Depressie & Angst #106

quote:

Op maandag 28 juli 2014 17:20 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Jaaa
Echt zo lief dat jullie aan me denken

Alleen kan ik niet.
Ik heb sinds kort een vriendje en die gaat die dag zijn verjaardag vieren. Ben de hele dag daar wel mee bezig dus kan er ook niks bij frommelen

quote:

Op maandag 28 juli 2014 17:14 schreef Elvi het volgende:

[..]

Het is geen meme, en waarom zou je zelf naar woorden zoeken als iemand anders het al veel beter kan verwoorden?
Het is gewoon aardig bedoeld.

Ik zei meme-achtig plaatje, niet "meme", en ik zei ook nog "not sure if serious"

quote:

Op maandag 28 juli 2014 16:23 schreef _Loki het volgende:

[..]

Het was goed bedoeld, dus ik vind je opmerking een beetje bot. Als je 'm doorleest, snap je mijn punt en dat had ik niet beter kunnen zeggen dan dat het daar staat.

Sorry, komen hier wel vaker mensen langs die beginnen te trollen (vandaag ook al in het autismetopic) en vaak komen ze dan met een 1 of ander plaatje binnen en ja, soms ben ik een beetje bot

quote:

Op maandag 28 juli 2014 17:20 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Jaaa
Echt zo lief dat jullie aan me denken

Alleen kan ik niet.
Ik heb sinds kort een vriendje en die gaat die dag zijn verjaardag vieren. Ben de hele dag daar wel mee bezig dus kan er ook niks bij frommelen

Jammer, maar tenminste wel om een hele leuke reden

quote:

Op maandag 28 juli 2014 17:20 schreef Murmeli het volgende:

[..]

Jaaa
Echt zo lief dat jullie aan me denken

Alleen kan ik niet.
Ik heb sinds kort een vriendje en die gaat die dag zijn verjaardag vieren. Ben de hele dag daar wel mee bezig dus kan er ook niks bij frommelen

Murmeli!

Ah. Je hebt een vriendje tegenwoordig! Nou, dan kan ik maar beter ook niet met je gaan hardlopen, hij zou alleen maar jaloers worden van mijn grote, erm, kuiten. .

quote:

Op maandag 28 juli 2014 17:20 schreef Murmeli het volgende:

Murm je inbox zit vol

quote:

Op maandag 28 juli 2014 19:07 schreef Detroit het volgende:

[..]

Murmeli!

Ah. Je hebt een vriendje tegenwoordig! Nou, dan kan ik maar beter ook niet met je gaan hardlopen, hij zou alleen maar jaloers worden van mijn grote, erm, kuiten. .

Whahaha! Hij zit ook op fok he, dus hij heeft ook grote kuiten
En t is ook een hardloperd. En niet jaloers aangelegd, dus, wanneer gaan we?

quote:

Op zondag 27 juli 2014 19:51 schreef Lathiel het volgende:

[..]

Ik heb mijn definitie van "vrienden" na verloop van tijd ook (onbewust) aangepast.
Op dit moment heb ik er opzich wel vrede mee dat er geen contact meer is, alleen het "waarom" heb ik moeite mee om los te laten. Ik hoop dat de psycholoog mij daarin kan/gaat helpen

Ergens herkenbaar, en hopelijk kan de psycholoog daarin duidelijkheid scheppen. Vergeet echter niet dat relaties uit 50% input van beide partijen en dat je niet altijd de fout bij jezelf hoeft te zoeken. (Dat is althans wat mijn psycholoog mij probeerde in te peperen... ik blijf ook nog altijd op mijn honger zitten, maar het is ergens wel een goede gedachte).

quote:

Op maandag 28 juli 2014 04:24 schreef Raggingbull het volgende:
Zucht... ik kom maar weer eens hier om te typen. Zal het in een spoilertje zetten dan hebben jullie er geen last van.

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Meer een steundingetje, maar probeer aan die mooie momenten die je niet los kan laten te denken en daar eventueel doelen omheen te bouwen? You can do it .

Vandaag het eerste dagje in Parijs gehad. Ondanks het bijna niet slapen vannacht amper gepiekerd. Er schoot me vannacht ineens te binnen, in plaats van focussen op risico's, bedenk eens wat ik wel kan! Rekening houden in de planning, eventueel bijsturen, af en toe mezelf uiten en assertief zijn.

Het is net als een tentamen. Ik doe binnen mijn macht wat ik kan (studeren) en voor de rest moet ik het loslaten. Vond het wel een mooie metafoor. Ik hoop dat dit inzicht me verder kan helpen.

quote:

Op maandag 28 juli 2014 21:06 schreef Mange-tout het volgende:

[..]

Ergens herkenbaar, en hopelijk kan de psycholoog daarin duidelijkheid scheppen. Vergeet echter niet dat relaties uit 50% input van beide partijen en dat je niet altijd de fout bij jezelf hoeft te zoeken. (Dat is althans wat mijn psycholoog mij probeerde in te peperen... ik blijf ook nog altijd op mijn honger zitten, maar het is ergens wel een goede gedachte).

[..]

Meer een steundingetje, maar probeer aan die mooie momenten die je niet los kan laten te denken en daar eventueel doelen omheen te bouwen? You can do it .

Dat is opzich ook wel weer zo. Als dat irrationele stemmetje er ook in mee gaat, zou dat fijn zijn

Zo richting Schiphol, rond 2/3en daar. 6 uur vliegen richting Londen, 9 uur interview. 2 uur klaar. Eind van de week uitslag.

quote:

Op dinsdag 29 juli 2014 00:07 schreef sitting_elfling het volgende:
Zo richting Schiphol, rond 2/3en daar. 6 uur vliegen richting Londen, 9 uur interview. 2 uur klaar. Eind van de week uitslag.

Heel veel succes, ik duim voor je!!

quote:

Op maandag 28 juli 2014 16:27 schreef _Loki het volgende:

[..]

Definitely a good point!
En toch denk ik dat er net dat beetje meer kracht in je zit dan je zelf ziet. Ik begrijp hoe je je voelt, op een gegeven moment lijkt het flink hopeloos en het idee om wéér door te zetten terwijl je de hoop al hebt opgegeven is echt teveel gevraagd en bijna angstaanjagend. Maar je hebt de moeite gedaan om dat verhaal te typen, om je gedachten kwijt te kunnen.

Het is ook teveel gevraagd. Zojuist vanavond met een vriend naar de bios geweest. Naar de film Dawn of the planet of the apes en daar 3 halve liters bier weg gedronken. En ik voel gewoon een rust in me hoofd. Ik kan helder denken ben welliswaar wat verdoofd maar er is rust. Ik ga zo rustig slapen en that's it. En ergens maakt mij dat juist bang. Dat drank me rust geeft me net dat beetje verdoofd dat ik nodig heb door te blijven gaan. Mij net de rust geeft om door te kunnen blijven gaan.

En ja ik heb mijn verhaal voor de zoveelste keer hier uitgetypt. En steeds meer voelt het alsof dit de enige plek is waar mensen mij begrijpen en waar ik me veilig voel om het te doen. Maar het is op het fucking internet. En dat is zwaar pathetic. En juist helemaal niet safe. En toch is dit de enige plek waar ik de afgelopen 2 jaar steeds weer terug keer als het niet lekker gaat. De enige plek waar ik weet dat mensen mij begrijpen. En ook dat maakt mij bang. Omdat het mij ergens doet beseffen dat er niemand in mijn directe omgeving is die mij echt snapt behalve jullie en juist dat is eng. En doet ergens bevestigen dat ik er alleen voor sta. Op wat mensen op het internet na. Maarja internet.. :

En ja natuurlijk het is beter dan niks dat snap ik. En dankzij een aantal van jullie hier heb ik me door een aantal zware tijden heen kunnen slaan. Want zoals nu ook zie ik hier enkele warme berichten richting mij verschijnen en zie ik gewoon dat mensen moeite doen hier om mij te helpen. Ookal neem ik dat niet altijd direct aan en lijk ik soms een enorme stijfkop. Ik probeer er altijd wat mee te doen. En bij deze wil ik eigenlijks met bijna tranen in de ogen jullie toch eens bedanken. Want dat verdienen jullie. Wil nog veel meer typen maar begin nu blurred lines te krijgen van vermoeidheid. Ik ga me best eens doen om wat te slapen. Hopelijk lukt het vannacht wel. Succes allemaal.

quote:

Op dinsdag 29 juli 2014 01:12 schreef Raggingbull het volgende:

[..]

Het is ook teveel gevraagd. Zojuist vanavond met een vriend naar de bios geweest. Naar de film Dawn of the planet of the apes en daar 3 halve liters bier weg gedronken. En ik voel gewoon een rust in me hoofd. Ik kan helder denken ben welliswaar wat verdoofd maar er is rust. Ik ga zo rustig slapen en that's it. En ergens maakt mij dat juist bang. Dat drank me rust geeft me net dat beetje verdoofd dat ik nodig heb door te blijven gaan. Mij net de rust geeft om door te kunnen blijven gaan.

En ja ik heb mijn verhaal voor de zoveelste keer hier uitgetypt. En steeds meer voelt het alsof dit de enige plek is waar mensen mij begrijpen en waar ik me veilig voel om het te doen. Maar het is op het fucking internet. En dat is zwaar pathetic. En juist helemaal niet safe. En toch is dit de enige plek waar ik de afgelopen 2 jaar steeds weer terug keer als het niet lekker gaat. De enige plek waar ik weet dat mensen mij begrijpen. En ook dat maakt mij bang. Omdat het mij ergens doet beseffen dat er niemand in mijn directe omgeving is die mij echt snapt behalve jullie en juist dat is eng. En doet ergens bevestigen dat ik er alleen voor sta. Op wat mensen op het internet na. Maarja internet.. :

En ja natuurlijk het is beter dan niks dat snap ik. En dankzij een aantal van jullie hier heb ik me door een aantal zware tijden heen kunnen slaan. Want zoals nu ook zie ik hier enkele warme berichten richting mij verschijnen en zie ik gewoon dat mensen moeite doen hier om mij te helpen. Ookal neem ik dat niet altijd direct aan en lijk ik soms een enorme stijfkop. Ik probeer er altijd wat mee te doen. En bij deze wil ik eigenlijks met bijna tranen in de ogen jullie toch eens bedanken. Want dat verdienen jullie. Wil nog veel meer typen maar begin nu blurred lines te krijgen van vermoeidheid. Ik ga me best eens doen om wat te slapen. Hopelijk lukt het vannacht wel. Succes allemaal.

Had je een tijdje geleden niet kalmeringsmiddelen gekregen om weer rust te krijgen?

En bij mij duurde het jaaaren voordat mijn leven eindelijk in rustiger vaarwater kwam. Zoals ik al zei, soms is het een kwestie van lange adem (heeele lange).
Naja, pathetic? Ik kwam uiteindelijk in een soort dagopvang voor psychiatrisch patienten terecht (je weet wel, waar ook een paar van die zombies rondlopen). Zover was -ik- dus gezonken!
...maar ik liet me daar niet door ontmoedigen Ik probeerde altijd de positieve kanten te zien. Voorbeeldje: Ik liep dan op de bodem van de samenleving rond, maar ik had zoiets van "naja, had erger gekund, ik zit tenminste niet in de nor ofzo! " en ik heb altijd zoiets gehad van "ook op de bodem kan je een nieuwe start maken en het voordeel is, dat je juist omdat je zo'n lange weg te gaan hebt, je ook veel te vieren hebt omdat er zoveel progressiemogelijkheden zijn" (als je achteraan de race begint, dan heb je ook de meeste auto's in te halen. Helemaal vooraan valt er niks in te halen, alleen maar mensen achter je die jou willen inhalen..zoiets).

En geen dank

quote:

Op dinsdag 29 juli 2014 01:20 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Had je een tijdje geleden niet kalmeringsmiddelen gekregen om weer rust te krijgen?

En bij mij duurde het jaaaren voordat mijn leven eindelijk in rustiger vaarwater kwam. Zoals ik al zei, soms is het een kwestie van lange adem (heeele lange).
Naja, pathetic? Ik kwam uiteindelijk in een soort dagopvang voor psychiatrisch patienten terecht (je weet wel, waar ook een paar van die zombies rondlopen). Zover was -ik- dus gezonken!
...maar ik liet me daar niet door ontmoedigen Ik probeerde altijd de positieve kanten te zien. Voorbeeldje: Ik liep dan op de bodem van de samenleving rond, maar ik had zoiets van "naja, had erger gekund, ik zit tenminste niet in de nor ofzo! " en ik heb altijd zoiets gehad van "ook op de bodem kan je een nieuwe start maken en het voordeel is, dat je juist omdat je zo'n lange weg te gaan hebt, je ook veel te vieren hebt omdat er zoveel progressiemogelijkheden zijn" (als je achteraan de race begint, dan heb je ook de meeste auto's in te halen. Helemaal vooraan valt er niks in te halen, alleen maar mensen achter je die jou willen inhalen..zoiets).

En geen dank

Dit is ook mijn verhaal inclusief de zombies op de dagopvang. (volgens mij heb ik zelf ook wel een tijdje in die categorie gezeten)
Daar wel ontdekt, wat ik echt leuk vindt en waar ik uren mee bezig kan zijn, en wat me rust geeft. Schilderen. Nu 4 jaar volledig afgekeurd, maar wel mijn eerste jaar op de academie gehaald.

En ik hoef helemaal niemand meer in te halen in de race. Ik tuf er heerlijk achteraan, en geniet wat van het uitzicht. Soms doet de auto het even niet meer en moet ik m weer repareren. Maar dat is dan maar zo.

En wat is er eigenlijk mis met je verhaal op internet vertellen? Als het voor jou werkt, dan werkt het. Soms zijn echte vrienden misschien wel overrated

Sowieso problemen en emoties irl uiten is gewoon lastig. Laat staan dat je iemand vindt die het ook begrijpt, er de tijd voor wil nemen en je accepteerd.
Dan is t internet toch wel een fijne uitlaatklep.

Zelf gister een best serieus gesprek met vriendin gehad (die maandje bij me bleef pitten). Zijn wel wat problemen enzo besproken, maar niet incl emoties en dan merk ik dat ik t toch fijn vind om hier af en toe alles er 1x in de zoveel tijd neer te plempen. Ben je t toch even 'kwijt'.

Raggingbull
Je bent echt een schatje, lijkt mij
En inderdaad beter hier dan niet. Internet is wel lekker veilig. En irl, dat komt vanzelf. Je groeit er nog wel naartoe, denk ik

Ik heb voor vanmiddag een afspraak bij de huisarts. Het valt me wel tegen hoe moeilijk ik het vond om te bellen. Ik zat zelfs te huilen toen ik moest uitleggen wat het probleem is.

quote:

Op dinsdag 29 juli 2014 09:17 schreef Murmeli het volgende:
Raggingbull
Je bent echt een schatje, lijkt mij
En inderdaad beter hier dan niet. Internet is wel lekker veilig. En irl, dat komt vanzelf. Je groeit er nog wel naartoe, denk ik

Dat is 'ie zeker. Ik heb meerdere keren met hem gesproken en dat heeft mij dan geholpen om sterk te blijven en me niet over te geven aan mijn gedachten.

Hoi! Tijdje geleden dat ik hier was, ik heb het sowieso moeilijk met sociale dingen, merk dat ik het liefst niemand spreek of zie. Beetje dat afgestompte gevoel wat AD je kunnen geven geloof ik. Zit er ook steeds meer aan te denken er maar mee te stoppen, want dit is ook niks zo.
Verder veel stress, wat het geheel ook niet helpt natuurlijk

quote:

Op dinsdag 29 juli 2014 11:31 schreef missbehavin het volgende:
Hoi! Tijdje geleden dat ik hier was, ik heb het sowieso moeilijk met sociale dingen, merk dat ik het liefst niemand spreek of zie. Beetje dat afgestompte gevoel wat AD je kunnen geven geloof ik. Zit er ook steeds meer aan te denken er maar mee te stoppen, want dit is ook niks zo.
Verder veel stress, wat het geheel ook niet helpt natuurlijk

Dat eerste is wel herkenbaar, dat had ik destijds ook. Het liefste zonderde ik mezelf helemaal af.
op je stress

quote:

Op dinsdag 29 juli 2014 11:52 schreef Royco1 het volgende:

[..]

Dat eerste is wel herkenbaar, dat had ik destijds ook. Het liefste zonderde ik mezelf helemaal af.
op je stress

Dankjewel Maar goed, wat nu te doen qua medicatie.. ik weet het niet, begin er een beetje klaar me te worden geloof ik

quote:

Op dinsdag 29 juli 2014 12:39 schreef missbehavin het volgende:

[..]

Dankjewel Maar goed, wat nu te doen qua medicatie.. ik weet het niet, begin er een beetje klaar me te worden geloof ik

Ik ben er vrij snel mee gestopt, maar denk dat dat voor iedereen weer verschillend is. Dus daar kan ik je niet bij helpen, is een stuk lastiger dan auto onderdelen

RB is idd een lieverd!

quote:

Op dinsdag 29 juli 2014 12:39 schreef missbehavin het volgende:

[..]

Dankjewel Maar goed, wat nu te doen qua medicatie.. ik weet het niet, begin er een beetje klaar me te worden geloof ik

Behandelaar contacten. Of een betere behandelaar zoeken.

Als t je niet helpt is dit niet de goede medicatie. Misschien werkt een ander type ofzo.

En sterkte stress is kut

quote:

Op dinsdag 29 juli 2014 11:24 schreef AdoraBelle het volgende:
Ik heb voor vanmiddag een afspraak bij de huisarts. Het valt me wel tegen hoe moeilijk ik het vond om te bellen. Ik zat zelfs te huilen toen ik moest uitleggen wat het probleem is.

Dat is heel herkenbaar

Toen ik nog in groepstherapie zat en begon te vertellen over mn gevoelens (en die waren niet al te best zeg maar...), dan begon ik te stotteren, begon te tintelen (zelfde gevoel als wanneer je bijvoorbeeld te lang op je arm hebt gelegen) en uiteindelijk kreeg ik zelfs het gevoel flauw te gaan vallen.

Maar het belangrijkste is dat je het wel hebt gedaan Dan kom je tenminste vooruit