Depressie & Angst #125

quote:

Op maandag 22 juni 2015 08:55 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Ja, ik heb periodes van zware depressie gekend (deze herfst en winter ook nog), nu vind ik mezelf niet meer depressief. Mijn behandelaren denken daar overigens anders over.
Wel nog heel erg veel last van angsten en PTSS

Het hangt er maar net vanaf welke invulling een ieder aan depressief zijn geeft, en behandelaren kijken altijd volgens 'het boekje 'naar wel of niet depressief zijn.

quote:

Op zaterdag 20 juni 2015 21:13 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Naja... van alledaagse angsten komen geen kinderen meestal tenminste

Ik denk eigenlijk dat we niet willen weten wie er niet allemaal zijn voortgekomen uit de verlatingsangst van anderen...

Wat voor een plannen heb je gemaakt voor de vakantie?

Ik vind het veranderen van behandelaar echt ingewikkeld. Zeker nu ik me kut voel. Dan moet ik weer proberen vertrouwen op te bouwen zodat er verder gewerkt kan worden maar ik voel me niet in staat om te vertrouwen en dan denk ik weer ik wil ook helemaal niet verder. Om me vervolgens weer op te fokken omdat er tijd nutteloos voorbij gaat. Terwijl ik hierin de nieuwe opname eigenlijk ook niet gewend ben en de mensen slecht ken en daar zit ik ook mee. Cirkels cirkels. En dan uiteraard op jezelf afreageren. Kut. En ik kan het niet stoppen.

Ingewikkeld is het he. Als ik er over nadenk heeft het een jaar geduurd voordat ik aan deze behandelaar gewend was en wat daarin ook nog een belangrijke rol heet gespeeld is dat ik een groepsding bij haar volgde.
Er zijn twee grote dingen waar pas aan begonnen kon worden bij instelling 2 op het moment dat ik een veilige plek met ondersteuning had, omdat instelling 1 niet de veiligheid en ondersteuning wilde bieden. Nu heb ik in theorie in instelling 3 de plek die ik nodig had volgens instelling 2 maar is mijn behandelaar daar weg. nu loop ik op beide plekken maar wat aan te klooien.

quote:

Op maandag 22 juni 2015 04:27 schreef magnetronkoffie het volgende:
g wel geregeld (ook omdat ik nog wel angsten heb

Lekkah Bezig koffie. !

quote:

Op maandag 22 juni 2015 11:24 schreef kuolema het volgende:
Helaas nog steeds hetzelfde
Hoe gaat het met jou?

Met mij goed. Kijken of ik wat meer elementen in mijn leven kan gooien.

hoi, ik lees al een tijdje dit topic mee, en ik ben al een paar keer bijna begonnen aan "mn verhaal" maar dat komt nog wel een keer denk ik.

maar ik vraag me af, wat doen jullie op het moment als je je even helemaal down voelt of ongewenste gedachten hebt? hoe kom je er weer snel (of zo snel mogelijk) vanaf?

Martijn.

Net de laatste les dag gehad met studie. En nu ingestort. Te moe en ik weet niet hoe ik negen weken leegte moet overleven

quote:

Op dinsdag 23 juni 2015 17:05 schreef ChildoftheStars het volgende:
Net de laatste les dag gehad met studie. En nu ingestort. Te moe en ik weet niet hoe ik negen weken leegte moet overleven

Eén dag tegelijk.

quote:

Op dinsdag 23 juni 2015 17:05 schreef ChildoftheStars het volgende:
Net de laatste les dag gehad met studie. En nu ingestort. Te moe en ik weet niet hoe ik negen weken leegte moet overleven

leegte van geen studie? Misschien kun je de leegte juist benutten door goed te rusten, aangezien je moe bent? En verder gewoon leuke dingen doen. Schijnt goed te helpen tegen depressies en verveling

Uitrusten zou inderdaad wel een goed idee zijn, alleen zo moeilijk. Dan kan je ineens ook nadenken

Ik heb met een vriendin sowieso dingen verzonnen die ik elke dag wil gaan oefenen om er beter in te worden (tekenen, piano, dwarsfluit, creatief schrijven etc.), die wel rustig zijn. Afspraken rondom sporten gemaakt...
En verder plan ik maar per dag per uur in wat ga ik doen. En dan moet het in theorie goed gaan komen. Gelukkig genoeg sociaal leven en verder maar gewoon doen.

Vanmiddag was het echt even paniekaanvallen en hyperventileren, gelukkig heeft die vriendin me geholpen

quote:

Op dinsdag 23 juni 2015 14:09 schreef mart_83 het volgende:
hoi, ik lees al een tijdje dit topic mee, en ik ben al een paar keer bijna begonnen aan "mn verhaal" maar dat komt nog wel een keer denk ik.

maar ik vraag me af, wat doen jullie op het moment als je je even helemaal down voelt of ongewenste gedachten hebt? hoe kom je er weer snel (of zo snel mogelijk) vanaf?

Martijn.

Mijn laatste ervaring (na 8 weken mindfulness) is om die nare gedachten en gevoelens gewoon te laten komen en gaan, zonder iets met de inhoud te hoeven. Ze zijn er toch wel Maar dat lukt nog niet altijd hoor. Het put me alleen wel minder uit dan ertegen te vechten (en ze vechten toch wel terug).

quote:

Op dinsdag 23 juni 2015 17:05 schreef ChildoftheStars het volgende:
Net de laatste les dag gehad met studie. En nu ingestort. Te moe en ik weet niet hoe ik negen weken leegte moet overleven

Ondanks dat je er tegen opziet is het misschien wel even goed dat je geen studie hebt. Tijd voor andere dingen en proberen te gaan genieten. Ik geloof er in dat je die 9 weken goed door komt!

Ik snap wel waar je vandaan komt. Ik had het 2 jaar geleden tijdens de depressie van mijn moeder. Studie was alles (in een periode waar ik 18 studiepunten kon halen, haalde ik er 30). Het is een bezigheid die je van de nare dingen af houd.

Dipje en jankbui... meh dus gewoon ff. Onrustig met dromen en herbelevingen van random dingen. Erg vermoeiend. Ik moest t ff kwijt....

quote:

Op donderdag 25 juni 2015 20:38 schreef zomertje het volgende:
Dipje en jankbui... meh dus gewoon ff. Onrustig met dromen en herbelevingen van random dingen. Erg vermoeiend. Ik moest t ff kwijt....

*knuffel*
En volgens mij doe je jezelf te kort wanneer je zegt dat je herbelevingen hebt van random dingen, anders zou je er geen herbelevingen van hebben en er niet onrustig van worden. Je mag best voor jezelf erkennen wat het is... (kan EMDR je daar niet bij helpen)?

Wees een beetje lief voor jezelf nu, dat verdien je en heb je nodig

quote:

Op donderdag 25 juni 2015 20:39 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

*knuffel*
En volgens mij doe je jezelf te kort wanneer je zegt dat je herbelevingen hebt van random dingen, anders zou je er geen herbelevingen van hebben en er niet onrustig van worden. Je mag best voor jezelf erkennen wat het is... (kan EMDR je daar niet bij helpen)?

Wees een beetje lief voor jezelf nu, dat verdien je en heb je nodig

Het is echt random zo lijkt het. Dingen van vroeger, dromen die ik snachts had, dagdroom ik opnieuw. maar ook belevenissen van het afgelopen weekend of de vakantie. Als ik probeer rust te nemen dan komt er nog een bergje belevenissen voorbij in mn hoofd.

Even een mini-update en ik heb geen idee waar te beginnen dus ik begin maar gewoon ergens. En liever niet quoten want misschien wil ik zo nog wel wat weghalen.

Het gaat dus kut. En mn spv neemt me naar mijn idee niet zo serieus want "het is normaal dat je je zo voelt na een verbroken relatie" maar goed mij lijkt het me even wat heftiger
En even voor de goede orde: MK weet dat ik hierover post want het is natuurlijk in dat opzicht niet handig dat we beide van fok/dit topic zijn.

Maar goed, de breuk komt voor mij best hard aan en ik heb de afgelopen weken gewoon gedaan alsof er niks aan de hand is maar dat is het dus wel. Het is gewoon superkut als je nog van iemand houdt en die persoon houdt niet meer van jou. Het had denk ik minder pijn gedaan als er gewoon een mes in mn hart was gestoken.
En alle onzekerheden komen weer boven en ik weet vrijwel zeker dat ik de eeuwige single blijf Ik ging wel even op Paiq kijken maar steeds als je elkaars foto kan zien wordt ik geblokkeerd dus dat is ook echt geweldig voor mn zelfvertrouwen.

Dus ik moet mn toekomstbeeld weer aanpassen en ik weet niet of ik er nog wel de kracht voor heb. En ik zou wel willen zeggen wat ik wil doen om me te kunnen uiten maar dat mag niet van de policy.

Ik heb gewoo nnergens zin, het maakt niet uit wat ik probeer en onderneem het maakt toch niet uit. Afwijzing op afwijzing en dan bedoel ik niet alleen op relatie-gebied maar ook op werk-gebied. Ik ben nu al zo lang aan het worstelen en het levert niks op.

En ik slaap slecht, s'nachts word ik of heel vaak wakker of ik heb alleen maar nachtmerries.

Plus dat anderen ook geen toekomst meer zien voor me. Vriendinnen en ouders zien mij over 10 jaar nog steeds bij mn ouders inwonen als werkloze. Tegen die tijd ben ik allang voor een trein gesprongen

quote:

[b]Op vrijdag 26 juni 2015 14:28 schreef ElviMaar goed, .... gestoken.

quote:

Ik heb gewoon nergens ... niks op.

quote:

En ik slaap ... nachtmerries.

dit is precies hoe ik me de afgelopen tijd gevoeld heb, maar nu voel ik me beter, en dat vind ik ook een beetje raar voelen... dus het komt echt wel goed ook al lijkt het niet zo te zijn!

[ Bericht 73% gewijzigd door mart_83 op 27-06-2015 01:36:59 (zo werkt quoten dus...) ]

quote:

Op vrijdag 26 juni 2015 14:28 schreef Elvi het volgende:
.

Liefdesverdriet is heel erg heftig en geloof me, het wordt heus allemaal beter.
Daarnaast gaat het erom dat je zelf in een toekomst geloofd en probeert er een op te bouwen. Het is absoluut niet steunent en compleet zinloos als anderen anders zeggen... en de kans dat het waar is, is ook nihil. Laat jezelf niet omlaag praten, zeker niet als je al zo rot in je vel zit.

Sorry dat ik niks zinnigs weet te zeggen of geen fantastische tips heb... dit is iets waar je doorheen moet en volgens mij is dat het laatste dat je wilt horen. Heel veel sterkte het komt echt allemaal goed *knuffel*

Zijn er nog meer mensen waarbij hun cognitieve vaardigheden na een depressie (hard) achteruit zijn gehold? Na mijn eerste echt depressieve periode heb ik het gevoel dat ik minder intelligent ben dan daarvoor, dat mijn geheugen slechter is, dat ik mij minder goed kan concentreren en dat ik trager van begrip ben geworden. Ik ervaar vaak een soort van brainfog, waardoor ik niet helemaal helder kan denken. Nu heb ik in literatuur weleens gelezen dat je door een depressie hersenletsel op kan lopen. Vrees een beetje dat dit bij mij gebeurd is.

[ Bericht 0% gewijzigd door Jaeger85 op 28-06-2015 13:22:03 ]

De laatste weken ben ik meer bezig geweest met het loslaten van controle in mijn leven, vooral rondom mijn angst die toch vaak in een vorm van emotionele pijn ligt. In mijn laatste gesprekken met de psycholoog kwam naar voren dat ik gewoon erg veel controle over dingen wil hebben, waarschijnlijk omdat mijn burnout me zo overviel en zo intens kut (sorry) was, dat ik dat door overmatig controleren nu in elke mate probeer te voorkomen.

Sindsdien probeer ik een gedachtegang te ontwikkelen die daarbij past, en ik heb nu een beetje iets gevonden. Ik zie het zo: sommige dingen heb ik onder controle, sommige niet. Het enige wat ik kan is mijn best doen. Soms leer ik lessen of moet ik iets aanpassen, soms moet ik een geleerde les toepassen en soms moet ik gewoon accepteren dat iets niet binnen mijn macht ligt. Met deze gedachtegang lijk ik voorzichtig wat minder gespannen te zijn. Ik heb wel het idee bepaalde handvaten te hebben om 'het leven' aan te kunnen, maar ik laat er ook ruimte in om zaken die buiten mijn controle liggen te accepteren.

Ik hoop dat dit ook wat meer doet voor mijn onzekerheden en verlatingsangst t.o.v. mijn vriendin. Het is al enorm afgenomen de laatste maanden, maar ik hoop nu door toch wat meer controle los te laten, minder gespannen te zijn. Zien hoe het gaat dus.

quote:

Op zondag 28 juni 2015 16:05 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Misschien dat het idd mogelijk is (ik kan het niet uitsluiten nog bevestigen) en het zou wel jammer zijn. Maar bedenk je dat als dit al idd het geval is, dat dat iets is waar je -hier- en -nu- toch niks meer aan kunt doen (behalve dan proberen te herstellen oid).
Maar sluit ook niet uit dat het iets heel anders kan zijn. Ding is, je weet het niet.

Natuurlijk kan het ook door wat anders worden veroorzaakt. Maar aangezien ik het pas heb sinds mijn eerste depressie sluit in een correlatie tussen beide niet uit. De reden van mijn post is om te zien of er nog meer mensen zijn die dit hebben ervaren.