W&T Wetenschap & Technologie
Een plek om te discussiëren over wetenschappelijke onderwerpen, wetenschappelijke problemen, technologische projecten en grootse uitvindingen.
Ik verwijs u graag door naar de faculteit filosofie.quote:Op zaterdag 2 april 2016 23:07 schreef Bosbeetle het volgende:
Waarom bestaat er geen substukje van de wetenschap waar je gewoon onbelangrijke nietzeggende dingen mag doen, zonder te veinzen dat het wel belangrijk is. Ik wil geen belangrijke toepasbare dingen doen waar de maatschappij wat aan moet hebben.
Vanuit mijn optiek is het beeld wat jij schetst wel heel zwart, maar dat kan alleen al komen doordat ik nog niet eens 6 jaar in academia werk (en dan reken ik mijn PhD even mee).quote:Op donderdag 14 april 2016 07:57 schreef Lyrebird het volgende:
Hoe zijn de ervaringen hier met de geestelijke gezondheid van de mensen waar je mee samenwerkt?
Ik zit zelf meer dan 20 jaar in het vak, en heb periodes gehad dat het allemaal wat minder gesmeerd liep, onder de hersenpan. Wij ontwerpen en maken complexe meetapparatuur, en tussen het ontwerp en de realiteit zit helaas vaak een verschil. Tot kort voor het einde van een project bestaat er onzekerheid, waar je mee om moet kunnen (leren) gaan. Bij collega's zie ik dat hoe groter je ego is, hoe gemakkelijker het is om je over deze onzekerheden heen te zetten. Want jij bent de slimste ontwerper, dus als iemand het probleem op kan lossen, dan bij jij het. Een andere aanpak is om jezelf vooral niet te serieus te nemen.
Bij meer dan de helft van de studenten en postdocs zie ik mentale problemen. Denk aan paranoia, overspannenheid/burnout, borderline, en grootheidswaanzin. Stuk voor stuk zijn het mensen die enorm in zichzelf geinvesteerd hebben, die jaren lang erg hard gewerkt hebben, en die zichzelf voor het eerst echt tegenkomen, omdat de praktijk erg weerbarstig blijkt te zijn. Mijn taak is om ze met kleine stapjes voor te bereiden op het grote werk, maar bij bijvoorbeeld studenten die (lichte vormen van) grootheidswaanzin hebben is dat erg lastig, omdat die niet zo snel iets aan zullen nemen.
Die mentale problemen van die studenten werden niet alleen door mij onderkend, maar ook door collega's. Mijn eigen training is in de techniek, en met mensen leren werken is niet iets dat in ons curriculum zat. In de praktijk heb ik wel geleerd dat heldere communicatie, goede afspraken en een goede organisatie van taken erg belangrijk zijn om de sfeer op de werkvloer gezond te houden. Maar veel verder dan dat kom ik eigenlijk niet.
Ben ik de enige die met dit soort problemen te maken heb (kortom: zij zijn niet gek, maar ik ben gek), of zien jullie dit ook? Zo ja, hoe gaan jullie hiermee om?
Tuurlijk zijn er mensen die het zwaar hebben, als ik naar het totale lab kijk hier (25 mensen) zijn er misschien drie mensen die ik ergens in de categorie van mogelijke psychische problemen zou plaatsen. Op de andere plekken was er een knettergek, maar echte burnouts heb ik bijvootbeeld nog niet meegemaakt bij medestudenten of medepostdocs. Iedereen heeft wel eens die periode dat je denkt "wat doe ik in hemelsnaam" maar dat lijkt me in alle vakgebieden zo.
Het kan dat het scheelt dat ik altijd in medische/psychologische labs heb gewerkt, je zou hopen dat er daar automatisch wat meer aandacht voor de mens is.
Daarnaast was er op alle drie de universiteiten waar ik gezeten heb genoeg mogelijkheid tot cursussen om je op de menselijke-relationele aspecten te verbeteren. Als ik wil kan ik er hier wel minstens een per drie weken ofzo doen. Toen ik tijdens mijn PhD zelf dacht 'waarom doe ik dit in hemelsnaam' zat ik met een maand in een tweedaagse cursus voor werk-orientatie (in een kleine groep focussen op wat je zelf wil en kan, niet een banenmarkt). Ik denk dus eigenlijk dat er vrij veel ruimte is voor groei op dit vlak, misschien zelfs wel meer dan buiten de wetenschap.
Ik denk dat het probleem van de wetenschap het 'imposter' syndroom is. Ik denk dat echt minstens de helft van de mensen waar ik mee werk daar in meer of mindere mate last van heeft.
Maar misschien ben ik verder gewoon steeds met mijn neus in de boter gevallen, of heb ik grootheidswaanzin, dat kan natuurlijk ook
Why do dishes when you can do daiquiris?
In mijn Nederlandse tijd bij een multinational hebben ze mij ook naar een aantal van die cursussen gestuurd (denk aan effectieve communicatie), maar in de meer dan 15 jaar dat ik in de academische wereld rondloop, heb ik twee cursussen gedaan, en dat mocht omdat die volledig door een subsidie gedekt werden. Erg scheutig is men niet met cursussen in de VS en Japan. Hier schuil ik achter een excuus - het moet toch wel mogelijk zijn om onderzoeksgeld te gebruiken om mezelf wat meer bekend te maken met deze problematiek. Eerst maar eens aan m'n Japans werken
Dat impostersyndroom herken ik wel, en dat is zeker een probleem in de wetenschap, omdat we per definitie op onze tenen lopen, waardoor je automatisch denkt niet de juiste achtergrond te hebben voor wat je doet.
Wat ik trouwens eerder schreef over paranoia, overspannenheid/burnout, borderline, en grootheidswaanzin: je moet het zien in gradaties. Zo werkte ik een half jaar samen met een student, die wel eens losliet complotten te zien, met name bij zijn oude werkgever, maar die prima functioneerde in het lab. Nadat hij terug verhuisde naar zijn moederland zag hij meteen complotten bij zijn nieuwe werkgever, en werd hij helemaal paranoide toen hij een complot van mijn universiteit vermoedde. Of een student die een jaar lang uitermate goed werk deed, maar die als iets kleins mislukte zichzelf afsloot en niet meer communiceerde (iets dat ik bij mezelf ook wel herken trouwens).
Dat impostersyndroom herken ik wel, en dat is zeker een probleem in de wetenschap, omdat we per definitie op onze tenen lopen, waardoor je automatisch denkt niet de juiste achtergrond te hebben voor wat je doet.
Wat ik trouwens eerder schreef over paranoia, overspannenheid/burnout, borderline, en grootheidswaanzin: je moet het zien in gradaties. Zo werkte ik een half jaar samen met een student, die wel eens losliet complotten te zien, met name bij zijn oude werkgever, maar die prima functioneerde in het lab. Nadat hij terug verhuisde naar zijn moederland zag hij meteen complotten bij zijn nieuwe werkgever, en werd hij helemaal paranoide toen hij een complot van mijn universiteit vermoedde. Of een student die een jaar lang uitermate goed werk deed, maar die als iets kleins mislukte zichzelf afsloot en niet meer communiceerde (iets dat ik bij mezelf ook wel herken trouwens).
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Zoiemand hadden wij hier ook rondlopen en die is uiteindelijk gestopt met zijn PhD om die reden geloof ik.quote:
Wat ik trouwens eerder schreef over paranoia, overspannenheid/burnout, borderline, en grootheidswaanzin: je moet het zien in gradaties. Zo werkte ik een half jaar samen met een student, die wel eens losliet complotten te zien, met name bij zijn oude werkgever, maar die prima functioneerde in het lab. Nadat hij terug verhuisde naar zijn moederland zag hij meteen complotten bij zijn nieuwe werkgever, en werd hij helemaal paranoide toen hij een complot van mijn universiteit vermoedde.
Verder merk ik hier vooral bij PhD studenten dat het niet altijd vlekkeloos gaat. Een groot deel doet gewoon wat ze moeten doen, maar er zijn er ook een heel stel die zelfmedelijden als een dagtaak zien en die blijven roepen hoe zwaar een PhD is. Dat sommige universiteiten dat ook benadrukken en er vanuit gaan dat alle PhD studenten het ongelooflijk zwaar hebben helpt ook niet.
Zelf heb ik er gelukkig (nog?) geen last van, al merk ik wel dat het solliciteren naar een nieuwe baan (postdoc) wat zwaarder is dan ik in eerste instantie had verwacht.
Mja, kijk, als je iets doet waar je van houdt dan gaat het al een stuk makkelijker. Een PhD doen is een ding, maar een PhD research doen naar iets waar je echt veel passie voor hebt maak dan wel een onderscheid in hoe je het ervaart (met betrekking tot 'hoe zwaar een PhD wel niet is'.)quote:
[..]
Zoiemand hadden wij hier ook rondlopen en die is uiteindelijk gestopt met zijn PhD om die reden geloof ik.
Verder merk ik hier vooral bij PhD studenten dat het niet altijd vlekkeloos gaat. Een groot deel doet gewoon wat ze moeten doen, maar er zijn er ook een heel stel die zelfmedelijden als een dagtaak zien en die blijven roepen hoe zwaar een PhD is. Dat sommige universiteiten dat ook benadrukken en er vanuit gaan dat alle PhD studenten het ongelooflijk zwaar hebben helpt ook niet.
Zelf heb ik er gelukkig (nog?) geen last van, al merk ik wel dat het solliciteren naar een nieuwe baan (postdoc) wat zwaarder is dan ik in eerste instantie had verwacht.
Just my two cents...
Helemaal mee eens. En veel van de PhD studenten hier die het heel zwaar vinden, hebben vaak weinig of geen onderzoekservaring voor ze aan een PhD beginnen. En als je dan een PhD als een statussymbool ziet in plaats van als een leuke baan, wordt het soms een bende inderdaad.quote:
[..]
Mja, kijk, als je iets doet waar je van houdt dan gaat het al een stuk makkelijker. Een PhD doen is een ding, maar een PhD research doen naar iets waar je echt veel passie voor hebt maak dan wel een onderscheid in hoe je het ervaart (met betrekking tot 'hoe zwaar een PhD wel niet is'.)
Just my two cents...
Ja, of doe es een onderzoek naar kwantumzwaartekrachtquote:
[..]
Ik verwijs u graag door naar de faculteit filosofie.
-
Man, daar kan toch wel een leuk natuurkunde-awareness-projectje voor de scholieren aan gekoppeld worden!quote:Op donderdag 14 april 2016 16:14 schreef Haushofer het volgende:
[..]
Ja, of doe es een onderzoek naar kwantumzwaartekracht
Dit klinkt als een probleem dat veel specifieker is dan het probleem dat degenen die op je reageren omschrijven. Misschien is het voor jou als leidinggevende nuttig om je op groepsprocessen te richten bij het ondervangen van dit probleem. Ik las laatst een interessant artikel via Blendle over de vraag wat maakt dat het ene team succesvol samenwerkt en het andere team niet (volgens onderzoekers van Google). Wie interesse erin heeft, kan me zijn/haar e-mailadres pm'en.quote:
Hoe zijn de ervaringen hier met de geestelijke gezondheid van de mensen waar je mee samenwerkt?
Ik zit zelf meer dan 20 jaar in het vak, en heb periodes gehad dat het allemaal wat minder gesmeerd liep, onder de hersenpan. Wij ontwerpen en maken complexe meetapparatuur, en tussen het ontwerp en de realiteit zit helaas vaak een verschil. Tot kort voor het einde van een project bestaat er onzekerheid, waar je mee om moet kunnen (leren) gaan. Bij collega's zie ik dat hoe groter je ego is, hoe gemakkelijker het is om je over deze onzekerheden heen te zetten. Want jij bent de slimste ontwerper, dus als iemand het probleem op kan lossen, dan bij jij het. Een andere aanpak is om jezelf vooral niet te serieus te nemen.
Bij meer dan de helft van de studenten en postdocs zie ik mentale problemen. Denk aan paranoia, overspannenheid/burnout, borderline, en grootheidswaanzin. Stuk voor stuk zijn het mensen die enorm in zichzelf geinvesteerd hebben, die jaren lang erg hard gewerkt hebben, en die zichzelf voor het eerst echt tegenkomen, omdat de praktijk erg weerbarstig blijkt te zijn. Mijn taak is om ze met kleine stapjes voor te bereiden op het grote werk, maar bij bijvoorbeeld studenten die (lichte vormen van) grootheidswaanzin hebben is dat erg lastig, omdat die niet zo snel iets aan zullen nemen.
Die mentale problemen van die studenten werden niet alleen door mij onderkend, maar ook door collega's. Mijn eigen training is in de techniek, en met mensen leren werken is niet iets dat in ons curriculum zat. In de praktijk heb ik wel geleerd dat heldere communicatie, goede afspraken en een goede organisatie van taken erg belangrijk zijn om de sfeer op de werkvloer gezond te houden. Maar veel verder dan dat kom ik eigenlijk niet.
Ben ik de enige die met dit soort problemen te maken heb (kortom: zij zijn niet gek, maar ik ben gek
Ik vind zelf investeren in een prettige samenwerking heel belangrijk. Afgelopen jaar heb ik bijvoorbeeld een masterstudent gekoppeld aan een kleine groep bachelorstudenten: zij bloeide op en de bachelorstudenten hadden een rolmodel. Dat mes leek dus aan twee kanten te snijden.
En ik merk dat mijn assistenten die vatbaar zijn voor stress veel kopieergedrag vertonen. Ik probeer dus zelf een goed voorbeeld te zijn. Zo ben ik gestopt om hen te mailen in het weekeinde. Ook maak ik duidelijk dat IK de eindverantwoordelijke ben, dat zij lerende zijn en dat zij dus niet de last van de wereld op hun schouders hoeven te dragen. Assistenten die ontvankelijk zijn voor stress blijven toch wel stressen, maar ze lijken het wel fijn te vinden om te horen.
Dan is er nog een kleine groep met soms zeer ernstige privéproblemen. Ik kan deze personen niet echt helpen. Ik luister, denk mee waar ik kan en daar blijft het bij.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
Goede analyse, ik denk dat je de vinger op de zere plek legt.
Deels door het impostersyndroom, maar deels ook omdat ik openheid waardeer, laat ik mijn eigen twijfels wel eens zien (zie ook dit topic). Sommige studenten waarderen dit, maar er zijn er ook die - misschien gevoed door hun eigen impostersyndroom - daar helemaal van gaan flippen.
Als de kapitein van het schip het niet meer weet, in wat voor een shit zitten wij dan wel niet?
Ik heb laatst nog een geval gehad binnen een samenwerking met een oud collega, die niet alleen last heeft van het impostersyndroom, maar daadwerkelijk een maatje te klein is voor het vak. Gezegend met een goede babbel had hij geen enkel probleem om zonder postdoc een tenure track positie te verwerven. Vijf jaar later heeft hij geen enkele publicatie afgeleverd, en die frustratie werd losgelaten op onze samenwerking, waarin ik nog wel eens wat twijfel over mijn deel van het project heb laten vallen. Terugkijkend is het niet zo gek dat hij daar van is gaan flippen.
Van de andere kant vind ik het ook lastig om met een "Wir schaffen das" houding te doen alsof ik het allemaal wel onder controle heb. Misschien het er wat minder dik boven op leggen, het wat meer verborgen houden, vooral als ik zie dat de studenten/collega's er van gaan flippen?
Deels door het impostersyndroom, maar deels ook omdat ik openheid waardeer, laat ik mijn eigen twijfels wel eens zien (zie ook dit topic). Sommige studenten waarderen dit, maar er zijn er ook die - misschien gevoed door hun eigen impostersyndroom - daar helemaal van gaan flippen.
Als de kapitein van het schip het niet meer weet, in wat voor een shit zitten wij dan wel niet?
Ik heb laatst nog een geval gehad binnen een samenwerking met een oud collega, die niet alleen last heeft van het impostersyndroom, maar daadwerkelijk een maatje te klein is voor het vak. Gezegend met een goede babbel had hij geen enkel probleem om zonder postdoc een tenure track positie te verwerven. Vijf jaar later heeft hij geen enkele publicatie afgeleverd, en die frustratie werd losgelaten op onze samenwerking, waarin ik nog wel eens wat twijfel over mijn deel van het project heb laten vallen. Terugkijkend is het niet zo gek dat hij daar van is gaan flippen.
Van de andere kant vind ik het ook lastig om met een "Wir schaffen das" houding te doen alsof ik het allemaal wel onder controle heb. Misschien het er wat minder dik boven op leggen, het wat meer verborgen houden, vooral als ik zie dat de studenten/collega's er van gaan flippen?
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Even tussendoor, weet iemand wat voor opmaak voor supplementen gebruikelijk is (medisch)? Tijdschrift zelfs geeft alleen aan dat het in een pdf moet en niet wordt gereviewed. Gaat met name om technische gegevens van analyse en formules.
"Happiness is not getting more, but wanting less"
Voor sups zijn er niet zoveel regels. Wel raar dat dat niet gereviewed wordt trouwens...quote:
Even tussendoor, weet iemand wat voor opmaak voor supplementen gebruikelijk is (medisch)? Tijdschrift zelfs geeft alleen aan dat het in een pdf moet en niet wordt gereviewed. Gaat met name om technische gegevens van analyse en formules.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Supp wordt meegestuurd naar reviewers, denk dat tijdschrift bedoelt dat de supp niet speciaal wordt opgemaakt zoals de main text.
Jesus saves but death prevails.
Wat vinden jullie hiervan?
http://nos.nl/artikel/210(...)eide-promovendi.html
Ik stoor me al tijden aan het feit dat dit het geval is. Zelf heb ik een lerarenopleiding gedaan dus ik weet wel ongeveer waar ik sta, maar de meeste PhDs hebben geen idee waar ze mee bezig zijn (UU hier). Ook mijn mede PhDs waar ik samen mee de colleges begeleidde. Maar dat vind ik nog niet eens het ergste van het verhaal. Trend is de laatste paar jaar dat om kosten te besparen (ofzo) er gewoon bachelor studenten voor de klas gezet worden! Ik vind dat pas echt ernstig. Meestal een promovendus + student ipv 2 promovendi. Promovendi hebben tenminste nog de expertise, maar simpele studenten totaal niet hoe slim ze ook zijn. Ik hoop dat dat als allereerste wordt aangekaart en daarna pas wat gedaan wordt aan de ongeschooldheid van de Promovendi.
http://nos.nl/artikel/210(...)eide-promovendi.html
Ik stoor me al tijden aan het feit dat dit het geval is. Zelf heb ik een lerarenopleiding gedaan dus ik weet wel ongeveer waar ik sta, maar de meeste PhDs hebben geen idee waar ze mee bezig zijn (UU hier). Ook mijn mede PhDs waar ik samen mee de colleges begeleidde. Maar dat vind ik nog niet eens het ergste van het verhaal. Trend is de laatste paar jaar dat om kosten te besparen (ofzo) er gewoon bachelor studenten voor de klas gezet worden! Ik vind dat pas echt ernstig. Meestal een promovendus + student ipv 2 promovendi. Promovendi hebben tenminste nog de expertise, maar simpele studenten totaal niet hoe slim ze ook zijn. Ik hoop dat dat als allereerste wordt aangekaart en daarna pas wat gedaan wordt aan de ongeschooldheid van de Promovendi.
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Het zal een ander probleem zijn maar ik heb het gevoel dat een PhD al de oude universitaire opleiding aan het vervangen is, als je ze nog meer gaat "opleiden" in klassieke zin dan is het helemaal rond.
MBO is LBO geworden
HBO is MBO geworden
Universiteit is HBO geworden
PhD is universiteit geworden
dan vraagt dat om een nieuwe laag met "super PhDs oid"
Als je nu een groot deel van het promotie traject gaat vervangen met leraren opleiding dan lijkt me dat nog meer het geval.
Ikzelf heb denk ik mijn beste lessen gehad van onvoorbereide post-docs en phds omdat die mij hebben geleerd hoe de wetenschappelijke wereld werkt, en dat probeer ik ook in mijn eigen lesgeven te leggen.
Verder kan ik ook geen lesgeven maar ik kan wel uitleggen hoe zaken werken en eerlijk gezegd vind ik dat voldoende.
MBO is LBO geworden
HBO is MBO geworden
Universiteit is HBO geworden
PhD is universiteit geworden
dan vraagt dat om een nieuwe laag met "super PhDs oid"
Als je nu een groot deel van het promotie traject gaat vervangen met leraren opleiding dan lijkt me dat nog meer het geval.
Ikzelf heb denk ik mijn beste lessen gehad van onvoorbereide post-docs en phds omdat die mij hebben geleerd hoe de wetenschappelijke wereld werkt, en dat probeer ik ook in mijn eigen lesgeven te leggen.
Verder kan ik ook geen lesgeven maar ik kan wel uitleggen hoe zaken werken en eerlijk gezegd vind ik dat voldoende.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Het verschilt natuurlijk. Als je een gemotiveerde PhD/postdoc bent dan stop je er zelf wel moeite en enthousiasme in en dat is beter dan via regeltjes van de lerarenopleiding leven ofzo. Maar de meerderheid van de Phds (iig hier) zien het maar als vervelende verplichting en hebben geen idee wat ze aan het doen zijn. Volgens mij ligt het probleem dan ook niet zo zeer bij dat ze onvoorbereid zijn, maar ongemotiveerd. In dat geval is een gemotiveerde bachelor student alsnog een beter alternatief.quote:
Het zal een ander probleem zijn maar ik heb het gevoel dat een PhD al de oude universitaire opleiding aan het vervangen is, als je ze nog meer gaat "opleiden" in klassieke zin dan is het helemaal rond.
MBO is LBO geworden
HBO is MBO geworden
Universiteit is HBO geworden
PhD is universiteit geworden
dan vraagt dat om een nieuwe laag met "super PhDs oid"
Als je nu een groot deel van het promotie traject gaat vervangen met leraren opleiding dan lijkt me dat nog meer het geval.
Ikzelf heb denk ik mijn beste lessen gehad van onvoorbereide post-docs en phds omdat die mij hebben geleerd hoe de wetenschappelijke wereld werkt, en dat probeer ik ook in mijn eigen lesgeven te leggen.
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Motivatie lijkt sowieso een probleem, ik zie meer en meer phd's die het zien als een baantje, heb echt wel eens met verbazing gekeken naar gezeur over vakantie dagen, proeven afkappen omdat het laat aan het worden is, complete weigering om een keer op een zaterdag of zondag langs te komen... Het verschilt per persoon maar ik had het idee dat ik iets aan het doen was waar ik veel voor moest maar ook wilde investeren, en op de een of andere manier zie je dat steeds minder (vooral onder nederlandse phd's trouwens de meeste buitenlanders willen er wel veel tijd in stoppen)quote:Op donderdag 21 april 2016 09:47 schreef Norrage het volgende:
[..]
Het verschilt natuurlijk. Als je een gemotiveerde PhD/postdoc bent dan stop je er zelf wel moeite en enthousiasme in en dat is beter dan via regeltjes van de lerarenopleiding leven ofzo. Maar de meerderheid van de Phds (iig hier) zien het maar als vervelende verplichting en hebben geen idee wat ze aan het doen zijn. Volgens mij ligt het probleem dan ook niet zo zeer bij dat ze onvoorbereid zijn, maar ongemotiveerd. In dat geval is een gemotiveerde bachelor student alsnog een beter alternatief.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Van een Nederlandse hoogleraar wordt enorm veel verwacht. Het is mij niet duidelijk waar die mensen hun tijd vandaan halen, om geld binnen te halen voor onderzoek, om onderzoek te doen, om studenten te begeleiden, om congressen te bezoeken, om onderwijs voor te bereiden, om onderwijs te geven, etc.
Niet zo gek dus, dat het lesgeven dan neerkomt bij andere mensen neerkomt.
Niet zo gek dus, dat het lesgeven dan neerkomt bij andere mensen neerkomt.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Dat is het probleem niet. Volstrekt logisch dat de Promovendi het lesgeven gedeeltelijk op zich nemen. Het is de manier waarop deze dat doen. Ik zou niet weten wie er hier schuld aan heeft. De universiteit/faculteit zelf misschien die onlogische regels bedenkt om de colleges in te vullen.quote:
Van een Nederlandse hoogleraar wordt enorm veel verwacht. Het is mij niet duidelijk waar die mensen hun tijd vandaan halen, om geld binnen te halen voor onderzoek, om onderzoek te doen, om studenten te begeleiden, om congressen te bezoeken, om onderwijs voor te bereiden, om onderwijs te geven, etc.
Niet zo gek dus, dat het lesgeven dan neerkomt bij andere mensen neerkomt.
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Kun je nagaan hoe weinig tijd ze in hun gezin stoppen.quote:
Van een Nederlandse hoogleraar wordt enorm veel verwacht. Het is mij niet duidelijk waar die mensen hun tijd vandaan halen, om geld binnen te halen voor onderzoek, om onderzoek te doen, om studenten te begeleiden, om congressen te bezoeken, om onderwijs voor te bereiden, om onderwijs te geven, etc.
Niet zo gek dus, dat het lesgeven dan neerkomt bij andere mensen neerkomt.
Lesgeven is niet iets dat je zo maar aan komt waaien. Er is misschien een handjevol mensen die bulkt van het talent, en die dat zo maar even doet. Maar de meesten van ons moeten het doen met heel veel oefenen. Dat kan met hoogleraren die ondersteuning verlenen, en die daar zeeen van tijd in steken.quote:
[..]
Dat is het probleem niet. Volstrekt logisch dat de Promovendi het lesgeven gedeeltelijk op zich nemen. Het is de manier waarop deze dat doen. Ik zou niet weten wie er hier schuld aan heeft. De universiteit/faculteit zelf misschien die onlogische regels bedenkt om de colleges in te vullen.
De observatie die Bosbeetle maakt, over de inflatie van het onderwijs, die deel ik volledig. Als promovendus zou je dat misschien wel moeten kunnen, voor een klas gaan staan en lesgeven, maar ik denk dat het voor veel promovendi gewoonweg te hoog gegrepen is. Een goede 4e jaars promovendus zal het er beter van afbrengen dan een 1e jaars promovendus, maar dan nog, het blijft lastige materie.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
Helemaal mee eens. Ik roep dit al jaren, het is gewoon intellectuele nivellering. Het hele academische aspect is zo'n beetje uit de universitaire opleidingen gehaald. Heb ook nog wel eens les gegeven op een uni en dan heb je daadwerkelijk mensen klagen bij een tentamen "Ja maar dat stond niet in het boek". Uh nee, maar dat kun je echt heel simpel beredeneren. Er zijn gewoon opleidingen waarbij wordt verteld waar de info te vinden is en welke pagina's ze moeten leren. Moeilijke vakken worden opgeknipt om de doorstroom te bevorderen. Echt schandalig naar mijn idee.quote:
Het zal een ander probleem zijn maar ik heb het gevoel dat een PhD al de oude universitaire opleiding aan het vervangen is, als je ze nog meer gaat "opleiden" in klassieke zin dan is het helemaal rond.
MBO is LBO geworden
HBO is MBO geworden
Universiteit is HBO geworden
PhD is universiteit geworden
dan vraagt dat om een nieuwe laag met "super PhDs oid"
Als je nu een groot deel van het promotie traject gaat vervangen met leraren opleiding dan lijkt me dat nog meer het geval.
Ikzelf heb denk ik mijn beste lessen gehad van onvoorbereide post-docs en phds omdat die mij hebben geleerd hoe de wetenschappelijke wereld werkt, en dat probeer ik ook in mijn eigen lesgeven te leggen.
Verder kan ik ook geen lesgeven maar ik kan wel uitleggen hoe zaken werken en eerlijk gezegd vind ik dat voldoende.
"Happiness is not getting more, but wanting less"
Helemaal waar. Bedreven/getalenteerde onderwijzers zijn schaars. Toch help de universiteit er goed aan mee dat die nivellering plaatsvindt.quote:
[..]
Lesgeven is niet iets dat je zo maar aan komt waaien. Er is misschien een handjevol mensen die bulkt van het talent, en die dat zo maar even doet. Maar de meesten van ons moeten het doen met heel veel oefenen. Dat kan met hoogleraren die ondersteuning verlenen, en die daar zeeen van tijd in steken.
De observatie die Bosbeetle maakt, over de inflatie van het onderwijs, die deel ik volledig. Als promovendus zou je dat misschien wel moeten kunnen, voor een klas gaan staan en lesgeven, maar ik denk dat het voor veel promovendi gewoonweg te hoog gegrepen is. Een goede 4e jaars promovendus zal het er beter van afbrengen dan een 1e jaars promovendus, maar dan nog, het blijft lastige materie.
quote:
[..]
Helemaal mee eens. Ik roep dit al jaren, het is gewoon intellectuele nivellering. Het hele academische aspect is zo'n beetje uit de universitaire opleidingen gehaald. Heb ook nog wel eens les gegeven op een uni en dan heb je daadwerkelijk mensen klagen bij een tentamen "Ja maar dat stond niet in het boek". Uh nee, maar dat kun je echt heel simpel beredeneren. Er zijn gewoon opleidingen waarbij wordt verteld waar de info te vinden is en welke pagina's ze moeten leren. Moeilijke vakken worden opgeknipt om de doorstroom te bevorderen. Echt schandalig naar mijn idee.
Het is schandalig ja....
"Some guys they just give up living and start dying little by little piece by piece"
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
last.fm | Rate Your Music | MusicMeter | top 100 nummers | top 100 albums | top 50 2013 | top 100 jazz | Onze-blog: pat-sounds
Naar mijn mening is promoveren ook steeds meer "gewoon een baantje". Het uitzicht op een serieuze baan in de wetenschap na een promotietraject neemt elk jaar verder af. De lat komt steeds hoger te liggen, men "verwacht" steeds meer (congressen, publicaties, onderwijs), maar de beloning (salaris) of vooruitzichten (wetenschappelijke carrière) schalen niet evenredig mee. Om het maar zakelijk te houden: de return-on-investment neemt af; daarmee ook de motivatie. Daarnaast is er een enorme devaluatie van de dr-titel, zeker (vind ik) in de medische wetenschappen.quote:
[..]
Motivatie lijkt sowieso een probleem, ik zie meer en meer phd's die het zien als een baantje, heb echt wel eens met verbazing gekeken naar gezeur over vakantie dagen, proeven afkappen omdat het laat aan het worden is, complete weigering om een keer op een zaterdag of zondag langs te komen... Het verschilt per persoon maar ik had het idee dat ik iets aan het doen was waar ik veel voor moest maar ook wilde investeren, en op de een of andere manier zie je dat steeds minder (vooral onder nederlandse phd's trouwens de meeste buitenlanders willen er wel veel tijd in stoppen)
De kassière bij de AH werkt ook niet onbetaald overuren. Een promovendus ook niet meer.
Schuimpje... mijn liefste. Verlaat mij nimmer weer...
In de medische wereld wordt het ook bijna een vereiste (voor sommige specialismen is dat ook zo). Aan de andere kant willen ze niet dat het te veel tijd kost want voor dat alles is doorlopen (geneeskunde, PhD, opleidingsplek, specialisatie) dan is er veel tijd en geld in gestopt en willen ze ook dat je zo lang mogelijk kunt blijven werken. Daardoor is er een grote discrepantie ontstaan, PhD's bestaande uit database studies voor/tijdens co-schappen van 1,5 jaar (eigenlijk meer een literatuur+statistiek cursus), tot multicenter klinische studies van makkelijk 5-6 jaar inclusief subsidie-aanvragen, logistiek opzetten e.d. Verschillen zijn tegenwoordig enorm.quote:
[..]
Naar mijn mening is promoveren ook steeds meer "gewoon een baantje". Het uitzicht op een serieuze baan in de wetenschap na een promotietraject neemt elk jaar verder af. De lat komt steeds hoger te liggen, men "verwacht" steeds meer (congressen, publicaties, onderwijs), maar de beloning (salaris) of vooruitzichten (wetenschappelijke carrière) schalen niet evenredig mee. Om het maar zakelijk te houden: de return-on-investment neemt af; daarmee ook de motivatie. Daarnaast is er een enorme devaluatie van de dr-titel, zeker (vind ik) in de medische wetenschappen.
De kassière bij de AH werkt ook niet onbetaald overuren. Een promovendus ook niet meer.
Dus voor sommigen is het ook gewoon een baan (die ze misschien niet eens willen), maar wordt vereist voor hun vervolg traject. Ik zou zeggen, maak gewoon het onderdeel onderzoek tijdens de opleiding/specialisatie wat groter. Zeker als dit blijkbaar een vereiste is (waar ik op zich ook wel in kan komen). Overigens is het bij ons ook verplicht om 30 ECTS te halen tijdens de PhD, waardoor het steeds meer op een opleiding gaat lijken dan een ouderwetse PhD.
"Happiness is not getting more, but wanting less"
