Wat fijn dat je zo'n goed gesprek hebt gehad met het UWV.quote:Op donderdag 27 augustus 2015 16:11 schreef Sylvana het volgende:
[..]
Veel succes! En misschien dat je een afspraak met je decaan kunt maken om zo te kijken of je vanuit school begeleiding kunt krijgen? Vanuit scholen worden vaak ook wel faalangsttrainingen en andere cursussen gegeven.
Ik heb van de week gesprek met behandelaar gehad en ze gaat met degene waar ik nu PMT van heb overleggen hoe zij ertegenaan kijkt dat ik weer terug naar de deeltijd wil. Alleen kan waarschijnlijk niet naar mijn oude groep van 3 dagen in de week terug. Dus dan moet ik naar een groep van 4 dagen in de week en daar twijfel ik toch een beetje over. Want dat is wel heel intensief en ik weet niet of ik dat ga volhouden ( klinische opname daarom ook al afgebroken vorig jaar omdat het te intensief was) Maar er zitten ook wel veel voordelen aan, en als ik vooral naar die nadelen kijk, handel ik vooral uit angst. Want ik ben bang dat ik het niet ga volhouden. Maar misschien lukt het nu wel. Dus tja. Ik word iig weer opnieuw in de intakecommissie besproken, zodat zij er ook met een frisse blik naar kunnen kijken. En dan krijg ik gewoon weer een adviesgesprek. Dus ik heb nog even om zelf ook te beslissen wat ik wil.
Vorige week gebeld door het UWV vanwege mijn Wajong-uitkering en mijn jaarlijkse 10-minutengesprekje weer gehad. Uitgelegd over de situatie van het laatste half jaar na mijn vriends ongeluk en ik daardoor zelf gestopt was met deeltijd en alleen PMT had. En dat ik dus dinsdag gesprek zou hebben om terug te keren naar de deeltijd. Ze was heel meelevend en legt nog totaal geen druk op verder. Ze belt gewoon volgend jaar weer om te vragen hoe het er dan voor staat. Dus dat vind ik wel fijn
Ik voer zelf een eeuwige strijd tegen sociaal isolement en eenzaamheid. Ik ging met klachten van depressie en anhedonie de gesprekken met de behandelaar in.quote:Op donderdag 27 augustus 2015 19:41 schreef Dimachaerus het volgende:
[..]
Dit wil ik ook.
Ik had laatst een gesprekje bij een psycholoog en hij kwam tot de conclusie dat ik depressief ben doordat ik in een sociaal isolement zit. De psycholoog gaf ook aan dat hij me niet kon helpen omdat hij alleen korte behandelingen tot 12 sessies. Ik heb veel meer nodig. Ik weet zelf ook wel hoe je uit een sociaal isolement kan komen maar het lukt me niet echt omdat ik gewoon heel saai ben in omgang.
Heb ik dezelfde stoornis als jij?
Ik zie eerlijk gezegd het nut niet in om een goede diagnose te krijgen. Dat gaat mij niet helpen. Ik weet waarom ik me verdrietig voel, ik weet ook wat mij gelukkiger kan maken.quote:Op donderdag 27 augustus 2015 20:20 schreef Comp_Lex het volgende:
Als ik jou was zou ik alles uit de kast trekken om een goede diagnose te krijgen.
Ja precies! De 3-daagse deeltijdgroep die ik heb gedaan was wel met schematherapie. Die 4-daagse groep volgens mij niet, daar werken ze juist weer wat losser volgens mij. Wat volgens mn therapeute ook wel goed voor mij is want nu hou ik me er soms iets te halstarrig aan vast. Dus een iets minder strakke therapie kan ik ook veel van leren wat dat betreftquote:Op donderdag 27 augustus 2015 20:14 schreef Czarina het volgende:
[..]
Wat fijn dat je zo'n goed gesprek hebt gehad met het UWV.
Dat scheelt al een boel he als die druk er weer even vanaf is.
Ga je nog schematherapie doen? dacht ik hierboven ergens te lezen.
Dat heeft mij heel veel geholpen in ieder geval
Haha "je moet wat meer praten". Dat gaat natuurlijk niet zomaar werken. Dat is hetzelfde als dat je tegen een ander zegt "stop eens met ademen".quote:Op donderdag 27 augustus 2015 20:59 schreef Dimachaerus het volgende:
[..]
Ik zie eerlijk gezegd het nut niet in om een goede diagnose te krijgen. Dat gaat mij niet helpen. Ik weet waarom ik me verdrietig voel, ik weet ook wat mij gelukkiger kan maken.
Ik voel me verdrietig omdat ik nooit wat toe te voegen heb in sociale situaties. Ik ben altijd op de achtergrond, het muurbloempje. Dit is niet uit angst maar meer omdat ik daadwerkelijk niet zoveel te melden heb.
Maandag begin ik met stage en ik zie daar tegenop puur omdat ik weet dat ik niet de meest spraakzame persoon ben en het niet gezellig kan maken met collega's.
Ik kan me best voorstellen dat als er stagiaire bijkomt op je afdeling dat diegene ook een beetje gezellig doet en niet muisstil achter zijn desktop zit. Ik heb nu dan ook last van zelfhaat/schaamte.
Ik zou gelukkiger zijn als ik wat vaardiger zou zijn in het smalltalken in elk gegeven situatie. Maar hoe? Het zit niet echt in me heb ik het idee. Ook onder invloed van xtc ben ik muisstil, terwijl je er juist losser van hoort te worden.
Feedback van andere mensen komt eigenlijk altijd op hetzelfde neer: "je moet wat meer praten."
Momenteel houd ik me alleen bezig met fitness, 4x p/w. Rest van de tijd kijk ik series/films of game ik.quote:Op donderdag 27 augustus 2015 21:15 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Haha "je moet wat meer praten". Dat gaat natuurlijk niet zomaar werken. Dat is hetzelfde als dat je tegen een ander zegt "stop eens met ademen".
Wat zijn je hobby's trouwens?
Dat zijn niet echt bepaald bezigheden waar je nieuwe contacten op kunt doen. Misschien moet je op dat vlak wat lopen knutselen.quote:Op donderdag 27 augustus 2015 21:35 schreef Dimachaerus het volgende:
[..]
Momenteel houd ik me alleen bezig met fitness, 4x p/w. Rest van de tijd kijk ik series/films of game ik.
Klopt. Het afgelopen schooljaar heb ik een minor gedaan waarbij ik veel moest samenwerken met verschillende klasgenoten. Klas bestond uit 120 studenten en ik kon op een paar na met niemand aarden.quote:Op donderdag 27 augustus 2015 23:17 schreef Comp_Lex het volgende:
[..]
Dat zijn niet echt bepaald bezigheden waar je nieuwe contacten op kunt doen. Misschien moet je op dat vlak wat lopen knutselen.
Wat voor werk doe je en waarom zie je het niet zitten?quote:Op vrijdag 11 september 2015 18:46 schreef Miljenik het volgende:
Ik wil me ook even "melden", heb zelf borderline. Zit nu een jaar thuis ongeveer sinds de geboorte van ons kind dus iets langer. Vanaf volgende week moet ik weer aan het werk, dit zie ik eigenlijk helemaal niet zitten. Wat kan ik hier mee?? :-(
Als je weet waar iets vandaan komt, kan dat je een beter idee geven van waar je de oplossing moet zoeken.quote:Op donderdag 27 augustus 2015 20:59 schreef Dimachaerus het volgende:
[..]
Ik zie eerlijk gezegd het nut niet in om een goede diagnose te krijgen. Dat gaat mij niet helpen. Ik weet waarom ik me verdrietig voel, ik weet ook wat mij gelukkiger kan maken.
Volg je iets van therapie? Wat zegt jouw behandelaar ervan?quote:Op vrijdag 11 september 2015 23:21 schreef Miljenik het volgende:
Ik werk als secetaresse en zie het echt niet zitten. Het is nog wel voor dezelfde werkgever, maar ik denk gewoom dat ik het nog niet aankan om al weer tr gaan werken.
Ja mijn psycholoog zegt het zelfde, dat het goed zou zijn om het met x aantal uur te beginnen maar dat zie ik echt mometeel niet zitten. Het is nu ook echt geen fijne periode. De vader van mijn man ligt in het ziekenhuis en we hebben pas geleden te horen gekregen van een melding van amk.quote:Op zaterdag 12 september 2015 07:18 schreef appelsap het volgende:
[..]
Volg je iets van therapie? Wat zegt jouw behandelaar ervan?
Ik weet uit ervaring dat thuis zitten soms even beter is in crisisperiodes. Echter kan het soms ook heel erg helpen om weer wat te gaan doen. Even je gedachten op andere dingen en nuttig bezig zijn.
Ik denk dat je voor jezelf goed moet bedenken waarom je denkt er niet klaar voor te zijn. Angst, geen zin, niet stabiel genoeg, meteen teveel uren weer?
En... Soms weet je alleen hoe het je afgaat als je het toch probeert.
Zijn er opties bespreekbaar? Bepaalde werkzaamheden hervatten die laagdrempelig zijn ipv meteen alles, beginnen met x uur per week.. ?
Ik denk dat het voor jou wel fijn is dat je met een maatschappelijkwerker of therapeut er over in gesprek kan. Mijn man heeft dit in het begin ook veel gedaan omdat die dingen niet begreep en moeite had met.quote:Op zaterdag 12 september 2015 11:16 schreef MevrouwPuff het volgende:
Goede post appelsap!
Mag ik inbreken met een vraag?
Hebben jullie familieleden/partners die hulp hebben met jullie problematiek en hoe verloopt dat? Ik heb een post gemaakt in het topic voor mensen met psychiatrische ouders, maar die is flink aan het wegzakken.
M'n moeder heeft borderline en ze is zich aan het isoleren. Soms heb ik behoefte aan praktische oplossingen. De ggz instelling waar ze zit, zegt dat ik kan bellen als ik me zorgen maak, maar dat gaat vooral over hasr en niet zozeer over mijn omgaan met. Eigen huisarts/pohggz ofzo kent haar helemaal niet dus ik weet niet of dat handig is of juist wel.
R&P / hoe omgaan met psychische problemen van ouders? Hier is mijn summiere topickick die niets opleverde.quote:Op zaterdag 12 september 2015 11:39 schreef appelsap het volgende:
MevrouwPuff heb je een link naar de post? Kan het zo snel niet vinden of ik kijk erover heen.
Ik weet wel dat er cursussen en dergelijke zijn voor kinderen van ouders met psychiatrische problemen. Google maar eens op KOPP. Volgens mij is dit wel meer gericht op jongeren (tieners/jong volwassenen) maar wellicht zit er ook iets voor jou bij of kun je alsnog advies vragen.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |