Hoe het gebrek aan intimiteit compenseren?

quote:

Op woensdag 10 februari 2016 18:22 schreef Jhovall het volgende:
Al dit gezeik, je vooringenomenheid over vrouwen, het feit dat je 31 bent en nog steeds niet geestelijk in orde bent, maakt je onaantrekkelijk als fuck en dat uit zich in je uitstraling (dus ook in je foto's op tinder ) .

Als je verder je leven niet in orde hebt, hoe kan je ooit verwachten ooit iets fatsoenlijks tegen te komen.

En aardig gevonden worden door de rest van de therapie-groep met dezelfde issues.....

Ik had mijn leven tot mijn 25ste in orde daarna stortte alles in.

quote:

Op vrijdag 12 februari 2016 16:14 schreef Jhovall het volgende:

[..]

Blijkbaar niet in orde, anders stort het niet in.

Materieel wel. Ik had een woning, werk, auto, financieel in orde. Maar de emotionele stress werd me te groot en toen stortte ik in.

quote:

Op vrijdag 12 februari 2016 15:35 schreef Faggotron het volgende:
Zelfde hier, het boeit me ook niet meer ik blijf wel lekker alleen

Mja, het boeit mij nu ook veel minder dan toen ik in de 20 was. Op een of andere manier gaan behoeftes om samen te zijn met iemand toch afnemen, bij mij begon dat eind 20.
Ik zie eigenlijk ook niet in dat het over 10 jaar helemaal anders zou zijn.

Baal er wel van dat ik dat soort dingen allemaal heb gemist.

quote:

Op vrijdag 12 februari 2016 18:05 schreef CoolGuy het volgende:

[..]

Ja, ik gok zomaar dat TS eisen heeft en dat ie een hele lelijke vrouw met de aerodynamica van een zeecontainer niet zo ziet zitten.

Aan de andere kant hebben ook dié vrouwen eisen, vandaar ook dat TS ook bij een dergelijke vrouw niet aan de bak komt.

Jij snapt het.

quote:

Op vrijdag 12 februari 2016 17:37 schreef Surveillance-Fiets het volgende:
Er zijn ook wel echt hele lelijke vrouwen hoor. Neem je toch zoeentje? Die willen ook iemanf hebben, ook als ze lelijk zijn. Moet je innerlijk een beetje ok zijn dan, wat niet zo lijkt te zijn.

Jawel, mijn innerlijk is meer dan ok.

quote:

Op vrijdag 12 februari 2016 21:20 schreef Scary_Mary het volgende:
[
Je deed dus mee met de groep zonder je al teveel in de weg te laten zitten door het idee dat het toch allemaal zinloos is en daar merk je dus wel positieve feedback op.

Ik ging die therapie volgen zonder verwachtingen. Bovendien was het fijn dat ik openlijk over de problemen kon vertellen zonder dat er meteen een oordeel geveld werd. En wat anderen vertelde was ook heel herkenbaar. Ik dacht altijd dat ik bijna de enige was met dit soort problemen, want ik had nog nooit iemand anders ontmoet met vergelijkbare issues. Maar verder is het wel zo dat de meeste overige groepsleden hun leven wel een stuk beter op orde hadden in de zin van school/baan/relatie/sociaal leven etc.
Het was ook fijn om weer in een normale omgeving te zijn. Met normale mensen en in de pauzes gewoon eten tussen de universitaire studenten. Het viel mij sowieso heel erg op dat de mensen in mijn groep stuk voor stuk de meest zachtaardige en lieve mensen waren die ik ooit heb ontmoet, maar dat komt waarschijnlijk omdat we allemaal een laag zelfbeeld hebben en leuk gevonden willen worden.

quote:

Dat staat al haaks op je vermeende onzichtbaarheid en het verhaal hierboven over wat je deed waardoor je zelfs verwachtte dat men je best ok vind. Je spreekt jezelf tegen..

Ik weet het niet precies... maar ik deed veel moeite om gesprekken te beginnen en te onderhouden. Nja eigenlijk hoefde ik niet veel moeite te doen.. het ging allemaal vrij natuurlijk. Maar er overheerst wel altijd de gedachtes dat ik onaantrekkelijk en gewoon opvulling ben.

quote:

Je vind dat je donkere foto's moet nemen, dat is niet iets wat moet. En ja, het komt niet zo betrouwbaar over als je dan zo een donkere foto stuurt, waarop je niet goed te zien bent. Men kan dan gaan denken dat je iets te verbergen hebt, wat jouw self fulfilling prophecy dan ook is. Zie ook het beperkte antwoord op de vraag hoe jij je presenteert, letterlijk uiterlijk verbergen.

Ik heb dan ook wat te verbergen... ik word er verdrietig van als ik mezelf zie op foto's, gepaard met paniekaanvallen en suïcidale gedachtes. Het klinkt raar maar als ik bijvoorbeeld mijn foto op mijn rijbewijs zie dan kan ik de hele week van slag zijn.

quote:

Dat mag je denken, maar dan ga je weer voorbij aan dat je dus wel aandacht kan krijgen en niet zo onzichtbaar bent. Je hebt ervaren dat je daar zelf wel degelijk invloed op kan hebben, maar liever verheerlijk je jouw idee van hoeveel beter de ander het zou moeten hebben zonder te weten of dat ook echt zo is. Ik weet van heel veel meiden dat ze net als jij het idee hebben nooit aandacht te krijgen voor wie ze zijn. Dat ze onzichtbaar zijn, afgezien van hun uiterlijk en daarmee ongewild als geheel. Over zo een raakvlak zou je juist kunnen bonden, alleen gaat dat niet lukken als je net zoals andere oppervlakkige boys het liever bij je bedachte beeld en de rest gewoon negeert of niet interessant (zielig) genoeg vindt.

Mja zal best kunnen, maar de vrouwen in mijn groep waren allemaal veel aantrekkelijker dan gemiddeld. Omdat ik toevallig net een ongelooflijk negatieve ervaring had met een dame ( die gewoon mijn angsten heeft bevestigd) moest ik in het begin ook hyperventileren toen ik die dames in mijn groep voor het eerst ontmoette. Nja vanzelfsprekend heb ik daar ook ademhalingsoefening geleerd. En gelukkig waren die meisjes allemaal super lief dus mijn angst is verminderd. Maar ik blijf wel het liefst zo ver mogelijk uit hun buurt want ik blijf altijd het gevoel behouden dat ik hun kostbare tijd verspeeld en dat ik liever niet in hun blikveld wil zijn omdat het pijn aan hun ogen moet doen.

quote:

Je hebt het zo moeilijk dat je omgekeerd ook weinig oog lijkt te hebben voor hun moeilijkheden of die niet als ernstig genoeg beschouwt in je calimero-achtige houding. Dat beeld houdt je zo sterk voor ogen, dat een ander het niet kan weerleggen omdat je er blind voor bent. Denk dat dit voor een ander nogal ongewild aan kan voelen, alsof het toch geen reet uitmaakt wie je een hand toesteekt.
Misschien is het een idee om eens te proberen wat meer schijt te hebben aan het idee dat ze alleen aardig doen, omdat je het zo moeilijk hebt en je in de therapie bewezen werkzame tactiek toe te passen. Dan laat je mensen zien dat je meer bent dan die boy die het moeilijk heeft en dat jij omgekeerd ook iets voor een ander kan en vooral wil betekenen. Gewoon babysteps..

Ja dat zou ik niet ontkennen. Ik heb wel het gevoel dat ik weer een geval apart was, dat ik het meest ver heen was. En af en toe had ik weinig oog voor de problemen van anderen. Maar het was niet zo dat ik de hele tijd zat te zeuren, ik had dat zelf ook wel door dat het soms beter is om niet de hele tijd over mezelf te beginnen. Ik heb verder wel heel veel interesse in anderen getoont en niet met tegenzin, eigenlijk vond ik het wel fijn om niet de aandacht op mij gefocused te hebben, heel anders dan op forums of whatsapp waarin ik alle aandacht opeis.

quote:

Je leeft al, je hebt keuzes met consequenties. Als je stap 1 niet los kan laten, dan maak je de stap wat kleiner door je dan niet te laten weerhouden om toch je best te doen in plaats van je te verschuilen achter je gedachten. Zie het als oefening om te kijken hoe ver je kan komen, dat levert je later een betere basis op als je misschien nog wel door gaat/kan gaan voor uiterlijk fixen.

Nou ja eigenlijk is het gewoon stap 0. Ik heb wel een oefening gedaan door in het AMC, mensen aan te spreken en de weg te vragen naar bijvoorbeeld de Albert Heijn, en bij voorkeur studentes. Die meisjes zijn te mooi en ik durf ze niet eens aan te kijken maar ik heb het wel gewoon geprobeerd. En ze waren allemaal heel behulpzaam , ik had aan totaal 5 meisjes de weg gevraagd en 4 daarvan liepen zelfs mee, dus de conclusie is wel dat ik er niet zo eng uitzie als ik denk en dat vrouwen geen richtingsgevoel hebben en dus dan maar mee gaan lopen Ik had verwacht dat ze zouden wegrennen of me zouden aftroggelen omdat ze me een creep vinden of dat ze me subtiel zouden uitlachen.

quote:

Dat ontkent niemand ook en er is heus begrip voor, maar probeer dan zelf ook wat meer het goede voorbeeld te geven dat jij niet zo koud en hard bent en alleen bevestiging wil. Laat zien dat jij wel oprecht om mensen kan geven en het niet alleen doet om te manipuleren of om mensen er puur van te verdenken dat ze er geen kut van kunnen menen en je alleen sneu vinden. Want dan oordeel je net zo koud en hard ééndimensionaal terug.

Ik ga juist mijn best doen om minder lief en aardig te zijn, want ik schijn sub assertief te zijn. Dat ik alles pik van anderen en dat ik teveel mijn best doe om aardig gevonden te worden. En helaas kunnen gewetenloze of psychopatische persoonlijkheden hier gebruik van maken omdat ik mezelf niks waard vind.

quote:

En dan maakt het heden, waarin je dus met inzet bij je therapiegroep wel degelijk positieve feedback verwachtte en ook daadwerkelijk kreeg dus onzichtbaar in plaats van jezelf. Je verwijt de wereld dat jij liever achterom blijft kijken.

Ik kan het verleden niet loslaten, ik ben constant bezig met uitzoeken wat er precies mis met mij is zodat ik het misschien kan fixen. Ik probeer alle gebeurtenissen terug te halen, mezelf vanuit de derde persoons view bekijken. Kom telkens tot de conclusie dat ik zowel een onzichtbaar uiterlijk heb als dat ik mezelf ook helemaal niks vind, dat ik gewoon slechte genen bezit, dat ik het recht niet heb om te leven. Maar als een ander dan ook tegen je zegt dat je geen leuk persoon bent is dat wel een redelijke bevestiging van mijn angsten omdat ik daar geen controle over heb. Maar ik zie wel een beetje in dat niet alles aan mij ligt, dat er gewoon mensen zijn die geen empathy hebben of dit zichzelf hebben aangeleerd. Krijg ook wel vaak helaas de gedachtes dat ik niet begrijp waarom ik besta, wat ik hier doe en waarom we geen keuze hebben gekregen om te beslissen om te leven, waarom mensen van nature een overlevingsdrang hebben (en ik niet), waar mensen zich druk over maken over zinloze dingen, dat het leven totaal zinloos is etc. Allemaal dat soort gedachtes omdat ik zelf geen leven leid, geen afleiding heb.

quote:

Ik denk dat je anderen ook niet zoveel ruimte geeft om je niet zielig te vinden, als je hun problemen zo bagateliseert. Jezelf in bochten wringen om leuk gevonden te worden werkt niet, want je doet die dingen niet omdat je leuk bent of oprecht iets voor de ander wil doen. Omgekeerd kan een ander jou kennelijk ook geen plezier doen, want je denkt dat men het hoogstens uit medelijden zou doen ook al heb je je wel enigszins pro-actief opgesteld in die therapiegroep en daar wel ervaren dat het dus wel nut heeft om toch iets te proberen. [quote]

Nou ik moet wel eerlijk zeggen dat ik oprecht heel erg geïnteresseerd was in de anderen en dat het me dus geen moeite kostte om interesse te tonen in anderen, maar het klopt wel dat ik de problemen van de anderen enigszins bagatelliseer maar ik me daar wel bewust van ben en dat ik me niet voldoende kan inleven in anderen om een oordeel te vestigen. Dat het dus zomaar kan zijn dat de problemen die zij ervaren net zo erg kwa belevenis kunnen zijn als hoe dat is in mijn geval, andersom geldt misschien hetzelfde.

[quote]
Kun je iets bedenken wat jij leuk zou vinden om voor een ander te doen? Gewoon om een ander blij te maken, zonder dat je er iets voor terug hoeft?

Jazeker, dit is voor mij heel eenvoudig te beantwoorden.
Elke maandag en woensdag laat ik de hond uit van een persoon met kanker omdat die dat zelf niet kan doen vanwege die ziekte en chemokuren.
Ik rijd anderen van de therapie groep naar het station.
Ik pas op de katten van mijn buurvrouw, ik leen mijn schuur uit aan mijn buurvrouw zodat ze haar zooi erin kan zetten. Ik droeg een ongelooflijk zware piano vleugel naar boven voor de overburen, en nog veel meer waar ik even niet op kan komen. Ik doe eigenlijk alles voor anderen in de hoop om leuk gevonden te worden. Alleen het goede gevoel bij mij ontbreekt dat als ik bijvoorbeeld die hond uitlaat voor die persoon, dat ik er echt plezier uithaal om anderen te helpen... nee ik help juist anderen doordat ik mezelf niks waard vind. Maar ik weet dat dat dus komt omdat ik sub assertief ben (gebleken uit de therapie en dat hadden alle anderen ook).
Ik doe het gewoon omdat ik verder toch niks waard ben. Alle deuren blijven gesloten met zo'n kut uiterlijk, zonder uitstraling, charme, talentloos etc
Vroeger toen ik nog vrienden had... ja heel lang geleden was ik altijd de bob, zodat zij een leuke avond konden beleven. En als er af en toe een vriend een meisje meenam dan bracht ik hun beide dronken ook gewoon naar huis. En dan zei hij tegen die vriendin van " ja dat is mijn buddy hij is geweldig, doet alles voor me" Ik leende geld uit (verdiend bij bijbaan geldtransportbedrijf) aan vrienden (wat ik natuurlijk nooit terug kreeg). Tot een dag later vonden ze me dan altijd de goede buddy... maar dat verdween weer heel snel en ze kwamen al snel weer om nieuwe hulp vragen.

quote:

Waarom haal je hier wel je ziektebeeld als veroorzaker erbij en bij de andere stukjes niet? Wat is het verschil in jouw ogen?

Ik snap niet wat je bedoelt? Ik zie het niet als een ziekte maar als waarheid (maar ik heb de diagnose wel) De BDD overheerst mijn leven op werkelijk elk vlak. Alle beslissingen worden gemaakt vanuit mijn BDD gedachtes.

quote:

Waarom denk je dat het dan wel gaat? Wat gaat jou daar wel in doen geloven, terwijl je bij de andere dingen hierboven blijft vasthouden aan het verleden, medelijden etc.?

Ik geloof er pas in als mijn uiterlijk redelijk goed is.

quote:

Dat neem je niet alleen aan, je roept het actief op als jij jezelf down laat praten tegenover haar. Wel zo lekker dat ze daar dan met hartjes op reageert, zodat jij je confirmation bias weer binnen hebt.

Wanneer zeg je tegen haar dat je haar leuk vindt? Wanneer stuur jij haar hartjes terug? Moet zij daar eerst ook down voor praten en zo ja, wat zeg je dan terug?

Ze heeft een relatie maar ze zegt wel vaak dat ze me leuk vind. Ik stuur hartjes terug als ze lief over me typt. Zoals:

" But to be honest I truly don't understand why you won't find any girl to date? Seriously I just don't understand it. You look absolutely fine! Rly cute! And i've seen guys that were 10 times uglier and found at least some girl to be happy with? And on top of that you're a a really nice guy! You're smart and nice and I really like talking to you! So I just don't get why no girl is interested?? You can't live like this forever and you can't avoid situations like this forever! But I just don't know how to help you :/ All I can say is that I truly don't believe that there is no girl for you out there! What does your therapist give you as an advice for this?" Just know that I <3 you "

Dat voelt dus als medelijden en waar ik dus niks aan heb , hoe lief ook bedoeld. Ken haar al heel lang en ik doe bijna nooit zielig of zo bij haar...gebeurd maar 1 keer per jaar dat ik emo word.