OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Helaas gaat het soms, na een positieve test, na een mooie echo, of soms nog wel veel later in de zwangerschap mis. In dit topic kan je je verhalen, je ervaringen en eventuele vragen kwijt.
Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #19...
Hier weer verder na Zwanger... en dan gaat het mis #19...
Ik sloot 'm met:
Dat snap ik Cygne, dat je niet meer durft. Het voelt bijna als de goden verzoeken he, alsof je de ellende opzoekt, zonder het zo gewenste resultaat. Zo nutteloos.
McLaura: er is geen rechtvaardigheid te bekennen in een topic als dit, ben ik bang. Ik gun iedereen een prachtige zwangerschap met mooie bevalling en gezond kindje, ook jou. Geniet van je laatste loodjes, en alle vervelende ongemakken die erbij horen
Dat snap ik Cygne, dat je niet meer durft. Het voelt bijna als de goden verzoeken he, alsof je de ellende opzoekt, zonder het zo gewenste resultaat. Zo nutteloos.
McLaura: er is geen rechtvaardigheid te bekennen in een topic als dit, ben ik bang. Ik gun iedereen een prachtige zwangerschap met mooie bevalling en gezond kindje, ook jou. Geniet van je laatste loodjes, en alle vervelende ongemakken die erbij horen
Dit schreef ik 10 november vorig jaar. En ook al ging het bij ons 'maar' om een m.a. bij 10 weken en een vroege miskraam bij bijna 6 weken, ik voelde me zo leeg. En de maatschappij draaide gewoon verder. Zo oneerlijk en verdrietig vond ik dat.quote:Op maandag 10 november 2014 17:47 schreef Malteser het volgende:
Lieve, kleine Frummel,
Het leven gaat door, de maatschappij draait verder. Ik doe mijn best om aan te haken. Maar ik mis je kleine Frummel. Ook al ben je voor ons nooit tastbaar geweest. Vandaag zou ik 25 weken zwanger zijn geweest, had ik je al voelen friemelen in mijn buik. Helaas staan we met lege handen.
Het leven gaat door, de maatschappij draait verder. Ik doe mijn best om aan te haken maar vandaag valt het even niet mee...
Dag lieve, kleine Frummel, hoe klein je ook nog was, voor ons was je zo groots.
Inmiddels ben ik ruim 24 weken zwanger en voelt het niet meer zwaar. Maar ik weet nog zo goed hoe ik me toen voelde. En leed mag je niet vergelijken, dat weet ik. Maar dan lees ik jullie stukken en jullie verhalen. Hoe moet dat voor jullie toch voelen....
Ik kan niks anders zeggen dan dat ik enorm met jullie mee leef. Dat er aan jullie gedacht wordt, ook al hebben jullie daar niks aan. Dat ik diep respect heb voor jullie.
Cygne en man die nog altijd met lege handen staan, terwijl zij ook zo graag willen.
LE en gezin die hun mooie dochter en zusje verloren hebben.
Er zijn geen woorden die de lading dekken in jullie situaties.
Lieve Cygne en LE:
Malteser, je voelt je ook leeg. Na elke miskraam. Hoe pril ook. Dus voor jou een Ik ben heel blij dat jouw zwangerschap nu wel goed mag gaan. 
Verder ben ik echt heel blij met mijn vriendinnen. Die het nooit moe worden om naar me te luisteren. Twee van hen stonden nadat ik de uitslag van mijn translocatie had ineens onverwacht voor onze deur met een lieve kaart en oms daarna uit eten namen naar ons favoriete restaurant. Een andere vriendin was als eerste bij ons toen ik thuis was uit het ziekenhuis. En zij zijn totaal niet met kinderen bezig nog. Ze zeggen ook: 'Ik weet niet hoe je je voelt, ik kan er alleen maar voor je zijn.', Mijn tante van 80 die me belt om te vragen hoe het met me gaat, tantes die me kaartjes en bloemen sturen. Mijn therapeut die ik altijd kan bellen/berichtjes sturen ook al is het weekend. Mijn broer en zus en hun partners en zelfs de dochters van mijn zus en ook mijn ouders. En dan nog Ereshkigal die hier ook zit, zij zit natuurlijk in een hele andere situatie maar zij kan mijn gevoelens heel goed begrijpen, ik heb haar nooit in het echt gezien maar zij is zeker een van de mensen die zorgt dat ik me staande kan houden.
Zoals L-E zo mooi zegt. Wij voelen ons echt gedragen door die mensen. Ze kunnen het verdriet niet wegnemen maar ze kunnen het lichter maken en dat is zoveel waard.
Ik ben heel blij dat jouw zwangerschap nu wel goed mag gaan. Verder ben ik echt heel blij met mijn vriendinnen. Die het nooit moe worden om naar me te luisteren. Twee van hen stonden nadat ik de uitslag van mijn translocatie had ineens onverwacht voor onze deur met een lieve kaart en oms daarna uit eten namen naar ons favoriete restaurant. Een andere vriendin was als eerste bij ons toen ik thuis was uit het ziekenhuis. En zij zijn totaal niet met kinderen bezig nog. Ze zeggen ook: 'Ik weet niet hoe je je voelt, ik kan er alleen maar voor je zijn.', Mijn tante van 80 die me belt om te vragen hoe het met me gaat, tantes die me kaartjes en bloemen sturen. Mijn therapeut die ik altijd kan bellen/berichtjes sturen ook al is het weekend. Mijn broer en zus en hun partners en zelfs de dochters van mijn zus en ook mijn ouders. En dan nog Ereshkigal die hier ook zit, zij zit natuurlijk in een hele andere situatie maar zij kan mijn gevoelens heel goed begrijpen, ik heb haar nooit in het echt gezien maar zij is zeker een van de mensen die zorgt dat ik me staande kan houden.
Zoals L-E zo mooi zegt. Wij voelen ons echt gedragen door die mensen. Ze kunnen het verdriet niet wegnemen maar ze kunnen het lichter maken en dat is zoveel waard.
Malteser, er is geen 'maar' als je iets verliest. Dat verdriet is er, en mag er zijn. Ik vond het bijna een hel toen Sticker prematuur werd geboren. Was mijn grootste angst tijdens de zwangerschap. Nu zou ik mijn linkerarm afstaan voor weer een prematuur kind inclusief alle toestanden, als dat zou betekenen dat we Elva bij ons hadden mogen houden. Je referentiekader verschuift soms wat, maar anderen hebben niet minder recht op hun pijn en verdriet omdat wij toevallig een groot drama doormaken.
LE, je schrijft zo pakkend dat ik iedere keer weer verdrietig raak als ik je zie schrijven.
Malteser, ik schuif aan bij jouw post. Vind ik heel herkenbaar.
En lieve Cygne, potverdorie.. Als ik kijk naar mijn angsten om zwanger te blijven na twee miskramen kan ik me zo goed voorstellen hoe heftig het voor jullie moet zijn.
Wat is dit topic toch fijn en tegelijkertijd zo ontzettend shit dat het er moet zijn..
voor jullie allemaal!
Malteser, ik schuif aan bij jouw post. Vind ik heel herkenbaar.
En lieve Cygne, potverdorie.. Als ik kijk naar mijn angsten om zwanger te blijven na twee miskramen kan ik me zo goed voorstellen hoe heftig het voor jullie moet zijn.
Wat is dit topic toch fijn en tegelijkertijd zo ontzettend shit dat het er moet zijn..
voor jullie allemaal!
Ik heb dit topic nu al een paar keer open gehad, maar soms is het lastig om vanuit mijn gevoel te kunnen reageren. Na alle emoties van de afgelopen tijd, probeer ik even wat meer in mijn ratio te zitten (even een soort van overlevingsstand), maar dan lijkt het net alsof ik een koude kikker ben en dat is natuurlijk niet het geval. Maar krijg de dingen die ik wil zeggen even niet goed verwoord helaas.
Maar ik denk dat met de laatste post van L-E wel veel zegt wat ik denk, je wil zoveel van jezelf afstaan om je kindje bij je te mogen houden. En het maakt niet uit in welke fase van de zwangerschap iemand zich bevindt. Als je kindje zo gewenst is, dan is het verdriet voor iedereen even groot als het er niet meer mag zijn.
Voor alle lieve dames hier
Maar ik denk dat met de laatste post van L-E wel veel zegt wat ik denk, je wil zoveel van jezelf afstaan om je kindje bij je te mogen houden. En het maakt niet uit in welke fase van de zwangerschap iemand zich bevindt. Als je kindje zo gewenst is, dan is het verdriet voor iedereen even groot als het er niet meer mag zijn.
Voor alle lieve dames hier
Dit ja inderdaad, alles.quote:
Malteser, er is geen 'maar' als je iets verliest. Dat verdriet is er, en mag er zijn. Ik vond het bijna een hel toen Sticker prematuur werd geboren. Was mijn grootste angst tijdens de zwangerschap. Nu zou ik mijn linkerarm afstaan voor weer een prematuur kind inclusief alle toestanden, als dat zou betekenen dat we Elva bij ons hadden mogen houden. Je referentiekader verschuift soms wat, maar anderen hebben niet minder recht op hun pijn en verdriet omdat wij toevallig een groot drama doormaken.
@lingue dat in je ratio proberen te zitten herken ik. Inderdaad een soort overlevingsmodus. Mensen vinden mij daardoor of een koude kikker of sterk. Tja, ik kán niet anders. Anders red ik dat niet. Ik heb net een gesprek gehad bij mijn gynaecoloog waar ik vertelde dat ik mijn zwangerschappen heel klinisch bekijk omdat een positieve test weinig zegt. Hij vond dat een logische houding.
Dat hoor ik de laatste tijd ook veel Cygne, dat ik gegeven de omstandigheden zo kalm ben. Te kalm. Ik wil ook wel hysterisch huilend over de grond gaan rollen als dat voor de wereld beter bij het plaatje past, maar het is geen houding ofzo. Soms gaat het goed, soms slecht. En die slechte momenten zijn met name thuis ja.
Vandaag waren we in het ziekenhuis waar Elva is geboren. Naar om er te zijn, nare dingen gehoord, we waren beide heel verdrietig op de terugweg. Nu nog eigenlijk. Ik postte er net even iets over in een ander topic en eigenlijk las iedereen er overheen, of iig reageerde niemand er op. Dat sterkt mij wel in het idee dat men er nu al niet meer zo mee bezig is. Het gevoel van gedragen worden wordt steeds minder. Logisch misschien, maar ook verrekte kut. Het begint net pas voor ons.
Vandaag waren we in het ziekenhuis waar Elva is geboren. Naar om er te zijn, nare dingen gehoord, we waren beide heel verdrietig op de terugweg. Nu nog eigenlijk. Ik postte er net even iets over in een ander topic en eigenlijk las iedereen er overheen, of iig reageerde niemand er op. Dat sterkt mij wel in het idee dat men er nu al niet meer zo mee bezig is. Het gevoel van gedragen worden wordt steeds minder. Logisch misschien, maar ook verrekte kut. Het begint net pas voor ons.
Ach lieve L-E, zo enorm herkenbaar en dat zo vroeg al dat is niet te begrijpen als je er middenin zit. En erna ook niet. Want voor jullie is het als de dag van gisteren. Zo vers, zo pijnlijk. Maar het lijkt al snel alsof er niemand meer mee bezig is. Laat staan aan jullie gaan vragen hoe het is. En voor jullie wrs alleen maar moeilijker om weer een gaatje te vinden om te laten weten hoe het daadwerkelijk gaat.
Mensen staan er zo weinig bij stil en alles gaat helaas gewoon weer verder en moet je een manier zien te vinden om je eigen verdriet aan te kunnen.
Alle momenten die met Elva te maken hebben zijn gewoon zo enorm moeilijk en confronterend. Daar mag je boos en verdrietig om zijn! En zeker als je niet de gewenste reactie krijgt die je had gehoopt.
Vandaar ook bij mij vaak mijn 'overlevingsstand' aan. Want idd, hysterisch over de grond rollen dan snappen mensen misschien pas dat je echt verdrietig en boos bent op alles. Maar zo werkt het niet (als je niet zo in elkaar steekt). Ik neem het mijzelf wel eens kwalijk dat ik niet echt open ben geweest in de periode erna. Dat mensen het nooit hebben kunnen zien wat het met mij deed. En als ik hier mijn oude berichten, echt vanuit mijn gevoel teruglees, dan vind ik het jammer dat mensen dichtbij dat niet hebben gezien en ervaren bij mij.
Toen ik vorige week mijn berichtje op mijn FB pagina plaatste kreeg ik erna zoveel berichtjes, met name de vraag of het al een jaar geleden was enzo. Alsof je alleen maar je gevoel mag uiten omdat dat een punt van tastbare herkenning is ofzo?!
Ik weet nu helaas al dat vrijwel niemand er rekening mee zal houden en ik weet nog niet wat ik er van moet denken...
Op dit moment wil ik je alleen maar een dikke knuffel geven!
Mensen staan er zo weinig bij stil en alles gaat helaas gewoon weer verder en moet je een manier zien te vinden om je eigen verdriet aan te kunnen.
Alle momenten die met Elva te maken hebben zijn gewoon zo enorm moeilijk en confronterend. Daar mag je boos en verdrietig om zijn! En zeker als je niet de gewenste reactie krijgt die je had gehoopt.
Vandaar ook bij mij vaak mijn 'overlevingsstand' aan. Want idd, hysterisch over de grond rollen dan snappen mensen misschien pas dat je echt verdrietig en boos bent op alles. Maar zo werkt het niet (als je niet zo in elkaar steekt). Ik neem het mijzelf wel eens kwalijk dat ik niet echt open ben geweest in de periode erna. Dat mensen het nooit hebben kunnen zien wat het met mij deed. En als ik hier mijn oude berichten, echt vanuit mijn gevoel teruglees, dan vind ik het jammer dat mensen dichtbij dat niet hebben gezien en ervaren bij mij.
Toen ik vorige week mijn berichtje op mijn FB pagina plaatste kreeg ik erna zoveel berichtjes, met name de vraag of het al een jaar geleden was enzo. Alsof je alleen maar je gevoel mag uiten omdat dat een punt van tastbare herkenning is ofzo?!
Ik weet nu helaas al dat vrijwel niemand er rekening mee zal houden en ik weet nog niet wat ik er van moet denken...
Op dit moment wil ik je alleen maar een dikke knuffel geven!
Ik heb het gelezen. Maar las selectief en stond even niet stil bij wat het eigenlijk betekende. Het moet heel confronterend zijn geweest. Ik denk in elk geval nog heel vaak aan jullie. Moeilijk om iets te formuleren. Ik wil je troosten, wil er voor je zijn, wil je laten weten dat ik aan jullie denk, aan Elva. Maar ik weet niet hoe.Niks doen is dan zo makkelijk, ook omdat je eigen leven gewoon door gaat. Niet de juiste manier inderdaad.quote:
Vandaag waren we in het ziekenhuis waar Elva is geboren. Naar om er te zijn, nare dingen gehoord, we waren beide heel verdrietig op de terugweg. Nu nog eigenlijk. Ik postte er net even iets over in een ander topic en eigenlijk las iedereen er overheen, of iig reageerde niemand er op. Dat sterkt mij wel in het idee dat men er nu al niet meer zo mee bezig is. Het gevoel van gedragen worden wordt steeds minder. Logisch misschien, maar ook verrekte kut. Het begint net pas voor ons.
/even vanuit het hart geschreven.
L-E ik wil toch even reageren want het raakt me, wat je nu zegt.
En het is natuurlijk waar, de wereld gaan verder, de mensen gaan verder, maar die gaan veel sneller dan jullie gaan. En ik kan me voorstellen dat dat een vreselijk eenzaam gevoel geeft.
Weet in elk geval dat er echt nog aan jullie gedacht wordt, op meer plekken dan je misschien denkt. Al is dat geen troost. En al zijn er geen woorden die ik kan zeggen die ook maar íets kunnen verbeteren, veranderen, dat kan niet, dat kan niemand. Maar de gedachten zijn nog vaak bij jullie.
ik wil toch even reageren want het raakt me, wat je nu zegt.En het is natuurlijk waar, de wereld gaan verder, de mensen gaan verder, maar die gaan veel sneller dan jullie gaan. En ik kan me voorstellen dat dat een vreselijk eenzaam gevoel geeft.
Weet in elk geval dat er echt nog aan jullie gedacht wordt, op meer plekken dan je misschien denkt. Al is dat geen troost. En al zijn er geen woorden die ik kan zeggen die ook maar íets kunnen verbeteren, veranderen, dat kan niet, dat kan niemand. Maar de gedachten zijn nog vaak bij jullie.
disclaimer
Ik ben zo blij met de herkenning Lingue, echt
Delen is lastig. Met name omdat het zulke heftige emoties zijn waarvan je weet dat niemand er echt aan wil denken, niemand wil zich voorstellen hoe het is je kind te verliezen. Dat maakt dat ik het ingewikkeld vind daar aandacht voor op te eisen.
Delen is lastig. Met name omdat het zulke heftige emoties zijn waarvan je weet dat niemand er echt aan wil denken, niemand wil zich voorstellen hoe het is je kind te verliezen. Dat maakt dat ik het ingewikkeld vind daar aandacht voor op te eisen.
Kyara: het was absoluut niet bedoeld als klacht, niemand hoeft verantwoording af te leggen (jij helemaal niet, mijn man en ik hebben zo gelachen om je bevlekte kaart 
) Het is gewoon een constatering: life goes on. Heel logisch, het leven zou pas echt kut worden als we 24/7 bezig zijn met de ellende van anderen, dus ik begrijp dat wel. Maar ik haat het ook, ik wil dat alles stil staat, want wij zijn onze Elva kwijt. Of eigenlijk wil ik terug in de tijd. Terug in de tijd en dan wel op tijd naar het ziekenhuis gaan en haar redden, zodat alles anders was gelopen. Zodat ze nu in de couveuse lag en we allemaal ach en wee konden roepen omdat we wederom een prematuur kindje hadden gekregen, maar ze zou leven, en lachen, en opgroeien, en alles zou goed komen. Nu komt niets meer goed, daar is de dood echt te eindig voor.
SQ en Omen: thanks, het doet me erg veel te weten dat er nog vaak aan ons, en vooral aan Elva wordt gedacht
) Het is gewoon een constatering: life goes on. Heel logisch, het leven zou pas echt kut worden als we 24/7 bezig zijn met de ellende van anderen, dus ik begrijp dat wel. Maar ik haat het ook, ik wil dat alles stil staat, want wij zijn onze Elva kwijt. Of eigenlijk wil ik terug in de tijd. Terug in de tijd en dan wel op tijd naar het ziekenhuis gaan en haar redden, zodat alles anders was gelopen. Zodat ze nu in de couveuse lag en we allemaal ach en wee konden roepen omdat we wederom een prematuur kindje hadden gekregen, maar ze zou leven, en lachen, en opgroeien, en alles zou goed komen. Nu komt niets meer goed, daar is de dood echt te eindig voor.SQ en Omen: thanks, het doet me erg veel te weten dat er nog vaak aan ons, en vooral aan Elva wordt gedacht
+1 op de rest. Ik denk heel vaak aan jullie.
Ik heb heel veel bewondering voor de hoeveelheid kracht en liefde die altijd uit je posts te halen is.
Ik heb heel veel bewondering voor de hoeveelheid kracht en liefde die altijd uit je posts te halen is.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
L-E, ook ik heb 'm gemist, sluit me aan bij de woorden van oa SQ; het is pijnlijk om te zien en merken dat de wereld om je heen doordraait terwijl voor jullie alles anders is geworden. Weet dat er op zoveel plekken zo vaak aan jullie gedacht wordt, dat jullie prachtige foto op fb zo vaak met brokken in kelen wordt bekeken en dat jullie verhaal zoveel mensen heeft geraakt..
Dikke voor de moeilijke ervaringen in het zkh vandaag, zwaar om er zo weer mee bezig te moeten zijn.
Dikke
voor de moeilijke ervaringen in het zkh vandaag, zwaar om er zo weer mee bezig te moeten zijn.
Everything will be fine in the end. If it's not fine, it's not the end
Weet dat het niet zo bedoelt was LE
(ja die kaart was te treurig, heb overwogen om opnieuw te beginnen maar het dekte de lading wel)
Het is zo onomkeerbaar. En iets wat iedereen zo ontzettend graag anders had gezien.
(ja die kaart was te treurig, heb overwogen om opnieuw te beginnen maar het dekte de lading wel)
Het is zo onomkeerbaar. En iets wat iedereen zo ontzettend graag anders had gezien.
Delen is enorm lastig! Maar het helpt zo enorm veel om te verwerken! Opschrijven, praten, terugdenken, gevoelens toelaten. Stop het ook niet weg, dat verdienen jullie niet en jullie lieve mooie Elva ook niet!
En dit topic steeds omhoog kicken om je verhaal te doen, voelt misschien niet altijd fijn, maar who cares! Als het je helpt, vooral doen. Ik doe het ook nog steeds af en toe, omdat ik weet dat het helpt!
Ik stuur je nog even een PB'tje.
En dit topic steeds omhoog kicken om je verhaal te doen, voelt misschien niet altijd fijn, maar who cares! Als het je helpt, vooral doen. Ik doe het ook nog steeds af en toe, omdat ik weet dat het helpt!
Ik stuur je nog even een PB'tje.
Lieve L-E, ik had je post niet gemist, integendeel... ik zag helemaal voor me hoe zo'n moe, maar voldaan jongetje kon zitten knikkebollen met een halve pannenkoek. Vertederend beeld... En hoe moeilijk het moet zijn geweest om weer door de gangen van dat verrekte ziekenhuis te moeten lopen.
Maar eerlijk gezegd wist ik net niet zo goed hoe daar op te reageren, en ik was zo vol van mijn goede dag na al die lieve woorden van jullie gisteravond, dat ik er engiszins overheen gewalst ben... Sorry
Jullie zijn ook regelmatig in mijn gedachten
Maar eerlijk gezegd wist ik net niet zo goed hoe daar op te reageren, en ik was zo vol van mijn goede dag na al die lieve woorden van jullie gisteravond, dat ik er engiszins overheen gewalst ben... Sorry
Jullie zijn ook regelmatig in mijn gedachten
Mama van Lars & Femke
dikke kus le. Wat een hel moeten jullie inzitten. Elke dag dat gemis, en gedachte aan wat had kunnen, nee moeten zijn. Veel sterkte de komende tijd.
Sjakie ♥ 10-7-10
Japie ♥ 4-2-14
Japie ♥ 4-2-14
Le, ik had het ook gelezen, maar zoals kyara zei niet bij de betekenis stil gestaan.
Ook hier zijn jullie regelmatig in mijn gedachte.
En ik denk echt bij heel veel mensen hier. Ik heb bewondering voor de kracht die je uitstraalt.
En ook voor cygne, lingue en alle andere die hier posten
Ook hier zijn jullie regelmatig in mijn gedachte.
En ik denk echt bij heel veel mensen hier. Ik heb bewondering voor de kracht die je uitstraalt.
En ook voor cygne, lingue en alle andere die hier posten
LE je laatste post, enorm confronterend. Hoe jij het verlies van jullie meisje omschrijft, ik krijg er kippenvel van, hoe moet jij je dan wel niet voelen. Ook ik denk dagelijks aan jullie. Ik zou willen dat er iets was wat ik zou kunnen doen om jullie pijn draaglijker te maken, maar meer dan laten weten dat ik aan jullie denk kan helaas niet. En ondertussen draait de wereld door, terwijl je de wereld liever terug zou draaien. Wat is het toch ontzettend oneerlijk.
Ook ik denk dagelijks aan jullie. Ik zou willen dat er iets was wat ik zou kunnen doen om jullie pijn draaglijker te maken, maar meer dan laten weten dat ik aan jullie denk kan helaas niet. En ondertussen draait de wereld door, terwijl je de wereld liever terug zou draaien. Wat is het toch ontzettend oneerlijk.
LE ook hier wordt vaak aan jullie gedacht! Al is het alleen maar op de momenten dat ik mezelf een zeikerd vind als t saar aangaat... ik zou van alles willen zeggen, maar t klinkt zo leeg en hol...
Maar jullie meisje word nooit vergeten
Maar jullie meisje word nooit vergeten
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Och L-E Hier zijn de slechte momenten ook vooral thuis, waar ik me prettig voel, waar het kan, waar het 'mag'. Mensen zitten er toch niet echt op te wachten, willen niet weten dat zulke dingen gebeuren. Toen ik in t ziekenhuis lag vroeg de manager zich af 'hoelang we hier nog mee door moeten gaan, met bloemen sturen'. Toen man weer op zn werk was heeft ie continu over zijn baby gepraat. En dat mag. Maar mijn man vindt dat confronterend en kan het dan niet opbrengen om heel erg enthousiast erop te reageren. En dat wordt raar gevonden. 'Het is al een week geleden hoor, kom op!'. Het leven gaat verder, maar aan ons gaat dat voorbij.
En het was bij ons natuurlijk ook wel heel erg pril allemaal maar het voelt wel als gemis of zo.
Ook hier wordt dagelijks aan Elva en jullie gedacht.
Hier zijn de slechte momenten ook vooral thuis, waar ik me prettig voel, waar het kan, waar het 'mag'. Mensen zitten er toch niet echt op te wachten, willen niet weten dat zulke dingen gebeuren. Toen ik in t ziekenhuis lag vroeg de manager zich af 'hoelang we hier nog mee door moeten gaan, met bloemen sturen'. Toen man weer op zn werk was heeft ie continu over zijn baby gepraat. En dat mag. Maar mijn man vindt dat confronterend en kan het dan niet opbrengen om heel erg enthousiast erop te reageren. En dat wordt raar gevonden. 'Het is al een week geleden hoor, kom op!'. Het leven gaat verder, maar aan ons gaat dat voorbij.En het was bij ons natuurlijk ook wel heel erg pril allemaal maar het voelt wel als gemis of zo.
Ook hier wordt dagelijks aan Elva en jullie gedacht.
Vanaf het moment dat je weet dat je zwanger bent is het jouw kindje, hoe klein en pril ook, heel logisch dat het als gemis voelt.quote:Op donderdag 4 juni 2015 22:12 schreef Cygne het volgende:
Och L-E
En het was bij ons natuurlijk ook wel heel erg pril allemaal maar het voelt wel als gemis of zo.
Ook hier wordt dagelijks aan Elva en jullie gedacht.
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Cyg en Lingue natuurlijk ook.
Lingue, onze ud's lagen heel dicht bij elkaar en uiteindelijk is hij geboren in een periode waarin zij ook geboren had moeten zijn. Het voelt heel cru soms dat het hier wel zo had mogen zijn en bij jou niet.
Lingue, onze ud's lagen heel dicht bij elkaar en uiteindelijk is hij geboren in een periode waarin zij ook geboren had moeten zijn. Het voelt heel cru soms dat het hier wel zo had mogen zijn en bij jou niet.
Als je twijfelt aan bovenstaande tekst, neem dan contact op met je medisch specialist.
Dat is ook wel zo GM, Maar mensen zien t toch als misplaatste rouw, Zo van 'het was nog zo pril, het was waarschijnlijk toch niet goed bladibla, kop op volgende keer beter!'.
Och lieve lequote:
Kyara: het was absoluut niet bedoeld als klacht, niemand hoeft verantwoording af te leggen (jij helemaal niet, mijn man en ik hebben zo gelachen om je bevlekte kaart
SQ en Omen: thanks, het doet me erg veel te weten dat er nog vaak aan ons, en vooral aan Elva wordt gedacht
Je zegt het zo mooi dat het bijna als een (horror)film door mijn hoofd flitst. En dat gebeurt uberhaupt vaak, met jullie verhaal. Ik schreef het al eerder, maar echt: er zijn geen woorden die de lading dekken en geen zinnen die volledig voelen. Want Elva. Jullie lieve Elva. Soms zeg ik daarom maar even niets. In het echte leven zou ik dan graag even m'n hand op je schouder leggen of je mijn schouder aanbiedn. Het internet brengt veel, maar geen interactie zonder woorden, helaas.
Nou ja, wat ik zeggen wil weet ik eigenlijk niet zo goed. Of het lukt niet. In elk geval: ook hier wordt veel aan jullie gedacht en ik hoop dat eenzaamheid in dit proces, op momenten en in emoties die je kunt delen, je zoveel mogelijk bespaard blijft. Want er is al zoveel.
/knuffel (ook voor cygne en lingue!)
Één keer in de zoveel tijd komen dromen uit!
LE jouw verhaal, en andere verschrikkelijke verhalen van andere users hier, maken ook op mij diepe indruk
Elva was jullie zo enorm gegund! Het is gewoon echt echt echt niet eerlijk. Jullie verhaal spookt regelmatig door mijn hoofd, net als al die anderen. En maakt diepe indruk.
Ik weet verder ook even niet wat te zeggen. Maar ik heb begrip voor de manier hoe jij je gevoel opschrijft. Dat je de tijd het liefste terug zou willen draaien als dat kon, want dan hadden jullie nu Elva bij jullie gehad. Misschien was ze iets te klein, misschien had ze iets aan hulp nodig. Maar wat je zo mooi zegt .. ze zou kunnen opgroeien .. spelen .. lachen.
Zo definitief is het, en zo zal het blijven
Ik ben blij dat je in ieder geval hier een plekje hebt gevonden waar je al je gevoelens kwijt kunt, en waar ook veel begrip is.
Maar de wereld om jou heen klintk mij erg hard in de oren .. Kan daar met mijn pet niet bij
Elva was jullie zo enorm gegund! Het is gewoon echt echt echt niet eerlijk. Jullie verhaal spookt regelmatig door mijn hoofd, net als al die anderen. En maakt diepe indruk.
Ik weet verder ook even niet wat te zeggen. Maar ik heb begrip voor de manier hoe jij je gevoel opschrijft. Dat je de tijd het liefste terug zou willen draaien als dat kon, want dan hadden jullie nu Elva bij jullie gehad. Misschien was ze iets te klein, misschien had ze iets aan hulp nodig. Maar wat je zo mooi zegt .. ze zou kunnen opgroeien .. spelen .. lachen.
Zo definitief is het, en zo zal het blijven
Ik ben blij dat je in ieder geval hier een plekje hebt gevonden waar je al je gevoelens kwijt kunt, en waar ook veel begrip is.
Maar de wereld om jou heen klintk mij erg hard in de oren
.. Kan daar met mijn pet niet bij
Ik heb het niet gezien L-E, maar moet ook nog vaak aan jullie denken en aan het gedichtje dat ik jullie heb gestuurd. Als ik ergens een post van je voorbij zie komen, waarin je iets in V&A plaatst, of waar dan ook, dan besef ik me weer hoe wreed het voor jullie is. Dat de wereld inderdaad door gaat. En dat dat voor ons zo is, dat is nog tot daar aan toe. Maar hoe hard moet het zijn voor jullie om praktische dingen te moeten afsluiten, om op een af andere manier verder te moeten, terwijl.. ja hallo, jullie Elva. Jullie wereld. Allemaal niet zoals het hoort te zijn.
Lieve LE, was er maar een manier om jullie te laten voelen dat Elva en jouw gezin dagelijks meerdere keren door mijn hoofd gaan. Ik heb je post niet gelezen maar ik kan me goed voorstellen dat het ongelooflijk kut is als iedereen het lijkt te negeren.
Maar als ik iets heel zeker weet is dat jullie meisje, jullie Elva, zo ontzettend veel harten heeft geraakt. Ik kan geen woorden van enige troost vinden want er is geen troost, ik kan haar niet terug halen of de tijd terug draaien. Het enige wat ik kan doen is er zijn en Elva in mijn herinnering houden. En dat doe ik, echt waar!
Maar als ik iets heel zeker weet is dat jullie meisje, jullie Elva, zo ontzettend veel harten heeft geraakt. Ik kan geen woorden van enige troost vinden want er is geen troost, ik kan haar niet terug halen of de tijd terug draaien. Het enige wat ik kan doen is er zijn en Elva in mijn herinnering houden. En dat doe ik, echt waar!
Daar denk ik vaak aan, L-E. We kunnen kaartjes sturen en meeleven, maar het moeilijkste van dit alles is dat als alles gezegd en gedaan is, jullie over blijven met dit enorme verdriet. En soort verdriet dat als ik het probeer binnen te laten ik er ook van wegvlucht omdat het te erg is, je allerergste nachtmerrie en het is gewoon niet goed te vatten. Maar ik denk aan jullie,quote:
.
"All that maybe the slightly better ones do is sort of get inside your head and leave something there"
Deze post. Kippenvel tot op het bot. Ik lees de pure wanhoop en het verdriet en kan alleen maar zeggen dat ik de tijd voor je zou terudraaien als ik het konquote:
Kyara: het was absoluut niet bedoeld als klacht, niemand hoeft verantwoording af te leggen (jij helemaal niet, mijn man en ik hebben zo gelachen om je bevlekte kaart
SQ en Omen: thanks, het doet me erg veel te weten dat er nog vaak aan ons, en vooral aan Elva wordt gedacht
.
Home is where the O+ is...
LE, ik denk vaak aan jou en Elva. Je weet volgens mij waar ik werk en op die plek kom ik helaas vaak situaties tegen met overeenkomsten met jullie verhaal. En er gaat geen dergelijk verhaal voorbij zónder dat ik even aan Elva denk. Ze heeft veel mensen geraakt, meer dan je denkt en ze is echt, echt niet vergeten.
Dankjulliewel
Het is wel mijn grootste angst dat ze vergeten wordt ja. We konden haar niet in leven houden, laten we haar op zijn minst dan levende houden, dat wil ik heel graag. Onze dochter
Het is wel mijn grootste angst dat ze vergeten wordt ja. We konden haar niet in leven houden, laten we haar op zijn minst dan levende houden, dat wil ik heel graag. Onze dochter
Elva heeft een grotere "achterban" dan je misschien zou denken. Ik lurk bijvoorbeeld veel in OUD, maar post eigenlijk alleen in het rammelaarstopic. Er wordt aan jullie (inclusief Elva, zij hoort gewoon bij jullie gezin) gedacht, ook vanuit de lurkers.quote:
We konden haar niet in leven houden, laten we haar op zijn minst dan levende houden, dat wil ik heel graag. Onze dochter
+1quote:
[..]
Elva heeft een grotere "achterban" dan je misschien zou denken. Ik lurk bijvoorbeeld veel in OUD, maar post eigenlijk alleen in het rammelaarstopic. Er wordt aan jullie (inclusief Elva, zij hoort gewoon bij jullie gezin) gedacht, ook vanuit de lurkers.
Ik schrijf vrijwel niet mee en lurk alleen maar.
Maar ook ik denk vaak aan jullie dochter!
Dat doen we! En kijk eens hoeveel mensen nog vaak aan haar denken, aan jullie prachtige dochterquote:
Dankjulliewel
Het is wel mijn grootste angst dat ze vergeten wordt ja. We konden haar niet in leven houden, laten we haar op zijn minst dan levende houden, dat wil ik heel graag. Onze dochter
Och L-E dat ze bij veel mensen een plekje heeft en veel aan haar (en jullie) wordt gedacht kan ik ook beamen.
Heb zelf heel erg, omdat je rond dezelfde periode uitgerekend was als ik precies een jaar geleden, dat ik nu met mijn mijmeringen steeds een jaar terug ga, ik daardoor ook vaak aan jullie denk.
Bij Lingue en Cygne heb ik ook vaak als ik hun zie posten, dat ik even kijk hoe het nu gaat, heb met beide in het Z&G topic gezeten, en ook dat blijft heel erg bij me en leef ik ook bij mee.
Ik weet alleen vaak niet goed hoe me uit te drukken dus vandaar dat ik vaak niet reageer.
Eigenlijk net zo 'fout' als irl niks zeggen, kan beter zeggen dat ik niet weet wat te zeggen dan maar zwijgen.
In elk geval, dikke
Heb zelf heel erg, omdat je rond dezelfde periode uitgerekend was als ik precies een jaar geleden, dat ik nu met mijn mijmeringen steeds een jaar terug ga, ik daardoor ook vaak aan jullie denk.
Bij Lingue en Cygne heb ik ook vaak als ik hun zie posten, dat ik even kijk hoe het nu gaat, heb met beide in het Z&G topic gezeten, en ook dat blijft heel erg bij me en leef ik ook bij mee.
Ik weet alleen vaak niet goed hoe me uit te drukken dus vandaar dat ik vaak niet reageer.
Eigenlijk net zo 'fout' als irl niks zeggen, kan beter zeggen dat ik niet weet wat te zeggen dan maar zwijgen.
In elk geval, dikke
Le
Toch even een berichtje..
Als rr-genootje kende ik je nogniet zo goed...
En toen jouw boekje meeging naar new york had ik er zulke grote plannen mee..
Maar toen gebeurde het meest vreselijke voor jullie..
Dagenlang heb ik het er met m'n vriendinnetje over gehad..
Newyork zal voor mij altijd aan elva verbonden zijn..
En.. Ik voel me soms een beetje een "indringer" in jullie leven.. In jullie verdriet..
Maar echt.. Vergeten zal ik elva nooit!
Toch even een berichtje..
Als rr-genootje kende ik je nogniet zo goed...
En toen jouw boekje meeging naar new york had ik er zulke grote plannen mee..
Maar toen gebeurde het meest vreselijke voor jullie..
Dagenlang heb ik het er met m'n vriendinnetje over gehad..
Newyork zal voor mij altijd aan elva verbonden zijn..
En.. Ik voel me soms een beetje een "indringer" in jullie leven.. In jullie verdriet..
Maar echt.. Vergeten zal ik elva nooit!
Rabarberbarbarabarbarbarenbaardenbarbierbarbierbarbaren
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
K&W / Barrels Buitenlandse Boerderijtje
Allereerst een voor Lingue en Cygne!!
Nu ik een aantal uit het babytopic op FB heb zie ik bij suggesties veel Fok!kers en vind het dan leuk erachter te proberen te komen wie wie is. Zo zat ik een paar dagen terug weer te kijken wie iemand zou kunnen zijn en kwam er ineens achter dat jij diegene was L-E en dat ik een foto zag met Elva.. Wist even niet waar ik moest reageren maar kan nu mooi hier. Vond het namelijk echt een prachtige foto, met zoveel emotie. En wat een mooi meisje is Elva!! Wat ziet ze er mooi uit en zo gaaf! Heb nooit samen met jou in een topic gezeten, dus ken je niet zo goed en misschien zegt het daarom niet veel.. Maar denk vaak aan jou en Elva, je doet me denken aan een vriendin van me, waardoor ik elke keer als ik je naam zie gelijk ook moet denken aan je dochter en wat er gebeurd is. Ze blijft iig bij mij in m'n gedachten
voor Lingue en Cygne!!Nu ik een aantal uit het babytopic op FB heb zie ik bij suggesties veel Fok!kers en vind het dan leuk erachter te proberen te komen wie wie is. Zo zat ik een paar dagen terug weer te kijken wie iemand zou kunnen zijn en kwam er ineens achter dat jij diegene was L-E en dat ik een foto zag met Elva.. Wist even niet waar ik moest reageren maar kan nu mooi hier. Vond het namelijk echt een prachtige foto, met zoveel emotie. En wat een mooi meisje is Elva!! Wat ziet ze er mooi uit en zo gaaf! Heb nooit samen met jou in een topic gezeten, dus ken je niet zo goed en misschien zegt het daarom niet veel.. Maar denk vaak aan jou en Elva, je doet me denken aan een vriendin van me, waardoor ik elke keer als ik je naam zie gelijk ook moet denken aan je dochter en wat er gebeurd is. Ze blijft iig bij mij in m'n gedachten
Las ook dat mensen irl soms niet over het verlies van een kindje meer beginnen. Ik weet irl eigenlijk ook niet zo goed hoe ik dat aan moet pakken 
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Gevalletje, mijn allerbeste vriendin is bevallen van een zoontje twee dagen voordat Elva overleed. Ik heb echt totaal geen moeite met het feit dat zij wel een kindje heeft gekregen eigenlijk. Ik geef om haar, ik gun ze het allerbeste, en ik vind het alleen maar heel fijn dat zij zoiets moois in hun leven hebben. Hun kindje is niet onze Elva, dus ik ervaar het niet als een pijnpunt. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen erin staat zoals ik, maar ga daarover het gesprek aan met haar. Deel je angst, en gun haar de ruimte om aan te geven wat ze wil en wat niet. Want uiteindelijk is het haar beslissing of ze die confrontatie wil of niet, niet de jouwe 
Gevalletje, mijn vriendinnen geven dat aan. Dat ze dat moeilijk vinden. Zij maken zich daar veel drukker om dan ik. Maar is al heel fijn als je zegt dat je er graag voor haar wil zijn, geef haar de kans om haar verhaal te doen, biedt een schouder, luister.
Op de dag van mijn curettage is mijn neef vader geworden van een zoontje. Een week later zijn we op kraamvisite gegaan, ze hebben mij hun zoontje vast laten houden, zodat ik toch eventjes met een baby'tje kon knuffelen. Terwijl ik mijn ei aan ze kwijt kon. En natuurlijk ging het ook over hun kindje en dat mag ook gewoon. Ik zou gewoon eerlijk zijn, dat je niet zo goed weet wat je moet zeggen. Dat je bang bent haar te kwetsen met verhalen over Q. Het feit dat je hierover nadenkt zegt al veel over jou als vriendin.
Op de dag van mijn curettage is mijn neef vader geworden van een zoontje. Een week later zijn we op kraamvisite gegaan, ze hebben mij hun zoontje vast laten houden, zodat ik toch eventjes met een baby'tje kon knuffelen. Terwijl ik mijn ei aan ze kwijt kon. En natuurlijk ging het ook over hun kindje en dat mag ook gewoon. Ik zou gewoon eerlijk zijn, dat je niet zo goed weet wat je moet zeggen. Dat je bang bent haar te kwetsen met verhalen over Q. Het feit dat je hierover nadenkt zegt al veel over jou als vriendin.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik vind de volgende tekst wel toepasselijk voor Elva.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
quote:
Ik vind de volgende tekst wel toepasselijk voor Elva.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Elva betekent rivier in het Noors..
Gevalletje, de dood van een kind is ook een onmogelijk moeilijk onderwerp. Niet te bevatten. Ik was vorige week op kraamvisite bij een buurvrouw. Zij is twee jaar geleden haar zoontje verloren, twee dagen voor zijn geboorte. Ze hebben nu een gezonde tweede dochter gekregen.
Ik heb destijds besloten om nooit om het onderwerp heen te draaien. Omdat ik geloof dat wat le zegt, de angst dat jouw kind vergeten wordt, terwijl hij of zij bestáát, zo sterk is. En ik niet vind dat hij vergeten moet worden. Net als al die andere kindjes die nu ergens anders zijn.
We hebben samen foto's gekeken van hem. Dat heeft enorme indruk gemaakt. Maar het houdt hem wel tastbaar. Het was verdrietig en tegelijk erg mooi om te zien dat hij op zijn zusje leek.
Wat ik wil zeggen, praat er over. Vraag er naar. In het zeldzame geval dat zij er niet over wil spreken zal ze dat tegen je zeggen, en dan weet je het. Maar er niet over spreken zal voor haar misschien voelen alsof hij vergeten is, alsof hij er niet in de herinnering mag blijven bestaan. Want hij is haar kind, voor altijd, ook al kunnen ze geen nieuwe herinneringen meer maken.
Ik heb destijds besloten om nooit om het onderwerp heen te draaien. Omdat ik geloof dat wat le zegt, de angst dat jouw kind vergeten wordt, terwijl hij of zij bestáát, zo sterk is. En ik niet vind dat hij vergeten moet worden. Net als al die andere kindjes die nu ergens anders zijn.
We hebben samen foto's gekeken van hem. Dat heeft enorme indruk gemaakt. Maar het houdt hem wel tastbaar. Het was verdrietig en tegelijk erg mooi om te zien dat hij op zijn zusje leek.
Wat ik wil zeggen, praat er over. Vraag er naar. In het zeldzame geval dat zij er niet over wil spreken zal ze dat tegen je zeggen, en dan weet je het. Maar er niet over spreken zal voor haar misschien voelen alsof hij vergeten is, alsof hij er niet in de herinnering mag blijven bestaan. Want hij is haar kind, voor altijd, ook al kunnen ze geen nieuwe herinneringen meer maken.
disclaimer
We kennen elkaar van onze middelbare schooltijd. Gaan dus al heel lang met elkaar om, het is pas sinds kort dat ze zo doet. Niet alleen tegen mij, ook tegen onze andere vriendin. Ik steek er niet meer zoveel energie in.quote:
Cygne, je spoiler.. is dat een 'vriendin' ja..?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Cygne, wat bijzonder dat je die tekst hier neerzet. Elva betekent idd rivier in het Noors, en die prachtige tekst kwam ook in mijn gedachten op toen ik van Elva's geboorte hoorde.
L-E, ik denk regelmatig aan jullie en aan Elva. Niet alleen als ik op fok kom, maar soms ook als ik langs een rivier rijdt hier, of als iemand het over een rivier heeft.
Wat moeten jullie een pijn hebben.
L-E, ik denk regelmatig aan jullie en aan Elva. Niet alleen als ik op fok kom, maar soms ook als ik langs een rivier rijdt hier, of als iemand het over een rivier heeft.
Wat moeten jullie een pijn hebben.
quote:
De volgende zin, ook uit een gedicht van Bram Vermeulen ook:
Ik ben niet echt weg, moet je weten.
Het is de heimwee die ik achterliet.
Dood ben ik pas als jij me bent vergeten.
En Elva zal niet vergeten worden. Nooit. Het zal een plekje krijgen, het verdriet wordt minder rauw. Maar vergeten wordt ze nooit.
quote:
Ik vind de volgende tekst wel toepasselijk voor Elva.Dit is op verzoek van mijn moeder gedraaid op haar begrafenis. En sinds de dag dat Elva is geboren, is dit lied ook voor altijd verbonden aan haar. Zij heeft in ieder geval in mijn hart een steen verlegd. En in de harten van velen, dat weet ik zeker.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Venus in pocketformaat
© loveli
Dit.quote:
[..]
Dit is op verzoek van mijn moeder gedraaid op haar begrafenis. En sinds de dag dat Elva is geboren, is dit lied ook voor altijd verbonden aan haar. Zij heeft in ieder geval in mijn hart een steen verlegd. En in de harten van velen, dat weet ik zeker.
Ook op de begrafenis van mijn mans opa. En nu hoort ie voor mijn gevoel ook bij Elva.
O god wat mooiquote:
[..]
Ik ben niet echt weg, moet je weten.
Het is de heimwee die ik achterliet.
Dood ben ik pas als jij me bent vergeten.
Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik ben ook wel eens bang om constant een naar onderwerp op te rakelen
Alsof L-E (in dit geval) alleen nog maar ellendig mag posten omdat er zoiets ergs is gebeurd. Maar natúúrlijk kan jij op dit moment helemaal niets los zien van Elva. Alle babyspulletjes die je verkoopt, de spuiten die je nog bij jezelf moet zetten, de onderzoeken, de foto's....... En daarnaast is de wereld ook hard: ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik me niet voor kan stellen hoe het moet zijn om je kind te verliezen. En soms doe ik er ook heel hard mn best voor om daar niet mee bezig te zijn. Ik heb een aantal enge, nare verhalen nu in mn omgeving, en ik word er soms helemaal ellendig van. Dus sluit ik het bewust even buiten. Hoe wreed ook, maar dat is een luxe.
Maar nee, vergeten doe je dit soort verhalen niet. Echt niet
Mooie teksten!
Jammer van die vriendin Cygne, maar mooi dat de andere je nu zo kan steunen!
Heb haar tussen het verlies van haar zoontje en de geboorte van Q nog 2x gezien, de eerste keer wisten we van elkaar niet dat we daar zouden zijn en was het even erg ongemakkelijk.. Mijn dikke buik was pijnlijk voor haar. Daarna lang gepraat en heb het hele verhaal gehoord. Erna nog langsgeweest en hele reeks foto's van hem gezien.
Toen ik tijdens mijn bevalling in paniek raakte en bang was dat het fout zou gaan, was het net of ik al zijn foto's langs zag komen op de muur.. M'n vriendin voelde zich daar schuldig over en ik wist met de mensen die er toen nog meer bij waren even niet het uit te leggen, want eigenlijk vond ik het niet erg omdat ik zo het gevoel had dat hij erbij was.. Vond het alleen wat raar/zweverig klinken op dat moment. Ze was toen langsgekomen in m'n kraamweek omdat ze in de buurt was. Was zo trots op haar! Ze heeft hem toen ook nog vastgehouden (hij huilde daarvoor even en ze zei toen ze hem vasthad dat ze zich afvroeg hoe het huiltje van haar zoontje zou hebben geklonken en dat ze hem elke dag meer miste. M'n hart brak toen in zoveel stukjes ) Heb voor de bevalling gezegd dat ze altijd welkom is en het leuk zou vinden als ze Q wel kan zien opgroeien. Voor m'n bevalling wilden we haar afleiding geven, nu weet ik niet goed hoe ik dat kan doen als Q steeds bij me is en ik niet makkelijk weg kan.. Het vervolg vind ik dus vooral lastig.
Maar denk dat ik haar morgen een berichtje ga sturen, dat ik wel veel aan haar denk maar het soms lastig vind contact te zoeken omdat ik bang ben wat verkeerd te doen.
Jammer van die vriendin Cygne, maar mooi dat de andere je nu zo kan steunen!
Heb haar tussen het verlies van haar zoontje en de geboorte van Q nog 2x gezien, de eerste keer wisten we van elkaar niet dat we daar zouden zijn en was het even erg ongemakkelijk.. Mijn dikke buik was pijnlijk voor haar. Daarna lang gepraat en heb het hele verhaal gehoord. Erna nog langsgeweest en hele reeks foto's van hem gezien.
Toen ik tijdens mijn bevalling in paniek raakte en bang was dat het fout zou gaan, was het net of ik al zijn foto's langs zag komen op de muur.. M'n vriendin voelde zich daar schuldig over en ik wist met de mensen die er toen nog meer bij waren even niet het uit te leggen, want eigenlijk vond ik het niet erg omdat ik zo het gevoel had dat hij erbij was.. Vond het alleen wat raar/zweverig klinken op dat moment. Ze was toen langsgekomen in m'n kraamweek omdat ze in de buurt was. Was zo trots op haar! Ze heeft hem toen ook nog vastgehouden (hij huilde daarvoor even en ze zei toen ze hem vasthad dat ze zich afvroeg hoe het huiltje van haar zoontje zou hebben geklonken en dat ze hem elke dag meer miste. M'n hart brak toen in zoveel stukjes
) Heb voor de bevalling gezegd dat ze altijd welkom is en het leuk zou vinden als ze Q wel kan zien opgroeien. Voor m'n bevalling wilden we haar afleiding geven, nu weet ik niet goed hoe ik dat kan doen als Q steeds bij me is en ik niet makkelijk weg kan.. Het vervolg vind ik dus vooral lastig. Maar denk dat ik haar morgen een berichtje ga sturen, dat ik wel veel aan haar denk maar het soms lastig vind contact te zoeken omdat ik bang ben wat verkeerd te doen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik kwam gisteren overigens langs deze post op facebook, vond ik heel mooi:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Maargoed, krijg een beetje het gevoel dat ik het topic nu kaap.. Vroeg me alleen even af hoe jullie willen dat vriendinnen met jullie omgaan, hoe het voor jullie voelt. Omdat ik een beetje bang ben dat ik haar hierdoor kwijt kan raken en dat wil ik juist niet, wil er voor haar kunnen zijn. Bedankt voor jullie antwoorden
Ik denk dat je het heel goed doet als je open tegen haar bent. Als je haar laat weten dat je er voor haar bent. Dat ze haar verhaal kwijt kan.quote:
Maargoed, krijg een beetje het gevoel dat ik het topic nu kaap.. Vroeg me alleen even af hoe jullie willen dat vriendinnen met jullie omgaan, hoe het voor jullie voelt. Omdat ik een beetje bang ben dat ik haar hierdoor kwijt kan raken en dat wil ik juist niet, wil er voor haar kunnen zijn. Bedankt voor jullie antwoorden
Ik denk ook dat je haar best zélf mag vragen wat zij wil, wat je voor haar kan doen en hoe er mee om te gaan.
disclaimer
Precies.quote:
Ik denk ook dat je haar best zélf mag vragen wat zij wil, wat je voor haar kan doen en hoe er mee om te gaan.
Dit is ook hoe mijn vriendinnen dat doen en dat vind ik erg prettig.
Ik kom net thuis van een avondje weg met vriendin en het voor het eerst wel even uitgebreid over m'n dochter gehad te hebben en mijn gevoel en gedachte en alles. En toch blijft dat wel heel moeilijk, want ze (eigenlijk iedereen) snappen het gewoon niet goed. Ik kan het haar (hun) niet kwalijk nemen want niemand in mijn omgeving weet hoe het voelt. En daarom voelt het zo eenzaam op dat kleine stukje aarde.
Zoveel verschillende gevoelens hebben er zich afgespeeld in al die weken van de zwangerschap. Van enorme schrik naar enorm gewenst naar enorm verdriet dat is voor niemand te bevatten. En vooral in zo een korte tijd. Je hele toekomstbeeld is constant aan het veranderen... En zie dat maar steeds weer opnieuw te verwerken...
Veel mensen zien bij (bijna) 18 weken ook niet het idee van geboorte voor zich, maar meer een miskraam idee. Alsof dat minder heftig is? Dat vind ik wel erg lastig te beseffen. Want voor mij is zij wel mijn dochter. En het gevoel dat ze echt bij mij hoort. Soms voel ik mij dan ook tussen wal en schip hangen. Omdat de omgeving er zo anders op reageert... Van de een moet ik doorgaan, van de ander weten ze niet zo goed hoe ze er mee om moeten gaan en weer anderen daar hoor je idd niets van.
Ik snap LE dan ook zo enorm goed dat het frustreert dat je denkt dat men haar vergeet. En dat is niet te beseffen. Want ze mogen nooit vergeten worden, nooit. Maar hoe hou je die gedachte in leven? Ik weet het ook even niet... Want steeds maar weer daarover zelf beginnen is niet altijd makkelijk, maakt naar mate de tijd verstrijkt het ook echt wel moeilijk. En dat ligt gedeeltelijk bij mij, maar ook gedeeltelijk bij de ander...
Maar hier is ze wel elke dag onderwerp van mijn begin en einde van de dag. En dan ook nog een X aantal keer door de dag heen. Maar dat is bij mij...
Zoveel verschillende gevoelens hebben er zich afgespeeld in al die weken van de zwangerschap. Van enorme schrik naar enorm gewenst naar enorm verdriet dat is voor niemand te bevatten. En vooral in zo een korte tijd. Je hele toekomstbeeld is constant aan het veranderen... En zie dat maar steeds weer opnieuw te verwerken...
Veel mensen zien bij (bijna) 18 weken ook niet het idee van geboorte voor zich, maar meer een miskraam idee. Alsof dat minder heftig is? Dat vind ik wel erg lastig te beseffen. Want voor mij is zij wel mijn dochter. En het gevoel dat ze echt bij mij hoort. Soms voel ik mij dan ook tussen wal en schip hangen. Omdat de omgeving er zo anders op reageert... Van de een moet ik doorgaan, van de ander weten ze niet zo goed hoe ze er mee om moeten gaan en weer anderen daar hoor je idd niets van.
Ik snap LE dan ook zo enorm goed dat het frustreert dat je denkt dat men haar vergeet. En dat is niet te beseffen. Want ze mogen nooit vergeten worden, nooit. Maar hoe hou je die gedachte in leven? Ik weet het ook even niet... Want steeds maar weer daarover zelf beginnen is niet altijd makkelijk, maakt naar mate de tijd verstrijkt het ook echt wel moeilijk. En dat ligt gedeeltelijk bij mij, maar ook gedeeltelijk bij de ander...
Maar hier is ze wel elke dag onderwerp van mijn begin en einde van de dag. En dan ook nog een X aantal keer door de dag heen. Maar dat is bij mij...
Dit idd. Ik zou willen dat iemand dat aan mij zou vragen. Dat de vriendin bij wie ik laatst op kraamvisite was dat een beetje zou beseffen. Maar helaas...quote:
Ik denk ook dat je haar best zélf mag vragen wat zij wil, wat je voor haar kan doen en hoe er mee om te gaan.
Erken dat je beseft dat zij verdriet heeft. Vraag en geef aan dat je er voor haar bent en dat je altijd een luisterend oor voor haar wil zijn maar dat je niet weet hoe je het moet initiëren. En herhaal het om sommige momenten. Noteer in je agenda wanneer het een maand geleden is, of een half jaar. En stuur een klein berichtje dat je aan haar denkt. Of een kaartje wanneer het een jaar geleden is.
En vraag af en toe hoe het met haar gaat als ze Q ziet. En wat het met haar doet.
Geef haar die ruimte om dat te uiten. Daarmee kan ze uiteindelijk ook veel beter naar haarzelf toe een band opbouwen naar Q toe, ipv afstand te houden en niet gehoord te voelen.
Ik vind dat zo moeilijk, die adviezen van mensen. Ik kan er zo weinig mee.
Mijn moeder heeft mijn broertje verloren met een zwangerschap van ruim 24 weken. Voor haar en mijn vader was dat enorm zwaar. Maar mensen wilden er niet over praten. Ze voelde zich toen zo alleen. Nog steeds heeft ze het er moeilijk mee soms, dertig jaar later.
Mijn moeder heeft mijn broertje verloren met een zwangerschap van ruim 24 weken. Voor haar en mijn vader was dat enorm zwaar. Maar mensen wilden er niet over praten. Ze voelde zich toen zo alleen. Nog steeds heeft ze het er moeilijk mee soms, dertig jaar later.
Het heeft heel erg met de 'instelling' van de ander te maken en hoe ze denk ik een zwangerschap zien en ervaren, denk ik.
Ik neem mijn vrienden echt niets kwalijk, maar ik vind het echt heel erg verdrietig dat wel. Maar dat heb ik vandaag ook uitgesproken. wel met de woorden erbij dat ik het begrijp dat dat voor anderen zo enorm niet te begrijpen is. Maar dat het voor mij wel heel moeilijk is om het te uiten en het er over te hebben omdat ik niet weet hoe ik dat zou moeten doen. Want mijn verdriet is niet te begrijpen.
Hoe kun je begrijpen hoe het voelt als het misgaat? Tenzij je het meegemaakt hebt en je het ook zo ervaart. Eerder zal niemand dat gevoel van verdriet en gemis kunnen evenaren maar kun je hooguit bedenken hoe het zou kunnen voelen als. En dan nog kom je er met geen mogelijkheid bij!
En daar mag men blij om zijn want ik gun iedereen gezonde mooie kindjes die de wereld kunnen verkennen en niet het verdriet dat het niet zo mag zijn.
Ik neem mijn vrienden echt niets kwalijk, maar ik vind het echt heel erg verdrietig dat wel. Maar dat heb ik vandaag ook uitgesproken. wel met de woorden erbij dat ik het begrijp dat dat voor anderen zo enorm niet te begrijpen is. Maar dat het voor mij wel heel moeilijk is om het te uiten en het er over te hebben omdat ik niet weet hoe ik dat zou moeten doen. Want mijn verdriet is niet te begrijpen.
Hoe kun je begrijpen hoe het voelt als het misgaat? Tenzij je het meegemaakt hebt en je het ook zo ervaart. Eerder zal niemand dat gevoel van verdriet en gemis kunnen evenaren maar kun je hooguit bedenken hoe het zou kunnen voelen als. En dan nog kom je er met geen mogelijkheid bij!
En daar mag men blij om zijn want ik gun iedereen gezonde mooie kindjes die de wereld kunnen verkennen en niet het verdriet dat het niet zo mag zijn.
Mensen weten vaak niet wat te zeggen.
Lingue, ik ben m'n eerste kindje verloren met 17 weken.
Onze wereld stortte toen in, maar ikzelf voelde heel snel alsof ik me aanstelde met m'n verdriet ofzo.
De dag dat we wisten dat het kindje dood was (geslacht wisten en weten we niet) zei m'n broer, Ah maar je moet niet opgeven hoor! Ik wil wel een nichtje of neefje voor N.!
Natuurlijk goed bedoeld maar zo misplaatst.
En mensen vergeten het ook nu ik 2 gezonde dochters heb. Wil niet zeggen dat ik m'n eerste ooit vergeet. Die zie ik ook als volwaardig kind.
Mijn (voormalig) beste vriendin en ik hadden het er vorig jaar over. Zij heeft ooit een abortus laten doen.
Afijn, we hadden het ergens over en ik zei op een gegeven moment dat ik m'n eerste kindje ook wel als m'n eerste zie.
En dat vond zij raar, want die was toch niet volwaardig, dan had haar geaborteerde kind toch ook haar eerste geweest. En dat zag zij niet zo dus waarom zag ik het wel zo?
Voelde heel naar eigenlijk.
Verder: jullie worden allemaal niet vergeten. Jullie kindjes worden niet vergeten. Ik zie jullie posten en ik denk aan ze. Ik zie bijvoorbeeld L-E tussen evt vriendensuggesties op fb voorbijkomen en ik zie Elva. Wat een indrukwekkende foto.
Als mini even niet te genieten is of gewoon alleen maar gilt omdat ze haar zin niet krijgt, denk ik, maar ik héb haar tenminste. Dan denk ik aan jullie kinderen.
Lingue, ik ben m'n eerste kindje verloren met 17 weken.
Onze wereld stortte toen in, maar ikzelf voelde heel snel alsof ik me aanstelde met m'n verdriet ofzo.
De dag dat we wisten dat het kindje dood was (geslacht wisten en weten we niet) zei m'n broer, Ah maar je moet niet opgeven hoor! Ik wil wel een nichtje of neefje voor N.!
Natuurlijk goed bedoeld maar zo misplaatst.
En mensen vergeten het ook nu ik 2 gezonde dochters heb. Wil niet zeggen dat ik m'n eerste ooit vergeet. Die zie ik ook als volwaardig kind.
Mijn (voormalig) beste vriendin en ik hadden het er vorig jaar over. Zij heeft ooit een abortus laten doen.
Afijn, we hadden het ergens over en ik zei op een gegeven moment dat ik m'n eerste kindje ook wel als m'n eerste zie.
En dat vond zij raar, want die was toch niet volwaardig, dan had haar geaborteerde kind toch ook haar eerste geweest. En dat zag zij niet zo dus waarom zag ik het wel zo?
Voelde heel naar eigenlijk.
Verder: jullie worden allemaal niet vergeten. Jullie kindjes worden niet vergeten. Ik zie jullie posten en ik denk aan ze. Ik zie bijvoorbeeld L-E tussen evt vriendensuggesties op fb voorbijkomen en ik zie Elva. Wat een indrukwekkende foto.
Als mini even niet te genieten is of gewoon alleen maar gilt omdat ze haar zin niet krijgt, denk ik, maar ik héb haar tenminste. Dan denk ik aan jullie kinderen.
Tralalalaaa
Och TAP, jij ook al zulke heftigheid voor je kiezen gekregen..
Jouw eerste kind is je eerste, natuurlijk. Kan er niet bij dat dat discutabel is voor sommige mensen. Moeder van drie ben je!
Verder, voor iedereen: thanks a million
Jouw eerste kind is je eerste, natuurlijk. Kan er niet bij dat dat discutabel is voor sommige mensen. Moeder van drie ben je!
Verder, voor iedereen: thanks a million
Ik weet nog dat ik bij de verloskundige zo'n formuliertje met vragen in moest vullen bij Lars. Hierop stonden twee regels: 1. hoeveelste zwangerschap? 2. hoeveelste kind?
En toen heb ik dat in al mijn onschuld heel gek gevonden... Ja, duh, da's toch hetzelfde?!
Totdat ik zwanger van Femke datzelfde vragenlijstje in moest vullen... en er toch echt twee verschillende getalletjes neer moest zetten. 1. 3e, 2. 2e... Slik...
Maar aan de andere kant, de vraagstelling was natuurlijk ook niet helemaal netjes. Alsof miskramen dus inderdaad niet meetellen.
En toen heb ik dat in al mijn onschuld heel gek gevonden... Ja, duh, da's toch hetzelfde?!
Totdat ik zwanger van Femke datzelfde vragenlijstje in moest vullen... en er toch echt twee verschillende getalletjes neer moest zetten. 1. 3e, 2. 2e... Slik...
Maar aan de andere kant, de vraagstelling was natuurlijk ook niet helemaal netjes. Alsof miskramen dus inderdaad niet meetellen.
Mama van Lars & Femke
LE
Elva zal echt niet worden vergeten!
Mijn ervaring is dat als je je kindje(s) deel van je dagelijks leven zal laten uitmaken, andere ze ook als deel van het gezin blijven zien zo kreeg ik afgelopen weken ook een paar keer de vraag of Jesse op z'n broertje en zusje leek? En dat terwijl het dit jaar alweer 4 jaar geleden gaat zijn dat Roan en Senna overleden zijn...
Elva zal echt niet worden vergeten!
Mijn ervaring is dat als je je kindje(s) deel van je dagelijks leven zal laten uitmaken, andere ze ook als deel van het gezin blijven zien
zo kreeg ik afgelopen weken ook een paar keer de vraag of Jesse op z'n broertje en zusje leek? En dat terwijl het dit jaar alweer 4 jaar geleden gaat zijn dat Roan en Senna overleden zijn...
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
TAP natuurlijk vergeet je je eerste kindje nooit al lijkt het voor de buitenwereld anders, je bent moeder van 3!
En lompe opmerkingen zul je altijd krijgen, vaak goed bedoelde opmerkingen die heel rottig gebracht worden of mensen die gewoon niet kunnen indenken wat bepaalde opmerkingen doen...
Ik heb ook regelmatig te horen gekregen toen we wisten dat ik zwanger was van een jongen: ow dan heb je van beide eentje heel lief bedoeld natuurlijk, maar het enige wat ik dacht... Euh, ik heb al een zoon en 2 dochters, dus straks van beide 2!!
al lijkt het voor de buitenwereld anders, je bent moeder van 3!En lompe opmerkingen zul je altijd krijgen, vaak goed bedoelde opmerkingen die heel rottig gebracht worden of mensen die gewoon niet kunnen indenken wat bepaalde opmerkingen doen...
Ik heb ook regelmatig te horen gekregen toen we wisten dat ik zwanger was van een jongen: ow dan heb je van beide eentje
heel lief bedoeld natuurlijk, maar het enige wat ik dacht... Euh, ik heb al een zoon en 2 dochters, dus straks van beide 2!!
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
quote:
Mensen weten vaak niet wat te zeggen.
Lingue, ik ben m'n eerste kindje verloren met 17 weken.
Onze wereld stortte toen in, maar ikzelf voelde heel snel alsof ik me aanstelde met m'n verdriet ofzo.
De dag dat we wisten dat het kindje dood was (geslacht wisten en weten we niet) zei m'n broer, Ah maar je moet niet opgeven hoor! Ik wil wel een nichtje of neefje voor N.!
Natuurlijk goed bedoeld maar zo misplaatst.
En mensen vergeten het ook nu ik 2 gezonde dochters heb. Wil niet zeggen dat ik m'n eerste ooit vergeet. Die zie ik ook als volwaardig kind.
Mijn (voormalig) beste vriendin en ik hadden het er vorig jaar over. Zij heeft ooit een abortus laten doen.
Afijn, we hadden het ergens over en ik zei op een gegeven moment dat ik m'n eerste kindje ook wel als m'n eerste zie.
En dat vond zij raar, want die was toch niet volwaardig, dan had haar geaborteerde kind toch ook haar eerste geweest. En dat zag zij niet zo dus waarom zag ik het wel zo?
Voelde heel naar eigenlijk.
Verder: jullie worden allemaal niet vergeten. Jullie kindjes worden niet vergeten. Ik zie jullie posten en ik denk aan ze. Ik zie bijvoorbeeld L-E tussen evt vriendensuggesties op fb voorbijkomen en ik zie Elva. Wat een indrukwekkende foto.
Als mini even niet te genieten is of gewoon alleen maar gilt omdat ze haar zin niet krijgt, denk ik, maar ik héb haar tenminste. Dan denk ik aan jullie kinderen.
Roan en Senna, ook 2 kindjes die ik nooit zal vergeten
Net als David van Lenehe.
Ook al wordt er hier niet (veel) meer over hen gesproken, ze worden zeker niet vergeten.
Net als David van Lenehe.
Ook al wordt er hier niet (veel) meer over hen gesproken, ze worden zeker niet vergeten.
Ah klumsy
Ik weet het nog zo goed van jouw kindjes, als de dag van gisteren. Mijn grote meid was net geboren toen. Tranen met tuiten gehuild om jullie verlies. Dat heeft toen zo'n indruk op me gemaakt en telkens als ik je ergens zie posten ofzo moet ik aan je twee hummels denken.
[ Bericht 1% gewijzigd door Take_A_Picture op 06-06-2015 22:14:42 ]
Ik weet het nog zo goed van jouw kindjes, als de dag van gisteren. Mijn grote meid was net geboren toen. Tranen met tuiten gehuild om jullie verlies. Dat heeft toen zo'n indruk op me gemaakt en telkens als ik je ergens zie posten ofzo moet ik aan je twee hummels denken.
[ Bericht 1% gewijzigd door Take_A_Picture op 06-06-2015 22:14:42 ]
Tralalalaaa
ook ik moet er vaak aan denken, ook als de naam miss jones opduikt over hoe dubbel wreed dat was.quote:
Ah klumsy
Ik weet het nog zo goed van jouw meiden, als de dag van gisteren. Mijn grote meid was net geboren toen. Tranen met tuiten gehuild om jullie verlies. Dat heeft toen zo'n indruk op me gemaakt en telkens als ik je ergens zie posten ofzo moet ik aan je twee meiden denken.
En nu ben je mama van 4!
[ Bericht 6% gewijzigd door gewoonmezelf87 op 06-06-2015 22:21:10 ]
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Jezus serieus. Hoe kom ik daar nou weer bij. Roan en Senna, ik weet t heus wel.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Tralalalaaa
Joh, ik weet ook echt wel dat weet dat het een jongen en meisje zijn
Tja MissJones
En nu inderdaad mama van 4
Tja MissJones
En nu inderdaad mama van 4
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
Ja jeetje, ik zit me hier halfdood te schamen dat ik in de war was met 2 meiden ipv jongen-meisje terwijl ik het écht nog wel weet hoe het was.
Als m'n hoofd niet vast zat aan m'n romp was ik m al 100x kwijt denk ik
Nouja.
MissJones... Tja dat was echt te bizar.
Als m'n hoofd niet vast zat aan m'n romp was ik m al 100x kwijt denk ik
Nouja.
MissJones... Tja dat was echt te bizar.
Tralalalaaa
Haha niet druk om maken, doe ik ook niet
voor je spoiler
voor je spoiler
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
Ik heb ook moeite met die vraagstelling en dat is puur mijn eigen issue hoor.quote:
Ik weet nog dat ik bij de verloskundige zo'n formuliertje met vragen in moest vullen bij Lars. Hierop stonden twee regels: 1. hoeveelste zwangerschap? 2. hoeveelste kind?
En toen heb ik dat in al mijn onschuld heel gek gevonden... Ja, duh, da's toch hetzelfde?!
Totdat ik zwanger van Femke datzelfde vragenlijstje in moest vullen... en er toch echt twee verschillende getalletjes neer moest zetten. 1. 3e, 2. 2e... Slik...
Maar aan de andere kant, de vraagstelling was natuurlijk ook niet helemaal netjes. Alsof miskramen dus inderdaad niet meetellen.
Nummer 1 telt op, nummer 2 nooit. Ik word verdrietig bij het idee dat een volgende zwangerschap alweer nummer 5 zal zijn.
Klumsy.
Dat vind ik mooi om te lezenquote:
LE
Elva zal echt niet worden vergeten!
Mijn ervaring is dat als je je kindje(s) deel van je dagelijks leven zal laten uitmaken, andere ze ook als deel van het gezin blijven zien
Ik denk ook heel vaak nog aan Roan & Senna. Vergeten zal ik ze nooit.
De urn met de as van Roan & Senna is ook zo mooi, ik moet daar altijd even naar kijken als ik bij Klumsy op de bank zit Die straalt zoveel liefde uit.
Lieve LE steeds als ik je zie posten denk ik automatisch aan jullie dochter en ik denk dat dat inderdaad voor heel veel mensen in "OUD" geldt.
De manier waarop je over haar vertelt & de liefde die uit elke post straalt is zo overduidelijk. Ik denk dat ik gisteren ook de foto op Facebook voorbij zag komen en de tranen schoten mij in mijn ogen, die foto zegt alles
Ik vond/vind het soms ook moeilijk om met Klumsy erover te praten, toen ik foto's van Jesse zag moest ik natuurlijk ook gelijk aan Roan & Senna denken en vraag je nou op zo'n moment nou wel of niet of ze op elkaar lijken. En toen Klumsy wist dat ze in verwachting was van een jongen dit keer, heb ik wel gezegd dat ik dat juist wel een mooie gedachte vond! Maar zeg je zoiets nou wel of niet? Ik vind het soms ook moeilijk, je wilt mensen ook niet kwetsen.
Ik stuur elk jaar een kaartje op de dag van de geboorte van Roan maar ook nog 1 op dag van de geboorte van Senna. Ik weet ook nooit wat ik erop moet zetten, alles voelt "leeg" of stom.
Je bent als "buitenstaander" snel bang om toch het verkeerde te zeggen, maar het ontkennen of er omheen praten is eigenlijk vele male kwetsender.
De urn met de as van Roan & Senna is ook zo mooi, ik moet daar altijd even naar kijken als ik bij Klumsy op de bank zit
Die straalt zoveel liefde uit.Lieve LE steeds als ik je zie posten denk ik automatisch aan jullie dochter en ik denk dat dat inderdaad voor heel veel mensen in "OUD" geldt.
De manier waarop je over haar vertelt & de liefde die uit elke post straalt is zo overduidelijk. Ik denk dat ik gisteren ook de foto op Facebook voorbij zag komen en de tranen schoten mij in mijn ogen, die foto zegt alles
Ik vond/vind het soms ook moeilijk om met Klumsy erover te praten, toen ik foto's van Jesse zag moest ik natuurlijk ook gelijk aan Roan & Senna denken en vraag je nou op zo'n moment nou wel of niet of ze op elkaar lijken. En toen Klumsy wist dat ze in verwachting was van een jongen dit keer, heb ik wel gezegd dat ik dat juist wel een mooie gedachte vond! Maar zeg je zoiets nou wel of niet? Ik vind het soms ook moeilijk, je wilt mensen ook niet kwetsen.
Ik stuur elk jaar een kaartje op de dag van de geboorte van Roan maar ook nog 1 op dag van de geboorte van Senna. Ik weet ook nooit wat ik erop moet zetten, alles voelt "leeg" of stom.
Je bent als "buitenstaander" snel bang om toch het verkeerde te zeggen, maar het ontkennen of er omheen praten is eigenlijk vele male kwetsender.
Life is what happens while you are busy making other plans...
Lieve L-E, ik wil je ook laten weten dat Elva nooit vergeten zal worden. Ik denk dagelijks aan je gezin en aan haar
Wist je dat elva ook 11 is in het Zweeds? Ik snapte niet waarom ik de laatste tijd steeds in het Zweeds tot 20 zat te tellen, en toen viel het kwartje. "Elva, tolv, tretton" Ze zit dus letterlijk in mijn hoofd!
Wist je dat elva ook 11 is in het Zweeds? Ik snapte niet waarom ik de laatste tijd steeds in het Zweeds tot 20 zat te tellen, en toen viel het kwartje. "Elva, tolv, tretton"
Ze zit dus letterlijk in mijn hoofd!
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Ik lees dit nu pas Majo Maar hoe tof, de link met Scandinavie blijft maar terug komen. Jullie willen het niet weten, maar ze is in Denemarken verwekt ,kreeg een Noorse naam, en wordt dus in Zweden ook met grote regelmaat genoemd als haar naam 11 betekent
Maar hoe tof, de link met Scandinavie blijft maar terug komen. Jullie willen het niet weten, maar ze is in Denemarken verwekt ,kreeg een Noorse naam, en wordt dus in Zweden ook met grote regelmaat genoemd als haar naam 11 betekent
Prachtigquote:
Ik lees dit nu pas Majo
Heel bijzonder, dat past bij haar.
Met een meidenkwartet
En daar gaan alle tranen weer… Hoewel er al veel tranen zijn geweest afgelopen tijd kwam dat vooral door de herinneringen die boven kwamen. Nu zijn het vooral tranen van gemis die mij overvallen.
Volgende week is het een jaar geleden. En in de afgelopen 1,5 jaar heb ik zo enorm hard moeten werken voor en aan mijzelf en heb ik enorm mooie stappen mogen maken waar ik zo enorm trots op ben. En waarvan ik weet dat de mensen om mij heen dat ook zijn voor mij. Mooie fijne woorden van mensen die mij hebben mogen zien groeien van een dood vogeltje naar een prachtige zwaan die haar vleugels weer kan uitslaan.
En toch zit ik hier jankend in mijn eentje op de bank. Waar ik begin deze week zo trots op mijzelf was voel ik mij nu zo enorm eenzaam. Ik mis haar! Nog steeds, elke dag. Ook al wordt het gevoel anders. Ik ga er nog steeds elke dag mee naar bed en sta er mee op en ook denk ik nog tig keer per dag aan haar. Ik had gewild dat ze hier was, om te knuffelen, te verzorgen, te zien groeien naar een prachtig mooie meid die uiteindelijk haar eigen boontjes zou kunnen gaan doppen. Maar dat allemaal gebeurt niet. Het is gewoon weg, maar de pijn is er nog steeds.
Ik weet soms niet hoe ik het bespreekbaar met anderen moet maken, want niemand weet wat ik voel. En ik weet niet hoe ik kan laten blijken wat het gemis met mij doet. Mensen zien tegenwoordig alleen maar de vrolijke Lingue die haar mannetje weer staat. Maar die staat er niet altijd… Die staat er niet nu… Nu voel ik mij een vogeltje die even niet meer weet hoe te fladderen en dat uit het niets…
het kan er maar beter even uit zijn… even weer ruimte maken in de hoop dat de ochtend weer een beetje beter gaat voelen dan de afsluiting van deze avond…
Volgende week is het een jaar geleden. En in de afgelopen 1,5 jaar heb ik zo enorm hard moeten werken voor en aan mijzelf en heb ik enorm mooie stappen mogen maken waar ik zo enorm trots op ben. En waarvan ik weet dat de mensen om mij heen dat ook zijn voor mij. Mooie fijne woorden van mensen die mij hebben mogen zien groeien van een dood vogeltje naar een prachtige zwaan die haar vleugels weer kan uitslaan.
En toch zit ik hier jankend in mijn eentje op de bank. Waar ik begin deze week zo trots op mijzelf was voel ik mij nu zo enorm eenzaam. Ik mis haar! Nog steeds, elke dag. Ook al wordt het gevoel anders. Ik ga er nog steeds elke dag mee naar bed en sta er mee op en ook denk ik nog tig keer per dag aan haar. Ik had gewild dat ze hier was, om te knuffelen, te verzorgen, te zien groeien naar een prachtig mooie meid die uiteindelijk haar eigen boontjes zou kunnen gaan doppen. Maar dat allemaal gebeurt niet. Het is gewoon weg, maar de pijn is er nog steeds.
Ik weet soms niet hoe ik het bespreekbaar met anderen moet maken, want niemand weet wat ik voel. En ik weet niet hoe ik kan laten blijken wat het gemis met mij doet. Mensen zien tegenwoordig alleen maar de vrolijke Lingue die haar mannetje weer staat. Maar die staat er niet altijd… Die staat er niet nu… Nu voel ik mij een vogeltje die even niet meer weet hoe te fladderen en dat uit het niets…
het kan er maar beter even uit zijn… even weer ruimte maken in de hoop dat de ochtend weer een beetje beter gaat voelen dan de afsluiting van deze avond…
wow, dan is het nog symbolischer allemaal!!quote:
Ik lees dit nu pas Majo
Lingue dikke kus voor jou
ik ken je situatie niet goed omdat ik relatief nieuw ben hier maar begrijp ik het dat je geen partner hebt? Dat lijkt me al helemaal zwaar om het in je eentje te moeten doen weet dat je hier altijd je verhaal kunt doen, mag huilen, schreeuwen of juist herdenken, je meisje heeft ook hier een plekje en zal niet vergeten worden. Heel veel sterkte de komende dagen
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Sterkte Lingue! In onze ervaring zijn de dagen voor een bijzondere datum het heftigst, de datum zelf gaat het meestal beter.
Hier is het verlies bijna 22 maanden geleden, en ondertussen begint onze #2 te staan. Het neemt het verdriet niet weg, maar het helpt enorm om weer vooruit te kunnen kijken.
Hier is het verlies bijna 22 maanden geleden, en ondertussen begint onze #2 te staan. Het neemt het verdriet niet weg, maar het helpt enorm om weer vooruit te kunnen kijken.
censuur :O
Sorry dat ik hier zo binnen kom vallen. Maar weet me even geen raad qua gevoel.
Week of 2 geleden een positieve test, ondanks dat het heel pril is ga je toekomstbeelden voor je zien. Mijn eerste zwangerschap. Paar dagen geleden kreeg ik wat bloedverlies, het werd erger. Uiteindelijk verloskundige gebeld, mocht die zelfde middag nog op controle. Ergens voelde ik wel dat het niet meer zo mocht zijn, maar als er dan een echo gemaakt wordt en er is niks meer te zien (op een stolsel na) is toch schrikken. Dan wordt het uitgesproken: 'je hebt een miskraam gehad'.
Zo onwerkelijk. Ene moment staat he leven op zijn kop omdat je onverwacht zwanger bent en nog voor je dat een plekje kan geven is het al weer voorbij.
Was een week of 7 zwanger.
Ergens probeer je het te rationaliseren, dat het niet voor niets is afgestoten. Maar toch viel ik me leeg en blegh.
Week of 2 geleden een positieve test, ondanks dat het heel pril is ga je toekomstbeelden voor je zien. Mijn eerste zwangerschap. Paar dagen geleden kreeg ik wat bloedverlies, het werd erger. Uiteindelijk verloskundige gebeld, mocht die zelfde middag nog op controle. Ergens voelde ik wel dat het niet meer zo mocht zijn, maar als er dan een echo gemaakt wordt en er is niks meer te zien (op een stolsel na) is toch schrikken. Dan wordt het uitgesproken: 'je hebt een miskraam gehad'.
Zo onwerkelijk. Ene moment staat he leven op zijn kop omdat je onverwacht zwanger bent en nog voor je dat een plekje kan geven is het al weer voorbij.
Was een week of 7 zwanger.
Ergens probeer je het te rationaliseren, dat het niet voor niets is afgestoten. Maar toch viel ik me leeg en blegh.
Sterkte Broodje
Ik mag me hier ook melden denk ik. Weer zwanger, eerste echo. Volgens mijn berekeningen bijna 7 weken, de echo zei 5w3d. Lijkt me niet. Ik testte op 1 juni al dik positief met de Clearblue Digital (2-3w na conceptie stond erop). De gynaecoloog deed er best luchtig over. We gaan over 2 weken weer kijken. Misschien ga je voor die tijd wel bloeden. En dat was het. Ik voel me zo rot, nog zo zwanger. Sinds gister pijnlijke borsten, al ruim een week echt misselijk, moe. Ik weet even niet hoe ik de tijd door moet komen.
Ik mag me hier ook melden denk ik. Weer zwanger, eerste echo. Volgens mijn berekeningen bijna 7 weken, de echo zei 5w3d. Lijkt me niet. Ik testte op 1 juni al dik positief met de Clearblue Digital (2-3w na conceptie stond erop). De gynaecoloog deed er best luchtig over. We gaan over 2 weken weer kijken. Misschien ga je voor die tijd wel bloeden. En dat was het. Ik voel me zo rot, nog zo zwanger. Sinds gister pijnlijke borsten, al ruim een week echt misselijk, moe. Ik weet even niet hoe ik de tijd door moet komen.
Dank je Aventura. Ook voor jou heel veel sterkte. Bij mij gaan ze over twee weken ook weer kijken. Ook al is het voor 99,99% zeker dat het een miskraam is geweest.
Lingue, heel veel sterkte. Ik vind het mooi om te lezen hoe sterk je bent geworden in het afgelopen jaar. En het is zo jammer dat je in je omgeving het verdriet niet goed kwijt kan.
Broodje
Aventura, ik blijf nog wel duimen.
Broodje
Aventura, ik blijf nog wel duimen.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |