Welke redenen om kinderen te willen? Deel 2

Maar heb jij nu geen kinderwens, of heb je de wens om nooit kinderen te krijgen? Anders gezegd: ben je er voor je gevoel in ieder geval nu niet aan toe, of is het iets wat je gewoonweg niet wil?

Niet - omdat de wereld verrot is

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 13:28 schreef Cracker26 het volgende:

Dat weet ik nog niet helemaal.
Op dit moment heb ik zoiets van "ik wil nooit aan kinderen beginnen".

Maar misschien dat mijn gedachten over een paar jaar helemaal anders zijn.

Zeg nooit nooit, wordt weleens gezegd.
Dus ik hou het er nu op dat ik het niet wil, maar weet niet wat de toekomst me brengt. Al weet niemand dat.

Wat ook wel een zeer belangrijk punt is over het waarom ik het niet wil, is hetvolgende:
Mijn broer is/was een borderliner die 10 tot 15 jaar de tiran uithing thuis. Hij wou zich niet laten helpen en verplichte opname ging niet...
Pas wanneer hij iemand werkelijk iets aan zou doen, maar dat deed hij (gelukkig) niet.

Dit speelde zo tussen mijn 8e en 23e levensjaar af.. het ergste gedeelte dan toch.

En ik heb zoiets van als mijn kind zo wordt, wordt heel je leven geruineerd... en dat risico wil ik niet lopen. Ook al weet ik dat je daar niet van uit moet gaan dat je zo'n kind krijgt.

Als dat misschien nooit gebeurd was, keek ik er misschien wel anders tegen aan.
Maar goed, ieder dus zijn reden(en) om niet aan kinderen te willen beginnen.

Borderline kan behandeld worden en is voor zover mij bekend ook een gevolg van omgevingselementen, naast de genetische aanleg. Maar goed, als dit voor jouw een belangrijk punt is, waarom laat je dan niet testen of die aanleg ook in jou zit? Zo niet, dan is het risico nihil en kun je in ieder geval dit van je lijst bezwaren strepen.

Begrijp me goed: ik wil je niet ompraten (al ben ik zelf dus van "het maakt mij niet uit" veranderd naar "het beste wat mij is overkomen" na de geboorte), maar het is ook een feit dat je een groot deel van de potentiële partners uitsluit als man, als je echt geen kinderen wil. Waaronder wellicht jouw huidige vriendin. En als zij die wens wel sterk heeft voor de toekomst is het in ieder geval iets om toch eens goed over na te denken. Met natuurlijk mogelijk pijnlijke keuzemomenten, maar die komen vroeg of laat sowieso voorbij.

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 13:38 schreef DS4 het volgende:
maar het is ook een feit dat je een groot deel van de potentiële partners uitsluit als man, als je echt geen kinderen wil.

Tegelijkertijd is dit waar en het slechtste argument om toch een kind te willen krijgen: "zij wilde het zo graag en ik houd van haar".

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 13:45 schreef Cracker26 het volgende:

[..]

Klopt! Het kan behandeld worden.
Maar als de persoon in kwestie niet meewerkt, houdt het op.

Daarnaast klopt het ook dat het met de omgeving te maken heeft. Het is namelijk ontstaan door slechte vriendeb op school en beginnen mwt blowen enz enz...

Ik heb zelf sowieso 0,0% last van ook maar iets dat met borderline te maken heeft.
Wist alleen niet dat je jezelf kan laten testen of je het op een of andere manier in je hebt. Goed punt!


Bedankt voor deze zeer nuttige post!

Volgens mij krijg je geen borderline van verkeerde vrienden. En ik betwijfel of ze een genetische aanleg kunnen onderzoeken.

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 13:44 schreef Groepfunder het volgende:

Tegelijkertijd is dit waar en het slechtste argument om toch een kind te willen krijgen: "zij wilde het zo graag en ik houd van haar".

Dat hangt er vanaf hoe je erin staat. Er is een groot verschil tussen het echt niet willen en zelf die wens niet hebben.

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 13:53 schreef Lienekien het volgende:

Volgens mij krijg je geen borderline van verkeerde vrienden.

Het is een genetische aanleg die door omgevingsfactoren kan leiden tot borderline.

quote:

En ik betwijfel of ze een genetische aanleg kunnen onderzoeken.

Zo lang ze weten welk gen verantwoordelijk is, kan dat.

Alleen al het feit dat TS in dezelfde omgeving is opgegroeid maakt de kans dat hij drager is van dat gen al weer redelijk nihil.

Mijn belangrijkste punt is dat TS ook gewoon zaken op een rijtje moet zetten. Wat wil ik wel en wat wil ik niet. En een deel daarvan zou ik zeker doen voordat je er met je vriendin over praat, want anders gaat het al snel naar een "ik denk het niet" en de andere partij hoort dan nogal een "op dit moment niet, maar over een jaar wellicht...".

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 14:53 schreef Cracker26 het volgende:

[..]

Ik wou gewoon weten hoe anderen de verschillende situaties ondervinden.

En ik ga het inderdaad binnenkort met haar bespreken.
Vind het verder wel interessant hoe anderen erover denken.

Volgens mij zijn er ongeveer 3 smaken.

*Kinderen willen.
*Niet zo op kinderen zitten te wachten, maar het ook niet erg vinden als het wel gebeurd.
*Geen kinderen willen.

Als je niet in de eerste 2 valt is er eigenlijk geen vraag of discussie, als je kinderen "niet leuk" vindt, niet om zelf te hebben, als het idee daarvan je alleen maar wijst op de nadelen houdt het gewoon op. Je kan dan beter niet aan kinderen beginnen want het goede daarvan zal het mindere niet overtreffen. Daar zal je niet gelukkig van worden.
Heb je een partner die wel in de klasse wil kinderen zit kan je het beste zo duidelijk mogelijk zijn en zo vroeg mogelijk. De ander kan dan nog kiezen of ze weggaan of hun mening bij kunnen stellen.

Zit je in de 2de dan kan je overwegen of de eventuele kinderwens van de partner genoeg is om aan kinderen te beginnen. Dat werkt alleen als je wel de leuke dingen ervan kan zien, wel een leven voor je kan zien met kinderen zonder dat het voelt als 1 groot offer.

De eerste is makkelijk, mits de ander er ook zo over denkt. Maar is dat niet zo dan kan je overwegen of een leven zonder kinderen ook genoeg is voor je.

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 15:08 schreef erodome het volgende:
Zit je in de 2de dan kan je overwegen of de eventuele kinderwens van de partner genoeg is om aan kinderen te beginnen. Dat werkt alleen als je wel de leuke dingen ervan kan zien, wel een leven voor je kan zien met kinderen zonder dat het voelt als 1 groot offer.

De eerste is makkelijk, mits de ander er ook zo over denkt. Maar is dat niet zo dan kan je overwegen of een leven zonder kinderen ook genoeg is voor je.

Ik vind dit beide echt heel gevaarlijke 'gokken', en dat komt echt niet alleen vanwege mijn eigen standpunt. Mag dan wel geen fan van kinderen zijn, maar ik gun elk kind een geweldige jeugd en opvoeding, en hetzelfde voor volwassenen: die gun je ook het leven wat ze willen, of dat nu met of zonder kinderen is.

Er zijn inderdaad genoeg gevallen die altijd maar aan worden gehaald van mensen die eigenlijk niet wilden, of het niet zeker wisten en het achteraf geweldig vonden, het krijgen van kinderen, of juist het niet hebben van kinderen en op hun 70e óók op een tevreden leven terug kunnen kijken ondanks dat ze wellicht vroeger graag kinderen gehad hadden willen hebben maar dit uit liefde niet hebben gedaan. En dat zijn de mooie gevallen

Maar je hoort de andere verhalen ook, maar dan vaker anoniem op 't internet, omdat het vaak een taboe is, ofwel naar je kinderen (en partner), of naar je partner, want "je hebt nu eenmaal die keuze toen gemaakt, en daar heb je je bij neer te leggen". En die verhalen, die zijn vaak schrijnend, en niet leuk voor NIEMAND in zo'n gezin of relatie.

Hópen dat 't goed komt vind ik in deze situatie veel te gevaarlijk. Wat nou als je écht geen plezier kunt vinden in je kroost, terwijl je hoopte dat 't wel zou komen als 't zover zou zijn? Wat nou als je écht geen plezier kunt halen uit het samenleven met alleen je partner en eventueel een huisdier en toch achteraf graag kinderen had willen hebben? 't Gaat hier om mensenlevens, en zeker als je op de gok wél kinderen neemt ook nog eens om extra kwestbare kinderlevens... en die gok nemen... ik zou zelf echt alleen adviseren (maar nogmaals, dat is dus dan mijn beeld op dit geheel) om kinderen te nemen alléén als je allebei in categorie één valt.

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 15:35 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Ik vind dit beide echt heel gevaarlijke 'gokken', en dat komt echt niet alleen vanwege mijn eigen standpunt. Mag dan wel geen fan van kinderen zijn, maar ik gun elk kind een geweldige jeugd en opvoeding, en hetzelfde voor volwassenen: die gun je ook het leven wat ze willen, of dat nu met of zonder kinderen is.

Er zijn inderdaad genoeg gevallen die altijd maar aan worden gehaald van mensen die eigenlijk niet wilden, of het niet zeker wisten en het achteraf geweldig vonden, het krijgen van kinderen, of juist het niet hebben van kinderen en op hun 70e óók op een tevreden leven terug kunnen kijken ondanks dat ze wellicht vroeger graag kinderen gehad hadden willen hebben maar dit uit liefde niet hebben gedaan. En dat zijn de mooie gevallen

Maar je hoort de andere verhalen ook, maar dan vaker anoniem op 't internet, omdat het vaak een taboe is, ofwel naar je kinderen (en partner), of naar je partner, want "je hebt nu eenmaal die keuze toen gemaakt, en daar heb je je bij neer te leggen". En die verhalen, die zijn vaak schrijnend, en niet leuk voor NIEMAND in zo'n gezin of relatie.

Hópen dat 't goed komt vind ik in deze situatie veel te gevaarlijk. Wat nou als je écht geen plezier kunt vinden in je kroost, terwijl je hoopte dat 't wel zou komen als 't zover zou zijn? Wat nou als je écht geen plezier kunt halen uit het samenleven met alleen je partner en eventueel een huisdier en toch achteraf graag kinderen had willen hebben? 't Gaat hier om mensenlevens, en zeker als je op de gok wél kinderen neemt ook nog eens om extra kwestbare kinderlevens... en die gok nemen... ik zou zelf echt alleen adviseren (maar nogmaals, dat is dus dan mijn beeld op dit geheel) om kinderen te nemen alléén als je allebei in categorie één valt.

Ben het ermee eens dat het wel belangrijk is om de nadelen in het oog te houden. Als die te zwaar wegen moet je het gewoon niet doen. Dat kan hard zijn als je een partner hebt waar je heel veel om geeft, maar is het beste voor iedereen inc kind.

Zo ken ik een paar mannen die toch aan kinderen zijn begonnen vanuit die situatie. In alle gevallen vonden ze kinderen die al praten en lopen e.d. wel leuk, zagen ze daarmee wel iets positiefs voor hun leven.
Dat is dan ook allemaal helemaal goed gekomen.

Ken ook een paar mensen die niet dat positieve zagen, ze zullen zelf zeggen dat het goed gekomen is, maar ik ben het daar niet mee eens. Het zijn stuk voor stuk ouders die bij voorkeur zo min mogelijk met hun kinderen doen, waar de andere ouder bijna alles op zich neemt.
Dat lijkt me niet prettig voor een kind, die verdient een ouder die echt volledig betrokken is en dat ook al prettig ervaart(nou ja, meestal dan).

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 15:35 schreef motorbloempje het volgende:

Ik vind dit beide echt heel gevaarlijke 'gokken',

Het is in die zin altijd een gok dat je het pas weet als je ze hebt. Ik ken ook wel gevallen waar de vrouw een hele grote kinderwens had, maar toen het kind er was "viel het enorm tegen"...

Natuurlijk moet je er goed over nadenken en daarnaast: verantwoordelijkheid nemen voor je daden. En als dat geen sterk punt van je is, dan moet je het wellicht sowieso nooit doen.

Maar ja, dan komen we weer op hele andere zaken...

Wow... een tweede deel...
Waarom? Het blijft een herhaling van zetten.

Of is het omdat er een blauwe anti-kinderen is dat het doorgaat?

reactie op troll dus irrelevant

[ Bericht 80% gewijzigd door Re op 03-06-2015 08:29:04 ]

Aan wie vraag je dat?

Artsen doen vaak nogal moeilijk over sterilisatie bij 'nulliparae'.

Ik vroeg er voor het eerst om toen ik begin 20 was. Ik ben nu 37 en een jaar of vijf geleden gesteriliseerd. Eindelijk van die klotehormonen af.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 07:50 schreef Nielsch het volgende:

[..]

Gaat ze ook doen. Ze juicht er zelfs om op FOK!

Zie boven je. Is best een puntje.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 07:45 schreef Isegrim het volgende:
Aan wie vraag je dat?

Artsen doen vaak nogal moeilijk over sterilisatie bij 'nulliparae'.

Ik vroeg er voor het eerst om toen ik begin 20 was. Ik ben nu 37 en een jaar of vijf geleden gesteriliseerd. Eindelijk van die klotehormonen af.

Dat is omdat onder de 30 1 op de 5 er spijt van krijgt. Dus dat is ook niet zomaar natuurlijk.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 07:45 schreef Isegrim het volgende:

Artsen doen vaak nogal moeilijk over sterilisatie bij 'nulliparae'.

Waarom eigenlijk? Omdat de praktijk leert dat vrouwen nog wel eens terugkomen op hun besluit?
En bestaat er geen ingreep met mogelijkheid tot makkelijk herstel?

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 15:35 schreef motorbloempje het volgende:

Maar je hoort de andere verhalen ook, maar dan vaker anoniem op 't internet, omdat het vaak een taboe is, ofwel naar je kinderen (en partner), of naar je partner, want "je hebt nu eenmaal die keuze toen gemaakt, en daar heb je je bij neer te leggen". En die verhalen, die zijn vaak schrijnend, en niet leuk voor NIEMAND in zo'n gezin of relatie.

Hópen dat 't goed komt vind ik in deze situatie veel te gevaarlijk.

Dat is het ook. Een kind hebben gaat echt je relatie niet helpen of men nader tot elkaar brengen. Sterker nog. Eerder het tegenovergestelde vanwege de 24/7 zorg voor de komende jaren.

je kan ook normaal reageren natuurlijk....

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 08:24 schreef alors het volgende:

Dat is omdat onder de 30 1 op de 5 er spijt van krijgt. Dus dat is ook niet zomaar natuurlijk.

Dat geloof ik direct. Genoeg vrouwen gezien die rond hun 30e (meestal iets daarboven) opeens last krijgen van hevig rammelende eierstokken. Da's niet erg, da's tienduizenden jaren evolutie aan het werk. Moeilijk tegen te houden, maar het gebeurt wel en ook daar dient men gewoon respect voor te hebben.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 08:29 schreef Re het volgende:
je kan ook normaal reageren natuurlijk....

nevermind..

[ Bericht 12% gewijzigd door Mr_Belvedere op 03-06-2015 08:33:27 (sorry, dacht dat ik iets verkeerd deed..) ]

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 08:26 schreef Mr_Belvedere het volgende:

[..]

Waarom eigenlijk? Omdat de praktijk leert dat vrouwen nog wel eens terugkomen op hun besluit?
En bestaat er geen ingreep met mogelijkheid tot makkelijk herstel?

Je kan bv kiezen voor een anticonceptiestaafje, dat is een implantaat in de arm en dan ben je zo'n 3 tot 5 jaar veilig ( ligt er aan welke je hebt). Of een mirenaspiraal, ook jaren veilig en dan heb je nog de prikpil, alleen die moet je iedere 3 maanden laten zetten.
Ik denk omdat er zoveel andere opties zijn ze sterillisatie echt alleen doen als laatste optie omdat dat definitief is.

Nadeel met al het andere is natuurlijk wel de hormonen die je alsnog binnen krijgt.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 05:33 schreef avotar het volgende:
Wow... een tweede deel...
Waarom? Het blijft een herhaling van zetten.

Daarom. Omdat de originele TS dat wilde.

quote:

Op dinsdag 2 juni 2015 13:01 schreef Cracker26 het volgende:
En hier weer verder na een zeer interessant eerste deel!

Het gaat dus over het waarom wel of geen kinderen willen, zoals de TT al aangeeft.

Hier zijn de meningen (gelukkig) nogal in verdeeld en zelf sta ik dus op het punt om er met mijn vriendin eens duidelijk over te praten aangezien zij wel en ik geen kinderwens heb.

nou het leven is natuurlijk ook weer niet zo gecompliceerd, mensen zonder kinderwens belichten vaak de negatieve aspecten, mensen met een kinderwens vaak de positieve. We leven in een maatschappij waar we zowel de keuze hebben als de mening erover omdat we nou eenmaal een bewustzijn hebben en we de implicaties kunnen overzien over onze wensen/daden

het is toch mooi dat we die vrijheid alhier hebben

Maargoed, om even terug te gaan naar 'de redenen', dat moet TS gewoon voor zichzelf bepalen, uiteraard. Alleen hij kan (met zijn partner, of zonder) die keuze maken.

De een doet 't niet vanwege allerlei medische condities in de familie, risico's, de ander doet 't omdat hij het gewoon niet wil. Allemaal legitime redenen, zolang het jouw redenen zijn, en niet die van 'n ander.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 09:40 schreef motorbloempje het volgende:
zolang het jouw redenen zijn, en niet die van 'n ander.

En daar kom je steeds op uit. Al 1002929 topics lang.
Eigen keuze ftw.

En dat maakt het voor de rest vrij zinloos voor TS om argumenten aan andere te vragen.
Kan beter bij zichzelf wat soulsearching gaan doen.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 09:40 schreef motorbloempje het volgende:
Maargoed, om even terug te gaan naar 'de redenen', dat moet TS gewoon voor zichzelf bepalen, uiteraard. Alleen hij kan (met zijn partner, of zonder) die keuze maken.

De een doet 't niet vanwege allerlei medische condities in de familie, risico's, de ander doet 't omdat hij het gewoon niet wil. Allemaal legitime redenen, zolang het jouw redenen zijn, en niet die van 'n ander.

Ik kan me ook voorstellen dat het een proces is. TS komt in dit topic met aanvullende informatie over wat hem misschien tegenhoudt. Hij is er duidelijk nog niet uit. Het lijkt me verstandig dat hij zijn motieven 'onderzoekt', ook in gesprek met zijn vriendin.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 09:45 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Ik kan me ook voorstellen dat het een proces is. TS komt in dit topic met aanvullende informatie over wat hem misschien tegenhoudt. Hij is er duidelijk nog niet uit. Het lijkt me verstandig dat hij zijn motieven 'onderzoekt', ook in gesprek met zijn vriendin.

Ja, daarom is dit topic ook gewoon prima. Je kunt zelf 't idee hebben dat een reden (voor of tegen) misschien niet 'legitiem' is, het is ook niet zomaar een beslissing. Dus daar kun je prima FOK! voor gebruiken om te zien hoe anderen daar in staan!

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 10:09 schreef Cracker26 het volgende:

[..]

Klopt Motorbloempje.
Als er in elk topic dat iemand in R&P opent gelijk gezegd wordt dat je de bepaalde situatie met vriend/vriendin/vader/moeder/ enz enz , kan je 80 procent van de topics voor de eerste post al sluiten.

Ik weet ook wel dat ik met mijn vriendin erover moet praten en het uiteindelijk zelf moet beslissen wat ik zelf wil.
Maar door het lezen van verhalen van anderen krijg ik er misschien een andere visie op of zie ik uiteindelijk toch meer positieve dingen in het hebben van kinderen of misschien nog minder.

En deel 2 was ook vooral omdat deel 1 zo snel vol was dat ik naast mijn eigen interesse ook dacht dat er genoeg anderen waren die verder wilden discussieren over dit onderwerp.

Vooruit dan:
Denk je dat je tot andere inzichten komt?

Mijns inziens is het heel eenvoudig: de keuze om aan kinderen te beginnen (buiten of het überhaupt biologisch/medisch mogelijk is) is een emotionele keuze.
Je kunt het natuurlijk rationaliseren zoveel als je wil (daar is al een topic mee vol gekomen), maar het blijft een emotionele keuze en iets tussen jou en je partner.

Bij mij duurde het tot mijn 32e voordat ik hem maakte om wel met mijn vriendin voor kinderen te gaan. Heeft ook heel lang tussen ons ingestaan.
En heb ik daar nog wel eens spijt van? Ja natuurlijk.
Ik mis het na 6 uur op mijn bed kunnen liggen in het weekend. Hele dagen World of Warcraft spelen. 's Avonds gewoon maar eens even spontaan een filmpje of terrasje pakken. Backpacken door de Schotse Highlands.
Maar ik sluit hem af met die enorme dooddoener: je krijgt er zoveel voor terug. Wederom net rationeel, maar puur emotioneel.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 13:22 schreef avotar het volgende:

[..]

Vooruit dan:
Denk je dat je tot andere inzichten komt?

Mijns inziens is het heel eenvoudig: de keuze om aan kinderen te beginnen (buiten of het überhaupt biologisch/medisch mogelijk is) is een emotionele keuze.
Je kunt het natuurlijk rationaliseren zoveel als je wil (daar is al een topic mee vol gekomen), maar het blijft een emotionele keuze en iets tussen jou en je partner.

Bij mij duurde het tot mijn 32e voordat ik hem maakte om wel met mijn vriendin voor kinderen te gaan. Heeft ook heel lang tussen ons ingestaan.
En heb ik daar nog wel eens spijt van? Ja natuurlijk.
Ik mis het na 6 uur op mijn bed kunnen liggen in het weekend. Hele dagen World of Warcraft spelen. 's Avonds gewoon maar eens even spontaan een filmpje of terrasje pakken. Backpacken door de Schotse Highlands.
Maar ik sluit hem af met die enorme dooddoener: je krijgt er zoveel voor terug. Wederom net rationeel, maar puur emotioneel.

in het weekend komen jouw kinderen al om 6 uur uit bed? Daar zou ik ook van balen zeg. ...


Maar als je een partner hebt hoef je er dan toch niet beiden uit? Nou komt die van mij niet voor 9 uur maar wij gaan in niet geval niet beiden opstaan. Wij hebben allebei 1 uitslaapdag in het weekend.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 13:32 schreef Kapitein_Scheurbuik het volgende:

[..]

in het weekend komen jouw kinderen al om 6 uur uit bed? Daar zou ik ook van balen zeg. ...

Maar als je een partner hebt hoef je er dan toch niet beiden uit? Nou komt die van mij niet voor 9 uur maar wij gaan in niet geval niet beiden opstaan. Wij hebben allebei 1 uitslaapdag in het weekend.

Ik word altijd wakker van ze of mijn partner er nou uit gaat of niet. En dan kan ik niet of amper meer slapen. Dus 19 van de 20 sta ik er dus uit.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 13:34 schreef avotar het volgende:
Ik word altijd wakker van ze of mijn partner er nou uit gaat of niet. En dan kan ik niet of amper meer slapen.

Ook als je de avond er voor tot 4 uur in de kroeg zat?

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 13:32 schreef Kapitein_Scheurbuik het volgende:

in het weekend komen jouw kinderen al om 6 uur uit bed? Daar zou ik ook van balen zeg. ...

Gebeurt vaker... Ik krijg ook altijd van die blikken vol ongeloof/jaloezie als ik vertel dat die kleine van ons doorgaans tot 9 a 10 blijft tukken.

Is wel lastig overigens nu ze naar de peuterspeelzaal gaat. Moet ik haar om 8 uur wakker maken en dat vindt ze niet leuk.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 13:36 schreef Burdie het volgende:

[..]

Ook als je de avond er voor tot 4 uur in de kroeg zat?

In het weekend geldt voor mij wel dat als de kleine wakker wordt ik op sta. Ik vind iets met haar doen in het weekend waardevoller dan slaap eerlijk gezegd. Dus die tijd maximeer ik.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 13:38 schreef DS4 het volgende:

[..]

Gebeurt vaker... Ik krijg ook altijd van die blikken vol ongeloof/jaloezie als ik vertel dat die kleine van ons doorgaans tot 9 a 10 blijft tukken.

Is wel lastig overigens nu ze naar de peuterspeelzaal gaat. Moet ik haar om 8 uur wakker maken en dat vindt ze niet leuk.

Och... mensen zoals jou heb ik ook in mijn omgeving.
Ik heb het al lang geaccepteerd. De oudste had het al, de andere nu ook. Het hoort erbij.
Of zoals mijn moeder zei: "je was zelf ook altijd zo vroeg wakker, ti hi"

Het voordeel is wel dat je lekker lang tijd met ze kan doorbrengen of je weekend wat zinvoller kan besteden. (of ben ik het vroeg opstaan ook aan het rationaliseren)

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 13:36 schreef Burdie het volgende:

[..]

Ook als je de avond er voor tot 4 uur in de kroeg zat?

Ik moet hierbij wel opmerking dat ik vanwege de reistijd naar mijn werk door de weeks ook rond 5 / 5:30 opsta, dus het tijdstip is mij niet vreemd.

4 uur in de kroeg is wel al even geleden. Je past je schema aan

Niet, en vooral om egoistische redenen;

- Vrijheid kwijt
- Minder te besteden
- Minder risico kunnen lopen met werk
- Meer mensen achterlaten mocht er wat met me gebeuren
- Erger me vaak aan kinderen (beneden de 3) - gehuil etc.
- Denk dat ik geen goede vader zal zijn (terwijl ik wel goed met kinderen ben).

Om bovenstaande redenen denk ik dus dat ik spijt zou krijgen van kinderen nemen.

Oh, en ben getrouwd, vrouw wil wel graag kinderen, even wat ruzie over gehad dat ik dat niet wil en na uitleg dat ik geen kinderen ga nemen om een ander een plezier te doen werd duidelijk dat ze ook goed zonder kinderen kon.

[ Bericht 11% gewijzigd door DrParanoid op 03-06-2015 13:54:21 ]

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 13:38 schreef DS4 het volgende:

[..]

Gebeurt vaker... Ik krijg ook altijd van die blikken vol ongeloof/jaloezie als ik vertel dat die kleine van ons doorgaans tot 9 a 10 blijft tukken.

Is wel lastig overigens nu ze naar de peuterspeelzaal gaat. Moet ik haar om 8 uur wakker maken en dat vindt ze niet leuk.

Heerlijk is dat ja. Half 10 of 10 uur is geen uitzondering. Doordeweeks moeten we haar altijd wekken, dat is inderdaad vervelend voor haar.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 13:32 schreef Kapitein_Scheurbuik het volgende:

in het weekend komen jouw kinderen al om 6 uur uit bed? Daar zou ik ook van balen zeg. ...

Afgelopen nacht nog zijn we 3 uur bezig geweest voordat er weer één ging slapen.

quote:

Op woensdag 3 juni 2015 13:49 schreef DrParanoid het volgende:
Niet, en vooral om egoistische redenen;

- Vrijheid kwijt
- Minder te besteden
- Minder risico kunnen lopen met werk
- Meer mensen achterlaten mocht er wat met me gebeuren
- Erger me vaak aan kinderen (beneden de 3) - gehuil etc.
- Denk dat ik geen goede vader zal zijn (terwijl ik wel goed met kinderen ben).

Om bovenstaande redenen denk ik dus dat ik spijt zou krijgen van kinderen nemen.

Oh, en ben getrouwd, vrouw wil wel graag kinderen, even wat ruzie over gehad dat ik dat niet wil en na uitleg dat ik geen kinderen ga nemen om een ander een plezier te doen werd duidelijk dat ze ook goed zonder kinderen kon.

Dat hebben jullie niet voor jullie trouwen besproken? En "duidelijk dat ze ook goed zonder kinderen kon"? Ik vind het na simpelweg een ruzie en een uitleg nogal een ommekeer, gezien het iets emotioneels is en niet over het diner van vanavond gaat.

Ik wil overigens zelf wel kinderen, maar ik begrijp jouw punten om niet aan kinderen te beginnen ook.

Hier komt dan maar even mijn mening. Tussen haakjes: Ik ben zelf moeder van een peuter (we zijn bezig met een tweede)

Wat je hieronder eigenlijk zegt betekent voor mij niks meer en niks minder (sorry als ik het even zo bot breng) dat je onzeker bent over je eigenschappen als ouder, en bang bent dat je je kinderen niet op kan voeden.

quote:

Op zondag 31 mei 2015 21:50 schreef Cracker26 het volgende:
Als je kinderen hebt, ben je je vrijheid kwijt, je slaapt veel minder, kan veel minder vaak leuke dingen gaan doen en nog maar niet te spreken over de kinderen zelf.

Over de vrijheid: Klopt voor een deel. De eerste paar maanden staat je leven op zijn kop. Alles draait opeens om de kleine, je moet wennen aan de veranderingen en het lijkt wel alsof je sociale leven opeens weg is. Om nog maar te zwijgen over eventuele relatieproblemen met je partner (waar ik mee te maken heb gehad). Hier geldt: Communiceren, wees flexibel naar elkaar toe en kijk je ouders lief aan als je even de behoefte heb om een avondje uit te gaan.
Het slaaprobleem lost zich voor een groot deel op als de kleine eenmaal de nachten doorslaapt. Die van ons heeft een wekkertje met een hondje op haar kamer dat gaat blaffen als de wekker afgaat. In het weekend zetten we de klok op 8 uur en ze mag er pas uit als het hondje begint te blaffen.

quote:

Ten eerste moet je dat gekrijs de hele tijd aanhoren en pampers verschonen.
Daarna moet je ze bijna 24/7 in de gaten houden of ze niet weglopen/kruipen en gevaarlijke fratsen uithalen.

Volgens mij kijkt jij iets teveel naar dat programma EHBO van Jo Frost die ouders helpt die geen flauw benul hebben wat consequentie is. Kinderen gaan net zover als dat je ze laat gaan. Als je vanaf dag 1 begint met opvoeden en consequent zijn (ze blijven je uitproberen als je jong zijn, no matter what) weten ze vanaf hun 4de ongeveer wat wel en niet mag.

quote:

Dan gaan ze naar school. En met dat tuig (van tegenwoordig) leren ze alleen maar schelden en brutaal zijn.

En als ouder doe je daar natuurlijk niets aan. Zulk gedrag heb je gewoon te accepteren natuurlijk

quote:

Vanaf hun 15e heb je elk weekend slapeloze nachten omdat je niet weet waar ze uithangen.. en pas vanaf hun 21e of zo heb je wat rust, als ze niet eerder op kamers gaan.

Op mijn 15de moest ik om 11 uur thuis zijn en daar kwam tot en met mijn 18de steeds een half jaar bij. Als ik te laat kwam moest ik de week daarop een half uur eerder thuis zijn. Werkte prima.

Ik begrijp je angst hoor. Opvoeden is de moeilijkste taak die er is en iedereen weet hoe het beter moet. Tot en met mijn 25ste ongeveer dacht ik er precies zo over als jij. Maar toen ben ik vrijwilligerswerk gaan doen waarbij ik te maken kreeg met kinderen. En alhoewel dat maar een paar uur per week was leer je wel dat je eigen gedrag, wat je wel en niet toelaat voor een zeer groot deel bepaald wat je kind wel en niet doet.

Die van ons zit nu duidelijk in de 'uitprobeerfase'. Zeker nu het langer licht is merken we dat ze er in het weekend al uitgaat voor ze mag. 2 weken geleden zijn we een uur bezig geweest om haar terug in bed te krijgen (mijn oren doen nog pijn van het gehuil).
Maar kinderen krijgen geen hekel aan je als je ze straft.

En het klopt wat hier gezegd wordt. Je krijgt er zoveel voor terug. Tekeningetjes van het kinderdagverblijf die ze voor mij gemaakt heeft, en dat kijkt ze je aan met de grote glimlach waarvan ik weet dat ze die van mij heeft. Voor het slapen gaan en na het verhaaltje 'mama ik hou van je' of 'je bent de liefste moeder ter wereld'.. er is niets mooiers

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 10:03 schreef Voszje het volgende:
Dat hebben jullie niet voor jullie trouwen besproken? En "duidelijk dat ze ook goed zonder kinderen kon"? Ik vind het na simpelweg een ruzie en een uitleg nogal een ommekeer, gezien het iets emotioneels is en niet over het diner van vanavond gaat.

En zij begreep het ook, een ruzie en uitleg is gesimplificeerd, daar ging wel een paar weken overheen. En we hebben het er wel over gehad en ik was in het begin van de relatie niet zeker of ik kinderen wilde, maar zag het wel eens gebeuren (niet gezegd toen dat ik nooit kinderen wilde of absoluut kinderen wilde). Tuurlijk is het iets emotioneels, maar voor mij was het simpel; of mij zonder kinderen, of een ander zoeken die wel kinderen wil.

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 11:51 schreef DrParanoid het volgende:

[..]

En zij begreep het ook, een ruzie en uitleg is gesimplificeerd, daar ging wel een paar weken overheen. En we hebben het er wel over gehad en ik was in het begin van de relatie niet zeker of ik kinderen wilde, maar zag het wel eens gebeuren (niet gezegd toen dat ik nooit kinderen wilde of absoluut kinderen wilde). Tuurlijk is het iets emotioneels, maar voor mij was het simpel; of mij zonder kinderen, of een ander zoeken die wel kinderen wil.

Ah, ik begreep je post alsof het voor je vrouw van wel kinderen direct naar geen kinderen ging. Excuses.

In ieder geval zeker een duidelijk standpunt.

quote:

Op donderdag 4 juni 2015 11:55 schreef Voszje het volgende:

[..]

Ah, ik begreep je post alsof het voor je vrouw van wel kinderen direct naar geen kinderen ging. Excuses.

In ieder geval zeker een duidelijk standpunt.

Idd, kan ook niet echt anders, als je kinderen voor een ander gaat nemen ga je een commitment (in ieder geval naar het kind) aan voor je leven, als je een kind elke dag aan moet kijken met een knagend gevoel in je achterhoofd dat je hem/haar eigenlijk helemaal niet wilde/wilt dan word je gek.

Het is niet de keuze van kleur van een auto die je samen koopt