Hm true, werd tijdje terug op basis van dit interview ook al veel geschreven wat Villeneuve in een kwaad daglicht stelde. Naja, je ziet het ook wel aan de titel al. Terwijl ie toch gewoon positief te spreken is over Verstappen.quote:Op donderdag 3 november 2016 21:44 schreef AMDB het volgende:
Anyway, media doen het overkomen alsof zijn beweringen erg zwart wit zijn, maar dat zijn ze vaak niet. Villeneuve is een stuk genuanceerder dan men doet voorkomen.
Traantje weggepinkt.quote:Op vrijdag 4 november 2016 08:17 schreef jpjedi het volgende:
Mooi stukje en hier nog niet voorbij zien komen volgens mij:
"Je gaat zelfs tegen jezelf in, tegen wie je ooit was en wat je vaak beweerde." RTL GP Magazines Mark Koense schrijft een open brief aan Jacques Villeneuve, de notoire criticaster van Max Verstappen.
Beste Jacques, er was een tijd dat ik een zwak voor je had. Je kwam van ver. En een heel eind. Ondanks, of misschien juist wel omdat je op jonge leeftijd je vader verloor, Gilles, een idool voor miljoenen. Voor jou is hij gewoon je vader geweest. Geen makkelijke vader bovendien, en vaak van huis. Maar na zijn dood was hij er ineens altijd. En overal. Wat je ook deed en waar je ook kwam, zijn naam bleef je achtervolgen. Altijd weer werd je met hem vergeleken, als de zoon van de mythe. Je zette je ertegen af, probeerde jezelf te worden. En dat lukte. Je won de Indianapolis 500 en werd wereldkampioen in de Formule 1 - meer dan Gilles ooit voor elkaar had gekregen. Respect.
Maar de faam van je vader was niet in overwinningen of titels uit te drukken. Welke top je ook bestormde, je staarde steeds weer in de peilloze diepte van zijn voetsporen, de onuitwisbare sporen van een geest, van een standbeeld dat een eeuwige schaduw over je wierp. Je deed je best uit die schaduw te treden.
Misschien was je daarom vaak zo recalcitrant, zo tegendraads. Je geverfde haren, je slobberende overalls, je provocerende uitspraken over risico’s en gevaar; je probeerde zó vreselijk hard stoer, relaxed, onafhankelijk en onverschillig te lijken dat het juist allemaal nogal krampachtig overkwam.
Wat niet hielp was dat je na je wereldtitel met Williams nooit meer een Grand Prix won. Een bizarre, maar veelbetekenende twist in je leven. Je keuze voor het BAR-team te gaan rijden maakte je weliswaar een rijk man, maar kraste ook, langzaam maar zeker, de glans van je reputatie. Want door het alsmaar uitblijven van nieuw succes, verbleekte je titel uit 1997 tot die, al dan niet terecht, maar onvermijdelijk, geheel toegeschreven werd aan de overmacht van je in die tijd onverslaanbare Williams-Renault.
Je scoorde alleen nog naast de baan, want je teksten bleven spraakmakend. Maar door je gebrekkige prestaties klonken ze nu als losse flodders. Het werd, helaas, een beetje zielig. De rebelse kampioen van weleer was een gefrustreerde schim van zichzelf geworden en tien jaar na je doorbraak in de Formule 1 verdween je door de achterdeur.
Dat is geen schande, het is velen voor je gebeurd. Bovendien leek je nu eindelijk je rust gevonden te hebben. De zoon van was zelf vader geworden, de weinige haren die je nog had mochten gewoon hun eigen, originele kleur houden, je stortte op je liefde voor muziek en sloot eindelijk vrede met de herinnering aan Gilles, koesterde die nu zelfs openlijk.
Eén ding is echter onveranderd. Druk in een Formule 1-paddock een microfoon onder je neus en je voelt je schijnbaar nog altijd gedwongen tegen de stroom in te zwemmen. Vooral de stroom van de boeggolf van Max Verstappens opmars. Je bekritiseerde hem al voordat hij ook maar één meter had gereden, fel en volstrekt ongenuanceerd, en bleef dat volhouden ook toen Max zichzelf allang had bewezen en andere sceptici, zoals Mika Hakkinen, hun kritiek gracieus terugnamen. Jij, Jacques, bijt je er echter in vast, ondanks alles. Je blijft hardnekkig je gal spuwen, ongenuanceerd en bovendien nu ook ongefundeerd. Je gaat zelfs tegen jezelf in, tegen wie je ooit was en wat je vaak beweerde. Je riep ooit om meer spektakel, meer actie, meer risico, meer karakters. En nu verketter je de man die dat alles op een presenteerblaadje opdient, week in en week uit, en ook nog eens zonder ook maar een fractie van de fouten die jij zelf maakte.
Ik zag je na de race op Suzuka op de Italiaanse televisie het zoveelste onzinverhaal uitkramen over de rijstijl van Max en ook na de Grand Prix van Mexico verloor je weer de feiten uit het oog in je drang Max te veroordelen. “Het team zei hem Vettel voorbij te laten!”, riep je, terwijl ook jij had kunnen horen, nee móeten horen dat Verstappen juist verteld was zijn positie te houden, dat hij er alleen rekening moest houden dat hij ‘m misschien alsnog op zou moeten geven. En die order kwam nooit.
Luisteren, Jacques, is een gave. Je kunt wel de hele tijd van alles roepen, maar dan hoor je vaak alleen jezelf. Dus doe jezelf een plezier en wen aan het feit dat Max Verstappen nog veel races gaat winnen en waarschijnlijk ook wereldkampioen gaat worden. Je kunt hem blijven bekritiseren, dat is je goed recht en Max is zeker niet foutloos. Maar zoals jij als geen ander weet, klinken resultaten harder dan woorden. Het zou dan ook zonde zijn als het weer tien jaar duurt voordat je inziet dat een vergissing hebt begaan. Dus geniet gewoon van de manieren waarop Max grenzen verlegd, hoe hij de sport bij z’n nekvel grijpt en wakker schudt.
Je vader, juist hij, zou het in ieder geval fantastisch hebben gevonden.
kan je die posten?quote:Op vrijdag 4 november 2016 09:34 schreef BeamofLight het volgende:
Jullie die transcripts al gezien van Max, Ric en VET?
Zeker Max hoefde van het team de plek niet terug te geven omdat toch na de race werd bekeken.quote:Op vrijdag 4 november 2016 09:34 schreef BeamofLight het volgende:
Jullie die transcripts al gezien van Max, Ric en VET?
Ik weet niet wat voor een man die pa Villeneuve was maar die laatste zin....quote:Op vrijdag 4 november 2016 08:17 schreef jpjedi het volgende:
Mooi stukje en hier nog niet voorbij zien komen volgens mij:
"Je gaat zelfs tegen jezelf in, tegen wie je ooit was en wat je vaak beweerde." RTL GP Magazines Mark Koense schrijft een open brief aan Jacques Villeneuve, de notoire criticaster van Max Verstappen.
Beste Jacques, er was een tijd dat ik een zwak voor je had. Je kwam van ver. En een heel eind. Ondanks, of misschien juist wel omdat je op jonge leeftijd je vader verloor, Gilles, een idool voor miljoenen. Voor jou is hij gewoon je vader geweest. Geen makkelijke vader bovendien, en vaak van huis. Maar na zijn dood was hij er ineens altijd. En overal. Wat je ook deed en waar je ook kwam, zijn naam bleef je achtervolgen. Altijd weer werd je met hem vergeleken, als de zoon van de mythe. Je zette je ertegen af, probeerde jezelf te worden. En dat lukte. Je won de Indianapolis 500 en werd wereldkampioen in de Formule 1 - meer dan Gilles ooit voor elkaar had gekregen. Respect.
Maar de faam van je vader was niet in overwinningen of titels uit te drukken. Welke top je ook bestormde, je staarde steeds weer in de peilloze diepte van zijn voetsporen, de onuitwisbare sporen van een geest, van een standbeeld dat een eeuwige schaduw over je wierp. Je deed je best uit die schaduw te treden.
Misschien was je daarom vaak zo recalcitrant, zo tegendraads. Je geverfde haren, je slobberende overalls, je provocerende uitspraken over risico’s en gevaar; je probeerde zó vreselijk hard stoer, relaxed, onafhankelijk en onverschillig te lijken dat het juist allemaal nogal krampachtig overkwam.
Wat niet hielp was dat je na je wereldtitel met Williams nooit meer een Grand Prix won. Een bizarre, maar veelbetekenende twist in je leven. Je keuze voor het BAR-team te gaan rijden maakte je weliswaar een rijk man, maar kraste ook, langzaam maar zeker, de glans van je reputatie. Want door het alsmaar uitblijven van nieuw succes, verbleekte je titel uit 1997 tot die, al dan niet terecht, maar onvermijdelijk, geheel toegeschreven werd aan de overmacht van je in die tijd onverslaanbare Williams-Renault.
Je scoorde alleen nog naast de baan, want je teksten bleven spraakmakend. Maar door je gebrekkige prestaties klonken ze nu als losse flodders. Het werd, helaas, een beetje zielig. De rebelse kampioen van weleer was een gefrustreerde schim van zichzelf geworden en tien jaar na je doorbraak in de Formule 1 verdween je door de achterdeur.
Dat is geen schande, het is velen voor je gebeurd. Bovendien leek je nu eindelijk je rust gevonden te hebben. De zoon van was zelf vader geworden, de weinige haren die je nog had mochten gewoon hun eigen, originele kleur houden, je stortte op je liefde voor muziek en sloot eindelijk vrede met de herinnering aan Gilles, koesterde die nu zelfs openlijk.
Eén ding is echter onveranderd. Druk in een Formule 1-paddock een microfoon onder je neus en je voelt je schijnbaar nog altijd gedwongen tegen de stroom in te zwemmen. Vooral de stroom van de boeggolf van Max Verstappens opmars. Je bekritiseerde hem al voordat hij ook maar één meter had gereden, fel en volstrekt ongenuanceerd, en bleef dat volhouden ook toen Max zichzelf allang had bewezen en andere sceptici, zoals Mika Hakkinen, hun kritiek gracieus terugnamen. Jij, Jacques, bijt je er echter in vast, ondanks alles. Je blijft hardnekkig je gal spuwen, ongenuanceerd en bovendien nu ook ongefundeerd. Je gaat zelfs tegen jezelf in, tegen wie je ooit was en wat je vaak beweerde. Je riep ooit om meer spektakel, meer actie, meer risico, meer karakters. En nu verketter je de man die dat alles op een presenteerblaadje opdient, week in en week uit, en ook nog eens zonder ook maar een fractie van de fouten die jij zelf maakte.
Ik zag je na de race op Suzuka op de Italiaanse televisie het zoveelste onzinverhaal uitkramen over de rijstijl van Max en ook na de Grand Prix van Mexico verloor je weer de feiten uit het oog in je drang Max te veroordelen. “Het team zei hem Vettel voorbij te laten!”, riep je, terwijl ook jij had kunnen horen, nee móeten horen dat Verstappen juist verteld was zijn positie te houden, dat hij er alleen rekening moest houden dat hij ‘m misschien alsnog op zou moeten geven. En die order kwam nooit.
Luisteren, Jacques, is een gave. Je kunt wel de hele tijd van alles roepen, maar dan hoor je vaak alleen jezelf. Dus doe jezelf een plezier en wen aan het feit dat Max Verstappen nog veel races gaat winnen en waarschijnlijk ook wereldkampioen gaat worden. Je kunt hem blijven bekritiseren, dat is je goed recht en Max is zeker niet foutloos. Maar zoals jij als geen ander weet, klinken resultaten harder dan woorden. Het zou dan ook zonde zijn als het weer tien jaar duurt voordat je inziet dat een vergissing hebt begaan. Dus geniet gewoon van de manieren waarop Max grenzen verlegd, hoe hij de sport bij z’n nekvel grijpt en wakker schudt.
Je vader, juist hij, zou het in ieder geval fantastisch hebben gevonden.
http://www.racexpress.nl/(...)-jeroen-pauw/n/76865quote:Formule 1-coureur Nico Hülkenberg is vrijdag te gast in de talkshow van Jeroen Pauw, die een steeds grotere Formule 1-fan aan het worden is. Dat meldt autosportjournalist en tv-reporter Rick Winkelman op Twitter. Eerder had Pauw een interview met Max Verstappen (interview Pauw met Max: Aanrader als je dit gemist hebt!). De Duitser Nico Hülkenberg, die onlangs een contract tekende met het Renault F1-team, beheerst de Nederlandse taal goed. Hij racete jarenlang voor het Nederlandse kartteam CRG Holland van Michel Vacirca. Het eerste kartje dat Nico Hülkenberg kreeg was van Nederlandse makelij; Kombikart.
Ah gelukkig maar. Ik zie het inderdaad alleen maar van de geschreven media. En daar komt de laatste tijd op F1 gebied wel heel veel onzin voorbij.quote:Op donderdag 3 november 2016 21:44 schreef AMDB het volgende:
Dat gezeur over Villeneuve, als je zijn statements op tv terugziet dan valt het reuze mee t.o.v. hoe de geschreven media het over doen komen.
Hij had over het algemeen gelijk toen hij zei dat Verstappen te jong zou zijn. Dat betekent niet dat hij gelijk heeft gekregen. Verstappen heeft laten zien dat het wel kan. Maar dat wil niet zeggen dat straks iedereen maar op z'n 17e Formule 1 moet gaan rijden. Bovendien is het nog geenszins zeker dat het een goede keuze is geweest. Op je 17e is je lichaam wel degelijk jong en het zou best kunnen dat de hoge snelheden daar een (sterker) negatief effect op hebben. Wellicht was het veiliger geweest om op een lager niveau te 'rijpen'.
Over Stroll heeft hij natuurlijk ook wel gelijk tot op een bepaalde hoogte. Mocht hij niet zowel goed als rijk zijn dan had hij zeer waarschijnlijk niet bij Williams hebben gezeten.
Anyway, media doen het overkomen alsof zijn beweringen erg zwart wit zijn, maar dat zijn ze vaak niet. Villeneuve is een stuk genuanceerder dan men doet voorkomen.
Hier werd dit interview weggezet als onzin. Het schijnt dat zijn voorbeelden niet kloppen. Ik had dit al eens gepost om aan te geven dat hij ook positieve dingen over Max zegt.quote:Op donderdag 3 november 2016 21:55 schreef GoofyGoober het volgende:
[..]
Hm true, werd tijdje terug op basis van dit interview ook al veel geschreven wat Villeneuve in een kwaad daglicht stelde. Naja, je ziet het ook wel aan de titel al. Terwijl ie toch gewoon positief te spreken is over Verstappen.
Wat een bulshit. Heb destijds erg veel gelezen over Villeneuve en dat met zijn vader heeft hij zelf toch echt heel anders ervaren.quote:Op vrijdag 4 november 2016 08:17 schreef jpjedi het volgende:
Mooi stukje en hier nog niet voorbij zien komen volgens mij:
"Je gaat zelfs tegen jezelf in, tegen wie je ooit was en wat je vaak beweerde." RTL GP Magazines Mark Koense schrijft een open brief aan Jacques Villeneuve, de notoire criticaster van Max Verstappen.
Beste Jacques, er was een tijd dat ik een zwak voor je had. Je kwam van ver. En een heel eind. Ondanks, of misschien juist wel omdat je op jonge leeftijd je vader verloor, Gilles, een idool voor miljoenen. Voor jou is hij gewoon je vader geweest. Geen makkelijke vader bovendien, en vaak van huis. Maar na zijn dood was hij er ineens altijd. En overal. Wat je ook deed en waar je ook kwam, zijn naam bleef je achtervolgen. Altijd weer werd je met hem vergeleken, als de zoon van de mythe. Je zette je ertegen af, probeerde jezelf te worden. En dat lukte. Je won de Indianapolis 500 en werd wereldkampioen in de Formule 1 - meer dan Gilles ooit voor elkaar had gekregen. Respect.
Maar de faam van je vader was niet in overwinningen of titels uit te drukken. Welke top je ook bestormde, je staarde steeds weer in de peilloze diepte van zijn voetsporen, de onuitwisbare sporen van een geest, van een standbeeld dat een eeuwige schaduw over je wierp. Je deed je best uit die schaduw te treden.
Misschien was je daarom vaak zo recalcitrant, zo tegendraads. Je geverfde haren, je slobberende overalls, je provocerende uitspraken over risico’s en gevaar; je probeerde zó vreselijk hard stoer, relaxed, onafhankelijk en onverschillig te lijken dat het juist allemaal nogal krampachtig overkwam.
Wat niet hielp was dat je na je wereldtitel met Williams nooit meer een Grand Prix won. Een bizarre, maar veelbetekenende twist in je leven. Je keuze voor het BAR-team te gaan rijden maakte je weliswaar een rijk man, maar kraste ook, langzaam maar zeker, de glans van je reputatie. Want door het alsmaar uitblijven van nieuw succes, verbleekte je titel uit 1997 tot die, al dan niet terecht, maar onvermijdelijk, geheel toegeschreven werd aan de overmacht van je in die tijd onverslaanbare Williams-Renault.
Je scoorde alleen nog naast de baan, want je teksten bleven spraakmakend. Maar door je gebrekkige prestaties klonken ze nu als losse flodders. Het werd, helaas, een beetje zielig. De rebelse kampioen van weleer was een gefrustreerde schim van zichzelf geworden en tien jaar na je doorbraak in de Formule 1 verdween je door de achterdeur.
Dat is geen schande, het is velen voor je gebeurd. Bovendien leek je nu eindelijk je rust gevonden te hebben. De zoon van was zelf vader geworden, de weinige haren die je nog had mochten gewoon hun eigen, originele kleur houden, je stortte op je liefde voor muziek en sloot eindelijk vrede met de herinnering aan Gilles, koesterde die nu zelfs openlijk.
Eén ding is echter onveranderd. Druk in een Formule 1-paddock een microfoon onder je neus en je voelt je schijnbaar nog altijd gedwongen tegen de stroom in te zwemmen. Vooral de stroom van de boeggolf van Max Verstappens opmars. Je bekritiseerde hem al voordat hij ook maar één meter had gereden, fel en volstrekt ongenuanceerd, en bleef dat volhouden ook toen Max zichzelf allang had bewezen en andere sceptici, zoals Mika Hakkinen, hun kritiek gracieus terugnamen. Jij, Jacques, bijt je er echter in vast, ondanks alles. Je blijft hardnekkig je gal spuwen, ongenuanceerd en bovendien nu ook ongefundeerd. Je gaat zelfs tegen jezelf in, tegen wie je ooit was en wat je vaak beweerde. Je riep ooit om meer spektakel, meer actie, meer risico, meer karakters. En nu verketter je de man die dat alles op een presenteerblaadje opdient, week in en week uit, en ook nog eens zonder ook maar een fractie van de fouten die jij zelf maakte.
Ik zag je na de race op Suzuka op de Italiaanse televisie het zoveelste onzinverhaal uitkramen over de rijstijl van Max en ook na de Grand Prix van Mexico verloor je weer de feiten uit het oog in je drang Max te veroordelen. “Het team zei hem Vettel voorbij te laten!”, riep je, terwijl ook jij had kunnen horen, nee móeten horen dat Verstappen juist verteld was zijn positie te houden, dat hij er alleen rekening moest houden dat hij ‘m misschien alsnog op zou moeten geven. En die order kwam nooit.
Luisteren, Jacques, is een gave. Je kunt wel de hele tijd van alles roepen, maar dan hoor je vaak alleen jezelf. Dus doe jezelf een plezier en wen aan het feit dat Max Verstappen nog veel races gaat winnen en waarschijnlijk ook wereldkampioen gaat worden. Je kunt hem blijven bekritiseren, dat is je goed recht en Max is zeker niet foutloos. Maar zoals jij als geen ander weet, klinken resultaten harder dan woorden. Het zou dan ook zonde zijn als het weer tien jaar duurt voordat je inziet dat een vergissing hebt begaan. Dus geniet gewoon van de manieren waarop Max grenzen verlegd, hoe hij de sport bij z’n nekvel grijpt en wakker schudt.
Je vader, juist hij, zou het in ieder geval fantastisch hebben gevonden.
Je weet nu al dat het genant gaat worden en dat het de hele tijd over Max gaat. Hulkenbergonwaardig.quote:Op vrijdag 4 november 2016 12:27 schreef potjecreme het volgende:
Vandaag de Hulk bij Pauw.
[..]
http://www.racexpress.nl/(...)-jeroen-pauw/n/76865
Ik durf niet te kijken.quote:Op vrijdag 4 november 2016 12:34 schreef bloodymary1 het volgende:
[..]
Je weet nu al dat het genant gaat worden en dat het de hele tijd over Max gaat. Hulkenbergonwaardig.
Hülk is wel een toffe gozer. Ik hoop alleen wel dat Pauw geen geforceerde Max-vragen stelt.quote:Op vrijdag 4 november 2016 12:27 schreef potjecreme het volgende:
Vandaag de Hulk bij Pauw.
[..]
http://www.racexpress.nl/(...)-jeroen-pauw/n/76865
Denk je dat hij het over Hulkenberg zelf gaat hebben? Ik denk dat Pauw tot gisteren niet eens wist wie dat is... En de helft van de nieuwe Max/F1 fans ook niet.quote:Op vrijdag 4 november 2016 12:35 schreef Peterselieman het volgende:
[..]
Hülk is wel een toffe gozer. Ik hoop alleen wel dat Pauw geen geforceerde Max-vragen stelt.
ik hoop wel zoveel mogelijkquote:Op vrijdag 4 november 2016 12:37 schreef bloodymary1 het volgende:
[..]
Denk je dat hij het over Hulkenberg zelf gaat hebben?
Ik heb nog geen transcript gezien waarin keep staat. Wel meerdere met give.quote:Op vrijdag 4 november 2016 10:10 schreef Peterselieman het volgende:
Klopt niet helemaal. Dat eerste give is keep.
Dit wou ik net typen.quote:Op vrijdag 4 november 2016 15:14 schreef Rossdale het volgende:
Die tweede zin van het team richting Max slaat nergens op als de eerste zijn give zou zijn geweest.
Het is overduidelijk keep
Ik vind dat ook altijd zo chanant met die interviewtjes van Jack Plooij.quote:Op vrijdag 4 november 2016 12:34 schreef bloodymary1 het volgende:
[..]
Je weet nu al dat het genant gaat worden en dat het de hele tijd over Max gaat. Hulkenbergonwaardig.
Dit ja. Ik ben geen enorm Pauwfan, maar hij weet zelf ook wel dat hij zichzelf enorm voor lul zet als hij alleen maar Maxvragen zal stellen. Niks mis mee als hij er hier en daar wel iets over zegt (want kom, dat willen de kijkers heus wel en dat weet ie) maar de Hulk gaat daar zelf neem ik aan ook alleen zitten als hij bepaalde dingen kan vertellen over zichzelf.quote:Op vrijdag 4 november 2016 13:17 schreef Kleffe_Dop het volgende:
Pauw is geen enorme F1 kenner, dat zegt hij ook eerlijk, maar hij kwam bij het interview met Max goed beslagen ten ijs, hij had zich voorbereid en wist vragen te stellen die de gemiddelde Pauw kijker een hoop leerde over Max en het F1 wereldje an sich.
Ik verwacht dat Pauw dat nu ook zal doen bij Hulkenberg. Beetje vragen naar de enorme schaduw van Schumacher die nog altijd over andere Duitse F1 coureurs hangt, hoe het is om uit een land te komen waar je niet de onverdeelde aandacht hebt van de natie op je hebt etc etc.
En Verstappen vragen gaan er heus wel komen, maar ik mag toch hopen dat niet gelijk de 3e vraag al over Max gaat.
twitter:HulkHulkenberg twitterde op vrijdag 04-11-2016 om 16:30:15Eindelijk eens wat fatsoenlijks op TV! Vanavond 23h op NPO 1! Endlich kommt mal was vernünftiges im TV! Heute 23h a… https://t.co/8RrUMSF3fo reageer retweet
quote:Op vrijdag 4 november 2016 16:52 schreef ChatGirl het volgende:
twitter:HulkHulkenberg twitterde op vrijdag 04-11-2016 om 16:30:15Eindelijk eens wat fatsoenlijks op TV! Vanavond 23h op NPO 1! Endlich kommt mal was vernünftiges im TV! Heute 23h a… https://t.co/8RrUMSF3fo reageer retweet
Ik vrees een beetje dat Nico enkel mag komen praten over Max Verstappen.quote:Op vrijdag 4 november 2016 16:52 schreef ChatGirl het volgende:
[ afbeelding ]twitter:HulkHulkenberg twitterde op vrijdag 04-11-2016 om 16:30:15Eindelijk eens wat fatsoenlijks op TV! Vanavond 23h op NPO 1! Endlich kommt mal was vernünftiges im TV! Heute 23h a… https://t.co/8RrUMSF3fo reageer retweet
Als je niet weet wat voor een knaker Gilles was dan kan je imo ook niet oordelen over die laatste zin.quote:Op vrijdag 4 november 2016 11:40 schreef opgebaarde het volgende:
[..]
Ik weet niet wat voor een man die pa Villeneuve was maar die laatste zin....
Laatste tijd valt dat allessinds mee dacht ik. Geen vragen meer over Max, maar gewoon over zn eigen strategie/race en wie er volgens hem op het podium komt.quote:Op vrijdag 4 november 2016 15:39 schreef Arthur_Spooner het volgende:
[..]
Ik vind dat ook altijd zo chanant met die interviewtjes van Jack Plooij.
Mark Koense is geen pannenkoek in het racewereldje hoor. Die weet doorgaans prima waar die het over heeft.quote:Op vrijdag 4 november 2016 12:32 schreef bloodymary1 het volgende:
[..]
Wat een bulshit. Heb destijds erg veel gelezen over Villeneuve en dat met zijn vader heeft hij zelf toch echt heel anders ervaren.
En ook met BAR waren zijn prestaties nog erg goed. Voor een geheel nieuw team.
Dit is precies wat hiervoor wordt bedoeld, die onzin die allemaal wordt geschreven.
quote:Op vrijdag 4 november 2016 19:10 schreef motorbloempje het volgende:
Vosss heeft z'n vosssssicoonHoin!
Dank dames. Ik zou zeggen opstellen in rijen van 3, maar helaas voor jullie ben ik al bezetquote:
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |