impoverished immigrants, mostly Catholic and Jewish, entered an overwhelmingly Protestant country. It was only when that demographic transformation was suspended by the 1924 Immigration Act that majorities of Americans proved willing to vote for many liberal policies. In 1965, Congress once more allowed large-scale immigration to the United States — and it is no accident that this date coincides with the increasing conservative backlash against liberalism itself, now that its spoils would be more widely distributed among nonwhites.
The liberalization of immigration law is an obsession of the alt-right. Trump has echoed their rage. “We’ve admitted 59 million immigrants to the United States between 1965 and 2015,” he noted last summer, with rare specificity. “ ‘Come on in, anybody. Just come on in.’ Not anymore.” This was a stark contrast to Reagan, who venerated immigrants, proudly signing a 1986 bill, sponsored by the conservative Republican senator Alan Simpson, that granted many undocumented immigrants citizenship. Shortly before announcing his 1980 presidential run, Reagan even boasted of his wish “to create, literally, a common market situation here in the Americas with an open border between ourselves and Mexico.” But on immigration, at least, it is Trump, not Reagan, who is the apotheosis of the brand of conservatism that now prevails.
A puzzle remains. If Donald Trump was elected as a Marine Le Pen-style — or Hiram Evans-style — herrenvolk republican, what are we to make of the fact that he placed so many bankers and billionaires in his cabinet, and has relentlessly pursued so many 1-percent-friendly policies? More to the point, what are we to the make of the fact that his supporters don’t seem to mind?
Here, however, Trump is far from unique. The history of bait-and-switch between conservative electioneering and conservative governance is another rich seam that calls out for fresh scholarly excavation: not of how conservative voters see their leaders, but of the neglected history of how conservative leaders see their voters.
In their 1987 book, “Right Turn,” the political scientists Joel Rogers and Thomas Ferguson presented public-opinion data demonstrating that Reagan’s crusade against activist government, which was widely understood to be the source of his popularity, was not, in fact, particularly popular. For example, when Reagan was re-elected in 1984, only 35 percent of voters favored significant cuts in social programs to reduce the deficit. Much excellent scholarship, well worth revisiting in the age of Trump, suggests an explanation for Reagan’s subsequent success at cutting back social programs in the face of hostile public opinion: It was business leaders, not the general public, who moved to the right, and they became increasingly aggressive and skilled in manipulating the political process behind the scenes.
But another answer hides in plain sight. The often-cynical negotiation between populist electioneering and plutocratic governance on the right has long been not so much a matter of policy as it has been a matter of show business. The media scholar Tim Raphael, in his 2009 book, “The President Electric: Ronald Reagan and the Politics of Performance,” calls the three-minute commercials that interrupted episodes of The General Electric Theater — starring Reagan and his family in their state-of-the-art Pacific Palisades home, outfitted for them by G.E. — television’s first “reality show.” For the California voters who soon made him governor, the ads created a sense of Reagan as a certain kind of character: the kindly paterfamilias, a trustworthy and nonthreatening guardian of the white middle-class suburban enclave. Years later, the producers of “The Apprentice” carefully crafted a Trump character who was the quintessence of steely resolve and all-knowing mastery. American voters noticed. Linda Lucchese, a Trump convention delegate from Illinois who had never previously been involved in politics, told me that she watched “The Apprentice” and decided that Trump would make a perfect president. “All those celebrities,” she told me: “They showed him respect.”
It is a short leap from advertising and reality TV to darker forms of manipulation. Consider the parallels since the 1970s between conservative activism and the traditional techniques of con men. Direct-mail pioneers like Richard Viguerie created hair-on-fire campaign-fund-raising letters about civilization on the verge of collapse. One 1979 pitch warned that “federal and state legislatures are literally flooded with proposed laws that are aimed at total confiscation of firearms from law-abiding citizens.” Another, from the 1990s, warned that “babies are being harvested and sold on the black market by Planned Parenthood clinics.” Recipients of these alarming missives sent checks to battle phony crises, and what they got in return was very real tax cuts for the rich. Note also the more recent connection between Republican politics and “multilevel marketing” operations like Amway (Trump’s education secretary, Betsy DeVos, is the wife of Amway’s former president and the daughter-in-law of its co-founder); and how easily some of these marketing schemes shade into the promotion of dubious miracle cures (Ben Carson, secretary of housing and urban development, with “glyconutrients”; Mike Huckabee shilling for a “solution kit” to “reverse” diabetes; Trump himself taking on a short-lived nutritional-supplements multilevel marketing scheme in 2009). The dubious grifting of Donald Trump, in short, is a part of the structure of conservative history.
Future historians won’t find all that much of a foundation for Trumpism in the grim essays of William F. Buckley, the scrupulous constitutionalist principles of Barry Goldwater or the bright-eyed optimism of Ronald Reagan. They’ll need instead to study conservative history’s political surrealists and intellectual embarrassments, its con artists and tribunes of white rage. It will not be a pleasant story. But if those historians are to construct new arguments to make sense of Trump, the first step may be to risk being impolite.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
In je linksjes staat niets over de aanpassing van de definitiequote:
https://www.cbs.nl/nl-nl/(...)vangt-blijft-stijgen
Dit rijmt gewoon niet met elkaar. Minder werklozen (dankzij aangepaste definitie; van 12 uur naar 1 uur, en dan ook 'lossere' registratie) en meer bijstand.
Zie ook dit:
https://twitter.com/AlexandraB66/status/849247192669925376
https://twitter.com/RenskeLeijten/status/850039720868491266
http://www.mejudice.nl/ar(...)koopt-het-als-minder
Dat het CBS de definitie van nationale naar internationale definitie heeft aangepast klopt, daarom zijn de werkloosheidscijfers ook vergelijkbaar met die van andere landen.
Nu we het over kloppende statements hebben, waar blijft jouw antwoord op wie HFCS in de EU subsidieert en in welke producten het allemaal massaal verwerkt wordt?
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
quote:Why Air Travel in America Is Such a Disaster
Do you hate how airlines treat you? Blame decades of deregulation and consolidation.
quote:What damage does this do? According to a Department of Justice complaint cited by ProPublica, a lack of competition allows major airlines to raise fees, limit services like meals, and eliminate some routes. United's treatment of the passenger, and its resulting mishandling of the PR nightmare, were appalling. But the larger issue is that airlines have too much power. In the short term, boycott United, yes. For the long term, however, have you considered socialism?
Free Assange! Hack the Planet
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
[b]Op dinsdag 6 januari 2009 19:59 schreef Papierversnipperaar het volgende:[/b]
De gevolgen van de argumenten van de anti-rook maffia
Waarom komen de labbekakken nu ineens tot inkeer?quote:
Vreselijk neoliberaal beleid in Nederland
https://www.cbs.nl/nl-nl/(...)verder-af-in-januari
The view from nowhere.
Sarcasme is niet besteed aan autistenquote:
[..]
Waarom komen de labbekakken nu ineens tot inkeer?
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Zoals gezegd bewaar ik dat antwoord tot ná er fatsoenlijk en met open vizier gediscussieerd gaat worden.quote:
[..]
In je linksjes staat niets over de aanpassing van de definitie
Dat het CBS de definitie van nationale naar internationale definitie heeft aangepast klopt, daarom zijn de werkloosheidscijfers ook vergelijkbaar met die van andere landen.
Nu we het over kloppende statements hebben, waar blijft jouw antwoord op wie HFCS in de EU subsidieert en in welke producten het allemaal massaal verwerkt wordt?
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
En gelijk weer een persoonlijke sneer en insinuatie.quote:
[..]
Sarcasme is niet besteed aan autisten
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Als jij voortaan met inhoudelijke antwoorden komt praten we verder klopjequote:
[..]
En gelijk weer een persoonlijke sneer en insinuatie.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
En dat zeg jij?quote:
[..]
Zoals gezegd bewaar ik dat antwoord tot ná er fatsoenlijk en met open vizier gediscussieerd gaat worden.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Laat me raden, dit gaat er bij jou in als zoete koek?quote:
[..]
https://www.nytimes.com/2(...)d-me-wrong.html?_r=1
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Nah, voor hem zijn koekjes een instrument van de totalitaire neoliberale bewakingsstaat.quote:
[..]
Laat me raden, dit gaat er bij jou in als zoete koek?
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Jij en ik weten allebei dat ik binnen een handomdraai het antwoord wel heb en kan bewijzen hoe de EU de HFCS met miljoenen subsidieert. We weten ook allebei wat jouw motieven zijn.quote:
[..]
Als jij voortaan met inhoudelijke antwoorden komt praten we verder klopje
Ontopic:
twitter:Ali_Gharib twitterde op dinsdag 11-04-2017 om 20:38:09 When you think government should run like a business, 'death camps' becomes 'Holocaust centers.' reageer retweet
When you think government should run like a business, 'death camps' becomes 'Holocaust centers.'
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
En waarom is dat eigenlijk? Weten we zonder internationale vergelijking niet waar het met de werkgelegenheid heen moet? We nemen een rooskleurige en zelfs valse voorstelling van zaken om te kunnen vergelijken met de rooskleurige voorstelling van zaken in Spanje en Griekenland zodat we er nog rooskleuriger opstaan?quote:
[..]
In je linksjes staat niets over de aanpassing van de definitie
Dat het CBS de definitie van nationale naar internationale definitie heeft aangepast klopt, daarom zijn de werkloosheidscijfers ook vergelijkbaar met die van andere landen.
Wees gehoorzaam. Alleen samen krijgen we de vrijheid eronder.
Tja, stats, cijfers zijn alles, hoe betere cijfers, hoe beter. Vertrouw geen enkele stat die je niet zelf verzonnen hebt zeg ik dan maar.quote:
[..]
En waarom is dat eigenlijk? Weten we zonder internationale vergelijking niet waar het met de werkgelegenheid heen moet? We nemen een rooskleurige en zelfs valse voorstelling van zaken om te kunnen vergelijken met de rooskleurige voorstelling van zaken in Spanje en Griekenland zodat we er nog rooskleuriger opstaan?
Zo werden en worden werkloosheidcijfers ook nog steeds geschoond met mensen op een cursus of training sturen. Een training CV schrijven, met twee woorden praten, veters strikken. Als iemand op training is, is die niet beschikbaar voor de arbeidsmarkt, dus niet werkloos. Genoeg mensen bezig houden met dit soort onzin en men kan weer scoren.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Blijkbaar niet, wat je bent nu al veel meer moeite kwijt geweest met draaien en zeuren dan met een antwoord te geven.quote:
[..]
Jij en ik weten allebei dat ik binnen een handomdraai het antwoord wel heb en kan bewijzen hoe de EU de HFCS met miljoenen subsidieert.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
"One of the world's leading drug companies considered destroying supplies of life-saving cancer medicines over attempts to impose massive price rises across Europe, The Times can reveal."
....
....
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Best een hoog bedrag: Controle uitkeringen levert Rotterdam 19 miljoen euro op.
Bij 15% van de Rotterdamse uitkeringsgerechtigden is de uitkering vorig jaar gekort of gestopt, of hebben ze een boete gekregen.
Bij 15% van de Rotterdamse uitkeringsgerechtigden is de uitkering vorig jaar gekort of gestopt, of hebben ze een boete gekregen.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
Dat krijg je bij een extreem strenge Fraudewet waar zelfs de internationale instanties kritisch op zijn. Vaak door schuld van de gemeente zelf die zonder de cliënt te informeren een vinkje verkeerd zet.
Helaas is men niet zo streng voor verkiezingsfraudeur Van Reij of Hooijmaijers.
Helaas is men niet zo streng voor verkiezingsfraudeur Van Reij of Hooijmaijers.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
Je bent van mening dat uitkeringsfraude niet hard moet worden aangepakt?quote:
Dat krijg je bij een extreem strenge Fraudewet waar zelfs de internationale instanties kritisch op zijn. Vaak door schuld van de gemeente zelf die zonder de cliënt te informeren een vinkje verkeerd zet.
Helaas is men niet zo streng voor verkiezingsfraudeur Van Reij of Hooijmaijers.
In Baden-Badener Badeseen kann man Baden-Badener baden sehen.
Doei Pietquote:
[..]
Je bent van mening dat uitkeringsfraude niet hard moet worden aangepakt?
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
quote:
[..]
Je bent van mening dat uitkeringsfraude niet hard moet worden aangepakt?
Maar verder wil iedereen in de bijstand werken hoor.quote:Ruim 2.500 Rotterdammers werden gekort omdat zij niet solliciteren of niet kwamen opdagen bij een banenmarkt of sollicitatiegesprek.
Power is a lot like real estate, it's all about location, location, location.
The closer you are to the source, the higher your property value.
The closer you are to the source, the higher your property value.
https://mobile.twitter.com/undefined/status/852903531233382403
Trump en zijn banenvernietigende bankiersvrienden gaan een oorlog starten. Vast heel nuttig werk volgens Bregman.
Trump en zijn banenvernietigende bankiersvrienden gaan een oorlog starten. Vast heel nuttig werk volgens Bregman.
Deuger & Gutmensch
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
"Conservatism consists of exactly one proposition, to wit: There must be in-groups whom the law protects but does not bind, alongside out-groups whom the law binds but does not protect."
