Ik ga altijd voor ass profquote:Op woensdag 12 november 2014 19:23 schreef dotKoen het volgende:
Wat vinden jullie trouwens van de titel assistant professor als A/prof? Ik werk met iemand samen die zich A/Prof <naam> noemt, dat had ik nog nooit gezien. Überhaupt zijn er nogal uiteenlopende meningen over de waarde van de titel assistant/associate professor in mijn instituut (maar dat zijn ook artsen).
Mja, de andere kant zie ik echter ook te vaak gebeuren, mensen die overal vandaan geplukt worden behalve de eigen studie, want dat is goed, waardoor het allemaal als los zand aan elkaar hangt, en het onderzoek opportunistisch wordt. En in de tussentijd heeft niemand het gevoel door te kunnen groeien, wat weer tot lager werkenthousiasme leidt.quote:Op woensdag 12 november 2014 10:25 schreef Lyrebird het volgende:
[..]
Dat heeft idd wel wat van elkaar weg, alhoewel je dat volgens mij vaker ziet dan dat postdocs doorstromen.
Mijn mening:
Slechte zaak. Een argument dat ik in de VS wel eens gehoord heb, is dat ze het als 'academic inbreeding' zien, omdat je geen nieuwe ideeen en vers bloed op de afdeling krijgt. Ik zie dat zelf niet, omdat we het toch over volwassen mensen hebben die - als ze een beetje van wanten weten - best wel zelf iets kunnen bedenken, ook als ze het vak deels van hun professor geleerd hebben.
Een groter probleem is de politiek die er mee gemoeid gaat. Voorbeeldje van afgelopen week. Er werkt op onze afdeling een assistant professor die een half jaar geleden benoemd is. Was voorheen postdoc. Ik benaderde hem voor een samenwerking. Klus voor een bedrijf, zou hem 3 dagen kosten om het te realiseren, en we konden dan samen een artikel schrijven (als het bedrijf de klus aan ons geeft en als we het project van de grond kregen). Op maandag loop ik het gebouw binnen, en loop ik zijn voormalige professor tegen het lijf. "A-san does not have time to work with you, he is very busy". Een lulverhaal volgt, waarbij ik me afvraag of meneer A dat niet zelf tegen mij kon vertellen. Heeft hij zijn voormalige professor nodig om mij het slechte nieuws te geven, of ziet die professor er niet zo veel in dat zijn voormalige student wordt weggekaapt voor een klus, zonder dat de professor ervan op de hoogte was gesteld?
Kortom, met dit soort benoemingen worden koninkrijkjes gecreerd, waar niemand beter van wordt.
.quote:
sorryquote:Op woensdag 12 november 2014 20:50 schreef speknek het volgende:
[..]
.
Misschien moet ik maar weer voor postdoc gaan.
Dat heeft 2 kanten. Ik heb zien gebeuren dat een ontzettend goede post-doc niet de kans kreeg om door te groeien i.v.m. geen buitenland ervaring (ondanks dat het een buitenlander was). Gevolg was dat ze vertrok en vervolgens 5 jaar later een ontzettende 'big shot' in haar veld is en professor aan een andere universiteit. Ook merk ik zelf dat het gebrek aan doorgroei mogelijkheden (voor mij in ieder geval) demotiverend werkt en als ik terugkijk denk ik eigenlijk dat ik 2,5 jaar geleden al had moeten vertrekken (maar dat was lastig want vrouw met vaste baan, kinderen etc.). Daarnaast ben ik wel met je eens dat het inderdaad geen inteelt moet worden. Daarom is het principe van ervaring ergens anders erg goed, maar er moet naar mijn mening wel een uitzondering kunnen worden gemaakt voor erg goede mensen met een affiniteit voor de eigen universiteit...quote:Op woensdag 12 november 2014 08:56 schreef Lyrebird het volgende:
Wat is jullie mening over postdocs die in hetzelfde lab doorstromen naar een functie als assistant professor?
Wel meer daar lijkt me? Philadelphia heeft er al meer dan 20, Boston moet er echt nog wel meer hebben dan...quote:Op vrijdag 14 november 2014 04:55 schreef Lyrebird het volgende:
Maar voor haar heeft dat dan toch prima uitgepakt? Ik snap dat de universiteit waar ze eerst werkte het misschien ziet als een misgelopen voetbaltransfer, maar de loopbaan van de student zou centraal moeten staan.
Een van de nadelen van het werk in de academische wereld, iets dat ze je niet vertellen zodra je begint, is dat je jezelf zo specialiseert dat je maar op een beperkt aantal plaatsten terecht kunt. Het is dan erg verleidelijk om te blijven hangen, bijvoorbeeld doordat je via je partner vast zit aan de stad waar je woont. Lastig om in diezelfde stad een andere universiteit te vinden, of je moet in Boston, Tokyo of Seoul of Busan (11 universiteiten) wonen
De reden dat je iemand van buiten neemt, is dat je voorkomt dat er politieke eilandjes en wetenschappelijk inteelt ontstaan. Zoals je terecht opmerkt kan het vasthouden van postdocs voor academische posities uitstekend werken, en ik heb daar de voorbeelden van gezien. Van de andere kant speelt dit probleem op iedere universiteit waar ik gewerkt heb.quote:Op vrijdag 14 november 2014 09:02 schreef Claudia_x het volgende:
Er valt volgens mij in het algemeen niets over te zeggen of het goed of slecht is dat postdocs binnen hun eigen groep doorstromen naar een UD-plek. Het kán een vorm van nepotisme zijn, maar het kan ook zo zijn dat je iemand kent, dat diens werk en persoonlijkheid je bevalt en dat je daarom graag zou willen blijven samenwerken. Dat laatste lijkt me niet meer dan logisch. Waarom zou je een gok nemen met iemand van buiten louter omdat het iemand van buiten is? Dat is waanzin.
Ik zit zelf niet in de positie dat ik bepaal wie een UD-plek krijgt en wie niet, maar ik zou er in ieder geval alert op zijn dat ik kijk naar wat mijn vakgroep nodig heeft. Soms is dat stabiliteit en continuïteit, soms is dat een frisse blik (misschien zelfs wel vanuit een andere discipline).quote:Op vrijdag 14 november 2014 09:42 schreef Lyrebird het volgende:
De reden dat je iemand van buiten neemt, is dat je voorkomt dat er politieke eilandjes en wetenschappelijk inteelt ontstaan. Zoals je terecht opmerkt kan het vasthouden van postdocs voor academische posities uitstekend werken, en ik heb daar de voorbeelden van gezien. Van de andere kant speelt dit probleem op iedere universiteit waar ik gewerkt heb.
Andersom garandeert het van buiten halen van talent niet dat er geen politieke spelletjes gaan spelen, en zoals je ook terecht opmerkt, weet je dan niet wat je binnenhaalt. Dat is ook wel weer een factor die het overdenken waard is.
Voor haar wel, voor haar man, die binnen dezelfde vakgroep op een tenure zat niet. Die heeft zijn tenure ingeleverd, heeft nog wat op een ander instituut geprobeerd en is nu weer post-doc aan de universiteit waar zij professor is.quote:Op vrijdag 14 november 2014 04:55 schreef Lyrebird het volgende:
Maar voor haar heeft dat dan toch prima uitgepakt? Ik snap dat de universiteit waar ze eerst werkte het misschien ziet als een misgelopen voetbaltransfer, maar de loopbaan van de student zou centraal moeten staan.
Een van de nadelen van het werk in de academische wereld, iets dat ze je niet vertellen zodra je begint, is dat je jezelf zo specialiseert dat je maar op een beperkt aantal plaatsten terecht kunt. Het is dan erg verleidelijk om te blijven hangen, bijvoorbeeld doordat je via je partner vast zit aan de stad waar je woont. Lastig om in diezelfde stad een andere universiteit te vinden, of je moet in Boston, Tokyo of Seoul of Busan (11 universiteiten) wonen
Volgensmij heeft randall dunn van xkcd dat ook al een keer vrij goed uitgewerkt in de what if.quote:Op woensdag 26 november 2014 12:05 schreef speknek het volgende:
Dit is pas wetenschappelijk onderzoek
https://physics.le.ac.uk/(...)article/view/706/509
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |