Depressie & Angst #112

quote:

Op zondag 21 september 2014 12:11 schreef Hitch_Slap het volgende:
Ik heb even wat input nodig om iemand uit een mogelijk zware depressie te helpen.

Het betreft een oom van mij die nu weer in het ziekenhuis is beland met hart en nier klachten, bovendien is hij diabeet en heeft dan ook een vrij lange historie van hart aanvallen en 3 grote operaties binnen een tijdsbestek van 10jr. En waarom zoeken om advies op FOK ipv bij een arts ?. Nou omdat ik vermoed dat deze klachten psychosomatisch zijn m.a.w ze hebben geen lichaamlijke oorzaak maar een psychische, maar het wordt steeds niet als zodanig gediagnosticeerd want bij pyschische klachten moet je natuurlijk eerst zelf aangeven die te hebben of je moet je omgeving dusdanig tot last zijn dat je gedwongen wordt opgenomen. Mijn oom is niemand tot last behalve zijn eigen vrouw (lich en psych geweld), bovendien gaat hij nooit toegeven psychische klachten te hebben vanwege sociale stigmas dus de artsen behandelen alleen de lich klachten maar tasten voor de werkelijke oorzaak in het duister. Dus hoe behandel je iemand die door angsten en depressies zware lichaamlijke klachten krijgt maar pertitent weigert toe te geven depressief te zijn ?.
karakterschets: introvert, niet sociaal, angstig, woede aanvallen, galspuwer, mogelijk autistisch, toegewijde vader (dat dan weer wel).

Ik zou me er gewoon niet mee bemoeien. Met diabetes heb je een hogere kans op hartklachten en nierklachten. Dus zijn lichamelijke klachten kunnen voortkomen uit diabeter. Ook de woede aanvallen trouwens als zn bloedsuiker erg laag is.

Het kan gewoon een man zijn met een niet-zo-fijn karakter, wat versterkt wordt door de diabetes. Artsen in het ziekenhuis letten daar echt wel op. Als ze iets vermoeden van psychische klachten dan roepen ze er een maatschappelijk werker bij (ook werkzaam in het ziekenhuis).

Hoe wil je in godsnaam iemand helpen als die zelf niet vindt dat hij een probleem heeft?

quote:

Op zondag 21 september 2014 12:20 schreef Cue_ het volgende:
Hoe wil je in godsnaam iemand helpen als die zelf niet vindt dat hij een probleem heeft?

hehe precies, ik heb ook zoiets van why bother, maar zoals ik die man ken door de jaren heen zie ik gewoon bepaalde dingen waar de artsen over heen kijken. Buiten de deur is hij overigens poeslief/onzeker, dus met die woede zullen de artsen niet te maken krijgen. Ik wilde voorstellen die man anti-depressiva voor te schrijven, maar goed niet mijn plaats en niet mijn probleem, ik heb alleen te doen met mijn tante.

Goed punt Elvi, het kan inderdaad de diabetes zijn, want aan dieet houdt ie zich nooit heb ik begrepen terwijl hij insuline spuit, verloren zaak lijkt het wel :/

quote:

Op zondag 21 september 2014 12:30 schreef Hitch_Slap het volgende:

[..]

hehe precies, ik heb ook zoiets van why bother, maar zoals ik die man ken door de jaren heen zie ik gewoon bepaalde dingen waar de artsen over heen kijken. Buiten de deur is hij overigens poeslief/onzeker, dus met die woede zullen de artsen niet te maken krijgen. Ik wilde voorstellen die man anti-depressiva voor te schrijven, maar goed niet mijn plaats en niet mijn probleem, ik heb alleen te doen met mijn tante.

Goed punt Elvi, het kan inderdaad de diabetes zijn, want aan dieet houdt ie zich nooit heb ik begrepen terwijl hij insuline spuit, verloren zaak lijkt het wel :/

Daar gaat het al mis. Mijn moeder heeft daar ook last van. Als ze ineens agressief gaat doen dan weet ik dat ze of een tijdje vegetarisch heeft gegeten of dat het gewoon etenstijd is

En je kan beter bij je tante navragen of zij hulp wil in de vorm van een psycholoog of maatschappelijk werk. Zo niet: dan moet je het toch laten gaan hoe moeilijk het ook is.

quote:

Op zondag 21 september 2014 12:32 schreef Elvi het volgende:

[..]

Daar gaat het al mis. Mijn moeder heeft daar ook last van. Als ze ineens agressief gaat doen dan weet ik dat ze of een tijdje vegetarisch heeft gegeten of dat het gewoon etenstijd is

En je kan beter bij je tante navragen of zij hulp wil in de vorm van een psycholoog of maatschappelijk werk. Zo niet: dan moet je het toch laten gaan hoe moeilijk het ook is.

hehe nou bij mijn oom ligt het meer aan zijn karakter hoor, maar met de diabetes heeft hij nu een excuus erbij
Inderdaad, ik zal het voorzichtig voorstellen, ty

De afgelopen dagen ben ik huilend in slaap gevallen en heb ik weer mijn slaaptabletten nodig gehad.
Het heeft allemaal te maken met een FOK!ker die de hele tijd wisselt tussen lief doen en afzeiken. Ik had de hoop dat hij zou veranderen, maar hij blijft de hele tijd hetzelfde doen.
Ik heb hem maar geblockt, alleen ik vind het nu lastig om het voor mezelf af te sluiten. Het blijft de hele tijd door m'n hoofd gaan. Ik heb erg de behoefte om het met hem uit te praten, alleen ik ben bang dat 'ie dan weer gewoon doorgaat.

Zo te horen heeft dat geen nut. Je maakt jezelf gek door zijn gedrag. Blocken was dan ook een goed idee. Probeer het vol te houden, anders blijf je erin steken.

quote:

Op zondag 21 september 2014 13:12 schreef Cue_ het volgende:
Zo te horen heeft dat geen nut. Je maakt jezelf gek door zijn gedrag. Blocken was dan ook een goed idee. Probeer het vol te houden, anders blijf je erin steken.

Bedankt voor je advies. Ik ga het proberen vol te houden dan . En ik ga nu proberen om afleiding te zoeken zodat ik er niet de hele tijd aan denk.

quote:

Op zondag 21 september 2014 13:07 schreef AdoraBelle het volgende:
De afgelopen dagen ben ik huilend in slaap gevallen en heb ik weer mijn slaaptabletten nodig gehad.
Het heeft allemaal te maken met een FOK!ker die de hele tijd wisselt tussen lief doen en afzeiken. Ik had de hoop dat hij zou veranderen, maar hij blijft de hele tijd hetzelfde doen.
Ik heb hem maar geblockt, alleen ik vind het nu lastig om het voor mezelf af te sluiten. Het blijft de hele tijd door m'n hoofd gaan. Ik heb erg de behoefte om het met hem uit te praten, alleen ik ben bang dat 'ie dan weer gewoon doorgaat.

Wat vervelend voor je
Waarom wil je het uitpraten? Zo te lezen is het een eikel, let it be. Dat is je kostbare energie niet waard

quote:

Op zondag 21 september 2014 13:07 schreef AdoraBelle het volgende:
De afgelopen dagen ben ik huilend in slaap gevallen en heb ik weer mijn slaaptabletten nodig gehad.
Het heeft allemaal te maken met een FOK!ker die de hele tijd wisselt tussen lief doen en afzeiken. Ik had de hoop dat hij zou veranderen, maar hij blijft de hele tijd hetzelfde doen.
Ik heb hem maar geblockt, alleen ik vind het nu lastig om het voor mezelf af te sluiten. Het blijft de hele tijd door m'n hoofd gaan. Ik heb erg de behoefte om het met hem uit te praten, alleen ik ben bang dat 'ie dan weer gewoon doorgaat.

Mensen die je energie kosten in plaats van geven, daar moet je altijd een eind van uit de buurt blijven.

quote:

Op zondag 21 september 2014 13:22 schreef AdoraBelle het volgende:

[..]

Bedankt voor je advies. Ik ga het proberen vol te houden dan . En ik ga nu proberen om afleiding te zoeken zodat ik er niet de hele tijd aan denk.

Goed plan. En als het moeilijk wordt, probeer het te vermijden. Evt delete telefoonnr / allerlei oude berichten, hoe je ook contact kan zoeken.
Zelf ook te vaak het mezelf te moeilijk gemaakt en altijd zonder gewenst resultaat.

quote:

Op zondag 21 september 2014 13:27 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Wat vervelend voor je
Waarom wil je het uitpraten? Zo te lezen is het een eikel, let it be. Dat is je kostbare energie niet waard

Zodat ik het voor mezelf kan afsluiten denk ik.
Maar jullie hebben gelijk, ik er maar geen aandacht meer aan besteden.

quote:

Op zondag 21 september 2014 13:27 schreef Mord_Sith het volgende:

[..]

Mensen die je energie kosten in plaats van geven, daar moet je altijd een eind van uit de buurt blijven.

Door hem voelde het alsof ik alles verkeerd deed en alsof ik vies lelijk wezen ben dat niet hoort te bestaan.
Zo wil ik me nooit meer voelen. Mijn zelfvertrouwen heeft er een behoorlijke deuk door opgelopen.

quote:

Op zondag 21 september 2014 13:28 schreef Cue_ het volgende:

[..]

Goed plan. En als het moeilijk wordt, probeer het te vermijden. Evt delete telefoonnr / allerlei oude berichten, hoe je ook contact kan zoeken.
Zelf ook te vaak het mezelf te moeilijk gemaakt en altijd zonder gewenst resultaat.

Goed idee, dankje. Ik heb net alles verwijderd.

Netjes!

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 23:30 schreef Libertarisch het volgende:

[..]

Waar pieker je dan over als ik vragen mag?

Van alles, destijds had ik nog een vriendin.
Dus, of we wel een toekomst zouden hebben etc ( vooral doem denken ).
En over m'n baangarantie. Ook over een studie...... noem maar op

Pff hoe raar gister was hoe normaal vandaag weer is. Lijkt wel of er niets gebeurd is.
Ook niet t meest gezonde

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 23:12 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Stiekem is het wel het gemakkelijkste om mezelf de schuld te geven, maar ik vrees ook een verkeerde gewoonte

Dit ga ik zeker bespreken (zit nog even te twijfelen bij welke therapie dit het beste past, maar goed. Dinsdag zie ik er twee, dus ik heb nog even beslis en bezinktijd)

Waarom zou je jezelf de schuld vinden? Of waarvan "beschuldig" je jezelf dan?

quote:

Op zondag 21 september 2014 20:55 schreef Cue_ het volgende:
Pff hoe raar gister was hoe normaal vandaag weer is. Lijkt wel of er niets gebeurd is.
Ook niet t meest gezonde

Fijn dat het vandaag alleszins geen rotdag was. Waarom vind je dat niet het meest gezonde?

Vraag: iemand een idee hoe uit een negatieve cirkel van uitstelgedrag te geraken? Ik dacht dat ik dingen uitstelde omdat ik me rot voelde en dat dat was omdat ik te weinig goed sociaal contact had. Dat laatste is nu goed, maar vanaf ik alleen ben en tijd heb voor dingen voor mezelf (zowel praktische dingen als dingen die ik graag zou doen), verlopen de zaken zich volgens het volgende scenario: planning maken, onrustig zijn, even voor computer gaan zitten (of in de bank gaan zitten), uiteindelijk niets doen (en/of frustratie uiten), dit de dagen erop doen tot het bijna te laat is/te laat is, het ding uiteindelijk toch doen met veel stress, spijt, bedenken het de volgende keer anders te doen. Repeat. Ik weet dat het antwoord waarschijnlijk is "gewoon doen". Maar zelfs kleine dingen lijken zoveel moeite te kosten en dat is stom.

Omdat je gewoon merkt op de emotionele momenten zoals gister. Dat je t verder altijd wegstopt omdat je er niets mee kan als je alleen thuis zit.

Mbt je vraag. Uhm nee niet echt. Is lastig. Zelf merk ik dat ik doordeweeks beter ben in be voorbeeld huishouden, terwijl ik in t weekend zeeën van tijd heb ervoor. Toch doe ik dan geen reet. En gewoon doen werkt ook niet voor me. Zit al jaren daarmee.

quote:

Op zondag 21 september 2014 22:37 schreef Mange-tout het volgende:

[..]

Waarom zou je jezelf de schuld vinden? Of waarvan "beschuldig" je jezelf dan?

Omdat ik me misschien te uitdagend gedragen had (al weet ik niet hoe, stond met mijn rug naar hem toe en was met een ander aan het praten), of dat ik me verkeerd gekleed had, of weet ik veel wat. Ik snap gewoon niet wat ik doe waarom mannen zo vervelend tegen me doen, want naar mijn beste weten negeer ik ze. Of zorg in elk geval voor een afstand, zodat ze niks kunnen denken.

quote:

Vraag: iemand een idee hoe uit een negatieve cirkel van uitstelgedrag te geraken? Ik dacht dat ik dingen uitstelde omdat ik me rot voelde en dat dat was omdat ik te weinig goed sociaal contact had. Dat laatste is nu goed, maar vanaf ik alleen ben en tijd heb voor dingen voor mezelf (zowel praktische dingen als dingen die ik graag zou doen), verlopen de zaken zich volgens het volgende scenario: planning maken, onrustig zijn, even voor computer gaan zitten (of in de bank gaan zitten), uiteindelijk niets doen (en/of frustratie uiten), dit de dagen erop doen tot het bijna te laat is/te laat is, het ding uiteindelijk toch doen met veel stress, spijt, bedenken het de volgende keer anders te doen. Repeat. Ik weet dat het antwoord waarschijnlijk is "gewoon doen". Maar zelfs kleine dingen lijken zoveel moeite te kosten en dat is stom.

Wat bij mij werkt is de dag heel strak om te plannen. Dus van de hele dag opschrijven hoe laat je dat doet en hier realistisch in zijn, dus ook pauzes inplannen. Wekkers zetten op de wisseltijden...

Weet je waardoor het komt?

----------

Ik heb gisteren mijn moeder vertelt dat ik psychische klachten heb. In mijn pubertijd heeft ze dat genegeerd en sindsdien altijd gedacht dat het over was (ik snap nu wel waarom ze het negeerde). Minder liegen scheelt wat in de stress, hoop ik. Nu kan ik er overal open over zijn als iets niet lukt

Maar wat ik niet snap is waarom hij het deed. Als hij niet snapt dat ie een grens overgaat hiermee, of hij dit nu bij een meisje of een jongen doet maakt niet uit. Dergelijke dingen hoor je gewoon niet te doen hoe je ook doet of gekleed bent.
Dus de fout zit echt bij hem, zeker niet bij jou

Uitstelgedrag, bekend euvel.

Bij mij helpt het soms om na het opstaan en koffie gelijk te beginnen met iets kleins. Tijdens het ontbijt of koffie je planning maken en meteen aan de slag. Plan ook je pauzes in dan, met een kleine beloning. Níet achter de computer gaan zitten tot je klaar bent. Misschien kun je als reminder een tijdslot zetten op internet. Zet in plaats van je computer fijne muziek aan. Doe niet teveel als het eens goed gaat. Heb je een relatie of goede vriend(in)? Misschien kan die af en toe poolshoogte nemen.

Maar 't is nu half 12 geweest en hier zit ik weer dus het is bepaald geen waterdichte methode. De beste stuurlui en zo.

quote:

Op zondag 21 september 2014 09:50 schreef ChildoftheStars het volgende:

[..]

Dat met die grenzen ben ik inderdaad heel erg aan het leren van PMT (waar de therapeut mijn grenzen echt teveel accepteerd ) en ik probeer nu bij alles bewust in te voelen wat ik ervan vind. Het gaat al stukken beter dan het eerst was, maar als iets me echt overvalt, lukt het even niet.

En met het toneel: het is iets wat ik toevallig wel durf, waarschijnlijk zijn er een tal van dingen die jij doet zonder na te denken die mij de stuipen zouden opleveren. Het is iets wat mij zonder nadenken lukt. Als je een jaartje geduld heb, zal ik het delen Nu zijn we nog in de schrijffase, dus het duurt echt nog even.
Eens zien of dit jaar niet voor alle foto's wegschiet O:)

Hoe bedoel je, dat ie je grenzen teveel accepteert? Het lijkt me tenminste, hoewel het voor jou misschien ongemakkelijk en onwennig voelt, goed omdat het om jóuw grenzen gaat. Jij zult ze moeten bepalen en dat kun je het beste oefenen bij iemand die álles accepteert. Tot je er sterker in wordt en het meer automatisch gaat. In het dagelijks leven kun je nog genoeg situaties tegenkomen waarin het botst met iemand anders' grenzen maar zul je hopelijk merken dat je minder snel bevriest.

Oh ik durf echt weinig hoor, behalve met een borrel op. Dat tekent mijn leven wel een beetje. Ik hou je posts in de gaten, ben benieuwd naar het verloop en zeker hoe het binnen de groep gaat. Heb je al respons gehad op je mail?

quote:

Op zaterdag 20 september 2014 19:48 schreef K44S het volgende:
Ik heb welleens een filnke tijd ZO enorm lopen piekeren dat ik er gewoon niet meer normaal van kon leven.
Dus dat ik auto aan het rijden was, en alles een "waas" was. Alles behalve prettig.

Ja dit is echt mega kut. Heb ik ook gehad. Je kunt gewoon geen moment NIET piekeren, vreselijk. Ik wist nog wel toen ik begon met mediteren dat dit ineens grotendeels verdween. Heb soms uren op de bank gezeten, gewoon genietend van de stilte in mijn hoofd en alle dingen om me heen.

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:02 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Ja dit is echt mega kut. Heb ik ook gehad. Je kunt gewoon geen moment NIET piekeren, vreselijk. Ik wist nog wel toen ik begon met mediteren dat dit ineens grotendeels verdween. Heb soms uren op de bank gezeten, gewoon genietend van de stilte in mijn hoofd en alle dingen om me heen.

Mediteren in zin van? In mijn hoofd spookt altijd wat rond, van opleiding tot fouten die ik heb gemaakt in de relatie met mn ex , werk tot vrienden. Ik wil er graag vanaf. Ben er zelfs voor bij een psycholoog geweest.
Maar als je na 5 sessies zelf 90 euro mag ophoesten.... ( al had ik dat zelf niet hoeven te betalen ) dan word het toch wel een dure zaak.

Ik pieker nog altijd, misschien niet even heftig... maar wel te vaak.

Ook weer een paar rommelende dagen achter de rug. Mijn moeder heeft rugklachten en zit daardoor thuis. Doordat ze echter al enorm depressief is (door ouders in de steek gelaten, bijna geen vrienden, burnout, what not) was ze helemaal in tranen omdat wij niet hadden gevraagd hoe het ging. Nu spreken we regelmatig en dan vraag ik er altijd naar, maar het knapte voor haar nu in combinatie met alles.

Anderhalf uur gebeld en het enigszins uitgepraat. Heb haar ook verteld hoe moeilijk ik het elke dag vindt om te weten dat zij zo lijdt. Nadat ze vorig jaar twee zelfmoordpogingen deed zit ik sowieso met de gedachte in mijn hoofd dat elke dag wel eens de laatste kan zijn. Ik heb gezegd dat ik haar punt snap en dat we best even hadden kunnen vragen hoe het ging, maar dat ze ook moet snappen dat ik me los probeer te maken, wat afstand te houden. Ik trek me andermans problemen enorm snel aan, alleen ik kan me niet elke dag vreselijk beroerd voelen omdat zij dat ook is. Hoe moeilijk het ook is, ik moet ook mijn eigen leven leiden..

Gelukkig snapte ze dat ook, dus daarin is gelukkig duidelijkheid. Ik houd wat meer rekening met wat zij heeft, maar wil me ook niet meer zo ellendig om alles voelen, tot op het punt waarvan ik niet meer van mijn eigen leven kan genieten. Soms is het wel moeilijk, leven met twee depressieve ouders (mijn vader zit ook aan de AD, gaat het veel beter mee), maar langzamerhand leer ik toch die balans tussen betrokkenheid en afstand kennen.

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:04 schreef K44S het volgende:

[..]

Mediteren in zin van? In mijn hoofd spookt altijd wat rond, van opleiding tot fouten die ik heb gemaakt in de relatie met mn ex , werk tot vrienden. Ik wil er graag vanaf. Ben er zelfs voor bij een psycholoog geweest.
Maar als je na 5 sessies zelf 90 euro mag ophoesten.... ( al had ik dat zelf niet hoeven te betalen ) dan word het toch wel een dure zaak.

Ik pieker nog altijd, misschien niet even heftig... maar wel te vaak.

Mindfulnessmeditatie, helpt je wat meer met jezelf om te gaan. Google eens naar 'Headspace' op Google. Kun je een gratis cursus volgen om de basis onder de knie te krijgen, heeft mij enorm geholpen. Kun je daarna lekker zelf verder. Doe het al meer dan een half jaar bijna dagelijks!

quote:

Op maandag 22 september 2014 13:09 schreef duracellkonijntje het volgende:

[..]

Mindfulnessmeditatie, helpt je wat meer met jezelf om te gaan. Google eens naar 'Headspace' op Google. Kun je een gratis cursus volgen om de basis onder de knie te krijgen, heeft mij enorm geholpen. Kun je daarna lekker zelf verder. Doe het al meer dan een half jaar bijna dagelijks!

Thx, ik ga zo ff kijkje nemen.

Meestal vlucht ik in muziek, films, andere hobbys.

Maar als ik ff thuis zit ( zoals nu , al 3 maanden thuis ivm studie vertraging. En zin heeft het denk ik niet om nu nog naar werk te zoeken )...... komt het altijd weer naar boven.