Jacobien Schumacher

(vanaf 8:41)

[ Bericht 16% gewijzigd door IkeDubaku99 op 26-09-2014 13:05:18 ]

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 10:38 schreef Ericr het volgende:
http://instagram.com/p/tS8CnQt_Ps/?modal=true

Vriendin van Tinkebell, nog zo'n wazige aandachtshoer.

Ik heb het idee dat heel Amsterdam vol zit met dit soort lui. Dat gevoel krijg ik iig als ik daar rond loop. Pretentieus gebeuren, vorm boven inhoud, schulden maken om niet te zakken op sociale ranking, etc. Je kent het wel.

Ze ziet er in dat filmpje heel anders uit als op de foto's Photoshop?

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 12:57 schreef Sunshine1982 het volgende:
Ze ziet er in dat filmpje heel anders uit als op de foto's Photoshop?

2 jaar tijd en dus van 19 naar 21?

Hoe moet die er wel niet uitzien als ze 30 is als dit 21 is met ook nog eens photoshop?!

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 13:16 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

2 jaar tijd en dus van 19 naar 21?

Oh is dat alweer 2 jaar oud Kijk nooit naar zulke pulp.

Binnenkort dus meneer Krabbe in Uitstel van executie omdat mevrouw hem bankroet heeft gemaakt

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 12:35 schreef ssebass het volgende:

[..]

Ik heb het idee dat heel Amsterdam vol zit met dit soort lui. Dat gevoel krijg ik iig als ik daar rond loop. Pretentieus gebeuren, vorm boven inhoud, schulden maken om niet te zakken op sociale ranking, etc. Je kent het wel.

Yuppen noemen ze dat soort volk toch?

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 13:26 schreef Dophertje het volgende:
Binnenkort dus meneer Krabbe in Uitstel van executie omdat mevrouw hem bankroet heeft gemaakt

Voor een schrijfster schrijft ze wel onder het gemiddelde niveau van een schrijfster: http://bienschumacher.blogspot.nl/

Heeft zij in een soap gespeeld of aan een reality show meegedaan ofzo? Ik ken haar ergens van.

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 13:34 schreef Njosnavelin het volgende:
Heeft zij in een soap gespeeld of aan een reality show meegedaan ofzo? Ik ken haar ergens van.

Zie bovenstaande filmpjes.

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 13:35 schreef IkeDubaku99 het volgende:

[..]

Zie bovenstaande filmpjes.

Ik zat nog op de 1e pagina Take me out, daar herkende ik haar van.

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 12:12 schreef HostiMeister het volgende:

[..]

[ afbeelding ]
Dat haar wegdenken.... mwah.

Maar inderdaad, verschrikkelijk als ze echt zo denkt als ze pretendeert in dat interview Een puber die een reality check nodig heeft.

Ik vond pa nog het meest sympathiek over komen

Dat interview moet toch wel een troll zijn? En dan dat onleesbare artikel van haar

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 12:12 schreef HostiMeister het volgende:

[..]

[ afbeelding ]
Dat haar wegdenken.... mwah.

Maar inderdaad, verschrikkelijk als ze echt zo denkt als ze pretendeert in dat interview Een puber die een reality check nodig heeft.

Ik zou haar best raken, leuk gezicht. En dat haar heeft ook wel iets.En dat het zo'n dom wicht is, lekker boeiend, je stopt de piemel in haar lichaam niet in haar persoonlijkheid. Voor een one night stand kan het best.

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 13:59 schreef Sapstengel het volgende:

[..]

Ik zou haar best raken, leuk gezicht. En dat haar heeft ook wel iets.En dat het zo'n dom wicht is, lekker boeiend, je stopt de piemel in haar lichaam niet in haar persoonlijkheid. Voor een one night stand kan het best.

Voor een keer zou ik het ook wel kunnen. Ze is niet uitgesproken knap, maar ook niet heel lelijk. Zij lijkt mij absoluut geen relatiemateriaal.

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 14:07 schreef IkeDubaku99 het volgende:

[..]

Voor een keer zou ik het ook wel kunnen. Ze is niet uitgesproken knap, maar ook niet heel lelijk. Zij lijkt mij absoluut geen relatiemateriaal.

Hahah nee sowieso geen relatiemateriaal nee. Zou het nog geen minuut met haar uithouden tijdens een gesprek denk ik.

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 14:12 schreef Sapstengel het volgende:

[..]

Hahah nee sowieso geen relatiemateriaal nee. Zou het nog geen minuut met haar uithouden tijdens een gesprek denk ik.

Daar sluit ik mij bij aan.

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 13:23 schreef Sunshine1982 het volgende:

[..]

Oh is dat alweer 2 jaar oud Kijk nooit naar zulke pulp.

Staat ergens in de tekst geloof ik...

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 13:29 schreef karton2 het volgende:

[..]

Yuppen noemen ze dat soort volk toch?

Nee, yuppen doen iets anders, werken nog wel in een of andere vorm en harken veel geld binnen.
Dit type is meer nepper/hipster, nipster/nepster?

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 15:28 schreef Skull-splitter het volgende:

[..]

Nee, yuppen doen iets anders, werken nog wel in een of andere vorm en harken veel geld binnen.
Dit type is meer nepper/hipster, nipster/nepster?

"Socialites" (en i.t.t. normaliter is dit een lelijke)

Oeps, toch nóg een post aan dit mokkel gewijd.

Jacobien zit zeker op FOK! onder de naam sanasoufi.

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 15:37 schreef BlueMage het volgende:
Jacobien zit zeker op FOK! onder de naam
sanasoufi.

Volgens mij is Sanasoufi lekkerder en gezondverstandiger dan deze bottomfeeder.

Ach, ze hoeft alleen wat te sabbelen aan de ballen van Martijn Krabbe en ze kan shoppen zoveel ze wil bij de dure kledingzaken. Daar is dat goudmijntje tussen die benen wel goed voor. Omhoog gevallen hoer. Nul respect voor dit soort wijven. Wel veel respect voor die vader. Jammer dat die met zo'n dochter zit opgescheept die wel luxe wil leven maar daar niks voor wil doen, omdat ze een 'creatieveling' is. De vader is bestuursvoorzitter en heeft het financieel heel goed, maar deze wijf wil creatief zijn, en ziet het als een verplichting dat haar vader haar sponsort, anders had hij geen kind moeten krijgen. Donder toch een eind op, slettenbak. Ga werken voor je geld. Je bent begin twintig. Ik ben allergisch voor dit soort mensen. Bah, bah. Wat een verschil met mijn zussen, een enorm verschil, die werken alle kantjes vanaf om het later goed te hebben en een goede baan te hebben als jonge vrouwen. Zowel op de uni als op hun eenvoudige bijbaan om hun studies te bekostigen. Daar heb ik respect voor, niet voor dit soort kapsones. Die vader is ook geen bestuursvoorzitter geworden door met een rijke vrouw aan te pampen.

[ Bericht 32% gewijzigd door Jellereppe op 26-09-2014 16:04:36 ]

quote:

Op donderdag 25 september 2014 18:31 schreef James_R het volgende:
Waarom lees ik dit onzinartikel in drie minuten weg en doe ik over een artikel van dezelfde lengte voor mijn studie een half uur?

Wat een verwaand wijf zeg, het zou me tegenvallen van die Johnny de Mol als hij dit wicht daadwerkelijk aan roem en geld gaat helpen. Kop is ook niet opvallend/sympathiek genoeg om mee door te breken gelukkig.

Heb je het gelezen? Serieus? Ik kan niet eens een minuut naar dat sletje kijken zonder over mijn kop te gaan. Al mijn informatie is gebaseerd op wat ik net in tien minuten hebben gelezen van een aantal users.

Wat een kutwijf.

Mooie Troll

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 11:48 schreef Pulzzar het volgende:
Martijn Krabbé heeft nogal een slechte smaak qua vrouwen. Hij raakt altijd verstrikt in de klauwen van egocentrische theatrale aandachtshoeren.

Zijn vader heeft het woord egocentrisch een nieuwe lading gegeven, hij is geen haar beter....
Walkelijke UIK, die Krabbé.....

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 08:45 schreef Ericr het volgende:

Take Me Out : Desmond

Aan Take me Out heeft ze dus ook meegedaan.

En ze heeft Els een keer gebroken naar het schijnt

twitter:

BienBientje91 twitterde op dinsdag 07-01-2014 om 17:30:42 You cant fix Yourself by breaking someone els reageer retweet

Arme Els.

Die gast _!

Briljant wijf.

Wil klaarblijkelijk bekend worden. Pakt haar kans met een interview. als ze gewoon 13-in-een-dozijn brave hendrik-antwoorden had gegeven had nu niet half nederland het over die kut gehad.

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 19:55 schreef muzas het volgende:
Briljant wijf.

Wil klaarblijkelijk bekend worden. Pakt haar kans met een interview. als ze gewoon 13-in-een-dozijn brave hendrik-antwoorden had gegeven had nu niet half nederland het over die kut gehad.

Zonder Martijn Krabbe aan de haak te slaan ook niet. Dat Grazia-interview was al in de vergetelheid geraakt.

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 20:01 schreef Ericr het volgende:

[..]

Zonder Martijn Krabbe aan de haak te slaan ook niet. Dat Grazia-interview was al in de vergetelheid geraakt.

Oh het is al oud?

Dan is het dus idd gewoon een stomme doos

Dit moet toch gewoon trolling zijn

Geniale troll, dat wel

Ik zou haar eenmalig een keer flink de frikandel door de gang smijten. Daarna trap ik haar zo naakt het huis uit.

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 19:09 schreef penny-wise het volgende:

[..]

Zijn vader heeft het woord egocentrisch een nieuwe lading gegeven, hij is geen haar beter....
Walkelijke UIK, die Krabbé.....

Wat is een UIK?

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 13:31 schreef IkeDubaku99 het volgende:
Voor een schrijfster schrijft ze wel onder het gemiddelde niveau van een schrijfster: http://bienschumacher.blogspot.nl/

OMG wat pareltjes:
Twee keer in 1 artikel: "Het ziet er stunning uit!! "
"maar niets is minder waar, het zag er faboulus uit."
"maar ook het interieur zag er stunning uit!"
"Ook hier word weer laten zien dat houten meubels het altijd goed doen."

of dit pareltje

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 25 september 2014 18:31 schreef James_R het volgende:
Waarom lees ik dit onzinartikel in drie minuten weg en doe ik over een artikel van dezelfde lengte voor mijn studie een half uur?

Wat een verwaand wijf zeg, het zou me tegenvallen van die Johnny de Mol als hij dit wicht daadwerkelijk aan roem en geld gaat helpen. Kop is ook niet opvallend/sympathiek genoeg om mee door te breken gelukkig.

quote:

Op zaterdag 27 september 2014 00:09 schreef Grunge. het volgende:

[..]

Wat is een UIK?

Uitermate irritant kereltje....

http://www.joop.nl/opinie(...)jacobien_schumacher/

Tinkebell neemt het op voor Jacobien.

quote:

Op zaterdag 27 september 2014 18:19 schreef Ericr het volgende:
http://www.joop.nl/opinie(...)jacobien_schumacher/

Tinkebell neemt het op voor Jacobien.

Ook zo'n stomme kut.

Pathalogische aandachtshoer en professioneel golddigger. Het erge is nog dat dit soort wijven vaak slagen ook in wat ze willen: aandacht en geld.

1 troost: over 10 jaar is ze verlept en zijn er jongere en succesvollere golddiggers en mag Jacobien hamburgers omdraaien bij de McDonald's.

quote:

Op donderdag 25 september 2014 19:11 schreef BasEnAad het volgende:
Is zij 21?
Ze lijkt wel 40.

Wat een parasiet zeg.

Is ze 21?
Martijn is 46!

Ze lijkt op die lesbische feministe. Hoe heet ze ookweer

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 12:57 schreef Sunshine1982 het volgende:
Ze ziet er in dat filmpje heel anders uit als op de foto's Photoshop?

Grote haakneus weggeshopt?

quote:

Op donderdag 25 september 2014 23:28 schreef ssebass het volgende:
Misschien moet ze dit even lezen:

http://laluttecontinue.tu(...)-ceo-to-gold-diggers

Precies, als rijke kerel wil je er best wel een keer overheen, maar trouwen met gemeenschap van goederen? Als je je geld in het riool gooit komt het waarschijnlijk nog beter terecht

quote:

Op donderdag 25 september 2014 18:13 schreef koemleit het volgende:
Het grote probleem is dat deze kut nu heel veel aandacht krijgt.. daardoor in shownieuws gaat komen omdat ze volgende week ergens in een sexvideo zit/ wordt opgepakt.. Doet dit een paar keer.. ze gooit er nog wat spraakmakende tweets uit... Voor je het weet zit ze in sterren springen Et voila snabbelen maar, voor 3000 euro per half uur...

wat een trieste maatschappij is dit.

Nog triester, het gaat haar niet eens lukken.
Maar een Patty Brard maakt het wel.

Volgens mij heeft zij gewoon wat klappen nodig, waarschijnlijk geniet ze er ook nog van.

quote:

Op donderdag 25 september 2014 18:29 schreef ikhebgelijk het volgende:
Dit dames en heren is wat wij in de volks mond een hoer noemen. Je kut gebruiken om er beter van te worden.

Quoted for truth.

Afschieten, is dat overwogen?

quote:

Op zaterdag 27 september 2014 18:19 schreef Ericr het volgende:
http://www.joop.nl/opinie(...)jacobien_schumacher/

Tinkebell neemt het op voor Jacobien.

Die is net zo geschift, soort zoekt soort. Was zij het niet die onder het mom van creativiteit iets met diertjes doodmaken deed? Koekoek.

Wil ik wel weten wie dit verwende kut wijf is? Mischien had papa haar niet zoveel moeten geven

Wat een ongelooflijk omhooggevallen persoon dit en maar steeds over die zus beginnen, parasiet met zelfmedelijden

Waarom schenken mensen aandacht aan haar? Alsof zij uniek is ...

Als ik in het centrum rondloop van de grote steden, hoor ik regelmatig meiden die onderling gezellig babbelen hoe ze het jammer vinden dat het uit is met die en die, want nu moet ze alles zelf betalen etc. Zulke types lopen overal rond hoor, het klinkt alsof jullie verbijsterd zijn van dit deel van de bevolking ...

Dat juist Tinkebell haar vriendin is en dit stukje schrijft onderstreept wat er gezegd wordt . Het is geenszins verbazingwekkend. En leeftijd? Je weet op je eenentwintigste toch ook wel wat dit soort antwoorden bij een interview - of in Jacobiens woorden: intervieuw (zo schreef ik dat toen ik tien was) - los kunnen maken? Het is net als dat programma waarin ze zat: The Bachelor. Natuurlijk gaat het om soundbites bij elkaar kunnen knippen, maar dingen zijn wel gezegd en gedaan. Ik geloof er niets van dat bijvoorbeeld dat beschadigen van kleding om het goedkoop te krijgen verzonnen is. Ze heeft daarna ook nog op haar hideous blog geschreven. Als een journalist verschrikkelijke antwoorden bij een interview verzint zeg je daar wel wat van, lijkt me, als je ook open bent over wat er allemaal in zo'n real life programma gebeurt. Vooral omdat je voor dat laatste ook een contract tekent waarin je belooft niet uit de school te klappen.

De bachelor, hoe het allemaal begon. Ik was lekker aan het werk op mijn camping in italie. Het was een zonnige dag, ik had net met mijn collega's besproken over wanneer ik weer terug zou gaan naar nederland. Opeens kreeg ik een mail van BLue circle, met de vraag of ik mijn telefoonnummer even wilde sturen, omdat ze mij dringend wilde spreken. Tijdens mijn 2,3 uur pauze ging ik lekker ontspannen op het strand, toen ik net een duik in zee had genomen mailde ik bluecircle mijn nummer. nog geen kwartier later werd ik opgebeld 'Hi jacobien, we willen je vragen of je wil deel nemen aan een nieuw seizoen van de bachelor'.. ik viel even stil, ik wilde wel weer iets met tv doen maar ook wist ik dat zulke programma's naar, naar voren kunnen komen. Ik zei dat ik er even een paar dagen over na moest denken. Ik belde ze drie dagen later terug en als voorwaarde wilde ik alles weten over hoe het in elkaar zat en wat er precies verwacht werd. Omdat ze mij zo graag in het programma wilde hebben, vertelde ze mij dat ik zeker mee naar suriname zou gaan. maar dat ik dit wel stil moest houden, want die andere meiden mochten dat niet weten. Ik besloot uiteindelijk om naar nederland te vliegen mijn spullen te pakken en weer door naar suriname te gaan. Het ging allemaal zó snel, ik vond het zo leuk om mee te doen dat ik niet na dacht over het contract wat ik me kreeg. Toen ik mijn management bureau ernaar liet kijken afgelopen week zeiden ze 'je bent flink in de maling genomen'. Zo voelt dat ook. Maar door mijn vertrouwen in de productie tekende ik het contract. Nadat ik het contract had getekend, moest ik meteen prikken halen voor suriname. Voor ik het wist zat ik in Rotterdam en ontmoete ik alle andere meisjes van de bachelor waarvan tien al meteen de volgende dag zouden afvallen. Ik kon eigenlijk al meteen met bijna alle meiden leuk overweg, ik ben altijd enthausiast en optimistisch. ik had in alles wat nog komen zou overal heel erg zin in. ik kon vrijwel vanaf het begin leuk met vier meiden erg leuk overweg. zonder dat dat de bedoeling was vormde we eigenlijk een soort groepje. echter plaats ik mezelf liever nooit in groepjes, en ben ik met iedereen even gezellig. Ik was totaal niet gewend om alleen maar met meiden opgescheept te zitten 24/7.





Verder ontelbare taal-en spelfouten.

'deel nemen' 'italie' 'suriname' 'nederland' 'management bureau' 'ontmoete' 'enthausiast'

'ik kon vrijwel vanaf het begin leuk met vier meiden erg leuk overweg. zonder dat dat de bedoeling was vormde we eigenlijk een soort groepje.'

Ik vraag me af wat voor opleiding deze freelance schrijfster gehad heeft.

Gezien het niveau van de Nederlandse taal die ze gebruikt vraag ik me af hoe serieus haar carrière als schrijfster is.

Verder heeft ze niet eens LinkedIn zo te zien. Dat lijkt me toch wel handig voor een freelance schrijfster.
Zegt ook weer dat haar zakelijke carrière weinig voorstelt itt de onzin die ze verder doet.

Wat een schaap. Je moet wel flink wat lullen in je hebben gehad wil je zo dom overkomen.

Zulke mensen .

quote:

Op maandag 29 september 2014 11:13 schreef tong80 het volgende:
De bachelor, hoe het allemaal begon. Ik was lekker aan het werk op mijn camping in italie. Het was een zonnige dag, ik had net met mijn collega's besproken over wanneer ik weer terug zou gaan naar nederland. Opeens kreeg ik een mail van BLue circle, met de vraag of ik mijn telefoonnummer even wilde sturen, omdat ze mij dringend wilde spreken. Tijdens mijn 2,3 uur pauze ging ik lekker ontspannen op het strand, toen ik net een duik in zee had genomen mailde ik bluecircle mijn nummer. nog geen kwartier later werd ik opgebeld 'Hi jacobien, we willen je vragen of je wil deel nemen aan een nieuw seizoen van de bachelor'.. ik viel even stil, ik wilde wel weer iets met tv doen maar ook wist ik dat zulke programma's naar, naar voren kunnen komen. Ik zei dat ik er even een paar dagen over na moest denken. Ik belde ze drie dagen later terug en als voorwaarde wilde ik alles weten over hoe het in elkaar zat en wat er precies verwacht werd. Omdat ze mij zo graag in het programma wilde hebben, vertelde ze mij dat ik zeker mee naar suriname zou gaan. maar dat ik dit wel stil moest houden, want die andere meiden mochten dat niet weten. Ik besloot uiteindelijk om naar nederland te vliegen mijn spullen te pakken en weer door naar suriname te gaan. Het ging allemaal zó snel, ik vond het zo leuk om mee te doen dat ik niet na dacht over het contract wat ik me kreeg. Toen ik mijn management bureau ernaar liet kijken afgelopen week zeiden ze 'je bent flink in de maling genomen'. Zo voelt dat ook. Maar door mijn vertrouwen in de productie tekende ik het contract. Nadat ik het contract had getekend, moest ik meteen prikken halen voor suriname. Voor ik het wist zat ik in Rotterdam en ontmoete ik alle andere meisjes van de bachelor waarvan tien al meteen de volgende dag zouden afvallen. Ik kon eigenlijk al meteen met bijna alle meiden leuk overweg, ik ben altijd enthausiast en optimistisch. ik had in alles wat nog komen zou overal heel erg zin in. ik kon vrijwel vanaf het begin leuk met vier meiden erg leuk overweg. zonder dat dat de bedoeling was vormde we eigenlijk een soort groepje. echter plaats ik mezelf liever nooit in groepjes, en ben ik met iedereen even gezellig. Ik was totaal niet gewend om alleen maar met meiden opgescheept te zitten 24/7.





Verder ontelbare taal-en spelfouten.

'deel nemen' 'italie' 'suriname' 'nederland' 'management bureau' 'ontmoete' 'enthausiast'

'ik kon vrijwel vanaf het begin leuk met vier meiden erg leuk overweg. zonder dat dat de bedoeling was vormde we eigenlijk een soort groepje.'

Echt om te kotsen zulke wijven. Jammer dat mannen dit soort figuren niet massaal boycotten.

quote:

Op donderdag 25 september 2014 19:22 schreef Leafeon672 het volgende:
[ afbeelding ]
Vrouwen

quote:

Op maandag 29 september 2014 11:48 schreef Ixnay het volgende:
Ik vraag me af wat voor opleiding deze freelance schrijfster gehad heeft.

Kappers en schoonheidsspecialiste ofzo iets ... Als je met haar trouwt, kan ze jouw haar voor de rest van je leven gratis knippen en puistjes voor je verwijderen enzo.

quote:

Op maandag 29 september 2014 13:19 schreef 2NutZ het volgende:

[..]


Echt om te kotsen zulke wijven. Jammer dat mannen dit soort figuren niet massaal boycotten.

http://www.vice.com/nl/read/patty-brard-boek

quote:

Op maandag 29 september 2014 15:55 schreef tong80 het volgende:

[..]

http://www.vice.com/nl/read/patty-brard-boek

wat

Die heeft binnenkort vast een reality programma bij RTL5

Martijn moet lekker neuken met Bien en als ze begint te vervelen de laan uit rossen.

Bien

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 11:47 schreef sanasoufi het volgende:

[..]

Ik snap niet dat jij zo veel tijd aan David Luiz verspild.

Overigens deed ik al bij 'Jacobien'

Ze heeft iets weg van Rebecca Loos. Een beetje hetzelfde type ook.

Aandachtshoer

quote:

Op vrijdag 26 september 2014 10:38 schreef quinoahipster het volgende:
Zou ze ook op Fok! zitten?

Aan haar schijfstijl te beoordelen zou het Zhe-devill kunnen zijn.

quote:

Op maandag 29 september 2014 14:00 schreef housesoftheholy het volgende:

[..]

[ afbeelding ]

New York!

quote:

Op maandag 29 september 2014 17:18 schreef slangpie het volgende:
Aandachtshoer


[ afbeelding ]

Wel goeie tietjes

quote:

Op maandag 29 september 2014 17:44 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Aan haar schijfstijl te beoordelen zou het Zhe-devill kunnen zijn.

En aan haar levensstijl een britney cheers

quote:

Op maandag 29 september 2014 14:00 schreef housesoftheholy het volgende:

[..]

[ afbeelding ]

Tiffany Pollard

quote:

Op maandag 29 september 2014 18:14 schreef Cinghiale het volgende:

[..]

New York!

quote:

Op dinsdag 30 september 2014 00:30 schreef Leafeon672 het volgende:

[..]

quote:

Op dinsdag 30 september 2014 09:55 schreef Cinghiale het volgende:

[..]

The best of New York - Flavor of love seasons 1 & 2

Heb genoten.

quote:

Op dinsdag 30 september 2014 13:44 schreef tong80 het volgende:

[..]

Heb genoten.

Ideale schoondochter

quote:

Op dinsdag 30 september 2014 14:50 schreef Bassen het volgende:

[..]

Ideale schoondochter

Ideale keuze als partner

Jacobien als je dit leest, je bent een vieze hoer.

Fucked up.

quote:

Op dinsdag 30 september 2014 14:59 schreef chroestjov het volgende:
Jacobien als je dit leest, je bent een vieze hoer.

Ze kan vast net zo goed lezen als schrijven. Leef je uit, want ze zal je toch niet begrijpen.

quote:

Op dinsdag 30 september 2014 13:44 schreef tong80 het volgende:

[..]

Heb genoten.

Meer jacobien pics

Wauw....dat dat domme leeghoofd zichzelf de ogen niet uit haar kop schaamt zeg.....christus wat een figuur....

quote:

Op maandag 29 september 2014 17:18 schreef slangpie het volgende:
Aandachtshoer


[ afbeelding ]

Cupje B

quote:

Op maandag 29 september 2014 16:47 schreef Pulzzar het volgende:
[ afbeelding ]

Ze heeft iets weg van Rebecca Loos. Een beetje hetzelfde type ook.

Tetten!

quote:

Op dinsdag 30 september 2014 15:12 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Ze kan vast net zo goed lezen als schrijven. Leef je uit, want ze zal je toch niet begrijpen.

Martijn Krabbé wil het vast wel voor haar vertalen en voorlezen voor het slapen gaan.

We zaten op een grote boot in rotterdam voor twee hele dagen. we mochten nergens naartoe, we zaten van sochtens vroeg in de makeup en we moesten tot savonds heel laat wachten in een kamer tot we weer opnames hadden. Rutger zagen we alleen tijdens de opnames. We moesten bij aankomst onze telefoons inleveren, en niet gebruiken tijden de gehele periode van de opnames. Ik had van te voren met iemand van de productie afgesproken dat ik mijn mobiel wel mocht gebruiken, anders wilde ik niet mee werken. Ik kan niet zonder mijn ouders, ik moet ze elk dag horen. sinds mijn zus is overleden is dat nóg sterker geworden, en kan ik het mijn ouders niet aan doen om ze niet te spreken. toen ik ze vroeg om mijn moeder even te bellen wilde ze mijn mobiel niet geven, ze deden er alles aan om mij maar niet te laten bellen. ik was woest, iedereen had wel een reden om naar huis te bellen, maar die van mij lag heel gevoelig. ik voelde me een nummertje, meer niet. Na twee moeilijke dagen in rotterdam gingen we met de bus naar schiphol toe, we zouden daar rond 1 uur aankomen. mijn vader had mijn paspoort nog bij hem thuis liggen en zou die op schiphol langs komen brengen. we kwamen in plaats van één uur daar rond twee uur aan, mijn vader was niet op de hoogte gebracht en heeft daar een uur staan wachten. omdat ik geen mobiel had stond ik machteloos, en van een productie verwacht je dat ze alles voor je regelen. ze gaven mij de schuld van het vergeten van mijn paspoort en vonden dat ze me vader maar moest wachten. ik begon steeds meer spijt te krijgen dat ik mee deed aan dit programma, de productie maakte me vaak erg boos en ik vond ze erg onrechtvaardig. Gelukkig kon ik mijn vader nog even in de armen sluiten en knuffelen voordat ik wegging, ik zou ongeveer drie weken weg blijven, al zag ik er al vanaf het begin erg tegenop. maar ik stond destijds niet sterk genoeg in mijn schoenen om dat ook daadwerkelijk uit te spreken. De vlucht duurde negen uur. Je beseft niet dat je zolang in een vliegtuig zit, maar onder welke omstandig ook, ik blijf positief en gooi er een beetje humor in. ik zorgde voor een goeie sfeer, en veel lachebuien samen met de vier meiden die naast en achter mij zaten. Ik keek veel films, en praatte gezellig met de andere meiden. In het vliegtuig mocht ik nog even in de kockpit kijken, ik zat daar minstens twintig minuten, het waren heilige momenten. Het was prachtig om te zien hoe hoog we vlogen, de piloot legde alles uit wat al die honderden knopjes nou eigenlijk in hielden. als ik uit het raampje keek, zag de ronde aarde, ze felle zon, en de prachtige wit blauwe lucht. Het gaf me weer een beetje kracht om door te gaan waar ik mee bezig was. Ook sprak ik een tijdje met 'de bachelor' die voorin het vliegtuig zat. Hij vroeg hoe ik vond tussen alle meiden, wie ik eigenlijk was, waar ik woonde, en waarom ik mee deed. Ik vertelde waar ik woonde en toevallig had hij precies bij mij om de hoek net een huis gekocht. Ik vertelde dat mijn zus was overleden en ik daarom dubbel zo alles aanpak wat op mijn pad komt en daarom dit avontuur wilde aan gaan. hij vertelde dat hij ook nog een zus had en dat zij zelfs kindjes had, ik vind dat altijd bijzonder om te horen. het maakte het gesprek wel bijzonder en het kwam bij ons beide aan. Ik deelde dit met de meiden naast wie ik zat, na drie weken blijkt dit verhaal nogal verdraait te zijn van mond tot mond. Toen na negen uur kwamen we eindelijk aan in suriname, ik kon niet geloven dat we na negen uur vliegen werden aangesproken met 'Goeie avond, welkom in suriname' terwijl na twee uur naar italie ik italiaans moet spreken. Dat maakt het nog moeilijker om te aclimatiseren. Gelukkig was het ook wel heel erg makkelijk. De mensen waren heel vriendelijk en blij ons te zien een warm welkom. We moesten wel nog door de duane. we kregen van de productie allemaal een leugen toe gesproken die we aan de duane moesten vertellen, omdat we daar niet voor een tv programma mochten verblijven. ik vond het echt nergens op slaan, en weer vroeg ik me af 'waar ben ik aan begonnen?!'. Toen moesten we ook nog eens vanaf airport anderhalf uur met een bus die ons bijna de dood in reedt, naar onze villa rijden. De auto's rijden daar links ipv recht, en rijden zo walgelijk hard en eng dat elke keer op het nippertje iemand niet werd dood gereden, we waren bijna allemaal doods bang in de bus en probeerde ons maar koest te houden. Toen we in de Villa aankwamen zag het er ongezellig, kill, en nog niet af uit. totaal niet het plaatje zoals op tv te zien was. We liepen meteen een kamer binnen, en gingen slapen. ik was dood op, en werd nu al gek van al die kakelende meiden. De volgende ochtend, zocht ik in mijn koffer naar mijn dagboekje, met de laatste haarlok van mijn zus erin, en een aantal speciale gedichtjes van mijn moeder. ik kon het nergens vinden, ik zei tegen de productie dat ik wilde bellen naar de vlucht maatschappij en gevonden voorwerpen. ik mocht niet bellen van de productie. ik was echt tot moord in staat, dat ze mij dat ontnamen. ik wilde weg uit dit verschrikkelijke programma, de laatste haarlok van mijn zus was mij goud waar. dat ik niet mocht bellen en ze er niets aan hebben gedaan doet me nog steeds vreselijk pijn. ik heb uren gehuild hierom, en nóg kon het de productie niets schelen. Ze gebruikten mij puur voor het programma, dat ik naar huis wilde en diep gekwetst was maakte ze niets uit. De volgende dag gingen we onze aankomst filmen, we kregen kleding van de styling, en moest opnieuw onze koffers naar binnen sjouwen. Onze aankomst duurde wel een uur om te filmen. De regisseur had in het begin al tegen mij gezegd dat hij me opdracht zou geven in hoe ik moest reageren. ik had niet door dat zij mij als een vals haatdragend meisje neer wilde zetten. Ook als ik moest quoten bleven ze mij pushen om iets negatiefs te zeggen. als ik zei "Het zijn hele toffe meiden, alleen erger ik me kapot aan hoe ze roddelen" dan werd alleen het stukje van wat negatief was eruit geknipt en in het programma gemonteerd. je zag nooit de aardige dingen die ik over andere zei. Ik schrok heel erg toen ik mezelf terug zag in het programma. Alle meiden hadden argwaan over mij, dat snap ik ook doordat ik opviel en sneaky deed. Ik zei soms tegen de productie dat ik soms echt niet kon acteren en doen alsof, ze haalde me altijd over om bepaalde reacties los te krijgen of om voor bepaalde raadsels te zorgen. de meiden gingen overal wel makkelijk in mee. ik moest bijvoorbeeld voordoen alsof ik al zeker was dat ik zou winnen, dan zouden die meiden daarover gaan praten en zou er meer een strijd ontstaan wat het programma weer leuker maakt. De meiden in het huis begonnen aardig over mij te roddelen, ik viel volgens hun teveel op. Per dag moesten we ( diegene die veel opvielen ) wel zes quoten. dat houdt in kort een intervieuw geven, je mening, etc. van die zes is er een halve uitgezonden. verspreid over de hele periode, zijn er wellicht van de 300 nog niets eens 40 uitgezonden. Ik zat vaak in tranen, omdat ik het er niet meer naar mijn zin had, ik wilde naar huis, ik wilde muziek luisten, ik wilde mijn ouders spreken niets mocht. Door al die haatdragende roddels over jou om je heen de hele dag door, daar word je als persoon ook niet blijer van. ik ben een gevoelig persoon, en wil altijd iedereen tevreden houden. doordat ik steeds verdrietiger was, ging ik steeds verder van mijn gevoel af staan. Ik werd chagarijnig, ik begon me te irriteren, ik trok het niet meer. al die boze gemene quots van mij, zijn door mij uitgesproken maar de reden en de oorzaak daarvan werd niet in het programma getoond. Ook de aardige dingen die ik zei en de gevoelige uitspraken werden niet uitgezonden waardoor er een boos jaloers meisje op de buis was. Daar koos de productie bewust voor. Het zou veel stof doen opwaaien. De weken gingen langzaam voorbij, je enige uitweg was als je op date ging. doordat je nul afleiding had en opgesloten zat in een huis met alleen maar vrouwen, werd je gedwongen bijna door alleen maar aan de bachelor te denken en alles ervoor over te hebben om weg te kunnen komen uit dat huis. We kregen smiddags wit brood met pindakaas, en 1x in de week wat fruit als je geluk had. nadat we eiste dat we wat meer eten kregen haalde ze héél soms ook worst of pannekoek beslag. savonds kregen we altijd kip met rijst, het kwam je neus uit. Het was bijna marteling zonder fysiek geweld. Overdrijven is mijn vak zul je wel denken, maar ik overdrijf dus niet. Ik begrijp niet dat die andere meiden er zo luchtig over deden, en maar genoegen namen, ze zeurde wel onderling maar diende geen klacht bij de productie in. bijvoorbeeld de wijn, daar waren we ook erg ontevreden over, we mochten 1 glaasje per avond. dat is niets vergeleken wat ik normaal drink met vriendinnen. Na lang zeuren kregen we na twee weken een extra flesje. Mijn 'groepje' viel langzamerhand ook steeds meer uit elkaar. Wat ik erg jammer vond. maar ik begreep wat iemand van de productie zei dat dit van te voren al het plan was. Ik legde me erbij neer, en hield me mond dicht tegenover de andere meiden. Dat was zwaar, soms wilde ik het liefst alles uitschreeuwen wat ik wist. maar dat deed ik niet, want ik zou dan meteen uit het programma worden verwijderd. je zou denken dat is dan toch je uitweg? maar je wilt aan de ene kant niet in de problemen komen. Ik zat in een dubio, de roddels werden erger verspreid, de productie wilde meer zien en zorgde voor echte drama. Ik kreeg heel erg ruzie met een meisje in het huis, dóór een ander meisje in het huis. dat andere meisje was smoor verliefd op de bachelor, wat jonger dan de meeste meiden. Zij had de roddel verspreid en mijn naam genoemd terwijl het van iemand anders afkomstig was. Toen een groepje meiden naar het weeshuis gingen op date, kwamen ze er ook achter dat de ware aard van het wat jongere meisje niet echt heel leuk was. De productie had de ruzie met opzet gefilmd, het grappige was nog dat dit niet de ordinele ruzie was maar we moesten het nog eens na spelen. Toen ze terug kwamen van de date naar het weeshuis, kwamen ze savonds met z'n alle rond de tafel zitten waar ik met m'n enige vriendinnetje die nog over was zat te kletsen. Ze walgde van haar ware aard van het jongere meisje. Het meisje waar ik ruzie mee had bood haar excuses aan, echter dat het weer was bijgelegd mocht niet op tv verschijnen. want ze wilde mij negatief over laten komen. Walgelijk hoe montage en tv je reputatie kapot kunnen maken tegenover de onschuldige naiefe kijker. De reacties op social media ontplofte bijna, toch kreeg ik ook steeds meer reacties van mensen die in dezelfde positie hadden gezeten, en ook hadden deelgenomen aan een tv programma en anders op tv werden getoond. De derde week brak aan, ik was al een aantal keer op date geweest, ik begon de bachelor steeds minder leuk te vinden wat ik ook zei in de quotes maar die waren eruit geknipt. Want de bachelor zijn image mocht er uiteraard niet onder lijden. Hij was oppervlakkig, snel afgeleid, de aandacht steeg hem een beetje naar zijn hoofd. Hij zat zoals in he programma te zien is in een luxe villa, kon zoveel eten als hij wilde, en had altijd toegang tot zijn mobiel. dat hij alles mocht, en dat alle vrouwen hem wel zagen zitten gaf hem als je het mij vraagt teveel zelf vertrouwen. Er waren drie meisjes die al aardig verliefd werden, al ontkende ze dat tegenover de camera. Ik zei tegen de productie dat ik naar huis wilde, ze zouden met de bachelor daarover praten. elke dag zaten mensen van de productie te monteren, gelukkig liepen ze drie weken achter met de montage en kon de verhaallijn makkelijk worden aangepast. Om de twee dagen gingen ze vergaderen, met de bachelor erbij. over de plannen, om natuurlijk het zo spannend mogelijk te maken voor de kijker. Weinig meisjes in het huis wisten hier precies vanaf. Doordat de productie met mij als product speelde in het programma, wist ik dat veel wat gaande was niet oprecht was. ik werd daardoor heel erg achter dochtig, wat tot spanning en ruzies leide. Mijn laatste date in kabalebo was een mooie maar ook heftige ervaring. ik ging meteen na aankomst met de bachelor op date tot midden nacht. Ik kon moeilijk genieten van de prachtige omgeving door alle stress om me heen. Toen we gingen varen zag ik een andere man voor me zitten dan degene die bij de rozen ceremonie voor ons stond. We waren ongeveer vier uur aan het varen, het was prachtig om te zien. een van de mooiste natuur gebieden die ik ooit in mijn leven heb gezien, ik voel me zo rijk door de prachtige natuur, de aapjes in de bomen, het was een zegen daar te zijn. De avond viel, ik moest me omkleden en opmaken. Iemand van de productie kwam nog even naar me toe, om me te vertellen hoe het zou lopen en fluisterde me nog even in hoe ik me voor moest doen. Ik wachtte tot de tafel het eten en alles klaar stond, ik zat in mijn kamer op bed. ik stond er weer even bij stil hoe bizar het was dat ik in dat prachtige gebied zat, de echte natuur en amper iets me kreeg door het programma wat als een echte mind fucker werkte. Toch was het fijn om weg te zijn van het huis. Ik kwam aan lopen en ging aan tafel zitten. In elke mogelijke hoek die je je voor kunt stellen stond wel een camera. heel erg confronterend, ook nog eens heel ongemakkelijk omdat iedereen van de productie wel ergens zat mee te kijken. ik nam daarom ook kleine hapjes van het eten, niet alleen omdat ik overal bekeken werd maar ook omdat ik tegenover iemand zat die dwars door me heen keek en hondert vragen stelde. Zoals ik eerder al zei gingen er aardig wat roddels door het huis, echter zag je op tv bijna alleen maar de roddels die over mij werden gezegd. Omdat de productie via mij wel leuke tv kreeg, wilde ze nu mij ook even perplex laten staan. en spraken ze met de bachelor af, terwijl ik op bed zat te wachten dat hij mij met de meest erge, kwetsende roddel ooit zou confronteren. Ik kon mijn oren niet geloven en ik ging kapot van verdriet. hoe ver tv wel niet gaat om kijkcijfers te krijgen. Ze spraken over mijn engel, mijn zus, ze kwetste mij, oke tot daaraan toe maar ook mijn familie mijn ouders. hoe durfde ze. na het filmen ontplofte ik tegen de productie, ik heb ze allemaal één voor één met een hoge stem aangesproken. ik dreigde ermee dat ik alles wat ik wist en hoe ik als actrice in dat huis zat allemaal zou op biechten. ze beloofde mij het niet uit te zenden, en boden hun excuses aan. Natuurlijk had ik een contract ondertekend, waarbij ik niet na dacht op dat momet, waarbij ik toegang gaf tot al het beeldmateriaal. Ik stortte letterlijk en figuurlijk die avond in elkaar. ik huilde wel een uur lang. kijkend naar de sterren, in de hoop dat me zusje me hoorde.. en in de hoop dat alles goed ging met mijn ouders. Een jongen van de productie met wie ik erg close was kwam naar me toe omdat hij me zag huilen. Ik zat op de verranda, luisterd naar het valse geroddel van de productie aan tafel op het balkon naast mij. Alles voelde als een open wond. Op dat moment voelde het heel erg fijn dat de enige betrouwbare jongen van de productie mij even kwam troosten. Hij zei 'hou nog even vol, je kunt bijna naar huis'. Dat voelde als een geruststelling. even later kwam de bachelor erbij zitten en hield me stevig vast terwijl ik niets meer kon dan huilen. Hij zei nog van alles, maar ik geloofde niets meer van zijn praatjes. nog geen half uur geleden confronteerde hij me nog voor heel nederland met het meest kwetsbare wat je kunt doen. ik wilde naar huis, gelukkig kon ik bijna weg. dat hield me sterk. De volgende dag ging het meisje waarmee ik op date was een paar uur met hem weg. dat gaf me rust. Ik ging met de leidinggevende van kabalebo de jungle in. We bezochten een vliegtuig dat al jaren in jungle stond. Ik heb de mooiste natuur ooit gezien, de één na gevaarlijkste spin ( nog groter dan een vogelspin ) gezien, de telefoonboom bezocht. ze vertelde me alle verhalen, we maakte een mooie tocht van vier uur. Toen ik terug kwam ging ik bij het zwembad liggen, ik kreeg en terugslag van emoties, ik besloot lekker te gaan slapen. Al snel kwam de productie samen met de bachelor terug van de date. ik werd wakker gemaakt door de regisseur. ik moest weer klaar staan om te filmen. Ik had geen zin in meer, maar ik moest ze nog even te vriend houden. We vlogen die namiddag weer terug naar het huis. Ik moest nog even het spelletje door spelen en we kwamen met een blij gezicht weer terug. Ik was wel meer opgelucht omdat ik wist weer snel naar huis te gaan. De volgende dag werden ik en het meisje met wie ik samen op date ging naar huis gestuurd. Ik gaf de meiden een knuffel om mezelf niet te laten kennen, hoe boos ik ook was. die meiden zullen me nooit begrijpen, omdat met hun geen spelletje is gespeeld, en zij van niets af wisten hoe de stand van zaken was. Behalve één meisje wat na mij eruit zou gaan, zij was ook niet op haar achter hoofd gevallen en was heel lief voor mij. ik had veel steun aan haar in het huis. ze nam ook het als enige voor mij op. Ik zat nadat ik was weggestuurd nog drie dagen in een hotel. waar ik eindelijk lekker kon eten, en vrij was. ik moest gewoon wennen aan die vrijheid. drie weken lang word je verteld wat je moet doen, wat je eet, wanneer je klaar moet staan. niets bepaalde we zelf. en nu mocht ik zelf bepalen wat en wanneer ik at en dronk. we waren goed in de war. maar maakte er ook flink misbruik van, en aten en dronken ons vol. we gingen parimaribo verkennen en hadden leuke twee dagen. De vlucht terug was een drama, we moesten drie uur op ons vliegtuig wachten, maar door alle slaappillen hebben we de hele vlucht geslapen. Ik kon naar huis, eindelijk. Toen ik mijn vader op schiphol zag staan, en hem in de armen sloeg moest ik huilen van geluk en hij ook. ik was gebroken, en flink afgevallen door het weinige eten. ik was emotioneel een wrak en de afleveringen moesten nog beginnen. ik ben blij dat alles nu achter de rug is, en ik met grote nieuwe plannen bezig ben. Dankzij de bachelor heb ik geleerd mensen niet meer snel te vertrouwen, gelukkig heb ik nu een management bureau die mij steunt en helpt. ik wil programma;s gaan presenteren, en daar ben ik met mijn PR bureau nu ook mee bezig. ik sta in de grazia, ik heb een tof bureau wat in mij gelooft. ik heb geleerd zoiets nooit meer te willen doen, en er heel veel mensen zijn die misbruik van je goedheid maken. Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan, ik ben op me bek gegaan, Ik ben voor gek gezet maar ik geef nooit op. en geloof dat er meer liefde is dan haat. Het is absurd hoeveel mensen in het tv bedrog tuinen. Mensen houden van succes, maar haten mensen met succes. Niets is wat het lijkt, zeker de bachelor niet.

Woehaaaaa

quote:

Op woensdag 1 oktober 2014 02:50 schreef tong80 het volgende:
We zaten op een grote boot in rotterdam voor twee hele dagen. we mochten nergens naartoe, we zaten van sochtens vroeg in de makeup en we moesten tot savonds heel laat wachten in een kamer tot we weer opnames hadden. Rutger zagen we alleen tijdens de opnames. We moesten bij aankomst onze telefoons inleveren, en niet gebruiken tijden de gehele periode van de opnames. Ik had van te voren met iemand van de productie afgesproken dat ik mijn mobiel wel mocht gebruiken, anders wilde ik niet mee werken. Ik kan niet zonder mijn ouders, ik moet ze elk dag horen. sinds mijn zus is overleden is dat nóg sterker geworden, en kan ik het mijn ouders niet aan doen om ze niet te spreken. toen ik ze vroeg om mijn moeder even te bellen wilde ze mijn mobiel niet geven, ze deden er alles aan om mij maar niet te laten bellen. ik was woest, iedereen had wel een reden om naar huis te bellen, maar die van mij lag heel gevoelig. ik voelde me een nummertje, meer niet. Na twee moeilijke dagen in rotterdam gingen we met de bus naar schiphol toe, we zouden daar rond 1 uur aankomen. mijn vader had mijn paspoort nog bij hem thuis liggen en zou die op schiphol langs komen brengen. we kwamen in plaats van één uur daar rond twee uur aan, mijn vader was niet op de hoogte gebracht en heeft daar een uur staan wachten. omdat ik geen mobiel had stond ik machteloos, en van een productie verwacht je dat ze alles voor je regelen. ze gaven mij de schuld van het vergeten van mijn paspoort en vonden dat ze me vader maar moest wachten. ik begon steeds meer spijt te krijgen dat ik mee deed aan dit programma, de productie maakte me vaak erg boos en ik vond ze erg onrechtvaardig. Gelukkig kon ik mijn vader nog even in de armen sluiten en knuffelen voordat ik wegging, ik zou ongeveer drie weken weg blijven, al zag ik er al vanaf het begin erg tegenop. maar ik stond destijds niet sterk genoeg in mijn schoenen om dat ook daadwerkelijk uit te spreken. De vlucht duurde negen uur. Je beseft niet dat je zolang in een vliegtuig zit, maar onder welke omstandig ook, ik blijf positief en gooi er een beetje humor in. ik zorgde voor een goeie sfeer, en veel lachebuien samen met de vier meiden die naast en achter mij zaten. Ik keek veel films, en praatte gezellig met de andere meiden. In het vliegtuig mocht ik nog even in de kockpit kijken, ik zat daar minstens twintig minuten, het waren heilige momenten. Het was prachtig om te zien hoe hoog we vlogen, de piloot legde alles uit wat al die honderden knopjes nou eigenlijk in hielden. als ik uit het raampje keek, zag de ronde aarde, ze felle zon, en de prachtige wit blauwe lucht. Het gaf me weer een beetje kracht om door te gaan waar ik mee bezig was. Ook sprak ik een tijdje met 'de bachelor' die voorin het vliegtuig zat. Hij vroeg hoe ik vond tussen alle meiden, wie ik eigenlijk was, waar ik woonde, en waarom ik mee deed. Ik vertelde waar ik woonde en toevallig had hij precies bij mij om de hoek net een huis gekocht. Ik vertelde dat mijn zus was overleden en ik daarom dubbel zo alles aanpak wat op mijn pad komt en daarom dit avontuur wilde aan gaan. hij vertelde dat hij ook nog een zus had en dat zij zelfs kindjes had, ik vind dat altijd bijzonder om te horen. het maakte het gesprek wel bijzonder en het kwam bij ons beide aan. Ik deelde dit met de meiden naast wie ik zat, na drie weken blijkt dit verhaal nogal verdraait te zijn van mond tot mond. Toen na negen uur kwamen we eindelijk aan in suriname, ik kon niet geloven dat we na negen uur vliegen werden aangesproken met 'Goeie avond, welkom in suriname' terwijl na twee uur naar italie ik italiaans moet spreken. Dat maakt het nog moeilijker om te aclimatiseren. Gelukkig was het ook wel heel erg makkelijk. De mensen waren heel vriendelijk en blij ons te zien een warm welkom. We moesten wel nog door de duane. we kregen van de productie allemaal een leugen toe gesproken die we aan de duane moesten vertellen, omdat we daar niet voor een tv programma mochten verblijven. ik vond het echt nergens op slaan, en weer vroeg ik me af 'waar ben ik aan begonnen?!'. Toen moesten we ook nog eens vanaf airport anderhalf uur met een bus die ons bijna de dood in reedt, naar onze villa rijden. De auto's rijden daar links ipv recht, en rijden zo walgelijk hard en eng dat elke keer op het nippertje iemand niet werd dood gereden, we waren bijna allemaal doods bang in de bus en probeerde ons maar koest te houden. Toen we in de Villa aankwamen zag het er ongezellig, kill, en nog niet af uit. totaal niet het plaatje zoals op tv te zien was. We liepen meteen een kamer binnen, en gingen slapen. ik was dood op, en werd nu al gek van al die kakelende meiden. De volgende ochtend, zocht ik in mijn koffer naar mijn dagboekje, met de laatste haarlok van mijn zus erin, en een aantal speciale gedichtjes van mijn moeder. ik kon het nergens vinden, ik zei tegen de productie dat ik wilde bellen naar de vlucht maatschappij en gevonden voorwerpen. ik mocht niet bellen van de productie. ik was echt tot moord in staat, dat ze mij dat ontnamen. ik wilde weg uit dit verschrikkelijke programma, de laatste haarlok van mijn zus was mij goud waar. dat ik niet mocht bellen en ze er niets aan hebben gedaan doet me nog steeds vreselijk pijn. ik heb uren gehuild hierom, en nóg kon het de productie niets schelen. Ze gebruikten mij puur voor het programma, dat ik naar huis wilde en diep gekwetst was maakte ze niets uit. De volgende dag gingen we onze aankomst filmen, we kregen kleding van de styling, en moest opnieuw onze koffers naar binnen sjouwen. Onze aankomst duurde wel een uur om te filmen. De regisseur had in het begin al tegen mij gezegd dat hij me opdracht zou geven in hoe ik moest reageren. ik had niet door dat zij mij als een vals haatdragend meisje neer wilde zetten. Ook als ik moest quoten bleven ze mij pushen om iets negatiefs te zeggen. als ik zei "Het zijn hele toffe meiden, alleen erger ik me kapot aan hoe ze roddelen" dan werd alleen het stukje van wat negatief was eruit geknipt en in het programma gemonteerd. je zag nooit de aardige dingen die ik over andere zei. Ik schrok heel erg toen ik mezelf terug zag in het programma. Alle meiden hadden argwaan over mij, dat snap ik ook doordat ik opviel en sneaky deed. Ik zei soms tegen de productie dat ik soms echt niet kon acteren en doen alsof, ze haalde me altijd over om bepaalde reacties los te krijgen of om voor bepaalde raadsels te zorgen. de meiden gingen overal wel makkelijk in mee. ik moest bijvoorbeeld voordoen alsof ik al zeker was dat ik zou winnen, dan zouden die meiden daarover gaan praten en zou er meer een strijd ontstaan wat het programma weer leuker maakt. De meiden in het huis begonnen aardig over mij te roddelen, ik viel volgens hun teveel op. Per dag moesten we ( diegene die veel opvielen ) wel zes quoten. dat houdt in kort een intervieuw geven, je mening, etc. van die zes is er een halve uitgezonden. verspreid over de hele periode, zijn er wellicht van de 300 nog niets eens 40 uitgezonden. Ik zat vaak in tranen, omdat ik het er niet meer naar mijn zin had, ik wilde naar huis, ik wilde muziek luisten, ik wilde mijn ouders spreken niets mocht. Door al die haatdragende roddels over jou om je heen de hele dag door, daar word je als persoon ook niet blijer van. ik ben een gevoelig persoon, en wil altijd iedereen tevreden houden. doordat ik steeds verdrietiger was, ging ik steeds verder van mijn gevoel af staan. Ik werd chagarijnig, ik begon me te irriteren, ik trok het niet meer. al die boze gemene quots van mij, zijn door mij uitgesproken maar de reden en de oorzaak daarvan werd niet in het programma getoond. Ook de aardige dingen die ik zei en de gevoelige uitspraken werden niet uitgezonden waardoor er een boos jaloers meisje op de buis was. Daar koos de productie bewust voor. Het zou veel stof doen opwaaien. De weken gingen langzaam voorbij, je enige uitweg was als je op date ging. doordat je nul afleiding had en opgesloten zat in een huis met alleen maar vrouwen, werd je gedwongen bijna door alleen maar aan de bachelor te denken en alles ervoor over te hebben om weg te kunnen komen uit dat huis. We kregen smiddags wit brood met pindakaas, en 1x in de week wat fruit als je geluk had. nadat we eiste dat we wat meer eten kregen haalde ze héél soms ook worst of pannekoek beslag. savonds kregen we altijd kip met rijst, het kwam je neus uit. Het was bijna marteling zonder fysiek geweld. Overdrijven is mijn vak zul je wel denken, maar ik overdrijf dus niet. Ik begrijp niet dat die andere meiden er zo luchtig over deden, en maar genoegen namen, ze zeurde wel onderling maar diende geen klacht bij de productie in. bijvoorbeeld de wijn, daar waren we ook erg ontevreden over, we mochten 1 glaasje per avond. dat is niets vergeleken wat ik normaal drink met vriendinnen. Na lang zeuren kregen we na twee weken een extra flesje. Mijn 'groepje' viel langzamerhand ook steeds meer uit elkaar. Wat ik erg jammer vond. maar ik begreep wat iemand van de productie zei dat dit van te voren al het plan was. Ik legde me erbij neer, en hield me mond dicht tegenover de andere meiden. Dat was zwaar, soms wilde ik het liefst alles uitschreeuwen wat ik wist. maar dat deed ik niet, want ik zou dan meteen uit het programma worden verwijderd. je zou denken dat is dan toch je uitweg? maar je wilt aan de ene kant niet in de problemen komen. Ik zat in een dubio, de roddels werden erger verspreid, de productie wilde meer zien en zorgde voor echte drama. Ik kreeg heel erg ruzie met een meisje in het huis, dóór een ander meisje in het huis. dat andere meisje was smoor verliefd op de bachelor, wat jonger dan de meeste meiden. Zij had de roddel verspreid en mijn naam genoemd terwijl het van iemand anders afkomstig was. Toen een groepje meiden naar het weeshuis gingen op date, kwamen ze er ook achter dat de ware aard van het wat jongere meisje niet echt heel leuk was. De productie had de ruzie met opzet gefilmd, het grappige was nog dat dit niet de ordinele ruzie was maar we moesten het nog eens na spelen. Toen ze terug kwamen van de date naar het weeshuis, kwamen ze savonds met z'n alle rond de tafel zitten waar ik met m'n enige vriendinnetje die nog over was zat te kletsen. Ze walgde van haar ware aard van het jongere meisje. Het meisje waar ik ruzie mee had bood haar excuses aan, echter dat het weer was bijgelegd mocht niet op tv verschijnen. want ze wilde mij negatief over laten komen. Walgelijk hoe montage en tv je reputatie kapot kunnen maken tegenover de onschuldige naiefe kijker. De reacties op social media ontplofte bijna, toch kreeg ik ook steeds meer reacties van mensen die in dezelfde positie hadden gezeten, en ook hadden deelgenomen aan een tv programma en anders op tv werden getoond. De derde week brak aan, ik was al een aantal keer op date geweest, ik begon de bachelor steeds minder leuk te vinden wat ik ook zei in de quotes maar die waren eruit geknipt. Want de bachelor zijn image mocht er uiteraard niet onder lijden. Hij was oppervlakkig, snel afgeleid, de aandacht steeg hem een beetje naar zijn hoofd. Hij zat zoals in he programma te zien is in een luxe villa, kon zoveel eten als hij wilde, en had altijd toegang tot zijn mobiel. dat hij alles mocht, en dat alle vrouwen hem wel zagen zitten gaf hem als je het mij vraagt teveel zelf vertrouwen. Er waren drie meisjes die al aardig verliefd werden, al ontkende ze dat tegenover de camera. Ik zei tegen de productie dat ik naar huis wilde, ze zouden met de bachelor daarover praten. elke dag zaten mensen van de productie te monteren, gelukkig liepen ze drie weken achter met de montage en kon de verhaallijn makkelijk worden aangepast. Om de twee dagen gingen ze vergaderen, met de bachelor erbij. over de plannen, om natuurlijk het zo spannend mogelijk te maken voor de kijker. Weinig meisjes in het huis wisten hier precies vanaf. Doordat de productie met mij als product speelde in het programma, wist ik dat veel wat gaande was niet oprecht was. ik werd daardoor heel erg achter dochtig, wat tot spanning en ruzies leide. Mijn laatste date in kabalebo was een mooie maar ook heftige ervaring. ik ging meteen na aankomst met de bachelor op date tot midden nacht. Ik kon moeilijk genieten van de prachtige omgeving door alle stress om me heen. Toen we gingen varen zag ik een andere man voor me zitten dan degene die bij de rozen ceremonie voor ons stond. We waren ongeveer vier uur aan het varen, het was prachtig om te zien. een van de mooiste natuur gebieden die ik ooit in mijn leven heb gezien, ik voel me zo rijk door de prachtige natuur, de aapjes in de bomen, het was een zegen daar te zijn. De avond viel, ik moest me omkleden en opmaken. Iemand van de productie kwam nog even naar me toe, om me te vertellen hoe het zou lopen en fluisterde me nog even in hoe ik me voor moest doen. Ik wachtte tot de tafel het eten en alles klaar stond, ik zat in mijn kamer op bed. ik stond er weer even bij stil hoe bizar het was dat ik in dat prachtige gebied zat, de echte natuur en amper iets me kreeg door het programma wat als een echte mind fucker werkte. Toch was het fijn om weg te zijn van het huis. Ik kwam aan lopen en ging aan tafel zitten. In elke mogelijke hoek die je je voor kunt stellen stond wel een camera. heel erg confronterend, ook nog eens heel ongemakkelijk omdat iedereen van de productie wel ergens zat mee te kijken. ik nam daarom ook kleine hapjes van het eten, niet alleen omdat ik overal bekeken werd maar ook omdat ik tegenover iemand zat die dwars door me heen keek en hondert vragen stelde. Zoals ik eerder al zei gingen er aardig wat roddels door het huis, echter zag je op tv bijna alleen maar de roddels die over mij werden gezegd. Omdat de productie via mij wel leuke tv kreeg, wilde ze nu mij ook even perplex laten staan. en spraken ze met de bachelor af, terwijl ik op bed zat te wachten dat hij mij met de meest erge, kwetsende roddel ooit zou confronteren. Ik kon mijn oren niet geloven en ik ging kapot van verdriet. hoe ver tv wel niet gaat om kijkcijfers te krijgen. Ze spraken over mijn engel, mijn zus, ze kwetste mij, oke tot daaraan toe maar ook mijn familie mijn ouders. hoe durfde ze. na het filmen ontplofte ik tegen de productie, ik heb ze allemaal één voor één met een hoge stem aangesproken. ik dreigde ermee dat ik alles wat ik wist en hoe ik als actrice in dat huis zat allemaal zou op biechten. ze beloofde mij het niet uit te zenden, en boden hun excuses aan. Natuurlijk had ik een contract ondertekend, waarbij ik niet na dacht op dat momet, waarbij ik toegang gaf tot al het beeldmateriaal. Ik stortte letterlijk en figuurlijk die avond in elkaar. ik huilde wel een uur lang. kijkend naar de sterren, in de hoop dat me zusje me hoorde.. en in de hoop dat alles goed ging met mijn ouders. Een jongen van de productie met wie ik erg close was kwam naar me toe omdat hij me zag huilen. Ik zat op de verranda, luisterd naar het valse geroddel van de productie aan tafel op het balkon naast mij. Alles voelde als een open wond. Op dat moment voelde het heel erg fijn dat de enige betrouwbare jongen van de productie mij even kwam troosten. Hij zei 'hou nog even vol, je kunt bijna naar huis'. Dat voelde als een geruststelling. even later kwam de bachelor erbij zitten en hield me stevig vast terwijl ik niets meer kon dan huilen. Hij zei nog van alles, maar ik geloofde niets meer van zijn praatjes. nog geen half uur geleden confronteerde hij me nog voor heel nederland met het meest kwetsbare wat je kunt doen. ik wilde naar huis, gelukkig kon ik bijna weg. dat hield me sterk. De volgende dag ging het meisje waarmee ik op date was een paar uur met hem weg. dat gaf me rust. Ik ging met de leidinggevende van kabalebo de jungle in. We bezochten een vliegtuig dat al jaren in jungle stond. Ik heb de mooiste natuur ooit gezien, de één na gevaarlijkste spin ( nog groter dan een vogelspin ) gezien, de telefoonboom bezocht. ze vertelde me alle verhalen, we maakte een mooie tocht van vier uur. Toen ik terug kwam ging ik bij het zwembad liggen, ik kreeg en terugslag van emoties, ik besloot lekker te gaan slapen. Al snel kwam de productie samen met de bachelor terug van de date. ik werd wakker gemaakt door de regisseur. ik moest weer klaar staan om te filmen. Ik had geen zin in meer, maar ik moest ze nog even te vriend houden. We vlogen die namiddag weer terug naar het huis. Ik moest nog even het spelletje door spelen en we kwamen met een blij gezicht weer terug. Ik was wel meer opgelucht omdat ik wist weer snel naar huis te gaan. De volgende dag werden ik en het meisje met wie ik samen op date ging naar huis gestuurd. Ik gaf de meiden een knuffel om mezelf niet te laten kennen, hoe boos ik ook was. die meiden zullen me nooit begrijpen, omdat met hun geen spelletje is gespeeld, en zij van niets af wisten hoe de stand van zaken was. Behalve één meisje wat na mij eruit zou gaan, zij was ook niet op haar achter hoofd gevallen en was heel lief voor mij. ik had veel steun aan haar in het huis. ze nam ook het als enige voor mij op. Ik zat nadat ik was weggestuurd nog drie dagen in een hotel. waar ik eindelijk lekker kon eten, en vrij was. ik moest gewoon wennen aan die vrijheid. drie weken lang word je verteld wat je moet doen, wat je eet, wanneer je klaar moet staan. niets bepaalde we zelf. en nu mocht ik zelf bepalen wat en wanneer ik at en dronk. we waren goed in de war. maar maakte er ook flink misbruik van, en aten en dronken ons vol. we gingen parimaribo verkennen en hadden leuke twee dagen. De vlucht terug was een drama, we moesten drie uur op ons vliegtuig wachten, maar door alle slaappillen hebben we de hele vlucht geslapen. Ik kon naar huis, eindelijk. Toen ik mijn vader op schiphol zag staan, en hem in de armen sloeg moest ik huilen van geluk en hij ook. ik was gebroken, en flink afgevallen door het weinige eten. ik was emotioneel een wrak en de afleveringen moesten nog beginnen. ik ben blij dat alles nu achter de rug is, en ik met grote nieuwe plannen bezig ben. Dankzij de bachelor heb ik geleerd mensen niet meer snel te vertrouwen, gelukkig heb ik nu een management bureau die mij steunt en helpt. ik wil programma;s gaan presenteren, en daar ben ik met mijn PR bureau nu ook mee bezig. ik sta in de grazia, ik heb een tof bureau wat in mij gelooft. ik heb geleerd zoiets nooit meer te willen doen, en er heel veel mensen zijn die misbruik van je goedheid maken. Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan, ik ben op me bek gegaan, Ik ben voor gek gezet maar ik geef nooit op. en geloof dat er meer liefde is dan haat. Het is absurd hoeveel mensen in het tv bedrog tuinen. Mensen houden van succes, maar haten mensen met succes. Niets is wat het lijkt, zeker de bachelor niet.

Woehaaaaa

Een is hier eigenlijk nog niet eens op z'n plaats

quote:

Op woensdag 1 oktober 2014 02:50 schreef tong80 het volgende:
We zaten op een grote boot in rotterdam voor twee hele dagen. we mochten nergens naartoe, we zaten van sochtens vroeg in de makeup en we moesten tot savonds heel laat wachten in een kamer tot we weer opnames hadden. Rutger zagen we alleen tijdens de opnames. We moesten bij aankomst onze telefoons inleveren, en niet gebruiken tijden de gehele periode van de opnames. Ik had van te voren met iemand van de productie afgesproken dat ik mijn mobiel wel mocht gebruiken, anders wilde ik niet mee werken. Ik kan niet zonder mijn ouders, ik moet ze elk dag horen. sinds mijn zus is overleden is dat nóg sterker geworden, en kan ik het mijn ouders niet aan doen om ze niet te spreken. toen ik ze vroeg om mijn moeder even te bellen wilde ze mijn mobiel niet geven, ze deden er alles aan om mij maar niet te laten bellen. ik was woest, iedereen had wel een reden om naar huis te bellen, maar die van mij lag heel gevoelig. ik voelde me een nummertje, meer niet. Na twee moeilijke dagen in rotterdam gingen we met de bus naar schiphol toe, we zouden daar rond 1 uur aankomen. mijn vader had mijn paspoort nog bij hem thuis liggen en zou die op schiphol langs komen brengen. we kwamen in plaats van één uur daar rond twee uur aan, mijn vader was niet op de hoogte gebracht en heeft daar een uur staan wachten. omdat ik geen mobiel had stond ik machteloos, en van een productie verwacht je dat ze alles voor je regelen. ze gaven mij de schuld van het vergeten van mijn paspoort en vonden dat ze me vader maar moest wachten. ik begon steeds meer spijt te krijgen dat ik mee deed aan dit programma, de productie maakte me vaak erg boos en ik vond ze erg onrechtvaardig. Gelukkig kon ik mijn vader nog even in de armen sluiten en knuffelen voordat ik wegging, ik zou ongeveer drie weken weg blijven, al zag ik er al vanaf het begin erg tegenop. maar ik stond destijds niet sterk genoeg in mijn schoenen om dat ook daadwerkelijk uit te spreken. De vlucht duurde negen uur. Je beseft niet dat je zolang in een vliegtuig zit, maar onder welke omstandig ook, ik blijf positief en gooi er een beetje humor in. ik zorgde voor een goeie sfeer, en veel lachebuien samen met de vier meiden die naast en achter mij zaten. Ik keek veel films, en praatte gezellig met de andere meiden. In het vliegtuig mocht ik nog even in de kockpit kijken, ik zat daar minstens twintig minuten, het waren heilige momenten. Het was prachtig om te zien hoe hoog we vlogen, de piloot legde alles uit wat al die honderden knopjes nou eigenlijk in hielden. als ik uit het raampje keek, zag de ronde aarde, ze felle zon, en de prachtige wit blauwe lucht. Het gaf me weer een beetje kracht om door te gaan waar ik mee bezig was. Ook sprak ik een tijdje met 'de bachelor' die voorin het vliegtuig zat. Hij vroeg hoe ik vond tussen alle meiden, wie ik eigenlijk was, waar ik woonde, en waarom ik mee deed. Ik vertelde waar ik woonde en toevallig had hij precies bij mij om de hoek net een huis gekocht. Ik vertelde dat mijn zus was overleden en ik daarom dubbel zo alles aanpak wat op mijn pad komt en daarom dit avontuur wilde aan gaan. hij vertelde dat hij ook nog een zus had en dat zij zelfs kindjes had, ik vind dat altijd bijzonder om te horen. het maakte het gesprek wel bijzonder en het kwam bij ons beide aan. Ik deelde dit met de meiden naast wie ik zat, na drie weken blijkt dit verhaal nogal verdraait te zijn van mond tot mond. Toen na negen uur kwamen we eindelijk aan in suriname, ik kon niet geloven dat we na negen uur vliegen werden aangesproken met 'Goeie avond, welkom in suriname' terwijl na twee uur naar italie ik italiaans moet spreken. Dat maakt het nog moeilijker om te aclimatiseren. Gelukkig was het ook wel heel erg makkelijk. De mensen waren heel vriendelijk en blij ons te zien een warm welkom. We moesten wel nog door de duane. we kregen van de productie allemaal een leugen toe gesproken die we aan de duane moesten vertellen, omdat we daar niet voor een tv programma mochten verblijven. ik vond het echt nergens op slaan, en weer vroeg ik me af 'waar ben ik aan begonnen?!'. Toen moesten we ook nog eens vanaf airport anderhalf uur met een bus die ons bijna de dood in reedt, naar onze villa rijden. De auto's rijden daar links ipv recht, en rijden zo walgelijk hard en eng dat elke keer op het nippertje iemand niet werd dood gereden, we waren bijna allemaal doods bang in de bus en probeerde ons maar koest te houden. Toen we in de Villa aankwamen zag het er ongezellig, kill, en nog niet af uit. totaal niet het plaatje zoals op tv te zien was. We liepen meteen een kamer binnen, en gingen slapen. ik was dood op, en werd nu al gek van al die kakelende meiden. De volgende ochtend, zocht ik in mijn koffer naar mijn dagboekje, met de laatste haarlok van mijn zus erin, en een aantal speciale gedichtjes van mijn moeder. ik kon het nergens vinden, ik zei tegen de productie dat ik wilde bellen naar de vlucht maatschappij en gevonden voorwerpen. ik mocht niet bellen van de productie. ik was echt tot moord in staat, dat ze mij dat ontnamen. ik wilde weg uit dit verschrikkelijke programma, de laatste haarlok van mijn zus was mij goud waar. dat ik niet mocht bellen en ze er niets aan hebben gedaan doet me nog steeds vreselijk pijn. ik heb uren gehuild hierom, en nóg kon het de productie niets schelen. Ze gebruikten mij puur voor het programma, dat ik naar huis wilde en diep gekwetst was maakte ze niets uit. De volgende dag gingen we onze aankomst filmen, we kregen kleding van de styling, en moest opnieuw onze koffers naar binnen sjouwen. Onze aankomst duurde wel een uur om te filmen. De regisseur had in het begin al tegen mij gezegd dat hij me opdracht zou geven in hoe ik moest reageren. ik had niet door dat zij mij als een vals haatdragend meisje neer wilde zetten. Ook als ik moest quoten bleven ze mij pushen om iets negatiefs te zeggen. als ik zei "Het zijn hele toffe meiden, alleen erger ik me kapot aan hoe ze roddelen" dan werd alleen het stukje van wat negatief was eruit geknipt en in het programma gemonteerd. je zag nooit de aardige dingen die ik over andere zei. Ik schrok heel erg toen ik mezelf terug zag in het programma. Alle meiden hadden argwaan over mij, dat snap ik ook doordat ik opviel en sneaky deed. Ik zei soms tegen de productie dat ik soms echt niet kon acteren en doen alsof, ze haalde me altijd over om bepaalde reacties los te krijgen of om voor bepaalde raadsels te zorgen. de meiden gingen overal wel makkelijk in mee. ik moest bijvoorbeeld voordoen alsof ik al zeker was dat ik zou winnen, dan zouden die meiden daarover gaan praten en zou er meer een strijd ontstaan wat het programma weer leuker maakt. De meiden in het huis begonnen aardig over mij te roddelen, ik viel volgens hun teveel op. Per dag moesten we ( diegene die veel opvielen ) wel zes quoten. dat houdt in kort een intervieuw geven, je mening, etc. van die zes is er een halve uitgezonden. verspreid over de hele periode, zijn er wellicht van de 300 nog niets eens 40 uitgezonden. Ik zat vaak in tranen, omdat ik het er niet meer naar mijn zin had, ik wilde naar huis, ik wilde muziek luisten, ik wilde mijn ouders spreken niets mocht. Door al die haatdragende roddels over jou om je heen de hele dag door, daar word je als persoon ook niet blijer van. ik ben een gevoelig persoon, en wil altijd iedereen tevreden houden. doordat ik steeds verdrietiger was, ging ik steeds verder van mijn gevoel af staan. Ik werd chagarijnig, ik begon me te irriteren, ik trok het niet meer. al die boze gemene quots van mij, zijn door mij uitgesproken maar de reden en de oorzaak daarvan werd niet in het programma getoond. Ook de aardige dingen die ik zei en de gevoelige uitspraken werden niet uitgezonden waardoor er een boos jaloers meisje op de buis was. Daar koos de productie bewust voor. Het zou veel stof doen opwaaien. De weken gingen langzaam voorbij, je enige uitweg was als je op date ging. doordat je nul afleiding had en opgesloten zat in een huis met alleen maar vrouwen, werd je gedwongen bijna door alleen maar aan de bachelor te denken en alles ervoor over te hebben om weg te kunnen komen uit dat huis. We kregen smiddags wit brood met pindakaas, en 1x in de week wat fruit als je geluk had. nadat we eiste dat we wat meer eten kregen haalde ze héél soms ook worst of pannekoek beslag. savonds kregen we altijd kip met rijst, het kwam je neus uit. Het was bijna marteling zonder fysiek geweld. Overdrijven is mijn vak zul je wel denken, maar ik overdrijf dus niet. Ik begrijp niet dat die andere meiden er zo luchtig over deden, en maar genoegen namen, ze zeurde wel onderling maar diende geen klacht bij de productie in. bijvoorbeeld de wijn, daar waren we ook erg ontevreden over, we mochten 1 glaasje per avond. dat is niets vergeleken wat ik normaal drink met vriendinnen. Na lang zeuren kregen we na twee weken een extra flesje. Mijn 'groepje' viel langzamerhand ook steeds meer uit elkaar. Wat ik erg jammer vond. maar ik begreep wat iemand van de productie zei dat dit van te voren al het plan was. Ik legde me erbij neer, en hield me mond dicht tegenover de andere meiden. Dat was zwaar, soms wilde ik het liefst alles uitschreeuwen wat ik wist. maar dat deed ik niet, want ik zou dan meteen uit het programma worden verwijderd. je zou denken dat is dan toch je uitweg? maar je wilt aan de ene kant niet in de problemen komen. Ik zat in een dubio, de roddels werden erger verspreid, de productie wilde meer zien en zorgde voor echte drama. Ik kreeg heel erg ruzie met een meisje in het huis, dóór een ander meisje in het huis. dat andere meisje was smoor verliefd op de bachelor, wat jonger dan de meeste meiden. Zij had de roddel verspreid en mijn naam genoemd terwijl het van iemand anders afkomstig was. Toen een groepje meiden naar het weeshuis gingen op date, kwamen ze er ook achter dat de ware aard van het wat jongere meisje niet echt heel leuk was. De productie had de ruzie met opzet gefilmd, het grappige was nog dat dit niet de ordinele ruzie was maar we moesten het nog eens na spelen. Toen ze terug kwamen van de date naar het weeshuis, kwamen ze savonds met z'n alle rond de tafel zitten waar ik met m'n enige vriendinnetje die nog over was zat te kletsen. Ze walgde van haar ware aard van het jongere meisje. Het meisje waar ik ruzie mee had bood haar excuses aan, echter dat het weer was bijgelegd mocht niet op tv verschijnen. want ze wilde mij negatief over laten komen. Walgelijk hoe montage en tv je reputatie kapot kunnen maken tegenover de onschuldige naiefe kijker. De reacties op social media ontplofte bijna, toch kreeg ik ook steeds meer reacties van mensen die in dezelfde positie hadden gezeten, en ook hadden deelgenomen aan een tv programma en anders op tv werden getoond. De derde week brak aan, ik was al een aantal keer op date geweest, ik begon de bachelor steeds minder leuk te vinden wat ik ook zei in de quotes maar die waren eruit geknipt. Want de bachelor zijn image mocht er uiteraard niet onder lijden. Hij was oppervlakkig, snel afgeleid, de aandacht steeg hem een beetje naar zijn hoofd. Hij zat zoals in he programma te zien is in een luxe villa, kon zoveel eten als hij wilde, en had altijd toegang tot zijn mobiel. dat hij alles mocht, en dat alle vrouwen hem wel zagen zitten gaf hem als je het mij vraagt teveel zelf vertrouwen. Er waren drie meisjes die al aardig verliefd werden, al ontkende ze dat tegenover de camera. Ik zei tegen de productie dat ik naar huis wilde, ze zouden met de bachelor daarover praten. elke dag zaten mensen van de productie te monteren, gelukkig liepen ze drie weken achter met de montage en kon de verhaallijn makkelijk worden aangepast. Om de twee dagen gingen ze vergaderen, met de bachelor erbij. over de plannen, om natuurlijk het zo spannend mogelijk te maken voor de kijker. Weinig meisjes in het huis wisten hier precies vanaf. Doordat de productie met mij als product speelde in het programma, wist ik dat veel wat gaande was niet oprecht was. ik werd daardoor heel erg achter dochtig, wat tot spanning en ruzies leide. Mijn laatste date in kabalebo was een mooie maar ook heftige ervaring. ik ging meteen na aankomst met de bachelor op date tot midden nacht. Ik kon moeilijk genieten van de prachtige omgeving door alle stress om me heen. Toen we gingen varen zag ik een andere man voor me zitten dan degene die bij de rozen ceremonie voor ons stond. We waren ongeveer vier uur aan het varen, het was prachtig om te zien. een van de mooiste natuur gebieden die ik ooit in mijn leven heb gezien, ik voel me zo rijk door de prachtige natuur, de aapjes in de bomen, het was een zegen daar te zijn. De avond viel, ik moest me omkleden en opmaken. Iemand van de productie kwam nog even naar me toe, om me te vertellen hoe het zou lopen en fluisterde me nog even in hoe ik me voor moest doen. Ik wachtte tot de tafel het eten en alles klaar stond, ik zat in mijn kamer op bed. ik stond er weer even bij stil hoe bizar het was dat ik in dat prachtige gebied zat, de echte natuur en amper iets me kreeg door het programma wat als een echte mind fucker werkte. Toch was het fijn om weg te zijn van het huis. Ik kwam aan lopen en ging aan tafel zitten. In elke mogelijke hoek die je je voor kunt stellen stond wel een camera. heel erg confronterend, ook nog eens heel ongemakkelijk omdat iedereen van de productie wel ergens zat mee te kijken. ik nam daarom ook kleine hapjes van het eten, niet alleen omdat ik overal bekeken werd maar ook omdat ik tegenover iemand zat die dwars door me heen keek en hondert vragen stelde. Zoals ik eerder al zei gingen er aardig wat roddels door het huis, echter zag je op tv bijna alleen maar de roddels die over mij werden gezegd. Omdat de productie via mij wel leuke tv kreeg, wilde ze nu mij ook even perplex laten staan. en spraken ze met de bachelor af, terwijl ik op bed zat te wachten dat hij mij met de meest erge, kwetsende roddel ooit zou confronteren. Ik kon mijn oren niet geloven en ik ging kapot van verdriet. hoe ver tv wel niet gaat om kijkcijfers te krijgen. Ze spraken over mijn engel, mijn zus, ze kwetste mij, oke tot daaraan toe maar ook mijn familie mijn ouders. hoe durfde ze. na het filmen ontplofte ik tegen de productie, ik heb ze allemaal één voor één met een hoge stem aangesproken. ik dreigde ermee dat ik alles wat ik wist en hoe ik als actrice in dat huis zat allemaal zou op biechten. ze beloofde mij het niet uit te zenden, en boden hun excuses aan. Natuurlijk had ik een contract ondertekend, waarbij ik niet na dacht op dat momet, waarbij ik toegang gaf tot al het beeldmateriaal. Ik stortte letterlijk en figuurlijk die avond in elkaar. ik huilde wel een uur lang. kijkend naar de sterren, in de hoop dat me zusje me hoorde.. en in de hoop dat alles goed ging met mijn ouders. Een jongen van de productie met wie ik erg close was kwam naar me toe omdat hij me zag huilen. Ik zat op de verranda, luisterd naar het valse geroddel van de productie aan tafel op het balkon naast mij. Alles voelde als een open wond. Op dat moment voelde het heel erg fijn dat de enige betrouwbare jongen van de productie mij even kwam troosten. Hij zei 'hou nog even vol, je kunt bijna naar huis'. Dat voelde als een geruststelling. even later kwam de bachelor erbij zitten en hield me stevig vast terwijl ik niets meer kon dan huilen. Hij zei nog van alles, maar ik geloofde niets meer van zijn praatjes. nog geen half uur geleden confronteerde hij me nog voor heel nederland met het meest kwetsbare wat je kunt doen. ik wilde naar huis, gelukkig kon ik bijna weg. dat hield me sterk. De volgende dag ging het meisje waarmee ik op date was een paar uur met hem weg. dat gaf me rust. Ik ging met de leidinggevende van kabalebo de jungle in. We bezochten een vliegtuig dat al jaren in jungle stond. Ik heb de mooiste natuur ooit gezien, de één na gevaarlijkste spin ( nog groter dan een vogelspin ) gezien, de telefoonboom bezocht. ze vertelde me alle verhalen, we maakte een mooie tocht van vier uur. Toen ik terug kwam ging ik bij het zwembad liggen, ik kreeg en terugslag van emoties, ik besloot lekker te gaan slapen. Al snel kwam de productie samen met de bachelor terug van de date. ik werd wakker gemaakt door de regisseur. ik moest weer klaar staan om te filmen. Ik had geen zin in meer, maar ik moest ze nog even te vriend houden. We vlogen die namiddag weer terug naar het huis. Ik moest nog even het spelletje door spelen en we kwamen met een blij gezicht weer terug. Ik was wel meer opgelucht omdat ik wist weer snel naar huis te gaan. De volgende dag werden ik en het meisje met wie ik samen op date ging naar huis gestuurd. Ik gaf de meiden een knuffel om mezelf niet te laten kennen, hoe boos ik ook was. die meiden zullen me nooit begrijpen, omdat met hun geen spelletje is gespeeld, en zij van niets af wisten hoe de stand van zaken was. Behalve één meisje wat na mij eruit zou gaan, zij was ook niet op haar achter hoofd gevallen en was heel lief voor mij. ik had veel steun aan haar in het huis. ze nam ook het als enige voor mij op. Ik zat nadat ik was weggestuurd nog drie dagen in een hotel. waar ik eindelijk lekker kon eten, en vrij was. ik moest gewoon wennen aan die vrijheid. drie weken lang word je verteld wat je moet doen, wat je eet, wanneer je klaar moet staan. niets bepaalde we zelf. en nu mocht ik zelf bepalen wat en wanneer ik at en dronk. we waren goed in de war. maar maakte er ook flink misbruik van, en aten en dronken ons vol. we gingen parimaribo verkennen en hadden leuke twee dagen. De vlucht terug was een drama, we moesten drie uur op ons vliegtuig wachten, maar door alle slaappillen hebben we de hele vlucht geslapen. Ik kon naar huis, eindelijk. Toen ik mijn vader op schiphol zag staan, en hem in de armen sloeg moest ik huilen van geluk en hij ook. ik was gebroken, en flink afgevallen door het weinige eten. ik was emotioneel een wrak en de afleveringen moesten nog beginnen. ik ben blij dat alles nu achter de rug is, en ik met grote nieuwe plannen bezig ben. Dankzij de bachelor heb ik geleerd mensen niet meer snel te vertrouwen, gelukkig heb ik nu een management bureau die mij steunt en helpt. ik wil programma;s gaan presenteren, en daar ben ik met mijn PR bureau nu ook mee bezig. ik sta in de grazia, ik heb een tof bureau wat in mij gelooft. ik heb geleerd zoiets nooit meer te willen doen, en er heel veel mensen zijn die misbruik van je goedheid maken. Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan, ik ben op me bek gegaan, Ik ben voor gek gezet maar ik geef nooit op. en geloof dat er meer liefde is dan haat. Het is absurd hoeveel mensen in het tv bedrog tuinen. Mensen houden van succes, maar haten mensen met succes. Niets is wat het lijkt, zeker de bachelor niet.

Woehaaaaa

quote:

Op woensdag 1 oktober 2014 02:50 schreef tong80 het volgende:
We zaten op een grote boot in rotterdam voor twee hele dagen. we mochten nergens naartoe, we zaten van sochtens vroeg in de makeup en we moesten tot savonds heel laat wachten in een kamer tot we weer opnames hadden. Rutger zagen we alleen tijdens de opnames. We moesten bij aankomst onze telefoons inleveren, en niet gebruiken tijden de gehele periode van de opnames. Ik had van te voren met iemand van de productie afgesproken dat ik mijn mobiel wel mocht gebruiken, anders wilde ik niet mee werken. Ik kan niet zonder mijn ouders, ik moet ze elk dag horen. sinds mijn zus is overleden is dat nóg sterker geworden, en kan ik het mijn ouders niet aan doen om ze niet te spreken. toen ik ze vroeg om mijn moeder even te bellen wilde ze mijn mobiel niet geven, ze deden er alles aan om mij maar niet te laten bellen. ik was woest, iedereen had wel een reden om naar huis te bellen, maar die van mij lag heel gevoelig. ik voelde me een nummertje, meer niet. Na twee moeilijke dagen in rotterdam gingen we met de bus naar schiphol toe, we zouden daar rond 1 uur aankomen. mijn vader had mijn paspoort nog bij hem thuis liggen en zou die op schiphol langs komen brengen. we kwamen in plaats van één uur daar rond twee uur aan, mijn vader was niet op de hoogte gebracht en heeft daar een uur staan wachten. omdat ik geen mobiel had stond ik machteloos, en van een productie verwacht je dat ze alles voor je regelen. ze gaven mij de schuld van het vergeten van mijn paspoort en vonden dat ze me vader maar moest wachten. ik begon steeds meer spijt te krijgen dat ik mee deed aan dit programma, de productie maakte me vaak erg boos en ik vond ze erg onrechtvaardig. Gelukkig kon ik mijn vader nog even in de armen sluiten en knuffelen voordat ik wegging, ik zou ongeveer drie weken weg blijven, al zag ik er al vanaf het begin erg tegenop. maar ik stond destijds niet sterk genoeg in mijn schoenen om dat ook daadwerkelijk uit te spreken. De vlucht duurde negen uur. Je beseft niet dat je zolang in een vliegtuig zit, maar onder welke omstandig ook, ik blijf positief en gooi er een beetje humor in. ik zorgde voor een goeie sfeer, en veel lachebuien samen met de vier meiden die naast en achter mij zaten. Ik keek veel films, en praatte gezellig met de andere meiden. In het vliegtuig mocht ik nog even in de kockpit kijken, ik zat daar minstens twintig minuten, het waren heilige momenten. Het was prachtig om te zien hoe hoog we vlogen, de piloot legde alles uit wat al die honderden knopjes nou eigenlijk in hielden. als ik uit het raampje keek, zag de ronde aarde, ze felle zon, en de prachtige wit blauwe lucht. Het gaf me weer een beetje kracht om door te gaan waar ik mee bezig was. Ook sprak ik een tijdje met 'de bachelor' die voorin het vliegtuig zat. Hij vroeg hoe ik vond tussen alle meiden, wie ik eigenlijk was, waar ik woonde, en waarom ik mee deed. Ik vertelde waar ik woonde en toevallig had hij precies bij mij om de hoek net een huis gekocht. Ik vertelde dat mijn zus was overleden en ik daarom dubbel zo alles aanpak wat op mijn pad komt en daarom dit avontuur wilde aan gaan. hij vertelde dat hij ook nog een zus had en dat zij zelfs kindjes had, ik vind dat altijd bijzonder om te horen. het maakte het gesprek wel bijzonder en het kwam bij ons beide aan. Ik deelde dit met de meiden naast wie ik zat, na drie weken blijkt dit verhaal nogal verdraait te zijn van mond tot mond. Toen na negen uur kwamen we eindelijk aan in suriname, ik kon niet geloven dat we na negen uur vliegen werden aangesproken met 'Goeie avond, welkom in suriname' terwijl na twee uur naar italie ik italiaans moet spreken. Dat maakt het nog moeilijker om te aclimatiseren. Gelukkig was het ook wel heel erg makkelijk. De mensen waren heel vriendelijk en blij ons te zien een warm welkom. We moesten wel nog door de duane. we kregen van de productie allemaal een leugen toe gesproken die we aan de duane moesten vertellen, omdat we daar niet voor een tv programma mochten verblijven. ik vond het echt nergens op slaan, en weer vroeg ik me af 'waar ben ik aan begonnen?!'. Toen moesten we ook nog eens vanaf airport anderhalf uur met een bus die ons bijna de dood in reedt, naar onze villa rijden. De auto's rijden daar links ipv recht, en rijden zo walgelijk hard en eng dat elke keer op het nippertje iemand niet werd dood gereden, we waren bijna allemaal doods bang in de bus en probeerde ons maar koest te houden. Toen we in de Villa aankwamen zag het er ongezellig, kill, en nog niet af uit. totaal niet het plaatje zoals op tv te zien was. We liepen meteen een kamer binnen, en gingen slapen. ik was dood op, en werd nu al gek van al die kakelende meiden. De volgende ochtend, zocht ik in mijn koffer naar mijn dagboekje, met de laatste haarlok van mijn zus erin, en een aantal speciale gedichtjes van mijn moeder. ik kon het nergens vinden, ik zei tegen de productie dat ik wilde bellen naar de vlucht maatschappij en gevonden voorwerpen. ik mocht niet bellen van de productie. ik was echt tot moord in staat, dat ze mij dat ontnamen. ik wilde weg uit dit verschrikkelijke programma, de laatste haarlok van mijn zus was mij goud waar. dat ik niet mocht bellen en ze er niets aan hebben gedaan doet me nog steeds vreselijk pijn. ik heb uren gehuild hierom, en nóg kon het de productie niets schelen. Ze gebruikten mij puur voor het programma, dat ik naar huis wilde en diep gekwetst was maakte ze niets uit. De volgende dag gingen we onze aankomst filmen, we kregen kleding van de styling, en moest opnieuw onze koffers naar binnen sjouwen. Onze aankomst duurde wel een uur om te filmen. De regisseur had in het begin al tegen mij gezegd dat hij me opdracht zou geven in hoe ik moest reageren. ik had niet door dat zij mij als een vals haatdragend meisje neer wilde zetten. Ook als ik moest quoten bleven ze mij pushen om iets negatiefs te zeggen. als ik zei "Het zijn hele toffe meiden, alleen erger ik me kapot aan hoe ze roddelen" dan werd alleen het stukje van wat negatief was eruit geknipt en in het programma gemonteerd. je zag nooit de aardige dingen die ik over andere zei. Ik schrok heel erg toen ik mezelf terug zag in het programma. Alle meiden hadden argwaan over mij, dat snap ik ook doordat ik opviel en sneaky deed. Ik zei soms tegen de productie dat ik soms echt niet kon acteren en doen alsof, ze haalde me altijd over om bepaalde reacties los te krijgen of om voor bepaalde raadsels te zorgen. de meiden gingen overal wel makkelijk in mee. ik moest bijvoorbeeld voordoen alsof ik al zeker was dat ik zou winnen, dan zouden die meiden daarover gaan praten en zou er meer een strijd ontstaan wat het programma weer leuker maakt. De meiden in het huis begonnen aardig over mij te roddelen, ik viel volgens hun teveel op. Per dag moesten we ( diegene die veel opvielen ) wel zes quoten. dat houdt in kort een intervieuw geven, je mening, etc. van die zes is er een halve uitgezonden. verspreid over de hele periode, zijn er wellicht van de 300 nog niets eens 40 uitgezonden. Ik zat vaak in tranen, omdat ik het er niet meer naar mijn zin had, ik wilde naar huis, ik wilde muziek luisten, ik wilde mijn ouders spreken niets mocht. Door al die haatdragende roddels over jou om je heen de hele dag door, daar word je als persoon ook niet blijer van. ik ben een gevoelig persoon, en wil altijd iedereen tevreden houden. doordat ik steeds verdrietiger was, ging ik steeds verder van mijn gevoel af staan. Ik werd chagarijnig, ik begon me te irriteren, ik trok het niet meer. al die boze gemene quots van mij, zijn door mij uitgesproken maar de reden en de oorzaak daarvan werd niet in het programma getoond. Ook de aardige dingen die ik zei en de gevoelige uitspraken werden niet uitgezonden waardoor er een boos jaloers meisje op de buis was. Daar koos de productie bewust voor. Het zou veel stof doen opwaaien. De weken gingen langzaam voorbij, je enige uitweg was als je op date ging. doordat je nul afleiding had en opgesloten zat in een huis met alleen maar vrouwen, werd je gedwongen bijna door alleen maar aan de bachelor te denken en alles ervoor over te hebben om weg te kunnen komen uit dat huis. We kregen smiddags wit brood met pindakaas, en 1x in de week wat fruit als je geluk had. nadat we eiste dat we wat meer eten kregen haalde ze héél soms ook worst of pannekoek beslag. savonds kregen we altijd kip met rijst, het kwam je neus uit. Het was bijna marteling zonder fysiek geweld. Overdrijven is mijn vak zul je wel denken, maar ik overdrijf dus niet. Ik begrijp niet dat die andere meiden er zo luchtig over deden, en maar genoegen namen, ze zeurde wel onderling maar diende geen klacht bij de productie in. bijvoorbeeld de wijn, daar waren we ook erg ontevreden over, we mochten 1 glaasje per avond. dat is niets vergeleken wat ik normaal drink met vriendinnen. Na lang zeuren kregen we na twee weken een extra flesje. Mijn 'groepje' viel langzamerhand ook steeds meer uit elkaar. Wat ik erg jammer vond. maar ik begreep wat iemand van de productie zei dat dit van te voren al het plan was. Ik legde me erbij neer, en hield me mond dicht tegenover de andere meiden. Dat was zwaar, soms wilde ik het liefst alles uitschreeuwen wat ik wist. maar dat deed ik niet, want ik zou dan meteen uit het programma worden verwijderd. je zou denken dat is dan toch je uitweg? maar je wilt aan de ene kant niet in de problemen komen. Ik zat in een dubio, de roddels werden erger verspreid, de productie wilde meer zien en zorgde voor echte drama. Ik kreeg heel erg ruzie met een meisje in het huis, dóór een ander meisje in het huis. dat andere meisje was smoor verliefd op de bachelor, wat jonger dan de meeste meiden. Zij had de roddel verspreid en mijn naam genoemd terwijl het van iemand anders afkomstig was. Toen een groepje meiden naar het weeshuis gingen op date, kwamen ze er ook achter dat de ware aard van het wat jongere meisje niet echt heel leuk was. De productie had de ruzie met opzet gefilmd, het grappige was nog dat dit niet de ordinele ruzie was maar we moesten het nog eens na spelen. Toen ze terug kwamen van de date naar het weeshuis, kwamen ze savonds met z'n alle rond de tafel zitten waar ik met m'n enige vriendinnetje die nog over was zat te kletsen. Ze walgde van haar ware aard van het jongere meisje. Het meisje waar ik ruzie mee had bood haar excuses aan, echter dat het weer was bijgelegd mocht niet op tv verschijnen. want ze wilde mij negatief over laten komen. Walgelijk hoe montage en tv je reputatie kapot kunnen maken tegenover de onschuldige naiefe kijker. De reacties op social media ontplofte bijna, toch kreeg ik ook steeds meer reacties van mensen die in dezelfde positie hadden gezeten, en ook hadden deelgenomen aan een tv programma en anders op tv werden getoond. De derde week brak aan, ik was al een aantal keer op date geweest, ik begon de bachelor steeds minder leuk te vinden wat ik ook zei in de quotes maar die waren eruit geknipt. Want de bachelor zijn image mocht er uiteraard niet onder lijden. Hij was oppervlakkig, snel afgeleid, de aandacht steeg hem een beetje naar zijn hoofd. Hij zat zoals in he programma te zien is in een luxe villa, kon zoveel eten als hij wilde, en had altijd toegang tot zijn mobiel. dat hij alles mocht, en dat alle vrouwen hem wel zagen zitten gaf hem als je het mij vraagt teveel zelf vertrouwen. Er waren drie meisjes die al aardig verliefd werden, al ontkende ze dat tegenover de camera. Ik zei tegen de productie dat ik naar huis wilde, ze zouden met de bachelor daarover praten. elke dag zaten mensen van de productie te monteren, gelukkig liepen ze drie weken achter met de montage en kon de verhaallijn makkelijk worden aangepast. Om de twee dagen gingen ze vergaderen, met de bachelor erbij. over de plannen, om natuurlijk het zo spannend mogelijk te maken voor de kijker. Weinig meisjes in het huis wisten hier precies vanaf. Doordat de productie met mij als product speelde in het programma, wist ik dat veel wat gaande was niet oprecht was. ik werd daardoor heel erg achter dochtig, wat tot spanning en ruzies leide. Mijn laatste date in kabalebo was een mooie maar ook heftige ervaring. ik ging meteen na aankomst met de bachelor op date tot midden nacht. Ik kon moeilijk genieten van de prachtige omgeving door alle stress om me heen. Toen we gingen varen zag ik een andere man voor me zitten dan degene die bij de rozen ceremonie voor ons stond. We waren ongeveer vier uur aan het varen, het was prachtig om te zien. een van de mooiste natuur gebieden die ik ooit in mijn leven heb gezien, ik voel me zo rijk door de prachtige natuur, de aapjes in de bomen, het was een zegen daar te zijn. De avond viel, ik moest me omkleden en opmaken. Iemand van de productie kwam nog even naar me toe, om me te vertellen hoe het zou lopen en fluisterde me nog even in hoe ik me voor moest doen. Ik wachtte tot de tafel het eten en alles klaar stond, ik zat in mijn kamer op bed. ik stond er weer even bij stil hoe bizar het was dat ik in dat prachtige gebied zat, de echte natuur en amper iets me kreeg door het programma wat als een echte mind fucker werkte. Toch was het fijn om weg te zijn van het huis. Ik kwam aan lopen en ging aan tafel zitten. In elke mogelijke hoek die je je voor kunt stellen stond wel een camera. heel erg confronterend, ook nog eens heel ongemakkelijk omdat iedereen van de productie wel ergens zat mee te kijken. ik nam daarom ook kleine hapjes van het eten, niet alleen omdat ik overal bekeken werd maar ook omdat ik tegenover iemand zat die dwars door me heen keek en hondert vragen stelde. Zoals ik eerder al zei gingen er aardig wat roddels door het huis, echter zag je op tv bijna alleen maar de roddels die over mij werden gezegd. Omdat de productie via mij wel leuke tv kreeg, wilde ze nu mij ook even perplex laten staan. en spraken ze met de bachelor af, terwijl ik op bed zat te wachten dat hij mij met de meest erge, kwetsende roddel ooit zou confronteren. Ik kon mijn oren niet geloven en ik ging kapot van verdriet. hoe ver tv wel niet gaat om kijkcijfers te krijgen. Ze spraken over mijn engel, mijn zus, ze kwetste mij, oke tot daaraan toe maar ook mijn familie mijn ouders. hoe durfde ze. na het filmen ontplofte ik tegen de productie, ik heb ze allemaal één voor één met een hoge stem aangesproken. ik dreigde ermee dat ik alles wat ik wist en hoe ik als actrice in dat huis zat allemaal zou op biechten. ze beloofde mij het niet uit te zenden, en boden hun excuses aan. Natuurlijk had ik een contract ondertekend, waarbij ik niet na dacht op dat momet, waarbij ik toegang gaf tot al het beeldmateriaal. Ik stortte letterlijk en figuurlijk die avond in elkaar. ik huilde wel een uur lang. kijkend naar de sterren, in de hoop dat me zusje me hoorde.. en in de hoop dat alles goed ging met mijn ouders. Een jongen van de productie met wie ik erg close was kwam naar me toe omdat hij me zag huilen. Ik zat op de verranda, luisterd naar het valse geroddel van de productie aan tafel op het balkon naast mij. Alles voelde als een open wond. Op dat moment voelde het heel erg fijn dat de enige betrouwbare jongen van de productie mij even kwam troosten. Hij zei 'hou nog even vol, je kunt bijna naar huis'. Dat voelde als een geruststelling. even later kwam de bachelor erbij zitten en hield me stevig vast terwijl ik niets meer kon dan huilen. Hij zei nog van alles, maar ik geloofde niets meer van zijn praatjes. nog geen half uur geleden confronteerde hij me nog voor heel nederland met het meest kwetsbare wat je kunt doen. ik wilde naar huis, gelukkig kon ik bijna weg. dat hield me sterk. De volgende dag ging het meisje waarmee ik op date was een paar uur met hem weg. dat gaf me rust. Ik ging met de leidinggevende van kabalebo de jungle in. We bezochten een vliegtuig dat al jaren in jungle stond. Ik heb de mooiste natuur ooit gezien, de één na gevaarlijkste spin ( nog groter dan een vogelspin ) gezien, de telefoonboom bezocht. ze vertelde me alle verhalen, we maakte een mooie tocht van vier uur. Toen ik terug kwam ging ik bij het zwembad liggen, ik kreeg en terugslag van emoties, ik besloot lekker te gaan slapen. Al snel kwam de productie samen met de bachelor terug van de date. ik werd wakker gemaakt door de regisseur. ik moest weer klaar staan om te filmen. Ik had geen zin in meer, maar ik moest ze nog even te vriend houden. We vlogen die namiddag weer terug naar het huis. Ik moest nog even het spelletje door spelen en we kwamen met een blij gezicht weer terug. Ik was wel meer opgelucht omdat ik wist weer snel naar huis te gaan. De volgende dag werden ik en het meisje met wie ik samen op date ging naar huis gestuurd. Ik gaf de meiden een knuffel om mezelf niet te laten kennen, hoe boos ik ook was. die meiden zullen me nooit begrijpen, omdat met hun geen spelletje is gespeeld, en zij van niets af wisten hoe de stand van zaken was. Behalve één meisje wat na mij eruit zou gaan, zij was ook niet op haar achter hoofd gevallen en was heel lief voor mij. ik had veel steun aan haar in het huis. ze nam ook het als enige voor mij op. Ik zat nadat ik was weggestuurd nog drie dagen in een hotel. waar ik eindelijk lekker kon eten, en vrij was. ik moest gewoon wennen aan die vrijheid. drie weken lang word je verteld wat je moet doen, wat je eet, wanneer je klaar moet staan. niets bepaalde we zelf. en nu mocht ik zelf bepalen wat en wanneer ik at en dronk. we waren goed in de war. maar maakte er ook flink misbruik van, en aten en dronken ons vol. we gingen parimaribo verkennen en hadden leuke twee dagen. De vlucht terug was een drama, we moesten drie uur op ons vliegtuig wachten, maar door alle slaappillen hebben we de hele vlucht geslapen. Ik kon naar huis, eindelijk. Toen ik mijn vader op schiphol zag staan, en hem in de armen sloeg moest ik huilen van geluk en hij ook. ik was gebroken, en flink afgevallen door het weinige eten. ik was emotioneel een wrak en de afleveringen moesten nog beginnen. ik ben blij dat alles nu achter de rug is, en ik met grote nieuwe plannen bezig ben. Dankzij de bachelor heb ik geleerd mensen niet meer snel te vertrouwen, gelukkig heb ik nu een management bureau die mij steunt en helpt. ik wil programma;s gaan presenteren, en daar ben ik met mijn PR bureau nu ook mee bezig. ik sta in de grazia, ik heb een tof bureau wat in mij gelooft. ik heb geleerd zoiets nooit meer te willen doen, en er heel veel mensen zijn die misbruik van je goedheid maken. Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan, ik ben op me bek gegaan, Ik ben voor gek gezet maar ik geef nooit op. en geloof dat er meer liefde is dan haat. Het is absurd hoeveel mensen in het tv bedrog tuinen. Mensen houden van succes, maar haten mensen met succes. Niets is wat het lijkt, zeker de bachelor niet.

Woehaaaaa

Heeft dat mens dit geschreven?

Echt zo'n tekst die er gegarandeerd op vooruitgaat als je random enters gaat zetten, per twee graag, maar één zal de leesbaarheid vaak ook al ten goede komen.

Je hoeft niet eens te kunnen lezen, gewoon een 3-jarige af en toe op de enter-toets laten rammen.

quote:

Op woensdag 1 oktober 2014 16:42 schreef Leandra het volgende:
Echt zo'n tekst die er gegarandeerd op vooruitgaat als je random enters gaat zetten, per twee graag, maar één zal de leesbaarheid vaak ook al ten goede komen.

Je hoeft niet eens te kunnen lezen, gewoon een 3-jarige af en toe op de enter-toets laten rammen.

Ik wilde eerst de taal-en spelfouten laten zien.

Dat was geen doen.

quote:

Op woensdag 1 oktober 2014 11:24 schreef Pulzzar het volgende:

[..]

Heeft dat mens dit geschreven?

Ja: http://bienschumacher.blo(...)behind-bachelor.html

quote:

Op woensdag 1 oktober 2014 02:50 schreef tong80 het volgende:
We zaten op een grote boot in rotterdam voor twee hele dagen. we mochten nergens naartoe, we zaten van sochtens vroeg in de makeup en we moesten tot savonds heel laat wachten in een kamer tot we weer opnames hadden. Rutger zagen we alleen tijdens de opnames. We moesten bij aankomst onze telefoons inleveren, en niet gebruiken tijden de gehele periode van de opnames. Ik had van te voren met iemand van de productie afgesproken dat ik mijn mobiel wel mocht gebruiken, anders wilde ik niet mee werken. Ik kan niet zonder mijn ouders, ik moet ze elk dag horen. sinds mijn zus is overleden is dat nóg sterker geworden, en kan ik het mijn ouders niet aan doen om ze niet te spreken. toen ik ze vroeg om mijn moeder even te bellen wilde ze mijn mobiel niet geven, ze deden er alles aan om mij maar niet te laten bellen. ik was woest, iedereen had wel een reden om naar huis te bellen, maar die van mij lag heel gevoelig. ik voelde me een nummertje, meer niet. Na twee moeilijke dagen in rotterdam gingen we met de bus naar schiphol toe, we zouden daar rond 1 uur aankomen. mijn vader had mijn paspoort nog bij hem thuis liggen en zou die op schiphol langs komen brengen. we kwamen in plaats van één uur daar rond twee uur aan, mijn vader was niet op de hoogte gebracht en heeft daar een uur staan wachten. omdat ik geen mobiel had stond ik machteloos, en van een productie verwacht je dat ze alles voor je regelen. ze gaven mij de schuld van het vergeten van mijn paspoort en vonden dat ze me vader maar moest wachten. ik begon steeds meer spijt te krijgen dat ik mee deed aan dit programma, de productie maakte me vaak erg boos en ik vond ze erg onrechtvaardig. Gelukkig kon ik mijn vader nog even in de armen sluiten en knuffelen voordat ik wegging, ik zou ongeveer drie weken weg blijven, al zag ik er al vanaf het begin erg tegenop. maar ik stond destijds niet sterk genoeg in mijn schoenen om dat ook daadwerkelijk uit te spreken. De vlucht duurde negen uur. Je beseft niet dat je zolang in een vliegtuig zit, maar onder welke omstandig ook, ik blijf positief en gooi er een beetje humor in. ik zorgde voor een goeie sfeer, en veel lachebuien samen met de vier meiden die naast en achter mij zaten. Ik keek veel films, en praatte gezellig met de andere meiden. In het vliegtuig mocht ik nog even in de kockpit kijken, ik zat daar minstens twintig minuten, het waren heilige momenten. Het was prachtig om te zien hoe hoog we vlogen, de piloot legde alles uit wat al die honderden knopjes nou eigenlijk in hielden. als ik uit het raampje keek, zag de ronde aarde, ze felle zon, en de prachtige wit blauwe lucht. Het gaf me weer een beetje kracht om door te gaan waar ik mee bezig was. Ook sprak ik een tijdje met 'de bachelor' die voorin het vliegtuig zat. Hij vroeg hoe ik vond tussen alle meiden, wie ik eigenlijk was, waar ik woonde, en waarom ik mee deed. Ik vertelde waar ik woonde en toevallig had hij precies bij mij om de hoek net een huis gekocht. Ik vertelde dat mijn zus was overleden en ik daarom dubbel zo alles aanpak wat op mijn pad komt en daarom dit avontuur wilde aan gaan. hij vertelde dat hij ook nog een zus had en dat zij zelfs kindjes had, ik vind dat altijd bijzonder om te horen. het maakte het gesprek wel bijzonder en het kwam bij ons beide aan. Ik deelde dit met de meiden naast wie ik zat, na drie weken blijkt dit verhaal nogal verdraait te zijn van mond tot mond. Toen na negen uur kwamen we eindelijk aan in suriname, ik kon niet geloven dat we na negen uur vliegen werden aangesproken met 'Goeie avond, welkom in suriname' terwijl na twee uur naar italie ik italiaans moet spreken. Dat maakt het nog moeilijker om te aclimatiseren. Gelukkig was het ook wel heel erg makkelijk. De mensen waren heel vriendelijk en blij ons te zien een warm welkom. We moesten wel nog door de duane. we kregen van de productie allemaal een leugen toe gesproken die we aan de duane moesten vertellen, omdat we daar niet voor een tv programma mochten verblijven. ik vond het echt nergens op slaan, en weer vroeg ik me af 'waar ben ik aan begonnen?!'. Toen moesten we ook nog eens vanaf airport anderhalf uur met een bus die ons bijna de dood in reedt, naar onze villa rijden. De auto's rijden daar links ipv recht, en rijden zo walgelijk hard en eng dat elke keer op het nippertje iemand niet werd dood gereden, we waren bijna allemaal doods bang in de bus en probeerde ons maar koest te houden. Toen we in de Villa aankwamen zag het er ongezellig, kill, en nog niet af uit. totaal niet het plaatje zoals op tv te zien was. We liepen meteen een kamer binnen, en gingen slapen. ik was dood op, en werd nu al gek van al die kakelende meiden. De volgende ochtend, zocht ik in mijn koffer naar mijn dagboekje, met de laatste haarlok van mijn zus erin, en een aantal speciale gedichtjes van mijn moeder. ik kon het nergens vinden, ik zei tegen de productie dat ik wilde bellen naar de vlucht maatschappij en gevonden voorwerpen. ik mocht niet bellen van de productie. ik was echt tot moord in staat, dat ze mij dat ontnamen. ik wilde weg uit dit verschrikkelijke programma, de laatste haarlok van mijn zus was mij goud waar. dat ik niet mocht bellen en ze er niets aan hebben gedaan doet me nog steeds vreselijk pijn. ik heb uren gehuild hierom, en nóg kon het de productie niets schelen. Ze gebruikten mij puur voor het programma, dat ik naar huis wilde en diep gekwetst was maakte ze niets uit. De volgende dag gingen we onze aankomst filmen, we kregen kleding van de styling, en moest opnieuw onze koffers naar binnen sjouwen. Onze aankomst duurde wel een uur om te filmen. De regisseur had in het begin al tegen mij gezegd dat hij me opdracht zou geven in hoe ik moest reageren. ik had niet door dat zij mij als een vals haatdragend meisje neer wilde zetten. Ook als ik moest quoten bleven ze mij pushen om iets negatiefs te zeggen. als ik zei "Het zijn hele toffe meiden, alleen erger ik me kapot aan hoe ze roddelen" dan werd alleen het stukje van wat negatief was eruit geknipt en in het programma gemonteerd. je zag nooit de aardige dingen die ik over andere zei. Ik schrok heel erg toen ik mezelf terug zag in het programma. Alle meiden hadden argwaan over mij, dat snap ik ook doordat ik opviel en sneaky deed. Ik zei soms tegen de productie dat ik soms echt niet kon acteren en doen alsof, ze haalde me altijd over om bepaalde reacties los te krijgen of om voor bepaalde raadsels te zorgen. de meiden gingen overal wel makkelijk in mee. ik moest bijvoorbeeld voordoen alsof ik al zeker was dat ik zou winnen, dan zouden die meiden daarover gaan praten en zou er meer een strijd ontstaan wat het programma weer leuker maakt. De meiden in het huis begonnen aardig over mij te roddelen, ik viel volgens hun teveel op. Per dag moesten we ( diegene die veel opvielen ) wel zes quoten. dat houdt in kort een intervieuw geven, je mening, etc. van die zes is er een halve uitgezonden. verspreid over de hele periode, zijn er wellicht van de 300 nog niets eens 40 uitgezonden. Ik zat vaak in tranen, omdat ik het er niet meer naar mijn zin had, ik wilde naar huis, ik wilde muziek luisten, ik wilde mijn ouders spreken niets mocht. Door al die haatdragende roddels over jou om je heen de hele dag door, daar word je als persoon ook niet blijer van. ik ben een gevoelig persoon, en wil altijd iedereen tevreden houden. doordat ik steeds verdrietiger was, ging ik steeds verder van mijn gevoel af staan. Ik werd chagarijnig, ik begon me te irriteren, ik trok het niet meer. al die boze gemene quots van mij, zijn door mij uitgesproken maar de reden en de oorzaak daarvan werd niet in het programma getoond. Ook de aardige dingen die ik zei en de gevoelige uitspraken werden niet uitgezonden waardoor er een boos jaloers meisje op de buis was. Daar koos de productie bewust voor. Het zou veel stof doen opwaaien. De weken gingen langzaam voorbij, je enige uitweg was als je op date ging. doordat je nul afleiding had en opgesloten zat in een huis met alleen maar vrouwen, werd je gedwongen bijna door alleen maar aan de bachelor te denken en alles ervoor over te hebben om weg te kunnen komen uit dat huis. We kregen smiddags wit brood met pindakaas, en 1x in de week wat fruit als je geluk had. nadat we eiste dat we wat meer eten kregen haalde ze héél soms ook worst of pannekoek beslag. savonds kregen we altijd kip met rijst, het kwam je neus uit. Het was bijna marteling zonder fysiek geweld. Overdrijven is mijn vak zul je wel denken, maar ik overdrijf dus niet. Ik begrijp niet dat die andere meiden er zo luchtig over deden, en maar genoegen namen, ze zeurde wel onderling maar diende geen klacht bij de productie in. bijvoorbeeld de wijn, daar waren we ook erg ontevreden over, we mochten 1 glaasje per avond. dat is niets vergeleken wat ik normaal drink met vriendinnen. Na lang zeuren kregen we na twee weken een extra flesje. Mijn 'groepje' viel langzamerhand ook steeds meer uit elkaar. Wat ik erg jammer vond. maar ik begreep wat iemand van de productie zei dat dit van te voren al het plan was. Ik legde me erbij neer, en hield me mond dicht tegenover de andere meiden. Dat was zwaar, soms wilde ik het liefst alles uitschreeuwen wat ik wist. maar dat deed ik niet, want ik zou dan meteen uit het programma worden verwijderd. je zou denken dat is dan toch je uitweg? maar je wilt aan de ene kant niet in de problemen komen. Ik zat in een dubio, de roddels werden erger verspreid, de productie wilde meer zien en zorgde voor echte drama. Ik kreeg heel erg ruzie met een meisje in het huis, dóór een ander meisje in het huis. dat andere meisje was smoor verliefd op de bachelor, wat jonger dan de meeste meiden. Zij had de roddel verspreid en mijn naam genoemd terwijl het van iemand anders afkomstig was. Toen een groepje meiden naar het weeshuis gingen op date, kwamen ze er ook achter dat de ware aard van het wat jongere meisje niet echt heel leuk was. De productie had de ruzie met opzet gefilmd, het grappige was nog dat dit niet de ordinele ruzie was maar we moesten het nog eens na spelen. Toen ze terug kwamen van de date naar het weeshuis, kwamen ze savonds met z'n alle rond de tafel zitten waar ik met m'n enige vriendinnetje die nog over was zat te kletsen. Ze walgde van haar ware aard van het jongere meisje. Het meisje waar ik ruzie mee had bood haar excuses aan, echter dat het weer was bijgelegd mocht niet op tv verschijnen. want ze wilde mij negatief over laten komen. Walgelijk hoe montage en tv je reputatie kapot kunnen maken tegenover de onschuldige naiefe kijker. De reacties op social media ontplofte bijna, toch kreeg ik ook steeds meer reacties van mensen die in dezelfde positie hadden gezeten, en ook hadden deelgenomen aan een tv programma en anders op tv werden getoond. De derde week brak aan, ik was al een aantal keer op date geweest, ik begon de bachelor steeds minder leuk te vinden wat ik ook zei in de quotes maar die waren eruit geknipt. Want de bachelor zijn image mocht er uiteraard niet onder lijden. Hij was oppervlakkig, snel afgeleid, de aandacht steeg hem een beetje naar zijn hoofd. Hij zat zoals in he programma te zien is in een luxe villa, kon zoveel eten als hij wilde, en had altijd toegang tot zijn mobiel. dat hij alles mocht, en dat alle vrouwen hem wel zagen zitten gaf hem als je het mij vraagt teveel zelf vertrouwen. Er waren drie meisjes die al aardig verliefd werden, al ontkende ze dat tegenover de camera. Ik zei tegen de productie dat ik naar huis wilde, ze zouden met de bachelor daarover praten. elke dag zaten mensen van de productie te monteren, gelukkig liepen ze drie weken achter met de montage en kon de verhaallijn makkelijk worden aangepast. Om de twee dagen gingen ze vergaderen, met de bachelor erbij. over de plannen, om natuurlijk het zo spannend mogelijk te maken voor de kijker. Weinig meisjes in het huis wisten hier precies vanaf. Doordat de productie met mij als product speelde in het programma, wist ik dat veel wat gaande was niet oprecht was. ik werd daardoor heel erg achter dochtig, wat tot spanning en ruzies leide. Mijn laatste date in kabalebo was een mooie maar ook heftige ervaring. ik ging meteen na aankomst met de bachelor op date tot midden nacht. Ik kon moeilijk genieten van de prachtige omgeving door alle stress om me heen. Toen we gingen varen zag ik een andere man voor me zitten dan degene die bij de rozen ceremonie voor ons stond. We waren ongeveer vier uur aan het varen, het was prachtig om te zien. een van de mooiste natuur gebieden die ik ooit in mijn leven heb gezien, ik voel me zo rijk door de prachtige natuur, de aapjes in de bomen, het was een zegen daar te zijn. De avond viel, ik moest me omkleden en opmaken. Iemand van de productie kwam nog even naar me toe, om me te vertellen hoe het zou lopen en fluisterde me nog even in hoe ik me voor moest doen. Ik wachtte tot de tafel het eten en alles klaar stond, ik zat in mijn kamer op bed. ik stond er weer even bij stil hoe bizar het was dat ik in dat prachtige gebied zat, de echte natuur en amper iets me kreeg door het programma wat als een echte mind fucker werkte. Toch was het fijn om weg te zijn van het huis. Ik kwam aan lopen en ging aan tafel zitten. In elke mogelijke hoek die je je voor kunt stellen stond wel een camera. heel erg confronterend, ook nog eens heel ongemakkelijk omdat iedereen van de productie wel ergens zat mee te kijken. ik nam daarom ook kleine hapjes van het eten, niet alleen omdat ik overal bekeken werd maar ook omdat ik tegenover iemand zat die dwars door me heen keek en hondert vragen stelde. Zoals ik eerder al zei gingen er aardig wat roddels door het huis, echter zag je op tv bijna alleen maar de roddels die over mij werden gezegd. Omdat de productie via mij wel leuke tv kreeg, wilde ze nu mij ook even perplex laten staan. en spraken ze met de bachelor af, terwijl ik op bed zat te wachten dat hij mij met de meest erge, kwetsende roddel ooit zou confronteren. Ik kon mijn oren niet geloven en ik ging kapot van verdriet. hoe ver tv wel niet gaat om kijkcijfers te krijgen. Ze spraken over mijn engel, mijn zus, ze kwetste mij, oke tot daaraan toe maar ook mijn familie mijn ouders. hoe durfde ze. na het filmen ontplofte ik tegen de productie, ik heb ze allemaal één voor één met een hoge stem aangesproken. ik dreigde ermee dat ik alles wat ik wist en hoe ik als actrice in dat huis zat allemaal zou op biechten. ze beloofde mij het niet uit te zenden, en boden hun excuses aan. Natuurlijk had ik een contract ondertekend, waarbij ik niet na dacht op dat momet, waarbij ik toegang gaf tot al het beeldmateriaal. Ik stortte letterlijk en figuurlijk die avond in elkaar. ik huilde wel een uur lang. kijkend naar de sterren, in de hoop dat me zusje me hoorde.. en in de hoop dat alles goed ging met mijn ouders. Een jongen van de productie met wie ik erg close was kwam naar me toe omdat hij me zag huilen. Ik zat op de verranda, luisterd naar het valse geroddel van de productie aan tafel op het balkon naast mij. Alles voelde als een open wond. Op dat moment voelde het heel erg fijn dat de enige betrouwbare jongen van de productie mij even kwam troosten. Hij zei 'hou nog even vol, je kunt bijna naar huis'. Dat voelde als een geruststelling. even later kwam de bachelor erbij zitten en hield me stevig vast terwijl ik niets meer kon dan huilen. Hij zei nog van alles, maar ik geloofde niets meer van zijn praatjes. nog geen half uur geleden confronteerde hij me nog voor heel nederland met het meest kwetsbare wat je kunt doen. ik wilde naar huis, gelukkig kon ik bijna weg. dat hield me sterk. De volgende dag ging het meisje waarmee ik op date was een paar uur met hem weg. dat gaf me rust. Ik ging met de leidinggevende van kabalebo de jungle in. We bezochten een vliegtuig dat al jaren in jungle stond. Ik heb de mooiste natuur ooit gezien, de één na gevaarlijkste spin ( nog groter dan een vogelspin ) gezien, de telefoonboom bezocht. ze vertelde me alle verhalen, we maakte een mooie tocht van vier uur. Toen ik terug kwam ging ik bij het zwembad liggen, ik kreeg en terugslag van emoties, ik besloot lekker te gaan slapen. Al snel kwam de productie samen met de bachelor terug van de date. ik werd wakker gemaakt door de regisseur. ik moest weer klaar staan om te filmen. Ik had geen zin in meer, maar ik moest ze nog even te vriend houden. We vlogen die namiddag weer terug naar het huis. Ik moest nog even het spelletje door spelen en we kwamen met een blij gezicht weer terug. Ik was wel meer opgelucht omdat ik wist weer snel naar huis te gaan. De volgende dag werden ik en het meisje met wie ik samen op date ging naar huis gestuurd. Ik gaf de meiden een knuffel om mezelf niet te laten kennen, hoe boos ik ook was. die meiden zullen me nooit begrijpen, omdat met hun geen spelletje is gespeeld, en zij van niets af wisten hoe de stand van zaken was. Behalve één meisje wat na mij eruit zou gaan, zij was ook niet op haar achter hoofd gevallen en was heel lief voor mij. ik had veel steun aan haar in het huis. ze nam ook het als enige voor mij op. Ik zat nadat ik was weggestuurd nog drie dagen in een hotel. waar ik eindelijk lekker kon eten, en vrij was. ik moest gewoon wennen aan die vrijheid. drie weken lang word je verteld wat je moet doen, wat je eet, wanneer je klaar moet staan. niets bepaalde we zelf. en nu mocht ik zelf bepalen wat en wanneer ik at en dronk. we waren goed in de war. maar maakte er ook flink misbruik van, en aten en dronken ons vol. we gingen parimaribo verkennen en hadden leuke twee dagen. De vlucht terug was een drama, we moesten drie uur op ons vliegtuig wachten, maar door alle slaappillen hebben we de hele vlucht geslapen. Ik kon naar huis, eindelijk. Toen ik mijn vader op schiphol zag staan, en hem in de armen sloeg moest ik huilen van geluk en hij ook. ik was gebroken, en flink afgevallen door het weinige eten. ik was emotioneel een wrak en de afleveringen moesten nog beginnen. ik ben blij dat alles nu achter de rug is, en ik met grote nieuwe plannen bezig ben. Dankzij de bachelor heb ik geleerd mensen niet meer snel te vertrouwen, gelukkig heb ik nu een management bureau die mij steunt en helpt. ik wil programma;s gaan presenteren, en daar ben ik met mijn PR bureau nu ook mee bezig. ik sta in de grazia, ik heb een tof bureau wat in mij gelooft. ik heb geleerd zoiets nooit meer te willen doen, en er heel veel mensen zijn die misbruik van je goedheid maken. Vanaf hier kan het alleen maar beter gaan, ik ben op me bek gegaan, Ik ben voor gek gezet maar ik geef nooit op. en geloof dat er meer liefde is dan haat. Het is absurd hoeveel mensen in het tv bedrog tuinen. Mensen houden van succes, maar haten mensen met succes. Niets is wat het lijkt, zeker de bachelor niet.

Woehaaaaa

Wat een afschuwelijke tekst. Alinea's: gebruik ze Jacobien!

ze is niet eens lekker

Omdat ik het zo'n fijn nummer vind.

quote:

De relatie tussen Martijn Krabbé (46) en Jacobien Schumacher (23) is voorbij, melden bronnen aan weekblad Story. Martijn zou onder meer geschrokken zijn van de negatieve verhalen die de ronde doen over Jacobien.

Jacobien, die twee jaar geleden meedeed aan het NET5-programma The Bachelor, zou volgens Story de laatste tijd 'niet meer bij Martijn zijn geweest'.

'Wat er ook tussen hen was, het is over en uit. Ze hadden het misschien even leuk samen, maar Martijn was niet echt verliefd. Daarbovenop kwamen de negatieve verhalen over Jacobien, waarvan hij toch is geschrokken. Martijn is een geweldige vent, en ook voor hem loopt ergens de ware rond. Maar dat is niet Jacobien.'

Baby
Martijn ontmoette Jacobien na de breuk met zijn vrouw Amanda. 'Tussen Jacobien en mij is het nog heel pril. Maar we vinden elkaar leuk en we hebben het fijn samen. Voor nu is dat genoeg', zei de presentator eerder over zijn nieuwe vlam.

In een interview in 2012 met lifestyleblad Grazia liet Jacobien doorschemeren snel moeder te willen worden. Bovendien ambieert ze een baan in de televisiewereld. 'Voor mijn 25ste wil ik een baby en het moederschap combineren met presenteren. Van The Voice, bijvoorbeeld.'

Martijn zelf heeft nog niet gereageerd op het bericht van Story.

http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)ien-23-voorbij.dhtml

Dat interview zal haar nog lang achtervolgen.