Ik word extraverter, maar wil dat eigenlijk niet

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 13:48 schreef wiskundenoob het volgende:

[..]

Ik zou denken dat als je extraverter wordt dat je dan vaker onder mensen wilt zijn dan nu.
En omdat je nu niet volledig aan je trekken komt bij je huidige contacten houdt je meer tijd over voor nieuwe mensen. Aan de andere kant zeg je dat op dit moment nog steeds zoals voorheen even lang moet opladen na een sociaal moment. Dan ben je niet echt extraverter geworden, maar je hebt behoefte aan een ander soort contact. Misschien ben je enthousiaster, verfijnder en meer gepassioneerd over je gespreksonderwerpen dan al je contacten bij elkaar. Mate van interesse botst bij jullie en als zij niet meekomen en jij niet toegeeft dan heb je een probleem waar je niet uitkomt als je niet besluit gelijkgestemden aan te trekken.

Ik weet in elk geval dat mijn gedrag extraverter wordt. Mijn twijfels m.b.t. daadwerkelijk extraverter worden, heb ik al geuit. Ik gedraag me meer zo, maar het contact wordt zo alleen maar storender.

Ik heb al uitgelegd waarom ik niet aan mijn trekken kom (heb hier specifiek jouw woordkeuze gebruikt en dit zijn niet specifiek de woorden die ikzelf zou gebruiken in deze context) en dit speelt vooral bij mensen die me nog niet (zo goed) kennen, juist bij nieuwe contacten heb ik er meer last van, want nieuwe contacten heb ik wel degelijk.

"Dan ben je niet echt extraverter geworden, maar je hebt behoefte aan een ander soort contact."
Wat voor soort contact heb jij dan nu voor ogen?

De mate van interesse is denk ik het probleem niet.

Ik heb al (nieuwe) contacten met wie ik interesses deel, maar het is het "extraverte gedrag" dat me meer in de weg lijkt te zitten.

En je blijft wel steeds terugkomen met posts waaruit ik kan concluderen dat jij meent dat ik helemaal geen nieuwe contacten maak of zo. Waarom denk je dat?

Sorry, had deze gemist.

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 12:12 schreef Lenny77 het volgende:
Nee je zit niet met een probleem

Je maakt voor jezelf een probleem van iets dat het niet is.

Ik weet dat ik een probleem heb, al is het alleen maar omdat ik me bewust van 1 ben geworden.

Welk probleem? Dat weet ik niet precies, maar als ik niks zeg en met niemand spiegel, kom ik er ook niet achter.

Dan beter een niet helemaal kloppende manier (zoals ik bijvoorbeeld de TT in elkaar heb gezet, maar dat moest ook een beetje zo omdat ie anders te lang (en onduidelijk) werd) dan helemaal geen manier. De context is denk ik wel helder genoeg en zo niet, gewoon vragen i.p.v. lukraak voor me invullen.

Ik weet dat er wel degelijk een probleem is en met het soort feedback zoals het jouwe, schiet ik niks op.

quote:

Waarom gewoon niet aanvaarden hoe je bent. Hoe je ontwikkelt?
Waarom al dat analyseren?

Waarom niet al dat analyseren? Ik dacht dat dat zelfreflectie heette?
En hoezo zou ik mezelf niet aanvaarden zoals ik ben? Ik aanvaard mezelf in vrijwel al mijn huidige facetten, maar dat betekent nog niet dat ik dus maar overal tevreden mee zou moeten zijn.

quote:

Soms denk ik dat mensen veel te veel tijd hebben...

Dan maak je er maar een topic over in KLB, maar ga liever niet dit soort algemene en niet eens aan mijn topic gerelateerde klachten niet in mijn topic uiten.

quote:

Geniet gewoon van je leven en je steeds veranderend en groeiend karakter.
Mensen komen en gaan.

Wow...dat wist ik nog niet hoor.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 17:00 schreef DoubleDip het volgende:

[..]

Ik denk dat het minder autistische gedrag op zich het probleem niet is, want TS geeft aan dat hij dat wel prettig vindt. Hij wil alleen advies omdat hij merkt dat anderen zich aan hem gaan irriteren.

Autisten die gezelliger doen, zijn nog steeds net zo autistisch als autisten die nog in hun "recharge" zitten (dus een dagje bezig zijn met bijkomen).
Klopt wat dat advies betreft, het gaat me vooral daarom (het irriteren-gedeelte).

quote:

TS heb je een voorbeeld van een gesprek waarin men zich aan jou irriteert? Misschien komt het omdat mensen het niet van je gewend zijn en denken: dat doet hij normaal nooit en dit is echt heel raar want zo ken ik hem helemaal niet?

Voorbeeld moet ik even wat meer de tijd voor nemen, kom ik nog wel op terug.
Nee dat is het niet. Mensen die mij goed kennen, zijn van mij sowieso wel gewend dat ik om de zoveel jaar weer (soms erg) veranderd ben, maar ergeren zich ook aan bepaalde gedragingen van mij. Mensen die mij nog maar net kennen, zijn natuurlijk veel makkelijker geneigd om mij hierdoor uiteindelijk links te laten liggen en dat vind ik jammer (en ook nergens voor nodig).
Ik kan ook moeilijk een concreet voorbeeld bedenken, het lijkt wel alsof het er hoe dan ook uit moet (alsof er ergens binnen een kraantje open is blijven staan die allang al dichtgedraaid had moeten zijn of zo). Als ik het niet meer op de ene manier uit, dan gaat het wel via een ander kanaal en omdat ik niet echt weet wat het is, weet ik ook niet wat ik ermee moet doen.

En anderen voelen dit bij mij (terecht) aan.

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 18:27 schreef DoubleDip het volgende:
Ik vind het nog steeds vrij vaag wat er dan precies gebeurt. Jij zegt iets, of veel meer dan je normaal gesproken doet, en dat vinden mensen irritant? Misschien praat je te veel en luister je te weinig? Of ga je te veel in op zaken die helemaal niet zo relevant zijn?

Dat ze me als 'opdringerig' of 'teveel aanwezig' of 'druk' of 'bemoeit zich overal mee' of misschien zelfs 'egoïstisch' of vul zelf maar een synoniem in (ik heb in de rest van dit topic ook al heel veel context gegeven, dus die context kan gewoon bijna niet zo onduidelijk zijn). Ik heb er nu denk ik wel genoeg genoemd, weet niet waarom het maar niet overkomt.

En nog dit: Als ik exact had geweten wat het probleem was, dan had ik dit topic niet aangemaakt. Ik weet niet of het klopt, maar je geeft me een beetje de indruk alsof je naar iets zit te vissen bij mij wat er helemaal niet is en dat gaat niks opleveren. Heb liever dat mensen gewoon meer eerlijk en direct zijn en minder omslachtig (en soms ook slordig) te werk gaan.

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 18:54 schreef DoubleDip het volgende:
Ik denk dat ik het begrijp, maar als je jezelf te aanwezig vindt dan doe je dus een stap terug en laat je de ander wat vaker aan het woord? Ik snap niet waarom het blijkbaar een probleem is. Dan kan je wel zeggen dat je dat niet wilt, maar mensen irriteren zich en soms is het gewoon beter om je aan te passen. Of met anderen te praten, maar dikke kans dat je dan de zelfde riedel krijgt. Tuurlijk mag en kan je best laten zien dat je aanwezig bent, maar alles met mate.

Ik heb nu de indruk dat je dus wel weet wat het probleem is, waarom dan om advies vragen als het antwoord grof gezegd 'ff dimmen' is?

Wil je graag helpen, maar heb het idee dat je een topic opent waar je zelf het antwoord al op hebt. Dus wat wilde je hier dan mee bereiken? No hard feelings, gewoon benieuwd.

Snap ik, maar je begrijpt het gewoon niet.

Sterker nog, moest wel een beetje gniffelen toen ik dit las:

quote:

Ik heb nu de indruk dat je dus wel weet wat het probleem is, waarom dan om advies vragen als het antwoord grof gezegd 'ff dimmen' is?

Je kunt deze vraag op 2 manieren beantwoorden:

1) Omdat ik gewoon verwacht dat anderen al het werk voor me doen, of omdat ik wil insinueren dat iemand anders de schuld heeft, omdat ik geen zelfreflectie heb, misschien stel ik me wel gewoon aan, (oftewel, ik doe moeilijk, vul zo nog maar wat in, zie maar).

2) Omdat het grofgezegde antwoord "ff dimmen" simpelweg niet het antwoord is. Waarom zou ik moedwillig instemmen met iets waarvan ik weet dat dit minstens niet gaat werken (maar waarschijnlijk zelfs averechts zal gaan werken, zoals in het voorbeeldje met die open kraantjes die allang al dicht hadden moeten zijn).

Je probeert mij te helpen, maar dat lukt niet omdat je je ergens op aan het blindstaren bent.
Ik zie zelf ook niet waar je op doelt, dus dan zitten wij vast.

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 23:21 schreef Koral het volgende:
Je vindt het vervelend dat mensen zich aan je irriteren. En uiteindelijk misschien links laten liggen schreef je ergens.

Dit is wel een beetje de richting die ik tot nu toe heb idd. Maar het blijft voor mij ook vaag, ben blij dat dat detail tot nu toe wel goed overgekomen is, zitten we lekker met z'n allen vast

quote:

Maar ben je dan bereidt om die zelf expressie, waar je hard voor hebt geknokt om zover te komen, beter te balanceren met zelf presentatie? Meer luistervaardigheden, meer handelen om aardig gevonden te worden en minder overheersend laten zien wie je bent?

Ik snap wat je bedoelt, maar het ding is dat ik niet ervoor heb geknokt om de mensen subtiel af te stoten die ik nota bene zelf opzoek.
Ik wil niet mijn presentatie "kunstmatig" gaan aanpassen, ik wil wel mezelf willen kunnen blijven en voor m'n gevoel ben ik dat zo niet. En ik ben niet van plan om dit toch maar 'kunstmatig' de kop in te drukken als is het alleen al omdat dit niks oplost en dit wil ik uiteindelijk opgelost zien. Dan heb ik tenminste iets waar ik aan kan werken. Nu weet ik niks waar ik wat mee kan en zweef ik wat dit betreft een beetje in een limbo.

quote:

En, ergeren die mensen zich dan aan wat je zegt of om hoe je het zegt? Draait dit niet gewoon om persoonlijke effectiviteit?

Denk meer aan hoe ik overkom, het zijn (denk ik) niet zozeer de dingen die ik zeg (ten slotte kan ik vooraf bepalen of ik A of B of niks moet zeggen) of de boodschap die ik probeer over te brengen. Dit laatste doe ik dan ook nog wel eens fout (en wie niet?), maar daar heb ik tenminste wel zelf invloed op. Dat andere (het overkomen) lijkt meer een soort van drang te zijn, iets interns wat er niet hoort, dat ik iets wil bewijzen of zo? Maar ik kan er (ook in dit topic) heel moeilijk de vinger op leggen (en al helemaal als er vervolgens ook nog eens gratis ruis bovenop komt, maar das een beetje het risico van fok dan maar).

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op zondag 1 mei 2016 07:56 schreef MrMiguel het volgende:
Misschien ben je in werkelijkheid een extrovert maar was je vroeger vooral heel verlegen?

Kan ik niet uitsluiten, maar m'n energie-huishouding was er altijd al 1 van een introvert (opladen, doen, opladen, doen, etc). Ik denk niet dat dit het is, maar sluit het niet bij voorbaat al uit. In elk geval moet ik er wat mee, maar ik zie wel. Als 't goed is, heb ik wel wat tijd.

quote:

Op zondag 1 mei 2016 11:25 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Is dat introvert? In mijn standpunt kost een contact voor een extravert misschien wel meer energie dan voor een introvert.
Ik weet dat ik een extravert ben maar moet me ook altijd vooraf opladen en ben achteraf erg moe. Dat is bij mij zelfs zo erg dat ik adhoc/onverwachte contacten mijdt als de pest.

Elvi noemde het al 'ambivalent' en dat was op zich helemaal niet slecht gevonden.

Maar ik gebruik de termen "introvert" en "extravert" vooral als 'richting', het zijn voor mij sowieso geen absoluut vaststaande begrippen en in hoeverre ik daarin nog van mening ga veranderen, is vooral afhankelijk van hoe goed ik het al begrijp.

Tis ook niet iets waar ik me -superveel- in verdiept heb, want zo belangrijk vind ik dit onderscheid niet. Maar het is wel een makkelijke term om het concept van iets behoorlijk langdradiguitlegbaars veel sneller bij een ander over te brengen.

Als je trouwens vooraf opgeladen bent, dan kan je toch ook stellen dat je van je vorige keer nog aan het opladen bent?

Ad hoc reageren vind ik wel weer leuk, zolang het maar niet aldoor is. Het is ook een uitdaging en uitdagingen vind ik graag leuk.

quote:

Op zondag 1 mei 2016 11:22 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Mensen zoeken gelijkgestemden, zoeken herkenning en erkenning in elkaar. Ook mensen die graag en veel diepgaand filosoferen/discussiëren.
Jij lijkt mij het type dat zich opstelt als leerling of als meester. Je weet weinig of niets van een onderwerp en stelt je dus op als de leerling. Of je hebt je echt in een onderwerp (en dat zijn er bij jou veel) verdiept, weet waar je over praat en stelt je dus op als meester.
Daardoor heb je vaak geen gelijkwaardige gesprekken maar is de gesprekspartner je meerdere of je mindere.
De meeste mensen vinden het fijn om de meerdere te zijn en zullen het contact met jou dan ook fijn vinden zolang zij de meesterrol van je krijgen. Maar wanneer er een onderwerp voorbij komt waar jij wél kennis van hebt.. of jij je in het onderwerp gaat verdiepen en het je eigen maakt... dan geef je hen de leerlingrol en daar kunnen heel veel mensen niet tegen. Op dat moment krijg je dus de kous op de kop.
Het is een kunst om in gesprekken een gelijkwaardigheid te behouden. Ik worstel daar zelf trouwens ook mee.

Ouder1, jij bent fantastigeniaal!
Hoe de fuk zag je dat?

Wat jij zegt over dat meester/leerling is erg herkenbaar voor mij en moest het even laten bezinken .
Ik denk zelf dat de 'leerling-modus' het probleem niet is (als iemand iets heel boeiends aan het vertellen is, dan luister ik daar maar wat graag naar), maar misschien de 'meester-modus' wel?

Ik weet ook wel dat dit niet per definitie zo is (dat meester-zijn slecht is dus), maar misschien zet ik het verkeerd in?

Ik kan echter wel vertellen dat als ik iemand tref die het vooral doet om maar in een meesterrol te mogen blijven (en al helemaal als dit ten koste van mijn eigen belangen gaat), dat ik dat spelletje niet snel zal gaan meespelen. Ik heb echt niks met zulke mensen, alleen maar vermoeiend en dommig ook ergens (tenzij die persoon op ontzettend veel vlakken juist wel heel cool is ).

Hoe zag je dat in mij? En weet je daardoor het komt? Zijn er andere dingen (bijvoorbeeld andere karaktereigenschappen of gedragingen) die hier vaak verband mee hebben?
Ik ga ook zo nog even meer hierover lezen.

quote:

Op zondag 1 mei 2016 11:09 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Heeft dit wel met introvert/extravert te maken? Voor mijn gevoel totaal niet.

Een introvert persoon laat niet snel het achterste van zijn tong zien, is behoudend in zijn reacties en staat liever niet in het middelpunt van de belangstelling.
Een extravert persoon gooit gemakkelijk zijn hele hebben en houden op tafel, reageert adhoc in zijn commentaren.. denkt niet eerst na over wat hij wel of niet 'kwijt wil', voert snel het hoogste woord en staat graag in het middelpunt van de belangstelling.

Hier moet ik even over nadenken.

Ik laat eigenlijk vrij makkelijk het achterste van mijn tong zien, maar wat ik laat zien is heel erg afhankelijk van wie ik tegenover me heb.
Als ik vind dat iemand een klootzak is, dan zal ik dat niet snel inslikken, tenzij ik daar een goeie reden voor heb uiteraard.
Maar als het om iets anders gaat (bijvoorbeeld wanneer iemand iets van mij stuk laat vallen of een andere kleine gebeurtenis), dan zal mijn 'feedback' gepast zijn naar die persoon (ook al zeg ik na die 'internal check' vaak evengoed nog alles redelijk ongecensureerd).

Behoudend in jouw context, hoe moet/kan ik dat zien? Bedoel je dat ik mijn uitspraken op de 1 of andere manier nuanceer? Of dat ik weinig het woord neem of wil nemen?

En ik sta liever niet in het middelpunt van de belangstelling. Kan me geen enkel voorbeeld bedenken waarin ik dat wel (meteen) erg leuk had gevonden, ik heb dan eerder zoiets van "liever niet! Neem een ander maar ".

Nu even alle extraverte trekjes die je hebt opgenoemd op een rijtje, maakt reageren wat makkelijker
Gooit gemakkelijk zijn hele hebben en houden op tafel
Eigenlijk wel ja, vooral de dingen waar ik eigenlijk wel klaar mee ben (beetje stomme uitleg)
Ik zeg niet zomaar alles en niet alles komt even makkelijk door m'n strot, maar over de gehele linie genomen ben ik hier niet zo moeilijk in.
Reageert adhoc in zijn commentaren
Denk dat dit voor mij eerder een "ja" is
Denkt niet eerst na over wat hij wel of niet 'kwijt wil'
En dit doe ik dus wel, ik zeg niet zomaar iets. Ik denk trouwens dat je hier (bij toeval) wel een goed punt raakt, namelijk dat ik vaak nadenk om iets te vertellen aan iemand, maar waarmee ik anderen schade kan berokkenen (dit kan me trouwens alleen maar schelen bij mensen waar ik op z'n minst nog redelijk respect voor heb), maar dat ik dan toch een soort interne druk ervaar om het -toch- te vertellen, terwijl mijn verstand zegt "nee....niet doen, is nergens goed voor" en als ik dat dan toch vertel, heb ik er achteraf bijna altijd spijt van....en toch trap ik er vroeger of later weer in.

Hier baal ik echt ontzettend van
Dit gevoel van balen is ook nog erger geworden sinds mijn traject om me hierbij te assisteren dit uit te zoeken, sinds januari compleet stil ligt en op z'n vroegst over 2 maanden weer wordt opgepikt en als bonus weet ik pas sinds een maand ongeveer dat het gegarandeerd nog meer maanden zou duren.
Ik vond het toen (afgelopen december) al urgent
Voert snel het hoogste woord
Ik kan snel het hoogste woord voeren, maar dat zou ik alleen maar doen als ik daar een voor mij (hele) goeie reden voor heb. Ik vind het zelf ook niet prettig als anderen mij op deze toon geregeld proberen mij wat door de strot te douwen, dus doe ik het zelf ook niet (in elk geval vrijwel nooit zomaar).
Staat graag in het middelpunt van de belangstelling.
Neeeeee!

quote:

Zoals ik je hier heb leren kennen ben jij een extravert persoon. Waar je nu meer last van lijkt te hebben is claimgedrag en dat stoot mensen idd af.
Iemand die claimt neemt geen afstand, wil steeds direct contact, belt mensen op, zoekt die persoon op.

Het zou idd zoiets kunnen zijn, maar als dit zo is (stel), waarom doe ik dat dan?

quote:

Daar vanaf komen is lastig omdat je gedreven wordt om die persoon te benaderen, doorgaans omdat je het contact zelf zo intensief en prettig ervaart.

Ik vind het geen enkel probleem om een ander mens meer te ontzien zodra ik weet dat die persoon even wat meer ruimte van me wil of als die persoon wat meer afstand wil.
Dit heb ik in het verleden ook al gedaan en doe dit makkelijk omdat ik begrijp waarom die (tijdelijke) extra afstand nodig is en wat ik met die ander doe als ik dan toch door blijf gaan.
En dat gun ik een ander niet, om die te beschadigen vanwege iets wat feitelijk -mijn- probleem is.
Dat wil ik echt niet.

Ik doe je andere post zo wel, ben geloof ik nu al bijna een uur aan het tikken, beetje lang dit dat oh nvm, die had ik al gedaan

quote:

Op zondag 1 mei 2016 11:05 schreef DoubleDip het volgende:
Nog een keer dan: als je gedrag aanpassen niet de manier is, wat wil je dan wel zien? Dat anderen zich aanpassen? Dat is niet de oplossing lijkt me. De andere oplossing is dat jij je gedrag aanpast, maar ondanks de tips wil je dat niet. Dan kan je dus ofwel niks aanpassen (lost het probleem niet op) of toch een stapje terug doen in gesprekken (leidt tot minder irritaties en minder mensen die van je wegrennen).

Kortom. ik denk dat er maar één oplossing is en dat is dat jij jezelf aanpast. Al is het maar een beetje, ik zeg ook niet dat je ineens niks meer moet zeggen in gesprekken. Maar je gesprekspartner meer 'ruimte' geven kan al een hoop verschil maken.

Ja dat klopt, en dat doe ik al.
Maar soms verlies ik mezelf of zo (vaak (meestal en gewoonlijk) hele korte momenten, maar kan ook langduriger zijn, bijvoorbeeld weken). Ik denk dat dit -iets- met m'n stemming van dat moment te maken heeft, maar meer zie ik (nog) niet.

Ik vind jouw oplossing gewoon niet bevredigend (nothing personal) en weet dat er betere oplossingen moeten zijn en dat die andere oplossingen mogelijk langer duren, is mij om het even. Maar dan kom ik tenminste weer vooruit, ik heb wat dit punt betreft lang genoeg stil gestaan en ben 't zat.

quote:

Op zondag 1 mei 2016 13:13 schreef DoubleDip het volgende:
Maar wat ga je nu doen dan? Ik zie veel opmerkingen maar weinig concreets. Eerst zeg je dat je je niet wilt aanpassen door minder aanwezig te zijn, maar later weer wel. Heb wel het idee dat je een redelijke flapuit bent, klopt dat? Daar zou ik wel mee oppassen, dat kan mensen afstoten. Je kan soms heel hard denken dat je iemand een eikel vindt, maar het is niet altijd verstandig om dat te zeggen.

Ik had eerst een wat langere reactie getikt, maar als je al niet eens de moeite neemt om conclusies juist te trekken, dan kan je me nog zo graag willen helpen, maar dan wordt het evengoed niks of hooguit halfbakken.

Zoals ik wellicht al heb gezegd, ik moet eerst weten wat er speelt voor dat ik weet welke vervolgstappen ik wil/moet gaan zetten.

Jij lijkt eerst actie te willen en dan kijken of het werkt (misschien omdat dat nou eenmaal jouw ding is?), terwijl ik die fase al voorbij ben en eerst moet kijken waarom de geijkte oplossingen niet blijken te werken. Je lijkt dingen echt maar half te lezen en conclusies heel eenzijdig te (willen) trekken.
Vetgedrukte...hoe de fuk ben je daar nou weer op gekomen? Alsof je mij probeert te helpen door jouw denkbeelden aan mij op te dringen en wanneer ik dat niet doe, ga je je eerder tegen mijn denkwijzen verzetten in plaats van te kijken waar de jouwe fout lopen en heb eerder al aangegeven dat het lijkt alsof je je op iets aan het blindstaren bent.

Ik blijf niet zo met jou aan de gang.

quote:

Op zondag 1 mei 2016 11:22 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Jij lijkt mij het type dat zich opstelt als leerling of als meester. Je weet weinig of niets van een onderwerp en stelt je dus op als de leerling. Of je hebt je echt in een onderwerp (en dat zijn er bij jou veel) verdiept, weet waar je over praat en stelt je dus op als meester.
Daardoor heb je vaak geen gelijkwaardige gesprekken maar is de gesprekspartner je meerdere of je mindere.

Ouder1, ik heb lopen googlen op dat meester-leerling ding, maar ik kom vooral op sites over scholen/scholing en over boeddha en zo, maar niks wat over deze woorden in deze context gaat. Kan je me wat concretere info geven waarmee ik gerichter kan zoeken? Die jungle van irrelevante info, ik kan daar echt niet doorheen ploegen, is onbegonnen werk voor me

quote:

Op maandag 2 mei 2016 13:42 schreef Zolder het volgende:
Na sociaal contact tijd nodig om me weer op te laden (soms zelfs meerdere dagen uitbrakken nodig), wel veel mensen ontmoet in de loop van m'n leven, ik kan ook goed kletsen over dingen die me boeien en ga een leuk gesprek met leuke en boeiende mensen graag aan (als ik zin heb).
De onderwerpen die mij aanspreken, zijn ook de onderwerpen waar de meer bedachtzame mensen meer naar toe graviteren en extraverten slurpen me leeg

Sorry maar dit klinkt gewoon typisch autistisch.

Sorry maar dat is het probleem dan ook niet.

quote:

Op maandag 2 mei 2016 14:21 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Ik heb deze termen ook niet van het internet en, zoals met zoveel dingen, kwam mijn uitleg voort uit een samentrekking van heel veel informatie waarvan ik een deel uit gesprekken heb.
Ik kan je dus niet echt helpen aan een kant-en-klare theorie die je kunt onderzoeken op het web.
Misschien helpt het om te zoeken op gelijkwaardig contact of ongelijkwaardige gesprekken?

Ik denk trouwens dat je die info eigenlijk helemaal niet nodig hebt. Je bent slim genoeg om het principe te begrijpen en ook zelf je conclusies te trekken.

Slim.

De info hoeft niet kant-en-klaar te zijn (al zou dat natuurlijk wel effectiever zijn, maar soit), maar zoeken zoals ik net deed leek niet op een magnetronmaaltijd, maar eerder op een jungle waar hopelijk ergens nog een akkerveldje tussen te vinden is waarbij ik vervolgens het meel zelf moet malen (zelf molensteen maken, etc) en dat is gewoon veel te lastig. Dan kan ik nog zo slim zijn, maar ik heb ook mijn limieten en ik kan ook niet alles en dit is 1 ding wat mij ook niet lukt. meestal lukken dingen me wel, vandaar ook dat ik zo weinig topics over mezelf hoef aan te maken.

Ik heb die info wel degelijk nodig, voorbeelden werken veel beter voor mij. Ik vind het al lastig genoeg om de info die ik vind, op mezelf te betrekken en dat komt denk ik vooral (maar niet uitsluitend) door het complexe karakter van de problematiek waar ik op 't moment mee loop.

Daarom versimpel ik dingen en daarom heb ik geen zin in de ge-extrapoleerde zelfprojectie die anderen mij proberen op te leggen. Ik weet wat er speelt, ik weet dat als ik daar tegenin ga dat mij dan een ellenlange vruchteloze discussie te wachten staat (soms zelfs meer een soort van loopgravenoorlog, jezus...) en ik kan zeggen en aangeven wat ik wil, zodra zoiemand eenmaal begint, is er bijna niet meer vanaf te komen. Dat vind ik soms superfrustrerend en op een gegeven moment denk ik dan van "lamaar ".

Die mensen kan ik idd het beste negeren (of in elk geval zoveel mogelijk).

quote:

Wie erg bang is om de leerlingrol te krijgen heeft meer een probleem dan degene die beide rollen weleens vervuld. Iets met zelfverzekerdheid en zo... die mensen moet je niet als vrienden willen joh.

Ik heb 't al eerder getracht aan te kaarten, het probleem zit hem niet in mensen die niet de leerlingrol kunnen nemen (vanwege misplaatste trots of arrogantie of tegrootego, vul maar wat in), daar ik deze mensen sowieso al mijd als de pest. Ik wil gewoon met normale mensen om kunnen gaan en die normale mensen kom ik wel tegen, maar dan ben ik zelf weer meer het probleem.

Met normale mensen doel ik in deze context ook meer op mensen die beide rollen kunnen vervullen, het is een wisselwerking, liefst op gelijkheid gebaseerd en afhankelijk van wie de beste plek heeft om eventjes de leiding over te nemen. Dit zijn voor mij de meest ideale mensen om mee om te gaan, omdat misplaatste ego's (waar helaas het gros van de mens wel last van lijkt te hebben) en vergelijkbare weirdo-karaktershit geen belemmering vormen.

BAM! Waarom zou ik ervoor willen kiezen met mensen om te gaan die dit al een probleem vinden als er ook mensen zijn bij wie dit probleem gewoon non-existant is? En dus doe ik het nu lekker zo.

Ik vind eerlijk gezegd mensen die juist meer bang zijn om uit de leerlingrol te kruipen, veel boeiender. Ik vind het leuk om juist die mensen vervolgens wat extra ruimte te geven, vervolgens zie ik de mooiste dingen ontstaan
Ik zie die mensen opbloeien en dat vind ik prachtig!

Die egotrippers kunnen wat mij betreft eigenlijk allemaal gewoon de pestpleures krijgen, naarmate ik dit type mens meer en meer tegenkom en leer kennen, zakt mijn respect voor hen steeds verder richting de nul (en terecht).

Mijn probleem is niet dat ik niet de juiste mensen uitzoek, maar dat ik die juiste mensen die ik wel tegenkom, afstoot...of zoiets .

Weet ik veel

Het probleem ligt in elk geval bij mij. En ik besef me natuurlijk wel dat de ander hier ook een rol in speelt, maar mijn eigen rol kan ik natuurlijk wel veranderen/aanpassen/verbeteren, dus dan doe ik dat maar zo.

Ik vind het trouwens geen probleem om eventuele andere dingen ook uit te graven, dat kan op zich wel parallel aan het meester-leerling gebeuren. En ik denk dat dingen sowieso wel min of meer aan elkaar gerelateerd zijn.

Ik ga googlen naar jouw termen en kijken wat ik vind, thanks

snelle edit: Veel gevonden, ik ben even inlezen

[ Bericht 1% gewijzigd door magnetronkoffie op 02-05-2016 15:06:45 ]

Ik vond iets op deze pagina wat wel betrekking op mij lijkt te hebben, zo op het 1e gezicht in elk geval.

Dit gaat trouwens meer over complete relaties, maar denk dat het wel genoeg raakvlak heeft.

Het gaat in 1e instantie om dit stukje:

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Dit is in mijn verleden wel een valkuil geweest en ik ben me hier jaren terug zelfs al bewust van geweest, maar omdat ik er nooit erg in had dat dit (behalve dan dat ik het compleet oké vind om anderen te helpen) ook nadelige (en blijkbaar in extremere vormen zelfs schadelijke) gevolgen kon hebben. Ik wist niet beter.

Volgende stukje herkende ik ook in voorgaande interpersoonlijke relaties (niet alleen intieme relaties dus) :

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Lijkt me vreselijk om zoiemand tegenover me te hebben
Naja, weet ik tenminste wel al beter waar die afkeer steeds vandaan lijkt te komen, heb ik tenminste weer iets om aan te werken. Ik weet nu alleen nog niet hoe.

De pagina waar ik dit vandaan heb gehaald, gaat trouwens voornamelijk over partnerruzies, maar ruzie is bij mij nagenoeg geen sprake van (althans niet in deze context), ik heb gewoon de voor mij relevante info eruit gehaald en op het 1e gezicht lijkt het in mijn specifieke geval wel te kloppen, zeker als ik mijn eigen verleden meeneem.

Dat heen en weer switchen tussen rollen, herken ik wel. Bij m'n vrienden speelt dit trouwens een verwaarloosbare rol, ik merk dit veel duidelijker (tot aan een hinderlijk niveau) bij mensen die ik veel minder goed ken, al heeft dit denk ik meer met onduidelijkheid te maken of zo.

Edit: Ik vind het ook leuk om met iemand te sparren (tijdens een gesprek dan) en dingen uit te wisselen en met elkaar te delen en van elkaar te leren, maar met iemand chillen (dus gelijkwaardig) vind ik ook heel fijn. Dan deel je op een ander niveau .

Maar dan nog..waarom doe ik dat? Moet nog even verder gaan met nadenken, vind ik wel leuk. Voel me ook wat meer opgeknapt zo .

[ Bericht 6% gewijzigd door magnetronkoffie op 02-05-2016 16:07:01 ]

quote:

Op maandag 2 mei 2016 16:51 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

Fijn dat ik je een beetje heb kunnen helpen.

Hey, ik ben er nog niet

Maar heb nu tenminste wel weer wat meer openingen. Als je nog wat te binnen schiet, dan hoor ik het wel

Thanks *maakt nederige buiging*

quote:

Op donderdag 5 mei 2016 22:32 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Waarom zou je dat ook moeten zeggen dan? Wat maakt het verschil of het eventueel ook door iets anders zou komen? Het is nu eenmaal zo en dat is waar je mee om wil/moet leren gaan.

Maar dat probeer ik toch ook?

quote:

[..]

Je ontwikkelt je toch door de jaren heen, dus dan is het niet zo raar dat je misschien wel moet wennen aan veranderingen in jezelf en/of je omgeving. Immers, als jij anders erin staat zal dat ook andere feedback kunnen genereren en daar moet jij ook weer al dan niet iets mee doen. In dit geval lijk je te vinden dat je er wel iets mee moet doen, maar dat kan ook betekenen dat je misschien krampachtig een bepaalde verandering tegen probeert in te houden. Soms verander je en pas je daardoor minder goed bij iets en/of iemand, soms groei je nu eenmaal uit elkaar en dat hoeft niet per se negatief te zijn. Het kan ook ruimte bieden voor iets nieuws/andere mensen.

Klopt, maar ik weet nu al dat dit proces niet helemaal natuurlijk voor me is en ik wil weten waarom. En sowieso heb ik totaal geen behoefte m'n bestaande kring op grotere afstand te laten en nieuwe mensen te gaan zoeken...waarom zou ik dat willen?

Ik vind dit gewoon een rare gedachtengang.

Als mensen mij minder willen spreken, dan vind ik dat verder prima. Het is natuurlijk geen verplichting voor ze om minstens om de x dagen/weken mij te berichten.

Wel merk ik dat ik toch wel wat behoefte heb aan nieuwe contacten, maar nieuwe contacten wil ik sowieso langzaam opbouwen. Gewoon eerst leuk en dan zie ik wel hoe dingen gaan lopen.

Ik doe een beetje het tegenovergestelde van zoveel mogelijk nieuwe telefoonnummers sparen, das niet mijn ding.

quote:

Denk dat jouw uitdaging meer ligt in de vraag waarom jij dit als een probleem ervaart? Waarom zou je iets moeten (willen) veranderen aan jezelf om bepaald contact in stand te kunnen houden?

Dit heb ik al uitgelegd.

quote:

Waarom zou die bal vooral bij jou (moeten) liggen? Waarom heb je dat voor hen over en waarom zou je jezelf misschien niet zo een nieuwe fase moeten gunnen?

Waarom zou ik moeten kiezen tussen het ene of het andere? Ik weet dat ik uiteindelijk gewoon beide zou kunnen doen (ook al blijft m'n kern verder wel dezelfde).

quote:

Heb je angst voor veranderingen, het onbekende? Voel je je afgewezen door hen, ondanks dat dit misschien gewoon de nieuwe jou is? Kun je jezelf ook nog ok vinden als het contact met hen zou verminderen? Etc.

Ik ben niet per se bang voor veranderingen. Die zijn ook nodig om te groeien.

Dat afgewezen voelen is denk ik een beetje het probleem bij mij.

Het voelt alsof het sowieso niet bij mij hoort en dus wil ik er vanaf.

quote:

Of misschien iets minder doordravend, verhoogd verkeer is feitelijk ook een vorm van prikkels. Kun je daar beter mee omgaan dat je je grenzen minder hoeft te bewaken? Voel je je zekerder/veiliger dat je minder bewaakt? Doe je misschien iets anders nu met die energie die overblijft?

Voor mij is het meer een snelweg i.p.v. een landweggetje, maar dat betekent voor mij niet dat die snelweg net zo druk hoeft te zijn. Een rustige snelweg rijdt toch veel lekkerder dan een volle?

Ja, ik maak me minder druk (en angstig) dat mensen mijn grenzen gaan overschrijden of mijn vertrouwen gaan beschamen. I take it like a superhero (zoiets).

quote:

[..]

Ik zou dagdromen meer als een passief iets omschrijven, terwijl visualisaties actiever gestuurd worden in mijn beleving. Stel, iedereen zit in een soort van bubbel/aura/personal space van verschillende grootte en die van jou zou ten opzichte van de anderen wat groter en sterker zijn. Dan kun je mediteren/visualiseren dat je jouw bubbel wat kleiner en minder sterk aanwezig maakt, zodat je minder snel in andermans personal space komt, de ander overstraalt, etc. Ben je een grote rode boei, dan zou je kunnen visualiseren dat je die boei een paar maten kleiner shrinkt in een wat fletsere kleur rood. Blauw zou rustgevender zijn, maar misschien moet je niet teveel willen veranderen/aanpassen naar een ander alsof rood nu niet je kleur zou zijn. Ofzo.
Kleiner beginnen kan ook. Wrijf je handpalmen over elkaar en visualiseer hoe je zo energie opwekt. Trek je handen langzaamaan een beetje uit elkaar, alsof je de energie in een bal vormt en ga spelen met de grootte van die bal. Gaat dit lekker dan kun je die bal misschien wel groot genoeg maken om je bubbel te zijn. Let wel een beetje op dat dit best wat concentratie en energie kan vergen en het beter wat meer opgebouwd kan worden door dagelijks wat te oefenen dan dat je hier even een dag mee doorploetert en jezelf uitput.

Ik denk niet dat dit wat voor mij is, ben ik wat te nuchter voor .

quote:

Op vrijdag 6 mei 2016 01:10 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

Dat ontken ik ook niet door te vragen wat het verschil zou maken lijkt me..

Indirect doe je dat wel degelijk. Op het moment dat je aangeeft dat ik -iets- moet gaan doen wat ik toch al deed, maar dan vraag jij me het op jouw manier te doen terwijl ik dat al op mijn manier aan het doen ben.

quote:

[..]

Waarom zou je het niet moeten willen?
En hoe merk je dat het geen natuurlijk proces zou zijn?

Je vraagt me waarom ik dat niet zou willen?

Dat heb ik ook al verteld Mary, maar het gaat er mij om dat ik helemaal niet mijn vriendenkring wil gaan omgooien.

Waarom zou ik wel mijn vriendengroep willen omgooien Mary?

Omdat het iets is wat niet van mij is (ik doel hier op dat goedkeuringsstukje btw). Het doet me geen goed, het is niet in mijn voordeel, begrijp niet waarom ik hierover zou moeten gaan twijfelen alleen maar omdat ik geen harde bewijzen (voor jullie) heb.

quote:

[..]

Als dit goed voor jou werkt, is het denk ik een mooie manier om dicht bij jezelf te blijven tijdens het ontginnen van nieuwe contacten

Die nieuwe contacten werken dus niet lekker mede door dat gedrag van mij

quote:

[..]

Misschien zoek je die afwijzing juist een beetje op door wat extraverter te zijn bij wat introvertere mensen. Omdat het misschien beter nu afgekapt kan worden, dan later als je er meer in zit en dus ook meer te verliezen hebt. Of om juist wat meer afstand te bewaren, soort afweer/verdedigingsmechanisme.
Of als test, tot hoe ver het kan gaan of willen zij/jij gaan als een soort bevestiging van jullie/jouw waarde.

Ik denk niet dat dit het is. Als ik terug kijk, heb ik dat "goedkeuring willen zoeken" namelijk jaren langer dan dit extraverter-worden-stukje, dit is namelijk nog maar ruwweg een jaartje aan de gang.
Er zit gewoon teveel tijd tussen. Ik denk wel dat dit losser worden wel met dat gevoel van vrijheid te maken heeft, maar die drang naar goedkeuring (ik noem het maar even zo) beïnvloedt deze op nadelige wijze. Ik had al langer last van die drang, maar dit kwam minder tot uiting en viel minder op.

Het is net een parasiet die meegroeit met de host nu die host even lekker gaat.

quote:

Ik snap dan wel beter dat je de oorzaak wil vinden, om er dan vanaf te kunnen. Maar wat als het afgewezen gevoel wel iets is wat je bij je hoort?

Als dit en als dat...

Ik heb geen indicaties dat dit zo is en alles weg-alsen vind ik nutteloos tijdverdrijf. Ik concentreer me liever op de dingen die ik wel weet.

quote:

Zou je het dan misschien niet beter kunnen proberen te omarmen als iets dat wel bij je hoort en vandaar uit er beter mee om leren gaan? Dat het een gevoel is wat tot op zekere hoogte wel bij jou (en je verleden) hoort, maar wat jou niet definieert in het heden als dat je ook afgewezen wordt zeg maar..

Ik denk trouwens niet dat ik nu op zoek ben naar afwijzing, het resultaat lijkt er niet echt mee te maken te hebben en als ik op een bewuste manier om goedkeuring vraag, dan heb ik er gewoonlijk wel wat van tevoren over nagedacht. Alleen vraag ik dat dan wel, omdat de dingen waar ik daadwerkelijk iets goed gedaan heb al voor zich spreken, maar wel meewegen in dezelfde weegschaal als die drang.

Het lijkt niet uit te maken wat voor reactie ik krijg, maar merk wel dat de reactie waar ik me achteraf het beste bij voel er 1 is waarbij de reactie gewoon terecht is.

Reacties die enerzijds meer goedkeuring geven of afwijzingen voelen beide slechter, dus daar heb ik niks aan.

Maar zelf vind ik die drang een groter probleem omdat ik nu ook de indruk heb dat het mij onbewust ook beïnvloedt.

quote:

[..]

Ik ken iemand die het heerlijk vindt om 's ochtends in de file te staan en je kan misschien wel veel harder geprikkeld worden door die ene ineens overstekende kip op dat rustige landweggetje waar een ander wel snelweg speelt of dan lekker door kunnen tuffen op een rustige snelweg. Het zal vooral heel persoonlijk zijn en best voor een ieder kunnen verschillen denk ik..

Zelf vind ik het lekkerder als de snelwegen altijd vrij zijn, maar ze er wel liggen als ik ze eenmaal wil gebruiken. Maar als ik een landweggetje wil hebben, dan wil ik daar ook vrij voor kunnen kiezen.

Maar het punt van dit voorbeeld was dat ik niet constant die snelwegen vol wil hebben, maar dat ik snel van A naar B kom, dat het optioneel is.

Alleen al het hebben van een optie geeft me al een rustiger gevoel, zelfs als ik uiteindelijk nooit van die optie gebruik zal hoeven maken (en ik geef er de voorkeur aan dit zo min mogelijk te doen).

Ik heb hier de afgelopen week wel wat meer over na zitten denken.
Ik denk dat dit deel is van mijn oude survival-strategie. Ook denk ik ...iets anders..ben het weer even kwijt
Maar het heeft denk ik ook met m'n eigen verleden te maken.

Die drang naar goedkeuring is iets wat bij mij ook onbewust doorsijpelt en anderen proeven dit. Ook hulpverleners en deze drang is vooral een belemmering in deze.

quote:

[..]

Mooie vooruitgang en een betere basis om nieuwe contacten op te bouwen

Dit vind ik zelf ook een hele mooie vooruitgang
Was me nooit gelukt als ik niet zoveel over dingen had nagedacht. Sowieso vind ik dat de regelmatig terugkerende adviezen dat ik minder zou moeten piekeren, dat ik teveel na zou denken, dat ik dingen maar gewoon moet accepteren, dat dit normaal zou zijn, dat ik eigenlijk vooral niks moet doen en niet moet graven....maar deze adviezen lijken meer afkomstig te zijn uit het feit dat veel mensen slecht tegen kritiek kunnen en naarmate ik meer nadenk, stel ik ook steeds meer dogma's aan de kaak en dit heeft me in de loop van mijn leven heel erg vaak (soms veel) weerstand opgeleverd.

Alsof ik constant tegen de stroom in aan het zwemmen ben.

En toch heb ik dit toen wel gedaan (nadenken) en achteraf gezien weet ik vrijwel 100% zeker dat als ik toen niet over dingen was gaan nadenken, dat ik dan nu niet meer geleefd had.

quote:

[..]

Je bent meerderjarig dus dan mag ik vast wel een lame grapje maken over hoe paddo's en lsd instrumenteel zouden kunnen zijn
(Don't try this at home or anywhere else kids, drugs are bad okay!)

Ik weet echt wel hoe ik handig met middelen om moet gaan, gebruik de bijwerkingen zelfs als hoofdwerking, mocht dit zo goed uitkomen (heb 20 jaar ervaring en was toen al bijna meerderjarig, ben geen jonkie meer en maar goed ook).

Ik begon dit bericht gewoon gisternacht te tikken (ergens vlak na middernacht), tussendoor geslapen en nu post ik hem pas

Nu ik er meer over nadenk na het een kleine week te hebben laten bezinken, denk ik dat mijn zelfhaat hier ook iets mee te maken heeft. Deze zelfhaat speelt al jaren geen hoofdrol meer, maar ik heb (een beetje) het idee dat dit wellicht een overblijfsel is van die tijd en dat is een verleden waarmee ik wil afrekenen.

quote:

Op maandag 2 mei 2016 16:51 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

quote:

Op donderdag 5 mei 2016 22:32 schreef Scary_Mary het volgende:

[..]

quote:

Op zondag 1 mei 2016 17:37 schreef DoubleDip het volgende:

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 23:21 schreef Koral het volgende:

quote:

Op zaterdag 30 april 2016 12:12 schreef Lenny77 het volgende:

quote:

Op vrijdag 29 april 2016 11:28 schreef schrijfveer het volgende:

[..]

quote:

Op vrijdag 29 april 2016 09:41 schreef MevrouwPuff het volgende:

quote:

Op vrijdag 29 april 2016 00:19 schreef LLgetikt het volgende:

[..]

quote:

Op donderdag 28 april 2016 23:59 schreef Aiciu het volgende:

Update: Ik weet nu waar het al die tijd aan lag!

Blijkt om oude onverwerkte trauma's te gaan die steeds meer terug begonnen te komen. Ik vermoed dat dit ook mijn nu 2 jaar durende slaapproblemen heeft veroorzaakt en dat de trauma's door dingen verder getriggerd werden (waaronder ook door 'bepaalde' fokkers zelf die het blijkbaar grappig vonden dat ik lijd aan mijn herbelevingen) waardoor de boel alleen maar verder escaleerde.

Voor de rest meld ik de rest wel in de PTSS-reeks.

Bedankt voor het meedenken, maar ik herlas dit topic van mij en nu snap ik ook een stuk beter wat ik toen probeerde te beschrijven. Het werd al die tijd aan mijn autisme gekoppeld of aan gedrag waar ik zelf wat aan zou moeten veranderen, maar dit bleek dus gewoon onzin te zijn. Het waren al die tijd al herbelevingen.

Mijn "extravertheid" hoorde in die zin niet bij mij daar het om de uiting van oude trauma's ging en die trauma's zijn geen onderdeel van mijn persoonlijkheid. Ik ben benieuwd hoe die EMDR gaat werken.

Ik weet nu trouwens ook wat die rare aanvallen waren die ik al jaren in o.a. D&A beschreef, het had ook met die trauma's te maken en was geen simpele hyperventilatie waar ik met een paar ademhalingsoefeningetjes vanaf zou kunnen komen.

Geen dank aan meerdere individuen van mijn oude hulpverlening, want die waren crap. Dwijlen met de kraan open was hun devies, ook al ga ik zelf liever voor oplossingen.

Dank voor jullie meedenken en groetjes *doet nederige buiging*

Jezus

quote:

Op dinsdag 21 maart 2017 20:21 schreef DoubleDip het volgende:

[..]

Hij was best lang weg idd.

Welkom terug iig.

Die ban heeft ook belachelijk weinig goeds voor me gedaan.

Maar ik weet nu tenminste wel wat de oorzaak van dit alles was.