R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Is het ooit in je hoofd opgekomen dat het niet gaat om ieder die tegen je is, maar om mensen die zich ernstige zorgen maken om je?quote:Op woensdag 5 februari 2014 14:13 schreef loop het volgende:
en mijn ouders (positieve aandacht van de omgeving, ik ben slecht dus ieder die tegen mij is hoort bij de goede kant).
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Ik weet niet of men ts kent, maar er is echt iets mis met hem. Je ouders willen je naar alle waarschijnlijkheid gewoon helpen omdat ze van je houden, maar jij ziet dit door je stoornis(sen) als iets heel anders.
Op maandag 5 september 2016 23:16 schreef -Deluzion- het volgende:
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
Dat geloofde ik in het begin, alleen nu ik zelf aangeef te willen werken ook al is het niet mijn beroep waarvoor ik ben opgeleid en levert het veel minder op lijkt het me economisch nog altijd beter. Ook dat ik weer gezond hier uitkom en niet met geheugenverlies door ECT of bijwerkingen van medicatie.quote:
[..]
Is het ooit in je hoofd opgekomen dat het niet gaat om ieder die tegen je is, maar om mensen die zich ernstige zorgen maken om je?
Ik zie de logica er niet van in dat men verwacht dat er iets aan mij veranderd in een inrichting, ik ben al volwassen en heb mijn meningen al gevormd. Het enige wat men doet is mij inzien hoe de wereld werkelijk is en die is niet zo lief als ik dacht. Door die zorgen versterken zij juist het negatieve beeld waardoor ik in de put terecht kom en hoe moet ik er dan ooit weer uitkomen? Ik moet door hoepels springen ofzo om ze te doen inzien dat het goed genoeg met mij gaat en ik verder niets van ze wil.
Door de aangeboden hulp aan te nemen en als er echt niets mis met je zou zijn komt dat vlotjes boven en kan je heel prima zelf wat van je leven maken. Als je dus wil bewijzen dat er niets mis is, handel dan, maak je eigen leven en schuif de schuld niet af op mensen die je 2 keer per jaar ziet.quote:
[..]
Dat geloofde ik in het begin, alleen nu ik zelf aangeef te willen werken ook al is het niet mijn beroep waarvoor ik ben opgeleid en levert het veel minder op lijkt het me economisch nog altijd beter. Ook dat ik weer gezond hier uitkom en niet met geheugenverlies door ECT of bijwerkingen van medicatie.
Ik zie de logica er niet van in dat men verwacht dat er iets aan mij veranderd in een inrichting, ik ben al volwassen en heb mijn meningen al gevormd. Het enige wat men doet is mij inzien hoe de wereld werkelijk is en die is niet zo lief als ik dacht. Door die zorgen versterken zij juist het negatieve beeld waardoor ik in de put terecht kom en hoe moet ik er dan ooit weer uitkomen? Ik moet door hoepels springen ofzo om ze te doen inzien dat het goed genoeg met mij gaat en ik verder niets van ze wil.
Maar ik denk werkelijk dat er wel wat mis is, neem die hulp nu maar gewoon aan.
Als je altijd doet wat je altijd deed zul je altijd krijgen wat je altijd kreeg.
Het enige wat mis is en wat ik niet kan verbergen is dat ik geloof dat er meer is. Maar het was maar een fase dat ik dat met anderen wilde delen, inmiddels snap ik dat ik er niet met anderen over moet beginnen. Voor een ander is mijn geloof niet waar maar voor mij wel, het is niet iets wat ik kan ontkennen. Ik heb het wel eens geprobeerd maar dan krijg ik overdag weer dagdromen van allerlei mensen die me vertellen hoe de werkelijkheid is, als een ander iets heeft gezegd wat overtuigend overkwam. Ik kan er echt weinig aan doen behalve het proberen te verbergen voor anderen onder het mom van "religie".quote:Op woensdag 5 februari 2014 14:38 schreef Fascination het volgende:
Ik weet niet of men ts kent, maar er is echt iets mis met hem. Je ouders willen je naar alle waarschijnlijkheid gewoon helpen omdat ze van je houden, maar jij ziet dit door je stoornis(sen) als iets heel anders.
Ik vind het in ieder geval raar dat men mij wel hun mening mag proberen op te leggen (wetenschappelijk; er is niets, je verbeeld het je) terwijl ik dat zelf niet probeer te doen. Vroeger dacht ik dat men recht had op geloof, en werk en dat soort dingen maar dat is dus niet zo en ik heb al een paar posts terug bewezen hoe iemand er misbruik van zou kunnen maken. Waarvan ik begrijp dat veel mensen dat niet zo willen zien omdat hun beeld van de maatschappij dan minder klopt en alles minder echt wordt of ze veranderen hun beeld. En dat gaat natuurlijk niet, tenzij je zoiets zelf hebt meegemaakt. Afgezien van het idee natuurlijk dat er maar weinig mensen zijn die misbruik maken van de situatie want het gaat maar om een paar individuen en het is ook voor mij niet eens zeker of ze moedwillig mijn leven willen vernietigen vanwege anti-psychiatrie uitspraken en andere politiek incorrecte uitlatingen tegenover mijn ouders (toen ik ze nog wilde overtuigen).
Uiteraard vind je van jezelf dat er niets mis met je is, maar dat kun je dan ook niet beoordelen van jezelf.quote:
[..]
Ik luisterde niet meer naar mijn ouders, ik reageerde anders op ze. Dat wil zeggen, vroeger was ik open, eerlijk, spontaan tegen ze en hield ik nog van ze, ik had vaak contact. Ik was ook bezig met zingeving en ging met een spiritueel clubje om waardoor ik met mezelf geconfronteerd werd. Ik veranderde en ging me minder emotioneel afhankelijk gedragen en dat zinde vooral mijn dominante moeder niet zo denk ik achteraf.
Er was verder niets aan de hand, ik ben juist erg geweldloos. Heb ook geen strafblad, ik vermoed dat mijn ouders me vooral wilden vernederen en intimideren in de hoop dat ik weer naar ze zou gaan luisteren en me laten opnemen en/of medicatie nemen. Ik was ook direct weer vrijgelaten eenmaal op het politie buro na een gesprek met een psychiater van de crisisdienst. Het was eigenlijk zo dat zodra ik zei stemmen te horen (niet eens continu ofzo, af en toe) alles veranderde. Achteraf was het maar een fase, ik hoor nu al jaren geen stemmen meer zoals toen alleen nog een irritant hoog piepgeluid.
Kleine-pooier, ik zou schizotypisch en autistisch zijn. Ik hecht er zelf geen waarde aan, al was het maar omdat ik niet geloof dat het mogelijk is een fatsoenlijke diagnose te stellen in een paar uur. Ik ben in ieder geval niet erg onder de indruk van 'de psychiatrie', ik heb wat gesprekken gehad maar zag af van verder contact, ik vind mezelf wel prima, zij zijn in ieder geval niet goed voor me en het deed me vooral overkomen alsof het voornamelijk om het geld ging dan daadwerkelijk hulp en inzicht bieden. Ik zie in ieder geval geen stoornis in mijn persoonlijkheid en een ieder die me daarvan zou willen overtuigen zie ik maar als dat zo iemand mij zou willen neerhalen of in ieder geval doen twijfelen aan mezelf zodat ik makkelijker meega of buig.
Zonzeeenstrand, nooit een prive detective geprobeerd in te huren om je zoontje te vinden?
Op maandag 5 september 2016 23:16 schreef -Deluzion- het volgende:
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
Niet janken maar nadenken. Je hebt ook een verantwoordelijkheid naar de rest van de mensen toe. En je getyp zit vol met tegenstrijdigheden. En nee die zie je niet in, ook al denk je heilig van wel.
we dan
Het verdriet heb ik al verwerkt. Mensen hebben ook verantwoordelijkheden naar mij toe. Ik kan er ook niets aan doen dat vorige generaties er zo'n zooitje van hebben gemaakt. De tegenstrijdigheden zitten in jouw hoofd, dat is het enige wat met zekerheid gezegd kan worden.quote:
Niet janken maar nadenken. Je hebt ook een verantwoordelijkheid naar de rest van de mensen toe. En je getyp zit vol met tegenstrijdigheden. En nee die zie je niet in, ook al denk je heilig van wel.
Oké ja jammer dat je voorouders het zo slecht hebben gedaan. En oké mijn fout dan. Had niet door dat het in mijn hoofd zo zat, heb dat niet door vandaar. Zelfreflectie kan lastig zijn. Blij om dat je het meldt in ieder geval en dat er geen tegenstrijdigheden zijn.quote:
[..]
Het verdriet heb ik al verwerkt. Mensen hebben ook verantwoordelijkheden naar mij toe. Ik kan er ook niets aan doen dat vorige generaties er zo'n zooitje van hebben gemaakt. De tegenstrijdigheden zitten in jouw hoofd, dat is het enige wat met zekerheid gezegd kan worden.
we dan
Nee, en ik snap dat het beeld van mijn persoon in andere breinen 'negatief' is en niet in die van mij. Maar ik kan nu eenmaal niet 'schizofrenie' of andere aandoeningen verzinnen. Als het als een fantasie mes was dan verzinnen anderen die in hun brein en doden het beeld wat zij van mij hebben in hun fantasie (of voorstellingsvermogen) en dan verwachten zij dat ik ook zo'n mes in mijn brein ga verzinnen waarmee ik mijzelf geestelijk verwond. Oftewel niet meer in mezelf geloof waardoor ik geen zelfvertrouwen meer heb en een baan of elke kans op leven wel kan vergeten. Dus kan ik dat niet doen want dan ben ik enkel slechter af en kom ik er ook nooit meer uit, het litteken zal er dan ook 'echt' zijn. En de mensen die het wel snappen zouden zelfs mogelijk kunnen zien (of deduceren uit mijn gedrag) dat ik het mezelf heb aangedaan en me ook niet gunstig zijn.quote:
[..]
Uiteraard vind je van jezelf dat er niets mis met je is, maar dat kun je dan ook niet beoordelen van jezelf.
Ik vind het echt heel lastig om je posts goed te begrijpen, kan goed aan mij liggen hoor misschien dat anderen er geen last van hebben.quote:
[..]
Nee, en ik snap dat het beeld van mijn persoon in andere breinen 'negatief' is en niet in die van mij. Maar ik kan nu eenmaal niet 'schizofrenie' of andere aandoeningen verzinnen. Als het als een fantasie mes was dan verzinnen anderen die in hun brein en doden het beeld wat zij van mij hebben in hun fantasie (of voorstellingsvermogen) en dan verwachten zij dat ik ook zo'n mes in mijn brein ga verzinnen waarmee ik mijzelf geestelijk verwond. Oftewel niet meer in mezelf geloof waardoor ik geen zelfvertrouwen meer heb en een baan of elke kans op leven wel kan vergeten. Dus kan ik dat niet doen want dan ben ik enkel slechter af en kom ik er ook nooit meer uit, het litteken zal er dan ook 'echt' zijn. En de mensen die het wel snappen zouden zelfs mogelijk kunnen zien (of deduceren uit mijn gedrag) dat ik het mezelf heb aangedaan en me ook niet gunstig zijn.
Dat is ook de indruk die ik krijg van TS. Maar toch, stel je voor dat je helemaal overtuigd bent van je eigen gelijk, ookal zegt de rest van de wereld wat anders. Lijkt me toch lastig.quote:
Dus iedereen wil jou eigenlijk kapot maken.
Is ook lastig lijkt me. Veroordeel hem ook niet in mijn reactie wat dat betreft. Maar ja meer doen dan ook dat melden kan ik ook niet doen.quote:
Dat is ook de indruk die ik krijg van TS. Maar toch, stel je voor dat je helemaal overtuigd bent van je eigen gelijk, ookal zegt de rest van de wereld wat anders. Lijkt me toch lastig.
Maar van de andere kant als voorbeeld: ik geef aan dat er tegenstrijdigheden zijn, iemand die geholpen wil worden gaat dan vragen 'welke tegenstrijdigheden'. Hij zegt gewoon dat die er niet zijn en in mijn hoofd zitten. Zulks gedrag heeft hij wel in de hand, of kan in de hand hebben, maar kiest ervoor om niet te leren maar gewoon zijn redenaties maar door te voeren. Op die manier gaat een slachtofferrol uiteindelijk wel over in gewoon een slecht leven door eigen koppigheid. Ook mensen met stoornissen kunnen vragen waarom een ander iets denkt of ziet.
we dan
De TS komt op mij over als een iemand met schizofrenie die in het begin stadium van een psychose verkeert waarbij de ts een paranoïde waan heeft dat iedereen erop uit is om de ts kapot te maken...
hier komt ooit een heel wijs en gewichtig citaat.....
Dat hoort erbij, dat een paar mensen me willen doen geloven dat iedereen tegen me is, of de hele wereld welke dan ook maar neerkomt op een handjevol mensen. En dan is er nog wel iets te zeggen over gemeenschappelijke waarheden en hoe zo veel mensen hetzelfde reageren maar dan is er toch 1 groot verschil, namelijk lgbt en niet-lgbt landen, psychiatrie die het mij bijna onmogelijk maakt te blijven die aanvankelijk homoseksualiteit (ja bear with me) classificeerde als stoornis/afwijking (van de norm, zelfs een ziekte meen ik) maar later niet en daarom niet door sommige landen met anti-homo wetten wordt geaccepteerd door zo'n staat.quote:
Dus iedereen wil jou eigenlijk kapot maken.
Dus de hele wereld kan het niet zijn is mijn punt, sorry homoseksuele medemens ik bedoel het niet verkeerd tegen jou persoonlijk. Afgezien van andere ideologische opvattingen zoals dat psychiatrie mede door het Christendom en het christelijke denken is ontstaan en andere landen nu eenmaal door andere religies zijn ontstaan en er veel atheïstisch denken is in psychiatrie in het algemeen of indirect. Het lijkt mij dat er ook psychiaters zijn die hun strijd tegen God via patiënten lijken uit te spelen. Mijn ouders zijn ook atheistisch, heel duidelijk aangegeven destijds hoe zij de kerk verfoeiden en we voortaan 'de wetenschap moeten volgen'.
En dan is er het punt van geld, namelijk wie krijgt de winsten van de farmaceutische industrie en wat voor ideologie hangt die dan aan en hoe machtig is diegene. Niet mijn punt dat het verdiende geld ten koste van patiënten verfoeilijk zou zijn (wat ik niet beweer) maar er gaat gewoon veel geld in om en er is de kans dat de rechters naar psychiaters gaan luisteren zoals in westerse landen. En dan krijg je toch westerse invloeden in niet-westerse landen en daar verwacht ik dat het voor velen ophoud en wordt het zo ingewikkeld en lange termijn verhaal dat er niet veel over te zeggen valt.
Afgezien van landen die nu al keuzes 'tegen' hebben gemaakt, die landen hebben ook indirect de keuze tegen psychiatrie gemaakt, althans de westerse variant. In genoeg landen wordt het gewoon gebruikt om tegenstanders uit de weg te ruimen. Waarvan ik niet beweer in dit topic dat dat in mijn geval zo is.
Japan lijkt mij het leukst, schizofrenie is daar jaren terug al veranderd qua label vanwege de stigma's, er wordt volop gewerkt aan robots, ik vind sporten als kendo en aikido leuk, heb veel van boeddhisme gelezen en heb er niets tegen dus ik zie mezelf daar gelukkiger worden, heb ook al gereisd in Azie maar nog niet Japan. Jammer dat ik mijn medemensen dan achter moet laten en hopelijk wil niemand me tegenhouden ivm uitleveringsverdragen.
Begin je weer met je geratel over homoseksualiteit. Dat is ook wel een obsessie van je, hè. Tering. 
Op maandag 5 september 2016 23:16 schreef -Deluzion- het volgende:
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
En ik antwoord liever niet op Fascination. aka Alex Vause.
Onder de duizend euro en ik heb niets waardoor ik opeens in hoge schulden zou belanden, ik heb weinig behoefte aan luxe. Als ik een simpelere baan vind dan zou ik net zo blijven leven en het geld sparen voor m'n droom, een boerderij met binnenkweek.quote:
Hoe ernstig zijn die schulden van je?
Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat emigreren met een rugzak vol onverwerkte zaken geen goed idee is.quote:
[..]
Ik heb serieus erover nagedacht alles te faken en een heel toneelstuk te spelen. Maar ik zou daarna niet meer met mezelf kunnen leven, dat ik zo gelogen heb en dat ook de rest van mijn leven in stand moeten houden.
[..]
Mijn ouders zoeken mij op, dat is het probleem. Hoe ik ze ook heb geprobeerd gerust te stellen, want daar wil ik ook best mijn hand in eigen boezem steken. Dat ik had verwacht dat mijn moeder een sterker persoon zou zijn en het van het positieve blijven bekijken was dan ook mijn fout.
De kermis is al koud voor mij, zouden die andere ook koud zijn dan heb ik tenminste nog afwisseling en het ervaren van iets anders, meer avontuur dan een inrichting wat ik bijna kan voorspellen hoe het er aan toe zal gaan. Ik in hongerstaking vanwege medicatie in mijn eten, mogelijk een media circus, misschien dat mensen dan begrijpen dat het allemaal wat minder rooskleurig is dan zij verwachten. Waar mensen in de zorg en patienten ook ongetwijfeld niet op zitten te wachten want die hebben ook al met genoeg ellende te maken.
Maar wat voor mij verkeerd is gegaan betekend niet dat het voor jou verkeerd afloopt natuurlijk.
Maar als je ouders jou opzoeken moet je de deur weigeren hoe moeilijk dat ook is.
Dat lijkt mij de enige optie want je ouders veranderen niet en die kan je ook niet veranderen.
Daar moet je ook niet eens energie in willen steken.
Nee daar ben ik echt over uitgerateld. Het ging mij er meer om dat ik zeker wil weten dat ik niets ga zeggen waarvan een ander aanstoot zou kunnen nemen zonder dat ik dat zelf doorheb, mede door het idee dat het me aan zelf inzicht zou ontbreken. En dat iemand dan iets terug doet wat ik onrechtvaardig zou vinden maar toch geen gelijk voor krijg, sociaal gezien.quote:
Begin je weer met je geratel over homoseksualiteit. Dat is ook wel een obsessie van je, hè. Tering.
Toch blijf ik van mening dat ik ergens een punt heb als ik meen dat de lgbt beweging een potentieel gevaar heeft voor de wereld namelijk dat iedereen een kant moet kiezen en dat dat voor iedereen zichtbaar is/wordt via internet waarbij ik echt niet bedoel dat zij uit zijn op een wereldoorlog. Het is toch een argument wat mede werd gebruikt om een oorlog te beginnen, ook in crisis tijd, nog niet zo lang geleden. Maar daar gaat het topic verder niet over, ik ga geen anti lgbt activist worden en als ik activist zou worden dan tegen psychiatrie en zou ik enkel bezwaar maken tegen het idee dat er te weinig aandacht is voor rechten van patiënten, gedwongen klant zijn van een bedrijf door de staat en dat het mogelijk is voor kwaadwillenden om zoiets te doen als wat ik eerder postte.
Opzich beschouw ik mezelf al wereldburgerquote:
[..]
Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat emigreren met een rugzak vol onverwerkte zaken geen goed idee is.
ik heb het meeste wel verwerkt, alleen dat toekomstbeeld hoe het had kunnen zijn. Waarvan ik dat bedacht toen ik klein was en het toch niet zal gebeuren, gewoon beter voor iedereen.Ja, daar zeg je wat, mijn ouders geven toch ergens signalen dat ze wel veranderen. Dan begint m'n moeder weer over hoe zij ook in dingen gelooft maar na een tijdje gaat het weer over de negatieve kant van geloof en hoe er verder niets is en dat er gelukkig nog wetenschap en psychiatrie is. En toch trap ik er ergens nog teveel in en is mijn afwijzing niet overtuigend genoeg. Zelfs als ik vanuit Azie zou skypen zou m'n moeder nog beginnen over hoe alles toch wel weer terug keert naar huis, mijn vader half aanwezig instemmend, zo'n verwachting heb ik van m'n toekomstige relatie tot m'n ouders.quote:Maar wat voor mij verkeerd is gegaan betekend niet dat het voor jou verkeerd afloopt natuurlijk.
Maar als je ouders jou opzoeken moet je de deur weigeren hoe moeilijk dat ook is.
Dat lijkt mij de enige optie want je ouders veranderen niet en die kan je ook niet veranderen.
Daar moet je ook niet eens energie in willen steken.
Mocht je serieus zijn over emigreren, waar dan ook naartoe, lees je in. Er moeten vaak veel formulieren opgevraagd, gekocht en ondertekend worden. Soms zijn er eisen over geen schulden mogen hebben, of een verplichting tot een baan in het land waar je naartoe wil. Een jongen die ik ken studeerde Japans, en is mede afgehaakt omdat als hij daarheen zou willen, hij iemand daar moest kennen die voor hem wilde 'vouchen' en hij moest ¤20,000 meenemen. Ik weet niet meer of dat was omdat hij daar zou willen studeren of dat het 'gewoon' emigreren na de studie zou zijn. Maar het is in ieder geval niet zo simpel als op het vliegtuig stappen en je paspoort laten zien.
Wat ik me afvraag, als je gedwongen opgenomen zit, of in ieder geval bekend staat als iemand die 'een gevaar is voor zichzelf of zijn omgeving' of je dan überhaupt niet teruggehaald kan worden. Het zal vast ook wel een reden tot weigeren van emigratie kunnen zijn.
Wat ik me afvraag, als je gedwongen opgenomen zit, of in ieder geval bekend staat als iemand die 'een gevaar is voor zichzelf of zijn omgeving' of je dan überhaupt niet teruggehaald kan worden. Het zal vast ook wel een reden tot weigeren van emigratie kunnen zijn.
And the druids turn to stone...
Als er echt niets met je is, waarom loop je dan op je 30e ste nog tegen problemen aan?
Stop me de behandelingen, start met jezelf de schuld geven.
Stop me de behandelingen, start met jezelf de schuld geven.
The fate of our times is characterized by rationalization and intellectualization and, above all, by the disenchantment of the world.
Ik snap echt he-le-maal niks van dit topic. Je bent in principe niks verplicht. Als jij besluit nooit meer naar een psychiater, psycholoog of arts te gaan, dan is dat geen enkel probleem. Dus hoe kunnen je ouders je dan in je greep hebben als je al 30 bent en je hen maar 1/2x per jaar ziet? Echt, wat een extreem vaag topic. Ik snap er gewoon helemaal niks van.
Wat is dit toch voor vaag lulverhaal? Als jij niet naar een inrichting wilt en wilt blijven werken, dan doe je dat toch gewoon? Jouw leven, jouw keuze. Er is niemand die je dwingt. Tenzij het een gedwongen opname is (wat je nog nooit expliciet hebt bevestigd in dit topic, dat maakt het verhaal er allemaal niet duidelijker op), maar dan zal er wel echt wat mis met je zijn hoor, je wordt echt niet opgenomen omdat je ouders dat zeggen.quote:
Ik zeg zelf dat ik in staat ben om te werken, psychiaters zeggen van niet. Nu mag ik waarschijnlijk maanden in een inrichting verblijven, kom ik terug ben ik mijn huis of kwijt of zal het leeg zijn vanwege deurwaarders. Mijn ouders hebben er nog een schepje bovenop gedaan door emails door te sturen waarin ik aangaf problemen te hebben met bepaalde dingen, oa. psychiatrie maar ook de crisis, gewoon de nare dingen in het leven waar je niets aan kunt doen en erover praat om iets te verzinnen om ermee te kunnen leven.
Ten percent faster with a sturdier frame
Ik had psychische problemen, achteraf moeite met opgroeien, beschermd gezin, gewoon issues die anderen sneller/eerder oplossen in hun leven. Toen kreeg ik een diagnose, ik zei de behandelaars vaarwel en daarna werd ik zorgmijder en moet dus gedwongen opname en medicatie via de rechter. Psychiaters kunnen dit geheel zelfstandig aanhangig maken, de zorgmijder krijgt een prodeo advocaat maar het geheel is maar iets van 30 minuten en de psychiaters waren overtuigender dan ik, met psychische problemen, volgens de aanklagers dan waardoor ik bij voorbaat al ongeloofwaardig lijk.quote:
Ik snap echt he-le-maal niks van dit topic. Je bent in principe niks verplicht. Als jij besluit nooit meer naar een psychiater, psycholoog of arts te gaan, dan is dat geen enkel probleem. Dus hoe kunnen je ouders je dan in je greep hebben als je al 30 bent en je hen maar 1/2x per jaar ziet? Echt, wat een extreem vaag topic. Ik snap er gewoon helemaal niks van.
Het Nederlandse verhaal, vandaar dat ik liever naar een ander verhaal solliciteer.quote:Wat is dit toch voor vaag lulverhaal?
Nee, dan komt de politie op de dag dat ik me zou moeten melden ophalen bij mijn werkgever. Hoe zou mijn carriere er dan nog uit zien?quote:Als jij niet naar een inrichting wilt en wilt blijven werken, dan doe je dat toch gewoon?
Dat had ik al gezegd. Mensen die psychisch kwetsbaarder zijn zouden dit moeten begrijpen. Had mijn familie het tegendeel beweert dan had dat de doorslaggevende factor kunnen zijn voor gedwongen therapie en door blijven werken of opname en geen kans op inkomsten en daardoor beland ik dus juist op straat. Afgezien van het idee dat ik geld ga kosten voor maanden, de inrichting, de behandelaars, de medicatie in plaats van dat ik rond de 2500-3000 verdien of tenminste minimumloon en geld oplever door belastingen e.d.quote:Tenzij het een gedwongen opname is (wat je nog nooit expliciet hebt bevestigd in dit topic, dat maakt het verhaal er allemaal niet duidelijker op), maar dan zal er wel echt wat mis met je zijn hoor, je wordt echt niet opgenomen omdat je ouders dat zeggen.
Rare situatie maar wettelijk dus allemaal ok. En het stomme is dat mensen om mij heen nu voortaan voor het slechte kiezen als ze mij niet mogen, ook zo'n probleem in de sociale omgang en anders dan normaal vrees ik dat men het gaat merken. Dat mensen voor het minder intelligente kiezen en toch blijven geloven dat zij intelligente dingen doen. De meeste psychiatrische patienten zijn vaak niet zo mondig. Zelfs als ik mijn mond hou dan laat ik het indirect nog merken, waar ik nu eenmaal niets aan kan doen vanwege m'n situatie.
Ik snap er vrij weinig van. Mijn ervaring (met mijn broer) leert dat mensen kunnen zeggen wat ze willen over je, maar gedwongen opgenomen zal je niet worden. Of je moet aangeven dat je het er mee eens bent of je moet echt een gevaar voor je zelf en/of de samenleving zijn.
Maar het is al eerder genoemd, medisch professionals mogen geen informatie aan anderen geven over jou als je bij hen in behandeling bent. Ik heb het idee wat info te missen waardoor mijn inziens dit verhaal niet kloppend is. Maar succes ermee.
Maar het is al eerder genoemd, medisch professionals mogen geen informatie aan anderen geven over jou als je bij hen in behandeling bent. Ik heb het idee wat info te missen waardoor mijn inziens dit verhaal niet kloppend is. Maar succes ermee.
Dus je bent gedwongen opgenomen. Is dat recent en zit je daar nu nog? Of ben je daar inmiddels uit?quote:
Ik had psychische problemen, achteraf moeite met opgroeien, beschermd gezin, gewoon issues die anderen sneller/eerder oplossen in hun leven. Toen kreeg ik een diagnose, ik zei de behandelaars vaarwel en daarna werd ik zorgmijder en moet dus gedwongen opname en medicatie via de rechter. Psychiaters kunnen dit geheel zelfstandig aanhangig maken, de zorgmijder krijgt een prodeo advocaat maar het geheel is maar iets van 30 minuten en de psychiaters waren overtuigender dan ik, met psychische problemen, volgens de aanklagers dan waardoor ik bij voorbaat al ongeloofwaardig lijk.
The love you take is equal to the love you make.
Wat een BULLSHIT, gedwongen behandeling krijg je alleen als je een gevaar bent voor je omgeving. Maar dan moet je wel ook direct aanleiding geven dat je een gevaar bent voor je omgeving. Dus niet alleen maar omdat je ouders dat zeggen.quote:
[..]
Ik had psychische problemen, achteraf moeite met opgroeien, beschermd gezin, gewoon issues die anderen sneller/eerder oplossen in hun leven. Toen kreeg ik een diagnose, ik zei de behandelaars vaarwel en daarna werd ik zorgmijder en moet dus gedwongen opname en medicatie via de rechter. Psychiaters kunnen dit geheel zelfstandig aanhangig maken, de zorgmijder krijgt een prodeo advocaat maar het geheel is maar iets van 30 minuten en de psychiaters waren overtuigender dan ik, met psychische problemen, volgens de aanklagers dan waardoor ik bij voorbaat al ongeloofwaardig lijk.
[..]
Het Nederlandse verhaal, vandaar dat ik liever naar een ander verhaal solliciteer.
[..]
Nee, dan komt de politie op de dag dat ik me zou moeten melden ophalen bij mijn werkgever. Hoe zou mijn carriere er dan nog uit zien?
[..]
Dat had ik al gezegd. Mensen die psychisch kwetsbaarder zijn zouden dit moeten begrijpen. Had mijn familie het tegendeel beweert dan had dat de doorslaggevende factor kunnen zijn voor gedwongen therapie en door blijven werken of opname en geen kans op inkomsten en daardoor beland ik dus juist op straat. Afgezien van het idee dat ik geld ga kosten voor maanden, de inrichting, de behandelaars, de medicatie in plaats van dat ik rond de 2500-3000 verdien of tenminste minimumloon en geld oplever door belastingen e.d.
Rare situatie maar wettelijk dus allemaal ok. En het stomme is dat mensen om mij heen nu voortaan voor het slechte kiezen als ze mij niet mogen, ook zo'n probleem in de sociale omgang en anders dan normaal vrees ik dat men het gaat merken. Dat mensen voor het minder intelligente kiezen en toch blijven geloven dat zij intelligente dingen doen. De meeste psychiatrische patienten zijn vaak niet zo mondig. Zelfs als ik mijn mond hou dan laat ik het indirect nog merken, waar ik nu eenmaal niets aan kan doen vanwege m'n situatie.
The fate of our times is characterized by rationalization and intellectualization and, above all, by the disenchantment of the world.
Ik heb niet alle vier pagina's gelezen, maar volgens mij is er meer aan de hand dan wat TS stelt. Het lijkt me extreem ongeloofwaardig dat TS gedwongen medicatie neemt ''alleen omdat z'n ouders dat zeggen''. Een psychiater gaat echt geen conclusies baseren op de meningen van anderen, hij heeft 15 jaar of meer gestudeerd om een goed onderbouwde diagnose te stellen.
Heel, heel vreemd topic.
Heel, heel vreemd topic.
Nouja, ik had me ook nog niet zo lang negatief uitgelaten tegenover psychiatrie, na dat ik voor de 2e keer in gesprek met ze ging met als uitgangspunt van mijn diagnose af te komen omdat het me niet lekker zit. Maar dat zal vast geen rol spelen zou de verwachting moeten zijn, immers 15 jaar studie en werk ervaring, een paar woorden van een niemand zou toch geen effect mogen opleveren.
Aanvankelijk leek er ook geen problemen te zijn tussen mij en die hulpverleners, jarenlang geen contact zelfs na mijn diagnose uit 2007 dus waarom nu pas zorgmijder en opname. Ik ben in die tijd ook werkloos geweest en heb een paar keer van werkgever gewisseld met betalingsachterstanden die ik later weer kon voldoen.
Het kan me allemaal een stuk minder schelen, eigenlijk best een eye opener en ik hoop dat anderen dat ook gaan inzien dan is het iets minder waardeloos en tijdverspilling. Alleen de angst voor het onbekende houd me nog tegen maar ergens voel ik me al beter als ik mezelf in het buitenland Engels of IT les zie geven met cheapo robots en open source
Aanvankelijk leek er ook geen problemen te zijn tussen mij en die hulpverleners, jarenlang geen contact zelfs na mijn diagnose uit 2007 dus waarom nu pas zorgmijder en opname. Ik ben in die tijd ook werkloos geweest en heb een paar keer van werkgever gewisseld met betalingsachterstanden die ik later weer kon voldoen.
Het kan me allemaal een stuk minder schelen, eigenlijk best een eye opener en ik hoop dat anderen dat ook gaan inzien dan is het iets minder waardeloos en tijdverspilling. Alleen de angst voor het onbekende houd me nog tegen maar ergens voel ik me al beter als ik mezelf in het buitenland Engels of IT les zie geven met cheapo robots en open source
Kan aan mij liggen, maar je haalt er zoveel dingen bij dat het hele topic nog vager wordt.. Ik snap er niets meer van.
Ts. Ben je opgenomen geweest? Gedwongen of vrijwillig? Zo ja, Wat was de reden daarvoor? Wat is nu eigenlijk je probleem? de hulpverlening of je ouders?
Ts. Ben je opgenomen geweest? Gedwongen of vrijwillig? Zo ja, Wat was de reden daarvoor? Wat is nu eigenlijk je probleem? de hulpverlening of je ouders?
Nee, ik ben nog niet in de gevangenisquote:
Ben je nou op dit moment gedwongen opgenomen?
maar ik ben echt onschuldig! Echt je moet mij geloven en niet die psychiaters. Nee grapje het is echt zinloos in dit land.
Mijn ouders die een slecht versie van mij aan de buitenwereld verkondigen en de buitenwereld (behandelaars) die hen geloven en zo weer een klant erbij hebben voor het leven.quote:
Kan aan mij liggen, maar je haalt er zoveel dingen bij dat het hele topic nog vager wordt.. Ik snap er niets meer van.
Ts. Ben je opgenomen geweest? Gedwongen of vrijwillig? Zo ja, Wat was de reden daarvoor? Wat is nu eigenlijk je probleem? de hulpverlening of je ouders?
Bijvoorbeeld ik zou een verliezer zijn maatschappelijk gezien, aan lager wal volgens mijn ouders. Terwijl ik mijn werkloosheid als iets tijdelijks zie. Waarbij ik begrijp dat men door mijn keuzes waar ik in wil geloven moeilijk met mij kan relateren en dat ik daarom minder kans maak om een baan te verkrijgen.
Maar in werkelijkheid zou ik dus prima kunnen functioneren, zolang ik maar niet in een team ga werken en vooral zelfstandig. Maar dat laatste zit er dus niet in zodra men over mijn diagnose en opname hoort, sowieso hoef ik niet meer te verwachten uit het leven dan een vrouw van vmbo nivo en productiewerk met minimumloon. En dat kan ik zelf niet omdat ik nog niet genoeg om kan gaan met de frustratie. En als ik zou trouwen dan zou ze me toch verlaten omdat ze aanvankelijk in me geloofde, maar andere mensen haar zullen ompraten of doen inzien dat ze beter af is zonder mij.
Gelukkig is de wereld groter dan Nederland alleen, begrepen de hulpverleners dat maar dan zouden ze mij kunnen bereiken want dan lijken ze overtuigender. En daarna is het universum groter dan Nederland en alle landen van de wereld bij elkaar. Ik heb dan ook hele getheoretiseerde civilizaties van andere volkeren (ook bekende zoals uit Star Trek series en andere science fiction) die een beter voorbeeld geven en wat ik niet kan ontkennen dat beter is voor iedereen. Datgene volgt men niet in dit land helaas voor mij dus emigratie naar een land dat dichter bij die waarheden ligt.
Waarom laten moderators toch toe dat mensen met psychische problemen zou gepest worden? Het is toch bewijs dat het mis is in dit land. Waarom geeft niemand daar meer om of geeft een tegengeluid? Ik weet wel waarom.quote:
Ik en mijn ouders zijn erg verschillend. Ik heb het meeste verwerkt, ik hoopte voornamelijk op reacties van mensen die ook slechte ouders hebben als vergelijkingsmateriaal of mijn mening klopt. En wilde mensen waarschuwen dat wat mij overkomt mogelijk is, wat ik zelf nooit had verwacht.
Het klopt ergens wel wat je probeert te zeggen op zo'n manier als je doet, mijn ouders hebben van huis uit ook weinig verantwoordelijkheids gevoel en genoten van hun kinderen, tot het mis ging en stuurde mij weg naar de psychiatrie waar ze dan alsnog een heerlijk gevoel verkrijgen uit hun kind door positieve aandacht, begrip en medeleven van de omgeving, die zich er ook lekker voor laat gebruiken. Maar zelf studeren en proberen te helpen, nee dan moeten mensen maar belasting betalen en het kind opvoeden. Ook al is het kind al volwassen en wordt klein gehouden terwijl iedereen het kan zien en niemand die er tegenin durft te gaan want dat is nu eenmaal het systeem.
Nou mijn excuses dat hij bij jouw in het verkeerde keelgat schoot. Ik kon mij die herinneren omdat het mij aan het denken had gezet. Soms verweet ik mijn ouders dat ik bepaalde kwaliteiten / competenties niet had. Makkelijk om daar in te blijven hangen maar ik realiseerde me toen weer dat ik het zelf moest doen.quote:
[..]
Waarom laten moderators toch toe dat mensen met psychische problemen zou gepest worden? Het is toch bewijs dat het mis is in dit land. Waarom geeft niemand daar meer om of geeft een tegengeluid? Ik weet wel waarom.
Ik en mijn ouders zijn erg verschillend. Ik heb het meeste verwerkt, ik hoopte voornamelijk op reacties van mensen die ook slechte ouders hebben als vergelijkingsmateriaal of mijn mening klopt. En wilde mensen waarschuwen dat wat mij overkomt mogelijk is, wat ik zelf nooit had verwacht.
Geen kwade bedoeling verder... Sorry.
Ik vind het gewoon zo jammer dat men zo tegen me praat. Maar ik maak er zelf wel iets van. Je mag je ouders best verwijten, je wordt zelf ook ouder en je vind dus dat als jij een kind zou hebben dat jij je kind dingen zou moeten leren om die voor te bereiden op de maatschappij. Daar vind ik niks mis mee, zolang je maar niet verwacht dat je ouders dat ooit kunnen herstellen want die tijd is al geweest. Het is alleen om na te gaan hoe het niet moet, dat onthouden zodat als het ooit zo gaat dan kun je het herkennen en de oplossing gebruiken die je al eerder had bedacht.quote:
[..]
Nou mijn excuses dat hij bij jouw in het verkeerde keelgat schoot. Ik kon mij die herinneren omdat het mij aan het denken had gezet. Soms verweet ik mijn ouders dat ik bepaalde kwaliteiten / competenties niet had. Makkelijk om daar in te blijven hangen maar ik realiseerde me toen weer dat ik het zelf moest doen.
Geen kwade bedoeling verder... Sorry.
In feite is er een hele generatie van kinderen die hun ouders eens goed duidelijk zouden moeten maken hoe onleefbaar zij de maatschappij maken. Maar de ouders beginnen dan ook weer over banken en bailouts enz.
Ik zie dat je net die laatste alinea erbij hebt gezet.. Maar lukt het je in oplossingen te denken in plaats van problemen?quote:
[..]
Het klopt ergens wel wat je probeert te zeggen op zo'n manier als je doet, mijn ouders hebben van huis uit ook weinig verantwoordelijkheids gevoel en genoten van hun kinderen, tot het mis ging en stuurde mij weg naar de psychiatrie waar ze dan alsnog een heerlijk gevoel verkrijgen uit hun kind door positieve aandacht, begrip en medeleven van de omgeving, die zich er ook lekker voor laat gebruiken. Maar zelf studeren en proberen te helpen, nee dan moeten mensen maar belasting betalen en het kind opvoeden. Ook al is het kind al volwassen en wordt klein gehouden terwijl iedereen het kan zien en niemand die er tegenin durft te gaan want dat is nu eenmaal het systeem.
Ja, mijn oplossing is naar een ander land verhuizen. Ik dacht ook wel aan een politieke partij oprichten of andere organisatie maar dat kan nu niet meer vanwege mijn opname en reputatie. Maar nog wel in het buitenland, daar zie ik mijzelf wel gelukkig worden. Ik zou dan wel mijn ouders financieel steunen als het hier te erg zou worden omdat ze me immers wel hebben opgevoed, niet goed genoeg misschien om anderen te overtuigen dat ik mezelf staande kan houden. En ik zou ze zelfs laten logeren als de pleuris uit zou breken. Zolang ze dan maar naar mijn regels luisteren anders krijgen ze geen avondeten en huisarrest mwhuahaha 
Waarom woon je nog niet in het buitenland dan?quote:
Ja, mijn oplossing is naar een ander land verhuizen. Ik dacht ook wel aan een politieke partij oprichten of andere organisatie maar dat kan nu niet meer vanwege mijn opname en reputatie. Maar nog wel in het buitenland, daar zie ik mijzelf wel gelukkig worden.
Heb je nog niet door dat TS wss momenteel geen eigen keuze's mag maken?quote:
[..]
Waarom woon je nog niet in het buitenland dan?
The fate of our times is characterized by rationalization and intellectualization and, above all, by the disenchantment of the world.
Ik heb ook nog andere dingen waar ik rekening mee moet houden als ik een oplossing bedenk. Bijvoorbeeld het idee dat mensen die lijden aan een psychische ziekte minder controle over zichzelf hebben. Alleen wat mensen dan niet begrijpen is dat ik dezelfde soort controle heb als ieder ander, zelfs meer dan gemiddeld. Steeds weer leer ik mijzelf beter controleren als ik iemand tegen kom die mij mijn tent zou willen uitlokken vanwege vooroordelen en stigma's. Maar ik weet dat ik zelf controle heb en dat de ander fout is omdat die mij beschuldigd van de mogelijkheid tot het verliezen van mijn zelf controle (en dus begaan van criminele activiteiten) waardoor het een zichzelf vervullende profetie zou worden. Wat ik bedoel is dat het gewoon een kwestie is van iemand die over iemand anders beweert dat die bijvoorbeeld zou gaan inbreken, wat bijna een wetenschappelijk feit is, het hoeft alleen nog te gebeuren. En dan is het lastig praten met zo iemand die in zo'n fantasie wereld leeft die zo anders is dan de mijne en zie ik het nut er niet van in.quote:
[..]
Ik zie dat je net die laatste alinea erbij hebt gezet.. Maar lukt het je in oplossingen te denken in plaats van problemen?
Wat mij niet dood maakt mij sterker is bij ook niet van toepassing omdat ik een duidelijk beeld heb van het hiernamaals. Als ik dood zou zijn dan krijg ik weer te maken met een spook die me verteld hoe het is en dan wordt ik vanzelf weer levend. En diegene die zou hebben gewonnen in een argument moet dat dan ontkennen en die ontkenning wordt dan ook weer steeds gecompliceerder. Op het laatst zie ik mijn behandelaars allerlei fysieke expressies maken om mij te overtuigen en uiteindelijk aan zichzelf twijfelen en in een depressie belanden, wat mogelijk ook hun hele beroepsgroep zal treffen als ware het een psychisch virus.
Ik moet toch eerst de opname hebben meegemaakt. Dan weet ik bepaalde zaken die ik nu alleen vermoed zeker. Ergens hoop ik nog altijd dat iemand het doorziet, dat het Goede overwint en ik weer verder kan met mijn leven. Waarvan ik weet dat het onrealistisch is maar ik wil toch de herinneringen als ik in het buitenland zit, tegen heimwee enzo. Ik zal dan aan jullie denken als ik zoek naar drinkbaar water, wetende dat jullie slechter af zijn ook al beseffen jullie het zelf niet.quote:
[..]
Waarom woon je nog niet in het buitenland dan?
Heb je door dat ik gewoon de benenwagen kan nemen en naar een ander land kan lopen, onopgemerkt. En mijn huis, tja dat wordt dan executieverkoop maar ik heb toch NHG dus niemand die er last van zal hebben. Ik zal zelfs vanuit het buitenland nog geld overmaken mocht ik nog achterstanden hebben.quote:
[..]
Heb je nog niet door dat TS wss momenteel geen eigen keuze's mag maken?
Ja ik zou niet willen ruilen met je.quote:
[..]
Ik moet toch eerst de opname hebben meegemaakt. Dan weet ik bepaalde zaken die ik nu alleen vermoed zeker. Ergens hoop ik nog altijd dat iemand het doorziet, dat het Goede overwint en ik weer verder kan met mijn leven. Waarvan ik weet dat het onrealistisch is maar ik wil toch de herinneringen als ik in het buitenland zit, tegen heimwee enzo. Ik zal dan aan jullie denken als ik zoek naar drinkbaar water, wetende dat jullie slechter af zijn ook al beseffen jullie het zelf niet.
we dan
Dat mensen het niet erg vinden dat ze allemaal naar de foute luisteren. Want iedereen heeft gestemd voor psychiatrie, indirect via democratie. En psychiatrie komt voornamelijk uit de VS (oorspronkelijk Europa/Oostenrijk en contreien), waar de intelligentste daar aanvankelijk een ziekte benoemden een paar decennia terug, maar vervolgens hun argument verloren. Dus luistert iedereen naar mensen wiens liefde blijkbaar niet sterk genoeg is aangezien iedereen die het oneens is, automatisch slecht is of gaat lijken. Dus je bent of voor dat idee van liefde en accepteerd het als evengoed of je bent tegen en alles wat fout is. Er lijkt geen 'niet-ontvankelijk' voor te zijn en alles gaat door elkaar lopen qua waardes en wat waarnaar toe leid.
Ook omdat psychiatrie wordt gedoceerd op universiteits nivo kan het de indruk wekken dat het gelijk staat aan veel oudere leren (als; een leer, een verzameling van gegevens, meningen, ervaringen en resultaten) zoals natuurkunde, theologie of indirect ICT als men het vanaf de mechanische weefsel machines telt met de ponskaartjes, en overige vakken. En dat het dus allemaal intelligent is en als je eraan twijfelt dan kom je minder intelligent over en dus zou je iemand naar een minder leuke ervaring van de realiteit kunnen leiden. Maar er is maar 1 product, medicatie en geen andere keuze meer, hoezo monopolie?
Ik hoop maar dat mensen snel gaan inzien dat die mensen het belangrijkste in het leven dus niet begrijpen (liefde) en toch uiteindelijk de macht hebben. Dat wil zeggen, ze kunnen niemand overtuigen van het natuurlijke systeem, sterker nog men maakt wetten ter bescherming. Mensenrechten, leven en laten leven prima maar als men op zo'n punt verliest dan kan het niet zo zijn dat zo iemand mij gaat proberen 'beter' te maken.
Ook omdat psychiatrie wordt gedoceerd op universiteits nivo kan het de indruk wekken dat het gelijk staat aan veel oudere leren (als; een leer, een verzameling van gegevens, meningen, ervaringen en resultaten) zoals natuurkunde, theologie of indirect ICT als men het vanaf de mechanische weefsel machines telt met de ponskaartjes, en overige vakken. En dat het dus allemaal intelligent is en als je eraan twijfelt dan kom je minder intelligent over en dus zou je iemand naar een minder leuke ervaring van de realiteit kunnen leiden. Maar er is maar 1 product, medicatie en geen andere keuze meer, hoezo monopolie?
Ik hoop maar dat mensen snel gaan inzien dat die mensen het belangrijkste in het leven dus niet begrijpen (liefde) en toch uiteindelijk de macht hebben. Dat wil zeggen, ze kunnen niemand overtuigen van het natuurlijke systeem, sterker nog men maakt wetten ter bescherming. Mensenrechten, leven en laten leven prima maar als men op zo'n punt verliest dan kan het niet zo zijn dat zo iemand mij gaat proberen 'beter' te maken.
Laten we vooral niet vergeten dat er pas sprake is van gedwongen hulp als een patiënt een gevaar is voor zijn omgeving/maatschappij.
The fate of our times is characterized by rationalization and intellectualization and, above all, by the disenchantment of the world.
