Waar we het hebben over problemen op school en het vervoer ernaar toe (en tig andere onderwerpen)
Billy zelf wou niet meer mee naar huis, dat zegt al voldoende
Ik ben erg opgelucht dat het zo goed is gegaan, en dat hij zich er thuis voelt en het er leuk heeft. Even tijd voor zichzelf en gewoon leuke dingen doen. En even weg bij z'n gestressde mem
Ticootje, hoe ging het vandaag? Hopelijk een betere dag.
Wij zijn vandaag gemaild door de gemeente dat ze Connexxion opdracht hebben gegeven naar een andere route te kijken. Connexxion heeft ons gebeld dat ze een kleine aanpassing hebben gedaan en dat Job morgen om 07.00 in plaats van 06.45 wordt opgehaald. Ze kijken nog naar verdere verbetermogelijkheden. Dus wel wat stapjes in de goede richting.
om te kijken naar een passende oplossing.
Wel fijn dat er nu al een kwartier geschoven is.
Livelink, het scheelt al een heel klein beetje, dat kwartier... maar ik hoop dat ze nog wel wat meer kunnen regelen!
Gister ben ik blijkbaar toch op een manier doorgedrongen. Vandaag mak lammetje. Zelfs de zoon van mn oppas maakte er een opmerking over dat ze vandaag heel goed had geluisterd (nu zijn die 2 4 handen op 1 buik, maar dan nog)quote:Op woensdag 10 september 2014 20:21 schreef livelink het volgende:
Fijn, poesopstokje. Heb je zelf ook genoten van de tijd voor jezelf?
Ticootje, hoe ging het vandaag? Hopelijk een betere dag.
Wij zijn vandaag gemaild door de gemeente dat ze Connexxion opdracht hebben gegeven naar een andere route te kijken. Connexxion heeft ons gebeld dat ze een kleine aanpassing hebben gedaan en dat Job morgen om 07.00 in plaats van 06.45 wordt opgehaald. Ze kijken nog naar verdere verbetermogelijkheden. Dus wel wat stapjes in de goede richting.
De oppas had ook nog een verhaal over een jongen van school die ook dat soort uitspraken doet dus of Jen het misschien wel gewoon napraatte, dus ik heb Jen gewoon bij me geroepen, van wie heb jij dat? Maar dat had ze zelf verzonnen zei ze, en daarmee is het nu ook gewoon klaar. We gaan het er niet meer over hebben, iedereen heeft zn zegje gedaan, ze heeft de consequenties ondervonden van maandag en dinsdag, klaar is ook gewoon weer klaar.
Het doet me ergens denken aan mijn neefje. Die bleek echt behoefte te hebben aan een veilig anker. En hoewel de gastouder echt heel lief was, koste dat allemaal teveel energie. Nu hebben ze een gastouder aan huis, waardoor hij tussen de middag en na school even thuis kan uitrazen. Ipv zit groot houden bij de gastouder. Hij nam daar ook gedrag over van de grotere jongens en gooide er zelf nog wat agressief gedrag bij op.
Het verschil tussen die twee periodes is echt heel zwart wit. Van een boze jongen die ouders/broertjes/klasgenootjes schopt/slaat/scheld als iets hem dwarszat, naar een vrolijk bewegelijk jochie dat eerst zegt wat hij wil, en een nee ook best kan accepteren.. Dat thuis overblijven was voor mijn zusje ook altijd al een issue, die kon ook niet naar de overblijf, dan werd ze ook te veel geprikkeld.
Ik weet niet of dat bij jullie een optie zou zijn?
Livelink, fijn dat het een kwartiertje later kan, maar het blijft wel erg vroeg..
Bij Job ging het vandaag fout in de taxi. Net die kleine aanpassing heeft voor hem juist de deur dicht gedaan. Het is ook allemaal niet te voorspellen. Vanochtend ging hij nog wel mee in de taxi, maar vanmiddag weigerde hij nog mee terug te gaan. J. heeft hem moeten ophalen. Ik weet niet helemaal hoe het nu verder moet. Morgen heb ik een uitje van mijn werk en daar kan ik niet heen als ik Job uit school moet halen. Net met J. afgesproken dat we hem morgen dan maar thuis laten en dat J. dan ook thuis gaat werken. Dan kan ik in ieder geval nog mee met het uitje.
ik was er al bang voor. ik vroeg me af hoe lang job het veranderen van de taxitijden zou volhouden.quote:
Ik ben vandaag dus bij de ha geweest en ze heeft een afspraak voor me gemaakt bij een psycholoog. Ik gooide het nog wanhopig op overgangsklachten, waar misschien een leuk pilletje voor was, maar daar wilde ze niet aan. Zolang ik niet drijfnat van het zweet wakker werd was het dat niet. Nou ja, we zien het wel.
Bij Job ging het vandaag fout in de taxi. Net die kleine aanpassing heeft voor hem juist de deur dicht gedaan. Het is ook allemaal niet te voorspellen. Vanochtend ging hij nog wel mee in de taxi, maar vanmiddag weigerde hij nog mee terug te gaan. J. heeft hem moeten ophalen. Ik weet niet helemaal hoe het nu verder moet. Morgen heb ik een uitje van mijn werk en daar kan ik niet heen als ik Job uit school moet halen. Net met J. afgesproken dat we hem morgen dan maar thuis laten en dat J. dan ook thuis gaat werken. Dan kan ik in ieder geval nog mee met het uitje.
wat is het toch kut dat daar geen redelijke tijd en regelmaat in zijn
ik hoop echt dat Men daar ook eens wakker word en met een echt goede oplossing komen. (van de gemeente en taxi uit) hopelijk.werken de bezuinigingen enigzins mee.
livelink fijn dat je naar een psycholoog mag
En een persoonlijke begeleider uit pgb of via school uit. Die met j meegaat in de taxi?
Wij hebben geen pgb of ZIN, maar ik dacht ooit gelezen te hebben dat vervoer op begeleiding met vervoer sowieso niet via het pgb mag. J. gaat morgen weer bellen met Connexxion of er nog iets te bedenken valt. En misschien kunnen we Job weer overtuigen om het nog een keer te proberen.quote:Op donderdag 11 september 2014 18:56 schreef _Bar_ het volgende:
Arme Job,dat wat voor ons een simpele aanpassing is,moet voor jou enorm zijn. Ik zou het net als je ouders zo graag wat gemakkelijker willen maken.
ik hoop echt dat Men daar ook eens wakker word en met een echt goede oplossing komen. (van de gemeente en taxi uit) hopelijk.werken de bezuinigingen enigzins mee.
livelink fijn dat je naar een psycholoog mag
En een persoonlijke begeleider uit pgb of via school uit. Die met j meegaat in de taxi?
Kun je dat niet ergens voor elkaar krijgen?
Dit werkt ook niet.
Hij wordt gelukkig steeds ouder, ik verwacht dat hij binnen een jaar of wat zelfstandig naar school kan. Ik had in mijn hoofd al dat dit het laatste jaar taxi zou zijn. Misschien volgend jaar een electrische fiets of zo en dat hij dan kan fietsen zelfs. Het is 30 km.quote:
Vervoer gaat hier via school. Maar ik heb het nu puur over een begeleider die samen met J op de taxi stapt. Heen en terug.
Kun je dat niet ergens voor elkaar krijgen?
Dit werkt ook niet.
En ik vind dat je het voor morgen goed hebt geregeld, zo kan jij toch met je uitje mee! Even tijd voor livelink! Goedzo.
Ik hoop dat er toch een fatsoenlijke oplossing komt met de taxi voor de komende tijd.
We waren mooi op tijd, maar het liep allemaal een kwartier uit, dus het wachten duurde wat langer dan gedacht, dat viel haar best tegen. Maar eenmaal op het podium stond ze te genieten en lekker haar ding te doen. Naderhand even weer in de gewone kleren gehesen. De balletjuf kwam nog even vragen of ze het leuk had gevonden (erg leuk mens, krijgt ze allemaal lekker aan het dansen op hun eigen manier).
We hadden een ijsje belooft na het dansen en daarna was ze ook gewoon klaar.
Ze wilde naar huis, het was meer dan genoeg in de drukte.
Ze was ook best wel moe, maar erg leuk dat ze zo'n plezier heeft met dansen
en ook dat ze gewoon op zo'n podium gaat staan 
.Trots op mn bijna 7-jarige ballerina
. Ik heb het idee dat ze het publiek niet "ziet" als ze daar staat ofzo, ze doet lekker haar ding.Op school gaat ze ook rustig op het podium staan. - en - is denk ik + in dit geval, want papa en mama hebben in meer of mindere mate podiumvrees
.School begint om kwart voor negen. Tja, hij zit dus 2 uur in de taxi en dan ook weer dik 2 uur terug. Inmiddels is de reistijd met een kwartiertje teruggebracht. Hij wordt nu om 07.00 gehaald. Volgens de gemeente is de maximale reistijd 1,5 uur.quote:
Kwart voor zeven? En hoe laat begint school? De maximale reistijd voor een leerling is een uur. +snapt niet+
Een combinatie van leerlingen mag niet leiden tot overschrijding van het gestelde reistijdcriterium, tenzij de gemeente hiervoor schriftelijk toestemming verleent. Afwijkingen van de gestelde maximale individuele reistijd zijn daarnaast alleen toegestaan, indien het door afstand niet mogelijk is binnen deze maximale tijdsduur te blijven.
Het ligt dus met name aan de school wat de maximum tijd is
Ik ben het met je eens, mrspoeZ. Maar ik ben niet zo goed in het gevecht aangaan. En daar heb ik ook niet de energie voor. We proberen er een werkbare situatie van te maken, maar het is niet makkelijk.quote:
Ik weet van een moeder op mijn school die echt kei-dwars is gaan liggen bij de gemeente, tot een rechtszaak aan toe. Uitslag was wel dat haar zoon toen individueel vervoerd werd. Kom zeg, een kind dat twee uur in een bus heeft gezeten voor hij op school komt kan toch ook niet fatsoenlijk functioneren? Twee uur stilzitten en dan verwachten dat hij gelijk op school ook weer stil is? Niet te doen.
En hulp bij de strijd tegen de gemeente ? Is dat een optie ?quote:
[..]
Ik ben het met je eens, mrspoeZ. Maar ik ben niet zo goed in het gevecht aangaan. En daar heb ik ook niet de energie voor. We proberen er een werkbare situatie van te maken, maar het is niet makkelijk.
Ik wil er liever geen strijd van maken. We moeten nog langer met elkaar door één deur. We zijn in gesprek nu (althans J. is met hen in gesprek) en dat is al heel wat.quote:
[..]
En hulp bij de strijd tegen de gemeente ? Is dat een optie ?
M:
Minder leuk, ik wordt er zelfs een beetje verdrietig van is dat 1 van de jongens uit haar groepje waar ze in de klas in zit, haar inmiddels niet meer in de klas zit te klieren (juf let er meer op), maar toen ze gisteren naar de speeltuin waren, dus weer heeft gezegd dat zeer niet bij hoort en niet mee mag doen
. Ik weet niet zo goed wat ik ermee moet. Juf kan er ook niet steeds bovenop zitten.We hebben tegen M. gezegd dat ze er maar niet naar moet luisteren, want dat hij dat niet bepaald. Maar ik wil gewoon dat het stopt dat geklier.
Ik vind het wel fijn dat ze het thuis vertelt...
Hoe kunnen ze haar nou vergeten mee te nemen naar het feestje?
Dat lijkt me niet wat er gebeurd is, anders had Nijna toch wel alarm geslagen? Het lijkt me eerder dat erover is gesproken -als ik het me goed herinner is het daar nogal een hot item- maar dat het meisje toen puntje bij paaltje kwam anders heeft gekozen (of anders moest kiezen). Sneu.quote:
Och Nijn.. arme M
Hoe kunnen ze haar nou vergeten mee te nemen naar het feestje?
Het lijkt me goed om haar wat weerbaarder te maken. Ze zal het nog wel vaker tegenkomen dat mensen haar anders vinden en zo behandelen. Aan de andere kant denk ik dat het stoppen van pesten op school maar gedeeltelijk ligr in het ter plekke ingrijpen, maar dat de juf er ook preventief aandacht aan kan besteden.quote:
Gister heeft M. met een meisje uit haar klas gespeeld, ging eigenlijk wel heel leuk. Ik hoop dat dat meisje het ook voor herhaling vatbaar vindt. Hadden ze het nog even over kinderfeestjes en M. zegt± ik mag op het feestje van die en die komen, zegt dat andere meisje: ja, maar dat is al geweest...
M:
Minder leuk, ik wordt er zelfs een beetje verdrietig van is dat 1 van de jongens uit haar groepje waar ze in de klas in zit, haar inmiddels niet meer in de klas zit te klieren (juf let er meer op), maar toen ze gisteren naar de speeltuin waren, dus weer heeft gezegd dat zeer niet bij hoort en niet mee mag doen
We hebben tegen M. gezegd dat ze er maar niet naar moet luisteren, want dat hij dat niet bepaald. Maar ik wil gewoon dat het stopt dat geklier.
Ik vind het wel fijn dat ze het thuis vertelt...
Dat soort dingen gebeuren hier ook wel, beide kanten op. Dan wordt er gezegd:"Jij mag ook op mijn feestje komen", maar zijn de uitnodigingen al de deur uit of wordt er inderdaad toch een keuze gemaakt uit al die kinderen die het feestje 'toegezegd' zijn. Sneu, maar het is niet anders.quote:
Och Nijn.. arme M
Hoe kunnen ze haar nou vergeten mee te nemen naar het feestje?
Dat meisje was in de vakantie jarig en vierde het er vlak na. En na het feestje tegen M. zeggen dat ze op haar feestje mag komen. Ik heb het maar zo uitgelegd dat kinderen dat wel vaker roepen, maar vaak ook moeten kiezen omdat ze niet altijd zoveel kindjes uit mogen nodigen als ze zouden willen. En dat ze misschien volgend jaar bedoelde.
Maar het is wel sneu, het is behoorlijk een hot item op het moment in de klas...
Maar goed, dat is uit te leggen en ook al is het niet leuk (en gun ik het haar ook dat ze vaker uitgenodigd zou worden), het is wel iets wat erbij hoort en wat ze toch zal moeten leren.
Gao, weerbaarheid vergroten lijkt me heel goed.
Trui, ik heb geen idee of ze iets hebben van kanjertraining.
En we hebben bij ggz-jeugd al vaker gevraagd om iets van sociale vaardigheden oid, maar ze hebben niet of nauwelijks iets voor deze leeftijd in hun aanbod.
Over dat klieren/pesten, ik weet niet zo goed hoe ik het moet noemen, ben ik toch nog weer naar juf gestapt. In de klas is het beter, dat klopt en dat was wat juf ook merkt. En in de klas zegt M. er wel wat van begrijp ik van juf.
Ze zegt ook: ik kan niet alles zien en dat is ook zo. Maar ze nam het wel serieus op en ze gaan er toch nog weer wat mee doen.
Ik heb morgen weer een afspraak bij ggz-jeugd, dus maar weer aankaarten, kijken of zij nog een idee hebben... Ik baal er gewoon van, maar dat is niet alleen dat pesten. Het loopt helemaal wat stroef. En ik heb steeds uit school een M. met een heel kort lontje. En dat is over het algemeen wel een signaal dat er iets niet loopt. Of dat dat nu het geklier is of dat het meer is, daar kan ik dan niet zo goed de vinger op leggen. En in die zin kunnen de juffen me ook niet wijzer maken.
En dan mis ik de juf van vorig jaar, want die merkte vaak zelf al op dat er iets niet lekker liep en was daar al mee bezig om het moment dat ik na een paar dagen even kwam melden dat het lontje wel weer erg kort was. En met wat hardop denken kwamen we dan vaak ook wel weer snel op het goede pad. En dat mis ik nu wel. Het is het begin van het jaar, maar toch
Maar ze is toch nog best jong (sorry, ik ben vreselijk slecht in leeftijden onthoudenquote:
Ik heb morgen weer een afspraak bij ggz-jeugd, dus maar weer aankaarten, kijken of zij nog een idee hebben... Ik baal er gewoon van, maar dat is niet alleen dat pesten. Het loopt helemaal wat stroef. En ik heb steeds uit school een M. met een heel kort lontje. En dat is over het algemeen wel een signaal dat er iets niet loopt. Of dat dat nu het geklier is of dat het meer is, daar kan ik dan niet zo goed de vinger op leggen. En in die zin kunnen de juffen me ook niet wijzer maken.
En dan mis ik de juf van vorig jaar, want die merkte vaak zelf al op dat er iets niet lekker liep en was daar al mee bezig om het moment dat ik na een paar dagen even kwam melden dat het lontje wel weer erg kort was. En met wat hardop denken kwamen we dan vaak ook wel weer snel op het goede pad. En dat mis ik nu wel. Het is het begin van het jaar, maar toch
)? Tot een paar jaar geleden hield ik er bij mijn totaal-niet-autistische kinderen altijd rekening mee dat het na de herfstvakantie wel weer vloeiend zou lopen, maar dat er tot die tijd nog wat horten en stoten zouden zijn. En ja, hele fijne juffen missen is altijd balen. Misschien is dat ook wat er haar dwars zit? Mijn jongste heeft een keer echt een rotjaar gehad met een leerkracht die hem totaal niet begreep, en dat heb ik meteen benoemd in de zin van "Wat hebben wij een geluk gehad he, dat we al twee jaar zulke geweldige juffen gehad hebben." Dat hielp een beetje.. De 2e helft van vorige week kwam ze dus wel opgewekt uit school, maar deze week weer niet en daarvoor was het ook al ruim anderhalve week bal
.Kan hoor, dat het opstartproblemen zijn, dan zal het met de tijd beter moeten worden...
Deepfreeze, dat rots en water heb ik laatst wat over gezien, dat zag er wel goed uit. Ik heb geen idee of ze op school met zoiets werken. Het stukje op de site waar dat zou moeten staan, die link werkt niet
.Het kan in zoveel kleine dingen zitten, heb ik ontdekt. Het weer, goed of slecht slapen, goed of slecht eten, opstartproblemen inderdaad of omdat het pestgedrag toch een grote impact heeft. Het is altijd zo'n puzzeltocht om ergens de vinger op te kunnen leggen.
Toch merk ik dat het wel zinvol is om er toch proberen achter te komen.
2e helft vorige week kwam ze thuis met dat ze haar extra werk niet had gemaakt, dat was ze vergeten zei ze. En juf zei dat ze het op het bord wilden schrijven, maar vorig jaar zette juf het op papier en dat werkte beter dan op het bord. Dat heb ik gezegd donderdag, maar volgens M. is dat dus nog niet gebeurd
. Ik weet ook niet of ze er nu wel aan toe is gekomen/aan heeft gedacht, ze zegt van wel.Het kan ook de drukte in de klas zijn, dat ze gewoon overprikkeld is.
Maar ze kan dat zelf niet altijd goed aangeven zelf.
Ik denk dat we slapen en eten op het moment kunnen afstrepen (zijn er alweer 2 minder
). Morgen maar eens overleggen wat wijsheid is, ik weet het zelf niet zo goed.
Ik ben overigens aan het kijken of we andere hulp kunnen krijgen (heb nu begeleiding wat niet heel veel zoden aan de dijk zet) en dan liefst ook iemand die met dit soort dingen wat meer kan. Eind van de maand gesprek, dat eerst maar eens afwachten...
Ik wil zelf wellicht de opleiding tot Rots Water trainer gaan doen.
Iedere keer als we aan het huiswerk beginnen, begint hij al met smoesjes te vertellen waarom hij iets niet kan of hoeft en dat wordt dus steeds erger. Hij schiet gewoon vol in de wwerstand opmdat hij door dat dat huiswerk minder tijd voor zich zelf heeft. Iedere keer zit hij weer te schreeuwen aan de tafel dat wij het niet snappen, dat wij het niet goed doen, etc, etc. En als hij dan iets moet lezen voor een oefening vertikt hij het omdat hij dat stuk tekst 's middags op school al heeft gelezen.
Uiteindelijk lukt het alemaal wel, maar met een hoop kabaal en frustratie aan beide kanten.
Is dit herkenbaar voor iemand? Zo ja, hoe hebben jullie het opgelost?
[ Bericht 99% gewijzigd door lady-wrb op 18-09-2014 16:45:08 (krijg het niet goed onder woorden) ]
Maar het kost wel veel energie op deze manier
Heeft hij dan wel een idee hoe jullie het wel goed zouden kunnen doen? En is er misschien ruimte om het een tijdje op zijn manier te proberen, al is het maar om te laten zien dat het echt geen goed plan is?quote:
Onze jongste zoon (klassiek autisme) zit sinds dit jaar op speciaal voortgezet onderwijs (HAVO). Dat betekent dus ook huiswerk maken en dingen leren door te lezen. Maar wat een gevecht is dat iedere keer zeg. Hij denkt het allemaal te snappen en wil daarom oefeningen niet maken (wiskunde). Hij denkt ook dat hijbepaalde zaken gewoon niet hoeft te doen omdat hij daar slecht in is. En zo gaat het maar door.
Iedere keer als we aan het huiswerk beginnen, begint hij al met smoesjes te vertellen waarom hij iets niet kan of hoeft en dat wordt dus steeds erger. Hij schiet gewoon vol in de wwerstand opmdat hij door dat dat huiswerk minder tijd voor zich zelf heeft. Iedere keer zit hij weer te schreeuwen aan de tafel dat wij het niet snappen, dat wij het niet goed doen, etc, etc. En als hij dan iets moet lezen voor een oefening vertikt hij het omdat hij dat stuk tekst 's middags op school al heeft gelezen.
Uiteindelijk lukt het alemaal wel, maar met een hoop kabaal en frustratie aan beide kanten.
Is dit herkenbaar voor iemand? Zo ja, hoe hebben jullie het opgelost?
Maar het zou natuurlijk ook zomaar kunnen zijn dat ik dat niets vindt omdat het niet wil loslaten, als je begrijpt wat ik bedoel
Als hij op school aangesproken zal worden op zijn gedrag en situatie is dat toch alleen maar goed. Misschien even terug koppelen naar school?
En wat is er werkelijk echt zo erg aan de kont tegen de kribbe gooien. Hoewel ik snap dat je het liefst alles soepeltjes laat lopen is het wel een puber en dan is verantwoordelijkheid ook gewoon voor hun zelf heel belangrijk.
Ik denk dat de meeste puberouders dat moeilijk vindenquote:
Dat is misschien een idee, maar ik ben dan bang dat het helemaal fout loopt. Dat hij dus geen huiswerk maakt, zijn boeken gaat vergeten, daardoor op school "op zijn vingers getikt" wordt en dan helemaal de kont tegen de krib gooit.
Maar het zou natuurlijk ook zomaar kunnen zijn dat ik dat niets vindt omdat het niet wil loslaten, als je begrijpt wat ik bedoel
Ik ben een beetje bang, als ik zo over hem lees, dat hij de schuld van slechte cijfers bijvoorbeeld toch buiten zichzelf zal leggen (het was lawaaierig in de klas, de docent had niet de goede bladzijdes opgegeven, hij had niet duidelijk genoeg gezegd dat er een proefwerk zou zijn....), en dat hij er dan dus alsnog niets van leert. Misschien zit juist daarin de grootste les (het buiten zichzelf leggen van mislukkingen is trouwens echt iets voor jongens. Meisjes blijken juist dingen die goed gaan aan anderen of omstandigheden toe te schrijven). Ik zou hopen dat een school voor bijzonder onderwijs ruimte zou willen geven om die les te leren, en dus misschien tijdelijk wat mislukkingen in te calculeren.
Maar dat is logisch geredeneerd zonder al te veel kennis van autisme
En één daarvan zegt: "Er wordt al snel tegen iemand met autisme gezegd: 'Dat hoef jij niet te doen, want dat kan jij niet.' En de pest is: als je dat tegen iemand met autisme zegt, dan zit dat er in, en krijg het er dan maar weer eens uit. Dat geldt voor kinderen en volwassenen. Je blokkeert ze op die manier in hun ontwikkeling. En dat vind ik heel jammer."
En meerdere zeiden soortgelijke dingen.
Dat heeft me behoorlijk aan het denken gezet, want ik herken dat wel bij Job. Die kan ook heel stellig zijn in het zeggen dat hij iets nou eenmaal niet kan en dat hij dat dus ook niet hoeft te doen of dat hij bijvoorbeeld iets niet hoeft te eten of zo. En ik krijg dat er nauwelijks uit. En het kost me zoveel energie dat ik sommige dingen dus ook laat gaan tegenwoordig. Dingen die ik niet liet gaan voordat hij de diagnose had.
En dan ga ik me afvragen of het inderdaad wel goed is dat kinderen tegenwoordig op zo'n jonge leeftijd al een diagnose krijgen en dat er van jongs af aan al extra rekening met hen wordt gehouden. Ik zou niet precies weten hoe het anders moest. Wij liepen natuurlijk compleet vast en de diagnose was een gevolg daarvan en niet de oorzaak.
En ik ben heel blij dat hij op het speciaal onderwijs zit, maar hij heeft wel geleerd dat hij daarmee ook een bepaalde macht heeft. Zo zegt hij nu al heel stellig tegen ons dat hij later nooit huiswerk zal gaan maken, want leren doe je op school en niet thuis. Ik ga daar wel iedere keer tegenin, maar het zal inderdaad een hele heftige strijd worden als het daadwerkelijk gaat spelen en ik voorzie dat hij die strijd dan ook zal gaan winnen. En dat is denk ik ook het dilemma van Gooddaddy. Als je het even laat verslappen, dan ben je het misschien voorgoed kwijt.
Dat is inderdaad een hele goede oplossing! Fijn dat jullie school die mogelijkheid biedt.quote:
Wij hebben nu een pddnosser die dus ook school en thuis strik scheidt : onze oplossing is dus huiswerk op school maken. Nu kan dit bij ons op een rustige werkplek tot 16.30. Resultaat is nu dat hij huiswerk maakt en leert en de strijd thuis is weg. Voor alle partijen winst. (valt bij ons onder passend onderwijs)
daar zeg je wel iets waars denk ik zo.quote:
[..]
Ik denk dat de meeste puberouders dat moeilijk vinden
Ik ben een beetje bang, als ik zo over hem lees, dat hij de schuld van slechte cijfers bijvoorbeeld toch buiten zichzelf zal leggen (het was lawaaierig in de klas, de docent had niet de goede bladzijdes opgegeven, hij had niet duidelijk genoeg gezegd dat er een proefwerk zou zijn....), en dat hij er dan dus alsnog niets van leert. Misschien zit juist daarin de grootste les (het buiten zichzelf leggen van mislukkingen is trouwens echt iets voor jongens. Meisjes blijken juist dingen die goed gaan aan anderen of omstandigheden toe te schrijven). Ik zou hopen dat een school voor bijzonder onderwijs ruimte zou willen geven om die les te leren, en dus misschien tijdelijk wat mislukkingen in te calculeren.
Maar dat is logisch geredeneerd zonder al te veel kennis van autisme
ik heb zelf heel erg de neiging om te zeggen: je doet maar zoals iedereen het doet, juist om te voorkomen dat hij zich autistischer gaat gedragen dan nodig (dat is toch wat je bedoelt te zeggen?)
ik merk ook dat hij op school meer credit heeft dan de normale leerling (een presentatie waarbij hij helemaal dichtklapte omdat hij voor de klas moest praten, is na uitstel zo aangepast dat hij deze heeft gehouden voor een select groepje)
ik vind autisme zoiets ongrijpbaars (hoewel ik het zelf ook in bepaalde mate heb) ik kan me op momenten zo ongelukkig voelen omdat de wereld om me heen me niet begrijpt.
ik kan me zo voorstellen hoe mijn kind zich af en toe moet voelen
[ Bericht 100% gewijzigd door lady-wrb op 18-09-2014 16:47:40 (stom aan het klooien) ]
Soms werkt dat wel zo, en soms helemaal niet.quote:
Eb waarom is dat erg dan dat het fout loopt. Leren doe je tenslotte door ook fouten te maken en het zelf te ervaren en niet door aannames of meningen alleen over te nemen.
Als hij op school aangesproken zal worden op zijn gedrag en situatie is dat toch alleen maar goed. Misschien even terug koppelen naar school?
En wat is er werkelijk echt zo erg aan de kont tegen de kribbe gooien. Hoewel ik snap dat je het liefst alles soepeltjes laat lopen is het wel een puber en dan is verantwoordelijkheid ook gewoon voor hun zelf heel belangrijk.
Er zijn namelijk ook kinderen met autisme die dat als aanleiding zien om maar te stieren en niets productiefs meer te doen.
Zo vertelde ik mijn zoon eens dat hij zijn kamer op moest ruimen en zijn antwoord was 'dat kan ik niet alleen want ik heb autisme' terwijl hij dondersgoed weet hoe hij zijn hok bij moet houden.
Mijn zoon heeft ook zeer veel moeite gehad met de omschakeling van basisschool naar voortgezet. Het eerste jaar heb ik hem er doorheen gesléépt. Het tweede jaar zei hij het wel alleen te kunnen. Ik heb hem zijn gang laten gaan. Toen stond hij halverwege ineens 10 tekorten welke hij natuurlijk nooit meer weggewerkt kreeg
Hij had het wel nodig als eyeopener.
Dus nu doen we het weer samen en dat gaat wel goed. Hij schrijft al zijn huiswerk op ee invulkalender op zijn deur zodat ik ook weet wat er speelt. Hij schrijft zijn cijfers die hij terugkrijgt op een lijst en ik log regelmatig in op magister om te vergelijken.
Hij heeft namelijk de neiging onvoldoendes niet belangrijk te vinden en die dus niet op te schrijven.
Hij viert liever de successen
Conclusie; laat hem niet bungelen maar probeer hem echt te overtuigen van het waarom hij moet leren, en waarom hij zijn huiswerk moet maken..
ik splits het op in stukken :bureau opruimen, bij het bed opruimen
boeken opruimen enz.
dan lukt het met het nodige aandringen wel.
de hele kamer is te groot
Begin met gedragen kleding in de wasmand te gooien, gooi het vuilnis weg. Gooi ook alle losse etiketjes, beugelstiekjes, tasjes en dduckverpakkingen weg. Maak een nette stapel van je schoolboeken, leg je schriften op een rijtje enz.
En altijd bij stap 1 beginnen. Mocht er eens veel tijd zijn werkt hij het hele rijtje af. Mocht er amper tijd zijn dan kan ik iig zijn kleren wassen
Dat heb ik zelf ook nodig gehad die eyeopener mbt school en ik weet ook niet of ik het zonder het te mogen verpesten had begrepenquote:Op donderdag 18 september 2014 17:16 schreef De_Taartjesfee het volgende:
Hij had het wel nodig als eyeopener.
dat was eigenlijk ook wat ik bedoelde.Misschien een beetje er tussen in gaan zitten gooddaddy wel goed in de gaten houden maar ook iets meer loslaten.
Dat is een slim idee! Dat ga ik ook doen hier thuis.quote:
Ik heb een lijst in welke volgorde hij op moet ruimen, anders is er geen beginnen aan.
Begin met gedragen kleding in de wasmand te gooien, gooi het vuilnis weg. Gooi ook alle losse etiketjes, beugelstiekjes, tasjes en dduckverpakkingen weg. Maak een nette stapel van je schoolboeken, leg je schriften op een rijtje enz.
En altijd bij stap 1 beginnen. Mocht er eens veel tijd zijn werkt hij het hele rijtje af. Mocht er amper tijd zijn dan kan ik iig zijn kleren wassen
De school biedt wel huiswerkbegeleiding maar dat is te duur voor ons.
Ik doe het dus zelf iedere dag
[ Bericht 6% gewijzigd door lily op 18-09-2014 18:33:05 ]
[ Bericht 50% gewijzigd door lily op 18-09-2014 18:32:54 (quote ipv edit) ]
bij L. gaat het via het rugzakjequote:
Onze zoon heeft ook veel ondersteuning nodig in het middelbaar onderwijs anders gaat het gewoonweg niet goed (hij wordt ook echt doodongelukkig van te weing ondersteuning)
De school biedt wel huiswerkbegeleiding maar dat is te duur voor ons.
Ik doe het dus zelf iedere dag
is dat bij jullie niet mogelijk?
ik hoefde alleen een diagnose in te leveren en het werd geregeld.
er zijn voor mij geen verdere kosten aan verbonden. het wordt vanuit dat rugzakje (of hoe dat tegenwoordig ook mag heten) geregeld
Wij hebben vandaag gesprek gehad en afgesproken dat we toch nog eens samen met de juf(fen) om tafel gaan. Kijken of we toch iets meer kunnen vertellen over M. zodat ze iets beter weten hoe ze is en iets beter zouden kunnen zien waarom ze iets doet zoals ze het doet. Ik heb het de eerste keer geprobeerd uit te leggen, maar ik krijg het toch niet zo duidelijk onder woorden als ik eigenlijk bedoel... wellicht dat dat met zn tweeën beter wil.
Inmiddels heeft ze wel een andere plek, eerst is de pestkop op een andere plek gezet, maar later leek het toch handiger om ook M. op een plek wat meer in het zicht te zetten en juf heeft haar duidelijk uitgelegd waarom dat was (zodat ze haar wat beter kan helpen met haar extra werk, dat had M. ook goed begrepen dus duidelijk
).Het gesprek vanmorgen bij jeugd was ook wel prettig omdat een ander toch anders tegen de situatie aan kijkt. Dat je eigenlijk toch wel met heel veel bezig bent om haar te helpen terwijl je dat gevoel totaal niet hebt. En dat je het eigenlijk best wel goed doet, geeft weer goede moed
.Livelink, ik ben het wel met je eens in de zin van of het wel altijd voordelig is om vroeg een diagnose te hebben. Er zitten voor en nadelen aan. Ik denk dat M. zonder diagnose ook best wel een eind zal komen en ik denk inderdaad dat ze de trucjes wel zal leren.
Het is mij ook gelukt... maar ik heb waarschijnlijk mede door het zo op mn tenen moeten lopen een depressie ontwikkeld en ben uiteindelijk volkomen uitgeput geraakt.
Dat wil ik haar graag besparen, als we haar kunnen helpen, het wiel aan kunnen reiken in plaats van dat ze het zelf uit moet vinden. Het gewoon iets makkelijker kunnen maken, dan vind ik het het waard.
Maar het is inderdaad opletten dat je niet teveel maar laat gaan of uit handen neemt omdat die diagnose er is.
Ik vind het lastig om op je te reageren Livelink omdat ik weet dat je er behoorlijk doorheen zit. Ik ga het toch doen omdat ik zowel als moeder van een Asperger als als juf op een cluster4school vind dat kinderen-met-een-stempel juist éxtra gestimuleerd moeten worden in doen wat nou eenmaal gedaan moet worden, indien nodig met extra hulpstukken. 'Ik kan mijn kamer niet opruimen'? Dan ga je het maar oefenen. Hier heb je de lijst van Taartjesfee, doe je best! Ik kom zo kijken. Niet helpen nee, als je straks groot bent doet een ander het ook niet voor je. 'Ik kan mijn huiswerk niet bijhouden in een agenda'? Dan ga je maar elke dag na school naar de juf (afspreken, natuurlijk) om het uit haar agenda over te nemen. 'Ik weet niet waar mijn school is, ook al kom ik er elke dag met de taxi'? Mooi, dan wordt het dus een buskaart voor jou en ga je voortaan met het OV (na zeshonderd keer samen oefenen).'Ik kan niet op tijd uit bed om de bus te halen als jij me niet wakker maakt'? Dan kom je dus tachtig keer te laat en mag je die tijd na half vier inhalen (ook even kortsluiten met school :-)).quote:
Ik vind dit een hele lastige. Ik ben een boek aan het lezen waarin volwassenen aan het woord komen die op latere leeftijd gediagnosticeerd zijn met autisme.
En één daarvan zegt: "Er wordt al snel tegen iemand met autisme gezegd: 'Dat hoef jij niet te doen, want dat kan jij niet.' En de pest is: als je dat tegen iemand met autisme zegt, dan zit dat er in, en krijg het er dan maar weer eens uit. Dat geldt voor kinderen en volwassenen. Je blokkeert ze op die manier in hun ontwikkeling. En dat vind ik heel jammer."
En meerdere zeiden soortgelijke dingen.
Dat heeft me behoorlijk aan het denken gezet, want ik herken dat wel bij Job. Die kan ook heel stellig zijn in het zeggen dat hij iets nou eenmaal niet kan en dat hij dat dus ook niet hoeft te doen of dat hij bijvoorbeeld iets niet hoeft te eten of zo. En ik krijg dat er nauwelijks uit. En het kost me zoveel energie dat ik sommige dingen dus ook laat gaan tegenwoordig. Dingen die ik niet liet gaan voordat hij de diagnose had.
En dan ga ik me afvragen of het inderdaad wel goed is dat kinderen tegenwoordig op zo'n jonge leeftijd al een diagnose krijgen en dat er van jongs af aan al extra rekening met hen wordt gehouden. Ik zou niet precies weten hoe het anders moest. Wij liepen natuurlijk compleet vast en de diagnose was een gevolg daarvan en niet de oorzaak.
En ik ben heel blij dat hij op het speciaal onderwijs zit, maar hij heeft wel geleerd dat hij daarmee ook een bepaalde macht heeft. Zo zegt hij nu al heel stellig tegen ons dat hij later nooit huiswerk zal gaan maken, want leren doe je op school en niet thuis. Ik ga daar wel iedere keer tegenin, maar het zal inderdaad een hele heftige strijd worden als het daadwerkelijk gaat spelen en ik voorzie dat hij die strijd dan ook zal gaan winnen. En dat is denk ik ook het dilemma van Gooddaddy. Als je het even laat verslappen, dan ben je het misschien voorgoed kwijt.
Ik klink streng en gemeen en dat ben ik misschien ook wel..maar de wereld is nog veel gemener tegen een mens die niet heeft geleerd zich aan te passen. En dat kost meer moeite voor een ASSer, dus dat kost meer moeite van ouders. Accepteren dat je kind 'anders' is is één ding, hem daarom met allerlei dingen laten wegkomen is een ander.
Daar merk ik in ieder geval niets van (op het regulier middelbaar onderwijs). Je staat er toch echt als ouders (zo goed als) alleen voor. Meer dan af en toe een welwillende docent is er niet.quote:
Tegenwoordig krijgen scholen een budget om zulke leerlingen te helpen, niet meer via dat rugzakje wat ik begreep...
Huiswerkbegeleiding moet je gewoon als ieder ander betalen en dat is duur.
Wij hebben nooit PGB (ik neem aan dat je dat bedoeld met rugzakje?) gehad.quote:
[..]
bij L. gaat het via het rugzakje
is dat bij jullie niet mogelijk?
ik hoefde alleen een diagnose in te leveren en het werd geregeld.
er zijn voor mij geen verdere kosten aan verbonden. het wordt vanuit dat rugzakje (of hoe dat tegenwoordig ook mag heten) geregeld
Ik heb sowieso begrepen dat je huiswerkbegeleiding daar niet van mag betalen.
pgb is niet hetzelfde als rugzakje.quote:
[..]
Daar merk ik in ieder geval niets van (op het regulier middelbaar onderwijs). Je staat er toch echt als ouders (zo goed als) alleen voor. Meer dan af en toe een welwillende docent is er niet.
Huiswerkbegeleiding moet je gewoon als ieder ander betalen en dat is duur.
[..]
Wij hebben nooit PGB (ik neem aan dat je dat bedoeld met rugzakje?) gehad.
Ik heb sowieso begrepen dat je huiswerkbegeleiding daar niet van mag betalen.
je zou het misschien aan de mentor kunnen vragen?
ik had het op de basisschool al eens gevraagd maar daar werd ik iedere keer het bos in gestuurd.
op het voortgezet begonnen ze er zelf over en toen had ik zoiets van: daar kom ik toch helemaal niet voor in aanmerking (dat hadden ze me op het basisonderwijs keer op keer gezegd)
nou het kon wel degelijk.
ik moest een officiele diagnose inleveren en zij deden de aanvraag en in no time was het voor elkaar.
je moet het ook niet zien als echte officiele huiswerkbegeleiding (zoals hulp per vak)
ze helpen met plannen, het is een plek om rustig aan de gang te gaan, maar dan onder toezicht en ook doen ze zo af en toe een spelletje.
Ik zal me er eens in verdiepen....
Maar het kost moeite om hem te laten opstaan, te laten ontbijten, hem 's ochtends de taxi in te krijgen, hem na school te activeren, hem 's avonds te laten eten, hem zijn tanden te laten poetsen, hem naar bed te krijgen en hem in slaap te krijgen.
En dan zit hij nog een groot deel van de dag op school waar het hen moeite kost om hem aan het werk te krijgen, hem aan het eten en drinken te krijgen, hem aan het gymmen te krijgen en hem weer 's middag in de taxi naar huis te krijgen. Ik heb groot respect voor de leerkrachten daar
Niks gaat vanzelf (althans niet nu, er zijn gelukkig ook tijden dat het wel allemaal moeiteloos gaat).
En dan heb ik het alleen maar over de basisdingen. Al die extra dingen die ik ook wel graag zou willen, lukt dus niet meer. Ik snap ook wel dat het te weinig is om hem goed klaar te stomen voor de maatschappij, maar voor mij is op dit moment de dag geslaagd als hij 's ochtends in de taxi stapt naar school, als hij 's middags vanuit school weer in de taxi stapt en als ik geen klachten heb gehad van school of van de chauffeur over zijn gedrag.
Goed uitgelegd Livelink, ik hoop dat hij het langer volhoudt dan de aft
Over onze jongste zoon met klassiek autisme: MIsschien moet ik hem gewoon eens zijn hoofd laten stoten door hem een week lang niet te helpen met zijn huiswerk. Maar ik moet direct toegeven dat ik dat bij hem heel moeilijk zal vinden. Huiswerk maken op school is overigens geen optie. Hij gaat met de taxi (busje) naar school. en zit dan ongeveer een uur in het busje.
[ Bericht 0% gewijzigd door gooddaddy op 19-09-2014 10:43:13 ]
[ Bericht 99% gewijzigd door gooddaddy op 19-09-2014 10:43:02 ]
Gisteren weer geholpen met zijn wiskunde huiswerk en dat ging echt goed. Hij corrigeerde mij zelfs toen ik een in mijn ogen onbelangrijk stukje tekst oversloeg. Alles lezen pappa. Kan belangrijk zijn.
Nu maar hopen dat dit ook goed blijft gaan
M. kwam vandaag weer uit school dat er iets niet leuk was. Gevraagd of dat dan te maken had met een taak of dat het met een klasgenootje was. Ze vertelde dat toen juf even uit de klas was een meisje iets rottigs had gezegd (maar wie en wat dat wilde of kon ze niet vertellen) en dat ze zich daar boos over voelde.
Ik kan niet helemaal inschatten of het nou een grapje had moeten zijn, wat M. niet heeft begrepen of dat het meer onder het kopje "pesten" valt. En ik weet niet of ik nou bij elke mededeling van zo'n soort naar juf moet gaan of niet. Als het wel pesten is dan is het handiger om wel naar juf te gaan denk ik, want dan kan ze het nog meer in de gaten houden. Als het plagen is dan...
Maar voor M. voelt het niet ok en misschien moet ik daar dan toch maar het meest op afgaan. Ik wil niet die ouder zijn die alsmaar loopt te "zeuren" om dit soort dingen...
Wat zouden jullie doen?
En dan heeft ze morgen ook nog gym, vorige keer werden zogenaamd haar schoenen in de prullenbak gegooid... tja met de meiden alleen in de kleedkamer is natuurlijk weer zo'n uitgelezen pest moment als ze willen...
Maar goed, misschien gebeurd er helemaal niks en moet ik het maar gewoon afwachten. Ik kan wel allerlei beren op de weg gaan creeëren, maar dat heeft natuurlijk geen zin.
Ik weet ook niet of ze haar nou toevallig uitkiezen voor zo'n actie... Als ze zo reageert als ze thuis zou doen dan kan ik het me wel "voorstellen" want dan is het een soort blinde paniek.
En als ze boos wordt gaat ze nog wel eens grommen, dat is misschien ook wel "grappig" als je een jaar of 7 bent om uit te lokken. Maar ik kan dus totaal niet inschatten hoe ze op school reageert op zoiets. Houdt ze het binnen of komt het eruit...
Ik verwacht eerlijk gezegd dat ze boosheid niet uit, de paniek komt gewoon... Die heb ik ook wel eens gezien op het schoolplein als ze dacht iets kwijt te zijn...
Ik denk dat ik voor de zekerheid maar een langs juf loop en zeg dat ik niet weet wat ik ermee moet en niet kan inschatten of het plagen of pesten is, maar dat M. dat onderscheid volgens mij ook niet zo makkelijk kan maken.
Het blijft me bezig houden...
Er komen allemaal weer gevoelens naar boven van mijn basisschooltijd.
Dit is pesten, vooral omdat M ook zo'n makkelijk doelwit is; ze laat zichzelf op de kast jagen. Puur uit onmacht, want ze kan niet anders. Zij zal wel net zo'n hekel aan onmacht hebben als mij, aangezien ze het er niet bij laat zitten maar er juist tegenin gaat, door bijvoorbeeld te grommen. En dát is weer een reden om haar nóg meer te pesten.
Je bent écht geen zeurmoeder, kaart dit juist aan, elke keer weer. Voordat het nog verder uit de hand loopt. T meiske is pas 7..
SPOILERMijn ouders waren niet zo, en nu kamp ik al jaren met PTSS door het pesten/terroriseren.
Misschien een idee als M voor in de kleedkamer een maatje krijgt dat haar kan helpen als het niet fijn gaat als de juf er even niet is?
Moonah, dat maatjes-idee is wel een goeie, tnx. En het is fijn om bevestigd te worden in mn idee dat het wel goed is om te gaan en inderdaad maar eerlijk te zijn over mijn onzekerheid
.Geeft me wel net even een zetje mee die drempel over, zulke berichtjes!
En als de juf dat niet aandurft of zich niet capabel genoeg voelt, kun je altijd aan de IB'er vragen of die dat zou willen begeleiden. Je zou zelf als ouder eea kunnen vertellen, en als M durft (en wil!) zou ze zelf ook wat kunnen vertellen.
Enne, het is deze week nationale week tegen het pesten, dus nog meer reden voor de juf om er eens extra mee aan de slag te gaan.
In groep 2 hebben ze het wel eens gehad over anders zijn, maar meer omdat er ook 2 kinderen in de klas zitten die duidelijk zichtbaar anders zijn.
En ik zat gisteren wat te zoeken, het meeste wat echt over autisme gaat is meer voor kinderen vanaf groep 5. Maar misschien is het in wat makkelijkere taal te "vertalen".
Nog benoemd van gisteren en dat ik ook niet zo goed weet hoe ik het moet inschatten, ze zou kijken of m. haar wat duidelijker kan vertellen wat er is gebeurd.
Zo ver voor nu.
Dan is het juist een mooi vervolg om het eens te hebben over 'anders zijn' dat je níet zo maar kunt zien.quote:
Ik heb ook al zitten denken aan een spreekbeurt of iets in die richting.
In groep 2 hebben ze het wel eens gehad over anders zijn, maar meer omdat er ook 2 kinderen in de klas zitten die duidelijk zichtbaar anders zijn.
Ben je bij de juf geweest vandaag?
Het is zo'n vicieuze cirkel, vooral met het eten. Als hij eenmaal in een negatieve spiraal zit gaat hij steeds minder eten en drinken, totdat hij bijna niks meer eet, ook op school niet.
En dan moeten we het echt weer opbouwen. Dingen maken die hij lekker vindt (spruitjes!). En dan de eerste avond blij zijn dat hij 3 spruitjes eet, de tweede dag eet hij er misschien 5 net zolang totdat hij weer gewoon met de pot mee-eet. En vandaag had hij dus ook weer gewoon op school gegeten.
. En inderdaad verder tweedehands!Troel, wat fijn dat het zo lekker loopt!
Livelink, goed zeg, Job weer een beetje op de rit
. Moonah, nog even met juf gesproken, zij had het nog eens aan M. gevraagd, maar zonder resultaat.
Gisteren was wel weer een betere dag had ik het idee aan hoe ze was en deed. Ze hebben een stagiaire 1 dag in de week nu. Ook wel fijn
. Die was bij gym in de kleedkamer geweest. We hebben volgende week gesprek, dan hebben we de tijd om dingen rustig te bespreken.
Dat is een standaard tipquote:
Ja. Maar ik moet het maar zien. Haar eerste tip was om het gedrag maar te negeren. Dat zorgde dat mn woonkamer overhoop lag en de kattenbakjrs kapot werden gegooid. Sorry maar dat gedrag ga ik niet negeren, dat slaat nergens op.
Wij krijgen die ook keer op keer te horen. Negeer zijn gedrag,negeer wat hij doet dan is de lol er zo vanaf...
uhmmm juist ja...
Zo werkt het misschien bij andere kinderen, maar hier echt niet.
Ik heb het ook gezegd tijdens de zorgplan bespreking en Roy zijn gedrag weer ter sprake kwam.
Kom nu niet weer aanzetten met negeren want dat werkt hier niet.
[ Bericht 7% gewijzigd door _Bar_ op 24-09-2014 17:08:31 ]
Jen is nogal een volhouder. Ze gaat dan eindeloos aan me irriteren. Aan mn haar trekken of me proberen om te duwen, knijpen of slaan. Bij negeren houdt ze dat rustig een uur of langer vol. En de volgende dag weer. En die daarop weer. Negeren boeit haar niet. Ze gaat gewoon door met datgene wat zij wilt doen.quote:
[..]
Dat is een standaard tip
Wij krijgen die ook keer op keer te horen. Negeer zijn gedrag,negeer wat hij doet dan is de lol er zo vanaf...
uhmmm juist ja...
Zo werkt het misschien bij andere kinderen, maar hier echt niet.
Ik heb het ook gezegd tijdens de zorgplan bespreking en Roy zijn gedrag weer ter sprake kwam.
Kom nu niet weer aanzetten met negeren want dat werkt hier niet.
Moeilijk hoor.quote:
[..]
Jen is nogal een volhouder. Ze gaat dan eindeloos aan me irriteren. Aan mn haar trekken of me proberen om te duwen, knijpen of slaan. Bij negeren houdt ze dat rustig een uur of langer vol. En de volgende dag weer. En die daarop weer. Negeren boeit haar niet. Ze gaat gewoon door met datgene wat zij wilt doen.
Ik ben erg benieuwd wat er uit evt onderzoek komt en wat voor adviezen jullie gaan krijgen.
En
voor Troel en Livelink!Nou ja moeilijk. We zijn niet anders gewent. Het vreet energie dat wel en we genieten echt oprecht van de rust als de dame er even niet is.quote:
[..]
Moeilijk hoor.
Ik ben erg benieuwd wat er uit evt onderzoek komt en wat voor adviezen jullie gaan krijgen.
En
En als je meerdere buien per week hebt dan komt het gevaar om de hoek kijken dat je je geduld verliest. Daarom zet ik haar tegenwoordig maar gewoon buiten. Op de gang kan niet want dat accepteert ze niet.
Dat lijkt me dus erg moeilijk, ook al ben je het gewend en ook al heb je er hoe dan ook mee te dealen.quote:
[..]
Nou ja moeilijk. We zijn niet anders gewent. Het vreet energie dat wel en we genieten echt oprecht van de rust als de dame er even niet is.
Niet elke ouder zal zich dat tijdig realiseren. En dan neemt de onmacht het over...quote:En als je meerdere buien per week hebt dan komt het gevaar om de hoek kijken dat je je geduld verliest. Daarom zet ik haar tegenwoordig maar gewoon buiten. Op de gang kan niet want dat accepteert ze niet.
Dus ook al ben je het gewend, ik vind het knap hoe je ermee omgaat.
Weet je wat het is, als je jen zo ziet is het een hele lieve leuke spontane meid. Ik vind het soms moeilijk dat er behoorlijk wordt geoordeeld of dat het gedrag van mijn dochter iets is geworden om steken onder water te kunnen geven.quote:
Wat Moonah zegt, Ticootje. Ook al ben je het gewend, het blijft zwaar. En het is soms heel fijn als anderen gewoon ook zien dat het zwaar is, ook al kan je er niks aan veranderen.
Het gedrag van jen is gewoon iets wat bij haar hoort, net als een ander kindje misschien te grote oren heeft.
Maar blijkbaar mag de hele wereld zich wel bemoeien met je kind als het om gedrag gaat. Iedereen weet hoe zij het zouden aanpakken en het liefst zouden ze het je ook wel even laten zien hoe je dat doet.
Ja, dat blijft moeilijk. Maar dan helpt de tip van het negeren ineens welquote:
[..]
Weet je wat het is, als je jen zo ziet is het een hele lieve leuke spontane meid. Ik vind het soms moeilijk dat er behoorlijk wordt geoordeeld of dat het gedrag van mijn dochter iets is geworden om steken onder water te kunnen geven.
Het gedrag van jen is gewoon iets wat bij haar hoort, net als een ander kindje misschien te grote oren heeft.
Maar blijkbaar mag de hele wereld zich wel bemoeien met je kind als het om gedrag gaat. Iedereen weet hoe zij het zouden aanpakken en het liefst zouden ze het je ook wel even laten zien hoe je dat doet.
Hoewel ik ook merk dat ik me wel steeds verder terugtrek in mijn eigen wereld(je), omdat ik het niet altijd even goed kan negeren.
Of juist dat mensen, (ook in je eigen familie) die hem 2 keer per jaar een dag zien, zeggen dat je overdrijft. Dat je hem in een hokje duwt (jazeker, we willen niets liever
)Negeren ja. Olifantenhuid kweken. Je doet er jaren over en ook dat kost bergen energie. Die je niet hebt.
Het maakt inderdaad dat je een muurtje om je heen bouwt. En dat is jammer.
Ongevraagde adviezen
Nou daar sluit ik me geheel bij aanquote:Op donderdag 25 september 2014 19:43 schreef Rewimo het volgende:
Ik lees hier altijd mee. En ik kan weinig constructiefs bijdragen maar ik wil jullie wel een dikke knuffel geven allemaal want die verdienen jullie, stuk voor stuk! Jullie zijn geweldige kanjers en jullie kinderen boffen met zulke lieve, toegewijde ouders die zo hard voor ze knokken
Het lijkt hier qua plagerijen even wat rustiger in de klas, zou mooi zijn.
Ik heb gisteren moeten lachen om M. ze zat naar me te grommen toen ik haar wat vroeg, dus ik vroeg waarom ze dat deed. Zegt ze: "Omdat ik pdd-nos heb"... Lekker ding, ik heb haar uitgelegd dat het niet zo was dat ze daarom hoefde te grommen
. Maar het was een mooie opening voor een gesprekje, ze wil er graag meer over weten en ik mocht wel boekjes zoeken die we dan samen konden lezen. Dus werk aan de winkel .Ik moet eerlijk zeggen dat ik vroeger ook altijd dacht dat zo'n kind gewoon een schop onder zijn kont en een draai om zijn oren moest hebben. "Gelukkig" weet ik nu beter met twee zonen die ASS hebben (en daarnaast nog twee dochters). Het is vooral onwetendheid en je kunt niets anders doen dan het gewoon blijven uitleggenquote:
Terwijl je al jaren met de ontwikkeling van je kind worstelt.... Binnen je eigen gezin en met hulpverleners. En dat er dan buitenstaanders even zeggen; breng hem maar eens een weekje hier, ik leer hem dat wel af.
Of juist dat mensen, (ook in je eigen familie) die hem 2 keer per jaar een dag zien, zeggen dat je overdrijft. Dat je hem in een hokje duwt (jazeker, we willen niets liever
Negeren ja. Olifantenhuid kweken. Je doet er jaren over en ook dat kost bergen energie. Die je niet hebt.
Het maakt inderdaad dat je een muurtje om je heen bouwt. En dat is jammer.
Ongevraagde adviezen
Eigenlijk zul je je kind inderdaad gewoon eens een week moeten brengen bij iemand die zoiets zegt. Een kijken hoe die er na die week over denkt.
Maar als ik niet bekend ben met iets zou ik het niet in mijn hoofd halen om daar betweterig over te doen. Of het te bagatelliseren. Of er ongevraagd advies over te gaan geven. Sommige mensen doen dat wel.
En dat laatste is al gebeurd.
Mijn zoon gaat de afgelopen twee jaar wel eens een paar dagen naar mijn broer. Sinsdien snapt hij de situatie een stuk beter
Daar hoeft je kind niet eens "anders" voor te zijn. Sowieso, wat voor het ene kind werkt, hoeft niet net zo te werken bij een ander kind, maar dat schijnt nog weleens lastig te begrijpen te zijn
en natuurlijk de vele "geef m maar eens een weekje aan mij mee, dan leert hij die flauwekul wel af"
en ook: " het is allemaal jouw schuld, dat komt door jouw gebrekkige opvoeding"
of: "er zal nooit wat van hem terechtkomen, maar wat wil je met zo'n moeder"
en de fraaiste: " je kunt hem beter een spuitje geven, er komt toch nooit wat van terecht"
Die mensen zouden beter zelf een spuitje krijgen. Echt, watdefak zeg?
Totaal niet te vergelijken maar wel eentje waarvan ik ook zoiets had van wtf
"Hij is wel druk hè?" (denk dat ie 3 of 4 was en gewoon lekker aan het spelen)
Voor degenen die C niet persoonlijk kennen: als er 1 kind niet als druk omschreven kan worden, is hij het wel
.Ik heb nog niet zoveel meer gehoord als:
"maar dat hebben alle kinderen" en
"ze plakken ook veel te snel labeltjes tegenwoordig".
Je ziet het (gelukkig) ook niet zo snel, als andere ouders op het plein haar een paar minuten zien dan is het ook niet te zien denk ik.
negeren is de sleutel.
ticootje dat maakt het ook lastig. Ik heb serieus wel eens gezegt mankeerde Roy maar wat lichamelijks dat was het tenminste te zien
Als je Roy bekijkt zie je een Hollands gezonde knul,die graag voetbalt,klimt en klauterd.
waar niks mis aan is. Okay hij loopt niet helemaal goed hij waggelt nog. Hij valt meer dan gemiddeld.
Dat hij niet kan praten komt daarna om de hoek kijken.
en daarna zijn ietwat dwingende gedrag,zijn temperament.
En dan nog goed bedoelde adviezen krijgen. (ja dat hij nog niet praat,misschien toch eens dat speentje weg doen) strenger opvoeden en ga zo maar door.
ik heb er een huid van gekregen waar je niet zomaar door komt.
mensen bedoelen het vaak goed,maar komt ietwat onhandig hun mond uit. Of ze weten niet hoe te reageren.
[ Bericht 5% gewijzigd door _Bar_ op 26-09-2014 14:58:01 ]
maar heeft zijn dwingende gedrag en zijn temperament niet te maken met zijn onvermogen om goed duidelijk te kunnen maken wat hij wil? dat het ook een stuk frustratie is?quote:
Lady pffff en er dan boven blijven staan.
negeren is de sleutel.
ticootje dat maakt het ook lastig. Ik heb serieus wel eens gezegt mankeerde Roy maar wat lichamelijks dat was het tenminste te zien
Als je Roy bekijkt zie je een Hollands gezonde knul,die graag voetbalt,klimt en klauterd.
waar niks mis aan is. Okay hij loopt niet helemaal goed hij waggelt nog. Hij valt meer dan gemiddeld.
Dat hij niet kan praten komt daarna om de hoek kijken.
en daarna zijn ietwat dwingende gedrag,zijn temperament.
En dan nog goed bedoelde adviezen krijgen. (ja dat hij nog niet praat,misschien toch eens dat speentje weg doen) strenger opvoeden en ga zo maar door.
ik heb er een huid van gekregen waar je niet zomaar door komt.
mensen bedoelen het vaak goed,maar komt ietwat onhandig hun mond uit. Of ze weten niet hoe te reageren.
misschien wordt het een stuk minder als hij beter leert communiceren?
Goed dat je het aangegrepen hebt, Nijna. Ik hoop dat je goede boekjes vindt.quote:
Rewimo, je bent een liefie
Het lijkt hier qua plagerijen even wat rustiger in de klas, zou mooi zijn.
Ik heb gisteren moeten lachen om M. ze zat naar me te grommen toen ik haar wat vroeg, dus ik vroeg waarom ze dat deed. Zegt ze: "Omdat ik pdd-nos heb"... Lekker ding, ik heb haar uitgelegd dat het niet zo was dat ze daarom hoefde te grommen
Zo erg heb ik het echt nog nooit meegemaaktquote:
ik heb: "mijn kind heeft diabetes, dat is veel erger" om mijn oren gekregen
en natuurlijk de vele "geef m maar eens een weekje aan mij mee, dan leert hij die flauwekul wel af"
en ook: " het is allemaal jouw schuld, dat komt door jouw gebrekkige opvoeding"
of: "er zal nooit wat van hem terechtkomen, maar wat wil je met zo'n moeder"
en de fraaiste: " je kunt hem beter een spuitje geven, er komt toch nooit wat van terecht"
Ik ben echt in shock nu.
het communiceren gaat steeds beter en Roy kan goed duidelijk maken wat hij Wilt, hij trekt je gewoon mee naar wat hij Wilt.quote:
[..]
maar heeft zijn dwingende gedrag en zijn temperament niet te maken met zijn onvermogen om goed duidelijk te kunnen maken wat hij wil? dat het ook een stuk frustratie is?
misschien wordt het een stuk minder als hij beter leert communiceren?
We denken nu (en op school)dat het ook samenhangt met dat Roy begint te begrijpen dat hij Roy is. En dat Roy dingen kan en mag enzo.
Hij is zich ook ineens veel meer bewust van de omgeving.
Zo fijn dat hij zich nu beter kan uiten!
Vraagje: hoe gaan jullie kinderen om met het nieuws? Ik kan Job natuurlijk niet meer weghouden van het nieuws. Hij kijkt op school naar het jeugdjournaal en hij pikt behoorlijk veel op van gesprekken en internet en de krant. Maar hij reageert heftig op nieuws. Als er helicopters overvliegen is hij bang dat de 3e wereldoorlog is begonnen. Hij reageerde heel heftig op de vliegtuigramp en nu is hij al sinds gisteren extreem druk vanwege het ongeluk in Haaksbergen. We proberen er zoveel mogelijk over te praten en ook dingen te relativeren, maar als ik er even niet op tijd bij ben, dan is het in zijn hoofd al allemaal een heel eigen leven gaan leiden en dan is het heel moeilijk om hem er nog over te kunnen benaderen.
Herkennen jullie dat? En hoe gaan jullie er mee om?
Mijn zoon deed het door naspelen.
Met Koninginnedag in Apeldoorn heeft hij het nagespeeld met lego.
Raar spelletje maar het hielp bij hem om het uit zijn hoofd te zetten.
Toen we een crematie hadden gehad, bouwde hij thuis een lijkkist van lego en plaatste er stoelen omheen (crematorium).
Ik heb bij M. het idee dat ze er nog niet zo heel veel van meekrijgt. We hebben die vliegramp toen wel verteld, maar geprobeerd het vrij luchtig te houden. Dat er wel eens ongelukken gebeuren en dat het nu erg in het nieuws was omdat er veel nederlandse mensen in dat vliegtuig zaten die overleden waren.
Maar ik moet zeggen dat ze nog niet heel bewust met het nieuws bezig is, volgens mij op school ook niet zo (groep 4). Maar ze zegt het ook niet zo heel gauw als iets haar bezig houdt... (daarin lijkt ze nogal op haar moeder).
Ik heb niet zoveel tips dus eigenlijk. Probeer het erover te hebben voor zover dat lukt, kijken of er vragen zijn waar hij erg mee bezig is en waar je wat mee zou kunnen.
Misschien is naspelen wat agenda schrijft ook nog wel een goede, ik denk dat dat ook uitproberen is wat helpt voor Job.
Bar, Roy is stappen aan het maken, wauw!
Wij kregen gisteren visite, nog voor de verjaardag van de jongste en ook alvast voor de oudste. Onze neefjes. We zijn een stuk gaan wandelen en die M. die hield ze goed in de gaten en als het jongste neefje niet leek te gaan stoppen om even op ons te wachten dan zette ze gewoon haar step in de weg zodat hij niet verder kon. Op haar manier wel heel zorgzaam
.Nijna, wat goed van M. Echt heel verantwoordelijk gedrag.
Grrr....soms word je boos van de bureaucratie.
Hoe oud is je dochter?
Mijn dochter is 7.quote:
Het is inderdaad allemaal niet zo makkelijk, Trigt. Ook niet voor de scholen zelf trouwens. Je kan je alvast
Tja, niet te vergelijken denk ik omdat we hier in Haaksbergen zittenquote:
Dat is toch echt een behoorlijke stap dan die Roy maakt, Bar
Zo fijn dat hij zich nu beter kan uiten!
Vraagje: hoe gaan jullie kinderen om met het nieuws? Ik kan Job natuurlijk niet meer weghouden van het nieuws. Hij kijkt op school naar het jeugdjournaal en hij pikt behoorlijk veel op van gesprekken en internet en de krant. Maar hij reageert heftig op nieuws. Als er helicopters overvliegen is hij bang dat de 3e wereldoorlog is begonnen. Hij reageerde heel heftig op de vliegtuigramp en nu is hij al sinds gisteren extreem druk vanwege het ongeluk in Haaksbergen. We proberen er zoveel mogelijk over te praten en ook dingen te relativeren, maar als ik er even niet op tijd bij ben, dan is het in zijn hoofd al allemaal een heel eigen leven gaan leiden en dan is het heel moeilijk om hem er nog over te kunnen benaderen.
Herkennen jullie dat? En hoe gaan jullie er mee om?
Zijn klasgenootjes hebben het zien gebeuren, een oud-klasgenootje is gewond geraakt en Ruben zelf heeft niets gezien omdat hij bij zijn vader zat. Jochem ook niet, maar die heeft sowieso een heel andere benadering nodig nog weer.
Ruben trekt zich alles heel erg aan, van vliegtuigramp tot brand in een tv toren tot nu dit en hij kropt het allemaal op.
Van Jochem krijg ik niet echt veel hoogte, het lijkt wel alsof het volledig langs hem heen gaat. 't Kleine jongetje zat bij hem op zwemles, maar er is zoveel verloop in die groepjes dat het hem mogelijk niet eens opvalt. Denk dat ik het daar moeilijker mee heb omdat ik de moeder regelmatig spreek.
Voor de rest, wat er meegegeven is aan de ouders: laat de kinderen er zelf over beginnen, maar geef ze dan ook de kans om hun angsten, gevoelens, wat dan ook te uiten. Ik denk dat dat voor Job misschien ook wel zo is?
Cato vindt vooral de Ebola epidemie erg eng. Ze was wat ziek afgelopen weekend en toen ik zei 'misschien heb je een virusje te pakken' zag ik haar helemaal verstrakken en moest ik meteen relativeren dat dat niet het Ebola virus hoeft te zijn.
Trigt, dat is niet niks zo'n diagnose. succes met het uitzoeken van het beste pad voor haar!
Ik had vandaag een gesprek met de logopedist na aanleiding van taaltesten. Alleen ging het gesprek al snel over het gedrag van Roy.
We gaan het nu een aantal keer filmen zodat het nog duidelijker word wat er speelt. Ze vond het gedrag zorgwekkend, eerder een obsessie.
Verder qua taal/communicatie Roy blijven uitdagen, nog meer en beter de verwijzers gebruiken.
over het praten dat is niet meer de hoogste prioriteit. Communiceren daar borduren we op door.
qua "taal"/spel" zitten we 1,5 jaar.
Nog steeds raar dat school zijn eigen observatierapport wilt maken en daaruit eigen conclusies wilt trekken terwijl de psychiater toch echt zegt dat het nagenoeg onmogelijk word om mijn dochter in het reguliere onderwijs te houden.
Tja, die bureaucratie.... School moet idd eerst een dossier hebben opgebouwd waaruit blijkt dat zij handelingsverlegen zijn. Maar soms is dat onmogelijk, of is de school in gebreke gebleven met het vastleggen van interventies. Heel goed dat je het heft in eigen hand hebt genomen en contact met de leerplichtambtenaar hebt opgenomen.quote:
Even update over mijn dochter, contact gehad met SO en hun gaan er vanuit hun kant ook werk van maken. Ik heb morgen contact met leerplichtambtenaar omdat het op deze manier wij onze dochter van school moeten houden omdat ze thuis niet meer toch rust te krijgen is en dit ook gevolgen heeft voor mijn zoontje.
Nog steeds raar dat school zijn eigen observatierapport wilt maken en daaruit eigen conclusies wilt trekken terwijl de psychiater toch echt zegt dat het nagenoeg onmogelijk word om mijn dochter in het reguliere onderwijs te houden.
Heel veel succes (en sterkte, want het zal vast aan je vreten...).
Alles is nu ook anders sinds de wet Passend Onderwijs en daar moeten scholen ook nog aan wennen.
Wat ik ook al eerder zei, je zou eens op de site van het Samenwerkingsverband van je regio moeten kijken. Misschien staat daar wel informatie waar je wat mee kunt.
Hopelijk kom je snel verder uit dit woud van regeltjes. Sterkte, ook voor je dochter.
.Leuk ook om te horen hoe ze is in de klas, vrolijk, soms wat ontdeugend en dan een juf die zegt: bij sommige kinderen zou ik er dan wat van zeggen, maar als ze dan samen met iemand wat ontdeugend is dan laat ik haar lekker gaan
. Dat vind ik mooi en dat geeft een fijn gevoel, dat je dat zo kan zien, dan snap je het volgens mij wel.Wij hebben zelf ook wel het idee dat het beter gaat nu ze op een andere plek zit, ze begint denk ik ook wat meer door te krijgen hoe de dagen eruit zien, wat er verwacht wordt. Het gaat beter dan toen we de afspraak maakten (gelukkig!).
En voor nu afgesproken dat we eens in de paar weken even een moment plannen om te bespreken hoe het gaat. Ik denk wat meer voor mij dan voor M
. Ik heb er weer meer vertrouwen in
.Maar hij was toch in de klas door de voorronde gekomen. Gisteren en vanochtend heeft hij met ons geoefend. Hij was heel zenuwachtig en heeft een veel te moeilijk boek uitgekozen. Een ridderboek met Ridder Tristan op zijn voskleurig strijdros, genaamd Juniperus. En tijdens het voorlezen komen al zijn tics naar boven vanwege de zenuwen, maar hij doet het toch maar. Ik ben echt voor de zoveelste keer zo blij met zijn school waar hij zich kennelijk zo veilig voelt dat hij dit dan toch maar doet.
Zoooo wat een prestatie al om mee te doen zegquote:
Job kwam gisteren thuis met de melding dat hij meedoet aan de voorleeswedstrijd op zijn school. Nogal verrassend, want lezen is echt zijn zwakste punt. Hij leest op het niveau van groep 4 terwijl hij in groep 7 zit.
Maar hij was toch in de klas door de voorronde gekomen. Gisteren en vanochtend heeft hij met ons geoefend. Hij was heel zenuwachtig en heeft een veel te moeilijk boek uitgekozen. Een ridderboek met Ridder Tristan op zijn voskleurig strijdros, genaamd Juniperus. En tijdens het voorlezen komen al zijn tics naar boven vanwege de zenuwen, maar hij doet het toch maar. Ik ben echt voor de zoveelste keer zo blij met zijn school waar hij zich kennelijk zo veilig voelt dat hij dit dan toch maar doet.
Ik verslik me haast in die titel van dat boek
Wat een mooi bericht om te lezen zeg
en een fijne gedachte idd dat school hem dit vertrouwen geeft om voor te gaan lezen!!!Kim heeft ook aan de voorronde van de voorleeswedstrijd mee gedaan. Waar ze dat vorig jaar niet durfde, wilde ze nu wel graag. Ze heeft het goed gedaan, maar iemand anders was nog beter zei ze zelf.
Hoe gaat het met het verwerken van het nieuws (ebola enz) Livelink?
Goed van Kim ook! Job had ook niet gewonnen, hoor. En in de voorronde van zijn klas was 1 jongen eerste geworden met 7 stemmen en Job was tweede geworden met 2 stemmenquote:
Wat goed van Job!
Kim heeft ook aan de voorronde van de voorleeswedstrijd mee gedaan. Waar ze dat vorig jaar niet durfde, wilde ze nu wel graag. Ze heeft het goed gedaan, maar iemand anders was nog beter zei ze zelf.
Maar ook dat moeten ze leren, natuurlijk.
En Kim ook al zo goed aan het voorlezen geweest, leuk!
Grote stappen gezet! Hier is het weer dramatisch, en ik kan maar niet bedenken waar het aan kan liggen.
Billy gaat 's avonds niet meer liggen in bed, maar staat gelijk weer op om te ouwehoeren. Ik ben dan heel duidelijk, kusjeknuffel&lekkerkoese. Daarna bonkt hij wel een half uur in z'n bedje om in slaap te komen.
Eerst deed hij dat alleen als hij overprikkeld was (weekend bij vader geweest, druk feestje oid).
Ik ga wel bij hem kijken na een tijdje, maar hij is niet te kalmeren op zo'n moment. Met rust laten werkt beter, hij heeft het blijkbaar nodig. Maar waarom? Geen idee.. Ik kan geen redenen bedenken waarom hij juist nú opeens elke avond weer in bed ligt te bonken.
Ook moesten we gisteren naar de huisarts, waar hij weer compléét over de zeik ging. Dokter hoefde alleen z'n longen te beluisteren met de stethoscoop, maar hij ging bij de eerste aanraking al compleet in paniekmodus.
Dit is vaak zo, als onbekende mensen aan hem zitten. Zoals bij de kapper.
Nu moet z'n haar er weer af, dus heb z'n vader vanavond maar medegedeeld dat HIJ hem morgen mee mag nemen naar de kapper. Iets met, wel de lusten niet de lasten. Kan hij zelf ervaren hoe Billy reageert op zulke momenten. Maar vader weigert natuurlijk weer, want de weekenden bij hem moeten leuk zijn.
Verder veel gejank en gedram, Billy is verschrikkelijk ongeduldig, ik heb het idee dat het steeds erger wordt. Heel vermoeiend en frustrerend, aangezien hij nog niet praat en veel fijn motorische handelingen nog niet kan uitvoeren. Dat resulteert keer op keer in een woedeaanval.
Voor nu; ik ben blij dat ik weekend heb. Morgen mis ik hem alweer, maar ik geniet nu even van de rust en zorgeloosheid.
Livelink, wat geweldig voor Job en jullie dat hij aan die wedstrijd heeft meegedaan! Het lijkt zo klein maar is zo groot.
Mijn god wat een tongbreker. Eens mens zou van minder de zenuwen krijgen.quote:
Ridder Tristan op zijn voskleurig strijdros, genaamd Juniperus.
Superknap van J.!
Vond ie het lastig dat ie niet gewonnen had?
Billy wordt eind november 2.quote:
Hoe oud is Billy?
Livelink, wat geweldig voor Job en jullie dat hij aan die wedstrijd heeft meegedaan! Het lijkt zo klein maar is zo groot.
Ingrid, hoe gaat het nu met de Ritalin?
Het ging goed, ze is duidelijk rustiger, meer geconcentreerd.quote:
De herfst is hier ook altijd de slechtste tijd, Poesopstokje (hoewel het hier tot nog toe goed gaat, afkloppen). Misschien is Billy ook gevoelig voor de vallende blaadjes of misschien komt het vanwege het feit dat hij nu naar de peuterspeelzaal gaat? Dat is toch ook een behoorlijke verandering geweest.
Ingrid, hoe gaat het nu met de Ritalin?
Maar ik denk dat ze ook last van de vallende blaadjes heeft. Ineens weer drukker, onrustiger.
Er is 1 iemand die haar wel rustiger (en aan de praat) krijgt, dat is mijn moeder. Die gaat dan wat aan haar voeten wrijven/masseren en dan zie je haar helemaal ontspannen.
Ik denk dat ik maar eens in de leer moet bij mijn moeder
. Kijken of ik datzelfde kan...ik wil je niet ontmoedigen maar denk een combinatie van peuterpubertijd,herfst,veel veranderingen...quote:
Job en Kim
Hier is het weer dramatisch, en ik kan maar niet bedenken waar het aan kan liggen.
Billy gaat 's avonds niet meer liggen in bed, maar staat gelijk weer op om te ouwehoeren. Ik ben dan heel duidelijk, kusjeknuffel&lekkerkoese. Daarna bonkt hij wel een half uur in z'n bedje om in slaap te komen.
Eerst deed hij dat alleen als hij overprikkeld was (weekend bij vader geweest, druk feestje oid).
Ik ga wel bij hem kijken na een tijdje, maar hij is niet te kalmeren op zo'n moment. Met rust laten werkt beter, hij heeft het blijkbaar nodig. Maar waarom? Geen idee.. Ik kan geen redenen bedenken waarom hij juist nú opeens elke avond weer in bed ligt te bonken.
Ook moesten we gisteren naar de huisarts, waar hij weer compléét over de zeik ging. Dokter hoefde alleen z'n longen te beluisteren met de stethoscoop, maar hij ging bij de eerste aanraking al compleet in paniekmodus.
Dit is vaak zo, als onbekende mensen aan hem zitten. Zoals bij de kapper.
Nu moet z'n haar er weer af, dus heb z'n vader vanavond maar medegedeeld dat HIJ hem morgen mee mag nemen naar de kapper. Iets met, wel de lusten niet de lasten. Kan hij zelf ervaren hoe Billy reageert op zulke momenten. Maar vader weigert natuurlijk weer, want de weekenden bij hem moeten leuk zijn.
Verder veel gejank en gedram, Billy is verschrikkelijk ongeduldig, ik heb het idee dat het steeds erger wordt. Heel vermoeiend en frustrerend, aangezien hij nog niet praat en veel fijn motorische handelingen nog niet kan uitvoeren. Dat resulteert keer op keer in een woedeaanval.
Voor nu; ik ben blij dat ik weekend heb. Morgen mis ik hem alweer, maar ik geniet nu even van de rust en zorgeloosheid.
wij zitten nu voor de 2de keer in de puberteit, verstandelijk 2 en bam we doen het nog een keertje
Voor Billy lijkt me ook dat er een boel frustratie ook meespeelt, niet kunnen praten enzo
Dat probleem hebben we hier ook, niet kunnen praten.
wel lukt het nu wel via een andere manier om dingen duidelijker te maken.
wij gaan woensdag voor een nieuwe indicatie voor weekendopvang en weer een poging tot thuis hulp.
En dan in combinatie met héél weinig geduld.. feest.
Op de opvang was hij afgelopen woensdag ook wat onrustiger dan anders. Ook met spullen gooien, kindjes slaan etc.
Ik kan het nog niet vergelijken met voorgaande jaren, zoals jullie hebben met de terugkerende herfstperiode.
Ah fijn, hij komt over een half uurtje weer thuis, gaan we weer met genoeg energie er weer 2 leuke weken van maken
thuishulp voor ons houd in dat er iemand in huis komt en zich met Roy bezig houd hem eten geeft mee speelt,wast en naar bed brengt. Zodat wij onze handen even vrij hebben.
en weekendoovang is 1xper 14 dagen een zaterdag naar de opvang waar,hij nu ook al 5 dagen zit. Ook om ons te ontzien.
Ik wou dat deze week voorbij was. Op mijn werk gruwelijk druk en tegelijkertijd ook een drukke week voor Job. Maandag moest hij naar de oogarts, vandaag had hij een feestje. En nu is er geen land met hem te bezeilen. Ik merk altijd dat als ik druk ben het al slechter met hem gaat en nu hij dan zelf ook nog druk is gaat het helemaal mis.
Van de psycholoog moest ik regelen dat ik één avond per week iets voor mezelf moest gaan doen buitenshuis, maar als ik zie hoe moeizaam alles gaat als ik er niet volledig ben, weet ik niet of dat wel slim is. Eén van de redenen dat het nu al zo lang goed gaat met Job is omdat er heel veel rust en stabiliteit is thuis. Wil ik dat wel doorbreken?
Wat zou je zelf willen qua opvang/hulp? Livelink; lastig
J heeft natuurlijk veel meer aan een uitgeruste en stabiele moeder. Ik zou toch proberen om meer tijd voor jezelf vrij te maken. Is het een optie om 's avonds weg te gaan als J al op bed ligt?En het kan jou ook energie geven zodat jij misschien ook wat meer rek hebt en dat kan ook weer zn effect hebben op J.
Het lijkt mij best wel een dilemma hoor. Ik heb sinds een tijdje 1 avond in de week dat ik wat voor mijzelf doe. Zwemmen en dat is voor mij echt wel even ontspanning. Maar ik moet wel zeggen dat ik niet de indruk heb dat het een enorme impact heeft hier, het maakt denk ik wel een beetje verschil, maar niet zodanig dat ik het ga laten. Maar ik heb geen idee hoe dat bij jullie is natuurlijk.
Wij hebben een M. die niet helemaal lekker in haar vel zit. Ze is wat snotterig, dus niet helemaal fit. Misschien nog wat last van al het gedoe vorige week, wie zal het zeggen...
Vanmorgen duwde ze bijna zusje de trap af, omdat ze er langs wilde
. En veel slaan, vanmiddag krabde ze zusje, dat ging per ongeluk zei ze, want ze wilde eigenlijk slaan... 
. Ik ben er een beetje zat van even
.Steeds als we het idee hebben dat we de boel weer wat op de rit hebben dan komt er weer zo'n periode
.Dat is echt heel frustrerend, ja. En dan op een gegeven moment merk je dat je niet meer kunt genieten van de goede periodes omdat je je alvast wapent voor de slechte periode die vast wel gaat komen. Ik ben blij dat je je ontspanning hebt gevonden, Nijna. Hopelijk helpt je dat ook om door de wat slechtere periodes te komen.quote:Steeds als we het idee hebben dat we de boel weer wat op de rit hebben dan komt er weer zo'n periode
we hebben thuishulp aangevraagd 2x2 uurtjes.
weekend opvang 1xper 14 dagwn
en logeren.
Ik hoop dat jij ook zoiets kan vinden, het is niet zo dat je stress ineens weg is ofzo, maar het kan wel net even wat lucht geven.
Ik hoop dat we voor wat betreft M. de draad weer een beetje oppakken als volgende week school weer begint...
ik hoop echt dat alles door mag en kan gaan qua extra ondersteuning en ontlasting.
en Livelink ik werk puur voor mijn ontspanning. Dat zijn echt de enige uren dat er niet gegild gekrijst geschopt word
Roy is nu al dik een week ziek en heb de werkuren dusdanig aangepast dat ik overdag thuis ben, ik ben helemaal energieloos,geen puf,kei moe.
en kom gisteren alleen maar janken
Roy vraagt zo ontzettend veel aandacht,geduld.
Ben dan ook echt blij dat ik kan werken,even rust om me heen...
Vandaar al deze aanvragen ook want we lopen beide nog net niet op ons tandvlees.
Sterkte voor jullie, Bar. Het klinkt alsof jullie die extra ondersteuning keihard nodig hebben. Ik hoop dat het gezien en erkend wordt en dat het jullie straks ook echt lucht kan geven. Voor nu beterschap voor Roy gewenst. Denk je dat hij snel weer naar de opvang kan?
Ik ken het wel hoor, niet weten wat je voor ontspanning moet doen, en dan maar thuisblijven, maar dat is eigenlijk best een goede indicatie dat je het nodig hebt. Ga een avond naar de film. Dat is een makkelijke manier om een paar uur door te brengen zonder dat je er heel hard over na hoeft te denken En dat geeft je weer wat tijd om over iets structurelers te denken voor de week erna Dat ene uurtje doet mij al goed. Maar nu doordat hij ziek is kom ik niet verder dan thuis en werk en savonds lig ik al vroeg voor apegapen op de bank.
ik hoop echt dat hij maandag weer kan naar de opvang,want nog een week pffff daar zie ik als een berg tegenop.
Wij hebben voor ondersteuning thuis gekozen om het volgende.quote:
Bar; ik zie je reactie nu pas
leren omgaan wat mag,wel/niet in de thuissitatie.
leren omgaan met zijn driftbuien
nieuwe gedragsregels voorzover dat kan bij ons.
sturing om Roy wat,beter af te,kunnen remmen,bij alles wat hij doet.
Helder.quote:
[..]
Wij hebben voor ondersteuning thuis gekozen om het volgende.
leren omgaan wat mag,wel/niet in de thuissitatie.
leren omgaan met zijn driftbuien
nieuwe gedragsregels voorzover dat kan bij ons.
sturing om Roy wat,beter af te,kunnen remmen,bij alles wat hij doet.
Veel succes met de aanvraag!
Wat heeft hij precies, een griepje? Ik kan me herinneren dat de keren dat Job ziek was, hij heerlijk rustig was. Op dat soort momenten realiseer ik me pas hoe enorm druk hij normaal is. Heeft de opvang van Roy trouwens geen vakanties?quote:
Livelink de plek waar ik werk daar ga ik soms nu bewust heen om te sporten. Een uurtje bodybalance als Roy op zijn bed ligt, en p is thuis.
Dat ene uurtje doet mij al goed. Maar nu doordat hij ziek is kom ik niet verder dan thuis en werk en savonds lig ik al vroeg voor apegapen op de bank.
ik hoop echt dat hij maandag weer kan naar de opvang,want nog een week pffff daar zie ik als een berg tegenop.
Job had gisteren een verjaardagsfeestje van een klasgenootje en dat was niet goed gegaan en uiteindelijk had hij ruzie gekregen met zijn twee beste vrienden. Hij wilde vanochtend niet naar school en het zat hem echt heel dwars. Uiteindelijk is het me toch gelukt om hem in de taxi te krijgen en ik had zijn lerares even een mailtje gestuurd dat er iets was voorgevallen tijdens het feestje. De lerares heeft het heel goed opgepakt. Ze heeft hen meteen 's ochtends alledrie even apart genomen om het te bespreken. Job heeft toen uitgelegd hoe het kwam dat het mis ging en de andere jongens begrepen dat, maar zeiden wel dat ze het heel vervelend hadden gevonden. Job heeft toen zijn excuses aangeboden en toen was het weer goed en is het de rest van de dag goed gegaan. Hij kwam helemaal ontspannen terug uit school. Het is bij hem zo belangrijk dat dingen snel uitgesproken worden, anders wordt het steeds groter en groter. En ik zou het ook heel erg hebben gevonden als iets als een feestje de vriendschap kapot zou maken. Wel twijfel ik nu weer heel erg of ik hem wel naar feestjes kan laten gaan.
Roy heeft een bacteriële infectie en een dubbele oorontsteking en koorts.quote:
[..]
Wat heeft hij precies, een griepje? Ik kan me herinneren dat de keren dat Job ziek was, hij heerlijk rustig was. Op dat soort momenten realiseer ik me pas hoe enorm druk hij normaal is. Heeft de opvang van Roy trouwens geen vakanties?
Nee Roy is nog maar 2 keer heel rustig geweest tijdens ziek zijn.
Alle andere keren blijft Roy lekker druk,sterker nog hoe hoger de koorts hoe drukker Roy word
Bij Roy doen ze niet aan vakanties,alleen aan zon en feest dagen. Dan zijn ze dicht.
verder het hele jaar geopend en 1xper 14 dagen ook Open op de zaterdag (maar mag alleen als je daar de indicatie voor hebt, die we nu dus aangevraagd hebben)
fijn dat het allemaal weer uitgesproken is,en dat het weer goed is met zijn vrienden.
wel lastig voor een volgende keer.
Wel fijn dat ze op de opvang niet aan vakanties doen, dat hij nu uit zijn ritme is zal ook wel meespelen. Ook voor hem zal structuur wel heel belangrijk zijn. Ik hoop echt dat jullie snel groen licht krijgen voor de extra opvang en hulp
Bar, wat lijkt me dat lastig, dat stuiterige en dan nog harder stuiteren als hij ziek is.
Wel fijn dat de opvang niet aan vakanties enzo doet, ik duim dat jullie snel die extra opvang kunnen krijgen!
Vanavond een kopstoot van M. omdat ze niet wilde dat ik welterusten kwam zeggen... ik had de tranen in mijn ogen staan...
.Dat deed goed zeer zeg, maar uberhaupt die reactie maakt me ook wel wat droevig.
Nijna, Auw
Komen de ''ik ben uit m'n ritme'' frustraties er uit bij M? Livelink; Fijn dat Job het weer heeft goed kunnen maken met z'n vrienden! Valt een hele last van z'n schouders hoor ik wel.
Met Billy gaat het wel goed. Nog steeds gefrustreerd dat veel dingen niet willen en lukken, maar ik let steeds beter op z'n lichaamstaal (zelf ook ASS--er, moeilijk!!) en zo begrijp ik ook beter wat hij wil en/of van mij verwacht.
M'n moeder (zij kent Billy pas vanaf juni) wil eigenlijk nooit oppassen, omdat ze dat niet aankan zegt ze. Maandag ''moest'' ze wel, en wonder boven wonder; het ging prima! Hij was lief, rustig, ze had geen kind aan hem. Totdat ik er weer bij kwam
Gillen, janken, stampvoeten, spullen gooien etc. Dit ging net zolang door totdat we weer in de auto zaten. Vanmiddag moest ze weer oppassen, hetzelfde verhaal als hierboven.
Billy's vader zweert er ook zo bij dat hij in het weekend zo lief en rustig is. Ik kan me écht niet voorstellen dat hij alleen zo dwars en verkeerd is als ik er ben.
What the fuck doe ik verkeerd??Ze is ook wel erg bezig met het pdd-nos gebeuren zeg maar. Dat kan natuurlijk ook wel frustratie of onrust geven. Vroeg vanavond ineens:"Mama, toen en toen wist ik nog niet dat ik pdd-nos had, maar hoe wisten jullie dat dan?".
En dat je dan verteld ik het gevoel had dat ze anders reageerde en dat ze dan zegt: "dus iets autisme-achtigs dan?"
Maar dat was het dus ook niet echt eigenlijk. Lastig uit te leggen, misschien maar eens kijken of we een momentje kunnen vinden om even samen te babbelen.
Of ik ga er een mailtje aan wagen, we hebben haar geleerd om mailtjes te schrijven, dat als ze iets niet wil of kan zeggen, ze het misschien wel wil schrijven...
Wat het dan is, die onrust weet ik niet, ik denk wel even goed om maandag even langs juf te lopen om te zeggen dat het een onrustige week is geweest...
Poes, ik denk niet dat jij iets verkeerd doet.
Misschien is het ook wel Billy die zich bij jou genoeg op zn gemak voelt om zich te laten gaan. Dat hij zich "goed" weet te houden zolang jij er niet bent, maar dat als jij in de buurt bent hij dat masker kan laten vallen, zich veilig genoeg voelt om zichzelf te zijn.
En misschien ken je het zelf ook wel, dat als je een tijdje "in de pas" moet lopen, dat ontzettend vermoeiend is. Het lukt je wel, maar daarna is het op. Misschien werkt dat bij Billy net zo.
Dus niet gelijk denken dat JIJ iets verkeerd doet, wellicht doe je juist wel iets goed! (maar oh wat herkenbaar...)
Klinkt wel erg logisch! Aangezien ik dat zelf ook moeilijk vind.. Ik moet het maar als een compliment zien dan, dat hij zich zo vertrouwd voelt bij mij Maar het blijft wel lastig.. vooral als andere mensen dan zien hoe hij doet. Je krijgt toch al gauw reacties over de opvoeding etc.
Mailen! Super idee! Zo deden wij dat vroeger ook. Mijn vader is ook een autist (extreem..) en daar viel niet mee te praten. Toen ik nog klein was schreef ik wel eens briefjes om iets gedaan te krijgen, en dat werkte perfect
Zo kan M ook nadenken over wat ze wil vertellen of vragen. En je kunt uitspraken wissen (ipv eerst doen dan denken..)
Ik kreeg op m'n 11e de diagnose. Ik schaamde me er enorm voor en was panisch dat iemand er achter zou komen. In de jaren daarna heb ik het leren accepteren en dat is stap 1. Durven 'toegeven' dat je anders in elkaar steekt en dat ook durft te uiten. Zo kun je nare situaties voorkomen en hopen dat mensen wat meer begrip krijgen voor je doen en denken.
En opvoeding is het niet, want kind nr 2 stuitert binnen en buitenshuis even hard, als een normale peuter
Verder sterkte voor alle uit-je-ritme-kinderen en de mama's en papa's
. Eerste twee keren waren dráma, hij raakte helemaal overstuur. Hij kan het niet hebben dat mensen ongevraagd aan hem zitten, net als bij de huisarts bijvoorbeeld.
Afleiden etc helpt niet, hij blijft hangen in z'n huilbui totdat het klaar is. Daarna doet hij net alsof er niks gebeurd is, heel bijzonder..
Wish me luck!
laat de kapper hem eerst vragen of hij z'n haar mag knippen ?? of antwoord billy dan met nee??quote:
Nou vanavond is het zo ver... Billy moet weer naar de kapper.
Eerste twee keren waren dráma, hij raakte helemaal overstuur. Hij kan het niet hebben dat mensen ongevraagd aan hem zitten, net als bij de huisarts bijvoorbeeld.
Afleiden etc helpt niet, hij blijft hangen in z'n huilbui totdat het klaar is. Daarna doet hij net alsof er niks gebeurd is, heel bijzonder..
Wish me luck!
is het een idee dat je het zelf doet met een tondeuse?quote:
Nou vanavond is het zo ver... Billy moet weer naar de kapper.
Eerste twee keren waren dráma, hij raakte helemaal overstuur. Hij kan het niet hebben dat mensen ongevraagd aan hem zitten, net als bij de huisarts bijvoorbeeld.
Afleiden etc helpt niet, hij blijft hangen in z'n huilbui totdat het klaar is. Daarna doet hij net alsof er niks gebeurd is, heel bijzonder..
Wish me luck!
of hem helemaal voorbereid door een soort van rollenspel?
Dat begrijpt hij nog niet..quote:
[..]
laat de kapper hem eerst vragen of hij z'n haar mag knippen ?? of antwoord billy dan met nee??
Nee ik heb twee linkerhanden helaas. En deze kapster blijft er vrij rustig onder en probeert zo snel mogelijk te werken.quote:
[..]
is het een idee dat je het zelf doet met een tondeuse?
of hem helemaal voorbereid door een soort van rollenspel?
Misschien gaat het vanavond ook wel goed, ik weet het niet..
Of eens een boekje zoeken in de bieb over haren knippen...
Succes!
fijn een kapster die er vrij rustig onder blijft!Tanden op elkaar en tien minuutjes doorbijten. Kunnen we er weer een paar maand tegenaan.
dan een foto van de kapster
een foto met schaar en haar
ik zou het zo aanpakken. Zeker als uitleggen lastig is.
wij werken met foto verwijzers en dat begrijpt Roy beter dan gesproken taal.
Nu hij groter is zit ik voor hem en raak hem aan als hij te druk wordt. Maar inmiddels is er wel al 2x in zijn oren geknipt omdat hij ineens met zijn hoofd begint te draaien. We moeten hem er ook altijd heel goed op voorbereiden anders weigert hij sowieso om geknipt te worden.
ik ben nog een beetje verbaasd maar als morgen de brief van ciz hier ligt zal het pas echt aan voelen.ze belden vandaag van het ciz,en we,krijgen gewoon alles wat we aangevraagd hebben.
hulp thuis, Zaterdagopvang en logeeropvang.
Ben zo blij en opgelucht.
Oh wat geweldigquote:
ze belden vandaag van het ciz,en we,krijgen gewoon alles wat we aangevraagd hebben.
hulp thuis, Zaterdagopvang en logeeropvang.
Ben zo blij en opgelucht.
Het kan dus wel. Wat houdt de logeeropvang in?
Geeft ons de kans om beetje op adem te komen
hoevaak enzo horen we allemaal nog. Hebben het logeren nu voor een half jaar gekregen.
dan word er weer opnieuw gekeken.
Wat fijn Bar.quote:
ze belden vandaag van het ciz,en we,krijgen gewoon alles wat we aangevraagd hebben.
hulp thuis, Zaterdagopvang en logeeropvang.
Ben zo blij en opgelucht.
Dacht ik vanmorgen ook gelijk.quote:Op dinsdag 21 oktober 2014 19:23 schreef Troel het volgende:
Ik kan zo verdrietig worden om de berichten uit het AD van vandaag. Al die mensen die zich nu mogelijk schuldig gaan voelen omdat ze te weinig foliumzuur geslikt zouden hebben, terwijl in heel veel gevallen het autisme gewoon echt op de genetische manier overgedragen is...
Ik mis wat?quote:
Ik kan zo verdrietig worden om de berichten uit het AD van vandaag. Al die mensen die zich nu mogelijk schuldig gaan voelen omdat ze te weinig foliumzuur geslikt zouden hebben, terwijl in heel veel gevallen het autisme gewoon echt op de genetische manier overgedragen is...
http://www.ad.nl/ad/nl/10(...)utistisch-kind.dhtmlquote:
ik heb in het begin helemaal geen foliumzuur geslikt. L is een cadeautjequote:
Ik kan zo verdrietig worden om de berichten uit het AD van vandaag. Al die mensen die zich nu mogelijk schuldig gaan voelen omdat ze te weinig foliumzuur geslikt zouden hebben, terwijl in heel veel gevallen het autisme gewoon echt op de genetische manier overgedragen is...
ik heb me al zo lang schuldig gevoeld omdat ik geen onbezorgde zwangerschap had maar alleen maar zorgen en stress. deze kan er ook nog wel bij
Ik vind dit verhaal prima passen tussen de "autisme en vaccinatie" berichten en dergelijke. Er word totaaaaaal voorbij gegaan aan genetische bepalingen! Al had ik elke dag 2 kilo foliumzuur gegeten, dan was de kans nog steeds debiel hoog geweest...quote:
[..]
ik heb in het begin helemaal geen foliumzuur geslikt. L is een cadeautje
ik heb me al zo lang schuldig gevoeld omdat ik geen onbezorgde zwangerschap had maar alleen maar zorgen en stress. deze kan er ook nog wel bij
[ Bericht 100% gewijzigd door lady-wrb op 21-10-2014 22:00:44 ]
Ik weet het niet, maar net als dat er mensen zijn die zweren bij het weglaten van bepaalde voedingsstoffen of juist meer van iets (onlangs dat artikel over dat stofje in broccoli bijvoorbeeld), denk ik dat er misschien best wel iets in zou kunnen zitten. Misschien zou het wat bij kunnen dragen in bepaalde opzichten. Wie weet kan je makkelijker vaardigheden of dingen aanleren of nou ja... zeg het maar. En in dat opzicht vind ik het wel positief als ze er serieus naar zouden kijken.
Maar ze hebben het over een dosering foliumzuur van 600 microgram, het huidige advies is 400 microgram, daar ga ik me niet schuldig over voelen...
Weet je, je doet de dingen die je doet met de beste intenties. Je wilt het beste voor je kind en je doet wat je denkt dat goed is met de kennis die je hebt.
Je maakt continu keuzes en je kan achteraf niet zeggen hoe het zou zijn geweest als je een andere keuze had gemaakt.
Hmmmz, zo rationeel kan ik het dan wel weer opschrijven, maar zo voelt het niet altijd hoor...
nu wachten op de 1ste begeleider die is een weekje met,vakantie en dan kunnen de afspraken gemaakt worden en kan het allemaal van start gaan.Kapper vorige week ging prima, heb Billy mentaal wat voorbereid. Bij de kapper zelf moesten we nog even wachten, dus daar ook uitgelegd en laten zien wat er zou gebeuren. Hij heeft maar even gehuild, en hij werd een beetje panisch toen de kapster de föhn pakte. Die heeft ze gauw weer weggedaan.
Bar; fijn fijn!
Lady; die geëditte opmerking van jou.. Dat meen je toch niet echt?
Foliumzuur;
En Billy's Dora pop zorgt er voor dattie homo wordt later.Poes, wat fijn dat het prima ging bij de kapper.
M. geeft aan dat ze graag zou willen paardrijden... Ik had altijd zoiets van: ik ga het zoveel mogelijk ontmoedigen, ik (man ook) heb niks met paarden.
Maar misschien zou het wel eens heel erg bij haar kunnen passen, zou het wel goed voor haar zijn...
Ik denk dat ik toch maar eens ga kijken of ze een keer mee kan doen, kijken of ze het wat vindt.
Wij vinden het wel goed voor jen.quote:
Bar, wat vlot fijn!!!
Poes, wat fijn dat het prima ging bij de kapper.
M. geeft aan dat ze graag zou willen paardrijden... Ik had altijd zoiets van: ik ga het zoveel mogelijk ontmoedigen, ik (man ook) heb niks met paarden.
Maar misschien zou het wel eens heel erg bij haar kunnen passen, zou het wel goed voor haar zijn...
Ik denk dat ik toch maar eens ga kijken of ze een keer mee kan doen, kijken of ze het wat vindt.
Doet ze dat in een groep of krijgt ze prive-les?quote:
[..]
Wij vinden het wel goed voor jen.
Ik zag wel dat er verschillende mogelijkheden zijn, althans ik heb van 1 manege een vrij uitgebreide site gevonden, ook tarieven e.d. erop. Lekker duidelijk. De andere houdt het allemaal maar vaag... Dus tijd voor een mailrondje
. Die verder weg (en met de duidelijke site) schijnt wel gewoon een kantine te hebben die altijd open is tijdens lessen en die ander niet. Is toch wel comfortabel .En die verder weg heb ik heel enthousiaste verhalen van gehoord. Ik denk dat de een 10 minuten hier vandaan is en de ander een ruim kwartier.
Jennifer krijgt privé les. Half uurtje paardje verzorgen en een half uurtje rijden. Ze moet zich leren beheersen op een paard en ze moet ook zelf initiatief nemen. Jennifer is absoluut niet goed zelfstandig dus het is echt flink doorbijten voor haar dat ze het zelf moet regelen. Je moet zelf ervoor zorgen dat een paard gaat lopen en zelf zorgen welke kant het op gaat.quote:
[..]
Doet ze dat in een groep of krijgt ze prive-les?
Ik zag wel dat er verschillende mogelijkheden zijn, althans ik heb van 1 manege een vrij uitgebreide site gevonden, ook tarieven e.d. erop. Lekker duidelijk. De andere houdt het allemaal maar vaag... Dus tijd voor een mailrondje
En die verder weg heb ik heel enthousiaste verhalen van gehoord. Ik denk dat de een 10 minuten hier vandaan is en de ander een ruim kwartier.
Wij hebben heel bewust niet voor een manege gekozen. Ze rijdt dus elke keer op een ander paard, en elk paard is ook anders.
Wel mooie manier om zelfstandigheid te oefenen in combinatie met iets leuks.
Wat vindt ze er zelf van?
een 1persoonsbed als een tent als het ware (voor het geborgen gevoel)op een onderstel wat omhoog en omlaag kan en met wielen.
http://www.google.nl/sear(...)&ved=0CAYQ_AUoAQ#i=3
Ik zal blij zijn als de herfstvakantie voorbij is. Ik raak volledig uitgeput in zo'n vakantie. Ik heb nu weer precies dezelfde verschijnselen als in de zomervakantie. Niet meer goed kunnen slapen en continue hoofdpijn. Ik heb nu dus pas door dat het aan de vakantie ligt.
Hij is zo ongelooflijk druk en niet rustig te krijgen. Gisteren werd hij ook echt boos op me toen ik hem voor de zoveelste keer vroeg of hij niet iets rustiger kon zijn. Hij zei dat ik dat niet aan hem mocht vragen omdat hij dat echt niet kan.
En niemand wil hem even hebben. Mijn vader is ziek, dus zij kunnen het ook niet aan. En bij zijn vriendje die continue bij ons speelt is hij volgens mij ook niet welkom. Weet je, ik begrijp het aan de ene kant wel, maar het zou toch best eens aardig zijn als hij daar ook eens een uurtje kon spelen.
Wellicht kun je het anders verpakken? Hij voelt het alsof je dat niet aan hem kan vragen, maar jij moet wel aan kunnen geven dat het te druk voor je is.quote:
Sorry Bar, geen ervaring mee.
Ik zal blij zijn als de herfstvakantie voorbij is. Ik raak volledig uitgeput in zo'n vakantie. Ik heb nu weer precies dezelfde verschijnselen als in de zomervakantie. Niet meer goed kunnen slapen en continue hoofdpijn. Ik heb nu dus pas door dat het aan de vakantie ligt.
Hij is zo ongelooflijk druk en niet rustig te krijgen. Gisteren werd hij ook echt boos op me toen ik hem voor de zoveelste keer vroeg of hij niet iets rustiger kon zijn. Hij zei dat ik dat niet aan hem mocht vragen omdat hij dat echt niet kan.
En niemand wil hem even hebben. Mijn vader is ziek, dus zij kunnen het ook niet aan. En bij zijn vriendje die continue bij ons speelt is hij volgens mij ook niet welkom. Weet je, ik begrijp het aan de ene kant wel, maar het zou toch best eens aardig zijn als hij daar ook eens een uurtje kon spelen.
En wat DJMO zegt: ga wat voor jezelf doen! Echt!
J. heeft hem nu net meegenomen om te gaan zwemmen en gaat daarna met hem mountainbiken zodat hij hopelijk daardoor iets rustiger gaat worden. En dan ga ik nu maar in bad om even tot rust te komen.
Ze vindt het moeilijk. Haar verwachting was anders dat de werkelijkheid. Paardrijden is nu eenmaal niet simpel.quote:
Dat kan natuurlijk ook nog, hoe ben je dan aan een adres gekomen?
Wel mooie manier om zelfstandigheid te oefenen in combinatie met iets leuks.
Wat vindt ze er zelf van?
hebben wij gelukkig nog geen last van omdat ze hier doorgaan.
die regelmaat van school kun je maar heel lastig thuis toepassen.
misschien toch ook proberen thuis om een soort van regelmaat te creëren waardoor het voor J duidelijk is wanneer hij wat gat doen en kan doen?
(doen wij hier,al werkt dat niet altijd even goed)
Maar wat jij omschrijft is zo herkenbaar, in de zomervakantie is Roy maar 1 week thuis geweest. Vanaf de 2de week trekt Roy het gewoon niet en gaat va alles uitkrauwen. En idd het drukke.
hij is pas ziek geweest en lange tijd thuis geweest, nou pfff ik ben zo blij dat hij weer naar school kan
speelt het weer bij jullie ook nog een rol?
hoe slechter het weer hoe lastiger Roy te sturen is.
fijn dat je in elk geval een leuke avond met een vriendin gehad hebt livelink!!!
Ik denk dat het beeld wat M. ervan heeft ook niet helemaal klopt, maar we zullen eens gaan kijken.quote:
[..]
Ze vindt het moeilijk. Haar verwachting was anders dat de werkelijkheid. Paardrijden is nu eenmaal niet simpel.
Mijn man vindt het nog steeds niks. Ik heb zelf ook niks met paarden, maar misschien is het wel helemaal haar ding... waarom niet proberen... Ze geeft zelf aan dat ze dat wil of ze wil snorkelen... Dat is in het zwembad waar de jongste zwemles heeft, dus daar zal ik van de week eens informeren of ze een keer kan meedoen. Dat is wel dichterbij, dus wat dat betreft wel praktischer.
Livelink, fijn dat je met een vriendin bent weggeweest. Ik hoop dat je zulke dingen er toch in blijft houden voor jezelf. Ook al merk je er misschien niet gelijk effect van.
Vakantie is bijna voorbij,
van rett word je ook niet vrolijkquote:
Wij willen graag paardentherapie met Roy gaan doen. Een klasgenootje van Roy heeft Rett. En die heeft er veel baat van.
arm meisjeWerd de stichting Papageno onder de aandacht gebracht.
http://www.stichtingpapageno.nl
Misschien is dat iets voor iemand hier.
http://www.nu.nl/wetensch(...)f-in-ruststand-.html
Nu is een testgroep van 9 en een controlegroep van 10 kinderen natuurlijk erg klein, maar toch een bijzondere ontdekking.
Livelink, ging het goed vanochtend met Job in de bus?
Niet super, zoals altijd de eerste dag na een vakantie. Hij wilde vanochtend niet opstaan, niet eten, niet drinken, zich niet aankleden, geen jas aan, niet in de taxi enz. enz.quote:
Hebben jullie dit al gelezen?
http://www.nu.nl/wetensch(...)f-in-ruststand-.html
Nu is een testgroep van 9 en een controlegroep van 10 kinderen natuurlijk erg klein, maar toch een bijzondere ontdekking.
Livelink, ging het goed vanochtend met Job in de bus?
Maar uiteindelijk is het toch allemaal gelukt. Hopelijk morgen een betere dag.
Interessant onderzoek trouwens. Dat verklaart ook wel dat we Job alleen met behulp van melatonine in slaap krijgen. Hij probeert me wel eens uit te leggen hoe het in zijn hoofd is, maar dat eindigt meestal gefrustreerd met de opmerking dat hij eigenlijk gewoon gek is in zijn hoofd.
Vandaag overleg gehad over M. bij jeugd. Was wel een goed gesprek.
Weer wat nieuwe handvatten om mee verder te gaan mbt zindelijkheid 's nachts. En het is gewoon fijn als er even iemand met je meedenkt. Soms door vragen je net even anders tegen de situatie laat aankijken.
Hij heeft nu bijles spelling en zelfs dat gaat goed, terwijl hij daarvoor naar een andere leerkracht moet. Vorig jaar is dat ook geprobeerd, maar toen lukte dat gewoon niet. Een andere leerkracht dan zijn eigen juf was toen nog echt onmogelijk.
Ik zei nog op het eind van het gesprek dat de slechte maanden er nu wel aankwamen, maar toen zei zijn juf ook dat het vorig jaar al vanaf september slecht ging en dat bouwde zich op naar een hoogtepunt in december. Nu is het al november en zitten we nog bij lange na niet op het niveau van vorig jaar september. Dat was wel even een eye-opener.
Ook de taxi gaat goed. Er is weinig veranderd met de uren, dus de rit is nog steeds heel lang, maar omdat het verder goed gaat met de chauffeur en de andere kinderen laten we het maar zo.
Nou ja, leuker kan ik het op dit moment niet maken
Ik weet het niet zeker. Het zal een combinatie van dingen zijn. Zijn psychiater had al gezegd dat ze wel vaker had gezien dat kinderen zoals Job bij het ouder worden hun verstand gaan gebruiken in plaats van zich alleen maar laten regeren door hun emoties. Zoiets lijkt nu inderdaad wel aan de hand te zijn. En daarnaast is natuurlijk de relatie tussen Job en J. het afgelopen jaar enorm verbeterd. Ze gaan samen sporten en elk weekend gaan ze wel samen iets leuks doen.quote:
Fantastisch, livelink! Enig idee waarom het zoveel beter gaat? Kom je nu ook een beetje meer aan jezelf toe?
Zelf kom ik wel meer aan mezelf toe, ja. Ik ben afgelopen zondag nog in mijn eentje naar de film gegaan zelfs. Toch ben ik er nog lang niet. Ik ben nog niet gewend aan al die tijd voor mezelf en heb nog geen goede invulling gevonden. Bovendien merk ik dat ik me niet durf vast te leggen voor een vaste dag per week of zo. Toch te bang dat het weer fout gaat met Job en dat ik dan alles weer om moet gooien en af moet zeggen.
Daarnaast kan ik op dit moment helemaal niet tegen de drukte en Job is nog wel ongelooflijk druk. Nu al het andere beter gaat, valt dat wel enorm op. Als ik hem een paar uur om me heen heb, heb ik al barstende hoofdpijn. Vandaar ook dat ik zondag echt even weg moest. Het lijkt een soort wisselwerking te zijn. Nu J. meer opvangt kan ik minder hebben en toen J. het niet aankon, kon ik het wel aan. Maar ja, dat neemt allemaal niet weg dat ik echt heel blij ben dat het nu zo goed gaat.
Misschien juist doordat al het andere beter gaat, heb jij meer tijd om te voelen hoe moe en uitgeput je eigenlijk bent. Zolang je door en door en door moest (en ging) was daar geen tijd voor. En nu dus wel.
Blijf dingen voor jezelf doen, het zal vast niet ineens zo zijn dat je er weer helemaal bent, het heeft ook jaren geduurd voor je hier terecht kwam. Maar elk stapje is er 1, hoe klein ook en onderweg zal je ook stapjes terug maken. Pas goed op jezelf
.Zoiets zag ik bij mijn oude buurjongetje met (zware) ADHD inderdaad. Echt een kwestie van 'maturing'.quote:
Zijn psychiater had al gezegd dat ze wel vaker had gezien dat kinderen zoals Job bij het ouder worden hun verstand gaan gebruiken in plaats van zich alleen maar laten regeren door hun emoties.
Goed dat je er tussenuit was gegaan. Leuke film? En goed dat je een pad voor jezelf ziet. Babysteps!
Nu tijd om lief te zijn voor jezelf
Wat fijn dat het een stukje beter gaat met jou, J, en de algehele situatie thuis/school/taxi
Lang verhaal geworden, even in spoilertags maar.
SPOILERMijn ex-man en ik hebben sinds kort gesprekken bij Jeugdhulp voor 'begeleide omgang', omdat er behoorlijk wat communicatie (lees, van zijn kant géén) problemen zijn. Dit leidt weer tot problemen bij de opvoeding van Billy, wat weer resulteert in overprikkeling en andere nare te voorkomen zaken.
Drie weken terug hadden we onze laatste afspraak. Hierin vertelde ex dat hij Billy mee had genomen uiteten, en dat dat allemaal prima ging. Als het even minder werd nam hij hem gewoon even apart om bij te komen.
Zulke dingen verteld hij mij niet, terwijl ik het graag bespreek, aangezien ik het écht niet aandurf om hem mee te nemen uiteten! Juist nu kunnen we ervaringen en tips uitwisselen. Het kwam nu in het gesprek pas goed ter sprake (al had ik het via Facebook al vernomen, maar ex loog er over...).
Daarna begon ex er over dat hij niet op de ''gebaande paden'' wou blijven maar af en toe een ''zij straatje'' in wou met Billy, om hem ''uit te testen''. Om te kijken hoe ver hij kon gaan, wat hij vond het onnodig om het kind in een isolement te houden.
Ik was gechoqueerd door deze opmerking. Begeleidster heeft mij nog gevraagd wat ik er van vond, maar naast de ''ik ben het er niet mee eens'' kon ik niet veel uitbrengen. Wel heb ik een heel verhaal gehouden over het zwart-wit denken van ex, dat ik Billy heus niet in een isolement houdt, maar dat er een héél groot verschil zit in wat je wél en niet met hem kunt doen of waar je hem mee naar toe kunt nemen.
Nu zit het me enorm dwars en wou ik er op terug komen. Ex heeft de vorige afspraak afgezegd, dus moet ik wachten tot volgende week.
Wat is jullie visie hier op?
Ik ben van mening dat je een kind van nog geen 2 niet gaat lopen uittesten, dat je die niet onnodig in een panieksituatie brengt puur om te kijken wat zo'n kind aankan. Ik ben zo'n moeder die liever iets te overbeschermd is dan te los in dit geval.
En nu ben ik op het punt aangekomen dat ik blij ben dat ze samen zoveel gaan doen. Ze hebben samen soms zoveel lol en ik weet dat hij met mij vast niet zoveel lol zou hebben. Het leven met mij is saai, maar wel rustig en voorspelbaar. De balans is nu goed eigenlijk. Het zou nog beter zijn als ik me er toe kon zetten om mee te gaan, maar zo ver ben ik nog niet.
Ik denk dat je je ex de kans moet geven om het op zijn manier te doen en als hij het voor elkaar krijgt om met Billy uit eten te gaan en ze hebben het dan allebei naar hun zin, waarom zou je dat dan moeten tegenhouden? Maar ja, het heeft voor mij ook wel behoorlijk wat tijd geduurd voor dat ik zover was.
Tuurlijk zeg je op sommige punten "tot hier en niet verder", maar dat moet je echt niet op alle punten doen. Juist van vallen en weer opstaan leer je heel veel als autist. Ik ben heel blij dat mijn ouders niet mijn hele omgeving voor mij aangepast hebben, maar me geleerd hebben dat ik wellicht gewoon een paar keer proberen extra nodig heb voordat ik iets kan.
Dat wil niet zeggen dat ik alles zal kunnen, maar het zorgt er wel voor dat ik niet bij voorbaat al ga zitten zuchten omdat ik iets toch niet zal kunnen.
Bepaalde dingen zoals structuur is wel ontzettend fijn om dat overal gelijk te hebben, maar binnen die structuur is het toch echt aan je ex om dingen met Billy te doen en dat kunnen ook rustig dingen zijn waarvan jij denkt dat Billy ze niet aan kan. De tijd zal leren of je gelijk hebt (en bedenk dat kinderen ook andere reageren op een andere ouder, waardoor het wellicht met je ex wel goed gaat en het met jou alsnog niet goed gaat (ze voelen ook jouw angst aan he!))
. Nu eerst maar naar bed, ik probeer het op een ander moment nog wel een keer. Die begrijpt niet wat er gebeurd en waarom heitie opeens gekke dingen met hem uitprobeert. Die kun je nog niet uitleggen wat hem te wachten staat, voorbereiden etc. Ik vind het op deze leeftijd echt onverantwoord.
Nu gaf ik het uiteten gaan op als voorbeeld, omdat er daar meer dingen mis gingen (het niet communiceren etc). Maar ook naar drukke feestjes gaan is zo'n voorbeeld.
Verder heeft ex geen concrete voorbeelden genoemd van de ''zijstraatjes'', daar zal ik de volgende keer naar vragen.
Ook maak ik me nu al zorgen om de komende weken. Billy is eind november jarig, bij mij wordt het verspreid over 3 dagen gevierd (in het gewone ritme gepropt, dus voor of na het middagslaapje) met niet teveel mensen en verder geen hysterisch feest. Verder doe ik nog niet aan Sinterklaas.
Bij ex moet alles in 1 weekend gepland worden, dus dat wordt 1 weekend alle verjaardagsvisite en het weekend daarna 1 of 2 keer Sinterklaas. En samen met z'n vriendin hebben ze héél veel familie
Je ontkomt er niet aan, maar ik houd m'n hart alvast vast..Dit dus!quote:
Als je een kind opvoedt naar de dingen die het niet kan, zal het die dingen ook nooit kunnen.
ben het niet snel met je eens maar dit keer wel.quote:
Ik vind dat je echt aan het overdrijven bent mbt het uiteten gaan en een echte bubble boy aan het maken bent van hem. Jij gaat er nu van uit dat hij het niet kan begrijpen en je noemt het gekke dingen uitproberen maar hij gaat uit eten. Hij lanceert hem niet uit een kanon.
[..]
Dit dus!
Niet het uiteten gaan is een probleem, het niet willen vertellen (en het liegen erover) was een probleem.
Het punt was dat hij een opmerking maakte over ''kijken hoe ver je kunt gaan'' met hem, en dat verder nog niet duidelijk was wat ex daarmee bedoelde. Maar dat ik dat dus bij voorbaat al onverantwoord vind, aangezien je een kind van nog geen 2 niet kunt uitleggen dat je hem gaat uittesten. Dát was het probleem.
als je een verjaardag al spreid krijgt je zoontje 3x prikkels ook al houd je het rustig.
ik spreek uit ervaring,en onze zoon werd daardoor niet rustiger zeg maar.
afgelopen jaar hebben we er 1dag 1groot feest van gemaakt, 1xveel prikkels.
Toch was dit voor onze zoon beter te behappen dan verspreid over een paar keer.
probeer niet te geforceerd op te voeden, dat straal je dan zelf ook uit en dat voelt ook een 2jarige.
Het blijft zoeken naar de juiste manier, en soms denk je,het gevonden te hebben,en de volgende keer werkt dat dan ook ineens niet meer.
maar laat elkaar in jullie waarde jij en je ex, accepteer dat hij het anders doet als jij.
niks mis mee.
wij doen het beide ook anders maar dat het "leuk" de keren dat ik niet thuis ben genieten vader en zoon op hun manier van elkaar ze hebben mannen dingen. (stoeien,pyamadag,lummelen,gek doen,wilde jongens dingen,klimmen)
Ik ben meer van het spelen met speelgoed,knutselen,doedelen,wandelen. Boekjes lezen. Ik neem hem mee naar de speeltuin,ontbijten bij de Hema.
Waarom moet je een kind uitleggen dat je hem gaat "uittesten"?quote:
Ik heb het even teruggelezen, en zie dat ik het verkeerd geformuleerd heb.
Niet het uiteten gaan is een probleem, het niet willen vertellen (en het liegen erover) was een probleem.
Het punt was dat hij een opmerking maakte over ''kijken hoe ver je kunt gaan'' met hem, en dat verder nog niet duidelijk was wat ex daarmee bedoelde. Maar dat ik dat dus bij voorbaat al onverantwoord vind, aangezien je een kind van nog geen 2 niet kunt uitleggen dat je hem gaat uittesten. Dát was het probleem.
Op deze leeftijd moet je dat sowieso niet gaan doenquote:
[..]
Waarom moet je een kind uitleggen dat je hem gaat "uittesten"?
@ _Bar_ ; In mijn beleving dácht ik dat 3x een rustige middag beter te behappen was, nu kan het ook niet anders (niet iedereen kan op dezelfde dag komen..) maar het blijft voor mijn gevoel aardig rustig. Twee uurtjes visite per keer, wat cadeautjes en taart, meer is het niet. Een hele middag vol drukte en een hele bult cadeau's lijkt me veel intensiever en vermoeiender. Zo ervaar ik m'n eigen verjaardag zelf ook trouwens, dat heb ik ook liever gedoseerd.
ik zoek bewust soms heftige prikkels op met zoon om erachter te komen tot waar het goed gaat.
Kind krijgt er niks van,ja hij word drukker
Vorig jaar nog een theater voorstelling uitgeprobeerd, het ging redelijk goed maar een uurtje is nu nog te veel.
en zo tub ik nu nog over de,aankomst van de sint gaan we er naar toe of niet ivm de drukte. Wil graag naar België ivm kaatje die er komt.
We zien het wel en anders een rustigere plek vinden of naar huis.
telkens weer is het zoeken en dus uittesten
Hoezo niet?quote:
Op deze leeftijd moet je dat sowieso niet gaan doen
Jong geleerd is oud gedaan. Je kunt een autistisch kind wel wegstoppen en niet sociaal laten doen, maar dan wordt het nooit een sociaal kind. Je kunt het ook sociaal laten doen, maar wel op een veilige manier.quote:
[..]
Op deze leeftijd moet je dat sowieso niet gaan doen
@ _Bar_ ; In mijn beleving dácht ik dat 3x een rustige middag beter te behappen was, nu kan het ook niet anders (niet iedereen kan op dezelfde dag komen..) maar het blijft voor mijn gevoel aardig rustig. Twee uurtjes visite per keer, wat cadeautjes en taart, meer is het niet. Een hele middag vol drukte en een hele bult cadeau's lijkt me veel intensiever en vermoeiender. Zo ervaar ik m'n eigen verjaardag zelf ook trouwens, dat heb ik ook liever gedoseerd.
Waarom zou een kind van 2 bepaalde dingen niet kunnen? Het leven bestaat uit dingen uittesten. De eerste keer dat je je kind zonder luier laat lopen is ook zoiets, wil je dat nooit doen dan? Wil je je kind nooit de kans geven jou te laten zien dat hij iets WEL kan, waarvan jij vindt dat hij het niet kan?
Al doende leert men, dat geldt voor ALLE leeftijden en voor ALLE kinderen, dus ook die van jou.
En als er één ding is wat ik geleerd heb is dat wat ik ervaar NIET is wat een van mijn kinderen ervaart. Een kinderfeestje met 6 kinderen is voor mij veel en veel te druk, ik word er gek van, maar mijn kind genoot en trok het prima. Soms moet je jezelf even wegcijferen en over je eigen grenzen heengaan voor je kind. Ik proef bij jou ook heel veel "ik, ik, ik".quote:
[..]
Op deze leeftijd moet je dat sowieso niet gaan doen
@ _Bar_ ; In mijn beleving dácht ik dat 3x een rustige middag beter te behappen was, nu kan het ook niet anders (niet iedereen kan op dezelfde dag komen..) maar het blijft voor mijn gevoel aardig rustig. Twee uurtjes visite per keer, wat cadeautjes en taart, meer is het niet. Een hele middag vol drukte en een hele bult cadeau's lijkt me veel intensiever en vermoeiender. Zo ervaar ik m'n eigen verjaardag zelf ook trouwens, dat heb ik ook liever gedoseerd.
Nee, daar ben ik niet mee bezig, in ieder geval niet bewust. Ik probeer hem voorlopig zo rustig en prikkelvrij te houden, zodat we beide relaxed zijn. En dat houd écht niet in dat we samen in een bubble zitten, maar wél dat ik rekening houd met drukte en onvoorspelbaarheid. Oh en nieuwe situaties.
We hebben gewoon een kutperiode gehad, met een kutsprongetje er tussendoor, en op dit moment is alles lief leuk en aardig. Dat wil ik gewoon even vasthouden.
je probeert dus hem zo rustig mogelijk te houden omdat je zelf niet tegen drukte en veranderingen kunt.. dat proef ik nu uit je toon. Het kind is twee, laat hem dingen proberen en leren, en als dat bij jou dan niet kan omdat je er niet tegen kan, laat het hem dan met z'n vader proberen. Jij durft niet uit eten met hem, je ex durft het prima en er was geen vuiltje aan de lucht blijkbaar. De reden dat je ex er over tegen jou liegt, is blijkbaar omdat hij jouw reactie al aan ziet komen terwijl hij gewoon wil genieten van en met z'n kind, daarbij heus wel rekening houdend met.quote:
Bij uittesten denk ik toch meer aan bewust bezig zijn met het uitlokken van een reactie, kijken wat hij aankan.
Nee, daar ben ik niet mee bezig, in ieder geval niet bewust. Ik probeer hem voorlopig zo rustig en prikkelvrij te houden, zodat we beide relaxed zijn. En dat houd écht niet in dat we samen in een bubble zitten, maar wél dat ik rekening houd met drukte en onvoorspelbaarheid. Oh en nieuwe situaties.
We hebben gewoon een kutperiode gehad, met een kutsprongetje er tussendoor, en op dit moment is alles lief leuk en aardig. Dat wil ik gewoon even vasthouden.
Het is echt niet dat ik de ontwikkeling van mijn kind stagneer, maar ik trek wél een lijn in wat wel of niet acceptabel is wat betreft het onnodig in panieksituaties brengen van mijn kind. Ik hoef niet te testen om te kijken wat hij wel of niet aankan, dat zien we vanzelf wel als we zo iets tegen komen.
Vandaar dat die opmerking van m'n ex zo stuitend was, waarom zou je zoiets moeten testen? Waarom wil je het risico nemen dat je kind in paniek raakt? Het gaat allemaal toch prima zoals het gaat? Hij ontwikkeld heus wel.
En vergeet het voorbeeld van het uiteten gaan even bij deze.
En dit is dus precies wat ik bedoel. Als je hem zo opvoedt, krijgt hij het later echt nog gigantisch moeilijk. Je zegt dat je rekening houdt met, maar in alles wat je vertelt komt het over als "alles wordt aangepast aan Billy". Leer nou eens SAMEN dat de wereld is zoals hij is en dat met niet alles (lees met niets) rekening te houden is. Het houdt potverdorie echt gewoon een keer op met zorgen dat je op vroeg op een verjaardag bent zodat het rustiger is, maar heel veel meer dingen kun je later ook niet meer voor hem regelen. Of wil je echt dat ie nooit in een bus zal kunnen omdat er meer dan 2 passagiers zijn, want dan wordt het te druk? Ow en stel je voor dat er iemand op het knopje drukt.quote:
Bij uittesten denk ik toch meer aan bewust bezig zijn met het uitlokken van een reactie, kijken wat hij aankan.
Nee, daar ben ik niet mee bezig, in ieder geval niet bewust. Ik probeer hem voorlopig zo rustig en prikkelvrij te houden, zodat we beide relaxed zijn. En dat houd écht niet in dat we samen in een bubble zitten, maar wél dat ik rekening houd met drukte en onvoorspelbaarheid. Oh en nieuwe situaties.
We hebben gewoon een kutperiode gehad, met een kutsprongetje er tussendoor, en op dit moment is alles lief leuk en aardig. Dat wil ik gewoon even vasthouden.
EN ja, dan ben ik wellicht even heel hard, maar denk er eens over na. Het is niet de eerste keer dat het tegen je gezegd wordt, het is de zoveelste keer. Wellicht zou er een kern van waarheid in kunnen zitten.
Tuurlijk wil je je kind zoveel mogelijk beschermen tegen dingen waar ze moeite mee hebben, dat is heel logisch, maar bedenk wel dat als jij constant die bescherming biedt, het kind die bescherming ook de rest van zijn leven nodig zal hebben. Arme Kees.
Je weet pas of iets een panieksituatie is als het kind daadwerkelijk in paniek is. Als je het ontloopt, zul je er nooit achter komen dat het kind het prima aankan en stagneer je hem wel degelijk in zijn ontwikkeling. Pas als je een kind daadwerkelijk in een situatie zet, kun je aangeven dat het niet goed gaat en het niet werkt. En ja, dat is echt ontzettend hard. Heel, heel, heel hard. Maar gelukkig leert een kind daarvan en heeft het er de rest van zijn leven profijt van. Of het kind nu 1 is, 2 is of 12 jaar is.quote:
@Troel; Billy gaat 1x per week naar de kinderdagopvang. Daar zien we ook heel veel positieve veranderingen in terug
Het is echt niet dat ik de ontwikkeling van mijn kind stagneer, maar ik trek wél een lijn in wat wel of niet acceptabel is wat betreft het onnodig in panieksituaties brengen van mijn kind. Ik hoef niet te testen om te kijken wat hij wel of niet aankan, dat zien we vanzelf wel als we zo iets tegen komen.
Vandaar dat die opmerking van m'n ex zo stuitend was, waarom zou je zoiets moeten testen? Waarom wil je het risico nemen dat je kind in paniek raakt? Het gaat allemaal toch prima zoals het gaat? Hij ontwikkeld heus wel.
En vergeet het voorbeeld van het uiteten gaan even bij deze.
En dit is het laatste wat ik erover zeg, want je wilt het ook gewoon niet zien.
Ik denk niet dat troel hier een apart beeld heeft. En ik denk dat troel juist heel erg goed weet hoe je moet omgaan met een ex en dit soort situaties.
Het is toch voor iedereen een leerzaam proces als je dingen test.
Ik heb nu nog met al mijn kinderen dat ik soms verbaasd ben over hun kunnen.
En soms schat ik ze verkeerd in. Een kind leer je ook niet zo 1,2,3 kennen.
Jij noemt het uitgelokte panieksituaties maar als het niet mis was gegaan dan was het dus een leuk uitje of een fijne dag. Als iets wel goed gaat dan heeft hij zo erg veel meer moois in zijn leven.
Waarom lukt het bij je ex prima zonder die extreme hang aan routine waar niks vanaf mag wijken en bij jou niet?
Wat betreft die weekenden met feest. Ze lopen er zelf snel genoeg tegenaan als het niet gaat. Dat er over opvreten heeft niet zoveel zin. Beetje vertrouwen hebben dat ze gewoon naar je kind kijken en hem volgen in zijn behoeftes.
Ik vind je vrij star in die routine en niet afwijken zitten. Ik vind papa die wat meer meebuigt en kijkt wat je kind kan hebben niet heel gek.
Nogmaals hij is nog zo klein. Ik zou er erg voor waken om alles op autisme te gooien maar ook realistisch zijn over wat normaal dreumes gedrag is en vooral dingen niet meteen opgeven omdat het vandaag drama was. Met het groter groeien wordt zoiets als uiteten gaan voor elk kind steeds iets makkelijker en is langer vol te houden.
Geef hem de ruimte om een echte dreumes te zijn en te ontwikkelen tot een peuter inclusief alle drama's die in de ogen van een peuter mega groot zijn ipv steeds alles in te willen dammen.
Voorbeeldje;quote:
Jij noemt het uitgelokte panieksituaties maar als het niet mis was gegaan dan was het dus een leuk uitje of een fijne dag. Als iets wel goed gaat dan heeft hij zo erg veel meer moois in zijn leven.
Billy wil niet door andere mensen aangeraakt of opgepakt worden, dit moet uit hemzelf komen. Wat doet vader? Even kijken of dit al veranderd is, en zet hem bij persoon X op schoot. Janken, gillen, brullen. Persoon X houdt Billy stevig vast, want er moet een foto gemaakt worden. Compleet over de zeik en in paniek. Niet meer te troosten.
Zulke dingen dus. Uitesten.
Ex zégt dat het prima ging, maar tussen neus en lippen door kwam er toch uit dat hij meerdere keren met hem naar buiten is geweest om bij te komen. Ik weet het verder ook niet, hij verteld verder ook niet hoe het is gegaan. Deed hij dat maar, ervaringen uitwisselen zou mij ook vertrouwen geven om Billy mee te nemen mocht het voorkomen dat wij eens uiteten zouden gaan.quote:
Verder is het een doodnormale dreumes, peuter-to-be hoor. Hij heeft gewoon z'n behoeftes en nukken, en dat is écht ASS gerelateerd, hoe je het ook wend of keert. Ik heb mezelf al zo ontzettend vaak moeten verdedigen hier in dit topic, ik doe dat niet meer. Ik weet hoe mijn kind is, we hebben professionele hulp (speciaal infant team).
En héél vreemd dat ik z'n gedrag wijdt aan ASS hier in het ASS topic
Anders was ik wel naar het dreumestopic gegaan. Verder niet persoonlijk naar jou gericht, maar ik ben dat algehele gebash wel zat nu. Wát ik ook zeg, ik mag het nooit niet aan autisme relateren. Mijn kind hoort een normale dreumes te zijn.
Met mijn kinderen moet je soms ook even naar buiten om bij te luchten en zijn er ook dat soort nukken.
Je mag van mij alles aan autisme relateren maar dat is zo oneerlijk naar Billy toe.
Ook mijn midi kon niet om gaan met veel dingen je schrijft.
En mijn mini gaat ook huilen bij 99 van de 100 mensen en toch geef ik hem soms af.
En gaat dan niet dan pak ik hem weer bij mij. Soms is het te druk met alleen ons gezin en laatst zat hij op een verjaardag in het midden van alllemaal onbekende mensen zich enorm te vermaken.
Hoe kan je als je niets test er achter komen wat wel en niet kan en wat wel en net ASS is.
Sommige dingen groeien baby's, dreumesjes of peuters nou eenmaal overheen.
Nee. Punt. Ik ken mijn kind, ik weet dondersgoed wat normaal en wat niet normaal is. Ik hoef hier echt de les niet te worden gelezen. Ik kom hier voor adviezen en inzichten, niet om met de grond gelijk gemaakt te worden. De toon van vanavond was enorm denigrerend, dat was niet nodig geweest. Ik ben geen mindere moeder dan jullie, ik hou net zoveel van m'n kind dan ieder ander. Ik sta open voor kritiek, maar dit alles gaat wel erg ver. ''Arm kind'' etc
Kom op zeg, waar gaat dit over? Kennen we elkaar persoonlijk? Draaien we mee met elkaars dagelijks leven? We communiceren via beeldschermpjes, om nou zulke uitspraken te doen op basis van wat verhaaltjes.
En niemand zegt iets over hoe jij om je kind geeft of dat het te weinig is.
Het lijkt echt alsof jij een heel ander topic ziet dan dat ik zie.
Een dreumes en peuter hebben namelijk nukken. Wat vandaag het einde is, is morgen stom en de wereld kan vergaan als ik per ongeluk het lichtknopje bedien ipv hij.
Ik zie vooral jezelf en hem heel veel beperken in zaken en enorme hang naar routine terwijl hij met het ouder worden ook beter met zaken om zal kunnen gaan. Probeer inderdaad eens uit of iets inmiddels niet wel gewoon kan.
En ik snap bijvoorbeeld je kind 3x hyper maken met taart en cadeautjes dan weer niet. Dat maakt de verwarring alleen maar groter dan 1 dag afwijken van de routine en daarna weer terug in het ritme.
Ik lees hier altijd mee en lees dus ook dingen waarmee je in het dreumestopic echt niet uit de toon zou vallen want niet alles is puur ASS maar ook dreumes eigen.
En eigenlijk is het vooral ook heel erg onvrede over hoe papa het doet en niet specifiek problemen waar je tegenaan loopt omdat hij ASS heeft, wat je hier steeds weer aankaart.
Het is niet dat ik niets wil aannemen, maar ik voel me enorm aangevallen en afgezeken op deze manier. En je hebt ook wel gelijk, niet alles is ASS. Maar ik denk oprecht dat alles wat ik hier in dit topic neerkwak relevant is, anders had ik het wel ergens anders gepost. Vergeet ook niet dat ik ook maar een newbie ben hè, ik kan ook niet alles weten. Ik zit niet voor niks hier, alle tips en adviezen zijn welkom.
Wat betreft het verhaal over m'n ex; daar ben ik het niet mee eens. Daar wil ik verder ook niet op ingaan, want daar is dit topic ook niet voor bedoeld.
Het is bedtijd, ik hoop dat we morgen op een normale manier verder kunnen.
Blijkbaar roept dat wat je schrijft dat op. Ik heb geen kind met autisme dus ik vind het moeilijk heel inhoudelijk er op in te gaan of de kritiek terecht is. De meeste die reageren hebben wel een kind met autisme dus ze zullen niet volledig de plank mis slaan gok ik
Ik reageerde nu wel omdat ik oprecht denk dat het zoveel fijner is als je niet probeert alle mogelijke prikkels steeds voor te zijn door het leven saai en voorspelbaar te maken. Ik snap dat dit voor veel autisten goed werkt maar op zo'n jonge leeftijd zou ik er ook voor waken dat je niet de ontwikkeling om om te gaan met je beperkingen er mee de kop indrukt. De maatschappij zal straks tenslotte genoeg prikkels op hem afvuren en het doel is hem daar zo goed mogelijk binnen zijn beperkingen in te laten functioneren.
Een peuter kan sowieso over de flos gaan van iets wat je nooit aan had zien komen (en het sop de kool heul niet eens waard is) dus geheel afdekken lukt nooit en de scheidslijn tussen peuter nukken en ASS is best klein (denk ik) en dan laat je heel veel dingen en mis je leuke momenten doordat je onnodig bang bent.
Je peuter is met het groter en ouder worden wellicht veel buigzamer aan het worden dan jij denkt.
Ik ben trouwens oprecht benieuwd hoe je weet wat normaal dreumes gedrag is en wat niet. Hij is je eerste toch? Ik wist dat echt niet.
Is Billy echt zo anders dat je dit zo jong al opvalt?
[ Bericht 5% gewijzigd door laziness op 14-11-2014 00:41:52 ]
Ik werk op een woongroep met oa volwassenen met autisme en ernstig probleemgedrag. Officieel heet het nog een structuurgroep, maar we proberen vooral overal een bepaalde voorspelbaarheid in te creëren. Dus er zijn bv vaste momenten waarop we eten en drinken, maar het kan ook wel eens zijn dat we ergens anders gaan eten. Dan leggen we dat van te voren uit, vertellen we wat er van hen verwacht wordt en wanneer we weer naar huis gaan. Zeggen wat je doet en doen wat je zegt. En eigenlijk gaan dat soort dingen altijd wel goed (kleine uitzonderingen daargelaten).
Ik zeg absoluut niet dat structuur een slecht iets is, maar het is vooral de voorspelbaarheid die het hem doet in mijn ervaring.
Je uit eten verhaal past prima in het dreumestopic lijkt me. Ik vind dat echt totaal niet ASS gerelateerd. Misschien zou je wel eens wat vaker daar moeten posten/ lezen. Kun je zien dat andere dreumesen zonder ASS maar met vele andere eigenaardighedenquote:
[..]
Ex zégt dat het prima ging, maar tussen neus en lippen door kwam er toch uit dat hij meerdere keren met hem naar buiten is geweest om bij te komen. Ik weet het verder ook niet, hij verteld verder ook niet hoe het is gegaan. Deed hij dat maar, ervaringen uitwisselen zou mij ook vertrouwen geven om Billy mee te nemen mocht het voorkomen dat wij eens uiteten zouden gaan.
Verder is het een doodnormale dreumes, peuter-to-be hoor. Hij heeft gewoon z'n behoeftes en nukken, en dat is écht ASS gerelateerd, hoe je het ook wend of keert. Ik heb mezelf al zo ontzettend vaak moeten verdedigen hier in dit topic, ik doe dat niet meer. Ik weet hoe mijn kind is, we hebben professionele hulp (speciaal infant team).
En héél vreemd dat ik z'n gedrag wijdt aan ASS hier in het ASS topic
Verder niet persoonlijk naar jou gericht, maar ik ben dat algehele gebash wel zat nu. Wát ik ook zeg, ik mag het nooit niet aan autisme relateren. Mijn kind hoort een normale dreumes te zijn.
op veel vlakken misschien wel hetzelfde zijn.Verder succes met alles. Ik ben het niet eens met je visie, maar ik hoop dat jij en je ex tot een fijne balans voor Billy komen.
Aan de ene kant wil je dat hij ervaringen uitwisselt, maar nu heeft hij dat gedaan, en je reactie is - zeg maar - niet echt heel erg bemoedigend. Zou het kunnen dat zijn gebrek aan communicatie een reactie is op jouw gedrag? En dat jouw gedrag dan weer wat extremer wordt doordat hij niet communiceert? Niemand brandt je af (serieus: dat ziet er op FOK! héél anders uitquote:
Ex zégt dat het prima ging, maar tussen neus en lippen door kwam er toch uit dat hij meerdere keren met hem naar buiten is geweest om bij te komen. Ik weet het verder ook niet, hij verteld verder ook niet hoe het is gegaan. Deed hij dat maar, ervaringen uitwisselen zou mij ook vertrouwen geven om Billy mee te nemen mocht het voorkomen dat wij eens uiteten zouden gaan.
) maar het antwoord wat je hier krijgt past niet bij jouw beeld van de situatie en je neemt gewoon geen moment om te overwegen of er misschien iets inzit. Dit zijn wel dames met een berg ervaring he? Je blijft voorbeelden aandragen waarom je man het volgens jou slecht doet, maar geen enkele keer lees ik iets als: "Ja joh, vinden jullie dat? Misschien moet ik dan de situatie nog eens opnieuw bekijken". Je lijkt het heel moeilijk te vinden om te accepteren dat anderen situaties anders bekijken dan jij.Waar ik als ik jou was eens over na zou denken is dat vaders, ook in gezinnen zonder ASS, gewoon andere ouders zijn. Livelink geeft dat ook heel duidelijk aan in haar post. Vaders zoeken grenzen. Zozeer soms, dat je maar beter even niet kunt kijken als ze met je kind in de speeltuin lopen (echt he.... ik ging er met m'n rug naartoe zitten omdat ik anders de hele tijd "pas op" zou roepen). Of, kennelijk, als ze met je kind in een restaurant zitten. En dat verschil tussen vaders en moeders is fijn, want het geeft , zoals Livelink ook al zegt, balans. Als ik jou was zou ik even een momentje nemen om er dankbaar voor te zijn dat je man de moeite neemt om Billy mee te nemen naar een restaurant. En om dan z'n diner verschillende keren te onderbreken om even met Billy naar buiten te gaan. Daar blijkt, vind ik, veel liefde en betrokkenheid uit, en dat lees je - vaak - anders.
Poepopstokje je kind is nog geen 2 : een kind van nog geen twee vertoond dit gedrag, ook mijn kind van toen nog geen 2 deed dit. Mijn kind van nu ruim 15 vind sommige dingen nog moeilijk en is erg gesteld op de 3 r-en. Maar dat neemt niet weg dat ik altijd mijn kinderen mee heb genomen naar diverse ativiteiten.
Zou het niet zo kunnen zijn dat je eigen ASS het lastig maakt om de boodschappen hier goed te vertalen ? Het is toch een forum, geschreven tekst en je kunt het verkeerd lezen..
.Nog 1 keer dan...
Ik denk dat je met kinderen (of ze nou wel of niet iets hebben als ass) altijd aan het proberen bent wat kan en wat "niet" kan. En de ene keer zal je ervoor kiezen om te oefenen, een andere keer zal je besluiten dat je die situatie beter voorlopig uit de weg kan gaan. Dat is ook maar net wat je kiest als ouder(s).
Ik moet zeggen dat ik hier in huis wel de meest behoudende/voorzichtige ben. Ik ben meestal degene die wat meer let op dat we na een drukke dag, een rustig dagje hebben (ook voor mijzelf). Maar dat kan niet altijd.
Mijn man gaat er wat vaker op uit met de kinderen, als ik genoeg energie heb dan ga ik mee, maar vaak ook geniet ik dan van dat momentje voor mezelf.
Tot op zekere hoogte houden we wel rekening met M, maar het kan niet altijd helemaal zoals zij het wil. Dat is in het leven ook niet altijd zo. En daar zal ze toch ook haar draai in moeten vinden en mee moeten leren omgaan. De wereld gaat zich niet aan haar aanpassen.
En inderdaad: van proberen kan je leren (wat net zo goed geldt voor onze niet ass-er).
Dat gaat met vallen en opstaan, zo ben ik toch zelf ook gekomen waar ik gekomen ben. Ik had nog geen diagnose, dat is misschien ook wel een voordeel geweest tot op zekere hoogte. Ik moest wel...
Ik hoop dat we met M. een soort middenweg kunnen bewandelen. Niet te voorzichtig zullen zijn (dat is wel mijn valkuil denk ik), maar wel rekening houden met haar mogelijkheden en uitdagingen.
Poesopstokje: ik denk dat je ex het ook wel heel ongelukkig verwoord met zn "uittesten" en het zou wel heel fijn zijn als jullie het in elk geval goed kunnen overdragen.
Je doet de dingen die binnen jouw mogelijkheden liggen. En op het moment dat je zelf minder lekker in je vel zit, zal je wellicht ook terughoudender/voorzichter zijn, omdat je de energie niet hebt voor de buien of andere dingen.
Ik hoop dat je er een goede weg in gaat vinden voor jou en Billy, met goed overleg met je ex, voor Billy, dat zou fijn zijn!
Jullie zijn allebei verschillend en zullen er op een verschillende manier mee omgaan, zet 'em op!
quote:
quote:
quote:
quote:
quote:
Bedankt voor jullie reacties! Ik heb geen tijd om er inhoudelijk op in te gaan, maar er zit zeker veel bruikbare tips tussen. Het is geen onwil van mijn kant, eerder onmacht. Ik moet zelf ook leren omgaan met wat wel of wat niet kan. Ik kies dan eerder voor het veilige (en voorspelbare). Maar we komen er welquote:
SPOILEREn nee, ik sta echt niet open voor complimenten voor m'n ex. We zitten %^#%$# niet voor niks bij Jeugdzorg hè
Mijn posts waren absuluut niet om je aan te vallen en ik lees al mee vanaf dag 1 in dit topic. Ik denk dat je ook over dit soort dingen echt mee zou kunnen praten in het dreumes/peuter topic misschien komen er wel tips waar je heel erg veel aan hebt zodat ook jij wat makkelijker voor een keus kiest die net iets buiten je comfortzone ligt.
En ook van de verkeerde keus leer je echt heel erg veel.
Ik heb ook heel erg moeten leren dat wat werkt bij mijn oudste niet kan bij mijn middelste en andersom.
Job weigerde zijn bril te dragen omdat hij er naar eigen zeggen alleen maar slechter door zag.
Ik gooide het helemaal op zijn autisme en zijn moeite om aan dingen te wennen. Na een 3 maanden tobben en 'vechten' ben ik toch maar weer teruggegaan naar de oogarts. En die kwam er achter dat ze een foutje had gemaakt in het recept. Alles waar Job over geklaagd had klopte helemaal. Met een nieuw recept, een excuus en een brief waarin stond dat het ziekenhuis de kosten voor nieuwe glazen zou vergoeden ging ik de deur weer uit. En ik realiseerde me weer dat ik niet alles op autisme moet gooien.
.Hoe gaat het nu met de bril?
Die wil hij nu niet meer. Hij is een totaalweigeraar geworden. Dat gooi ik nu maar wel op zijn autisme. Hij kan de bril alleen nog maar als een negatieve ervaring zien en wil het niet eens meer proberen.quote:
Mooi voorbeeld Livelink
Hoe gaat het nu met de bril?
Zou het met een ander montuur wel lukken? Dat deze bril alle problemen geeft, maar dat dat niet verbonden is aan een nieuw montuur.. Ik opper ook maar wat hoor, jij kent je zoon het beste.quote:
[..]
Die wil hij nu niet meer. Hij is een totaalweigeraar geworden. Dat gooi ik nu maar wel op zijn autisme. Hij kan de bril alleen nog maar als een negatieve ervaring zien en wil het niet eens meer proberen.
Zou wel een prijzige grap worden, maar als het helpt..
Bij de eyewish hebben ze aan het einde van het jaar meestal een aanbieding dat je het montuur gratis krijgt. Dan gaan ze er natuurlijk wel vanuit dat je de glazen nog betaald, maar die heb je al... Wie weet is er iets te regelen?quote:
Ja, Job riep zelf ook al dat hij dan een hele nieuwe bril wou. Maar dat vind ik inderdaad iets te prijzig.
washitape? bijv. van HEMA, dan kun je in ieder geval de pootjes omwikkelen en een ander kleurtje + gevoel geven. Tapejes slijten er dan vanzelf vanaf.quote:
Ja, Job riep zelf ook al dat hij dan een hele nieuwe bril wou. Maar dat vind ik inderdaad iets te prijzig.
Ik heb besloten dat ik het even laat liggen tot na de jaarwisseling. Mooi project voor het nieuwe jaar. En dan ga ik even overleggen bij de winkel wat de mogelijkheden zijn, ja.quote:
[..]
washitape? bijv. van HEMA, dan kun je in ieder geval de pootjes omwikkelen en een ander kleurtje + gevoel geven. Tapejes slijten er dan vanzelf vanaf.
Verstandig om het nu even te laten rusten. Eerst december doorkomen.
En volgens mijn psycholoog heb ik een burnout. Ik weet alleen niet helemaal wat ik daar mee aan moet. Het komt niet door het werk, dus het heeft ook geen zin om niet te gaan werken en ik kan me moeilijk aan mijn prive-situatie onttrekken natuurlijk. J. ontlast me nu wel vaak in het weekend, dat is denk het enige wat we kunnen doen.
voor nu in elk geval sterkte met alle feestdrukte, en gefeliciteerd met je jarige job alvast! hopelijk lukt het job (en jullie) ook nog een beetje om van z'n verjaardag te genieten. Wil hij taart? Ja, dat wou hij dan wel en hij heeft ook uitgebreid aangegeven wat hij vanavond wil eten.
Alleen kwam ik er gisteravond laat achter dat ik hem niet gevraagd had wat hij met de slingers wilde. Ik wilde hem niet wakker maken en bedacht zelf dat hij vast geen slingers wou. Stormde hij vanochtend direct naar beneden omdat hij wou zien hoe we het versierd hadden
Dus voor volgend jaar niet vergeten om ook slingers op mijn checklist te zetten. Gelukkig was hij tevreden met de belofte dat ik er voor zorg dat het huis vanmiddag versierd is als hij terug is van school.