Waarom willen sommige mensen zo graag jong settelen?

quote:

Op maandag 20 januari 2014 10:57 schreef Lienekien het volgende:

[..]

Dat kan natuurlijk altijd gebeuren, ook als je pas later aan kinderen begint.

Natuurlijk. Maar ik denk wel dat, als je meer tijd neemt om elkaar te leren kennen, je de kansen op een breuk als je wel kinderen hebt, verkleint.

Ik snap best dat sommige mensen die behoefte hebben. Leven op orde, leuke relatie, kinderwens. Ik zou het zelf alleen nooit willen, maar ik heb dan ook geen kinderwens noch een relatie.

Ik heb heel lang hetzelfde als TS gehad. Dat ik dacht van settelen

Maar er komt voor de meesten een moment dat ze iemand vinden waar ze zichzelf comfortabel voelen. Waarin ze minder behoefte hebben maar de blijven ronddolen en elk weekend te gaan stappen o.i.d. Dit is trouwens geen waarde-oordeel over deze levensstijl.

Maar ervaring leert dat vroeg of laat iedereen een moment krijgt dat hij zichzelf wil settelen. Opvoeding, jeugdervaringen, huidige relatie (of gebrek eraan) hebben hooguit invloed op wanneer niet op als (uitzonderingen daar gelaten)s

Als je al een sterke kinderwens hebt, dan kan ik me voorstellen dat je die liever halverwege de 20 laat uitkomen. Na je 30ste gaat het al hard naar beneden met de mogelijkheden en nemen de risico's toe. Halverwege 20 is, fysiek gezien, optimaal om kinderen te krijgen. Dus ja, als kinderen een belangrijk deel van jouw leven zijn, zou ik inderdaad begin 20/half 20 daamee gaan beginnen. Settlen hoort daar ook bij omdat je niet in een studentenkamer kan zitten met een kotert.

Niks voor mij overigens, maar ik kan het me wel voorstellen van die mensen.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 10:53 schreef motorbloempje het volgende:

[..]

Binden misschien. Zo van 'dit laat ik niet meer gaan en met een kind is weggaan lastiger'..? Ik weet 't ook niet.

Ik ben zo'n 'jonge' moeder en had totaal geen behoefte de vader van mijn kinderen te 'binden'. Ik was 23 en zag in dat als ik alles volgens het boekje zou doen, ik nog 5 jaar moest wachten met de vraag of wij samen aan kinderen wilden beginnen. Zou dat dan 'Nee' zijn, dan zou ik weer een andere partner meten zoeken en wederom zo'n 6 jaar in de 'verkenningsfase' moeten blijven hangen. Dus heb ik toen gewoon gekozen voor het krijgen van kinderen en vervolgens te kijken waar het schip zou stranden (wat het wel deed, maar dat had na 6 jaar wachten ook gekund). Mijn oudste is geboren toen ik 24 was.

quote:

Jong kinderen krijgen op zich snap ik dan wel weer enigszins, zeg maar, als je verder niet om een carrière maalt en vooral een gezin wilt stichten. Doe het dan jong, dan zijn ze als jij 50/55 bent het huis weer uit en kun je daarna nog, als het meezit, in goede gezondheid dingen doen. Als ik een kinderwens had gehad dan had ik 't ook rond m'n 24e/25e willen doen, net als m'n moeder, denk ik. Als ik die nu samen weer fijn dingen zie doen samen, zonder ons, .

Zoals eerder gezegd is het combineren van werken en zorgen gemakkelijker als je zelf nog jong en fysiek sterk bent.. dus voor je carrière is jong kinderen krijgen handiger.
Met jouw rekenvoorbeeld.. raak ik de weg kwijt. Voor mij ben je een jonge ouder als je voor je 25ste een kind hebt. Jij stelt dat je dan rond je 50/55ste uit de kinderen bent.. Dan zijn ze dus 25/30 als ze het huis uit gaan? Of kan je stellen dat je je eigen leven weer vol op kunt pakken als ze 18 zijn? Dan ben je als jonge moeder dus 43..

Wel herkenbaar beeld, en had er ook niet aan moeten denken. Ik ben net 27 en nog kinderloos, de gedachte dat ik gerust een kind van een paar jaar oud had kunnen hebben (kijkend naar leeftijdsgenoten) gaat er bij mij niet in. Zoals ik er nu tegenaan kijk zou ik gerust nog 5-10 jaar kunnen wachten. Vriendin is net 30 geworden, dus denk ik dat 10 jaar wachten wat dat betreft niet erg verstandig is.

Ts geeft ook aan, deze mensen zijn doorgaans niet hoog opgeleid. Komt dit ook juist niet voor bij lageropgeleiden? Op jongere leeftijd gesetteld en tevreden zijn met de situatie zoals die is.Als je geen verdere ambities hebt op werk- of studiegebied, wat houdt je dan inderdaad tegen om aan kinderen te beginnen? En aan de andere kant van het spectrum zitten dan de mensen die eerst carrière willen maken en dan op hun 40e nog haast moeten maken om zwanger te worden. Hangt toch allemaal volledig af van waar je prioriteiten op een bepaald moment liggen?

Als je op je 25e (en dat vind ik jong) begint met kinderen en je hebt er meerdere dan kan het zomaar zijn dat een kind dat met 20 het huis uit gaat betekent dat jij op dat moment een jaar of 50 bent. Zomaar een idee.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 11:07 schreef ikweetzelf het volgende:
Ts geeft ook aan, deze mensen zijn doorgaans niet hoog opgeleid. Komt dit ook juist niet voor bij lageropgeleiden? Op jongere leeftijd gesetteld en tevreden zijn met de situatie zoals die is.Als je geen verdere ambities hebt op werk- of studiegebied, wat houdt je dan inderdaad tegen om aan kinderen te beginnen? En aan de andere kant van het spectrum zitten dan de mensen die eerst carrière willen maken en dan op hun 40e nog haast moeten maken om zwanger te worden. Hangt toch allemaal volledig af van waar je prioriteiten op een bepaald moment liggen?

Dat denk ik ook wel,en ook het vermoeden/de realiteit dat er niet veel zal veranderen als je nog 5 à 10 jaar wacht met kinderen op het gebied van carrière en dergelijken.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 11:08 schreef motorbloempje het volgende:
Als je op je 25e (en dat vind ik jong) begint met kinderen en je hebt er meerdere dan kan het zomaar zijn dat een kind dat met 20 het huis uit gaat betekent dat jij op dat moment een jaar of 50 bent. Zomaar een idee.

Klopt. Mijn jongste is 18 als ik 47 ben. Vind ik wel een prettig idee.. beter dan dat ik tegen die tijd 57 zou zijn.

Vreemd dat mensen bang worden van de 'Facebook timeline' of 'berichten van anderen'... kennelijk voelen zulke mensen een enorme sociale dwang, of een behoefte hetzelfde te doen als hun 'vrienden'.

Uiteindelijk zijn je sociale contacten vaak (maar nooit voor 100%) gewoon een spiegel van jezelf, maar je bent daarin geen slaaf en kunt zelf je eigen weg zoeken... het is heus niet moeilijk een ander leven te leiden dan vrienden, en ook is het mogelijk niet te voldoen aan cliché's.

Mensen met kinderen _hoeven_ niet enkel nog tijd daaraan besteden (dat sommigen dat wel doen en kennelijk hun wereld daaromheen draait, is hún probleem... overigens heb ikzelf eigenlijk het idee dat juist de 'ouderen' die later kinderen krijgen, vaak een sterkere 'grootouder'-rol gaan spelen en opeens overdreven 'alles' voor hun kind gaan doen en er niet over kunnen ophouden).

quote:

Op maandag 20 januari 2014 11:22 schreef RM-rf het volgende:
Vreemd dat mensen bang worden van de 'Facebook timeline' of 'berichten van anderen'... kennelijk voelen zulke mensen een enorme sociale dwang, of een behoefte hetzelfde te doen als hun 'vrienden'.

Uiteindelijk zijn je sociale contacten vaak (maar nooit voor 100%) gewoon een spiegel van jezelf, maar je bent daarin geen slaaf en kunt zelf je eigen weg zoeken... het is heus niet moeilijk een ander leven te leiden dan vrienden, en ook is het mogelijk niet te voldoen aan cliché's.

Hier ben ik het wel mee eens. Van mijn echt goede vrienden heeft niemand kinderen. Mensen komen en gaan en als je je niet kunt identificeren met mensen die jong aan kinderen beginnen, dan komen er vanzelf andere mensen die wel jouw instelling delen.

Als TS zich inderdaad 'gedwongen' voelt door het slechts etaleren van de levens van anderen is dat wel wat anders (en écht gewoon iets wat genegeerd moet worden) dan wanneer er zelfs op social media met regelmaat aan hem gevraagd wordt 'wanneer hij nou ook eens aan de kinderen begint.

Is het zelfopgelegde peer pressure of is het daadwerkelijke peer pressure?

quote:

Op maandag 20 januari 2014 11:24 schreef Mystikvm het volgende:

[..]

Hier ben ik het wel mee eens. Van mijn echt goede vrienden heeft niemand kinderen. Mensen komen en gaan en als je je niet kunt identificeren met mensen die jong aan kinderen beginnen, dan komen er vanzelf andere mensen die wel jouw instelling delen.

Mee eens.

Nouja ik begrijp dat sommige mensen na een bepaalde tijd iemand vinden waarmee ze dat helemaal zien zitten, hun eigen geluk maakbaar zien met een bepaald persoon. Kinderen, huisje boompje beestje, sporen verdienen. Uitgefladdert in het stapleven en op zoek naar die sterkte partner waarmee je je eigen stekkie wilt. Tjah sommige hebben die drang op 20 en sommigen op 40 nog niet. Waardeoordelen daargelaten.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 11:04 schreef Kandijfijn het volgende:
Maar er komt voor de meesten een moment dat ze iemand vinden waar ze zichzelf comfortabel voelen.

Want je 'comfortabel' voelen bij je partner houdt in dat je dan maar aan kinderen moet beginnen? Ik denk overigens dat dit juist een fout is die veel mensen maken; vanwege een of andere rare maatschappelijke standaard maar aan kinderen beginnen zodra de relatie 'goed gaat'. Ik verbaas me elke keer maar weer over het aantal alleenstaande moeders van mijn leeftijd die een of soms zelfs meerdere kinderen van inmiddels ex-vrienden hebben. Ik denk dat (vooral jonge) mensen over het algemeen eens wat beter moeten nadenken over kinderen; ik ken genoeg koppels die maar aan kinderen zijn begonnen omdat dat 'leuk' is en iedereen in hun omgeving ze dat aanpraat, terwijl ze er vooral financieel niet eens klaar voor zijn. Ook tussen de vele mensen in mijn vrienden- en kennissenkring die aan kinderen zijn begonnen, zitten veel gevallen tussen die er naar mijn mening absoluut niet klaar voor zijn. Sommigen wonen zelfs nog thuis!

quote:

Waarin ze minder behoefte hebben maar de blijven ronddolen en elk weekend te gaan stappen o.i.d. Dit is trouwens geen waarde-oordeel over deze levensstijl.

Mijn vriendin en ik zijn nooit types geweest met een drang om elke week maar uit te moeten gaan, geen kinderen voor nodig...

Nou ja, veel mensen hebben nu eenmaal een kinderwens. Wanneer moeten ze er dan aan beginnen?

Ik ben het met je eens dat veel mensen niet echt nadenken over de implicaties en vaak overgaan tot kinderen 'omdat het hoort', maar dat doet niets af aan hun wens, natuurlijk.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 10:36 schreef Ouder1 het volgende:

[..]

De kans op blijvende complicaties van zwangerschap en bevalling stijgt met het stijgen van de leeftijd. De kans op een gehandicapt kind ook.

Zit TS straks met een werkeloze moeder met blijvende bekkeninstabiliteit en een mongoloïde kind. Maar hij heeft in zijn twintiger en begin dertiger jaren wel heerlijk van zijn vrijheid kunnen genieten. Trekt hij straks de haren uit zijn hoofd van spijt en afgunst als hij naar zijn leeftijdsgenoten kijkt die de kinderen al bijna uit huis hebben en van het leven aan het genieten zijn met verre vakanties e.d.

Gadverdamme wat een nare gedachtes heb jij.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 11:22 schreef RM-rf het volgende:
Vreemd dat mensen bang worden van de 'Facebook timeline' of 'berichten van anderen'... kennelijk voelen zulke mensen een enorme sociale dwang, of een behoefte hetzelfde te doen als hun 'vrienden'.

Of gewoon, omdat je dat ook leuk vindt. Soms zitten daar geen rampzalige stoornissen achter.

Ik begrijp dan weer minder waarom je zo belachelijk lang zou willen wachten, een oude ouder zou willen zijn, dat lijkt mij dan weer helemaal niets.

Wij wilde beide vroeg aan kinderen beginnen, voor mij dan wat vroeger als voor hem aangezien er 7 jaar tussen zit. Alle voorwaarden waren er, een langere, stabiele relatie, financieen in orde(genoeg iig), een kinderwens bij beide.
Voor ons was het idee van een kind dan ook geen idee van vrijheidsbeperking e.d., dat is denk ik het grote verschil tussen wel toe zijn aan kinderen en niet toe zijn aan kinderen(of zelfs helemaal geen kinderwens hebben). Zodra je "eraan toe" bent denk je niet in termen van wat allemaal niet meer zou kunnen, hoe een kind je leven in de weg zal zitten, maar denk je in termen van wat een kind toevoegt aan je leven.

Nu zaten we qua financieen toen goed genoeg, maar nu hebben we het een heel stuk breder, dat met een puberzoon, kortom, we kunnen doen wat we willen. Ik zou nu dan weer niet in de luiers willen zitten, heb mijn leven nu helemaal uitgebouwd, heb zeer tijdrovende hobby's. Een baby zou daar nu niet goed inpassen, toen paste het perfect. Kwam wat ik deed in het leven perfect overeen met een baby erbij.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 11:56 schreef Impossibruuu het volgende:

[..]

Want je 'comfortabel' voelen bij je partner houdt in dat je dan maar aan kinderen moet beginnen? Ik denk overigens dat dit juist een fout is die veel mensen maken; vanwege een of andere rare maatschappelijke standaard maar aan kinderen beginnen zodra de relatie 'goed gaat'. Ik verbaas me elke keer maar weer over het aantal alleenstaande moeders van mijn leeftijd die een of soms zelfs meerdere kinderen van inmiddels ex-vrienden hebben. Ik denk dat (vooral jonge) mensen over het algemeen eens wat beter moeten nadenken over kinderen; ik ken genoeg koppels die maar aan kinderen zijn begonnen omdat dat 'leuk' is en iedereen in hun omgeving ze dat aanpraat, terwijl ze er vooral financieel niet eens klaar voor zijn. Ook tussen de vele mensen in mijn vrienden- en kennissenkring die aan kinderen zijn begonnen, zitten veel gevallen tussen die er naar mijn mening absoluut niet klaar voor zijn. Sommigen wonen zelfs nog thuis!

[..]

Mijn vriendin en ik zijn nooit types geweest met een drang om elke week maar uit te moeten gaan, geen kinderen voor nodig...

Zeg ik dat ergens?

quote:

Op maandag 20 januari 2014 10:27 schreef Mister_Bojangles het volgende:
Die meiden zijn 22-24 jaar, en daarmee heb je nog een flink aantal jaren voor de boeg om kinderen te krijgen. De meesten zijn bovendien (nog) niet heel erg hoog opgeleid, dus in hun geval had het misschien geloond om eerst nog even door te studeren of om een paar jaartjes te werken zodat je leuke dingen van dat geld kunt doen als reizen, hobby's, vrije tijd..

Hier leg je zelf eigenlijk al uit waarom. Lager opgeleiden zijn eerder klaar met hun opleiding en beginnen dus eerder aan het werkende leven. Als je daar vastigheid in hebt (vaste baan en relatie), waarom zou je dan nog wachten? Mijn gok (al kan ik die totaal niet staven) is dat als je zou tellen vanaf het moment dat mensen een vaste baan hebben na hun opleiding, mensen van verschillende opleidingsniveau's rond hetzelfde moment aan kinderen beginnen. Omdat mensen die hbo of universitair zijn opgeleid nu eenmaal later klaar zijn dan mensen met een mbo opleiding krijgen ze automatisch ook later kinderen als ze eerst een vaste baan willen hebben.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 10:36 schreef Ouder1 het volgende:

Zit TS straks met een werkeloze moeder met blijvende bekkeninstabiliteit en een mongoloïde kind. Maar hij heeft in zijn twintiger en begin dertiger jaren wel heerlijk van zijn vrijheid kunnen genieten. Trekt hij straks de haren uit zijn hoofd van spijt en afgunst als hij naar zijn leeftijdsgenoten kijkt die de kinderen al bijna uit huis hebben en van het leven aan het genieten zijn met verre vakanties e.d.

Andere kant van het verhaal, die handige jonge moeder krijgt ook een gehandicapt kind (ja, dat gebeurt ook) en zit daar de rest van haar leven aan vast, terwijl ze nooit heeft kunnen genieten van haar vrije jaren (en die ook niet meer zal krijgen)

Of die handige jonge moeder krijgt als ze eindelijk tijd voor zichzelf heeft, een kwaal die alles verziekt. Reuma, MS, borstkanker.. Ken genoeg mensen die op hun 50ste al ziek of zelfs overleden waren..

[ Bericht 5% gewijzigd door Noordsestern op 20-01-2014 15:00:12 ]

Waarom zijn bananen krom?

quote:

Op maandag 20 januari 2014 14:54 schreef Seriemoordenaar het volgende:
Waarom zijn bananen krom?

Omdat ze naar het licht toe groeien. Als je de planten van tijd tot tijd zou draaien terwijl de bananen groeien zouden ze recht zijn. Nog andere vragen?

quote:

Op maandag 20 januari 2014 15:10 schreef Operc het volgende:

[..]

Omdat ze naar het licht toe groeien. Als je de planten van tijd tot tijd zou draaien terwijl de bananen groeien zouden ze recht zijn. Nog andere vragen?

Haha.

Err, waarom willen sommige mensen zo graag laat settelen?

quote:

Op maandag 20 januari 2014 15:11 schreef Seriemoordenaar het volgende:

[..]

Haha.

Err, waarom willen sommige mensen zo graag laat settelen?

Omdat ze bang zijn dat ze door te settelen hun vrijheid kwijtraken om te reizen en te stappen. Dit idee krijgen ze doordat ze vrienden waarmee ze vroeger gingen stappen en reizen zien settelen en deze mensen niet meer beschikbaar zijn voor reizen en stappen. Het gebruikte excuus is dat ze dan geen oppas hebben voor de kinderen etc., waardoor de mensen die laat willen settelen concluderen dat de gesettelden geen vrijheid meer hebben en saai zijn geworden.

quote:

Op maandag 20 januari 2014 15:13 schreef Operc het volgende:

[..]

Omdat ze bang zijn dat ze door te settelen hun vrijheid kwijtraken om te reizen en te stappen. Dit idee krijgen ze doordat ze vrienden waarmee ze vroeger gingen stappen en reizen zien settelen en deze mensen niet meer beschikbaar zijn voor reizen en stappen. Het gebruikte excuus is dat ze dan geen oppas hebben voor de kinderen etc., waardoor de mensen die laat willen settelen concluderen dat de gesettelden geen vrijheid meer hebben en saai zijn geworden.

Jij bent wel goed bezig, kerel!

Waarom willen andere mensen dan juist wel graag jong settelen? Topic niet helemaal doorgelezen dus misschien had je daar ook al antwoord op gegeven?

Ik zou zelf erg graag 'toe zijn' aan een kind btw.

Want je hele leven maar een beetje werken en partyen, dat lijkt mij eerlijk gezegd een beetje een 'leeg' bestaan.

Wat ik daarmee bedoel: Een kennis van mij moet haar kindje leren omgaan met kwetsende opmerkingen en rare blikken (hij heeft een fysieke afwijking)

Mijn 'zorgen': Ik moet nog een outfit hebben voor dat themafeest, waar kunnen we volgend weekend pitten als we gaan stappen in Eindhoven, hoe betaal ik dat weekje Barcelona en ohja, ik heb een deadline. Als ik dat vergelijk, vind ik mijn leventje en mijn zorgjes toch wat oppervlakkig. Echt iets dat past bij een onvolwassen persoon. En ik ben al ver in de dertig!

Maar het lukt nog niet echt. Ik zie zelfs op tegen de zwangerschap, dan mag je geen wijntje drinken! Ik ben heel principieel, dus ik twijfel geen moment of ik het wel vol zou kunnen houden. maar zolang zonder wijntje is niet leuk.

Soms denk ik 'wat als ik door een ziekte geen kinderen zou kunnen krijgen?' En het eerste wat er door mijn hoofd schiet is “YES! Vrijheid blijheid, lekker doen waar je zin in hebt, zonder alles eerst te moeten plannen'.

Misschien komt het nog wel. Ik moet geduld hebben. Maar ik word wel steeds ouder.