(ouders van) jonge kinderen met autisme deel 34

Dat is misschien een idee, maar ik ben dan bang dat het helemaal fout loopt. Dat hij dus geen huiswerk maakt, zijn boeken gaat vergeten, daardoor op school "op zijn vingers getikt" wordt en dan helemaal de kont tegen de krib gooit.
Maar het zou natuurlijk ook zomaar kunnen zijn dat ik dat niets vindt omdat het niet wil loslaten, als je begrijpt wat ik bedoel

Eb waarom is dat erg dan dat het fout loopt. Leren doe je tenslotte door ook fouten te maken en het zelf te ervaren en niet door aannames of meningen alleen over te nemen.

Als hij op school aangesproken zal worden op zijn gedrag en situatie is dat toch alleen maar goed. Misschien even terug koppelen naar school?

En wat is er werkelijk echt zo erg aan de kont tegen de kribbe gooien. Hoewel ik snap dat je het liefst alles soepeltjes laat lopen is het wel een puber en dan is verantwoordelijkheid ook gewoon voor hun zelf heel belangrijk.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 13:49 schreef gooddaddy het volgende:
Dat is misschien een idee, maar ik ben dan bang dat het helemaal fout loopt. Dat hij dus geen huiswerk maakt, zijn boeken gaat vergeten, daardoor op school "op zijn vingers getikt" wordt en dan helemaal de kont tegen de krib gooit.
Maar het zou natuurlijk ook zomaar kunnen zijn dat ik dat niets vindt omdat het niet wil loslaten, als je begrijpt wat ik bedoel

Ik denk dat de meeste puberouders dat moeilijk vinden

Ik ben een beetje bang, als ik zo over hem lees, dat hij de schuld van slechte cijfers bijvoorbeeld toch buiten zichzelf zal leggen (het was lawaaierig in de klas, de docent had niet de goede bladzijdes opgegeven, hij had niet duidelijk genoeg gezegd dat er een proefwerk zou zijn....), en dat hij er dan dus alsnog niets van leert. Misschien zit juist daarin de grootste les (het buiten zichzelf leggen van mislukkingen is trouwens echt iets voor jongens. Meisjes blijken juist dingen die goed gaan aan anderen of omstandigheden toe te schrijven). Ik zou hopen dat een school voor bijzonder onderwijs ruimte zou willen geven om die les te leren, en dus misschien tijdelijk wat mislukkingen in te calculeren.

_{Maar dat is logisch geredeneerd zonder al te veel kennis van autisme}

Ik vind dit een hele lastige. Ik ben een boek aan het lezen waarin volwassenen aan het woord komen die op latere leeftijd gediagnosticeerd zijn met autisme.
En één daarvan zegt: "Er wordt al snel tegen iemand met autisme gezegd: 'Dat hoef jij niet te doen, want dat kan jij niet.' En de pest is: als je dat tegen iemand met autisme zegt, dan zit dat er in, en krijg het er dan maar weer eens uit. Dat geldt voor kinderen en volwassenen. Je blokkeert ze op die manier in hun ontwikkeling. En dat vind ik heel jammer."

En meerdere zeiden soortgelijke dingen.
Dat heeft me behoorlijk aan het denken gezet, want ik herken dat wel bij Job. Die kan ook heel stellig zijn in het zeggen dat hij iets nou eenmaal niet kan en dat hij dat dus ook niet hoeft te doen of dat hij bijvoorbeeld iets niet hoeft te eten of zo. En ik krijg dat er nauwelijks uit. En het kost me zoveel energie dat ik sommige dingen dus ook laat gaan tegenwoordig. Dingen die ik niet liet gaan voordat hij de diagnose had.

En dan ga ik me afvragen of het inderdaad wel goed is dat kinderen tegenwoordig op zo'n jonge leeftijd al een diagnose krijgen en dat er van jongs af aan al extra rekening met hen wordt gehouden. Ik zou niet precies weten hoe het anders moest. Wij liepen natuurlijk compleet vast en de diagnose was een gevolg daarvan en niet de oorzaak.

En ik ben heel blij dat hij op het speciaal onderwijs zit, maar hij heeft wel geleerd dat hij daarmee ook een bepaalde macht heeft. Zo zegt hij nu al heel stellig tegen ons dat hij later nooit huiswerk zal gaan maken, want leren doe je op school en niet thuis. Ik ga daar wel iedere keer tegenin, maar het zal inderdaad een hele heftige strijd worden als het daadwerkelijk gaat spelen en ik voorzie dat hij die strijd dan ook zal gaan winnen. En dat is denk ik ook het dilemma van Gooddaddy. Als je het even laat verslappen, dan ben je het misschien voorgoed kwijt.

Wij hebben nu een pddnosser die dus ook school en thuis strik scheidt : onze oplossing is dus huiswerk op school maken. Nu kan dit bij ons op een rustige werkplek tot 16.30. Resultaat is nu dat hij huiswerk maakt en leert en de strijd thuis is weg. Voor alle partijen winst. (valt bij ons onder passend onderwijs)

quote:

Op donderdag 18 september 2014 16:22 schreef Adnap het volgende:
Wij hebben nu een pddnosser die dus ook school en thuis strik scheidt : onze oplossing is dus huiswerk op school maken. Nu kan dit bij ons op een rustige werkplek tot 16.30. Resultaat is nu dat hij huiswerk maakt en leert en de strijd thuis is weg. Voor alle partijen winst. (valt bij ons onder passend onderwijs)

Dat is inderdaad een hele goede oplossing! Fijn dat jullie school die mogelijkheid biedt.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 15:31 schreef Gaoxing het volgende:

[..]

Ik denk dat de meeste puberouders dat moeilijk vinden

Ik ben een beetje bang, als ik zo over hem lees, dat hij de schuld van slechte cijfers bijvoorbeeld toch buiten zichzelf zal leggen (het was lawaaierig in de klas, de docent had niet de goede bladzijdes opgegeven, hij had niet duidelijk genoeg gezegd dat er een proefwerk zou zijn....), en dat hij er dan dus alsnog niets van leert. Misschien zit juist daarin de grootste les (het buiten zichzelf leggen van mislukkingen is trouwens echt iets voor jongens. Meisjes blijken juist dingen die goed gaan aan anderen of omstandigheden toe te schrijven). Ik zou hopen dat een school voor bijzonder onderwijs ruimte zou willen geven om die les te leren, en dus misschien tijdelijk wat mislukkingen in te calculeren.

_{Maar dat is logisch geredeneerd zonder al te veel kennis van autisme}

daar zeg je wel iets waars denk ik zo.
ik heb zelf heel erg de neiging om te zeggen: je doet maar zoals iedereen het doet, juist om te voorkomen dat hij zich autistischer gaat gedragen dan nodig (dat is toch wat je bedoelt te zeggen?)
ik merk ook dat hij op school meer credit heeft dan de normale leerling (een presentatie waarbij hij helemaal dichtklapte omdat hij voor de klas moest praten, is na uitstel zo aangepast dat hij deze heeft gehouden voor een select groepje)

ik vind autisme zoiets ongrijpbaars (hoewel ik het zelf ook in bepaalde mate heb) ik kan me op momenten zo ongelukkig voelen omdat de wereld om me heen me niet begrijpt.
ik kan me zo voorstellen hoe mijn kind zich af en toe moet voelen

[ Bericht 100% gewijzigd door lady-wrb op 18-09-2014 16:47:40 (stom aan het klooien) ]

quote:

Op donderdag 18 september 2014 14:23 schreef Moppert het volgende:
Eb waarom is dat erg dan dat het fout loopt. Leren doe je tenslotte door ook fouten te maken en het zelf te ervaren en niet door aannames of meningen alleen over te nemen.

Als hij op school aangesproken zal worden op zijn gedrag en situatie is dat toch alleen maar goed. Misschien even terug koppelen naar school?

En wat is er werkelijk echt zo erg aan de kont tegen de kribbe gooien. Hoewel ik snap dat je het liefst alles soepeltjes laat lopen is het wel een puber en dan is verantwoordelijkheid ook gewoon voor hun zelf heel belangrijk.

Soms werkt dat wel zo, en soms helemaal niet.

Er zijn namelijk ook kinderen met autisme die dat als aanleiding zien om maar te stieren en niets productiefs meer te doen.
Zo vertelde ik mijn zoon eens dat hij zijn kamer op moest ruimen en zijn antwoord was 'dat kan ik niet alleen want ik heb autisme' terwijl hij dondersgoed weet hoe hij zijn hok bij moet houden.

Mijn zoon heeft ook zeer veel moeite gehad met de omschakeling van basisschool naar voortgezet. Het eerste jaar heb ik hem er doorheen gesléépt. Het tweede jaar zei hij het wel alleen te kunnen. Ik heb hem zijn gang laten gaan. Toen stond hij halverwege ineens 10 tekorten welke hij natuurlijk nooit meer weggewerkt kreeg
Hij had het wel nodig als eyeopener.

Dus nu doen we het weer samen en dat gaat wel goed. Hij schrijft al zijn huiswerk op ee invulkalender op zijn deur zodat ik ook weet wat er speelt. Hij schrijft zijn cijfers die hij terugkrijgt op een lijst en ik log regelmatig in op magister om te vergelijken.
Hij heeft namelijk de neiging onvoldoendes niet belangrijk te vinden en die dus niet op te schrijven.
Hij viert liever de successen

Conclusie; laat hem niet bungelen maar probeer hem echt te overtuigen van het waarom hij moet leren, en waarom hij zijn huiswerk moet maken..

kamer opruimen is hier ook zo'n big issue.
ik splits het op in stukken :bureau opruimen, bij het bed opruimen
boeken opruimen enz.
dan lukt het met het nodige aandringen wel.
de hele kamer is te groot

Ik heb een lijst in welke volgorde hij op moet ruimen, anders is er geen beginnen aan.
Begin met gedragen kleding in de wasmand te gooien, gooi het vuilnis weg. Gooi ook alle losse etiketjes, beugelstiekjes, tasjes en dduckverpakkingen weg. Maak een nette stapel van je schoolboeken, leg je schriften op een rijtje enz.
En altijd bij stap 1 beginnen. Mocht er eens veel tijd zijn werkt hij het hele rijtje af. Mocht er amper tijd zijn dan kan ik iig zijn kleren wassen

Je hebt een goed punt TF

quote:

Op donderdag 18 september 2014 17:16 schreef De_Taartjesfee het volgende:
Hij had het wel nodig als eyeopener.

Dat heb ik zelf ook nodig gehad die eyeopener mbt school en ik weet ook niet of ik het zonder het te mogen verpesten had begrepen dat was eigenlijk ook wat ik bedoelde.

Misschien een beetje er tussen in gaan zitten gooddaddy wel goed in de gaten houden maar ook iets meer loslaten.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 17:50 schreef De_Taartjesfee het volgende:
Ik heb een lijst in welke volgorde hij op moet ruimen, anders is er geen beginnen aan.
Begin met gedragen kleding in de wasmand te gooien, gooi het vuilnis weg. Gooi ook alle losse etiketjes, beugelstiekjes, tasjes en dduckverpakkingen weg. Maak een nette stapel van je schoolboeken, leg je schriften op een rijtje enz.
En altijd bij stap 1 beginnen. Mocht er eens veel tijd zijn werkt hij het hele rijtje af. Mocht er amper tijd zijn dan kan ik iig zijn kleren wassen

Dat is een slim idee! Dat ga ik ook doen hier thuis.

Mijn zus werkt (als jeugdpsycholoog) via een instituut als huiswerkbegeleider van autistische kinderen. Dat is gelieerd aan diverse scholen. Ze werkt met groepjes en ook met individuele kinderen. Wellicht biedt zoiets soelaas.

Onze zoon heeft ook veel ondersteuning nodig in het middelbaar onderwijs anders gaat het gewoonweg niet goed (hij wordt ook echt doodongelukkig van te weing ondersteuning)
De school biedt wel huiswerkbegeleiding maar dat is te duur voor ons.
Ik doe het dus zelf iedere dag

[ Bericht 6% gewijzigd door lily op 18-09-2014 18:33:05 ]

.

[ Bericht 50% gewijzigd door lily op 18-09-2014 18:32:54 (quote ipv edit) ]

quote:

Op donderdag 18 september 2014 18:27 schreef lily het volgende:
Onze zoon heeft ook veel ondersteuning nodig in het middelbaar onderwijs anders gaat het gewoonweg niet goed (hij wordt ook echt doodongelukkig van te weing ondersteuning)
De school biedt wel huiswerkbegeleiding maar dat is te duur voor ons.
Ik doe het dus zelf iedere dag

bij L. gaat het via het rugzakje
is dat bij jullie niet mogelijk?
ik hoefde alleen een diagnose in te leveren en het werd geregeld.
er zijn voor mij geen verdere kosten aan verbonden. het wordt vanuit dat rugzakje (of hoe dat tegenwoordig ook mag heten) geregeld

Tegenwoordig krijgen scholen een budget om zulke leerlingen te helpen, niet meer via dat rugzakje wat ik begreep...

Wij hebben vandaag gesprek gehad en afgesproken dat we toch nog eens samen met de juf(fen) om tafel gaan. Kijken of we toch iets meer kunnen vertellen over M. zodat ze iets beter weten hoe ze is en iets beter zouden kunnen zien waarom ze iets doet zoals ze het doet. Ik heb het de eerste keer geprobeerd uit te leggen, maar ik krijg het toch niet zo duidelijk onder woorden als ik eigenlijk bedoel... wellicht dat dat met zn tweeën beter wil.

Inmiddels heeft ze wel een andere plek, eerst is de pestkop op een andere plek gezet, maar later leek het toch handiger om ook M. op een plek wat meer in het zicht te zetten en juf heeft haar duidelijk uitgelegd waarom dat was (zodat ze haar wat beter kan helpen met haar extra werk, dat had M. ook goed begrepen dus duidelijk ).

Het gesprek vanmorgen bij jeugd was ook wel prettig omdat een ander toch anders tegen de situatie aan kijkt. Dat je eigenlijk toch wel met heel veel bezig bent om haar te helpen terwijl je dat gevoel totaal niet hebt. En dat je het eigenlijk best wel goed doet, geeft weer goede moed .

Livelink, ik ben het wel met je eens in de zin van of het wel altijd voordelig is om vroeg een diagnose te hebben. Er zitten voor en nadelen aan. Ik denk dat M. zonder diagnose ook best wel een eind zal komen en ik denk inderdaad dat ze de trucjes wel zal leren.
Het is mij ook gelukt... maar ik heb waarschijnlijk mede door het zo op mn tenen moeten lopen een depressie ontwikkeld en ben uiteindelijk volkomen uitgeput geraakt.
Dat wil ik haar graag besparen, als we haar kunnen helpen, het wiel aan kunnen reiken in plaats van dat ze het zelf uit moet vinden. Het gewoon iets makkelijker kunnen maken, dan vind ik het het waard.
Maar het is inderdaad opletten dat je niet teveel maar laat gaan of uit handen neemt omdat die diagnose er is.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 15:59 schreef livelink het volgende:
Ik vind dit een hele lastige. Ik ben een boek aan het lezen waarin volwassenen aan het woord komen die op latere leeftijd gediagnosticeerd zijn met autisme.
En één daarvan zegt: "Er wordt al snel tegen iemand met autisme gezegd: 'Dat hoef jij niet te doen, want dat kan jij niet.' En de pest is: als je dat tegen iemand met autisme zegt, dan zit dat er in, en krijg het er dan maar weer eens uit. Dat geldt voor kinderen en volwassenen. Je blokkeert ze op die manier in hun ontwikkeling. En dat vind ik heel jammer."

En meerdere zeiden soortgelijke dingen.
Dat heeft me behoorlijk aan het denken gezet, want ik herken dat wel bij Job. Die kan ook heel stellig zijn in het zeggen dat hij iets nou eenmaal niet kan en dat hij dat dus ook niet hoeft te doen of dat hij bijvoorbeeld iets niet hoeft te eten of zo. En ik krijg dat er nauwelijks uit. En het kost me zoveel energie dat ik sommige dingen dus ook laat gaan tegenwoordig. Dingen die ik niet liet gaan voordat hij de diagnose had.

En dan ga ik me afvragen of het inderdaad wel goed is dat kinderen tegenwoordig op zo'n jonge leeftijd al een diagnose krijgen en dat er van jongs af aan al extra rekening met hen wordt gehouden. Ik zou niet precies weten hoe het anders moest. Wij liepen natuurlijk compleet vast en de diagnose was een gevolg daarvan en niet de oorzaak.

En ik ben heel blij dat hij op het speciaal onderwijs zit, maar hij heeft wel geleerd dat hij daarmee ook een bepaalde macht heeft. Zo zegt hij nu al heel stellig tegen ons dat hij later nooit huiswerk zal gaan maken, want leren doe je op school en niet thuis. Ik ga daar wel iedere keer tegenin, maar het zal inderdaad een hele heftige strijd worden als het daadwerkelijk gaat spelen en ik voorzie dat hij die strijd dan ook zal gaan winnen. En dat is denk ik ook het dilemma van Gooddaddy. Als je het even laat verslappen, dan ben je het misschien voorgoed kwijt.

Ik vind het lastig om op je te reageren Livelink omdat ik weet dat je er behoorlijk doorheen zit. Ik ga het toch doen omdat ik zowel als moeder van een Asperger als als juf op een cluster4school vind dat kinderen-met-een-stempel juist éxtra gestimuleerd moeten worden in doen wat nou eenmaal gedaan moet worden, indien nodig met extra hulpstukken. 'Ik kan mijn kamer niet opruimen'? Dan ga je het maar oefenen. Hier heb je de lijst van Taartjesfee, doe je best! Ik kom zo kijken. Niet helpen nee, als je straks groot bent doet een ander het ook niet voor je. 'Ik kan mijn huiswerk niet bijhouden in een agenda'? Dan ga je maar elke dag na school naar de juf (afspreken, natuurlijk) om het uit haar agenda over te nemen. 'Ik weet niet waar mijn school is, ook al kom ik er elke dag met de taxi'? Mooi, dan wordt het dus een buskaart voor jou en ga je voortaan met het OV (na zeshonderd keer samen oefenen).'Ik kan niet op tijd uit bed om de bus te halen als jij me niet wakker maakt'? Dan kom je dus tachtig keer te laat en mag je die tijd na half vier inhalen (ook even kortsluiten met school :-)).

Ik klink streng en gemeen en dat ben ik misschien ook wel..maar de wereld is nog veel gemener tegen een mens die niet heeft geleerd zich aan te passen. En dat kost meer moeite voor een ASSer, dus dat kost meer moeite van ouders. Accepteren dat je kind 'anders' is is één ding, hem daarom met allerlei dingen laten wegkomen is een ander.

Laten wegkomen? Zo'n kind doet dat niet bewust! Het is onmacht. Je kunt je energie maar één keer besteden, en de energie van je kind ook. Dan móet je keuzes maken.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 21:42 schreef Nijna het volgende:
Tegenwoordig krijgen scholen een budget om zulke leerlingen te helpen, niet meer via dat rugzakje wat ik begreep...

Daar merk ik in ieder geval niets van (op het regulier middelbaar onderwijs). Je staat er toch echt als ouders (zo goed als) alleen voor. Meer dan af en toe een welwillende docent is er niet.
Huiswerkbegeleiding moet je gewoon als ieder ander betalen en dat is duur.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 20:01 schreef lady-wrb het volgende:

[..]

bij L. gaat het via het rugzakje
is dat bij jullie niet mogelijk?
ik hoefde alleen een diagnose in te leveren en het werd geregeld.
er zijn voor mij geen verdere kosten aan verbonden. het wordt vanuit dat rugzakje (of hoe dat tegenwoordig ook mag heten) geregeld

Wij hebben nooit PGB (ik neem aan dat je dat bedoeld met rugzakje?) gehad.
Ik heb sowieso begrepen dat je huiswerkbegeleiding daar niet van mag betalen.

quote:

Op donderdag 18 september 2014 22:01 schreef lily het volgende:

[..]

Daar merk ik in ieder geval niets van (op het regulier middelbaar onderwijs). Je staat er toch echt als ouders (zo goed als) alleen voor. Meer dan af en toe een welwillende docent is er niet.
Huiswerkbegeleiding moet je gewoon als ieder ander betalen en dat is duur.

[..]

Wij hebben nooit PGB (ik neem aan dat je dat bedoeld met rugzakje?) gehad.
Ik heb sowieso begrepen dat je huiswerkbegeleiding daar niet van mag betalen.

pgb is niet hetzelfde als rugzakje.

je zou het misschien aan de mentor kunnen vragen?
ik had het op de basisschool al eens gevraagd maar daar werd ik iedere keer het bos in gestuurd.
op het voortgezet begonnen ze er zelf over en toen had ik zoiets van: daar kom ik toch helemaal niet voor in aanmerking (dat hadden ze me op het basisonderwijs keer op keer gezegd)
nou het kon wel degelijk.
ik moest een officiele diagnose inleveren en zij deden de aanvraag en in no time was het voor elkaar.
je moet het ook niet zien als echte officiele huiswerkbegeleiding (zoals hulp per vak)
ze helpen met plannen, het is een plek om rustig aan de gang te gaan, maar dan onder toezicht en ook doen ze zo af en toe een spelletje.

Ok. Dat ken ik niet verder.
Ik zal me er eens in verdiepen....

MrspoeZ, je moet gewoon wel keuzes maken. Niks gaat vanzelf, alles moet bevochten worden. En ik ben er juist heel erg van bewust dat Job zich moet leren redden in de maatschappij en dat hij zich niet mag verschuilen achter zijn diagnose. Ik geloof ook echt dat ik dat nooit doe.

Maar het kost moeite om hem te laten opstaan, te laten ontbijten, hem 's ochtends de taxi in te krijgen, hem na school te activeren, hem 's avonds te laten eten, hem zijn tanden te laten poetsen, hem naar bed te krijgen en hem in slaap te krijgen.

En dan zit hij nog een groot deel van de dag op school waar het hen moeite kost om hem aan het werk te krijgen, hem aan het eten en drinken te krijgen, hem aan het gymmen te krijgen en hem weer 's middag in de taxi naar huis te krijgen. Ik heb groot respect voor de leerkrachten daar
Niks gaat vanzelf (althans niet nu, er zijn gelukkig ook tijden dat het wel allemaal moeiteloos gaat).

En dan heb ik het alleen maar over de basisdingen. Al die extra dingen die ik ook wel graag zou willen, lukt dus niet meer. Ik snap ook wel dat het te weinig is om hem goed klaar te stomen voor de maatschappij, maar voor mij is op dit moment de dag geslaagd als hij 's ochtends in de taxi stapt naar school, als hij 's middags vanuit school weer in de taxi stapt en als ik geen klachten heb gehad van school of van de chauffeur over zijn gedrag.

Na een week van nauwelijks slapen en eten, viel vanochtend eindelijk het kwartje. Job werd wakker met een pijnlijke aft en vroeg zich boos af hoe dat ding er ineens kon komen. Ik zei dat hij door te weinig slaap en eten minder weerstand had en daarom nu die aft. En toen nam hij zich voor om volgende week eerder naar bed te gaan, later op te staan en beter te eten. Hopelijk houdt hij dit voornemen vast tot maandag en verdwijnt het niet als de aft verdwijnt.

Bij ons op school is het geen rugzakwerk maar een gevonden optie. School is open tot 16.30, er is een stiltewerkplek (altijd) en hij kan daar gaan zitten. We zien nu dat er meer kinderen gebruik van maken bij wie er thuis geen fijne plek is om huiswerk te maken.

Goed uitgelegd Livelink, ik hoop dat hij het langer volhoudt dan de aft

MrsPoez, ik denk dat dat met een kind met Asperger makkelijker is als met een kind met klassiek autisme. Onze oudste zoon heeft Asperger, en die hoef ik eigenlijk nergens in te begeleiden. Hij doet het heel goed op school, heeft veel sociale contacten met vrienden van zijn oude basisschool (waar hij de laatste twee jaar dus niet gezeten heeft). Op school gaat het sociaal gezien af en toe wat minder en daar moeten we hem wel in begeleiden.Hij zit op het reguliere onderwijs (VMBO-T).

Over onze jongste zoon met klassiek autisme: MIsschien moet ik hem gewoon eens zijn hoofd laten stoten door hem een week lang niet te helpen met zijn huiswerk. Maar ik moet direct toegeven dat ik dat bij hem heel moeilijk zal vinden. Huiswerk maken op school is overigens geen optie. Hij gaat met de taxi (busje) naar school. en zit dan ongeveer een uur in het busje.

[ Bericht 0% gewijzigd door gooddaddy op 19-09-2014 10:43:13 ]

--dubbel

[ Bericht 99% gewijzigd door gooddaddy op 19-09-2014 10:43:02 ]

Afgelopen weekend is het gelukkig een stuk beter gegaan allemaal. Hij had vrijdag een SO over wiskunden, waarbij ze ook cirkels moesten tekeken met een passer. Dat hadden we vorige week met veel weerstand van zijn kant geoefend. (Motorisch zijn er ook wat probleempjes, met name in de fijne motoriek). Toen ik hem vroeg hoe het gegaan was kreeg ik de mededeling dat het goed gegaan was. Ook was hij het er mee eens dat het goed was dat we dat geoefend hadden.

Gisteren weer geholpen met zijn wiskunde huiswerk en dat ging echt goed. Hij corrigeerde mij zelfs toen ik een in mijn ogen onbelangrijk stukje tekst oversloeg. Alles lezen pappa. Kan belangrijk zijn.

Nu maar hopen dat dit ook goed blijft gaan

Afspraak met juf is inmiddels gemaakt, volgende week.

M. kwam vandaag weer uit school dat er iets niet leuk was. Gevraagd of dat dan te maken had met een taak of dat het met een klasgenootje was. Ze vertelde dat toen juf even uit de klas was een meisje iets rottigs had gezegd (maar wie en wat dat wilde of kon ze niet vertellen) en dat ze zich daar boos over voelde.

Ik kan niet helemaal inschatten of het nou een grapje had moeten zijn, wat M. niet heeft begrepen of dat het meer onder het kopje "pesten" valt. En ik weet niet of ik nou bij elke mededeling van zo'n soort naar juf moet gaan of niet. Als het wel pesten is dan is het handiger om wel naar juf te gaan denk ik, want dan kan ze het nog meer in de gaten houden. Als het plagen is dan...
Maar voor M. voelt het niet ok en misschien moet ik daar dan toch maar het meest op afgaan. Ik wil niet die ouder zijn die alsmaar loopt te "zeuren" om dit soort dingen...
Wat zouden jullie doen?
En dan heeft ze morgen ook nog gym, vorige keer werden zogenaamd haar schoenen in de prullenbak gegooid... tja met de meiden alleen in de kleedkamer is natuurlijk weer zo'n uitgelezen pest moment als ze willen...

Maar goed, misschien gebeurd er helemaal niks en moet ik het maar gewoon afwachten. Ik kan wel allerlei beren op de weg gaan creeëren, maar dat heeft natuurlijk geen zin.

Oh, dat lijkt me zo moeilijk, Nijna. Geen idee wat je daar mee aan moet. Schoenen in de prullenbak gooien vind ik geen plagen meer, maar puur pesten. Dus lijkt me dat dat wel bij de juf moet worden aangekaart.

Dat van de schoenen had juf wel meegekregen en daar hebben ze het in de klas over gehad.
Ik weet ook niet of ze haar nou toevallig uitkiezen voor zo'n actie... Als ze zo reageert als ze thuis zou doen dan kan ik het me wel "voorstellen" want dan is het een soort blinde paniek.
En als ze boos wordt gaat ze nog wel eens grommen, dat is misschien ook wel "grappig" als je een jaar of 7 bent om uit te lokken. Maar ik kan dus totaal niet inschatten hoe ze op school reageert op zoiets. Houdt ze het binnen of komt het eruit...

Ik verwacht eerlijk gezegd dat ze boosheid niet uit, de paniek komt gewoon... Die heb ik ook wel eens gezien op het schoolplein als ze dacht iets kwijt te zijn...

Ik denk dat ik voor de zekerheid maar een langs juf loop en zeg dat ik niet weet wat ik ermee moet en niet kan inschatten of het plagen of pesten is, maar dat M. dat onderscheid volgens mij ook niet zo makkelijk kan maken.

Het blijft me bezig houden...

Nijna, niet bang zijn wat de juf evt van je zou vinden. Het betreft je kind! Dat weet de juf ook. En jij als moeder wil het beste voor haar. Ben maar eerlijk over je onzekerheid, zoals je hier bent. Je weet niet of het uit proportie is. Je weet wél dat M ervan overstuur raakt, en dát moet sowieso aangepakt worden. Ze is extra kwetsbaar ivm haar diagnose (daar weet juf ook van) dus nee, niet gek als je er bovenop zit hoor.

Misschien een idee als M voor in de kleedkamer een maatje krijgt dat haar kan helpen als het niet fijn gaat als de juf er even niet is?

Poes, ik denk dat ze dus niet gromt op school... (tot nu toe heb ik het haar alleen nog maar naar ons horen doen, maar ik ben er natuurlijk ook niet steeds bij... maar zoals ik het inschat denk ik dat ze dat enigzins kan inhouden, tot thuis). Bedankt voor je reactie

Moonah, dat maatjes-idee is wel een goeie, tnx. En het is fijn om bevestigd te worden in mn idee dat het wel goed is om te gaan en inderdaad maar eerlijk te zijn over mijn onzekerheid .

Geeft me wel net even een zetje mee die drempel over, zulke berichtjes!

Wellicht is het een idee om een soort van spreekbeurt te houden voor de klas. Als dat veilig genoeg is (ook erg afhankelijk van de sensitiviteit van de juf...). Wat mooie boeken zijn om in de groep te gebruiken (door de juf, als ingang voor het bespreken van 'anders zijn/reageren') zijn bv 'Kikker is Kikker'en 'Kikker en de vreemdeling'.
En als de juf dat niet aandurft of zich niet capabel genoeg voelt, kun je altijd aan de IB'er vragen of die dat zou willen begeleiden. Je zou zelf als ouder eea kunnen vertellen, en als M durft (en wil!) zou ze zelf ook wat kunnen vertellen.

Enne, het is deze week nationale week tegen het pesten, dus nog meer reden voor de juf om er eens extra mee aan de slag te gaan.

Ik heb ook al zitten denken aan een spreekbeurt of iets in die richting.
In groep 2 hebben ze het wel eens gehad over anders zijn, maar meer omdat er ook 2 kinderen in de klas zitten die duidelijk zichtbaar anders zijn.
En ik zat gisteren wat te zoeken, het meeste wat echt over autisme gaat is meer voor kinderen vanaf groep 5. Maar misschien is het in wat makkelijkere taal te "vertalen".

Nog benoemd van gisteren en dat ik ook niet zo goed weet hoe ik het moet inschatten, ze zou kijken of m. haar wat duidelijker kan vertellen wat er is gebeurd.
Zo ver voor nu.

Er zijn ook boekjes van Francine Oomen over een kameleon die Anders heet. "Anders is Leuk!" en "Anders en Aap" ken ik bijvoorbeeld. misschien niet direct voor de spreekbeurt, maar wel iets voor M zelf misschien.

Ga ik even naar kijken trui, bedankt voor de tip.

ik geloof dat ze alleen nog tweedehands te krijgen zijn.

quote:

Op dinsdag 23 september 2014 08:54 schreef Nijna het volgende:
Ik heb ook al zitten denken aan een spreekbeurt of iets in die richting.
In groep 2 hebben ze het wel eens gehad over anders zijn, maar meer omdat er ook 2 kinderen in de klas zitten die duidelijk zichtbaar anders zijn.

Dan is het juist een mooi vervolg om het eens te hebben over 'anders zijn' dat je níet zo maar kunt zien.

Ben je bij de juf geweest vandaag?

Wat fijn, Troel! Het lijkt er op dat we Job voor nu ook weer even op de rit hebben gekregen. We hebben sinds het weekend wat extra energie gestoken in het eten en hij houdt zich aan zijn goede voornemen om eerder naar bed te gaan en we hebben weer een vrolijk en energiek jongetje.

Het is zo'n vicieuze cirkel, vooral met het eten. Als hij eenmaal in een negatieve spiraal zit gaat hij steeds minder eten en drinken, totdat hij bijna niks meer eet, ook op school niet.
En dan moeten we het echt weer opbouwen. Dingen maken die hij lekker vindt (spruitjes!). En dan de eerste avond blij zijn dat hij 3 spruitjes eet, de tweede dag eet hij er misschien 5 net zolang totdat hij weer gewoon met de pot mee-eet. En vandaag had hij dus ook weer gewoon op school gegeten.

Trui, ze hebben er in elk geval 1 in de bieb hier . En inderdaad verder tweedehands!

Troel, wat fijn dat het zo lekker loopt!

Livelink, goed zeg, Job weer een beetje op de rit .

Moonah, nog even met juf gesproken, zij had het nog eens aan M. gevraagd, maar zonder resultaat.
Gisteren was wel weer een betere dag had ik het idee aan hoe ze was en deed. Ze hebben een stagiaire 1 dag in de week nu. Ook wel fijn . Die was bij gym in de kleedkamer geweest.
We hebben volgende week gesprek, dan hebben we de tijd om dingen rustig te bespreken.

Ik had gister de gezinscoach op bezoek. Volgens mij heeft ze met verbazing zitten kijken en ze ging weg met de mededeling dat ze ook even moest nadenken en ging overleggen. Ze stuurde wel in de richting om toch eerst maar eens een persoonlijkheidsonderzoek te doen.

Ik kan me zo voorstellen dat dat erg dubbel is, Tico. Een beetje "zie je wel, ik ben niet gek", en een beetje "oh shit", zeg maar.

Ja. Maar ik moet het maar zien. Haar eerste tip was om het gedrag maar te negeren. Dat zorgde dat mn woonkamer overhoop lag en de kattenbakjrs kapot werden gegooid. Sorry maar dat gedrag ga ik niet negeren, dat slaat nergens op.

Lijkt me heel dubbel, ik hoop dat ze met betere handvatten komt dan negeren, want dat werkt dus niet zo te lezen...

quote:

Op woensdag 24 september 2014 15:48 schreef Ticootje het volgende:
Ja. Maar ik moet het maar zien. Haar eerste tip was om het gedrag maar te negeren. Dat zorgde dat mn woonkamer overhoop lag en de kattenbakjrs kapot werden gegooid. Sorry maar dat gedrag ga ik niet negeren, dat slaat nergens op.

Dat is een standaard tip

Wij krijgen die ook keer op keer te horen. Negeer zijn gedrag,negeer wat hij doet dan is de lol er zo vanaf...
uhmmm juist ja...
Zo werkt het misschien bij andere kinderen, maar hier echt niet.

Ik heb het ook gezegd tijdens de zorgplan bespreking en Roy zijn gedrag weer ter sprake kwam.
Kom nu niet weer aanzetten met negeren want dat werkt hier niet.

[ Bericht 7% gewijzigd door _Bar_ op 24-09-2014 17:08:31 ]

quote:

Op woensdag 24 september 2014 16:54 schreef _Bar_ het volgende:

[..]

Dat is een standaard tip

Wij krijgen die ook keer op keer te horen. Negeer zijn gedrag,negeer wat hij doet dan is de lol er zo vanaf...
uhmmm juist ja...
Zo werkt het misschien bij andere kinderen, maar hier echt niet.

Ik heb het ook gezegd tijdens de zorgplan bespreking en Roy zijn gedrag weer ter sprake kwam.
Kom nu niet weer aanzetten met negeren want dat werkt hier niet.

Jen is nogal een volhouder. Ze gaat dan eindeloos aan me irriteren. Aan mn haar trekken of me proberen om te duwen, knijpen of slaan. Bij negeren houdt ze dat rustig een uur of langer vol. En de volgende dag weer. En die daarop weer. Negeren boeit haar niet. Ze gaat gewoon door met datgene wat zij wilt doen.

quote:

Op woensdag 24 september 2014 17:11 schreef Ticootje het volgende:

[..]

Jen is nogal een volhouder. Ze gaat dan eindeloos aan me irriteren. Aan mn haar trekken of me proberen om te duwen, knijpen of slaan. Bij negeren houdt ze dat rustig een uur of langer vol. En de volgende dag weer. En die daarop weer. Negeren boeit haar niet. Ze gaat gewoon door met datgene wat zij wilt doen.

Moeilijk hoor.
Ik ben erg benieuwd wat er uit evt onderzoek komt en wat voor adviezen jullie gaan krijgen.

En voor Troel en Livelink!