Bewust/gewenst kindloos

Je niets aantrekken van anderen. Heb één kind en mensen zeiken nog dat je een tweede moet nemen...
Een kind verzorgen is niet niets, dat vergeten veel mensen.

Misschien een idee om wat algemene 'informatie' in de OP te zetten? Zou wel tof zijn als er wat meer informatie te vinden is voor mensen die denken 'kinderen, moet dat nou?', en die nog spreekwoordelijk 'on the fence' zitten, maar zich regelmatig door hun omgeving gepushed voelen richting een 'ja'.

Een soort 'lot-/soortgenoten'-topic, maar waar ook mensen met vragen terecht kunnen.

Ik ben bewust kindloos. Nu is dat ook niet zo moeilijk aangezien ik single ben. Maar ook met een vriend zou ik geen kinderen willen.

Mij ouders hebben het geaccepteerd, maar vanuit mijn omgeving kwamen/komen veel 'wacht maar tot' geluiden. Toch heb ik nog steeds de behoefte niet, vind ik baby's absoluut niet schattig en leuk en ben ik na een paar uur blij wanneer ik de kinderen van een ander weer terug mag geven.

En dan komt natuurlijk het argument 'van je eigen is het anders', en dat zal best, maar alsnog voel ik geen enkele noodzaak tot voortplanten. Ik heb liever spijt dat ik geen kinderen heb gekregen dan dat ik spijt heb ze wel op de wereld te hebben gezet.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 12:35 schreef motorbloempje het volgende:
Misschien een idee om wat algemene 'informatie' in de OP te zetten? Zou wel tof zijn als er wat meer informatie te vinden is voor mensen die denken 'kinderen, moet dat nou?', en die nog spreekwoordelijk 'on the fence' zitten, maar zich regelmatig door hun omgeving gepushed voelen richting een 'ja'.

Een soort 'lot-/soortgenoten'-topic, maar waar ook mensen met vragen terecht kunnen.

Welke informatie zit je aan te denken?

Mijn man (35) en ik (bijna 32) zijn ook bewust kinderloos, of kindvrij zoals ik 't liever noem.
Kinderloos vind ik voor mensen die graag kinderen zouden willen maar dit op de een of andere manier niet hebben kunnen verwezenlijken. Het heeft een negatieve ondertoon, waar kindvrij veel meer keus en tevredenheid uitstraalt.

Al sinds ik weet dat kinderen krijgen een keuze is weet ik dat ik ze niet wil, en dat is eigenlijk zo rond 12 jaar geweest denk ik. Kreeg vroeger als meisje wel de standaard poppen en dergelijken, maar ze konden me niet echt bekoren, toen al niet. Hoor al jaren de 'wacht maar' opmerkingen, varierend van kennissen en familieleden tot wildvreemden die ons niet kennen maar waar je onverhoopt een praatje mee aanknoopt, en aangezien ik in de 30 ben, en getrouwd, is een veelgestelde vraag 'en, kinderen?'.

De familie en goede vrienden weten het inmiddels wel, die kennen ons ook, en weten dat we erg blij zijn met ons leven zoals het is en dat het ouderschap niet voor ons is. Dus dat stadium zijn we iig wel voorbij, al heb ik het idee dat mijn ouders érgens nog steeds hopen dat we er toch voor gaan. Al zijn ze ook erg blij dat we onze eigen weg gaan. Vrienden en kennissen vragen ze altijd meewarig of ze het niet erg vinden dat we in het buitenland wonen, bijvoorbeeld, vrienden en kennissen wiens kinderen een straat verderop wonen met hun 3 kinderen en elke zondag langksomen enzo.

Maargoed. Het vervelendst vind ik de opmerkingen van mensen die me écht niet kennen. Ik vind het niet erg als mensen vragen of ik kinderen heb. Dat vind ik ergens wel een prima vraag omdat het nu eenmaal best vaak voorkomt dat mensen kinderen hebben. En ik zeg dan ook altijd gewoon 'nee'. Als ze dan vragen of zeggen 'nóg niet hè?' dan zeg ik altijd gewoon 'nee, wij willen geen kinderen'. Dat zou op zich genoeg moeten zijn voor zo'n conversatie. Ik wil mensen die echt geïnteresseerd zijn best uitleggen waarom wij geen kinderen willen, maar dan alleen als ze écht geïntereseerd zijn en niet mijn uitleg en redenen afdoen met nog meer 'wacht maar', 'wie gaat er voor je zorgen als je oud bent', en 'het is anders als ze van jezelf zijn..'-opmerkingen... Maar zeker de 'wacht maar'. Wat geeft jou, wildvreemde, het idee dat jij mij beter kent dan ik mijzelf ken?? Serieus...?

quote:

Op zondag 5 maart 2017 12:39 schreef Samzz het volgende:

[..]

Welke informatie zit je aan te denken?

Gewoon een kleine intro van wat 'kindvrij' is (bewust kinderloos), wat cijfertjes en stats, informatiebronnen, wat mogelijke 'weerwoorden' op de veelgehoorde 'bingos', etc.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 12:08 schreef Lexa31 het volgende:
Ik en mijn partner zijn begin 30 en zijn bewust kindloos.

Slimme keuze

Poepluiers, verstoorde nachtrust, zorgen, ongerustheid, inleveren van tijd voor jezelf en je partner, alle dingen die je moet regelen voor een kind, 18 jaar verantwoordelijk zijn en alle bijkomende kosten zijn geen feestje.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 12:38 schreef Samzz het volgende:
Ik ben bewust kindloos. Nu is dat ook niet zo moeilijk aangezien ik single ben. Maar ook met een vriend zou ik geen kinderen willen.

Mij ouders hebben het geaccepteerd, maar vanuit mijn omgeving kwamen/komen veel 'wacht maar tot' geluiden. Toch heb ik nog steeds de behoefte niet, vind ik baby's absoluut niet schattig en leuk en ben ik na een paar uur blij wanneer ik de kinderen van een ander weer terug mag geven.

En dan komt natuurlijk het argument 'van je eigen is het anders', en dat zal best, maar alsnog voel ik geen enkele noodzaak tot voortplanten. Ik heb liever spijt dat ik geen kinderen heb gekregen dan dat ik spijt heb ze wel op de wereld te hebben gezet.

Dit hier dus ook, ook bewust al vanaf jongs af aan dat ik geen kinderen wil.

Als man/single is het wel lastiger denk ik omdat veel vrouwen toch wel uiteindelijk een kinderwens hebben.

Verder zijn kinderen van anderen/vrienden leuk voor even maar ik zou er echt niet aan moeten denken om al mijn vrijheid ervoor op te geven.

Kinderen opzadelen met deze zieke wereld

Gelijk heb je TS. Waarom zou je iemand ongevraagd op deze nare wereld zetten.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 12:46 schreef Lexa31 het volgende:

[..]

Ja nee 1 kind is niet genoeg, dat is vast ook weer egoistisch. Onbegrijpelijk hoe mensen kunnen doen over een ander zijn / haar leven.

Daarom. Ga genieten van het leven.

Als ik geen kinderen kon krijgen had ik er ook geen extra moeite voor gedaan, partner was het daarmee ook eens.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 12:46 schreef Lexa31 het volgende:
Onbegrijpelijk hoe mensen kunnen doen over een ander zijn / haar leven.

Dat is het ook vooral. Hoe heeft het wel of geen kinderen krijgen van mij invloed op de levens van de mensen die daar 'wat van vinden'? Als ik geen kinderen krijg, zijn ze dan een stuk ongelukkiger en gaat hun geluk met 10 'dingen' omhoog als ik besluit toch te werpen omdat zij dat zo graag wilden?

Je ziet het ook vaak dat ouders zeggen dat ze 'recht hebben op kleinkinderen'. Ouders die vinden dat hun kinderen dingen 'verschuldigd' zijn hebben kinderen wel voor heel erg egoïstische redenen genomen (zie het andere topic: R&P / Is een kinderwens egoistisch?), en dat zou nooit de reden moeten zijn om kinderen te willen, dat je wilt dat ze je 'iets teruggeven' (wat dat dan ook mag zijn). Als ik kinderen gewild had, dan zou ik ze opvoeden tot onafhankelijke, zelfdenkende individuen die keuzes maken gebaseerd op waar zij gelukkig van worden, en niet de rest van de wereld en ze niet pushen om dingen te doen waar ík gelukkig van word... _{en dan noemen ze mensen die geen kinderen willen egoïsten...}

Ik sta ook niet te springen om vader te worden. Net zoals een groot deel van mijn vrienden, allemaal hoog opgeleid en wonend in een stad. (Zou hier en verband tussen zitten?)

Opmerkingen als "wie gaat er voor je zorgen als je oud bent?" is zo'n dooddoener, gelukkig zijn er genoeg antwoorden denkbaar:
"Ik weet straks zeker dat ik alleen zit in mijn bejaardenflatje. Jij kan straks gaan zitten wachten achter de geraniums in de hoop dat iemand komt. Weggaan kan niet, want die koters zijn straks nog op hun teentjes getrapt ook als je niet hele dagen thuis bent zodat ze langs kunnen komen als het hun uit komt als je ze al langs komen".

"Dat is toch leuk" heb ik helemaal een hekel aan. Ik bepaal zelf wel wat ik leuk vind. En bij wat ik leuk vind passen imho moeilijk kinderen: Hard werken en vervolgens uitrusten op een exotisch eiland.

"Ja, maar je kan ze toch meenemen op vakantie, doen wij ook." Dan is het niet meer uitrusten.... Ik kan daar vol verbazing naar kijken: ouders met kroost die bepakt en bezakt het vliegtuig instappen om naar de andere kant van de wereld te vliegen. De frustratie staat vaak met koeienletters op het voorhoofd van die mensen. Vooral het 8+ uur bezig houden van die koters is een flinke uitdaging, net zoals het overal tussendoor manoeuvreren met de kinderwagen. Ik moet er niet aan denken.

"Je krijgt er zoveel voor terug" is misschien nog wel de ergste.
Ja, je krijgt er een hoop voor terug:
• poepluiers
• zindelijkheidsissue's
• nog meer poepluiers
• geheid dat ze iets duurs kapot gaan maken
• geheid dat het kind ergens in huis gaat kotsen
• rommel in huis
• rommel in de auto
• kosten voor kinderzitjes
• kosten voor kinderfietsen
• kosten voor kinderspeelgoed
• groter huis, want meer slaapkamers nodig
• verplicht verjaardagen vieren
• stress om het kind op de dagopvang te krijgen
• (of stress hoe genoeg inkomen te krijgen als een ouder thuis bij de kinderen blijft)
• stress om het kind op de basisschool te krijgen
• kosten voor onderwijs
• kosten voor schoolreisjes
• stress om een middelbare school te vinden
• kosten voor bergen lesmateriaal
• kosten voor een laptop
• kosten voor rekenmachine
• kosten voor kinderkleding
• gedoe met puberale acties van het kind

En zo zijn er nog wel meer dingen te bedenken. En prima natuurlijk als je daar als stelletje helemaal voor wil gaan, maar haal mij svp niet over.

Een oom&tante van mij zijn ook altijd kinderloos gebleven, maar ze was op een gegeven moment wel zwanger. Ik vermoed onder sociale druk en ik vermoed dat het ook aardig wat stress heeft opgeleverd, want het eindigde met een miskraam.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 13:01 schreef Ferrari_Tape het volgende:
Kinderen opzadelen met deze zieke wereld

Gelijk heb je TS. Waarom zou je iemand ongevraagd op deze nare wereld zetten.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 13:19 schreef FredvZ het volgende:
Ik sta ook niet te springen om vader te worden. Net zoals een groot deel van mijn vrienden, allemaal hoog opgeleid en wonend in een stad. (Zou hier en verband tussen zitten?)

Opmerkingen als "wie gaat er voor je zorgen als je oud bent?" is zo'n dooddoener, gelukkig zijn er genoeg antwoorden denkbaar:
"Ik weet straks zeker dat ik alleen zit in mijn bejaardenflatje. Jij kan straks gaan zitten wachten achter de geraniums in de hoop dat iemand komt. Weggaan kan niet, want die koters zijn straks nog op hun teentjes getrapt ook als je niet hele dagen thuis bent zodat ze langs kunnen komen als het hun uit komt als je ze al langs komen".

"Dat is toch leuk" heb ik helemaal een hekel aan. Ik bepaal zelf wel wat ik leuk vind. En bij wat ik leuk vind passen imho moeilijk kinderen: Hard werken en vervolgens uitrusten op een exotisch eiland.

"Ja, maar je kan ze toch meenemen op vakantie, doen wij ook." Dan is het niet meer uitrusten.... Ik kan daar vol verbazing naar kijken: ouders met kroost die bepakt en bezakt het vliegtuig instappen om naar de andere kant van de wereld te vliegen. De frustratie staat vaak met koeienletters op het voorhoofd van die mensen. Vooral het 8+ uur bezig houden van die koters is een flinke uitdaging, net zoals het overal tussendoor manoeuvreren met de kinderwagen. Ik moet er niet aan denken.

"Je krijgt er zoveel voor terug" is misschien nog wel de ergste.
Ja, je krijgt er een hoop voor terug:
• poepluiers
• zindelijkheidsissue's
• nog meer poepluiers
• geheid dat ze iets duurs kapot gaan maken
• geheid dat het kind ergens in huis gaat kotsen
• rommel in huis
• rommel in de auto
• kosten voor kinderzitjes
• kosten voor kinderfietsen
• kosten voor kinderspeelgoed
• groter huis, want meer slaapkamers nodig
• verplicht verjaardagen vieren
• stress om het kind op de dagopvang te krijgen
• (of stress hoe genoeg inkomen te krijgen als een ouder thuis bij de kinderen blijft)
• stress om het kind op de basisschool te krijgen
• kosten voor onderwijs
• kosten voor schoolreisjes
• stress om een middelbare school te vinden
• kosten voor bergen lesmateriaal
• kosten voor een laptop
• kosten voor rekenmachine
• kosten voor kinderkleding
• gedoe met puberale acties van het kind

En zo zijn er nog wel meer dingen te bedenken. En prima natuurlijk als je daar als stelletje helemaal voor wil gaan, maar haal mij svp niet over.

Een oom&tante van mij zijn ook altijd kinderloos gebleven, maar ze was op een gegeven moment wel zwanger. Ik vermoed onder sociale druk en ik vermoed dat het ook aardig wat stress heeft opgeleverd, want het eindigde met een miskraam.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 13:01 schreef Ferrari_Tape het volgende:
Kinderen opzadelen met deze zieke wereld

Gelijk heb je TS. Waarom zou je iemand ongevraagd op deze nare wereld zetten.

Dit dus. Mijn zus is een aantal weken geleden bevallen en ik hoor nu ook om de haverklap, en jij, wanneer ga jij eens beginnen. Of: leuk joh kinderen. Dat hoort er bij. Nee, ik zal erg content zijn met mijn neefje straks als hij wat ouder is maar die kan ik terug brengen om 5 uur met een volle luier. Ik leef van dag tot dag en daar passen geen kinderen in. Ik doe graag fietsen en in oogblink kan ik beslissen om weg te gaan of niet. Dat kan dan niet meer want alles moet dan in overleg. Moet er niet aan denken

Wat iedereen doet moeten ze verder zelf weten maar toch vraag ik mij wel eens af hoeveel van die stelletjes die met 30 nog kindervrij willen zijn en met 40 de gekste toeren uit moeten halen om op de valstreep nog zwanger te worden, met alle risico's voor kind en moeder van dien.

Zelf zit ik trouwens weer aan de andere kant van het spectrum. Ik heb vijf kinderen en daar is de maatschappij vaak ook niet zo blij mee. Gewoon niets van aantrekken en doen wat je zelf wil.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 13:36 schreef nogeenoudebekende het volgende:
Wat iedereen doet moeten ze verder zelf weten maar toch vraag ik mij wel eens af hoeveel van die stelletjes die met 30 nog kindervrij willen zijn en met 40 de gekste toeren uit moeten halen om op de valstreep nog zwanger te worden, met alle risico's voor kind en moeder van dien.

Maar, wat boeit jou dat? Hoe heeft het al dan niet door allerlei hoepels springen om alsnog te gaan werpen van wildvreemden enige invloed op jouw leven? Wat voor zin heeft het 'om je dat af te vragen' of er 'wat van te vinden'? Ik vind eigenlijk ook 'niets' van mensen die wel kinderen hebben. Die hebben hun keuze gemaakt, en zolang het allemaal lekker soepeltjes gaat en ze het kroost niet mishandelen of verwaarlozen heeft niemand daar ook maar wat van 'te vinden'. Het zit 'm altijd in de 'maar' van mensen. "niet mijn probleem, MAAAAAR". Niets maar. Het is niet jouw 'probleem', punt En dit bedoel ik niet stom of onaardig ofzo..

quote:

Op zondag 5 maart 2017 13:39 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Maar, wat boeit jou dat? Hoe heeft het al dan niet door allerlei hoepels springen om alsnog te gaan werpen van wildvreemden enige invloed op jouw leven? Wat voor zin heeft het 'om je dat af te vragen' of er 'wat van te vinden'? Ik vind eigenlijk ook 'niets' van mensen die wel kinderen hebben. Die hebben hun keuze gemaakt, en zolang het allemaal lekker soepeltjes gaat en ze het kroost niet mishandelen of verwaarlozen heeft niemand daar ook maar wat van 'te vinden'. Het zit 'm altijd in de 'maar' van mensen. "niet mijn probleem, MAAAAAR". Niets maar. Het is niet jouw 'probleem', punt

Het boeit mij geen flikker, als ik een topic als dit weer eens lees vraag ik het mij af. Lig er verder niet wakker van hoor.

Da's fijn!

quote:

Op zondag 5 maart 2017 13:35 schreef Najieto het volgende:

[..]

[..]

Dit dus. Mijn zus is een aantal weken geleden bevallen en ik hoor nu ook om de haverklap, en jij, wanneer ga jij eens beginnen. Of: leuk joh kinderen. Dat hoort er bij. Nee, ik zal erg content zijn met mijn neefje straks als hij wat ouder is maar die kan ik terug brengen om 5 uur met een volle luier. Ik leef van dag tot dag en daar passen geen kinderen in. Ik doe graag fietsen en in oogblink kan ik beslissen om weg te gaan of niet. Dat kan dan niet meer want alles moet dan in overleg. Moet er niet aan denken

Nee, en het zou eens wat duidelijker mogen worden, ook in seksuele voorlichting en dergelijken, dat het er niet 'bij hoort'. Het is een keuze. En het is helemaal prima als je die keus maakt om wel voor kinderen te gaan, maar laat het alsjeblieft een keus zijn, en geen 'life script'. Het is niet voor niets dat de vragen maar blijven komen als je 30'er bent, getrouwd bent en een ruim huis hebt

Ook leuk: waarom heb je dan die extra kamers nodig als je geen kinderen wilt????

Kindvrij

Ook geenszins een kinderhater. Maar zwangerschap, bevallen, poepluiers, gehuil, 24/7 verantwoordelijk zijn voor een leven dat ik in de wereld heb gebracht, opvoeden, niet spontaan weg kunnen, kans op een kind met 'gebruiksaanwijzing', kosten, slaapgebrek...

Allemaal redenen voor mij om het niet te doen. Ik wil geen moeder zijn. Voor mezelf zorgen vind ik wel genoeg. Af en toe denk ik heel geromantiseerd wel dat het toch bijzonder is, een kind zien opgroeien. Maar als ik dan kritisch ben en kijk naar hoe dat in de praktijk eruitziet, is het me dat niet waard. Naast dat ik het absoluut niet zou durven.

Wat ik niet snap aan de OP, wat is er dan pijnlijk om te horen te krijgen? Het is jullie keuze, prima toch, hebben anderen het maar gewoon mee te doen, klaar

quote:

Op zondag 5 maart 2017 13:57 schreef Molo het volgende:
Wat ik niet snap aan de OP, wat is er dan pijnlijk om te horen te krijgen? Het is jullie keuze, prima toch, hebben anderen het maar gewoon mee te doen, klaar

Het lijkt me vooral irritant dat je de keuze steeds moet verantwoorden. Mensen die kinderen nemen hoeven dat ook niet te verantwoorden. Zou in sommige gevallen nog niet eens zo gek zijn...

quote:

Op zondag 5 maart 2017 13:57 schreef Molo het volgende:
Wat ik niet snap aan de OP, wat is er dan pijnlijk om te horen te krijgen? Het is jullie keuze, prima toch, hebben anderen het maar gewoon mee te doen, klaar

Wat pijnlijk is is dat mensen denken dat je jezelf niet kent, dat jouw mening en jouw keuzes die je voor jezelf maakt niet gewaardeerd of zelfs geloofd worden. Uiteindelijk heeft inderdaad niemand daar wat mee te maken, maar anderen vinden dus van niet als je dingen blijven zeggen 'maar het is anders als ze van jezelf zijn', of 'wacht maar...': dan wordt jouw besluit/mening dus niet serieus genomen.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 13:59 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Het lijkt me vooral irritant dat je de keuze steeds moet verantwoorden. Mensen die kinderen nemen hoeven dat ook niet te verantwoorden. Zou in sommige gevallen nog niet eens zo gek zijn...

Ik heb wel een kind, en ook vaak genoeg me 'moeten verantwoorden' ervoor. Ook voor ze er was en ik die wens kenbaar maakte kinderen te willen.
Denk echt dat het beide kanten wel op gaat.
En dat wordt toch echt gevalletje 'schijt aan wat anderen vinden', want anderen hebben altijd wel een mening over jouw leven en jouw keuzes.
Kinderen, je auto, je baan, je partner, je kapsel, whatever

"Wij gaan aan kinderen beginnen als we 55 zijn."
"Maar dan kan het niet meer!"
"Daarom juist."

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:03 schreef Lexa31 het volgende:

[..]

Pijnlijk in de zin van we worden nooit serieus genomen en behandeld als een soort aliens met al die idiote vragen. Is gewoon zwaar irritant en je voelt je dan gewoon ff alsof je niet genoeg mens bent

Je hoeft het toch ook niet uit te leggen?
Gewoon een 'nee die willen wij niet' volstaat prima, je verdere reacties en hoe jij dat ervaart heb je m.i. zelf in de hand.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:05 schreef Lexa31 het volgende:

[..]

Dat is het vooral he, dat mensen jou beter denken te kennen. Neem nou maar kinderen, of als je een baby even op schoot hebt, staat je goed hoor! Alsof ik dan ineens wel kinderen wil. Snerende opmerkingen zijn dat.

Gevaarlijk ook. Ik heb wel schrijnende verhalen gelezen van vrouwen die onder druk toch moeder zijn geworden en daarna spijt hadden van die keuze, en kind. Lekker. Volgens mij kun je dan beter spijt hebben dat je het niet hebt gedaan.

Of kinderen die zelf hun verhaal doen dat ze een kutjeugd hebben gehad omdat moeder eigenlijk geen moeder wilde zijn.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:09 schreef Molo het volgende:

[..]

Je hoeft het toch ook niet uit te leggen?
Gewoon een 'nee die willen wij niet' volstaat prima, je verdere reacties en hoe jij dat ervaart heb je m.i. zelf in de hand.

Dit.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:08 schreef Molo het volgende:

[..]

Ik heb wel een kind, en ook vaak genoeg me 'moeten verantwoorden' ervoor. Ook voor ze er was en ik die wens kenbaar maakte kinderen te willen.
Denk echt dat het beide kanten wel op gaat.
En dat wordt toch echt gevalletje 'schijt aan wat anderen vinden', want anderen hebben altijd wel een mening over jouw leven en jouw keuzes.
Kinderen, je auto, je baan, je partner, je kapsel, whatever

Dat is waar. Denk dat het vooral een stukje onbegrip is. Maar als ik de gemiddelde ouder zie dan ogen ze me nooit heel gelukkig. Wel moe en gestresst.

Mijn ouders wilden heel graag kinderen en vonden het ook echt leuk, zelfs de babytijd. Het feit dat ik dat niet heb zegt mij al genoeg. Als je het echt wil, voel je dat wel.

Krijgen jullie ook al 15 jaar te horen dat je jezelf blijkbaar niet goed genoeg kent omdat je écht zeker weten 100% echt wel met kinderen gaat eindigen, ookal denk je zelf nu dat je écht kindvrij bent, 'want ik ken ook die en die en die kregen ook gewoon kinderen ondanks dat ze zeiden dat ze het niet wilden, en ze zijn nu gelukkiger dan ooit'. Of is jullie gevraagd of je zeker wist dat je niet wilde aborteren toen je zwanger was, omdat het een 'ingrijpende beslissing was' om kinderen te kiezen?

Het gaat me niet eens om het onbegrip zelf voor het 'niet willen van kinderen', want ik heb ergens ook geen duidelijk 'begrip' mbt het waarom mensen wél kinderen zouden willen, ik snap dat echt niet aangezien ik die gevoelens of wens gewoon écht niet zie, snap en heb. Het gaat om de implicatie dat jouw mening, hoe jij je leven voor je ziet als kindvrij persoon, en alle bijkomstige opmerkingen in allerlei combinaties, er niet te doet aangezien het krijgen van kinderen 'de norm' is.

Probeer als vrouw, in de 30, maar eens een sterilisatie te krijgen. Daar komen 3 mannen aan te pas als je pech hebt: een huisarts, een specialist en een second opinion, die je allemaal zeggen 'dat een sterilisatie een ingrijpend besluit is'. Uiteindelijk heb ik er zelf vanaf gezien omdat ik de operatie zélf niet zag zitten op dat moment, maar misschien dat ik het over een paar jaar alsnog doe), maar het hele proces was vrij absurd. Kom je op je 19e binnen met een foetus in je buik, feliciteert iedereen je en wordt er ook niet gezegd 'het is een ingrijpend besluit om je kind te houden, wil je écht niet voor abortus gaan?'. Dat wordt gesteund, en dat is maar goed ook. Maar iemand van 30, 6 jaar getrouwd met een man die ook kindvrij is, die moet maandenlang volhouden tegen meerdere professionals dat ze écht geen kinderen wil.

Een vraag van de huisarts was 'en wat vindt je man hiervan?'. Nou ja, kijk, natuurlijk hebben we het erover, maar aan de andere kant heeft hij daar natuurlijk helemaal niets van te vinden. Het zou nogal stom en debiel zijn als ik stiekem (voor zover dat kan ) mezelf zou laten steriliseren en ondertussen zou doen alsof ik wel kinderen zou willen ofzo, maar dat is verder aan mij. Als ik mezelf wil laten steriliseren heeft NIEMAND daar wat over te zeggen behalve ik.

De volgende vraag was "maar wat nou als je relatie uit gaat en je met iemand samenkomt die wél kinderen wil?". Nou, ik wil dan nog steeds geen kinderen, dus die relatie zou niet werken.

Na 15 minuten heen en weerlullen over dit soort vragen met mijn mannelijke huisarts mocht ik naar de gynaecoloog. De assistente die zag waar ik voor kwam vroeg "is je gezin compleet dat je dit doet?". Dus ik zei simpelweg "ja!". Toen ze vroeg hoeveel kinderen ik had zei ik "geen". Ze was stil en keek de andere kant op, deed m'n bloeddrukonderzoeken en andere zaken en liet me de kamer weer uit.

Vervolgens een gesprek met de daadwerkelijke arts. Wéér dezelfde vragen. Wéér de levensingrijpende zaken, wéér de vragen over of mijn man het wel een goed idee vond, of dat ik misschien in een toekomstige relatie wel een man zou treffen die wél kinderen wilde. HIj maakte een rapport en liet er nog een andere (mannelijke) arts naar kijken, die dus een second opinion ging geven zonder mij ontmoet te hebben.....

Een hooggeplaatste collega/superior heeft me een keer tijdens een werkdiner toen ik naast hem zat compleet af zitten kraken in het bijzijn van andere mensen toen hij vroeg of ik kinderen had, en ondanks dat ik netjes zei dat het mijn keuze was, en dat ik zijn keus voor wel kinderen prima begreep en het daarbij wilde laten, bleef hij maar zeggen dat hij het onbegrijpelijk en 'raar' vond. Collega's (ook in mijn positie, maar met kinderen) vond het ook echt te zot voor woorden en heeft de hele tijd actief geprobeerd me te helpen het gesprek te beëindigen op een zo vriendelijk mogelijke manier (hij had invloed op mijn werk/beoordeling, iets wat in mijn veld nogal belangrijk is, gelukkig is hij nu weg)...

Bewust kindvrij hier (33, vriend wordt dit jaar 34), hopelijk dit jaar definitief gesteriliseerd (ik wil echt van de pil). Vriend is ook "geholpen" en wil ze ook absoluut niet.

Gelukkig is de omgeving er wel van op de hoogte en zijn de vragen van "weet je het zeker" nu inmiddels opgehouden op 1 vriend na die pas geleden vader is geworden. Die zeker weet dat ik het leuk zou vinden, nou nee ik ken mezelf nog altijd beter dan dat jij me kent... Ik heb ook totaal niets met het "maar je voortplanten, je dnaaaaaaaa" plaatje.

Bij mij is het helaas door mijn zus (die was "kindvrij" om andere redenen (bang voor pijn etc) en heeft uiteindelijk nu 2 kinderen, denk uiteindelijk meer iemand die het niet zeker wist dan echt kindvrij) een ding geworden waarbij mensen constant aankaartte dat zij ze nu wel heeft. Ik geef ook altijd duidelijk aan dat mijn beweegredenen totaal niet overeen kwamen met die van haar. Dus dat is inmiddels ook opgehouden.

Als onbekenden/ matige vrienden/ kennissen het vragen zeg ik gewoon dat ik onvruchtbaar ben, dan wordt het vaak zo awkward dat de vragen ook wel stoppen.

Ik heb genoeg tegen bingo's voor het overgrote deel. En als ze beginnen dat het egoïstisch is vraag ik altijd waarom wil jij kinderen .

Wb je laatste stuk: ik vat het altijd zo op dat mensen die fel reageren het als een aanval zien op hun eigen keuzes. Anders snap ik die felheid ook niet. Wat maakt het een ander nou uit wat jij met je leven doet?

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:29 schreef -Strawberry- het volgende:
Wb je laatste stuk: ik vat het altijd zo op dat mensen die fel reageren het als een aanval zien op hun eigen keuzes. Anders snap ik die felheid ook niet. Wat maakt het een ander nou uit wat jij met je leven doet?

"maar je bent toch getrouwd??? waarom heb je dan geen kinderen? Dat is echt raar!" (letterlijk, maar dan wel vertaald, want het was in het Engels )

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:29 schreef -Strawberry- het volgende:
Wb je laatste stuk: ik vat het altijd zo op dat mensen die fel reageren het als een aanval zien op hun eigen keuzes. Anders snap ik die felheid ook niet. Wat maakt het een ander nou uit wat jij met je leven doet?

Nou, vooral dit ja. Als ik er geen last van heb, prrrrima, doe lekker wat je wilt.

Aan de ene kant snap ik dat als de keuze gemaakt is je gewoon een sterilisatie wilt. Aan de andere kant snap ik de terughoudendheid van artsen omdat er wel in de praktijk écht heel vaak later op terug gekomen wordt door mannen en vrouwen.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:30 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

"maar je bent toch getrouwd??? waarom heb je dan geen kinderen? Dat is echt raar!" (letterlijk, maar dan wel vertaald, want het was in het Engels )

Ik denk dat veel mensen oprecht niet bij de optie stilstaan en gewoon het lifescript volgen naar de verwachtingen van anderen, of zo.

Bizar die vraag ' wat nou als je later iemand tegenkomt die wel kinderen wil...' Die lees/hoor ik ook vaker.

Hoe is het relevant. Behoort je vruchtbaarheid toe aan een hypothetische man? Je eigen wens verandert daarmee überhaupt niet.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:33 schreef -Strawberry- het volgende:
Bizar die vraag ' wat nou als je later iemand tegenkomt die wel kinderen wil...' Die lees/hoor ik ook vaker.

Ik dacht dat het een fabeltje was, tot ik de vraag zelf meerdere keren kreeg

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:33 schreef Molo het volgende:
Aan de andere kant snap ik de terughoudendheid van artsen omdat er wel in de praktijk écht heel vaak later op terug gekomen wordt door mannen en vrouwen.

Dat is nog steeds iets voor de vrouw om zelf te beslissen. Als arts informeer je je patient over de implicaties van een bepaalde ingreep, oa. dat het niet/nagenoeg onmogelijk omkeerbaar is, etc. Maar dat zou het dan moeten zijn. Desnoods met 'n mooie 'waiver' waarbij de vrouw zegt 'ja, ik begrijp wat de implicaties zijn', en klaar. Een zwangerschap is net zo ingrijpend, zéker na het voldragen en het krijgen van een kind maar daar wordt niet moeilijk over gedaan bij vrouwen in welke omstandigheid dan ook, of ze nu nog heel jong zijn of hun financiële/geestelijke/whatever situatie niet heel erg direct geschikt is om een kind op te vangen. Of gewoon als de vrouw het toch allemaal veel zwaarder vindt dan ze had gehoopt en uiteindelijk spijt heeft van het kind, want die vrouwen zijn er ook genoeg, ze spreken zich alleen minder vaak uit, niet alleen omdat het een taboe is, maar ook omdat ze ondanks dat ze spijt hebben de kinderen daar zo min mogelijk mee op willen zadelen: dat je ze (achteraf) liever niet had gehad betekent niet dat je niet van je kind houdt en niet je best voor ze doet om ervoor te zorgen dat het ze aan niets ontbreekt.

Je kunt je als vrouw ook prima bedenken, en dat is je goed recht, en dan heb je daar ook gewoon mee te leven als je 10 jaar eerder de beslissing hebt gemaakt om je te laten steriliseren. Als je oud genoeg bent om te beslissen dat je zwanger wilt worden/blijven, ben je ook oud genoeg om te belissen dat je dat niet wilt: van beide kun je spijt krijgen.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:39 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Dat is nog steeds iets voor de vrouw om zelf te beslissen. Als arts informeer je je patient over de implicaties van een bepaalde ingreep, oa. dat het niet/nagenoeg onmogelijk omkeerbaar is, etc. Maar dat zou het dan moeten zijn. Desnoods met 'n mooie 'waiver' waarbij de vrouw zegt 'ja, ik begrijp wat de implicaties zijn', en klaar. Een zwangerschap is net zo ingrijpend, zéker na het voldragen en het krijgen van een kind maar daar wordt niet moeilijk over gedaan bij vrouwen in welke omstandigheid dan ook, of ze nu nog heel jong zijn of hun financiële/geestelijke/whatever situatie niet heel erg direct geschikt is om een kind op te vangen. Of gewoon als de vrouw het toch allemaal veel zwaarder vindt dan ze had gehoopt en uiteindelijk spijt heeft van het kind, want die vrouwen zijn er ook genoeg, ze spreken zich alleen minder vaak uit, niet alleen omdat het een taboe is, maar ook omdat ze ondanks dat ze spijt hebben de kinderen daar zo min mogelijk mee op willen zadelen: dat je ze (achteraf) liever niet had gehad betekent niet dat je niet van je kind houdt en niet je best voor ze doet om ervoor te zorgen dat het ze aan niets ontbreekt.

Je kunt je als vrouw ook prima bedenken, en dat is je goed recht, en dan heb je daar ook gewoon mee te leven als je 10 jaar eerder de beslissing hebt gemaakt om je te laten steriliseren. Als je oud genoeg bent om te beslissen dat je zwanger wilt worden/blijven, ben je ook oud genoeg om te belissen dat je dat niet wilt: van beide kun je spijt krijgen.

Ik snap je, maar toch is hier voor de arts ook een keuze, of je dat nu fijn vindt of niet.

Mijn moeder is 65 en kan nog thuis blijven wonen omdat ze drie kinderen heeft die op hun beurt wat voor haar kunnen betekenen.

Mijn vader is dood en vorige week hebben we haar met zijn 3en nog verhuisd naar een ander huisje (gelijkvloers).Doordat wij alle belangrijke en zware dingen regelen kan ze nog lekker zelfstandig wonen in plaats van eenzaam achter de geraniums in een bejaardentehuis.

Later is het allemaal makkelijk op je oude dag kinderen. Heb zelf ook kids, eerste inderdaad heel af en toe een nachtje huilen en tot de 2 jaar af en toe luiertje wisselen en nu valt het allemaal wel mee.

Maar respect voor degenen die ook geen kinderen willen, we zijn er allemaal vrij in.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:29 schreef -Strawberry- het volgende:
Wb je laatste stuk: ik vat het altijd zo op dat mensen die fel reageren het als een aanval zien op hun eigen keuzes. Anders snap ik die felheid ook niet. Wat maakt het een ander nou uit wat jij met je leven doet?

Dat zou het bijna wel moeten zijn ofzo. Want ik kan ook anders niet bedenken waarom het je zou boeien wat iemand met zijn sperma/haar baarmoeder doet. Dat ik kinderen niet leuk vind (nee, ik ben er niet zo een die zegt 'ik vind ze wel leuk hoor, maar niet voor mezelf!', ik vind ze gewoon echt niet leuk) zegt helemaal niets over wat ik al dan niet van jou en je kinderen vind, laat staan dat ik daarmee impliceer dat jij de verkeerde keuze hebt gemaakt, ik je stom vind, of wat dan ook.

Ik vind je stom als je een eikel bent, ik vind je kinderen actief stom als het kutkinderen zijn, maar daar blijft het ook wel bij. Ik houd ook niet van andere dingen/activiteiten waar vrienden wel van houden, dat zegt verder niets over 'wat ik van ze vind'.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:49 schreef TeenWolf het volgende:
Mijn moeder is 65 en kan nog thuis blijven wonen omdat ze drie kinderen heeft die op hun beurt wat voor haar kunnen betekenen.

Mijn vader is dood en vorige week hebben we haar met zijn 3en nog verhuisd naar een ander huisje (gelijkvloers).Doordat wij alle belangrijke en zware dingen regelen kan ze nog lekker zelfstandig wonen in plaats van eenzaam achter de geraniums in een bejaardentehuis.

Later is het allemaal makkelijk op je oude dag kinderen. Heb zelf ook kids, eerste inderdaad heel af en toe een nachtje huilen en tot de 2 jaar af en toe luiertje wisselen en nu valt het allemaal wel mee.

Maar respect voor degenen die ook geen kinderen willen, we zijn er allemaal vrij in.

Er zijn ongetwijfeld mensen die op hun oude dag echt baat hebben bij kinderen. Maar van te voren weet je dat nooit en er zijn nou eenmaal ook genoeg mensen die bitter in een bejaardentehuis zitten omdat de kinderen nooit langskomen. Dan zit ik liever wat minder bitter in een bejaardentehuis

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:49 schreef TeenWolf het volgende:
Mijn moeder is 65 en kan nog thuis blijven wonen omdat ze drie kinderen heeft die op hun beurt wat voor haar kunnen betekenen.

Mijn vader is dood en vorige week hebben we haar met zijn 3en nog verhuisd naar een ander huisje (gelijkvloers).Doordat wij alle belangrijke en zware dingen regelen kan ze nog lekker zelfstandig wonen in plaats van eenzaam achter de geraniums in een bejaardentehuis.

Later is het allemaal makkelijk op je oude dag kinderen. Heb zelf ook kids, eerste inderdaad heel af en toe een nachtje huilen en tot de 2 jaar af en toe luiertje wisselen en nu valt het allemaal wel mee.

Maar respect voor degenen die ook geen kinderen willen, we zijn er allemaal vrij in.

Af en toe?

Ach, met het geld dat je bespaart zonder kan je wellicht ook weer bepaalde zorg krijgen. Mantelzorg zou ik pers liever niet van mijn kinderen ontvangen.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:51 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Dat zou het bijna wel moeten zijn ofzo. Want ik kan ook anders niet bedenken waarom het je zou boeien wat iemand met zijn sperma/haar baarmoeder doet. Dat ik kinderen niet leuk vind (nee, ik ben er niet zo een die zegt 'ik vind ze wel leuk hoor, maar niet voor mezelf!', ik vind ze gewoon echt niet leuk) zegt helemaal niets over wat ik al dan niet van jou en je kinderen vind, laat staan dat ik daarmee impliceer dat jij de verkeerde keuze hebt gemaakt, ik je stom vind, of wat dan ook.

Ik vind je stom als je een eikel bent, ik vind je kinderen actief stom als het kutkinderen zijn, maar daar blijft het ook wel bij. Ik houd ook niet van andere dingen/activiteiten waar vrienden wel van houden, dat zegt verder niets over 'wat ik van ze vind'.

Voor mannen is het wel iets makkelijker volgens mij maar ook daar krijg je vraagtekens als je op je 32e een vasectomie wil.

Gelukkig heb ik een huisarts die niet compleet debiel is maar ook hier kwamen de vragen 'of ik echt geen kinderen wou als ik iemand tegen zou komen' Uh, nee anders zat ik daar niet natuurlijk

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:57 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Af en toe?

Ach, met het geld dat je bespaart zonder kan je wellicht ook weer bepaalde zorg krijgen. Mantelzorg zou ik pers liever niet van mijn kinderen ontvangen.

Na twee jaar was ik er af, heb het niet echt als een zware last ervaren ofzo hoor.

Kan me nu niet meer herrineren hoe t was terwijl ik maar 1 jaar geen luiers meer verschoon.

Ach ik begrijp t ook wel hoor,vooral als je niemand hebt die af en toe op je kinderen wilt passen dat je bewust kindloos wilt blijven.

Niks mis met het niet willen hebben van kinderen. Ook niks mis mee als je ze wel wilt. Het is jouw leven toch? Fuck die anderen die even denken te kunnen oordelen over je leven.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:57 schreef -Strawberry- het volgende:
Mantelzorg zou ik pers liever niet van mijn kinderen ontvangen.

Dat. Plus ik zie het niet als de taak van kinderen om dat te doen. Je bent je ouders als kind niets 'verschuldigd', puur omdat ze op een bepaald moment dachten 'kom, we gaan zonder condoom neuken en een kind maken' (jaja, je ouders hebben geneukt!!)

Ik houd van mijn ouders, maar ik ga niet terug naar Nederland verhuizen als ze ouder worden en bepaalde dingen misschien niet zo makkelijk meer kunnen. Ik heb mijn eigen leven, en dat hoort ook zo, vind ik. Andere culturen/mensen denken daar anders over, en da's helemaal mooi, maar voor mij is het ultieme doel van het 'krijgen van kinderen' zorgen dat je nieuwe wereldburgers creeërt die zelfstandig zijn en te allen tijden hun eigen keuzes kunnen maken zonder zich gedwongen te voelen bepaalde dingen te doen die ze liever niet doen. En terug naar NL verhuizen is iets wat ik niet zo doen. Mijn ouders en ik hebben een prima relatie nu we zo ver van elkaar wonen en elkaar maar van tijd tot tijd spreken/zien; teveel op elkaars lip zitten is echt een doodsteek en wordt niemand gelukkig van.

Als ik straks oud en bejaard ben betaal ik voor mijn zorg, door professionals, die daar dus voor betaald worden. Het zijn dus niet 'jouw' kinderen die dan straks voor mij gaan zorgen voor niks ofzo.. Misschien wel jouw kind, als die de zorg in gaat, maar dat is dan zijn/haar baan, waar ze voor gekozen heeft en geld voor krijgen.. Mensen laten het altijd klinken alsof ze dat voor niets doen, die kinderen van hen, als ze dat soort opmerkingen maken, maar ik zal gewoon verpleegsters en artsen betalen mocht de nood aan de man komen.

[ Bericht 0% gewijzigd door motorbloempje op 05-03-2017 15:10:38 ]

Mwah, ik vind van die mensen vvan begin 20 die lopen te roepen van 'NEE IK WIL NEVER TE NOOIT GEEN KINDEREN' altijd heel erg sneu. Ik ken ook zo iemand die dat altijd riep en nu is ze 25 en begint het klokje al aardig te tikken en dat geeft ze zelf ook vol schroom toe.

Maar ik denk dat van iemkand van boven de 30 die aangeeft geen kinderen te willen, wel kan worden verwacht dat die dat ook wel echt meent. Om dan te gaan lopen pushen is gewoon sneu. Ik denk dat als mensen dat zouden doen ik zou zeggen 'ok dan gaan we toch kinderen proberen te krijgen, kan jij elke woensdagmiddag oppassen? ' of zo. haha.

Ik zie het zelf niet ecfht v oor me om kinderen te krijgen, maar wie weet. Maar ik kan het me nu (24 jaar) nog echt niet voorstellen. Vroeger wilde ik het wel maar nu niet meer. Misschien komt het later weer. Als man heb je niet te maken met het tikkende eierstokklokje.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 15:09 schreef sirdanilot het volgende:
Mwah, ik vind van die mensen vvan begin 20 die lopen te roepen van 'NEE IK WIL NEVER TE NOOIT GEEN KINDEREN' altijd heel erg sneu. Ik ken ook zo iemand die dat altijd riep en nu is ze 25 en begint het klokje al aardig te tikken en dat geeft ze zelf ook vol schroom toe.

Maar ik denk dat van iemkand van boven de 30 die aangeeft geen kinderen te willen, wel kan worden verwacht dat die dat ook wel echt meent. Om dan te gaan lopen pushen is gewoon sneu. Ik denk dat als mensen dat zouden doen ik zou zeggen 'ok dan gaan we toch kinderen proberen te krijgen, kan jij elke woensdagmiddag oppassen? ' of zo. haha.

Ik zie het zelf niet ecfht v oor me om kinderen te krijgen, maar wie weet. Maar ik kan het me nu (24 jaar) nog echt niet voorstellen. Vroeger wilde ik het wel maar nu niet meer. Misschien komt het later weer. Als man heb je niet te maken met het tikkende eierstokklokje.

Die mensen van 30+ die het nog steeds niet willen, vielen ook in de categorie die jij 'heel erg sneu' vindt.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:49 schreef TeenWolf het volgende:
Mijn moeder is 65 en kan nog thuis blijven wonen omdat ze drie kinderen heeft die op hun beurt wat voor haar kunnen betekenen.

Mijn vader is dood en vorige week hebben we haar met zijn 3en nog verhuisd naar een ander huisje (gelijkvloers).Doordat wij alle belangrijke en zware dingen regelen kan ze nog lekker zelfstandig wonen in plaats van eenzaam achter de geraniums in een bejaardentehuis.

Later is het allemaal makkelijk op je oude dag kinderen. Heb zelf ook kids, eerste inderdaad heel af en toe een nachtje huilen en tot de 2 jaar af en toe luiertje wisselen en nu valt het allemaal wel mee.

Maar respect voor degenen die ook geen kinderen willen, we zijn er allemaal vrij in.

Mijn oma (inmiddels overleden) heeft 7 kinderen en alleen mijn moeder hielp haar, 12 jaar lang. En doordat ons mam haar hield werd er op ons als kinderen ook beroep gedaan en moesten wij ook ontzettend vaak meehelpen wat mij ook niet de bedoeling lijkt. Dit was voor ons ook niet altijd leuk en als je aangaf niet te kunnen werd er teleurgesteld en soms zelfs boos/ gefrustreerd gereageerd.

En tegenwoordig zitten er enorm veel oude mensen in het bejaardenhuis die zelf meerdere kinderen hebben die niet eens de moeite nemen op visite te komen. Dus ook al heb je kinderen is dit geen garantie (en mag dit ook geen garantie zijn of zo gezien worden) dat zij maar voor je gaan zorgen straks.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 15:09 schreef sirdanilot het volgende:
Mwah, ik vind van die mensen vvan begin 20 die lopen te roepen van 'NEE IK WIL NEVER TE NOOIT GEEN KINDEREN' altijd heel erg sneu.

---

Maar ik denk dat van iemkand van boven de 30 die aangeeft geen kinderen te willen, wel kan worden verwacht dat die dat ook wel echt meent.

Maar, die mensen die nu 30 zijn waren ook ooit 20 en wisten het toen blijkbaar ook al zeker waarom zijn die dan 'zielig', terwijl ze 10 jaar later blijkbaar 'gelijk hadden'. Daarbij ken ik in het dagelijks leven geen mensen die dat 'lopen te ROEPEN'. Ik ben er zeer open over geweest, altijd al, dat ik geen kinderen wil, maar heb het nooit van de daken lopen schreeuwen in het dagelijks leven, en het komt alleen ter sprake in relevante gesprekken of als mensen het vragen.

Het enige waar ik 'militant' over ben is het respecteren van iemand's keuze (op allerlei vlakken), ookal zou het kunnen zijn dat die persoon in de toekomst besluit wat anders te gaan doen. Het maken en uitspreken van een keus is net zozeer iets wat alleen die persoon aangaat als het wellicht veranderen/aanpassen van die keus na x aantal jaren het maakt niet uit wat er 10 jaar later gebeurt. Als iemand nu zegt iets niet te willen, dan heb je het daar maar mee te doen.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 14:49 schreef TeenWolf het volgende:
Later is het allemaal makkelijk op je oude dag kinderen. Heb zelf ook kids, eerste inderdaad heel af en toe een nachtje huilen en tot de 2 jaar af en toe luiertje wisselen en nu valt het allemaal wel mee.

Het kán idd makkelijk zijn, maar geen garanties. Ik ken genoeg situaties dat de kinderen niks doen voor hun ouders. Ik ken ook ouderen die helemaal geen hulp willen van hun kinderen en nog steeds alles zelf regelen. Mijn oma van 78 heeft onlangs zelfstandig de rente van haar woning aan laten passen, kort daarna de woning verkocht, zelf een nieuw appartement geregeld en de verhuizing zelf geregeld en zit ze nu op welverdiende vakantie die ze ook zelf geboekt heeft.

Mijn bovenbuurman is ook 65+ en woont drie hoog zonder lift en ziet zijn zoon nooit. Hij kwam er zelfs een keer per toeval achter dat een vriend van zijn zoon het huis onder hem bezit

Het is dus ook maar net hoe je er later zelf in gaat zitten, wel of geen kinderen. Als je geen kinderen hebt zal je meer zelf moeten regelen of diensten in moeten kopen. Kost misschien meer geld, maar om nou kinderen te nemen om op je oude dag geen verhuizer te hoeven huren lijkt me niet écht een goede motivatie.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 15:19 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Die mensen van 30+ die het nog steeds niet willen, vielen ook in de categorie die jij 'heel erg sneu' vindt.

Ja maar op die leeftijd kun je toch nog helemaal niet overzien wat de gevolgen zijn van kinderen e.d. en of je het écht niet wil of niet.

Vanaf de 30 gaan we praten. Dan denk ik dat je wel weet wat je wil. Maar als een 22 jarig jochie zegt NEU IK WIL GEEN KINDEREN dan kan ik alleen maar een tonen.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 15:21 schreef sirdanilot het volgende:
Ja maar op die leeftijd kun je toch nog helemaal niet overzien wat de gevolgen zijn van kinderen e.d.

Als je op je 22e niet weet wat een invloed kinderen op je leven hebben zou je er inderdaad niet aan moeten beginnen

quote:

Op zondag 5 maart 2017 15:21 schreef sirdanilot het volgende:

[..]

Ja maar op die leeftijd kun je toch nog helemaal niet overzien wat de gevolgen zijn van kinderen e.d. en of je het écht niet wil of niet.

Vanaf de 30 gaan we praten. Dan denk ik dat je wel weet wat je wil. Maar als een 22 jarig jochie zegt NEU IK WIL GEEN KINDEREN dan kan ik alleen maar een tonen.

En als dit andersom is, wat vind je er dan van. Dat een 22jarige ontzettend graag kinderen wil? Is dat dan nog steeds sneu?

quote:

Op zondag 5 maart 2017 15:23 schreef joyvke het volgende:

[..]

En als dit andersom is, wat vind je er dan van. Dat een 22jarige ontzettend graag kinderen wil? Is dat dan nog steeds sneu?

'Maar dat is anders', ook als deze 22-jarige zegt dat het niet eens nu meteen hoeft, maar 'in de toekomst wil ik echt zeker weten graag kinderen '

quote:

Op zondag 5 maart 2017 15:20 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Maar, die mensen die nu 30 zijn waren ook ooit 20 en wisten het toen blijkbaar ook al zeker

Ja en er zijn nog hele volksstammen meer die op hun 20ste roepen dat ze geen kinderen willen maar met 27 jaar zitten ze de poepluiers gewoon te verschonen.

Zeker bij vrouwen heb ik niet echt veel respect voor die op hun 23 ste al zeggen 'nee hoor ik wil geen kinderen'. Als je eenmaal 30 bent, gesettled met een vaste partner of man, koophuis, vaste baan, etc. Dán kijken we nog wel eens een keer of je écht geen kinderen wil.

Dat je het als feestende single student niet wilt is toch niet meer dan logisch?

quote:

Op zondag 5 maart 2017 15:09 schreef sirdanilot het volgende:
Mwah, ik vind van die mensen vvan begin 20 die lopen te roepen van 'NEE IK WIL NEVER TE NOOIT GEEN KINDEREN' altijd heel erg sneu. Ik ken ook zo iemand die dat altijd riep en nu is ze 25 en begint het klokje al aardig te tikken en dat geeft ze zelf ook vol schroom toe.

Dat zijn dan ook nog pubers

Ik had juist andersom, ik dacht juist voor mijn 30e vader te zijn van minimaal twee kinderen. Inmiddels ben ik de 30 ruim gepasseerd en is die drang totaal verdwenen.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 15:24 schreef sirdanilot het volgende:

[..]

Ja en er zijn nog hele volksstammen meer die op hun 20ste roepen dat ze geen kinderen willen maar met 27 jaar zitten ze de poepluiers gewoon te verschonen.

Zeker bij vrouwen heb ik niet echt veel respect voor die op hun 23 ste al zeggen 'nee hoor ik wil geen kinderen'. Als je eenmaal 30 bent, gesettled met een vaste partner of man, koophuis, vaste baan, etc. Dán kijken we nog wel eens een keer of je écht geen kinderen wil.

Dat je het als feestende single student niet wilt is toch niet meer dan logisch?

En wat nou als ze op hun 22ste zeggen dat ze 'later als ze uitgefeest zijn echt zeker weten 1024% graag kinderen willen'?

quote:

Op zondag 5 maart 2017 15:23 schreef joyvke het volgende:

[..]

En als dit andersom is, wat vind je er dan van. Dat een 22jarige ontzettend graag kinderen wil? Is dat dan nog steeds sneu?

Nee dat vind ik niet sneu.

Maar het is uiteraard wel sneu om er te snel aan te beginnen. Bezint eer ge begint.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 15:21 schreef sirdanilot het volgende:

[..]

Ja maar op die leeftijd kun je toch nog helemaal niet overzien wat de gevolgen zijn van kinderen e.d. en of je het écht niet wil of niet.

Vanaf de 30 gaan we praten. Dan denk ik dat je wel weet wat je wil. Maar als een 22 jarig jochie zegt NEU IK WIL GEEN KINDEREN dan kan ik alleen maar een tonen.

Als 22 jarige kun je geen gevolgen overzien? Ik denk dat je je er dan al aardig een voorstelling van kunt maken. Hoop ik, voor al die jonge ouders.

Natuurlijk is het voor velen wel een andere levensfase en kan dat veranderen op het moment dat je vrienden ook kinderen enz krijgen. Maar dat betweterige 'dat weet je nog helemaal niet' Mijn moeder wist al vanaf heel jong dat ze graag kinderen wilde. Dan kan je het toch ook sterk voelen dat je het níet wilt?

quote:

Op zondag 5 maart 2017 15:25 schreef -Strawberry- het volgende:

[..]

Als 22 jarige kun je geen gevolgen overzien? Ik denk dat je je er dan al aardig een voorstelling van kunt maken. Natuurlijk is het voor velen wel een andere levensfase en kan dat veranderen op het moment dat je vrienden ook kinderen enz krijgen. Maar dat betweterige 'dat weet je nog helemaal niet' Mijn moeder wist al vanaf heel jong dat ze graag kinderen wilde. Dan kan je het toch ook sterk voelen dat je het níet wilt?

Dat kun je wel sterk zo voelen maar je weet dan nog gewoon helemaal niet wat het leven inhoudt met kinderen en hoe de boel er uitziet als je 30 bent, vaste partner en gesettled.

Maar zullen we hier geen bingo-topic van maken waar mensen zich weer constant blijven verdedigen?

Hier ook bewust geen kinderen. Mensen die wacht maar roepen kunnen wat mij betreft de vinkentering krijgen. Ik hoef niet een stel van die geldverslindende jankzakken rond te hebben rennen en krijsen hier. Ophoeren met die ongein. Bovendien hou ik zo meer geld over om uit te geven aan mezelf aan dingen die ik wél leuk vind.

quote:

Op zondag 5 maart 2017 15:24 schreef sirdanilot het volgende:

[..]

Ja en er zijn nog hele volksstammen meer die op hun 20ste roepen dat ze geen kinderen willen maar met 27 jaar zitten ze de poepluiers gewoon te verschonen.

Zeker bij vrouwen heb ik niet echt veel respect voor die op hun 23 ste al zeggen 'nee hoor ik wil geen kinderen'. Als je eenmaal 30 bent, gesettled met een vaste partner of man, koophuis, vaste baan, etc. Dán kijken we nog wel eens een keer of je écht geen kinderen wil.

Dat je het als feestende single student niet wilt is toch niet meer dan logisch?

Wat heeft het in vredesnaam met respect te maken? Als iemand dat zegt heb je er sowieso niet veel van te vinden. Wat maakt het uit of iemand zich nog bedenkt, of niet?