OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Gevalletje, de dood van een kind is ook een onmogelijk moeilijk onderwerp. Niet te bevatten. Ik was vorige week op kraamvisite bij een buurvrouw. Zij is twee jaar geleden haar zoontje verloren, twee dagen voor zijn geboorte. Ze hebben nu een gezonde tweede dochter gekregen.
Ik heb destijds besloten om nooit om het onderwerp heen te draaien. Omdat ik geloof dat wat le zegt, de angst dat jouw kind vergeten wordt, terwijl hij of zij bestáát, zo sterk is. En ik niet vind dat hij vergeten moet worden. Net als al die andere kindjes die nu ergens anders zijn.
We hebben samen foto's gekeken van hem. Dat heeft enorme indruk gemaakt. Maar het houdt hem wel tastbaar. Het was verdrietig en tegelijk erg mooi om te zien dat hij op zijn zusje leek.
Wat ik wil zeggen, praat er over. Vraag er naar. In het zeldzame geval dat zij er niet over wil spreken zal ze dat tegen je zeggen, en dan weet je het. Maar er niet over spreken zal voor haar misschien voelen alsof hij vergeten is, alsof hij er niet in de herinnering mag blijven bestaan. Want hij is haar kind, voor altijd, ook al kunnen ze geen nieuwe herinneringen meer maken.
Ik heb destijds besloten om nooit om het onderwerp heen te draaien. Omdat ik geloof dat wat le zegt, de angst dat jouw kind vergeten wordt, terwijl hij of zij bestáát, zo sterk is. En ik niet vind dat hij vergeten moet worden. Net als al die andere kindjes die nu ergens anders zijn.
We hebben samen foto's gekeken van hem. Dat heeft enorme indruk gemaakt. Maar het houdt hem wel tastbaar. Het was verdrietig en tegelijk erg mooi om te zien dat hij op zijn zusje leek.
Wat ik wil zeggen, praat er over. Vraag er naar. In het zeldzame geval dat zij er niet over wil spreken zal ze dat tegen je zeggen, en dan weet je het. Maar er niet over spreken zal voor haar misschien voelen alsof hij vergeten is, alsof hij er niet in de herinnering mag blijven bestaan. Want hij is haar kind, voor altijd, ook al kunnen ze geen nieuwe herinneringen meer maken.
disclaimer
We kennen elkaar van onze middelbare schooltijd. Gaan dus al heel lang met elkaar om, het is pas sinds kort dat ze zo doet. Niet alleen tegen mij, ook tegen onze andere vriendin. Ik steek er niet meer zoveel energie in.quote:Op vrijdag 5 juni 2015 22:32 schreef L-E het volgende:
Cygne, je spoiler.. is dat een 'vriendin' ja..?
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Cygne, wat bijzonder dat je die tekst hier neerzet. Elva betekent idd rivier in het Noors, en die prachtige tekst kwam ook in mijn gedachten op toen ik van Elva's geboorte hoorde.
L-E, ik denk regelmatig aan jullie en aan Elva. Niet alleen als ik op fok kom, maar soms ook als ik langs een rivier rijdt hier, of als iemand het over een rivier heeft.
Wat moeten jullie een pijn hebben.
L-E, ik denk regelmatig aan jullie en aan Elva. Niet alleen als ik op fok kom, maar soms ook als ik langs een rivier rijdt hier, of als iemand het over een rivier heeft.
Wat moeten jullie een pijn hebben.
quote:
De volgende zin, ook uit een gedicht van Bram Vermeulen ook:
Ik ben niet echt weg, moet je weten.
Het is de heimwee die ik achterliet.
Dood ben ik pas als jij me bent vergeten.
En Elva zal niet vergeten worden. Nooit. Het zal een plekje krijgen, het verdriet wordt minder rauw. Maar vergeten wordt ze nooit.
quote:Op vrijdag 5 juni 2015 22:33 schreef Cygne het volgende:
Ik vind de volgende tekst wel toepasselijk voor Elva.Dit is op verzoek van mijn moeder gedraaid op haar begrafenis. En sinds de dag dat Elva is geboren, is dit lied ook voor altijd verbonden aan haar. Zij heeft in ieder geval in mijn hart een steen verlegd. En in de harten van velen, dat weet ik zeker.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Venus in pocketformaat
© loveli
Dit.quote:
[..]
Dit is op verzoek van mijn moeder gedraaid op haar begrafenis. En sinds de dag dat Elva is geboren, is dit lied ook voor altijd verbonden aan haar. Zij heeft in ieder geval in mijn hart een steen verlegd. En in de harten van velen, dat weet ik zeker.
Ook op de begrafenis van mijn mans opa. En nu hoort ie voor mijn gevoel ook bij Elva.
O god wat mooiquote:
[..]
Ik ben niet echt weg, moet je weten.
Het is de heimwee die ik achterliet.
Dood ben ik pas als jij me bent vergeten.
Ik kan alleen voor mezelf spreken, maar ik ben ook wel eens bang om constant een naar onderwerp op te rakelen
Alsof L-E (in dit geval) alleen nog maar ellendig mag posten omdat er zoiets ergs is gebeurd. Maar natúúrlijk kan jij op dit moment helemaal niets los zien van Elva. Alle babyspulletjes die je verkoopt, de spuiten die je nog bij jezelf moet zetten, de onderzoeken, de foto's....... 
En daarnaast is de wereld ook hard: ik ben in de gelukkige omstandigheid dat ik me niet voor kan stellen hoe het moet zijn om je kind te verliezen. En soms doe ik er ook heel hard mn best voor om daar niet mee bezig te zijn. Ik heb een aantal enge, nare verhalen nu in mn omgeving, en ik word er soms helemaal ellendig van. Dus sluit ik het bewust even buiten. Hoe wreed ook, maar dat is een luxe.
Maar nee, vergeten doe je dit soort verhalen niet. Echt niet
Mooie teksten!
Jammer van die vriendin Cygne, maar mooi dat de andere je nu zo kan steunen!
Heb haar tussen het verlies van haar zoontje en de geboorte van Q nog 2x gezien, de eerste keer wisten we van elkaar niet dat we daar zouden zijn en was het even erg ongemakkelijk.. Mijn dikke buik was pijnlijk voor haar. Daarna lang gepraat en heb het hele verhaal gehoord. Erna nog langsgeweest en hele reeks foto's van hem gezien.
Toen ik tijdens mijn bevalling in paniek raakte en bang was dat het fout zou gaan, was het net of ik al zijn foto's langs zag komen op de muur.. M'n vriendin voelde zich daar schuldig over en ik wist met de mensen die er toen nog meer bij waren even niet het uit te leggen, want eigenlijk vond ik het niet erg omdat ik zo het gevoel had dat hij erbij was.. Vond het alleen wat raar/zweverig klinken op dat moment. Ze was toen langsgekomen in m'n kraamweek omdat ze in de buurt was. Was zo trots op haar! Ze heeft hem toen ook nog vastgehouden (hij huilde daarvoor even en ze zei toen ze hem vasthad dat ze zich afvroeg hoe het huiltje van haar zoontje zou hebben geklonken en dat ze hem elke dag meer miste. M'n hart brak toen in zoveel stukjes ) Heb voor de bevalling gezegd dat ze altijd welkom is en het leuk zou vinden als ze Q wel kan zien opgroeien. Voor m'n bevalling wilden we haar afleiding geven, nu weet ik niet goed hoe ik dat kan doen als Q steeds bij me is en ik niet makkelijk weg kan.. Het vervolg vind ik dus vooral lastig.
Maar denk dat ik haar morgen een berichtje ga sturen, dat ik wel veel aan haar denk maar het soms lastig vind contact te zoeken omdat ik bang ben wat verkeerd te doen.
Jammer van die vriendin Cygne, maar mooi dat de andere je nu zo kan steunen!
Heb haar tussen het verlies van haar zoontje en de geboorte van Q nog 2x gezien, de eerste keer wisten we van elkaar niet dat we daar zouden zijn en was het even erg ongemakkelijk.. Mijn dikke buik was pijnlijk voor haar. Daarna lang gepraat en heb het hele verhaal gehoord. Erna nog langsgeweest en hele reeks foto's van hem gezien.
Toen ik tijdens mijn bevalling in paniek raakte en bang was dat het fout zou gaan, was het net of ik al zijn foto's langs zag komen op de muur.. M'n vriendin voelde zich daar schuldig over en ik wist met de mensen die er toen nog meer bij waren even niet het uit te leggen, want eigenlijk vond ik het niet erg omdat ik zo het gevoel had dat hij erbij was.. Vond het alleen wat raar/zweverig klinken op dat moment. Ze was toen langsgekomen in m'n kraamweek omdat ze in de buurt was. Was zo trots op haar! Ze heeft hem toen ook nog vastgehouden (hij huilde daarvoor even en ze zei toen ze hem vasthad dat ze zich afvroeg hoe het huiltje van haar zoontje zou hebben geklonken en dat ze hem elke dag meer miste. M'n hart brak toen in zoveel stukjes
) Heb voor de bevalling gezegd dat ze altijd welkom is en het leuk zou vinden als ze Q wel kan zien opgroeien. Voor m'n bevalling wilden we haar afleiding geven, nu weet ik niet goed hoe ik dat kan doen als Q steeds bij me is en ik niet makkelijk weg kan.. Het vervolg vind ik dus vooral lastig. Maar denk dat ik haar morgen een berichtje ga sturen, dat ik wel veel aan haar denk maar het soms lastig vind contact te zoeken omdat ik bang ben wat verkeerd te doen.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Ik kwam gisteren overigens langs deze post op facebook, vond ik heel mooi:
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Maargoed, krijg een beetje het gevoel dat ik het topic nu kaap.. Vroeg me alleen even af hoe jullie willen dat vriendinnen met jullie omgaan, hoe het voor jullie voelt. Omdat ik een beetje bang ben dat ik haar hierdoor kwijt kan raken en dat wil ik juist niet, wil er voor haar kunnen zijn. Bedankt voor jullie antwoorden
Ik denk dat je het heel goed doet als je open tegen haar bent. Als je haar laat weten dat je er voor haar bent. Dat ze haar verhaal kwijt kan.quote:
Maargoed, krijg een beetje het gevoel dat ik het topic nu kaap.. Vroeg me alleen even af hoe jullie willen dat vriendinnen met jullie omgaan, hoe het voor jullie voelt. Omdat ik een beetje bang ben dat ik haar hierdoor kwijt kan raken en dat wil ik juist niet, wil er voor haar kunnen zijn. Bedankt voor jullie antwoorden
Ik denk ook dat je haar best zélf mag vragen wat zij wil, wat je voor haar kan doen en hoe er mee om te gaan.
disclaimer
Precies.quote:
Ik denk ook dat je haar best zélf mag vragen wat zij wil, wat je voor haar kan doen en hoe er mee om te gaan.
Dit is ook hoe mijn vriendinnen dat doen en dat vind ik erg prettig.
Ik kom net thuis van een avondje weg met vriendin en het voor het eerst wel even uitgebreid over m'n dochter gehad te hebben en mijn gevoel en gedachte en alles. En toch blijft dat wel heel moeilijk, want ze (eigenlijk iedereen) snappen het gewoon niet goed. Ik kan het haar (hun) niet kwalijk nemen want niemand in mijn omgeving weet hoe het voelt. En daarom voelt het zo eenzaam op dat kleine stukje aarde.
Zoveel verschillende gevoelens hebben er zich afgespeeld in al die weken van de zwangerschap. Van enorme schrik naar enorm gewenst naar enorm verdriet dat is voor niemand te bevatten. En vooral in zo een korte tijd. Je hele toekomstbeeld is constant aan het veranderen... En zie dat maar steeds weer opnieuw te verwerken...
Veel mensen zien bij (bijna) 18 weken ook niet het idee van geboorte voor zich, maar meer een miskraam idee. Alsof dat minder heftig is? Dat vind ik wel erg lastig te beseffen. Want voor mij is zij wel mijn dochter. En het gevoel dat ze echt bij mij hoort. Soms voel ik mij dan ook tussen wal en schip hangen. Omdat de omgeving er zo anders op reageert... Van de een moet ik doorgaan, van de ander weten ze niet zo goed hoe ze er mee om moeten gaan en weer anderen daar hoor je idd niets van.
Ik snap LE dan ook zo enorm goed dat het frustreert dat je denkt dat men haar vergeet. En dat is niet te beseffen. Want ze mogen nooit vergeten worden, nooit. Maar hoe hou je die gedachte in leven? Ik weet het ook even niet... Want steeds maar weer daarover zelf beginnen is niet altijd makkelijk, maakt naar mate de tijd verstrijkt het ook echt wel moeilijk. En dat ligt gedeeltelijk bij mij, maar ook gedeeltelijk bij de ander...
Maar hier is ze wel elke dag onderwerp van mijn begin en einde van de dag. En dan ook nog een X aantal keer door de dag heen. Maar dat is bij mij...
Zoveel verschillende gevoelens hebben er zich afgespeeld in al die weken van de zwangerschap. Van enorme schrik naar enorm gewenst naar enorm verdriet dat is voor niemand te bevatten. En vooral in zo een korte tijd. Je hele toekomstbeeld is constant aan het veranderen... En zie dat maar steeds weer opnieuw te verwerken...
Veel mensen zien bij (bijna) 18 weken ook niet het idee van geboorte voor zich, maar meer een miskraam idee. Alsof dat minder heftig is? Dat vind ik wel erg lastig te beseffen. Want voor mij is zij wel mijn dochter. En het gevoel dat ze echt bij mij hoort. Soms voel ik mij dan ook tussen wal en schip hangen. Omdat de omgeving er zo anders op reageert... Van de een moet ik doorgaan, van de ander weten ze niet zo goed hoe ze er mee om moeten gaan en weer anderen daar hoor je idd niets van.
Ik snap LE dan ook zo enorm goed dat het frustreert dat je denkt dat men haar vergeet. En dat is niet te beseffen. Want ze mogen nooit vergeten worden, nooit. Maar hoe hou je die gedachte in leven? Ik weet het ook even niet... Want steeds maar weer daarover zelf beginnen is niet altijd makkelijk, maakt naar mate de tijd verstrijkt het ook echt wel moeilijk. En dat ligt gedeeltelijk bij mij, maar ook gedeeltelijk bij de ander...
Maar hier is ze wel elke dag onderwerp van mijn begin en einde van de dag. En dan ook nog een X aantal keer door de dag heen. Maar dat is bij mij...
Dit idd. Ik zou willen dat iemand dat aan mij zou vragen. Dat de vriendin bij wie ik laatst op kraamvisite was dat een beetje zou beseffen. Maar helaas...quote:
Ik denk ook dat je haar best zélf mag vragen wat zij wil, wat je voor haar kan doen en hoe er mee om te gaan.
Erken dat je beseft dat zij verdriet heeft. Vraag en geef aan dat je er voor haar bent en dat je altijd een luisterend oor voor haar wil zijn maar dat je niet weet hoe je het moet initiëren. En herhaal het om sommige momenten. Noteer in je agenda wanneer het een maand geleden is, of een half jaar. En stuur een klein berichtje dat je aan haar denkt. Of een kaartje wanneer het een jaar geleden is.
En vraag af en toe hoe het met haar gaat als ze Q ziet. En wat het met haar doet.
Geef haar die ruimte om dat te uiten. Daarmee kan ze uiteindelijk ook veel beter naar haarzelf toe een band opbouwen naar Q toe, ipv afstand te houden en niet gehoord te voelen.
Ik vind dat zo moeilijk, die adviezen van mensen. Ik kan er zo weinig mee.
Mijn moeder heeft mijn broertje verloren met een zwangerschap van ruim 24 weken. Voor haar en mijn vader was dat enorm zwaar. Maar mensen wilden er niet over praten. Ze voelde zich toen zo alleen. Nog steeds heeft ze het er moeilijk mee soms, dertig jaar later.
Mijn moeder heeft mijn broertje verloren met een zwangerschap van ruim 24 weken. Voor haar en mijn vader was dat enorm zwaar. Maar mensen wilden er niet over praten. Ze voelde zich toen zo alleen. Nog steeds heeft ze het er moeilijk mee soms, dertig jaar later.
Het heeft heel erg met de 'instelling' van de ander te maken en hoe ze denk ik een zwangerschap zien en ervaren, denk ik.
Ik neem mijn vrienden echt niets kwalijk, maar ik vind het echt heel erg verdrietig dat wel. Maar dat heb ik vandaag ook uitgesproken. wel met de woorden erbij dat ik het begrijp dat dat voor anderen zo enorm niet te begrijpen is. Maar dat het voor mij wel heel moeilijk is om het te uiten en het er over te hebben omdat ik niet weet hoe ik dat zou moeten doen. Want mijn verdriet is niet te begrijpen.
Hoe kun je begrijpen hoe het voelt als het misgaat? Tenzij je het meegemaakt hebt en je het ook zo ervaart. Eerder zal niemand dat gevoel van verdriet en gemis kunnen evenaren maar kun je hooguit bedenken hoe het zou kunnen voelen als. En dan nog kom je er met geen mogelijkheid bij!
En daar mag men blij om zijn want ik gun iedereen gezonde mooie kindjes die de wereld kunnen verkennen en niet het verdriet dat het niet zo mag zijn.
Ik neem mijn vrienden echt niets kwalijk, maar ik vind het echt heel erg verdrietig dat wel. Maar dat heb ik vandaag ook uitgesproken. wel met de woorden erbij dat ik het begrijp dat dat voor anderen zo enorm niet te begrijpen is. Maar dat het voor mij wel heel moeilijk is om het te uiten en het er over te hebben omdat ik niet weet hoe ik dat zou moeten doen. Want mijn verdriet is niet te begrijpen.
Hoe kun je begrijpen hoe het voelt als het misgaat? Tenzij je het meegemaakt hebt en je het ook zo ervaart. Eerder zal niemand dat gevoel van verdriet en gemis kunnen evenaren maar kun je hooguit bedenken hoe het zou kunnen voelen als. En dan nog kom je er met geen mogelijkheid bij!
En daar mag men blij om zijn want ik gun iedereen gezonde mooie kindjes die de wereld kunnen verkennen en niet het verdriet dat het niet zo mag zijn.
Mensen weten vaak niet wat te zeggen.
Lingue, ik ben m'n eerste kindje verloren met 17 weken.
Onze wereld stortte toen in, maar ikzelf voelde heel snel alsof ik me aanstelde met m'n verdriet ofzo.
De dag dat we wisten dat het kindje dood was (geslacht wisten en weten we niet) zei m'n broer, Ah maar je moet niet opgeven hoor! Ik wil wel een nichtje of neefje voor N.!
Natuurlijk goed bedoeld maar zo misplaatst.
En mensen vergeten het ook nu ik 2 gezonde dochters heb. Wil niet zeggen dat ik m'n eerste ooit vergeet. Die zie ik ook als volwaardig kind.
Mijn (voormalig) beste vriendin en ik hadden het er vorig jaar over. Zij heeft ooit een abortus laten doen.
Afijn, we hadden het ergens over en ik zei op een gegeven moment dat ik m'n eerste kindje ook wel als m'n eerste zie.
En dat vond zij raar, want die was toch niet volwaardig, dan had haar geaborteerde kind toch ook haar eerste geweest. En dat zag zij niet zo dus waarom zag ik het wel zo?
Voelde heel naar eigenlijk.
Verder: jullie worden allemaal niet vergeten. Jullie kindjes worden niet vergeten. Ik zie jullie posten en ik denk aan ze. Ik zie bijvoorbeeld L-E tussen evt vriendensuggesties op fb voorbijkomen en ik zie Elva. Wat een indrukwekkende foto.
Als mini even niet te genieten is of gewoon alleen maar gilt omdat ze haar zin niet krijgt, denk ik, maar ik héb haar tenminste. Dan denk ik aan jullie kinderen.
Lingue, ik ben m'n eerste kindje verloren met 17 weken.
Onze wereld stortte toen in, maar ikzelf voelde heel snel alsof ik me aanstelde met m'n verdriet ofzo.
De dag dat we wisten dat het kindje dood was (geslacht wisten en weten we niet) zei m'n broer, Ah maar je moet niet opgeven hoor! Ik wil wel een nichtje of neefje voor N.!
Natuurlijk goed bedoeld maar zo misplaatst.
En mensen vergeten het ook nu ik 2 gezonde dochters heb. Wil niet zeggen dat ik m'n eerste ooit vergeet. Die zie ik ook als volwaardig kind.
Mijn (voormalig) beste vriendin en ik hadden het er vorig jaar over. Zij heeft ooit een abortus laten doen.
Afijn, we hadden het ergens over en ik zei op een gegeven moment dat ik m'n eerste kindje ook wel als m'n eerste zie.
En dat vond zij raar, want die was toch niet volwaardig, dan had haar geaborteerde kind toch ook haar eerste geweest. En dat zag zij niet zo dus waarom zag ik het wel zo?
Voelde heel naar eigenlijk.
Verder: jullie worden allemaal niet vergeten. Jullie kindjes worden niet vergeten. Ik zie jullie posten en ik denk aan ze. Ik zie bijvoorbeeld L-E tussen evt vriendensuggesties op fb voorbijkomen en ik zie Elva. Wat een indrukwekkende foto.
Als mini even niet te genieten is of gewoon alleen maar gilt omdat ze haar zin niet krijgt, denk ik, maar ik héb haar tenminste. Dan denk ik aan jullie kinderen.
Tralalalaaa
Och TAP, jij ook al zulke heftigheid voor je kiezen gekregen..
Jouw eerste kind is je eerste, natuurlijk. Kan er niet bij dat dat discutabel is voor sommige mensen. Moeder van drie ben je!
Verder, voor iedereen: thanks a million
Jouw eerste kind is je eerste, natuurlijk. Kan er niet bij dat dat discutabel is voor sommige mensen. Moeder van drie ben je!
Verder, voor iedereen: thanks a million
Ik weet nog dat ik bij de verloskundige zo'n formuliertje met vragen in moest vullen bij Lars. Hierop stonden twee regels: 1. hoeveelste zwangerschap? 2. hoeveelste kind?
En toen heb ik dat in al mijn onschuld heel gek gevonden... Ja, duh, da's toch hetzelfde?!
Totdat ik zwanger van Femke datzelfde vragenlijstje in moest vullen... en er toch echt twee verschillende getalletjes neer moest zetten. 1. 3e, 2. 2e... Slik...
Maar aan de andere kant, de vraagstelling was natuurlijk ook niet helemaal netjes. Alsof miskramen dus inderdaad niet meetellen.
En toen heb ik dat in al mijn onschuld heel gek gevonden... Ja, duh, da's toch hetzelfde?!
Totdat ik zwanger van Femke datzelfde vragenlijstje in moest vullen... en er toch echt twee verschillende getalletjes neer moest zetten. 1. 3e, 2. 2e... Slik...
Maar aan de andere kant, de vraagstelling was natuurlijk ook niet helemaal netjes. Alsof miskramen dus inderdaad niet meetellen.
Mama van Lars & Femke
LE
Elva zal echt niet worden vergeten!
Mijn ervaring is dat als je je kindje(s) deel van je dagelijks leven zal laten uitmaken, andere ze ook als deel van het gezin blijven zien
zo kreeg ik afgelopen weken ook een paar keer de vraag of Jesse op z'n broertje en zusje leek? En dat terwijl het dit jaar alweer 4 jaar geleden gaat zijn dat Roan en Senna overleden zijn...
Elva zal echt niet worden vergeten!
Mijn ervaring is dat als je je kindje(s) deel van je dagelijks leven zal laten uitmaken, andere ze ook als deel van het gezin blijven zien
zo kreeg ik afgelopen weken ook een paar keer de vraag of Jesse op z'n broertje en zusje leek? En dat terwijl het dit jaar alweer 4 jaar geleden gaat zijn dat Roan en Senna overleden zijn...
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
TAP natuurlijk vergeet je je eerste kindje nooit al lijkt het voor de buitenwereld anders, je bent moeder van 3!
En lompe opmerkingen zul je altijd krijgen, vaak goed bedoelde opmerkingen die heel rottig gebracht worden of mensen die gewoon niet kunnen indenken wat bepaalde opmerkingen doen...
Ik heb ook regelmatig te horen gekregen toen we wisten dat ik zwanger was van een jongen: ow dan heb je van beide eentje heel lief bedoeld natuurlijk, maar het enige wat ik dacht... Euh, ik heb al een zoon en 2 dochters, dus straks van beide 2!!
al lijkt het voor de buitenwereld anders, je bent moeder van 3!En lompe opmerkingen zul je altijd krijgen, vaak goed bedoelde opmerkingen die heel rottig gebracht worden of mensen die gewoon niet kunnen indenken wat bepaalde opmerkingen doen...
Ik heb ook regelmatig te horen gekregen toen we wisten dat ik zwanger was van een jongen: ow dan heb je van beide eentje
heel lief bedoeld natuurlijk, maar het enige wat ik dacht... Euh, ik heb al een zoon en 2 dochters, dus straks van beide 2!!
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
quote:
Mensen weten vaak niet wat te zeggen.
Lingue, ik ben m'n eerste kindje verloren met 17 weken.
Onze wereld stortte toen in, maar ikzelf voelde heel snel alsof ik me aanstelde met m'n verdriet ofzo.
De dag dat we wisten dat het kindje dood was (geslacht wisten en weten we niet) zei m'n broer, Ah maar je moet niet opgeven hoor! Ik wil wel een nichtje of neefje voor N.!
Natuurlijk goed bedoeld maar zo misplaatst.
En mensen vergeten het ook nu ik 2 gezonde dochters heb. Wil niet zeggen dat ik m'n eerste ooit vergeet. Die zie ik ook als volwaardig kind.
Mijn (voormalig) beste vriendin en ik hadden het er vorig jaar over. Zij heeft ooit een abortus laten doen.
Afijn, we hadden het ergens over en ik zei op een gegeven moment dat ik m'n eerste kindje ook wel als m'n eerste zie.
En dat vond zij raar, want die was toch niet volwaardig, dan had haar geaborteerde kind toch ook haar eerste geweest. En dat zag zij niet zo dus waarom zag ik het wel zo?
Voelde heel naar eigenlijk.
Verder: jullie worden allemaal niet vergeten. Jullie kindjes worden niet vergeten. Ik zie jullie posten en ik denk aan ze. Ik zie bijvoorbeeld L-E tussen evt vriendensuggesties op fb voorbijkomen en ik zie Elva. Wat een indrukwekkende foto.
Als mini even niet te genieten is of gewoon alleen maar gilt omdat ze haar zin niet krijgt, denk ik, maar ik héb haar tenminste. Dan denk ik aan jullie kinderen.
Roan en Senna, ook 2 kindjes die ik nooit zal vergeten
Net als David van Lenehe.
Ook al wordt er hier niet (veel) meer over hen gesproken, ze worden zeker niet vergeten.
Net als David van Lenehe.
Ook al wordt er hier niet (veel) meer over hen gesproken, ze worden zeker niet vergeten.
Ah klumsy
Ik weet het nog zo goed van jouw kindjes, als de dag van gisteren. Mijn grote meid was net geboren toen. Tranen met tuiten gehuild om jullie verlies. Dat heeft toen zo'n indruk op me gemaakt en telkens als ik je ergens zie posten ofzo moet ik aan je twee hummels denken.
[ Bericht 1% gewijzigd door Take_A_Picture op 06-06-2015 22:14:42 ]
Ik weet het nog zo goed van jouw kindjes, als de dag van gisteren. Mijn grote meid was net geboren toen. Tranen met tuiten gehuild om jullie verlies. Dat heeft toen zo'n indruk op me gemaakt en telkens als ik je ergens zie posten ofzo moet ik aan je twee hummels denken.
[ Bericht 1% gewijzigd door Take_A_Picture op 06-06-2015 22:14:42 ]
Tralalalaaa
ook ik moet er vaak aan denken, ook als de naam miss jones opduikt over hoe dubbel wreed dat was.quote:
Ah klumsy
Ik weet het nog zo goed van jouw meiden, als de dag van gisteren. Mijn grote meid was net geboren toen. Tranen met tuiten gehuild om jullie verlies. Dat heeft toen zo'n indruk op me gemaakt en telkens als ik je ergens zie posten ofzo moet ik aan je twee meiden denken.
En nu ben je mama van 4!
[ Bericht 6% gewijzigd door gewoonmezelf87 op 06-06-2015 22:21:10 ]
S. 2014
J. 2016
J. 2016
Jezus serieus. Hoe kom ik daar nou weer bij. Roan en Senna, ik weet t heus wel.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Tralalalaaa
Joh, ik weet ook echt wel dat weet dat het een jongen en meisje zijn
Tja MissJones
En nu inderdaad mama van 4
Tja MissJones
En nu inderdaad mama van 4
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
Ja jeetje, ik zit me hier halfdood te schamen dat ik in de war was met 2 meiden ipv jongen-meisje terwijl ik het écht nog wel weet hoe het was.
Als m'n hoofd niet vast zat aan m'n romp was ik m al 100x kwijt denk ik
Nouja.
MissJones... Tja dat was echt te bizar.
Als m'n hoofd niet vast zat aan m'n romp was ik m al 100x kwijt denk ik
Nouja.
MissJones... Tja dat was echt te bizar.
Tralalalaaa
Haha niet druk om maken, doe ik ook niet 
voor je spoiler
voor je spoiler
Geboren om voor altijd lief te hebben... O+ Roan & Senna O+
Ik heb ook moeite met die vraagstelling en dat is puur mijn eigen issue hoor.quote:
Ik weet nog dat ik bij de verloskundige zo'n formuliertje met vragen in moest vullen bij Lars. Hierop stonden twee regels: 1. hoeveelste zwangerschap? 2. hoeveelste kind?
En toen heb ik dat in al mijn onschuld heel gek gevonden... Ja, duh, da's toch hetzelfde?!
Totdat ik zwanger van Femke datzelfde vragenlijstje in moest vullen... en er toch echt twee verschillende getalletjes neer moest zetten. 1. 3e, 2. 2e... Slik...
Maar aan de andere kant, de vraagstelling was natuurlijk ook niet helemaal netjes. Alsof miskramen dus inderdaad niet meetellen.
Nummer 1 telt op, nummer 2 nooit. Ik word verdrietig bij het idee dat een volgende zwangerschap alweer nummer 5 zal zijn.
Klumsy.
Dat vind ik mooi om te lezenquote:
LE
Elva zal echt niet worden vergeten!
Mijn ervaring is dat als je je kindje(s) deel van je dagelijks leven zal laten uitmaken, andere ze ook als deel van het gezin blijven zien
Ik denk ook heel vaak nog aan Roan & Senna. Vergeten zal ik ze nooit.
De urn met de as van Roan & Senna is ook zo mooi, ik moet daar altijd even naar kijken als ik bij Klumsy op de bank zit Die straalt zoveel liefde uit.
Lieve LE steeds als ik je zie posten denk ik automatisch aan jullie dochter en ik denk dat dat inderdaad voor heel veel mensen in "OUD" geldt.
De manier waarop je over haar vertelt & de liefde die uit elke post straalt is zo overduidelijk. Ik denk dat ik gisteren ook de foto op Facebook voorbij zag komen en de tranen schoten mij in mijn ogen, die foto zegt alles
Ik vond/vind het soms ook moeilijk om met Klumsy erover te praten, toen ik foto's van Jesse zag moest ik natuurlijk ook gelijk aan Roan & Senna denken en vraag je nou op zo'n moment nou wel of niet of ze op elkaar lijken. En toen Klumsy wist dat ze in verwachting was van een jongen dit keer, heb ik wel gezegd dat ik dat juist wel een mooie gedachte vond! Maar zeg je zoiets nou wel of niet? Ik vind het soms ook moeilijk, je wilt mensen ook niet kwetsen.
Ik stuur elk jaar een kaartje op de dag van de geboorte van Roan maar ook nog 1 op dag van de geboorte van Senna. Ik weet ook nooit wat ik erop moet zetten, alles voelt "leeg" of stom.
Je bent als "buitenstaander" snel bang om toch het verkeerde te zeggen, maar het ontkennen of er omheen praten is eigenlijk vele male kwetsender.
De urn met de as van Roan & Senna is ook zo mooi, ik moet daar altijd even naar kijken als ik bij Klumsy op de bank zit
Die straalt zoveel liefde uit.Lieve LE steeds als ik je zie posten denk ik automatisch aan jullie dochter en ik denk dat dat inderdaad voor heel veel mensen in "OUD" geldt.
De manier waarop je over haar vertelt & de liefde die uit elke post straalt is zo overduidelijk. Ik denk dat ik gisteren ook de foto op Facebook voorbij zag komen en de tranen schoten mij in mijn ogen, die foto zegt alles
Ik vond/vind het soms ook moeilijk om met Klumsy erover te praten, toen ik foto's van Jesse zag moest ik natuurlijk ook gelijk aan Roan & Senna denken en vraag je nou op zo'n moment nou wel of niet of ze op elkaar lijken. En toen Klumsy wist dat ze in verwachting was van een jongen dit keer, heb ik wel gezegd dat ik dat juist wel een mooie gedachte vond! Maar zeg je zoiets nou wel of niet? Ik vind het soms ook moeilijk, je wilt mensen ook niet kwetsen.
Ik stuur elk jaar een kaartje op de dag van de geboorte van Roan maar ook nog 1 op dag van de geboorte van Senna. Ik weet ook nooit wat ik erop moet zetten, alles voelt "leeg" of stom.
Je bent als "buitenstaander" snel bang om toch het verkeerde te zeggen, maar het ontkennen of er omheen praten is eigenlijk vele male kwetsender.
Life is what happens while you are busy making other plans...
Lieve L-E, ik wil je ook laten weten dat Elva nooit vergeten zal worden. Ik denk dagelijks aan je gezin en aan haar
Wist je dat elva ook 11 is in het Zweeds? Ik snapte niet waarom ik de laatste tijd steeds in het Zweeds tot 20 zat te tellen, en toen viel het kwartje. "Elva, tolv, tretton" Ze zit dus letterlijk in mijn hoofd!
Wist je dat elva ook 11 is in het Zweeds? Ik snapte niet waarom ik de laatste tijd steeds in het Zweeds tot 20 zat te tellen, en toen viel het kwartje. "Elva, tolv, tretton"
Ze zit dus letterlijk in mijn hoofd!
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Ik lees dit nu pas Majo Maar hoe tof, de link met Scandinavie blijft maar terug komen. Jullie willen het niet weten, maar ze is in Denemarken verwekt 
,kreeg een Noorse naam, en wordt dus in Zweden ook met grote regelmaat genoemd als haar naam 11 betekent
Maar hoe tof, de link met Scandinavie blijft maar terug komen. Jullie willen het niet weten, maar ze is in Denemarken verwekt ,kreeg een Noorse naam, en wordt dus in Zweden ook met grote regelmaat genoemd als haar naam 11 betekent
Prachtigquote:
Ik lees dit nu pas Majo
Heel bijzonder, dat past bij haar.
Met een meidenkwartet
En daar gaan alle tranen weer… Hoewel er al veel tranen zijn geweest afgelopen tijd kwam dat vooral door de herinneringen die boven kwamen. Nu zijn het vooral tranen van gemis die mij overvallen.
Volgende week is het een jaar geleden. En in de afgelopen 1,5 jaar heb ik zo enorm hard moeten werken voor en aan mijzelf en heb ik enorm mooie stappen mogen maken waar ik zo enorm trots op ben. En waarvan ik weet dat de mensen om mij heen dat ook zijn voor mij. Mooie fijne woorden van mensen die mij hebben mogen zien groeien van een dood vogeltje naar een prachtige zwaan die haar vleugels weer kan uitslaan.
En toch zit ik hier jankend in mijn eentje op de bank. Waar ik begin deze week zo trots op mijzelf was voel ik mij nu zo enorm eenzaam. Ik mis haar! Nog steeds, elke dag. Ook al wordt het gevoel anders. Ik ga er nog steeds elke dag mee naar bed en sta er mee op en ook denk ik nog tig keer per dag aan haar. Ik had gewild dat ze hier was, om te knuffelen, te verzorgen, te zien groeien naar een prachtig mooie meid die uiteindelijk haar eigen boontjes zou kunnen gaan doppen. Maar dat allemaal gebeurt niet. Het is gewoon weg, maar de pijn is er nog steeds.
Ik weet soms niet hoe ik het bespreekbaar met anderen moet maken, want niemand weet wat ik voel. En ik weet niet hoe ik kan laten blijken wat het gemis met mij doet. Mensen zien tegenwoordig alleen maar de vrolijke Lingue die haar mannetje weer staat. Maar die staat er niet altijd… Die staat er niet nu… Nu voel ik mij een vogeltje die even niet meer weet hoe te fladderen en dat uit het niets…
het kan er maar beter even uit zijn… even weer ruimte maken in de hoop dat de ochtend weer een beetje beter gaat voelen dan de afsluiting van deze avond…
Volgende week is het een jaar geleden. En in de afgelopen 1,5 jaar heb ik zo enorm hard moeten werken voor en aan mijzelf en heb ik enorm mooie stappen mogen maken waar ik zo enorm trots op ben. En waarvan ik weet dat de mensen om mij heen dat ook zijn voor mij. Mooie fijne woorden van mensen die mij hebben mogen zien groeien van een dood vogeltje naar een prachtige zwaan die haar vleugels weer kan uitslaan.
En toch zit ik hier jankend in mijn eentje op de bank. Waar ik begin deze week zo trots op mijzelf was voel ik mij nu zo enorm eenzaam. Ik mis haar! Nog steeds, elke dag. Ook al wordt het gevoel anders. Ik ga er nog steeds elke dag mee naar bed en sta er mee op en ook denk ik nog tig keer per dag aan haar. Ik had gewild dat ze hier was, om te knuffelen, te verzorgen, te zien groeien naar een prachtig mooie meid die uiteindelijk haar eigen boontjes zou kunnen gaan doppen. Maar dat allemaal gebeurt niet. Het is gewoon weg, maar de pijn is er nog steeds.
Ik weet soms niet hoe ik het bespreekbaar met anderen moet maken, want niemand weet wat ik voel. En ik weet niet hoe ik kan laten blijken wat het gemis met mij doet. Mensen zien tegenwoordig alleen maar de vrolijke Lingue die haar mannetje weer staat. Maar die staat er niet altijd… Die staat er niet nu… Nu voel ik mij een vogeltje die even niet meer weet hoe te fladderen en dat uit het niets…
het kan er maar beter even uit zijn… even weer ruimte maken in de hoop dat de ochtend weer een beetje beter gaat voelen dan de afsluiting van deze avond…
wow, dan is het nog symbolischer allemaal!!quote:
Ik lees dit nu pas Majo
Lingue dikke kus voor jou
ik ken je situatie niet goed omdat ik relatief nieuw ben hier maar begrijp ik het dat je geen partner hebt? Dat lijkt me al helemaal zwaar om het in je eentje te moeten doen weet dat je hier altijd je verhaal kunt doen, mag huilen, schreeuwen of juist herdenken, je meisje heeft ook hier een plekje en zal niet vergeten worden. Heel veel sterkte de komende dagen
26 oktober - 2 november Frankrijk | 3 feb - 6 feb Hong Kong/6 feb - 26 feb Vietnam
Sterkte Lingue! In onze ervaring zijn de dagen voor een bijzondere datum het heftigst, de datum zelf gaat het meestal beter.
Hier is het verlies bijna 22 maanden geleden, en ondertussen begint onze #2 te staan. Het neemt het verdriet niet weg, maar het helpt enorm om weer vooruit te kunnen kijken.
Hier is het verlies bijna 22 maanden geleden, en ondertussen begint onze #2 te staan. Het neemt het verdriet niet weg, maar het helpt enorm om weer vooruit te kunnen kijken.
censuur :O
Sorry dat ik hier zo binnen kom vallen. Maar weet me even geen raad qua gevoel.
Week of 2 geleden een positieve test, ondanks dat het heel pril is ga je toekomstbeelden voor je zien. Mijn eerste zwangerschap. Paar dagen geleden kreeg ik wat bloedverlies, het werd erger. Uiteindelijk verloskundige gebeld, mocht die zelfde middag nog op controle. Ergens voelde ik wel dat het niet meer zo mocht zijn, maar als er dan een echo gemaakt wordt en er is niks meer te zien (op een stolsel na) is toch schrikken. Dan wordt het uitgesproken: 'je hebt een miskraam gehad'.
Zo onwerkelijk. Ene moment staat he leven op zijn kop omdat je onverwacht zwanger bent en nog voor je dat een plekje kan geven is het al weer voorbij.
Was een week of 7 zwanger.
Ergens probeer je het te rationaliseren, dat het niet voor niets is afgestoten. Maar toch viel ik me leeg en blegh.
Week of 2 geleden een positieve test, ondanks dat het heel pril is ga je toekomstbeelden voor je zien. Mijn eerste zwangerschap. Paar dagen geleden kreeg ik wat bloedverlies, het werd erger. Uiteindelijk verloskundige gebeld, mocht die zelfde middag nog op controle. Ergens voelde ik wel dat het niet meer zo mocht zijn, maar als er dan een echo gemaakt wordt en er is niks meer te zien (op een stolsel na) is toch schrikken. Dan wordt het uitgesproken: 'je hebt een miskraam gehad'.
Zo onwerkelijk. Ene moment staat he leven op zijn kop omdat je onverwacht zwanger bent en nog voor je dat een plekje kan geven is het al weer voorbij.
Was een week of 7 zwanger.
Ergens probeer je het te rationaliseren, dat het niet voor niets is afgestoten. Maar toch viel ik me leeg en blegh.
Sterkte Broodje
Ik mag me hier ook melden denk ik. Weer zwanger, eerste echo. Volgens mijn berekeningen bijna 7 weken, de echo zei 5w3d. Lijkt me niet. Ik testte op 1 juni al dik positief met de Clearblue Digital (2-3w na conceptie stond erop). De gynaecoloog deed er best luchtig over. We gaan over 2 weken weer kijken. Misschien ga je voor die tijd wel bloeden. En dat was het. Ik voel me zo rot, nog zo zwanger. Sinds gister pijnlijke borsten, al ruim een week echt misselijk, moe. Ik weet even niet hoe ik de tijd door moet komen.
Ik mag me hier ook melden denk ik. Weer zwanger, eerste echo. Volgens mijn berekeningen bijna 7 weken, de echo zei 5w3d. Lijkt me niet. Ik testte op 1 juni al dik positief met de Clearblue Digital (2-3w na conceptie stond erop). De gynaecoloog deed er best luchtig over. We gaan over 2 weken weer kijken. Misschien ga je voor die tijd wel bloeden. En dat was het. Ik voel me zo rot, nog zo zwanger. Sinds gister pijnlijke borsten, al ruim een week echt misselijk, moe. Ik weet even niet hoe ik de tijd door moet komen.
Dank je Aventura. Ook voor jou heel veel sterkte. Bij mij gaan ze over twee weken ook weer kijken. Ook al is het voor 99,99% zeker dat het een miskraam is geweest.
Lingue, heel veel sterkte. Ik vind het mooi om te lezen hoe sterk je bent geworden in het afgelopen jaar. En het is zo jammer dat je in je omgeving het verdriet niet goed kwijt kan.
Broodje
Aventura, ik blijf nog wel duimen.
Broodje
Aventura, ik blijf nog wel duimen.
| Forum Opties | |
|---|---|
| Forumhop: | |
| Hop naar: | |