ASS [Autisme, Asperger, PDD-NOS] #138 Het Alpha en Omega in gedachten

Ondanks dat ik zelf (zover ik weet) geen autisme, asperger of PDD-NOS heb post ik toch even hier omdat ik met een vraag zit. Ik date nu sinds december met een leuke vrouw die asperger heeft. Dat maakt het soms best lastig aangezien ik alle initiatief lijk te moeten nemen, maar omdat het erg leuk is als we samen zijn heb ik dat er toch voor over, ook al zit een relatie er waarschijnlijk (om andere redenen) niet in. Echter, hebben jullie wellicht tips of advies voor me om hier mee om te gaan aangezien ik merk dat ik het soms best lastig vind?

quote:

Op maandag 9 februari 2015 12:32 schreef BeyondTheGreen het volgende:

[..]

Dankjewel. Als ik kijk wat voor vooruitgang ik heb gemaakt en wat er nog kan verbeteren, lijkt het me voor mij geen onmogelijke opgave.

Succes

quote:

Op maandag 9 februari 2015 14:10 schreef yats het volgende:
Ondanks dat ik zelf (zover ik weet) geen autisme, asperger of PDD-NOS heb post ik toch even hier omdat ik met een vraag zit. Ik date nu sinds december met een leuke vrouw die asperger heeft. Dat maakt het soms best lastig aangezien ik alle initiatief lijk te moeten nemen, maar omdat het erg leuk is als we samen zijn heb ik dat er toch voor over, ook al zit een relatie er waarschijnlijk (om andere redenen) niet in. Echter, hebben jullie wellicht tips of advies voor me om hier mee om te gaan aangezien ik merk dat ik het soms best lastig vind?

Heb je specifieke dingen waar je tegenaan loopt/specifieke vragen?

quote:

Op maandag 9 februari 2015 14:59 schreef Nijna het volgende:

[..]

Heb je specifieke dingen waar je tegenaan loopt/specifieke vragen?

Ik loop vooral op tegen het feit dat ik steeds alle initiatief moet nemen en soms aan mezelf ga twijfelen daardoor. Daarmee om gaan is lastig, zeker ook omdat ik betwijfel of het mogelijk is haar vaker initiatief te laten nemen.

quote:

Op maandag 9 februari 2015 15:10 schreef yats het volgende:

[..]

Ik loop vooral op tegen het feit dat ik steeds alle initiatief moet nemen en soms aan mezelf ga twijfelen daardoor. Daarmee om gaan is lastig, zeker ook omdat ik betwijfel of het mogelijk is haar vaker initiatief te laten nemen.

Vast wel, alleen de drempel ligt denk ik wat hoger.

quote:

Op maandag 9 februari 2015 15:10 schreef yats het volgende:

[..]

Ik loop vooral op tegen het feit dat ik steeds alle initiatief moet nemen en soms aan mezelf ga twijfelen daardoor. Daarmee om gaan is lastig, zeker ook omdat ik betwijfel of het mogelijk is haar vaker initiatief te laten nemen.

Duidelijk zijn in wat je wil en wat je verwacht. Maar als je verwacht dat ze een spontane meid wordt die elke week een andere activiteit verzint dan gaat het m niet worden.

quote:

Op zondag 1 februari 2015 17:10 schreef kuolema het volgende:

[..]

Die zag ik aankomen.
Het prikt zo he.

Nooo mk, why?

Niks mis met baarden idd!

quote:

Op maandag 9 februari 2015 15:24 schreef Elvi het volgende:

[..]

Duidelijk zijn in wat je wil en wat je verwacht. Maar als je verwacht dat ze een spontane meid wordt die elke week een andere activiteit verzint dan gaat het m niet worden.

Dat laatste verwacht ik niet. Ik ben al tevreden als het niet elke keer zo is dat ik moet appen als we iets af willen spreken maar ze uit zichzelf daar initiatief toe neemt. Alleen hoe bereik je dat terwijl je toch rekening met de 'beperkingen' van de ander houd?

quote:

Op maandag 9 februari 2015 15:34 schreef yats het volgende:

[..]

Dat laatste verwacht ik niet. Ik ben al tevreden als het niet elke keer zo is dat ik moet appen als we iets af willen spreken maar ze uit zichzelf daar initiatief toe neemt. Alleen hoe bereik je dat terwijl je toch rekening met de 'beperkingen' van de ander houd?

Gewoon dat zeggen. Misschien gaat het tegen je eigen gevoel in om zo direct te zijn, maar dat werkt nou eenmaal het beste denk ik Misschien heeft ze ook minder behoefte om af te spreken; dat kan ook. Maar bespreek het gewoon met haar.

Ze voelt zelf niet aan wat jij fijn vindt, dus dat moet je haar vertellen. En dat is echt zo simpel als elke dag een gesprekje starten op whatsapp, elke twee weken iets voorstellen om te doen.

Zo leer jij in haar taal te praten en zij in de jouwe

quote:

Op maandag 9 februari 2015 15:10 schreef yats het volgende:

[..]

Ik loop vooral op tegen het feit dat ik steeds alle initiatief moet nemen en soms aan mezelf ga twijfelen daardoor. Daarmee om gaan is lastig, zeker ook omdat ik betwijfel of het mogelijk is haar vaker initiatief te laten nemen.

Bespreek het met haar. Uit eigen ervaring (mijn vriend en ik zijn allebei ASS'ers en dat gaat prima) weet ik dat communiceren de sleutel is

quote:

Op maandag 9 februari 2015 12:32 schreef BeyondTheGreen het volgende:

[..]

Dankjewel. Als ik kijk wat voor vooruitgang ik heb gemaakt en wat er nog kan verbeteren, lijkt het me voor mij geen onmogelijke opgave.

Hoe ben je hier mee bezig geweest?
Helemaal zelf of met hulpverlening?
Ik ben ook van mening dat het geen onmogelijke opgave is, afhankelijk van je ''compensatiegedrag''

quote:

Op maandag 9 februari 2015 12:32 schreef BeyondTheGreen het volgende:

[..]

Dankjewel. Als ik kijk wat voor vooruitgang ik heb gemaakt en wat er nog kan verbeteren, lijkt het me voor mij geen onmogelijke opgave.

Als ik zie wat voor voortgang ik heb gemaakt de afgelopen 17 / 18 jaar (sinds mijn eerste stap naar de hulpverlening) ben je al een heel eind. Ik heb de diagnose pas een jaar of 3 inmiddels
Ben nog steeds geen sociaal feestbeest, maar weet me goed te redden op werk en met wat vrienden. Vriendin/vrouw aan de haak geslagen (mede dank aan Fok!) en goed op m'n plek terecht gekomen.
Wat niet wil zeggen dat het niet elke dag nog moeite kost natuurlijk. Bewust iedereen goedemorgen zeggen als ik binnen kom, ook eens koffie halen, vragen hoe iemands weekend is geweest etc etc.
Zoveel 'trucjes' te leren om te zorgen dat het allemaal wat soepeler loopt

quote:

Op maandag 9 februari 2015 19:15 schreef TheSatanSlayer het volgende:

[..]

Hoe ben je hier mee bezig geweest?
Helemaal zelf of met hulpverlening?
Ik ben ook van mening dat het geen onmogelijke opgave is, afhankelijk van je ''compensatiegedrag''

quote:

Op maandag 9 februari 2015 19:52 schreef Ceased2Be het volgende:

[..]

Als ik zie wat voor voortgang ik heb gemaakt de afgelopen 17 / 18 jaar (sinds mijn eerste stap naar de hulpverlening) ben je al een heel eind. Ik heb de diagnose pas een jaar of 3 inmiddels
Ben nog steeds geen sociaal feestbeest, maar weet me goed te redden op werk en met wat vrienden. Vriendin/vrouw aan de haak geslagen (mede dank aan Fok!) en goed op m'n plek terecht gekomen.
Wat niet wil zeggen dat het niet elke dag nog moeite kost natuurlijk. Bewust iedereen goedemorgen zeggen als ik binnen kom, ook eens koffie halen, vragen hoe iemands weekend is geweest etc etc.
Zoveel 'trucjes' te leren om te zorgen dat het allemaal wat soepeler loopt

Vanaf mijn 18e tot 22e zelf, maar daarna ondervond ik aan het begin van mijn studententijd dat het voor geen meter meer liep. Ik werd depressief en zocht een psycholoog. Daar heb ik de diagnose gekregen. Nu zit ik eigenlijk aan het eind van de "behandeling" (gesprekken, dus cognitieve gedragstherapie, of weet ik veel wat ze precies toepassen) en dan hoor ik dit van mijn coach. Man, wat was ik chagrijnig toen ik dat hoorde. Dus ik denk dat de behandeling nog even doorgaat. Misschien met een assertiviteit/sociale angst/sociale vaardigheidstraining? Geen idee, qua eigen kunnen heb ik alles uit mezelf gehaald. Maar ik denk dat er nog wel het een en ander bij te leren valt. Het zit hem nu meer in de intonatie/manier van spreken. En gesprekken op gang houden, die is ook lastig bij 80% van de mensen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Fijn om te horen dat je een vriendin hebt gekregen, Ceased2Be. Hopelijk is de strijd voor jou min of meer klaar.

quote:

Op maandag 9 februari 2015 19:52 schreef Ceased2Be het volgende:

[..]

Als ik zie wat voor voortgang ik heb gemaakt de afgelopen 17 / 18 jaar (sinds mijn eerste stap naar de hulpverlening) ben je al een heel eind. Ik heb de diagnose pas een jaar of 3 inmiddels
Ben nog steeds geen sociaal feestbeest, maar weet me goed te redden op werk en met wat vrienden. Vriendin/vrouw aan de haak geslagen (mede dank aan Fok!) en goed op m'n plek terecht gekomen.
Wat niet wil zeggen dat het niet elke dag nog moeite kost natuurlijk. Bewust iedereen goedemorgen zeggen als ik binnen kom, ook eens koffie halen, vragen hoe iemands weekend is geweest etc etc.
Zoveel 'trucjes' te leren om te zorgen dat het allemaal wat soepeler loopt

Inderdaad. Zulke dingen moet ik me ook altijd aanleren. En bij nieuwe werkplekken is het altijd een gedoe om je je het bedrijfscultuur eigen te maken, en kijken wat geaccepteerd is en wat niet. Best lastig.

Al zit ik nu een tijdje thuis, lekker rustig en vertrouwd, maar erg bevorderlijk voor m'n sociale contacten is het niet

Beyondthegreen, je bent hard bezig! Maar ik vind wel dat je de lat heel hoog legt.
Misschien zit er ook een stukje in accepteren...?
Het klinkt bijna alsof je ertegen vecht, dat kost ook een hoop energie...
Maar ik weet ook niet zo goed wat je ermee zou kunnen. Ik denk dat het wel iets is om te bespreken met je psycholoog. Over wat je coach zei, maar misschien ook een stukje "verwerken" zeg maar.

quote:

Op dinsdag 10 februari 2015 00:27 schreef BeyondTheGreen het volgende:

Vanaf mijn 18e tot 22e zelf, maar daarna ondervond ik aan het begin van mijn studententijd dat het voor geen meter meer liep.

Ik werd depressief en zocht een psycholoog. Daar heb ik de diagnose gekregen. Nu zit ik eigenlijk aan het eind van de "behandeling" (gesprekken, dus cognitieve gedragstherapie, of weet ik veel wat ze precies toepassen) en dan hoor ik dit van mijn coach. Man, wat was ik chagrijnig toen ik dat hoorde. Dus ik denk dat de behandeling nog even doorgaat. Misschien met een assertiviteit/sociale angst/sociale vaardigheidstraining? Geen idee, qua eigen kunnen heb ik alles uit mezelf gehaald. Maar ik denk dat er nog wel het een en ander bij te leren valt. Het zit hem nu meer in de intonatie/manier van spreken. En gesprekken op gang houden, die is ook lastig bij 80% van de mensen.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Fijn om te horen dat je een vriendin hebt gekregen, Ceased2Be. Hopelijk is de strijd voor jou min of meer klaar.

Wat studeer je eigenlijk als ik vragen mag?
Waar liep je dan tegen aan (specifiek) tijdens jouw studie?
Ik kan me er goed bij voorstellen, vooral stages en projecten met anderen is voor een autist lastig

Ik denk niet dat zo'n assertiviteitstraining helpt, omdat de grond van het probleem veel dieper ligt en dus niet zomaar te ''bestrijden'' is met een paar trainingen.

Cognitieve therapie dat lijkt me ook weer zoiets... Je manier van denken kun je toch ook zelf veranderen? Niet te negatief denken over je onkunde, maar wél realistisch blijven. En van trial en error heb ik erg veel kunnen leren, helaas kan het bij mij alleen maar op deze manier..

En aan de hand van jouw posts ben je niet zó erg autistisch als sommige hier? Je studeert, bent zelfstandig en heb genoeg zelfkennis om hiermee aan de gang te gaan. Blijf vooral vechten zou ik zeggen. Als je net op de grens ligt van wel en niet dat MOET het je lukken!

quote:

Op dinsdag 10 februari 2015 10:46 schreef TheSatanSlayer het volgende:

[..]

Wat studeer je eigenlijk als ik vragen mag?
Waar liep je dan tegen aan (specifiek) tijdens jouw studie?
Ik kan me er goed bij voorstellen, vooral stages en projecten met anderen is voor een autist lastig

Ik denk niet dat zo'n assertiviteitstraining helpt, omdat de grond van het probleem veel dieper ligt en dus niet zomaar te ''bestrijden'' is met een paar trainingen.

Cognitieve therapie dat lijkt me ook weer zoiets... Je manier van denken kun je toch ook zelf veranderen? Niet te negatief denken over je onkunde, maar wél realistisch blijven. En van trial en error heb ik erg veel kunnen leren, helaas kan het bij mij alleen maar op deze manier..

En aan de hand van jouw posts ben je niet zó erg autistisch als sommige hier? Je studeert, bent zelfstandig en heb genoeg zelfkennis om hiermee aan de gang te gaan. Blijf vooral vechten zou ik zeggen. Als je net op de grens ligt van wel en niet dat MOET het je lukken!

Nouja, cognitieve therapie gebruikt elke psycholoog volgens mij, dus daar kun je niet omheen. Ik ben niet erg autistisch als sommigen nee. Asperger, of in het kader van de DSM-V: ASS1. Ik studeer geneeskunde, dus sociale vaardigheden zijn een must voor mij. Maar nog meer loop ik aan tegen het omgaan met andere extraverte en uitbundige studenten, als is dat al wel een klein stukje verbeterd.

quote:

Op dinsdag 10 februari 2015 17:24 schreef BeyondTheGreen het volgende:

[..]

Nouja, cognitieve therapie gebruikt elke psycholoog volgens mij, dus daar kun je niet omheen. Ik ben niet erg autistisch als sommigen nee. Asperger, of in het kader van de DSM-V: ASS1. Ik studeer geneeskunde, dus sociale vaardigheden zijn een must voor mij. Maar nog meer loop ik aan tegen het omgaan met andere extraverte en uitbundige studenten, als is dat al wel een klein stukje verbeterd.

Je hebt dus een diagnose, hoe oud was je toen je die kreeg?
Ik heb precies hetzelfde als jou: met mensen die mijn type zijn kan ik kei goeie gesprekken mee voeren, maar met extraverte mensen die zich assertief opstellen daar word ik weer kei verlegen van..

quote:

Op dinsdag 10 februari 2015 18:20 schreef TheSatanSlayer het volgende:

[..]

Je hebt dus een diagnose, hoe oud was je toen je die kreeg?
Ik heb precies hetzelfde als jou: met mensen die mijn type zijn kan ik kei goeie gesprekken mee voeren, maar met extraverte mensen die zich assertief opstellen daar word ik weer kei verlegen van..

Je opmerking over "wtf dude...waarom kies je dan geen ict?" vond ik nog wat duidelijker

quote:

Op dinsdag 10 februari 2015 10:46 schreef TheSatanSlayer het volgende:

En aan de hand van jouw posts ben je niet zó erg autistisch als sommige hier? Je studeert, bent zelfstandig en heb genoeg zelfkennis om hiermee aan de gang te gaan. Blijf vooral vechten zou ik zeggen. Als je net op de grens ligt van wel en niet dat MOET het je lukken!

Als je 1 autist kent, dan ken je 1 autist. Iedereen is anders, en heeft autisme in verschillende gradaties met verschillende uitingen. Ik vind jouw posts vaak overkomen als "wow alle autisten zijn zo-en-zo" en dat is gewoon niet waar.

quote:

Op dinsdag 10 februari 2015 18:44 schreef Elvi het volgende:

[..]

Als je 1 autist kent, dan ken je 1 autist. Iedereen is anders, en heeft autisme in verschillende gradaties met verschillende uitingen. Ik vind jouw posts vaak overkomen als "wow alle autisten zijn zo-en-zo" en dat is gewoon niet waar.

Sowieso is satanslayer een rare, ik twijfel nog of het een troll is of niet

quote:

Op dinsdag 10 februari 2015 18:49 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Sowieso is satanslayer een rare, ik twijfel nog of het een troll is of niet

En daarom zit JIJ hier heel de dag op Fok... logica..

quote:

Op dinsdag 10 februari 2015 19:46 schreef TheSatanSlayer het volgende:

[..]

En daarom zit JIJ hier heel de dag op Fok... logica..

Alsof jouw logica lekker klopt

quote:

Op dinsdag 10 februari 2015 18:20 schreef TheSatanSlayer het volgende:

[..]

Je hebt dus een diagnose, hoe oud was je toen je die kreeg?
Ik heb precies hetzelfde als jou: met mensen die mijn type zijn kan ik kei goeie gesprekken mee voeren, maar met extraverte mensen die zich assertief opstellen daar word ik weer kei verlegen van..

Een paar maanden geleden. Ik was net als nu 23.

quote:

Op dinsdag 10 februari 2015 18:20 schreef TheSatanSlayer het volgende:

[..]
Ik heb precies hetzelfde als jou: met mensen die mijn type zijn kan ik kei goeie gesprekken mee voeren, maar met extraverte mensen die zich assertief opstellen daar word ik weer kei verlegen van..

Dat heeft iedereen, degene die lijnrecht tegenover je eigen karakter staan zijn degene waar je het minst mee kunt dat is niet echt ASS-specifiek ofzo
Daar een hele uitleg over gehad in een beroepskeuze-sessie jaren geleden.

Merk de laatste tijd wel dat ik me soms te vaak verheug op dingen en die dan genadeloos tegenvallen. Bijvoorbeeld een film, maar ook eten, een boek of sociaal. Gisteren hele dag zenuwachtig omdat ik eindelijk van plan was dat leuke meisje bij sporten mee uit te vragen (wel al paar keer gesproken), was ze er niet (en achteraf al bezet). Hele dag dus voor niks niet kunnen concentreren etc. Omdat ik als autist vergeet dat mensen er niet altijd hoeven zijn op bepaalde tijden of dus al voorzien zijn.. Heb het ook vaak met nieuwe producten, heb ik ze eenmaal in bezit ben ik er eigenlijk gelijk op uitgekeken en was alleen het proces ernaartoe vele malen leuker.

Dat laatste is zo herkenbaar
Probeer ook alleen nog maar dure dingen voor m'n vrouw te kopen, die gebruikt het spul tenminste wel.

Bah, een uitnodiging gekregen van het UVW:

quote:

Hierbij nodig ik u uit voor een gesprek over uw persoonlijk participatieplan en de afspraken die daarin zijn vastgelegd. Ik wil graag met u bespreken hoe het nu met u gaat. Ook wil ik bekijken hoe ik u verder kan helpen bij uw activiteiten.

Het gesprek wil ik houden op vrijdag 6 maart 2015 om 10:00 uur.
Het gesprek duurt maximaal een uur. U mag iemand meenemen als u dat prettig vindt.

Heeft u een dringende reden waarom u niet kunt komen? Neem dan zo snel mogelijk contact met mij op via het telefoonnummer dat onderaan deze brief is vermeld. Dan maken wij een nieuwe afspraak.

Dat worden drie "leuke" wachten

Michie, succes met wachten...

Pfff vriendje te spelen hier, wat zijn ze druk en eigenlijk zou ik het liefst op de bank kruipen onder een dekentje en een dutje doen, maar helaas.
*zucht* dat ze je halve woonkamer verbouwen... ik verloor even mijn geduld

[ Bericht 29% gewijzigd door Nijna op 17-02-2015 16:25:50 ]

Uh... vandaag was achteraf gezien misschien gewoon niet handig, maar dat weet ik ook niet altijd 's morgens al.
En ze speelden hier omdat we straks naar ouderavond moeten en als ik dan ook nog een kind op moet halen wordt het zo laat voor we eten (het is nu al op )
Overigens mag er van mij maar 1 kind tegelijk komen spelen, meer is zeker als ze binnen spelen alleen een optie als ik een energie overload heb (zeer zeldzaam ). Als ze straks weer lekker buiten spelen is het wat anders.

En ik wacht met smart op mn oordoppen... , ik hoop dat dat ook nog wat gaat helpen om het wat makkelijker te maken...

quote:

Op dinsdag 17 februari 2015 13:50 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Meh :-/

Heb je een hulpverlener die je kunt meenemen ter ondersteuning?
In ieder geval sterkte, zijn klote afspraken dit..

Dank je! en nee. De hele diagnose is redelijk slordig verlopen, het hele traject ben ik ingegaan omdat ik niet verder kwam op school. Stage ging niet en het werd al snel duidelijk dat het vrij lastig zou worden om de opleiding te voltooien. Eerst kreeg ik een tijdelijke uitkering van de gemeente en vanuit daar werd aangeraden om een wajong uitkering aan te vragen. Daarvoor ben ik het traject in gegaan van de GGZ en daar kwam autisme uit.

Mijn moeder heeft me geholpen maar tijdens het traject verslechterde haar situatie aanzienlijk. Uiteindelijk belanden ze op de IC en is ze na een niet al te leuke periode overleden. De afspraken met het GGZ gingen nog wel door maar toen de diagnose kwam was dat een week voordat mijn moeder overleed. Het was een tamelijk vage diagnose, mijn hoofd stond er echter niet naar om er verder werk van te maken. Omdat er geen vader in het spel is heb ik op de dag van het overlijden meteen een wajong uitkering aangevraagd. De huur moet ook betaald worden tenslotte.

Uiteindelijk kreeg ik voor 75% de wajong uitkering en ben ik weer naar school gegaan. Ook deze opleiding is niets geworden. Tijdens die periode had ik nog allemaal mooie toekomst plannen om ooit HBO te doen maar na 3 mislukte MBO opleidingen weet ik het niet meer. Tijdens de derde MBO opleiding heb ik nog wel stage gelopen. Dat was op school zelf en vaak maar voor 1 dag. Langer had ik ook niet volgehouden. Die stage uren heb ik mee mogen nemen naar een vierde MBO opleiding (dit maal Niveau 2). Eigenlijk waren het lang niet genoeg uren maar ik had een aardige begeleider en ik heb het diploma min of meer cadeau gekregen.

Nu vul ik mijn dagen met voornamelijk wandelen, lezen en gamen. De toekomst zie ik niet rooskleurig in. Ik merk dat het steeds lastiger wordt om een onderdeel te zijn van deze wereld. Het liefste zou ik wat meer duidelijkheid hebben over wat voor vorm van autisme ik precies heb. Aankomende gesprek gaat een drama worden vrees ik. Ik heb ooit een jobcoach gehad, echt zo'n man van niets. Hij begon meteen dat thuiszitten er niet inzit waardoor ik te gehaast een opleiding gekozen heb

Michie, ik wil je ook aanraden om toch iets van hulp te zoeken. Denk je dat de bedoeling van dat gesprek is om je aan het werk en uit de Wajong te krijgen?

Ik heb 24 maart een hoorzitting bij UWV, vanwege bezwaar omdat mijn Wajongaanvraag was afgewezen. De maatschappelijk werkster, waar ik naartoe was gegaan om me te helpen het bezwaar in te dienen, heeft aangeboden met mij mee te gaan. Dat lijkt me zo raar, ze kent mij nauwelijks en ik haar niet, maar alleen gaan is misschien ook niet zo'n goed idee en ik weet niet of mijn vriendinnen wat voor me kunnen betekenen. Die hebben het druk en weten misschien niet genoeg. Naar de gesprekken met arbeidsdeskundige en bedrijfsarts ging ik wel alleen maar dit is toch anders. Ik sta niet zo sterk in mijn schoenen en ben niet goed in mezelf verdedigen, mocht dat nodig zijn. Ik vind het best wel eng allemaal.
Wat zouden jullie doen? Heeft iemand ervaring met bezwaar maken?

quote:

Op dinsdag 17 februari 2015 13:42 schreef Michie_ het volgende:
Bah, een uitnodiging gekregen van het UVW:

[..]

Dat worden drie "leuke" wachten

Heb ik ook gehad. Was een leuk gesprek.

Kuolema, ik zou denk ik die mevrouw wel meenemen. Nog een keer goed doorspreken van tevoren. Misschien is alleen al het gevoel niet alleen te staan al prettig en durf je wat meer. Maar ik denk dat het ook handig is om met die mevrouw te bespreken dat je het heel lastig vind om zelf duidelijk te zijn. Misschien kan ze je wel helpen of aanvullen als het lastig gaat.
Succes

quote:

Op dinsdag 17 februari 2015 19:40 schreef Poesopstokje het volgende:

[..]

Hier drie verzoeken ingediend en twee keer bezwaar aangetekend

Fijn dat die vrouw je wil helpen! Ze heeft er vast vaker mee te maken gehad en kan je hierin ondersteunen. Heb je van te voren nog een afspraak met haar? Misschien wel handig om te weten wat ze voor je kan betekenen. Oftewel; wat je wilt zeggen op elkaar af stemmen

Mijn aanvraag kwam een dag voor de nieuwe regeling dus dit is mijn enige kans. Volgens de nieuwe regeling moet je namelijk 100% arbeidsongeschikt zijn om de uitkering te krijgen. En ik denk niet dat ze dat gaan concluderen.
Het is inderdaad wel fijn. Zonder die praktische hulp had ik waarschijnlijk geen bezwaar durven maken. We hebben twee weken voor de hoorzitting nog een afspraak. En ze heeft met de psycholoog een brief gemaakt over mijn klachten, als leidraad voor die dag. Die gaan we dan nog bespreken.

quote:

Op dinsdag 17 februari 2015 20:03 schreef DeHovenier het volgende:

[..]

Heb ik ook gehad. Was een leuk gesprek.

Is dat sarcastisch?

quote:

Op dinsdag 17 februari 2015 21:10 schreef Nijna het volgende:
Kuolema, ik zou denk ik die mevrouw wel meenemen. Nog een keer goed doorspreken van tevoren. Misschien is alleen al het gevoel niet alleen te staan al prettig en durf je wat meer. Maar ik denk dat het ook handig is om met die mevrouw te bespreken dat je het heel lastig vind om zelf duidelijk te zijn. Misschien kan ze je wel helpen of aanvullen als het lastig gaat.
Succes

Denk je dat het een betere optie is dan een vriendin?
We gaan het van tevoren nog bespreken. En ik heb haar eerder al verteld dat ik niet zo goed ben in dit soort dingen. Ze zei ook 'al is het maar voor de morele steun' maar heeft dus ook wat informatie gekregen van de psycholoog.
Dank je wel

Een vriendin en die mevrouw? Als die mevrouw meer kan uitleggen over jou, hoe dingen voor jou werken dan bijvoorbeeld die vriendin. Dan kan dat wel heel waardevol zijn.
En wellicht weet zij nog iets meer hoe het reilt en zeilt in dat wereldje en daar zou je ook nog wat aan kunnen hebben denk ik...

waarom kan ik, ondanks mijn autisme wel gewoon werken?

quote:

Op dinsdag 17 februari 2015 22:19 schreef badschaap het volgende:
waarom kan ik, ondanks mijn autisme wel gewoon werken?

Omdat het voor iedere autist weer anders is
Ik wil ook werken, maar moet voor de meeste branches afhaken omdat de sociale druk me doodongelukkig maakt. Diezelfde sociale druk ervaar ik in bijvoorbeeld klassen waardoor een diploma halen voor mij ook een vak apart is, wat er weer voor zorgt dat een baan vinden nóg moeilijker is, want geen diploma.

quote:

Op dinsdag 17 februari 2015 22:19 schreef badschaap het volgende:
waarom kan ik, ondanks mijn autisme wel gewoon werken?

Omdat dat ligt aan waar je last van hebt, wat voor baan je hebt enzovoort.
Maar ik vraag me af hoe serieus jouw vraag is, dus ik ga er maar even niet verder op in

quote:

Op dinsdag 17 februari 2015 22:19 schreef badschaap het volgende:
waarom kan ik, ondanks mijn autisme wel gewoon werken?

Hoe moeten wij dat nou weten?

quote:

Op dinsdag 17 februari 2015 22:19 schreef badschaap het volgende:
waarom kan ik, ondanks mijn autisme wel gewoon werken?

Iets met handvatten en aanpassing. Waarschijnlijk kost het je wel meer moeite.

quote:

Op dinsdag 17 februari 2015 22:03 schreef Nijna het volgende:
Een vriendin en die mevrouw? Als die mevrouw meer kan uitleggen over jou, hoe dingen voor jou werken dan bijvoorbeeld die vriendin. Dan kan dat wel heel waardevol zijn.
En wellicht weet zij nog iets meer hoe het reilt en zeilt in dat wereldje en daar zou je ook nog wat aan kunnen hebben denk ik...

Okee, bedankt. Daar dacht ik ook aan. Ik vind het altijd moeilijk om beslissingen te nemen.

quote:

Op dinsdag 17 februari 2015 22:19 schreef badschaap het volgende:
waarom kan ik, ondanks mijn autisme wel gewoon werken?

Elke autist is anders, maar dat snapte je zelf vast ook wel.
Ik heb trouwens niet gezegd dat ik helemaal niet kan werken.

quote:

Op woensdag 18 februari 2015 10:59 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Iets met handvatten en aanpassing. Waarschijnlijk kost het je wel meer moeite.

het is een beetje aanpassen. Ja soms is het moeilijk, maar dat is het leven he?

quote:

Op woensdag 18 februari 2015 13:25 schreef badschaap het volgende:

[..]

het is een beetje aanpassen. Ja soms is het moeilijk, maar dat is het leven he?

Zo, nou, nu heb je antwoord op je vraag, mooi zo
Of had je nog verdere bijbedoelingen?