Mantelzorgers overbelast door bezuinigingen

quote:

Op maandag 9 november 2015 19:34 schreef Gia het volgende:

[..]

Om het kaf van het koren te scheiden heb je weer professionals nodig om dat te beoordelen.
Maar het blijft lastig.
Stel je bestempelt iemand als nog redelijk zelfstandig, weinig hulp nodig, en die persoon is aan de hulp in huis gewend. Die gaat niet weer zelf poetsen, maar vraagt dan hulp bij mantelzorgers. Want ze krijgt nog maar een uurtje en da's echt niet genoeg! Als dit dan kinderen zijn met een baan én een huishouden met puberende tieners, dan ligt daar een burn-out zo op de loer.
Vroeger, mijn ouders, kregen jong kinderen.
Als wij dat ook hadden gedaan, waren ze nu de deur uit.
Komt nog bij dat vroeger, de vrouw thuis bleef.
Toen had je dus tijd voor je ouwe moer.

Tegenwoordig studeert de meerderheid door, willen dan eerst een aantal jaren flink werken alvorens aan kinderen te denken. Pas kinderen op je 35ste is heel normaal.
Ook die kinderen studeren flink door, oudere ouders, verdienen goed, dus ook zij gan weer voor kinderen na hun 35ste. Dan is oma al 70, als het eerste kleinkind geboren wordt. Waar vroeger 45 heel normaal was!

Dus, je hebt dan op je 50ste een paar puberende kinderen en 2 dementerende ouders van over de 80, waarvoor je als goede dochter dan graag wat zorg voor draagt, want de verpleging, als je al een plekje in een verzorgingshuis krijgt, heeft daar allemaal geen tijd voor.

Dus, een vrouw van 40 komt thuis, met de boodschapoen, recht uit haar werk, brengt de kinderen naar de sportclub, rijdt langs moeder af, om even snel te poetsen en eten klaar te zetten, snel de kinderen ophalen, naar huus, eten koken, en dan vraagt manlief: ' hoe was jouw dag?', terwijl hij zijn krantje leest.

En dat gaat alleen maar erger worden.

Soms helpen de mannen ook maar verder ben ik het met je eens dat dit een groot probleem is.
+ dat kinderen vaak ook best ver van hun ouders wonen en dat lang niet ieder kind een auto of het OV kan betalen om 3 keer per week op en neer te gaan.

quote:

Op maandag 9 november 2015 19:46 schreef Bram_van_Loon het volgende:

Soms helpen de mannen ook maar verder ben ik het met je eens dat dit een groot probleem is.
+ dat kinderen vaak ook best ver van hun ouders wonen en dat lang niet ieder kind een auto of het OV kan betalen om 3 keer per week op en neer te gaan.

En dat probleem wordt alleen maar groter, vanwege laat kinderen en samen moeten werken.

quote:

Op maandag 9 november 2015 19:49 schreef john2406 het volgende:

[..]

Zet je eens erbij, en laat ma bellen voor een taxi dan, ik heb het meegemaakt 2 uur later kwam er een taxi aan, moeder is wel al jaren dood.
De keer erop heb ik mijn eigen auto maar genomen en ma gebracht, voorniks is dan als er toevallig een tijdje vrij is, of als er een taxi vrij is.
Teminste die jaren terug, of dat nou nog zo is kan jij alleen beantwoorden als je eens een keer erbij gaat zitten!

Ben jij van Duitse komaf of zo?

Ik ben nu iets meer dan 10 jaar aan het mantelen, sinds juni 2005. Maar momenteel niet intensief, maar 1 (af en toe 2) dag(en) per week. Wel lange dagen en ook 52 weken/jaar. In de eerste jaren ging ik ook met het OV heen en weer, (ik woon op 65 km afstand). De afstand was ook de reden dat ik niet frequenter of voor minder uren per dag het kon doen. In die eerste jaren bleef ik daar overnachten en plakte ik 2, soms 3 dagen achter elkaar. Mijn ouders hebben altijd mijn reiskosten vergoed.

Nu ga ik steeds met de auto heen en weer. Het is de oude auto van mijn ouders waar ik die afgelopen 10 jaar steeds de enige chauffeur van was. Sinds een jaar staat die auto op mijn naam.

quote:

Op maandag 9 november 2015 19:49 schreef john2406 het volgende:

Zet je eens erbij, en laat ma bellen voor een taxi dan, ik heb het meegemaakt 2 uur later kwam er een taxi aan, moeder is wel al jaren dood.
De keer erop heb ik mijn eigen auto maar genomen en ma gebracht, voorniks is dan als er toevallig een tijdje vrij is, of als er een taxi vrij is.
Teminste die jaren terug, of dat nou nog zo is kan jij alleen beantwoorden als je eens een keer erbij gaat zitten!

quote:

Op maandag 9 november 2015 12:37 schreef john2406 het volgende:

Vergeet niet die mensen zijn oud geworden toch, laat ik eens nemen 70jr of ouder, hebben ze dan 70jr alles verkeerd gedaan?
Dan snap ik niet dat het in dit land alles zo is opgebouwd als dat het is.
Want die ouderen deden ja alles verkeerd?
.

Rare zinsbouw heb je, lijkt zo uit het Duits 1 op 1 vertaald.

quote:

Op maandag 9 november 2015 20:05 schreef barthol het volgende:
Ik ben nu iets meer dan 10 jaar aan het mantelen, sinds juni 2005. Maar momenteel niet intensief, maar 1 (af en toe 2) dag(en) per week. Wel lange dagen en ook 52 weken/jaar. In de eerste jaren ging ik ook met het OV heen en weer, (ik woon op 65 km afstand). De afstand was ook de reden dat ik niet frequenter of voor minder uren per dag het kon doen. In die eerste jaren bleef ik daar overnachten en plakte ik 2, soms 3 dagen achter elkaar. Mijn ouders hebben altijd mijn reiskosten vergoed.

Nu ga ik steeds met de auto heen en weer. Het is de oude auto van mijn ouders waar ik die afgelopen 10 jaar steeds de enige chauffeur van was. Sinds een jaar staat die auto op mijn naam.

Ik heb ook de auto van mijn vader op mijn naam, vanaf dat hij niet meer mocht rijden.
Heb de afgelopen jaren vrijwel alleen gemanteld voor mijn ouders. Omdat ik daar de meeste tijd voor had. Vooral overal mee naartoe. Zorg of huishoudelijk kan ik niet. Ben niet voor niets afgekeurd.
Nu is mijn vader overleden en ben ik met mijn moeder gebrouilleerd, zeg maar gerust, ik lig er voor een goeie mee overhoop. Lang verhaal, niet belangrijk. Heeft nooit echt geboterd. Maar nu moeten mijn zussen wel.

Ben benieuwd hoe lang zij dit vol gaan houden. Nu al 2 maanden.

quote:

Op maandag 9 november 2015 20:14 schreef john2406 het volgende:

[..]

Nee mijn moeder was van boven de rivieren en pa de generatie ervoor van boven de rivieren, woon wel al jaren kort op twee keer vallen van de grens.
Limburg dus, waar kom jij vandaan?
Ik heb immers ook je vraag beantwoord.

Tomaten boer dit is wel offtopic trouwens, en zal totaal niks met het topic van doen hebben!

Ah, dan zal dat aan 't Limburgs liggen. Dat heeft wel Duitse invloeden.

Ik ben van de buren, Noord Brabant.

Maar viel me op, vandaar mijn vraag.

quote:

Omdat ik daar de meeste tijd voor had.

Voor mij idem dito, ik ben ook volledig afgekeurd. Je rolt er dan in door je beschikbaarheid. Omdat je tijd er voor hebt.

quote:

Op maandag 9 november 2015 19:36 schreef Gia het volgende:

[..]

Precies!

Ze mogen praktisch voor niks met de taxipas, maar kindlief moet er maar een middagje vrij voor nemen.

Maar hopen dat die taxipas dan niet weg bezuinigd wordt..

hulde aan de mantelzorgers


driewerf hoera!

quote:

Op maandag 9 november 2015 20:46 schreef TripleSec het volgende:

[..]

Maar hopen dat die taxipas dan niet weg bezuinigd wordt..

Dat maakt niet uit als ze em toch niet gebruikt.

quote:

Op maandag 9 november 2015 20:03 schreef Gia het volgende:

[..]

En dat probleem wordt alleen maar groter, vanwege laat kinderen en samen moeten werken.

En het toenemend aantal vrijgezellen.

quote:

Op maandag 9 november 2015 23:07 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

En het toenemend aantal vrijgezellen.

Kinderloos en dan oud worden met steeds minder zorg.
Begin maar vast te sparen!
Maar niet teveel, want dan moet je belasting betalen, of je krijgt op je 70ste geen pensioen; eerst je spaargeld opconsumeren.

quote:

Op maandag 9 november 2015 23:14 schreef Gia het volgende:

[..]

Kinderloos en dan oud worden met steeds minder zorg.
Begin maar vast te sparen!

Ook dat maar daar dacht ik nog eens aan, het ging mij er om dat mensen die vrijgezel zijn al helemaal snel geen budget hebben voor een auto of het 3 keer per week op en neer reizen met de trein (ook heel erg duur!) aangezien ze bijna dubbel zo'n hoge vaste lasten hebben terwijl ze wel evenveel belasting moeten betalen.
Succes om dan je ouder te verzorgen die 60 km. verder woont.

quote:

Op maandag 9 november 2015 23:19 schreef Bram_van_Loon het volgende:

[..]

Ook dat maar daar dacht ik nog eens aan, het ging mij er om dat mensen die vrijgezel zijn al helemaal snel geen budget hebben voor een auto of het 3 keer per week op en neer reizen met de trein (ook heel erg duur!) aangezien ze bijna dubbel zo'n hoge vaste lasten hebben terwijl ze wel evenveel belasting moeten betalen.
Succes om dan je ouder te verzorgen die 60 km. verder woont.

Dank je voor het me succes wensen, ik ben vrijgezel en zal dat waarschijnlijk ook blijven, en de zorg die ik de laatste 10 jaar aan mijn ouders heb gegeven is inderdaad 65 km verderop.

Toen mijn vader nog leefde waren allebei mijn ouders hulpbehoevend, mijn vader door een herseninfarct en later ook nog alvleesklierkanker, en mijn moeder was al gehandicapt, zij kon moeilijk lopen, en had door ook beperkingen met allerlei handelingen door reuma.
In die tijd was de zorg best wel intensief met het verdelen van mijn aandacht.
Nu leeft alleen mijn moeder (91 jr) nog, en doe ik de wekelijkse boodschappen, help ik met allerlei kleine huishoudelijke dingetjes, en doe ik ook de technische klusjes die gedaan moeten worden, kook ik voor mijn moeder, help ik met de financiën. En als ik dan kook dan eten we ook samen.
Daarnaast is het een huis met een heel grote bostuin, en daar moet regelmatig ook wat gedaan worden. Als ik het niet doe blijft het liggen. Zo in deze tijd van het jaar hoort bladruimen er ook bij.
Maar als het mooi herfstweer is is het niet verkeerd om zo in de tuin bezig te zijn. Ik ben uiteraard ook de chauffeur en begeleider als mijn moeder ergens naar toe moet. Komt niet zo vaak meer voor, want ze blijft het liefst thuis. In uitzonderings gevallen, alleen als het door omstandigheden nodig is, neem ik ook het werk van de thuiszorg even over. Maar de typische vrouwendingen, daar kan ik niet mee helpen. Dat laat ik aan mijn zus over.

quote:

Op maandag 9 november 2015 23:35 schreef barthol het volgende:

[..]

Dank je voor het me succes wensen, ik ben vrijgezel en zal dat waarschijnlijk ook blijven, en de zorg die ik de laatste 10 jaar aan mijn ouders heb gegeven is inderdaad 65 km verderop.

Toen mijn vader nog leefde waren allebei mijn ouders hulpbehoevend, mijn vader door een herseninfarct en later ook nog alvleesklierkanker, en mijn moeder was al gehandicapt, zij kon moeilijk lopen, en had door ook beperkingen met allerlei handelingen door reuma.
In die tijd was de zorg best wel intensief met het verdelen van mijn aandacht.
Nu leeft alleen mijn moeder (91 jr) nog, en doe ik de wekelijkse boodschappen, help ik met allerlei kleine huishoudelijke dingetjes, en doe ik ook de technische klusjes die gedaan moeten worden, kook ik voor mijn moeder, help ik met de financiën. En als ik dan kook dan eten we ook samen.
Daarnaast is het een huis met een heel grote bostuin, en daar moet regelmatig ook wat gedaan worden. Als ik het niet doe blijft het liggen. Zo in deze tijd van het jaar hoort bladruimen er ook bij.
Maar als het mooi herfstweer is is het niet verkeerd om zo in de tuin bezig te zijn. Ik ben uiteraard ook de chauffeur en begeleider als mijn moeder ergens naar toe moet. Komt niet zo vaak meer voor, want ze blijft het liefst thuis. In uitzonderings gevallen, alleen als het door omstandigheden nodig is, neem ik ook het werk van de thuiszorg even over. Maar de typische vrouwendingen, daar kan ik niet mee helpen. Dat laat ik aan mijn zus over.

Van mij mag iemand je voordragen voor een lintje. Enerzijds is het vanzelfsprekend dat je doet wat je kan doen, anderzijds doe jij het toch maar al die tijd, er zijn er veel die dat niet kunnen zeggen.

Maar goed, het punt is dat het op zich prima is dat mensen voor hun ouders en andere familieleden en vrienden zorgen en dat we dat tot op zekere hoogte zoveel mogelijk moeten nastreven, binnen de context dat het werkt, maar dat we er niet categorisch op kunnen leunen. Het uitgangspunt zou moeten zijn dat in eerste instantie de totale maatschappij verantwoordelijk is en dat met dat uitgangspunt in gedachte er wordt gekeken wat mensen in de omgeving kunnen doen. Stap 1 is natuurlijk niet dat je zegt: dit en dit wordt niet vergoed, pas na X bezwaren en vele maanden tijd gaat eens het lampje branden dat dat bij persoon X niet kan. Stap 1 moet zijn dat het sociale netwerk in kaart wordt gebracht. Welke familieleden leven nog? Heb je vrienden die hierbij willen en kunnen helpen? ...
In functie daarvan kan je dan kijken welke verantwoordelijkheden de maatschappij tijdelijk kan afdragen aan mensen in de omgeving, en dit onder de strikte voorwaarde dat die mensen die kunnen en willen doen en zolang ze dat kunnen en willen doen.

Als je zestien uur per dag bezig bent met het verzorgen van een familielid, dan kun je beter de stekker er uit trekken.

@ Bram van Loon

Ja het is vanzelfsprekend dat je doet wat je kan. En ook dat je de verantwoordelijkheid niet afschuift als die op je schouders terecht komt. Altijd de vraag, als ik het niet doe, wie zal het dan doen? En als je dan aan iemand anders denkt, de vraag of het redelijk is om dat van die ander te verwachten.

Maar ik ben het met je eens dat we er niet categorisch op moeten leunen.
Ik ben zelf dus alleen, en de jongste van het gezin waarin ik ben opgegroeid. Als ik oud zou worden, zijn alle familieleden dus nog ouder. En mijn eigen sociale netwerk (vrienden en zo) is langzaam en door allerlei factoren nogal mager geworden, omdat ik daar weinig tijd voor heb.
Ik ben me drommels goed bewust dat er weinigen zullen zijn waar ik zelf een beroep op zou kunnen doen als ik t.z.t. zelf oud en hulpbehoevend zou worden. Ik hou er eigenlijk ook niet van om te moeten vragen.

[ Bericht 0% gewijzigd door barthol op 10-11-2015 00:37:31 ]

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 01:23 schreef Confetti het volgende:
We gaan terug naar de tijd dat kinderen voor de ouders zorgen en ook in huis opnemen. Het systeem zoals we die een tijd kenden was onhoudbaar en onbetaalbaar.

Eigenlijk is wat nu gebeurt normaal. De afgelopen decennia waren luxe. Behoorlijk kut want hier zijn geen winnaars. Nja, misschien dat er weer eens wordt gefokt.

Onzin wat betreft die onbetaalbaarheid en onhoudbaarheid. Het is slechts een politieke keuze en onwil.

We zijn als samenleving juist rijker dan ooit. Tegelijkertijd is er wel geld voor belastingverlaging voor de hoogste inkomens, het bedrijfsleven en multinationals die vrijwel niets aan belasting afdragen.

Deze richting wordt geframed als noodzaak maar wordt ingegeven door egoïsme en individualisme. Doordat het gros van de mensen is vergeten waar ze vandaan komen, en tegelijkertijd meer waarde hechten aan hun hypotheekrenteaftrek en hun 2de auto en 3de vakantie dan betaalbare en solidaire zorg voor iedereen.

Tja, dat krijg je als je al die gelukszoekers binnenhaalt. Dat tuig is blijkbaar belangrijker dan Nederlanders zelf.

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 01:52 schreef FigueiraDaFoz het volgende:
Tja, dat krijg je als je al die gelukszoekers binnenhaalt. Dat tuig is blijkbaar belangrijker dan Nederlanders zelf.

Je bent zelf gedeeltelijk Portugees, en je woont nu in Spanje? Zijn ook gewoon netto ontvangers binnen de EU hoor. Misschien daar ook geen geld meer naar toe. Of die mensen iig niet meer binnen laten. Gelukszoekers.

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 02:25 schreef probeer het volgende:

[..]

Je bent zelf gedeeltelijk Portugees, en je woont nu in Spanje? Zijn ook gewoon netto ontvangers binnen de EU hoor. Misschien daar ook geen geld meer naar toe. Of die mensen iig niet meer binnen laten. Gelukszoekers.

Alsof het mijn schuld is dat economie in zuid Europa zo bagger is. Zeker door het binnenharken van asielzoekers wordt het er niet beter op.

Hulde aan de mantelzorgers in dit topic.

Wat ik proef is dat mantelzorg vooral neerkomt op mensen die zich niet achter een drukke baan kunnen verschuilen. Op zich een kwalijke zaak, maar aan de andere kant biedt dit ook wel een perspectief. We hebben ten slotte ~een miljoen werklozen, en daar zullen best mensen tussen zitten die eens in de week met oma op stap kunnen.

Overigens zou men hier in Japan een soortgelijk probleem moeten kennen, omdat Japan nog erger vergrijsd is. In onze buurt heeft men relatief grote huizen, en zie je dat opa en oma inwonen. Ik schat dat dit bij een op de vier woningen het geval is. Wij hebben ook een woning waarin dat zou kunnen (als je een klein Japans omaatje/opaatje hebt). In het weekend zien we ook regelmatig dat opa-buren en oma-buren met de kleinkinderen op stap gaan. Dit vraagt dus om wat grotere huizen, en daar is Nederland niet op gebouwd. Maar het is wel een oplossing.

In onze oude buurt (met oudere huizen) woonden we tussen hele oude mensen, die allemaal nog zelfstandig woonden. Japanners lijken me wat meer zelfredzaam dan Nederlanders. Ze zijn taaier. Hier op het werk zijn er bijvoorbeeld een stel gepensioneerde professoren, die nog drie of vier dagen in de week komen werken. Eentje is de 80 al gepasseerd.

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 07:05 schreef Lyrebird het volgende:
Japanners lijken me wat meer zelfredzaam dan Nederlanders. Ze zijn taaier. Hier op het werk zijn er bijvoorbeeld een stel gepensioneerde professoren, die nog drie of vier dagen in de week komen werken. Eentje is de 80 al gepasseerd.

En dit ligt niet aan de nationaliteit, maar aan de wil en inzet van de oudere zelf.
Als mijn moeder valt, komt ze niet overeind. En geen overgewicht of zo, maar het is dan net een torretje wat op de rug ligt.
Heb ik haar wat oefeningen voorgedaan, om haar buikspieren wat te versterken, maar die doet ze niet.
Ze is, schijnbaar, liever afhankelijk, want ze vindt dat ze dat verdient.
We hebben haar ook al aangeraden een scootmobiel te nemen, aan te vragen, weet niet of dat nog vergoed wordt, maar daar zou ze dan een indicatie voor hebben. Wil ze niet, want ze gaat niet in zo'n invalide karretje rijden! Dáár voelt ze zich nog te jong voor. 75.
Maar ondertussen kan ze nergens naartoe, zonder hulp.
Taxi wil ze ook niet, want dat kost geld.

Wat dat betreft mogen we hier inderdaad een voorbeeld nemen aan de Japanners.
Je wilt toch zo lang mogelijk zelfredzaam blijven, lijkt me.

Vertel mij wat... Als ik zo naar mijn ouders kijk. Vader werkt fulltime. Mijn moeder heeft ms en een aantal jaar geleden ook nog een tia gehad. Ze is niet meer toerekeningsvatbaar al is er niemand die dat belangrijke punt ooit in haar dossier geschreven heeft. Mijn vader wil dat ook niet zien. Ze gedraagt zich als een kind, besteld b.v. voor honderden euro's kleding vaker per maand terwijl ze dat niet kunnen betalen. Ze ziet geen consequenties meer en doet maar wat. Ze moet de hele dag naar het toilet en ze weegt teveel om zo in je eentje te tillen, zonder rugklachten. Ze kan het vaak ook niet eens ophouden. Dus overal waar ze ooit eens gezeten heeft... En er is niemand die daar schoonmaakt nu. Zelf doen ze het niet. Want alle energie gaat in het gesleep en sores met mijn moeder zitten. Ja heel af en toe even dweilen maar dat zet geen zoden aan de dijk. Moeder kan niet lopen en zelfs niet zelfstandig rechtop zitten, b.v op toilet. Toch heb je geen keuze als mantelzorger. Snachts maakt ze mijn vader wel eens 5x per nacht wakker omdat ze moet plassen, tenminste dat denkt ze haar blaasontsteking is ook chronisch. Vader moet er om 06.00 weer uit naar z'n werk. Zij gaat naar een dagopvang want kan niet alleen thuisblijven. Ze heeft laatst haar halve gezicht verbrand omdat ze niet oplet wat ze doet. En ook perse bij haar ziekte moet roken. De mensen op de dagopvang kopen telkens sigaretten voor haar. Mijn vader valt in slaap zodra die thuis is en ff zit door dat chronische slaap tekort. Hij redeneert daardoor ook heel erg raar. Heel erg onredelijk en jaagt mensen soms tegen hem in het harnas. Geen toezicht is een groot probleem bij mijn moeder. Want dan gaat ze van alles proberen te doen wat ze 20 jaar ervoor wel kon en valt ze, hup weer hersenschudding. "Ja maar toen kon ik het ook..." Je kunt haar ook moeilijk vastbinden? Er zijn momenten dat ze elke minuut wat wil, of vaker zelfs. Je zelf je kont niet kunt keren of er is weer wat. Dat zorgt voor veel stress. Na 17.00 uur wordt ze thuisgebracht van de dagopvang... Dan begint het feest. De relatie tussen mijn ouders is compleet kapot. Er is niets meer.. Behalve een "ik wil..." van mijn moeder en mijn vader die dat met tegenzin doet of kwaad word. Ze hebben geen vrienden meer, zelfs familie blijft weg. En geeft toe dat ze " het niet kunnen aanzien". Ze komen nooit ergens, het huis valt van ellende uit elkaar. Alles is smerig en dat doen ze ook zelf door hoe ze omgaan met hun huis. Zelfs al maak je schoon dan verhoeren ze het in 5min. Omdat mijn moeder b.v weer servies laat vallen of iets anders omstoot met de rolstoel. Ik weet niet wat ik ermee moet. Soms is het contact tussen die 2 zelfs zo onaardig door stress dat ik bang ben dat het straks richting mishandeling gaat, in zowel beide richtingen, fysiek en mentaal door constante stress en frustratie. Owja 1x per dag komt iemand mijn moeder aankleden en wassen..en wat in een logboek schrijven dat is alles wat de zorg daar is. Douchen gebeurt 1 keer per week want daar kun je een middag voor uittrekken. Mijn moeder wil zich vaak ook niet douchen maar ligt dan liever in bed. Ik woon niet meer thuis godzijdank want de hoeveelheid stress daar is niet normaal. Ik zou mijn ouders niet in huis kunnen nemen, niet vanwege plaats en al helemaal niet door stress. Dan kan ik mijn eigen leven voorgoed vergeten, complete zelfopoffering. Ik denk dat veel mensen overbelast als mantelzorger nog veel te licht nemen. Mijn ouders hadden ooit veel vrienden, waren "normale" mensen met hobby's etc. Lid van verenigingen, alles is compleet kapot. Dit is heel iets anders dan oma een paar uurtjes per week meenemen naar buiten. Dit sloopt iemands leven compleet en dat is pas overbelasting.

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 07:05 schreef Lyrebird het volgende:

Wat ik proef is dat mantelzorg vooral neerkomt op mensen die zich niet achter een drukke baan kunnen verschuilen.

Voor mij geldt dat natuurlijk, Als er een beroep op me wordt gedaan, kan ik niet zeggen "sorry ik heb geen tijd want ik moet werken", En vooral als de vraag om te helpen.heel redelijk en logisch is, en er niemand anders is die het op dat moment kan doen is er geen enkele reden om nee te zeggen.

quote:

Japanners lijken me wat meer zelfredzaam dan Nederlanders. Ze zijn taaier. Hier op het werk zijn er bijvoorbeeld een stel gepensioneerde professoren, die nog drie of vier dagen in de week komen werken. Eentje is de 80 al gepasseerd.

Taaier wil niet zeggen dat er geen hulpbehoevendheid komt. Het komt dan alleen later.
Mijn vader was ook altijd zo taai en selfsupporting, heeft gewerkt tot zijn 86e. Altijd bezig. Een eigenwijze en creatieve zelfdoener.
Maar hij vroeg mijn assistentie i.v.m. de handicaps van mijn moeder, toen hij door een ziekenhuisopname er zelf twee weken er niet kon zijn. En een maand later kreeg mijn pa opeens een herseninfarct. En werd hij ook zelf hulpbehoevend.
Mensen die niet zo snel hulp voor zichzelf vragen, vragen wel assistentie als ze door omstandigheden hun zorg voor de ander niet meer kunnen doen.

Mijn moeder is nu 91, en mijn zorg is juist dat zij zich niet flinker voordoet dan ze is.
Ze vraagt niet graag, Wil eigenlijk een ander niet belasten, Ze wil mij vaak ook sparen.
Eigenlijk wil ze helemaal niet afhankelijk zijn.
Dus ik moet een scherp oog hebben voor wat echt nodig is, en een beetje doorvragen
als mijn moeder zich flinker gedraagt dan zij op dat moment is.

[ Bericht 6% gewijzigd door barthol op 10-11-2015 11:28:48 ]

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 10:57 schreef naiipajiiau het volgende:
Dit sloopt iemands leven compleet en dat is pas overbelasting.

Dit is ook wel heel extreem en zeker overbelasting.

Mijn moeder heeft ook een tia gehad, maar daar vrij goed uitgekomen, maar ze mag niet fietsen, niet op een trap staan, kan niet bukken, niet knielen, niet boven haar hoofd werken.
En dan anderhalf uurtje hulp per week.
Gelukkig is ze nog niet mentaal aan het aftakelen. En de gewone persoonlijke verzorging, eten, koken e.d. kan ze ook nog.
Maar ze weigert alle hulpmiddelen om zelfstandig te blijven.
De kinderen moeten het maar doen.

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 10:43 schreef Gia het volgende:
[..]
Wat dat betreft mogen we hier inderdaad een voorbeeld nemen aan de Japanners.
Je wilt toch zo lang mogelijk zelfredzaam blijven, lijkt me.

Japanners kennen echter ook een enorme schaamtecultuur, en vereenzelvigen zich over het algemeen enorm met hun carrière. Mede om die reden ligt het aantal zelfmoorden in Japan ook zo hoog.

Lijkt me niet dat we aan die doorgeschoten prestatiecultuur, waar bovenstaande voorbeelden wellicht mede door zijn ingegeven, een voorbeeld moeten nemen.

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 10:57 schreef naiipajiiau het volgende:
Vertel mij wat... Als ik zo naar mijn ouders kijk. Vader werkt fulltime. Mijn moeder heeft ms en een aantal jaar geleden ook nog een tia gehad. Ze is niet meer toerekeningsvatbaar al is er niemand die dat belangrijke punt ooit in haar dossier geschreven heeft. Mijn vader wil dat ook niet zien. Ze gedraagt zich als een kind, besteld b.v. voor honderden euro's kleding vaker per maand terwijl ze dat niet kunnen betalen. Ze ziet geen consequenties meer en doet maar wat. Ze moet de hele dag naar het toilet en ze weegt teveel om zo in je eentje te tillen, zonder rugklachten. Ze kan het vaak ook niet eens ophouden. Dus overal waar ze ooit eens gezeten heeft... En er is niemand die daar schoonmaakt nu. Zelf doen ze het niet. Want alle energie gaat in het gesleep en sores met mijn moeder zitten. Ja heel af en toe even dweilen maar dat zet geen zoden aan de dijk. Moeder kan niet lopen en zelfs niet zelfstandig rechtop zitten, b.v op toilet. Toch heb je geen keuze als mantelzorger. Snachts maakt ze mijn vader wel eens 5x per nacht wakker omdat ze moet plassen, tenminste dat denkt ze haar blaasontsteking is ook chronisch. Vader moet er om 06.00 weer uit naar z'n werk. Zij gaat naar een dagopvang want kan niet alleen thuisblijven. Ze heeft laatst haar halve gezicht verbrand omdat ze niet oplet wat ze doet. En ook perse bij haar ziekte moet roken. De mensen op de dagopvang kopen telkens sigaretten voor haar. Mijn vader valt in slaap zodra die thuis is en ff zit door dat chronische slaap tekort. Hij redeneert daardoor ook heel erg raar. Heel erg onredelijk en jaagt mensen soms tegen hem in het harnas. Geen toezicht is een groot probleem bij mijn moeder. Want dan gaat ze van alles proberen te doen wat ze 20 jaar ervoor wel kon en valt ze, hup weer hersenschudding. "Ja maar toen kon ik het ook..." Je kunt haar ook moeilijk vastbinden? Er zijn momenten dat ze elke minuut wat wil, of vaker zelfs. Je zelf je kont niet kunt keren of er is weer wat. Dat zorgt voor veel stress. Na 17.00 uur wordt ze thuisgebracht van de dagopvang... Dan begint het feest. De relatie tussen mijn ouders is compleet kapot. Er is niets meer.. Behalve een "ik wil..." van mijn moeder en mijn vader die dat met tegenzin doet of kwaad word. Ze hebben geen vrienden meer, zelfs familie blijft weg. En geeft toe dat ze " het niet kunnen aanzien". Ze komen nooit ergens, het huis valt van ellende uit elkaar. Alles is smerig en dat doen ze ook zelf door hoe ze omgaan met hun huis. Zelfs al maak je schoon dan verhoeren ze het in 5min. Omdat mijn moeder b.v weer servies laat vallen of iets anders omstoot met de rolstoel. Ik weet niet wat ik ermee moet. Soms is het contact tussen die 2 zelfs zo onaardig door stress dat ik bang ben dat het straks richting mishandeling gaat, in zowel beide richtingen, fysiek en mentaal door constante stress en frustratie. Owja 1x per dag komt iemand mijn moeder aankleden en wassen..en wat in een logboek schrijven dat is alles wat de zorg daar is. Douchen gebeurt 1 keer per week want daar kun je een middag voor uittrekken. Mijn moeder wil zich vaak ook niet douchen maar ligt dan liever in bed. Ik woon niet meer thuis godzijdank want de hoeveelheid stress daar is niet normaal. Ik zou mijn ouders niet in huis kunnen nemen, niet vanwege plaats en al helemaal niet door stress. Dan kan ik mijn eigen leven voorgoed vergeten, complete zelfopoffering. Ik denk dat veel mensen overbelast als mantelzorger nog veel te licht nemen. Mijn ouders hadden ooit veel vrienden, waren "normale" mensen met hobby's etc. Lid van verenigingen, alles is compleet kapot. Dit is heel iets anders dan oma een paar uurtjes per week meenemen naar buiten. Dit sloopt iemands leven compleet en dat is pas overbelasting.

Jeetje wat een verschrikkelijk verhaal zeg.... Kan je moeder dan ook niet ergens opgenomen worden of zo? Of kan dat juist niet meer.

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 13:23 schreef bloodymary1 het volgende:

[..]

Jeetje wat een verschrikkelijk verhaal zeg.... Kan je moeder dan ook niet ergens opgenomen worden of zo? Of kan dat juist niet meer.

Mijn vader zal dat nooit willen en dat terwijl juist hij hieraan onderdoor gaat. Deels trots misschien ( je vrouw zomaar ergens laten plaatsen ofzo, doe je niet zomaar) en omdat hij toch nog houdt van haar ondanks alles. Als ze ergens anders zou wonen zie ik hem zichzelf nog steeds de vernieling in helpen eigenlijk. Drinkt nou al veel teveel b.v. Dat is het erge ik breek mijn kop erover maar ik zie geen oplossing. En de zorg mensen ook niet. Als hij over een x aantal jaar met pensioen zou gaan zou hij in theorie meer kunnen rusten maar ik denk dat 24/7 rondom mijn moeder hem compleet zal slopen. Al heeft ie dat zelf niet door volgens mij. Hij denkt nu zelf dat een vervroegd pensioen een oplossing kan zijn... Maar dat moet financieel haalbaar zijn.

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 01:27 schreef Tomatenboer het volgende:

[..]

Onzin wat betreft die onbetaalbaarheid en onhoudbaarheid. Het is slechts een politieke keuze en onwil.

We zijn als samenleving juist rijker dan ooit. Tegelijkertijd is er wel geld voor belastingverlaging voor de hoogste inkomens, het bedrijfsleven en multinationals die vrijwel niets aan belasting afdragen.

Deze richting wordt geframed als noodzaak maar wordt ingegeven door egoïsme en individualisme. Doordat het gros van de mensen is vergeten waar ze vandaan komen, en tegelijkertijd meer waarde hechten aan hun hypotheekrenteaftrek en hun 2de auto en 3de vakantie dan betaalbare en solidaire zorg voor iedereen.

Het meest ironische is eigenlijk nog dat het juist het individu is dat de meeste baat heeft gehad bij de solidaire zorg van de afgelopen jaren, het feit dat de zorg voor een ziek familielid niet op zijn of haar (en dan nog voornamelijk haar) schouders terecht komt stelt zo iemand in staat om zich als individu te ontplooien. En dat is uiteindelijk ook weer goed voor de samenleving als geheel, je hebt er meer baat bij als de volgende Elon Musk carrière binnen een autobedrijf kan maken dan dat hij vast zit doordat hij allerlei zorgtaken op zich moet nemen.

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 13:40 schreef naiipajiiau het volgende:
Als hij over een x aantal jaar met pensioen zou gaan zou hij in theorie meer kunnen rusten maar ik denk dat 24/7 rondom mijn moeder hem compleet zal slopen. Al heeft ie dat zelf niet door volgens mij. Hij denkt nu zelf dat een vervroegd pensioen een oplossing kan zijn... Maar dat moet financieel haalbaar zijn.

Dat wordt psychisch héél erg zwaar voor hem. Dan is er geen afleiding van werk meer, dan is je leven 24/7 je zieke partner Zeker omdat ze vrienden zijn kwijt geraakt.

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 13:43 schreef Isabeau het volgende:

[..]

Dat wordt psychisch héél erg zwaar voor hem. Dan is er geen afleiding van werk meer, dan is je leven 24/7 je zieke partner Zeker omdat ze vrienden zijn kwijt geraakt.

Het is nu al slopend zwaar. Hij stelt het in bad gaan zelfs uit als ze het weer op der heupen heeft. Wantja dan zit ze alleen..

Ja er is nu al te weinig afleiding. Ik ben blij dat hij in ieder geval wat leukere collega's heeft. Ook 1 die wel af en toe langs komt, gelukkig!

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 12:42 schreef Tomatenboer het volgende:

[..]

Japanners kennen echter ook een enorme schaamtecultuur, en vereenzelvigen zich over het algemeen enorm met hun carrière. Mede om die reden ligt het aantal zelfmoorden in Jaapan ook zo hoog.

Lijkt me niet dat we aan die doorgeschoten prestatiecultuur, waar bovenstaande voorbeelden wellicht mede door zijn ingegeven, een voorbeeld moeten nemen.

De Japanner heeft idd heel wat aan zijn of haar hoofd, waardoor zelfmoord vaak voorkomt. Ik zie het als een spinnenweb dat ze voor zichzelf hebben gespannen: (on)geschreven regeltjes.

Ik denk niet dat de zelfredzaamheid iets te maken heeft met een prestatiecultuur. Tot last zijn van een ander is niet iets wat hoog op het verlanglijstje van een Japanner zal staan. Daarnaast zijn Japanners erg bescheiden. Jezelf opdringen aan een ander - dat is wel het laatste wat ze willen.

Dit is al een langer probleem. Maar je ziet inderdaad in Nederland ( de participatie wet) dat familie leden voor hun ouders moeten gaan zorgen omdat gezonde 80'ers en 90'ers nergens meer terecht kunnen, dus moeten thuisblijven. En rond je tachtig mankeer je vaak wat en ben je afhankelijk van hulp.

In Frankrijk mag je kiezen vanaf je 65 ( je pensioen) om in een bejaarden tehuis te leven of aanleunwoning met toezicht of een wooninitiatief voor ouderen. Hoe dan ook de staat betaald het.

Nederland heeft twee jaar geleden voor gekozen om zorg uitgaven tegen te houden. Tot nu toe vraag ik mij af of het een goed idee is. De mantelzorg klinkt goed en mooi idee maar niet voor iedereen mogelijk. En het probleem is als je geen familie of kinderen hebt sta je er alleen voor.

Overbelasting kan een keerzijde geven. Dus eigenlijk kan mantelzorg tot nog meer geld leiden. En dat is de vraag die straks in de evalutatie gesteld wordt.

Tja politieke keuze. Twee jaar geleden stond men nog possitief tegenover maar nu langzaam niet meer. Behoorlijk veel kritiek op deze hervorming.

Wat ook een tegenstrijdigheid is met de invoering van die participatiewet is dat als mensen daadwerkelijk in de toekomst meer voor hun naasten gaan zorgen dit onvermijdelijk ten koste zal van economische groei. Het zal maatschappelijke kosten met zich mee gaan brengen doordat mensen minder moeten gaan werken bijvoorbeeld.

Dit is niet meegenomen in de zienswijze van de overheid, die blijven daarentegen vol in zetten op meer en meer economische groei en zoveel mogelijk arbeidsparticipatie.

Of mensen die niet minder gaan/kunnen werken maar daarnaast toch de mantelzorg blijven doen en daardoor in een burnout/overspannenheid geraken. Heb daar echt al voorbeelden van gezien. Dan ben je lang uit de running hoor.

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 19:06 schreef Tomatenboer het volgende:
Wat ook een tegenstrijdigheid is met de invoering van die participatiewet is dat als mensen daadwerkelijk in de toekomst meer voor hun naasten gaan zorgen dit onvermijdelijk ten koste zal van economische groei. Het zal maatschappelijke kosten met zich mee gaan brengen doordat mensen minder moeten gaan werken bijvoorbeeld.

Dit is niet meegenomen in de zienswijze van de overheid, die blijven daarentegen vol in zetten op meer en meer economische groei en zoveel mogelijk arbeidsparticipatie.

Och, waar denkt de overheid wel over na.
AOW met je 67ste, betekent voor WAO-ers langer WAO. En dat kost heel wat meer.

quote:

Op dinsdag 10 november 2015 07:05 schreef Lyrebird het volgende:
Japanners lijken me wat meer zelfredzaam dan Nederlanders. Ze zijn taaier. Hier op het werk zijn er bijvoorbeeld een stel gepensioneerde professoren, die nog drie of vier dagen in de week komen werken. Eentje is de 80 al gepasseerd.

Het is vooral interessant om daar eens naar te kijken. Vermoeden: het heeft met voeding en eventueel beweging te maken. De Japanners hun traditionele dieet is een relatief gezond dieet: rijst, groenten en vis. Een bepaald dorpje daar haalde de medische literatuur omdat de mensen heel erg oud werden, dat lag nogal geïsoleerd en de mensen waren relatief arm waardoor ze heel erg simpel (maar voldoende, visserij en zo) en traditioneel bleven eten.
Natuurlijk moet er goede zorg worden geregeld voor wie het nodig heeft maar laten we daarnaast niet uit het oog verliezen hoe we ervoor kunnen zorgen dat we later en minder zorg nodig gaan hebben.

Net een reclame van VGZ, tot 15 dagen vervangende mantelzorg als u even niet kunt!

Mja, 15 dagen is niks op jaarbasis, maar als je omhoog zit kan het misschien wat verlichting brengen.

quote:

Op maandag 9 november 2015 23:14 schreef Gia het volgende:

[..]

Kinderloos en dan oud worden met steeds minder zorg.
Begin maar vast te sparen!

Sparen? Plastic zak, vla en slaapmiddel is toch niet zo duur?