R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Ben nu 23, en langzaam maar zeker loopt het op mijn Facebook-timeline al voller met leeftijdsgenoten die kinderen krijgen/zwanger raken etc.
Nu keur ik dit absoluut niet bij voorbaat af, noch vind ik dat de manier waarop ik mijn leven momenteel heb ingericht superieur is aan die van hen, maar begrijpen doe ik het niet helemaal.
Die meiden zijn 22-24 jaar, en daarmee heb je nog een flink aantal jaren voor de boeg om kinderen te krijgen. De meesten zijn bovendien (nog) niet heel erg hoog opgeleid, dus in hun geval had het misschien geloond om eerst nog even door te studeren of om een paar jaartjes te werken zodat je leuke dingen van dat geld kunt doen als reizen, hobby's, vrije tijd..
Maar nu krijgen ze dus een kind, en daarmee beland je eigenlijk al vlak na je puberteit in een leven waarin je jezelf eigenlijk volledig moet toeweiden aan zo'n kind. Het moet naar school, het kost geld, je moet er voor zorgen. Op die scholen zul je bovendien vooral tussen ouders komen te staan die ca. 10 jaar ouder zijn dan jij.
Zelf heb ik anderhalf jaar geleden ook een einde aan mijn relatie moeten maken omdat mijn ex na 6 maandjes relatie toch wel heel erg duidelijk begon te maken dat ze toe was aan een kind en dat we samen maar een huurwoning moesten gaan zoeken. Mijn moeder waarschuwde me daar al voor de eerste dag dat ik met haar binnen kwam, en zelf verbaasde het me ook niet zo heel erg dat ze met dat idee kwam.
Inmiddels heeft ze een jaar een nieuwe vriend die wel graag wil settelen. Zij werkt als kapster, hij als fietsenmaker. Ze is nu een half jaar zwanger, dus het is duidelijk geen ongelukje.
Maar vanwaar zoeken sommige mensen al vanaf jonge leeftijd zo enorm naar vastigheid? Waar zijn ze bang voor door er iets langer mee te wachten? Als je met zijn tweeën werkt in functies als Kapster en Fietsenmaker, waarom dan niet even kindloos blijven en genieten van elkaar en van het feit dat je iets meer kunt spenderen aan leuke dingen.
Een kind kan altijd nog, en ook weet je na een jaar samenzijn nog helemaal niet of je wel een heel leven aan elkaar vast wilt blijven zitten..
Nu keur ik dit absoluut niet bij voorbaat af, noch vind ik dat de manier waarop ik mijn leven momenteel heb ingericht superieur is aan die van hen, maar begrijpen doe ik het niet helemaal.
Die meiden zijn 22-24 jaar, en daarmee heb je nog een flink aantal jaren voor de boeg om kinderen te krijgen. De meesten zijn bovendien (nog) niet heel erg hoog opgeleid, dus in hun geval had het misschien geloond om eerst nog even door te studeren of om een paar jaartjes te werken zodat je leuke dingen van dat geld kunt doen als reizen, hobby's, vrije tijd..
Maar nu krijgen ze dus een kind, en daarmee beland je eigenlijk al vlak na je puberteit in een leven waarin je jezelf eigenlijk volledig moet toeweiden aan zo'n kind. Het moet naar school, het kost geld, je moet er voor zorgen. Op die scholen zul je bovendien vooral tussen ouders komen te staan die ca. 10 jaar ouder zijn dan jij.
Zelf heb ik anderhalf jaar geleden ook een einde aan mijn relatie moeten maken omdat mijn ex na 6 maandjes relatie toch wel heel erg duidelijk begon te maken dat ze toe was aan een kind en dat we samen maar een huurwoning moesten gaan zoeken. Mijn moeder waarschuwde me daar al voor de eerste dag dat ik met haar binnen kwam, en zelf verbaasde het me ook niet zo heel erg dat ze met dat idee kwam.
Inmiddels heeft ze een jaar een nieuwe vriend die wel graag wil settelen. Zij werkt als kapster, hij als fietsenmaker. Ze is nu een half jaar zwanger, dus het is duidelijk geen ongelukje.
Maar vanwaar zoeken sommige mensen al vanaf jonge leeftijd zo enorm naar vastigheid? Waar zijn ze bang voor door er iets langer mee te wachten? Als je met zijn tweeën werkt in functies als Kapster en Fietsenmaker, waarom dan niet even kindloos blijven en genieten van elkaar en van het feit dat je iets meer kunt spenderen aan leuke dingen.
Een kind kan altijd nog, en ook weet je na een jaar samenzijn nog helemaal niet of je wel een heel leven aan elkaar vast wilt blijven zitten..
Omdat ze dat fijn vinden? Ik snap niet zo goed waarom mensen willen oordelen over wat een ander doet en hoe hij zijn leven indeelt.
Als iemand op zijn 21e wil samenwonen, op zijn 23e wil trouwen en op zijn 27e 2 kinderen wil hebben, laat ze lekker.
Als iemand op zijn 21e wil samenwonen, op zijn 23e wil trouwen en op zijn 27e 2 kinderen wil hebben, laat ze lekker.
Heel veel groetjes, Catch22
En zoals mijn opa zei: "Al is het meisje nog zo mooi, haar poep stinkt ook". Rust Zacht opa..
Met GHB nooit meer nee
Storneren een optie?
En zoals mijn opa zei: "Al is het meisje nog zo mooi, haar poep stinkt ook". Rust Zacht opa..
Met GHB nooit meer nee
Storneren een optie?
Waar zeg ik dan dat ik bij ze gaan aanbellen om ze te vertellen dat ze hier per direct mee moeten stoppen?quote:Op maandag 20 januari 2014 10:29 schreef Catch22- het volgende:
Omdat ze dat fijn vinden? Ik snap niet zo goed waarom mensen willen oordelen over wat een ander doet en hoe hij zijn leven indeelt.
Als iemand op zijn 21e wil samenwonen, op zijn 23e wil trouwen en op zijn 27e 2 kinderen wil hebben, laat ze lekker.
never mind.
[ Bericht 96% gewijzigd door Lienekien op 20-01-2014 10:58:35 ]
[ Bericht 96% gewijzigd door Lienekien op 20-01-2014 10:58:35 ]
The love you take is equal to the love you make.
Dat het anders misschien niet meer lukt? Sommigen zijn bang dat ze anders tot hun 40e single blijven en dan geen kinderen kunnen krijgen - aldus een aantal vriendinnen. Nou ja dan moeten ze lekker settelen op hun 20e en een kind krijgen niet lang daarna. Maar ik ben toch blij dat ik nog kan doen en laten wat ik wilquote:Op maandag 20 januari 2014 10:27 schreef Mister_Bojangles het volgende:
Maar vanwaar zoeken sommige mensen al vanaf jonge leeftijd zo enorm naar vastigheid? Waar zijn ze bang voor door er iets langer mee te wachten?
Dat.quote:
Omdat ze dat fijn vinden? Ik snap niet zo goed waarom mensen willen oordelen over wat een ander doet en hoe hij zijn leven indeelt.
Als iemand op zijn 21e wil samenwonen, op zijn 23e wil trouwen en op zijn 27e 2 kinderen wil hebben, laat ze lekker.
En het combineren van werken en kinderen is veel gemakkelijker als je in de twintig bent dan wanneer je de veertig nadert. Dan gaan zij van hun leven genieten en zit jij in de luiers terwijl je het tempo en de druk eigenlijk niet meer fysiek bij kunt benen.
Niet, maar je doet niet of het raar is (in ieder geval dat je het raar vindt).quote:
[..]
Waar zeg ik dan dat ik bij ze gaan aanbellen om ze te vertellen dat ze hier per direct mee moeten stoppen?
Lekker boeiend. Zij vinden het fijn om te settlen.
Ik ben overigens ook gaan samenwonen op mijn 25e, ik vind het wel fijn
Werk dan ook al vanaf mijn 21e.
Heel veel groetjes, Catch22
En zoals mijn opa zei: "Al is het meisje nog zo mooi, haar poep stinkt ook". Rust Zacht opa..
Met GHB nooit meer nee
Storneren een optie?
En zoals mijn opa zei: "Al is het meisje nog zo mooi, haar poep stinkt ook". Rust Zacht opa..
Met GHB nooit meer nee
Storneren een optie?
Maar hij vindt het ook raar. Dat mag toch? Anderen vinden het misschien raar dat TS nog geen kind heeft op z'n 23e.quote:
[..]
(in ieder geval dat je het raar vindt).
De kans op blijvende complicaties van zwangerschap en bevalling stijgt met het stijgen van de leeftijd. De kans op een gehandicapt kind ook.quote:
[..]
Een kind kan niet altijd nog natuurlijk, er zit wel een einddatum aan vast bij vrouwen
Zit TS straks met een werkeloze moeder met blijvende bekkeninstabiliteit en een mongoloïde kind. Maar hij heeft in zijn twintiger en begin dertiger jaren wel heerlijk van zijn vrijheid kunnen genieten. Trekt hij straks de haren uit zijn hoofd van spijt en afgunst als hij naar zijn leeftijdsgenoten kijkt die de kinderen al bijna uit huis hebben en van het leven aan het genieten zijn met verre vakanties e.d.
Eerder beginnen met het verdragen van een last om die last op latere leeftijd niet meer te verduren te krijgen.quote:
Vroeg kinderen kan een groot voordeel hebben. Ik heb een collega die al jong moeder was en zo eind dertig (kinderen groot genoeg om zichzelf te redden) besloot zich om te scholen en aan een tweede carrière te beginnen. En ze vindt het prettig om nu, in de veertig, niet meer 'in de kinderen' te zitten en op reis te kunnen met haar man.
Nouja, ik begrijp het ook niet, maar dat heeft verder niet zoveel te zeggen... Niemand die me verplicht aan dar soort zaken mee te doen.
Ja doei.
quote:
[..]
De kans op blijvende complicaties van zwangerschap en bevalling stijgt met het stijgen van de leeftijd. De kans op een gehandicapt kind ook.
Zit TS straks met een werkeloze moeder met blijvende bekkeninstabiliteit en een mongoloïde kind. Maar hij heeft in zijn twintiger en begin dertiger jaren wel heerlijk van zijn vrijheid kunnen genieten. Trekt hij straks de haren uit zijn hoofd van spijt en afgunst als hij naar zijn leeftijdsgenoten kijkt die de kinderen al bijna uit huis hebben en van het leven aan het genieten zijn met verre vakanties e.d.
.... O wacht jij weer. Dan laat maar.
Herkenbaar. Ik heb nu ook 'die leeftijd' (eind 20) dat iedereen om me heen met kinderen bezig is, sommigen al met de tweede of zelfs derde. Moet er niet aan denken. Vooral niet aangezien mijn partner en ik allebei een druk leven hebben (qua werk en carrière) en we erg van verre en actieve reizen houden. Vooral een koter werkt erg beperkend en je offert als het ware 2 decennia van je leven op. Het kost klauwen vol geld of je carrière lijdt er onder. Want laten we wel wezen, beiden 40+ uur per week in je werk investeren zit er niet in tenzij je je kind dag in dag uit dropt in een kinderopvang, en dat is naar horen stervensduur.
Het wordt mijn partner en mij regelmatig 'aangepraat' en ook de vele Facebook berichten liegen er niet om, zo'n koter schijnt helemaal geweldig te zijn. Wij zien het toch vooral als een beperking. De ouders in onze vrienden- en kennissenkring zie je uiteraard nooit meer want ze moeten altijd voor 'de kids' thuisblijven.
Wel hechten we beiden veel waarde aan zelfstandigheid. Een leuk plekje om te wonen hebben, een leuke bankrekening waar we leuke dingen (lees: reizen) van kunnen doen, de vrijheid hebben om wanneer we willen ergens spontaan naar toe te gaan, enzovoorts. Dat is voor ons succes en geluk.
Het wordt mijn partner en mij regelmatig 'aangepraat' en ook de vele Facebook berichten liegen er niet om, zo'n koter schijnt helemaal geweldig te zijn. Wij zien het toch vooral als een beperking. De ouders in onze vrienden- en kennissenkring zie je uiteraard nooit meer want ze moeten altijd voor 'de kids' thuisblijven.
Wel hechten we beiden veel waarde aan zelfstandigheid. Een leuk plekje om te wonen hebben, een leuke bankrekening waar we leuke dingen (lees: reizen) van kunnen doen, de vrijheid hebben om wanneer we willen ergens spontaan naar toe te gaan, enzovoorts. Dat is voor ons succes en geluk.
Of je blijft lekker kinderloosquote:
[..]
De kans op blijvende complicaties van zwangerschap en bevalling stijgt met het stijgen van de leeftijd. De kans op een gehandicapt kind ook.
Zit TS straks met een werkeloze moeder met blijvende bekkeninstabiliteit en een mongoloïde kind. Maar hij heeft in zijn twintiger en begin dertiger jaren wel heerlijk van zijn vrijheid kunnen genieten. Trekt hij straks de haren uit zijn hoofd van spijt en afgunst als hij naar zijn leeftijdsgenoten kijkt die de kinderen al bijna uit huis hebben en van het leven aan het genieten zijn met verre vakanties e.d.
Dat klinkt helemaal niet foutquote:
Herkenbaar. Ik heb nu ook 'die leeftijd' (eind 20) dat iedereen om me heen met kinderen bezig is, sommigen al met de tweede of zelfs derde. Moet er niet aan denken. Vooral niet aangezien mijn partner en ik allebei een druk leven hebben (qua werk en carrière) en we erg van verre en actieve reizen houden. Vooral een koter werkt erg beperkend en je offert als het ware 2 decennia van je leven op. Het kost klauwen vol geld of je carrière lijdt er onder. Want laten we wel wezen, beiden 40+ uur per week in je werk investeren zit er niet in tenzij je je kind dag in dag uit dropt in een kinderopvang, en dat is naar horen stervensduur.
Het wordt mijn partner en mij regelmatig 'aangepraat' en ook de vele Facebook berichten liegen er niet om, zo'n koter schijnt helemaal geweldig te zijn. Wij zien het toch vooral als een beperking. De ouders in onze vrienden- en kennissenkring zie je uiteraard nooit meer want ze moeten altijd voor 'de kids' thuisblijven.
Wel hechten we beiden veel waarde aan zelfstandigheid. Een leuk plekje om te wonen hebben, een leuke bankrekening waar we leuke dingen (lees: reizen) van kunnen doen, de vrijheid hebben om wanneer we willen ergens spontaan naar toe te gaan, enzovoorts. Dat is voor ons succes en geluk.
*boks*quote:
Herkenbaar. Ik heb nu ook 'die leeftijd' (eind 20) dat iedereen om me heen met kinderen bezig is, sommigen al met de tweede of zelfs derde. Moet er niet aan denken. Vooral niet aangezien mijn partner en ik allebei een druk leven hebben (qua werk en carrière) en we erg van verre en actieve reizen houden. Vooral een koter werkt erg beperkend en je offert als het ware 2 decennia van je leven op. Het kost klauwen vol geld of je carrière lijdt er onder. Want laten we wel wezen, beiden 40+ uur per week in je werk investeren zit er niet in tenzij je je kind dag in dag uit dropt in een kinderopvang, en dat is naar horen stervensduur.
Het wordt mijn partner en mij regelmatig 'aangepraat' en ook de vele Facebook berichten liegen er niet om, zo'n koter schijnt helemaal geweldig te zijn. Wij zien het toch vooral als een beperking. De ouders in onze vrienden- en kennissenkring zie je uiteraard nooit meer want ze moeten altijd voor 'de kids' thuisblijven.
Wel hechten we beiden veel waarde aan zelfstandigheid. Een leuk plekje om te wonen hebben, een leuke bankrekening waar we leuke dingen (lees: reizen) van kunnen doen, de vrijheid hebben om wanneer we willen ergens spontaan naar toe te gaan, enzovoorts. Dat is voor ons succes en geluk.
Ja doei.
Ik dacht dat dit topic ging om de vraag waarom je wél jong aan kinderen zou willen beginnen?
The love you take is equal to the love you make.
Wat ik persoonlijk raarder vind, is dat al die jonge mensen na nog geen halfjaar/jaar relatie kinderen gaan krijgen of zelfs al zwanger zijn.
The meaning of life is to give life meaning.
Ik ken ook al heel wat vrouwen die totaal geen nestdrang hebben en bewust kiezen voor juist geen kinderen dus niet elk vrouwmens heeft die drang om kindjes te moeten baren.
Als je in discussie gaat met een trol, wint hij. Als je een trol beledigt, wint hij. Als je tekeer gaat tegen een trol, wint hij. Het enige waar trollen niet tegen kunnen, is te worden genegeerd.
Binden misschien. Zo van 'dit laat ik niet meer gaan en met een kind is weggaan lastiger'..? Ik weet 't ook niet.quote:
Wat ik persoonlijk raarder vind, is dat al die jonge mensen na nog geen halfjaar/jaar relatie kinderen gaan krijgen of zelfs al zwanger zijn.
Jong kinderen krijgen op zich snap ik dan wel weer enigszins, zeg maar, als je verder niet om een carrière maalt en vooral een gezin wilt stichten. Doe het dan jong, dan zijn ze als jij 50/55 bent het huis weer uit en kun je daarna nog, als het meezit, in goede gezondheid dingen doen. Als ik een kinderwens had gehad dan had ik 't ook rond m'n 24e/25e willen doen, net als m'n moeder, denk ik. Als ik die nu samen weer fijn dingen zie doen samen, zonder ons,
.
Ja doei.
Al die jonge mensen? Jij kent ze allemaal?quote:
Wat ik persoonlijk raarder vind, is dat al die jonge mensen na nog geen halfjaar/jaar relatie kinderen gaan krijgen of zelfs al zwanger zijn.
The love you take is equal to the love you make.
Kennissen van mij waren na elkaar een half jaar te kennen al zwanger, nu hebben ze er drie en komt ze erachter dat ze hem toch niet meer zo leuk vindt.quote:
[..]
Binden misschien. Zo van 'dit laat ik niet meer gaan en met een kind is weggaan lastiger'..? Ik weet 't ook niet.
Bezint, eer ge begint.
Jij hebt de OP niet gelezen? Het staat er toch echt duidelijk in.quote:
[..]
Al die jonge mensen? Jij kent ze allemaal?
The meaning of life is to give life meaning.
Inderdaad. En hierom kan ik daar soms zo kwaad om worden.quote:Op maandag 20 januari 2014 10:54 schreef Mystikvm het volgende:
[..]
Kennissen van mij waren na elkaar een half jaar te kennen al zwanger, nu hebben ze er drie en komt ze erachter dat ze hem toch niet meer zo leuk vindt.
Bezint, eer ge begint.
The meaning of life is to give life meaning.
O, jij refereert alleen aan wat de TS zegt. Dat was me niet duidelijk.quote:
[..]
Jij hebt de OP niet gelezen? Het staat er toch echt duidelijk in.
The love you take is equal to the love you make.
Maar bij te veel gaat het ook mis. Zitten rond hun 40é alsnog alleen en overspannen met 3 kinderen van 3 verschillende mannen.quote:
[..]
Dat het anders misschien niet meer lukt? Sommigen zijn bang dat ze anders tot hun 40e single blijven en dan geen kinderen kunnen krijgen - aldus een aantal vriendinnen. Nou ja dan moeten ze lekker settelen op hun 20e en een kind krijgen niet lang daarna. Maar ik ben toch blij dat ik nog kan doen en laten wat ik wil
Dat kan natuurlijk altijd gebeuren, ook als je pas later aan kinderen begint.quote:
[..]
Kennissen van mij waren na elkaar een half jaar te kennen al zwanger, nu hebben ze er drie en komt ze erachter dat ze hem toch niet meer zo leuk vindt.
Bezint, eer ge begint.
The love you take is equal to the love you make.
Natuurlijk. Maar ik denk wel dat, als je meer tijd neemt om elkaar te leren kennen, je de kansen op een breuk als je wel kinderen hebt, verkleint.quote:
[..]
Dat kan natuurlijk altijd gebeuren, ook als je pas later aan kinderen begint.
Ik snap best dat sommige mensen die behoefte hebben. Leven op orde, leuke relatie, kinderwens. Ik zou het zelf alleen nooit willen, maar ik heb dan ook geen kinderwens noch een relatie.
Ik heb heel lang hetzelfde als TS gehad. Dat ik dacht van settelen
Maar er komt voor de meesten een moment dat ze iemand vinden waar ze zichzelf comfortabel voelen. Waarin ze minder behoefte hebben maar de blijven ronddolen en elk weekend te gaan stappen o.i.d. Dit is trouwens geen waarde-oordeel over deze levensstijl.
Maar ervaring leert dat vroeg of laat iedereen een moment krijgt dat hij zichzelf wil settelen. Opvoeding, jeugdervaringen, huidige relatie (of gebrek eraan) hebben hooguit invloed op wanneer niet op als (uitzonderingen daar gelaten)s
Maar er komt voor de meesten een moment dat ze iemand vinden waar ze zichzelf comfortabel voelen. Waarin ze minder behoefte hebben maar de blijven ronddolen en elk weekend te gaan stappen o.i.d. Dit is trouwens geen waarde-oordeel over deze levensstijl.
Maar ervaring leert dat vroeg of laat iedereen een moment krijgt dat hij zichzelf wil settelen. Opvoeding, jeugdervaringen, huidige relatie (of gebrek eraan) hebben hooguit invloed op wanneer niet op als (uitzonderingen daar gelaten)s
Als je al een sterke kinderwens hebt, dan kan ik me voorstellen dat je die liever halverwege de 20 laat uitkomen. Na je 30ste gaat het al hard naar beneden met de mogelijkheden en nemen de risico's toe. Halverwege 20 is, fysiek gezien, optimaal om kinderen te krijgen. Dus ja, als kinderen een belangrijk deel van jouw leven zijn, zou ik inderdaad begin 20/half 20 daamee gaan beginnen. Settlen hoort daar ook bij omdat je niet in een studentenkamer kan zitten met een kotert.
Niks voor mij overigens, maar ik kan het me wel voorstellen van die mensen.
Niks voor mij overigens, maar ik kan het me wel voorstellen van die mensen.
Chocoladetaartjes.
Op donderdag 25 juli 2013 18:44 schreef trovey het volgende: Evert, de vrouwelijke versie. :P
Op donderdag 25 juli 2013 18:44 schreef trovey het volgende: Evert, de vrouwelijke versie. :P
Ik ben zo'n 'jonge' moeder en had totaal geen behoefte de vader van mijn kinderen te 'binden'. Ik was 23 en zag in dat als ik alles volgens het boekje zou doen, ik nog 5 jaar moest wachten met de vraag of wij samen aan kinderen wilden beginnen. Zou dat dan 'Nee' zijn, dan zou ik weer een andere partner meten zoeken en wederom zo'n 6 jaar in de 'verkenningsfase' moeten blijven hangen. Dus heb ik toen gewoon gekozen voor het krijgen van kinderen en vervolgens te kijken waar het schip zou stranden (wat het wel deed, maar dat had na 6 jaar wachten ook gekund). Mijn oudste is geboren toen ik 24 was.quote:
[..]
Binden misschien. Zo van 'dit laat ik niet meer gaan en met een kind is weggaan lastiger'..? Ik weet 't ook niet.
Zoals eerder gezegd is het combineren van werken en zorgen gemakkelijker als je zelf nog jong en fysiek sterk bent.. dus voor je carrière is jong kinderen krijgen handiger.quote:Jong kinderen krijgen op zich snap ik dan wel weer enigszins, zeg maar, als je verder niet om een carrière maalt en vooral een gezin wilt stichten. Doe het dan jong, dan zijn ze als jij 50/55 bent het huis weer uit en kun je daarna nog, als het meezit, in goede gezondheid dingen doen. Als ik een kinderwens had gehad dan had ik 't ook rond m'n 24e/25e willen doen, net als m'n moeder, denk ik. Als ik die nu samen weer fijn dingen zie doen samen, zonder ons,
Met jouw rekenvoorbeeld.. raak ik de weg kwijt. Voor mij ben je een jonge ouder als je voor je 25ste een kind hebt. Jij stelt dat je dan rond je 50/55ste uit de kinderen bent.. Dan zijn ze dus 25/30 als ze het huis uit gaan? Of kan je stellen dat je je eigen leven weer vol op kunt pakken als ze 18 zijn? Dan ben je als jonge moeder dus 43..
Wel herkenbaar beeld, en had er ook niet aan moeten denken. Ik ben net 27 en nog kinderloos, de gedachte dat ik gerust een kind van een paar jaar oud had kunnen hebben (kijkend naar leeftijdsgenoten) gaat er bij mij niet in. Zoals ik er nu tegenaan kijk zou ik gerust nog 5-10 jaar kunnen wachten. Vriendin is net 30 geworden, dus denk ik dat 10 jaar wachten wat dat betreft niet erg verstandig is.
Ts geeft ook aan, deze mensen zijn doorgaans niet hoog opgeleid. Komt dit ook juist niet voor bij lageropgeleiden? Op jongere leeftijd gesetteld en tevreden zijn met de situatie zoals die is.Als je geen verdere ambities hebt op werk- of studiegebied, wat houdt je dan inderdaad tegen om aan kinderen te beginnen? En aan de andere kant van het spectrum zitten dan de mensen die eerst carrière willen maken en dan op hun 40e nog haast moeten maken om zwanger te worden. Hangt toch allemaal volledig af van waar je prioriteiten op een bepaald moment liggen?
Als je op je 25e (en dat vind ik jong) begint met kinderen en je hebt er meerdere dan kan het zomaar zijn dat een kind dat met 20 het huis uit gaat betekent dat jij op dat moment een jaar of 50 bent. Zomaar een idee.
Ja doei.
Dat denk ik ook wel,en ook het vermoeden/de realiteit dat er niet veel zal veranderen als je nog 5 à 10 jaar wacht met kinderen op het gebied van carrière en dergelijken.quote:
Ts geeft ook aan, deze mensen zijn doorgaans niet hoog opgeleid. Komt dit ook juist niet voor bij lageropgeleiden? Op jongere leeftijd gesetteld en tevreden zijn met de situatie zoals die is.Als je geen verdere ambities hebt op werk- of studiegebied, wat houdt je dan inderdaad tegen om aan kinderen te beginnen? En aan de andere kant van het spectrum zitten dan de mensen die eerst carrière willen maken en dan op hun 40e nog haast moeten maken om zwanger te worden. Hangt toch allemaal volledig af van waar je prioriteiten op een bepaald moment liggen?
Ja doei.
Klopt. Mijn jongste is 18 als ik 47 ben. Vind ik wel een prettig idee.. beter dan dat ik tegen die tijd 57 zou zijn.quote:Op maandag 20 januari 2014 11:08 schreef motorbloempje het volgende:
Als je op je 25e (en dat vind ik jong) begint met kinderen en je hebt er meerdere dan kan het zomaar zijn dat een kind dat met 20 het huis uit gaat betekent dat jij op dat moment een jaar of 50 bent. Zomaar een idee.
Vreemd dat mensen bang worden van de 'Facebook timeline' of 'berichten van anderen'... kennelijk voelen zulke mensen een enorme sociale dwang, of een behoefte hetzelfde te doen als hun 'vrienden'.
Uiteindelijk zijn je sociale contacten vaak (maar nooit voor 100%) gewoon een spiegel van jezelf, maar je bent daarin geen slaaf en kunt zelf je eigen weg zoeken... het is heus niet moeilijk een ander leven te leiden dan vrienden, en ook is het mogelijk niet te voldoen aan cliché's.
Mensen met kinderen _hoeven_ niet enkel nog tijd daaraan besteden (dat sommigen dat wel doen en kennelijk hun wereld daaromheen draait, is hún probleem... overigens heb ikzelf eigenlijk het idee dat juist de 'ouderen' die later kinderen krijgen, vaak een sterkere 'grootouder'-rol gaan spelen en opeens overdreven 'alles' voor hun kind gaan doen en er niet over kunnen ophouden).
Uiteindelijk zijn je sociale contacten vaak (maar nooit voor 100%) gewoon een spiegel van jezelf, maar je bent daarin geen slaaf en kunt zelf je eigen weg zoeken... het is heus niet moeilijk een ander leven te leiden dan vrienden, en ook is het mogelijk niet te voldoen aan cliché's.
Mensen met kinderen _hoeven_ niet enkel nog tijd daaraan besteden (dat sommigen dat wel doen en kennelijk hun wereld daaromheen draait, is hún probleem... overigens heb ikzelf eigenlijk het idee dat juist de 'ouderen' die later kinderen krijgen, vaak een sterkere 'grootouder'-rol gaan spelen en opeens overdreven 'alles' voor hun kind gaan doen en er niet over kunnen ophouden).
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Hier ben ik het wel mee eens. Van mijn echt goede vrienden heeft niemand kinderen. Mensen komen en gaan en als je je niet kunt identificeren met mensen die jong aan kinderen beginnen, dan komen er vanzelf andere mensen die wel jouw instelling delen.quote:
Vreemd dat mensen bang worden van de 'Facebook timeline' of 'berichten van anderen'... kennelijk voelen zulke mensen een enorme sociale dwang, of een behoefte hetzelfde te doen als hun 'vrienden'.
Uiteindelijk zijn je sociale contacten vaak (maar nooit voor 100%) gewoon een spiegel van jezelf, maar je bent daarin geen slaaf en kunt zelf je eigen weg zoeken... het is heus niet moeilijk een ander leven te leiden dan vrienden, en ook is het mogelijk niet te voldoen aan cliché's.
Als TS zich inderdaad 'gedwongen' voelt door het slechts etaleren van de levens van anderen is dat wel wat anders (en écht gewoon iets wat genegeerd moet worden) dan wanneer er zelfs op social media met regelmaat aan hem gevraagd wordt 'wanneer hij nou ook eens aan de kinderen begint.
Is het zelfopgelegde peer pressure of is het daadwerkelijke peer pressure?
Is het zelfopgelegde peer pressure of is het daadwerkelijke peer pressure?
Ja doei.
quote:
[..]
Hier ben ik het wel mee eens. Van mijn echt goede vrienden heeft niemand kinderen. Mensen komen en gaan en als je je niet kunt identificeren met mensen die jong aan kinderen beginnen, dan komen er vanzelf andere mensen die wel jouw instelling delen.
Mee eens.
Nouja ik begrijp dat sommige mensen na een bepaalde tijd iemand vinden waarmee ze dat helemaal zien zitten, hun eigen geluk maakbaar zien met een bepaald persoon. Kinderen, huisje boompje beestje, sporen verdienen. Uitgefladdert in het stapleven en op zoek naar die sterkte partner waarmee je je eigen stekkie wilt. Tjah sommige hebben die drang op 20 en sommigen op 40 nog niet. Waardeoordelen daargelaten.
Charlie: How's it going in there?
Alan: Whatever happened to zippers? I miss zippers.
Charlie: I don't know, Alan, maybe there were too many injuries. Nobody ever got their balls caught in a buttonhole
Alan: Whatever happened to zippers? I miss zippers.
Charlie: I don't know, Alan, maybe there were too many injuries. Nobody ever got their balls caught in a buttonhole
Want je 'comfortabel' voelen bij je partner houdt in dat je dan maar aan kinderen moet beginnen?quote:
Maar er komt voor de meesten een moment dat ze iemand vinden waar ze zichzelf comfortabel voelen.
Ik denk overigens dat dit juist een fout is die veel mensen maken; vanwege een of andere rare maatschappelijke standaard maar aan kinderen beginnen zodra de relatie 'goed gaat'. Ik verbaas me elke keer maar weer over het aantal alleenstaande moeders van mijn leeftijd die een of soms zelfs meerdere kinderen van inmiddels ex-vrienden hebben. Ik denk dat (vooral jonge) mensen over het algemeen eens wat beter moeten nadenken over kinderen; ik ken genoeg koppels die maar aan kinderen zijn begonnen omdat dat 'leuk' is en iedereen in hun omgeving ze dat aanpraat, terwijl ze er vooral financieel niet eens klaar voor zijn. Ook tussen de vele mensen in mijn vrienden- en kennissenkring die aan kinderen zijn begonnen, zitten veel gevallen tussen die er naar mijn mening absoluut niet klaar voor zijn. Sommigen wonen zelfs nog thuis!Mijn vriendin en ik zijn nooit types geweest met een drang om elke week maar uit te moeten gaan, geen kinderen voor nodig...quote:Waarin ze minder behoefte hebben maar de blijven ronddolen en elk weekend te gaan stappen o.i.d. Dit is trouwens geen waarde-oordeel over deze levensstijl.
Nou ja, veel mensen hebben nu eenmaal een kinderwens. Wanneer moeten ze er dan aan beginnen?
Ik ben het met je eens dat veel mensen niet echt nadenken over de implicaties en vaak overgaan tot kinderen 'omdat het hoort', maar dat doet niets af aan hun wens, natuurlijk.
Ik ben het met je eens dat veel mensen niet echt nadenken over de implicaties en vaak overgaan tot kinderen 'omdat het hoort', maar dat doet niets af aan hun wens, natuurlijk.
Gadverdammequote:
[..]
De kans op blijvende complicaties van zwangerschap en bevalling stijgt met het stijgen van de leeftijd. De kans op een gehandicapt kind ook.
Zit TS straks met een werkeloze moeder met blijvende bekkeninstabiliteit en een mongoloïde kind. Maar hij heeft in zijn twintiger en begin dertiger jaren wel heerlijk van zijn vrijheid kunnen genieten. Trekt hij straks de haren uit zijn hoofd van spijt en afgunst als hij naar zijn leeftijdsgenoten kijkt die de kinderen al bijna uit huis hebben en van het leven aan het genieten zijn met verre vakanties e.d.
wat een nare gedachtes heb jij.
De advertentie in dit topic 
(Wingman condooms, kan geen screenshot maken want zit op tablet).
Maar ik snap het ook niet echt nee... Vroeger buurmeisje van mij bijv. Waren ongeveer even oud, zaten op dezelfde basisschool etc. Ging ik op die leeftijd nog wel eens mee om. Zij ging vervolgens naar vmbo, ik naar vwo. Lange tijd niet gesproken noch van gehoord, om er vervolgens twee jaar geleden achter gekomen dat ze een vriend heeft, is gaan samenwonen en inderdaad zwanger is
Terwijl ik maar wat aankut, nog lekker zit te studeren en samenwonen überhaupt nooit in me is opgekomen 
Nee, ik zou het echt absoluut niet willen op die leeftijd. Settelen kun je altijd nog. Maar misschien ligt dat aan mij.
(Wingman condooms, kan geen screenshot maken want zit op tablet).Maar ik snap het ook niet echt nee... Vroeger buurmeisje van mij bijv. Waren ongeveer even oud, zaten op dezelfde basisschool etc. Ging ik op die leeftijd nog wel eens mee om. Zij ging vervolgens naar vmbo, ik naar vwo. Lange tijd niet gesproken noch van gehoord, om er vervolgens twee jaar geleden achter gekomen dat ze een vriend heeft, is gaan samenwonen en inderdaad zwanger is
Terwijl ik maar wat aankut, nog lekker zit te studeren en samenwonen überhaupt nooit in me is opgekomen Nee, ik zou het echt absoluut niet willen op die leeftijd. Settelen kun je altijd nog. Maar misschien ligt dat aan mij.
Of gewoon, omdat je dat ook leuk vindt. Soms zitten daar geen rampzalige stoornissen achter.quote:
Vreemd dat mensen bang worden van de 'Facebook timeline' of 'berichten van anderen'... kennelijk voelen zulke mensen een enorme sociale dwang, of een behoefte hetzelfde te doen als hun 'vrienden'.
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
|
|
