Welvaartsverdeling in de wereld...en de toekomst...?

quote:

'Walmart moms' walk off the job in protest at pay and conditions

quote:

Working mothers at Walmart staged a series of strikes on Wednesday in protest over wages and conditions at the world's largest retailer, as a new report claims the company's top executives received $104m in taxpayer subsidies over a six-year period.

The majority of mothers working at Walmart, which drew a $16bn profit last year, earn less than $25,000 a year.

This week, a study by thinktank Demos detailed how 1.3 million women working in retail live on or near the poverty line. It said that if the major retailers in the US raised wages to the equivalent of $25,000 for full-time work, it could lift almost half a million women out of poverty or near-poverty.

quote:

Queen's speech: Miliband says deep public cynicism must be tackled

quote:

He added: "I believe there is an even deeper reason for this discontent: fundamentally too many people in our country feel Britain doesn't work for them and hasn't done so for a long time – in the jobs they do, and whether hard work is rewarded, and in the prospects for their children and whether they will lead a better life than their parents, including whether they will be able to afford a home of their own, and in the pressures communities face. Above all, whether the work and effort people put in is reflected and shown fairly in the wealth of the country."

quote:

Op donderdag 5 juni 2014 00:25 schreef Elfletterig het volgende:
Zolang rijke mensen graaien wat ze graaien kunnen, blijft deze ontwikkeling doorgaan. Net zolang tot er burgeroorlogen uitbreken.

quote:

Op woensdag 4 juni 2014 18:47 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

"Geen zero-sum game" is een neo-liberale doctrine die stelt dat de "taart" altijd groter kan en dus niet verdeelt hoeft te worden. Het gaat uit van een economie die oneindig kan groeien, zodat individuen, landen of multinationals niet (alleen) hoeven te concurreren op marktaandeel, maar de markt kunnen vergroten. Dat zou betekenen dat iedereen miljardair kan worden, zonder dat inflatie die miljarden waardeloos maakt.

Het is een doctrine die als argument gebruikt kan worden tegen milieubeleid en hoge belastingen.
.

quote:

Op woensdag 4 juni 2014 15:25 schreef k3vil het volgende:

[..]

Ik weet niet wat jij bedoelt met zero-sum game. Maar de landen in jouw voorbeeld hebben inderdaad (enige) macht alleen zie ik niet wat dit te maken heeft met de rijkdom van hun inwoners.

quote:

Je begrijpt nog steeds niet het principe dat macht rijkdom genereert. (of je ziet macht enkel en alleen in termen van wapens/leger)

quote:

Op zaterdag 17 mei 2014 15:59 schreef Speculant. het volgende:
Velen die eventjes in Europa zitten willen blijven. Ik ken veel Brazilianen en Chinezen die allemaal liever hier wonen(NL BE FR) omdat ze zo'n beetje alles beter vinden. Mijn vrouw zit ook veel liever in BE of FR dan in haar thuisland.

Ik ken eigenlijk niemand van buiten Europa die Europa bagger vinden. Alleen klagende Nederlanders zoals hier

quote:

Op zondag 8 juni 2014 04:27 schreef Zienswijze het volgende:
Nederlanders klagen veel. Daarom spoor ik mensen ook aan om veel te reizen.

quote:

Op zondag 8 juni 2014 04:49 schreef Speculant. het volgende:

[..]

Dat reizen zou een positief effect moeten hebben zou je zeggen, maar ik ken genoeg gevallen waar dat niet zo is. Bij die reizen moet je echt onder de bevolking zitten en met ze mee doen en niet een weekje aapjes kijken in Thailand.

quote:

Op woensdag 14 mei 2014 00:43 schreef El_Matador het volgende:

[..]

Absoluut. Hier hetzelfde. Dan ook HET succes van de oranje landen. Investeer daarin, kan ik je aanraden.

quote:

Op zondag 8 juni 2014 11:07 schreef Zienswijze het volgende:
hier kan iedereen een prettig leven leiden.

quote:

Op zondag 8 juni 2014 11:07 schreef Zienswijze het volgende:
Klopt, dit soort mensen trekken conclusies op basis van niet-representatieve aannames. Door 3 weken op een strand door te brengen leer je de samenleving en de maatschappij van het land niet kennen.

Probeer maar eens een gesprek met een gemiddelde opgroeiende tiener uit Thailand, Colombia of uit een ander oranje land uit de OP aan te gaan. Deze mensen hebben minder kansen dan een gemiddelde tiener uit Nederland. Daarom zou je als gemiddeld persoon blij moeten zijn dat je in Nederlan geboren bent en in Nederland woont: hier kan iedereen een prettig leven leiden.

quote:

Op zondag 8 juni 2014 11:53 schreef Lyrebird het volgende:
Tussen familie en vrienden voel ik me er wel thuis, maar voor de rest heeft Nederland wel wat weg van een moreel en sociaal failliete maatschappij, die ouderen laat wegrotten in tehuizen en jongeren geen veilige leefomgeving kan bieden. Lees af en toe de stukjes eens in R&P - hoe veel mensen moeite hebben om hun plek te vinden.

quote:

Canadees label voor 'eerlijke loonverdeling' wil naar Nederland

quote:

Het is weer eens wat anders dan veiligheid of milieu, en actueel bovendien: een keurmerk voor 'eerlijke loonverdeling'. Het Canadese initiatief Wagemark beloont bedrijven waar het verhouding tussen top en werkvloer niet groter is dan 8:1.

quote:

'Facebook betaalt bestuur te veel'

Facebook en de topman van het bedrijf, Mark Zuckerberg, zijn aangeklaagd door een aandeelhouder in verband met de bestuurderssalarissen bij het sociale netwerk. Dat is vandaag bekend geworden.

Aandeelhouder Ernesto Espinoza heeft bij de rechter een klacht ingediend, omdat de bestuursleden van Facebook vorig jaar een salaris van in doorsnee 461.000 dollar (ruim 339.000 euro) mee naar huis mochten nemen, zo'n 43 procent meer dan bij andere technologiebedrijven in de VS. Bovendien konden de directeuren zich volgens de klacht ook in de toekomst ongelimiteerd blijven verrijken.

Espinoza vraagt aan de Amerikaanse justitie om 'de oneerlijke, excessieve beloningen' terug te vorderen. Daarnaast wil hij dat aan het bestuur grenzen worden opgelegd om zichzelf salaris toe te kennen.

quote:

The French are right: tear up public debt – most of it is illegitimate anyway

Debt audits show that austerity is politically motivated to favour social elites. Is a new working-class internationalism in the air?

Occupy Wall Street's debt buying strikes at the heart of capitalism

As history has shown, France is capable of the best and the worst, and often in short periods of time.

On the day following Marine Le Pen's Front National victory in the European elections, however, France made a decisive contribution to the reinvention of a radical politics for the 21st century. On that day, the committee for a citizen's audit on the public debt issued a 30-page report on French public debt, its origins and evolution in the past decades. The report was written by a group of experts in public finances under the coordination of Michel Husson, one of France's finest critical economists. Its conclusion is straightforward: 60% of French public debt is illegitimate.

Anyone who has read a newspaper in recent years knows how important debt is to contemporary politics. As David Graeber among others has shown, we live in debtocracies, not democracies. Debt, rather than popular will, is the governing principle of our societies, through the devastating austerity policies implemented in the name of debt reduction. Debt was also a triggering cause of the most innovative social movements in recent years, the Occupy movement.

If it were shown that public debts were somehow illegitimate, that citizens had a right to demand a moratorium – and even the cancellation of part of these debts – the political implications would be huge. It is hard to think of an event that would transform social life as profoundly and rapidly as the emancipation of societies from the constraints of debt. And yet this is precisely what the French report aims to do.

The audit is part of a wider movement of popular debt audits in more than 18 countries. Ecuador and Brazil have had theirs, the former at the initiative of Rafael Correa's government, the latter organised by civil society. European social movements have also put in place debt audits, especially in countries harder hit by the sovereign debt crisis, such as Greece and Spain. In Tunisia, the post-revolutionary government declared the debt taken out during Ben Ali's dictatorship an "odious" debt: one that served to enrich the clique in power, rather than improving the living conditions of the people.

The report on French debt contains several key findings. Primarily, the rise in the state's debt in the past decades cannot be explained by an increase in public spending. The neoliberal argument in favour of austerity policies claims that debt is due to unreasonable public spending levels; that societies in general, and popular classes in particular, live above their means.

This is plain false. In the past 30 years, from 1978 to 2012 more precisely, French public spending has in fact decreased by two GDP points. What, then, explains the rise in public debt? First, a fall in the tax revenues of the state. Massive tax reductions for the wealthy and big corporations have been carried out since 1980. In line with the neoliberal mantra, the purpose of these reductions was to favour investment and employment. Well, unemployment is at its highest today, whereas tax revenues have decreased by five points of GDP.

The second factor is the increase in interest rates, especially in the 1990s. This increase favoured creditors and speculators, to the detriment of debtors. Instead of borrowing on financial markets at prohibitive interest rates, had the state financed itself by appealing to household savings and banks, and borrowed at historically normal rates, the public debt would be inferior to current levels by 29 GDP points.

Tax reductions for the wealthy and interest rates increases are political decisions. What the audit shows is that public deficits do not just grow naturally out of the normal course of social life. They are deliberately inflicted on society by the dominant classes, to legitimise austerity policies that will allow the transfer of value from the working classes to the wealthy ones.

A stunning finding of the report is that no one actually knows who holds the French debt. To finance its debt, the French state, like any other state, issues bonds, which are bought by a set of authorised banks. These banks then sell the bonds on the global financial markets. Who owns these titles is one of the world's best kept secrets. The state pays interests to the holders, so technically it could know who owns them. Yet a legally organised ignorance forbids the disclosure of the identity of the bond holders.

This deliberate organisation of ignorance – agnotology – in neoliberal economies intentionally renders the state powerless, even when it could have the means to know and act. This is what permits tax evasion in its various forms – which last year cost about ¤50bn to European societies, and ¤17bn to France alone.

Hence, the audit on the debt concludes, some 60% of the French public debt is illegitimate.

An illegitimate debt is one that grew in the service of private interests, and not the wellbeing of the people. Therefore the French people have a right to demand a moratorium on the payment of the debt, and the cancellation of at least part of it. There is precedent for this: in 2008 Ecuador declared 70% of its debt illegitimate.

The nascent global movement for debt audits may well contain the seeds of a new internationalism – an internationalism for today – in the working classes throughout the world. This is, among other things, a consequence of financialisation. Thus debt audits might provide a fertile ground for renewed forms of international mobilisations and solidarity.

This new internationalism could start with three easy steps.

1) Debt audits in all countries

The crucial point is to demonstrate, as the French audit did, that debt is a political construction, that it doesn't just happen to societies when they supposedly live above their means. This is what justifies calling it illegitimate, and may lead to cancellation procedures. Audits on private debts are also possible, as the Chilean artist Francisco Tapia has recently shown by auditing student loans in an imaginative way.

2) The disclosure of the identity of debt holders

A directory of creditors at national and international levels could be assembled. Not only would such a directory help fight tax evasion, it would also reveal that while the living conditions of the majority are worsening, a small group of individuals and financial institutions has consistently taken advantage of high levels of public indebtedness. Hence, it would reveal the political nature of debt.

3) The socialisation of the banking system

The state should cease to borrow on financial markets, instead financing itself through households and banks at reasonable and controllable interest rates. The banks themselves should be put under the supervision of citizens' committees, hence rendering the audit on the debt permanent. In short, debt should be democratised. This, of course, is the harder part, where elements of socialism are introduced at the very core of the system. Yet, to counter the tyranny of debt on every aspect of our lives, there is no alternative.

• This article was amended on 10 June to say that Greece and Spain had been "harder hit" by the sovereign debt crisis, not "hardly hit".

quote:

Op maandag 9 juni 2014 19:51 schreef Papierversnipperaar het volgende:
Pardon? Gaat dit over Amerika?

[..]

quote:

Op vrijdag 13 juni 2014 20:37 schreef PaulieWalnuts het volgende:

[..]

In San Fransisco zijn ze aardig links.

quote:

Op vrijdag 13 juni 2014 20:40 schreef Papierversnipperaar het volgende:

[..]

Nou en? We hebben het over aandeelhouders. Wonen die allemaal in Frisco?

quote:

30 procent van de Britten leeft onder armoedegrens

quote:

33 procent van de Britten kan dus niet voorzien in drie of meer basisbehoeften (voedsel, kleding, gezondheid, huur/huisvesting, onderhoud sociale contacten). Aan het begin van de jaren 80, voor de intrede van het Thatcherisme, was dit nog 14 procent.