WGR Werk, Geldzaken, Recht en de Beurs
Hier kun je alles kwijt over sollicitaties, werksituaties, belastingen, (handelen op) de beurs, hypotheken, beleggingen en salarissen, arbeidscontracten of geschillen met je (huis)baas. Alles over werk, geldzaken en recht dus.
Pittig! Maar wel leuk denk ik.quote:Op vrijdag 3 oktober 2014 21:58 schreef Twinky het volgende:
Hallo.
Ik ben net begonnen met een master en ben vorige week ineens gevraagd of ik interesse had in een promotieproject. Er is subsidie aangevraagd voor een groep PhD-leerkrachten, dwz vijf jaar lang 2 dagen per week voor de klas in het basisonderwijs en dan 3 dagen onderzoek.
Dus. Ik ben er behoorlijk van overdonderd, had er voorheen nooit over gedacht maar hoe langer ik erover nadenk hoe aantrekkelijker het lijkt: 5 jaar lang werk/inkomengarantie (al is het geen vetpot) en nog beter: het combineren van zowel mijn juffigheid als het lekker theoretisch-wetenschappelijke.
Vooralsnog betekent het dat ik mijn Masterscriptie op zeer hoog niveau (publiceerbaar) moet schrijven en in het Engels, en ik moet nadenken met welk onderwerp ik mij vijf jaar bezig zou willen houden.
Vanuit de begeleiding wordt er dan uitstel aangevraagd (want het project zou in januari beginnen maar ik studeer pas in juni af), en nauwkeurig gevolgd of ik voldoe aan wat ze verwachten van een PhD student.
En ondertussen nadenken of het is wat ik wil en kan. Dus ik lurk hier even mee met al jullie ervaringen
Ik heb zelf promotie afgemaakt en master onderwijsbevoegdheid en baan tegelijk gedaan en daardoor alles wel vertraagd.
Sta je nu al voor de klas?
Kwak
Klinkt zwaar en leuk tegelijk. Leuk want afwisselend, maar lijkt me ook wel lastig met planning. Soms heb je congressen van meerdere dagen, soms zijn er oudergesprekken en die twee roosters kunnen elkaar best bijten (ga jij op je 'vrije' onderzoeksdag gezellig de hele avond gesprekken voeren met ouders?). De meeste 'normale' promotieplaatsen zijn trouwens ook een combi van onderwijs en onderzoek (en dan voor 4 jaar een vast inkomen), maar dat is natuurlijk wel wat minder juffigquote:
Hallo.
Ik ben net begonnen met een master en ben vorige week ineens gevraagd of ik interesse had in een promotieproject. Er is subsidie aangevraagd voor een groep PhD-leerkrachten, dwz vijf jaar lang 2 dagen per week voor de klas in het basisonderwijs en dan 3 dagen onderzoek.
.En wel een mooi uitgangspunt voor je masterscriptie; kan je meteen voor jezelf bedenken of je dat nog wel 4 jaar zou willen of dat het 1x en nooit weer is
.
Op maandag 4 juli 2011 21:37 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
*O* Go Chico, go Chico, itchaburpday, go Chico 8-)
*O* Go Chico, go Chico, itchaburpday, go Chico 8-)
Mijn tip: als je masterscriptie moeizaam gaat en je kiest alleen voor de PhD vanwege zekerheid of niks anders weten: niet doen.
[ Bericht 13% gewijzigd door kwakz0r op 03-10-2014 23:23:22 ]
[ Bericht 13% gewijzigd door kwakz0r op 03-10-2014 23:23:22 ]
Kwak
Grappig (en confronterend!) dat jullie dat opvalt aan mijn post. HEEL erg bedankt voor de reacties.
Ik ben er gewoon nog erg onzeker over. Inmiddels studeer ik al heel lang, maar 4 jaar daarvan zijn de academische lerarenopleiding geweest: combi van bachelor Onderwijskunde + PABO. Met in het afstudeerjaar een thesis en daarnaast de LIO-stage, en ik vond dat een hele mooie balans tussen de praktijk en het onderzoek.
Het punt is (alvast vooruitlopend op een volgende quote): ik vind dit jaar fantastisch. Ik heb nu een diagnostiekstage op de universiteit waarbij vreselijk veel van mij verwacht wordt op een vreselijk hoog niveau. Met onze bachelorthesis zaten we 'zomaar' bij de beste van het jaar, nog genomineerd voor een paar dingen, maar nu wordt van mij dat niveau gewoon standaard verwacht.
En ik vind het heerlijk!
In de klassenpraktijk vind ik de momenten dat je eigenlijk niet weet wat je moet doen (bijv met een lastig kind) het boeiendst, met daaraan vast dat je dat gaat uitzoeken en uitproberen. Ik had niet verwacht dat ook terug te kunnen vinden in de wetenschap, al is dit natuurlijk diagnostisch en casusgericht.
Voordeel van 2 dagen is dan ook dat je niet groepsverantwoordelijkheid hebt, waardoor sommige taken niet hoeven...
De afwisseling kan juist fijn zijn om 'vast' te kunnen wisselen tussen de twee, maar ik zie ook wel in dat het moeten schakelen tussen denkwerk en doewerk ook lastig kan zijn.
Kun je mij vertellen wat je daaronder verstaat, het wetenschapper worden? Is dat het onderzoeken, zelfstandige houding, heel hoog presteren? Of zijn er nog andere dingen waar ik over na moet denken?
Ik ben er gewoon nog erg onzeker over. Inmiddels studeer ik al heel lang, maar 4 jaar daarvan zijn de academische lerarenopleiding geweest: combi van bachelor Onderwijskunde + PABO. Met in het afstudeerjaar een thesis en daarnaast de LIO-stage, en ik vond dat een hele mooie balans tussen de praktijk en het onderzoek.
Nu op dit moment dus niet, maar afgelopen jaar HBO-master SEN gedaan met daarnaast een leer/werk plaats (opdrachten en daarnaast ook gewoon voor de klas op een speciale basisschool).quote:Op vrijdag 3 oktober 2014 22:52 schreef kwakz0r het volgende:
[..]
Pittig! Maar wel leuk denk ik.
Ik heb zelf promotie afgemaakt en master onderwijsbevoegdheid en baan tegelijk gedaan en daardoor alles wel vertraagd.
Sta je nu al voor de klas?
Het punt is (alvast vooruitlopend op een volgende quote): ik vind dit jaar fantastisch. Ik heb nu een diagnostiekstage op de universiteit waarbij vreselijk veel van mij verwacht wordt op een vreselijk hoog niveau. Met onze bachelorthesis zaten we 'zomaar' bij de beste van het jaar, nog genomineerd voor een paar dingen, maar nu wordt van mij dat niveau gewoon standaard verwacht.
En ik vind het heerlijk!
In de klassenpraktijk vind ik de momenten dat je eigenlijk niet weet wat je moet doen (bijv met een lastig kind) het boeiendst, met daaraan vast dat je dat gaat uitzoeken en uitproberen. Ik had niet verwacht dat ook terug te kunnen vinden in de wetenschap, al is dit natuurlijk diagnostisch en casusgericht.
Dat afwisselen vind ik dus juist prettig. Het eerste wat ik dacht toen ze mij vroegen was "o maar shit, met een phd kan ik echt nooit meer voor de (basisschool)klas", en pas later hoorde ik van de leerkracht/onderzoeker-combinatie.quote:Op vrijdag 3 oktober 2014 23:07 schreef Chicolate het volgende:
Klinkt zwaar en leuk tegelijk. Leuk want afwisselend, maar lijkt me ook wel lastig met planning. Soms heb je congressen van meerdere dagen, soms zijn er oudergesprekken en die twee roosters kunnen elkaar best bijten (ga jij op je 'vrije' onderzoeksdag gezellig de hele avond gesprekken voeren met ouders?). De meeste 'normale' promotieplaatsen zijn trouwens ook een combi van onderwijs en onderzoek (en dan voor 4 jaar een vast inkomen), maar dat is natuurlijk wel wat minder juffig
En wel een mooi uitgangspunt voor je masterscriptie; kan je meteen voor jezelf bedenken of je dat nog wel 4 jaar zou willen of dat het 1x en nooit weer is
Voordeel van 2 dagen is dan ook dat je niet groepsverantwoordelijkheid hebt, waardoor sommige taken niet hoeven...
De afwisseling kan juist fijn zijn om 'vast' te kunnen wisselen tussen de twee, maar ik zie ook wel in dat het moeten schakelen tussen denkwerk en doewerk ook lastig kan zijn.
Ja dat ga ik dus bekijken komende periode. Overleggen met mensen om me heen, want ik had er gewoon nooit aan gedacht (ik dacht hop aan het werk na deze master). Maar nu ik gevraagd ben en er zo'n vrijheid is met betrekking tot onderwerpen die me zo interesseren, ik het allemaal laat bezinken... het wordt steeds meer een optie in mijn ogen, maar ik moet inderdaad uitvinden of dit is wat bij mij past.quote:Op vrijdag 3 oktober 2014 22:39 schreef oompaloompa het volgende:
Ik mis in je post of je het uberhaupt leukt vindt om wetenschap te doen / wetenschapper te worden. Ondanks je misschien wel 5 jaar werkgarantie hebt, heeft het enorme opportunity costs en is phd-student zijn in mijn ervaring iets dat echt alleen maar tof is om te doen als je intrinsiek enorm gemotiveerd bent omdat de verwachtingen en eisen op een aantal domeinen een stuk "hoger" liggen dan bij een normale baan.
Hoger tussen aanhalingstekens omdat als je het leuk vindt die dingen niet erg zijn om te doen, maar als je het niet leuk vindt echt enorm taxing kunnen zijn.
Kun je mij vertellen wat je daaronder verstaat, het wetenschapper worden? Is dat het onderzoeken, zelfstandige houding, heel hoog presteren? Of zijn er nog andere dingen waar ik over na moet denken?
Laat ik mijn mening ook nog maar even ventileren.quote:
Grappig (en confronterend!) dat jullie dat opvalt aan mijn post. HEEL erg bedankt voor de reacties.
Zoals anderen zeggen, als je graag Dr. voor je naam wil zetten, klinkt dit als een prima oplossing, maar daarnaast zie ik eigenlijk niet veel positieve dingen. Het lijkt een beetje het uitstellen van een keuze (basisschool docent/wetenschapper.) Als je liever voor de klas staat is 5 jaar full time ervaring veel waardevoller dan een Dr. titel en als je later fulltime de wetenschap in wil dan heeft die 5 jaar parttime voor een basisschoolklas staan niet echt veel toegevoegde waarde. Ook als je graag allebei wil blijven doen nadat je klaar bent is het lastig, want zoals je zelf zegt ben je met 2 dagen per week geen hoofdverantwoordelijke en 3 dagen per week in de wetenschap zal lastig zijn qua vacatures/carriere maken. Maar goed, dat is een afweging die je zelf moet maken natuurlijk.
Daarnaast wat algemene valkuilen voor parttime promoveren, gebaseerd op de mensen op mijn universiteit die dat doen:
- Het plannen van je week kan lastig zijn. (Ik ga er even vanuit dat je elke week 2 dagen lesgeeft ipv de ene maand wel, de andere maand niet.) Je moet op je PhD dagen écht kunnen focussen.
- Veel parttimers die ik ken lopen gigantisch uit (PhD duur van 6-7-8 jaar), dus een strakke jaarplanning is belangrijk.
- Inhoudelijk puntje: Terwijl jij promoveert zit de rest van de wetenschap niet stil. Hoe langer je PhD traject is, hoe meer tijd er meestal zit tussen je eerste onderzoeksidee en je eerste artikel. Dit vergroot in weze de kans dat anderen eerder iets publiceren wat jij eigenlijk ook wilde publiceren, of dat je je onderzoek aan moet passen omdat er nieuwe informatie beschikbaar is etcetera. Afhankelijk van je onderzoeksveld is deze kans wat groter of kleiner, maar het is in ieder geval iets om in je achterhoofd te houden, zeker in verband met het volgende stuk:
Je vroeg het niet aan mij, maar een paar dingen: Leren/kunnen omgaan met tegenslag. Ik gok dat je bachelor scriptie heel goed was omdat er interessante resultaten naar voren kwamen. Op zo'n moment is wetenschap leuk enzo, maar als er (keer op keer) niets uit je onderzoek komt, of iemand anders publiceert net wat jij ook wil publiceren, dan is dat een stuk minder leuk. Daar moet je tegen kunnen en daar moet je mee om kunnen gaan. Een ander academisch trekje is dat mensen (bijvoorbeeld je promotors) vooral zeggen wat je niet goed doet. Als je feedback krijgt op een artikel, is dat 90% negatief en 10% neutraal of positief. Het negatieve is niet vervelend bedoeld, maar sommigen vatten dat wel zo op. De zelfstandigheid die je noemt is ook een puntje. Ga er vanuit dat je na je ingelezen te hebben in je onderwerp (eventueel inclusief review paper schrijven etc.), je meer weet dan je professor over dat onderwerp. Dat zorgt voor een dynamiek waarin je niet alles bij je promotor kunt 'checken' en je dus meer moet vertrouwen op je eigen oordeel en vaardigheden.quote:Kun je mij vertellen wat je daaronder verstaat, het wetenschapper worden? Is dat het onderzoeken, zelfstandige houding, heel hoog presteren? Of zijn er nog andere dingen waar ik over na moet denken?
Ik wilde niet als een soort betwetende boeman overkomen, dus hoop dat je het niet zo opvattequote:
Grappig (en confronterend!) dat jullie dat opvalt aan mijn post. HEEL erg bedankt voor de reacties.
Ja dat ga ik dus bekijken komende periode. Overleggen met mensen om me heen, want ik had er gewoon nooit aan gedacht (ik dacht hop aan het werk na deze master). Maar nu ik gevraagd ben en er zo'n vrijheid is met betrekking tot onderwerpen die me zo interesseren, ik het allemaal laat bezinken... het wordt steeds meer een optie in mijn ogen, maar ik moet inderdaad uitvinden of dit is wat bij mij past.
Kun je mij vertellen wat je daaronder verstaat, het wetenschapper worden? Is dat het onderzoeken, zelfstandige houding, heel hoog presteren? Of zijn er nog andere dingen waar ik over na moet denken?
het voornaamste is denk ik dat je echt puur intrinsiek gemotiveerd en nieuwsgierig moet zijn. Als je meer dan een veredelde onderzoeksassistent wil zijn zul je goede ideen moeten kunnen bedenken en ontwikkelen. het moeilijke hieraan is dat dat iets is dat je niet "op kunt lossen" door gewoon harder te werken en dat dat soort dingen super persoonlijk zijn. Zoals Operc ook al aangeeft, je zult veel tegenslagen hebben en de meeste van die tegenslagen zijn moeilijk om los te zien van je persoonlijke identiteit, dat is zwaar.
Daarnaast heb je heel erg veel onzekerheid, je weet niet waar je terecht gaat komen en de competitie is hoog (behalve als je het onderwijs in wilt, maar dan zijn het die 5 jaar die je aan carriere mist niet waard, nog erger als phd ben je waarschijnlijk een minder interessante kandidaat want duurder en eigenwijzer).
Als je niet superbrilliant bent ga je hele lange dagen maken, 5 jaar lang. Dat is een enorme commitment.
Eigenlijk denk ik dat je gewoon een beetje een nerd moet zijn maar dan in plaats van dat je helemaal opgaat in een computerspel of een andere hobby in whatever het gebied is dat je interessant vind.
Als je die gedrevenheid niet in onderzoek vindt (de voorbeelde die je geeft can wat je dit jaar tof vond waren namelijk allemaal praktijkvoorbeelden) dan ben je misschien beter af je op een ander front door te ontwikkelen om op die manier meer uitdaging in de praktijk te vinden.
Dit allemaal gezegd hebbende, ik ken je niet, ik vind (eigenlijk vond want vorige week dissertatie ingeleverd!!!!!) phd-student zijn supertof, en misschien is het echt de perfectie optie voor je. Vergeet alleen niet dat in die 5 jaar die er voor staan, je ook andere dingen kunt doen die, afhankelijk van je uiteindelijke doel, een stuk functioneler kunnen zijn om dat doel te bereiken.
Op dinsdag 1 november 2016 00:05 schreef JanCees het volgende:
De polls worden ook in 9 van de 10 gevallen gepeild met een meerderheid democraten. Soms zelf +10% _O-
De polls worden ook in 9 van de 10 gevallen gepeild met een meerderheid democraten. Soms zelf +10% _O-
Ik heb een vraagje!
Ik ben al vanaf mei aan het kijken naar PhD plekken, en vorige week kwam er een vacature die echt perfect is. Precies het soort onderzoek wat ik wil doen en ik voldoe aan alle dingen die ze vragen van een kandidaat. De begeleider van mijn onderzoekstage in de master kent degene bij wie de plek is en zij hebben in dezelfde tijd hun phd gedaan over vrijwel hetzelfde onderwerp. Ook een aantal andere docenten die enthousiast over mij zijn, kennen diegene. Een van deze UD's heb ik gisteren een gesprek mee gehad over een andere vacature die hij heeft, waarbij ik uiteindelijk heb aangegeven dat dit niet helemaal was wat ik zocht (te klinisch, geen onderzoeksproject; hij wist ook dat ik ook bezig was met de phd vacature). Hij mailde mij vandaag dat hij hoopt dat ik word aangenomen op de phd plek waar ik mijn zinnen op heb gezet omdat hij ervan overtuigd is dat ik de beste kandidaat ben, en dat als ik hem nodig heb om hen daarvan te overtuigen ik dat maar moet laten weten.
Nu vroeg ik me af: heeft het nut om recommendatie brieven voor me te laten schrijven door deze UD en mijn stagebegeleider (postdoc)? Beiden hebben aangegeven me te willen helpen. Wordt daar echt naar gekeken of staat het juist een beetje pretentieus oid als je dit doet? Of kan ik beter vragen of hij haar bijvoorbeeld een mailtje stuurt waarin hij aangeeft dat ik ga solliciteren en dat hij denkt dat ik erg geschikt ben oid?
Ik wil hem namelijk héél erg graag dus wil de kans dat ik word uitgenodigd voor gesprek zo groot mogelijk maken. De eerdere twee vacatures waar ik op heb gereageerd waren 90 en 140 reacties op, bij de eerste werd ik wel uitgenodigd en bij de tweede niet (daar was mijn achtergrond ook minder in de richting van de phd dus kwam voor mij niet als een verrassing)
Daarnaast is het een OIO positie voor min 2 jaar, waarbij nog geld gevonden moet worden voor jaar 3 en evt 4. Gebeurt dit vaker of is dit wel echt een risico?
Ik ben al vanaf mei aan het kijken naar PhD plekken, en vorige week kwam er een vacature die echt perfect is. Precies het soort onderzoek wat ik wil doen en ik voldoe aan alle dingen die ze vragen van een kandidaat. De begeleider van mijn onderzoekstage in de master kent degene bij wie de plek is en zij hebben in dezelfde tijd hun phd gedaan over vrijwel hetzelfde onderwerp. Ook een aantal andere docenten die enthousiast over mij zijn, kennen diegene. Een van deze UD's heb ik gisteren een gesprek mee gehad over een andere vacature die hij heeft, waarbij ik uiteindelijk heb aangegeven dat dit niet helemaal was wat ik zocht (te klinisch, geen onderzoeksproject; hij wist ook dat ik ook bezig was met de phd vacature). Hij mailde mij vandaag dat hij hoopt dat ik word aangenomen op de phd plek waar ik mijn zinnen op heb gezet omdat hij ervan overtuigd is dat ik de beste kandidaat ben, en dat als ik hem nodig heb om hen daarvan te overtuigen ik dat maar moet laten weten.
Nu vroeg ik me af: heeft het nut om recommendatie brieven voor me te laten schrijven door deze UD en mijn stagebegeleider (postdoc)? Beiden hebben aangegeven me te willen helpen. Wordt daar echt naar gekeken of staat het juist een beetje pretentieus oid als je dit doet? Of kan ik beter vragen of hij haar bijvoorbeeld een mailtje stuurt waarin hij aangeeft dat ik ga solliciteren en dat hij denkt dat ik erg geschikt ben oid?
Ik wil hem namelijk héél erg graag dus wil de kans dat ik word uitgenodigd voor gesprek zo groot mogelijk maken
. De eerdere twee vacatures waar ik op heb gereageerd waren 90 en 140 reacties op, bij de eerste werd ik wel uitgenodigd en bij de tweede niet (daar was mijn achtergrond ook minder in de richting van de phd dus kwam voor mij niet als een verrassing)Daarnaast is het een OIO positie voor min 2 jaar, waarbij nog geld gevonden moet worden voor jaar 3 en evt 4. Gebeurt dit vaker of is dit wel echt een risico?
Het kan denk ik geen kwaad, geef ze sowieso op als referentie (dat is de meeste gebruikelijke manier) voor de meeste sollicitaties zijn mijn referenties gebeld. Maar aanbevelingsbrieven erbij doen is ook gewoon een optie, het voegt imo alleen maar toe aan je sollicitatie.quote:Op donderdag 30 oktober 2014 09:43 schreef vlindertje89 het volgende:
Ik heb een vraagje!
Ik ben al vanaf mei aan het kijken naar PhD plekken, en vorige week kwam er een vacature die echt perfect is. Precies het soort onderzoek wat ik wil doen en ik voldoe aan alle dingen die ze vragen van een kandidaat. De begeleider van mijn onderzoekstage in de master kent degene bij wie de plek is en zij hebben in dezelfde tijd hun phd gedaan over vrijwel hetzelfde onderwerp. Ook een aantal andere docenten die enthousiast over mij zijn, kennen diegene. Een van deze UD's heb ik gisteren een gesprek mee gehad over een andere vacature die hij heeft, waarbij ik uiteindelijk heb aangegeven dat dit niet helemaal was wat ik zocht (te klinisch, geen onderzoeksproject; hij wist ook dat ik ook bezig was met de phd vacature). Hij mailde mij vandaag dat hij hoopt dat ik word aangenomen op de phd plek waar ik mijn zinnen op heb gezet omdat hij ervan overtuigd is dat ik de beste kandidaat ben, en dat als ik hem nodig heb om hen daarvan te overtuigen ik dat maar moet laten weten.
Nu vroeg ik me af: heeft het nut om recommendatie brieven voor me te laten schrijven door deze UD en mijn stagebegeleider (postdoc)? Beiden hebben aangegeven me te willen helpen. Wordt daar echt naar gekeken of staat het juist een beetje pretentieus oid als je dit doet? Of kan ik beter vragen of hij haar bijvoorbeeld een mailtje stuurt waarin hij aangeeft dat ik ga solliciteren en dat hij denkt dat ik erg geschikt ben oid?
Ik wil hem namelijk héél erg graag dus wil de kans dat ik word uitgenodigd voor gesprek zo groot mogelijk maken
Daarnaast is het een OIO positie voor min 2 jaar, waarbij nog geld gevonden moet worden voor jaar 3 en evt 4. Gebeurt dit vaker of is dit wel echt een risico?
Je kunt je begeleider en die post-doc ook een korte recommendatie laten schrijven op linkedin (als je dat hebt) want er wordt sowieso ook op je gegoogled en dan is het wel fijn dat je eerste hit door jezelf beheerd wordt.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Twinky, late reactie, maar ik denk er heel anders over dan voorgaande posters. De combinatie onderwijs geven in het lager of voortgezet onderwijs én onderzoek doen lijkt me ideaal. Ja, het gaat erg druk worden, dus je moet beslissen of je dat wil. Maar ik heb dit altijd samen met mijn collega's als het ideaal gezien, om met beide benen in de praktijk te staan naast het verrichten van onderzoek. Daar verrijk je denk ik zowel je onderwijs- als je onderzoekspraktijk mee. Als je de mogelijkheid hebt: doen!
Er zitten heus nadelen aan een promotietraject, maar in de onderwijshoek promoveren is echt wel iets anders dan bijvoorbeeld in een exacte richting promoveren. Mijn ervaring is bijvoorbeeld dat de competitie minder groot is en er ook minder stress is om zo snel mogelijk iets gepubliceerd te krijgen voor anderen ermee aan de haal gaan.
Er zitten heus nadelen aan een promotietraject, maar in de onderwijshoek promoveren is echt wel iets anders dan bijvoorbeeld in een exacte richting promoveren. Mijn ervaring is bijvoorbeeld dat de competitie minder groot is en er ook minder stress is om zo snel mogelijk iets gepubliceerd te krijgen voor anderen ermee aan de haal gaan.
I make it a thing, to glance in window panes and look pleased with myself.
http://www.volkskrant.nl/(...)ersiteiten~a3797394/quote:Kabinet snijdt in hoge promotiebonussen op universiteiten
De universiteit waar vooral de kwantiteit telt - 'de promotiefabriek' - heeft haar langste tijd gehad. Het kabinet breekt nadrukkelijk met het oude wetenschapsbestel waarin aantallen publicaties en proefschriften maatgevend zijn voor carrières en onderzoeksfinanciering.
In de promotiebonus van maximaal 90 duizend euro per proefschrift wordt het mes gezet. Van deze bonus, door critici 'perverse prikkel' genoemd, gaat om te beginnen 5 procent af. Het kabinet wil een eind maken aan de haastige universitaire cultuur waar gebrek aan aandacht voor kwaliteit heeft geleid tot schandalen zoals de fraude door de voormalige Tilburgse hoogleraar sociale psychologie Diederik Stapel.
In de Wetenschapsvisie 2025 die minister Jet Bussemaker en staatssecretaris Sander Dekker morgen presenteren, onderstrepen ze de maatschappelijke rol die de wetenschap in Nederland speelt en de verantwoordelijkheid die dat geeft. 'Wij zijn ervan overtuigd dat iedere onderzoeker, hoe vrij of fundamenteel ook, zich zal moeten afvragen wat zijn of haar maatschappelijke rol en verantwoordelijkheid is, wat ze terug kunnen geven', zegt Dekker vandaag in een interview met de Volkskrant.
Met promotiebonussen is jaarlijks een bedrag van maximaal 95 miljoen euro gemoeid. De universiteiten zullen komend jaar met de minister onderhandelen over de exacte herverdeling van een deel van dat geld. Het is de bedoeling dat de universiteiten dat steken in een scherpere profilering en in een evenwichtiger personeelsopbouw.
Perverse prikkel
Met de plannen volgt het ministerie de aanbevelingen van de brede interdepartementale ambtenarenwerkgroep IBO, die vorig jaar de pijnpunten in het Nederlandse wetenschapsbeleid aanwees. De standaardvergoeding voor promoties werd door IBO als een perverse prikkel aangemerkt, die maakt dat universiteiten gemakkelijk meer op kwantiteit aansturen dan op kwaliteit. Bovendien verkleint de bonus de kansen van bijvoorbeeld post-docs op een onderzoeksbaan. Ook bepleitte de werkgroep meer rust in de financiering van de universiteiten te brengen door niet van jaar tot jaar te rekenen, maar over drie tot vijf jaar.
Daarnaast komen de plannen tegemoet aan de groeiende kritiek dat wetenschappers vooral véél moeten publiceren. Kwaliteit en productiviteit zijn belangrijk, maar ook onderwijs en maatschappelijke inzet zijn kerntaken, aldus het ministerie. Onderzoekers die lesgeven en aan kennistoepassing doen, moeten daarvoor meer krediet krijgen, schrijven Bussemaker en Dekker. Daartoe wordt de beoordeling van universitair medewerkers aangepast.
De plannen worden gedragen door de universiteiten, onderzoeksinstellingen, wetenschapsorganisaties als NWO en KNAW, en de werkgevers. Zij stellen in de loop van 2015 een Nationale Wetenschapsagenda op, met thema's waarop de wetenschap zich zal richten. Daarbij zijn zowel maatschappelijke vraagstukken van belang als de sterke punten van de wetenschap zelf.
Versnippering
Met de nieuwe wetenschapsvisie wil het kabinet een einde maken aan de versnippering van het beleid rond wetenschappelijk onderzoek in Nederland. Wetenschappers moeten meer onderling samenwerken en met maatschappelijke organisaties en het bedrijfsleven, vindt het kabinet. Samenwerking wordt een pré bij het aanvragen van publiek onderzoeksgeld.
Wetenschappelijke kwaliteit blijft wel het belangrijkste criterium. Bussemaker onderstreept dat vrij wetenschappelijk onderzoek, door nieuwsgierigheid gedreven, voldoende ruimte moet houden. 'Daar begint alles mee.'
Nederland doet het wetenschappelijk uitstekend, erkent het kabinet. Met een gemiddeld niveau van overheidsuitgaven bereiken Nederlandse onderzoekers topprestaties, concludeerde eerder de interdepartementale werkgroep.
Het kabinet stelt vanaf volgend jaar 50 miljoen euro extra beschikbaar voor wetenschappers die Europees geld binnenhalen voor een onderzoeksvoorstel, waarbij de eis is dat de eigen instelling ook geld bijlegt. Volgens Bussemaker en Dekker begint dergelijke matching een drempel te vormen voor het aanvragen van EU-onderzoeksgeld, waarin Nederland in de regel goed scoort.
Tú estás dura y yo me veo cabrón en el espejo
Goede zaak, maar 5% is wel weinig om echt zoden aan de dijk te zetten. Daarnaast hoop ik dat die 5% wel budgetneutraal is en op andere manier aan onderzoek wordt besteed, dus dat het geen ordinaire bezuiniging is...
En dit werkt niet in de hand dat iedereen het woord kanker in zijn grant aanvraag schrijft, er gehaast met elke hype mee gedaan wordt... etc etc het is weer eens tijd om vicent icke te quoten "nut nut nut is het geluid van een wetenschapper die zichzelf met een machinegeweer in zijn voeten schiet"quote:In de Wetenschapsvisie 2025 die minister Jet Bussemaker en staatssecretaris Sander Dekker morgen presenteren, onderstrepen ze de maatschappelijke rol die de wetenschap in Nederland speelt en de verantwoordelijkheid die dat geeft. 'Wij zijn ervan overtuigd dat iedere onderzoeker, hoe vrij of fundamenteel ook, zich zal moeten afvragen wat zijn of haar maatschappelijke rol en verantwoordelijkheid is, wat ze terug kunnen geven', zegt Dekker vandaag in een interview met de Volkskrant.
Ik snap daar echt geen enkele biet van alsof wetenschap "de maatschappij" maar moet bedienen...
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
JA, MAAR HENK EN INGRID GAAN NIET BETALEN VOOR EEN OF ANDER RIJKELUISKINDJE ZIJN HOBBY IN EEN OF ANDER SCHEIKUNDELAB MET PIPETJES EN KLEURTJES!quote:Op woensdag 26 november 2014 09:19 schreef Bosbeetle het volgende:
[..]
En dit werkt niet in de hand dat iedereen het woord kanker in zijn grant aanvraag schrijft, er gehaast met elke hype mee gedaan wordt... etc etc het is weer eens tijd om vicent icke te quoten "nut nut nut is het geluid van een wetenschapper die zichzelf met een machinegeweer in zijn voeten schiet"
Ik snap daar echt geen enkele biet van alsof wetenschap "de maatschappij" maar moet bedienen...
Ja doei.
Ook die eeuwige samenwerking met het bedrijfsleven, hoeveel STW projecten halen bedrijfjes erbij die geen biet toevoegen en waarvan zowel het bedrijf als de wetenschappers het zien als noodzakelijk kwaad om extra geld te krijgen.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Maarja ik zal wel in de nut modus moeten gaan zitten want ik moet nodig geld schrijven, toch de minst leuke kant aan wetenschap.
En mochten we vallen dan is het omhoog. - Krang (uit: Pantani)
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Op zich mee eens dat de kwaliteit omhoog kan/moet. Ik vind de maatschappelijke rol een beetje dubieus, want zeker bij fundamenteel onderzoek is de implementatie en impact in de praktijk en maatschappelijke dienst vaak nog niet te bepalen.
Maar wat betreft de kwaliteit. Je ziet inderdaad promoties die beperkt blijven tot wat statistiek op een database loslaten. Hier wat artikelen uit persen en that's it. Velen doen geen grant aanvragen, zelf indienen onderzoeken, logistiek opzetten, zelf data vergaren(!), managen, etc. Ik zie soms dingen die het niveau bachelor thesis niet overstijgen zowel inhoudelijk als qua werk. Het publiceren om te publiceren vind ik ook niet goed. Begeleiding in die PhD fabrieken is ook vaak om te huilen. Puur zo snel mogelijk artikelen poepen, kaft er omheen en subsidie opstrijken.
Maar wat betreft de kwaliteit. Je ziet inderdaad promoties die beperkt blijven tot wat statistiek op een database loslaten. Hier wat artikelen uit persen en that's it. Velen doen geen grant aanvragen, zelf indienen onderzoeken, logistiek opzetten, zelf data vergaren(!), managen, etc. Ik zie soms dingen die het niveau bachelor thesis niet overstijgen zowel inhoudelijk als qua werk. Het publiceren om te publiceren vind ik ook niet goed. Begeleiding in die PhD fabrieken is ook vaak om te huilen. Puur zo snel mogelijk artikelen poepen, kaft er omheen en subsidie opstrijken.
"Happiness is not getting more, but wanting less"
Dat vind ik ook een struikelblok. De praktijk is dat dat argument al jaren gebruikt wordt om door te blijven bezuinigen op studies in de letteren en geesteswetenschappen.quote:
Op zich mee eens dat de kwaliteit omhoog kan/moet. Ik vind de maatschappelijke rol een beetje dubieus, want zeker bij fundamenteel onderzoek is de implementatie en impact in de praktijk en maatschappelijke dienst vaak nog niet te bepalen.
[b]Op dinsdag 27 januari 2009 21:01 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
We zijn gewoon een topic vol dysfunctional awesomeness! And proud of it!
Vorige week naar mijn eerste conferentie geweest en voor het eerst een poster gepresenteerd. Was leuk! Veel nieuwe mensen uit mijn vakgebied ontmoet, nu weet ik ook welk hoofd er bij de naam op een artikel hoort en zij weten nu ook wie 'die nieuwe phd' is. Had het niet verwacht, maar dat 'netwerken' vond ik eigenlijk best leuk. Vooral met de mensen die naar mn poster kwamen, leuke feedback gehad op mijn concept (was een van de weinige posters die over een concept ging ipv een al uitgewerkt onderzoek). In dit wereldje ga ik me prima vermaken de komende jaren .
Veel nieuwe mensen uit mijn vakgebied ontmoet, nu weet ik ook welk hoofd er bij de naam op een artikel hoort en zij weten nu ook wie 'die nieuwe phd' is. Had het niet verwacht, maar dat 'netwerken' vond ik eigenlijk best leuk. Vooral met de mensen die naar mn poster kwamen, leuke feedback gehad op mijn concept (was een van de weinige posters die over een concept ging ipv een al uitgewerkt onderzoek). In dit wereldje ga ik me prima vermaken de komende jaren .
Op maandag 4 juli 2011 21:37 schreef MariaEtcetera het volgende:[/b]
*O* Go Chico, go Chico, itchaburpday, go Chico 8-)
*O* Go Chico, go Chico, itchaburpday, go Chico 8-)
Tof!Ik had net mijn voorlopig laatste meeting met een potentiële nieuwe organisatie om mee te werken! Tof weer, mogelijkheden!
Nu even goed voor een planning gaan zitten, want heb nu 6 organisaties 'in de pijplijn' waarvan ik er al bij 2 'werk' en dat hele jaar begint nu toch wel 'maar een jaar' te worden! 
_!
Ja doei.
Zo, even een klein kickje. Maar volgens mij is dit nog steeds HET topic.
Ik ben inmiddels 2x gevraagd door de leiding van mijn master (ik studeer wss in augustus af) of ik interesse heb om een PhD te doen bij hun in de onderzoeksgroep. Ik heb dat tot nog toe resoluut afgewezen, maar na een aantal maanden borrelen heb ik toch ook wel zoiets van waar zeg ik nu nee tegen...
Het probleem is dat ik wel een beetje klaar ben met het onderwijs. Ik heb niet bepaald de ideale route genomen (MBO3 -> 4 -> HBO (deeltijd, Cum laude) -> Master (weer voltijd, tenzij ik m'n laatste vakken en afstuderen verpruts ook Cum laude)), maar tegelijk heb ik nog steeds niet het idee dat ik wat geleerd heb en echte uitdaging heb gevonden. Ik ben heel zwak op de theoretische kant (en dan vooral de basis academische vaardigheden die wat verder van m'n vakgebied staan zoals statistiek en de niet direct relevante wiskunde), maar ik heb altijd de dingen die ik nodig had in korte tijd op kunnen pikken.
Dingen uitzoeken vind ik leuk (en dat zal ik ook blijven doen), maar er over te publiceren hoef ik niet zo. Al was de feedback op een report dat ik voor een onderzoeksproject met iemand heb geschreven dat met wat tweaken het ingediend zou kunnen worden voor publicatie.
Ikzelf denk dat ik niet de skills en de motivatie heb om 4 jaar aan 1 ding te werken. Waarschijnlijk ben ik veel gelukkiger als ik bij 1 van de toonaangevende bedrijven mezelf uit kan leven en af en toe er over te babbelen op een conferentie. Dr. voor je naam is natuurlijk best tof, maar om dat nu als reden te nemen...
Wat was jullie motivatie om een PhD te doen?
Ik ben inmiddels 2x gevraagd door de leiding van mijn master (ik studeer wss in augustus af) of ik interesse heb om een PhD te doen bij hun in de onderzoeksgroep. Ik heb dat tot nog toe resoluut afgewezen, maar na een aantal maanden borrelen heb ik toch ook wel zoiets van waar zeg ik nu nee tegen...
Het probleem is dat ik wel een beetje klaar ben met het onderwijs. Ik heb niet bepaald de ideale route genomen (MBO3 -> 4 -> HBO (deeltijd, Cum laude) -> Master (weer voltijd, tenzij ik m'n laatste vakken en afstuderen verpruts ook Cum laude)), maar tegelijk heb ik nog steeds niet het idee dat ik wat geleerd heb en echte uitdaging heb gevonden. Ik ben heel zwak op de theoretische kant (en dan vooral de basis academische vaardigheden die wat verder van m'n vakgebied staan zoals statistiek en de niet direct relevante wiskunde), maar ik heb altijd de dingen die ik nodig had in korte tijd op kunnen pikken.
Dingen uitzoeken vind ik leuk (en dat zal ik ook blijven doen), maar er over te publiceren hoef ik niet zo. Al was de feedback op een report dat ik voor een onderzoeksproject met iemand heb geschreven dat met wat tweaken het ingediend zou kunnen worden voor publicatie.
Ikzelf denk dat ik niet de skills en de motivatie heb om 4 jaar aan 1 ding te werken. Waarschijnlijk ben ik veel gelukkiger als ik bij 1 van de toonaangevende bedrijven mezelf uit kan leven en af en toe er over te babbelen op een conferentie. Dr. voor je naam is natuurlijk best tof, maar om dat nu als reden te nemen...
Wat was jullie motivatie om een PhD te doen?
quote:
Je publiceeraversie in een notendop:
[ afbeelding ]
Mijn motivatie is dat ik nieuwsgierig ben en graag wil weten (en dus onderzoeken) hoe iets werkt of waarom iets gebeurt.quote:
Dingen uitzoeken vind ik leuk (en dat zal ik ook blijven doen), maar er over te publiceren hoef ik niet zo. Al was de feedback op een report dat ik voor een onderzoeksproject met iemand heb geschreven dat met wat tweaken het ingediend zou kunnen worden voor publicatie.
Ikzelf denk dat ik niet de skills en de motivatie heb om 4 jaar aan 1 ding te werken. Waarschijnlijk ben ik veel gelukkiger als ik bij 1 van de toonaangevende bedrijven mezelf uit kan leven en af en toe er over te babbelen op een conferentie. Dr. voor je naam is natuurlijk best tof, maar om dat nu als reden te nemen...
Wat was jullie motivatie om een PhD te doen?
Wat betreft motivatie om vier jaar aan een project te werken: Het hangt een beetje af van je onderzoeksgebied, maar vaak is je PhD een verzameling van kleinere projecten. Bijvoorbeeld: literatuur review, meta-analyse, een experiment/proefopstelling om de basisbevindingen uit de literatuur te demonstreren en daarna nog wat extra experimenten om jouw nieuwe hypotheses te toetsen. Op die manier blijft het wel een groot project, maar ben je toch met veel afwisselende subtaken bezig.
Waarom ik mijn PhD ben begonnen? Omdat ik meer wilde leren, meer wilde weten, meer wilde bijdragen. Het moge duidelijk zijn, ik ben een sociaal wetenschapper 
Het project dat ik heb gekregen, waar ik op gesolliciteerd heb, had een onderwerp waar ik zeer in geïnteresseerd was, en ergens heb ik een soort van hoopje/droompje om de wereld te verbeteren, al is het maar dmv een zeer kleine bijdrage in een zeer klein gebied, en op het moment stelt de PhD me in de gelegenheid om uit te zoeken waar mijn kleine bijdrage kan plaatsvinden.
Publiceren, conferenties, ze zijn ook niet echt mijn ding, in die zin dat ik dolgraag naar conferenties ga en met mensen in discussie/gesprek ga om te zien hoe krachten gebundeld kunnen worden om dingen aan te pakken, maar diep van binnen heb ik ook die publicatiedrang niet, al kom je er niet echt onderuit als je besluit te gaan promoveren. Ik heb het 'voor lief' genomen en doe nu mijn best het gewoon als onderdeel van het proces te zien. Niet omdat ik niet 'wil' publiceren, maar vooral omdat ik niet wil publiceren óm het publiceren, maar pas echt als ik iets te melden heb, zeg maar
Het project dat ik heb gekregen, waar ik op gesolliciteerd heb, had een onderwerp waar ik zeer in geïnteresseerd was, en ergens heb ik een soort van hoopje/droompje om de wereld te verbeteren, al is het maar dmv een zeer kleine bijdrage in een zeer klein gebied, en op het moment stelt de PhD me in de gelegenheid om uit te zoeken waar mijn kleine bijdrage kan plaatsvinden.
Publiceren, conferenties, ze zijn ook niet echt mijn ding, in die zin dat ik dolgraag naar conferenties ga en met mensen in discussie/gesprek ga om te zien hoe krachten gebundeld kunnen worden om dingen aan te pakken, maar diep van binnen heb ik ook die publicatiedrang niet, al kom je er niet echt onderuit als je besluit te gaan promoveren. Ik heb het 'voor lief' genomen en doe nu mijn best het gewoon als onderdeel van het proces te zien. Niet omdat ik niet 'wil' publiceren, maar vooral omdat ik niet wil publiceren óm het publiceren, maar pas echt als ik iets te melden heb, zeg maar
Ja doei.
Godverquote:
Je publiceeraversie in een notendop:
[ afbeelding ]
.
They told me all of my cages were mental, so I got wasted like all my potential.
