R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ben nu 23, en langzaam maar zeker loopt het op mijn Facebook-timeline al voller met leeftijdsgenoten die kinderen krijgen/zwanger raken etc.
Nu keur ik dit absoluut niet bij voorbaat af, noch vind ik dat de manier waarop ik mijn leven momenteel heb ingericht superieur is aan die van hen, maar begrijpen doe ik het niet helemaal.
Die meiden zijn 22-24 jaar, en daarmee heb je nog een flink aantal jaren voor de boeg om kinderen te krijgen. De meesten zijn bovendien (nog) niet heel erg hoog opgeleid, dus in hun geval had het misschien geloond om eerst nog even door te studeren of om een paar jaartjes te werken zodat je leuke dingen van dat geld kunt doen als reizen, hobby's, vrije tijd..
Maar nu krijgen ze dus een kind, en daarmee beland je eigenlijk al vlak na je puberteit in een leven waarin je jezelf eigenlijk volledig moet toeweiden aan zo'n kind. Het moet naar school, het kost geld, je moet er voor zorgen. Op die scholen zul je bovendien vooral tussen ouders komen te staan die ca. 10 jaar ouder zijn dan jij.
Zelf heb ik anderhalf jaar geleden ook een einde aan mijn relatie moeten maken omdat mijn ex na 6 maandjes relatie toch wel heel erg duidelijk begon te maken dat ze toe was aan een kind en dat we samen maar een huurwoning moesten gaan zoeken. Mijn moeder waarschuwde me daar al voor de eerste dag dat ik met haar binnen kwam, en zelf verbaasde het me ook niet zo heel erg dat ze met dat idee kwam.
Inmiddels heeft ze een jaar een nieuwe vriend die wel graag wil settelen. Zij werkt als kapster, hij als fietsenmaker. Ze is nu een half jaar zwanger, dus het is duidelijk geen ongelukje.
Maar vanwaar zoeken sommige mensen al vanaf jonge leeftijd zo enorm naar vastigheid? Waar zijn ze bang voor door er iets langer mee te wachten? Als je met zijn tweeën werkt in functies als Kapster en Fietsenmaker, waarom dan niet even kindloos blijven en genieten van elkaar en van het feit dat je iets meer kunt spenderen aan leuke dingen.
Een kind kan altijd nog, en ook weet je na een jaar samenzijn nog helemaal niet of je wel een heel leven aan elkaar vast wilt blijven zitten..
Nu keur ik dit absoluut niet bij voorbaat af, noch vind ik dat de manier waarop ik mijn leven momenteel heb ingericht superieur is aan die van hen, maar begrijpen doe ik het niet helemaal.
Die meiden zijn 22-24 jaar, en daarmee heb je nog een flink aantal jaren voor de boeg om kinderen te krijgen. De meesten zijn bovendien (nog) niet heel erg hoog opgeleid, dus in hun geval had het misschien geloond om eerst nog even door te studeren of om een paar jaartjes te werken zodat je leuke dingen van dat geld kunt doen als reizen, hobby's, vrije tijd..
Maar nu krijgen ze dus een kind, en daarmee beland je eigenlijk al vlak na je puberteit in een leven waarin je jezelf eigenlijk volledig moet toeweiden aan zo'n kind. Het moet naar school, het kost geld, je moet er voor zorgen. Op die scholen zul je bovendien vooral tussen ouders komen te staan die ca. 10 jaar ouder zijn dan jij.
Zelf heb ik anderhalf jaar geleden ook een einde aan mijn relatie moeten maken omdat mijn ex na 6 maandjes relatie toch wel heel erg duidelijk begon te maken dat ze toe was aan een kind en dat we samen maar een huurwoning moesten gaan zoeken. Mijn moeder waarschuwde me daar al voor de eerste dag dat ik met haar binnen kwam, en zelf verbaasde het me ook niet zo heel erg dat ze met dat idee kwam.
Inmiddels heeft ze een jaar een nieuwe vriend die wel graag wil settelen. Zij werkt als kapster, hij als fietsenmaker. Ze is nu een half jaar zwanger, dus het is duidelijk geen ongelukje.
Maar vanwaar zoeken sommige mensen al vanaf jonge leeftijd zo enorm naar vastigheid? Waar zijn ze bang voor door er iets langer mee te wachten? Als je met zijn tweeën werkt in functies als Kapster en Fietsenmaker, waarom dan niet even kindloos blijven en genieten van elkaar en van het feit dat je iets meer kunt spenderen aan leuke dingen.
Een kind kan altijd nog, en ook weet je na een jaar samenzijn nog helemaal niet of je wel een heel leven aan elkaar vast wilt blijven zitten..
Omdat ze dat fijn vinden? Ik snap niet zo goed waarom mensen willen oordelen over wat een ander doet en hoe hij zijn leven indeelt.
Als iemand op zijn 21e wil samenwonen, op zijn 23e wil trouwen en op zijn 27e 2 kinderen wil hebben, laat ze lekker.
Als iemand op zijn 21e wil samenwonen, op zijn 23e wil trouwen en op zijn 27e 2 kinderen wil hebben, laat ze lekker.
Heel veel groetjes, Catch22
En zoals mijn opa zei: "Al is het meisje nog zo mooi, haar poep stinkt ook". Rust Zacht opa..
Met GHB nooit meer nee
Storneren een optie?
En zoals mijn opa zei: "Al is het meisje nog zo mooi, haar poep stinkt ook". Rust Zacht opa..
Met GHB nooit meer nee
Storneren een optie?
Waar zeg ik dan dat ik bij ze gaan aanbellen om ze te vertellen dat ze hier per direct mee moeten stoppen?quote:Op maandag 20 januari 2014 10:29 schreef Catch22- het volgende:
Omdat ze dat fijn vinden? Ik snap niet zo goed waarom mensen willen oordelen over wat een ander doet en hoe hij zijn leven indeelt.
Als iemand op zijn 21e wil samenwonen, op zijn 23e wil trouwen en op zijn 27e 2 kinderen wil hebben, laat ze lekker.
never mind.
[ Bericht 96% gewijzigd door Lienekien op 20-01-2014 10:58:35 ]
[ Bericht 96% gewijzigd door Lienekien op 20-01-2014 10:58:35 ]
The love you take is equal to the love you make.
Dat het anders misschien niet meer lukt? Sommigen zijn bang dat ze anders tot hun 40e single blijven en dan geen kinderen kunnen krijgen - aldus een aantal vriendinnen. Nou ja dan moeten ze lekker settelen op hun 20e en een kind krijgen niet lang daarna. Maar ik ben toch blij dat ik nog kan doen en laten wat ik wilquote:Op maandag 20 januari 2014 10:27 schreef Mister_Bojangles het volgende:
Maar vanwaar zoeken sommige mensen al vanaf jonge leeftijd zo enorm naar vastigheid? Waar zijn ze bang voor door er iets langer mee te wachten?
Dat.quote:
Omdat ze dat fijn vinden? Ik snap niet zo goed waarom mensen willen oordelen over wat een ander doet en hoe hij zijn leven indeelt.
Als iemand op zijn 21e wil samenwonen, op zijn 23e wil trouwen en op zijn 27e 2 kinderen wil hebben, laat ze lekker.
En het combineren van werken en kinderen is veel gemakkelijker als je in de twintig bent dan wanneer je de veertig nadert. Dan gaan zij van hun leven genieten en zit jij in de luiers terwijl je het tempo en de druk eigenlijk niet meer fysiek bij kunt benen.
Niet, maar je doet niet of het raar is (in ieder geval dat je het raar vindt).quote:
[..]
Waar zeg ik dan dat ik bij ze gaan aanbellen om ze te vertellen dat ze hier per direct mee moeten stoppen?
Lekker boeiend. Zij vinden het fijn om te settlen.
Ik ben overigens ook gaan samenwonen op mijn 25e, ik vind het wel fijn
Werk dan ook al vanaf mijn 21e.
Heel veel groetjes, Catch22
En zoals mijn opa zei: "Al is het meisje nog zo mooi, haar poep stinkt ook". Rust Zacht opa..
Met GHB nooit meer nee
Storneren een optie?
En zoals mijn opa zei: "Al is het meisje nog zo mooi, haar poep stinkt ook". Rust Zacht opa..
Met GHB nooit meer nee
Storneren een optie?
Maar hij vindt het ook raar. Dat mag toch? Anderen vinden het misschien raar dat TS nog geen kind heeft op z'n 23e.quote:
[..]
(in ieder geval dat je het raar vindt).
De kans op blijvende complicaties van zwangerschap en bevalling stijgt met het stijgen van de leeftijd. De kans op een gehandicapt kind ook.quote:
[..]
Een kind kan niet altijd nog natuurlijk, er zit wel een einddatum aan vast bij vrouwen
Zit TS straks met een werkeloze moeder met blijvende bekkeninstabiliteit en een mongoloïde kind. Maar hij heeft in zijn twintiger en begin dertiger jaren wel heerlijk van zijn vrijheid kunnen genieten. Trekt hij straks de haren uit zijn hoofd van spijt en afgunst als hij naar zijn leeftijdsgenoten kijkt die de kinderen al bijna uit huis hebben en van het leven aan het genieten zijn met verre vakanties e.d.
Eerder beginnen met het verdragen van een last om die last op latere leeftijd niet meer te verduren te krijgen.quote:
Vroeg kinderen kan een groot voordeel hebben. Ik heb een collega die al jong moeder was en zo eind dertig (kinderen groot genoeg om zichzelf te redden) besloot zich om te scholen en aan een tweede carrière te beginnen. En ze vindt het prettig om nu, in de veertig, niet meer 'in de kinderen' te zitten en op reis te kunnen met haar man.
Nouja, ik begrijp het ook niet, maar dat heeft verder niet zoveel te zeggen... Niemand die me verplicht aan dar soort zaken mee te doen.
Ja doei.
quote:
[..]
De kans op blijvende complicaties van zwangerschap en bevalling stijgt met het stijgen van de leeftijd. De kans op een gehandicapt kind ook.
Zit TS straks met een werkeloze moeder met blijvende bekkeninstabiliteit en een mongoloïde kind. Maar hij heeft in zijn twintiger en begin dertiger jaren wel heerlijk van zijn vrijheid kunnen genieten. Trekt hij straks de haren uit zijn hoofd van spijt en afgunst als hij naar zijn leeftijdsgenoten kijkt die de kinderen al bijna uit huis hebben en van het leven aan het genieten zijn met verre vakanties e.d.
.... O wacht jij weer. Dan laat maar.
Herkenbaar. Ik heb nu ook 'die leeftijd' (eind 20) dat iedereen om me heen met kinderen bezig is, sommigen al met de tweede of zelfs derde. Moet er niet aan denken. Vooral niet aangezien mijn partner en ik allebei een druk leven hebben (qua werk en carrière) en we erg van verre en actieve reizen houden. Vooral een koter werkt erg beperkend en je offert als het ware 2 decennia van je leven op. Het kost klauwen vol geld of je carrière lijdt er onder. Want laten we wel wezen, beiden 40+ uur per week in je werk investeren zit er niet in tenzij je je kind dag in dag uit dropt in een kinderopvang, en dat is naar horen stervensduur.
Het wordt mijn partner en mij regelmatig 'aangepraat' en ook de vele Facebook berichten liegen er niet om, zo'n koter schijnt helemaal geweldig te zijn. Wij zien het toch vooral als een beperking. De ouders in onze vrienden- en kennissenkring zie je uiteraard nooit meer want ze moeten altijd voor 'de kids' thuisblijven.
Wel hechten we beiden veel waarde aan zelfstandigheid. Een leuk plekje om te wonen hebben, een leuke bankrekening waar we leuke dingen (lees: reizen) van kunnen doen, de vrijheid hebben om wanneer we willen ergens spontaan naar toe te gaan, enzovoorts. Dat is voor ons succes en geluk.
Het wordt mijn partner en mij regelmatig 'aangepraat' en ook de vele Facebook berichten liegen er niet om, zo'n koter schijnt helemaal geweldig te zijn. Wij zien het toch vooral als een beperking. De ouders in onze vrienden- en kennissenkring zie je uiteraard nooit meer want ze moeten altijd voor 'de kids' thuisblijven.
Wel hechten we beiden veel waarde aan zelfstandigheid. Een leuk plekje om te wonen hebben, een leuke bankrekening waar we leuke dingen (lees: reizen) van kunnen doen, de vrijheid hebben om wanneer we willen ergens spontaan naar toe te gaan, enzovoorts. Dat is voor ons succes en geluk.
Of je blijft lekker kinderloosquote:
[..]
De kans op blijvende complicaties van zwangerschap en bevalling stijgt met het stijgen van de leeftijd. De kans op een gehandicapt kind ook.
Zit TS straks met een werkeloze moeder met blijvende bekkeninstabiliteit en een mongoloïde kind. Maar hij heeft in zijn twintiger en begin dertiger jaren wel heerlijk van zijn vrijheid kunnen genieten. Trekt hij straks de haren uit zijn hoofd van spijt en afgunst als hij naar zijn leeftijdsgenoten kijkt die de kinderen al bijna uit huis hebben en van het leven aan het genieten zijn met verre vakanties e.d.
Dat klinkt helemaal niet foutquote:
Herkenbaar. Ik heb nu ook 'die leeftijd' (eind 20) dat iedereen om me heen met kinderen bezig is, sommigen al met de tweede of zelfs derde. Moet er niet aan denken. Vooral niet aangezien mijn partner en ik allebei een druk leven hebben (qua werk en carrière) en we erg van verre en actieve reizen houden. Vooral een koter werkt erg beperkend en je offert als het ware 2 decennia van je leven op. Het kost klauwen vol geld of je carrière lijdt er onder. Want laten we wel wezen, beiden 40+ uur per week in je werk investeren zit er niet in tenzij je je kind dag in dag uit dropt in een kinderopvang, en dat is naar horen stervensduur.
Het wordt mijn partner en mij regelmatig 'aangepraat' en ook de vele Facebook berichten liegen er niet om, zo'n koter schijnt helemaal geweldig te zijn. Wij zien het toch vooral als een beperking. De ouders in onze vrienden- en kennissenkring zie je uiteraard nooit meer want ze moeten altijd voor 'de kids' thuisblijven.
Wel hechten we beiden veel waarde aan zelfstandigheid. Een leuk plekje om te wonen hebben, een leuke bankrekening waar we leuke dingen (lees: reizen) van kunnen doen, de vrijheid hebben om wanneer we willen ergens spontaan naar toe te gaan, enzovoorts. Dat is voor ons succes en geluk.
*boks*quote:
Herkenbaar. Ik heb nu ook 'die leeftijd' (eind 20) dat iedereen om me heen met kinderen bezig is, sommigen al met de tweede of zelfs derde. Moet er niet aan denken. Vooral niet aangezien mijn partner en ik allebei een druk leven hebben (qua werk en carrière) en we erg van verre en actieve reizen houden. Vooral een koter werkt erg beperkend en je offert als het ware 2 decennia van je leven op. Het kost klauwen vol geld of je carrière lijdt er onder. Want laten we wel wezen, beiden 40+ uur per week in je werk investeren zit er niet in tenzij je je kind dag in dag uit dropt in een kinderopvang, en dat is naar horen stervensduur.
Het wordt mijn partner en mij regelmatig 'aangepraat' en ook de vele Facebook berichten liegen er niet om, zo'n koter schijnt helemaal geweldig te zijn. Wij zien het toch vooral als een beperking. De ouders in onze vrienden- en kennissenkring zie je uiteraard nooit meer want ze moeten altijd voor 'de kids' thuisblijven.
Wel hechten we beiden veel waarde aan zelfstandigheid. Een leuk plekje om te wonen hebben, een leuke bankrekening waar we leuke dingen (lees: reizen) van kunnen doen, de vrijheid hebben om wanneer we willen ergens spontaan naar toe te gaan, enzovoorts. Dat is voor ons succes en geluk.
Ja doei.
Ik dacht dat dit topic ging om de vraag waarom je wél jong aan kinderen zou willen beginnen?
The love you take is equal to the love you make.
Wat ik persoonlijk raarder vind, is dat al die jonge mensen na nog geen halfjaar/jaar relatie kinderen gaan krijgen of zelfs al zwanger zijn.
The meaning of life is to give life meaning.
Ik ken ook al heel wat vrouwen die totaal geen nestdrang hebben en bewust kiezen voor juist geen kinderen dus niet elk vrouwmens heeft die drang om kindjes te moeten baren.
Als je in discussie gaat met een trol, wint hij. Als je een trol beledigt, wint hij. Als je tekeer gaat tegen een trol, wint hij. Het enige waar trollen niet tegen kunnen, is te worden genegeerd.
Binden misschien. Zo van 'dit laat ik niet meer gaan en met een kind is weggaan lastiger'..? Ik weet 't ook niet.quote:
Wat ik persoonlijk raarder vind, is dat al die jonge mensen na nog geen halfjaar/jaar relatie kinderen gaan krijgen of zelfs al zwanger zijn.
Jong kinderen krijgen op zich snap ik dan wel weer enigszins, zeg maar, als je verder niet om een carrière maalt en vooral een gezin wilt stichten. Doe het dan jong, dan zijn ze als jij 50/55 bent het huis weer uit en kun je daarna nog, als het meezit, in goede gezondheid dingen doen. Als ik een kinderwens had gehad dan had ik 't ook rond m'n 24e/25e willen doen, net als m'n moeder, denk ik. Als ik die nu samen weer fijn dingen zie doen samen, zonder ons,
.
Ja doei.
Al die jonge mensen? Jij kent ze allemaal?quote:
Wat ik persoonlijk raarder vind, is dat al die jonge mensen na nog geen halfjaar/jaar relatie kinderen gaan krijgen of zelfs al zwanger zijn.
The love you take is equal to the love you make.
Kennissen van mij waren na elkaar een half jaar te kennen al zwanger, nu hebben ze er drie en komt ze erachter dat ze hem toch niet meer zo leuk vindt.quote:
[..]
Binden misschien. Zo van 'dit laat ik niet meer gaan en met een kind is weggaan lastiger'..? Ik weet 't ook niet.
Bezint, eer ge begint.
|
|
