----------------------------------------------------------------------------
Nou. Googlend op 'relatiedrang' komt deze post van mij pontificaal bovenaan de resultatenlijst.
Kennelijk ben ik een van de weinigen die dit voelt. Maar ja. Kreeg kort hierna toch een relatie, die nu dus weer uit is. Ach, ik hoor hem nog zeggen, kort nadat het aan ging, dat hij niet begreep waarom ik zo lang alleen was gebleven. Ik was leuk, slim, lief, zorgzaam, hoe bestond het dat ik nog alleen was. Maar ja, dat houdt dan dus toch op. Hij was eigenlijk niet leuk, het is vooral zijn schuld dat het uit is, trouwens. Maar goed, blijft over die relatiedrang. Kwam er vandaag achter dat ik dit gekopieerd heb van mijn eigen familie. Iedereen hokt al van jongs af aan bij elkaar. Mijn eigen moeder bestaat niet zonder een relatie in haar leven. En ik kom er misschien ook niet meer vanaf. En het is trouwens niet alleen mijn moeder. Schoonzus (4 jaar jonger), stiefmoeder, tantes, een paar jaar geleden nog leeftijdsgenoten op een feestje ('je blijft ook altijd alleen'), iedereen legt me op dat die relatie hoort, en ja, ik wil het zelf ook graag, maar ik begrijp gewoon niet dat jullie me allemaal voor gek verklaren. Ik heb die wens, en hij wordt nog eens extra benadrukt door mijn omgeving. Had mijn moeder laatst al bijna huilend aan de telefoon omdat zij ook al het gesprek op 'kind in je eentje' draaide, en toen opmerkelijk snel ophing met 'we praten er nog wel eens over'. Zij ziet het dus ook al niet meer zitten voor mij.
Vrienden wensen me ongevraagd met nieuwjaarswhatsappjes 'heel veel liefde' toe, terwijl ik niet op die tekst zat te wachten. Het is heel lief hoor, maar ik heb er zo weinig aan. Ik wil het nog wel proberen, er van af komen, maar eigenlijk alleen maar zodat ik toch weer een relatie krijg. Volgt u het nog? Ik ben zwaar afwijkend van de norm. Vrijwel iedereen die ik wat beter ken dan de rest, heeft een relatie en soms al meerdere kinderen. Zij liggen niet alleen in bed, kunnen voor iemand zorgen en eens tegen iemand aan praten over belangrijke zaken van hart en hoofd. En ja, die drie dingen kun je uit drie verschillende hoeken halen (a. een seksrelatie, b. een kind van een zaaddonor en c. meer investeren in diepe emotionele vriendschappen), maar toch hoort zo niet, vind ik. Er moet toch tenminste een persoon zijn die alledrie die dingen kan bieden? En dan aanvullend c uit een vriendennetwerk halen, want ik snap ook wel dat dat zo gezond is. De seksrelatie kan ik echter niet aan, omdat ik me toch emotioneel ga hechten aan zo iemand. Oxytocine is een lastig hormoon. En ONS'jes vind ik inmiddels goedkoop, dat wil en kan ik niet meer.
Ik ben waarschijnlijk gewoon geen leuk persoon. Ik kook nauwelijks nog omdat ik te veel moeite vind in mijn eentje. Ik heb een beperkt sociaal leven en de mogelijkheden die ik daar wel in heb, ontwijk ik een beetje. Ik steek te weinig moeite in vrienden. Nou ja. Ik ben dus waarschijnlijk overwegend niet leuk. Je kunt het zien als minderwaardigheid, maar misschien is het gewoon zo en moet ik het allemaal maar uit mijn hoofd zetten. Ik weet het gewoon niet meer. Nou ja, ik kan van alles opnoemen dat ik best leuk vind aan mezelf, maar dat is kennelijk niet voldoende voor anderen. Dan kan ik beter in mijn eentje in mijn eigen wereldje blijven waar ik altijd superleuk ben omdat ik de enige ben die in die wereld verkeert.
Had ik buiten de westerse wereld geboren moeten worden, misschien? Daten soms geprobeerd, maar blijkbaar heb ik daar zulke torenhoge verwachtingen van, dat dat steevast gedoemd is te mislukken. Ik dacht dat iedereen datet om een relatie te vinden. Ik vind het werkelijk bizar om te horen dat er kennelijk veel mensen zijn die alleen willen daten om eens het huis uit te komen. Dus ja, gedoemd om teleurgesteld te raken, dus dat dan ook maar niet meer doen. Ok, heel eerlijk? In de afgelopen 15 jaar denk ik met iets van 10-12 mannen een date gehad. De rest van de mannen op de normale manier tegenaan gelopen in het uitgaans- en studentenverenigingsleven en allengs zo een paar relaties gehad. Maar nog nooit een volwassen relatie, ook op emotioneel vlak volwassen, met alles er op en eraan in praktische zin. Dus misschien moet ik het gewoon meer doen, maar ik ben al een paar keer teleurgesteld geraakt, en het doet elke keer zo'n verdriet. Ken je nog die Palmolive-reclame van vroeger? Meisje zit in bad, heeft een glibberig zeepje in haar hand, pakt hem met de ene vuist, dan weer de andere vuist, en zo door, en uiteindelijk schiet dat zeepje naar de andere kant van de kamer. Ofzo. Nou. Dat meisje ben ik en dat zeepje is mijn liefdesleven.
Wat wil ik nou eigenlijk met dit topic? Zijn er mensen deze vaste overtuiging ook mee hebben gekregen uit hun omgeving? Hoe zijn die hier mee omgegaan? Ervaringsverhalen van mensen die in een omgeving met alleen maar relaties zijn opgegroeid en het toch permanent in hun eentje leuk hebben. Hoe zijn die met hun gevoelens omgegaan?
Dus. Nu maar weer eens aan financiële zaken. Dit is trouwens aanvullend op mijn andere topic omdat dat wat mij betreft meer gaat over de praktische kant van de kwestie, en minder over de emotionele achtergrond en oorzaken.
[ Bericht 3% gewijzigd door Andromache op 14-02-2016 21:45:07 ]
Verder ben ik natuurlijk jonger dan jij, maar ik ken genoeg mensen die, ook na hun afstuderen, single zijn en al een aantal jaar zonder relatie zitten. Eigenlijk best veel nu ik het zo bedenk.
EDIT: oh en die zelfde tante vraagt mij regelmatig of ik al een vriendje heb
Komt ooit wel weer op z'n pootjes terecht lijkt me.
Hoewel ik er ondertussen wel van overtuigd ben dat dit voor mij zo bedoeld is.
Ik krijg vaak te horen, doe niet moeilijk, neuk af en toe wat, het komt allemaal wel.
Maar ik kan ook niet zomaar een meisje pakken, zonder dat ik wat voel. Twisted shit.
Fuck this shit
Je bent je er iig bewust van geworden
Dit, wat een levenspaniek en haast en vervolgens een depressie hebben sommige mensen toch zeg terwijl ze juist door dat wanhopige aspect niet aan de leuke man/vrouw/relatie kunnen komen, neem eens wat gas terug zegquote:Op zondag 14 februari 2016 21:57 schreef JeSuisDroppie het volgende:
Je bent niet de enige, zat vrouwen (ja, ik als man zijnde valt dat op) in mijn omgeving die rond de 30 zijn en helemaal in paniek zijn want ze zijn al een jaar single en ze komen noooooooit meer aan de man dit dat, drama.
Mijn goede voornemen was om 2016 single te blijven. Loop ik vorige week toch een leuke meid tegen het lijf.. Wie weet wordt dat wel iets.
Waarom kom ik haar tegen? Omdat ik het los heb gelaten om op zoek te gaan. Alsof de goden ermee lopen te fucken.
Dat is vrij snel maar inderdaad er is niets zo onaantrekkelijk als een wanhopig naar een relatie op zoekend mensquote:
Het lijkt mij dat we hier te maken hebben met een typische gevalletje "te graag willen". Laat het los.
Mijn goede voornemen was om 2016 single te blijven. Loop ik vorige week toch een leuke meid tegen het lijf.. Wie weet wordt dat wel iets.
Waarom kom ik haar tegen? Omdat ik het los heb gelaten om op zoek te gaan. Alsof de goden ermee lopen te fucken.
Maar ik zit ook veel over relaties e.d. te filosoferen. Laatste tijd merk ik ook dat meer mensen gaan werken e.d. en vrienden ook niet meer zo is als je 16 bent. Als ik straks zelf een huis zou gaan huren dan zou ik t weer minder vinden om zoveel alleen te zitten. En intimiteit mis je af en toe ook gewoon. Ik zou nu bijv. best wel ff zin hebben in een knuffel.
Misschien stel ik me er wel teveel van voor, of stel ik hoge eisen aan een partner ofzo. Maar goed ik ben nog iets jonger dan jou en man dus heb geen trillende eierstokken.
Aan de andere kant een relatie is ook niet alles, en je ziet ook wel mensen eronder lijden. Je kan beter t leven niet te zwart/wit zien. Ik heb trouwens ook wel eens een stel gezien dat met 40 jaar nog 2 kinderen hebben gekregen, en volgensmij ook latere leeftijd ontmoet hebben.
Ik snap dat je altijd gaat denken wat als? Of ligt er iets aan mij?
Dit is goed topic ik ga het verhaal morgen ff afmaken. Interessante gedachte gang
Ik ben en kom altijd alleen en eigenlijk niemand die er meer van op kijkt... Jaren gaan voorbij en ieder jaar weer grappen en grollen over 'dit wordt écht jouw jaar!', om weer alleen te eindigen. Ook bij ons is het vrij normaal om nu al 'volmaakt' te zijn.
Al wil ik t ergens nog steeds wel hoor
Mijn geluk is dat ik nooit een kinderwens heb gehad, dus daarvoor hoefde ik niet te haasten. En ben nu 41 dus dat zou dan wat aan de late kant zijn.Hoe oud ben je trouwens, TS?
Alleen voor het leven, of alleen voor kinderen?quote:
33. En ik wil een kind als het even kan een broertje of zusje geven. Als ik 35 ben, ga ik er alleen voor.
Die optie is er tegenwoordig en dat is helemaal geen verkeerde, denk ik.quote:
33. En ik wil een kind als het even kan een broertje of zusje geven. Als ik 35 ben, ga ik er alleen voor.
Wat ik lees in je OP is dat je jezelf geen leuk persoon bent. Ik denk dat daar je grootste valkuil zit. Natuurlijk ben je wel een leuk persoon, maar als je dat zelf niet vindt, gedraag je je daar ook naar. Zoals je zegt, je kookt nauwelijks voor jezelf, want tja...waarom zou je dat doen?
Als je het niet doet uit luiheid, gemakzucht, is dat prima. Als je dat doet omdat je het jezelf niet eens waard vindt om behoorlijk voor te zorgen, is dat niet prima. Dan verwaarloos je jezelf en daarmee doe je jezelf echt tekort. En bedenk eens: als je moeder wordt, dien je dan ook niet een beetje van jezelf te houden, zodat je je kind(eren) dat voor kunt leven?
Kan je er net zo goed meteen aan beginnen denk ik dan.... geen geintje hoorquote:
33. En ik wil een kind als het even kan een broertje of zusje geven. Als ik 35 ben, ga ik er alleen voor.
maar als je zo graag een kind wil en je weet dat je het allemaal zelf kan regelen en het kind kan onderhouden waarom dan nog wachten op een vent?
Misschien is een beetje depri nu....quote:
Als je het niet doet uit luiheid, gemakzucht, is dat prima. Als je dat doet omdat je het jezelf niet eens waard vindt om behoorlijk voor te zorgen, is dat niet prima. Dan verwaarloos je jezelf en daarmee doe je jezelf echt tekort.
Ja, en als dat een beetje is, dan kan ze proberen om er op een andere manier naar te kijken.quote:
[..]
Misschien is een beetje depri nu....
En als het een beetje veel is, dan is het zaak om naar de huisarts te stappen voor hulp.
Als ik die OP lees, lijkt het alsof TS érg teleurgesteld is in mannen en dat dat één van de redenenquote:
[..]
Ja, en als dat een beetje is, dan kan ze proberen om er op een andere manier naar te kijken.
En als het een beetje veel is, dan is het zaak om naar de huisarts te stappen voor hulp.
is dat ze dénkt dat ze geen leuk persoon is, tja ik weet niet of de huisarts daarbij kan helpen, maar zou kunnen.....
Als je een kinderwens hebt kan ik me goed voorstellen dat je het lastig vindt. Wel goed dat je het alleen gaat regelen mocht er dan nog geen man in je leven zijn.quote:
33. En ik wil een kind als het even kan een broertje of zusje geven. Als ik 35 ben, ga ik er alleen voor.
En inderdaad, zoek naar een manier om jezelf wel de moeite waard te gaan vinden.
[psychologie van de koude grond]
Is dat misschien wat je ook hebt meegekregen? Dat je niet de moeite waard bent als je geen relatie hebt? "want blijkbaar wil er geen man iets met je" Dat is namelijk een kulgedachte en een hele gemene want hij zet een self fulfilling prophecy in gang. Bovendien maakt die focus van je familie een relatie een heel groot ding en misschien ook iets waar je daardoor te hoge verwachtingen van hebt, want het Is tenslotte de heilige graal die ervoor zorgt dat zowel jij als je leven in 1 klap wel de moeite waard zijn. Maar iets waard zijn, jezelf goed genoeg vinden zit in jezelf. Dus fuck die verwachtingen van de familie
[/psychologie van de koude grond]
ben ik wel mee eensquote:Op woensdag 17 februari 2016 13:03 schreef Murmeli het volgende:
Dus fuck die verwachtingen van de familie
quote:
Het komt goed. Ik ga met een psycholoog werken aan paniekklachten en omgang met ansgten. En ondertussen leuk door blijven gaan met NMLK, de psycholoog vond dat een goed idee
Verander je verwachtingspatroon. Zoals hier ook al eerder is vermeld... Zodra je niet meer gespannen op zoek bent zul je eerder iets tegen komen.
quote:
Ik geef mezelf nog even de tijd. Het komt goed. Leuker worden offline, meer lol, LEVEN, er op uit.
klinkt heel niet verkeerd Dit vind ik altijd zo'n kul.. Je bedoelt je wil zelf meerdere kinderen. Alsof een klein kind überhaupt het besef heeft dat het graag een broer of zus wil en daar rationeel een keuze in kan maken en daar ook echt op zit te wachten. Toen ik klein was was ik me amper bewust van mezelf laat staan dat ik een soort diepgewortelde wens had voor een broertje of zusje..quote:
En ik wil een kind als het even kan een broertje of zusje geven.
Ja hier spreek een enig kind maar het is zoals het is en ik vind het prima zo.
En verder, relatiedrang is zo overrated. Laat je kansloze huisvrouwen familie lekker in die waan dat je alleen meetelt als je een relatie hebt. Alsof je zonder dat niet wat voorstelt en geen doel hebt in het leven. Wees trots op je eigen zelfstandigheid en dat je de kans hebt jezelf te ontplooien zonder dat iemand je daar mogelijk in beperkt..
Het boek "Verslaafd van Liefde" van Jan Geurtz is een van de beste boeken die ik ooit gelezen heb en heeft mijn ogen geopend over dit onderwerp, en me de illusie van relatiedrang laten doorzien en doorbreken.quote:
Ik geef mezelf nog even de tijd. Het komt goed. Leuker worden offline, meer lol, LEVEN, er op uit.
Als je hem wilt hebben, stuur me even een DM.
Ik stel veel te hoge eisen aan mezelf. Aan wie bedoel je dan?quote:
Je moet eens hogere eisen gaan stellen en niet zo onzeker doen.
Ik bedoel, ik ben 27 jaar, single, en bijvoorbeeld op tinder valt me op dat ik erg veel matches heb met single vrouwen tussen de 27 en ca. 34..
Die beginnen vervolgens een gesprek, waarvan ik vaak zelf al min of meer zenuwachtig word: De torenhoge verwachtingen spatten er van af. Het begint niet meer met een luchtig gesprek over koetjes en kalfjes, nee er wordt meteen een ''checklist'' nagelopen, en ondertussen moet je constant opletten met wat je zegt, want elke uitspraak kan weer een afknapper zijn.
Daarnaast zie ik ook steeds meer (vooral vrouwen) in deze leeftijdsfase die toch een beetje dimmen wat betreft het stellen van 'eisen'. Mijn zus is twee jaar ouder dan ik, en heeft sinds een jaartje een vriend. Ze hebben het goed samen, zijn vertrouwd met elkaar, maar hij is niet echt het type man dat mijn zus altijd voor ogen had ; Hij wijkt af van het ideaalplaatje.
Maar goed, als maar 1 % van alle mannen aan dat ideaalplaatje voldoet, weet je bijna zeker dat het hem niet gaat worden.
Dus eigenlijk zeg je dat je maar akkoord moet gaan met minder als je de juiste nog niet tegen bent gekomen? Zo van, eigenlijk vind ik hem naar mwa, maar bij gebrek aan beter...quote:
Misschien klinkt het raar, maar is het geen optie om wat breder te kijken wat mannen betreft?
Ik bedoel, ik ben 27 jaar, single, en bijvoorbeeld op tinder valt me op dat ik erg veel matches heb met single vrouwen tussen de 27 en ca. 34..
Die beginnen vervolgens een gesprek, waarvan ik vaak zelf al min of meer zenuwachtig word: De torenhoge verwachtingen spatten er van af. Het begint niet meer met een luchtig gesprek over koetjes en kalfjes, nee er wordt meteen een ''checklist'' nagelopen, en ondertussen moet je constant opletten met wat je zegt, want elke uitspraak kan weer een afknapper zijn.
Daarnaast zie ik ook steeds meer (vooral vrouwen) in deze leeftijdsfase die toch een beetje dimmen wat betreft het stellen van 'eisen'. Mijn zus is twee jaar ouder dan ik, en heeft sinds een jaartje een vriend. Ze hebben het goed samen, zijn vertrouwd met elkaar, maar hij is niet echt het type man dat mijn zus altijd voor ogen had ; Hij wijkt af van het ideaalplaatje.
Maar goed, als maar 1 % van alle mannen aan dat ideaalplaatje voldoet, weet je bijna zeker dat het hem niet gaat worden.
Sowieso moet je niks natuurlijk.quote:
[..]
Dus eigenlijk zeg je dat je maar akkoord moet gaan met minder als je de juiste nog niet tegen bent gekomen? Zo van, eigenlijk vind ik hem naar mwa, maar bij gebrek aan beter...
Maar wat ik bedoel aan te geven, is dat het soms buiten de bewandelde en beoogde paden ook best wel prettig vertoeven is. Soms zelfs boven verwacht.
Als je andere mensen wat sneller een kans geeft, maak je de kans op succes voor jezelf ook groter. Als ik op tinder bijvoorbeeld al zie hoe snel vrouwen hun potentiële date afschrijven, dan snap ik wel waarom je als 30 jarige vrouw nog vrijgezel bent. (Want laten we wel wezen : Als enigszins normaal uitziende vrouw hoef je in principe niet heel lang vrijgezel te blijven)..
Alleen als jij standaard al iedereen onder de 1.90 afwijst terwijl je zelf 1,75 bent, waarom het niet een keer proberen met iemand die 'maar' 5 cm groter is bijvoorbeeld (ik ken types die elke gozer die niet rond de 2 meter is meteen afwijzen zonder na te denken)..
Op tinder had ik laatst ook een gesprek met een meid, tot ik vertelde dat ik bij mijn ouders woonde. Daarna stopte ze met reageren, dag later was ik verwijderd als match. Wat ze niet weet is dat ik nu bij mijn ouders woon omdat mijn appartement begin mei wordt opgeleverd, dat ik over een maand start met een prima baan en dat ik vanaf mijn 18e tot afgelopen december altijd op mijzelf heb gewoond.
Als je al zo snel iemand afschrijft, dan loop je misschien ook snel mensen voorbij die misschien wel goed bij je passen..
Sommige mensen denken dat ze heel wat mee kunnen nemen aan de 'onderhandelingstafel', maar stiekem valt dat best wel tegen, dan is er ook weinig te eisen.quote:
[..]
Dus eigenlijk zeg je dat je maar akkoord moet gaan met minder als je de juiste nog niet tegen bent gekomen? Zo van, eigenlijk vind ik hem naar mwa, maar bij gebrek aan beter...
Ik herken je frustratie en als ik lees dat je bijvoorbeeld niet de moeite kan nemen om voor jezelf te koken, dan herken ik mezelf daarin. Ik wil je daarom waarschuwen: als je depressieve bui weer overwaait, dan krijg je mogelijk spijt dat je niet beter voor jezelf hebt gezorgd. Doe wat je denkt dat moet doen, ook al werkt je gevoel niet mee.
Tegelijkertijd is het denk ik belangrijk om je te realiseren dat dit geen haast heeft. Het laat zich niet forceren. Erger dan alleen blijven is je leven delen met iemand die toch niet goed bij je past. Genoeg slechte huwelijken en relaties waarvan ik me wel eens af vraag of die mensen alleen niet veel gelukkiger zouden zijn.
Dus, waarom die haast?
Neem het zoals het komt en deel je leven verder in zoals jij het wil.Mensen die jou betichten van slachtoffergedrag hebben vaak het empathisch vermogen van een borrelnootje. Of ze herkennen zichzelf in het zogenaamde slachtoffergedrag en vallen jou daarop aan in plaats van zichzelf.quote:
Ik had dit niet moeten posten. Ik post dit in een depressieve bui. Want ik heb niet eens echt serieus geprobeerd, om eens wat langer achter elkaar te daten. Ik TR mezelf even. Sorry. Kern van het verhaal is wel waar, ik heb een bepaalde overtuiging van huis uit meegekregen, maar ik moet eens ophouden met dit slachtoffergedrag. Wel zo eerlijk, OP laat ik staan, maar ik ga even mijn licht opsteken in FB wat er mogelijk is. Toch bedankt.
Als het zo makkelijk zou zijn om vervelende en nare gevoelens uit te schakelen, was R&P er niet geweest. Als je psychisch uit balans bent, is des te moeilijker om gedragspatronen te veranderen. Als je de behoefte hebt om in een depressieve te spuien op R&P kan dat gewoon; degenen die zich daaraan ergeren, weten de volgende keer dat R&P niet hun ding is.
Er zijn er die voor een Sex & Love Addiction in behandeling gaan, of voor Codependency. Google
Wie date je liever?
Een man die klaagt over het leven, niet goed voor zichzelf zorgt en liever de hele dag thuis zit?
Of een man die vrolijk is, positieve dingen ziet in plaats van negatieve, zich goed verzorgd en graag nieuwe mensen leert kennen of nieuwe dingen ontdekt?
Ik gok het tweede. Je weet dus wat je te doen staat
Hou bovenal van jezelf, je bent een volwaardig mens, net als iedereen. Als je dat inziet, en ziet dat je goed bezig bent, dan zul je zien dat je positiever wordt. Positieve mensen zijn aantrekkelijk (niet alleen voor relaties, ook vriendschappen, niemand nodigt graag iemand uit die altijd loopt te ziften) waardoor je leuke nieuwe mensen leert kennen. Via deze mensen leer je ook weer mensen kennen. En wellicht vind je in die grote kringen wel die ene speciale persoon Het is lastig, ik kom ook uit een needy verleden, maar ik werk aan mezelf om zo positief mogelijk te leven. Ik heb nu leuke vrienden, leuke dates gehad, en het jaar is net begonnen! Je kunt het!
Als je weer even een mindere bui hebt, ga dan iets doen. Overdenken en negativiteit komen voort uit het niets doen. Wordt mindful. Ga niet stofzuigen met de gedachte "tja. Ik zit hier toch maar alleen, wat maakt het ook uit", maar denk "goh, straks is alles weer fris, misschien nodig ik wel iemand uit vanavond of ga ik iets leuks doen!"
Het is een mindshift, maar wel een hele goede. Nogmaals; JE KAN HET!
Hork van een vent, echt! Zak een eind in de stront. Ik heb snel opgehangen. Hoe durft 'ie?
Zelfs de grootst mogelijke vrijgezel uit een vorig leven is al maanden aan de vriendin. Ik ben gewoon minderwaardig. Ik ben zo leuk, zo mooi, maar een relatie, ho maar. Fuck alles en iedereen. Zo vreselijk teleurgesteld.
[edit]
even bekomen. Afstand nemen. Mijn eigen dingen doen. Mindfulnesstraining voor aangemeld. Energie steken in goede en leuke dingen en mensen.
[ Bericht 7% gewijzigd door Andromache op 28-02-2016 21:04:44 ]
Waarom zeg je niet tegen je vader dat je het kwetsend vindt als hij zoiets zegt?quote:
Hoppa! Leuk, pa! Als ik vertel over mijn weekend en totaal terloops noem dat ik ben wezen eten bij vrienden, drankje gedronken heb, kraamvisite heb afgelegd: 'Ja, zíj worden wél allemaal moeder, hahahaha!'
Hork van een vent, echt! Zak een eind in de stront. Ik heb snel opgehangen. Hoe durft 'ie?
Zelfs de grootst mogelijke vrijgezel uit een vorig leven is al maanden aan de vriendin. Ik ben gewoon minderwaardig. Ik ben zo leuk, zo mooi, maar een relatie, ho maar. Fuck alles en iedereen. Zo vreselijk teleurgesteld.
zojuist gedaan per sms, was telefonisch te verbouwereerd. Dit houdt mijn minderwaardigheid in stand, dit telkens vergelijken. Het is een botterik, en contact is nu even niet goed voor mij. Dan liever zulke lieve vrienden als afgelopen weekend bij wie ik altijd welkom ben en die lief voor mij zijn.quote:
[..]
Waarom zeg je niet tegen je vader dat je het kwetsend vindt als hij zoiets zegt?
Maar waarom lukt 't bij jou niet dan? Als ik je topics lees krijg ik het idee dat jij (net zoals mij misschien) té graag iets wilt en daarmee best plakkerig/claimerig overkomt en dat kan best afschrikken.quote:
[..]
zojuist gedaan per sms, was telefonisch te verbouwereerd. Dit houdt mijn minderwaardigheid in stand, dit telkens vergelijken. Het is een botterik, en contact is nu even niet goed voor mij. Dan liever zulke lieve vrienden als afgelopen weekend bij wie ik altijd welkom ben en die lief voor mij zijn.
Ik kom er te weinig uit, ben te negatief, blijf te veel hangen in teleurstelling en als er dan eens iemand mij versiert (wat best gebeurt als ik er uit kom), dan hecht ik daar te veel waarde aan en vind ik het zo bijzonder 'dat dit wel iets gaat opleveren'. Palmolive-zeepje, zei het toch.quote:
[..]
Maar waarom lukt 't bij jou niet dan? Als ik je topics lees krijg ik het idee dat jij (net zoals mij misschien) té graag iets wilt en daarmee best plakkerig/claimerig overkomt en dat kan best afschrikken.
Pa gesmst om dit niet meer te doen. Word er krankjorum van.
Lukt het je nog een beetje mensen bij je thuis uit te nodigen. Dit helpt bij namelijk wel redelijk goed als stok achter de deur om te gaan koken en de andere actieve dingen te doen in huis. Mensen vinden het meestal leuker als ik dacht.
Sterkte om weer uit deze situatie te komen. Vergeet niet het overkomt andere mensen ook. De actrice Halina Reijn heeft dit probleem ook. Je bent niet de enige. Geniet van de vrienden die om je geven en vertrouwen in je hebben.
Ik snap het niet. Als je word versierd, dan is het toch makkelijk om contactgegevens uit te wisselen? Als je contactgegevens hebt, dan is het toch makkelijk om iets af te spreken? Als hij af wil spreken, dan heb je toch een date? Als je meerdere dates hebt en je pakt hem vol op de mond, dan heb je toch een beginnende relatie? Als een relatie ontstaat, dan heb je toch wat je wil?quote:
[..]
Ik kom er te weinig uit, ben te negatief, blijf te veel hangen in teleurstelling en als er dan eens iemand mij versiert (wat best gebeurt als ik er uit kom), dan hecht ik daar te veel waarde aan en vind ik het zo bijzonder 'dat dit wel iets gaat opleveren'. Palmolive-zeepje, zei het toch.
Pa gesmst om dit niet meer te doen. Word er krankjorum van.
Waar gaat het mis?
Spreek je jezelf niet ontzettend tegen? Als je geen leuk persoon bent, dan zou je niemand hebben om mee uit te gaan en al helemaal niet versierd worden.quote:Ik ben waarschijnlijk gewoon geen leuk persoon. Ik kook nauwelijks nog omdat ik te veel moeite vind in mijn eentje. Ik heb een beperkt sociaal leven en de mogelijkheden die ik daar wel in heb, ontwijk ik een beetje. Ik steek te weinig moeite in vrienden. Nou ja. Ik ben dus waarschijnlijk overwegend niet leuk.
Ik ben gewoon heel teleurgesteld geraakt, door een stuk of zes, zeven mannen, en natuurlijk vooral door de laatste relatie. Had daar echt al mijn zinnen op gezet. En die twee die me probeerden te versieren, waren niet echt iets. De eerste niet geheel aantrekkelijk voor mij, wel knap, maar miste iets. De tweede was heel aantrekkelijk maar een foute vreemdgaander en had het sowieso te snel over seks. Geen interesse in mij als persoon. Daar ga ik geen nummers mee uitwisselen.quote:Op maandag 29 februari 2016 10:10 schreef Drieklank het volgende:
[..]
Ik snap het niet. Als je word versierd, dan is het toch makkelijk om contactgegevens uit te wisselen? Als je contactgegevens hebt, dan is het toch makkelijk om iets af te spreken? Als hij af wil spreken, dan heb je toch een date? Als je meerdere dates hebt en je pakt hem vol op de mond, dan heb je toch een beginnende relatie? Als een relatie ontstaat, dan heb je toch wat je wil?
Waar gaat het mis?
[..]
Spreek je jezelf niet ontzettend tegen? Als je geen leuk persoon bent, dan zou je niemand hebben om mee uit te gaan en al helemaal niet versierd worden.
Ik spreek mezelf tegen omdat ik dat... tja.... als een soort zelfbeschermingsmechanisme inzet? Ik bekijk nu elke nieuwe man toch met een bril van al die teleurstellingen. Ik heb allerlei negatieve gedachten over mannen. En daardoor lukt het me dus niet. En omdat het me niet lukt, worden de gedachten sterker.
Maar goed, daar ging dit topic niet helemaal over. Los van het 'gewone' omgaan met teleurstellingen in de liefde, hang ik hier sowieso te veel aan. Denk ik? Geen enkele relatie is perfect, dat weet ik heus wel. Maar het ziet er toch verdomd fijn uit bij al mijn vrienden dat ze niet alleen thuiskomen en nog wat meer van dat soort dingen die je in een relatie hebt.
goed. Ik weet ook wel wat me te doen staat. het leven in mijn eentje zin geven. Ja, ik ben echt bezig met veranderen, maar die weg gaat niet recht omhoog maar heuvelachtig.
[ Bericht 3% gewijzigd door Andromache op 29-02-2016 11:08:46 ]
Het lijkt me duidelijk dat je kunt wachten tot je een ons weegt voor iemand jou benadert die helemaal naar je zin is. Als je inziet dat geen enkele relatie perfect is, wat weerhoudt je ervan om gewoon wat te beginnen en zien waar het schip strand?
Stel, je gaat met zo'n 'foute vreemdgaander'. Je vindt hem aantrekkelijk, dus je beleeft er vast spannende tijden mee, als is het maar voor een nacht, een week of een maand en als hij vreemd gaat, dan laat je het hem toch gewoon bekijken? Dan heb je voor zolang of zo kort het duurde wel een leuke tijd gehad. En wie weet blijkt hij toch een uitstekend een (niet seksuele) relatie te kunnen onderhouden. Je weet het niet tot je het probeert, wat heb je te verliezen?
Je zegt het eigenlijk zelf al. Je hecht te veel aan het hebben van een relatie, én je hebt een te geidealiseerd beeld van wat een relatie is. Het klinkt misschien als een raadsel, maar dit lijkt me een typisch geval van "om vooruit te gaan, moet je een stap achteruit zetten". Verzet je zinnen naar dingen die niets met een relatie te doen hebben; die zijn er in overvloed. Veel succes, met wat geluk en wat inzet ga je er nog wel komen.quote:
goed. Ik weet ook wel wat me te doen staat. het leven in mijn eentje zin geven. Ja, ik ben echt bezig met veranderen, maar die weg gaat niet recht omhoog maar heuvelachtig.
Merk wel dat Hoe langer je vrijgezel betn hoe lastiger het wordt. Je raakt aan je eigen wereldje gewend en het wordt moeilijker om iemand toe te laten daarin (voor mij dan). Wat dan gelijk nog eens extra afstotend werkt.
Wel irritant dat t zo van buiten wordt opgelegd of vaak over wordt gepraat. Maar daar dien je zelf wat over aan te geven dat ze dat niet moeten doen enof wat t met je doet.
Hier ben ik het wel mee eens. Negativiteit straal je uit en daar zit niemand op te wachten. Stil staan naar hetgeen dat je op dit moment uitstraalt naar de omgeving, kan wellicht de ogen doen openen.quote:
Wordt wie jij zou willen daten.
Wie date je liever?
Een man die klaagt over het leven, niet goed voor zichzelf zorgt en liever de hele dag thuis zit?
Of een man die vrolijk is, positieve dingen ziet in plaats van negatieve, zich goed verzorgd en graag nieuwe mensen leert kennen of nieuwe dingen ontdekt?
Ik denk dat TS te veel verwachtingen stelt, zich meer open moet stellen en niet te veel moet oordelen. Ik zie in mijn omgeving dat kennissen (met name single vrouwen) van rond de 30 hun hele leven al hebben uitgestippeld, soms tot in groot detail. Van het aantal kinderen dat ze op x leeftijd willen krijgen tot de grootte van de woning en auto die ze willen bezitten. Om nog maar te spreken van de vaak enorme lijst waaraan potentiële partners aan moeten voldoen. Fantaseren is niks mis mee, maar er schuilt hierin een groot gevaar dat je jezelf én je partners constant gaat teleurstellen wanneer de verwachtingen (en met name de jouwe in dit geval) niet waar kunt maken, omdat ze niet overeen komen. Een relatie aangaan is namelijk geen spel van het (constant) meten van deze verwachtingen.
Een relatie is altijd geven en nemen. Een gelukkig leven kan je niet leiden zonder ooit eens concessies te moeten doen. Zou jij een man die maar één kind wilt in plaats van twee (wens van TS?) meteen af moeten schieten als het verder de ideale partner zou zijn waar je de rest van je leven gelukkig mee kan worden? Of wat dacht je van een partner die niet voldoet aan jouw verwachtingspatroon qua uiterlijk, maar wel bereid is zich volledig te schikken naar jouw wensen? Laat je verassen en oordeel niet te snel wanneer iemand iets verteld over zijn wensen of situatie. Een goede klik voel je echt wel aan met iemand, ongeacht of zijn en jouw wensen exact overeen komen.
Los daarvan, leidt het hebben van een kind niet per definitie tot een gelukkig leven. Ik wil ook graag een kind, maar ik heb nóg liever een partner waarmee ik oud en gelukkig kan worden. Als daar kinderen niet bij passen, dan kan ik daarmee leven. Ik denk dat het uiteindelijk te maken heeft met de huidige mindset van TS. Probeer dat iets te temperen en laat je niet leiden door jouw omgeving en wat zij van jou vinden.
[ Bericht 2% gewijzigd door Justinn op 01-03-2016 00:31:44 ]