R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Hallo,
Ik lees al heel lang mee met veel topics hier, maar zonder account. Maar nu heb ik toch echt jullie hulp nodig.
Alvast sorry voor lang verhaal zal proberen kort samen te vatten..
Mijn ex en ik leerden elkaar kennen, het voelde meteen goed en vertrouwd. Hij was nog nooit verliefd geweest (27 jaar) en hij wist eindelijk dit is ze! En ik wist ook dit is hem, na een week een relatie en het was alsof we niet beter wisten. Na een maand kwam ik erachter dat ik zwanger was. Was niet gepland, maar we besloten er samen voor te gaan.
Ik gaf alles op, raakte mijn baan kwijt, gaf mijn huis op en verhuisde 85km verder naar zijn huis, en toen.. toen werd ik doodziek. Vervolgens moest ik me ook voorbereiden om moeder te worden, deze schakelingen vielen me zwaar en ik raakte zachtjes aan depressiever. En reageerde dit op hem af, werd boos, chagerijnig..
Natuurlijk niet altijd, en we hadden super veel mooie momenten, en dagelijks vertelde we hoe gek we op elkaar waren. Hij was er altijd voor me, en hij was en is super lief en deed alles voor me..
Na de bevalling werd het erger, ik gleed steeds meer weg, werd depressiever en kon hem amper liefde geven, terwijl mijn hart overstroomde van liefde voor hem, alleen mijn stomme hoofd wilde/kon niet... Ik gaf bij verschillende hulpinstanties aan dat ik echt hulp nodig had, ik redde het niet meer.. en na een harde ruzie heb ik pillen genomen. Ik wist dat ik zou overleven, maar ook dat ik hulp zou krijgen.. en dat gebeurde gelukkig..
Ik werd geholpen, maar toen ik eindelijk mezelf had gevonden.. kon mijn ex niet meer, hij was op en kapot. Het had hem allemaal teveel pijn gedaan, en omdat ik inmiddels ook weer mezelf was zag ik ook wat ik allemaal had aangericht, en wilde het zo graag goed maken.
2 maanden lang hebben we contact gehouden, gepraat, gedate etc.. maar elke keer kregen we woorden. Hij wilde rust, maar hij wilde me ook niet kwijt, hij houdt van me, en wil ons gezin, maar hij is te gebroken door alles. Ik probeerde hem te steunen, maar de relatiebreuk deed mij teveel pijn om er weer vol voor hem te zijn, en kregen we steeds woorden.
Daarnaast haten zijn ouders mij inmiddels, zij zien mij als puur slecht en egoistisch dat ik dit iedereen heb aangedaan... maar ik kon echt niet anders, en ik neem het mezelf nu ook zo ontzettend kwalijk.
We hebben nu donderdag besloten het definitief te stoppen, eind gesprek gehad waar weer uit blijkt dat we echt van elkaar houden, en allebei kapot zijn hiervan. Maar dat het nu niet werkt, maar hij wil me geen hoop geven. Dus hij zegt steeds dat hij niks uitsluit, maar dat ik verder moet.
Ik doe mijn best maar ik kan alleen maar huilen, ik laat hem nu volledig met rust, stuur niks meer, hebben geen contact. Maar 2 x per week moeten we elkaar zien om ons zoontje over te geven.. Ik ben kapot gebroken, hij is nog steeds de ware en hij is echt geweldig.. Maar ik wil hem zo graag terug, ik wil zo graag mijn gezin.. Ik had zoveel moois en ik heb het allemaal verpest.
Is er nog hoop voor ons, nu ik hem helemaal alleen laat, hem tot rust laat komen. Is er een kans dat hij ons ook gaat missen, en we het uit kunnen werken als gezin? Ons zoontje is een half jaartje oud
Ik lees al heel lang mee met veel topics hier, maar zonder account. Maar nu heb ik toch echt jullie hulp nodig.
Alvast sorry voor lang verhaal zal proberen kort samen te vatten..
Mijn ex en ik leerden elkaar kennen, het voelde meteen goed en vertrouwd. Hij was nog nooit verliefd geweest (27 jaar) en hij wist eindelijk dit is ze! En ik wist ook dit is hem, na een week een relatie en het was alsof we niet beter wisten. Na een maand kwam ik erachter dat ik zwanger was. Was niet gepland, maar we besloten er samen voor te gaan.
Ik gaf alles op, raakte mijn baan kwijt, gaf mijn huis op en verhuisde 85km verder naar zijn huis, en toen.. toen werd ik doodziek. Vervolgens moest ik me ook voorbereiden om moeder te worden, deze schakelingen vielen me zwaar en ik raakte zachtjes aan depressiever. En reageerde dit op hem af, werd boos, chagerijnig..
Natuurlijk niet altijd, en we hadden super veel mooie momenten, en dagelijks vertelde we hoe gek we op elkaar waren. Hij was er altijd voor me, en hij was en is super lief en deed alles voor me..
Na de bevalling werd het erger, ik gleed steeds meer weg, werd depressiever en kon hem amper liefde geven, terwijl mijn hart overstroomde van liefde voor hem, alleen mijn stomme hoofd wilde/kon niet... Ik gaf bij verschillende hulpinstanties aan dat ik echt hulp nodig had, ik redde het niet meer.. en na een harde ruzie heb ik pillen genomen. Ik wist dat ik zou overleven, maar ook dat ik hulp zou krijgen.. en dat gebeurde gelukkig..
Ik werd geholpen, maar toen ik eindelijk mezelf had gevonden.. kon mijn ex niet meer, hij was op en kapot. Het had hem allemaal teveel pijn gedaan, en omdat ik inmiddels ook weer mezelf was zag ik ook wat ik allemaal had aangericht, en wilde het zo graag goed maken.
2 maanden lang hebben we contact gehouden, gepraat, gedate etc.. maar elke keer kregen we woorden. Hij wilde rust, maar hij wilde me ook niet kwijt, hij houdt van me, en wil ons gezin, maar hij is te gebroken door alles. Ik probeerde hem te steunen, maar de relatiebreuk deed mij teveel pijn om er weer vol voor hem te zijn, en kregen we steeds woorden.
Daarnaast haten zijn ouders mij inmiddels, zij zien mij als puur slecht en egoistisch dat ik dit iedereen heb aangedaan... maar ik kon echt niet anders, en ik neem het mezelf nu ook zo ontzettend kwalijk.
We hebben nu donderdag besloten het definitief te stoppen, eind gesprek gehad waar weer uit blijkt dat we echt van elkaar houden, en allebei kapot zijn hiervan. Maar dat het nu niet werkt, maar hij wil me geen hoop geven. Dus hij zegt steeds dat hij niks uitsluit, maar dat ik verder moet.
Ik doe mijn best maar ik kan alleen maar huilen, ik laat hem nu volledig met rust, stuur niks meer, hebben geen contact. Maar 2 x per week moeten we elkaar zien om ons zoontje over te geven.. Ik ben kapot gebroken, hij is nog steeds de ware en hij is echt geweldig.. Maar ik wil hem zo graag terug, ik wil zo graag mijn gezin.. Ik had zoveel moois en ik heb het allemaal verpest.
Is er nog hoop voor ons, nu ik hem helemaal alleen laat, hem tot rust laat komen. Is er een kans dat hij ons ook gaat missen, en we het uit kunnen werken als gezin? Ons zoontje is een half jaartje oud
Heftig verhaal. Sowieso een knuffel van mij!
Student, 21 jaar, interesses: gezondheidszorg, reizen en crowdfunding. Tevens zeer gelukkig in de liefde! ❤️
Ja.quote:Is er een kans dat hij ons ook gaat missen, en we het uit kunnen werken als gezin?
UI Made bij VanilleKwark.
Aansteller en aandachtzoeker 
hoe oud ben je als ik vragen mag? Je komt over een als een naiïef iemand van 16 die perrongeluk zwanger is geraakt en doet alsof het het einde van de wereld is.
Pillen slikken terwijl je een kleine hebt en daarmee om hulp schreeuwen.... tsssss
Ik kan je bij deze zeggen: er zijn ergere dingen en er zal nog meer in je leven op je pad komen wat niet leuk is.
Ik geef zijn ouders groot gelijk. Just my 2 cents. Ik adviseer je om een afspraak met een psychiater te maken en er voor te gaan en dan bedoel ik niet omdat ik denk dat je misschien gestoord bent maar om alles op een rijtje te krijgen en na te gaan wat goed voor je is en wat niet. Richt je op de opvoeding van je zoontje.
hoe oud ben je als ik vragen mag? Je komt over een als een naiïef iemand van 16 die perrongeluk zwanger is geraakt en doet alsof het het einde van de wereld is.Pillen slikken terwijl je een kleine hebt en daarmee om hulp schreeuwen.... tsssss
Ik kan je bij deze zeggen: er zijn ergere dingen en er zal nog meer in je leven op je pad komen wat niet leuk is.
Ik geef zijn ouders groot gelijk. Just my 2 cents. Ik adviseer je om een afspraak met een psychiater te maken en er voor te gaan en dan bedoel ik niet omdat ik denk dat je misschien gestoord bent maar om alles op een rijtje te krijgen en na te gaan wat goed voor je is en wat niet. Richt je op de opvoeding van je zoontje.
Uit de OP verneem ik dat ze dat wilde, maar totdat ze die pillen nam geweigerd werd. Inmiddels lijkt ze reeds uit behandeling te zijn en geeft ze ook zelf aan dat het een domme actie was en dat ze er spijt van heeft.quote:Op zaterdag 30 januari 2016 13:58 schreef utopie het volgende:
Ik adviseer je om een afspraak met een psychiater te maken en er voor te gaan
Ik ben 24, en ik kon helaas niet anders.. ik heb 2 maanden gesmeekt om hulp bij verschillende hulpinstanties, psychologen etc. en geen van alle deed iets, ja 1 afspraak per 2 weken, terwijl ik mezelf dieper en dieper voelde gaan.. ik werd bang van mezelf.
Ik ben opgenomen in een psychiatrische kliniek na de poging, en daar is vastgesteld dat ik teveel moeite had met het voorbereiden op moederschap en alle schakelingen. Daarnaast heb ik na de bevalling een postnatale depressie gekregen.. door die opname ben ik daaruit gekomen, en ben ik mezelf weer geworden.
Het was inderdaad niet de bedoeling om zwanger te worden, maar we hadden de financiele middelen en ik heb een chronische ziekte waardoor ik al moeite zou hebben gehad met zwanger worden.. het was dus ook echt een verassing dat na 1 x ik meteen zwanger was. Het was niet gepland nee, en het was een foutje.. maar ik hou zielsveel van mijn zoontje en heb mijn verantwoordelijkheid genomen, en dat doe ik nog steeds.
Ook krijg ik nog steeds hulp, omdat ik niet terug wil vallen, dus iedere week bezoek ik nog steeds een psycholoog...
Ik ben opgenomen in een psychiatrische kliniek na de poging, en daar is vastgesteld dat ik teveel moeite had met het voorbereiden op moederschap en alle schakelingen. Daarnaast heb ik na de bevalling een postnatale depressie gekregen.. door die opname ben ik daaruit gekomen, en ben ik mezelf weer geworden.
Het was inderdaad niet de bedoeling om zwanger te worden, maar we hadden de financiele middelen en ik heb een chronische ziekte waardoor ik al moeite zou hebben gehad met zwanger worden.. het was dus ook echt een verassing dat na 1 x ik meteen zwanger was. Het was niet gepland nee, en het was een foutje.. maar ik hou zielsveel van mijn zoontje en heb mijn verantwoordelijkheid genomen, en dat doe ik nog steeds.
Ook krijg ik nog steeds hulp, omdat ik niet terug wil vallen, dus iedere week bezoek ik nog steeds een psycholoog...
Hoe oud ben je zelf dan?quote:
Dan ben ik benieuwd wat voor ellende jij allemaal hebt meegemaakt.quote:je komt over een als een naiïef iemand van 16 die perrongeluk zwanger is geraakt en doet alsof het het einde van de wereld is.
UI Made bij VanilleKwark.
Ik kan me je vriend goed voorstellen. Helemaal als het een zorgzaam type is die van je houdt, kan je heel lang heel veel ellende van de ander erbij hebben. Helemaal als het veroorzaakt wordt door een depressie en je het je vriendin niet volledig aan kan rekenen. Totdat het op een gegeven moment breekt en het gewoon niet langer gaat.
Je hebt geprobeerd om het een nieuwe start te geven, maar je zal toch moeten accepteren dat het over is. Hij zal nooit helemaal uit je leven verdwijnen, dus wellicht dat je toch weer een goede relatie met hem op kan bouwen (geen liefdesrelatie).
Veel sterkte ermee, pas op dat je niet weer wegglijdt. Neem contact op met een psycholoog zodra je weer depressieve klachten krijgt. Je belangrijkste verantwoordelijkheid nu is je kind, waarvoor dit hele gebeuren ook bepaald niet goed is!
Je hebt geprobeerd om het een nieuwe start te geven, maar je zal toch moeten accepteren dat het over is. Hij zal nooit helemaal uit je leven verdwijnen, dus wellicht dat je toch weer een goede relatie met hem op kan bouwen (geen liefdesrelatie).
Veel sterkte ermee, pas op dat je niet weer wegglijdt. Neem contact op met een psycholoog zodra je weer depressieve klachten krijgt. Je belangrijkste verantwoordelijkheid nu is je kind, waarvoor dit hele gebeuren ook bepaald niet goed is!
Ik ben bijna 25.quote:Op zaterdag 30 januari 2016 14:04 schreef RingBewoner het volgende:
[..]
Hoe oud ben je zelf dan?
[..]
Dan ben ik benieuwd wat voor ellende jij allemaal hebt meegemaakt.
Ik heb een vader die zelfmoordpogingen heeft gedaan door ook pillen te slikken. Ook ouders die gingen scheiden en dit terwijl ik 14 was. Ik zat in de bloei van mijn leven en moest mij op school focussen. Hoe dan ook heb ik alles op alles gezet om er toch wat van te maken. Ja, ik hem geen contact meer met hem, en ja door zijn acties is het een egoistische klootzak die alleen aan zichzelf dacht toentertijd. Dit is wat ziekenhuisbroeders heb ook zeiden. Daarnaast ben ik op 16 jarige leeftijd op mijzelf gaan wonen en sindsdien alles zelf gaan regelen. Contact met familie heb ik niet/nauwelijks.
En dan nog kan jij je eigen problemen niet vergelijken met die van een ander.quote:Op zaterdag 30 januari 2016 14:06 schreef utopie het volgende:
[..]
Ik heb een vader die zelfmoordpogingen heeft gedaan door ook pillen te slikken. Ook ouders die gingen scheiden en dit terwijl ik 14 was. Ik zat in de bloei van mijn leven en moest mij op school focussen. Hoe dan ook heb ik alles op alles gezet om er toch wat van te maken. Ja, ik hem geen contact meer met hem, en ja door zijn acties is het een egoistische klootzak die alleen aan zichzelf dacht toentertijd. Dit is wat ziekenhuisbroeders heb ook zeiden.
UI Made bij VanilleKwark.
Hoop doet leven. Ik ben echter realistisch en denk niet dat dit nog gaat lukken.quote:
[..]
Hoop is een mooi ding hè, zelfs al is ze net zo waarschijnlijk vals.
UI Made bij VanilleKwark.
quote:
[..]
En dan nog kan jij je eigen problemen niet vergelijken met die van een ander.
Ik gaf mijn mening dat pillen slikken egoistisch is en dat als je een kind hebt dat je je op zijn/haar opvoeding moet focussen, omdat het kind er niet de dupe van mag worden.
Dat de relatie stuk is is niet zo raar, je bent van partners ineens naar patient en verzorgende gegaan, daar gaat het grootste deel van de relaties op stuk.
Ik zou zeggen werk eerst aan jezelf en daarna kun je altijd nog kijken wat er mogelijk is.
Ik zou zeggen werk eerst aan jezelf en daarna kun je altijd nog kijken wat er mogelijk is.
Als de - gekwetste - emoties bij jullie beiden zo hoog zitten is rust en elkaar ruimte geven het beste wat je kunt doen.
Die 2x per week is prima dan. Het advies wat ik daarbij wil geven is dan niet geforceerd alsnog te willen gaan praten. Jullie zijn beiden nog aan het verwerken. Dat maakt jullie nog te defensief naar elkaar.
Die 2x per week is prima dan. Het advies wat ik daarbij wil geven is dan niet geforceerd alsnog te willen gaan praten. Jullie zijn beiden nog aan het verwerken. Dat maakt jullie nog te defensief naar elkaar.
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Ik ben te emotioneel om te reageren, maar ik heb mijn portie verdriet en pijn ook al gehad in mijn verleden helaas. En eindelijk had ik het gevoel het geluk gevonden te hebben, ondanks dat ik onverwachts zwanger was, was het met mijn grote liefde.. en dat werd tijdens de relatie alleen maar duidelijker dat hij mijn grote liefde was, en ik was ook altijd de zijne.. en nog steeds ( zegt hij)
Is het echt zo hopeloos? Kunnen we dan echt niet meer een gezin zijn, ik probeerde op dagen dat ik minder depressief was altijd enorm mijn liefde te tonen, heb echt heel veel voor hem gedaan, en dat ziet hij ook. Daarbij was ik niet zwaar depressief, dus het waren vooral kleine ruzies waar hij bang voor was.
Is ons gezinnetje dan echt ten einde... ik weet niet eens hoe het voelt om een echt gezinnetje te zijn..
Is het echt zo hopeloos? Kunnen we dan echt niet meer een gezin zijn, ik probeerde op dagen dat ik minder depressief was altijd enorm mijn liefde te tonen, heb echt heel veel voor hem gedaan, en dat ziet hij ook. Daarbij was ik niet zwaar depressief, dus het waren vooral kleine ruzies waar hij bang voor was.
Is ons gezinnetje dan echt ten einde... ik weet niet eens hoe het voelt om een echt gezinnetje te zijn..
Zoals je het omschrijft wel. Wij kennen hem natuurlijk niet dus zekerheid kunnen we je niet geven.quote:
UI Made bij VanilleKwark.
(in brede zin)
Ik snap niet hoe je daar hoop mee geeftquote:
Ik wil TS geen hoop geven, maar die relatie komt niet meer goed
.
UI Made bij VanilleKwark.
Misschien kun je het vanuit zijn perspectief zien dat hij nu hulp krijgt in de vorm van dat jullie uit elkaar zijn. Om even afstand te kunnen en alle shit te kunnen verwerken enzo, soort van achterstallig onderhoud.quote:
Na de bevalling werd het erger, ik gleed steeds meer weg, werd depressiever en kon hem amper liefde geven, terwijl mijn hart overstroomde van liefde voor hem, alleen mijn stomme hoofd wilde/kon niet... Ik gaf bij verschillende hulpinstanties aan dat ik echt hulp nodig had, ik redde het niet meer.. en na een harde ruzie heb ik pillen genomen. Ik wist dat ik zou overleven, maar ook dat ik hulp zou krijgen.. en dat gebeurde gelukkig..
Dat inzicht is fijn, maar zoals hij jou niet kon fixen toen kan jij het nu ook niet voor hem nu goedmaken vermoedelijk..quote:Ik werd geholpen, maar toen ik eindelijk mezelf had gevonden.. kon mijn ex niet meer, hij was op en kapot. Het had hem allemaal teveel pijn gedaan, en omdat ik inmiddels ook weer mezelf was zag ik ook wat ik allemaal had aangericht, en wilde het zo graag goed maken.
Misschien was deze vorm van afstand voor jullie onvoldoende om uit een bepaald patroon te komen wat jullie beide triggert tot ruziemaken. Omdat het onverwerkte oude zeer weer opengereten wordt enzo..quote:2 maanden lang hebben we contact gehouden, gepraat, gedate etc.. maar elke keer kregen we woorden. Hij wilde rust, maar hij wilde me ook niet kwijt, hij houdt van me, en wil ons gezin, maar hij is te gebroken door alles. Ik probeerde hem te steunen, maar de relatiebreuk deed mij teveel pijn om er weer vol voor hem te zijn, en kregen we steeds woorden.
Ook al had je wel anders kunnen doen, het is nu eenmaal zo gelopen en dat zal iedereen in deze situatie toch min of meer moeten gaan accepteren. Het verleden kan niet meer veranderd worden, wel het heden.quote:Daarnaast haten zijn ouders mij inmiddels, zij zien mij als puur slecht en egoistisch dat ik dit iedereen heb aangedaan... maar ik kon echt niet anders, en ik neem het mezelf nu ook zo ontzettend kwalijk.
Zo blijkt maar weer eens dat liefde echt niet altijd genoeg is om een relatie goed draaiende te kunnen houden. Soms is liefde ook elkaar loslaten. Ik denk dat hij heel verstandig is om te zeggen dat hij geen toezeggingen kan doen en dat jij verder moet. Je hebt eerder denk ik veel aan hem gehangen en als je dat nu door blijft zetten, blijf je hangen in het verleden en krijgt hij geen rust.quote:We hebben nu donderdag besloten het definitief te stoppen, eind gesprek gehad waar weer uit blijkt dat we echt van elkaar houden, en allebei kapot zijn hiervan. Maar dat het nu niet werkt, maar hij wil me geen hoop geven. Dus hij zegt steeds dat hij niks uitsluit, maar dat ik verder moet.
Verpest het dan niet verder en denk verder dan alleen wat jij wil en nodig hebt. Het is logisch om iets goeds niet kwijt te willen raken, maar als je een relatie wil kan het moeilijk alleen jouw feestje zijn. Gun hem ook wat hij wil en denk ik nu echt even hard nodig heeft. Laat hem ook zijn wonden likken en focus op jullie kind.quote:Ik doe mijn best maar ik kan alleen maar huilen, ik laat hem nu volledig met rust, stuur niks meer, hebben geen contact. Maar 2 x per week moeten we elkaar zien om ons zoontje over te geven.. Ik ben kapot gebroken, hij is nog steeds de ware en hij is echt geweldig.. Maar ik wil hem zo graag terug, ik wil zo graag mijn gezin.. Ik had zoveel moois en ik heb het allemaal verpest.
Only time will tell, maar je moet hem sowieso zijn boordnodige rust gunnen omdat hij dat nodig heeft en niet omdat jij weer een gezin wil worden.quote:Is er nog hoop voor ons, nu ik hem helemaal alleen laat, hem tot rust laat komen.
Wil je met droge ogen beweren dat hij jullie nu niet mist? Dat hij door alle shit heen aan je zijde is gebleven en nu vrolijk verder gaat zonder jullie te missen? Dat hij het niet erg vindt om zijn gezin te missen? Dat als hij jullie maar genoeg mist, de problemen wel opgelost zouden kunnen worden?quote:Is er een kans dat hij ons ook gaat missen, en we het uit kunnen werken als gezin?
Ik hoop voor jou dat je dit in je emoties zo niet bedoelt hebt, want het komt echt heel nasty over dat je überhaupt zo zou kunnen denken over die zo geweldige ware van je zoals die je hierboven beschrijft en geeft een beetje egocentrisch beeld om eerlijk te zijn..
Des te meer reden dat jij niet alleen in je verdriet blijft hangen. Niet omdat het er niet mag zijn, maar omdat het niet het enige is wat er nu gaande is. Zorg voor jezelf, desnoods met hulp van een psych ter verwerking van dit alles en zorg dat je de best mogelijk mama kan zijn voor jullie zoontje.quote:Ons zoontje is een half jaartje oud
Sterkte!
Hij zei afgelopen week nog inderdaad van ik hou van je, en ik wil een gezin samen.. dat weet je. Maar mijn angsten en twijfels zijn er ook, en we hebben het ook heel fijn, maar die zijn ook niet weg..
Hij is bang dat we weer terug vervallen in hetzelfde, terwijl dat ik weet dat ik weer juist helemaal mezelf ben ( buiten het liefdesverdriet om)..
Als hij zegt dat hij van me houdt, zegtie ook dat hij het niet volledig kan doen, door die angsten en twijfels..
Ik wil die angsten en twijfels juist verwerken, en er samen tegenaan gaan. Maar ik begrijp ook dat hij het niet kan, en tijd voor zichzelf nodig heeft.
Maar hij is bang dat als hij uitspreekt dat het eventueel goed kan komen met tijd, dat hij me weer heel veel pijn gaat doen als het toch niet gaat lukken, daarom geeft hij ook aan dat ik door moet, en verder moet met mijn leven..
Maar ik heb gekozen voor een gezinnetje met hem, en ik hou nog zoveel van hem.. Ik zweef nu zoveel tussen hoop en verdriet... mijn zoontje is het weekend daar, kan ik morgen pas ophalen.. sinds hij weg is lig ik alleen maar in bed...
Hij is bang dat we weer terug vervallen in hetzelfde, terwijl dat ik weet dat ik weer juist helemaal mezelf ben ( buiten het liefdesverdriet om)..
Als hij zegt dat hij van me houdt, zegtie ook dat hij het niet volledig kan doen, door die angsten en twijfels..
Ik wil die angsten en twijfels juist verwerken, en er samen tegenaan gaan. Maar ik begrijp ook dat hij het niet kan, en tijd voor zichzelf nodig heeft.
Maar hij is bang dat als hij uitspreekt dat het eventueel goed kan komen met tijd, dat hij me weer heel veel pijn gaat doen als het toch niet gaat lukken, daarom geeft hij ook aan dat ik door moet, en verder moet met mijn leven..
Maar ik heb gekozen voor een gezinnetje met hem, en ik hou nog zoveel van hem.. Ik zweef nu zoveel tussen hoop en verdriet... mijn zoontje is het weekend daar, kan ik morgen pas ophalen.. sinds hij weg is lig ik alleen maar in bed...
Ik weet dat hij ons mist, en ons gezinnetje en dat hij niet vrolijk doorgaat en pijn heeft, dus nee zo bedoel ik het niet.
Ik bedoel er alleen mee te zeggen, dat hij het door afstand en tijd goed zal kunnen relativeren, net als ik in mijn opname heb kunnen doen. En dat hij zijn angsten en twijfels kan verslaan met de gevoelens voor mij, en het feit dat we een gezinnetje zijn (waren).. en dat we er dan samen voor kunnen gaan.
Ik bedoel er alleen mee te zeggen, dat hij het door afstand en tijd goed zal kunnen relativeren, net als ik in mijn opname heb kunnen doen. En dat hij zijn angsten en twijfels kan verslaan met de gevoelens voor mij, en het feit dat we een gezinnetje zijn (waren).. en dat we er dan samen voor kunnen gaan.
Je kan geen rechten ontlenen aan die titel van grote liefde.quote:
Ik ben te emotioneel om te reageren, maar ik heb mijn portie verdriet en pijn ook al gehad in mijn verleden helaas. En eindelijk had ik het gevoel het geluk gevonden te hebben, ondanks dat ik onverwachts zwanger was, was het met mijn grote liefde.. en dat werd tijdens de relatie alleen maar duidelijker dat hij mijn grote liefde was, en ik was ook altijd de zijne.. en nog steeds ( zegt hij)
Het gaat nu even niet om jouw liefde voor hem, het gaat erom dat hij tijd en rust krijgt om die emotionele achtbaan eens wat te kunnen verwerken. Kun je van alles bij gaan halen over wat jij allemaal mankeerde en nu voelt, maar dan leg je juist de nadruk op hoe hij in deze positie gekomen is. Door jou voorop te stellen en te weinig aan zichzelf te denken.quote:Is het echt zo hopeloos? Kunnen we dan echt niet meer een gezin zijn, ik probeerde op dagen dat ik minder depressief was altijd enorm mijn liefde te tonen, heb echt heel veel voor hem gedaan, en dat ziet hij ook. Daarbij was ik niet zwaar depressief, dus het waren vooral kleine ruzies waar hij bang voor was.
Zolang jij in die ik-modus blijft hangen, ga je daar ook niet zo snel achter komen..quote:Is ons gezinnetje dan echt ten einde... ik weet niet eens hoe het voelt om een echt gezinnetje te zijn..
Ja dit laat wel zien dat je op de goede weg gaat, de hele dag in bed stinken, kom op eruit, je huisje doen, spullen klaar zetten, dingen opruimen, om mij ga je een grote pan saus maken en vries je dat deels in maar laat zien dat je weer sterk genoeg voor het leven bentquote:
. Ik zweef nu zoveel tussen hoop en verdriet... mijn zoontje is het weekend daar, kan ik morgen pas ophalen.. sinds hij weg is lig ik alleen maar in bed...
Omdat je het probleem bagateliseert door te stellen dat als jij maar weer normaal doet, alles ineens wel weer kan werken. Daarmee ga je voorbij aan wat er bij hem speelt en dan ligt er weer de nadruk op hetgeen wat jullie juist opgebroken lijkt te hebben..quote:
Hij zei afgelopen week nog inderdaad van ik hou van je, en ik wil een gezin samen.. dat weet je. Maar mijn angsten en twijfels zijn er ook, en we hebben het ook heel fijn, maar die zijn ook niet weg..
Hij is bang dat we weer terug vervallen in hetzelfde, terwijl dat ik weet dat ik weer juist helemaal mezelf ben ( buiten het liefdesverdriet om)..
En ook omdat jij niet afhankelijk moet blijven van hem, omdat dat funest is voor een relatie in het algemeen en voor zijn rust in het bijzonder.quote:Als hij zegt dat hij van me houdt, zegtie ook dat hij het niet volledig kan doen, door die angsten en twijfels..
Ik wil die angsten en twijfels juist verwerken, en er samen tegenaan gaan. Maar ik begrijp ook dat hij het niet kan, en tijd voor zichzelf nodig heeft.
Maar hij is bang dat als hij uitspreekt dat het eventueel goed kan komen met tijd, dat hij me weer heel veel pijn gaat doen als het toch niet gaat lukken, daarom geeft hij ook aan dat ik door moet, en verder moet met mijn leven..
Bel een vriendin en ga wandelen. Trakteer je jezelf op warme chocolade met slagroom en bedenk dagelijks vijf dingen waar je wel blij en dankbaar voor bent.quote:Maar ik heb gekozen voor een gezinnetje met hem, en ik hou nog zoveel van hem.. Ik zweef nu zoveel tussen hoop en verdriet... mijn zoontje is het weekend daar, kan ik morgen pas ophalen.. sinds hij weg is lig ik alleen maar in bed...
Misschien, maar in de tussentijd hou je dat tegen als jij niet jouw shit bij elkaar pakt en doorgaat.quote:
Ik weet dat hij ons mist, en ons gezinnetje en dat hij niet vrolijk doorgaat en pijn heeft, dus nee zo bedoel ik het niet.
Ik bedoel er alleen mee te zeggen, dat hij het door afstand en tijd goed zal kunnen relativeren, net als ik in mijn opname heb kunnen doen. En dat hij zijn angsten en twijfels kan verslaan met de gevoelens voor mij, en het feit dat we een gezinnetje zijn (waren).. en dat we er dan samen voor kunnen gaan.
Ik heb nog geen eigen huis helaas, ik zit op een klein kamertje bij mijn moeder.. en dat mijn zoontje weg is, en ik alleen hier in een appartementje van mijn moeder weer zit, dat komt gewoon ontzettend hard binnen.
Ik neem mezelf het kwalijk, ik had echt alles en heb het allemaal verpest. En ik wilde het zo graag goed maken,en hij wilde het ook.. volgens hem waren we ook echt babystapjes aan het maken met het opnieuw daten afgelopen weken.. het ging weer iets meer de goede kant op bij hem zei die, alleen toen werd ik genekt door de onzekerheid..
Het is niet alleen ik ik ik, maar ik nou eenmaal niet voor hem praten helaas... 2 maanden lang heeft hij ook aangegeven niet te weten wat werkt, en niet weten hoe of wat we het moeten aanpakken maar dat hij wel wil.. Dus ik heb nu besloten het definitief te maken, zodat hij juist zijn rust en afstand en tijd heeft om alles te verwerken, en of dat hij rust kan vinden met het leven zoals het nu is. Als het aan mij lag had ik no steeds voor hem gevochten en contact gezocht en gedate etc. maar ik merkte gewoon dat ik hem daarmee geen ruimte gaf voor verwerking..
Ik ben wel beter, en kan het leven aan.. maar de weekenden zonder mijn zoontje, hakken er gewoon hard in. Ordinair vers liefdesverdriet, en zoals ik zei ik heb nog steeds hulp.. dus ik zorg ook dat ik een geweldige mama kan gaan worden, want ja... dat vind ik mezelf nu helaas ook niet, ook al probeer wel geweldige dagen te maken met mijn zoontje als hij er is.
Ik neem mezelf het kwalijk, ik had echt alles en heb het allemaal verpest. En ik wilde het zo graag goed maken,en hij wilde het ook.. volgens hem waren we ook echt babystapjes aan het maken met het opnieuw daten afgelopen weken.. het ging weer iets meer de goede kant op bij hem zei die, alleen toen werd ik genekt door de onzekerheid..
Het is niet alleen ik ik ik, maar ik nou eenmaal niet voor hem praten helaas... 2 maanden lang heeft hij ook aangegeven niet te weten wat werkt, en niet weten hoe of wat we het moeten aanpakken maar dat hij wel wil.. Dus ik heb nu besloten het definitief te maken, zodat hij juist zijn rust en afstand en tijd heeft om alles te verwerken, en of dat hij rust kan vinden met het leven zoals het nu is. Als het aan mij lag had ik no steeds voor hem gevochten en contact gezocht en gedate etc. maar ik merkte gewoon dat ik hem daarmee geen ruimte gaf voor verwerking..
Ik ben wel beter, en kan het leven aan.. maar de weekenden zonder mijn zoontje, hakken er gewoon hard in. Ordinair vers liefdesverdriet, en zoals ik zei ik heb nog steeds hulp.. dus ik zorg ook dat ik een geweldige mama kan gaan worden, want ja... dat vind ik mezelf nu helaas ook niet, ook al probeer wel geweldige dagen te maken met mijn zoontje als hij er is.
Ik bagataliseer het probleem totaal niet, we hebben juist uren gesprekken gehad erover.. en ik heb alles uitgelegd hoe dingen bij mij gingen, en uren gepraat over zijn angsten en twijfel.. naar hem geluisterd en geprobeerd te steunen..
Sorry als ik bot, of boos over kom.. ik ben gewoon alleen ontzettend verdrietig dat dit nu zo is. En ik geen gezin meer heb. Ik kan dat nog niet verkroppen, heb het er erg moeilijk mee..
Het is helaas niet zo simpel als een schop onder mijn hol en door gaan.. het gaat dit keer helaas veel dieper..
Sorry als ik bot, of boos over kom.. ik ben gewoon alleen ontzettend verdrietig dat dit nu zo is. En ik geen gezin meer heb. Ik kan dat nog niet verkroppen, heb het er erg moeilijk mee..
Het is helaas niet zo simpel als een schop onder mijn hol en door gaan.. het gaat dit keer helaas veel dieper..
Nou blijkbaar niet, je ligt gewoon in bed, hey de wereld gaat gewoon door, dus solliciteren, kijken naar een baan, kijken naar woonruimte, dingen weer opbouwen is nu veel belangrijker dan in bed liggen.
En ja dat is moeilijk, en ja je zal jezelf een schop onder de kont moeten geven en de hele tijd praten? Wat heeft dat voor zin, je bent geen vertegenwoordiger die zichzelf moet verkopen, sommige producten verkopen zichzelf door de functie ervan te laten zien en als jij nou eens laat zien dat je druk bezig bent met je leven op rails te krijgen inplaats van constant dat praten. Hij heeft je inmiddels wel gehoord hoor!
En ja dat is moeilijk, en ja je zal jezelf een schop onder de kont moeten geven en de hele tijd praten? Wat heeft dat voor zin, je bent geen vertegenwoordiger die zichzelf moet verkopen, sommige producten verkopen zichzelf door de functie ervan te laten zien en als jij nou eens laat zien dat je druk bezig bent met je leven op rails te krijgen inplaats van constant dat praten. Hij heeft je inmiddels wel gehoord hoor!
Begrijpelijk. Hij zal het ook best confronterend hebben in een huis zonder jou.quote:
Ik heb nog geen eigen huis helaas, ik zit op een klein kamertje bij mijn moeder.. en dat mijn zoontje weg is, en ik alleen hier in een appartementje van mijn moeder weer zit, dat komt gewoon ontzettend hard binnen.
Als je echt alles verpest had, dan was het allemaal wat anders gelopen. Dan had ie je al veel eerder op straat geschopt en zou hij ook niet rekening houden met jouw gevoelens en alles.quote:Ik neem mezelf het kwalijk, ik had echt alles en heb het allemaal verpest. En ik wilde het zo graag goed maken,en hij wilde het ook.. volgens hem waren we ook echt babystapjes aan het maken met het opnieuw daten afgelopen weken.. het ging weer iets meer de goede kant op bij hem zei die, alleen toen werd ik genekt door de onzekerheid..
Niet alleen jij bent genekt, werk aan die onzekerheid.
Je hoeft ook niet voor hem te praten, maar die ik-modus lijkt me wel een onderdeel van het probleem en misschien wel iets om een beetje op te letten. Jij bent niet de enige last heeft gehad, dat kun je misschien wat meer door laten komen in je woorden door niet steeds daarin te vervallen. Ook daarmee kun je een ander wat meer ruimte laten voelen, dat ook hun emoties er mogen zijn enzo.quote:Het is niet alleen ik ik ik, maar ik nou eenmaal niet voor hem praten helaas...
Zoals jij nu zeg maar..quote:2 maanden lang heeft hij ook aangegeven niet te weten wat werkt, en niet weten hoe of wat we het moeten aanpakken maar dat hij wel wil..
Goede beslissing, topquote:Dus ik heb nu besloten het definitief te maken, zodat hij juist zijn rust en afstand en tijd heeft om alles te verwerken, en of dat hij rust kan vinden met het leven zoals het nu is.
Misschien kun je je idee van vechten wat bij stellen, want je geeft hem wat hij nodig heeft. Dat is ook een vorm van vechten.quote:Als het aan mij lag had ik no steeds voor hem gevochten en contact gezocht en gedate etc. maar ik merkte gewoon dat ik hem daarmee geen ruimte gaf voor verwerking..
Laat dat dan zien en ga niet in bed blijven liggen als een mokkende puber. Niet omdat je verdriet er niet mag zijn, maar omdat je de kracht hebt om het aan te kunnen.quote:Ik ben wel beter, en kan het leven aan..
Je geeft je zoontje het beste voorbeeld door alle dagen voor jezelf zo geweldig mogelijk te maken. Omdat je dat waard bent en je die geweldigheid niet van of voor een ander af moet laten hangen.quote:maar de weekenden zonder mijn zoontje, hakken er gewoon hard in. Ordinair vers liefdesverdriet, en zoals ik zei ik heb nog steeds hulp.. dus ik zorg ook dat ik een geweldige mama kan gaan worden, want ja... dat vind ik mezelf nu helaas ook niet, ook al probeer wel geweldige dagen te maken met mijn zoontje als hij er is.
Ik reageer op hoe je dingen verwoord, zoals dingen overkomen.quote:
Ik bagataliseer het probleem totaal niet, we hebben juist uren gesprekken gehad erover.. en ik heb alles uitgelegd hoe dingen bij mij gingen, en uren gepraat over zijn angsten en twijfel.. naar hem geluisterd en geprobeerd te steunen..
Dat snap ik dat het geen kattenpis is enzo en ik wil ook niets afdoen aan je verdriet, maar het begint wel met jezelf een schop onder je hol te geven en uit bed te stappen. Het lost niet 123 iets op, maar dat zegt meer over hoe diep het zit. Blijf niet in bed hangen met al je gedachtes en ga de confrontatie met de rest van het leven aan. Zorg voor afleiding en probeer te genieten van wat er wel is.quote:Sorry als ik bot, of boos over kom.. ik ben gewoon alleen ontzettend verdrietig dat dit nu zo is. En ik geen gezin meer heb. Ik kan dat nog niet verkroppen, heb het er erg moeilijk mee..
Het is helaas niet zo simpel als een schop onder mijn hol en door gaan.. het gaat dit keer helaas veel dieper..
Jullie hebben nog geen maand een leuke normale relatie gehad. Eigenlijk is je ex constant door anderen en omstandigheden in een rol gedrukt waar hij blijkbaar ongelukkig mee is. Dus je kunt denk ik wel stellen dat hij zichzelf niet is. Jij kent hem alleen maar als een verzorgende man dus ik snap niet goed hoe je kunt zeggen dat hij de liefde van je leven is.quote:
Ik ben te emotioneel om te reageren, maar ik heb mijn portie verdriet en pijn ook al gehad in mijn verleden helaas. En eindelijk had ik het gevoel het geluk gevonden te hebben, ondanks dat ik onverwachts zwanger was, was het met mijn grote liefde.. en dat werd tijdens de relatie alleen maar duidelijker dat hij mijn grote liefde was, en ik was ook altijd de zijne.. en nog steeds ( zegt hij)
Is het echt zo hopeloos? Kunnen we dan echt niet meer een gezin zijn, ik probeerde op dagen dat ik minder depressief was altijd enorm mijn liefde te tonen, heb echt heel veel voor hem gedaan, en dat ziet hij ook. Daarbij was ik niet zwaar depressief, dus het waren vooral kleine ruzies waar hij bang voor was.
Is ons gezinnetje dan echt ten einde... ik weet niet eens hoe het voelt om een echt gezinnetje te zijn..
Ik krijg een beetje de indruk dat je voor je hem leerde kennen ook een redelijk instabiel leven had, correct me if I'm wrong. En ik heb niet de indruk dat je goed inschat hoe moeiliijk het is om dag in dag uit in een negatieve omgeving te zitten. Ook nu draait het om jou en jouw pijn, geen wonder dat jullie pogingen om het te redden in de afgelopen maanden gefaald hebben. Je vraagt of er nog hoop is maar je vraagt je niet af wat jouw aandeel in het falen van de relatie was. En om eerlijk te zijn, je bent ook pas 24. Tegen de tijd dat je 30 bent, denk ik dat je de situatie veel beter op waarde kunt schatten.
Resistance is futile.
Nou ik las op het Viva forum anders dat je je auto vorige week nog om een boom wilde vouwen.quote:
Ik ben wel beter, en kan het leven aan.. maar de weekenden zonder mijn zoontje, hakken er gewoon hard in.
Dus dat leven aankunnen valt wel mee.
Ik heb het idee dat je alles veel te snel wil.
Echt geef het veeeeeel meer tijd en ga eerst aan jezelf werken voordat je ook maar denkt an evt weer samenkomen (als hij dat al wil).
Daarbij sluit ik me aan bij wat Seven hierboven zegt. Jullie kennen elkaar nauwelijks in een normale relatie. Denk je niet dat je alles een beetje teveel opgehemeld hebt?
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Dat hoort toch gewoon bij het ordinaire liefdesverdriet? Net zoals die pillen slikken, dat doet toch iedereen met een postpartum depressie?quote:
Ik snap die man wel, wát een dramaqueen, daar kun je toch geen stabiele gezinssituatie mee opbouwen?
Heel gewoon, is ook de basis voor een stabiele relatie en zo laat je zien dat je een goede moeder bent die zich 100% inzet voor de kinderen.quote:
[..]
Nou ik las op het Viva forum anders dat je je auto vorige week nog om een boom wilde vouwen.
Dus dat leven aankunnen valt wel mee.
Sommige bedankt voor de hulp!
andere... het laat maar weer zien dat er nog steeds ontzettend veel onbegrip is voor mensen met depressie.. niet iedereen met een depressie heeft dezelfde klachten of doet dezelfde dingen.
Sommige mensen met postnatale depressie doen hun kind zelfs iets aan, ken je de film "de gelukkige huisvrouw" thank god, dat ik dat nooit heb gehad.
Ik was stabiel alleen, maarja ik miste wel iets.. de aanvulling in mijn leven die ik bij hem vond, en nu alles kwijt zijn..het valt me ontiegelijk zwaar en ja, mijn eerste reactie was ik wil niet meer.. maar dat is niet meer zo, dat was een eerste gedachte.. en ik ga door, probeer er het beste van te maken, en probeer me te focussen op een leven zonder hem, ik heb een baan, ik ben opzoek naar woonruimte.. dus ik ben echt hard op weg! Maar dat intense verdriet.. jeetje, het is zo ontzettend intens, het maakt me bang, dat ik nooit hem zal los kunnen laten, het idee dat ik niet zal weten hoe ons gezinnetje is/was..het is zo ontzettend intens..
Ik had misschien gehoopt op tips wat ik nu kan doen, om te proberen om ons gezin nog bij elkaar te krijgen, maar ik weet dat ik niks anders kan doen dan back off en door gaan, maar het valt gewoon zwaar... en dat spijt me, ik ben een erg emotioneel iemand, dat heb ik geleerd in therapie, ik kropte het normaal op, en werd afstandelijk... door de therapie uit ik het juist veel...
Ik ben ook in de war.
andere... het laat maar weer zien dat er nog steeds ontzettend veel onbegrip is voor mensen met depressie.. niet iedereen met een depressie heeft dezelfde klachten of doet dezelfde dingen.
Sommige mensen met postnatale depressie doen hun kind zelfs iets aan, ken je de film "de gelukkige huisvrouw" thank god, dat ik dat nooit heb gehad.
Ik was stabiel alleen, maarja ik miste wel iets.. de aanvulling in mijn leven die ik bij hem vond, en nu alles kwijt zijn..het valt me ontiegelijk zwaar en ja, mijn eerste reactie was ik wil niet meer.. maar dat is niet meer zo, dat was een eerste gedachte.. en ik ga door, probeer er het beste van te maken, en probeer me te focussen op een leven zonder hem, ik heb een baan, ik ben opzoek naar woonruimte.. dus ik ben echt hard op weg! Maar dat intense verdriet.. jeetje, het is zo ontzettend intens, het maakt me bang, dat ik nooit hem zal los kunnen laten, het idee dat ik niet zal weten hoe ons gezinnetje is/was..het is zo ontzettend intens..
Ik had misschien gehoopt op tips wat ik nu kan doen, om te proberen om ons gezin nog bij elkaar te krijgen, maar ik weet dat ik niks anders kan doen dan back off en door gaan, maar het valt gewoon zwaar... en dat spijt me, ik ben een erg emotioneel iemand, dat heb ik geleerd in therapie, ik kropte het normaal op, en werd afstandelijk... door de therapie uit ik het juist veel...
Ik ben ook in de war.
Bedankt voor het zeggen dat ik geen goede moeder ben. ik stop met dit forum, gaat me veel te ver dit.
Als ik het goed begrijp heb je dus vorige week nog verkondigd op het viva forum dat je er een einde aan wilde maken. Je hebt een zelfmoordpoging gedaan na de geboorte van je zoontje. Je hebt je partner eigenlijk vanaf de eerste maand in een zorgrol gedwongen. Nu hij je verlaten heeft woon je op een kamertje bij je moeder.quote:
Ik bagataliseer het probleem totaal niet, we hebben juist uren gesprekken gehad erover.. en ik heb alles uitgelegd hoe dingen bij mij gingen, en uren gepraat over zijn angsten en twijfel.. naar hem geluisterd en geprobeerd te steunen..
Sorry als ik bot, of boos over kom.. ik ben gewoon alleen ontzettend verdrietig dat dit nu zo is. En ik geen gezin meer heb. Ik kan dat nog niet verkroppen, heb het er erg moeilijk mee..
Het is helaas niet zo simpel als een schop onder mijn hol en door gaan.. het gaat dit keer helaas veel dieper..
Lieve schat, je bent nog lang niet klaar met het psychiatrisch traject. Ik zeg niet dat je je op moet laten nemen, dat is misschien helemaal niet nodig. Maar er is wel degelijk iets mis met jou en je hebt hulp nodig als je ooit nog een normale stabiele relatie wil.
Kinderen die opgevoed worden door (een) instabiele ouder(s), zijn zelf vaak instabiel als volwassene. Doe je kind een plezier, en werk aan jezelf voor je overweegt om weer in een relatie te stappen.
Veel succes
Resistance is futile.
Je komt nogal intens over, eerlijk gezegd.
Die woorden die je gebruikt: radeloos, liefde van m'n leven, fantastische mamma zijn, voor hem gevochten, urenlang gesprekken, etc.
Ik zou gewoon eens er mee beginnen om de boel op de rit te krijgen. Ga voortaan zakelijk met elkaar om. Blijf naar de psycholoog gaan. Blijf kijken naar zelfstandige woning.
Is er trouwens een ouderschapsplan opgesteld?
Die woorden die je gebruikt: radeloos, liefde van m'n leven, fantastische mamma zijn, voor hem gevochten, urenlang gesprekken, etc.
Ik zou gewoon eens er mee beginnen om de boel op de rit te krijgen. Ga voortaan zakelijk met elkaar om. Blijf naar de psycholoog gaan. Blijf kijken naar zelfstandige woning.
Is er trouwens een ouderschapsplan opgesteld?
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Hij is nooit van jou geweest, dus krampachtig vast proberen te houden heeft geen zin. Als je echt van hem houdt, moet je dat ook niet willen proberen eigenlijk.quote:
Maar dat intense verdriet.. jeetje, het is zo ontzettend intens, het maakt me bang, dat ik nooit hem zal los kunnen laten, het idee dat ik niet zal weten hoe ons gezinnetje is/was..het is zo ontzettend intens..
Je bent sowieso een gezin met je kind, daar moet je op voort bouwen in het hier en nu en niet in wat had kunnen zijn.
Uiten is goed, zolang je een aantal dingen maar goed in de peiling houdt en dat is dat dit gewoon niet alleen draait om wat jij voelt en wat jij wil. Daarom ben jij ook niet de enige die dit kan fixen.quote:Ik had misschien gehoopt op tips wat ik nu kan doen, om te proberen om ons gezin nog bij elkaar te krijgen, maar ik weet dat ik niks anders kan doen dan back off en door gaan, maar het valt gewoon zwaar... en dat spijt me, ik ben een erg emotioneel iemand, dat heb ik geleerd in therapie, ik kropte het normaal op, en werd afstandelijk... door de therapie uit ik het juist veel...
Heb je in therapie ook geleerd hoe je beter met die emoties om kan gaan?
Zie het als een soort compliment of een uitdaging, dat je beter kan dan nu in plaats van dat je een slechte moeder zou zijn en je main focus vooral lijkt te liggen op bevestiging krijgen van jouw toekomstbeeld dat jullie weer een gezin vormen omdat jij vindt dat je nu beter bent.quote:
Bedankt voor het zeggen dat ik geen goede moeder ben. ik stop met dit forum, gaat me veel te ver dit.
Blijkbaar geen Ware dus. Anders hadden jullie het wel gered samen.
Hoe haal je het trouwens in je hoofd om hem zo te behandelen? Nee, depressie is geen excuus! Ik geef hem dus groot gelijk dat hij het niet meer ziet zitten.
Hoe haal je het trouwens in je hoofd om hem zo te behandelen? Nee, depressie is geen excuus! Ik geef hem dus groot gelijk dat hij het niet meer ziet zitten.
Nou ik kan je zeggen been there done that.
Zonder de opname dan, want die pogingen heb ik nooit daadwerkelijk ondenomen of die gedachten hardop gezegd. Niet in de zin dat ze erg serieus zijn genomen in ieder geval.
Zelf heb ik nog heel lang (een jaar of 2/3?) last gehad van schommelingen van stabiliteit die ik kon linken aan mijn cyclus. Dus die 2 maanden dat jullie nu uit elkaar zijn zijn in mijn ogen peanuts op de hersteltijd die je nog te gaan hebt.
Zonder de opname dan, want die pogingen heb ik nooit daadwerkelijk ondenomen of die gedachten hardop gezegd. Niet in de zin dat ze erg serieus zijn genomen in ieder geval.
Zelf heb ik nog heel lang (een jaar of 2/3?) last gehad van schommelingen van stabiliteit die ik kon linken aan mijn cyclus. Dus die 2 maanden dat jullie nu uit elkaar zijn zijn in mijn ogen peanuts op de hersteltijd die je nog te gaan hebt.
Misschien moet je er ook eens een proberen voordat je er een oordeel over velt.quote:
Hoe haal je het trouwens in je hoofd om hem zo te behandelen? Nee, depressie is geen excuus! Ik geef hem dus groot gelijk dat hij het niet meer ziet zitten.
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Normaliter zou ik het te offtopic en te sneu vinden om extern geleuter erbij te halen, maar hier kan ik een cynische 'aldus de expertquote:
Blijkbaar geen Ware dus. Anders hadden jullie het wel gered samen.
' gewoon niet onderdrukken..
Ik heb er een gehad.quote:
[..]
Misschien moet je er ook eens een proberen voordat je er een oordeel over velt.
Maar ik heb het nooit zó afgereageerd tegen mijn vriend als zij tegen haar ex!
En nu vind ik jou wel genuanceerdquote:
[..]
Normaliter zou ik het te offtopic en te sneu vinden om extern geleuter erbij te halen, maar hier kan ik een cynische 'aldus de expert
Als de wereld een groot vraagteken voor je is ?
Strek je eens uit !
Strek je eens uit !
Mijn vriend heeft inderdaad veel meer kunnen handelen tijdens mijn depressie dan TS haar vriend heeft gekunt.quote:
[..]
Normaliter zou ik het te offtopic en te sneu vinden om extern geleuter erbij te halen, maar hier kan ik een cynische 'aldus de expert
[ Bericht 3% gewijzigd door Jaimy_Luca op 30-01-2016 16:45:48 ]
Het is sowieso geen wedstrijd en jij verzwijgt willens en wetens kwetsende dingen tegenover jouw ware, dus die zou je ook niet per se winnen als het dat wel zou zijn lijkt me..quote:
[..]
Mijn vriend heeft inderdaad veel meer kunnen handelen tijdens mijn depressie dan TS haar vriend heeft gekunt.
En toch: Als hij echt haar Ware was geweest hadden ze het samen gered. Dan had hij haar buien kunnen handelen.quote:
[..]
Het is sowieso geen wedstrijd en jij verzwijgt willens en wetens kwetsende dingen tegenover jouw ware, dus die zou je ook niet per se winnen als het dat wel zou zijn lijkt me..
Vrij simplistische gedachte, alsof er nooit break ups zijn die later wel weer bij elkaar komen. Niet dat dit per se zo een geval hoeft te zijn, maar gewoon in het algemeen erg snel geveroordeeld..quote:
[..]
En toch: Als hij echt haar Ware was geweest hadden ze het samen gered. Dan had hij haar buien kunnen handelen.
Dan mag jij mij uitleggen waar in het plaatje van de auto tegen de boom aan parkeren je zoontje paste? Of dacht je niet aan hem? Was je hem vergeten? Vind jij dat jij hem een stabiele liefdevolle moeder geeft als jij op fora staat te uiten dat je tegen een boom aan wil rijden? Heb je wel eens gedacht aan je zoon dat als hij een jaar of 14 is dit allemaal kan terug vinden?quote:
Bedankt voor het zeggen dat ik geen goede moeder ben. ik stop met dit forum, gaat me veel te ver dit.
Ga aan jezelf werken of gun je je kind liever maar 1 ouder, mijn dochter kan jou wel vertellen hoe vervelend het is om 1 ouder te hebben en je andere ouder niet eens te kennen.
Weet je wel hoe dat voelt voor zo'n kind, weet je wel hoe dat gaat voelen als hij later leest dat mama tegen een boom aan wou rijden en hem achter wou laten, je hebt het alleen over hoe zielig jij bent, denk eens hoe een ander zich voelt met al jou actie's.
Doe iets, je had nu allang een sollicitatie brief kunnen schrijven voor een fatsoenlijke baan zodat je weer een eigen plek hebt, je hebt een kind waar je voor moet zorgen en als je zo labiel blijft doen raak je je kind ook kwijt want met dit soort uitingen ben jij geen stabiel thuis voor een kleine jongen.
En hoeveel zelmoordpogingen heb jij ondernomen?quote:
[..]
Mijn vriend heeft inderdaad veel meer kunnen handelen tijdens mijn depressie dan TS haar vriend heeft gekunt.
(Ik zag wel dat je beweerde het erger te hebben gehad dan ts voordat je het wiste. Knap trouwens. Was je erbij?)
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Als je te veel pillen slikt, maar - heel calculerend - ook weer niet zó veel dat je in levensgevaar zou raken, dan ben je gewoon aan het manipuleren. Dat heeft werkelijk niets met postpartum depressie te maken.quote:
andere... het laat maar weer zien dat er nog steeds ontzettend veel onbegrip is voor mensen met depressie.. niet iedereen met een depressie heeft dezelfde klachten of doet dezelfde dingen.
Misschien heb je gelijk, maar joh, nu missen jij en je vader zoveel mooie dingen, denk eraan dat je dit nooit meer terug kan draaien, elke verloren dag is er een, als ik jou was zou ik wel enigszins openstaan voor een eventuele verzoening, het is en blijft je vader....hoewel ik natuurlijk best begrijp dat jij je klote voelt en je vader misschien ergens tekort is geschoten.quote:
[..]
Ik gaf mijn mening dat pillen slikken egoistisch is en dat als je een kind hebt dat je je op zijn/haar opvoeding moet focussen, omdat het kind er niet de dupe van mag worden.
Succes.
"Ik zal nooit bij een club gaan die mij als lid accepteert"
Probeer eerst eens voor jezelf de boel op een rijtje te krijgen (eigen woonruimte etc..) zodat je zoon er niet onder gaat lijden, de situatie met je ex moet je daarom beter maar even op zijn beloop laten, de tijd zal leren hoe dat uitpakt, nu ligt jouw prioriteit enkel alleen bij het opvoeden van die kleine.quote:
Ik heb nog geen eigen huis helaas, ik zit op een klein kamertje bij mijn moeder.. en dat mijn zoontje weg is, en ik alleen hier in een appartementje van mijn moeder weer zit, dat komt gewoon ontzettend hard binnen.
Ik neem mezelf het kwalijk, ik had echt alles en heb het allemaal verpest. En ik wilde het zo graag goed maken,en hij wilde het ook.. volgens hem waren we ook echt babystapjes aan het maken met het opnieuw daten afgelopen weken.. het ging weer iets meer de goede kant op bij hem zei die, alleen toen werd ik genekt door de onzekerheid..
Het is niet alleen ik ik ik, maar ik nou eenmaal niet voor hem praten helaas... 2 maanden lang heeft hij ook aangegeven niet te weten wat werkt, en niet weten hoe of wat we het moeten aanpakken maar dat hij wel wil.. Dus ik heb nu besloten het definitief te maken, zodat hij juist zijn rust en afstand en tijd heeft om alles te verwerken, en of dat hij rust kan vinden met het leven zoals het nu is. Als het aan mij lag had ik no steeds voor hem gevochten en contact gezocht en gedate etc. maar ik merkte gewoon dat ik hem daarmee geen ruimte gaf voor verwerking..
Ik ben wel beter, en kan het leven aan.. maar de weekenden zonder mijn zoontje, hakken er gewoon hard in. Ordinair vers liefdesverdriet, en zoals ik zei ik heb nog steeds hulp.. dus ik zorg ook dat ik een geweldige mama kan gaan worden, want ja... dat vind ik mezelf nu helaas ook niet, ook al probeer wel geweldige dagen te maken met mijn zoontje als hij er is.
Succes.
"Ik zal nooit bij een club gaan die mij als lid accepteert"
Ik stopte met lezen bij "Na een maand kwam ik erachter dat ik zwanger was."
Lekker dit soort beslissingen maken als je op de roze wolk zit en je volledig laat leiden door emoties. Was ook gedoemd om te falen natuurlijk.
Lekker dit soort beslissingen maken als je op de roze wolk zit en je volledig laat leiden door emoties
. Was ook gedoemd om te falen natuurlijk.
Herb is the healing of a nation, alcohol is the destruction.
Wat als je nu eens goed daarnaar luistert?quote:
Dus hij zegt steeds dat hij niks uitsluit, maar dat ik verder moet.
Wat hij aangeeft is dat jij moet leren voor jezelf te zorgen en je leven zelf op orde moet brengen... pas als jij voor jezelf kunt zorgen, zou het te overwegen zijn een relatie te hebben, zodra je op hem gaat 'hangen' kan hij dat niet aan.
Kennelijk vind hij nog altijd dat je niet zelfstandig en stabiel genoeg bent op je zelf...
dat moet je dus eerst zorgen en niet denken dat je problemen oplosbaar zijn door met hem in een relatie te zitten en op hem te bouwen (dat kan en wil hij niet meer dragen).
zorg dus eerst dat je je leven organiseert en op orde krijgt zonder hem, maar voor jezelf en voor je kind.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Ah, het is een wedstrijd en je was erbij? Weinig constructieve reactie verder.quote:
[..]
Mijn vriend heeft inderdaad veel meer kunnen handelen tijdens mijn depressie dan TS haar vriend heeft gekunt.
TS : heb jij je wel eens laten testen op persoonlijkheidsstoornissen?
Ik snap verder wel goed wat scary mary bedoelt met betrekking tot het lichtelijk egocentrische. Je lijkt je weinig om het welzijn van je ex te bekommeren en meer om de gevolgen voor jezelf. Het komt op mij over alsof je hem rust wilt geven omdat je daarna een doorstart voor ogen hebt en niet omdat je hem die rust gunt.
Je wilt tips om hem weer terug te winnen maar het is dan altijd maar de vraag of dat het beste is.
quote:
[..]
Ik heb er een gehad.
Is ook niet helemaal met elkaar te rijmen he? Als jij je niet zo hebt afgereageerd als ts viel er voor je vriend al helemaal niet meer te handelen.quote:
[..]
Mijn vriend heeft inderdaad veel meer kunnen handelen tijdens mijn depressie dan TS haar vriend heeft gekunt.
It's great to be a blonde. With low expectations it's very easy to surprise people.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
If someone shows you who they are, believe them the first time.
The best part of being blonde is forgivable momentary lapses of common sense.
Nee zucht...quote:
[..]
Ah, het is een wedstrijd en je was erbij? Weinig constructieve reactie verder.
Het ging erom of de ex van TS haar ware is. Blijkbaar niet he, anders hadden ze het wel gered saampjes. Dat wil ik zeggen met wat ik zei dat mijn vriend wél bij mij is gebleven, terwijl ik een iets zwaardere depressie had. (TS zei zelf dat het een lichte was.)
TS zie je trouwens niet meer terug in dit topic. Ze kan niet zo goed tegen de waarheid...
Ik heb het niet over afreageren. Ik heb het over andere dingen waar mijn vriend mee moest dealen, wat niks te maken heeft met afreageren op hem.quote:Op zaterdag 30 januari 2016 19:30 schreef Norma_Jeane het volgende:
[..]
[..]
Is ook niet helemaal met elkaar te rijmen he? Als jij je niet zo hebt afgereageerd als ts viel er voor je vriend al helemaal niet meer te handelen.
Laten we dit topic svp niet weer over een andere user dan TS laten gaan.
Open je eigen topic.
Open je eigen topic.
Curiosity cultured the cat
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
Hoge dames vangen veel wind
Whadda ya hear! Whadda ya say!
What is any ocean but a multitude of drops?
-edit-
TS, probeer eerst met jezelf te leren leven, pas dan kan er iemand anders met jou een leven opbouwen. Het klinkt heel zwaar, maar het belangrijkste is dat je zorgt dat je een goede moeder bent voor je zoon. Ouderschap komt met een hoop verantwoordelijkheid, je kunt jezelf niet laten leiden door impulsieve gedachten en acties
[ Bericht 59% gewijzigd door Copycat op 30-01-2016 19:55:38 ]
TS, probeer eerst met jezelf te leren leven, pas dan kan er iemand anders met jou een leven opbouwen. Het klinkt heel zwaar, maar het belangrijkste is dat je zorgt dat je een goede moeder bent voor je zoon. Ouderschap komt met een hoop verantwoordelijkheid, je kunt jezelf niet laten leiden door impulsieve gedachten en acties
[ Bericht 59% gewijzigd door Copycat op 30-01-2016 19:55:38 ]
Ik snap niet waarom je dat punt nou de hele tijd wil maken. Het is gezegd. Wees er maar blij mee. En nu?quote:
Blijkbaar niet he, anders hadden ze het wel gered saampjes.
Flauw.quote:Ze kan niet zo goed tegen de waarheid...
Geinspireerd door historische gebeurtenissen en karakters. Dit werk van fictie was ontworpen, ontwikkeld en geproduceerd door een multicultureel team van verschillende religies en geloven.
Het kan ook zijn dat er meer aan de hand is dan een lichte depressie. Het kan ook zijn dat jij een zwaardere depressie had maar dat jouw partner minder met jou te stellen had. Je weet het niet. Misschien waren ze elkaars ware, maar ik geloof niet per se dat liefde alles overwint. Er zit echt wel een grens aan wat je aan kunt.quote:
[..]
Nee zucht...
Het ging erom of de ex van TS haar ware is. Blijkbaar niet he, anders hadden ze het wel gered saampjes. Dat wil ik zeggen met wat ik zei dat mijn vriend wél bij mij is gebleven, terwijl ik een iets zwaardere depressie had. (TS zei zelf dat het een lichte was.)
TS zie je trouwens niet meer terug in dit topic. Ze kan niet zo goed tegen de waarheid...
Dit. En laat het 'ik ben mijn gezin kwijt' los, want dat ben je niet. De samenstelling is alleen maar gewijzigd.quote:
-edit-
TS, probeer eerst met jezelf te leren leven, pas dan kan er iemand anders met jou een leven opbouwen. Het klinkt heel zwaar, maar het belangrijkste is dat je zorgt dat je een goede moeder bent voor je zoon. Ouderschap komt met een hoop verantwoordelijkheid, je kunt jezelf niet laten leiden door impulsieve gedachten en acties
Echte liefde overwint alles. Als iets de relatie niet overleefd dan is het geen echte liefde geweest. Daar geloof ik in.quote:
[..]
Het kan ook zijn dat er meer aan de hand is dan een lichte depressie. Het kan ook zijn dat jij een zwaardere depressie had maar dat jouw partner minder met jou te stellen had. Je weet het niet. Misschien waren ze elkaars ware, maar ik geloof niet per se dat liefde alles overwint. Er zit echt wel een grens aan wat je aan kunt.
[ Bericht 16% gewijzigd door Copycat op 30-01-2016 21:55:38 (Doe het dan ook niet! ) ]
Hou toch op.quote:
[..]
En toch: Als hij echt haar Ware was geweest hadden ze het samen gered. Dan had hij haar buien kunnen handelen.
Dit. Het manipuleren ("zelfmoordpoging" doen terwijl ze wist dat ze zou overleven), de impulsiviteit (auto om een boom willen vouwen omdat het uit is) en het oordelen in extremen (radeloos, fantastisch) zou best bij een borderline persoonlijkheidsstoornis kunnen passen.quote:
TS : heb jij je wel eens laten testen op persoonlijkheidsstoornissen?
En dit. Een goede moeder zijn gaat verder dan samen een gezellige dag hebben, het is ook onderkennen dat er meer speelt dan alleen liefdesverdriet en daar aan werken.quote:
TS, probeer eerst met jezelf te leren leven, pas dan kan er iemand anders met jou een leven opbouwen. Het klinkt heel zwaar, maar het belangrijkste is dat je zorgt dat je een goede moeder bent voor je zoon. Ouderschap komt met een hoop verantwoordelijkheid, je kunt jezelf niet laten leiden door impulsieve gedachten en acties
Als je zoveel hebt meegemaakt, waarom oordeel je dan zo snel over iemand. Je zou beter moeten weten...quote:
[..]
Ik ben bijna 25.
Ik heb een vader die zelfmoordpogingen heeft gedaan door ook pillen te slikken. Ook ouders die gingen scheiden en dit terwijl ik 14 was. Ik zat in de bloei van mijn leven en moest mij op school focussen. Hoe dan ook heb ik alles op alles gezet om er toch wat van te maken. Ja, ik hem geen contact meer met hem, en ja door zijn acties is het een egoistische klootzak die alleen aan zichzelf dacht toentertijd. Dit is wat ziekenhuisbroeders heb ook zeiden. Daarnaast ben ik op 16 jarige leeftijd op mijzelf gaan wonen en sindsdien alles zelf gaan regelen. Contact met familie heb ik niet/nauwelijks.
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
Ik oordeelde op het feit dat pillen slikken als noodkreet egoïstisch is. Gaarne even het volledige topic doorlezen alvorens je antwoord.quote:
[..]
Als je zoveel hebt meegemaakt, waarom oordeel je dan zo snel over iemand. Je zou beter moeten weten...
Niet oordelen was naar mijn idee een betere optie.quote:Op zaterdag 30 januari 2016 22:57 schreef utopie het volgende:
[..]
Ik oordeelde op het feit dat pillen slikken als noodkreet egoïstisch is. Gaarne even het volledige topic doorlezen alvorens je antwoord.
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
Ik zeg alleen wat menig ander mens ook zou denken. Het is egoistisch pillen te slikken en denken dat dat de makkelijkste uitweg is voor alles, terwijl je ook nog een kind hebt.quote:
[..]
Niet oordelen was naar mijn idee een betere optie.
TS vraagt in haar OP is het normaal is. Ik geef daarop mijn mening
Al denk ik dat die keuze alles behalve makkelijk was. Zeker als je kinderen hebt. ;-)quote:
[..]
Ik zeg alleen wat menig ander mens ook zou denken. Het is egoistisch pillen te slikken en denken dat dat de makkelijkste uitweg is voor alles, terwijl je ook nog een kind hebt.
TS vraagt in haar OP is het normaal is. Ik geef daarop mijn mening
Ik moest de groeten doen van Kapitein Ortega.
Het was geen uitweg, want ze wist dat ze het zou overleven. Gewoon een dramaqueen dus, ook geen pretje voor partner en kind.quote:
Het is egoistisch pillen te slikken en denken dat dat de makkelijkste uitweg is voor alles, terwijl je ook nog een kind hebt.
Enige uitweg om hulp te krijgen*quote:
[..]
Het was geen uitweg, want ze wist dat ze het zou overleven. Gewoon een dramaqueen dus, ook geen pretje voor partner en kind.
Je haalt verder de woorden uit mijn mond. Ik zou ook niet met zo iemand verder willen
lijkt me niet dat dat ooit nog een gezonde relatie zal worden
|
|
