Essentialisme, nihilisme of existentialisme?

quote:

Op dinsdag 26 juli 2016 18:00 schreef TserrofEnoch het volgende:
Ik verkies het essentialisme boven de anderen, maar het nihilisme past bij mij het beste.
Dus uitgaande van deze drie opties ben ik over het algemeen een nihilist die het nihilisme zinloos vindt en zich praktisch opstelt als een essentialist. Van existentialisme ben ik nooit een fan geweest, heb het ook nooit een overtuigend alternatief gevonden voor nihilisme.

Hoe uit het essentialisme bij jou dan? Dus met welk voorbestemd doel word je geboren?

quote:

Op dinsdag 26 juli 2016 18:11 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Hoe uit het essentialisme bij jou dan? Dus met welk voorbestemd doel word je geboren?

Dat er waarheid, goed en kwaad bestaat. Allen objectief. Al kan men hier niet bij komen. Over het algemeen ben ik echter meer nihilist, maar ik vind het maar een depressief uitgangspunt.

quote:

Op dinsdag 26 juli 2016 18:18 schreef TserrofEnoch het volgende:

[..]

Dat er waarheid, goed en kwaad bestaat. Allen objectief. Al kan men hier niet bij komen. Over het algemeen ben ik echter meer nihilist, maar ik vind het maar een depressief uitgangspunt.

Ik bekijk dat dan weer op een taoïstische manier. Er is inderdaad goed en kwaad, maar het zijn zijden van dezelfde medaille. Wat wij goed noemen, is gewoon een arbitraire benoeming van een zijde. Vind het heel lastig om het uit leggen, sorry. Maar dat heb ik sowieso met Oosterse filosofie.

quote:

Op dinsdag 26 juli 2016 17:47 schreef Ser_Ciappelletto het volgende:

[..]

Volgens mij trek jij de verkeerde parallellen. Om even kort weer te geven wat jij zegt:

subjectieve wereld/deelnemersperspectief:
De wereld zoals mensen 'm waarnemen; in het geval van het deelnemersperspectief op het niveau van mensen.

subjectieve wereld/waarheidsperspectief:
De wereld zoals mensen 'm waarnemen; in het geval van waarheidsperspectief op het niveau van groepen.

objectieve wereld:
De wereld zoals hij is, los van waarneming.

Beide dichotomieën (deelnemer- <-> waarheidsperspectief en subjectieve <-> objectieve wereld) lijken me waardevol om over te praten, al is het waarheidsperspectief een beetje misleidend genaamd; het is niet duidelijk of het gaat over de objectieve waarheid (= objectieve wereld) of de waarheid in de zin van de meest juiste voorstelling van zaken naar ons weten.

Het gaat mij om de tweede dichotomie (van de twee die jij noemt), gewoon objectief / subjectief.

Maar het puur subjectieve bestaat niet, en het woord 'waarnemen' is te passief. Het zijn ervaringen en deze vormen je. Dat maakt het subjectieve dynamisch. De dynamiek is alleen te begrijpen als een samenspel met een omgeving. De omgeving omvat overigens niet alleen de groep, maar ook de rest van de werkelijkheid. Om het subjectieve te kunnen definieren, zul je daar onvermijdelijk de omgeving bij betrekken. Het subjectieve staat al met 1 been in het niet-subjectieve.

Het puur objectieve is pure speculatie. Het subject heeft een voorstelling van het object. Daar kun je niet volledig buiten treden. Waarom het objectief noemen?

De vervangende dichotomie heeft twee polen. De ene pool bestaat uit de directe ervaring, de betrokkenheid en belangen van een speler in het spel. Dat is het deelnemersperspectief en het omvat al een omgeving. De scherpe splitsing tussen het puur subjectieve en objectieve blijft achterwege.

De andere pool is de poging om te komen tot een voorstelling van de menselijke situatie. Het gaat niet uit van individuele doelstellingen of belangen. Maar zet de vraag naar de correcte voorstelling van zaken centraal. Dat is een andere benadering. Je streeft dan naar 'de waarheid'.

Waarheid is niet hetzelfde als groepsovertuigingen. Het is iemands idee van de juiste voorstelling van zaken, zijn eigen overtuigingen, die meer of minder breed gedeeld worden (los van het antwoord op de vraag wie of wat daarvan de bron is). Maar individueel of gemeenschappelijk, het blijven voorstellingen van zaken (het zijn waarheidsperspectieven).

Het splitsingscriterium wordt gezocht in de benadering. Het deelnemersperspectief en het waarheidsperspectief zijn twee verschillende benaderingen van dezelfde werkelijkheid. Je kunt, afhankelijk van de situatie, tot op zekere hoogte zelf kiezen welke benadering je voorop stelt.

Daarmee verdwijnt ook de tegenstelling in materiele zin. Ze zijn niet wezenlijk verschillend omdat ze beide dezelfde werkelijkheid beschrijven. Je kunt je voorstellen dat ze volledig overlappen. Het worden dan meer en meer twee alternatieve talen. De ene taal is geschikt voor het formuleren van een levensfilosofie (een deelnemersperspectief), en de andere taal is geschikt voor het ontwikkelen van een wetenschappelijke theorie (een waarheidsperspectief).

De correcte invulling van het waarheidsperspectief laat ik daarbij in het midden. Het kan een wetenschappelijke theorie zijn, maar ook een geloof of een filosofie. Sommige invullingen van het waarheidsperspectief lijken verdacht veel op een breed uitgebouwd deelnemersperspectief. Bijvoorbeeld een verlossingsleer, die de lijnen van het deelnemersperspectief doortrekt voorbij de dood, zoals veel religies dat doen.

Door de geschiedenis heen proberen veel wijsheidstradities mensen uit hun al te bekrompen deelnemersperspectief te krijgen. Maar als je daarin te ver doorschiet, ontstaat er een vorm van nihilisme. Veel van wat mensenlevens de moeite waard maakt, is situatie specifiek. Veel lijkt zijn geldigheid te verliezen als je alles objectief probeert te maken. Een voorbeeld daarvan is het 'God is dood' syndroom. Door God te schrappen, komen bepaalde elementen uit het deelnemersperspectief ineens in de lucht te hangen. Schap je (met het schrappen van God) al deze elementen, dan krijg je nihilisme.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 27-07-2016 10:52:31 ]

quote:

Op woensdag 27 juli 2016 14:02 schreef Ser_Ciappelletto het volgende:

[..]

Op zich ben ik het wel eens met wat je zegt, je lijkt alleen een nogal vreemde definitie van 'subjectief' en 'objectief' te hebben. Subjectief betekent namelijk niet dat het los van alles staat; het betekent dat het persoonsgebonden is, d.w.z., dat een waarneming (passief), of een ervaring (actief), of een opvatting gefilterd wordt vanuit een persoonlijk kader. Objectief betekent dat de waarneming of ervaring of opvatting niet gefilterd wordt door een persoonlijk kader. Om jouw voorbeeld te gebruiken: subjectief zien mensen duizenden 2D theekopjes, objectief is er maar één 3D theekopje.

De vreemde definitie is opzettelijk. Daarom begon ik, vele posten terug, zelf met de aanduiding dat de meeste mensen dit onderscheid 'objectief versus subjectief' noemen. Maar deze begrippen hebben allerlei bijbetekenissen die misleidend zijn.

Zo lijdt het begrip 'subjectief' onder de last dat sommige mensen een heel rigide idee hebben van wat een subject is (zielgelovers). Anderen reageren daarop, door volledig objectief te gaan en alles dat subjectief is als onzin ter zijde te schuiven. Het begrip 'objectief' lijdt onder de last dat sommige mensen denken dat ze geen dingen zien maar de waarheid zelf, zoals rigide ideeen over moraal (die ze zien als zuiver objectief). Dit kun je ook misbruiken. Als je de beslissingsbevoegdheden hebt, kun je beslissen dat
- de voorkeuren van andere mensen irrelevant zijn (want subjectief) en
- je eigen opvattingen wel voldoende objectief zijn om relevant te zijn.
Subjectief is te klein, objectief is te groot. Dus dacht ik, laat ik het onderscheid subjectief / objectief handhaven, maar de beide polen eruit halen. Want beide polen (zuiver subjectief en zuiver objectief) zijn praktisch onmogelijk.

Daarom hecht ik meer aan het idee van een perspectief. Het toont aan dat, als mensen verschillende dingen zien, dit niet automatisch een contradictie hoeft te zijn. Het onderscheid subjectief / objectief is niet zuiver perspectivisch. Want 'perspectief' is niet de tegenstelling van 'objectief'. Een 2D perspectief is ook vrij objectief, maar alleen incompleet. Je hebt een object nodig om een perspectief te kunnen zien, maar heb je een object nodig om subjectief te zijn? Het begrip 'deelnemersperspectief' is, vergeleken met het begrip 'subjectief' veel duidelijker:
- perspectivisch
- dynamisch / interactief
- en .... niet meer tegengesteld aan objectief.
Dat laatste (niet meer tegengesteld aan objectief) vermijdt het probleem dat je zou moeten kiezen tussen of objectief of subjectief.

Het belang van het onderscheid tussen subjectief en objectief zit volgens mij alleen in de insteek. Veel dat het leven de moeite waard maakt, vereist een zekere mate van subjectiviteit. Maar tevens is het van belang dat je de samenhang der dingen in het oog houdt. Inzicht verwerven in de samenhang der dingen is de andere insteek. Het heeft geen zin om 1 van beide insteken te verwerpen. Dus switchen mensen voortdurend tussen beide. Het is handig om ze te zien als aanvullend in plaats van tegengesteld.

Kortom, hoe maak je het onderscheid 'subjectief versus objectief' meer aanvullend dan tegengesteld. Door het begrip 'perspectief' meer op de voorgrond te plaatsen.

Zoals in dit liedje

quote:

Natalie Merchant | The Blind Men And The Elephant

Dat zijn deelnemersperspectieven. Daarna kunnen deze blinde mannen, onder een kopje thee, napraten en komen ze op het idee om de verschillen als aanvullend te beschouwen. Dan kunnen ze proberen de olifant te reconstrueren. Als ze vaker in de gelegenheid zijn om de olifant te betasten, dan krijgen ze op den duur vast wel een beter idee van de olifant. Dat zou het waarheidsperspectief zijn. De veronderstelling die hieraan ten grondslag ligt, is dat de olifant objectief bestaat (= essentialisme). Als je deels zelf de olifant bent, hoe kan de olifant dan niet bestaan?

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 27-07-2016 23:23:58 ]

Margriet van der Heiden had een aardig opinie stuk in het NRC van afgelopen zaterdag.

quote:

Bijna alles is bijna niets

„In deze wereld, waarin we verschijnen uit het niets, en waaruit we verdwijnen in het niets, vallen verschijnen en zijn samen”, schreef filosoof Hannah Arendt. En verschijnen doe je altijd aan iemand anders, redeneerde zij verder. „Meervoud is de wet van de aarde”.

Meervoud sluit niets uit.

Het begrip 'niets' is alleen te begrijpen als de wereld meervoudig is.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2016 11:49 schreef deelnemer het volgende:
Margriet van der Heiden had een aardig opinie stuk in het NRC van afgelopen zaterdag.

[..]

Het begrip 'niets' is alleen te begrijpen als de wereld meervoudig is.

Niets valt niet te bevatten. Als je niets een concept geeft dan is het iets.

quote:

Op vrijdag 29 juli 2016 18:01 schreef laforest het volgende:

[..]

Niets valt niet te bevatten. Als je niets een concept geeft dan is het iets.

Klopt.

Maar in alle gevallen dat wij spreken over 'niets' is het iets dat ontbreekt. Alleen in een meervoudige wereld kan iets ontbreken. In een enkelvoudige wereld (solipsisme of een andere radicale eenheidsgedachte) is het alles of niets (en voor beide opties geldt dat het onmogelijk is om het niets vast te stellen).

Dus met de vertaling:

niets --> ontbreekt

krijgen we:

Niets vereist meervoud.

[ Bericht 6% gewijzigd door deelnemer op 29-07-2016 19:30:18 ]

Margriet van der Heiden is een goede wetenschapsjournaliste (en het NRC heeft een goede wetenschapsbijlage).

Nog wat verder doorbordurend ...

Naar mijn idee switched Margriet in het stuk regelmatig tussen een waarheidsperspectief en een deelnemersperspectief (terecht). De conclusie "Meervoud sluit niets uit" is typisch een stelling die behoort tot een waarheidsperspectief.

De conclusie dat 'niets' wel bestaat, is ook mogelijk, en dat is typisch voor een deelnemersperspectief. Een deelnemer in de wereld probeert een bestaan te handhaven. Hij streeft voortdurend naar doelen die per definitie niet bestaan, zolang ze nog niet gerealiseerd zijn. Als deelnemer ben je een soort grens tussen je inwendige en je omgeving, een grens die voortdurend dreigt te verdwijnen, omdat aan weerkanten van de grens de wereld er hetzelfde uitziet. Het niets ligt voortdurend op de loer.

De logica is voor het geheel anders dan voor een deel. Het geheel heeft geen omgeving en een deel wel. Voor het geheel is 'niets' iets dat buiten het geheel valt. Dat kan niet. Voor een deel is iets al 'niets' als het buiten zijn horizon valt.

Een deelnemer identificeert zich met een deel (zichzelf). Deze identificatie creeert het beginpunt voor een deelnemersperspectief. In het waarheidsperspectief is deze identificatie er niet, en zoekt men een ander beginpunt. Bijvoorbeeld een algemeen geldige bewegingswet, die alle interactie beschrijft. De interactie maakt van de delen een geheel, en een universele bewegingswet maakt het tot een geheel zonder gaten (een invulling van het waarheidsperspectief).

Een deelnemer in de wereld bevindt zich ook in de tijd, in het nu, en de toekomst is onbekend. Als alle interacties in een universele bewegingswet te vangen zijn, kan daaruit een statisch 4D landschap gereconstrueerd worden, waarin de deelnemer een gegeven contour is met een begin en eindpunt. Het deelnemersperspectief, met al zijn streven, lijkt een illusie.

Beide perspectieven leiden gemakkelijk tot schijnbaar tegenstrijdige conclusies, zoals:
Meervoud sluit niets uit.
Niets vereist meervoud.
Toch liggen ze in elkaar verlengde. Het verenigen van alle deelnemersperspectieven en de reconstructie ervan tot een coherent waarheidsperspectief is een interessant probleem. Een volledige reconstructie, waarin alles begrijpelijk wordt, leidt altijd tot een vorm van determinisme. Een 'absoluut inzicht' en een 'absolute vrijheid' botsen frontaal.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 30-07-2016 12:56:44 ]

quote:

Op vrijdag 29 juli 2016 18:01 schreef laforest het volgende:

[..]

Niets valt niet te bevatten. Als je niets een concept geeft dan is het iets.

Wiskundig gedefinieerd: de lege verzameling is ook een verzameling

Het feit dat ik ben houdt in dat niets niet bestaat voor mensen. Als ik over niets denk dan is het al iets. Niets kan alleen buiten onze waarnemingen en bewustzijn bestaan, want zodra wij er over nadenken en het conceptualiseren dan is het al een 'iets'.

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 12:54 schreef laforest het volgende:
Het feit dat ik ben houdt in dat niets niet bestaat voor mensen. Als ik over niets denk dan is het al iets. Niets kan alleen buiten onze waarnemingen en bewustzijn bestaan, want zodra wij er over nadenken en het conceptualiseren dan is het al een 'iets'.

Je kunt niet denken over niets, zonder het te maken tot iets. Maar je kunt wel 'niet denken' over iets, en dan is het voor jou niets. Je kunt ook denken over iets en er iets van maken dat er niet is. Voor jou is het dus niet eenvoudig om te weten of iets wel of niet is.

Als we buiten de eigen beperkingen treden, kun je je afvragen of verandering bestaat. Een verandering lijkt erg op een overgang tussen 'iets' en 'niets'. Je kunt dat ondervangen door hetgeen dat er eerst was te identificeren met hetgeen dat het daarna geworden is. Dat is een aanname die leidt tot het idee van behoud. 'Het idee van behoud' en 'het idee van niets' zijn elkaars tegenpolen. Zonder een universele behoudswet komen er dingen uit het niets voort en verdwijnen ze weer in het niets. Bestaat in dat geval het niets? Zo ja, is het dan nog niets?

Is dat een bewijs voor een universele behoudswet? Hoe kan een simpele deelnemer zoiets zeker weten? Wat is een deelnemer, als hij ooit niet was en alles in het teken staat van behoud. Is een deelnemer dan identiek aan wat er al was voor zijn bestaan? Neem de vrije wil. Het creeert gebeurtenissen uit het niets. Is dat een bewijs voor determinisme?

Conclusie: Concepten zijn gladde glibberige monstertjes.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 30-07-2016 13:46:29 ]

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 12:54 schreef laforest het volgende:
Het feit dat ik ben houdt in dat niets niet bestaat voor mensen. Als ik over niets denk dan is het al iets. Niets kan alleen buiten onze waarnemingen en bewustzijn bestaan, want zodra wij er over nadenken en het conceptualiseren dan is het al een 'iets'.

Serieuze vraag: heb je weleens hierover nagedacht met psychedelische drugs op (truffels bijvoorbeeld)? Ik kwam laatst ook op een soortgelijke conclusie, maar dan met die dingen op. Moet er voortaan een notitieboekje bij houden.

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 12:29 schreef Ser_Ciappelletto het volgende:

[..]

Dat volgt niet uit elkaar. Ook in een solipsistische wereld kan het idee van 'niets' bestaan.

Hoe definieer je een solipsistische wereld? Het lijkt mij vooral een kwestie van identificatie. In een solipsistische wereld komt alles uit jezelf voort en dus identificeer je jezelf met alles dat er is. Niets is dan het enige dat erbuiten valt, buiten het geheel dus. Kan dat?

In een solipsistische wereld ben je nooit geboren. Erin doodgaan lijkt mij ook niet eenvoudig. Je bent in een solipsistische wereld net zo eeuwig als God. Erin verdwijnen zit er niet meer in.

[ Bericht 11% gewijzigd door deelnemer op 30-07-2016 14:09:51 ]

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 13:30 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Je kunt niet denken over niets, zonder het te maken tot iets. Maar je kunt wel 'niet denken' over iets, en dan is het voor jou niets. Je kunt ook denken over iets en er iets van maken dat er niet is. Voor jou is het dus niet eenvoudig om te weten of iets wel of niet is.

Oneens.
Als ik niet aan mijn vriendin denk dan is ze niet ineens niets of niets voor mij; ze is nog steeds mijn vriendin.

quote:

Als we buiten de eigen beperkingen treden, kun je je afvragen of verandering bestaat. Een verandering lijkt erg op een overgang tussen 'iets' en 'niets'. Je kunt dat ondervangen door hetgeen dat er eerst was te identificeren met hetgeen dat het daarna geworden is. Dat is een aanname die leidt tot het idee van behoud. 'Het idee van behoud' en 'het idee van niets' zijn elkaars tegenpolen. Zonder een universele behoudswet komen er dingen uit het niets voort en verdwijnen ze weer in het niets. Bestaat in dat geval het niets? Zo ja, is het dan nog niets?

Parmenides laat ons al zien dat er geen verandering kan zijn van niets naar iets (jaaaa, wegblijven met Kraus, want zijn niets is ook niet volledig niets). Het idee van 'behoud' en het idee van 'niets' zijn in principe gelijk aangezien het beide ideeën zijn.
Voor mensen, binnen onze waarnemening (mode of representation) is er geen niets. Niets is een leeg concept, maar nog steeds een concept.

quote:

Is dat een bewijs voor een universele behoudswet? Hoe kan een simpele deelnemer zoiets zeker weten? Wat is een deelnemer, als hij ooit niet was en alles in het teken staat van behoud. Is een deelnemer dan identiek aan wat er al was voor zijn bestaan? Neem de vrije wil. Het creeert gebeurtenissen uit het niets. Is dat een bewijs voor determinisme?

Conclusie: Concepten zijn gladde glibberige monstertjes.

Ik wil hier nu niet ingaan op determinisme omdat ik daar veel over geschreven heb tijdens mijn studie en ik hier dan erg veel zou moeten schrijven. Wellicht dat ik er een keer een topic over ga schrijven, maar nu niet.:P

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 14:55 schreef Ser_Ciappelletto het volgende:

[..]

Mogelijk bestaat niets niet echt, maar het concept niets kan nog steeds bedacht worden.

Denk dat taoïsme hier een invulling op heeft, wat betreft hun concept van leegte. Ben alleen niet zo bekwaam in die filosofie.

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 14:30 schreef laforest het volgende:

[..]

Oneens.
Als ik niet aan mijn vriendin denk dan is ze niet ineens niets of niets voor mij; ze is nog steeds mijn vriendin.

[..]

Parmenides laat ons al zien dat er geen verandering kan zijn van niets naar iets (jaaaa, wegblijven met Kraus, want zijn niets is ook niet volledig niets). Het idee van 'behoud' en het idee van 'niets' zijn in principe gelijk aangezien het beide ideeën zijn. Voor mensen, binnen onze waarnemening (mode of representation) is er geen niets. Niets is een leeg concept, maar nog steeds een concept.

[..]

Ik wil hier nu niet ingaan op determinisme omdat ik daar veel over geschreven heb tijdens mijn studie en ik hier dan erg veel zou moeten schrijven. Wellicht dat ik er een keer een topic over ga schrijven, maar nu niet.:P

Het is beter om de aanhalingstekens beter zo te zetten, want anders zijn het inderdaad beide ideeen. Ik zou onze voorstelling / representatie van de wereld wel willen onderscheiden van de wereld zelf. Geen representatie van de wereld zonder een wereld. Het idee van 'behoud' en het idee van 'niets' gaan over de logica van de wereld zelf. Als zodanig zijn ze tegenpolen.

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 19:01 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Het is beter om de aanhalingstekens beter zo te zetten, want anders zijn het inderdaad beide ideeen. Ik zou onze voorstelling / representatie van de wereld wel willen onderscheiden van de wereld zelf. Geen representatie van de wereld zonder een wereld. Het idee van 'behoud' en het idee van 'niets' gaan over de logica van de wereld zelf. Als zodanig zijn ze tegenpolen.

Ik vind jouw conclusie volledig betekenisloos aangezien alles een tegenpool van niets is. Je kunt voor 'behoud' ieder ding, concept, fenomeen, etc. invullen.

Verder, kun jij geen weet hebben van de echte wereld aangezien jij alleen jouw representatie van de wereld hebt om de wereld te kennen.
Sure, geen representative van de wereld zonder wereld, maar hoe dat eruit ziet nadat ons brein dat heeft geïnterpreteerd hoeft niet noodzakelijk overeen te komen met die wereld. Denk aan mensen die kleurenblind zijn of zelfs aan dieren die dezelfde wereld kennelijk anders waarnemen op basis van hun eigenschappen (een spin neemt het meeste waar met zijn/haar haren, zie ook http://www.wired.com/2011/12/spider-leg-hair-hearing/).

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 19:22 schreef laforest het volgende:

[..]

Ik vind jouw conclusie volledig betekenisloos aangezien alles een tegenpool van niets is. Je kunt voor 'behoud' ieder ding, concept, fenomeen, etc. invullen.

Stel dat iets kan ontstaan uit het niets en dat iets kan verdwijnen in het niets. Dat is het ontologische analogon van een tegenspraak in de logica (want daarna is alles mogelijk).

Stel dat het s' nachts vriest. Je zet een emmer water buiten. De volgende ochtend is het een emmer ijs. Twee hypotheses:
1. Het water verdwijnt in het niets en het ijs ontstaat uit het niets (geen behoud)
2. Het water bevriest (wel behoud).
Behoud is de aanname dat de verandering van water naar ijs een omzetting is, zonder dat er werkelijk iets verdwijnt of ontstaat. Dankzij deze aanname is verandering geen overgang van iets naar niets (en omgekeerd).

Vanwege deze logica zijn de begrippen 'niets' en 'behoud' nauw met elkaar verbonden.

quote:

Verder, kun jij geen weet hebben van de echte wereld aangezien jij alleen jouw representatie van de wereld hebt om de wereld te kennen.
Sure, geen representative van de wereld zonder wereld, maar hoe dat eruit ziet nadat ons brein dat heeft geïnterpreteerd hoeft niet noodzakelijk overeen te komen met die wereld. Denk aan mensen die kleurenblind zijn of zelfs aan dieren die dezelfde wereld kennelijk anders waarnemen op basis van hun eigenschappen (een spin neemt het meeste waar met zijn/haar haren, zie ook http://www.wired.com/2011/12/spider-leg-hair-hearing/).

Uiteraard loopt onze kennis via onze waarnemingsmogelijkheden en constitutie. Maar de aanname van een onafhankelijk bestaande wereld maakt toch een verschil. Het maakt onze kennis van de wereld uitbreidbaar, op een manier die meer inhoud heeft dan louter willekeur. In een samenhangende wereld zijn er veel indirecte manieren om tot kennis te komen. Niemand weet hoe ver je daarmee komt, maar alleen een onafhankelijk bestaande (samenhangende) wereld maakt dit mogelijk.

[ Bericht 0% gewijzigd door deelnemer op 30-07-2016 20:36:20 ]

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 20:27 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Stel dat iets kan ontstaan uit het niets en dat iets kan verdwijnen in het niets. Dat is het ontologische analogon van een tegenspraak in de logica (want daarna is alles mogelijk).

Okay, maar ik stel dat dit niet kan. Uit absoluut niets kan geen iets komen. Als iets uit niets komt, dan komt het uit iets en is niets geen niets, maar iets (het iets waar iets uit ontstaat).

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 21:07 schreef laforest het volgende:

[..]

Okay, maar ik stel dat dit niet kan. Uit absoluut niets kan geen iets komen. Als iets uit niets komt, dan komt het uit iets en is niets geen niets, maar iets (het iets waar iets uit ontstaat).

Maar wat nou als de hypothese dat reïncarnatie waar is? Dan komt dus uit niets (dood) toch weer iets (leven).

quote:

Op zondag 31 juli 2016 21:35 schreef Gary_Oak het volgende:

[..]

Maar wat nou als de hypothese dat reïncarnatie waar is? Dan komt dus uit niets (dood) toch weer iets (leven).

Dat klopt niet. Tijdens reïncarnatie sterft niet alles, een aspect leeft voort in een nieuw lichaam.

quote:

Op zondag 31 juli 2016 22:03 schreef laforest het volgende:

[..]

Dat klopt niet. Tijdens reïncarnatie sterft niet alles, een aspect leeft voort in een nieuw lichaam.

Hmmm, scherp.

quote:

Op zaterdag 30 juli 2016 21:07 schreef laforest het volgende:

[..]

Okay, maar ik stel dat dit niet kan. Uit absoluut niets kan geen iets komen. Als iets uit niets komt, dan komt het uit iets en is niets geen niets, maar iets (het iets waar iets uit ontstaat).

Goed, dan zie je verandering als een transformatie met behoud van 'iets'. Dat 'iets' is de 'esse' van het essentialisme.

Het probleem:

In het deelnemersperspectief is er een chronisch gebrek aan 'esse'.

'Esse' is wat je ziet in het waarheidsperspectief.
In het deelnemersperspectief echter zie je 'niets'.

[ Bericht 1% gewijzigd door deelnemer op 31-07-2016 23:48:43 ]

quote:

Op zondag 31 juli 2016 23:15 schreef deelnemer het volgende:

[..]

Goed, dan zie je verandering als een transformatie met behoud van 'iets'. Dat 'iets' is de 'esse' van het essentialisme.

Het probleem:

In het deelnemersperspectief is er een chronisch gebrek aan 'esse'.

'Esse' is wat je ziet in het waarheidsperspectief.
In het deelnemersperspectief echter zie je 'niets'.

Metafysische speculatie van jouw kant. Daar kan ik niets mee.

quote:

Op maandag 1 augustus 2016 17:10 schreef laforest het volgende:

[..]

Metafysische speculatie van jouw kant. Daar kan ik niets mee.

De klassieke mechanica rust op de 3 bewegingswetten van Newton.
De eerste en de derde bewegingswet zijn equivalent met de wet van behoud van impuls.
De tweede bewegingswet is equivalent met de wet van behoud van energie.
De klassieke mechanica bestaat dus uit transformaties met behoud van energie en impuls.

Met andere woorden, veranderingen zijn transformaties met behoud van iets (de essentie).
In de klassieke mechanica speelt de vierimpuls de rol van 'essentie'.
Dat is concreet uitgewerkt en getoetst.

Alles dat geen essentie is, is een verschijnsel dat komt en gaat. Wat mensen belangrijk vinden in het leven is weinig essentieel. Er is vooral veel dat komt en gaat (geen behoud).

In de kwantummechanica is er een fundamentele rol voor toeval ingebouwd. Dat is een voorbeeld van 'niets' ingebouwd in een waarheidsmodel. Want wat is het verschil tussen 'zijn' en 'behoud'? Niets. Fundamenteel toeval is een gat in het behoud van informatie. Een gat in het 'behoud' is een gat in het 'zijn'. Dat gat is 'niets'.

[ Bericht 2% gewijzigd door deelnemer op 01-08-2016 20:37:35 ]

Dat "niets" komt op ons over als een interval van tijd, vanuit ons perspectief.
Uiteindelijk is er heeeeeel veeeel tijd, nog erger dan de wet van de grote getallen is er heel veel tijd. Voor een rots maakt het niets uit of iets een miljard jaar duurt, of een triljard, of een triljard, triljard.

Dat gat is tijd, in de tussentijd lijkt het alsof er niets gebeurt, omdat er niet veel verandert op die plek in de ruimte.

Voor het universum maakt het niets uit of dat er mensen zijn en behoud maakt ook niets uit. Want dat geldt alleen maar voor bewuste wezens, zoals wij.
Wij verzinnen al deze termen, zoals hoop, zoals geloof, zoals twijfel.

Ik denk dat materie wel energie is- en andersom, dus ik geloof in de wet van behoud van energie...maar: als alles in de ruimte uit elkaar drijft...dan is het als een kaarsje wat uitdooft...en op een gegeven moment heb je dan het laatste dwaallicht...de laatste ster.

Wat is dan de bron?
Want zolang wij dat niet weten, kan het zo maar eens afgelopen zijn...nee, nu niet overdrijven, want zolang wij het niet weten, weten wij het niet.

Wat voor ons mensen belangrijk is, is dat om te overleven.

Hebben wij een spiritueel bewustzijn nodig om te overleven, in de vorm van magisch denken?

Of kunnen we beter proberen om onszelf niet te bedriegen door logisch na te denken?