Ik heb slechte ouders maar niemand weet dat. Ik heb het idee dat ik mensen kan overtuigen al opgegeven en ga proberen te emigreren. Ik kan mijzelf nauwelijks overtuigen omdat ik jaren lang in ze geloofde. Ze houden mij al jaren in hun greep en willen dat ik ga geloven dat ik een slecht mens ben, een rotkind en moet veranderen desnoods in een inrichting waarvan ze al meerdere malen mij hebben geprobeerd op te laten nemen.
Mijn ouders hebben mensen doen geloven dat ik geestelijke problemen heb en nu moet ik misschien de rest van mijn leven met behandelaars omgaan en medicatie slikken. Ik heb moeite dat te verwerken, ik merk ook dat als ik het er over heb dat het al snel lijkt alsof ik mensen wil overtuigen en dat ik er iets aan zou hebben als een ander mij gelooft. Wel heb ik iets aan reacties maar ik wil vooral het idee dat ik het toch nog ergens gezegd kan hebben.
Terwijl ik juist weet dat ik niets verkeerds heb gedaan en gewoon een baan wil, vrouw en kinderen, of iemand me nu gelooft of niet. Standaard wordt ik toch al vaak in het 'criminele' of 'foute' hokje geplaatst, gewoon door lichaams signalen die ik zelf nog niet begrijp omdat ik dat misschien al vanaf jongsafaan doe. Ik heb al meer dan 10 jaar gewerkt, woon al sinds m'n 19e op mezelf (ben nu begin 30) ook vaste contracten gekregen na een paar maanden al maar toch zoek ik telkens weer m'n ouders op die me dan weer de grond in boren en dan presteer ik weer slechter in alles, sluit ik mezelf weer af voor anderen. Ik heb relaties met vrouwen gehad, de langste 2 jaar en dan nog wat van een half jaar en korter. Het enige niet normale aan mijn leven waardoor ik telkens die aansluiting mis en ik in aan de negatieve kant van de samenleving wordt gezet is het idee dat mijn ouders het pure kwaad zijn die mijn hele leven in de war schoppen terwijl iedereen gelooft dat het normale mensen zijn. Ondertussen geniet vooral mijn moeder van alle positieve aandacht.
Ergens zou ik ze ook zwart willen maken, door zich uit te laten spreken over buitenlanders en dat op te nemen maar omdat het dan mogelijk nog erger kan worden kies ik er voorlopig voor ze zover mogelijk buiten mijn leven te houden en op te maken voor verhuizing/emigratie.
Samenvatting: TS wordt geestelijk mishandeld (niet lichamelijk, afgezien van gedwongen medicatie wat ik tot nu toe nog kan weigeren) maar kan dit niet aantonen aan anderen, zijn hele leven wordt vergald. Kan prima werken al was het maar het eenvoudigere werk en zou geld kunnen opleveren maar moet 'in behandeling' en kost daarom duizenden euro's, dankzij diens ouders.
Wie heeft er nog meer slechte ouders of kent mensen met slechte ouders?
Niet echt een antwoord op de gestelde vraag. De vraag is of je slechte ouders kent of mensen met slechte ouders.quote:Op woensdag 5 februari 2014 12:38 schreef Piet__Piraat het volgende:
Als je medicatie slikt, zal je vast ook wel onderzocht zijn door een professional die een diagnose heeft gesteld, nietwaar?
Dus de vraag is nogal onduidelijk en ingeleid door een behoorlijk eenzijdig verhaal dat volledig gespeend is van enige objectiviteit of onderbouwing.
Er is het een en ander aan de hand met hem, daar kan hij zelf ook niet omheen (en heeft hij volgens mij ook al vaker erkent op het forum)
Als er dingen steeds fout blijven gaan ook al ben je tegen de dertig (en woon je op jezelf? ) dan heb je daar zelf ook zeker hand in
Dat de ouders daar slecht mee omgaan kan natuurlijk, maar emigreren lijkt me niets oplossen. Dan plaats je afstand tussen jou en je ouders maar je lost niets op
Die mensen blijven je raken, vinden steeds je zwakke plek. Leer daar mee omgaan. Misschien moet je met ze breken ja, maar dat is de laatste oplossing. En dan is iets drastisch als emigreren niet echt nodig
Dat klopt. Daarom moet je het niet te veel aandacht geven en gewoon houden bij de vraag.quote:
Klopt. De vraag is echter wat de definitie is van slechte ouders. De meeste pubers vinden hun ouders namelijk slechte ouders omdat ze grenzen stellen en regels opleggen. Terwijl -in de juiste mate- dat juist prima opvoeden is.
Dus de vraag is nogal onduidelijk en ingeleid door een behoorlijk eenzijdig verhaal dat volledig gespeend is van enige objectiviteit of onderbouwing.
Dit soort aandacht moet je niet voeden.
Maar in de praktijk hebben mijn ouders mij aangegeven bij de ambulante zorg en is het allemaal binnen een paar uur gegaan bijelkaar. Uiteindelijk zie ik psychiatrie als een bedrijf en de keuze om daar klant te zijn behoort aan het individu te zijn. Maar als mijn ouders dan beweren dat ik mogelijk een gevaar voor mezelf of anderen kan zijn dan houdt het bij de meeste mensen op. Die verwachten dat ouders hun kind kennen en het beste met hem voor hebben. Terwijl ik feitelijk nooit agressie heb vertoond. Ik had een aanwinst kunnen zijn voor de maatschappij, maar als ik blijf zal ik nooit meer kunnen worden dan een door de maatschappij betaald kasplantje.
Psychiaters zijn ook advocaten en kunnen mensen voor de rechter dagen en diens vrijheid beroven en mishandelen door drogeren, medicijnen hebben nu eenmaal vaak bijwerkingen. Hoger beroep is dan niet meer mogelijk, gelukkig kan men iemand niet continu in de gaten blijven houden en op een dag ben ik gewoon weg en in het buitenland en hoop daar nog kans te maken op werk, vrouw en kinderen.
Ik heb hen al duizenden keren verteld dat ik niet door hen geholpen kan worden en dat ik met mijn problemen beter met een pastoor of priester kan praten. Maar niemand die het met mij eens is of zal worden vrees ik. Het enige wat ik eraan overhoud is dat als ik ooit gegijzeld wordt in het buitenland, ik er mentaal op voorbereid ben.
Ik ben begin 30, mijn ouders horen allang een eigen leven te hebben, ze zijn bijna gepensioneerd. Leuk voor mijn omgeving dat mijn moeder zo bezig is met mijn leven want dan is ze leuker in de omgang maar ondertussen heb ik geen leven meer. Ik zorg allang voor mezelf, ik zie mijn ouders 1-2x per jaar, de afgelopen 5 jaar misschien maar 10x van hooguit een paar uur waar weinig wordt gesproken.
nou dan is het nogal bizar dat je er vandaag nog over bezig bent hequote:
Het is maar wat je professioneel noemt. Ikzelf zou verwachten dat zo'n diagnose tot stand komt na weken, maanden onderzoek met PET scans en EEG's, dat ze mijn levensinstelling kennen.
Maar in de praktijk hebben mijn ouders mij aangegeven bij de ambulante zorg en is het allemaal binnen een paar uur gegaan bijelkaar. Uiteindelijk zie ik psychiatrie als een bedrijf en de keuze om daar klant te zijn behoort aan het individu te zijn. Maar als mijn ouders dan beweren dat ik mogelijk een gevaar voor mezelf of anderen kan zijn dan houdt het bij de meeste mensen op. Die verwachten dat ouders hun kind kennen en het beste met hem voor hebben. Terwijl ik feitelijk nooit agressie heb vertoond. Ik had een aanwinst kunnen zijn voor de maatschappij, maar als ik blijf zal ik nooit meer kunnen worden dan een door de maatschappij betaald kasplantje.
Psychiaters zijn ook advocaten en kunnen mensen voor de rechter dagen en diens vrijheid beroven en mishandelen door drogeren, medicijnen hebben nu eenmaal vaak bijwerkingen. Hoger beroep is dan niet meer mogelijk, gelukkig kan men iemand niet continu in de gaten blijven houden en op een dag ben ik gewoon weg en in het buitenland en hoop daar nog kans te maken op werk, vrouw en kinderen.
Ik heb hen al duizenden keren verteld dat ik niet door hen geholpen kan worden en dat ik met mijn problemen beter met een pastoor of priester kan praten. Maar niemand die het met mij eens is of zal worden vrees ik. Het enige wat ik eraan overhoud is dat als ik ooit gegijzeld wordt in het buitenland, ik er mentaal op voorbereid ben.
Ik ben begin 30, mijn ouders horen allang een eigen leven te hebben, ze zijn bijna gepensioneerd. Leuk voor mijn omgeving dat mijn moeder zo bezig is met mijn leven want dan is ze leuker in de omgang maar ondertussen heb ik geen leven meer. Ik zorg allang voor mezelf, ik zie mijn ouders 1-2x per jaar, de afgelopen 5 jaar misschien maar 10x van hooguit een paar uur waar weinig wordt gesproken.
Ga gewoon weer een half jaar niet langs en doe je ding
Je projecteert je gezeik, wat allemaal terecht is, op je ouders en dat weet je zelf ook
Maar goed, over een maand open je weer precies het zelfde topic en dit is al nummer 29239492903 dus ik ben de illusie dat het ook maar iets van verschil maakt al lang kwijt
fijn fuck up leven nog he
doe de groetjes aan je oudersWelke diagnose heb je nu en welke medicatie is je aangeraden?
Ik zou wel willen maar er is niets en ik kan geen dingen gaan verzinnen en het mezelf wijs maken dat het zo is.quote:
Ik denk ook dat TS wat meer de hand in eigen boezem moet steken
Ja maar het meeste kan ik zelf oplossen en zijn 'normale' problemen die mensen met 'normale' kinderen al veel eerder inzien. Ik mocht bijvoorbeeld nooit twijfelen aan wat mijn ouders zeiden, dat deed ik dan nooit. Ik ben ook niets voor niets toen ik 8 was al weggelopen, ook al kwam ik niet verder dan een paar straten en was ik dezelfde avond weer thuis. Het zou best eens zo kunnen zijn dat mijn ouders mij seksueel hebben misbruikt maar dat het zo'n trauma is dat ik niet bij de herinneringen kan. Ik heb tpt vier keer toe wel raar seksueel gedrag vertoond. Maar het kan ook iemand zijn geweest in m'n omgeving, misschien mijn zwembadleraar van wie ik me herinner dat hij mij geen diploma wilde geven als enige van de groep en mij vaak liet nablijven om bij te leren. Maar daar kan ik dus niet bij en zal ik ook niet zo zien.quote:Er is het een en ander aan de hand met hem, daar kan hij zelf ook niet omheen (en heeft hij volgens mij ook al vaker erkent op het forum)
Je lijkt net m'n moeder. 10 jaar lang haal ik successen en heb ik tegenslagen, dat lijkt me niet 'steeds' alsof het continu is en alles slecht is aan mijn leven. Ik verdiende toch lang 30.000 per jaar, men was tevreden over me, heb m'n eigen huis nu al 7 jaar, ben nooit op straat beland alleen werkloos een paar keer en dan nog bij 1 werkgever door mijn eigen fout namelijk dat ik zo stom was om ontslag te nemen. Uiteindelijk wel een vergelijkbare baan gevonden waar ik 2,5 jaar heb gewerkt.quote:Als er dingen steeds fout blijven gaan ook al ben je tegen de dertig (en woon je op jezelf? ) dan heb je daar zelf ook zeker hand in
Het gaat mij voornamelijk om het gevaar voor eigen lijf namelijk dat mijn ouders iets verzinnen waardoor ze een zaak kunnen beginnen om mij op te laten nemen. Hoe zij willen dat ik verander begrijp ik echt niet, ik zal ze nooit meer aardig, lief of leuk gaan vinden, noch mensen om me heen die me dit willens en weten aandoen, en nog geloven dat ze er goed aan doen ook. Als mijn ouders niet weten waar ik woon kunnen ze de mensen om mij heen ook niet bespelen en is er niets aan de hand en kan ik gewoon verder met mijn leven. Maar leuk vinden zal ik het niet om iedereen achter te laten.quote:Dat de ouders daar slecht mee omgaan kan natuurlijk, maar emigreren lijkt me niets oplossen. Dan plaats je afstand tussen jou en je ouders maar je lost niets op
Die mensen blijven je raken, vinden steeds je zwakke plek. Leer daar mee omgaan. Misschien moet je met ze breken ja, maar dat is de laatste oplossing. En dan is iets drastisch als emigreren niet echt nodig
Ergens heb ik het idee dat ook al zie ik ze niet meer, ik in hun fantasie een heel eigen leven leid en dat dat ook zo blijft ook al is mijn leven totaal anders.
Omdat ik maar niet van ze afkom! En tegelijk ben ik nog bezig met mijn problemen doorzien waarvan veel door mijn ouders is doorgegeven. Dus met ze praten leer ik over mezelf en kan ik weer dingen inzien wat ik van jongsafaan fout dacht.quote:
Uhm... misschien ligt het er duimendik boven op hoor, maar waarom heb je nog contact met je ouders
Hoezo kom je niet van ze af? Nummer veranderen en een straatverbod als het echt moetquote:
[..]
Omdat ik maar niet van ze afkom! En tegelijk ben ik nog bezig met mijn problemen doorzien waarvan veel door mijn ouders is doorgegeven. Dus met ze praten leer ik over mezelf en kan ik weer dingen inzien wat ik van jongsafaan fout dacht.
Thanks anyway. Sorry als het lijkt alsof je woorden geen effect hebben, het is er wel maar het veranderen gaat bij mij gewoon erg traag omdat het over alles eigenlijk gaat.quote:
Je projecteert je gezeik, wat allemaal terecht is, op je ouders en dat weet je zelf ook
Maar goed, over een maand open je weer precies het zelfde topic en dit is al nummer 29239492903 dus ik ben de illusie dat het ook maar iets van verschil maakt al lang kwijt
fijn fuck up leven nog he
Inderdaadquote:
[..]
Hoezo kom je niet van ze af? Nummer veranderen en een straatverbod als het echt moet
Neem eens je eigen verantwoordelijkheid
En als je je niets kunt herinneren over seksueel misbruik is de kans groter dat het niet gebeurt is dan wel
Je zoekt excuses, je ouders zijn voor jou een prima excuus (en niet bestaand misbruik blijkbaar ook al)
Zo heb je lekker wat om op te zeiken
Heb ik gedaan, heb ik gekregen namelijk autisme maar speelt geen rol bij mijn behandelaars die aan hun eigen diagnose vasthouden. Anders zou ik geen gevaar voor mijzelf of mijn omgeving kunnen zijn. Ik ben nu bezig met een eis voor andere behandelaars. Ik heb zelf al informatie opgezocht over de medicatie, maar bedankt. Ik heb zelf Havo trouwens en MBO, een iq test van jaren terug gaf 134 aan, heb ook vele artikelen gelezen de afgelopen jaren over mijn diagnose.quote:Op woensdag 5 februari 2014 12:59 schreef mootie het volgende:
Dan ga je voor een second opinion. Je bent volwassen, zoek zelf een arts of psychiater en laat diegene een eventuele diagnose stellen.
Welke diagnose heb je nu en welke medicatie is je aangeraden?
Je bent gewoon een dramaqueen. Je ziet je ouders 2x per jaar. Hoe ze dan zo'n enorme greep op je leven kunnen hebben is me niet duidelijk. Als je 30+ bent, wordt het tijd om je ballen in te laten dalen en je verantwoordelijkheid te pakken.quote:
[..]
Thanks anyway. Sorry als het lijkt alsof je woorden geen effect hebben, het is er wel maar het veranderen gaat bij mij gewoon erg traag omdat het over alles eigenlijk gaat.
Omdat ze contact hebben met mijn behandelaars en ik verder buiten spel wordt gezet. Ik heb al een nieuwe prepaid, een ander email adres, het gaat ze niet om mij vermoed ik maar om de positieve aandacht van allerlei patienten/familie organisaties en mijn ouders en ik zien elkaar dus maar 1, 2x per jaar voor een uurtje misschien dus een straatverbod is niet zo nodig. Verder geloven ze misschien wel echt de diagnose en dat ik iets slechts zou gaan doen in de toekomst en willen zal zich alvast distantieren zodat als er iets gebeurt, ze kunnen zeggen dat ze het zagen aankomen en alle hulp instanties al hadden ingelicht. Terwijl ik juist graag met robots iets ga doen en vrouw en kinderen wil, dan maar in het buitenland.quote:
Hoezo kom je niet van ze af? Nummer veranderen en een straatverbod als het echt moet
Dan zoek je andere behandelaarsquote:
[..]
Heb ik gedaan, heb ik gekregen namelijk autisme maar speelt geen rol bij mijn behandelaars die aan hun eigen diagnose vasthouden. Anders zou ik geen gevaar voor mijzelf of mijn omgeving kunnen zijn. Ik ben nu bezig met een eis voor andere behandelaars. Ik heb zelf al informatie opgezocht over de medicatie, maar bedankt. Ik heb zelf Havo trouwens en MBO, een iq test van jaren terug gaf 134 aan, heb ook vele artikelen gelezen de afgelopen jaren over mijn diagnose.
Ik snap niet zo goed hoe je zelf kunt ervaren dat er iets niet klopt in je leven, dat mensen je uitleggen dat het in jouw brein zit en dat het dan volgens jou perse niet aan je eigen brein kan liggen maar aan je ouder ligt
Als je nou accepteert dat er aan jou iets 'anders' is dan kun je er stappen in zetten
Er is ook niets mis met een afwijking hebben in je brein (ik weet niet hoe ik het neutraler kan typen)
Er is wel wat mis met maar andere de schuld blijven geven en daardoor je eigen vooruitgang blijven blokkeren
Vind ik dan
Je bent dertigquote:
[..]
Omdat ze contact hebben met mijn behandelaars en ik verder buiten spel wordt gezet. Ik heb al een nieuwe prepaid, een ander email adres, het gaat ze niet om mij vermoed ik maar om de positieve aandacht van allerlei patienten/familie organisaties en mijn ouders en ik zien elkaar dus maar 1, 2x per jaar voor een uurtje misschien dus een straatverbod is niet zo nodig. Verder geloven ze misschien wel echt de diagnose en dat ik iets slechts zou gaan doen in de toekomst en willen zal zich alvast distantieren zodat als er iets gebeurt, ze kunnen zeggen dat ze het zagen aankomen en alle hulp instanties al hadden ingelicht. Terwijl ik juist graag met robots iets ga doen en vrouw en kinderen wil, dan maar in het buitenland.
artsen mogen niet eens zonder jouw expliciete toestemming met je ouders over jouw medische behandelingen pratenNou prima toch, zij laten jou met rust en jij henquote:
[..]
Omdat ze contact hebben met mijn behandelaars en ik verder buiten spel wordt gezet. Ik heb al een nieuwe prepaid, een ander email adres, het gaat ze niet om mij vermoed ik maar om de positieve aandacht van allerlei patienten/familie organisaties en mijn ouders en ik zien elkaar dus maar 1, 2x per jaar voor een uurtje misschien dus een straatverbod is niet zo nodig. Verder geloven ze misschien wel echt de diagnose en dat ik iets slechts zou gaan doen in de toekomst en willen zal zich alvast distantieren zodat als er iets gebeurt, ze kunnen zeggen dat ze het zagen aankomen en alle hulp instanties al hadden ingelicht. Terwijl ik juist graag met robots iets ga doen en vrouw en kinderen wil, dan maar in het buitenland.
Dan kan wat je ervaart niet aan hen liggen
Ja, wat zeur ik, die beloftes van vroeger ook over hoe mijn leven er uit had kunnen zien. Wel bedankt in ieder geval, toch nog een beetje het idee van afscheid nemen.quote:Op woensdag 5 februari 2014 13:15 schreef Kreator het volgende:
[..]
Je bent gewoon een dramaqueen. Je ziet je ouders 2x per jaar. Hoe ze dan zo'n enorme greep op je leven kunnen hebben is me niet duidelijk. Als je 30+ bent, wordt het tijd om je ballen in te laten dalen en je verantwoordelijkheid te pakken.
Misschien heb je niet door dat je ballen kunt hebben wat je wil en ook al doe je alles in je leven zelf kun je toch in een inrichting gedwongen worden opgenomen door wat je omgeving over je zegt tegen anderen. Waar ben je dan met je ballen.
Je hebt al zo'n 15 jaar zelf de controle en sturing over je levenquote:
[..]
Ja, wat zeur ik, die beloftes van vroeger ook over hoe mijn leven er uit had kunnen zien.
Geef het dan vorm op de manier waarop jij wil dat het er uit ziet
Het gaat niet zoals je wil en je zoekt een zondebok
Maar hoe kunnen dat in hemelsnaam je ouders zijn als je die 2x per jaar ziet?
En iedereen komt op een punt waarop blijkt dat het leven niet het sprookje is dat je wilde dat het was, of dat je ouders je vertelde dat het zou zijn
Dat is onderdeel van volwassen worden
Jij blijft hangen in gedrag dat bij een kind hoort, inclusief alles afschuiven op je ouders
Die heb je dus kennelijk niet (in laten dalen), want dan had je je eigen leven wel op de rit gezet en de verantwoordelijkheid niet op een ander afgeschoven.quote:
Misschien heb je niet door dat je ballen kunt hebben wat je wil en ook al doe je alles in je leven zelf kun je toch in een inrichting gedwongen worden opgenomen door wat je omgeving over je zegt tegen anderen. Waar ben je dan met je ballen.
Dat je ouders zich overal mee bemoeien is je eigen schuld als je 30+ bent. Dan had je maar volwassen moeten worden.
Ik heb mezelf niet gediagnosticeerd, als het aan mij lag dan zou die diagnose niet bestaan in mijn leven en in die van anderen. Ik zocht alleen hulp bij mijn ouders en die hebben de zaak verder aanhangig gemaakt en nu heb ik er geen controle meer over en ben overgeleverd aan mijn behandelaars, die het verhaal van mijn ouders geloven en niet mij. Ook al is er geen fysiek bewijs en dan is het mijn woord tegen de ander en dat zal ik altijd verliezen.quote:Er is ook niets mis met een afwijking hebben in je brein (ik weet niet hoe ik het neutraler kan typen)
Er is wel wat mis met maar andere de schuld blijven geven en daardoor je eigen vooruitgang blijven blokkeren
Vind ik dan
Ik heb al eerder gevraag om herziening en het werd wel afgezwakt maar daar bleef het bij. Ik kan nu eenmaal niet gaan doen alsof ik zulke ernstige problemen zou hebben dat ik opgenomen zou moeten worden of medicatie zou moeten krijgen, dan lieg ik tegen mezelf, dat kan ik niet.
Dan ga je toch naar een andere arts, die helemaal niks met deze mensen te maken hebben.quote:
[..]
Ik heb mezelf niet gediagnosticeerd, als het aan mij lag dan zou die diagnose niet bestaan in mijn leven en in die van anderen. Ik zocht alleen hulp bij mijn ouders en die hebben de zaak verder aanhangig gemaakt en nu heb ik er geen controle meer over en ben overgeleverd aan mijn behandelaars, die het verhaal van mijn ouders geloven en niet mij. Ook al is er geen fysiek bewijs en dan is het mijn woord tegen de ander en dat zal ik altijd verliezen.
Ik heb al eerder gevraag om herziening en het werd wel afgezwakt maar daar bleef het bij. Ik kan nu eenmaal niet gaan doen alsof ik zulke ernstige problemen zou hebben dat ik opgenomen zou moeten worden of medicatie zou moeten krijgen, dan lieg ik tegen mezelf, dat kan ik niet.
nou dan doe je het nietquote:
[..]
Ik heb mezelf niet gediagnosticeerd, als het aan mij lag dan zou die diagnose niet bestaan in mijn leven en in die van anderen. Ik zocht alleen hulp bij mijn ouders en die hebben de zaak verder aanhangig gemaakt en nu heb ik er geen controle meer over en ben overgeleverd aan mijn behandelaars, die het verhaal van mijn ouders geloven en niet mij. Ook al is er geen fysiek bewijs en dan is het mijn woord tegen de ander en dat zal ik altijd verliezen.
Ik heb al eerder gevraag om herziening en het werd wel afgezwakt maar daar bleef het bij. Ik kan nu eenmaal niet gaan doen alsof ik zulke ernstige problemen zou hebben dat ik opgenomen zou moeten worden of medicatie zou moeten krijgen, dan lieg ik tegen mezelf, dat kan ik niet.
wat is het probleem dan nog?
Het is dat jij en anderen zeggen dat het niet zo is, waardoor het niet zo wordt. En dan moet ik de rest van mijn leven gaan bewijzen dat het wel zo is.quote:
Die heb je dus kennelijk niet (in laten dalen), want dan had je je eigen leven wel op de rit gezet en de verantwoordelijkheid niet op een ander afgeschoven.
Je hebt helemaal gelijk, alleen als je van kinds af aan klein wordt gehouden en je komt er te laat achter kun je weinig anders meer doen dan emigreren.quote:Dat je ouders zich overal mee bemoeien is je eigen schuld als je 30+ bent. Dan had je maar volwassen moeten worden.
waarom? wij kennen jou nietquote:
[..]
Het is dat jij en anderen zeggen dat het niet zo is, waardoor het niet zo wordt. En dan moet ik de rest van mijn leven gaan bewijzen dat het wel zo is.
[..]
Als er volgens jou niks mis met je is dan hoef je ons daar niet van te overtuigen
En mensen die je wel kennen in het dagelijks leven zullen wel uit je gedrag hun conclusies trekken
Aan wie moet jij dan dingen bewijzen?
Wat een lulkoekquote:Je hebt helemaal gelijk, alleen als je van kinds af aan klein wordt gehouden en je komt er te laat achter kun je weinig anders meer doen dan emigreren.
Nu schuif je het weer af op anderen ('oooh arme ik, ik kwam er zo laat achter en ik werd zo klein gehouden'. Al die dingen overkomen je niet meer na je 20ste, dan ben je er zelf onderdeel van)
Je kunt het heft over je eigen leven in handen nemen
Emigreren is vluchten
Of doodgaan. Meer opties zijn er niet.quote:
Je hebt helemaal gelijk, alleen als je van kinds af aan klein wordt gehouden en je komt er te laat achter kun je weinig anders meer doen dan emigreren.
je hebt wel daadwerkelijk een kronkel in je hoofd. Ik ben het eens met de diagnose en met je ouders. Zoek hulp.
http://www.rijksoverheid.(...)-en-dwang-in-de-zorgquote:
Tenzij je handelingsonbekwaam bent verklaard mogen je behandelaars niks met je ouders bespreken.
Dus stel ik heb een kind en die doet niet wat ik wil, dan verzin ik gewoon iets en geef ik het aan bij psychiaters en dan komt het erop neer hoe goed je kan liegen. Ik hoef maar te zeggen dat mijn kind onhandelbaar is, wat dingen overdrijven en grote kans dat er iemand zich over ontfermt.
Dat is erg kort door de bochtquote:
[..]
http://www.rijksoverheid.(...)-en-dwang-in-de-zorg
Dus stel ik heb een kind en die doet niet wat ik wil, dan verzin ik gewoon iets en geef ik het aan bij psychiaters en dan komt het erop neer hoe goed je kan liegen. Ik hoef maar te zeggen dat mijn kind onhandelbaar is, wat dingen overdrijven en grote kans dat er iemand zich over ontfermt.
Als je gedwongen opgenomen word is er wel echt wat mis met je
Dus je hebt dat of niet te vrezen, of er is wel degelijk iets mis met je
Kies maar, je kunt niet beide vol blijven houden
En in andere landen zijn ook dit soort regels
Zo werkt dat natuurlijk niet, dat weet je zelf ook wel.quote:
[..]
http://www.rijksoverheid.(...)-en-dwang-in-de-zorg
Dus stel ik heb een kind en die doet niet wat ik wil, dan verzin ik gewoon iets en geef ik het aan bij psychiaters en dan komt het erop neer hoe goed je kan liegen. Ik hoef maar te zeggen dat mijn kind onhandelbaar is, wat dingen overdrijven en grote kans dat er iemand zich over ontfermt.
Ik wilde het alleen van me afschrijven, reacties zien zodat ik geen aannames ga maken. Er is niks mis met mij volgens mij maar volgens mijn ouders en behandelaars wel. Sorry als het overkomt alsof ik jou of anderen wil overtuigen, dat is niet mijn bedoeling. Het zou ook nooit kunnen anders zou men moeten twijfelen aan het rechtssysteem en dat is natuurlijk taboe behalve achter gesloten deuren. Vooralsnog beweer ik alleen maar dat mijn ouders slecht zijn en mensen hebben misleid en daarmee mijn leven vergallen.quote:
waarom? wij kennen jou niet
Als er volgens jou niks mis met je is dan hoef je ons daar niet van te overtuigen
En mensen die je wel kennen in het dagelijks leven zullen wel uit je gedrag hun conclusies trekken
Aan wie moet jij dan dingen bewijzen?
Ok, sorry daarvoor. Ik had misschien wel nare dingen in mijn jeugd die ik me niet goed kan herinneren en die ik te laat in mijn leven heb erkend en gecorrigeerd of situaties opzocht waar het gecorrigeerd kon worden. Er zal vast wel een reden zijn geweest dat ik ervoor koos om niet met vriendjes buiten te spelen maar in m'n eentje achter de computer te zitten en me zo af te zonderen. Ik weet alleen echt niet wat. Ik snap dat anderen dan ook denken dat ik hen niet leuk vind maar de computer leuker maar ik kan dat niet meer veranderen.quote:Wat een lulkoek
Nu schuif je het weer af op anderen ('oooh arme ik, ik kwam er zo laat achter en ik werd zo klein gehouden'. Al die dingen overkomen je niet meer na je 20ste, dan ben je er zelf onderdeel van)
Je kunt het heft over je eigen leven in handen nemen
Emigreren is vluchten
Ja het is vluchten, maar vind je het vreemd als de meerderheid in dit land voor psychiatrie kiest? Vluchten voor medicatie en opname tegen mijn wil.
Ik ga voor optie 2.quote:
Dus je hebt dat of niet te vrezen, of er is wel degelijk iets mis met je
wat een onzinquote:
[..]
Ik wilde het alleen van me afschrijven, reacties zien zodat ik geen aannames ga maken. Er is niks mis met mij volgens mij maar volgens mijn ouders en behandelaars wel. Sorry als het overkomt alsof ik jou of anderen wil overtuigen, dat is niet mijn bedoeling. Het zou ook nooit kunnen anders zou men moeten twijfelen aan het rechtssysteem en dat is natuurlijk taboe behalve achter gesloten deuren. Vooralsnog beweer ik alleen maar dat mijn ouders slecht zijn en mensen hebben misleid en daarmee mijn leven vergallen.
[..]
Ok, sorry daarvoor. Ik had misschien wel nare dingen in mijn jeugd die ik me niet goed kan herinneren en die ik te laat in mijn leven heb erkend en gecorrigeerd of situaties opzocht waar het gecorrigeerd kon worden. Er zal vast wel een reden zijn geweest dat ik ervoor koos om niet met vriendjes buiten te spelen maar in m'n eentje achter de computer te zitten en me zo af te zonderen. Ik weet alleen echt niet wat. Ik snap dat anderen dan ook denken dat ik hen niet leuk vind maar de computer leuker maar ik kan dat niet meer veranderen.
Ja het is vluchten, maar vind je het vreemd als de meerderheid in dit land voor psychiatrie kiest? Vluchten voor medicatie en opname tegen mijn wil.
Je kunt alleen opgenomen worden tegen je wil als er echt wat mis met je is, dus hou eens op je daar achter te verschuilenquote:
[..]
Ik wilde het alleen van me afschrijven, reacties zien zodat ik geen aannames ga maken. Er is niks mis met mij volgens mij maar volgens mijn ouders en behandelaars wel. Sorry als het overkomt alsof ik jou of anderen wil overtuigen, dat is niet mijn bedoeling. Het zou ook nooit kunnen anders zou men moeten twijfelen aan het rechtssysteem en dat is natuurlijk taboe behalve achter gesloten deuren. Vooralsnog beweer ik alleen maar dat mijn ouders slecht zijn en mensen hebben misleid en daarmee mijn leven vergallen.
[..]
Ok, sorry daarvoor. Ik had misschien wel nare dingen in mijn jeugd die ik me niet goed kan herinneren en die ik te laat in mijn leven heb erkend en gecorrigeerd of situaties opzocht waar het gecorrigeerd kon worden. Er zal vast wel een reden zijn geweest dat ik ervoor koos om niet met vriendjes buiten te spelen maar in m'n eentje achter de computer te zitten en me zo af te zonderen. Ik weet alleen echt niet wat. Ik snap dat anderen dan ook denken dat ik hen niet leuk vind maar de computer leuker maar ik kan dat niet meer veranderen.
Ja het is vluchten, maar vind je het vreemd als de meerderheid in dit land voor psychiatrie kiest? Vluchten voor medicatie en opname tegen mijn wil.
Je geeft ook zelf aan dat er wat mis met je is, alleen al in dit topic noem je raar seksueel gedrag
Maar goed, ik hou het voor gezien
Ze zouden je moeten betalen voor dit soort topics
Je bent 30. Als er écht niks mis met je zou zijn, zou je niet gedwongen worden opgenomen.quote:
Ja het is vluchten, maar vind je het vreemd als de meerderheid in dit land voor psychiatrie kiest? Vluchten voor medicatie en opname tegen mijn wil.
Er is dus iets mis met je. Ernstig ook. Je wordt namelijk in dit land niet zomaar opgesloten en gedwongen tot medicatie 'omdat je ouders dat wensen'
Ik neem maar aan dat je het idee dat het land niet zo rechtvaardig is niet wil bedenken en dat je daarom niet inziet wat er staat, namelijk dat het mogelijk is voor iemand om een psychiatrie opleiding te volgen en bij iemand die die niet mag (waarvan ik niet mijn situatie bedoel) bij diens huis zou kunnen posten om te zien wanneer die alleen is, om dan te claimen bij diegene op bezoek te zijn geweest en belastend materiaal te hebben gevonden (bv een USB stick) en mensen te doen geloven dat zo iemand een dubbel leven leidde wat genoeg is om gedwongen opgenomen te worden en levenslang behandeld te worden. Tenzij je dan een persoon bent die veel belangen heeft zal er niemand om je malen, hooguit een prodeo advocaat maar anders kost het gewoon te veel geld in de praktijk voor politie onderzoeken, vingerafdrukken, achtergrond onderzoeken.quote:
Dat is erg kort door de bocht
Als je gedwongen opgenomen word is er wel echt wat mis met je
Ook al heb ik niets te vrezen, mijn 'aanwezigheid' wordt toch wel gezien als zijnde dat er iets mis is, wetenschappelijk bewezen ook nog. Ook al is dat in werkelijkheid niet zo, alleen maar woorden en van zeggen maar geen fysieke onderzoeken. Zometeen is er echt iets mis met me door de bijwerkingen van medicatie of misschien zelfs wel ECT voor de rest van mijn leven ipv wat persoonlijke tijdelijke problemen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn.quote:Dus je hebt dat of niet te vrezen, of er is wel degelijk iets mis met je
Kies maar, je kunt niet beide vol blijven houden
En in andere landen zijn ook dit soort regels
Je moet heel blij zijn met de zorg in Nederland want in het buitenland kan je het vergeten.
TS denkt alleen maar aan de leuke dingen volgens mij.
Als ik dit lees denk ik dat je zeker een kronkel in je hoofd hebt. Verder niet erg, maar het probleem alleen bij anderen zoeken gaat de boel niet oplossen denk ik.quote:
[..]
Ik neem maar aan dat je het idee dat het land niet zo rechtvaardig is niet wil bedenken en dat je daarom niet inziet wat er staat, namelijk dat het mogelijk is voor iemand om een psychiatrie opleiding te volgen en bij iemand die die niet mag (waarvan ik niet mijn situatie bedoel) bij diens huis zou kunnen posten om te zien wanneer die alleen is, om dan te claimen bij diegene op bezoek te zijn geweest en belastend materiaal te hebben gevonden (bv een USB stick) en mensen te doen geloven dat zo iemand een dubbel leven leidde wat genoeg is om gedwongen opgenomen te worden en levenslang behandeld te worden. Tenzij je dan een persoon bent die veel belangen heeft zal er niemand om je malen, hooguit een prodeo advocaat maar anders kost het gewoon te veel geld in de praktijk voor politie onderzoeken, vingerafdrukken, achtergrond onderzoeken.
Veel van de instanties die dergelijke gevallen onderzoeken krijgen pas betaald na het stellen van een diagnose, het is dus niet vreemd dat er bij de minste indicatie direct gediagnosticeerd wordt.quote:
Als je medicatie slikt, zal je vast ook wel onderzocht zijn door een professional die een diagnose heeft gesteld, nietwaar?
Tja, niemand die me ooit kan overtuigen dat ik iets mankeer, dat is ook zo problematisch. Afgezien van bepaalde signalen waarvan ik het zelf niet doorheb maar dat zal bij een opname niet zo aan de orde zijn vermoed ik, anders had ik er nog wat aan. En wekt ook weer irritatie bij de ander op. Ik kijk wel naar de positieve kant van het leven maar er is zoveel negatiefs voor mij in dit land, dan kan ik beter emigreren. Dat doet toch iedereen, kiezen wat voor jezelf het beste is.quote:
Waarom wil jij emigreren terwijl je zelf wat mankeerd en medicatie gebruikt.
Je moet heel blij zijn met de zorg in Nederland want in het buitenland kan je het vergeten.
TS denkt alleen maar aan de leuke dingen volgens mij.
Men kan toch niet verwachten van iemand dat die iets negatiefs over zichzelf gaat geloven bij gebrek aan bewijs en aanwezigheid van bewijs van het tegenovergestelde? Bij mezelf dan, ik snap dat anderen dat niet weten.quote:
[..]
Je bent 30. Als er écht niks mis met je zou zijn, zou je niet gedwongen worden opgenomen.Er is dus iets mis met je. Ernstig ook. Je wordt namelijk in dit land niet zomaar opgesloten en gedwongen tot medicatie 'omdat je ouders dat wensen'
En nu lijk ik nog subversief ook, alsof ik mensen wil doen twijfelen aan de rechtsstaat, echt een no-win-no-win voor mij en alleen de psychiaters winnen (geld/zekerheid van een toekomst), advocaten (mijn geval zal vast niet uniek zijn) en mijn ouders (positieve aandacht van de omgeving, ik ben slecht dus ieder die tegen mij is hoort bij de goede kant).
Hoe wordt je gedwongen dan?
Of je zou eens moeten accepteren dat je wat mankeerd?quote:
[..]
Tja, niemand die me ooit kan overtuigen dat ik iets mankeer, dat is ook zo problematisch. Afgezien van bepaalde signalen waarvan ik het zelf niet doorheb maar dat zal bij een opname niet zo aan de orde zijn vermoed ik, anders had ik er nog wat aan. En wekt ook weer irritatie bij de ander op. Ik kijk wel naar de positieve kant van het leven maar er is zoveel negatiefs voor mij in dit land, dan kan ik beter emigreren. Dat doet toch iedereen, kiezen wat voor jezelf het beste is.
Er is niks mis mee om hulp te ontvangen.
En als je echt last hebt van je ouders dan moet je ze niet meer opzoeken.
En ga daar ook mee aan het werk om dat te verwerken.
Bijvoorbeeld met een psycholoog.
Emigrerrn met deze rugzak kom je thuis van wen koude kermis.
Dit is het grote raadsel. Ik denk dat we of maar een deel van het verhaal horen of dat TS dingen verzint.quote:Op woensdag 5 februari 2014 14:17 schreef HostiMeister het volgende:
Wacht eens even, jij bent 30+ en je wordt door je ouders gedwongen om behandeling te ondergaan? Mis ik iets waar staat dat zijn rechtelijke macht over je hebben ofzo? Als jij niet wil, hoef je niets. Jouw ouders hebben daar geen bal meer over te zeggen.
Hoe wordt je gedwongen dan?
Ik heb serieus erover nagedacht alles te faken en een heel toneelstuk te spelen. Maar ik zou daarna niet meer met mezelf kunnen leven, dat ik zo gelogen heb en dat ook de rest van mijn leven in stand moeten houden.quote:
[..]
Of je zou eens moeten accepteren dat je wat mankeerd?
Mijn ouders zoeken mij op, dat is het probleem. Hoe ik ze ook heb geprobeerd gerust te stellen, want daar wil ik ook best mijn hand in eigen boezem steken. Dat ik had verwacht dat mijn moeder een sterker persoon zou zijn en het van het positieve blijven bekijken was dan ook mijn fout.quote:Er is niks mis mee om hulp te ontvangen.
En als je echt last hebt van je ouders dan moet je ze niet meer opzoeken.
En ga daar ook mee aan het werk om dat te verwerken.
Bijvoorbeeld met een psycholoog.
Emigrerrn met deze rugzak kom je thuis van wen koude kermis.
De kermis is al koud voor mij, zouden die andere ook koud zijn dan heb ik tenminste nog afwisseling en het ervaren van iets anders, meer avontuur dan een inrichting wat ik bijna kan voorspellen hoe het er aan toe zal gaan. Ik in hongerstaking vanwege medicatie in mijn eten, mogelijk een media circus, misschien dat mensen dan begrijpen dat het allemaal wat minder rooskleurig is dan zij verwachten. Waar mensen in de zorg en patienten ook ongetwijfeld niet op zitten te wachten want die hebben ook al met genoeg ellende te maken.
Nou ok, ik zal niets inscannen maar dan krijg je op een dag een brief dat je opgeroepen bent voor de rechter, dat je een prodeo advocaat hebt toegewezen gekregen, dan ben je bij de hoorzitting van een half uurtje waar het jouw woord is tegen die van de psychiater en familie en dan mag je naar een inrichting en wordt je gedwongen gedrogeerd. Ik probeer het nog te voorkomen maar het UWV legt zich dan ook neer naast het oordeel van de rechter, ook al bied je aan 'eenvoudiger' werk te gaan doen.quote:
[..]
Dit is het grote raadsel. Ik denk dat we of maar een deel van het verhaal horen of dat TS dingen verzint.
Wat zijn de feiten? Ik heb schulden en zou op straat belanden tenzij ik werk vind, ik heb 7 jaar geleden hallucinaties gehad en de diagnose is daaruit van afkomstig. Verder ben ik behoorlijk geisoleerd, aan de ene kant omdat ik al van jongsafaan zo ben tegelijk omdat ik nu eenmaal andere bezigheden heb dan de meesten. Ik val er niemand mee lastig in ieder geval, buren zijn ook verder niet ondervraagd noch voormalig werkgevers.
Ik zeg zelf dat ik in staat ben om te werken, psychiaters zeggen van niet. Nu mag ik waarschijnlijk maanden in een inrichting verblijven, kom ik terug ben ik mijn huis of kwijt of zal het leeg zijn vanwege deurwaarders. Mijn ouders hebben er nog een schepje bovenop gedaan door emails door te sturen waarin ik aangaf problemen te hebben met bepaalde dingen, oa. psychiatrie maar ook de crisis, gewoon de nare dingen in het leven waar je niets aan kunt doen en erover praat om iets te verzinnen om ermee te kunnen leven.
Is het ooit in je hoofd opgekomen dat het niet gaat om ieder die tegen je is, maar om mensen die zich ernstige zorgen maken om je?quote:
en mijn ouders (positieve aandacht van de omgeving, ik ben slecht dus ieder die tegen mij is hoort bij de goede kant).
Dat geloofde ik in het begin, alleen nu ik zelf aangeef te willen werken ook al is het niet mijn beroep waarvoor ik ben opgeleid en levert het veel minder op lijkt het me economisch nog altijd beter. Ook dat ik weer gezond hier uitkom en niet met geheugenverlies door ECT of bijwerkingen van medicatie.quote:
[..]
Is het ooit in je hoofd opgekomen dat het niet gaat om ieder die tegen je is, maar om mensen die zich ernstige zorgen maken om je?
Ik zie de logica er niet van in dat men verwacht dat er iets aan mij veranderd in een inrichting, ik ben al volwassen en heb mijn meningen al gevormd. Het enige wat men doet is mij inzien hoe de wereld werkelijk is en die is niet zo lief als ik dacht. Door die zorgen versterken zij juist het negatieve beeld waardoor ik in de put terecht kom en hoe moet ik er dan ooit weer uitkomen? Ik moet door hoepels springen ofzo om ze te doen inzien dat het goed genoeg met mij gaat en ik verder niets van ze wil.
Door de aangeboden hulp aan te nemen en als er echt niets mis met je zou zijn komt dat vlotjes boven en kan je heel prima zelf wat van je leven maken. Als je dus wil bewijzen dat er niets mis is, handel dan, maak je eigen leven en schuif de schuld niet af op mensen die je 2 keer per jaar ziet.quote:
[..]
Dat geloofde ik in het begin, alleen nu ik zelf aangeef te willen werken ook al is het niet mijn beroep waarvoor ik ben opgeleid en levert het veel minder op lijkt het me economisch nog altijd beter. Ook dat ik weer gezond hier uitkom en niet met geheugenverlies door ECT of bijwerkingen van medicatie.
Ik zie de logica er niet van in dat men verwacht dat er iets aan mij veranderd in een inrichting, ik ben al volwassen en heb mijn meningen al gevormd. Het enige wat men doet is mij inzien hoe de wereld werkelijk is en die is niet zo lief als ik dacht. Door die zorgen versterken zij juist het negatieve beeld waardoor ik in de put terecht kom en hoe moet ik er dan ooit weer uitkomen? Ik moet door hoepels springen ofzo om ze te doen inzien dat het goed genoeg met mij gaat en ik verder niets van ze wil.
Maar ik denk werkelijk dat er wel wat mis is, neem die hulp nu maar gewoon aan.
Het enige wat mis is en wat ik niet kan verbergen is dat ik geloof dat er meer is. Maar het was maar een fase dat ik dat met anderen wilde delen, inmiddels snap ik dat ik er niet met anderen over moet beginnen. Voor een ander is mijn geloof niet waar maar voor mij wel, het is niet iets wat ik kan ontkennen. Ik heb het wel eens geprobeerd maar dan krijg ik overdag weer dagdromen van allerlei mensen die me vertellen hoe de werkelijkheid is, als een ander iets heeft gezegd wat overtuigend overkwam. Ik kan er echt weinig aan doen behalve het proberen te verbergen voor anderen onder het mom van "religie".quote:
Ik weet niet of men ts kent, maar er is echt iets mis met hem. Je ouders willen je naar alle waarschijnlijkheid gewoon helpen omdat ze van je houden, maar jij ziet dit door je stoornis(sen) als iets heel anders.
Ik vind het in ieder geval raar dat men mij wel hun mening mag proberen op te leggen (wetenschappelijk; er is niets, je verbeeld het je) terwijl ik dat zelf niet probeer te doen. Vroeger dacht ik dat men recht had op geloof, en werk en dat soort dingen maar dat is dus niet zo en ik heb al een paar posts terug bewezen hoe iemand er misbruik van zou kunnen maken. Waarvan ik begrijp dat veel mensen dat niet zo willen zien omdat hun beeld van de maatschappij dan minder klopt en alles minder echt wordt of ze veranderen hun beeld. En dat gaat natuurlijk niet, tenzij je zoiets zelf hebt meegemaakt. Afgezien van het idee natuurlijk dat er maar weinig mensen zijn die misbruik maken van de situatie want het gaat maar om een paar individuen en het is ook voor mij niet eens zeker of ze moedwillig mijn leven willen vernietigen vanwege anti-psychiatrie uitspraken en andere politiek incorrecte uitlatingen tegenover mijn ouders (toen ik ze nog wilde overtuigen).
Uiteraard vind je van jezelf dat er niets mis met je is, maar dat kun je dan ook niet beoordelen van jezelf.quote:
[..]
Ik luisterde niet meer naar mijn ouders, ik reageerde anders op ze. Dat wil zeggen, vroeger was ik open, eerlijk, spontaan tegen ze en hield ik nog van ze, ik had vaak contact. Ik was ook bezig met zingeving en ging met een spiritueel clubje om waardoor ik met mezelf geconfronteerd werd. Ik veranderde en ging me minder emotioneel afhankelijk gedragen en dat zinde vooral mijn dominante moeder niet zo denk ik achteraf.
Er was verder niets aan de hand, ik ben juist erg geweldloos. Heb ook geen strafblad, ik vermoed dat mijn ouders me vooral wilden vernederen en intimideren in de hoop dat ik weer naar ze zou gaan luisteren en me laten opnemen en/of medicatie nemen. Ik was ook direct weer vrijgelaten eenmaal op het politie buro na een gesprek met een psychiater van de crisisdienst. Het was eigenlijk zo dat zodra ik zei stemmen te horen (niet eens continu ofzo, af en toe) alles veranderde. Achteraf was het maar een fase, ik hoor nu al jaren geen stemmen meer zoals toen alleen nog een irritant hoog piepgeluid.
Kleine-pooier, ik zou schizotypisch en autistisch zijn. Ik hecht er zelf geen waarde aan, al was het maar omdat ik niet geloof dat het mogelijk is een fatsoenlijke diagnose te stellen in een paar uur. Ik ben in ieder geval niet erg onder de indruk van 'de psychiatrie', ik heb wat gesprekken gehad maar zag af van verder contact, ik vind mezelf wel prima, zij zijn in ieder geval niet goed voor me en het deed me vooral overkomen alsof het voornamelijk om het geld ging dan daadwerkelijk hulp en inzicht bieden. Ik zie in ieder geval geen stoornis in mijn persoonlijkheid en een ieder die me daarvan zou willen overtuigen zie ik maar als dat zo iemand mij zou willen neerhalen of in ieder geval doen twijfelen aan mezelf zodat ik makkelijker meega of buig.
Zonzeeenstrand, nooit een prive detective geprobeerd in te huren om je zoontje te vinden?
Het verdriet heb ik al verwerkt. Mensen hebben ook verantwoordelijkheden naar mij toe. Ik kan er ook niets aan doen dat vorige generaties er zo'n zooitje van hebben gemaakt. De tegenstrijdigheden zitten in jouw hoofd, dat is het enige wat met zekerheid gezegd kan worden.quote:
Niet janken maar nadenken. Je hebt ook een verantwoordelijkheid naar de rest van de mensen toe. En je getyp zit vol met tegenstrijdigheden. En nee die zie je niet in, ook al denk je heilig van wel.
Oké ja jammer dat je voorouders het zo slecht hebben gedaan. En oké mijn fout dan. Had niet door dat het in mijn hoofd zo zat, heb dat niet door vandaar. Zelfreflectie kan lastig zijn. Blij om dat je het meldt in ieder geval en dat er geen tegenstrijdigheden zijn.quote:
[..]
Het verdriet heb ik al verwerkt. Mensen hebben ook verantwoordelijkheden naar mij toe. Ik kan er ook niets aan doen dat vorige generaties er zo'n zooitje van hebben gemaakt. De tegenstrijdigheden zitten in jouw hoofd, dat is het enige wat met zekerheid gezegd kan worden.
Nee, en ik snap dat het beeld van mijn persoon in andere breinen 'negatief' is en niet in die van mij. Maar ik kan nu eenmaal niet 'schizofrenie' of andere aandoeningen verzinnen. Als het als een fantasie mes was dan verzinnen anderen die in hun brein en doden het beeld wat zij van mij hebben in hun fantasie (of voorstellingsvermogen) en dan verwachten zij dat ik ook zo'n mes in mijn brein ga verzinnen waarmee ik mijzelf geestelijk verwond. Oftewel niet meer in mezelf geloof waardoor ik geen zelfvertrouwen meer heb en een baan of elke kans op leven wel kan vergeten. Dus kan ik dat niet doen want dan ben ik enkel slechter af en kom ik er ook nooit meer uit, het litteken zal er dan ook 'echt' zijn. En de mensen die het wel snappen zouden zelfs mogelijk kunnen zien (of deduceren uit mijn gedrag) dat ik het mezelf heb aangedaan en me ook niet gunstig zijn.quote:
[..]
Uiteraard vind je van jezelf dat er niets mis met je is, maar dat kun je dan ook niet beoordelen van jezelf.
Ik vind het echt heel lastig om je posts goed te begrijpen, kan goed aan mij liggen hoor misschien dat anderen er geen last van hebben.quote:
[..]
Nee, en ik snap dat het beeld van mijn persoon in andere breinen 'negatief' is en niet in die van mij. Maar ik kan nu eenmaal niet 'schizofrenie' of andere aandoeningen verzinnen. Als het als een fantasie mes was dan verzinnen anderen die in hun brein en doden het beeld wat zij van mij hebben in hun fantasie (of voorstellingsvermogen) en dan verwachten zij dat ik ook zo'n mes in mijn brein ga verzinnen waarmee ik mijzelf geestelijk verwond. Oftewel niet meer in mezelf geloof waardoor ik geen zelfvertrouwen meer heb en een baan of elke kans op leven wel kan vergeten. Dus kan ik dat niet doen want dan ben ik enkel slechter af en kom ik er ook nooit meer uit, het litteken zal er dan ook 'echt' zijn. En de mensen die het wel snappen zouden zelfs mogelijk kunnen zien (of deduceren uit mijn gedrag) dat ik het mezelf heb aangedaan en me ook niet gunstig zijn.
Dat is ook de indruk die ik krijg van TS. Maar toch, stel je voor dat je helemaal overtuigd bent van je eigen gelijk, ookal zegt de rest van de wereld wat anders. Lijkt me toch lastig.quote:
Dus iedereen wil jou eigenlijk kapot maken.
Is ook lastig lijkt me. Veroordeel hem ook niet in mijn reactie wat dat betreft. Maar ja meer doen dan ook dat melden kan ik ook niet doen.quote:
Dat is ook de indruk die ik krijg van TS. Maar toch, stel je voor dat je helemaal overtuigd bent van je eigen gelijk, ookal zegt de rest van de wereld wat anders. Lijkt me toch lastig.
Maar van de andere kant als voorbeeld: ik geef aan dat er tegenstrijdigheden zijn, iemand die geholpen wil worden gaat dan vragen 'welke tegenstrijdigheden'. Hij zegt gewoon dat die er niet zijn en in mijn hoofd zitten. Zulks gedrag heeft hij wel in de hand, of kan in de hand hebben, maar kiest ervoor om niet te leren maar gewoon zijn redenaties maar door te voeren. Op die manier gaat een slachtofferrol uiteindelijk wel over in gewoon een slecht leven door eigen koppigheid. Ook mensen met stoornissen kunnen vragen waarom een ander iets denkt of ziet.
Dat hoort erbij, dat een paar mensen me willen doen geloven dat iedereen tegen me is, of de hele wereld welke dan ook maar neerkomt op een handjevol mensen. En dan is er nog wel iets te zeggen over gemeenschappelijke waarheden en hoe zo veel mensen hetzelfde reageren maar dan is er toch 1 groot verschil, namelijk lgbt en niet-lgbt landen, psychiatrie die het mij bijna onmogelijk maakt te blijven die aanvankelijk homoseksualiteit (ja bear with me) classificeerde als stoornis/afwijking (van de norm, zelfs een ziekte meen ik) maar later niet en daarom niet door sommige landen met anti-homo wetten wordt geaccepteerd door zo'n staat.quote:
Dus iedereen wil jou eigenlijk kapot maken.
Dus de hele wereld kan het niet zijn is mijn punt, sorry homoseksuele medemens ik bedoel het niet verkeerd tegen jou persoonlijk. Afgezien van andere ideologische opvattingen zoals dat psychiatrie mede door het Christendom en het christelijke denken is ontstaan en andere landen nu eenmaal door andere religies zijn ontstaan en er veel atheïstisch denken is in psychiatrie in het algemeen of indirect. Het lijkt mij dat er ook psychiaters zijn die hun strijd tegen God via patiënten lijken uit te spelen. Mijn ouders zijn ook atheistisch, heel duidelijk aangegeven destijds hoe zij de kerk verfoeiden en we voortaan 'de wetenschap moeten volgen'.
En dan is er het punt van geld, namelijk wie krijgt de winsten van de farmaceutische industrie en wat voor ideologie hangt die dan aan en hoe machtig is diegene. Niet mijn punt dat het verdiende geld ten koste van patiënten verfoeilijk zou zijn (wat ik niet beweer) maar er gaat gewoon veel geld in om en er is de kans dat de rechters naar psychiaters gaan luisteren zoals in westerse landen. En dan krijg je toch westerse invloeden in niet-westerse landen en daar verwacht ik dat het voor velen ophoud en wordt het zo ingewikkeld en lange termijn verhaal dat er niet veel over te zeggen valt.
Afgezien van landen die nu al keuzes 'tegen' hebben gemaakt, die landen hebben ook indirect de keuze tegen psychiatrie gemaakt, althans de westerse variant. In genoeg landen wordt het gewoon gebruikt om tegenstanders uit de weg te ruimen. Waarvan ik niet beweer in dit topic dat dat in mijn geval zo is.
Japan lijkt mij het leukst, schizofrenie is daar jaren terug al veranderd qua label vanwege de stigma's, er wordt volop gewerkt aan robots, ik vind sporten als kendo en aikido leuk, heb veel van boeddhisme gelezen en heb er niets tegen dus ik zie mezelf daar gelukkiger worden, heb ook al gereisd in Azie maar nog niet Japan. Jammer dat ik mijn medemensen dan achter moet laten en hopelijk wil niemand me tegenhouden ivm uitleveringsverdragen.
Onder de duizend euro en ik heb niets waardoor ik opeens in hoge schulden zou belanden, ik heb weinig behoefte aan luxe. Als ik een simpelere baan vind dan zou ik net zo blijven leven en het geld sparen voor m'n droom, een boerderij met binnenkweek.quote:
Hoe ernstig zijn die schulden van je?
Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat emigreren met een rugzak vol onverwerkte zaken geen goed idee is.quote:
[..]
Ik heb serieus erover nagedacht alles te faken en een heel toneelstuk te spelen. Maar ik zou daarna niet meer met mezelf kunnen leven, dat ik zo gelogen heb en dat ook de rest van mijn leven in stand moeten houden.
[..]
Mijn ouders zoeken mij op, dat is het probleem. Hoe ik ze ook heb geprobeerd gerust te stellen, want daar wil ik ook best mijn hand in eigen boezem steken. Dat ik had verwacht dat mijn moeder een sterker persoon zou zijn en het van het positieve blijven bekijken was dan ook mijn fout.
De kermis is al koud voor mij, zouden die andere ook koud zijn dan heb ik tenminste nog afwisseling en het ervaren van iets anders, meer avontuur dan een inrichting wat ik bijna kan voorspellen hoe het er aan toe zal gaan. Ik in hongerstaking vanwege medicatie in mijn eten, mogelijk een media circus, misschien dat mensen dan begrijpen dat het allemaal wat minder rooskleurig is dan zij verwachten. Waar mensen in de zorg en patienten ook ongetwijfeld niet op zitten te wachten want die hebben ook al met genoeg ellende te maken.
Maar wat voor mij verkeerd is gegaan betekend niet dat het voor jou verkeerd afloopt natuurlijk.
Maar als je ouders jou opzoeken moet je de deur weigeren hoe moeilijk dat ook is.
Dat lijkt mij de enige optie want je ouders veranderen niet en die kan je ook niet veranderen.
Daar moet je ook niet eens energie in willen steken.
Nee daar ben ik echt over uitgerateld. Het ging mij er meer om dat ik zeker wil weten dat ik niets ga zeggen waarvan een ander aanstoot zou kunnen nemen zonder dat ik dat zelf doorheb, mede door het idee dat het me aan zelf inzicht zou ontbreken. En dat iemand dan iets terug doet wat ik onrechtvaardig zou vinden maar toch geen gelijk voor krijg, sociaal gezien.quote:
Begin je weer met je geratel over homoseksualiteit. Dat is ook wel een obsessie van je, hè. Tering.
Toch blijf ik van mening dat ik ergens een punt heb als ik meen dat de lgbt beweging een potentieel gevaar heeft voor de wereld namelijk dat iedereen een kant moet kiezen en dat dat voor iedereen zichtbaar is/wordt via internet waarbij ik echt niet bedoel dat zij uit zijn op een wereldoorlog. Het is toch een argument wat mede werd gebruikt om een oorlog te beginnen, ook in crisis tijd, nog niet zo lang geleden. Maar daar gaat het topic verder niet over, ik ga geen anti lgbt activist worden en als ik activist zou worden dan tegen psychiatrie en zou ik enkel bezwaar maken tegen het idee dat er te weinig aandacht is voor rechten van patiënten, gedwongen klant zijn van een bedrijf door de staat en dat het mogelijk is voor kwaadwillenden om zoiets te doen als wat ik eerder postte.
Opzich beschouw ik mezelf al wereldburgerquote:
[..]
Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat emigreren met een rugzak vol onverwerkte zaken geen goed idee is.
ik heb het meeste wel verwerkt, alleen dat toekomstbeeld hoe het had kunnen zijn. Waarvan ik dat bedacht toen ik klein was en het toch niet zal gebeuren, gewoon beter voor iedereen.Ja, daar zeg je wat, mijn ouders geven toch ergens signalen dat ze wel veranderen. Dan begint m'n moeder weer over hoe zij ook in dingen gelooft maar na een tijdje gaat het weer over de negatieve kant van geloof en hoe er verder niets is en dat er gelukkig nog wetenschap en psychiatrie is. En toch trap ik er ergens nog teveel in en is mijn afwijzing niet overtuigend genoeg. Zelfs als ik vanuit Azie zou skypen zou m'n moeder nog beginnen over hoe alles toch wel weer terug keert naar huis, mijn vader half aanwezig instemmend, zo'n verwachting heb ik van m'n toekomstige relatie tot m'n ouders.quote:Maar wat voor mij verkeerd is gegaan betekend niet dat het voor jou verkeerd afloopt natuurlijk.
Maar als je ouders jou opzoeken moet je de deur weigeren hoe moeilijk dat ook is.
Dat lijkt mij de enige optie want je ouders veranderen niet en die kan je ook niet veranderen.
Daar moet je ook niet eens energie in willen steken.
Wat ik me afvraag, als je gedwongen opgenomen zit, of in ieder geval bekend staat als iemand die 'een gevaar is voor zichzelf of zijn omgeving' of je dan überhaupt niet teruggehaald kan worden. Het zal vast ook wel een reden tot weigeren van emigratie kunnen zijn.
Stop me de behandelingen, start met jezelf de schuld geven.
Wat is dit toch voor vaag lulverhaal? Als jij niet naar een inrichting wilt en wilt blijven werken, dan doe je dat toch gewoon? Jouw leven, jouw keuze. Er is niemand die je dwingt. Tenzij het een gedwongen opname is (wat je nog nooit expliciet hebt bevestigd in dit topic, dat maakt het verhaal er allemaal niet duidelijker op), maar dan zal er wel echt wat mis met je zijn hoor, je wordt echt niet opgenomen omdat je ouders dat zeggen.quote:
Ik zeg zelf dat ik in staat ben om te werken, psychiaters zeggen van niet. Nu mag ik waarschijnlijk maanden in een inrichting verblijven, kom ik terug ben ik mijn huis of kwijt of zal het leeg zijn vanwege deurwaarders. Mijn ouders hebben er nog een schepje bovenop gedaan door emails door te sturen waarin ik aangaf problemen te hebben met bepaalde dingen, oa. psychiatrie maar ook de crisis, gewoon de nare dingen in het leven waar je niets aan kunt doen en erover praat om iets te verzinnen om ermee te kunnen leven.
Ik had psychische problemen, achteraf moeite met opgroeien, beschermd gezin, gewoon issues die anderen sneller/eerder oplossen in hun leven. Toen kreeg ik een diagnose, ik zei de behandelaars vaarwel en daarna werd ik zorgmijder en moet dus gedwongen opname en medicatie via de rechter. Psychiaters kunnen dit geheel zelfstandig aanhangig maken, de zorgmijder krijgt een prodeo advocaat maar het geheel is maar iets van 30 minuten en de psychiaters waren overtuigender dan ik, met psychische problemen, volgens de aanklagers dan waardoor ik bij voorbaat al ongeloofwaardig lijk.quote:
Ik snap echt he-le-maal niks van dit topic. Je bent in principe niks verplicht. Als jij besluit nooit meer naar een psychiater, psycholoog of arts te gaan, dan is dat geen enkel probleem. Dus hoe kunnen je ouders je dan in je greep hebben als je al 30 bent en je hen maar 1/2x per jaar ziet? Echt, wat een extreem vaag topic. Ik snap er gewoon helemaal niks van.
Het Nederlandse verhaal, vandaar dat ik liever naar een ander verhaal solliciteer.quote:Wat is dit toch voor vaag lulverhaal?
Nee, dan komt de politie op de dag dat ik me zou moeten melden ophalen bij mijn werkgever. Hoe zou mijn carriere er dan nog uit zien?quote:Als jij niet naar een inrichting wilt en wilt blijven werken, dan doe je dat toch gewoon?
Dat had ik al gezegd. Mensen die psychisch kwetsbaarder zijn zouden dit moeten begrijpen. Had mijn familie het tegendeel beweert dan had dat de doorslaggevende factor kunnen zijn voor gedwongen therapie en door blijven werken of opname en geen kans op inkomsten en daardoor beland ik dus juist op straat. Afgezien van het idee dat ik geld ga kosten voor maanden, de inrichting, de behandelaars, de medicatie in plaats van dat ik rond de 2500-3000 verdien of tenminste minimumloon en geld oplever door belastingen e.d.quote:Tenzij het een gedwongen opname is (wat je nog nooit expliciet hebt bevestigd in dit topic, dat maakt het verhaal er allemaal niet duidelijker op), maar dan zal er wel echt wat mis met je zijn hoor, je wordt echt niet opgenomen omdat je ouders dat zeggen.
Rare situatie maar wettelijk dus allemaal ok. En het stomme is dat mensen om mij heen nu voortaan voor het slechte kiezen als ze mij niet mogen, ook zo'n probleem in de sociale omgang en anders dan normaal vrees ik dat men het gaat merken. Dat mensen voor het minder intelligente kiezen en toch blijven geloven dat zij intelligente dingen doen. De meeste psychiatrische patienten zijn vaak niet zo mondig. Zelfs als ik mijn mond hou dan laat ik het indirect nog merken, waar ik nu eenmaal niets aan kan doen vanwege m'n situatie.
Maar het is al eerder genoemd, medisch professionals mogen geen informatie aan anderen geven over jou als je bij hen in behandeling bent. Ik heb het idee wat info te missen waardoor mijn inziens dit verhaal niet kloppend is. Maar succes ermee.
Dus je bent gedwongen opgenomen. Is dat recent en zit je daar nu nog? Of ben je daar inmiddels uit?quote:
Ik had psychische problemen, achteraf moeite met opgroeien, beschermd gezin, gewoon issues die anderen sneller/eerder oplossen in hun leven. Toen kreeg ik een diagnose, ik zei de behandelaars vaarwel en daarna werd ik zorgmijder en moet dus gedwongen opname en medicatie via de rechter. Psychiaters kunnen dit geheel zelfstandig aanhangig maken, de zorgmijder krijgt een prodeo advocaat maar het geheel is maar iets van 30 minuten en de psychiaters waren overtuigender dan ik, met psychische problemen, volgens de aanklagers dan waardoor ik bij voorbaat al ongeloofwaardig lijk.
Wat een BULLSHIT, gedwongen behandeling krijg je alleen als je een gevaar bent voor je omgeving. Maar dan moet je wel ook direct aanleiding geven dat je een gevaar bent voor je omgeving. Dus niet alleen maar omdat je ouders dat zeggen.quote:
[..]
Ik had psychische problemen, achteraf moeite met opgroeien, beschermd gezin, gewoon issues die anderen sneller/eerder oplossen in hun leven. Toen kreeg ik een diagnose, ik zei de behandelaars vaarwel en daarna werd ik zorgmijder en moet dus gedwongen opname en medicatie via de rechter. Psychiaters kunnen dit geheel zelfstandig aanhangig maken, de zorgmijder krijgt een prodeo advocaat maar het geheel is maar iets van 30 minuten en de psychiaters waren overtuigender dan ik, met psychische problemen, volgens de aanklagers dan waardoor ik bij voorbaat al ongeloofwaardig lijk.
[..]
Het Nederlandse verhaal, vandaar dat ik liever naar een ander verhaal solliciteer.
[..]
Nee, dan komt de politie op de dag dat ik me zou moeten melden ophalen bij mijn werkgever. Hoe zou mijn carriere er dan nog uit zien?
[..]
Dat had ik al gezegd. Mensen die psychisch kwetsbaarder zijn zouden dit moeten begrijpen. Had mijn familie het tegendeel beweert dan had dat de doorslaggevende factor kunnen zijn voor gedwongen therapie en door blijven werken of opname en geen kans op inkomsten en daardoor beland ik dus juist op straat. Afgezien van het idee dat ik geld ga kosten voor maanden, de inrichting, de behandelaars, de medicatie in plaats van dat ik rond de 2500-3000 verdien of tenminste minimumloon en geld oplever door belastingen e.d.
Rare situatie maar wettelijk dus allemaal ok. En het stomme is dat mensen om mij heen nu voortaan voor het slechte kiezen als ze mij niet mogen, ook zo'n probleem in de sociale omgang en anders dan normaal vrees ik dat men het gaat merken. Dat mensen voor het minder intelligente kiezen en toch blijven geloven dat zij intelligente dingen doen. De meeste psychiatrische patienten zijn vaak niet zo mondig. Zelfs als ik mijn mond hou dan laat ik het indirect nog merken, waar ik nu eenmaal niets aan kan doen vanwege m'n situatie.
Heel, heel vreemd topic.
Aanvankelijk leek er ook geen problemen te zijn tussen mij en die hulpverleners, jarenlang geen contact zelfs na mijn diagnose uit 2007 dus waarom nu pas zorgmijder en opname. Ik ben in die tijd ook werkloos geweest en heb een paar keer van werkgever gewisseld met betalingsachterstanden die ik later weer kon voldoen.
Het kan me allemaal een stuk minder schelen, eigenlijk best een eye opener en ik hoop dat anderen dat ook gaan inzien dan is het iets minder waardeloos en tijdverspilling. Alleen de angst voor het onbekende houd me nog tegen maar ergens voel ik me al beter als ik mezelf in het buitenland Engels of IT les zie geven met cheapo robots en open source
Ts. Ben je opgenomen geweest? Gedwongen of vrijwillig? Zo ja, Wat was de reden daarvoor? Wat is nu eigenlijk je probleem? de hulpverlening of je ouders?
Nee, ik ben nog niet in de gevangenisquote:
Ben je nou op dit moment gedwongen opgenomen?
maar ik ben echt onschuldig! Echt je moet mij geloven en niet die psychiaters. Nee grapje het is echt zinloos in dit land.Mijn ouders die een slecht versie van mij aan de buitenwereld verkondigen en de buitenwereld (behandelaars) die hen geloven en zo weer een klant erbij hebben voor het leven.quote:
Kan aan mij liggen, maar je haalt er zoveel dingen bij dat het hele topic nog vager wordt.. Ik snap er niets meer van.
Ts. Ben je opgenomen geweest? Gedwongen of vrijwillig? Zo ja, Wat was de reden daarvoor? Wat is nu eigenlijk je probleem? de hulpverlening of je ouders?
Bijvoorbeeld ik zou een verliezer zijn maatschappelijk gezien, aan lager wal volgens mijn ouders. Terwijl ik mijn werkloosheid als iets tijdelijks zie. Waarbij ik begrijp dat men door mijn keuzes waar ik in wil geloven moeilijk met mij kan relateren en dat ik daarom minder kans maak om een baan te verkrijgen.
Maar in werkelijkheid zou ik dus prima kunnen functioneren, zolang ik maar niet in een team ga werken en vooral zelfstandig. Maar dat laatste zit er dus niet in zodra men over mijn diagnose en opname hoort, sowieso hoef ik niet meer te verwachten uit het leven dan een vrouw van vmbo nivo en productiewerk met minimumloon. En dat kan ik zelf niet omdat ik nog niet genoeg om kan gaan met de frustratie. En als ik zou trouwen dan zou ze me toch verlaten omdat ze aanvankelijk in me geloofde, maar andere mensen haar zullen ompraten of doen inzien dat ze beter af is zonder mij.
Gelukkig is de wereld groter dan Nederland alleen, begrepen de hulpverleners dat maar dan zouden ze mij kunnen bereiken want dan lijken ze overtuigender. En daarna is het universum groter dan Nederland en alle landen van de wereld bij elkaar. Ik heb dan ook hele getheoretiseerde civilizaties van andere volkeren (ook bekende zoals uit Star Trek series en andere science fiction) die een beter voorbeeld geven en wat ik niet kan ontkennen dat beter is voor iedereen. Datgene volgt men niet in dit land helaas voor mij dus emigratie naar een land dat dichter bij die waarheden ligt.
Waarom laten moderators toch toe dat mensen met psychische problemen zou gepest worden? Het is toch bewijs dat het mis is in dit land. Waarom geeft niemand daar meer om of geeft een tegengeluid? Ik weet wel waarom.quote:
Ik en mijn ouders zijn erg verschillend. Ik heb het meeste verwerkt, ik hoopte voornamelijk op reacties van mensen die ook slechte ouders hebben als vergelijkingsmateriaal of mijn mening klopt. En wilde mensen waarschuwen dat wat mij overkomt mogelijk is, wat ik zelf nooit had verwacht.
Het klopt ergens wel wat je probeert te zeggen op zo'n manier als je doet, mijn ouders hebben van huis uit ook weinig verantwoordelijkheids gevoel en genoten van hun kinderen, tot het mis ging en stuurde mij weg naar de psychiatrie waar ze dan alsnog een heerlijk gevoel verkrijgen uit hun kind door positieve aandacht, begrip en medeleven van de omgeving, die zich er ook lekker voor laat gebruiken. Maar zelf studeren en proberen te helpen, nee dan moeten mensen maar belasting betalen en het kind opvoeden. Ook al is het kind al volwassen en wordt klein gehouden terwijl iedereen het kan zien en niemand die er tegenin durft te gaan want dat is nu eenmaal het systeem.
Nou mijn excuses dat hij bij jouw in het verkeerde keelgat schoot. Ik kon mij die herinneren omdat het mij aan het denken had gezet. Soms verweet ik mijn ouders dat ik bepaalde kwaliteiten / competenties niet had. Makkelijk om daar in te blijven hangen maar ik realiseerde me toen weer dat ik het zelf moest doen.quote:
[..]
Waarom laten moderators toch toe dat mensen met psychische problemen zou gepest worden? Het is toch bewijs dat het mis is in dit land. Waarom geeft niemand daar meer om of geeft een tegengeluid? Ik weet wel waarom.
Ik en mijn ouders zijn erg verschillend. Ik heb het meeste verwerkt, ik hoopte voornamelijk op reacties van mensen die ook slechte ouders hebben als vergelijkingsmateriaal of mijn mening klopt. En wilde mensen waarschuwen dat wat mij overkomt mogelijk is, wat ik zelf nooit had verwacht.
Geen kwade bedoeling verder... Sorry.
Ik vind het gewoon zo jammer dat men zo tegen me praat. Maar ik maak er zelf wel iets van. Je mag je ouders best verwijten, je wordt zelf ook ouder en je vind dus dat als jij een kind zou hebben dat jij je kind dingen zou moeten leren om die voor te bereiden op de maatschappij. Daar vind ik niks mis mee, zolang je maar niet verwacht dat je ouders dat ooit kunnen herstellen want die tijd is al geweest. Het is alleen om na te gaan hoe het niet moet, dat onthouden zodat als het ooit zo gaat dan kun je het herkennen en de oplossing gebruiken die je al eerder had bedacht.quote:
[..]
Nou mijn excuses dat hij bij jouw in het verkeerde keelgat schoot. Ik kon mij die herinneren omdat het mij aan het denken had gezet. Soms verweet ik mijn ouders dat ik bepaalde kwaliteiten / competenties niet had. Makkelijk om daar in te blijven hangen maar ik realiseerde me toen weer dat ik het zelf moest doen.
Geen kwade bedoeling verder... Sorry.
In feite is er een hele generatie van kinderen die hun ouders eens goed duidelijk zouden moeten maken hoe onleefbaar zij de maatschappij maken. Maar de ouders beginnen dan ook weer over banken en bailouts enz.
Ik zie dat je net die laatste alinea erbij hebt gezet.. Maar lukt het je in oplossingen te denken in plaats van problemen?quote:
[..]
Het klopt ergens wel wat je probeert te zeggen op zo'n manier als je doet, mijn ouders hebben van huis uit ook weinig verantwoordelijkheids gevoel en genoten van hun kinderen, tot het mis ging en stuurde mij weg naar de psychiatrie waar ze dan alsnog een heerlijk gevoel verkrijgen uit hun kind door positieve aandacht, begrip en medeleven van de omgeving, die zich er ook lekker voor laat gebruiken. Maar zelf studeren en proberen te helpen, nee dan moeten mensen maar belasting betalen en het kind opvoeden. Ook al is het kind al volwassen en wordt klein gehouden terwijl iedereen het kan zien en niemand die er tegenin durft te gaan want dat is nu eenmaal het systeem.
Waarom woon je nog niet in het buitenland dan?quote:
Ja, mijn oplossing is naar een ander land verhuizen. Ik dacht ook wel aan een politieke partij oprichten of andere organisatie maar dat kan nu niet meer vanwege mijn opname en reputatie. Maar nog wel in het buitenland, daar zie ik mijzelf wel gelukkig worden.
Heb je nog niet door dat TS wss momenteel geen eigen keuze's mag maken?quote:
[..]
Waarom woon je nog niet in het buitenland dan?
Ik heb ook nog andere dingen waar ik rekening mee moet houden als ik een oplossing bedenk. Bijvoorbeeld het idee dat mensen die lijden aan een psychische ziekte minder controle over zichzelf hebben. Alleen wat mensen dan niet begrijpen is dat ik dezelfde soort controle heb als ieder ander, zelfs meer dan gemiddeld. Steeds weer leer ik mijzelf beter controleren als ik iemand tegen kom die mij mijn tent zou willen uitlokken vanwege vooroordelen en stigma's. Maar ik weet dat ik zelf controle heb en dat de ander fout is omdat die mij beschuldigd van de mogelijkheid tot het verliezen van mijn zelf controle (en dus begaan van criminele activiteiten) waardoor het een zichzelf vervullende profetie zou worden. Wat ik bedoel is dat het gewoon een kwestie is van iemand die over iemand anders beweert dat die bijvoorbeeld zou gaan inbreken, wat bijna een wetenschappelijk feit is, het hoeft alleen nog te gebeuren. En dan is het lastig praten met zo iemand die in zo'n fantasie wereld leeft die zo anders is dan de mijne en zie ik het nut er niet van in.quote:
[..]
Ik zie dat je net die laatste alinea erbij hebt gezet.. Maar lukt het je in oplossingen te denken in plaats van problemen?
Wat mij niet dood maakt mij sterker is bij ook niet van toepassing omdat ik een duidelijk beeld heb van het hiernamaals. Als ik dood zou zijn dan krijg ik weer te maken met een spook die me verteld hoe het is en dan wordt ik vanzelf weer levend. En diegene die zou hebben gewonnen in een argument moet dat dan ontkennen en die ontkenning wordt dan ook weer steeds gecompliceerder. Op het laatst zie ik mijn behandelaars allerlei fysieke expressies maken om mij te overtuigen en uiteindelijk aan zichzelf twijfelen en in een depressie belanden, wat mogelijk ook hun hele beroepsgroep zal treffen als ware het een psychisch virus.
Ik moet toch eerst de opname hebben meegemaakt. Dan weet ik bepaalde zaken die ik nu alleen vermoed zeker. Ergens hoop ik nog altijd dat iemand het doorziet, dat het Goede overwint en ik weer verder kan met mijn leven. Waarvan ik weet dat het onrealistisch is maar ik wil toch de herinneringen als ik in het buitenland zit, tegen heimwee enzo. Ik zal dan aan jullie denken als ik zoek naar drinkbaar water, wetende dat jullie slechter af zijn ook al beseffen jullie het zelf niet.quote:
[..]
Waarom woon je nog niet in het buitenland dan?
Heb je door dat ik gewoon de benenwagen kan nemen en naar een ander land kan lopen, onopgemerkt. En mijn huis, tja dat wordt dan executieverkoop maar ik heb toch NHG dus niemand die er last van zal hebben. Ik zal zelfs vanuit het buitenland nog geld overmaken mocht ik nog achterstanden hebben.quote:
[..]
Heb je nog niet door dat TS wss momenteel geen eigen keuze's mag maken?
Ja ik zou niet willen ruilen met je.quote:
[..]
Ik moet toch eerst de opname hebben meegemaakt. Dan weet ik bepaalde zaken die ik nu alleen vermoed zeker. Ergens hoop ik nog altijd dat iemand het doorziet, dat het Goede overwint en ik weer verder kan met mijn leven. Waarvan ik weet dat het onrealistisch is maar ik wil toch de herinneringen als ik in het buitenland zit, tegen heimwee enzo. Ik zal dan aan jullie denken als ik zoek naar drinkbaar water, wetende dat jullie slechter af zijn ook al beseffen jullie het zelf niet.
Ook omdat psychiatrie wordt gedoceerd op universiteits nivo kan het de indruk wekken dat het gelijk staat aan veel oudere leren (als; een leer, een verzameling van gegevens, meningen, ervaringen en resultaten) zoals natuurkunde, theologie of indirect ICT als men het vanaf de mechanische weefsel machines telt met de ponskaartjes, en overige vakken. En dat het dus allemaal intelligent is en als je eraan twijfelt dan kom je minder intelligent over en dus zou je iemand naar een minder leuke ervaring van de realiteit kunnen leiden. Maar er is maar 1 product, medicatie en geen andere keuze meer, hoezo monopolie?
Ik hoop maar dat mensen snel gaan inzien dat die mensen het belangrijkste in het leven dus niet begrijpen (liefde) en toch uiteindelijk de macht hebben. Dat wil zeggen, ze kunnen niemand overtuigen van het natuurlijke systeem, sterker nog men maakt wetten ter bescherming. Mensenrechten, leven en laten leven prima maar als men op zo'n punt verliest dan kan het niet zo zijn dat zo iemand mij gaat proberen 'beter' te maken.
Sorry maar je mag mij of een ander niet beschuldigen van iets wat ik niet heb gedaan of ga doen. Er is geen fysiek bewijs, gewoon pure zwartmakerij! Zie je niet in hoe slecht het is als iemand iedereen wijsmaakt dat een persoon in de toekomst slechte dingen gaat doen? Dan kan iemand niet meer met anderen meedoen en heeft dan voor altijd de wind van voren en niet meer standaard mee. Of vanachteren, best passend voor wat sommigen 'de realiteit' noemen.quote:
Laten we vooral niet vergeten dat er pas sprake is van gedwongen hulp als een patiënt een gevaar is voor zijn omgeving/maatschappij.
Nope, gelukkig mogen in uitzonderlijke gevallen mensen wel gedwongen opgenomen worden! Misschien is het beter om de komende tijd internet te mijden en deze problemen voor te leggen aan je psychquote:
[..]
Sorry maar je mag mij of een ander niet beschuldigen van iets wat ik niet heb gedaan of ga doen. Er is geen fysiek bewijs, gewoon pure zwartmakerij! Zie je niet in hoe slecht het is als iemand iedereen wijsmaakt dat een persoon in de toekomst slechte dingen gaat doen? Dan kan iemand niet meer met anderen meedoen en heeft dan voor altijd de wind van voren en niet meer standaard mee. Of vanachteren, best passend voor wat sommigen 'de realiteit' noemen.
Ik sluit me hier bij aan.quote:
[..]
Nope, gelukkig mogen in uitzonderlijke gevallen mensen wel gedwongen opgenomen worden! Misschien is het beter om de komende tijd internet te mijden en deze problemen voor te leggen aan je psych
Daarnaast komt het plaatje met de eend wat kwetsend over, maar in jouw geval is dit wel iets waar je mee aan de slag zou kunnen gaan. Jij kan namelijk zelf iets veranderen in de situatie waarin je zit.
Je vraagt advies, krijgt advies, bent het er niet mee eens en blijft vooral in problemen denken. Vervolgens voel jij je aangevallen en generaliseer je dat men zo met psychiatrische patienten in Nederland om gaat. Daarbij vraag ik me af hoe het met je zelfreflectie is gesteld. Zou het kunnen dat je ouders in sommige punten gelijk hebben? Terecht bezorgd zijn? (Dit bedoel ik overigens niet om je te kwetsen) ik denk dat internetfora je geen antwoorden gaan geven op de vragen die je hebt.
En welk gevaar zeggen zij dat je bent?
Je snapt mijn verhaal niet, namelijk het feit dat ik al 2x toe heb gevraagd de diagnose in te trekken, hun advies voor zichzelf te houden maar ik moet nu dus via de rechter/politie opgenomen worden. Dus moet ik wel oplossingen zoeken in het buitenland en solliciteren bij buitenlandse bedrijven.quote:
Je vraagt advies, krijgt advies, bent het er niet mee eens en blijft vooral in problemen denken.
Gevaar voor zelfverwaarlozing was vermoed ik doorslaggevend. Ik geloof in iets als een science fiction spiritisme, ik probeer mensen er niet mee lastig te vallen maar toch zoeken de behandelaars mij op.quote:
Waar geloof je in dan?
En welk gevaar zeggen zij dat je bent?
Maar door politie/rechter gedwongen opgenomen worden is erg serieus. Hoe depressief en psychotisch mijn broer ook was, zolang hij heen gevaar was voor zichzelf en anderen gebeurde er niets. Pas nadat hij de deur open deed met een mes in zijn hand en ging dreigen werd hij opgenomen. Tijdelijk, want deed hij niks (goed gedrag) dan mocht hij een week later weer naar huis.
Wat ik me afvraag, ben je bekend met psychoses?
- keuken gebruik
- enige training met een houten mes voor zelfverdediging, ook virtueel in 3d shooters
- een hart kerven ergens in een onbekend land in een houten voorwerp
Dat is echt alles, al die vooroordelen en toch doet de psychiatrie er weinig aan, geen leuke korte filmpjes over hoogfunctionerende schizofrenen. Ik zou het ergens wel willen doen maar niet met zulke de-motivators en doemdenkers als medewerkers.
Maar verwaarloosde je jezelf niet dan?quote:
Gevaar voor zelfverwaarlozing was vermoed ik doorslaggevend. Ik geloof in iets als een science fiction spiritisme, ik probeer mensen er niet mee lastig te vallen maar toch zoeken de behandelaars mij op.
Wat moet ik me bij science fiction spiritisme voorstellen? Ik heb daar nog nooit van gehoord.
Waarom moet je nu opgenomen worden?quote:
[..]
Je snapt mijn verhaal niet, namelijk het feit dat ik al 2x toe heb gevraagd de diagnose in te trekken, hun advies voor zichzelf te houden maar ik moet nu dus via de rechter/politie opgenomen worden. Dus moet ik wel oplossingen zoeken in het buitenland en solliciteren bij buitenlandse bedrijven.
Ik denk dat je aan deze tekst toch wel kunt merken dat je een geestelijke beperking hebt. Dit, samen met '~130 iq' en 'mbo' in dezelfde zin maakt voor mij duidelijk dat jouw ouders waarschijnlijk goed bezig zijn en jij gevaarlijk bent voor deze maatschappij.quote:
[..]
Ik moet toch eerst de opname hebben meegemaakt. Dan weet ik bepaalde zaken die ik nu alleen vermoed zeker. Ergens hoop ik nog altijd dat iemand het doorziet, dat het Goede overwint en ik weer verder kan met mijn leven. Waarvan ik weet dat het onrealistisch is maar ik wil toch de herinneringen als ik in het buitenland zit, tegen heimwee enzo. Ik zal dan aan jullie denken als ik zoek naar drinkbaar water, wetende dat jullie slechter af zijn ook al beseffen jullie het zelf niet.
- Lego robot met diverse citaten
- neem ik water mee en tissues, alvast water voor de tranenproductie en tissues om het gepast te verwijderen
- muziek lijst met voornamelijk Russische, Arabische en Afrikaanse nummers
Omdat de behandelaars menen dat ik mijzelf of een ander verwond, dan wel verwaarloos, schulden maar niet zo veel. Terwijl ik altijd dacht dat het genoeg was om te werken, elk weekend 90/60 graden was, stofzuigen+swiffer en verder een koptelefoon zodat ik anderen niet tot last ben en anderen mij niet.quote:
[..]
Waarom moet je nu opgenomen worden?
En verder heb ik me negatief uitgelaten over de psychiatrie, gang van zaken enzo. Het nare is dat ik vrees mijn behandelaars gek te maken en hen tot het uiterste te drijven qua frustratie met mijn wat zij ongetwijfeld ongepaste opmerkingen en vragen zullen vinden en verder ellenglange slaapverwekkende monologen. Terwijl ik onderwijl dan maar informatie zal vergaren voor een robot die ze zal vervangen. Anders is het ziektewet geld en alles nog meer zonde en dat zal geen belastingbetaler leuk gaan vinden. Kan ik ze tegelijk inwerken met dongles en authenticators anders communiceer ik niet meer met ze en misschien dat ze dan eens anders gaan denken over dat EPD gedoe. Of zou sms met tekst naar audio voor ze werken?
Ja in Burundi hebben ze pas hard hulp nodig. Wat 1 van mijn plannen is, een boerderij in Afrika opzetten. Als die behandelaars mij dat geld nou geven dan komt het er wel van, iedereen gelukkig.quote:Op zaterdag 8 februari 2014 00:22 schreef nietzman het volgende:
Ik hoop voor je dat je een troll bent die goed heeft gekeken naar andere posters zoals baaj hier zo af en toe. Zo niet, hoop ik dat je de hulp zult accepteren die je oh zo hard nodig lijkt te hebben.
Je bent of zo gek als een deur, of je bent een flauwe trol.quote:
[..]
Ja in Burundi hebben ze pas hard hulp nodig. Wat 1 van mijn plannen is, een boerderij in Afrika opzetten. Als die behandelaars mij dat geld nou geven dan komt het er wel van, iedereen gelukkig.
Er is een reden dat je ouders zich zorgen over je maken, maar dat heb je zelf helaas niet door.
Jij bent echt goed daarin zeg. Dankje voor de geestelijke voorbereiding. Je had me echt bijna, want wat kan ik nu doen tegen mensen die zeggen dat ik verward over kom. Maar ik ben uiteindelijk niet ontvankelijk voor je en weet dat je toch allemaal maar dingen zegt om me te over tuigen, zodat ik juist verward ga worden.quote:
Je komt verward over. Niet alleen in dit topic, maar ook in andere topics.
Er is een reden dat je ouders zich zorgen over je maken, maar dat heb je zelf helaas niet door.
Ja dat weten ze al, vandaar de opname want ik kan ze gewoon niet serieus zien als geestelijk superieur. Ik ben al aan het oefenen om het ze zo voorzichtig mogelijk/subtiel duidelijk te maken met micro gezichts mimiek, veelzeggende staar en wacht momenten alsof ik het serieus overweeg wat ze zeggen om het dan vervolgens telkens af te wijzen.quote:
Je zou je psychiater dit topic eens moeten laten lezen. Zo kan hij zien hoe jij erover denkt. Misschien helpt het wel..
Ondertussen had ik ook een boerderij kunnen beginnen en met vrouw en kind ergens van het leven kunnen genieten. Weer wat minder voedselproblemen in de wereld enzo, minder kans op wraakzuchtige kindsoldaten uit Afrika. Zelfs voor uitzendwerk moet men betalen, dat is zoiets wat ik zo vreemd vind. Maarja verder ontopic, hoe ontvlucht ik mijn ouders, hun generatie en hun gebrainwashede kinderen die niet doorhebben dat hun hoogste geestelijke autoriteit niet eens in staat is liefde uit te leggen aan iedereen op zo'n manier dat een ieder het begrijpt, wat toch het belangrijkste in het leven zou moeten zijn en waar iedereen voor zou moeten kiezen.
Nee, had je niet gelezen dat ik in hongerstaking ga en zelf mijn water ergens wil scoren? Vanwege mogelijke medicatie in mijn eten en ik mag die mensen geen slechte dingen laten doen aangezien ik de bijwerkingen ken, ook dat zij een intelligenter iemand als minder intelligent zien omdat ze nu eenmaal zelf niet zo intelligent zijn maar zichzelf en iedereen ervan hebben overtuigt het wel te zijn.quote:
Lijkt me ook.quote:
Dit topic lijkt daar een uiting van, in alle eerlijkheid.quote:
ik ga dit topic sluiten, je bent niet helemaal rationeel meer, zoek hulp eventueel compleet ergens anders, maar hier kunnen we verder weinig meer met je doen