LIT Literatuur, Taal en Kunst
Boekbesprekingen, vragen over schrijvers, je favoriete theaterstuk, de mooiste schilderijen of de beste musea. Een must voor alle liefhebbers van kunst, boeken, theater en taal.
Daar ben ik ook wel een paar keer geweest (ligt dicht bij Oirschot). Dan zit je in zo'n zaal die een Frans dorpsplein moet voorstellen (overdekt). Als je tenminste met meer dan 200 man familie bent gekomen.quote:Op woensdag 14 september 2016 22:24 schreef Ringo het volgende:
[..]
Familieweekend op Landgoed de Biestheuvel te Hoogeloon.
The End Times are wild
Godzijdank waren wij met minder (tien volwassenen en drie kinderen). In een huis met zes slaapkamers, een biertap en een grote tuin. Die Franse zaal heb ik niet van binnen gezien. We hebben wel gemidgetgolft en met z'n allen gereden op geschakelde skelters. Lachen hoor.quote:Op woensdag 14 september 2016 22:28 schreef LXIV het volgende:
Daar ben ik ook wel een paar keer geweest (ligt dicht bij Oirschot). Dan zit je in zo'n zaal die een Frans dorpsplein moet voorstellen (overdekt). Als je tenminste met meer dan 200 man familie bent gekomen.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
.
Ja, leuk toch!quote:Op woensdag 14 september 2016 22:36 schreef Ringo het volgende:
[..]
Godzijdank waren wij met minder (tien volwassenen en drie kinderen). In een huis met zes slaapkamers, een biertap en een grote tuin. Die Franse zaal heb ik niet van binnen gezien. We hebben wel gemidgetgolft en met z'n allen gereden op geschakelde skelters. Lachen hoor.
The End Times are wild
Mijn oma had op een zeker moment:quote:
10 eigen kinderen + 10 schoonkinderen
25 kleinkinderen + 22 schoonkleinkinderen
35? achterkleinkinderen.
Dan kom je toch een heel eind richting de 100.
The End Times are wild
Toen ik dit las, was ik overstag.quote:
Mevrouw Dupuis zei er zojuist een aantal rake dingen over.
Ik vind het vreselijk, want ik heb m'n donorregistratie zo vroeg geregeld als ik maar kon. En mensen die er niet om hebben gevraagd, worden er de dupe van als donoren zich terugtrekken. Maar ik kan zo moeilijk lijdzaam toezien hoe er wordt getornd aan iets waaraan ik, van alle dingen waar ik in geloof, de meeste waarde hecht.
Laten we inderdaad hopen dat het niet door de eerste kamer komt.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Het recht van de levenden weegt zwaarder dan het recht van de doden. Nabestaanden zijn in shock en moeten te allen tijde genegeerd worden. Voorts vind ik dit een buitengewoon flauwe, mediagenieke discussie (zoals dienstplicht, abortus) en heb ik nu al spijt dat ik hier op in ben gegaan. Waarom is het zo moeilijk om mijn mond dicht te houden? Vanwaar die drang om overal een zinloze mening over te geven? Kennelijk hecht ik toch nog waarde aan de dingen, een nihilist kan tenminste de eer aan zichzelf houden
Graag op anoniem
Welke levenden? Nabestaanden? Zij die hun voorkeuren niet laten vastleggen in een donorregister? Scherpte, Mainport.
M'n vader overleed op de operatietafel, net voor er in hem werd gesneden in een wanhoopspoging zijn leven te redden. Het heeft me achteraf verbaasd hoe opgelucht ik daarover was: zijn lichaam was nog intact. Ik was erover verbaasd omdat ik altijd vrij rationeel tegen de dood aankeek: als je dood bent, ben je er niet meer, heeft niets meer betekenis voor je en maakt het niet uit wat er met je lichaam gebeurt. Maar de nabestaanden geven nog wel betekenis. Het lichaam is, ook na de dood, belangrijk. Het lichaam is vooral belangrijk als het denken en het voelen de nieuwe werkelijkheid nog niet bij kunnen benen.
We hebben daarna afgezien van een autopsie. Die zou misschien meer zekerheid over de doodsoorzaak hebben gegeven, maar we hadden die zekerheid niet nodig. De troost van zijn ongeschonden lichaam was, op dat moment, enorm.
Is er wel eens iemand doodgegaan van wie jij zielsveel hield, Mainport?
M'n vader overleed op de operatietafel, net voor er in hem werd gesneden in een wanhoopspoging zijn leven te redden. Het heeft me achteraf verbaasd hoe opgelucht ik daarover was: zijn lichaam was nog intact. Ik was erover verbaasd omdat ik altijd vrij rationeel tegen de dood aankeek: als je dood bent, ben je er niet meer, heeft niets meer betekenis voor je en maakt het niet uit wat er met je lichaam gebeurt. Maar de nabestaanden geven nog wel betekenis. Het lichaam is, ook na de dood, belangrijk. Het lichaam is vooral belangrijk als het denken en het voelen de nieuwe werkelijkheid nog niet bij kunnen benen.
We hebben daarna afgezien van een autopsie. Die zou misschien meer zekerheid over de doodsoorzaak hebben gegeven, maar we hadden die zekerheid niet nodig. De troost van zijn ongeschonden lichaam was, op dat moment, enorm.
Is er wel eens iemand doodgegaan van wie jij zielsveel hield, Mainport?
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Uit een fantastisch stuk van een arts getiteld Geloven, hopen en weten in de geneeskunde: "Ons vak is een niet zo makkelijk te doorgronden amalgaam van biochemie, biologie, werktuigbouw, fysica, elektronica, doodsangst, medelijden, machtsstreven, cynisme, godsdienst, bijgeloof, geldhonger en hoop. Aan de ene kant: wetenschap. En aan de andere kant dat zootje ongeregeld."
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Uit de al helemaal van waardevolle spullen leeggeroofde nalatenschap van mijn tante kon ik nog net 2 delen Geheim Dagboek, een boek van Bert Keizer, en LP's van Simon and Garfunkel, Leonard Cohen en Robert Long meenemen.
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Dat zou ik niet doen maar ik vind het wel een belachelijke maatregel.quote:
Ik heb uit woede m'n donorregistratie ('neem alles wat je wil') zojuist teruggedraaid. Iemand die wil proberen me van gedachten te doen veranderen?
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Ik vind dat ook wel een interessant stuk, vanwege het andere perspectief. Maar ja, er zijn vast ook artsen die hier weer anders tegenover staan.quote:
Toen ik dit las, was ik overstag.
Nee, uiteindelijk is wat mij betreft echt het principe doorslaggevend dat de overheid niet zonder zeer expliciete toestemming van de persoon in kwestie (en de nabestaanden) mag beschikken over het lichaam van die persoon. En ik houd ook weer niet zo van principes om principes en mensen die daar heel hoogdravend over doen, maar waar ik wel heel slecht tegen kan, is als dergelijke fundamentele uitgangspunten opzij worden geschoven op basis van emotionele chantage en je verantwoordelijk wordt gehouden voor het leven van anderen.
Het doet me trouwens ook denken aan de discussie destijds over de invasie van de VS in Afghanistan en Irak. Als je dan in een discussie zei dat dit tegen het oorlogsrecht inging, dat dit niet klopte, dat het verhaal van de massavernietingswapens magertjes was, en de link met terrorisme ook, dan werd je meteen ervan beschuldigd een vriendje van Saddam Hussein en Al Qaida te zijn en kreeg je de onderdrukking in die landen op je bordje geschoven. Op die manier kun je geen normaal inhoudelijk gesprek voeren.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Was het toen ook zo warm?quote:Op woensdag 14 september 2016 22:00 schreef Claudia_x het volgende:
Ik maak me over dit soort zaken - zo ook dat verzekeraars nu in onze medische dossiers mogen kijken op verdenking van fraude - nog net zo druk als toen ik 18 was.
Ik heb al jaren geleden vastgelegd dat ik geen orgaandonor wil zijn. Zal ik dat nu ook uit protest ongedaan maken?
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 15-09-2016 11:13:34 ]
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 15-09-2016 11:13:34 ]
Ja. Emotionele argumentatie past je niet.quote:
Ik heb uit woede m'n donorregistratie ('neem alles wat je wil') zojuist teruggedraaid. Iemand die wil proberen me van gedachten te doen veranderen?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Het zijn allemaal mooie, treurige verhalen, Claudia, maar jij weet net zo goed als ik dat het hier niet de ratio is die spreekt. Je weet dondersgoed dat als je dood bent, dat je dan dood bent en daar helemaal niets aan gaat veranderen. De enige reden dat nabestaanden het weigeren om de lichamen van hun geliefden stuk te laten snijden is dat het dan net is alsof ze een beetje minder dood zijn. Dat is helaas niet het geval. Twee of drie dagen later verdwijnt dat lichaam gewoon in een kist of in een crematieoven. Natuurlijk is het prettig daar dan nog even bij stil te staan en dat lijk aan te kijken, maar het verandert niets aan de zaak. Het enige dat daadwerkelijk verandert is dat elders in het land een andere familie datzelfde ritueel kan vieren, hoewel dat waarschijnlijk voorkomen had kunnen worden. Ik kan maar héél moeilijk waardering op brengen voor lui die mystiek geneuzel boven daadwerkelijk wereldlijk leed stellen. Wat mij betreft zou de keuze überhaupt niet bestaan.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
...en het argument dat de staat kan bepalen wat er met het lichaam gebeurt na de dood, dat doet de staat allang. Het enige is dat de staat ook de keuze tot mystiek geneuzel (crematie en/of begrafenis) geeft,- allemaal ook onder strenge regelgeving. Ik kan me niet laten opzetten, op laten blazen, in een slootje laten verrotten, in een vuilniszak op straat laten zetten, hoewel dat allemaal mijn voorkeur heeft boven een begrafenis en/of crematie. Laat niet de gedachte bestaan dat een mens daar daadwerkelijk enige vrijheid in heeft.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Jij bent van de cynische redeneertrant: zij bepalen toch al alles, dan mogen ze mijn lichaam ook wel helemaal hebben. Zoiets?quote:
...en het argument dat de staat kan bepalen wat er met het lichaam gebeurt na de dood, dat doet de staat allang. Het enige is dat de staat ook de keuze tot mystiek geneuzel (crematie en/of begrafenis) geeft,- allemaal ook onder strenge regelgeving. Ik kan me niet laten opzetten, op laten blazen, in een slootje laten verrotten, in een vuilniszak op straat laten zetten, hoewel dat allemaal mijn voorkeur heeft boven een begrafenis en/of crematie. Laat niet de gedachte bestaan dat een mens daar daadwerkelijk enige vrijheid in heeft.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
JAM geeft een argument tegen het achterhaalde geloof dat overheidsinmenging per definitie slecht is. Was er maar meer overheid! Die zou bijvoorbeeld het minimumloon omhoog kunnen gooien en wat aan de flexcontracten (1 op de 3 Nederlanders) kunnen doen. Heel wat relevanter dan deze symbolische discussie over De Dood.
Graag op anoniem
Het is absoluut niet symbolisch, het is reëel en concreet.
Het heeft ook weinig zin om een discussie te hebben over 'overheidsinmenging' in het algemeen en daar dan een algehele conclusie over te trekken in termen van 'goed' of 'fout'.
Het heeft ook weinig zin om een discussie te hebben over 'overheidsinmenging' in het algemeen en daar dan een algehele conclusie over te trekken in termen van 'goed' of 'fout'.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Opportunist.quote:
JAM geeft een argument tegen het achterhaalde geloof dat overheidsinmenging per definitie slecht is. Was er maar meer overheid! Die zou bijvoorbeeld het minimumloon omhoog kunnen gooien en wat aan de flexcontracten (1 op de 3 Nederlanders) kunnen doen. Heel wat relevanter dan deze symbolische discussie over De Dood.
Aldus.
Mevrouw Dupuis is voor een systeem van wederkerigheid. Dat vind ik wel een goed idee geloof ik. Voor wat hoort wat.
Aldus.
Ik ben van de cynische redeneertrant dat als ik dood ben het me eerlijkheidshalve geen ene moer zal schelen wat er met mijn lichaam gebeurt. Daar zal ik zelf niets van meemaken. Anderen, mensen die op organen wachten en mijn nabestaanden, die interesseren dat wel. De een zal een vroeg graf indraaien, de ander zal een traantje minder laten. Het belang van een chronisch zieke weegt mijnentwege vele malen zwaarder. Men moest maar eens af van al het bijgeloof en mystiek rond de dood. Je bent dood, je bent dood. Poppetje gezien, kastje dicht.quote:
[..]
Jij bent van de cynische redeneertrant: zij bepalen toch al alles, dan mogen ze mijn lichaam ook wel helemaal hebben. Zoiets?
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Let wel, ik wil mensen niet ontzeggen om na de dood van een geliefde daar bij stil te staan, dat te herdenken, dat te vieren, wat dan ook; waar ik wel een broertje dood aan heb is dat nuttig materiaal (organen in dit geval) simpelweg weggeflikkerd wordt omdat dat zonodig onderdeel moet zijn van dat ritueel. Houd daar eens mee op. Hoeveel mensen zijn er die géén donor zijn, maar zich wel laten cremeren? Het is toch volkomen van de zotte?!
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik vind het van de zotte dat je niet begrijpt hoe belangrijk emoties, mystiek en rituelen rond leven en dood zijn voor mensen, en dat je dat zo opzij wil schuiven. Genoeg mensen voor wie dat juist de kern en de zin van het leven is. Je hoeft het er niet mee eens te zijn natuurlijk maar beetje inleving en empathie misstaat niemand.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
En wat doen we eigenlijk met mensen die twijfelen: die het gewoon niet zo goed weten, die het een lastig dilemma vinden? Mogen mensen ook nog ongestraft worstelen met een persoonlijke keuze?quote:
Mevrouw Dupuis is voor een systeem van wederkerigheid. Dat vind ik wel een goed idee geloof ik. Voor wat hoort wat.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Bij een systeem van wederkerigheid maak je die keuze wellicht juist makkelijker.quote:Op donderdag 15 september 2016 14:09 schreef Franny_G het volgende:
[..]
En wat doen we eigenlijk met mensen die twijfelen: die het gewoon niet zo goed weten, die het een lastig dilemma vinden? Mogen mensen ook nog ongestraft worstelen met een persoonlijke keuze?
Aldus.
Waarom niet gewoon, als je geen keuze hebt gemaakt, de keuze laten maken door middel van het opgooien van een muntje.
Deze persoon is ... even wachten ... nog even wachten... wel een donor.
Next!
Er wordt te makkelijk over willekeur heengestapt, willekeur maakt het leven ook mooi.
Deze persoon is ... even wachten ... nog even wachten... wel een donor.
Next!
Er wordt te makkelijk over willekeur heengestapt, willekeur maakt het leven ook mooi.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Dat doet me denken aan iets waar ik eerder deze week over nadacht. Hoe kan je van iemand verlangen begrip en waardering op te brengen voor iets waar hij het radicaal mee oneens is? Let wel, dit is geen triviaal punt. Dit gaat niet over of je wel of geen varkensvlees kan eten of of je elke week naar de kerk moet. Omdat mensen er op de een of andere manier in geloven dat ze na hun dood hun nieren nog nodig hebben (o.i.d.) gaan er andere mensen keihard dood. Mensen die daarna (in sommige gevallen) nog tientallen jaren vrolijk rond hadden kunnen lopen.quote:
Ik vind het van de zotte dat je niet begrijpt hoe belangrijk emoties, mystiek en rituelen rond leven en dood zijn voor mensen, en dat je dat zo opzij wil schuiven. Genoeg mensen voor wie dat juist de kern en de zin van het leven is. Je hoeft het er niet mee eens te zijn natuurlijk maar beetje inleving en empathie misstaat niemand.
Wat betreft die behoefte aan rituelen, vergeet niet dat orgaandonoren ook gewoon op het gewenste moment geopenbaard en begraven worden. Waar zit nu het probleem? Het zijn barbaarse praktijken. Hoe kan ik daar ook maar enige waardering voor opbrengen?
[ Bericht 0% gewijzigd door JAM op 15-09-2016 14:51:37 ]
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Jij lijkt er nu vanuit te gaan dat als je ziek bent en beter kunt worden door lichaamsonderdelen van een ander daar het recht op die lichaamsonderdelen uit voortvloeit. Maar daar gaat het volgens mij mis. Dat recht heb je niet, het recht op leven via een ander, kun je niet opeisen. Je bent overgeleverd aan de ander: of hij jou dat wil geven of niet. Zoals je ook bent overgeleverd aan de kundigheid van de arts die jou opereert en die een fout kan maken. Het komt er op neer dat we afhankelijk zijn van elkaar, een afhankelijkheid waarbij de grenzen wel heel helder moeten zijn en ook goed bewaakt moeten worden.
[ Bericht 15% gewijzigd door Franny_G op 15-09-2016 15:16:31 ]
[ Bericht 15% gewijzigd door Franny_G op 15-09-2016 15:16:31 ]
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
quote:
keuze hebt gemaakt, de keuze laten maken door middel van het opgooien van een muntje.
Deze persoon is ... even wachten ... nog even wachten... wel een donor.
Next!
Er wordt te makkelijk over willekeur heengestapt
Het gaat slecht, verder gaat het goed.
Ik heb inmiddels steeds meer mensen kunnen overtuigen van mijn geloof. Nog even en ik heb apostelen die het voor mij gaan uitdragen. Maar zover is het nog niet. Laten we het weekend beginnen met de volgende kwestie:
Bij een gegeven populatie van 100 man zonder factor X vertonen 5 mensen bepaald gedrag.
Bij een gegeven populatie van 100 man met factor X vertonen 15 mensen bepaald gedrag.
En dan, aan jullie natuurlijk de vraag: in hoeverre zijn degenen binnen de populatie die dat bepaalde gedrag vertonen daar zelf verantwoordelijk voor? Kun je volhouden dat dit gedrag een kwestie van vrije wil is? Zijn de personen zelf aansprakelijk te houden voor dit gedrag?
Succes!
Bij een gegeven populatie van 100 man zonder factor X vertonen 5 mensen bepaald gedrag.
Bij een gegeven populatie van 100 man met factor X vertonen 15 mensen bepaald gedrag.
En dan, aan jullie natuurlijk de vraag: in hoeverre zijn degenen binnen de populatie die dat bepaalde gedrag vertonen daar zelf verantwoordelijk voor? Kun je volhouden dat dit gedrag een kwestie van vrije wil is? Zijn de personen zelf aansprakelijk te houden voor dit gedrag?
Succes!
Graag op anoniem
Het is toch allang bekend dat mensen hooguit tien (of twintig, maar zeker niet meer dan dertig) procent van hun dagelijkse keuzes maken op grond van rationele overwegingen? Ook al denk je te handelen uit logisch verstand, het is veel vaker instinct, emotie, groepsdruk etc. wat je beweegt om het ene te doen en het andere te laten. De vrije wil is een illusie.
Dat is in elk geval wat de neuromarketeers je willen doen geloven. En Dick Swaab met zijn jebentjebreinbeweging. Er is een hele nieuwe digitale industrie ontstaan die floreert bij de idee van de mens als redeloos kuddedier. We make you do a trick, yeah.
Trap er niet in.
Dat is in elk geval wat de neuromarketeers je willen doen geloven. En Dick Swaab met zijn jebentjebreinbeweging. Er is een hele nieuwe digitale industrie ontstaan die floreert bij de idee van de mens als redeloos kuddedier. We make you do a trick, yeah.
Trap er niet in.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Ik kan me niet voorstellen dat iemand die op zaterdag al om half acht wakker is (tenzij nog) dat uit vrije wil doet.
Het is overigens een mooi beroep op ons boerenverstand, waar geen enkel argument in naar voren komt
Het is overigens een mooi beroep op ons boerenverstand, waar geen enkel argument in naar voren komt
Graag op anoniem
Dat klopt, Mainport, ik ben een slaaf van mijn lijf, dat wordt namelijk gewoon zo vroeg wakker.
He's simple, he's dumb, he's the pilot.
Los van het gedrag als kuddedier is er altijd nog de intuïtie. Dat is 'weten' zonder dat daar een directe rationele redenering aan te herleiden is. Ik denk dat de ratio overgewaardeerd wordt en dat veel zaken in onze omgeving veel te complex zijn voor onze beperkte ratio.quote:
Het is toch allang bekend dat mensen hooguit tien (of twintig, maar zeker niet meer dan dertig) procent van hun dagelijkse keuzes maken op grond van rationele overwegingen? Ook al denk je te handelen uit logisch verstand, het is veel vaker instinct, emotie, groepsdruk etc. wat je beweegt om het ene te doen en het andere te laten. De vrije wil is een illusie.
Dat is in elk geval wat de neuromarketeers je willen doen geloven. En Dick Swaab met zijn jebentjebreinbeweging. Er is een hele nieuwe digitale industrie ontstaan die floreert bij de idee van de mens als redeloos kuddedier. We make you do a trick, yeah.
Trap er niet in.
Pak bijvoorbeeld een leraar op de lagere school. Die heb je van 22 en die heb je van 62. Die jonge leraar komt net van de PABO, is daar de laatste inzichten op het gebied van pedagogiek, omgaan met allerlei moderne stoornissen, etc. etc, geleerd. Zo goed mogelijk klaargestoomd voor het onderwijs als we kunnen.
Die oude leraar heeft al 40 klassen en 1200 kinderen voorbij zien komen. Als er dan iets is met een kind dan weet hij gewoon hoe hij dit het beste kan begeleiden. Zonder moderne theorie en waarschijnlijk is wat hij ooit geleerd heeft op de kweekschool allang vergeten.
WIe is nu de beste leraar?
The End Times are wild
Nu noem je ook wel een voorbeeld....
Die oudere leraar baseert zijn 'weten' op een enorme hoeveelheid ervaring en kennis. Dat is dus niet echt intuïtie zoals jij dat daarboven beschrijft.
Het juist kunnen inschatten van een leerling is gebaseerd op een enorme hoeveelheid observaties die jij als docent doet. Een jonge docent zal deze observaties veel bewuster moeten analyseren, zal wellicht wat onzekerder zijn en meer twijfelen en dan z'n heil zoeken bij collega's of in boeken. Maar uiteindelijk baseren beide docenten zich dus op observaties en analyses; dat proces gaat bij die ervaren docent alleen veel snelle en hij hoeft er minder moeite voor te doen, het wordt een tweede natuur.
Als het gaat om een betere docent zijn: de valkuil van een ervaren docent is nu juist dat hij zelden nog twijfelt, en denkt dat hij op basis van al die ervaring wel weet hoe het moet en hoe het zit. Daar kan zo iemand ook behoorlijk de plank mee misslaan. En dan is ook de vraag of zo iemand dan bereid is toch kritisch naar zichzelf en zijn functioneren te kijken. Mijn ervaring in het onderwijs is dat dit laatste bij veel oudere docenten vaak ontbreekt, jammergenoeg. Vastgeroest zitten in je eigen trukendoos, dat is tragisch hoor, voor alle partijen. Zeker als je ook niet open wil staan voor die nieuwe pedagogische inzichten, die niet allemaal altijd omarmd hoeven worden, maar waarmee je wel degelijk je eigen kennis en ervaring kunt aanvullen.
Een jonge docent kan juist omdat hij nog niet zo zeker van zichzelf is, dus sneller andere bronnen raadplegen en niet alleen vertrouwen op z'n eigen oordeel. Dat maakt je ook sterk. Sterk omdat je nog niet overtuigd bent van jezelf en dat ook durft toe te geven.
Voor de buitenwereld lijkt het dan alsof die ervaren docent het allemaal zo goed weet en doet, maar dat komt ook omdat die docent heel goed die indruk weet te wekken. Maar ook daarvoor geldt dus: trap er niet in.
Die oudere leraar baseert zijn 'weten' op een enorme hoeveelheid ervaring en kennis. Dat is dus niet echt intuïtie zoals jij dat daarboven beschrijft.
Het juist kunnen inschatten van een leerling is gebaseerd op een enorme hoeveelheid observaties die jij als docent doet. Een jonge docent zal deze observaties veel bewuster moeten analyseren, zal wellicht wat onzekerder zijn en meer twijfelen en dan z'n heil zoeken bij collega's of in boeken. Maar uiteindelijk baseren beide docenten zich dus op observaties en analyses; dat proces gaat bij die ervaren docent alleen veel snelle en hij hoeft er minder moeite voor te doen, het wordt een tweede natuur.
Als het gaat om een betere docent zijn: de valkuil van een ervaren docent is nu juist dat hij zelden nog twijfelt, en denkt dat hij op basis van al die ervaring wel weet hoe het moet en hoe het zit. Daar kan zo iemand ook behoorlijk de plank mee misslaan. En dan is ook de vraag of zo iemand dan bereid is toch kritisch naar zichzelf en zijn functioneren te kijken. Mijn ervaring in het onderwijs is dat dit laatste bij veel oudere docenten vaak ontbreekt, jammergenoeg. Vastgeroest zitten in je eigen trukendoos, dat is tragisch hoor, voor alle partijen. Zeker als je ook niet open wil staan voor die nieuwe pedagogische inzichten, die niet allemaal altijd omarmd hoeven worden, maar waarmee je wel degelijk je eigen kennis en ervaring kunt aanvullen.
Een jonge docent kan juist omdat hij nog niet zo zeker van zichzelf is, dus sneller andere bronnen raadplegen en niet alleen vertrouwen op z'n eigen oordeel. Dat maakt je ook sterk. Sterk omdat je nog niet overtuigd bent van jezelf en dat ook durft toe te geven.
Voor de buitenwereld lijkt het dan alsof die ervaren docent het allemaal zo goed weet en doet, maar dat komt ook omdat die docent heel goed die indruk weet te wekken. Maar ook daarvoor geldt dus: trap er niet in.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Intuitie is niets anders dan de som van alle ervaringen die een mens heeft. Het is niet iets wat zomaar uit de lucht komt vallen!quote:
Nu noem je ook wel een voorbeeld....
Die oudere leraar baseert zijn 'weten' op een enorme hoeveelheid ervaring en kennis. Dat is dus niet echt intuïtie zoals jij dat daarboven beschrijft.
Het juist kunnen inschatten van een leerling is gebaseerd op een enorme hoeveelheid observaties die jij als docent doet. Een jonge docent zal deze observaties veel bewuster moeten analyseren, zal wellicht wat onzekerder zijn en meer twijfelen en dan z'n heil zoeken bij collega's of in boeken. Maar uiteindelijk baseren beide docenten zich dus op observaties en analyses; dat proces gaat bij die ervaren docent alleen veel snelle en hij hoeft er minder moeite voor te doen, het wordt een tweede natuur.
Als het gaat om een betere docent zijn: de valkuil van een ervaren docent is nu juist dat hij zelden nog twijfelt, en denkt dat hij op basis van al die ervaring wel weet hoe het moet en hoe het zit. Daar kan zo iemand ook behoorlijk de plank mee misslaan. En dan is ook de vraag of zo iemand dan bereid is toch kritisch naar zichzelf en zijn functioneren te kijken. Mijn ervaring in het onderwijs is dat dit laatste bij veel oudere docenten vaak ontbreekt, jammergenoeg. Vastgeroest zitten in je eigen trukendoos, dat is tragisch hoor, voor alle partijen. Zeker als je ook niet open wil staan voor die nieuwe pedagogische inzichten, die niet allemaal altijd omarmd hoeven worden, maar waarmee je wel degelijk je eigen kennis en ervaring kunt aanvullen.
Een jonge docent kan juist omdat hij nog niet zo zeker van zichzelf is, dus sneller andere bronnen raadplegen en niet alleen vertrouwen op z'n eigen oordeel. Dat maakt je ook sterk. Sterk omdat je nog niet overtuigd bent van jezelf en dat ook durft toe te geven.
Voor de buitenwereld lijkt het dan alsof die ervaren docent het allemaal zo goed weet en doet, maar dat komt ook omdat die docent heel goed die indruk weet te wekken. Maar ook daarvoor geldt dus: trap er niet in.
Wat het beste is laat ik verder in het midden hoor, daar gaat het mij niet om. Mijn punt is dat in een complexe en onvoorspelbare wereld, intuitie soms betere resultaten geeft dan ratio.
The End Times are wild
Tja, n frisse kijk op de dingen kan natuurlijk nooit kwaad, maar ik zou de leraar met ervaring altijd de voorkeur geven. - Mits ie zijn liefde voor het vak niet heeft verloren en het beste met z'n leerlingen voorheeft, welteverstaan. - Ervaring en intuïtie gaan vaak hand in hand en zijn in veel scenario's toch van onschatbare waarde.
Ik zie wel n parallel met het spelen van ( bepaalde ) spelletjes.
Ik zie wel n parallel met het spelen van ( bepaalde ) spelletjes.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Wanneer al het weten wegvalt, is er niets. Zelfs niet de angst voor de dood. En al het weten is niets meer dan de voortdurende ontkenning daarvan. Wij zijn niets dan angst voor de absolute afwezigheid van angst. Omdat we daarin onmogelijk nog weet hebben van n bestaan, en dus niet langer bestaan. Kortom: weten/zelfbewustzijn = bestaan - Het is de ultieme paradox, en de pijn van het mens zijn: ik besta omdat ik vrees ( voor het niet bestaan ).
Conclusie: het is n verdomd goed wijntje, mensen.
Conclusie: het is n verdomd goed wijntje, mensen.
"Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Elke dag rond een uur of twaalf word ik overvallen door een ongelooflijke moeheid; dan ga ik in bed liggen en masturbeer een beetje; na een uurtje voel ik me weer tiptop en ga ik op de bank zitten voor een verder wezenloze avond. Net als de protagonist uit Platform heb ik 120 televisiezenders, ik ben niet ongelukkig. Af en toe merk ik dat er al enige tijd geen enkele gedachte door mijn hoofd is gegaan en verschijnt er een grijns op mijn gezicht, waarna ik de grijns in het spiegelbeeld van het raam met goedkeuring bestudeer. Aan het einde van de nacht, als ik genoeg op heb om de hele dag zorgeloos door te kunnen slapen, ga ik voldaan naar bed: weer een dag minder.
Graag op anoniem
Ik had nog iets tegen te stribbelen tegen wat mane over dat donorgelul zei. Ik wilde zeggen: '...maar de donateur merkt er zelf niet van want die is toch al dood/elk hiernamaals is lijfloos/dat recht wel ik me graag toeëigenen', maar zulks is gelul voor de bühne. Het zal niemand, behalve de paar mensen die dit gelul lezen, ook maar een reet interesseren. Gelukkig is daar MP nog. Ik ga even een crackertje met kaas pakken en dan zie ik wel wat hij heeft te melden. Nu heb ik gezien: 'grijns, televisiezenders' en 'masturbeer', dus al te hoog zijn de verwachtingen niet.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Ik weet niet wat Platform is.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Misschien moest je gewoon gaan slapen.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Morgen, de 19de, ben ik jarig, trouwens. Felicitaties zijn welkom.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Gefeliciteerd.
ik moet verrassend weinig
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Es ist heute schlecht und wird nun täglich schlechter werden, – bis das Schlimmste kommt
Gefeliciteerd, JAM!!
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Ik breek je allebé je potûh, Ik trap je darme op een hoap, ik zuig je een aug uit, kruip in je reet en bét een stuk uit je hagt.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt."Now which way do we go?" - Dorothy Gale
Dank voor alle felicitaties. 
.
.
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
Vandaag begonnen aan het voorlezen van 'Meester van de Zwarte Molen' aan mijn dochter. Ze is nu 10, ze heeft er de jaren voor.
The End Times are wild
In mijn queeste tegen het werkende bestaan hoor ik vaak het slotargument: dit is nu eenmaal de realiteit, wat kun je er tegen doen?
Daar kon ik eigenlijk nooit een bevredigend antwoord op geven.
Nu zag ik in de documentaire Citizenfour een andere rotte realiteit, waar de communis opinio veel eensgezinder over is: het privacy-debat. Snowden, NSA, je kent het wel. Verontwaardigde media, politieke opschudding, een hoop toestand, en daarna: niets.
Ineens had ik een openbaring. Blijkbaar ervaart men de status quo als een onoverkomelijk obstakel, ook al ervaart men deze status quo als zeer ongewenst. Zij leggen zich erbij neer en hebben er uiteindelijk vrede mee. Allemaal heel redelijke mensen die weer overgaan tot de orde van de dag. Wat een wonderlijke neiging! Eerlijk gezegd wens ik dat ik ook zo was, dat zou het een stuk makkelijker maken.
Daar kon ik eigenlijk nooit een bevredigend antwoord op geven.
Nu zag ik in de documentaire Citizenfour een andere rotte realiteit, waar de communis opinio veel eensgezinder over is: het privacy-debat. Snowden, NSA, je kent het wel. Verontwaardigde media, politieke opschudding, een hoop toestand, en daarna: niets.
Ineens had ik een openbaring. Blijkbaar ervaart men de status quo als een onoverkomelijk obstakel, ook al ervaart men deze status quo als zeer ongewenst. Zij leggen zich erbij neer en hebben er uiteindelijk vrede mee. Allemaal heel redelijke mensen die weer overgaan tot de orde van de dag. Wat een wonderlijke neiging! Eerlijk gezegd wens ik dat ik ook zo was, dat zou het een stuk makkelijker maken.
Graag op anoniem
Ja, dat is toch een beetje een vreemde gevolgtrekking, MP. Men ervaart, thans als het op 'moeten werken' aankomt, die status quo doorgaans helemaal niet als zeer ongewenst. Men gaat over het algemeen met plezier of niet al te zeer tegenzin naar het werk toe. Dat men tegen jou zegt: 'Het is niet anders, je moet wel, etc. etc.'- is waarschijnlijk ter troost. Men begrijpt best dat jij niet wil werken - waarschijnlijk omdat je nooit leuk werk hebt gehad en dat doortrekt naar het uitvoeren van alle vorm van arbeid - en roept daarom: 'Het is niet anders, m'n jong.'
"The world will note that the first atomic bomb was dropped on Hiroshima, a military base."
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |