Erover praten kan dus helpen. Alleen ikzelf wil dat ook niet graag doen, bang dat ik weer een zeurneus ben... Lastig dus dit.quote:Op woensdag 24 september 2014 15:59 schreef AdoraBelle het volgende:
Ik voel me nu weer wat beter. M'n beste vriendin was erg begripvol en heeft me gerust kunnen stellen, waardoor ik nu weer rustig ben en me beter voel.
Ik heb gehoord dat dat met afbouwen kan voor komen. Maar hoe lang t duurt, geen idee.quote:Op woensdag 24 september 2014 16:02 schreef kuolema het volgende:
Ik heb sinds gister continu een soort golfjes/schokjes in mijn hoofd. Lijkt vandaag erger dan gister. Had ik ook toen ik een keer mijn 40 mg tablet niet had genomen maar toen was het erger. Heb er geen last van maar ben wel benieuwd hoe lang het aanhoudt. Iemand die dit ook heeft gehad bij stoppen met ad? Murmeli?
15 oktober heb ik een afspraak met de bedrijfsarts over mijn Wajong-aanvraag. Weet iemand hoe lang zo'n gesprek ongeveer duurt? Volgens mij heb ik dat al eerder aan iemand gevraagd maar ik weet het niet meer
Met een kennis van mij eens daarmee naartoe geweest. Binnen 10/15 minuten was het klaar dat gesprek. Maar zal vast ook kunnen dat het tegenwoordig wat langer duurt. Maar zoiets duurt echt geen uren. Heb je een brief gemaakt met dingetjes waar je tegenaan loopt? Kan heel handig zijn als je even de draag kwijtraakt.quote:Op woensdag 24 september 2014 16:02 schreef kuolema het volgende:
Ik heb sinds gister continu een soort golfjes/schokjes in mijn hoofd. Lijkt vandaag erger dan gister. Had ik ook toen ik een keer mijn 40 mg tablet niet had genomen maar toen was het erger. Heb er geen last van maar ben wel benieuwd hoe lang het aanhoudt. Iemand die dit ook heeft gehad bij stoppen met ad? Murmeli?
15 oktober heb ik een afspraak met de bedrijfsarts over mijn Wajong-aanvraag. Weet iemand hoe lang zo'n gesprek ongeveer duurt? Volgens mij heb ik dat al eerder aan iemand gevraagd maar ik weet het niet meer
Dat heb ik ook. Ik weet dat ik met haar over alles kan praten. Alleen ik doe het niet altijd omdat ik haar niet altijd wil lastig vallen met mijn problemen. Misschien komt dat ook wel voort uit de angst dat ik bang ben dat ze me laat vallen vanwege mijn problemen. Ik weet dat zij het niet erg vindt, maar toch vind ik het voor mezelf dan moeilijk om haar aan te spreken.quote:Op woensdag 24 september 2014 16:02 schreef zomertje het volgende:
[..]
Erover praten kan dus helpen. Alleen ikzelf wil dat ook niet graag doen, bang dat ik weer een zeurneus ben... Lastig dus dit.
Heb ik gedaan, van 40 mg een maand op 30 en een maand op 20. Maand op 10 was de bedoeling maar ik vond het na 6 dagen wel genoeg.quote:Op woensdag 24 september 2014 16:03 schreef zomertje het volgende:
[..]
Ik heb gehoord dat dat met afbouwen kan voor komen. Maar hoe lang t duurt, geen idee.
Dat is wel heel kort! Lijkt me raar dat ze in zo'n korte tijd genoeg informatie denken te krijgen (naast de formulieren). Maar was dat ook voor Wajong?quote:Op woensdag 24 september 2014 16:05 schreef Ayumu_Yamazaki_Chie_Mari het volgende:
[..]
Met een kennis van mij eens daarmee naartoe geweest. Binnen 10/15 minuten was het klaar dat gesprek. Maar zal vast ook kunnen dat het tegenwoordig wat langer duurt. Maar zoiets duurt echt geen uren. Heb je een brief gemaakt met dingetjes waar je tegenaan loopt? Kan heel handig zijn als je even de draag kwijtraakt.
Was voor de Wajong. Het is gewoon handig voor het geval dat. Misschien komen er wat minder leuke dingen aan bod en loop je dan vast. Het is gewoon makkelijk en het is altijd lastig om het over jezelf te hebben.quote:Op woensdag 24 september 2014 16:25 schreef kuolema het volgende:
[..]
Heb ik gedaan, van 40 mg een maand op 30 en een maand op 20. Maand op 10 was de bedoeling maar ik vond het na 6 dagen wel genoeg.
[..]
Dat is wel heel kort! Lijkt me raar dat ze in zo'n korte tijd genoeg informatie denken te krijgen (naast de formulieren). Maar was dat ook voor Wajong?
Ik verwacht niet dat ik een betoog moet gaan houden of zo maar dat ze gewoon vragen stellen (anders komt er weinig uit bij mij). Lijkt me ook gek om op een briefje te spieken als ik het over mezelf heb ... Maar ik zal wel enorm zenuwachtig zijn dus het lijkt me wel een goed idee.
het laatste stukje is juist het lastigst zeggen mensen die het hebben geprobeerd. Ik weet even niet meer welke AD je had trouwens. Ik had allerlei klachten zelfs met nog trager afbouwen, Paroxetine hier.quote:Op woensdag 24 september 2014 16:25 schreef kuolema het volgende:
[..]
Heb ik gedaan, van 40 mg een maand op 30 en een maand op 20. Maand op 10 was de bedoeling maar ik vond het na 6 dagen wel genoeg.
Dat lijkt me wel logisch. Citalopram is het. Heb verder gelukkig nergens last van. Lusteloosheid wel, maar weet niet of het daardoor komt en vandaag gaat het goed.quote:Op woensdag 24 september 2014 16:53 schreef zomertje het volgende:
[..]
het laatste stukje is juist het lastigst zeggen mensen die het hebben geprobeerd. Ik weet even niet meer welke AD je had trouwens. Ik had allerlei klachten zelfs met nog trager afbouwen, Paroxetine hier.
Wiens idee was het om zo snel te stoppen?quote:Op woensdag 24 september 2014 16:55 schreef Mord_Sith het volgende:
Ik ben in een week van de Paroxetine afgegaan (en overgegaan naar een ander middel).
Dat is pure aids. Ben nu een halve week verder, en heb veel last van ontwenningsverschijnselen, kennelijk.
maar dat gaat vanzelf wel weer over, hopelijk vroeger dan later.
Dat geloof ik, alleen is het mooie dat je je niet per sé beter hoeft te voelen. Je leert je niet te verzetten tegen wat je voelt, er mee te leven. Beter gezegd, je leert je niet kut voelen omdat je je kut voelt. Scheelt vaak echt een hoop!quote:Op dinsdag 23 september 2014 18:22 schreef K44S het volgende:
[..]
In mijn geval zit het denk ik ietsje anders.
Maar tot nu toe is het lekker ontspannen. Terwijl ik ergens best zenuwachtig voor ben.
Het leert je gedachte onder controle te houden. Althans, zo ervaar ik het.quote:Op woensdag 24 september 2014 18:47 schreef duracellkonijntje het volgende:
[..]
Dat geloof ik, alleen is het mooie dat je je niet per sé beter hoeft te voelen. Je leert je niet te verzetten tegen wat je voelt, er mee te leven. Beter gezegd, je leert je niet kut voelen omdat je je kut voelt. Scheelt vaak echt een hoop!
Dat is zeker pff.quote:Op donderdag 25 september 2014 00:21 schreef Cue_ het volgende:
Pff (mijn stopwoord vandaag). M'n oude manager wil me terug. Aan de ene kant erg leuk, aan de andere kant wel een moeilijke beslissing (die ik gelukkig niet vandaag hoef te nemen). Betekent sowieso weer terug verhuizen (wil ik dat wel), terug naar het bedrijf waar ik uist ben weggegaan (waarom ook alweer), andere toekomstzaken.
Zitten zeker ook positieve kanten aan hoor (meer loon, uitdagende baan, weg bij m'n nieuwe baan vind ik ook niet al te erg).
Maar men... hoezo even je leven weer op z'n kop zetten
Het is raar hè, gemoedstoestand komt echt in golven. Soms zit ik op de bank gewoon naar de TV te kijken en dan voel ik ineens depressieve gevoelens opkomen. En soms luister ik een leuk nummer en als ik dan ook nog wat gedronken heb kan ik me weer even vrolijk voelen.quote:Op woensdag 24 september 2014 15:18 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Yup, herkenbaar.
Uhm geen idee, verschilt denk ik. De ene keer omdat er ineens wat leuks voorbij komt en soms omdat ik me onverwachts lekker in m'n vel voel zitten een dagje.
Ja, dat heb ik dus ook. Ik probeer wel altijd mezelf te dwingen actief te blijven met sport, studie, sociaal leven, huishoudelijk werk. Maar het is dan altijd weer een gevecht tegen je brein die zegt: "het heeft geen zin, ik heb er geen zin in".quote:Op woensdag 24 september 2014 15:26 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Denk idd dat je het van mij ook vooral een diepe dip kan noemen. De ene keer erger dan de ander.
Vind het wel knap dat je het dan nog voor elkaar krijgt om te sporten, gezond te eten, etc. Want die zin/behoefte verdwijnt dan al helemaal als sneeuw voor de zon bij mij. Ik kom dan niet verder dan bankhangen/fokken/slapen/liggen/tv kijken(miss komt het ook wel doordat ik tijdens de goede dagen dat er ook al niet echt doe bedenk ik me net
)
quote:Op donderdag 25 september 2014 00:32 schreef Libertarisch het volgende:
[..]
Het is raar hè, gemoedstoestand komt echt in golven. Soms zit ik op de bank gewoon naar de TV te kijken en dan voel ik ineens depressieve gevoelens opkomen. En soms luister ik een leuk nummer en als ik dan ook nog wat gedronken heb kan ik me weer even vrolijk voelen.
Als je je dan even goed voelt realiseer je je hoe klote je normale gemoedstoestand is
Toegeven aan drinken of andere verslavingen geeft evengoed die 'natuurlijke drug', dankzij dat 'beloningscentrum' in de hersenen.quote:Op donderdag 25 september 2014 00:59 schreef Libertarisch het volgende:
[..]
Ja, dat heb ik dus ook. Ik probeer wel altijd mezelf te dwingen actief te blijven met sport, studie, sociaal leven, huishoudelijk werk. Maar het is dan altijd weer een gevecht tegen je brein die zegt: "het heeft geen zin, ik heb er geen zin in".
Dus nadat ik bijvoorbeeld gesport heb voel ik me wel een aantal uren goed. Dat is dan die befaamde endorfine en dopamine die vrijgekomen zijn. Maar als die "natuurlijke drug" is uitgewerkt voel ik me toch weer depri en dan moet ik de volgende keer weer een drempel over om te gaan sporten.
Als ik bijvoorbeeld een dag uit ben geweest voel ik me ook even beter, vanwege alle positieve prikkels. Maar als die goede "rush" is uitgewerkt voel ik me weer slecht. En dat is denk ik wat het verschil maakt tussen een depressie hebben of niet.
Daar ben ik ook mee bezig.quote:Op donderdag 25 september 2014 00:21 schreef Cue_ het volgende:
Pff (mijn stopwoord vandaag). M'n oude manager wil me terug. Aan de ene kant erg leuk, aan de andere kant wel een moeilijke beslissing (die ik gelukkig niet vandaag hoef te nemen). Betekent sowieso weer terug verhuizen (wil ik dat wel), terug naar het bedrijf waar ik uist ben weggegaan (waarom ook alweer), andere toekomstzaken.
Zitten zeker ook positieve kanten aan hoor (meer loon, uitdagende baan, weg bij m'n nieuwe baan vind ik ook niet al te erg).
Maar men... hoezo even je leven weer op z'n kop zetten
Lukt het allemaal?quote:Op donderdag 25 september 2014 13:41 schreef sitting_elfling het volgende:
Daar ben ik ook mee bezig.
Vlinders in de buik![]()
.. qua leven op z'n kop zetten dan wel te verstaan!
Meditatie is niet echt bedoeld om gedachten onder controle te houden. Dat lukt zelfs ervaren zen meesters die al decenia lang mediteren niet. Wat je leert door middel van meditatie is gevoelens en gedachten er te laten zijn en te accepteren zodat de impact daarvan veel minder is. Juist doordat je gaat worstelen met negatieve gevoelens/gedachten (het hoort niet zo te zijn, het mag niet etc.) worden ze gevoed en heviger.quote:Op woensdag 24 september 2014 20:23 schreef K44S het volgende:
[..]
Het leert je gedachte onder controle te houden. Althans, zo ervaar ik het.
Maar misschien heb je gelijk hoor.
Dat word dus ook uitgelegd in die app.quote:Op donderdag 25 september 2014 14:48 schreef Jaeger85 het volgende:
[..]
Meditatie is niet echt bedoeld om gedachten onder controle te houden. Dat lukt zelfs ervaren zen meesters die al decenia lang mediteren niet. Wat je leert door middel van meditatie is gevoelens en gedachten er te laten zijn en te accepteren zodat de impact daarvan veel minder is. Juist doordat je gaat worstelen met negatieve gevoelens/gedachten (het hoort niet zo te zijn, het mag niet etc.) worden ze gevoed en heviger.
Klopt. Dan komt er dopamine vrij, als ik me goed herinner. Maar ik ben geen alcoholist, ik drink alleen af en toe omdat het me vrolijk maaktquote:Op donderdag 25 september 2014 01:44 schreef Gray het volgende:
[..]
[..]
Toegeven aan drinken of andere verslavingen geeft evengoed die 'natuurlijke drug', dankzij dat 'beloningscentrum' in de hersenen.
Ik weet niet of het door de AD of mijn andere medicatie komt, maar ik droom de laatste tijd levensecht, geen nachtmerries maar ook geen leuke dromen. Wakker worden 's ochtends is heel moeilijk, waardoor de droom en de sfeer ook heel erg bij me blijft hangen. Dus ondanks dat ik wakker ben (lees uit bed en in de woonkamer, verder tot niets in staat), blijf ik doordromen.quote:Op vrijdag 26 september 2014 07:48 schreef ChildoftheStars het volgende:
Krijgen jullie ook nachtmerries van de AD? Ik slaap nu het dubbele aantal uren, wat erg lekker is. Alleen ik word regelmatig compleet panisch en bezweet wakker van de dromen
Ja, en levensechte dromen zoals kvd zegt. Heel bizar soms.quote:Op vrijdag 26 september 2014 07:48 schreef ChildoftheStars het volgende:
Krijgen jullie ook nachtmerries van de AD? Ik slaap nu het dubbele aantal uren, wat erg lekker is. Alleen ik word regelmatig compleet panisch en bezweet wakker van de dromen
Hm... dat ken ik ook wel. Het is echt niet chill.quote:Op vrijdag 26 september 2014 10:07 schreef kvd het volgende:
[..]
Ik weet niet of het door de AD of mijn andere medicatie komt, maar ik droom de laatste tijd levensecht, geen nachtmerries maar ook geen leuke dromen. Wakker worden 's ochtends is heel moeilijk, waardoor de droom en de sfeer ook heel erg bij me blijft hangen. Dus ondanks dat ik wakker ben (lees uit bed en in de woonkamer, verder tot niets in staat), blijf ik doordromen.
Die ken ik ook. En vermoorden/vermoord worden. Dode mensen (geesten)/zelf als dodequote:Op vrijdag 26 september 2014 10:10 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Hm... dat ken ik ook wel. Het is echt niet chill.
Aan de ene kant zijn de "herbeleefdromen" duizend keer zo heftig, dan voelt het echt niet meer als een droom. En aan de andere kant droom ik van martelingen (zowel als degene die gemarteld wordt als degene die ze moet uitvoeren). En die twee dingen wisselen zich continue af. Ik moet echt tot rust komen van het slapen
Goed gedaan! En geen beren op de weg zetten als ze er nog niet zijn. Die lui zijn er om je te helpenquote:Op vrijdag 26 september 2014 10:34 schreef Lathiel het volgende:
Na gister de halve dag naar een leeg 'nieuw bericht' te hebben gestuurd, mijzelf maar een schop onder mijn kont gegeven. mailtje opgesteld en verzonden naar SLB'er. Ben nu al nerveus voor het antwoord
Ik ben twee keer wakker geschrokken uit een herbelevingquote:Op vrijdag 26 september 2014 10:19 schreef kvd het volgende:
[..]
Die ken ik ook. En vermoorden/vermoord worden. Dode mensen (geesten)/zelf als dode
(geest) rondlopen.
Vannacht droomde ik dat ik dus van die dromen had en ging ik mensen uitleggen dat ik het verschil tussen werkelijk (de droom) en fantasie (de droom in de droom) niet meer wist.
Dat zijn zeer zeker de mindere dromen! Herbelevingen heb ik tot nu toe niet gehad.quote:Op vrijdag 26 september 2014 10:43 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ik ben twee keer wakker geschrokken uit een herbelevingHet is echt gênant "get over it!"
En vanochtend werd ik wakker uit een droom waarin ik gedwongen werd mensen met zwepen te slaan en ze lagen op stenen tafels terwijl er hete kolen over hen uitgestord werden. Waar haalt mijn hoofd dit vandaan
Het klinkt niet raar van het verwerken, die theorie heb ik vaker gehoord. Al kan het ook gewoon losse associaties zijn die je hebt opgedaan (je hebt bewijze van spreken een Volvo gezien en droomt daar vervolgens van).quote:Op vrijdag 26 september 2014 11:36 schreef kvd het volgende:
[..]
Dat zijn zeer zeker de mindere dromen! Herbelevingen heb ik tot nu toe niet gehad.
Volgens mijn 'medicijnman' ben ik dingen aan het verwerken in mijn dromen. Zal best kunnen, maar dan snap ik niet waarom ik bijvoorbeeld over volvo's droom, daar hoef ik echt niks over te verwerken.
Ik heb wel ooit een dromenboek gehad, maar die heb ik volgens mij aan iemand uitgeleend. Wel jammer want misschien had ik dingen dan wel kunnen verklaren (op de volvo's van vannacht na dan)
Mijn medicijnman kon me er verder niet mee helpen.quote:Op vrijdag 26 september 2014 13:19 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Het klinkt niet raar van het verwerken, die theorie heb ik vaker gehoord. Al kan het ook gewoon losse associaties zijn die je hebt opgedaan (je hebt bewijze van spreken een Volvo gezien en droomt daar vervolgens van).
Al heb ik naar mijn beste weten niemand gemarteld en ben ik dat zelf ook niet
Zal het even bespreken als ik weer naar mijn dealer ga
Klinkt dan niet geheel onlogisch.quote:Martelen
ALS JE droomt dat je gemarteld wordt, duidt dit erop dat je je in een of andere situatie tot slachtoffer gemaakt voelt of dat je je hulpeloos voelt. Een andere uitleg is dat je sommige sadomasochistische wensen etaleert.
Wanneer je droomt dat je anderen martelt, of anderen gemarteld ziet, suggereert dit dat je jezelf voor je eigen negatieve of slechte gewoontes straft. Je projecteert jezelf op de persoon die gemarteld wordt. Overweeg ook de symbolische waarde van de gemartelde. Een alternatieve uitleg is dat deze droom kan duiden op onderdrukte wraakgevoelens waar je niet in het echte leven op hebt kunnen handelen.
Klopt precies. Degene die reed is helaas overleden, de persoon op bijrijdersstoel (waarmee ik praatte) was mijn moeder waarmee ik een ongelukkige relatie mee heb. Misschien dus het verwerken dat ik te weinig zelfvertrouwen, me laat overheersen door mijn moeder (wat daadwerkelijk het geval is) en een andere richting hieraan moet geven.quote:Auto
Als je droomt dat je een auto bestuurt, is dit een verwijzing naar je ambitie, beweegredenen en je vermogen om van de ene fase van je leven naar de andere te rollen. let erop hoe makkelijk of stroef de auto rijdt. Of je zelf rijdt of als je meerijdt als passagier is tekenend voor actief of passief je rol in het leven is. Als je achterin zit, is dit een teken dat je jezelf laat overheersen door anderen. Dit kan komen door een gebrek aan zelfvertrouwen.
Het maakt heel veel sence zelfs. Behalve dan van de SMquote:Op vrijdag 26 september 2014 13:31 schreef kvd het volgende:
[..]
Mijn medicijnman kon me er verder niet mee helpen.
Wat het is met dromen is dat wat je droomt ergens voor staat, niet wat je perse meegemaakt moet hebben. Alle elementen uit je droom staan ergens voor.
Bv :
[..]
Klinkt dan niet geheel onlogisch.
O.... Auw... dan is die droom ook wel te begrijpen :S Dat is echt naarquote:in mijn geval:
[..]
Klopt precies. Degene die reed is helaas overleden, de persoon op bijrijdersstoel (waarmee ik praatte) was mijn moeder waarmee ik een ongelukkige relatie mee heb. Misschien dus het verwerken dat ik te weinig zelfvertrouwen, me laat overheersen door mijn moeder (wat daadwerkelijk het geval is) en een andere richting hieraan moet geven.
Ik meen me te herinneren dat ik heb gelezen dat levensechte dromen een bijwerking kunnen zijn van bepaalde psychiatrische medicijnen. Ik heb toen ik aan de AD zat hier geen last van gehad, gelukkig.quote:Op vrijdag 26 september 2014 07:48 schreef ChildoftheStars het volgende:
Krijgen jullie ook nachtmerries van de AD? Ik slaap nu het dubbele aantal uren, wat erg lekker is. Alleen ik word regelmatig compleet panisch en bezweet wakker van de dromen
Volgens mij ben ik niet depressief, die sticker had ik nog nietquote:Op vrijdag 26 september 2014 16:58 schreef Libertarisch het volgende:
[..]
Ik meen me te herinneren dat ik heb gelezen dat levensechte dromen een bijwerking kunnen zijn van bepaalde psychiatrische medicijnen. Ik heb toen ik aan de AD zat hier geen last van gehad, gelukkig.
Als je seroquel gebruikt (atypisch antipsychoticum) slaap je vaak wel heel goed. Het is een "major tranquilizer". Misschien een idee om dit middel te overwegen?
Bij lentis is mij gezegd dat als depressieve mensen slecht slapen seroquel als goed middel wordt gezien, in plaats van de benzo's.
(zonder medicatie haal ik hooguit vier uur, meestal minderquote:Op vrijdag 26 september 2014 16:58 schreef Libertarisch het volgende:
ik lees dat je al veel uren slaapt. Dan zul je dat middel niet moeten gebruiken.
Probeer dat deel waar je zelf geen invloed op hebt los te laten. Dat kost teveel energie. Kan lastig zijn maar ook heel veel rust geven. Verder ben jij best goed bezig volgens mijquote:Op vrijdag 26 september 2014 17:15 schreef duracellkonijntje het volgende:
Vandaag is even zo'n dag dat ik me heel gestressed voel. Waarom? Geen idee, alles denk ik. Zorgen maken in combinatie met dagelijkse stress en dingen overdenken. Gelukkig weet ik mezelf er wel doorheen te slaan zoals altijd. Gewoon lekker alles op me af laten komen en een voor een afhandelen. Voor alles is een tijd en plek.
Ik denk ook regelmatig veel en diep na over vanalles. Mezelf, de mensheid, het waarom en hoe van alles, de keuzes die we maken. Ergens kan ik me soms zo gigantisch ergeren aan mensen. Vooral aan van die vieze verwende Hollanders die nooit een tegenslagje hebben gehad. Ze hebben zeker het vermogen tot beter, maar ze zitten zo vast in consensus en missen diepgang. Ik word soms echt moe van de mensheid. Hoe we simpele problemen niet oplossen terwijl alle middelen er gewoon zijn.
Nouja, wees positief. Ik weet ook dat de mens en daarmee de mensheid leert door vallen en opstaan. We hebben inmiddels zoveel bereikt. Een moderne samenleving, zorg, voeding, transport, communicatie, noem maar op. Ontwikkeling is zo snel gegaan dat we zelf amper weten hoe er mee om te gaan. Ik houd goede hoop. Ik zie de potentie. We zijn al zo ver gekomen; laten we nu dan leren hoe beter met elkaar en met de natuur te leven. We maken stappen, super positief. Maar oh, wat is het makkelijk om verloren te raken in het negatieve.
Sorry voor deze golf, maar het moest er even uit.
Had ik ook met seroquel hoor. Maar ik gebruikte dat spul alleen als ik me zo gestresst voelde dat ik gewoon comateus wilde zijn, of 12 uur wilde slapen. Ik vond het lekker om af en toe helemaal de druk van de ketel te halen.quote:Op vrijdag 26 september 2014 17:01 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Volgens mij ben ik niet depressief, die sticker had ik nog niet
Maar dat heb ik geprobeert, alleen ik ben nogal erg gevoelig voor versuffende medicijnen en bij seroquel blijf ik comateus de hele dag. Nu slik ik een AD waarbij ik overdag dus wel functioneer.
Ja dat is ook zo. Ik denk alleen soms, kan ik niet meer doen. Ik wil best wel een beetje bewust leven, maar ergens voel ik ook dat ik meer kan doen. Er zijn al zo weinig in mijn ogen die écht zien hoeveel problematiek er werkelijk is en de werkelijke oorzaken proberen aan te pakken. Het is iets wat me voor mijn gevoel gewoon enorm aangaat en dat is moeilijk los te laten.quote:Op vrijdag 26 september 2014 17:20 schreef zomertje het volgende:
[..]
Probeer dat deel waar je zelf geen invloed op hebt los te laten. Dat kost teveel energie. Kan lastig zijn maar ook heel veel rust geven. Verder ben jij best goed bezig volgens mij
Waar was je dan? Waarom werd de politie gebeld?quote:Op zondag 28 september 2014 22:03 schreef ScarFace- het volgende:
Laat ik een weinfles uit me handen donderen komt langs me hand ziet zo'n informant van de tent dat ze volgen me ook gwoon in burger is geen grap letterlijk en figuurlijk niet .
Werden wouten gebeld word ik gepeppersprayt en in iso gedondert de keer daarop dat de politie kwam was ik niet zo blij ook en niet meegewerkt dus over dat pepperspray kan ik nu wss niet echt meer een klacht indienen of zaak van maken lees de burger uithangen met een hele serieuze klacht wuifelt de klachten commissie t nog weg en is ongegrond n een rm zonder medisch onderbouwing BAH ggz nooit doen
Staat daar een medewerker waarvan je pas later beseft dat t een medewerker van hier is in de smartshop daarna wou de eigenaar me nooit meer zien..
Sorry moest me ei kwijt
Lastig... Hoe gaat je zusje ermee om? Hebben jullie het er wel eens over?quote:Op zondag 28 september 2014 21:37 schreef duracellkonijntje het volgende:
Het gaat momenteel heel slecht met mijn moeder. Haar ouders hebben haar verstoten, maar na jaren heeft ze toch weer contact gezocht. Gisteren was ze bij mijn zusje en daar zag ik haar ook nog even. Ze had een discussie met mijn zusje en is toen huilend weggegaan. Ze zit er helemaal doorheen, zit ze al jaren, maar nu erger dan normaal. Ze heeft vrijwel geen vrienden (alleen vieze bloedzuigers), geen ouders, amper geld en de psychiaters vinden haar niet 'getraumatiseerd genoeg'.
Zit me serieus voor te bereiden op een nieuwe zelfmoordpoging van haar kant, een die deze keer wel lukt. Ik weet dat het ook anders kan, dat ze misschien er overheen komt en zich beter voelt. Ik hoop het. Niet makkelijk dit, maar eng genoeg, na zo veel jaren gaat het wennen. Weet echt even niet wat ik hier nog mee moet doen, maar ik kan haar ook niet laten vallen. Dat nooit. Lastig.![]()
Rustig hier trouwens.
Klinkt positief, is het ook zo? Je zegt "dat gaat wel goed", gaat het alleen met slapen goed of met alles goed?quote:Op zondag 28 september 2014 23:32 schreef kuolema het volgende:
Ik ben sinds een paar dagen helemaal medicijnvrij. Wilde ook kijken hoe het zonder mirtazapine gaat omdat ik er toch niet meer lekker op slaap. Dat gaat wel goed.
Stemming en energielevel zijn minder, maar zolang ik activiteiten heb gaat dat wel. Hoewel dat ook weer spanning oplevert (sociaal contact).quote:Op maandag 29 september 2014 08:37 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Klinkt positief, is het ook zo? Je zegt "dat gaat wel goed", gaat het alleen met slapen goed of met alles goed?
Dat is behoorlijk naar :S Is er geen andere oplossing voor die moeilijke momenten? Andere medicatie of therapie? Dit klinkt best zwaar om door te gaanquote:Op maandag 29 september 2014 09:35 schreef kuolema het volgende:
[..]
Stemming en energielevel zijn minder, maar zolang ik activiteiten heb gaat dat wel. Hoewel dat ook weer spanning oplevert (sociaal contact).
Sommige dagen/momenten denk ik dat het ik het niet meer ga trekken en voel ik me wanhopig maar ik heb ook goede momenten.
Dank je. Afsrpaak staat nu, gelukkig.quote:Op vrijdag 26 september 2014 10:35 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Goed gedaan! En geen beren op de weg zetten als ze er nog niet zijn. Die lui zijn er om je te helpen
Lastige situatie.quote:Op zondag 28 september 2014 21:37 schreef duracellkonijntje het volgende:
Het gaat momenteel heel slecht met mijn moeder. Haar ouders hebben haar verstoten, maar na jaren heeft ze toch weer contact gezocht. Gisteren was ze bij mijn zusje en daar zag ik haar ook nog even. Ze had een discussie met mijn zusje en is toen huilend weggegaan. Ze zit er helemaal doorheen, zit ze al jaren, maar nu erger dan normaal. Ze heeft vrijwel geen vrienden (alleen vieze bloedzuigers), geen ouders, amper geld en de psychiaters vinden haar niet 'getraumatiseerd genoeg'.
Zit me serieus voor te bereiden op een nieuwe zelfmoordpoging van haar kant, een die deze keer wel lukt. Ik weet dat het ook anders kan, dat ze misschien er overheen komt en zich beter voelt. Ik hoop het. Niet makkelijk dit, maar eng genoeg, na zo veel jaren gaat het wennen. Weet echt even niet wat ik hier nog mee moet doen, maar ik kan haar ook niet laten vallen. Dat nooit. Lastig.![]()
Rustig hier trouwens.
Wat vaagquote:Op maandag 29 september 2014 12:13 schreef ChildoftheStars het volgende:
"ja, maar je hebt er toch nog niks mee gedaan?".
Ja, we hebben het er nu wel meer over. Mijn zusje is wat jonger en is niet zo'n prater, dus die zegt wat minder. Ook lijkt ze wat makkelijker te zijn met dit soort dingen. Ik ben zelf een behoorlijk gevoelsmens en trek me dingen vaak te veel aan, heeft zij wat minder. Misschien wel goed.quote:Op zondag 28 september 2014 23:25 schreef Elvi het volgende:
[..]
Lastig... Hoe gaat je zusje ermee om? Hebben jullie het er wel eens over?
Ik houd het in de gaten. Ze is wel eens erger ingestort en ik hoop dat het weer wat beter gaat binnenkort. Crisisdienst houd ik achter de hand, maar lijkt voorlopig nog niet nodig te zijn. Het is gewoon vreemd want het gaat over het algemeen niet slechter (alles is er nu wel uit, ligt op tafel), alleen is er ook niet echt verbetering.. Ze zit zelf echt gevangen in haar eigen gedachten lijkt het wel. Gigantisch minderwaardigheidscomplex ofzo.quote:[..]
Lastige situatie.![]()
Is het niet mogelijk om de crisisdienst (of iets dergelijks) te bellen?
Nou, dat is nogal grof en sarcastisch. Dus ik heb geprobeerd uit te leggen dat ik me er serieus zorgen om maakte, alleen het weg weggewoven. Volgende week zal ik het weer proberen aan te kaarten :Squote:Op maandag 29 september 2014 12:15 schreef Cue_ het volgende:
[..]
Wat vaag![]()
Maar ook naar hen toe gereageerd met je ziekenhuis opmerking?
Wat vervelend... is een andere medicatie dan geen betere optie? Soms kun je gewoon niet zo goed tegen een middelquote:Op maandag 29 september 2014 18:06 schreef Californium het volgende:
En mijn slechte gevoel die ik had met de 'overdosis' weer terug dus maar weer paar mg afbouwen...
Ik krijg weer gewoon teveel binnen net als vorige keer en na afbouwen was ik binnen 2 dagen weer de oude. Dat ga ik dus maar eerst doen. Ik heb niets anders nodig voorlopig denk ik.quote:Op maandag 29 september 2014 18:11 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Wat vervelend... is een andere medicatie dan geen betere optie? Soms kun je gewoon niet zo goed tegen een middel
Twee dagen is te overzien in principe. Vervelend voor jequote:Op maandag 29 september 2014 18:14 schreef Californium het volgende:
[..]
Ik krijg weer gewoon teveel binnen net als vorige keer en na afbouwen was ik binnen 2 dagen weer de oude. Dat ga ik dus maar eerst doen. Ik heb niets anders nodig voorlopig denk ik.
O... domme ikquote:Op maandag 29 september 2014 18:24 schreef Californium het volgende:
Als ik zelf in mijn hoofd stofjes aanmaak die me blij maken heb ik het duidelijk niet meer nodig.
Ik denk dat ik ermee zal moeten leven want het gaat al jaren zo. Het zou mooi zijn als antidepressiva zouden helpen als ik die weer zou proberen, maar ik heb er niet zo veel vertrouwen in.quote:Op maandag 29 september 2014 10:37 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Dat is behoorlijk naar :S Is er geen andere oplossing voor die moeilijke momenten? Andere medicatie of therapie? Dit klinkt best zwaar om door te gaan
Heb je het alleen meegedeeld? Of ook gevraagd wat je kunt doen op zulke momenten? Was er ook niet iets van empathie in de reacties te bespeuren? Werd er verder niets over gevraagd?quote:Op maandag 29 september 2014 12:13 schreef ChildoftheStars het volgende:
Op dit moment heb ik even een frustratiemomentje. Bijna elke avond voor het slapen gaan, word ik ontzettend suïcidaal en dit heb ik besproken met mijn hulpverleners (omdat ik zulke vlagen ook overdag heb), omdat ik mezelf op die momenten niet durf en kan vertrouwen (ik kan dan zo zonder uitkijken de weg oplopen e.d.). Alleen ze nemen het gewoon niet serieus. Ik krijg gewoon het respons "ja, maar je hebt er toch nog niks mee gedaan?". Echt wtf... moet ik eerst in het ziekenhuis belanden? Ik stel een serieus hulpvraag en dan dit. Terwijl ik nooit met zulke dingen loop te manipuleren. Het put me uit en mijn stemmingen zwieren alle kanten uit. Ik weet echt niet wat ik ermee moet
Wat vervelend :S Ik kan me voorstellen dat je daar geen vertrouwen in hebt. Het duurt ook lang voordat je je therapeut weer ziet zeg. Het klinkt een beetje als slecht geregeld, als ik dat zo mag zeggen.quote:Op maandag 29 september 2014 19:00 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik denk dat ik ermee zal moeten leven want het gaat al jaren zo. Het zou mooi zijn als antidepressiva zouden helpen als ik die weer zou proberen, maar ik heb er niet zo veel vertrouwen in.
Psych spreek ik pas de 10e weer en met therapie is het nog vaag wat het plan is.
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Dat was een enorme egoblurp, sorry![]()
Spannend! Logisch dat het raar voelt, zou raarder zijn als het je niet boeide. Ik hoop voor je dat zulke dingen wennenquote:Op maandag 29 september 2014 19:20 schreef Lathiel het volgende:
Ik kom nu net thuis van vliegbasis Eindhoven. Mijn broer zit nu in het vliegtuig naar Mali voor een uitzending van 3 maanden en we hebben met zijn allen afscheid genomen. Ondanks dat het een redelijk veilige missie is, geeft het toch een raar gevoel. Misschien omdat dit zijn eerste uitzending is.
Dank jequote:Op maandag 29 september 2014 19:23 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Spannend! Logisch dat het raar voelt, zou raarder zijn als het je niet boeide. Ik hoop voor je dat zulke dingen wennen
Ja... poeh... dat is zeker een zegeningquote:Op maandag 29 september 2014 19:25 schreef Lathiel het volgende:
[..]
Dank jeDenk het wel. Ben allang blij dat het Mali is en niet het Midden-Oosten.
Het is een missie van de VN om veiligheid en stabiliteit te herstellen. NL gaat voornamelijk verkenningen doen en inlichtingen verzamelen.quote:Op maandag 29 september 2014 19:26 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ja... poeh... dat is zeker een zegening
Wat voor missie hebben ze op Mali als ik vragen mag?
Ik ben er op vrijwillige basis gekomen dat is alles wat ik daar over kwijt wil ik zit er al lang, te lang.quote:Op zondag 28 september 2014 23:20 schreef kuolema het volgende:
Hoe lang zit je in die instelling en hoe ben je daar gekomen?
[..]
Waar was je dan? Waarom werd de politie gebeld?
Het is mijn keus. Hij vroeg wat ik wilde en zo, en ik denk dan 'weet ik veel, ik weet niet wat goed is, bedenk jij dat maar voor me'. Ik heb niet het idee dat ik er echt veel mee opschiet als ik elke week een gesprek heb. Er is zoveel dat niet goed gaat maar ik weet niet waar ik het over moet hebben en dan vallen er heel lange stiltes. En hij wil me niet zeggen wat ik moet doen als ik eens iets concreets heb omdat hij vindt dat ik zelf het beste weet wat goed voor me is maar dat weet ik dus niet. Tegelijkertijd ben ik iemand die niet meegaat in wat anderen zeggen/willen en trek ik altijd alles en iedereen in twijfel. Niets is goed, beslissingen kan ik niet nemen.quote:Op maandag 29 september 2014 19:15 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Wat vervelend :S Ik kan me voorstellen dat je daar geen vertrouwen in hebt. Het duurt ook lang voordat je je therapeut weer ziet zeg. Het klinkt een beetje als slecht geregeld, als ik dat zo mag zeggen.
Ik hoop dat ze iets voor je weten te verzinnen![]()
Misschien een heel domme vraag, maar is de klik er dan wel tussen jou en die therapeut? Soms werkt het gewoon niet en dan moet je verder zoeken. Een therapeut moet je inderdaad niet vertellen hoe jij je leven moet leven, maar hij moet je wel richting en handvatten geven om dit te kunnen doen. Het kan zijn dat wanneer jij een beter passende therapeut hebt, je ook meer in staat bent om mee te gaan in de adviezen, of ze in elk geval uit te proberen.quote:Op maandag 29 september 2014 22:37 schreef kuolema het volgende:
[..]
Het is mijn keus. Hij vroeg wat ik wilde en zo, en ik denk dan 'weet ik veel, ik weet niet wat goed is, bedenk jij dat maar voor me'. Ik heb niet het idee dat ik er echt veel mee opschiet als ik elke week een gesprek heb. Er is zoveel dat niet goed gaat maar ik weet niet waar ik het over moet hebben en dan vallen er heel lange stiltes. En hij wil me niet zeggen wat ik moet doen als ik eens iets concreets heb omdat hij vindt dat ik zelf het beste weet wat goed voor me is maar dat weet ik dus niet. Tegelijkertijd ben ik iemand die niet meegaat in wat anderen zeggen/willen en trek ik altijd alles en iedereen in twijfel. Niets is goed, beslissingen kan ik niet nemen.
Ik zit dus vast, maar dat is al heel lang zo.
Wat jammer van die groep. Weet je ook waarom je er niks aan had (of met andere woorden, wat je wel nodig hebt)?quote:Toen ik aan de groepstherapie begon had ik weer een richting om op te gaan, houvast, hoop. Maar ik ben er niets mee opgeschoten. Het voelt nu alsof er geen weg vooruit meer is, geen mogelijkheden, eeuwige stagnatie, ik zal altijd op dit punt blijven staan. Dat zie ik niet zitten. Prut![]()
Ik zal morgen even op de rest van je post reageren.
Jawel, ik mag hem wel. Zou geen andere therapeut willen. Ik vind het helemaal geen domme vraag overigensquote:Op dinsdag 30 september 2014 08:00 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Misschien een heel domme vraag, maar is de klik er dan wel tussen jou en die therapeut? Soms werkt het gewoon niet en dan moet je verder zoeken. Een therapeut moet je inderdaad niet vertellen hoe jij je leven moet leven, maar hij moet je wel richting en handvatten geven om dit te kunnen doen. Het kan zijn dat wanneer jij een beter passende therapeut hebt, je ook meer in staat bent om mee te gaan in de adviezen, of ze in elk geval uit te proberen.
Ik vind het echt naar om te lezen dat je zo vast zit. Waarom probeer je het verder zoeken niet?
[..]
Wantrouwen, ik kon niet open zijn. Ik voelde me ook nog al buiten/recht tegenover de rest van de groep staan. De therapeuten zeiden dat ze merkten dat ik bij individuele gesprekken steeds opener werd, maar in de groep was er geen vooruitgang.quote:Wat jammer van die groep. Weet je ook waarom je er niks aan had (of met andere woorden, wat je wel nodig hebt)?
Ik kan me voorstellen dat je het inderdaad niet ziet zitten, ik hoop dat er een oplossing voor je komt
quote:Op maandag 29 september 2014 19:15 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]Ik kan die reactie wel begrijpen. De enige manier waarop je erachter komt waarom ze zo reageerde, is door het te vragen. Vind het wel knap dat je het ook kunt relativeren.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.quote:Wat zou jou op zo'n moment wat gerust kunnen stellen? Niet alleen zijn bijvoorbeeld? Dan kun je in principe niets doen. Zou het een idee zijn om ervoor te zorgen dat je niet alleen bent 's avonds? Aan de andere kant is dat misschien ook weer niet goed omdat je je dan overgeeft aan de angst i.p.v. het aan te gaan door alleen te zijn met de angst dat je jezelf iets aandoet. Dan leer je ook geen vertrouwen in jezelf te hebben.SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Anders misschien steeds met jezelf afspreken (of met iemand anders) dat je de komende uren niets zal doen? Dat het altijd nog de volgende dag kan?
Als het gaat om praten met vrienden, ik kan me voorstellen dat je anderen daar niet mee lastig wilt vallen, dat kan ik ook niet. Maar daar kun je, op een goed moment, afspraken over maken met anderen. Wat zij bijvoorbeeld okee zouden vinden, op welke tijdstippen jij ze mag bellen en wat zij niet zouden willen. Wat je van hen wilt wanneer je ze overstuur belt. Alleen luisteren of ook naar je toe komen, dat soort dingen.
Voor mijn crisisplan wilde ik vriendinnen vragen of zij het goed zouden vinden wanneer ik ze zou bellen als het niet gaat (zie ik mezelf echt niet doen, maar ik moest er toch iets in zetten). Ik had mijn vraag nog niet eens helemaal gesteld en mijn vriendin zei al 'Oh, je mag me altijd bellen hoor, al is het midden in de nacht'. Omdat ze er zelf mee kwam stelt dat me wel gerust. Ik word ook liever midden in de nacht gebeld terwijl ik er de volgende dag vroeg uit moet dan dat ze alleen zitten te lijden omdat ze met niemand contact op durven nemen. En weten dat anderen je vertrouwen en dat zij weten dat ze op je kunnen rekenen geeft een goed gevoel. Het is soms ook fijn om er voor een ander te kunnen zijn.quote:[..]Heb je cgt?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.Dat was een enorme egoblurp, sorry
Ja echt he
Doe niet sorry, je beantwoordt gewoon mijn vragen, is verplicht
[ Bericht 3% gewijzigd door kuolema op 30-09-2014 13:46:43 ]Why are you wearing that stupid man suit?![]()
Waarvoor gaan? Leven? Poging tot verandering? Hoe wil je dat aanpakken, hoe heb je dat eerder geprobeerd?quote:Op maandag 29 september 2014 19:59 schreef ScarFace- het volgende:
[..]
Ik ben er op vrijwillige basis gekomen dat is alles wat ik daar over kwijt wil ik zit er al lang, te lang.
Ze dachten dat ik mijn polsen had doorgesneden of ze hebben dit gesuggereerd naar de politie dat is namelijk wat de politie mij zei en verder viel er weinig te praten ze moesten en zouden me terugbrengen naar de instelling. Ik word gek van dat soort mensen.
Maar ik heb me voorgenomen om maar eens voor de volle honderd procent ervoor te gaan. Niet de eerste keer, en dat heeft me teleurstellingen opgeleverd.
Ze geven me vaak valse hoop dus nu geloof ik niks meer liever geen perspectief "van hun" dan valse hoop maar ik denk nog een keer volledig inzetten al is het wel tegen het randje van geestelijke misbruik als het niet erover is maar dan nog ik ga honderd procent ervoor nog een keer.
Ik klink en typ misschien positief ik probeer alles wat binnenkomt maar zo te zien ; positief , word gek van de werkelijkheid maar ook die zie ik onder ogen en er zal maar een weg zijn hieruit door mee te werken maar therapie hebben ze niet niks ik moet maar bezigheidstherapie doen dingen assembleren of honden uitlaten sporten kan misschien ook. Echt therapie hebben ze niet een handje vol psychologen op zo'n honderd patiënten(ruim) pff en echt iedereen is 40+nja het gemiddelde ik zit nu op gesloten afdeling vandaar dat ze nog meer alle kleine rotfeitjes kunnen verdraaien of juist op iets kleins focussen en et geheelplaatje naast hun neer leggen ik kan t nie uitleggen maar ja ik kom wel weg hier.moeten het zal al met al ^^
Kun je niet aangeven dat je behoefte hebt aan therapie? Misschien met iemand buiten de instelling praten?
Wil je daar nu weg of niet? Wat zijn daarin de mogelijkheden?Why are you wearing that stupid man suit?![]()
Er zijn meer wegen die naar Rome leiden. Je hebt de reguliere therapie, maar heb je wel eens gezocht in de wat meer alternatieve hoeken om emotioneel wat meer in balans te komen. Dit bedoel ik niet als een vervanging van normale therapie (alsjeblieft niet zelfs, dat zou onverantwoord zijn), maar gewoon kijken of er dingen zijn die meer bij je aansluiten. Het misschien een stom idee, maar soms kunne die dingen een beetje helpen/ondersteunen.quote:Op dinsdag 30 september 2014 12:50 schreef kuolema het volgende:
[..]
Jawel, ik mag hem wel. Zou geen andere therapeut willen. Ik vind het helemaal geen domme vraag overigens![]()
Wat bedoel je met verder zoeken?
[..]
Wantrouwen, ik kon niet open zijn. Ik voelde me ook nog al buiten/recht tegenover de rest van de groep staan. De therapeuten zeiden dat ze merkten dat ik bij individuele gesprekken steeds opener werd, maar in de groep was er geen vooruitgang.
Bedankt voor je reactie![]()
Wat lastig dat je zo wantrouwig ben (en helaas heeft dat vaak maar een al te goede oorzaak). Ik begrijp dat dit je behoorlijk in de weg kan staan, zowel in therapie als in het "normale leven"![]()
Op zulke momenten is contact zoeken te moeilijk, mijn vrienden hameren erop dat ik ze moet bellen wanneer het nodig is (en dat menen ze ook echt), alleen dat durf ik echt niet op zulke momenten. Ik heb altijd het gevoel dat ik niet mag bestaan en "iemands plek op aarde onterecht inneem". Wanneer ik zo'n bui heb, is dat gewoon wat heftiger dan normaal. Ik ben gewoon heel erg bang om ze tot last te zijn (mijn vrienden vinden dit een beetje irritant aan mij, maar inmiddels stel ik me meer open).quote:Op dinsdag 30 september 2014 13:38 schreef kuolema het volgende:
[..]
Ik kan die reactie wel begrijpen. De enige manier waarop je erachter komt waarom ze zo reageerde, is door het te vragen. Vind het wel knap dat je het ook kunt relativeren.
[..]
Wat zou jou op zo'n moment wat gerust kunnen stellen? Niet alleen zijn bijvoorbeeld? Dan kun je in principe niets doen. Zou het een idee zijn om ervoor te zorgen dat je niet alleen bent 's avonds? Aan de andere kant is dat misschien ook weer niet goed omdat je je dan overgeeft aan de angst i.p.v. het aan te gaan door alleen te zijn met de angst dat je jezelf iets aandoet. Dan leer je ook geen vertrouwen in jezelf te hebben.
Anders misschien steeds met jezelf afspreken (of met iemand anders) dat je de komende uren niets zal doen? Dat het altijd nog de volgende dag kan?
Als het gaat om praten met vrienden, ik kan me voorstellen dat je anderen daar niet mee lastig wilt vallen, dat kan ik ook niet. Maar daar kun je, op een goed moment, afspraken over maken met anderen. Wat zij bijvoorbeeld okee zouden vinden, op welke tijdstippen jij ze mag bellen en wat zij niet zouden willen. Wat je van hen wilt wanneer je ze overstuur belt. Alleen luisteren of ook naar je toe komen, dat soort dingen.
Voor mijn crisisplan wilde ik vriendinnen vragen of zij het goed zouden vinden wanneer ik ze zou bellen als het niet gaat (zie ik mezelf echt niet doen, maar ik moest er toch iets in zetten). Ik had mijn vraag nog niet eens helemaal gesteld en mijn vriendin zei al 'Oh, je mag me altijd bellen hoor, al is het midden in de nacht'. Omdat ze er zelf mee kwam stelt dat me wel gerust. Ik word ook liever midden in de nacht gebeld terwijl ik er de volgende dag vroeg uit moet dan dat ze alleen zitten te lijden omdat ze met niemand contact op durven nemen. En weten dat anderen je vertrouwen en dat zij weten dat ze op je kunnen rekenen geeft een goed gevoel. Het is soms ook fijn om er voor een ander te kunnen zijn.
Daarnaast vind ik het ook erg vervelend om mensen met dit onderwerp lastig te vallen. Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd en mijn moeder dreigde er altijd mee, ik weet wat dit met mensen doet. Dat ga ik geen ander aandoen. Dat is gewoon een no go.
Op dit moment heb ik met mezelf de deal dat ik op zulke momenten onder de dekens blijf en het moet uitstellen tot de volgende ochtend. En als ik de volgende ochtend me nog zo voel, mail ik eerst mijn psych of ik eventueel zou mogen bellen. Op die manier weet ik het redelijk uit te stellen.Waar mijn therapie onder valt weet ik niet preciesquote:[..]
Heb je cgt?
Ja echt he
Doe niet sorry, je beantwoordt gewoon mijn vragen, is verplichtSowieso heb ik nu PMT voor de es en zelfbeeld en zo. Verder heb gesprekken met een therapeut (waar dat onder valt geen flauw idee), gesprekken met een diëtist/psyhcoloogtypje en gesprekken met de psychiater. Er zal vast wel iets cgt-erigs bij zitten, alleen waar officieel weet ik niet
(man... ik heb er bijna een eigen kapstok)
(door deze opsomming begrijp ik ineens waarom iedereen verbaasd reageert daar als ik zeg dat ik tot nog toe cum laude mijn beide studies doe... best veel en zo besef ik me ineens. en stiekem wel een beetje trots op ineens, maar dat is stom/arrogant)En nu probeer ik op je laatste zin een iets verzinnen waarin het woord sorry niet in voorkomt. Dus laten we het maar op "oke" houden
![]()
![]()
![]()
![]()
Waar denk je dan aan? Ik ben niet zo van de alternatieve dingen. Mijn ervaring: toen ik 14 was stuurde mijn moeder me naar het huis van een of ander vrouwtje. Ik kwam binnen, ze vroeg alleen 'voel je je wel eens depressief?', 'jep', schreef op een blaadje heel groot: 'DEPRESSIEF' (als diagnose), ging een tijdje met een of ander dingetje boven mijn hoofd bewegen en meer van dat soort dingen, gaf een homeopathisch middeltje mee en vertelde me dat de rekening voor deze afspraak 50 euro was (volgens mij verwachtte ze dat ik het meteen ging betalen of zo)quote:Op dinsdag 30 september 2014 15:07 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Er zijn meer wegen die naar Rome leiden. Je hebt de reguliere therapie, maar heb je wel eens gezocht in de wat meer alternatieve hoeken om emotioneel wat meer in balans te komen. Dit bedoel ik niet als een vervanging van normale therapie (alsjeblieft niet zelfs, dat zou onverantwoord zijn), maar gewoon kijken of er dingen zijn die meer bij je aansluiten. Het misschien een stom idee, maar soms kunne die dingen een beetje helpen/ondersteunen.
Wat lastig dat je zo wantrouwig ben (en helaas heeft dat vaak maar een al te goede oorzaak). Ik begrijp dat dit je behoorlijk in de weg kan staan, zowel in therapie als in het "normale leven"![]()
![]()
![]()
. Ik wist niet hoe gauw ik daar weg moest, bij dat gestoorde, niet bijster intelligente wijf. Maar goed iedereen zijn ding he
Hoe kwam mijn moeder op het idee
![]()
Maar lief dat je meedenkt.Het is niet zo dat ik helemaal niet open sta voor dingen, ik vind het mooi als andere mensen zich er prettig bij voelen, maar het past gewoon niet bij mij.
Van dat wantrouwen was ik me eigenlijk niet zo bewust totdat het in de groep ter sprake kwam. Ik zie het meer als iets goeds. Het is niet fijn, maar wel beter.Ik denk dat je je vrienden meer tot last bent door ze niet te bellen terwijl ze weten dat het niet goed met je gaatquote:Op dinsdag 30 september 2014 15:20 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Op zulke momenten is contact zoeken te moeilijk, mijn vrienden hameren erop dat ik ze moet bellen wanneer het nodig is (en dat menen ze ook echt), alleen dat durf ik echt niet op zulke momenten. Ik heb altijd het gevoel dat ik niet mag bestaan en "iemands plek op aarde onterecht inneem". Wanneer ik zo'n bui heb, is dat gewoon wat heftiger dan normaal. Ik ben gewoon heel erg bang om ze tot last te zijn (mijn vrienden vinden dit een beetje irritant aan mij, maar inmiddels stel ik me meer open).
Daarnaast vind ik het ook erg vervelend om mensen met dit onderwerp lastig te vallen. Mijn vader heeft zelfmoord gepleegd en mijn moeder dreigde er altijd mee, ik weet wat dit met mensen doet. Dat ga ik geen ander aandoen. Dat is gewoon een no go.
Op dit moment heb ik met mezelf de deal dat ik op zulke momenten onder de dekens blijf en het moet uitstellen tot de volgende ochtend. En als ik de volgende ochtend me nog zo voel, mail ik eerst mijn psych of ik eventueel zou mogen bellen. Op die manier weet ik het redelijk uit te stellen.Ik snap het wel heel goed hoor.
Wat heftig van je ouders![]()
Bellen als je het niet trekt is natuurlijk wat anders dan dreigen.
Bekijk het eens vanuit het perspectief van je vriendinnen in plaats van dat van jezelf En met eens bedoel ik altijd, alleen maar (op die kritieke momenten). Beeld je in dat het andersom zou zijn. Wat zou jij dan het beste achten?
Het enige waarover je vanuit jezelf na moet denken zijn je behoeften.
Goed van die deal
Ben altijd wel benieuwd geweest hoe individuele pmt gaat. Ik heb het in de groep gedaan en voor mij was het gewoon fanatiek spelenquote:[..]
Waar mijn therapie onder valt weet ik niet preciesSowieso heb ik nu PMT voor de es en zelfbeeld en zo. Verder heb gesprekken met een therapeut (waar dat onder valt geen flauw idee), gesprekken met een diëtist/psyhcoloogtypje en gesprekken met de psychiater. Er zal vast wel iets cgt-erigs bij zitten, alleen waar officieel weet ik niet
(man... ik heb er bijna een eigen kapstok)
(door deze opsomming begrijp ik ineens waarom iedereen verbaasd reageert daar als ik zeg dat ik tot nog toe cum laude mijn beide studies doe... best veel en zo besef ik me ineens. en stiekem wel een beetje trots op ineens, maar dat is stom/arrogant)En nu probeer ik op je laatste zin een iets verzinnen waarin het woord sorry niet in voorkomt. Dus laten we het maar op "oke" houden
![]()
![]()
Vond de therapeutische theorie (grenzen, vertrouwen, enz.) erachter niet zo boeiend, maar ik had er ook weinig moeite mee. Wel met mij eigen gedrag, schaamte, zelfhaat, maar dat liet ik meestal niet merken.
Terecht!Die trots mag je voelen! Laat het komen en geniet ervan, zo af en toe
Ik vind het super knap, en dat zeg ik niet om sociaal te doen (naja eigenlijk wel want ik had ook gewoon uit luiheid helemaal niet kunnen reageren
) maar omdat ik zelf mijn studie (tijdelijk) heb moeten stopzetten, net als vele anderen met psychische problemen, ik weet hoe moeilijk het is. En dan doe jij er gewoon twee, met succes. Ergens is het ook niet helemaal goed omdat je blijkbaar ook heel veel van jezelf vraagt, wat wsl ook een bron/onderdeel is van je problemen, en dat kan dingen verergeren. Maar keihard falen in je studie is zeker niet goed voor de stemming (ervaringsdeskundige hier
) dus het is maar net hoe je het bekijkt.
[ Bericht 0% gewijzigd door kuolema op 30-09-2014 23:42:26 ]Why are you wearing that stupid man suit?![]()
He gadverdamme, ik moet morgen bij m'n manager en supervisor langs en ik zie het al helemaal gebeuren dat m'n contract niet verlengt wordt. Ik weet niet eens waarvoor ik langs moet komen, maar het is al eerder gebeurd dit jaar (ik werkte 2 parttime banen) omdat ze niet met de onzekerheid wilde zitten of ik nog wel helemaal beter werd na m'n depressie. En als dat dus niet zo zou zijn, dan konden ze me niet ontslaan terwijl een contract stoppen heel makkelijk is.
Godver nou zit ik meteen vast in zo'n doem-denk-cirkeltje waar ik niet uit kom.![]()
![]()
Aan zulke mensen heb je veelquote:Op dinsdag 30 september 2014 23:27 schreef kuolema het volgende:
[..]
Waar denk je dan aan? Ik ben niet zo van de alternatieve dingen. Mijn ervaring: toen ik 14 was stuurde mijn moeder me naar het huis van een of ander vrouwtje. Ik kwam binnen, ze vroeg alleen 'voel je je wel eens depressief?', 'jep', schreef op een blaadje heel groot: 'DEPRESSIEF' (als diagnose), ging een tijdje met een of ander dingetje boven mijn hoofd bewegen en meer van dat soort dingen, gaf een homeopathisch middeltje mee en vertelde me dat de rekening voor deze afspraak 50 euro was (volgens mij verwachtte ze dat ik het meteen ging betalen of zo)![]()
![]()
![]()
. Ik wist niet hoe gauw ik daar weg moest, bij dat gestoorde, niet bijster intelligente wijf. Maar goed iedereen zijn ding he
Hoe kwam mijn moeder op het idee
![]()
Ik kan me voorstellen dat je daar niks te zoeken hebt (iemand moet heel goed van het padje zijn om daar wat aan te hebben
). Maar ach... zo vijftig euro verdienen wil ik ook wel
)
Ik dacht meer aan yoga en dat soort gezweef, maar inderdaad, dat moet je liggenquote:Maar lief dat je meedenkt.Het is niet zo dat ik helemaal niet open sta voor dingen, ik vind het mooi als andere mensen zich er prettig bij voelen, maar het past gewoon niet bij mij.
Van dat wantrouwen was ik me eigenlijk niet zo bewust totdat het in de groep ter sprake kwam. Ik zie het meer als iets goeds. Het is niet fijn, maar wel beter.
[..]
Dan heb je inderdaad wel wat aan de groep gehad. Je hebt er wat geleerd van jezelf en het is wel een eigenschap die je leven beïnvloed. wantrouwen is goed omdat het zorgt dat je niet naïef bent, maar belemmerd het je niet in sociale contacten? Voor vriendschappen heb je een zeker vertrouwen nodig in elkaar..?Ik weet dat ze het vervelend vinden en ze weten dat het slecht met me gaat als ik ineens van de radar verdwijn. Met dat betreft ben ik het wel beter gaan doen, alleen ik denk niet dat ik hen gerust stel wanneer ik zeg dat ik geen reden om te leven kan verzinnen.quote:Ik denk dat je je vrienden meer tot last bent door ze niet te bellen terwijl ze weten dat het niet goed met je gaatIk snap het wel heel goed hoor.
Wat heftig van je ouders![]()
Bellen als je het niet trekt is natuurlijk wat anders dan dreigen.
Bekijk het eens vanuit het perspectief van je vriendinnen in plaats van dat van jezelf En met eens bedoel ik altijd, alleen maar (op die kritieke momenten). Beeld je in dat het andersom zou zijn. Wat zou jij dan het beste achten?
Het enige waarover je vanuit jezelf na moet denken zijn je behoeften.
Dat van mijn ouders, tja.. het was zo en niet anders. Let is be. Alleen ik denk wel dat dit (in combinatie met uithuisplaatsing van eerst mij en toen ik terug kwam mijn broer) ervoor heeft gezorgt dat ik altijd perfect wil zijn. Mensen niet tot last wil zijn. Voorzichtig ben in alles wat ik doe en zeg, want stel je voor dat het fout gaat. Dan heb je dikke problemen (of er wordt zelfmoord gepleegd of je wordt weggedaan).
Inmiddels ben ik me bewust van het gedrag en de oorzaak, alleen het veranderen nog. Ik heb dit aan mijn vrienden uitgelegd en ze begrijpen daarom wel waarom ik soms ineens weg ben of niet open. Ze helpen me heel goed op dit gebied en dat is erg fijn. Ik heb bijzondere vrienden.Jammer dat je niks van je eigen gedrag hebt durven laten merken. Komt dat ook door het wantrouwen?quote:Ben altijd wel benieuwd geweest hoe individuele pmt gaat. Ik heb het in de groep gedaan en voor mij was het gewoon fanatiek spelenVond de therapeutische theorie (grenzen, vertrouwen, enz.) erachter niet zo boeiend, maar ik had er ook weinig moeite mee. Wel met mij eigen gedrag, schaamte, zelfhaat, maar dat liet ik meestal niet merken.
PMT bij een eetstoornis is verschrikkelijk moeilijk. Het is spiegelen, continue geconfronteerd worden met je lichaamsomtrekken, en lichaamsbeleving. Ik schaam me elke keer heel erg en wil het liefste wegrennen. Gelukkig is de vrouw heel erg lief en kijkt ze nergens raar van op, want het is gewoon lastig. Helaas geen sport en spel voor mij dus
Ik vind het eerder knap als je studies stop kan zetten om aan jezelf te werken. Dat is doodeng en confronterend. Dat is eerder iets waar je trots op mag zijnquote:Terecht!Die trots mag je voelen! Laat het komen en geniet ervan, zo af en toe
Ik vind het super knap, en dat zeg ik niet om sociaal te doen (naja eigenlijk wel want ik had ook gewoon uit luiheid helemaal niet kunnen reageren
) maar omdat ik zelf mijn studie (tijdelijk) heb moeten stopzetten, net als vele anderen met psychische problemen, ik weet hoe moeilijk het is. En dan doe jij er gewoon twee, met succes. Ergens is het ook niet helemaal goed omdat je blijkbaar ook heel veel van jezelf vraagt, wat wsl ook een bron/onderdeel is van je problemen, en dat kan dingen verergeren. Maar keihard falen in je studie is zeker niet goed voor de stemming (ervaringsdeskundige hier
) dus het is maar net hoe je het bekijkt.
Studeren is zowel mijn sterkte als mijn zwakte en het wordt ook regelmatig geëvalueerd of het nog oké is. Wanneer ik (teveel) afval, te depressief wordt of anderzinds moet ik stoppen. Alleen ze vrezen dat je me daarmee ook een psychische afgrond induwt.
Een jaar thuiszitten heb ik twee jaar terug gedaan omdat ik keihard faalde *(andere studie), ik heb het mezelf nog niet vergeven. Dat gevoel is verschrikkelijk. Misschien doe ik ook daarom twee studies, om iets goed te maken.![]()
Hoi, ben nieuw hier. Hebben jullie ook wel eens gehad dat een AD niet meer werkte? Ik slik nu al zo'n tien jaar Paroxetine, eerst 10 mg, toen 20mg en nu al een aantal jaar 30 mg. Ik kreeg het tegen angstaanvallen en dwanggedachten. Maar nu heb ik drie keer een angstaanval gehad en heb een permanent onrustig gevoel. Ik zit vaak te trillen of te klappertanden.![]()
Ik heb gehoord dat het kan ja, ineens doet t niet meer wat je ervan gewend bent. Neem zo snel mogelijk contact op met de arts die jou dit voorschrijft. Die kan je hiermee verder helpen.quote:Op woensdag 1 oktober 2014 18:06 schreef Paars_Lampje het volgende:
Hoi, ben nieuw hier. Hebben jullie ook wel eens gehad dat een AD niet meer werkte? Ik slik nu al zo'n tien jaar Paroxetine, eerst 10 mg, toen 20mg en nu al een aantal jaar 30 mg. Ik kreeg het tegen angstaanvallen en dwanggedachten. Maar nu heb ik drie keer een angstaanval gehad en heb een permanent onrustig gevoel. Ik zit vaak te trillen of te klappertanden."In the midst of winter, I found there was, within me, an invincible summer".
-Albert Camus.![]()
Dank voor je reactie. Ik ga morgen naar de huisarts. Gaan we kijken of ik op een ander middel over kan. Ik zou wel willen dat ik eerder was gegaan, maar ja eigenwijs denken dat je er zelf zo ook wel uitkomt. Komt vast ook wel meer mensen bekend voor ;-)![]()
owja, heel bekendquote:Op woensdag 1 oktober 2014 22:43 schreef Paars_Lampje het volgende:
Dank voor je reactie. Ik ga morgen naar de huisarts. Gaan we kijken of ik op een ander middel over kan. Ik zou wel willen dat ik eerder was gegaan, maar ja eigenwijs denken dat je er zelf zo ook wel uitkomt. Komt vast ook wel meer mensen bekend voor ;-)
"In the midst of winter, I found there was, within me, an invincible summer".
-Albert Camus.![]()
Ze wachten het antwoord af van de GGZ, daarna gaan ze pas kijken of mijn medicatie aangepast moet worden. Best een teleurstelling, ik dacht het met een bezoek aan de dokter wel even helemaal te regelen, maar helaas.![]()
SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.![]()
Ik ben net wakker, oeps
quote:Op donderdag 2 oktober 2014 16:13 schreef ChildoftheStars het volgende:
Dat is dan weer het andere uiterste! Best extreem. Maar je wordt tenminste wel serieus genomen. En kun je je veiliger voelen door die belplicht?SPOILEROm spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.
Waarom schaam je je?Ik denk wel dat het goed is dat de huisarts niet zomaar een beslissing maakt. Je zit er al zo lang aan.quote:Op donderdag 2 oktober 2014 11:01 schreef Paars_Lampje het volgende:
Ze wachten het antwoord af van de GGZ, daarna gaan ze pas kijken of mijn medicatie aangepast moet worden. Best een teleurstelling, ik dacht het met een bezoek aan de dokter wel even helemaal te regelen, maar helaas.Why are you wearing that stupid man suit?![]()
Lekker tochquote:Middagtukje of een heul lange nacht? Voor een keertje moet dat kunnen hoor
Naja... ik heb nu wat preciezer beschreven wat er is gebeurt en hoevaak.quote:[..]
Dat is dan weer het andere uiterste! Best extreem. Maar je wordt tenminste wel serieus genomen. En kun je je veiliger voelen door die belplicht?
Waarom schaam je je?
En ja... het voelt veiliger. Gezien ze het nu serieus nemen, heb ik ook het gevoel dat wanneer ik bel, er ook wat gedaan wordt. Blijkbaar was ik laatst gewoon niet duidelijk/open genoeg
Ze betwijfelde of het wel oké was om me naar huis te laten gaan (gezien ik welliswaar in een studentenhuis woon, maar praktisch gewoon alleen ben) en dat vond ze niet veilig. Ze vond het niet veilig dat ik het bagataliseerde en ik kreeg de opmerking "eigenlijk zit me dit niet lekker en ga ik zo niet met een goed gevoel naar huis". Dus deze alinia samengevat maakt dat ik me schaam en spijt heb van mijn openheid.![]()
Naja... als ik het zo lees gebruik je al best lang je medicatie. Je huisarts neemt eigenlijk een heel verantwoordelijk beslissing. Al is dat voor jou nu gewoon puur rot. Kun je een beetje snel een afspraak krijgen? Sterkte ermeequote:Op donderdag 2 oktober 2014 11:01 schreef Paars_Lampje het volgende:
Ze wachten het antwoord af van de GGZ, daarna gaan ze pas kijken of mijn medicatie aangepast moet worden. Best een teleurstelling, ik dacht het met een bezoek aan de dokter wel even helemaal te regelen, maar helaas.![]()
![]()
Ik heb wel goede vrienden maar die vertrouw ik ook niet altijd, dat is inderdaad best moeilijk soms. Ik laat het niet merken, dus zij hebben er geen last van.quote:Op woensdag 1 oktober 2014 14:05 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Ik dacht meer aan yoga en dat soort gezweef, maar inderdaad, dat moet je liggen
Dan heb je inderdaad wel wat aan de groep gehad. Je hebt er wat geleerd van jezelf en het is wel een eigenschap die je leven beïnvloed. wantrouwen is goed omdat het zorgt dat je niet naïef bent, maar belemmerd het je niet in sociale contacten? Voor vriendschappen heb je een zeker vertrouwen nodig in elkaar..?Weet ik niet.quote:[..]
Jammer dat je niks van je eigen gedrag hebt durven laten merken. Komt dat ook door het wantrouwen?
PMT bij een eetstoornis is verschrikkelijk moeilijk. Het is spiegelen, continue geconfronteerd worden met je lichaamsomtrekken, en lichaamsbeleving. Ik schaam me elke keer heel erg en wil het liefste wegrennen. Gelukkig is de vrouw heel erg lief en kijkt ze nergens raar van op, want het is gewoon lastig. Helaas geen sport en spel voor mij dus
Oeh, dat lijkt me echt verschrikkelijkKnap dat je het volhoudt en niet echt wegrent! Heb je het idee dat je er wat aan hebt?
Het zou nogal dom zijn geweest om er niet mee te stoppen, financieel gezien. Ik ben gestopt omdat het geen zin had om verder te proberen, het kostte me alleen geld, niet omdat ik aan mezelf ging werken.quote:[..]
Ik vind het eerder knap als je studies stop kan zetten om aan jezelf te werken. Dat is doodeng en confronterend. Dat is eerder iets waar je trots op mag zijn
Studeren is zowel mijn sterkte als mijn zwakte en het wordt ook regelmatig geëvalueerd of het nog oké is. Wanneer ik (teveel) afval, te depressief wordt of anderzinds moet ik stoppen. Alleen ze vrezen dat je me daarmee ook een psychische afgrond induwt.
Een jaar thuiszitten heb ik twee jaar terug gedaan omdat ik keihard faalde *(andere studie), ik heb het mezelf nog niet vergeven. Dat gevoel is verschrikkelijk. Misschien doe ik ook daarom twee studies, om iets goed te maken.
Het is inderdaad een lastige overweging want zowel stoppen als doorgaan heeft voor- en nadelen.13 uur geslapen. Maar mijn ritme verschuift zo steeds verder en dat is niet goed omdat ik regelmatig overdag afspraken heb (zoals oppassen vanaf 7 uur 's ochtends). En ik heb eerder een periode meegemaakt dat ik ging slapen als het licht werd en wakker werd als het tijd was voor avondeten. Dan ben ik nog meer alleen en afgezonderd, wat niet zo goed voor me blijkt te zijn.quote:Op donderdag 2 oktober 2014 16:37 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Lekker tochMiddagtukje of een heul lange nacht? Voor een keertje moet dat kunnen hoor
[..]
Naja... ik heb nu wat preciezer beschreven wat er is gebeurt en hoevaak.
En ja... het voelt veiliger. Gezien ze het nu serieus nemen, heb ik ook het gevoel dat wanneer ik bel, er ook wat gedaan wordt. Blijkbaar was ik laatst gewoon niet duidelijk/open genoeg
Ze betwijfelde of het wel oké was om me naar huis te laten gaan (gezien ik welliswaar in een studentenhuis woon, maar praktisch gewoon alleen ben) en dat vond ze niet veilig. Ze vond het niet veilig dat ik het bagataliseerde en ik kreeg de opmerking "eigenlijk zit me dit niet lekker en ga ik zo niet met een goed gevoel naar huis". Dus deze alinia samengevat maakt dat ik me schaam en spijt heb van mijn openheid.
Maar wat maakt nou precies dat je je daarvoor schaamt? Omdat de psycholoog zo ongerust is? Waarom is dat erg? Dat is zijn/haar werk.Why are you wearing that stupid man suit?![]()
Dank je wel, ik word gebeld en dan duurt het nog drie weken, vanwege de wachtlijst die ze hebben. Ik heb wel Oxazepam gekregen om mij door de ergste momenten heen te helpen.quote:Op donderdag 2 oktober 2014 16:38 schreef ChildoftheStars het volgende:
[..]
Naja... als ik het zo lees gebruik je al best lang je medicatie. Je huisarts neemt eigenlijk een heel verantwoordelijk beslissing. Al is dat voor jou nu gewoon puur rot. Kun je een beetje snel een afspraak krijgen? Sterkte ermee![]()
mn lief is nu voor de 3e week aan t werk, 5 dagen per week. Ik ben veel vaker alleen nu. Vandaag zelfs tot vanavond 9 uur ofzo. Ik moet daar erg aan wennen merk ik, teveel t gevoel dat ik het alleen niet zo goed kan redden. Mn peut denkt ondertussen dat de overprikkeling die ik dagelijks wel heb toch door overbelasting komt. Maar hoe kom je daar van af als het gewone leven al overbelastend is?
"In the midst of winter, I found there was, within me, an invincible summer".
-Albert Camus.
Forum Opties Forumhop: Hop naar: