Depressie & Angst #112

Heeft er een van jullie ervaring met het kwijtschelden van een studieschuld bij ib groep / duo.

Mijn psycholoog en decaan hebben inmiddels een handtekening gezet. Spannend.

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:13 schreef K44S het volgende:

[..]

Thx, ik ga zo ff kijkje nemen.

Meestal vlucht ik in muziek, films, andere hobbys.

Maar als ik ff thuis zit ( zoals nu , al 3 maanden thuis ivm studie vertraging. En zin heeft het denk ik niet om nu nog naar werk te zoeken )...... komt het altijd weer naar boven.

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:13 schreef K44S het volgende:

[..]

Thx, ik ga zo ff kijkje nemen.

Meestal vlucht ik in muziek, films, andere hobbys.

Maar als ik ff thuis zit ( zoals nu , al 3 maanden thuis ivm studie vertraging. En zin heeft het denk ik niet om nu nog naar werk te zoeken )...... komt het altijd weer naar boven.

Kan het van harte aanraden!

Ja dat wil ook nog wel eens werken. Ik zat zelf echter op een punt dat die angst zo'n greep op me had dat ik bijna niet meer afgeleid kon worden, echt vreselijk. Ik sliep bijna niet meer, gespannen als een boog, niet normaal. Echt zo blij dat dat nu voorbij is.

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:19 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

[..]

Kan het van harte aanraden!

Ja dat wil ook nog wel eens werken. Ik zat zelf echter op een punt dat die angst zo'n greep op me had dat ik bijna niet meer afgeleid kon worden, echt vreselijk. Ik sliep bijna niet meer, gespannen als een boog, niet normaal. Echt zo blij dat dat nu voorbij is.

Eerst sessie net gedaan, behoorlijk intense.

Begon van alles te tintellen .

Wauw. Geen idee of het tussen de oren zit... maar het werkt wel erg ontspannen.

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:33 schreef K44S het volgende:

[..]

Eerst sessie net gedaan, behoorlijk intense.

Begon van alles te tintellen .

Wauw. Geen idee of het tussen de oren zit... maar het werkt wel erg ontspannen.

Zolang het maar werkt voor je toch? .

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:36 schreef AdoraBelle het volgende:

[..]

Zolang het maar werkt voor je toch? .

Ik ga de 10 dagen gewoon volhouden. Elke dag een sessie....

Ik ben helemaal geen zweefteef.. maar wie weet werkt het

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:36 schreef K44S het volgende:

[..]

Ik ga de 10 dagen gewoon volhouden. Elke dag een sessie....

Ik ben helemaal geen zweefteef.. maar wie weet werkt het

Goedzo!
Als het werkt, dan werkt het .

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:38 schreef AdoraBelle het volgende:

[..]

Goedzo!
Als het werkt, dan werkt het .

Heb niets te verliezen

Even snelle ego-post.

Ik ben vanochtend bij de psycholoog geweest. M'n melding bleek dus een officiële klacht te zijn en hij en de psychiater waren erop aangesproken door de manager Woeps dat was ook weer niet de bedoeling. Begon alweer helemaal excuses te maken dat het niet mijn bedoeling was om er een klacht van te maken en dat ik dacht dat een melding wat anders was....

De diagnose is nu angststoornis, (persoonlijkheidsstoornis NAO) en waarschijnlijk ontwijkend. Kan ik me op zich wel in vinden. Ik herken het wel. Nu heb ik 'huiswerk' voor de volgende keer, en over 2 weken spreek ik hem weer. Meteen nieuwe afspraak dus en afgesproken dat we voortaan mailen en ik niet meer hoef te bellen want dat werkt toch niet

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:47 schreef Elvi het volgende:
Even snelle ego-post.

Ik ben vanochtend bij de psycholoog geweest. M'n melding bleek dus een officiële klacht te zijn en hij en de psychiater waren erop aangesproken door de manager Woeps dat was ook weer niet de bedoeling. Begon alweer helemaal excuses te maken dat het niet mijn bedoeling was om er een klacht van te maken en dat ik dacht dat een melding wat anders was....

De diagnose is nu angststoornis, (persoonlijkheidsstoornis NAO) en waarschijnlijk ontwijkend. Kan ik me op zich wel in vinden. Ik herken het wel. Nu heb ik 'huiswerk' voor de volgende keer, en over 2 weken spreek ik hem weer. Meteen nieuwe afspraak dus en afgesproken dat we voortaan mailen en ik niet meer hoef te bellen want dat werkt toch niet

Ik heb je verhaal niet gevolgd, maar het zal vast terecht zijn.

Balen :-s, je weet nu in ieder geval wel wat je hebt

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:36 schreef K44S het volgende:

[..]

Ik ga de 10 dagen gewoon volhouden. Elke dag een sessie....

Ik ben helemaal geen zweefteef.. maar wie weet werkt het

Hoe lang zit je en waar richt jij je aandacht op tijdens de meditatie? Bij mediteren kan het enige tijd (denk aan maanden) voordat je werkelijke veranderingen gaat opmerken. Dit verschilt per persoon. Geef dus niet al te snel op als je geen veranderingen op korte termijn.

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:53 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

Hoe lang zit je en waar richt jij je aandacht op tijdens de meditatie? Bij mediteren kan het enige tijd (denk aan maanden) voordat je werkelijke veranderingen gaat opmerken. Dit verschilt per persoon. Geef dus niet al te snel op als je geen veranderingen op korte termijn.

Volgens de app was de concentratie veel op mn ademhaling... en op de geluiden om me heen.

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:54 schreef K44S het volgende:

[..]

Volgens de app was de concentratie veel op mn ademhaling... en op de geluiden om me heen.

De ademhaling en de bodyscan zijn voor beginners de beste methodes van mediteren. Hoe lang duurt de meditatie van die app?

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:57 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

De ademhaling en de bodyscan zijn voor beginners de beste methodes van mediteren. Hoe lang duurt de meditatie van die app?

10 dagen.

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:59 schreef K44S het volgende:

[..]

10 dagen.

Ik bedoel de oefening zelf, niet het hele programma.

quote:

Op maandag 22 september 2014 14:15 schreef Jaeger85 het volgende:

[..]

Ik bedoel de oefening zelf, niet het hele programma.

12 minuten +-

Hoi iedereen,

Ik ben op dit moment heel erg aan het twijfelen of ik mijn studie stop moet zetten of niet. Zelf neig ik naar stoppen, maar ik ben nu al zo ver gekomen dat het best zonde is. Zit nu in mijn 6de jaar en moet eigenlijk nog maar een paar vakken. Probleem is dat dit allemaal grote verslagen zijn, waar ik erg veel tijd en moeite in moet steken (veel onderzoeken) en ik heb er domweg de energie en de motivatie niet meer voor. Net kreeg ik een mailtje dat ik hoogstwaarschijnlijk een bepaalde grote opdracht pas volgend schooljaar kan doen. Ik wil absoluut niet de eeuwige student zijn. Ik voel me al een mislukking omdat ik weer thuis woon en financieel afhankelijk ben van mijn ouders.

Daarnaast ben ik best bang voor de reactie van mijn ouders. Ze zijn al niet blij dat het al zo lang heeft geduurd. Ik weet zeker dat nog een jaar erbij alles behalve goed gaat vallen, maar zeggen dat ik wil stoppen of tijdelijk onderbreken gaat waarschijnlijk net zo slecht. Ik krijg al een huilbui als ik er al aan denk om dit tegen mn ouders te zeggen.

Wat ook meespeelt is de intensieve behandeling die ik in augustus ben begonnen en waarschijnlijk ook veel tijd en energie gaat kosten. Vanaf oktober krijg ik groepstherapie (CGT) en als ik heel eerlijk ben, wil ik mij nu het liefst focussen op mijn problematiek voordat het helemaal de spuigaten uitloopt.

Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Zijn er hier meer mensen die hun studie hebben moeten afbreken?

Je ouders zullen het toch wel begrijpen dat ivm al je andere zorgen dat je studie niet altijd op de eerste plek stond en je hierdoor dus achterstand hebt opgelopen?

Het is verder wel zonde om helemaal te stoppen / pauze in te lassen. Mbt het laatste, dan ga je het toch nooit oppakken of je zal tegen die tijd weer meer dingen moeten herdoen, ivm veranderde inhoud.
En je bent er bijna.. anders gooi je ook zomaar 6 jaar weg.

Al is het natuurlijk van belang om vooral inzicht te hebben in wat je wil later. Wat voor werk wil je doen bv (als je dat kan) en is die studie daarvoor bv echt een must.

quote:

Op maandag 22 september 2014 15:07 schreef Lathiel het volgende:
Hoi iedereen,

Ik ben op dit moment heel erg aan het twijfelen of ik mijn studie stop moet zetten of niet. Zelf neig ik naar stoppen, maar ik ben nu al zo ver gekomen dat het best zonde is. Zit nu in mijn 6de jaar en moet eigenlijk nog maar een paar vakken. Probleem is dat dit allemaal grote verslagen zijn, waar ik erg veel tijd en moeite in moet steken (veel onderzoeken) en ik heb er domweg de energie en de motivatie niet meer voor. Net kreeg ik een mailtje dat ik hoogstwaarschijnlijk een bepaalde grote opdracht pas volgend schooljaar kan doen. Ik wil absoluut niet de eeuwige student zijn. Ik voel me al een mislukking omdat ik weer thuis woon en financieel afhankelijk ben van mijn ouders.

Daarnaast ben ik best bang voor de reactie van mijn ouders. Ze zijn al niet blij dat het al zo lang heeft geduurd. Ik weet zeker dat nog een jaar erbij alles behalve goed gaat vallen, maar zeggen dat ik wil stoppen of tijdelijk onderbreken gaat waarschijnlijk net zo slecht. Ik krijg al een huilbui als ik er al aan denk om dit tegen mn ouders te zeggen.

Wat ook meespeelt is de intensieve behandeling die ik in augustus ben begonnen en waarschijnlijk ook veel tijd en energie gaat kosten. Vanaf oktober krijg ik groepstherapie (CGT) en als ik heel eerlijk ben, wil ik mij nu het liefst focussen op mijn problematiek voordat het helemaal de spuigaten uitloopt.

Hoe kan ik dit het beste aanpakken? Zijn er hier meer mensen die hun studie hebben moeten afbreken?

Ik heb me per juni uitgeschreven omdat het gewoon echt niet lukte en ik dat hele schooljaar niets had gepresteerd, ook al probeerde ik het wel. Vond het erg moeilijk maar het was de beste oplossing omdat ik studiefinanciering aan het verspillen was. Ik had al een aangepast rooster maar ook dat werkte niet.
Nu was ik nog bezig met mijn propedeuse en ben ik wel van plan in februari weer verder te gaan, dus wel een andere situatie.

Kun je misschien met je studieadviseur een aangepaste planning maken? Dus dat je er wat langer over doet, meer tijd hebt maar je er toch mee bezig bent? Misschien is het juist fijn om dingen m.b.t. je studie te kunnen bespreken in therapie. Het lijkt me wel een relevant onderwerp aangezien je problemen daar ook invloed op hebben.
Als je zeker weet dat het voorlopig helemaal niet gaat lukken en je de mogelijkheid hebt om een pauze te nemen en besluit dat te doen, kun je het best meteen plannen wanneer je je studie weer voortzet (bijv, als de groepstherapie eindigt), want anders begin je er misschien nooit meer aan.
Het lijkt me erg onverstandig als je de studie helemaal opgeeft nu je al zo ver bent gekomen.

Wat betreft de mogelijke reactie van je ouders, tja, dat is moeilijk, maar het zou niet mee moeten spelen in je beslissing.

Mijn dag begon goed. Maar werd alleen maar beter na een gesprek met Angelien, iemand die ik eigenlijk nog niet zo goed kende. Maar ik kwam erachter dat ze een hele leuke meid is met een goed gevoel voor humor. En nu voel ik me helemaal happy door haar .

quote:

Op maandag 22 september 2014 15:15 schreef Cue_ het volgende:
Je ouders zullen het toch wel begrijpen dat ivm al je andere zorgen dat je studie niet altijd op de eerste plek stond en je hierdoor dus achterstand hebt opgelopen?

Het is verder wel zonde om helemaal te stoppen / pauze in te lassen. Mbt het laatste, dan ga je het toch nooit oppakken of je zal tegen die tijd weer meer dingen moeten herdoen, ivm veranderde inhoud.
En je bent er bijna.. anders gooi je ook zomaar 6 jaar weg.

Al is het natuurlijk van belang om vooral inzicht te hebben in wat je wil later. Wat voor werk wil je doen bv (als je dat kan) en is die studie daarvoor bv echt een must.

Mijn ouders stonden helaas niet vooraan toen 'begrip' werd uitgedeeld. Mijn moeder vind het bijvoorbeeld erg leuk om grapjes te maken over hoeveel ik haar wel niet kost.
Het is wel een specialistische studie die ik moet doen, wil ik in dat vakgebied gaan werken.

quote:

Op maandag 22 september 2014 16:23 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik heb me per juni uitgeschreven omdat het gewoon echt niet lukte en ik dat hele schooljaar niets had gepresteerd, ook al probeerde ik het wel. Vond het erg moeilijk maar het was de beste oplossing omdat ik studiefinanciering aan het verspillen was. Ik had al een aangepast rooster maar ook dat werkte niet.
Nu was ik nog bezig met mijn propedeuse en ben ik wel van plan in februari weer verder te gaan, dus wel een andere situatie.

Kun je misschien met je studieadviseur een aangepaste planning maken? Dus dat je er wat langer over doet, meer tijd hebt maar je er toch mee bezig bent? Misschien is het juist fijn om dingen m.b.t. je studie te kunnen bespreken in therapie. Het lijkt me wel een relevant onderwerp aangezien je problemen daar ook invloed op hebben.
Als je zeker weet dat het voorlopig helemaal niet gaat lukken en je de mogelijkheid hebt om een pauze te nemen en besluit dat te doen, kun je het best meteen plannen wanneer je je studie weer voortzet (bijv, als de groepstherapie eindigt), want anders begin je er misschien nooit meer aan.
Het lijkt me erg onverstandig als je de studie helemaal opgeeft nu je al zo ver bent gekomen.

Wat betreft de mogelijke reactie van je ouders, tja, dat is moeilijk, maar het zou niet mee moeten spelen in je beslissing.

Mailtje sturen naar mijn SLB'er ga ik van de week doen. Overleggen wat de beste optie is.
Colleges en lessen heb ik niet meer. Het zijn alleen nog zelfstandige opdrachten.

Probleem is alleen dat ik constant tegen mijzelf aanloop en al meer dan een jaar bezig ben met deze opdrachten. Er is telkens wel iets wat de vertraging verder vooruit schuift. Zo ben ik al meer dan een jaar bezig met mijn onderzoeksscriptie en heb ik onlangs gehoord dat ik beter een andere kant op moet gaan en kan ik voor een groot gedeelte opnieuw beginnen. Zelfde met een ander verslag. En nu een tentamen/opdracht die ik niet mag maken en waarschijnlijk pas volgend studiejaar kan doen.

Zou niet mee moeten spelen, doet het helaas wel.

Maar wil je ook in dat vakgebied gaan werken. Is dat iets dat je nog steeds ziet zitten?

Ik denk dat ik een ander antidepressivum ga proberen als ik klaar ben met afbouwen. Het gaat niet goed zo. Denk dat ik vanaf vanavond helemaal stop met citalopram. Zit sinds vorige week op 10 mg.

Heb overigens nog niets gehoord van het UWV.

[ Bericht 7% gewijzigd door kuolema op 22-09-2014 19:06:47 ]

quote:

Op maandag 22 september 2014 17:47 schreef Cue_ het volgende:
Maar wil je ook in dat vakgebied gaan werken. Is dat iets dat je nog steeds ziet zitten?

Eigenlijk wel. Weet zeker dat ik heel erg blij ga zijn als ik ben afgestudeerd, de route daar naar toe lijkt nu alleen erg op een berg.

Van de week mijn SLB'er mailen en vragen of er niet iets geregeld kan worden.

_{Ik ben ondertussen al wat gekalmeerd. Was vanmiddag beetje in paniek na het lezen van dat mailtje}

quote:

Op maandag 22 september 2014 11:57 schreef Evienne het volgende:
Uitstelgedrag, bekend euvel.

Bij mij helpt het soms om na het opstaan en koffie gelijk te beginnen met iets kleins. Tijdens het ontbijt of koffie je planning maken en meteen aan de slag. Plan ook je pauzes in dan, met een kleine beloning. Níet achter de computer gaan zitten tot je klaar bent. Misschien kun je als reminder een tijdslot zetten op internet. Zet in plaats van je computer fijne muziek aan. Doe niet teveel als het eens goed gaat. Heb je een relatie of goede vriend(in)? Misschien kan die af en toe poolshoogte nemen.

Maar 't is nu half 12 geweest en hier zit ik weer dus het is bepaald geen waterdichte methode. De beste stuurlui en zo.

Jouw methode is ook de mijne inderdaad (naja.. nu moet ik werken voor school, daarom online)

En misschien ligt het niet aan de methode dat het soms niet lukt... kan te maken hebben met de reden waarom je meepost in dit topic

quote:

[..]

Hoe bedoel je, dat ie je grenzen teveel accepteert? Het lijkt me tenminste, hoewel het voor jou misschien ongemakkelijk en onwennig voelt, goed omdat het om jóuw grenzen gaat. Jij zult ze moeten bepalen en dat kun je het beste oefenen bij iemand die álles accepteert. Tot je er sterker in wordt en het meer automatisch gaat. In het dagelijks leven kun je nog genoeg situaties tegenkomen waarin het botst met iemand anders' grenzen maar zul je hopelijk merken dat je minder snel bevriest.

Als ze met een oefening aankomt zetten die eerst moet bezinken omdat ik het heel erg eng vind, dan wil ze er al over spreken en dan wordt de oefening vaak ook geskipt. Laat staan als ik angstig reageer (en bij sommige oefeningen kan ik er niks aan te doen, ik schiet bij de gedachte al in de paniek). Daarnaast begint ze ook nooit direct met een oefening, maar blijft ze maar doorgaan op de vraag of dit oké voor me is.
Ze heeft gezegd dat ik mijn grenzen te slecht aanvoel en ze wil dat ik leer erbij stil te staan. Dus iedereen die me daar behandeld, gaat met mijn grenzen om alsof het voortbestaan van de wereld eraf hangt
Maar ik geef toe dat het ook wel een keer is gebeurt dat ik tijdens de PMT bevroor en niks zei. Daar was ze niet van gecharmeerd en toen werd die oefening ook gekapt.

quote:

Oh ik durf echt weinig hoor, behalve met een borrel op. Dat tekent mijn leven wel een beetje. Ik hou je posts in de gaten, ben benieuwd naar het verloop en zeker hoe het binnen de groep gaat. Heb je al respons gehad op je mail?

Wat jammer dat je weinig durft :S
Van angst heb ik weinig verstand, dus misschien ga ik iets heel erg doms zeggen, maar kun je geen stappenplan maken dat je stapje voor stapje engere dingen gaat doen? En dat je elke week één heel enge uitdaging aangaat en twee minderen? En dat je dus een lijst maakt met hele enge en een lijst met minder enge dingen. Al zit ik nu een stukje eetstoornistherapie op je los te laten. Bij ons moeten we een groente eetlijst maken (alleen veilige producten), een oranje eetlijst (enge producten) en een rode eetlijst (val-dood-dat-ga-ik-niet-in-mijn-mond-stoppen producten) om op die manier eetangst te overwinnen. Ik zie niet in waarom dat niet zou kunnen helpen, het levert veel spanning op, maar het levert ook meer een leven op. (sorry voor deze een beetje doelloze tip, maja... eventueel heb je er wat aan en zo).

Ik heb van bepaalde mensen een reactie terug gekregen, van de jongen die het heeft gedaan niet. De tedens van de reacties is een excuus en begrijpen dat het niet kan. Van de jongen die het heeft gedaan kan ik me voorstellen dat hij niet reageert, omdat hij net nieuw in de groep is (en letterlijk drie keer zo zwaar is als ik ben en heel hard zijn best doet omdat hij daardoor zo onzeker is en telkens onterecht bang is om uit de groep te vallen. Hij haalt zichzelf continue naar beneden Het is echt heel zielig. En ik kan me voorstellen dat deze actie ook uit dat gedrag voortkwam en dat hij het echt deed om leuk in de groep te vallen. Van de week zie ik hem weer en dan neem ik heb even apart om het erover te hebben).

---------------------------------------------------------

Even egoën: minidosis AD (12,5mg, kwart tabletje) zorgt ervoor dat ik acht uur achtereen slaap. Niet normaal. Normaal gesproken is dat drie uur. Dus ik ga het wel even navragen of dat normaal is

Ik zou zeggen geeft t bij de behandelaar aan dat ze harder moet zijn en dat je dus ook wilt proberen zonder al die vragen aan een oefening te beginnen.

Dan kan ze dat meenemen in het vervolg of je uitleggen waarom ze dat evt juist niet doet.

Gisteren voor t eerst weer naar yoga geweest. Zwaar maar wel goed om weer bezig te zijn. Door yoga heb ik ook mediteren geleerd. En als je hoofd stil krijgen niet lukt, dan probeer ik dus yoga oefeningen, die vergen dan mn concentratie en dan kan ik niet nadenken

Verder had ik t wel ff zwaar, t weekend was gewoon te druk geweest. Daar word ik altijd voor gestraft in mn hoofd/lijf.

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 08:06 schreef Cue_ het volgende:
Ik zou zeggen geeft t bij de behandelaar aan dat ze harder moet zijn en dat je dus ook wilt proberen zonder al die vragen aan een oefening te beginnen.

Dan kan ze dat meenemen in het vervolg of je uitleggen waarom ze dat evt juist niet doet.

Dat is al besproken en ik weet de waarom. Alleen het voelt heel erg raar. Ze willen me andere gewoontes op dit gebied aanleren en ze vinden het bij deze therapie het erg belangrijk dat het 100% veilig aanvoelt (ook in verband met terugvallen). Alleen ik voel me elke keer zo'n slappeling en vind dan dat ik faal

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 09:07 schreef zomertje het volgende:
Gisteren voor t eerst weer naar yoga geweest. Zwaar maar wel goed om weer bezig te zijn. Door yoga heb ik ook mediteren geleerd. En als je hoofd stil krijgen niet lukt, dan probeer ik dus yoga oefeningen, die vergen dan mn concentratie en dan kan ik niet nadenken

Verder had ik t wel ff zwaar, t weekend was gewoon te druk geweest. Daar word ik altijd voor gestraft in mn hoofd/lijf.

Wat fijn dat yoga je zo goed helpt en wat knap Hoe krijg je het voor elkaar dat je in moeilijke momenten wel ruimte in je hoofd krijgt voor yoga?

Wat jammer dat drukte zo terugslaat gaat het nu wel weer wat beter?

Sterkte

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 10:25 schreef ChildoftheStars het volgende:

Dat is al besproken en ik weet de waarom. Alleen het voelt heel erg raar. Ze willen me andere gewoontes op dit gebied aanleren en ze vinden het bij deze therapie het erg belangrijk dat het 100% veilig aanvoelt (ook in verband met terugvallen). Alleen ik voel me elke keer zo'n slappeling en vind dan dat ik faal

Ze kiezen er dus heel bewust voor om het zo te doen, dus jezelf als slappeling voelen is dan niet nodig. Want ze vergroten het misschien ook allemaal wel wat meer.

En je bent bezig om te ontwikkelen, dus falen doe je sowieso niet

Depressiekenmerken zijn hier de laatste tijd steeds meer aanwezig. Alles is stom en vermoeiend en te veel. Ik vind het zo vervelend dat ik niet weet of het nu door het afbouwen van ad komt of dat het ook zo zou gaan als ik nog op 40 mg zat.

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:33 schreef K44S het volgende:

[..]

Eerst sessie net gedaan, behoorlijk intense.

Begon van alles te tintellen .

Wauw. Geen idee of het tussen de oren zit... maar het werkt wel erg ontspannen.

Raar he. Ik vond de eerste keer echt super ontspannend. Simpelweg het besef dat je alles ook los kunt laten, dingen zien voor wat ze werkelijk zijn.

Hoe ging het vandaag?

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 16:29 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Raar he. Ik vond de eerste keer echt super ontspannend. Simpelweg het besef dat je alles ook los kunt laten, dingen zien voor wat ze werkelijk zijn.

Hoe ging het vandaag?

Ik denk dat het vooral de ontspanning is.
Naja, ik had gisteren een emotionele stomp in mn maag. Dus had erg slecht geslapen.
Heb de 2e sessie rond 12 uur gedaan. Maar was erg erg ontspannen. Ik ga er dan ook gewoon mee door.

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 17:39 schreef Libertarisch het volgende:
Hebben jullie ook tijdens een depressie dat je zo apathisch bent dat je echt helemaal niks meer wil doen? En hoe komen jullie uit die negatieve spiraal van niks doen en nog depressiever worden?

Heel erg herkenbaar... Het werkt bij mij om mezelf te dwingen een normaal leefritme aan te houden (normale tijden eten, normale tijden in en uit bed, normale momenten douchten etc). Op die manier blijf je bezig en daarbij natuurlijk ook contacten met de psych

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 17:39 schreef Libertarisch het volgende:
Hebben jullie ook tijdens een depressie dat je zo apathisch bent dat je echt helemaal niks meer wil doen? En hoe komen jullie uit die negatieve spiraal van niks doen en nog depressiever worden?

Jep.
Wat kots hierboven zegt (sorry maar sinds iemand er een opmerking over maakte zit het zo in mijn hoofd ) is in elk geval goed, het helpt niet per se om eruit te komen maar kan wel voorkomen dat het erger wordt. Maar dat is juist zo moeilijk als het je eigenlijk allemaal niet meer boeit en je geen energie hebt.
Verder kan het mij helpen om sociale contacten te hebben, om helder te blijven. Dat is goede afleiding van jezelf en als je er iemand een plezier mee doet is dat ook fijn.

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 07:50 schreef ChildoftheStars het volgende:

Ik heb van bepaalde mensen een reactie terug gekregen, van de jongen die het heeft gedaan niet. De tedens van de reacties is een excuus en begrijpen dat het niet kan. Van de jongen die het heeft gedaan kan ik me voorstellen dat hij niet reageert, omdat hij net nieuw in de groep is (en letterlijk drie keer zo zwaar is als ik ben en heel hard zijn best doet omdat hij daardoor zo onzeker is en telkens onterecht bang is om uit de groep te vallen. Hij haalt zichzelf continue naar beneden Het is echt heel zielig. En ik kan me voorstellen dat deze actie ook uit dat gedrag voortkwam en dat hij het echt deed om leuk in de groep te vallen. Van de week zie ik hem weer en dan neem ik heb even apart om het erover te hebben).

Geen excuses voor hem gaan bedenken. Hij is degene die mag gaan uitleggen waar de fuck hij mee bezig was en zn excuses mag aanbieden. Goed idee om hem er even persoonlijk op aan te spreken

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 17:39 schreef Libertarisch het volgende:
Hebben jullie ook tijdens een depressie dat je zo apathisch bent dat je echt helemaal niks meer wil doen? En hoe komen jullie uit die negatieve spiraal van niks doen en nog depressiever worden?

Ja herkenbaar. En in het begin gaf ik eraan toe omdat het alternatief zelfbeschadiging was En daarna heb ik mezelf gedwongen om erop uit te gaan. Dan zit ik maar met een treurige kop bij een vriendin. Fake it till you make it? Het is/was wel moeilijk en ik weet niet of het een goede aanpak is... Maar goed ik kom weer ergens

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 16:40 schreef K44S het volgende:

[..]

Ik denk dat het vooral de ontspanning is.
Naja, ik had gisteren een emotionele stomp in mn maag. Dus had erg slecht geslapen.
Heb de 2e sessie rond 12 uur gedaan. Maar was erg erg ontspannen. Ik ga er dan ook gewoon mee door.

Helpt ook al enorm. Juist in emotioneel moeilijke momenten komt voor mij de ontspanning naar voren. Je staat jezelf gewoon toe om je compleet te voelen zoals je je voelt. Vaak komt daarna ook een soort besef waar het vandaan komt .

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 18:21 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Helpt ook al enorm. Juist in emotioneel moeilijke momenten komt voor mij de ontspanning naar voren. Je staat jezelf gewoon toe om je compleet te voelen zoals je je voelt. Vaak komt daarna ook een soort besef waar het vandaan komt .

In mijn geval zit het denk ik ietsje anders.
Maar tot nu toe is het lekker ontspannen. Terwijl ik ergens best zenuwachtig voor ben.

@Elvi: Je hebt gelijk en ik ga zeker niet aan hem laten blijken dat ik er begrip voor heb Hij mag even door het stof gaan.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 17:39 schreef Libertarisch het volgende:
Hebben jullie ook tijdens een depressie dat je zo apathisch bent dat je echt helemaal niks meer wil doen? En hoe komen jullie uit die negatieve spiraal van niks doen en nog depressiever worden?

Ontzettend herkenbaar. Ik zat al redelijk diep in de spiraal en het enige wat mij eruit gehaald heeft waren AD.

Helaas

Zover hoop je niet te komen

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 22:56 schreef Californium het volgende:

[..]

Ontzettend herkenbaar. Ik zat al redelijk diep in de spiraal en het enige wat mij eruit gehaald heeft waren AD.

Helaas

Zover hoop je niet te komen

Bij mij ook, de AD heeft uiteindelijk echt weer de lichtpuntjes gegeven die zo hard nodig waren.
En nee, ik gun ook niemand om zo diep te zitten...

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 10:28 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Wat fijn dat yoga je zo goed helpt en wat knap Hoe krijg je het voor elkaar dat je in moeilijke momenten wel ruimte in je hoofd krijgt voor yoga?

Wat jammer dat drukte zo terugslaat gaat het nu wel weer wat beter?

Sterkte

Op een of andere manier heb ik geleerd om naar mn lijf te gaan luisteren. Ademhaling, alle pijntjes, koud of warm, sensaties die op tintelingen lijken, enz. En als ik daar op ga letten dan denk ik minder of niet. Als ik echt niet goed in mn vel zit dan is t zelfs met yoga te lastig om daar uit te komen. Maar op een of andere manier is het ook mijn dagelijks leven in geslopen, dus t moment dat ik op de bank kruip met een dekentje

Na een paar dagen me helemaal euforisch en verliefd te hebben gevoeld, voelde ik me gisteravond voor ik ging slapen toch weer erg verdrietig worden. Ik begon weer te twijfelen aan of mensen me wel echt aardig vinden en was weer bang dat ik m'n beste vriendin zou kwijtraken door mijn problemen.
Ik had gehoopt dat dat vanmorgen over zou zijn, maar het is er nog steeds. En eigenlijk is het alleen maar erger geworden. Ik zit nu weer met bepaalde gedachten en probeer sterk te blijven en me er niet aan over te geven. Ik ben wel bang nu. Bang dat ik m'n beste vriendin kwijt raak maar ook bang dat ik niet sterk genoeg kan zijn om die gedachten te weerstaan.

quote:

Op woensdag 24 september 2014 13:58 schreef AdoraBelle het volgende:
Na een paar dagen me helemaal euforisch en verliefd te hebben gevoeld, voelde ik me gisteravond voor ik ging slapen toch weer erg verdrietig worden. Ik begon weer te twijfelen aan of mensen me wel echt aardig vinden en was weer bang dat ik m'n beste vriendin zou kwijtraken door mijn problemen.
Ik had gehoopt dat dat vanmorgen over zou zijn, maar het is er nog steeds. En eigenlijk is het alleen maar erger geworden. Ik zit nu weer met bepaalde gedachten en probeer sterk te blijven en me er niet aan over te geven. Ik ben wel bang nu. Bang dat ik m'n beste vriendin kwijt raak maar ook bang dat ik niet sterk genoeg kan zijn om die gedachten te weerstaan.

Probeer de meditatie die duracelkonijn en ik beoefenen.

Heb net mn 3e sessie gehad, en de video die je bij sessie 3 ziet VOOR de oefeningen spreekt boekdelen ( ieder geval over het piekeren wat ik constant doe )

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 17:39 schreef Libertarisch het volgende:
Hebben jullie ook tijdens een depressie dat je zo apathisch bent dat je echt helemaal niks meer wil doen? En hoe komen jullie uit die negatieve spiraal van niks doen en nog depressiever worden?

Yup, herkenbaar.
Uhm geen idee, verschilt denk ik. De ene keer omdat er ineens wat leuks voorbij komt en soms omdat ik me onverwachts lekker in m'n vel voel zitten een dagje.

Het enigste waar ik aan kan doen is hevig piekeren.
Ik heb ze zo erg gehad, dat als ik aan het autorijden was van : waarom zou ik nu niet gewoon tegen een boom aan rijden? Prima weekjes in het ziekenhuis met een spuit morfine in mn lijf.

Maar dan te bedenken dat je ook dood kan gaan of verlamd of wat je de gene die van je houden allemaal niet voor narigheid aan doet. Dat heeft mij het nog niet laten doen.

Ik ben dan niet depressief maar heb wel zo mn weken ( of maanden ) dat ik in een soort pieker dip zit.
Wat ik er aan probeer te doen om van het gepieker af te komen ( of minstens onder controle te krijgen ) :
-sociaal blijven : Als je op fok blijft zitten mekkeren over je piekeren of depressie wordt het er niet beter op.
-meditatie : Probeer de Headspace app. Werkt naar mijn idee erg ontspannend en het geeft je toestemming om soort treurig te zijn of juist te laten piekeren.
-sport : zowel gezond als goed voor de mentale toestand ( ik heb bij een sportschool stage gelopen en daar kwam elke week een groep met mensen die of in depressie zaten of na golven .... sport werkt meestal positief. Ook dankzij het stof je : Dopamine. ).
- gezond eten en gezond slapen : Spreekt voor zich. Af en toe een bami hapje kan natuurlijk niet kwaad. ... maar gezond kan ook lekker zijn, kijk maar op het internet naar gezonde smoothies of dergelijke . Slapen spreekt voorzich.

Ik weet niet of ik het allemaal juist heb. Maar weet dat het mij wel helpt om niet harder te piekeren dat ik toch nog met een auto een boom ga knuffelen.

quote:

Op woensdag 24 september 2014 15:24 schreef K44S het volgende:
Ik ben dan niet depressief maar heb wel zo mn weken ( of maanden ) dat ik in een soort pieker dip zit.
Wat ik er aan probeer te doen om van het gepieker af te komen ( of minstens onder controle te krijgen ) :
-sociaal blijven : Als je op fok blijft zitten mekkeren over je piekeren of depressie wordt het er niet beter op.
-meditatie : Probeer de Headspace app. Werkt naar mijn idee erg ontspannend en het geeft je toestemming om soort treurig te zijn of juist te laten piekeren.
-sport : zowel gezond als goed voor de mentale toestand ( ik heb bij een sportschool stage gelopen en daar kwam elke week een groep met mensen die of in depressie zaten of na golven .... sport werkt meestal positief. Ook dankzij het stof je : Dopamine. ).
- gezond eten en gezond slapen : Spreekt voor zich. Af en toe een bami hapje kan natuurlijk niet kwaad. ... maar gezond kan ook lekker zijn, kijk maar op het internet naar gezonde smoothies of dergelijke . Slapen spreekt voorzich.

Denk idd dat je het van mij ook vooral een diepe dip kan noemen. De ene keer erger dan de ander.

Vind het wel knap dat je het dan nog voor elkaar krijgt om te sporten, gezond te eten, etc. Want die zin/behoefte verdwijnt dan al helemaal als sneeuw voor de zon bij mij. Ik kom dan niet verder dan bankhangen/fokken/slapen/liggen/tv kijken (miss komt het ook wel doordat ik tijdens de goede dagen dat er ook al niet echt doe bedenk ik me net )

quote:

Op woensdag 24 september 2014 15:26 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Denk idd dat je het van mij ook vooral een diepe dip kan noemen. De ene keer erger dan de ander.

Vind het wel knap dat je het dan nog voor elkaar krijgt om te sporten, gezond te eten, etc. Want die zin/behoefte verdwijnt dan al helemaal als sneeuw voor de zon bij mij. Ik kom dan niet verder dan bankhangen/fokken/slapen/liggen/tv kijken (miss komt het ook wel doordat ik tijdens de goede dagen dat er ook al niet echt doe bedenk ik me net ) .

Nou, ik zit al enkele maanden thuis ( eind juni was mn stage klaar bij die sportschool en een week later examens waar ik destijds voor gezakt was ).
Begin september ben ik toch nog geslaagd voor de desbetreffende opleiding. En nu doorstromen ( dit duurt ook weer enkele weken ....).
Zo doende .
Wat mij op de been houd : sport, "gezond" eten ( ik probeer veel vis, drink regelmatig een kop koffie en eet op normale tijden ).
Slaap: Na mn opleiding had ik altijd als ik thuis kwam, geen puf meer ( je kant het ook lui noemen ) om iets te doen en ging dan een halfuur liggen... dit halfuur werd ruim 2 uur.
Dit deed ik niet meer en ging ipv ff liggen... juist 20 opdrukken en gooide weer een kop koffie naar binnen. Dit heeft toch wel enkele weken geduurd voor dat mijn "behoefte"naar slaap minder werd.

Dus het is vooral het "doen"en dat is tevens ook het meest zware aan alles. Het DOEN.

Ps e reden waarom ik geen werk ben gaan zoeken of mn voormalige uitzendbureau ben gaan bellen?
Nou , al met al : van uit stel komt af stel. Ik ben ook maar een mens en "durfde" het niet. Klinkt best vreemd want ik werd altijd prima behandeld ( voor uitzendkracht zijnde )

[ Bericht 8% gewijzigd door K44S op 24-09-2014 15:41:01 ]

Vind t knap dat je dat allemaal doet, hoe moeilijk het doen ook is