Ik had ook een 50-50 blend met linnen. Ik kon de doek als een hekje neerzetten, zo hard was 'iequote:Op donderdag 14 januari 2016 09:52 schreef pinquit het volgende:
Klinkt goed! Zo was mijn Oscha ook in het begin, jemig zo hard en stugik dacht dat het nooit goed zou komen (50% combed cotton en 50% linnen), maar nu zo lekker dik en zacht en stevig
lievelingsdoek
2.5 uur is al flink langquote:Op maandag 18 januari 2016 18:51 schreef Mariposas het volgende:
Ik ook! En de doek mag er ook zijn trouwens!![]()
Is dat alleen niet loodzwaar zo dragen? Ik houd het inmiddels niet langer dan 2,5 uur vol om voor te dragen.
Rugdragen nog niet geprobeerd. Wil ik wel doen, maar ziet er nog wel lastig uit. Misschien morgen maar proberen!quote:Op maandag 18 januari 2016 18:59 schreef GotC het volgende:
[..]
2.5 uur is al flink lang, ik red 2.5 uur net aan op m'n rug.
Maar hangt af van de doek, welke knoop en last but not least, bui van peuter..
Misschien eens kijken naar rugdragen, als je dat nog niet doet?
Waar heb je dat riempje zitten, hoog, laag? verstel die eens in hoogte!quote:Op maandag 18 januari 2016 19:42 schreef Selvaria het volgende:
N. wilde vanaf 3 maanden niet meer, huilen joh. Ik heb het gewoon af en toe geprobeerd (uiteindelijk valt ze met haar speentje altijd in slaap) en na de 5 (?) maanden ging het veel beter. Ze strekt vreselijk, maar meer omdat het kan dan omdat z eer echt uit wil.
Mari, doek maakt zeker een verschil! Ik draag N. (ik denk nu zo'n 8 kg) nog makkelijk langer dan 2 uur in sommige doeken, zowel op de buik als op de rug.
Wat zijn jullie en die doek prachtig klap!![]()
Gisteren was ik met N., mijn moeder (aka boodschappensjouwer) en de Tula naar de supermarkt, ze was zo uitgeput dat ze na 5 minuten al in slaap viel, zo heerlijk.
![]()
Vraagje over de Tula wel, kan het zijn dat ik er te smal voor ben? Ik heb maat 36 en heel smalle schouders en ik heb steeds het idee dat de banden zo van mijn schouders af kunnen glijden.Dat riempje achter op de rug heb ik dan al zo strak mogelijk aangetrokken.
Ik heb maat 34/ 36 maar de tula zit hier prima. Heb wel vrij rechte schouders, dus niet echt aflopend naar de zijkant dat scheelt misschien. Als ik een gladde jas draag wil het wel soms wat zakken.quote:Op maandag 18 januari 2016 19:42 schreef Selvaria het volgende:
N. wilde vanaf 3 maanden niet meer, huilen joh. Ik heb het gewoon af en toe geprobeerd (uiteindelijk valt ze met haar speentje altijd in slaap) en na de 5 (?) maanden ging het veel beter. Ze strekt vreselijk, maar meer omdat het kan dan omdat z eer echt uit wil.
Mari, doek maakt zeker een verschil! Ik draag N. (ik denk nu zo'n 8 kg) nog makkelijk langer dan 2 uur in sommige doeken, zowel op de buik als op de rug.
Wat zijn jullie en die doek prachtig klap!![]()
Gisteren was ik met N., mijn moeder (aka boodschappensjouwer) en de Tula naar de supermarkt, ze was zo uitgeput dat ze na 5 minuten al in slaap viel, zo heerlijk.
![]()
Vraagje over de Tula wel, kan het zijn dat ik er te smal voor ben? Ik heb maat 36 en heel smalle schouders en ik heb steeds het idee dat de banden zo van mijn schouders af kunnen glijden.Dat riempje achter op de rug heb ik dan al zo strak mogelijk aangetrokken.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt."All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Dit!quote:Op dinsdag 19 januari 2016 10:20 schreef pinquit het volgende:
Dat moment dat hij zijn hoofd op je borst/schouder/onderjekin neerlegt en je het steeds zwaarder voelt worden, ohhhh genieten
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Toen onze mop een mopje was,
Was ze aardig om te zien;
Nu bromt zij alle dagen
En bijt nog bovendien.
je moet er eerst arm voor worden, dus de balans slaat in het midden uitquote:Op dinsdag 19 januari 2016 13:33 schreef groofskendezoveelste het volgende:
Jeetje Moppert, je wordt nog rijk als je ze allemaal weet te verkopen.![]()
Ja hetZElfde hier. 100 x gapen maar slapen, ho maar. Dat geldt ook voor de maxi cosi en wagen.quote:Op dinsdag 19 januari 2016 12:06 schreef Selvaria het volgende:
Was hier ook hoor toen ze nog zo klein was.En toen ineens ging het slapen in bed goed en was ik ergens heel blij want jeej, vrijheid! maar ergens mis(te) ik het ook zo vreselijk.
Fijnquote:Op dinsdag 19 januari 2016 21:01 schreef Selvaria het volgende:
Ik pak N. gewoon goed in en draag haar over mijn (redelijk dunne en capuchonloze) jas heen, gaat prima.![]()
Klaprooss, mijn Vesper is er, nogmaals bedankt!![]()
![]()
Hij is zo mooi, zacht en shiny.
Sonora Cocoaquote:Op zaterdag 23 januari 2016 20:43 schreef Jagärtrut het volgende:
[ afbeelding ]
Deze emeibaby is waarschijnlijk almost mine..Vind hem erg mooi! En aangezien we alles dragen lijkt een drager me toch wel erg makkelijk. Even snel naar de supermarkt of de dokter wordt dan een stuk makkelijker..
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Mine! Hopelijk is hij er dinsdag of woensdag. En selveria, wat mooi! En wat is ze klein zo..quote:Op zaterdag 23 januari 2016 20:43 schreef Jagärtrut het volgende:
[ afbeelding ]
Deze emeibaby is waarschijnlijk almost mine..Vind hem erg mooi! En aangezien we alles dragen lijkt een drager me toch wel erg makkelijk. Even snel naar de supermarkt of de dokter wordt dan een stuk makkelijker..
Jeetje, wat maakt deze moeder het zichzelf moeilijk zeg. Ik krijg het helemaal benauwd als ik dit artikel lees. Ze komt vreselijk gestressed over en ik heb nogal medelijden met haar. Ik denk dat als ze het dragen in alle rust, gewoon kalm en geduldig, had uitgeprobeerd en zichzelf de tijd had gegeven om eraan te wennen dat het haar veel beter was bevallen. Dit komt echt op mij over als een geval 'te weinig slaap gehad, dus ik reageer me af naar het eerste beste wat tegenzit.'quote:'Ik denk woedend aan de moedermaffia die me vertelt dat 'dragen' 'over de hele wereld the way to go is'
'Ik hoor Ezra zwaar hijgen. Hoe kan dat, denk ik. [...] God, wat warm ook, zo'n zak aan je lijf. De vlammen slaan me uit. Gaat dit wel goed?'
Sarah probeert een splinternieuwe ergonomische draagzak...
Door Sarah Sluimer | 24-01-2016 | 18:02
Hij is de hele dag al aan het miemelen, dus besluit ik met Ezra naar buiten te gaan en daarmee meteen de splinternieuwe ergonomische draagzak uit de proberen. We hebben 'm gekocht in de peperdure babywinkel aan de Haarlemmerdijk. Willem vindt het eigenlijk maar een stom ding. 'Eerder voor skaters' zegt hij, waarmee hij eigenlijk doelt op gezonde Hollandse jonge ouders met frisse gezichten en een totaal gebrek aan joie de vivre. Hij vindt het veel chiquer onze zoon in een karretje voort te duwen.
Ezra steekt tot aan zijn middel uit de draagzak.
Dat kan niet de bedoeling zijn.
'Duw hem er verder in', zegt Willem.
Maar ik zie er wel iets Parisiens in, zo'n klein buideltje liefde nonchalant om je buik gewonden. M'n nieuwe cameljas er overheen gevouwen, zwarte zonnebril op en ik kan de wereld in alsof er acht weken geleden niets gebeurd is dat mijn sexappeal eventueel zou kunnen ondermijnen. Ezra als snoezige asset om af en toe aan vertederde winkelbediendes te showen, terwijl ik jurkjes aftik alsof ik vanavond zomaar even een feestje in kan rollen.
Willem helpt me een beetje met het ombinden, maar niet teveel. Ik moet het ook alleen kunnen. Ik klik de band om mijn middel vast en pak Ezra. Ik druk hem tegen me aan. Hij piept. Het piepen wordt huilen. Ik druk zijn speen in zijn mond. Hij spuugt 'm uit. Ik trek de draagzak om hem heen en probeer 'm achter in mijn nek vast te klikken. Gaat niet. Ezra spartelt en begint zowaar te grommen. 'Hou je ellebogen dichter bij elkaar,' zegt Willem. 'Wat is dit voor ontwerp?' zeg ik paniekerig. En daarna: 'Help.'
Willem klikt de laatste klikker vast.
Ik kijk in de spiegel en zie vooral een heel erg grote stofbult met heel veel overbodige drukknoopjes en hengseltjes. Ik lijk wel weer veertig weken zwanger.
Ezra steekt tot aan zijn middel uit de zak. Dat kan niet de bedoeling zijn. Hij wringelt nog steeds. 'Duw hem er verder in', zegt Willem. Maar Ezra heeft zijn benen stijf gestrekt, als de zenuwlijdende tante Sidonia die hij soms kan zijn.
'Als ik ga lopen zakt hij vast wel in elkaar,' zeg ik vertwijfeld.
'Ik moet nu Skypen,' zegt Willem.
En dan ga ik maar.
In het trappenhuis blijkt dat ik niet over de zak heen kan kijken en daarom niet weet waar ik m'n voeten neer zet. Als een bejaarde kreupel ik langzaam naar beneden en denk woedend aan de moedermaffia die me vertelt dat 'dragen' 'over de hele wereld the way to go is' 'als je je kindje een veilig gevoel wil geven.' Die vrouwen met hun co-sleeping en baby-yoga, ze zouden het liefst die baby weer terug in hun buik willen proppen. Ik haat ze.
Buiten hompel ik richting winkelstraat. Nu niet jezelf laten kennen Sluimer, denk ik en ga de eerste de beste doodstille modezaak in. Ik hoor Ezra zwaar hijgen. Hoe kan dat, denk ik. Volgens de draagconsulente draait het kindje zijn hoofd altijd zo dat hij prima kan ademhalen. Misschien is Ezra wel niet helemaal goed bij zijn hoofd en blijkt dat nu, denk ik koortsachtig terwijl het hijgen het 'Kan ik u ergens mee helpen' overstemt. Ik probeer zijn hoofd een beetje te draaien, maar hij werkt niet mee. God, wat warm ook, zo'n zak aan je lijf. De vlammen slaan me uit. Gaat dit wel goed? Ik tuur in de zak en zie dat zijn neus een soort van vrij is. Hij voelt loeiheet aan. Zijn haren plakken sliertig op z'n hoofd.
Dan maar door naar de Blokker, want ik moest nog een doos hebben voor de kinderkleertjes die nu al weer te klein zijn. Ik koop een enorme plastic bak en loop nu met een oranje Blokkertas door de straat. Mijn jas zit slordig dichtgeknoopt. Mijn zonnebril hangt scheef in mijn haar.
Ezra slaapt inmiddels. Of, slaapt. Een diepe, wanhopige coma is het in de hoop dat dit maar allemaal snel over mag zijn.
Ik kijk in de zak. Ezra is knalrood en verfrommeld.
Ik begin me maar zo'n beetje terug richting huis te bewegen, al doe ik net alsof ik gewoon superrelaxt de etalages bekijk. Ik ga nog een winkel in waar ik praktisch ongezien een jurkje koop waar ik ongetwijfeld zestien lagen Spanx onder zal moeten dragen. Ik zie moeders ontspannen met wagens flaneren. De baby's blozend van de kou, met grote ogen die me verwijtend aankijken om wat ik hun medebaby aan doe. Ik kijk in de zak. Ezra is knalrood en verfrommeld. Zijn ogen stijf dicht geknepen. De plastic Blokkertas ramt tegen een Amsterdammertje. Ik verlies mijn evenwicht en donder praktisch met baby en al over de kasseien.
Zo is het genoeg. Ik begin nu harder te lopen, al is het eerder waggelen. De zak is steeds lager komen te hangen. Ezra's bovenlijf schommelt heen en weer, iets te hard. Bijna thuis. Ik dender de trappen op en vervloek Willem dat hij me niet even tegemoet komt om de Blokkertas over te nemen.
In de woonkamer frommel ik Ezra uit de zak. Hij kijkt me met een oog uiterst verdrietig aan.
Hij lijkt op een bejaarde visser die zojuist ternauwernood zijn schip met windkracht tien de baai in heeft weten te loodsen. Even denk ik: misschien heeft dit wel geholpen. Ik zie voor me hoe ik een paar uur rust krijg, mijn nieuwe jurk pas, misschien wel iets kan schrijven. Maar dan trekt hij zijn bovenlip op. 'Huuuuu' klinkt het. Ik stroop de zak af.
Morgen blijven we binnen.
Sarah Sluimer schrijft aan haar eerste roman bij Atlas/Contact en maakt programma's voor Paradiso. Willem Bosch is scenarioschrijver van oa Van God Los en Penoza. Ze zijn sinds twee maanden trotse ouders van een prachtige zoon. Ezra. In Amsterdam. En delen vanaf nu, om-en-om, hun ervaringen als kersverse ouders.
//
'Eerst fluisterde ik nog: ach jongen toch, stil maar, stil maar.
Maar nu is dat veranderd in een steeds jachtiger klinkend: stop stop stop stop stop stop.
En die baby maar schreeuwen.
Stop stop stop please please please stop stop stop.'
Lees verder >
http://www.elle.nl/lifest(...)eld-the-way-to-go-is
Tja als je je kind als snoezig asset ziet dan valt het waarschijnlijk behoorlijk tegen allemaal .quote:Op maandag 25 januari 2016 13:22 schreef LuDann het volgende:
[..]
Jeetje, wat maakt deze moeder het zichzelf moeilijk zeg. Ik krijg het helemaal benauwd als ik dit artikel lees. Ze komt vreselijk gestressed over en ik heb nogal medelijden met haar. Ik denk dat als ze het dragen in alle rust, gewoon kalm en geduldig, had uitgeprobeerd en zichzelf de tijd had gegeven om eraan te wennen dat het haar veel beter was bevallen. Dit komt echt op mij over als een geval 'te weinig slaap gehad, dus ik reageer me af naar het eerste beste wat tegenzit.'
Hopelijk ontmoedigt dit niet te veel andere nieuwe moeders.
En dan moeders die dit anders zien wegzetten als 'moedermaffia'.quote:Op maandag 25 januari 2016 14:00 schreef Cholula het volgende:
[..]
Tja als je je kind als snoezig asset ziet dan valt het waarschijnlijk behoorlijk tegen allemaal .
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |