abonnement bol.com Unibet Coolblue
pi_154399338
Hoe zwaar was B nu uiteindelijk? :)

Blijft mooi om te lezen, bevallingsverhalen. O+
pi_154399892
B. was uiteindelijk 4718gram :)
Dat en de grootte van zijn hoofd en verkeerde ligging was de reden dat hij niet verder zakte en het dus op de "normale" manier niet wou.

Het was inderdaad alles bij elkaar een lange bevalling maar ik ben heel blij dat ze ons alle kans hebben gegeven vaginaal te bevallen zeker omdat er eerst gesproken werd over inleiden tijdens kantoortijden zodat als het een keizersnee werd dat niet midden in de nacht zou hoeven. De gynaecoloog die dat zei stond uiteindelijk snachts te opereren en heeft B. om 0.57uur ter wereld geholpen O+
Als B. het niet al die tijd zo goed gedaan had hadden ze ook al veel eerder ingegrepen. Ze waren allemaal erg verbaasd dat hij niet reageerde op alles wat er gebeurde. Hij bleef al die tijd een mooie hartslag houden.
pi_154400255
quote:
1s.gif Op donderdag 16 juli 2015 22:33 schreef -ik86-[/url] het volgende:
B. was uiteindelijk 4718gram :)
Dat en de grootte van zijn hoofd en verkeerde ligging was de reden dat hij niet verder zakte en het dus op de "normale" manier niet wou.
Ik snap het. Wat een flinkerd!
Wel vreemd dat de vk zei dat je lichaam het kind zo groot maakt als het uit kan poepen. Dat is helaas echt niet altijd het geval. Ik ken er ook zo een die toch echt niet paste (middelste dochter). ;)
  dinsdag 28 juli 2015 @ 18:05:33 #154
382026 Zomerzon01
Lekker warm!
pi_154707914
Ik post dit mobiel Den weet niet hoe ik een spoiler ervan moet maken. Maar bij deze mijn verhaal:

De bevalling was lang en zwaar. Zondagochtend 19 juli 2015 om half 7 begonnen er al krampen te komen maar nog niet echt heftig. Toen was ik 39 weken en 1 dag zwanger. De krampen kwamen soms regelmatig om het kwartier, maar soms ook een uur niks. Toen dacht ik al dat er al iets begonnen was. Zondagnacht is het echt menes geworden. Ik had nog niet geslapen toen om 12 uur de krampen regelmatiger werden. Ik ben naar beneden gegaan en heb de rest van de nacht weeën opgevangen en weg gepuft in de woonkamer. Ondertussen wel blijven rondlopen om de zwaartekracht te helpen om het misschien vlotter te laten gaan. Om 4 uur heb ik Kevin wakker gemaakt om de verloskundige te bellen omdat ik toen volgens de timer al 2 uur lang ween van anderhalve minuut had die elke 4 minuten kwamen. Kevin belde en we mochten naar het ziekenhuis komen. Daar keek de vk hoe het was met de ontsluiting. Nog maar 2 centimeter en mijn baarmoederhals was nog niet helemaal verstreken. We mochten nog 2 uur wachten of het nog op zou schieten, maar de weeën werden onregelmatiger en minder heftig. Dus maar terug naar huis gegaan. Daarna een hele dag thuis weeën opgevangen. De weeen zaten voornamelijk in mijn benen. Van mijn buik voelde ik niks, maar mijn benen verkrampten ontzettend bij elke wee. Om 11 uur terug naar de vk gebeld en op aanraden van haar onder de douche gaan staan. Hier kon ik mijn draai niet vinden, maar merkte ik wel dat de weeën beter terug op gang kwamen en terug regelmatiger werden. Om 4 uur smiddags moest ik weer bellen en om 5 uur reden we terug naar het zh. Toen bleek ik wel 5 cm ontsluiting te hebben en mijn baarmoedermond was volledig verstreken. Het had dus wel wat gedaan dus we mochten blijven. Omdat ik de weeen voornamelijk in mijn benen voelde hebben ze een bad voor me gevuld. Dit gaf niet veel verlichting. Daarna terug naar de kraamsuite op een skippy bal. Daar kon ik de weeen beter op opvangen. Om 9 uur nog een keer gekeken naar de voortgang. Er was helaas niets bij gekomen bij de ontsluiting. Dus werden mijn vliezen gebroken. De weeen werden toen wel moeilijker om op te vangen en heftiger. Om 11 uur nog een keer gekeken naar de ontsluiting. Nog steeds weinig voortgang. Dus werd er besloten om mij aan de weeën opwekkers te leggen. Meteen kreeg ik de vraag of ik daar pijnstilling bij in overweging wilde nemen. Ik heb aangegeven dat ik dit wel wilde. Toen werd alles uit de kast getrokken. Er stond 5 man aan mijn bed met monitoren, infuus in mijn hand, sensoren op mijn buik voor Kyara en de weeën monitor, plakkers op mijn borst met sensoren, katheter, bloeddrukmeter aan mijn rechterarm die automatisch elk kwartier oppompt, infuus met vocht naar mijn hand en wee opwekkers naar mijn hand en de ruggenprik werd gezet door de anesthesist. Toen kreeg Kyara het moeilijk. De hartslag dipte telkens bij een wee. Dit vonden ze zorgwekkend en ik vermoed dat ik niet ver van een keizersnede af heb gezeten. Ze besloten de wee opwekkers af te zetten en mij aan de zuurstof te leggen om te zorgen dat het met Kyara weer beter ging. Ondertussen kon ik rusten en Kyara deed het meteen een stuk beter. En mijn eigen weeën bleven doorgaan. Na een tijdje rusten heeft de vk om 2 uur snachts nog een keer gevoeld hoe ver mijn ontsluiting was en toen zat ik blijkbaar ineens aan volledige ontsluiting. Toen hebben ze nog een uurtje gewacht zodat Kyara nog wat verder zakte en mocht ik om 3 uur gaan persen. Omdat het mijn eerste kindje is mocht ik er een uur over doen zei de vk. Maar persen met een ruggenprik is niet zo heel makkelijk. Tegenover mij hing een warmtelamp die elk kwartier piepte. Toen hij voor de derde keer piepte wist ik dat ik nog een kwartier had om te persen. Anders moest er weer overlegd worden met de Gyn. Hierdoor ben ik heel hard gaan persen en heeft de vk ook nog een knip gezet. Maar om 03:56 kreeg ik eindelijk een glibberig lijfje op mijn buik. En daarna maken die twee dagen weeen en alle slangetjes die nog aan mij zaten niks meer uit. Zelfs de vk die aan het hechten was heb ik me weinig van aangetrokken. Ik was blij en opgelucht dat met kyara alles goed ging. Dus was echt een zware bevalling. Het enige wat ik niet heb gehad is weeën remmers. Verder alles wat voor kan komen. Net geen keizersnede. Maar ook dat scheelde niet veel.
Oost west, mij best.
pi_154709671
T was een lange weg voor jullie dame er was... nu lekker genieten van Kyara
S. 2014
J. 2016
  dinsdag 28 juli 2015 @ 21:43:42 #156
327807 Mariposas
יה&#14
pi_154714260
Maandagochtend 20 Juli: om 05:00 word ik wakker en voor de vierde keer die nacht plas ik ca. 1/4 liter. Sinds anderhalve week ligt mijn blaas zo verdrukt dat ik alleen kan plassen als ik lange tijd heb gelegen, dus 's nachts komt alles eruit. Dit veroorzaakt krampen door de plotselinge verplaatsing van mijn baarmoeder. De pijn blijft nu echter aanhouden, dus ik ga uit bed. Slapen lukt toch niet meer. Ik ben bang dat het toch een blaasontsteking moet zijn, ik ga naar de huisarts, maar er wordt niet gevonden. Ook de vk die ik bel vindt het niet op een blaasontsteking lijken. Bevallen, dan gaat het wel weer over. Ik heb al 2 weken voorwerk maar ik geloof niet dat een bevalling er snel aan zit te komen

Ik ben van plan om naar de stad te gaan en te lunchen, maar ik merk rond een uur of 11:00 dat de pijn in mijn baarmoeder ook in steken komt. Ongeveer om de 8 a 10 minuten, soms zit er 5 minuten tussen, en het duurt ongeveer 40 seconden. Maar echt pijnlijk is het niet, meer ongemakkelijk. Dit gaat zo de hele dag door, maar het wordt toch wat pijnlijker en korter op elkaar. Ook de slijmprop verlies ik in delen. Ik pomp de fitnessbal maar op. Als mijn man thuiskomt eten we een pizza, terwijl ik om de zoveel tijd een wee opvang, want ik weet nu wel vrij zeker dat dit weeën zijn. Als er een wee komt leg ik mijn hoofd naar achter, doe m'n ogen dicht, en adem in en uit, terwijl ik helemaal ontspan. Zo zit ik helemaal in mijn eigen wereld. Om 22:15 heb ik weeën om de 3-4 minuten die een minuut duren, mijn man belt daarom de verloskundige. Ik verwacht dat ik nu op 1-2 cm zit, maar de verloskundige die om 22:30 komt en toucheert constateert 5 cm. Wow, dat was makkelijk! :D En de weeën zijn nog steeds heel goed te handelen! We gaan naar het ziekenhuis.

Als de vk om 0:30 in het ziekenhuis komt, blijk ik nog steeds 5 cm ontsluiting te hebben. Bummer. Ik wil niet dat mijn vliezen worden gebroken, ik wil dat de bevalling zo natuurlijk mogelijk verloopt en ik ben bang voor plots heftige weeën of een weeenstorm. Ik neem een douche, maar ik ben me te bewust van de waterverspilling :'), dus ik blijf er maar 15 minuten onder. Mijn man heeft met de yogacursus allerlei massagetechnieken geleerd, maar ik vraag me af wie dat in vredesnaam zou willen, hij moet van me afblijven. Hij mag alleen z'n handen op m'n ruggengraat drukken tijdens een wee. Hij doet het echter niet zo goed als ik zou willen dus doe ik het voornamelijk zelf maar. Ik zit eigenlijk helemaal in mijn eigen wereld tijdens een wee. Op m'n zij op bed liggen is de rugpijn beter te doen. Plots voel ik om 02:00 uur een soort schop van binnen en het water stroomt langs m'n benen. Vliezen gebroken! Het is helder. Als ik even later weer wordt getoucheerd, blijk ik 6 cm ontsluiting te hebben. Wtf, dit schiet niet meer op! Echt leuk is het niet meer, ik ben bij vlagen enorm misselijk en kots ook een aantal malen restanten pizza en gal op, en als ik weer een douche neem overweeg ik pijnbestrijding. Maar dit wil ik eigenlijk echt niet, ik heb ook in m'n geboorteplan staan dat dit eerst echt uitvoering uit m'n hoofd gepraat moet worden. Ik besluit echter vol te houden, en als ik om 03:45 op 8 cm ontsluiting zit, heb ik weer goede moed. Dit gaat mij lukken!

Als de verloskundige weer komt om 4:30 merkt zij op dat ik een soort overgeef-geluiden aan het maken ben, en bij het toucheren constateert ze volledige ontsluiting. Er staat nog een randje en ik voel totaal geen persdrang, dus er wordt nog gewacht. 20 minuten later word ik gekatheteriseerd om te kijken of dit helpt. Er komt niets uit mijn blaas, maar het doet reteveel pijn en ik jammer dat ze dat ding er alsjeblieft nu uit moet halen.

Om 5:30 mag ik dan uiteindelijk actief gaan persen, al heb ik nog steeds geen obligatoire persweeen. Het bed wordt omgebouwd zodat ik zittend kan gaan persen kan gaan persen, conform mijn geboorteplan. Ik begrijp echter totaal niet wat de bedoeling is. Ik weet de techniek wel van de yogacursus, maar ik snap niet dat ik dit allemaal zelf moet doen en hoe lang en hoe vaak. Ik moet tegen de vingers van de vk persen, daardoor weet ik welke richting ik op moet persen, maar het schiet voor geen meter op. Ik mag op de baarkruk, maar het hoofdje blijft hoog zitten, en ik snap er geen zak van. Dit hoort toch de fase te zijn waar je volledig wordt overgegeven aan je lichaam, en dat je niet anders kan dan meepersen? Ik voel dit alles niet, ik pers maar mee als ik een soort kramp in mijn baarmoeder voel. Het is vreselijk vermoeiend, het er komt nauwelijks schot in, ik kan na 40 minuten niet meer en ik smeek: doe iets!! De krampen nemen ook af en besloten wordt dat ik om 05:00 uur overgedragen wordt en bijstimulatie met oxytocine krijg. Als ik opsta van de baarkruk merk ik meteen dat ik van onderen door het persen mega opgezwollen ben, en ik zeg dan ook dat ik me net een baviaan voel. Valt wel mee zegt de vk. Ja ja. Ik loop naderhand nog dagen wijdbeens en in het verslag staat: zeer gezwollen labia en perineum.

Het infuus wordt aangesloten en gedurende 3 uur steeds maar verhoogd. Ik lig steeds min of meer roerloos half te slapen met een deken over me, want ik heb het ijskoud. Ik voel warempel een paar keer in die drie uur een obligatoire perswee! Om 08:00 uur komen er verloskundigen de kamer binnen en ik moet ineens aan de bak: ik mag persen. Weer geen obligatoire persdrang te bekennen. Ik moet op mijn rug persen, wat een vreselijke houding is dit. Dodelijk vermoeiend. Waarom houdt niemand mijn benen vast of iets? Na een half uur ben ik echt kapot. Van mij mogen ze nu de pomp pakken, laat hun het maar doen. Dit denk ik echter alleen maar, want ik zeg vrijwel niets gedurende de hele persfase, ik heb m'n ogen dicht en zit in mijn eigen wereld, alleen met persen doe ik ze open. Ik weet zeker dat er niets gebeurt, maar de ziekenhuisverloskundige en de 1elijnsverloskundige die er ook nog steeds bij is, verzekeren me dat er wel vordering is, maar de baby zakt steeds 2 mm en weer 1 mm terug. Eigenlijk wil ik hierdoor het liefst constant blijven persen, want van die zogenaamde persweeen op de monitor waar steeds 2 minuten tussen zit, merk ik qua kracht toch niets. Ik voel alleen een kramp en dat is het moment dat ik moet persen. Na een eeuwigheid zeggen ze me dat ze haartjes zien, en vragen of ik mee wil kijken met de spiegel. Dit wil ik niet, ik wil niet zien hoe langzaam het gaat en het terugzakt. Ondertussen wens ik dat dit alsjeblieft op mag schieten, wat een hel is dit, die baby moet er uit, dan kan ik eindelijk slapen. Ik voel me belazerd dat ik geen obligatoire persdrang heb en dit zelf maar moet doen.

Na weer een eeuwigheid voel ik een enorme druk, en als ze me in de spiegel laten kijken zie ik het hoofdje voor de helft geboren worden. Het ziet er bizar uit, en ik vraag me af wat dat boven zijn hoofdje is, ik vermoed en vrees mijn clitoris. :') Ik besluit gewoon min of meer continu door te persen en nu alles op alles te zetten. Ik zweet me echt kapot, maar ik wil niets drinken, alleen door, door, door. De ring of fire? Die voel ik niet. Wel zie ik op een gegeven moment ook een nek en schouder tussen mijn benen. Ik snap er voor de zoveelste keer weer geen zak van, het lijfje moet er toch zo uitfloepen? Mijn benen worden door 2 verloskundigen in mijn nek gelegd. Ik heb geen idee wat er allemaal gebeurt, maar de schouder van de baby blijkt klem te zitten, en ze proberen deze achter het schaambot vandaan te krijgen door handdruk van buitenaf. Maar al snel word ik gedirigeerd om op handen en knieën te komen. HOE DAN? Er hangt een baby half uit me! Ik heb geen idee hoe, maar ik zit op handen en knieën. Ze roepen me dat ik moet blijven persen, maar ik snap er nu helemaal niets meer van, want ik moet ook buiten die nepweeen persen. Ik ben nu wel een beetje in paniek, want ik weet echt niet wat ik moet doen en waarom en roep dit ook, maar ik pers maar mee want het schijnt echt Menes te zijn. Ik weet nog steeds niet wat er aan de hand is. Later hoor ik dat er haast was want de hartslag van L ging omlaag, ze zijn met een hand naar binnen gaan om de schouder af te halen. Met succes, want op 21 juli 2015 om 9:29, 1,5 uur na de tweede persfase, wordt L geboren. De navelstreng wordt meteen doorgeknipt en L wordt opgevangen door de kinderarts. Compleet overdonderd en ontredderd blijf ik op handen en voeten achter, en ze draaien me op m'n rug. Ik ben opgelucht dat het voorbij is, maar compleet in de war dat mijn baby meteen wordt weggehaald. Gelukkig hoor ik heel snel gehuil van mijn L, en ik krijg een foto van mijn man van L te zien. Na kort onderzoek door de kinderarts mag hij dan eindelijk bij me liggen en krijg ik van de gynaecoloog (die Barbie's bevalling ook heeft gedaan, leuk feitje voor tussendoor) te horen wat er zojuist is gebeurd. Het boeit me echter niets, want hij is er dan: ons kindje! Ik kan niets zeggen, alleen maar staren naar dit wezentje. De slaap en moeheid ben ik direct vergeten.

Bonus foto's:

SPOILER
Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.


[ Bericht 1% gewijzigd door Mariposas op 28-07-2015 22:19:01 ]
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
pi_154714626
Ik probeer het kort te houden :P.
Donderdag waren we bij de gyn, daar de afspraak gemaakt om de volgende ochtend in te leiden met 41+5.
Donderdag rond 20u begonnen de weeën, waren al snel niet te harden, kwamen heel snel achter elkaar en heel heftig.
Om +/- 02u kwam de VK, had pas 1cm ontsluiting ;(. Mijn vriend ging selfies maken met mij, vond ie grappig omdat ik zo achterlijk liep te doen van de pijn. Kan er nu wel om lachen. Toen huilde ik.
Om 07 uur werd ik ontvangen in het ZH voor het inleiden. Vraag me niet hoe ik de auto ingeklommen ben.
11 uur heb ik huilend om een ruggeprik gevraagd en vanaf toen heb ik telkens een paar uur geslapen. Mijn beste vriendin kwam ook langs, ook gezellig voor m'n vriend als ik lag te slapen.
Om 19u had ik 10cm en moest ik nog een paar minuten wachten voordat ik mocht persen dus ik ging even candycrushen. Toen voelde ik ineens echt heel veel druk op mijn bekken en toen mocht ik persen. Met 5 minuten persen was het kindje eruit.
O+

Ohja ik heb rollende aders en ik ben door 3artsen in totaal 10 keer misgeprikt. De anasthesist prikte daarentegen in 1x goed. :P

[ Bericht 2% gewijzigd door Beppiie op 28-07-2015 22:02:58 ]
pi_154714879
Pfoee heftig Mariposas!
pi_154715046
Beppiee

En Dan zeiden ze hier dat ik het verhaal schreef alsof ik een dagje maar de dierentuin was geweest..

Maar jij schrijft t ook alsof je n brood bij de bakker ging halen! ;)
pi_154715483
Ja zit nu een beetje terug te lezen, die boven mij is super heftig! Die van jou nog niet gezien!

En idd zo voelde het ook, ik denk door de ruggeprik. De volgende dag stond ik beschuit met muisjes te maken voor de kraamvisite, maar dat mocht niet van mijn kraamzorgster
:+
  Frontpage Koningin/Leukste user IRL dinsdag 28 juli 2015 @ 22:15:24 #161
147316 crew  DJMO
#trut
pi_154715526
morgen eens kijken of ik mijn bevalling kan uitschrijven. Niet dat er veel aan was dit keer :P
Ik heb er één en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"

Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad
- My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
pi_154715715
quote:
0s.gif Op dinsdag 28 juli 2015 22:15 schreef DJMO het volgende:
morgen eens kijken of ik mijn bevalling kan uitschrijven. Niet dat er veel aan was dit keer :P
dat klinkt raar... :') hoeveelste bevalling is dat dan? :o
  Frontpage Koningin/Leukste user IRL dinsdag 28 juli 2015 @ 22:19:42 #163
147316 crew  DJMO
#trut
pi_154715748
quote:
11s.gif Op dinsdag 28 juli 2015 22:19 schreef FANN het volgende:

[..]

dat klinkt raar... :') hoeveelste bevalling is dat dan? :o
de vierde :)
Ik heb er één en ik ben er trots op
"Tussen droom en daad staan wetten in de weg, en praktische bezwaren" "The needs of the many outweigh the needs of the crew"

Terugblik op tachtig kilometer lopen - Westerborkpad
- My 5 minutes of fame - Heldin
DTS - Foto's en verslagen
pi_154715764
quote:
0s.gif Op dinsdag 28 juli 2015 22:19 schreef DJMO het volgende:

[..]

de vierde :)
ah... oké
pi_154716347
Mooi verhaal Mariposas :) Moet heftig geweest zijn. Hoe zwaar was L. nou? Je foto's zijn niet van het haga of wel? Welke arts was dat dan want bij mijn weten werkt dr K. nog in het haga :o of was het een blonde stevige dame?
:)
pi_154716553
Wat heftig, Mariposas. Wel prachtige foto's O+
  dinsdag 28 juli 2015 @ 22:38:59 #167
327807 Mariposas
יה&#14
pi_154716593
Jawel, is het Haga Juliana kamer 6. :D en idd dr K.
Hij was 4250 gr.
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
  dinsdag 28 juli 2015 @ 22:41:39 #168
146480 Spees_Eend
in mijn nopjes
pi_154716715
Jeetje mariposas, ik krijg het helemaal benauwd van het persgedeelte van je verhaal :X wat heftig.
pi_154716872
Jeetje Mariposas wat een heftig verhaal! En die eerste foto die je van hem kreeg...
pi_154717089
quote:
1s.gif Op dinsdag 28 juli 2015 22:38 schreef Mariposas het volgende:
Jawel, is het Haga Juliana kamer 6. :D en idd dr K.
Hij was 4250 gr.
oooooh wacht ff :D nieuw ziekenhuis sorry! :') ik dacht al van heuh ik herken die kamer helemaal niet :o maar dat klopt dus :+

wel echt een verbetering dat die reanimatietafels nu op de kamer zelf staan zeg!
Een lekker spekje dus die L.!
:)
pi_154723940
quote:
1s.gif Op dinsdag 28 juli 2015 22:14 schreef Beppiie het volgende:
Ja zit nu een beetje terug te lezen, die boven mij is super heftig! Die van jou nog niet gezien!

En idd zo voelde het ook, ik denk door de ruggeprik. De volgende dag stond ik beschuit met muisjes te maken voor de kraamvisite, maar dat mocht niet van mijn kraamzorgster
:+
Dat was ook in maart 2013 ;)
  woensdag 29 juli 2015 @ 10:26:37 #172
327807 Mariposas
יה&#14
pi_154726015
quote:
1s.gif Op dinsdag 28 juli 2015 22:49 schreef mignonne het volgende:

[..]

oooooh wacht ff :D nieuw ziekenhuis sorry! :') ik dacht al van heuh ik herken die kamer helemaal niet :o maar dat klopt dus :+

wel echt een verbetering dat die reanimatietafels nu op de kamer zelf staan zeg!
Een lekker spekje dus die L.!
Ja het zijn wel fijne kamers hoor. Lekker ruim en alles is op de kamer zelf. Mooi dat die tafel er was, want anders was mijn man en kind ook nog de kamer uit geweest. En ook zo dat je wel alles vanuit je bed kan zien.
Huiselijk is het niet, maar goed ik heb d schilderijen of warme miurkleuren ook eigenlijk niet echt gemist. ;)
No hay mal que dure cien años ni cuerpo que lo aguante
pi_154726424
Heftige bevallingen Zomerzon en Mariposas!

Mariposas: Dat gedeelte over dat persen is echt herkenbaar, hoewel het bij jou nog heftiger was - zo te lezen - dan bij mij.

Beppiie die van jou klinkt zo heel voorspoedig, op de slotzin na dan! Moest wel lachen om het 'nog even candycrushen voor het persen'.
pi_154726472
Jeetje Maripos, heftig hoor, pffoei :* De foto dat hij eindelijk blij je ligt O+

Haha Beppie candy crush dat zou wel het laatste zijn geweest waar ik zin in gehad zou hebben :D

Jeetje zomerzon, gelukkig werd het geen keizersnede! :*
Life is what happens while you are busy making other plans...
  woensdag 29 juli 2015 @ 17:43:18 #175
382026 Zomerzon01
Lekker warm!
pi_154737146
Wauw Mariaposas. En ik dacht dat het bij mij heftig was...
Beppiie bij jou was het inderdaad snel gepiept.
Ik ben ook blij dat het geen keizersnede is geworden. Maar als het nodig was geweest had ik er vrede mee gehad. Als zij het maar had overleefd. Want het cliché is echt waar. Als je ze haar dan op je buik krijgt gelegd dan verdwijnt alles om je heen.
Oost west, mij best.
abonnement bol.com Unibet Coolblue
Forum Opties
Forumhop:
Hop naar:
(afkorting, bv 'KLB')