R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Afgezien van al mijn problemen die ik zelf heb veroorzaakt door allerlei bizarre theorieën en ook zelf kan verklaren zit ik met iets wat me niet lukt.
Ik heb slechte ouders maar niemand weet dat. Ik heb het idee dat ik mensen kan overtuigen al opgegeven en ga proberen te emigreren. Ik kan mijzelf nauwelijks overtuigen omdat ik jaren lang in ze geloofde. Ze houden mij al jaren in hun greep en willen dat ik ga geloven dat ik een slecht mens ben, een rotkind en moet veranderen desnoods in een inrichting waarvan ze al meerdere malen mij hebben geprobeerd op te laten nemen.
Mijn ouders hebben mensen doen geloven dat ik geestelijke problemen heb en nu moet ik misschien de rest van mijn leven met behandelaars omgaan en medicatie slikken. Ik heb moeite dat te verwerken, ik merk ook dat als ik het er over heb dat het al snel lijkt alsof ik mensen wil overtuigen en dat ik er iets aan zou hebben als een ander mij gelooft. Wel heb ik iets aan reacties maar ik wil vooral het idee dat ik het toch nog ergens gezegd kan hebben.
Terwijl ik juist weet dat ik niets verkeerds heb gedaan en gewoon een baan wil, vrouw en kinderen, of iemand me nu gelooft of niet. Standaard wordt ik toch al vaak in het 'criminele' of 'foute' hokje geplaatst, gewoon door lichaams signalen die ik zelf nog niet begrijp omdat ik dat misschien al vanaf jongsafaan doe. Ik heb al meer dan 10 jaar gewerkt, woon al sinds m'n 19e op mezelf (ben nu begin 30) ook vaste contracten gekregen na een paar maanden al maar toch zoek ik telkens weer m'n ouders op die me dan weer de grond in boren en dan presteer ik weer slechter in alles, sluit ik mezelf weer af voor anderen. Ik heb relaties met vrouwen gehad, de langste 2 jaar en dan nog wat van een half jaar en korter. Het enige niet normale aan mijn leven waardoor ik telkens die aansluiting mis en ik in aan de negatieve kant van de samenleving wordt gezet is het idee dat mijn ouders het pure kwaad zijn die mijn hele leven in de war schoppen terwijl iedereen gelooft dat het normale mensen zijn. Ondertussen geniet vooral mijn moeder van alle positieve aandacht.
Ergens zou ik ze ook zwart willen maken, door zich uit te laten spreken over buitenlanders en dat op te nemen maar omdat het dan mogelijk nog erger kan worden kies ik er voorlopig voor ze zover mogelijk buiten mijn leven te houden en op te maken voor verhuizing/emigratie.
Samenvatting: TS wordt geestelijk mishandeld (niet lichamelijk, afgezien van gedwongen medicatie wat ik tot nu toe nog kan weigeren) maar kan dit niet aantonen aan anderen, zijn hele leven wordt vergald. Kan prima werken al was het maar het eenvoudigere werk en zou geld kunnen opleveren maar moet 'in behandeling' en kost daarom duizenden euro's, dankzij diens ouders.
Wie heeft er nog meer slechte ouders of kent mensen met slechte ouders?
Ik heb slechte ouders maar niemand weet dat. Ik heb het idee dat ik mensen kan overtuigen al opgegeven en ga proberen te emigreren. Ik kan mijzelf nauwelijks overtuigen omdat ik jaren lang in ze geloofde. Ze houden mij al jaren in hun greep en willen dat ik ga geloven dat ik een slecht mens ben, een rotkind en moet veranderen desnoods in een inrichting waarvan ze al meerdere malen mij hebben geprobeerd op te laten nemen.
Mijn ouders hebben mensen doen geloven dat ik geestelijke problemen heb en nu moet ik misschien de rest van mijn leven met behandelaars omgaan en medicatie slikken. Ik heb moeite dat te verwerken, ik merk ook dat als ik het er over heb dat het al snel lijkt alsof ik mensen wil overtuigen en dat ik er iets aan zou hebben als een ander mij gelooft. Wel heb ik iets aan reacties maar ik wil vooral het idee dat ik het toch nog ergens gezegd kan hebben.
Terwijl ik juist weet dat ik niets verkeerds heb gedaan en gewoon een baan wil, vrouw en kinderen, of iemand me nu gelooft of niet. Standaard wordt ik toch al vaak in het 'criminele' of 'foute' hokje geplaatst, gewoon door lichaams signalen die ik zelf nog niet begrijp omdat ik dat misschien al vanaf jongsafaan doe. Ik heb al meer dan 10 jaar gewerkt, woon al sinds m'n 19e op mezelf (ben nu begin 30) ook vaste contracten gekregen na een paar maanden al maar toch zoek ik telkens weer m'n ouders op die me dan weer de grond in boren en dan presteer ik weer slechter in alles, sluit ik mezelf weer af voor anderen. Ik heb relaties met vrouwen gehad, de langste 2 jaar en dan nog wat van een half jaar en korter. Het enige niet normale aan mijn leven waardoor ik telkens die aansluiting mis en ik in aan de negatieve kant van de samenleving wordt gezet is het idee dat mijn ouders het pure kwaad zijn die mijn hele leven in de war schoppen terwijl iedereen gelooft dat het normale mensen zijn. Ondertussen geniet vooral mijn moeder van alle positieve aandacht.
Ergens zou ik ze ook zwart willen maken, door zich uit te laten spreken over buitenlanders en dat op te nemen maar omdat het dan mogelijk nog erger kan worden kies ik er voorlopig voor ze zover mogelijk buiten mijn leven te houden en op te maken voor verhuizing/emigratie.
Samenvatting: TS wordt geestelijk mishandeld (niet lichamelijk, afgezien van gedwongen medicatie wat ik tot nu toe nog kan weigeren) maar kan dit niet aantonen aan anderen, zijn hele leven wordt vergald. Kan prima werken al was het maar het eenvoudigere werk en zou geld kunnen opleveren maar moet 'in behandeling' en kost daarom duizenden euro's, dankzij diens ouders.
Wie heeft er nog meer slechte ouders of kent mensen met slechte ouders?
Als je medicatie slikt, zal je vast ook wel onderzocht zijn door een professional die een diagnose heeft gesteld, nietwaar?
Schip ahoy!
Niet echt een antwoord op de gestelde vraag. De vraag is of je slechte ouders kent of mensen met slechte ouders.quote:Op woensdag 5 februari 2014 12:38 schreef Piet__Piraat het volgende:
Als je medicatie slikt, zal je vast ook wel onderzocht zijn door een professional die een diagnose heeft gesteld, nietwaar?
Klopt. De vraag is echter wat de definitie is van slechte ouders. De meeste pubers vinden hun ouders namelijk slechte ouders omdat ze grenzen stellen en regels opleggen. Terwijl -in de juiste mate- dat juist prima opvoeden is.
Dus de vraag is nogal onduidelijk en ingeleid door een behoorlijk eenzijdig verhaal dat volledig gespeend is van enige objectiviteit of onderbouwing.
Dus de vraag is nogal onduidelijk en ingeleid door een behoorlijk eenzijdig verhaal dat volledig gespeend is van enige objectiviteit of onderbouwing.
Schip ahoy!
Ik denk ook dat TS wat meer de hand in eigen boezem moet steken
Er is het een en ander aan de hand met hem, daar kan hij zelf ook niet omheen (en heeft hij volgens mij ook al vaker erkent op het forum)
Als er dingen steeds fout blijven gaan ook al ben je tegen de dertig (en woon je op jezelf? ) dan heb je daar zelf ook zeker hand in
Dat de ouders daar slecht mee omgaan kan natuurlijk, maar emigreren lijkt me niets oplossen. Dan plaats je afstand tussen jou en je ouders maar je lost niets op
Die mensen blijven je raken, vinden steeds je zwakke plek. Leer daar mee omgaan. Misschien moet je met ze breken ja, maar dat is de laatste oplossing. En dan is iets drastisch als emigreren niet echt nodig
Er is het een en ander aan de hand met hem, daar kan hij zelf ook niet omheen (en heeft hij volgens mij ook al vaker erkent op het forum)
Als er dingen steeds fout blijven gaan ook al ben je tegen de dertig (en woon je op jezelf? ) dan heb je daar zelf ook zeker hand in
Dat de ouders daar slecht mee omgaan kan natuurlijk, maar emigreren lijkt me niets oplossen. Dan plaats je afstand tussen jou en je ouders maar je lost niets op
Die mensen blijven je raken, vinden steeds je zwakke plek. Leer daar mee omgaan. Misschien moet je met ze breken ja, maar dat is de laatste oplossing. En dan is iets drastisch als emigreren niet echt nodig
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Uhm... misschien ligt het er duimendik boven op hoor, maar waarom heb je nog contact met je ouders 
-XOXO-
Dat klopt. Daarom moet je het niet te veel aandacht geven en gewoon houden bij de vraag.quote:
Klopt. De vraag is echter wat de definitie is van slechte ouders. De meeste pubers vinden hun ouders namelijk slechte ouders omdat ze grenzen stellen en regels opleggen. Terwijl -in de juiste mate- dat juist prima opvoeden is.
Dus de vraag is nogal onduidelijk en ingeleid door een behoorlijk eenzijdig verhaal dat volledig gespeend is van enige objectiviteit of onderbouwing.
Dit soort aandacht moet je niet voeden.
Het is maar wat je professioneel noemt. Ikzelf zou verwachten dat zo'n diagnose tot stand komt na weken, maanden onderzoek met PET scans en EEG's, dat ze mijn levensinstelling kennen.
Maar in de praktijk hebben mijn ouders mij aangegeven bij de ambulante zorg en is het allemaal binnen een paar uur gegaan bijelkaar. Uiteindelijk zie ik psychiatrie als een bedrijf en de keuze om daar klant te zijn behoort aan het individu te zijn. Maar als mijn ouders dan beweren dat ik mogelijk een gevaar voor mezelf of anderen kan zijn dan houdt het bij de meeste mensen op. Die verwachten dat ouders hun kind kennen en het beste met hem voor hebben. Terwijl ik feitelijk nooit agressie heb vertoond. Ik had een aanwinst kunnen zijn voor de maatschappij, maar als ik blijf zal ik nooit meer kunnen worden dan een door de maatschappij betaald kasplantje.
Psychiaters zijn ook advocaten en kunnen mensen voor de rechter dagen en diens vrijheid beroven en mishandelen door drogeren, medicijnen hebben nu eenmaal vaak bijwerkingen. Hoger beroep is dan niet meer mogelijk, gelukkig kan men iemand niet continu in de gaten blijven houden en op een dag ben ik gewoon weg en in het buitenland en hoop daar nog kans te maken op werk, vrouw en kinderen.
Ik heb hen al duizenden keren verteld dat ik niet door hen geholpen kan worden en dat ik met mijn problemen beter met een pastoor of priester kan praten. Maar niemand die het met mij eens is of zal worden vrees ik. Het enige wat ik eraan overhoud is dat als ik ooit gegijzeld wordt in het buitenland, ik er mentaal op voorbereid ben.
Ik ben begin 30, mijn ouders horen allang een eigen leven te hebben, ze zijn bijna gepensioneerd. Leuk voor mijn omgeving dat mijn moeder zo bezig is met mijn leven want dan is ze leuker in de omgang maar ondertussen heb ik geen leven meer. Ik zorg allang voor mezelf, ik zie mijn ouders 1-2x per jaar, de afgelopen 5 jaar misschien maar 10x van hooguit een paar uur waar weinig wordt gesproken.
Maar in de praktijk hebben mijn ouders mij aangegeven bij de ambulante zorg en is het allemaal binnen een paar uur gegaan bijelkaar. Uiteindelijk zie ik psychiatrie als een bedrijf en de keuze om daar klant te zijn behoort aan het individu te zijn. Maar als mijn ouders dan beweren dat ik mogelijk een gevaar voor mezelf of anderen kan zijn dan houdt het bij de meeste mensen op. Die verwachten dat ouders hun kind kennen en het beste met hem voor hebben. Terwijl ik feitelijk nooit agressie heb vertoond. Ik had een aanwinst kunnen zijn voor de maatschappij, maar als ik blijf zal ik nooit meer kunnen worden dan een door de maatschappij betaald kasplantje.
Psychiaters zijn ook advocaten en kunnen mensen voor de rechter dagen en diens vrijheid beroven en mishandelen door drogeren, medicijnen hebben nu eenmaal vaak bijwerkingen. Hoger beroep is dan niet meer mogelijk, gelukkig kan men iemand niet continu in de gaten blijven houden en op een dag ben ik gewoon weg en in het buitenland en hoop daar nog kans te maken op werk, vrouw en kinderen.
Ik heb hen al duizenden keren verteld dat ik niet door hen geholpen kan worden en dat ik met mijn problemen beter met een pastoor of priester kan praten. Maar niemand die het met mij eens is of zal worden vrees ik. Het enige wat ik eraan overhoud is dat als ik ooit gegijzeld wordt in het buitenland, ik er mentaal op voorbereid ben.
Ik ben begin 30, mijn ouders horen allang een eigen leven te hebben, ze zijn bijna gepensioneerd. Leuk voor mijn omgeving dat mijn moeder zo bezig is met mijn leven want dan is ze leuker in de omgang maar ondertussen heb ik geen leven meer. Ik zorg allang voor mezelf, ik zie mijn ouders 1-2x per jaar, de afgelopen 5 jaar misschien maar 10x van hooguit een paar uur waar weinig wordt gesproken.
nou dan is het nogal bizar dat je er vandaag nog over bezig bent hequote:
Het is maar wat je professioneel noemt. Ikzelf zou verwachten dat zo'n diagnose tot stand komt na weken, maanden onderzoek met PET scans en EEG's, dat ze mijn levensinstelling kennen.
Maar in de praktijk hebben mijn ouders mij aangegeven bij de ambulante zorg en is het allemaal binnen een paar uur gegaan bijelkaar. Uiteindelijk zie ik psychiatrie als een bedrijf en de keuze om daar klant te zijn behoort aan het individu te zijn. Maar als mijn ouders dan beweren dat ik mogelijk een gevaar voor mezelf of anderen kan zijn dan houdt het bij de meeste mensen op. Die verwachten dat ouders hun kind kennen en het beste met hem voor hebben. Terwijl ik feitelijk nooit agressie heb vertoond. Ik had een aanwinst kunnen zijn voor de maatschappij, maar als ik blijf zal ik nooit meer kunnen worden dan een door de maatschappij betaald kasplantje.
Psychiaters zijn ook advocaten en kunnen mensen voor de rechter dagen en diens vrijheid beroven en mishandelen door drogeren, medicijnen hebben nu eenmaal vaak bijwerkingen. Hoger beroep is dan niet meer mogelijk, gelukkig kan men iemand niet continu in de gaten blijven houden en op een dag ben ik gewoon weg en in het buitenland en hoop daar nog kans te maken op werk, vrouw en kinderen.
Ik heb hen al duizenden keren verteld dat ik niet door hen geholpen kan worden en dat ik met mijn problemen beter met een pastoor of priester kan praten. Maar niemand die het met mij eens is of zal worden vrees ik. Het enige wat ik eraan overhoud is dat als ik ooit gegijzeld wordt in het buitenland, ik er mentaal op voorbereid ben.
Ik ben begin 30, mijn ouders horen allang een eigen leven te hebben, ze zijn bijna gepensioneerd. Leuk voor mijn omgeving dat mijn moeder zo bezig is met mijn leven want dan is ze leuker in de omgang maar ondertussen heb ik geen leven meer. Ik zorg allang voor mezelf, ik zie mijn ouders 1-2x per jaar, de afgelopen 5 jaar misschien maar 10x van hooguit een paar uur waar weinig wordt gesproken.
Ga gewoon weer een half jaar niet langs en doe je ding
Je projecteert je gezeik, wat allemaal terecht is, op je ouders en dat weet je zelf ook
Maar goed, over een maand open je weer precies het zelfde topic en dit is al nummer 29239492903 dus ik ben de illusie dat het ook maar iets van verschil maakt al lang kwijt
fijn fuck up leven nog he
doe de groetjes aan je ouders
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Dan ga je voor een second opinion. Je bent volwassen, zoek zelf een arts of psychiater en laat diegene een eventuele diagnose stellen.
Welke diagnose heb je nu en welke medicatie is je aangeraden?
Welke diagnose heb je nu en welke medicatie is je aangeraden?
Ik zou wel willen maar er is niets en ik kan geen dingen gaan verzinnen en het mezelf wijs maken dat het zo is.quote:
Ik denk ook dat TS wat meer de hand in eigen boezem moet steken
Ja maar het meeste kan ik zelf oplossen en zijn 'normale' problemen die mensen met 'normale' kinderen al veel eerder inzien. Ik mocht bijvoorbeeld nooit twijfelen aan wat mijn ouders zeiden, dat deed ik dan nooit. Ik ben ook niets voor niets toen ik 8 was al weggelopen, ook al kwam ik niet verder dan een paar straten en was ik dezelfde avond weer thuis. Het zou best eens zo kunnen zijn dat mijn ouders mij seksueel hebben misbruikt maar dat het zo'n trauma is dat ik niet bij de herinneringen kan. Ik heb tpt vier keer toe wel raar seksueel gedrag vertoond. Maar het kan ook iemand zijn geweest in m'n omgeving, misschien mijn zwembadleraar van wie ik me herinner dat hij mij geen diploma wilde geven als enige van de groep en mij vaak liet nablijven om bij te leren. Maar daar kan ik dus niet bij en zal ik ook niet zo zien.quote:Er is het een en ander aan de hand met hem, daar kan hij zelf ook niet omheen (en heeft hij volgens mij ook al vaker erkent op het forum)
Je lijkt net m'n moeder. 10 jaar lang haal ik successen en heb ik tegenslagen, dat lijkt me niet 'steeds' alsof het continu is en alles slecht is aan mijn leven. Ik verdiende toch lang 30.000 per jaar, men was tevreden over me, heb m'n eigen huis nu al 7 jaar, ben nooit op straat beland alleen werkloos een paar keer en dan nog bij 1 werkgever door mijn eigen fout namelijk dat ik zo stom was om ontslag te nemen. Uiteindelijk wel een vergelijkbare baan gevonden waar ik 2,5 jaar heb gewerkt.quote:Als er dingen steeds fout blijven gaan ook al ben je tegen de dertig (en woon je op jezelf? ) dan heb je daar zelf ook zeker hand in
Het gaat mij voornamelijk om het gevaar voor eigen lijf namelijk dat mijn ouders iets verzinnen waardoor ze een zaak kunnen beginnen om mij op te laten nemen. Hoe zij willen dat ik verander begrijp ik echt niet, ik zal ze nooit meer aardig, lief of leuk gaan vinden, noch mensen om me heen die me dit willens en weten aandoen, en nog geloven dat ze er goed aan doen ook. Als mijn ouders niet weten waar ik woon kunnen ze de mensen om mij heen ook niet bespelen en is er niets aan de hand en kan ik gewoon verder met mijn leven. Maar leuk vinden zal ik het niet om iedereen achter te laten.quote:Dat de ouders daar slecht mee omgaan kan natuurlijk, maar emigreren lijkt me niets oplossen. Dan plaats je afstand tussen jou en je ouders maar je lost niets op
Die mensen blijven je raken, vinden steeds je zwakke plek. Leer daar mee omgaan. Misschien moet je met ze breken ja, maar dat is de laatste oplossing. En dan is iets drastisch als emigreren niet echt nodig
Ergens heb ik het idee dat ook al zie ik ze niet meer, ik in hun fantasie een heel eigen leven leid en dat dat ook zo blijft ook al is mijn leven totaal anders.
Omdat ik maar niet van ze afkom! En tegelijk ben ik nog bezig met mijn problemen doorzien waarvan veel door mijn ouders is doorgegeven. Dus met ze praten leer ik over mezelf en kan ik weer dingen inzien wat ik van jongsafaan fout dacht.quote:
Uhm... misschien ligt het er duimendik boven op hoor, maar waarom heb je nog contact met je ouders
Hoezo kom je niet van ze af? Nummer veranderen en een straatverbod als het echt moetquote:
[..]
Omdat ik maar niet van ze afkom! En tegelijk ben ik nog bezig met mijn problemen doorzien waarvan veel door mijn ouders is doorgegeven. Dus met ze praten leer ik over mezelf en kan ik weer dingen inzien wat ik van jongsafaan fout dacht.
-XOXO-
Thanks anyway. Sorry als het lijkt alsof je woorden geen effect hebben, het is er wel maar het veranderen gaat bij mij gewoon erg traag omdat het over alles eigenlijk gaat.quote:
Je projecteert je gezeik, wat allemaal terecht is, op je ouders en dat weet je zelf ook
Maar goed, over een maand open je weer precies het zelfde topic en dit is al nummer 29239492903 dus ik ben de illusie dat het ook maar iets van verschil maakt al lang kwijt
fijn fuck up leven nog he
Inderdaadquote:
[..]
Hoezo kom je niet van ze af? Nummer veranderen en een straatverbod als het echt moet
Neem eens je eigen verantwoordelijkheid
En als je je niets kunt herinneren over seksueel misbruik is de kans groter dat het niet gebeurt is dan wel
Je zoekt excuses, je ouders zijn voor jou een prima excuus (en niet bestaand misbruik blijkbaar ook al)
Zo heb je lekker wat om op te zeiken
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Heb ik gedaan, heb ik gekregen namelijk autisme maar speelt geen rol bij mijn behandelaars die aan hun eigen diagnose vasthouden. Anders zou ik geen gevaar voor mijzelf of mijn omgeving kunnen zijn. Ik ben nu bezig met een eis voor andere behandelaars. Ik heb zelf al informatie opgezocht over de medicatie, maar bedankt. Ik heb zelf Havo trouwens en MBO, een iq test van jaren terug gaf 134 aan, heb ook vele artikelen gelezen de afgelopen jaren over mijn diagnose.quote:Op woensdag 5 februari 2014 12:59 schreef mootie het volgende:
Dan ga je voor een second opinion. Je bent volwassen, zoek zelf een arts of psychiater en laat diegene een eventuele diagnose stellen.
Welke diagnose heb je nu en welke medicatie is je aangeraden?
Je bent gewoon een dramaqueen. Je ziet je ouders 2x per jaar. Hoe ze dan zo'n enorme greep op je leven kunnen hebben is me niet duidelijk. Als je 30+ bent, wordt het tijd om je ballen in te laten dalen en je verantwoordelijkheid te pakken.quote:
[..]
Thanks anyway. Sorry als het lijkt alsof je woorden geen effect hebben, het is er wel maar het veranderen gaat bij mij gewoon erg traag omdat het over alles eigenlijk gaat.
Omdat ze contact hebben met mijn behandelaars en ik verder buiten spel wordt gezet. Ik heb al een nieuwe prepaid, een ander email adres, het gaat ze niet om mij vermoed ik maar om de positieve aandacht van allerlei patienten/familie organisaties en mijn ouders en ik zien elkaar dus maar 1, 2x per jaar voor een uurtje misschien dus een straatverbod is niet zo nodig. Verder geloven ze misschien wel echt de diagnose en dat ik iets slechts zou gaan doen in de toekomst en willen zal zich alvast distantieren zodat als er iets gebeurt, ze kunnen zeggen dat ze het zagen aankomen en alle hulp instanties al hadden ingelicht. Terwijl ik juist graag met robots iets ga doen en vrouw en kinderen wil, dan maar in het buitenland.quote:
Hoezo kom je niet van ze af? Nummer veranderen en een straatverbod als het echt moet
Dan zoek je andere behandelaarsquote:
[..]
Heb ik gedaan, heb ik gekregen namelijk autisme maar speelt geen rol bij mijn behandelaars die aan hun eigen diagnose vasthouden. Anders zou ik geen gevaar voor mijzelf of mijn omgeving kunnen zijn. Ik ben nu bezig met een eis voor andere behandelaars. Ik heb zelf al informatie opgezocht over de medicatie, maar bedankt. Ik heb zelf Havo trouwens en MBO, een iq test van jaren terug gaf 134 aan, heb ook vele artikelen gelezen de afgelopen jaren over mijn diagnose.
Ik snap niet zo goed hoe je zelf kunt ervaren dat er iets niet klopt in je leven, dat mensen je uitleggen dat het in jouw brein zit en dat het dan volgens jou perse niet aan je eigen brein kan liggen maar aan je ouder ligt
Als je nou accepteert dat er aan jou iets 'anders' is dan kun je er stappen in zetten
Er is ook niets mis met een afwijking hebben in je brein (ik weet niet hoe ik het neutraler kan typen)
Er is wel wat mis met maar andere de schuld blijven geven en daardoor je eigen vooruitgang blijven blokkeren
Vind ik dan
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Je bent dertigquote:
[..]
Omdat ze contact hebben met mijn behandelaars en ik verder buiten spel wordt gezet. Ik heb al een nieuwe prepaid, een ander email adres, het gaat ze niet om mij vermoed ik maar om de positieve aandacht van allerlei patienten/familie organisaties en mijn ouders en ik zien elkaar dus maar 1, 2x per jaar voor een uurtje misschien dus een straatverbod is niet zo nodig. Verder geloven ze misschien wel echt de diagnose en dat ik iets slechts zou gaan doen in de toekomst en willen zal zich alvast distantieren zodat als er iets gebeurt, ze kunnen zeggen dat ze het zagen aankomen en alle hulp instanties al hadden ingelicht. Terwijl ik juist graag met robots iets ga doen en vrouw en kinderen wil, dan maar in het buitenland.
artsen mogen niet eens zonder jouw expliciete toestemming met je ouders over jouw medische behandelingen praten
-XOXO-
Nou prima toch, zij laten jou met rust en jij henquote:
[..]
Omdat ze contact hebben met mijn behandelaars en ik verder buiten spel wordt gezet. Ik heb al een nieuwe prepaid, een ander email adres, het gaat ze niet om mij vermoed ik maar om de positieve aandacht van allerlei patienten/familie organisaties en mijn ouders en ik zien elkaar dus maar 1, 2x per jaar voor een uurtje misschien dus een straatverbod is niet zo nodig. Verder geloven ze misschien wel echt de diagnose en dat ik iets slechts zou gaan doen in de toekomst en willen zal zich alvast distantieren zodat als er iets gebeurt, ze kunnen zeggen dat ze het zagen aankomen en alle hulp instanties al hadden ingelicht. Terwijl ik juist graag met robots iets ga doen en vrouw en kinderen wil, dan maar in het buitenland.
Dan kan wat je ervaart niet aan hen liggen
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Ja, wat zeur ik, die beloftes van vroeger ook over hoe mijn leven er uit had kunnen zien. Wel bedankt in ieder geval, toch nog een beetje het idee van afscheid nemen.quote:Op woensdag 5 februari 2014 13:15 schreef Kreator het volgende:
[..]
Je bent gewoon een dramaqueen. Je ziet je ouders 2x per jaar. Hoe ze dan zo'n enorme greep op je leven kunnen hebben is me niet duidelijk. Als je 30+ bent, wordt het tijd om je ballen in te laten dalen en je verantwoordelijkheid te pakken.
Misschien heb je niet door dat je ballen kunt hebben wat je wil en ook al doe je alles in je leven zelf kun je toch in een inrichting gedwongen worden opgenomen door wat je omgeving over je zegt tegen anderen. Waar ben je dan met je ballen.
Je hebt al zo'n 15 jaar zelf de controle en sturing over je levenquote:
[..]
Ja, wat zeur ik, die beloftes van vroeger ook over hoe mijn leven er uit had kunnen zien.
Geef het dan vorm op de manier waarop jij wil dat het er uit ziet
Het gaat niet zoals je wil en je zoekt een zondebok
Maar hoe kunnen dat in hemelsnaam je ouders zijn als je die 2x per jaar ziet?
En iedereen komt op een punt waarop blijkt dat het leven niet het sprookje is dat je wilde dat het was, of dat je ouders je vertelde dat het zou zijn
Dat is onderdeel van volwassen worden
Jij blijft hangen in gedrag dat bij een kind hoort, inclusief alles afschuiven op je ouders
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Die heb je dus kennelijk niet (in laten dalen), want dan had je je eigen leven wel op de rit gezet en de verantwoordelijkheid niet op een ander afgeschoven.quote:
Misschien heb je niet door dat je ballen kunt hebben wat je wil en ook al doe je alles in je leven zelf kun je toch in een inrichting gedwongen worden opgenomen door wat je omgeving over je zegt tegen anderen. Waar ben je dan met je ballen.
Dat je ouders zich overal mee bemoeien is je eigen schuld als je 30+ bent. Dan had je maar volwassen moeten worden.
Ik heb mezelf niet gediagnosticeerd, als het aan mij lag dan zou die diagnose niet bestaan in mijn leven en in die van anderen. Ik zocht alleen hulp bij mijn ouders en die hebben de zaak verder aanhangig gemaakt en nu heb ik er geen controle meer over en ben overgeleverd aan mijn behandelaars, die het verhaal van mijn ouders geloven en niet mij. Ook al is er geen fysiek bewijs en dan is het mijn woord tegen de ander en dat zal ik altijd verliezen.quote:Er is ook niets mis met een afwijking hebben in je brein (ik weet niet hoe ik het neutraler kan typen)
Er is wel wat mis met maar andere de schuld blijven geven en daardoor je eigen vooruitgang blijven blokkeren
Vind ik dan
Ik heb al eerder gevraag om herziening en het werd wel afgezwakt maar daar bleef het bij. Ik kan nu eenmaal niet gaan doen alsof ik zulke ernstige problemen zou hebben dat ik opgenomen zou moeten worden of medicatie zou moeten krijgen, dan lieg ik tegen mezelf, dat kan ik niet.
Dan ga je toch naar een andere arts, die helemaal niks met deze mensen te maken hebben.quote:
[..]
Ik heb mezelf niet gediagnosticeerd, als het aan mij lag dan zou die diagnose niet bestaan in mijn leven en in die van anderen. Ik zocht alleen hulp bij mijn ouders en die hebben de zaak verder aanhangig gemaakt en nu heb ik er geen controle meer over en ben overgeleverd aan mijn behandelaars, die het verhaal van mijn ouders geloven en niet mij. Ook al is er geen fysiek bewijs en dan is het mijn woord tegen de ander en dat zal ik altijd verliezen.
Ik heb al eerder gevraag om herziening en het werd wel afgezwakt maar daar bleef het bij. Ik kan nu eenmaal niet gaan doen alsof ik zulke ernstige problemen zou hebben dat ik opgenomen zou moeten worden of medicatie zou moeten krijgen, dan lieg ik tegen mezelf, dat kan ik niet.
nou dan doe je het nietquote:
[..]
Ik heb mezelf niet gediagnosticeerd, als het aan mij lag dan zou die diagnose niet bestaan in mijn leven en in die van anderen. Ik zocht alleen hulp bij mijn ouders en die hebben de zaak verder aanhangig gemaakt en nu heb ik er geen controle meer over en ben overgeleverd aan mijn behandelaars, die het verhaal van mijn ouders geloven en niet mij. Ook al is er geen fysiek bewijs en dan is het mijn woord tegen de ander en dat zal ik altijd verliezen.
Ik heb al eerder gevraag om herziening en het werd wel afgezwakt maar daar bleef het bij. Ik kan nu eenmaal niet gaan doen alsof ik zulke ernstige problemen zou hebben dat ik opgenomen zou moeten worden of medicatie zou moeten krijgen, dan lieg ik tegen mezelf, dat kan ik niet.
wat is het probleem dan nog?
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Het is dat jij en anderen zeggen dat het niet zo is, waardoor het niet zo wordt. En dan moet ik de rest van mijn leven gaan bewijzen dat het wel zo is.quote:
Die heb je dus kennelijk niet (in laten dalen), want dan had je je eigen leven wel op de rit gezet en de verantwoordelijkheid niet op een ander afgeschoven.
Je hebt helemaal gelijk, alleen als je van kinds af aan klein wordt gehouden en je komt er te laat achter kun je weinig anders meer doen dan emigreren.quote:Dat je ouders zich overal mee bemoeien is je eigen schuld als je 30+ bent. Dan had je maar volwassen moeten worden.
waarom? wij kennen jou nietquote:
[..]
Het is dat jij en anderen zeggen dat het niet zo is, waardoor het niet zo wordt. En dan moet ik de rest van mijn leven gaan bewijzen dat het wel zo is.
[..]
Als er volgens jou niks mis met je is dan hoef je ons daar niet van te overtuigen
En mensen die je wel kennen in het dagelijks leven zullen wel uit je gedrag hun conclusies trekken
Aan wie moet jij dan dingen bewijzen?
Wat een lulkoekquote:Je hebt helemaal gelijk, alleen als je van kinds af aan klein wordt gehouden en je komt er te laat achter kun je weinig anders meer doen dan emigreren.
Nu schuif je het weer af op anderen ('oooh arme ik, ik kwam er zo laat achter en ik werd zo klein gehouden'. Al die dingen overkomen je niet meer na je 20ste, dan ben je er zelf onderdeel van)
Je kunt het heft over je eigen leven in handen nemen
Emigreren is vluchten
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Of doodgaan. Meer opties zijn er niet.quote:
Je hebt helemaal gelijk, alleen als je van kinds af aan klein wordt gehouden en je komt er te laat achter kun je weinig anders meer doen dan emigreren.
je hebt wel daadwerkelijk een kronkel in je hoofd. Ik ben het eens met de diagnose en met je ouders. Zoek hulp.
http://www.rijksoverheid.(...)-en-dwang-in-de-zorgquote:
Tenzij je handelingsonbekwaam bent verklaard mogen je behandelaars niks met je ouders bespreken.
Dus stel ik heb een kind en die doet niet wat ik wil, dan verzin ik gewoon iets en geef ik het aan bij psychiaters en dan komt het erop neer hoe goed je kan liegen. Ik hoef maar te zeggen dat mijn kind onhandelbaar is, wat dingen overdrijven en grote kans dat er iemand zich over ontfermt.
Dat is erg kort door de bochtquote:
[..]
http://www.rijksoverheid.(...)-en-dwang-in-de-zorg
Dus stel ik heb een kind en die doet niet wat ik wil, dan verzin ik gewoon iets en geef ik het aan bij psychiaters en dan komt het erop neer hoe goed je kan liegen. Ik hoef maar te zeggen dat mijn kind onhandelbaar is, wat dingen overdrijven en grote kans dat er iemand zich over ontfermt.
Als je gedwongen opgenomen word is er wel echt wat mis met je
Dus je hebt dat of niet te vrezen, of er is wel degelijk iets mis met je
Kies maar, je kunt niet beide vol blijven houden
En in andere landen zijn ook dit soort regels
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Zo werkt dat natuurlijk niet, dat weet je zelf ook wel.quote:
[..]
http://www.rijksoverheid.(...)-en-dwang-in-de-zorg
Dus stel ik heb een kind en die doet niet wat ik wil, dan verzin ik gewoon iets en geef ik het aan bij psychiaters en dan komt het erop neer hoe goed je kan liegen. Ik hoef maar te zeggen dat mijn kind onhandelbaar is, wat dingen overdrijven en grote kans dat er iemand zich over ontfermt.
Ik wilde het alleen van me afschrijven, reacties zien zodat ik geen aannames ga maken. Er is niks mis met mij volgens mij maar volgens mijn ouders en behandelaars wel. Sorry als het overkomt alsof ik jou of anderen wil overtuigen, dat is niet mijn bedoeling. Het zou ook nooit kunnen anders zou men moeten twijfelen aan het rechtssysteem en dat is natuurlijk taboe behalve achter gesloten deuren. Vooralsnog beweer ik alleen maar dat mijn ouders slecht zijn en mensen hebben misleid en daarmee mijn leven vergallen.quote:
waarom? wij kennen jou niet
Als er volgens jou niks mis met je is dan hoef je ons daar niet van te overtuigen
En mensen die je wel kennen in het dagelijks leven zullen wel uit je gedrag hun conclusies trekken
Aan wie moet jij dan dingen bewijzen?
Ok, sorry daarvoor. Ik had misschien wel nare dingen in mijn jeugd die ik me niet goed kan herinneren en die ik te laat in mijn leven heb erkend en gecorrigeerd of situaties opzocht waar het gecorrigeerd kon worden. Er zal vast wel een reden zijn geweest dat ik ervoor koos om niet met vriendjes buiten te spelen maar in m'n eentje achter de computer te zitten en me zo af te zonderen. Ik weet alleen echt niet wat. Ik snap dat anderen dan ook denken dat ik hen niet leuk vind maar de computer leuker maar ik kan dat niet meer veranderen.quote:Wat een lulkoek
Nu schuif je het weer af op anderen ('oooh arme ik, ik kwam er zo laat achter en ik werd zo klein gehouden'. Al die dingen overkomen je niet meer na je 20ste, dan ben je er zelf onderdeel van)
Je kunt het heft over je eigen leven in handen nemen
Emigreren is vluchten
Ja het is vluchten, maar vind je het vreemd als de meerderheid in dit land voor psychiatrie kiest? Vluchten voor medicatie en opname tegen mijn wil.
Ik ga voor optie 2.quote:
Dus je hebt dat of niet te vrezen, of er is wel degelijk iets mis met je
wat een onzinquote:
[..]
Ik wilde het alleen van me afschrijven, reacties zien zodat ik geen aannames ga maken. Er is niks mis met mij volgens mij maar volgens mijn ouders en behandelaars wel. Sorry als het overkomt alsof ik jou of anderen wil overtuigen, dat is niet mijn bedoeling. Het zou ook nooit kunnen anders zou men moeten twijfelen aan het rechtssysteem en dat is natuurlijk taboe behalve achter gesloten deuren. Vooralsnog beweer ik alleen maar dat mijn ouders slecht zijn en mensen hebben misleid en daarmee mijn leven vergallen.
[..]
Ok, sorry daarvoor. Ik had misschien wel nare dingen in mijn jeugd die ik me niet goed kan herinneren en die ik te laat in mijn leven heb erkend en gecorrigeerd of situaties opzocht waar het gecorrigeerd kon worden. Er zal vast wel een reden zijn geweest dat ik ervoor koos om niet met vriendjes buiten te spelen maar in m'n eentje achter de computer te zitten en me zo af te zonderen. Ik weet alleen echt niet wat. Ik snap dat anderen dan ook denken dat ik hen niet leuk vind maar de computer leuker maar ik kan dat niet meer veranderen.
Ja het is vluchten, maar vind je het vreemd als de meerderheid in dit land voor psychiatrie kiest? Vluchten voor medicatie en opname tegen mijn wil.
I just had to get that stress off my chest like breast reduction.
Je kunt alleen opgenomen worden tegen je wil als er echt wat mis met je is, dus hou eens op je daar achter te verschuilenquote:
[..]
Ik wilde het alleen van me afschrijven, reacties zien zodat ik geen aannames ga maken. Er is niks mis met mij volgens mij maar volgens mijn ouders en behandelaars wel. Sorry als het overkomt alsof ik jou of anderen wil overtuigen, dat is niet mijn bedoeling. Het zou ook nooit kunnen anders zou men moeten twijfelen aan het rechtssysteem en dat is natuurlijk taboe behalve achter gesloten deuren. Vooralsnog beweer ik alleen maar dat mijn ouders slecht zijn en mensen hebben misleid en daarmee mijn leven vergallen.
[..]
Ok, sorry daarvoor. Ik had misschien wel nare dingen in mijn jeugd die ik me niet goed kan herinneren en die ik te laat in mijn leven heb erkend en gecorrigeerd of situaties opzocht waar het gecorrigeerd kon worden. Er zal vast wel een reden zijn geweest dat ik ervoor koos om niet met vriendjes buiten te spelen maar in m'n eentje achter de computer te zitten en me zo af te zonderen. Ik weet alleen echt niet wat. Ik snap dat anderen dan ook denken dat ik hen niet leuk vind maar de computer leuker maar ik kan dat niet meer veranderen.
Ja het is vluchten, maar vind je het vreemd als de meerderheid in dit land voor psychiatrie kiest? Vluchten voor medicatie en opname tegen mijn wil.
Je geeft ook zelf aan dat er wat mis met je is, alleen al in dit topic noem je raar seksueel gedrag
Maar goed, ik hou het voor gezien
Ze zouden je moeten betalen voor dit soort topics
He said how many sugars do you like in your tea?
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
I said forget about the sugar have a spoon full of me,
[Rhu SC]Deel 1 dus? O+
Your job is to feed me, do me and die
Je bent 30. Als er écht niks mis met je zou zijn, zou je niet gedwongen worden opgenomen.quote:
Ja het is vluchten, maar vind je het vreemd als de meerderheid in dit land voor psychiatrie kiest? Vluchten voor medicatie en opname tegen mijn wil.
Er is dus iets mis met je. Ernstig ook. Je wordt namelijk in dit land niet zomaar opgesloten en gedwongen tot medicatie 'omdat je ouders dat wensen'
Ik neem maar aan dat je het idee dat het land niet zo rechtvaardig is niet wil bedenken en dat je daarom niet inziet wat er staat, namelijk dat het mogelijk is voor iemand om een psychiatrie opleiding te volgen en bij iemand die die niet mag (waarvan ik niet mijn situatie bedoel) bij diens huis zou kunnen posten om te zien wanneer die alleen is, om dan te claimen bij diegene op bezoek te zijn geweest en belastend materiaal te hebben gevonden (bv een USB stick) en mensen te doen geloven dat zo iemand een dubbel leven leidde wat genoeg is om gedwongen opgenomen te worden en levenslang behandeld te worden. Tenzij je dan een persoon bent die veel belangen heeft zal er niemand om je malen, hooguit een prodeo advocaat maar anders kost het gewoon te veel geld in de praktijk voor politie onderzoeken, vingerafdrukken, achtergrond onderzoeken.quote:
Dat is erg kort door de bocht
Als je gedwongen opgenomen word is er wel echt wat mis met je
Ook al heb ik niets te vrezen, mijn 'aanwezigheid' wordt toch wel gezien als zijnde dat er iets mis is, wetenschappelijk bewezen ook nog. Ook al is dat in werkelijkheid niet zo, alleen maar woorden en van zeggen maar geen fysieke onderzoeken. Zometeen is er echt iets mis met me door de bijwerkingen van medicatie of misschien zelfs wel ECT voor de rest van mijn leven ipv wat persoonlijke tijdelijke problemen. Dat kan toch niet de bedoeling zijn.quote:Dus je hebt dat of niet te vrezen, of er is wel degelijk iets mis met je
Kies maar, je kunt niet beide vol blijven houden
En in andere landen zijn ook dit soort regels
Waarom wil jij emigreren terwijl je zelf wat mankeerd en medicatie gebruikt.
Je moet heel blij zijn met de zorg in Nederland want in het buitenland kan je het vergeten.
TS denkt alleen maar aan de leuke dingen volgens mij.
Je moet heel blij zijn met de zorg in Nederland want in het buitenland kan je het vergeten.
TS denkt alleen maar aan de leuke dingen volgens mij.
Als ik dit lees denk ik dat je zeker een kronkel in je hoofd hebt. Verder niet erg, maar het probleem alleen bij anderen zoeken gaat de boel niet oplossen denk ik.quote:
[..]
Ik neem maar aan dat je het idee dat het land niet zo rechtvaardig is niet wil bedenken en dat je daarom niet inziet wat er staat, namelijk dat het mogelijk is voor iemand om een psychiatrie opleiding te volgen en bij iemand die die niet mag (waarvan ik niet mijn situatie bedoel) bij diens huis zou kunnen posten om te zien wanneer die alleen is, om dan te claimen bij diegene op bezoek te zijn geweest en belastend materiaal te hebben gevonden (bv een USB stick) en mensen te doen geloven dat zo iemand een dubbel leven leidde wat genoeg is om gedwongen opgenomen te worden en levenslang behandeld te worden. Tenzij je dan een persoon bent die veel belangen heeft zal er niemand om je malen, hooguit een prodeo advocaat maar anders kost het gewoon te veel geld in de praktijk voor politie onderzoeken, vingerafdrukken, achtergrond onderzoeken.
Veel van de instanties die dergelijke gevallen onderzoeken krijgen pas betaald na het stellen van een diagnose, het is dus niet vreemd dat er bij de minste indicatie direct gediagnosticeerd wordt.quote:
Als je medicatie slikt, zal je vast ook wel onderzocht zijn door een professional die een diagnose heeft gesteld, nietwaar?
Everything you want is on the other side of fear.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Ik ben niet onhandelbaar, ik ben gewoon een grote uitdaging.
Tja, niemand die me ooit kan overtuigen dat ik iets mankeer, dat is ook zo problematisch. Afgezien van bepaalde signalen waarvan ik het zelf niet doorheb maar dat zal bij een opname niet zo aan de orde zijn vermoed ik, anders had ik er nog wat aan. En wekt ook weer irritatie bij de ander op. Ik kijk wel naar de positieve kant van het leven maar er is zoveel negatiefs voor mij in dit land, dan kan ik beter emigreren. Dat doet toch iedereen, kiezen wat voor jezelf het beste is.quote:
Waarom wil jij emigreren terwijl je zelf wat mankeerd en medicatie gebruikt.
Je moet heel blij zijn met de zorg in Nederland want in het buitenland kan je het vergeten.
TS denkt alleen maar aan de leuke dingen volgens mij.
Men kan toch niet verwachten van iemand dat die iets negatiefs over zichzelf gaat geloven bij gebrek aan bewijs en aanwezigheid van bewijs van het tegenovergestelde? Bij mezelf dan, ik snap dat anderen dat niet weten.quote:
[..]
Je bent 30. Als er écht niks mis met je zou zijn, zou je niet gedwongen worden opgenomen.Er is dus iets mis met je. Ernstig ook. Je wordt namelijk in dit land niet zomaar opgesloten en gedwongen tot medicatie 'omdat je ouders dat wensen'
En nu lijk ik nog subversief ook, alsof ik mensen wil doen twijfelen aan de rechtsstaat, echt een no-win-no-win voor mij en alleen de psychiaters winnen (geld/zekerheid van een toekomst), advocaten (mijn geval zal vast niet uniek zijn) en mijn ouders (positieve aandacht van de omgeving, ik ben slecht dus ieder die tegen mij is hoort bij de goede kant).
Wacht eens even, jij bent 30+ en je wordt door je ouders gedwongen om behandeling te ondergaan? Mis ik iets waar staat dat zijn rechtelijke macht over je hebben ofzo? Als jij niet wil, hoef je niets. Jouw ouders hebben daar geen bal meer over te zeggen.
Hoe wordt je gedwongen dan?
Hoe wordt je gedwongen dan?
All you know about me is what I've sold you, dumb fuck
Of je zou eens moeten accepteren dat je wat mankeerd?quote:
[..]
Tja, niemand die me ooit kan overtuigen dat ik iets mankeer, dat is ook zo problematisch. Afgezien van bepaalde signalen waarvan ik het zelf niet doorheb maar dat zal bij een opname niet zo aan de orde zijn vermoed ik, anders had ik er nog wat aan. En wekt ook weer irritatie bij de ander op. Ik kijk wel naar de positieve kant van het leven maar er is zoveel negatiefs voor mij in dit land, dan kan ik beter emigreren. Dat doet toch iedereen, kiezen wat voor jezelf het beste is.
Er is niks mis mee om hulp te ontvangen.
En als je echt last hebt van je ouders dan moet je ze niet meer opzoeken.
En ga daar ook mee aan het werk om dat te verwerken.
Bijvoorbeeld met een psycholoog.
Emigrerrn met deze rugzak kom je thuis van wen koude kermis.
Dit is het grote raadsel. Ik denk dat we of maar een deel van het verhaal horen of dat TS dingen verzint.quote:Op woensdag 5 februari 2014 14:17 schreef HostiMeister het volgende:
Wacht eens even, jij bent 30+ en je wordt door je ouders gedwongen om behandeling te ondergaan? Mis ik iets waar staat dat zijn rechtelijke macht over je hebben ofzo? Als jij niet wil, hoef je niets. Jouw ouders hebben daar geen bal meer over te zeggen.
Hoe wordt je gedwongen dan?
Ik heb serieus erover nagedacht alles te faken en een heel toneelstuk te spelen. Maar ik zou daarna niet meer met mezelf kunnen leven, dat ik zo gelogen heb en dat ook de rest van mijn leven in stand moeten houden.quote:
[..]
Of je zou eens moeten accepteren dat je wat mankeerd?
Mijn ouders zoeken mij op, dat is het probleem. Hoe ik ze ook heb geprobeerd gerust te stellen, want daar wil ik ook best mijn hand in eigen boezem steken. Dat ik had verwacht dat mijn moeder een sterker persoon zou zijn en het van het positieve blijven bekijken was dan ook mijn fout.quote:Er is niks mis mee om hulp te ontvangen.
En als je echt last hebt van je ouders dan moet je ze niet meer opzoeken.
En ga daar ook mee aan het werk om dat te verwerken.
Bijvoorbeeld met een psycholoog.
Emigrerrn met deze rugzak kom je thuis van wen koude kermis.
De kermis is al koud voor mij, zouden die andere ook koud zijn dan heb ik tenminste nog afwisseling en het ervaren van iets anders, meer avontuur dan een inrichting wat ik bijna kan voorspellen hoe het er aan toe zal gaan. Ik in hongerstaking vanwege medicatie in mijn eten, mogelijk een media circus, misschien dat mensen dan begrijpen dat het allemaal wat minder rooskleurig is dan zij verwachten. Waar mensen in de zorg en patienten ook ongetwijfeld niet op zitten te wachten want die hebben ook al met genoeg ellende te maken.
Nou ok, ik zal niets inscannen maar dan krijg je op een dag een brief dat je opgeroepen bent voor de rechter, dat je een prodeo advocaat hebt toegewezen gekregen, dan ben je bij de hoorzitting van een half uurtje waar het jouw woord is tegen die van de psychiater en familie en dan mag je naar een inrichting en wordt je gedwongen gedrogeerd. Ik probeer het nog te voorkomen maar het UWV legt zich dan ook neer naast het oordeel van de rechter, ook al bied je aan 'eenvoudiger' werk te gaan doen.quote:
[..]
Dit is het grote raadsel. Ik denk dat we of maar een deel van het verhaal horen of dat TS dingen verzint.
Wat zijn de feiten? Ik heb schulden en zou op straat belanden tenzij ik werk vind, ik heb 7 jaar geleden hallucinaties gehad en de diagnose is daaruit van afkomstig. Verder ben ik behoorlijk geisoleerd, aan de ene kant omdat ik al van jongsafaan zo ben tegelijk omdat ik nu eenmaal andere bezigheden heb dan de meesten. Ik val er niemand mee lastig in ieder geval, buren zijn ook verder niet ondervraagd noch voormalig werkgevers.
Ik zeg zelf dat ik in staat ben om te werken, psychiaters zeggen van niet. Nu mag ik waarschijnlijk maanden in een inrichting verblijven, kom ik terug ben ik mijn huis of kwijt of zal het leeg zijn vanwege deurwaarders. Mijn ouders hebben er nog een schepje bovenop gedaan door emails door te sturen waarin ik aangaf problemen te hebben met bepaalde dingen, oa. psychiatrie maar ook de crisis, gewoon de nare dingen in het leven waar je niets aan kunt doen en erover praat om iets te verzinnen om ermee te kunnen leven.
Is het ooit in je hoofd opgekomen dat het niet gaat om ieder die tegen je is, maar om mensen die zich ernstige zorgen maken om je?quote:
en mijn ouders (positieve aandacht van de omgeving, ik ben slecht dus ieder die tegen mij is hoort bij de goede kant).
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik weet niet of men ts kent, maar er is echt iets mis met hem. Je ouders willen je naar alle waarschijnlijkheid gewoon helpen omdat ze van je houden, maar jij ziet dit door je stoornis(sen) als iets heel anders.
Op maandag 5 september 2016 23:16 schreef -Deluzion- het volgende:
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
