Af van mijn van jongs af aan meegekregen relatiedrang, tips?

quote:

Op woensdag 17 februari 2016 12:32 schreef Andromache het volgende:
En ik wil een kind als het even kan een broertje of zusje geven.

Dit vind ik altijd zo'n kul.. Je bedoelt je wil zelf meerdere kinderen. Alsof een klein kind überhaupt het besef heeft dat het graag een broer of zus wil en daar rationeel een keuze in kan maken en daar ook echt op zit te wachten. Toen ik klein was was ik me amper bewust van mezelf laat staan dat ik een soort diepgewortelde wens had voor een broertje of zusje..

Ja hier spreek een enig kind maar het is zoals het is en ik vind het prima zo.

En verder, relatiedrang is zo overrated. Laat je kansloze huisvrouwen familie lekker in die waan dat je alleen meetelt als je een relatie hebt. Alsof je zonder dat niet wat voorstelt en geen doel hebt in het leven. Wees trots op je eigen zelfstandigheid en dat je de kans hebt jezelf te ontplooien zonder dat iemand je daar mogelijk in beperkt..

Begint je voornaam met een E?

quote:

Op woensdag 17 februari 2016 13:22 schreef Andromache het volgende:
Ik geef mezelf nog even de tijd. Het komt goed. Leuker worden offline, meer lol, LEVEN, er op uit.

Het boek "Verslaafd van Liefde" van Jan Geurtz is een van de beste boeken die ik ooit gelezen heb en heeft mijn ogen geopend over dit onderwerp, en me de illusie van relatiedrang laten doorzien en doorbreken.
Als je hem wilt hebben, stuur me even een DM.

Je moet eens hogere eisen gaan stellen en niet zo onzeker doen.

Misschien klinkt het raar, maar is het geen optie om wat breder te kijken wat mannen betreft?

Ik bedoel, ik ben 27 jaar, single, en bijvoorbeeld op tinder valt me op dat ik erg veel matches heb met single vrouwen tussen de 27 en ca. 34..

Die beginnen vervolgens een gesprek, waarvan ik vaak zelf al min of meer zenuwachtig word: De torenhoge verwachtingen spatten er van af. Het begint niet meer met een luchtig gesprek over koetjes en kalfjes, nee er wordt meteen een ''checklist'' nagelopen, en ondertussen moet je constant opletten met wat je zegt, want elke uitspraak kan weer een afknapper zijn.

Daarnaast zie ik ook steeds meer (vooral vrouwen) in deze leeftijdsfase die toch een beetje dimmen wat betreft het stellen van 'eisen'. Mijn zus is twee jaar ouder dan ik, en heeft sinds een jaartje een vriend. Ze hebben het goed samen, zijn vertrouwd met elkaar, maar hij is niet echt het type man dat mijn zus altijd voor ogen had ; Hij wijkt af van het ideaalplaatje.

Maar goed, als maar 1 % van alle mannen aan dat ideaalplaatje voldoet, weet je bijna zeker dat het hem niet gaat worden.

quote:

Op zaterdag 20 februari 2016 10:16 schreef DW457 het volgende:

[..]

Dus eigenlijk zeg je dat je maar akkoord moet gaan met minder als je de juiste nog niet tegen bent gekomen? Zo van, eigenlijk vind ik hem naar mwa, maar bij gebrek aan beter...

Sowieso moet je niks natuurlijk.

Maar wat ik bedoel aan te geven, is dat het soms buiten de bewandelde en beoogde paden ook best wel prettig vertoeven is. Soms zelfs boven verwacht.

Als je andere mensen wat sneller een kans geeft, maak je de kans op succes voor jezelf ook groter. Als ik op tinder bijvoorbeeld al zie hoe snel vrouwen hun potentiële date afschrijven, dan snap ik wel waarom je als 30 jarige vrouw nog vrijgezel bent. (Want laten we wel wezen : Als enigszins normaal uitziende vrouw hoef je in principe niet heel lang vrijgezel te blijven)..

Alleen als jij standaard al iedereen onder de 1.90 afwijst terwijl je zelf 1,75 bent, waarom het niet een keer proberen met iemand die 'maar' 5 cm groter is bijvoorbeeld (ik ken types die elke gozer die niet rond de 2 meter is meteen afwijzen zonder na te denken)..

Op tinder had ik laatst ook een gesprek met een meid, tot ik vertelde dat ik bij mijn ouders woonde. Daarna stopte ze met reageren, dag later was ik verwijderd als match. Wat ze niet weet is dat ik nu bij mijn ouders woon omdat mijn appartement begin mei wordt opgeleverd, dat ik over een maand start met een prima baan en dat ik vanaf mijn 18e tot afgelopen december altijd op mijzelf heb gewoond.

Als je al zo snel iemand afschrijft, dan loop je misschien ook snel mensen voorbij die misschien wel goed bij je passen..

quote:

Op zaterdag 20 februari 2016 10:16 schreef DW457 het volgende:

[..]

Dus eigenlijk zeg je dat je maar akkoord moet gaan met minder als je de juiste nog niet tegen bent gekomen? Zo van, eigenlijk vind ik hem naar mwa, maar bij gebrek aan beter...

Sommige mensen denken dat ze heel wat mee kunnen nemen aan de 'onderhandelingstafel', maar stiekem valt dat best wel tegen, dan is er ook weinig te eisen.

Ik vermoed dat mensen aan je kunnen merken dat je hard op zoek bent met als resultaat dat ze afhaken. Ik denk dat je blij moet gaan worden met jezelf, want dan ga je hier (denk ik) heel anders mee om.

Hoe kunnen wij vertellen of jij te hoge of lage eigen stelt? Hier staat nergens dat jij massaal mensen hebt afgewezen of zo? In de tekst staat ook niet dat je te hoge eisen aan jezelf stelt, alleen wel dat je niet echt blij met jezelf bent..

We leven in een samenleving waarin mensen technologisch meer met elkaar verbonden zijn dan ooit te voren en toch lijkt de afstand voor veel mensen zo groot. Dat is best droevig.

Ik herken je frustratie en als ik lees dat je bijvoorbeeld niet de moeite kan nemen om voor jezelf te koken, dan herken ik mezelf daarin. Ik wil je daarom waarschuwen: als je depressieve bui weer overwaait, dan krijg je mogelijk spijt dat je niet beter voor jezelf hebt gezorgd. Doe wat je denkt dat moet doen, ook al werkt je gevoel niet mee.

Ik denk overigens dat je drang helemaal niet vreemd is. De mate waarin je erdoor laat beïnvloeden misschien wel. Veel aspecten van ons 'zijn' en onze samenleving zijn gericht op relaties. Dat, of een grootse carrière, maar dat is niet voor iedereen weggelegd. Het is wel minder geworden nu er minder druk is om kinderen te krijgen, en veel stellen/mensen er ook voor kiezen om geen gezin te stichten, maar je leven delen met iemand is toch wel een soort ultiem levensdoel voor de meeste mensen.

Tegelijkertijd is het denk ik belangrijk om je te realiseren dat dit geen haast heeft. Het laat zich niet forceren. Erger dan alleen blijven is je leven delen met iemand die toch niet goed bij je past. Genoeg slechte huwelijken en relaties waarvan ik me wel eens af vraag of die mensen alleen niet veel gelukkiger zouden zijn.

Dus, waarom die haast? Neem het zoals het komt en deel je leven verder in zoals jij het wil.

quote:

Op zondag 14 februari 2016 21:14 schreef Andromache het volgende:
Ik had dit niet moeten posten. Ik post dit in een depressieve bui. Want ik heb niet eens echt serieus geprobeerd, om eens wat langer achter elkaar te daten. Ik TR mezelf even. Sorry. Kern van het verhaal is wel waar, ik heb een bepaalde overtuiging van huis uit meegekregen, maar ik moet eens ophouden met dit slachtoffergedrag. Wel zo eerlijk, OP laat ik staan, maar ik ga even mijn licht opsteken in FB wat er mogelijk is. Toch bedankt.

Mensen die jou betichten van slachtoffergedrag hebben vaak het empathisch vermogen van een borrelnootje. Of ze herkennen zichzelf in het zogenaamde slachtoffergedrag en vallen jou daarop aan in plaats van zichzelf.

Als het zo makkelijk zou zijn om vervelende en nare gevoelens uit te schakelen, was R&P er niet geweest. Als je psychisch uit balans bent, is des te moeilijker om gedragspatronen te veranderen. Als je de behoefte hebt om in een depressieve te spuien op R&P kan dat gewoon; degenen die zich daaraan ergeren, weten de volgende keer dat R&P niet hun ding is.

Bonuspunten voor zelfreflectie, zouden meer mensen moeten doen! Misschien is dat kopieergedrag het hele probleem, just saying.. Met iemand moeten omgaan omdat je leeg voelt als je je niet kan vullen met andermans ideeën, interesses, identiteit. Hoe kan je een leuk -whatever that means- persoon zijn als je pas gaat leven wanneer er iemand in de buurt is

Er zijn er die voor een Sex & Love Addiction in behandeling gaan, of voor Codependency. Google

Wordt wie jij zou willen daten.

Wie date je liever?

Een man die klaagt over het leven, niet goed voor zichzelf zorgt en liever de hele dag thuis zit?
Of een man die vrolijk is, positieve dingen ziet in plaats van negatieve, zich goed verzorgd en graag nieuwe mensen leert kennen of nieuwe dingen ontdekt?

Ik gok het tweede. Je weet dus wat je te doen staat Hou bovenal van jezelf, je bent een volwaardig mens, net als iedereen. Als je dat inziet, en ziet dat je goed bezig bent, dan zul je zien dat je positiever wordt. Positieve mensen zijn aantrekkelijk (niet alleen voor relaties, ook vriendschappen, niemand nodigt graag iemand uit die altijd loopt te ziften) waardoor je leuke nieuwe mensen leert kennen. Via deze mensen leer je ook weer mensen kennen. En wellicht vind je in die grote kringen wel die ene speciale persoon

Het is lastig, ik kom ook uit een needy verleden, maar ik werk aan mezelf om zo positief mogelijk te leven. Ik heb nu leuke vrienden, leuke dates gehad, en het jaar is net begonnen! Je kunt het!

Als je weer even een mindere bui hebt, ga dan iets doen. Overdenken en negativiteit komen voort uit het niets doen. Wordt mindful. Ga niet stofzuigen met de gedachte "tja. Ik zit hier toch maar alleen, wat maakt het ook uit", maar denk "goh, straks is alles weer fris, misschien nodig ik wel iemand uit vanavond of ga ik iets leuks doen!"

Het is een mindshift, maar wel een hele goede. Nogmaals; JE KAN HET!

Het is lastig maar niet te onmogelijk de patronen van jouw jeugd en de normen en waarden die je hebt meegekregen te doorbreken. Waarom zo graag een relatie? Wat zou er missen als je dat niet zou hebben? Welk gat vulde dat in de thuissituatie bij ouders, broers etc etc

quote:

Op zondag 28 februari 2016 20:45 schreef Andromache het volgende:
Hoppa! Leuk, pa! Als ik vertel over mijn weekend en totaal terloops noem dat ik ben wezen eten bij vrienden, drankje gedronken heb, kraamvisite heb afgelegd: 'Ja, zíj worden wél allemaal moeder, hahahaha!'

Hork van een vent, echt! Zak een eind in de stront. Ik heb snel opgehangen. Hoe durft 'ie?

Zelfs de grootst mogelijke vrijgezel uit een vorig leven is al maanden aan de vriendin. Ik ben gewoon minderwaardig. Ik ben zo leuk, zo mooi, maar een relatie, ho maar. Fuck alles en iedereen. Zo vreselijk teleurgesteld.

Waarom zeg je niet tegen je vader dat je het kwetsend vindt als hij zoiets zegt?

quote:

Op zondag 28 februari 2016 20:58 schreef Andromache het volgende:

[..]

zojuist gedaan per sms, was telefonisch te verbouwereerd. Dit houdt mijn minderwaardigheid in stand, dit telkens vergelijken. Het is een botterik, en contact is nu even niet goed voor mij. Dan liever zulke lieve vrienden als afgelopen weekend bij wie ik altijd welkom ben en die lief voor mij zijn.

Maar waarom lukt 't bij jou niet dan? Als ik je topics lees krijg ik het idee dat jij (net zoals mij misschien) té graag iets wilt en daarmee best plakkerig/claimerig overkomt en dat kan best afschrikken.

Heb je bij je ouders het idee dat ze het verwijtend bedoelen dat je nog geen kinderen hebt en nu ook geen relatie waarmee je kinderen zou willen? Of dat ze je er gewoon op voor jou vervelende manier aan herinneren.
Lukt het je nog een beetje mensen bij je thuis uit te nodigen. Dit helpt bij namelijk wel redelijk goed als stok achter de deur om te gaan koken en de andere actieve dingen te doen in huis. Mensen vinden het meestal leuker als ik dacht.
Sterkte om weer uit deze situatie te komen. Vergeet niet het overkomt andere mensen ook. De actrice Halina Reijn heeft dit probleem ook. Je bent niet de enige. Geniet van de vrienden die om je geven en vertrouwen in je hebben.

quote:

Op zondag 28 februari 2016 21:40 schreef Andromache het volgende:

[..]

Ik kom er te weinig uit, ben te negatief, blijf te veel hangen in teleurstelling en als er dan eens iemand mij versiert (wat best gebeurt als ik er uit kom), dan hecht ik daar te veel waarde aan en vind ik het zo bijzonder 'dat dit wel iets gaat opleveren'. Palmolive-zeepje, zei het toch.

Pa gesmst om dit niet meer te doen. Word er krankjorum van.

Ik snap het niet. Als je word versierd, dan is het toch makkelijk om contactgegevens uit te wisselen? Als je contactgegevens hebt, dan is het toch makkelijk om iets af te spreken? Als hij af wil spreken, dan heb je toch een date? Als je meerdere dates hebt en je pakt hem vol op de mond, dan heb je toch een beginnende relatie? Als een relatie ontstaat, dan heb je toch wat je wil?

Waar gaat het mis?

quote:

Ik ben waarschijnlijk gewoon geen leuk persoon. Ik kook nauwelijks nog omdat ik te veel moeite vind in mijn eentje. Ik heb een beperkt sociaal leven en de mogelijkheden die ik daar wel in heb, ontwijk ik een beetje. Ik steek te weinig moeite in vrienden. Nou ja. Ik ben dus waarschijnlijk overwegend niet leuk.

Spreek je jezelf niet ontzettend tegen? Als je geen leuk persoon bent, dan zou je niemand hebben om mee uit te gaan en al helemaal niet versierd worden.