Het gaat dus over het waarom wel of geen kinderen willen, zoals de TT al aangeeft.
Hier zijn de meningen (gelukkig) nogal in verdeeld en zelf sta ik dus op het punt om er met mijn vriendin eens duidelijk over te praten aangezien zij wel en ik geen kinderwens heb.
Deel1:
R&P / Welke redenen om kinderen te willen?
Dat weet ik nog niet helemaal.quote:Op dinsdag 2 juni 2015 13:03 schreef DS4 het volgende:
Maar heb jij nu geen kinderwens, of heb je de wens om nooit kinderen te krijgen? Anders gezegd: ben je er voor je gevoel in ieder geval nu niet aan toe, of is het iets wat je gewoonweg niet wil?
Op dit moment heb ik zoiets van "ik wil nooit aan kinderen beginnen".
Maar misschien dat mijn gedachten over een paar jaar helemaal anders zijn.
Zeg nooit nooit, wordt weleens gezegd.
Dus ik hou het er nu op dat ik het niet wil, maar weet niet wat de toekomst me brengt. Al weet niemand dat.
Wat ook wel een zeer belangrijk punt is over het waarom ik het niet wil, is hetvolgende:
Mijn broer is/was een borderliner die 10 tot 15 jaar de tiran uithing thuis. Hij wou zich niet laten helpen en verplichte opname ging niet...
Pas wanneer hij iemand werkelijk iets aan zou doen, maar dat deed hij (gelukkig) niet.
Dit speelde zo tussen mijn 8e en 23e levensjaar af.. het ergste gedeelte dan toch.
En ik heb zoiets van als mijn kind zo wordt, wordt heel je leven geruineerd... en dat risico wil ik niet lopen. Ook al weet ik dat je daar niet van uit moet gaan dat je zo'n kind krijgt.
Als dat misschien nooit gebeurd was, keek ik er misschien wel anders tegen aan.
Maar goed, ieder dus zijn reden(en) om niet aan kinderen te willen beginnen.
Borderline kan behandeld worden en is voor zover mij bekend ook een gevolg van omgevingselementen, naast de genetische aanleg. Maar goed, als dit voor jouw een belangrijk punt is, waarom laat je dan niet testen of die aanleg ook in jou zit? Zo niet, dan is het risico nihil en kun je in ieder geval dit van je lijst bezwaren strepen.quote:Op dinsdag 2 juni 2015 13:28 schreef Cracker26 het volgende:
Dat weet ik nog niet helemaal.
Op dit moment heb ik zoiets van "ik wil nooit aan kinderen beginnen".
Maar misschien dat mijn gedachten over een paar jaar helemaal anders zijn.
Zeg nooit nooit, wordt weleens gezegd.
Dus ik hou het er nu op dat ik het niet wil, maar weet niet wat de toekomst me brengt. Al weet niemand dat.
Wat ook wel een zeer belangrijk punt is over het waarom ik het niet wil, is hetvolgende:
Mijn broer is/was een borderliner die 10 tot 15 jaar de tiran uithing thuis. Hij wou zich niet laten helpen en verplichte opname ging niet...
Pas wanneer hij iemand werkelijk iets aan zou doen, maar dat deed hij (gelukkig) niet.
Dit speelde zo tussen mijn 8e en 23e levensjaar af.. het ergste gedeelte dan toch.
En ik heb zoiets van als mijn kind zo wordt, wordt heel je leven geruineerd... en dat risico wil ik niet lopen. Ook al weet ik dat je daar niet van uit moet gaan dat je zo'n kind krijgt.
Als dat misschien nooit gebeurd was, keek ik er misschien wel anders tegen aan.
Maar goed, ieder dus zijn reden(en) om niet aan kinderen te willen beginnen.
Begrijp me goed: ik wil je niet ompraten (al ben ik zelf dus van "het maakt mij niet uit" veranderd naar "het beste wat mij is overkomen" na de geboorte), maar het is ook een feit dat je een groot deel van de potentiële partners uitsluit als man, als je echt geen kinderen wil. Waaronder wellicht jouw huidige vriendin. En als zij die wens wel sterk heeft voor de toekomst is het in ieder geval iets om toch eens goed over na te denken. Met natuurlijk mogelijk pijnlijke keuzemomenten, maar die komen vroeg of laat sowieso voorbij.
Tegelijkertijd is dit waar en het slechtste argument om toch een kind te willen krijgen: "zij wilde het zo graag en ik houd van haar".quote:
maar het is ook een feit dat je een groot deel van de potentiële partners uitsluit als man, als je echt geen kinderen wil.
Klopt! Het kan behandeld worden.quote:
[..]
Borderline kan behandeld worden en is voor zover mij bekend ook een gevolg van omgevingselementen, naast de genetische aanleg. Maar goed, als dit voor jouw een belangrijk punt is, waarom laat je dan niet testen of die aanleg ook in jou zit? Zo niet, dan is het risico nihil en kun je in ieder geval dit van je lijst bezwaren strepen.
Begrijp me goed: ik wil je niet ompraten (al ben ik zelf dus van "het maakt mij niet uit" veranderd naar "het beste wat mij is overkomen" na de geboorte), maar het is ook een feit dat je een groot deel van de potentiële partners uitsluit als man, als je echt geen kinderen wil. Waaronder wellicht jouw huidige vriendin. En als zij die wens wel sterk heeft voor de toekomst is het in ieder geval iets om toch eens goed over na te denken. Met natuurlijk mogelijk pijnlijke keuzemomenten, maar die komen vroeg of laat sowieso voorbij.
Maar als de persoon in kwestie niet meewerkt, houdt het op.
Daarnaast klopt het ook dat het met de omgeving te maken heeft. Het is namelijk ontstaan door slechte vriendeb op school en beginnen mwt blowen enz enz...
Ik heb zelf sowieso 0,0% last van ook maar iets dat met borderline te maken heeft.
Wist alleen niet dat je jezelf kan laten testen of je het op een of andere manier in je hebt. Goed punt!
Bedankt voor deze zeer nuttige post!
Maar dat feit is waarschijnlijk wel een versterking geweest van het "anti-kinderwens" gevoel..
jij wil geen kinderen, je vriendin wel. volgens mij heb je richting haar wat te doen...
Volgens mij krijg je geen borderline van verkeerde vrienden. En ik betwijfel of ze een genetische aanleg kunnen onderzoeken.quote:
[..]
Klopt! Het kan behandeld worden.
Maar als de persoon in kwestie niet meewerkt, houdt het op.
Daarnaast klopt het ook dat het met de omgeving te maken heeft. Het is namelijk ontstaan door slechte vriendeb op school en beginnen mwt blowen enz enz...
Ik heb zelf sowieso 0,0% last van ook maar iets dat met borderline te maken heeft.
Wist alleen niet dat je jezelf kan laten testen of je het op een of andere manier in je hebt. Goed punt!
Bedankt voor deze zeer nuttige post!
Dat hangt er vanaf hoe je erin staat. Er is een groot verschil tussen het echt niet willen en zelf die wens niet hebben.quote:
Tegelijkertijd is dit waar en het slechtste argument om toch een kind te willen krijgen: "zij wilde het zo graag en ik houd van haar".
Het is een genetische aanleg die door omgevingsfactoren kan leiden tot borderline.quote:
Volgens mij krijg je geen borderline van verkeerde vrienden.
Zo lang ze weten welk gen verantwoordelijk is, kan dat.quote:En ik betwijfel of ze een genetische aanleg kunnen onderzoeken.
Alleen al het feit dat TS in dezelfde omgeving is opgegroeid maakt de kans dat hij drager is van dat gen al weer redelijk nihil.
Mijn belangrijkste punt is dat TS ook gewoon zaken op een rijtje moet zetten. Wat wil ik wel en wat wil ik niet. En een deel daarvan zou ik zeker doen voordat je er met je vriendin over praat, want anders gaat het al snel naar een "ik denk het niet" en de andere partij hoort dan nogal een "op dit moment niet, maar over een jaar wellicht...".
Ik wou gewoon weten hoe anderen de verschillende situaties ondervinden.quote:Op dinsdag 2 juni 2015 13:50 schreef Nielsch het volgende:
maar TS, ik snap verder niet zo goed wat je met dit topic wil.
jij wil geen kinderen, je vriendin wel. volgens mij heb je richting haar wat te doen...
En ik ga het inderdaad binnenkort met haar bespreken.
Vind het verder wel interessant hoe anderen erover denken.
Hier heb je zeker gelijk in!quote:
[..]
Het is een genetische aanleg die door omgevingsfactoren kan leiden tot borderline.
[..]
Mijn belangrijkste punt is dat TS ook gewoon zaken op een rijtje moet zetten. Wat wil ik wel en wat wil ik niet. En een deel daarvan zou ik zeker doen voordat je er met je vriendin over praat, want anders gaat het al snel naar een "ik denk het niet" en de andere partij hoort dan nogal een "op dit moment niet, maar over een jaar wellicht...".
Ik vertel haar dan ook hoe ik er nu tegenover sta (totaal geen kinderwens) en niet dat ik denk dat het eventueel later nog wel kan veranderen.
Ik weet nog niet wanneer we het erover gaan hebben.
Hoeft ook niet persee binnen nu en 2 weken.
Als ze er zelf binnen zeer korte tijd duidelijkheid over wilt, geeft ze dat namelijk ook wel aan. Ze weet iig dat we het er nog wel over gaan hebben.
En ik wil hier niet mee zeggen dat ik het zo lang mogelijk wil rekken, maar dat ze zelf eerst ook kan nadenken over wat ze precies wilt en op wat voor tijdstip.
Misschien denkt ze van "ik wil graag kinderen maar ik wil, maar ik zal vast niet meer iemand vinden die zo goed bij me past".
Of misschien nog andere dingen die ze eerst moet laten bezinken.
Dus ik geef het ff de tijd en wanneer we er aan toe zijn, gaan we het er goed overhebben.
En als zij er bijvoorbeeld komend weekend al duidelijkheid over wilt, bespreken we het komend weekend.
[ Bericht 17% gewijzigd door Cracker26 op 02-06-2015 15:34:26 ]
Volgens mij zijn er ongeveer 3 smaken.quote:
[..]
Ik wou gewoon weten hoe anderen de verschillende situaties ondervinden.
En ik ga het inderdaad binnenkort met haar bespreken.
Vind het verder wel interessant hoe anderen erover denken.
*Kinderen willen.
*Niet zo op kinderen zitten te wachten, maar het ook niet erg vinden als het wel gebeurd.
*Geen kinderen willen.
Als je niet in de eerste 2 valt is er eigenlijk geen vraag of discussie, als je kinderen "niet leuk" vindt, niet om zelf te hebben, als het idee daarvan je alleen maar wijst op de nadelen houdt het gewoon op. Je kan dan beter niet aan kinderen beginnen want het goede daarvan zal het mindere niet overtreffen. Daar zal je niet gelukkig van worden.
Heb je een partner die wel in de klasse wil kinderen zit kan je het beste zo duidelijk mogelijk zijn en zo vroeg mogelijk. De ander kan dan nog kiezen of ze weggaan of hun mening bij kunnen stellen.
Zit je in de 2de dan kan je overwegen of de eventuele kinderwens van de partner genoeg is om aan kinderen te beginnen. Dat werkt alleen als je wel de leuke dingen ervan kan zien, wel een leven voor je kan zien met kinderen zonder dat het voelt als 1 groot offer.
De eerste is makkelijk, mits de ander er ook zo over denkt. Maar is dat niet zo dan kan je overwegen of een leven zonder kinderen ook genoeg is voor je.
Ik vind dit beide echt heel gevaarlijke 'gokken', en dat komt echt niet alleen vanwege mijn eigen standpunt. Mag dan wel geen fan van kinderen zijn, maar ik gun elk kind een geweldige jeugd en opvoeding, en hetzelfde voor volwassenen: die gun je ook het leven wat ze willen, of dat nu met of zonder kinderen is.quote:
Zit je in de 2de dan kan je overwegen of de eventuele kinderwens van de partner genoeg is om aan kinderen te beginnen. Dat werkt alleen als je wel de leuke dingen ervan kan zien, wel een leven voor je kan zien met kinderen zonder dat het voelt als 1 groot offer.
De eerste is makkelijk, mits de ander er ook zo over denkt. Maar is dat niet zo dan kan je overwegen of een leven zonder kinderen ook genoeg is voor je.
Er zijn inderdaad genoeg gevallen die altijd maar aan worden gehaald van mensen die eigenlijk niet wilden, of het niet zeker wisten en het achteraf geweldig vonden, het krijgen van kinderen, of juist het niet hebben van kinderen en op hun 70e óók op een tevreden leven terug kunnen kijken ondanks dat ze wellicht vroeger graag kinderen gehad hadden willen hebben maar dit uit liefde niet hebben gedaan. En dat zijn de mooie gevallen
Maar je hoort de andere verhalen ook, maar dan vaker anoniem op 't internet, omdat het vaak een taboe is, ofwel naar je kinderen (en partner), of naar je partner, want "je hebt nu eenmaal die keuze toen gemaakt, en daar heb je je bij neer te leggen". En die verhalen, die zijn vaak schrijnend, en niet leuk voor NIEMAND in zo'n gezin of relatie.
Hópen dat 't goed komt vind ik in deze situatie veel te gevaarlijk. Wat nou als je écht geen plezier kunt vinden in je kroost, terwijl je hoopte dat 't wel zou komen als 't zover zou zijn? Wat nou als je écht geen plezier kunt halen uit het samenleven met alleen je partner en eventueel een huisdier en toch achteraf graag kinderen had willen hebben? 't Gaat hier om mensenlevens, en zeker als je op de gok wél kinderen neemt ook nog eens om extra kwestbare kinderlevens... en die gok nemen... ik zou zelf echt alleen adviseren (maar nogmaals, dat is dus dan mijn beeld op dit geheel) om kinderen te nemen alléén als je allebei in categorie één valt.
Ben het ermee eens dat het wel belangrijk is om de nadelen in het oog te houden. Als die te zwaar wegen moet je het gewoon niet doen. Dat kan hard zijn als je een partner hebt waar je heel veel om geeft, maar is het beste voor iedereen inc kind.quote:
[..]
Ik vind dit beide echt heel gevaarlijke 'gokken', en dat komt echt niet alleen vanwege mijn eigen standpunt. Mag dan wel geen fan van kinderen zijn, maar ik gun elk kind een geweldige jeugd en opvoeding, en hetzelfde voor volwassenen: die gun je ook het leven wat ze willen, of dat nu met of zonder kinderen is.
Er zijn inderdaad genoeg gevallen die altijd maar aan worden gehaald van mensen die eigenlijk niet wilden, of het niet zeker wisten en het achteraf geweldig vonden, het krijgen van kinderen, of juist het niet hebben van kinderen en op hun 70e óók op een tevreden leven terug kunnen kijken ondanks dat ze wellicht vroeger graag kinderen gehad hadden willen hebben maar dit uit liefde niet hebben gedaan. En dat zijn de mooie gevallen
Maar je hoort de andere verhalen ook, maar dan vaker anoniem op 't internet, omdat het vaak een taboe is, ofwel naar je kinderen (en partner), of naar je partner, want "je hebt nu eenmaal die keuze toen gemaakt, en daar heb je je bij neer te leggen". En die verhalen, die zijn vaak schrijnend, en niet leuk voor NIEMAND in zo'n gezin of relatie.
Hópen dat 't goed komt vind ik in deze situatie veel te gevaarlijk. Wat nou als je écht geen plezier kunt vinden in je kroost, terwijl je hoopte dat 't wel zou komen als 't zover zou zijn? Wat nou als je écht geen plezier kunt halen uit het samenleven met alleen je partner en eventueel een huisdier en toch achteraf graag kinderen had willen hebben? 't Gaat hier om mensenlevens, en zeker als je op de gok wél kinderen neemt ook nog eens om extra kwestbare kinderlevens... en die gok nemen... ik zou zelf echt alleen adviseren (maar nogmaals, dat is dus dan mijn beeld op dit geheel) om kinderen te nemen alléén als je allebei in categorie één valt.
Zo ken ik een paar mannen die toch aan kinderen zijn begonnen vanuit die situatie. In alle gevallen vonden ze kinderen die al praten en lopen e.d. wel leuk, zagen ze daarmee wel iets positiefs voor hun leven.
Dat is dan ook allemaal helemaal goed gekomen.
Ken ook een paar mensen die niet dat positieve zagen, ze zullen zelf zeggen dat het goed gekomen is, maar ik ben het daar niet mee eens. Het zijn stuk voor stuk ouders die bij voorkeur zo min mogelijk met hun kinderen doen, waar de andere ouder bijna alles op zich neemt.
Dat lijkt me niet prettig voor een kind, die verdient een ouder die echt volledig betrokken is en dat ook al prettig ervaart(nou ja, meestal dan).
Het is in die zin altijd een gok dat je het pas weet als je ze hebt. Ik ken ook wel gevallen waar de vrouw een hele grote kinderwens had, maar toen het kind er was "viel het enorm tegen"...quote:
Ik vind dit beide echt heel gevaarlijke 'gokken',
Natuurlijk moet je er goed over nadenken en daarnaast: verantwoordelijkheid nemen voor je daden. En als dat geen sterk punt van je is, dan moet je het wellicht sowieso nooit doen.
Maar ja, dan komen we weer op hele andere zaken...
Waarom? Het blijft een herhaling van zetten.
Of is het omdat er een blauwe anti-kinderen is dat het doorgaat?
[ Bericht 80% gewijzigd door Re op 03-06-2015 08:29:04 ]
Artsen doen vaak nogal moeilijk over sterilisatie bij 'nulliparae'.
Ik vroeg er voor het eerst om toen ik begin 20 was. Ik ben nu 37 en een jaar of vijf geleden gesteriliseerd. Eindelijk van die klotehormonen af.
Gaat ze ook doen. Ze juicht er zelfs om op FOK!quote:
[..]
Dat is wel een belangrijk punt. Als je écht geen kinderen wilt, waarom laat je je dan niet steriliseren?
Zie boven je. Is best een puntje.quote:
[..]
Gaat ze ook doen. Ze juicht er zelfs om op FOK!
Dat is omdat onder de 30 1 op de 5 er spijt van krijgt. Dus dat is ook niet zomaar natuurlijk.quote:
Aan wie vraag je dat?
Artsen doen vaak nogal moeilijk over sterilisatie bij 'nulliparae'.
Ik vroeg er voor het eerst om toen ik begin 20 was. Ik ben nu 37 en een jaar of vijf geleden gesteriliseerd. Eindelijk van die klotehormonen af.
Waarom eigenlijk? Omdat de praktijk leert dat vrouwen nog wel eens terugkomen op hun besluit?quote:
Artsen doen vaak nogal moeilijk over sterilisatie bij 'nulliparae'.
En bestaat er geen ingreep met mogelijkheid tot makkelijk herstel?
Dat is het ook. Een kind hebben gaat echt je relatie niet helpen of men nader tot elkaar brengen. Sterker nog. Eerder het tegenovergestelde vanwege de 24/7 zorg voor de komende jaren.quote:
Maar je hoort de andere verhalen ook, maar dan vaker anoniem op 't internet, omdat het vaak een taboe is, ofwel naar je kinderen (en partner), of naar je partner, want "je hebt nu eenmaal die keuze toen gemaakt, en daar heb je je bij neer te leggen". En die verhalen, die zijn vaak schrijnend, en niet leuk voor NIEMAND in zo'n gezin of relatie.
Hópen dat 't goed komt vind ik in deze situatie veel te gevaarlijk.
Dat geloof ik direct. Genoeg vrouwen gezien die rond hun 30e (meestal iets daarboven) opeens last krijgen van hevig rammelende eierstokken. Da's niet erg, da's tienduizenden jaren evolutie aan het werk. Moeilijk tegen te houden, maar het gebeurt wel en ook daar dient men gewoon respect voor te hebben.quote:
Dat is omdat onder de 30 1 op de 5 er spijt van krijgt. Dus dat is ook niet zomaar natuurlijk.
nevermind..quote:
Op 
[ Bericht 12% gewijzigd door Mr_Belvedere op 03-06-2015 08:33:27 (sorry, dacht dat ik iets verkeerd deed..) ]
Je kan bv kiezen voor een anticonceptiestaafje, dat is een implantaat in de arm en dan ben je zo'n 3 tot 5 jaar veilig ( ligt er aan welke je hebt). Of een mirenaspiraal, ook jaren veilig en dan heb je nog de prikpil, alleen die moet je iedere 3 maanden laten zetten.quote:
[..]
Waarom eigenlijk? Omdat de praktijk leert dat vrouwen nog wel eens terugkomen op hun besluit?
En bestaat er geen ingreep met mogelijkheid tot makkelijk herstel?
Ik denk omdat er zoveel andere opties zijn ze sterillisatie echt alleen doen als laatste optie omdat dat definitief is.
Nadeel met al het andere is natuurlijk wel de hormonen die je alsnog binnen krijgt.
Daarom. Omdat de originele TS dat wilde.quote:
Wow... een tweede deel...
Waarom? Het blijft een herhaling van zetten.
quote:
En hier weer verder na een zeer interessant eerste deel!
Het gaat dus over het waarom wel of geen kinderen willen, zoals de TT al aangeeft.
Hier zijn de meningen (gelukkig) nogal in verdeeld en zelf sta ik dus op het punt om er met mijn vriendin eens duidelijk over te praten aangezien zij wel en ik geen kinderwens heb.
het is toch mooi dat we die vrijheid alhier hebben
De een doet 't niet vanwege allerlei medische condities in de familie, risico's, de ander doet 't omdat hij het gewoon niet wil. Allemaal legitime redenen, zolang het jouw redenen zijn, en niet die van 'n ander.
En daar kom je steeds op uit. Al 1002929 topics lang.quote:
zolang het jouw redenen zijn, en niet die van 'n ander.
Eigen keuze ftw.
En dat maakt het voor de rest vrij zinloos voor TS om argumenten aan andere te vragen.
Kan beter bij zichzelf wat soulsearching gaan doen.
Ik kan me ook voorstellen dat het een proces is. TS komt in dit topic met aanvullende informatie over wat hem misschien tegenhoudt. Hij is er duidelijk nog niet uit. Het lijkt me verstandig dat hij zijn motieven 'onderzoekt', ook in gesprek met zijn vriendin.quote:
Maargoed, om even terug te gaan naar 'de redenen', dat moet TS gewoon voor zichzelf bepalen, uiteraard. Alleen hij kan (met zijn partner, of zonder) die keuze maken.
De een doet 't niet vanwege allerlei medische condities in de familie, risico's, de ander doet 't omdat hij het gewoon niet wil. Allemaal legitime redenen, zolang het jouw redenen zijn, en niet die van 'n ander.
Ja, daarom is dit topic ook gewoon prima. Je kunt zelf 't idee hebben dat een reden (voor of tegen) misschien niet 'legitiem' is, het is ook niet zomaar een beslissing. Dus daar kun je prima FOK! voor gebruiken om te zien hoe anderen daar in staan!quote:
[..]
Ik kan me ook voorstellen dat het een proces is. TS komt in dit topic met aanvullende informatie over wat hem misschien tegenhoudt. Hij is er duidelijk nog niet uit. Het lijkt me verstandig dat hij zijn motieven 'onderzoekt', ook in gesprek met zijn vriendin.
Klopt Motorbloempje.quote:
[..]
Ja, daarom is dit topic ook gewoon prima. Je kunt zelf 't idee hebben dat een reden (voor of tegen) misschien niet 'legitiem' is, het is ook niet zomaar een beslissing. Dus daar kun je prima FOK! voor gebruiken om te zien hoe anderen daar in staan!
Als er in elk topic dat iemand in R&P opent gelijk gezegd wordt dat je de bepaalde situatie met vriend/vriendin/vader/moeder/ enz enz , kan je 80 procent van de topics voor de eerste post al sluiten.
Ik weet ook wel dat ik met mijn vriendin erover moet praten en het uiteindelijk zelf moet beslissen wat ik zelf wil.
Maar door het lezen van verhalen van anderen krijg ik er misschien een andere visie op of zie ik uiteindelijk toch meer positieve dingen in het hebben van kinderen of misschien nog minder.
En deel 2 was ook vooral omdat deel 1 zo snel vol was dat ik naast mijn eigen interesse ook dacht dat er genoeg anderen waren die verder wilden discussieren over dit onderwerp.
Vooruit dan:quote:
[..]
Klopt Motorbloempje.
Als er in elk topic dat iemand in R&P opent gelijk gezegd wordt dat je de bepaalde situatie met vriend/vriendin/vader/moeder/ enz enz , kan je 80 procent van de topics voor de eerste post al sluiten.
Ik weet ook wel dat ik met mijn vriendin erover moet praten en het uiteindelijk zelf moet beslissen wat ik zelf wil.
Maar door het lezen van verhalen van anderen krijg ik er misschien een andere visie op of zie ik uiteindelijk toch meer positieve dingen in het hebben van kinderen of misschien nog minder.
En deel 2 was ook vooral omdat deel 1 zo snel vol was dat ik naast mijn eigen interesse ook dacht dat er genoeg anderen waren die verder wilden discussieren over dit onderwerp.
Denk je dat je tot andere inzichten komt?
Mijns inziens is het heel eenvoudig: de keuze om aan kinderen te beginnen (buiten of het überhaupt biologisch/medisch mogelijk is) is een emotionele keuze.
Je kunt het natuurlijk rationaliseren zoveel als je wil (daar is al een topic mee vol gekomen), maar het blijft een emotionele keuze en iets tussen jou en je partner.
Bij mij duurde het tot mijn 32e voordat ik hem maakte om wel met mijn vriendin voor kinderen te gaan. Heeft ook heel lang tussen ons ingestaan.
En heb ik daar nog wel eens spijt van? Ja natuurlijk.
Ik mis het na 6 uur op mijn bed kunnen liggen in het weekend. Hele dagen World of Warcraft spelen. 's Avonds gewoon maar eens even spontaan een filmpje of terrasje pakken. Backpacken door de Schotse Highlands.
Maar ik sluit hem af met die enorme dooddoener: je krijgt er zoveel voor terug. Wederom net rationeel, maar puur emotioneel.
in het weekend komen jouw kinderen al om 6 uur uit bed? Daar zou ik ook van balen zeg. ...quote:
[..]
Vooruit dan:
Denk je dat je tot andere inzichten komt?
Mijns inziens is het heel eenvoudig: de keuze om aan kinderen te beginnen (buiten of het überhaupt biologisch/medisch mogelijk is) is een emotionele keuze.
Je kunt het natuurlijk rationaliseren zoveel als je wil (daar is al een topic mee vol gekomen), maar het blijft een emotionele keuze en iets tussen jou en je partner.
Bij mij duurde het tot mijn 32e voordat ik hem maakte om wel met mijn vriendin voor kinderen te gaan. Heeft ook heel lang tussen ons ingestaan.
En heb ik daar nog wel eens spijt van? Ja natuurlijk.
Ik mis het na 6 uur op mijn bed kunnen liggen in het weekend. Hele dagen World of Warcraft spelen. 's Avonds gewoon maar eens even spontaan een filmpje of terrasje pakken. Backpacken door de Schotse Highlands.
Maar ik sluit hem af met die enorme dooddoener: je krijgt er zoveel voor terug. Wederom net rationeel, maar puur emotioneel.
Maar als je een partner hebt hoef je er dan toch niet beiden uit? Nou komt die van mij niet voor 9 uur maar wij gaan in niet geval niet beiden opstaan. Wij hebben allebei 1 uitslaapdag in het weekend.
Ik word altijd wakker van ze of mijn partner er nou uit gaat of niet. En dan kan ik niet of amper meer slapen. Dus 19 van de 20 sta ik er dus uit.quote:
[..]
in het weekend komen jouw kinderen al om 6 uur uit bed? Daar zou ik ook van balen zeg. ...
Maar als je een partner hebt hoef je er dan toch niet beiden uit? Nou komt die van mij niet voor 9 uur maar wij gaan in niet geval niet beiden opstaan. Wij hebben allebei 1 uitslaapdag in het weekend.
Ook als je de avond er voor tot 4 uur in de kroeg zat?quote:
Ik word altijd wakker van ze of mijn partner er nou uit gaat of niet. En dan kan ik niet of amper meer slapen.
Gebeurt vaker... Ik krijg ook altijd van die blikken vol ongeloof/jaloezie als ik vertel dat die kleine van ons doorgaans tot 9 a 10 blijft tukken.quote:
in het weekend komen jouw kinderen al om 6 uur uit bed? Daar zou ik ook van balen zeg. ...
Is wel lastig overigens nu ze naar de peuterspeelzaal gaat. Moet ik haar om 8 uur wakker maken en dat vindt ze niet leuk.
In het weekend geldt voor mij wel dat als de kleine wakker wordt ik op sta. Ik vind iets met haar doen in het weekend waardevoller dan slaap eerlijk gezegd. Dus die tijd maximeer ik.quote:
[..]
Ook als je de avond er voor tot 4 uur in de kroeg zat?
Och... mensen zoals jou heb ik ook in mijn omgeving.quote:
[..]
Gebeurt vaker... Ik krijg ook altijd van die blikken vol ongeloof/jaloezie als ik vertel dat die kleine van ons doorgaans tot 9 a 10 blijft tukken.
Is wel lastig overigens nu ze naar de peuterspeelzaal gaat. Moet ik haar om 8 uur wakker maken en dat vindt ze niet leuk.
Ik heb het al lang geaccepteerd. De oudste had het al, de andere nu ook. Het hoort erbij.
Of zoals mijn moeder zei: "je was zelf ook altijd zo vroeg wakker, ti hi"
Het voordeel is wel dat je lekker lang tijd met ze kan doorbrengen of je weekend wat zinvoller kan besteden. (of ben ik het vroeg opstaan ook aan het rationaliseren)
quote:
[..]
Ook als je de avond er voor tot 4 uur in de kroeg zat?
Ik moet hierbij wel opmerking dat ik vanwege de reistijd naar mijn werk door de weeks ook rond 5 / 5:30 opsta, dus het tijdstip is mij niet vreemd.
4 uur in de kroeg is wel al even geleden. Je past je schema aan
- Vrijheid kwijt
- Minder te besteden
- Minder risico kunnen lopen met werk
- Meer mensen achterlaten mocht er wat met me gebeuren
- Erger me vaak aan kinderen (beneden de 3) - gehuil etc.
- Denk dat ik geen goede vader zal zijn (terwijl ik wel goed met kinderen ben).
Om bovenstaande redenen denk ik dus dat ik spijt zou krijgen van kinderen nemen.
Oh, en ben getrouwd, vrouw wil wel graag kinderen, even wat ruzie over gehad dat ik dat niet wil en na uitleg dat ik geen kinderen ga nemen om een ander een plezier te doen werd duidelijk dat ze ook goed zonder kinderen kon.
[ Bericht 11% gewijzigd door DrParanoid op 03-06-2015 13:54:21 ]
Heerlijk is dat ja. Half 10 of 10 uur is geen uitzondering. Doordeweeks moeten we haar altijd wekken, dat is inderdaad vervelend voor haar.quote:
[..]
Gebeurt vaker... Ik krijg ook altijd van die blikken vol ongeloof/jaloezie als ik vertel dat die kleine van ons doorgaans tot 9 a 10 blijft tukken.
Is wel lastig overigens nu ze naar de peuterspeelzaal gaat. Moet ik haar om 8 uur wakker maken en dat vindt ze niet leuk.
Afgelopen nacht nog zijn we 3 uur bezig geweest voordat er weer één ging slapen.quote:
in het weekend komen jouw kinderen al om 6 uur uit bed? Daar zou ik ook van balen zeg. ...
Dat hebben jullie niet voor jullie trouwen besproken? En "duidelijk dat ze ook goed zonder kinderen kon"? Ik vind het na simpelweg een ruzie en een uitleg nogal een ommekeer, gezien het iets emotioneels is en niet over het diner van vanavond gaat.quote:
Niet, en vooral om egoistische redenen;
- Vrijheid kwijt
- Minder te besteden
- Minder risico kunnen lopen met werk
- Meer mensen achterlaten mocht er wat met me gebeuren
- Erger me vaak aan kinderen (beneden de 3) - gehuil etc.
- Denk dat ik geen goede vader zal zijn (terwijl ik wel goed met kinderen ben).
Om bovenstaande redenen denk ik dus dat ik spijt zou krijgen van kinderen nemen.
Oh, en ben getrouwd, vrouw wil wel graag kinderen, even wat ruzie over gehad dat ik dat niet wil en na uitleg dat ik geen kinderen ga nemen om een ander een plezier te doen werd duidelijk dat ze ook goed zonder kinderen kon.
Ik wil overigens zelf wel kinderen, maar ik begrijp jouw punten om niet aan kinderen te beginnen ook.
Wat je hieronder eigenlijk zegt betekent voor mij niks meer en niks minder (sorry als ik het even zo bot breng) dat je onzeker bent over je eigenschappen als ouder, en bang bent dat je je kinderen niet op kan voeden.
Over de vrijheid: Klopt voor een deel. De eerste paar maanden staat je leven op zijn kop. Alles draait opeens om de kleine, je moet wennen aan de veranderingen en het lijkt wel alsof je sociale leven opeens weg is. Om nog maar te zwijgen over eventuele relatieproblemen met je partner (waar ik mee te maken heb gehad). Hier geldt: Communiceren, wees flexibel naar elkaar toe en kijk je ouders lief aan als je even de behoefte heb om een avondje uit te gaan.quote:
Als je kinderen hebt, ben je je vrijheid kwijt, je slaapt veel minder, kan veel minder vaak leuke dingen gaan doen en nog maar niet te spreken over de kinderen zelf.
Het slaaprobleem lost zich voor een groot deel op als de kleine eenmaal de nachten doorslaapt. Die van ons heeft een wekkertje met een hondje op haar kamer dat gaat blaffen als de wekker afgaat. In het weekend zetten we de klok op 8 uur en ze mag er pas uit als het hondje begint te blaffen.
Volgens mij kijkt jij iets teveel naar dat programma EHBO van Jo Frost die ouders helpt die geen flauw benul hebben wat consequentie is. Kinderen gaan net zover als dat je ze laat gaan. Als je vanaf dag 1 begint met opvoeden en consequent zijn (ze blijven je uitproberen als je jong zijn, no matter what) weten ze vanaf hun 4de ongeveer wat wel en niet mag.quote:Ten eerste moet je dat gekrijs de hele tijd aanhoren en pampers verschonen.
Daarna moet je ze bijna 24/7 in de gaten houden of ze niet weglopen/kruipen en gevaarlijke fratsen uithalen.
En als ouder doe je daar natuurlijk niets aan. Zulk gedrag heb je gewoon te accepteren natuurlijkquote:Dan gaan ze naar school. En met dat tuig (van tegenwoordig) leren ze alleen maar schelden en brutaal zijn.
Op mijn 15de moest ik om 11 uur thuis zijn en daar kwam tot en met mijn 18de steeds een half jaar bij. Als ik te laat kwam moest ik de week daarop een half uur eerder thuis zijn. Werkte prima.quote:Vanaf hun 15e heb je elk weekend slapeloze nachten omdat je niet weet waar ze uithangen.. en pas vanaf hun 21e of zo heb je wat rust, als ze niet eerder op kamers gaan.
Ik begrijp je angst hoor. Opvoeden is de moeilijkste taak die er is en iedereen weet hoe het beter moet. Tot en met mijn 25ste ongeveer dacht ik er precies zo over als jij. Maar toen ben ik vrijwilligerswerk gaan doen waarbij ik te maken kreeg met kinderen. En alhoewel dat maar een paar uur per week was leer je wel dat je eigen gedrag, wat je wel en niet toelaat voor een zeer groot deel bepaald wat je kind wel en niet doet.
Die van ons zit nu duidelijk in de 'uitprobeerfase'. Zeker nu het langer licht is merken we dat ze er in het weekend al uitgaat voor ze mag. 2 weken geleden zijn we een uur bezig geweest om haar terug in bed te krijgen (mijn oren doen nog pijn van het gehuil).
Maar kinderen krijgen geen hekel aan je als je ze straft.
En het klopt wat hier gezegd wordt. Je krijgt er zoveel voor terug. Tekeningetjes van het kinderdagverblijf die ze voor mij gemaakt heeft, en dat kijkt ze je aan met de grote glimlach waarvan ik weet dat ze die van mij heeft. Voor het slapen gaan en na het verhaaltje 'mama ik hou van je' of 'je bent de liefste moeder ter wereld'.. er is niets mooiers
En zij begreep het ook, een ruzie en uitleg is gesimplificeerd, daar ging wel een paar weken overheen. En we hebben het er wel over gehad en ik was in het begin van de relatie niet zeker of ik kinderen wilde, maar zag het wel eens gebeuren (niet gezegd toen dat ik nooit kinderen wilde of absoluut kinderen wilde). Tuurlijk is het iets emotioneels, maar voor mij was het simpel; of mij zonder kinderen, of een ander zoeken die wel kinderen wil.quote:
Dat hebben jullie niet voor jullie trouwen besproken? En "duidelijk dat ze ook goed zonder kinderen kon"? Ik vind het na simpelweg een ruzie en een uitleg nogal een ommekeer, gezien het iets emotioneels is en niet over het diner van vanavond gaat.
Ah, ik begreep je post alsof het voor je vrouw van wel kinderen direct naar geen kinderen ging.quote:
[..]
En zij begreep het ook, een ruzie en uitleg is gesimplificeerd, daar ging wel een paar weken overheen. En we hebben het er wel over gehad en ik was in het begin van de relatie niet zeker of ik kinderen wilde, maar zag het wel eens gebeuren (niet gezegd toen dat ik nooit kinderen wilde of absoluut kinderen wilde). Tuurlijk is het iets emotioneels, maar voor mij was het simpel; of mij zonder kinderen, of een ander zoeken die wel kinderen wil.
Excuses.In ieder geval zeker een duidelijk standpunt.
Idd, kan ook niet echt anders, als je kinderen voor een ander gaat nemen ga je een commitment (in ieder geval naar het kind) aan voor je leven, als je een kind elke dag aan moet kijken met een knagend gevoel in je achterhoofd dat je hem/haar eigenlijk helemaal niet wilde/wilt dan word je gek.quote:
[..]
Ah, ik begreep je post alsof het voor je vrouw van wel kinderen direct naar geen kinderen ging.
In ieder geval zeker een duidelijk standpunt.
Het is niet de keuze van kleur van een auto die je samen koopt
Je bent de rest van je leven verantwoordelijk, inderdaad. Maar goed, als je al bang bent voor een eventueel knagend gevoel van het kind niet eens willen, dan moet je er zeker niet aan beginnen nee. Het idee alleen al maakt me verdrietig.quote:
[..]
Idd, kan ook niet echt anders, als je kinderen voor een ander gaat nemen ga je een commitment (in ieder geval naar het kind) aan voor je leven, als je een kind elke dag aan moet kijken met een knagend gevoel in je achterhoofd dat je hem/haar eigenlijk helemaal niet wilde/wilt dan word je gek.
Het is niet de keuze van kleur van een auto die je samen koopt
Maar ik begrijp uit je eerdere post dat je aanvankelijk misschien wél kinderen wilde? Als je vrouw toen met je is getrouwd om vervolgens te horen dat je het toch eigenlijk helemaal niet wil, dan is dat behoorlijk egoïstisch.
Er komen daarbovenop ook wat complicaties bij die het gewoon gevaarlijk maken voor mijn vrouw om een kind te baren (redelijk risico op overlijden tijdens geboorte) en zal ze sowieso niet heel oud worden.
[ Bericht 12% gewijzigd door motorbloempje op 04-06-2015 12:26:03 ]
quote:
[..]
Je bent de rest van je leven verantwoordelijk, inderdaad. Maar goed, als je al bang bent voor een eventueel knagend gevoel van het kind niet eens willen, dan moet je er zeker niet aan beginnen nee. Het idee alleen al maakt me verdrietig.
Maar ik begrijp uit je eerdere post dat je aanvankelijk misschien wél kinderen wilde? Als je vrouw toen met je is getrouwd om vervolgens te horen dat je het toch eigenlijk helemaal niet wil, dan is dat behoorlijk egoïstisch.
Is gelocked door mod actiequote:
We hebben een perfect huwelijk nu, en toen ook duidelijk laten weten dat ik het niet zeker wist of ik wel of geen kinderen wilde hebben en duidelijk in geweest dat ik haar die belofte niet kon maken toen.
Er komen daarbovenop ook wat complicaties bij die het gewoon gevaarlijk maken voor mijn vrouw om een kind te baren (redelijk risico op overlijden tijdens geboorte) en zal ze sowieso niet heel oud worden.
vandaar even quote.Dat risico heeft zij er voor over, ik niet, ik wil de liefde van mijn leven niet kwijt. En inderdaad maakt het idee dat het zou kunnen me erg verdrietig (voor hetzelfde geld kan het ook de andere kant op gaan, dat weet je niet voordat je een kind krijgt), voor het eventuele kind en voor mijzelf (en mijn vrouw uiteraard). Helemaal omdat mijn vrouw waarschijnlijk tot de 12-15 jarige leeftijd van het kind zou leven en ik al zeker weet dat ik dan een depressie in ga, er zijn gewoon te veel omstandigheden (eventuele omstandigheden - ben trouwens niet aan het doemdenken, ik heb gewoon nog 14-18 jaar met mijn vrouw, niet langer, dat maakt me al verdrietig. Tenzij er een Medische doorbraak komt uiteraard) dat ik naar mijzelf niet kan verantwoorden om een kind te krijgen.
Duidelijk, netjes van je.quote:
We hebben een perfect huwelijk nu, en toen ook duidelijk laten weten dat ik het niet zeker wist of ik wel of geen kinderen wilde hebben en duidelijk in geweest dat ik haar die belofte niet kon maken toen.
Er komen daarbovenop ook wat complicaties bij die het gewoon gevaarlijk maken voor mijn vrouw om een kind te baren (redelijk risico op overlijden tijdens geboorte) en zal ze sowieso niet heel oud worden.
Tweede punt is zeker een risico inderdaad, dat je vrouw sowieso niet heel oud zal worden vind ik erg naar om te lezen. Ik weet natuurlijk niet wat je vrouw heeft, maar hopelijk ondervinden jullie hier nu geen problemen van.
quote:
[..]
Duidelijk, netjes van je.
Tweede punt is zeker een risico inderdaad, dat je vrouw sowieso niet heel oud zal worden vind ik erg naar om te lezen. Ik weet natuurlijk niet wat je vrouw heeft, maar hopelijk ondervinden jullie hier nu geen problemen van.
Zeker kut, maar we maken er het beste van en ze heeft er nu (nog) niet gigantisch veel last van. We kunnen nu nog doen en laten wat we willenquote:
en dat wil ik met haar beleven. Tuurlijk voel ik me af en toe een gigantische klootzak dat ik haar van een kinderwens beroof, maar in mijn ogen is het de juiste keuze (en als ze echt niet zonder de kinderwens kon had ze me verlaten, zou ik ook gigantisch verdrietig van worden, maar ik zou het wel kunnen begrijpen)Heb je aanvulling even gelezen, heftig.quote:
[..]
[..]
Zeker kut, maar we maken er het beste van en ze heeft er nu (nog) niet gigantisch veel last van. We kunnen nu nog doen en laten wat we willen
Begrijp je overigens nu heel goed, respect voor je kracht.
Thanks, nu maar weer wat blije "Ik wil wel kinderen" verhaaltjes dacht ik zo!quote:
[..]
Heb je aanvulling even gelezen, heftig.
Begrijp je overigens nu heel goed, respect voor je kracht.
OUD / Wachten op het tweede streepje deel 342!quote:
[..]
Thanks, nu maar weer wat blije "Ik wil wel kinderen" verhaaltjes dacht ik zo!
OUD / Het grote rammelaarstopic deel 50
quote:
[..]
Thanks, nu maar weer wat blije "Ik wil wel kinderen" verhaaltjes dacht ik zo!
Ik werk met kinderen en die wil ik soms achter het behang plakken, maar ik vind kinderen wel heel leuk. Mijn partner had aanvankelijk niets met kinderen, nu heeft hij het telkens over minstens drie kinderen. Of ik daar op zit te wachten, nee. Eerst maar eentje en dan kijken hoe dat gaat. Een groot gezin is niet iets waar ik naar verlang.
maar als haar medische condities een reden zijn om geen kinderen te nemen (en dat snap ik maar al te goed), dan was dat voor het huwelijk toch ook al duidelijk?quote:
[..]
Lees het nog eens:
We hebben een perfect huwelijk nu, en toen ook duidelijk laten weten dat ik het niet zeker wist of ik wel of geen kinderen wilde hebben en duidelijk in geweest dat ik haar die belofte niet kon maken toen.
Nu weet ik het wel zeker en heb ik dat haar laten weten zodra ik er zelf uit was. Dus nee, wat je zegt klopt niet.
/Edit: en motorbloempje haalt je reacties weg omdat je: Onnodig kwetsend bent / mensen aan het beledigen bent / vragen stelt die al in posts beantwoord worden.
Nee, niet in deze mate en het is 1 van de redenen voor mij, niet voor haar.quote:
[..]
maar als haar medische condities een reden zijn om geen kinderen te nemen (en dat snap ik maar al te goed), dan was dat voor het huwelijk toch ook al duidelijk?
Dan kan je het topic ook wel sluiten he. Als je de vraag 'waarom wil iemand kinderen' (zie TT) gewoon kunt doorverwijzen naar OUD.quote:
Was een reactie op mij dat ik blije verhaaltjes wilde lezenquote:Op donderdag 4 juni 2015 12:46 schreef Burdie het volgende:
[..]
Dan kan je het topic ook wel sluiten he. Als je de vraag 'waarom wil iemand kinderen' (zie TT) gewoon kunt doorverwijzen naar OUD.
Ik wilde TS alleen wat 'opvrolijken' aangezien hij zelf zei 'nu verder met blije posts over kinderwensen'quote:
[..]
Dan kan je het topic ook wel sluiten he. Als je de vraag 'waarom wil iemand kinderen' (zie TT) gewoon kunt doorverwijzen naar OUD.
misschien kende hij die topics verder wel niet.Het kwam over alsof je dat soort blije verhaaltjes niet in 'jouw' subforum wilde, maar dat begreep ik vast verkeerd. My bad.quote:
[..]
Ik wilde TS alleen wat 'opvrolijken' aangezien hij zelf zei 'nu verder met blije posts over kinderwensen'
SPOILER
Niet?quote:Op donderdag 4 juni 2015 12:52 schreef motorbloempje het volgende:
Nee, dit forum is enkel voor relatie kommer en kwel, whatsappstiltes en kinderhaat.
Als het zo is dat je echt heel vaak wordt geconfronteerd met die voortplantingsfocus/-aanname, dan kan ik mij op zich wel voorstellen dat je van daaruit dan zo'n "kindvrij"-reactie ontwikkelt.quote:
[..]
Oh, ik vind 't prima als mensen met regelmaat iets over hun leven delen hoor, met of zonder kinderen, maar heb 't hier over geobsedeerd elke dag ladingen foto's in plaats van zo nu en dan een leuk kiekje.
[..]
Het is imho een reactie op de voortplantingsfocus/-aanname van veel mensen en de bijbehorende pijnlijke situaties die ook al eerder zijn besproken
TS moet maar even 'n niewe maken als 'ie dat wil!
[..]
Zelf heb ik die ervaring alleen niet zo. Ik heb ook wel eens wat te horen gekregen hoor. Dat onze keuze egoïstisch zou zijn en toen ik nog wat jonger was, wel eens de opmerking dat wij nog wel van gedachten zouden veranderen. Maar dat was het wel zo'n beetje en zoiets als die laatste opmerking, dat stoort mij persoonlijk ook gewoon helemaal niet. Ik snap zo'n opmerking wel, aangezien ik zélf ook in mijn omgeving zie gebeuren dat het heel vaak zo loopt.
T.o.v. sommige voorbeelden die ik in het vorige topic voorbij zag komen (niet allemaal geloof ik hoor) heb ik een beetje hetzelfde. Ik vind dat soort opmerkingen zelf gewoon niet zo storend eigenlijk. Het zijn ook van die dingen die veel mensen gewoon wel eens zeggen, er wordt vaak helemaal niet zoveel mee bedoeld ("smalltalk"-idee).
Wel denk ik dat in geval van onvruchtbaarheid dat soort opmerkingen heel kwetsend kunnen zijn, maar ja... aan de andere kant... mensen kunnen nou éénmaal niet altijd met alles en iedereen rekening houden. Zodra iemand andere mensen van zijn/haar onvruchtbaarheid op de hoogte stelt, neem ik aan dat zij zulke opmerkingen niet meer (in zijn/haar nabijheid) zouden maken.
Wat je eerste zin betreft: dat herken ik wel. Facebook gebruik ik niet en daar schijnen dat soort baby/kind-explosies helemaal vaak voor te komen, maar wat ik bijvoorbeeld wel vaak meemaak is dat als je aan iemand met kinderen vraagt hoe het gaat, dat het in zijn/haar reactie dan altijd meteen (en alleen) over de kinderen gaat. Hoe het met zijn/haar kinderen gaat dus, niet met de persoon zelf. Of bij foto's... dat je de ouders nooit meer op de foto ziet staan, altijd alleen nog maar hun kinderen. Echt storen doet het me niet, maar "apart" vind ik het wel. Alsof die mensen opeens niets meer zijn náást hun kinderen zeg maar, geen eigen identiteit meer hebben.
[ Bericht 0% gewijzigd door Forbry op 04-06-2015 15:28:25 ]
Dit vind ik in ook apart inderdaad... Ik snap sinds ik zelf een kind heb, wel veel beter hoe allesomvattend en overweldigend het kan zijn om ouder te worden en dat het haast al je tijd en energie opslurpt. Maar daarnaast bén je toch ook gewoon iemand?quote:
Wat je eerste zin betreft. Dat herken ik wel. Facebook gebruik ik niet en daar schijnen dat soort baby/kind-explosies helemaal vaak voor te komen, maar wat ik bijvoorbeeld wel vaak meemaak is dat als je aan iemand met kinderen vraagt hoe het gaat, dat het in zijn/haar reactie dan altijd meteen (en alleen) over die kinderen gaat. Hoe het met die kinderen gaat dus, niet met de persoon zelf. Of bij foto's... dat je die ouders nooit meer op de foto ziet staan, altijd alleen nog maar die kinderen. Echt storen doet het me niet, maar "apart" vind ik het wel. Alsof die mensen opeens niets meer zijn náást hun kinderen zeg maar...
Maar dit valt voor mij een beetje in dezelfde categorie als gedeelde email adressen en gezamenlijke facebook accounts
. nog voor DrParanoid en vrouwDat niet.... maar het is wel zo, en dan heb ik het niet over Facebook, dat je focus wel anders wordt. Vakanties, uitjes en zelfs etentjes staan in het teken van "als de kinderen het maar naar hun zin hebben". Zeker als je lastig oppas kunt vinden op avonden, dan kan uit eten gaan een erg interessante excersitie zijn.quote:
l. Alsof die mensen opeens niets meer zijn náást hun kinderen zeg maar, geen eigen identiteit meer hebben.
Maar goed, met 2 kinderen van 2 en 4 sta ik er nuchter in. Schaamte ben ik ook al lang voorbij. Als ik met die twee op zaterdagochtend in de rij van de kassa staat en de oudste zeurt om een snoepje bij de kassa en de jongste in de winkelwagen begint te miepen dat ze het niet naar haar zin heeft .... och... ik hoor het amper meer. Tenzij er achter me iemand door zeer diep te zuchten wil laten blijken dat hij of zij (vaak dames op middelbare leeftijd overigens) dat ze zich óf ergeren aan mijn kinderen óf aan de schijnbaar gebrekkige opvoeding die ik mijn kinderen geef, moedig ik mijn kinderen nog wel eens aan om nog wat luidruchtiger te worden. Of ik doe zelf mee.
Oh, geloof me, dat kan ik mij ook echt wel ontzettend goed voorstellenquote:
[..]
Dit vind ik in ook apart inderdaad... Ik snap sinds ik zelf een kind heb, wel veel beter hoe allesomvattend en overweldigend het kan zijn om ouder te worden en dat het haast al je tijd en energie opslurpt. Maar daarnaast bén je toch ook gewoon iemand?
Maar dit valt voor mij een beetje in dezelfde categorie als gedeelde email adressen en gezamenlijke facebook accounts
Maar toch... ik heb wel eens zoiets van.... jaaa-haaa, maar hoe gaat het nou met JOU? Ook JUIST omdat kinderen krijgen zo'n overweldigend iets is en dat ik dan ook wel graag wil weten hoe de ouders zich daar zelf onder voelen. Dan "mag" het dus nog steeds wel gaan over dat je nu kinderen hebt, maar dan wel vanuit het EIGEN gevoel verteld en niet álleen maar over wat die kinderen nou allemaal weer hebben meegemaakt/geleerd.
Vaak is het ook zo dat waar die mensen het vroeger bijvoorbeeld nog uitgebreid over hun werk hadden, het nu vaak zo is dat als je daarnaar vraagt, je een antwoord krijgt in de trant van "ach ja, werk hè" (en dan verder niks), terwijl de meesten -in ieder geval in aantal uren bekeken- daar toch nog steeds wel volop mee bezig zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door Forbry op 04-06-2015 14:59:37 ]
Waarmee je die gebrekkige opvoeding wil bevestigen of wat?quote:
[..]
Dat niet.... maar het is wel zo, en dan heb ik het niet over Facebook, dat je focus wel anders wordt. Vakanties, uitjes en zelfs etentjes staan in het teken van "als de kinderen het maar naar hun zin hebben". Zeker als je lastig oppas kunt vinden op avonden, dan kan uit eten gaan een erg interessante excersitie zijn.
Maar goed, met 2 kinderen van 2 en 4 sta ik er nuchter in. Schaamte ben ik ook al lang voorbij. Als ik met die twee op zaterdagochtend in de rij van de kassa staat en de oudste zeurt om een snoepje bij de kassa en de jongste in de winkelwagen begint te miepen dat ze het niet naar haar zin heeft .... och... ik hoor het amper meer. Tenzij er achter me iemand door zeer diep te zuchten wil laten blijken dat hij of zij (vaak dames op middelbare leeftijd overigens) dat ze zich óf ergeren aan mijn kinderen óf aan de schijnbaar gebrekkige opvoeding die ik mijn kinderen geef, moedig ik mijn kinderen nog wel eens aan om nog wat luidruchtiger te worden. Of ik doe zelf mee.
Want kinderen die om een snoepje zeuren zijn slecht opgevoed?quote:
[..]
Waarmee je die gebrekkige opvoeding wil bevestigen of wat?
Heb je dat dikgedrukte, datgene waar mijn reactie op sloeg, gelezen? Als dát je reactie is op wat zuchtende mensen... ja, dan vind ik persoonlijk wel dat je je kinderen niet erg goed opvoedt.quote:
[..]
Want kinderen die om een snoepje zeuren zijn slecht opgevoed?
Je kind schijt in je ogen en niet in de luier?quote:
[..]
Dan kan je het topic ook wel sluiten he. Als je de vraag 'waarom wil iemand kinderen' (zie TT) gewoon kunt doorverwijzen naar OUD.
Dagelijks. Heb je nog wat ontopic bij te dragen, of kwam je gewoon even trollen?quote:
[..]
Je kind schijt in je ogen en niet in de luier?
Ik was er al langer hoor. Just keeping up.quote:
[..]
Dagelijks. Heb je nog wat ontopic bij te dragen, of kwam je gewoon even trollen?
Kennelijk kan je nog steeds niet goed lezen.
Lijkt me een zware last. Sterkte daarmee.
Maar vertel... waarom heb jij een kind?
Het is een wat te makkelijke conclusie, maar ik had ook even een WTF momentje bij het lezen daarvan...quote:
Heb je dat dikgedrukte, datgene waar mijn reactie op sloeg, gelezen? Als dát je reactie is op wat zuchtende mensen... ja, dan vind ik persoonlijk wel dat je je kinderen niet erg goed opvoedt.
Dat gezegd hebbende: de schaamte waar hij het over heeft heb ik ook geen last van. Ik corrigeer mijn dochtertje indien nodig, maar ik schaam mij werkelijk nergens voor. Ze is netjes opgevoed, maar blijft 2,5 jaar oud en dus doet ze wel eens dingen die correctie nodig hebben. Big deal.
Daar heb je op zich wel gelijk in denk ik. Maar ik vind het vrij normaal dat kinderen weleens zeuren, dat vind ik geen teken van slechte opvoeding maar normaal gedrag.quote:
[..]
Heb je dat dikgedrukte, datgene waar mijn reactie op sloeg, gelezen? Als dát je reactie is op wat zuchtende mensen... ja, dan vind ik persoonlijk wel dat je je kinderen niet erg goed opvoedt.
quote:
[..]
Het is een wat te makkelijke conclusie, maar ik had ook even een WTF momentje bij het lezen daarvan...
Dat gezegd hebbende: de schaamte waar hij het over heeft heb ik ook geen last van. Ik corrigeer mijn dochtertje indien nodig, maar ik schaam mij werkelijk nergens voor. Ze is netjes opgevoed, maar blijft 2,5 jaar oud en dus doet ze wel eens dingen die correctie nodig hebben. Big deal.
Voor de rest ben ik het met jullie eens. Serieus, ik ben zelf ook echt geen type wat moeilijk doet over/moeite heeft met een kind wat een beetje loopt te klieren of zeuren. Dat dat er af en toe gewoon bijhoort, ook bij welopgevoede kinderen, dat snap ik heus wel. Het ging mij om die reactie.quote:
[..]
Daar heb je op zich wel gelijk in denk ik. Maar ik vind het vrij normaal dat kinderen weleens zeuren, dat vind ik geen teken van slechte opvoeding maar normaal gedrag.
Adoptie is een markt geworden waarbij de vraag naar kinderen vele malen groter is dan het aanbod, erg gevaarlijk. Ik snap dat je het idee mooi vindt, maar er zitten zoveel haken en ogen aan dat het echt niet 'beter' is dan een biologisch kind. Het is niet dat je dan zo nobel bent dat je een kind neemt dat je zomaar in je handen wordt gedrukt. Een adoptiekind nemen is net zo goed een egoïstische keuze, je wilt een kind, en je gaat er bewust naar op zoek. Je haalt een kind uit zijn natuurlijke omgeving om hem de halve wereld over te slepen naar hier.quote:Op vrijdag 5 juni 2015 02:17 schreef Grunge. het volgende:
Mijn reden om als ik 30+ kinderen, of in ieder geval één kindje te willen: egoïsme + het idee hebben het kind of de kinderen goede normen en waarden mee te kunnen geven. Ik denk al weleens na over de opvoeding namelijk, en ik heb ook al een kinderwens, maar ik zou doodongelukkig worden als ik als twintiger moeder zou worden. Het liefst, en dat past ook beter bij mijn principes, zou ik kinderen adopteren. Die zijn er immers al, en die zoeken een veilig, fijn huis. Maar ik wil toch per se (ook) een biologisch kind, en daar komt het egoïsme om de hoek kijken. Wat voor kind zou dat zijn, hoe zou het eruitzien?
Voor de mensen die denken dat ze met het nemen van kinderen de wereld gaan overbevolken, zolang je het bij 2 laat doe je enkel aan vervanging. En met één draag je al bij aan krimp. Niet dat dat enige invloed heeft overigens, tenzij je kind later in een overbevolkt gebied gaat wonen. Hier daalt het bevolkingsaantal straks vanzelf al.
Ik denk dat dat meer komt doordat het beeld overheerst dat mensen die geen kinderen willen (dat zie je hier ook in dit topic) dat doen omdat ze er geen tijd en geld voor willen opofferen. En dat liever aan zichzelf besteden.quote:Juist daarom begrijp ik ook nooit waarom mensen die geen kinderen willen vaak egoïstisch worden genoemd. Waarom zou dat zijn?
quote:
Mijn reden om als ik 30+ kinderen, of in ieder geval één kindje te willen: egoïsme + het idee hebben het kind of de kinderen goede normen en waarden mee te kunnen geven. Ik denk al weleens na over de opvoeding namelijk, en ik heb ook al een kinderwens, maar ik zou doodongelukkig worden als ik als twintiger moeder zou worden. Het liefst, en dat past ook beter bij mijn principes, zou ik kinderen adopteren. Die zijn er immers al, en die zoeken een veilig, fijn huis. Maar ik wil toch per se (ook) een biologisch kind, en daar komt het egoïsme om de hoek kijken. Wat voor kind zou dat zijn, hoe zou het eruitzien? Juist daarom begrijp ik ook nooit waarom mensen die geen kinderen willen vaak egoïstisch worden genoemd. Waarom zou dat zijn?
Grappig dat jouw reden om wel een kind te willen mijn reden is om geen kind te willenquote:Op donderdag 4 juni 2015 15:52 schreef Bosbeetle het volgende:
Heb ze nog niet kunnen bedenken. Althans alle redenen die ik kan bedenken zijn egoistisch en vallen daarom voor mij af.
Ik denk niet dat er een kind op zit te wachten om mij als vader te hebben, het eventuele standpunt van het kind wordt vaak vergeten bij dit soort keuzes. En aangezien het kind niet bestaat kan ik de beslissing niet eens nemen, ik hou er niet van om dit soort wezelijke beslissingen voor iemand anders te nemen.
Krimp is prima, de wereld zou er een stuk mooier uitzien als de wereld populatie op 10% van nu zat ofzo... Een beter milieu begint bij jezelf, niets zo milieu belastend als een kind (helemaal in de long run)quote:
Voor de mensen die denken dat ze met het nemen van kinderen de wereld gaan overbevolken, zolang je het bij 2 laat doe je enkel aan vervanging. En met één draag je al bij aan krimp.
En de genetische kant heeft mijn zus al voor haar rekening genomen ik heb een neefje en een nichtje dus daar zit ongeveer 25% hetzelfde DNA in als ik (en ook nog eens 2 keer). Dat vind ik voldoende voor de overerving hoeft verder niet extra van in de wereld gebracht worden.
[ Bericht 7% gewijzigd door Bosbeetle op 05-06-2015 10:02:32 ]
Hooguit die van mezelf, maar jammer dat je er precies niet uithaalt wat ik bedoel.quote:
[..]
Waarmee je die gebrekkige opvoeding wil bevestigen of wat?
Voila. Mijn punt.quote:
[..]
Het is een wat te makkelijke conclusie, maar ik had ook even een WTF momentje bij het lezen daarvan...
Dat gezegd hebbende: de schaamte waar hij het over heeft heb ik ook geen last van. Ik corrigeer mijn dochtertje indien nodig, maar ik schaam mij werkelijk nergens voor. Ze is netjes opgevoed, maar blijft 2,5 jaar oud en dus doet ze wel eens dingen die correctie nodig hebben. Big deal.
De anekdote was ter verduidelijking.
Ik heb nooit de moeite genomen om erover in dialoog te gaanquote:
Zijn het echt afkeurende blikken of zuchten of is dat alleen maar interpretatie?
Dus het blijft bij interpretatie.Het zou je verbazen hoe alleen je daar eigenlijk instaat. Hoewel ik er ook zo over denk, sinds ik kinderen heb.quote:
[..]
Daar heb je op zich wel gelijk in denk ik. Maar ik vind het vrij normaal dat kinderen weleens zeuren, dat vind ik geen teken van slechte opvoeding maar normaal gedrag.
Daarvoor dacht ik ook gewoon.... pffff rotjong...
Als je mensen daarin het voordeel van de twijfel gunt, bespaar je jezelf ook ergernis.
Ik maak er gewoon een pleziertje van.quote:
[..]
[..]
Voor de rest ben ik het met jullie eens. Serieus, ik ben zelf ook echt geen type wat moeilijk doet over/moeite heeft met een kind wat een beetje loopt te klieren of zeuren. Dat dat er af en toe gewoon bijhoort, ook bij welopgevoede kinderen, dat snap ik heus wel. Het ging mij om die reactie.
Boodschappen doen is een noodzakelijk kwaad en moet leuk blijven voor de kinderen vind ik.
De anekdote die ik beschreef is twee keer voorgekomen. En beide keren merkte ik aan hun gedrag voor de kassa al dat ze gehaast en geïrriteerd waren. Voordringen bij schappen en wat al niet meer. En als ze dan vervolgens op een (voor mij) duidelijke manier hun ergernis ook nog eens laten blijken over mijn kinderen, hebben ze aan mij een verkeerde.
En ter verduidelijking, nee, ik ben gewoon een hoogopgeleide getrouwde man en geen hysterisch "me kind is me allezzz" typje met de namen van de kinderen getatoeëerd op mijn arm.
Mooi deze analyse, maar ik gun je het voordeel van de twijfel.quote:
Je hoeft er ook niet per se over in dialoog te gaan. Ik kan allerlei redenen bedenken om te zuchten in die context die niet zijn: kun je je kutkind niet beter opvoeden?
Als je mensen daarin het voordeel van de twijfel gunt, bespaar je jezelf ook ergernis.
Waarom zouden anderen zich niet mogen irriteren aan jouw kinderen?quote:
[..]
Ik maak er gewoon een pleziertje van.
Boodschappen doen is een noodzakelijk kwaad en moet leuk blijven voor de kinderen vind ik.
De anekdote die ik beschreef is twee keer voorgekomen. En beide keren merkte ik aan hun gedrag voor de kassa al dat ze gehaast en geïrriteerd waren. Voordringen bij schappen en wat al niet meer. En als ze dan vervolgens op een (voor mij) duidelijke manier hun ergernis ook nog eens laten blijken over mijn kinderen, hebben ze aan mij een verkeerde.
En ter verduidelijking, nee, ik ben gewoon een hoogopgeleide getrouwde man en geen hysterisch "me kind is me allezzz" typje met de namen van de kinderen getatoeëerd op mijn arm.
Commentaar hebben op je kinderen vind ik een stap te ver maar zichtbaar geirriteerd zijn is toch niet zo erg.
Omdat mijn kinderen 'eul leutig zijnquote:
[..]
Waarom zouden anderen zich niet mogen irriteren aan jouw kinderen?
Welk voordeel is dat?quote:
[..]
Mooi deze analyse, maar ik gun je het voordeel van de twijfel.
Jij irriteert je er niet aan, een ander wel en een derde weer niet... niets aan de hand toch. Maar blijkbaar irriteer jij je weer aan de irritatie van een ander (waar ook niets mis mee is). Niet iedereen hoeft jouw kinderen aandoenlijk te vinden toch?quote:
Maar wat is daar precies negatief (de beschrijving egoistisch heeft meestal een negatieve ondertoon) aan? Ik vind 't geweldig om actieve gezinnen te zien die lekker veel met de kinderen ondernemen, los van of dat veel geld kost, maar tijd sowieso, gewoon lekker veel als gezin doen. Dat is geweldig voor een opvoeding, me dunkt, zeker als ik ook kijk naar mijn eigen opvoeding. Zo hoort 't. En die ouders/gezinnen wíllen dat ook gewoon, daar hebben ze voor gekozen. Tof. Dara heb ik bewondering voor, zeker omdat ook heel 'makkelijk' is om dat allemaal niet te doen.quote:
Ik denk dat dat meer komt doordat het beeld overheerst dat mensen die geen kinderen willen (dat zie je hier ook in dit topic) dat doen omdat ze er geen tijd en geld voor willen opofferen. En dat liever aan zichzelf besteden.
Ik wil dat niet doen. Ik besteed mijn tijd niet aan een gezin, maar aan mijn man, mijn werk en mijn vrienden. Ik doe vrijwilligerswerk, ben actief in mijn sportvereniging, mijn promotieproject leidt hopelijk tot 't verbeteren van de maatschappij, ik wil 'n eigen vrijwilligersorganisatie opzetten die mensen gaat helpen. Ik besteed zelf liever daar al mijn tijd aan, plus aan de vrijheid die het niet hebben van kinderen met zich meebrengt. En zo zijn er heel veel mensen die bewust niet voor kinderen kiezen die andere dingen belangrijker vinden. En los of dat nou wel of niet goed is voor de maatschappij... als jij gewoon alleen wilt werken en wilt feesten/op vakantie wilt/rust wilt, aan wie zou je je dan moeten verantwoorden dat je geen kinderen wil. Wel of geen kinderen nemen, dat is beide een wíllen kwestie, iets dat je beide voor jezelf doet, dus ik snap niet waarom de een per se positief en de ander per se negatief moet zijn. Vanwege die 'opoffering', waar je ook zelf voor gekozen hebt? Ach ja
Terwijl ik dit nu zit te schrijven in mijn thuiskantoortje luister ik naar spelende kinderen op 'n schoolplein, we wonen tegenover een basisschool. Het is heerlijk weer, de zon schijnt, en zo te horen hebben ze plezier (zonder extreem hard te gillen
), dat vind ik tof om te horen, genoeg kinderen die tegenwoordig bijna niet buiten komen en achter de tv/computer zitten . Dat is iets waar ik me compleet niet aan kan ergeren. Ik ben wel actief blij dat ik straks niet om 3.15 bij die school sta om een deel van dat gekrioel op te halen 
En? Zelfbeschikking betekent dat je ook de vrijheid hebt om besluiten te nemen waarvan je mogelijk spijt kunt krijgen. Eventuele hersteloperatie is wel voor eigen rekening natuurlijk.quote:
[..]
Dat is omdat onder de 30 1 op de 5 er spijt van krijgt. Dus dat is ook niet zomaar natuurlijk.
In mijn geval heb ik gekozen voor een onomkeerbare methode omdat ik altijd al heb geweten dat ik geen kinderen zou willen.
Zie het verschil in behandeling. Een 19-jarige die zwanger is wordt met ooh's en aaaah's gesteund, terwijl 30-jarigen die er jaren over nagedacht hebben worden afgehouden met de mededeling 'maar het is een levensingrijpende beslissing! Je bent nog veel te jong om die te nemen!'quote:
[..]
En? Zelfbeschikking betekent dat je ook de vrijheid hebt om besluiten te nemen waarvan je mogelijk spijt kunt krijgen. Eventuele hersteloperatie is wel voor eigen rekening natuurlijk.
In mijn geval heb ik gekozen voor een onomkeerbare methode omdat ik altijd al heb geweten dat ik geen kinderen zou willen.
En geen arts die even met zijn collega die jou helemaal nog nooit ontmoet heeft moet overleggen om te zien of je 't kind wel mag houden of dat er geaborteerd moet wordenquote:
En niemand die ooit zegt: "Zou je wel kinderen nemen? Wat als je er spijt van krijgt?"
Gewoon op basis van IQ en inkomen toestaan of mensen kinderen mogen.quote:Op vrijdag 5 juni 2015 13:07 schreef motorbloempje het volgende:
[..]
En geen arts die even met zijn collega die jou helemaal nog nooit ontmoet heeft moet overleggen om te zien of je 't kind wel mag houden of dat er geaborteerd moet worden
Kan je het niet betalen dan neem je maar een goudvis.
Er zijn gevallen waarin een bindend negatief advies best een goed idee zou zijn.quote:
[..]
En geen arts die even met zijn collega die jou helemaal nog nooit ontmoet heeft moet overleggen om te zien of je 't kind wel mag houden of dat er geaborteerd moet worden
Maar ik ben er in het algemeen niet zo voor om 'mensen tegen zichzelf te beschermen', afgezien van acuut gevaarlijke situaties. Zelfbschikkingsrecht FTW.
Teken een 'ik erken de 'risico's' en een eventuele omkeerbehandeling komt voor eigen kosten' (desnoods, als je al mensen moet beschermen dan zijn 't de artsenquote:
[..]
Er zijn gevallen waarin een bindend negatief advies best een goed idee zou zijn.
Maar ik ben er in het algemeen niet zo voor om 'mensen tegen zichzelf te beschermen', afgezien van acuut gevaarlijke situaties. Zelfbschikkingsrecht FTW.
) en huppakee.Voor.quote:
[..]
Teken een 'ik erken de 'risico's' en een eventuele omkeerbehandeling komt voor eigen kosten' (desnoods, als je al mensen moet beschermen dan zijn 't de artsen
Voor mij zijn ze er niet.
Wat ik eventueel wél zou overwegen is om pleeggezin te worden voor kinderen die uit huis geplaatst zijn. Daar is een enorm tekort aan.
Dat is inderdaad ook wel eens door mijn hoofd gegaan. Maar dat zou ik pas later in m'n leven doen, ook als we 't huis er naar hebben etcquote:
Oh ja. Redenen om wél kinderen te krijgen ging het over.
Voor mij zijn ze er niet.
Wat ik eventueel wél zou overwegen is om pleeggezin te worden voor kinderen die uit huis geplaatst zijn. Daar is een enorm tekort aan.
Ik heb dat zelf niet zo ervaren. Ik ben ook gesteriliseerd. Ik heb altijd geweten dat ik geen kinderen wil, maar ja men zegt dan 'dat komt nog wel'. Maar het kwam niet.quote:
[..]
Zie het verschil in behandeling. Een 19-jarige die zwanger is wordt met ooh's en aaaah's gesteund, terwijl 30-jarigen die er jaren over nagedacht hebben worden afgehouden met de mededeling 'maar het is een levensingrijpende beslissing! Je bent nog veel te jong om die te nemen!'
Voordat we trouwden ook uitvoerig over gesproken. Ik wil echt niet. Hij wist dat dondersgoed en accepteert dat, hij had eventueel wel kinderen gewild, maar dat is in onze relatie absoluut niet aan de orde.
Nadat ik trombose heb gehad wilde ik compleet van de hormonen af en dus ook geen spiraaltje met kleine hoeveelheden hormonen. Dat leek mij een mooi moment om tot sterilisatie over te gaan. Geen probleem verder bij de huisarts en gynaecoloog. Was snel geregeld, ik ben er erg blij mee, heb nu ook m'n eigen cyclus terug en voel me daar toch wel veel beter bij ondanks de hevigere moodswings e.d.
Ik heb ook bewust voor mijn sterilisatie gekozen. Kom ik morgen onder de bus en overleef ik dat niet, dan kan hij bij een ander mogelijk nog wel kinderen krijgen. Hij heeft sowieso een langere houdbaarheid. Niet dat hij er zo bij stil staat hoor, maar ik vind niet dat ik van hem kon eisen om zich te laten steriliseren, alhoewel ik denk dat hij het voor mij wel zou hebben gedaan.