Nog even een klein verslagje vanaf mijn kant. Sinds een tijdje last van mijn achillespees wat steeds iets erger leek te worden. Na wat rust ging het weg maar kwam het net zo makkelijk weer terug. Twee weken voor de ekiden tijdens een loopje was het weer behoorlijk terug. Tot aan de dag voor de ekiden niet meer gelopen. Vrijdag een klein stukje gelopen en dat ging goed. 10 km op niet al te hard moest wel gaan lukken zonder de boel weer te forceren.
Ik had al een conservatieve tijd opgegeven van 50:00 wat normaal gesproken wel harder zou moeten kunnen, om de boel niet te forceren had ik een tijd opgegeven van 55 ongeveer aan silk die het lintje van mij over zou nemen. De kluizenaar waar ik het lintje van mocht overnemen was makkelijk te herkennen door zijn lengte en witte pet. Op het eind heeft hij er nog een eindsprintje uitgegooid om nog even iemand in te halen om de wissel makkelijker te maken.
Ik kon beginnen aan een inhaalrace. Alles voelde goed aan de meesten vlak voor mij liepen een stuk langzamer. Dit was wel leuk om te doen. Mijn garmin gaf op het fietspad de meest vreemde waardes aan en kon geen pijl op de snelheid trekken. Dan maar op gevoel redelijk doorlopen maar niet te hard om de boel te forceren. Nog wat medefokkers zien lopen in tegenovergestelde richting ze waren allemaal zeer geconcentreerd bezig.
Een paar honderd meter voor het eerste keerpunt zag ik te-brengla mij tegemoet komen, als motivatie besloten om te kijken of ik die kon gaan inhalen. Vlak voordat ik de baan op ga komt zij er af. Ik lig dus zo'n 400 meter achter en was al wat ingelopen. Het tweede rondje haalde ik al bijna niemand meer in. Er liep een meisje voor mij in ongeveer hetzelfde tempo. Er heel even achter gezeten om mijzelf te pacen om niet te hard te gaan, toch maar besloten om er lang te gaan als ik te-brengla wou inhalen. Dat kon zij blijkbaar niet hebben en kwam mij weer voorbij. Nou als we dat spelletje gaan spelen prima jij gaat het niet winnen van mij bij de finish.
Iets meer dan 100 meter voor het keerpunt kom ik te-brengla weer tegen. Het moet kunnen als ik de laatste km's nog even aanzet. Bij km 8 was ik mijn voorgangster zat en ging er langs, niet veel harder dan dat we gingen. Ze klampte aan. Dus het wordt ook van haar kant een spelletje. Mooi tempo gaat nog iets hoger, en ze moet lossen. Niet veel later haal ik te-brengla in. Tik haar even aan en op dat moment zat ze er even doorheen. Toch lopen we een stukje samen op in een redelijk tempo al babbelend. PR tijd zou er toch niet in inzitten .
Totdat dat bewuste meisje weer langs kwam en ik ging weer in de achtervolging. Snel had ik haar al weer te pakken. Bij het wisselpunt probeerde ik silk te spotten. Het was aardig druk en ze is niet de grootste. Die zal wel als laatste dacht ik. Dat was ook niet zo, ze was er niet. Voor de blauwe mat vol in de remmen. Op het moment dat ik een stukje terugloop springt ze uit de drukte en kunnen we alsnog over de start/finish.
Uiteindelijk nog net onder de 50 gefinished wat ik totaal niet verwacht had en bovenal tot nu toe pijnvrij.