FOK! leest de Bijbel deel II.

Ik merk dat ik de laatste tijd een beetje laks ben geweest door drukte, het is op zich weinig leesvoer maar wel iets waar ik me goed op wil concentreren. Net eindelijk het stuk over Abraham gelezen.

Meteen weer iets nieuws dat Abraham's vrouw Sara zich voor moest doen als Abraham's zus in plaats van zijn vrouw als in: iets wat ik niet kende. Sara zou zo mooi geweest moeten zijn dat de Egyptenaren in staat zouden zijn Abraham te vermoorden om haar te kunnen 'kapen', en zo komt het dat zij zich op zijn verzoek voordoet als Abraham's zus. Blijkbaar was ze echt beeldschoon want niet alleen de Egyptenaren hadden haar al snel op de korrel maar ook werd erover haar gepraat door 'vorsten van Farao'. Farao hoorde dat zelf toen ook en ze moest toen naar hem toe komen. Het blijkt een goed idee van Abraham te zijn om Sara als zijn zus voor te stellen, want als hij zogenaamd de broer van deze begeerde vrouw is levert hem dat wel even iets anders op dan jaloezie die omslaat in moord. Hij krijgt van alles omdat hij zich nu in een machtspositie bevindt - men wil natuurlijk bij hem in een goed blaadje komen.

God strafte toen Farao omdat Sara natuurlijk Abraham's vrouw was dus die mocht niet versierd worden, althans dat lijkt me de reden. God strafte hem met 'grote plagen'. Welke plagen dat zijn kan ik niet vinden maar als ze in de Bijbel al 'grote plagen' genoemd worden moet het wel erg geweest zijn. En waarom? Farao wist van niets, dus wat deed die eigenlijk verkeerd? Hij vroeg dan ook verbijsterd aan Abraham waarom hij niet gewoon verteld had dat Sara zijn vrouw was en niet zijn zus. Moeilijk. Op zich was het misschien best een goed plan voor 'de Egyptenaren', maar bij de Farao kon Abraham vast geen kant meer op. Het had hem vast zijn leven gekost als Abraham eerlijk was geweest. Lastig dilemma. Die plagen kan ik alleen maar invullen als een 'redding' van God. Interventie van God als hint naar Farao om Abraham met rust te laten en hem niet te straffen voor de list. Want blijkbaar is God nogal gek op Abraham. Er zijn bepaalde mensen in de Bijbel die heel veel dingen verkeerd doen maar die toch lieverdjes van God zijn en Abraham is daar één van. Dat maakt het minder zwart-wit dan je van veel andere verhalen zou denken. Waarom zijn deze mensen uitverkoren? God vond Abraham zo geweldig dat hij hem en zijn nageslacht (dat hij eigenlijk niet kon krijgen want Sara was onvruchtbaar, zo lijkt het) heel het land zouden krijgen. Het lijkt iets dat vaker terug gaat komen in andere generaties, dat er altijd een speciaal persoon is en dat deze echt niet altijd uitblinkt in 'vroom gedrag'. (Job dan weer wel bijvoorbeeld maar dat is een ander verhaal.)

Dan is er de dienstmaagd Hagar die als draagmoeder 'mag' dienen voor Sara en Abraham zodat zij toch nageslacht kunnen krijgen (of in ieder geval Abraham dan). Lijkt heel nobel, maar dat valt tegen. Ik heb er even wat meer over opgezocht en het blijkt in die tijd heel normaal geweest te zijn dat wanneer een vrouw onvruchtbaar was er een dienstmaagd (slavin eigenlijk) aan haar man gegeven kon worden. Vervolgens was de echtgenote dan wel de moeder. Een slavin was dus echt een bezit. In het hoofdstuk wordt Hagar zwanger en voelt ze zich blijkbaar all that. Ze voelt zich meer, want zij draagt het kind van Abraham en wil zich niet nederig opstellen en slechts de draagmoeder zijn: ze minacht Sara. Volgens Sara is Abraham hier verantwoordelijk voor en dat begrijp ik niet helemaal. Het enige wat ik me dan kan bedenken is dat Abraham haar misschien als meer dan een slavin behandelde. Sara pestte Hagar weg en die vluchtte, zwanger en al. Gelukkig heeft God(s engel) wel wat mededogen met haar want ondanks dat hij haar terugstuurt naar Sara houdt hij rekening met het feit dat Hagar het moeilijk heeft gehad en mag de toekomstige zoon Ismaël heten (dat betekent dat 'God zal horen'). Ook wist God al te vertellen wie de ongeborene zou worden, namelijk iemand die niet makkelijk zou zijn. Iemand die tegen iedereen zou zijn, en iedereen tegen hem, tegendraads en in onmin met al zijn verwanten. Predestinatie dus, maar blijkbaar had God alles op een bepaalde manier uitgestippeld en moesten dingen op precies die manier gaan die Hij in zijn hoofd had. God lijkt in zijn hoofd te hebben dat Abraham de nieuwe Adam moest worden, de nieuwe stamvader. Waarom hij daarvoor specifiek Abraham uitkoos weet ik trouwens (nog) niet.

Alle mannen moesten zich voortaan als bewijs van het verbond tussen God en Abraham laten besnijden, God zou ervoor zorgen dat Sara alsnog een kind zou baren en Sarai en Abram gingen toen pas Sara en Abraham heten als symbool van deze nieuwigheid. Daar heb ik allemaal nog geen mening over behalve dan dat God wel een echte poppenspeler is en nogmaals heel duidelijk in zijn hoofd had hoe alles zou gaan lopen. En dat ik benieuwd ben wanneer het gestopt is, die lijn van besnijden.

[ Bericht 0% gewijzigd door Grunge. op 04-11-2014 21:02:17 ]

Zullen we het deze week even op hoofdstuk achttien en negentien houden? Dat zijn nogal heftige en belangrijke hoofdstukken namelijk, over Sodom en Gomorra en over Lot. Daarbij geeft het mensen die nog meedoen of mee willen doen de kans om wat bij te lezen misschien.

quote:

Op zondag 2 november 2014 17:38 schreef PurePoisonPerfume het volgende:
Ik heb het gelezen.

Een paar opmerkingen weer:
- Misschien heb ik het gemist, of stond het al in een eerder hoofdstuk, maar waarom wordt Abram er zo uitgehaald? Is hij bijzonder godvrezend o.i.d.? Want er wordt niets over gezegd in deze hoofdstukken.

Ja, ben ik ook heel erg benieuwd naar! Ik denk dat we later wellicht nog wel wat te weten komen over Abraham's persoonlijkheid.

- Lekker verhaal van Abram, die zijn vrouw zich laat voordoen als zijn zus. Ze wordt min of meer geprostitueerd door hem.

Hoe zie jij dat, dat ze min of meer geprostitueerd wordt? Eigenlijk begrijp ik Abraham wel hierin. Het was natuurlijk bedoeld voor die Egyptenaren die er niet voor schuwden hem te vermoorden om zijn bloedmooie vrouw te kapen. Dat het zover zou gaan en bij Farao terecht zou komen wist hij ook niet. Maar het is wel liegen. Blijkbaar toen nog niet zo'n zonde of in levensgevaar wel getolereerd.

- Er wordt niet echt verteld wat men in Sodom allemaal deed, behalve 'de mensen waren slecht, ze zondigden zwaar tegen de heer'. Zelf zie ik Sodom & Gomorra een beetje zoals een Las Vegas van de oudheid: steden waar men zich overgeeft aan allerlei verleidingen. Of dit nu een verwoesting waard is...?

Ja, ik ben hier ook zo benieuwd naar! Dat zou in hoofdstuk achttien moeten staan als het goed is. Ik denk inderdaad dat het gewoon heel hedonistisch was zoals het in Rome bijvoorbeeld ook ging. Waarschijnlijk vindt God het walgelijk dat alles maar om lust gaat, qua seks maar ook qua eten en drinken stel ik me zo voor. Luiheid er nog bij misschien. Of dat hij dan ziet dat mannen met elkaar seks hebben of dat er orgiën zijn en dat dat voor hem heel erg is omdat hij seks als iets ziet wat liefdevol is tussen man en vrouw en zo. Misschien zag hij het als pure provocatie. Maar goed, eerst maar eens lezen wat er nu precies gebeurde daar inderdaad.

- Hier wordt verteld over de besnijdenis als teken van verbond met God. Hoe leggen Christenen dit uit? Want zij doen dit, itt de joden, natuurlijk niet.

Ja, ik ben ook benieuwd waar het gestopt is en waarom.

_{Ik ga later even de andere reacties hier lezen.}

quote:

Op zondag 2 november 2014 19:42 schreef Szikha het volgende:

[..]

Dit uit bescherming voor zichzelf vooral. Lees de verhalen in de context van die tijd. Abram is bang dat één of ander Egyptenaar zijn vrouw zal willen hebben en verkrachten en Abram zal doden. Daarom onthult Abram sara niet als zijn vrouw maar als zijn zuster .Hij zegt dit ook tegen de farao 'mijn zuster'. Later ontdekt de farao dat dit niet waar is.

In feite vertelt Abram ook de waarheid. Zij was de dochter van zijn vader en daadwerkelijk zijn zuster

[..]

Nogmaals lees de tekst ui de context van die tijd. De besnijdenis komt uit de Oudheid. Deze praktijk was heel normaal onder de volkeren in het Midden Oosten. Het was gebruikelijk bij de Egyptenaren, Edomieten, Ammonieten en de Moabieten en werd later gebruik bij alle moslims. Bij de meeste volkeren uit de Oudheid werd de besnijdenis verricht vlak voordat een huwelijk werd gesloten in de hoop dat het offer van de voorhuid iemand tot vader van vele kinderen zou maken.

Christenen verwijzen deze besnijdenis van Abraham naar Mozes waarin hij spreekt over de besnijdenis van het hart ( wat ook de brit mila = verbond genoemd). Hoewel het verwijderen van de voorhuid een teken is van de Joden is de parallel die Mozes trekt in Deuteronomium tussen het besnijden van de penis en het besnijden van het hart echt raar.

Nog grappig is de uitspraak van Mozes : '' Besnijdt de verharding rond jullie hart''

Wanneer je deze vers op een iets andere manier de leestekens gaat zetten krijg je : "Als je de verharding rond jullie hart en jullie nek wilt besnijden , stel dan geen vragen meer"

Tja, vreemde verhalen. Maar de voorhuid weghalen waarbij je glans te voorschijn komt was heel gewoon onder de volkeren.

Hmmm, zo heb ik het nog niet bekeken, maar je hebt gelijk. Sara was ook echt gewoon zijn zus, namelijk zijn halfzus. Het was dus geen leugen.

quote:

Op woensdag 5 november 2014 16:45 schreef Szikha het volgende:

[..]

Wat heeft Abaraham verkeerd gedaan in jouw ogen? En geen lieverdtje? Wat voor verkeerde dingen heeft hij gedaan?

Als ik zo blader

-Hij redt Lot en zijn gehele familie.
- Hij springt in de bres voor de Sedomieten
- Hij is gastvrij (hij rent zelfs naar de vreemdelingen toe) geeft voedsel water en wast hun voeten. ( dit itt Lot die niet echt gastvrij is)
-Hij weigert schatten te aanvaarden.

Abraham niet, hoor. Met 'Abraham was daar één van' bedoel ik één van die lieverdjes, niet één van die mensen die heel wat verkeerd doen en het toch zijn, staat er wat raar inderdaad. Maar David bijvoorbeeld was geen lieverdje en toch heel speciaal voor God. Over Abrahams persoonlijkheid hebben we verder nog niet gelezen dus ik was benieuwd waarom juist hij zo bijzonder voor God was.

Voor mij is het heel simpel eigenlijk. Alle kanten mogen belicht worden, dus cultureel, theologisch, filosofisch, zo lang ze maar wel gaan over de leesopdracht van de week of een eerdere, maar liever nog niet een latere. In deel I is te zien hoe er van alles bijkwam wat nog niet aan de orde was maar dat ooit wel zou komen. Erg interessant maar dat is dan echt wat te breed. Ik denk trouwens dat mensen die meedoen en meededen in deel I verschillende motieven hebben om het te lezen.