De 5 fasen van liefdesverdriet
Iedereen krijgt er wel een keer mee te maken. Misschien maar één keer, misschien wat vaker. De één verwerkt het anders dan de ander, maar we weten allemaal dat het niet leuk is: liefdesverdriet!
Ineens alleen
Samen zijn jullie erachter gekomen dat jullie niet zo'n fantastisch koppel zijn als jullie dachten. Als er een einde komt aan je relatie is dit erg vervelend. Degene met wie je altijd alles deelde is ineens weg. Je bent je beste maatje kwijt. Bij veel mensen resulteert dit besef in liefdesverdriet.
In eerste instantie zal je denken en voornamelijk hopen dat het allemaal wel goed komt. Jullie waren toch zon fantastisch koppel? De ontkenningsfase is de eerste fase die liefdeverdriet kent. Je bent er bijna helemaal zeker van dat jullie in de toekomst toch weer samen komen.
Uit je dak gaan
Na een tijdje ga je inzien dat jullie toch niet samen komen. Je komt dan in de fase waarin je erg boos kan worden. Bij mannen gaat dit ook vaak gepaard met veel agressie. In deze fase worden de meeste mensen ook erg losbollig, gaan veel stappen en sjansen met anderen. Voornamelijk om het zelfvertrouwen op te krikken.
Tot inkeer komen
Na dit gedrag kom je snel weer tot jezelf. Zoveel zelfvertrouwen geven die one night stands je echt niet, als je erachter komt dat het toch allemaal maar voor één nachtje is. Je gaat je eenzaam voelen. Je krijgt het gevoel alsof niemand je meer wil, je voelt je lelijk en alleen. Waarschijnlijk zal je zelfs gaan denken dat je voor altijd een hopeloze single blijft!
Achter de wolken schijnt de zon!
Gelukkig ga je langzamerhand realistisch worden. Dit is de vierde fase van je liefdesverdriet. Je gaat merken dat je leven echt niet alleen maar draait om de liefde. Je gaat je oude liefde loslaten en je eigen leven leven. Natuurlijk heb je het nog af en toe moeilijk, maar het komt allemaal wel goed. Veel vrouwen gaan in deze fase zichzelf helemaal opknappen. Ze nemen een nieuw verfje in hun haren, gaan flink shoppen met vriendinnen en besteden veel aandacht aan hun uiterlijk. Mannen gaan veel met vrienden ondernemen en leuke dingen doen.
Jezelf en de situatie accepteren
In de laatste fase ga je accepteren dat je liefde met je ex-lover echt helemaal over is. Je gaat inzien dat een leven als single helemaal niet zo slecht is. Het heeft natuurlijk ook zo zijn voordelen. Geen vieze haren in het doucheputje, geen gore sokken, lekker stappen en sjansen met mooie andere mensen, noem maar op!
Natuurlijk verwerkt iedereen op zijn eigen manier zijn liefdesverdriet. Soms doorloop je alle fasen en soms maar een paar en sla je er eentje over. In ieder geval weten we één ding zeker: Het komt allemaal goed!
"A relationship is not based on the time you've spent together, but the foundation you've built together."
Je aandacht verleggen is altijd goed, maar of dat in haar geval perse bij andere jongens moet zijn weet ik zo net nog niet. Haar intentie kan dan anders zijn, maar die van de 'jongen' misschien niet.quote:Op vrijdag 17 januari 2014 15:47 schreef Buffell het volgende:
[..]
Het 'hoe ga ik hier overheen komen' is zo herkenbaar. Dat heeft denk ik bijna iedereen. Dat gevoel zoeft ook dagelijks door m'n hoofd, vooral met het idee erbij van 'hoe kan ik hier in hemelsnaam vrede mee hebben'. Maar besef heel goed dat je er wel overheen móét komen, en dat houd je ook wel op de been. Tenminste, bij mij wel. Gun jezelf wat aandacht van, in jou geval, andere jongens als je je eenzaam voelt. Het hoeft niet met de intentie te zijn om af te spreken of wat dan ook, maar gewoon jezelf bezig houden en jezelf laten merken dat er heus wel meer vissen in de zee zijn.
Het grappige is dat ik zelf dondersgoed denk te weten wat te doen enzo, maar ik kan mezelf er niet toe zetten om het te doen. Vrienden van me, toffe gozers, maar emotioneel besef van een pinda, zeggen slechst; ach, vergeet haar en denk gewoon aan de slechte dingen.
Jammer genoeg werkt het niet zo, dan was het wel heel makkelijk geweest.
Punt is, denk aan de leuke maanden die je hebt gehad, maar besef ook heel goed dat het voor een reden ten einde is gekomen. Als iemand het uitmaakt, dan betekent dat ook dat het gewoon geen toekomst had en daar kom je dan op de harde manier achter.
Als je erover wil praten, be my guest, ik heb hier ook iemand geDM'd omdat misschien tegen een vreemde praten nog wel fijner is dan tegen iemand die je goed kent, omdat een vreemde geen oordeel over je heeft en er echt objectief naar kan kijken.
Gewoon iemand zoeken waar je lekker mee kunt praten, dat is vaak het fijnste in zo'n situatie of diegene dan mannelijk of vrouwelijk is maakt dan niet uit.
Ik ben het niet helemaal met je eens dat als iemand het uitmaakt het sowieso geen toekomst had. Zoiets komt niet vanzelf, zoiets moet je creëren en voor werken. Ook als het slecht gaat is er altijd nog een toekomst, als je nog steeds van elkaar houdt en om elkaar geeft maar toch loopt het niet lekker, moet je eraan werken. Een relatie is geen vanzelfsprekendheid zoals mensen soms denken. Daar moet je moeite voor doen en naar elkaar luisteren en niet alleen aanhoren.
En zoals Buffell al zei, je kan altijd iemand PMen als je het even kwijt wilt zonder het gelijk in het topic te plaatsen. Zoals ik al tegen Buffel zei, mijn PM box staan altijd open.
Naja ik heb misschien teveel voor mezelf gesproken, zoals ik er tegenaan kijk. Ik bedoel ook niet te zeggen dat ze meteen op zoek moet gaan naar een ander, zeker niet! Maar er zijn ook mannen/jongens die gewoon met haar zouden kunnen praten zonder meteen foute intenties te hebben, toch? Of zijn dat soort lui tegenwoordig niet meer te vinden. Het gaat er gewoon om dat je daardoor je gedachten even kan verleggen door aandacht te krijgen (een gewoon gesprek is ook aandacht) van iemand anders. Ik merk van mezelf en ik hoor het ook van anderen dat je in onze situatie snel een gevoel van eenzaamheid kan krijgen.quote:
[..]
Je aandacht verleggen is altijd goed, maar of dat in haar geval perse bij andere jongens moet zijn weet ik zo net nog niet. Haar intentie kan dan anders zijn, maar die van de 'jongen' misschien niet.
Gewoon iemand zoeken waar je lekker mee kunt praten, dat is vaak het fijnste in zo'n situatie of diegene dan mannelijk of vrouwelijk is maakt dan niet uit.
Ik ben het niet helemaal met je eens dat als iemand het uitmaakt het sowieso geen toekomst had. Zoiets komt niet vanzelf, zoiets moet je creëren en voor werken. Ook als het slecht gaat is er altijd nog een toekomst, als je nog steeds van elkaar houdt en om elkaar geeft maar toch loopt het niet lekker, moet je eraan werken. Een relatie is geen vanzelfsprekendheid zoals mensen soms denken. Daar moet je moeite voor doen en naar elkaar luisteren en niet alleen aanhoren.
En zoals Buffell al zei, je kan altijd iemand PMen als je het even kwijt wilt zonder het gelijk in het topic te plaatsen. Zoals ik al tegen Buffel zei, mijn PM box staan altijd open.
Door gewoon wat leuk contact op te doen (zonder verdere bijbedoelingen) kun je periode makkelijker overbruggen en ben je minder alleen op jezelf en je gedachten aangewezen.
Zo bedoel ik het meer.
Haha nee die lui zijn er ook echt wel, kan toch wel zeggen dat ik er zelf een van ben.quote:
[..]
Naja ik heb misschien teveel voor mezelf gesproken, zoals ik er tegenaan kijk. Ik bedoel ook niet te zeggen dat ze meteen op zoek moet gaan naar een ander, zeker niet! Maar er zijn ook mannen/jongens die gewoon met haar zouden kunnen praten zonder meteen foute intenties te hebben, toch? Of zijn dat soort lui tegenwoordig niet meer te vinden. Het gaat er gewoon om dat je daardoor je gedachten even kan verleggen door aandacht te krijgen (een gewoon gesprek is ook aandacht) van iemand anders. Ik merk van mezelf en ik hoor het ook van anderen dat je in onze situatie snel een gevoel van eenzaamheid kan krijgen.
Door gewoon wat leuk contact op te doen (zonder verdere bijbedoelingen) kun je periode makkelijker overbruggen en ben je minder alleen op jezelf en je gedachten aangewezen.
Zo bedoel ik het meer.
Maar ik ben van mening dat je zoiets niet moet doen om aandacht te krijgen, die krijg je in deze situaties vaak toch wel. Het gaat er juist om dat je jouw aandacht even kunt verleggen van het probleem. Dat kan zijn door middel van het er juist over hebben of juist iets totaal anders te doen.
Maar feit is inderdaad wel dat nieuwe contacten opdoen of juist met oude contacten weer bijpraten vaak erg fijn is. Zeker omdat je dat soort dingen ineens weer gaat waarderen, althans nu praat ik even voor mijzelf.
Ja nou dat bedoel ik dus ook eigenlijk. Ik heb ook een aantal oude contacten opgepakt zonder enige intentie om daar ooit mee te gaan daten of iets dergelijks. Maar het zijn wel mensen waarmee ik voor mijn relatie ook heel goed kon opschieten en dat is tijdens m'n relatie best verwaterd. En dat is eigenlijk ook wel zonde.quote:
[..]
Haha nee die lui zijn er ook echt wel, kan toch wel zeggen dat ik er zelf een van ben.
Maar ik ben van mening dat je zoiets niet moet doen om aandacht te krijgen, die krijg je in deze situaties vaak toch wel. Het gaat er juist om dat je jouw aandacht even kunt verleggen van het probleem. Dat kan zijn door middel van het er juist over hebben of juist iets totaal anders te doen.
Maar feit is inderdaad wel dat nieuwe contacten opdoen of juist met oude contacten weer bijpraten vaak erg fijn is. Zeker omdat je dat soort dingen ineens weer gaat waarderen, althans nu praat ik even voor mijzelf.
Zo, dat is pas loslaten
Haha dan hebben we het beide net even anders verwoord, kan gebeuren. Maar inderdaad is heel zonde, ik weet er alles van. Maar met een uitleg en goed gesprek, begrepen ze het bij mij in ieder geval allemaal. En oude contacten kun je ook ineens leuk gaan vinden hoor. Is ook niks mee, dat gebeurd gewoon. Ik weet er alles van.quote:
[..]
Ja nou dat bedoel ik dus ook eigenlijk. Ik heb ook een aantal oude contacten opgepakt zonder enige intentie om daar ooit mee te gaan daten of iets dergelijks. Maar het zijn wel mensen waarmee ik voor mijn relatie ook heel goed kon opschieten en dat is tijdens m'n relatie best verwaterd. En dat is eigenlijk ook wel zonde.
Scrummie! Hoe is het er nu mee? Is alweer een tijd geleden dat ik je oa in dit topic sprak, ergens rond juli ofzo.quote:
Ex? Welke ex?
Zo, dat is pas loslaten
Kan me niet voorstellen dat ik ze ooit leuk ga vinden, daar ken ik ze al te goed voor denk ik. Maar wel dingen waar je spijt van krijgt na zo'n relatie, dat je die contacten niet gewoon op peil hebt gehouden omdat je alles aan de kant zet voor die ene meid.quote:
[..]
Haha dan hebben we het beide net even anders verwoord, kan gebeuren. Maar inderdaad is heel zonde, ik weet er alles van. Maar met een uitleg en goed gesprek, begrepen ze het bij mij in ieder geval allemaal. En oude contacten kun je ook ineens leuk gaan vinden hoor. Is ook niks mee, dat gebeurd gewoon. Ik weet er alles van.
Hehe klopt, heb tussentijds wel wat geplaatst hier hoor, maar idd, toen hebben wij elkaar gesprokenquote:
[..]
Scrummie! Hoe is het er nu mee? Is alweer een tijd geleden dat ik je oa in dit topic sprak, ergens rond juli ofzo.
. Gaat inmiddels prima, al hou ik me ver van het vrouwvolk op het moment, totaal geen behoefte aan. Het gaat dus wel prima, heb er geen moeite meer mee, af en toe nog contact met haar als vrienden. Koester ook geen gevoelens meer, maar mis wel de genegenheid, de liefde, elkaar aan kijken, die dingetjes wat je hebt met een vriendin. Maar ja, dat komt wel weer ooit. Hoe gaat het met jou?
Ja ik heb het topic een tijdje expres vermeden.quote:
[..]
Hehe klopt, heb tussentijds wel wat geplaatst hier hoor, maar idd, toen hebben wij elkaar gesproken
Hoe gaat het met jou?
Ja wel hetzelfde zo ongeveer. Ik mijd het vrouwvolk niet perse maar op zoek zijn is het ook niet. Wel prima hoe het nu gaat. Verder ook prima, lekker weer ontdekken wat voor leuke dingen er te doen zijn.
En inderdaad, komt vanzelf wel weer!
Goed te horen! Women, can't live with them, can't have heterosexual sex without them, hequote:
[..]
Ja ik heb het topic een tijdje expres vermeden.
Ja wel hetzelfde zo ongeveer. Ik mijd het vrouwvolk niet perse maar op zoek zijn is het ook niet. Wel prima hoe het nu gaat. Verder ook prima, lekker weer ontdekken wat voor leuke dingen er te doen zijn.
En inderdaad, komt vanzelf wel weer!
.Ben een poos down en onzeker over dingen geweest het rare was dat toen ik hem met haar zag eigenlijk had ik zoiets van zij is geen competitie en dat is eigenlijk best een aardig gevoel helemaal omdat ik toen ingeruild was en ik eigenlijk ook weet dat hij niet altijd helemaal eerlijk en netjes is en eigenlijk niet zo veel veranderd isdat merkte ik die avond al dan heb ik ook zoiets van zij komt er vanzelf wel achter.
De stomme dagelijkse dingen helpen , afleiding helpt ook ontzettend het uitgaan en weer onder de mensen komen ook . Mijn thuissituatie is ook wat meer veranderd want ik had heel lang last van overlast buren op extreme manier en dat is nu over en daardoor ga ik ook al wat meer lekker in mijn vel zitten.
Hahaha mevrouw had commentaar op t feit dat ik zoveel weg ben naar feestjes enzo..
Tijdens de relatie deed ik dat niet, dus ik zeg ja daar had ik toen geen behoefte aan.
Wat zegt zei : o was het zo slecht ja ?
Wuttt
Hahaha echt alleen vrouwen kunnen zoiets zo verdraaienAlweer spijt dat ik teruggepraat heb pffff
Als het uit is heeft ze niks, maar dan ook echt niks meer over je te vertellen en hoef je ook 0.0 verantwoording af te leggen dus dikke schijt aan haar.quote:Op maandag 20 januari 2014 07:33 schreef mitchelll0181 het volgende:
Nope..
Hahaha mevrouw had commentaar op t feit dat ik zoveel weg ben naar feestjes enzo..
Tijdens de relatie deed ik dat niet, dus ik zeg ja daar had ik toen geen behoefte aan.
Wat zegt zei : o was het zo slecht ja ?
Wuttt
Alweer spijt dat ik teruggepraat heb pffff
Heb het er sinds deze maand fcking moeilijk mee en heb eigenlijk totaal geen zin meer, nergens in. Dat klinkt zwaar, maar zo voelt het nu wel. Ik ben zelfstandige dus heb geen collega's. Woon alleen en heb niet veel te doen 's avonds en weekends dus de tijd kruipt voorbij en heb veel te veel tijd om na te denken.
Ben wel opzoek naar meer afleiding, maarja, vrienden hebben allemaal kinderen, weinig tijd etc. Vrijwilligerswerk is er deze maand niet.
Ik zit regelmatig jankend op de bank. Wat een kutzooi allemaal. Het is net of ik die 5 stappen van de OP in omgekeerde volgorde beleef. Bahbahbah
Klopt, ze wou ermee benadrukken dat ze het zo jammer vond dat ik/we niet zoveel dingen deden toen we samen waren ...quote:
[..]
Als het uit is heeft ze niks, maar dan ook echt niks meer over je te vertellen en hoef je ook 0.0 verantwoording af te leggen dus dikke schijt aan haar.
Ja sorry.. ik zit nu eenmaal liever op de bank met mn vriendin een filmpje of serie kijken..
En daarbij had ik financiële problemen toen we samen waren en nu niet.. maja dat heb ik niet eens uitgelegd haha
Ik denk dat bijna iedereen liever op de bank zou zitten met een vriendin, anders zouden we niet in dit topic ronddwalen. Heb ik zelf ook, maar goed; als die vriendin er niet meer is, heb ik ook geen zin om eenzaam op die bank te gaan zitten.quote:
[..]
Klopt, ze wou ermee benadrukken dat ze het zo jammer vond dat ik/we niet zoveel dingen deden toen we samen waren ...
Ja sorry.. ik zit nu eenmaal liever op de bank met mn vriendin een filmpje of serie kijken..
En daarbij had ik financiële problemen toen we samen waren en nu niet.. maja dat heb ik niet eens uitgelegd haha
Ironisch.. Een totaal onbekende snapt het meteen en diegene die ik 10 jaar ken... : ja was het zo erg..
Pfff nekschot
Ja maar we zitten zo'n beetje in hetzelfde schuitje, dus misschien dat ik het daarom wel snapquote:
Dus dat... Het is zo simpel hahaha
Ironisch.. Een totaal onbekende snapt het meteen en diegene die ik 10 jaar ken... : ja was het zo erg..
Pfff nekschot
quote:
[..]
Ik denk dat bijna iedereen liever op de bank zou zitten met een vriendin, anders zouden we niet in dit topic ronddwalen. Heb ik zelf ook, maar goed; als die vriendin er niet meer is, heb ik ook geen zin om eenzaam op die bank te gaan zitten.
Ik ben het niet helemaal met jullie eens. Ook ik vind dat je ex hier nu niks meer over te zeggen heeft maar ik ben wel van mening dat binnen een relatie je juist dat soort dingen samen moet doen net als dingen voor jezelf. Als ik iets geleerd heb was dat het namelijk wel.quote:
Dus dat... Het is zo simpel hahaha
Ironisch.. Een totaal onbekende snapt het meteen en diegene die ik 10 jaar ken... : ja was het zo erg..
Pfff nekschot
Het moet een gezonde balans zijn tussen samen dingen buiten de deur doen, lekker samen thuisblijven en af en toe lekker op je eigen houtje dingen doen.
Ik denk dat ik nog het meest zit met het feit dat ik er wat aan had kunnen doen, waarschijnlijk. In de weken voordat het uitging, bedoel ik dan. Ik bedenk me nu allemaal acties en dergelijke die ik toen had moeten zeggen/doen. Ik neem het mezelf vooral kwalijk nu en ik denk dat ik nu dus dat moet gaan accepteren dat ik gewoon fout ben geweest en dat ik ervan moet leren.
Ik weet inmiddels van d'r dat het haar voornamelijk ging om het feit dat zij altijd degene was die toe moest geven bij een ruzie/meningsverschil en dat ze daar geen zin meer in had. Ik weet niet wat ik daarvan moet vinden, alleen weet ik wel dat ik daar dus wat aan had kunnen doen. Heb haar eerlijk verteld dat ik niet ontken dat ik fouten heb gemaakt en dat ik mezelf wel degelijk wat kwalijk neem. Heb haar ook verteld dat ik geen intentie heb om er nog wat van te maken.
Het is zo godvergeten moeilijk om te accepteren dat je door je eigen domme schuld iets kwijtraakt wat je helemaal niet kwijt wil. Je gaat in je hoofd scenario's verzinnen hoe je het nog recht zou kunnen breien, je zit steeds 'briljante' dingen te verzinnen om naar d'r te sturen zodat je weer helemaal ziet zitten, maar je beseft ook dat het gewoon zo niet werkt.
Zo zit ik dus constant thuis te piekeren en te malen. M'n gedachten springen van de hak op de tak. Nooit gedacht dat zoiets zoveel impact op me zou hebben.
Had je er wel echt iets aan kunnen doen? Had je dit besef toen ook gehad? Blijkbaar niet anders was je nu niet op dit punt aangekomen.quote:
Moet zeggen dat ik niet echt weet nu hoe ik me voel/wat ik moet doen. Ik denk nog steeds elke dag aan haar, elk uur. Maar veel verder dan 'wat zou ze nu aan het doen zijn' of 'zou zij nu ook zo aan mij denken' kom ik niet. En ik krijg een beetje het idee alsof ik mezelf een kutgevoel aan het aanpraten ben. Ik functioneer prima, ik ben op m'n werk totaal niet anders als eerst en op school ook niet. Ik lach gewoon met de collega's, ik merk alleen van mezelf dat ik vaak aan m'n ex refereer of dat ik vaak manieren vindt om het er toch over te hebben, meer onbewust denk ik.
Ik denk dat ik nog het meest zit met het feit dat ik er wat aan had kunnen doen, waarschijnlijk. In de weken voordat het uitging, bedoel ik dan. Ik bedenk me nu allemaal acties en dergelijke die ik toen had moeten zeggen/doen. Ik neem het mezelf vooral kwalijk nu en ik denk dat ik nu dus dat moet gaan accepteren dat ik gewoon fout ben geweest en dat ik ervan moet leren.
Ik weet inmiddels van d'r dat het haar voornamelijk ging om het feit dat zij altijd degene was die toe moest geven bij een ruzie/meningsverschil en dat ze daar geen zin meer in had. Ik weet niet wat ik daarvan moet vinden, alleen weet ik wel dat ik daar dus wat aan had kunnen doen. Heb haar eerlijk verteld dat ik niet ontken dat ik fouten heb gemaakt en dat ik mezelf wel degelijk wat kwalijk neem. Heb haar ook verteld dat ik geen intentie heb om er nog wat van te maken.
Het is zo godvergeten moeilijk om te accepteren dat je door je eigen domme schuld iets kwijtraakt wat je helemaal niet kwijt wil. Je gaat in je hoofd scenario's verzinnen hoe je het nog recht zou kunnen breien, je zit steeds 'briljante' dingen te verzinnen om naar d'r te sturen zodat je weer helemaal ziet zitten, maar je beseft ook dat het gewoon zo niet werkt.
Zo zit ik dus constant thuis te piekeren en te malen. M'n gedachten springen van de hak op de tak. Nooit gedacht dat zoiets zoveel impact op me zou hebben.
Je zegt het zelf ook al, het gaat erom dat je er iets van leert. Ik denk dat je dit niet had kunnen voorkomen, het is gewoon zo gelopen en nu kun je ervan leren. Doe dat en niet blijven hangen in de gedachtes hoe het had kunnen zijn.
Relatiebreuken zijn altijd moeilijk te accepteren als je 'gedumpt' wordt. Maar zou je het wel recht willen breien? Weet je zeker dat alle punten waarop het is misgegaan alleen aan jou te wijten zijn? En zo ja, weet je ook zeker dat je jezelf kunt verbeteren dat het niet meer gaat gebeuren? Als dat zo is moet je niet gaan nadenken over wat voor een briljant iets je kunt sturen, dan moet je gewoon recht voor zijn raap zijn en eerlijk.
Is het antwoord op de vragen nee, dan zul je toch echt verder moeten. Het is hard en klinkt makkelijker dan het is, maar het is de enige manier.
En je weet het, de PM staat open.
Ja, ik weet zeker dat ik er iets aan had kunnen doen. Maar zoals met zoveel dingen, daar kom je achteraf pas achter anders had ik het op dat moment wel anders gedaan. Daardoor stijgt het besef dat het niet kapot hoefde te gaan. Maar feit is dat het niet meer recht te breien is, dat gaat gewoon niet meer, dat merk ik aan haar en ook aan mezelf. Ik moet het accepteren en leren dat ik het in de toekomst anders zal moeten gaan doen als ik een andere relatie aanga.quote:
[..]
Had je er wel echt iets aan kunnen doen? Had je dit besef toen ook gehad? Blijkbaar niet anders was je nu niet op dit punt aangekomen.
Je zegt het zelf ook al, het gaat erom dat je er iets van leert. Ik denk dat je dit niet had kunnen voorkomen, het is gewoon zo gelopen en nu kun je ervan leren. Doe dat en niet blijven hangen in de gedachtes hoe het had kunnen zijn.
Relatiebreuken zijn altijd moeilijk te accepteren als je 'gedumpt' wordt. Maar zou je het wel recht willen breien? Weet je zeker dat alle punten waarop het is misgegaan alleen aan jou te wijten zijn? En zo ja, weet je ook zeker dat je jezelf kunt verbeteren dat het niet meer gaat gebeuren? Als dat zo is moet je niet gaan nadenken over wat voor een briljant iets je kunt sturen, dan moet je gewoon recht voor zijn raap zijn en eerlijk.
Is het antwoord op de vragen nee, dan zul je toch echt verder moeten. Het is hard en klinkt makkelijker dan het is, maar het is de enige manier.
En je weet het, de PM staat open.
Ik vind vanuit mijn oogpunt dat zij ook niet compleet vrijuit gaat en ook wel eens steken heeft laten vallen in onze relatie, maar dat zou voor mij nooit een breekpunt zijn geworden zoals mijn fouten dat wel voor haar waren.
Ik wil het niet meer rechtbreien omdat ik nadat het uit was veel verhalen heb gehoord van vrienden en familie en hoe zij naar onze relatie keken. Mijn vader heeft me eerlijk verteld dat ze niks met haar had omdat ze weinig zei, soms zelfs 'vergat' doei te zeggen als ze wegging bij ons thuis. Ook mijn oom vertelde iets soortgelijks. Mijn vrienden vertelden dat ze ons nooit samen zagen en zich wel afvroegen of het wel echte liefde was. Al die dingen hebben me ook wel doen beseffen dat het niet het beste meisje voor me was, en daardoor weet ik wat ik graag anders zou willen.
Dus eigenlijk, ik weet wat ik zelf anders zal moeten doen en ik weet wat ik anders zou willen zien in een toekomstige, mogelijke vriendin.
Wat dus echt aan me knaagt is dat de relatie uit is gegaan terwijl we er niet alles uitgehaald hebben. Ik ben enigszins benieuwd, zoals je het kan noemen, wat er was gebeurd als ik die fouten niet had gemaakt. Misschien is het wel beter dat het nu kapot is, maar ergens in m'n hoofd zegt er ook een stemmetje dat het nog veel mooier had kunnen worden als we er eerlijker en opener over gepraat hadden met z'n tweeën.
Hier spreek je jezelf een beetje tegen. Je had er iets aan kunnen doen en toch ben je er pas later achtergekomen? Dat betekent dat je dus al te laat was. Het besef dat je iets moest veranderen was er op dat moment dus niet. Dit is gewoon zo, maak het jezelf niet moeilijker dan dat het is en leer ervan.quote:
[..]
Ja, ik weet zeker dat ik er iets aan had kunnen doen. Maar zoals met zoveel dingen, daar kom je achteraf pas achter anders had ik het op dat moment wel anders gedaan. Daardoor stijgt het besef dat het niet kapot hoefde te gaan.
Precies, dat bedoel ik dus.quote:Maar feit is dat het niet meer recht te breien is, dat gaat gewoon niet meer, dat merk ik aan haar en ook aan mezelf. Ik moet het accepteren en leren dat ik het in de toekomst anders zal moeten gaan doen als ik een andere relatie aanga.
Dat kan, een ieder heeft zijn eigen grenzen voor iets. Mijn mening is dat je altijd moet werken aan dat soort dingen voordat je de beslissing maakt, zeker als je al een tijd bij elkaar bent. Als het dan alsnog niet werkt, wordt dat vanzelf wel duidelijk.quote:Ik vind vanuit mijn oogpunt dat zij ook niet compleet vrijuit gaat en ook wel eens steken heeft laten vallen in onze relatie, maar dat zou voor mij nooit een breekpunt zijn geworden zoals mijn fouten dat wel voor haar waren.
Weer spreek je jezelf tegen. Aan de ene kant weet je dat zij waarschijnlijk niet de partner is die je zocht. Maar aan de andere kant kwel je jezelf met gedachtes over hoe het had kunnen zijn.quote:Ik wil het niet meer rechtbreien omdat ik nadat het uit was veel verhalen heb gehoord van vrienden en familie en hoe zij naar onze relatie keken. Mijn vader heeft me eerlijk verteld dat ze niks met haar had omdat ze weinig zei, soms zelfs 'vergat' doei te zeggen als ze wegging bij ons thuis. Ook mijn oom vertelde iets soortgelijks. Mijn vrienden vertelden dat ze ons nooit samen zagen en zich wel afvroegen of het wel echte liefde was. Al die dingen hebben me ook wel doen beseffen dat het niet het beste meisje voor me was, en daardoor weet ik wat ik graag anders zou willen.
Dus eigenlijk, ik weet wat ik zelf anders zal moeten doen en ik weet wat ik anders zou willen zien in een toekomstige, mogelijke vriendin.
Wat dus echt aan me knaagt is dat de relatie uit is gegaan terwijl we er niet alles uitgehaald hebben. Ik ben enigszins benieuwd, zoals je het kan noemen, wat er was gebeurd als ik die fouten niet had gemaakt. Misschien is het wel beter dat het nu kapot is, maar ergens in m'n hoofd zegt er ook een stemmetje dat het nog veel mooier had kunnen worden als we er eerlijker en opener over gepraat hadden met z'n tweeën.
Dat is zonde en nergens voor nodig. Het is nu zoals het is en probeer van daar uit verder te gaan. Kijk naar de kleine dingen die je wel hebt en heb vooral plezier. Het verdriet zal er nog wel even zijn en dat is normaal.
Haha ik zal er niet boos om worden, dat ben ik niet snel.quote:
Ik ga nu even stukjes quoten uit je tekst en niet boos op me worden.
[..]
Hier spreek je jezelf een beetje tegen. Je had er iets aan kunnen doen en toch ben je er pas later achtergekomen? Dat betekent dat je dus al te laat was. Het besef dat je iets moest veranderen was er op dat moment dus niet. Dit is gewoon zo, maak het jezelf niet moeilijker dan dat het is en leer ervan.
[..]
Precies, dat bedoel ik dus.
[..]
Dat kan, een ieder heeft zijn eigen grenzen voor iets. Mijn mening is dat je altijd moet werken aan dat soort dingen voordat je de beslissing maakt, zeker als je al een tijd bij elkaar bent. Als het dan alsnog niet werkt, wordt dat vanzelf wel duidelijk.
[..]
Weer spreek je jezelf tegen. Aan de ene kant weet je dat zij waarschijnlijk niet de partner is die je zocht. Maar aan de andere kant kwel je jezelf met gedachtes over hoe het had kunnen zijn.
Dat is zonde en nergens voor nodig. Het is nu zoals het is en probeer van daar uit verder te gaan. Kijk naar de kleine dingen die je wel hebt en heb vooral plezier. Het verdriet zal er nog wel even zijn en dat is normaal.
Maar je slaat wel de spijker op z'n kop met dat ik mezelf tegenspreek. Dat klopt ook helemaal. Maar juist omdat ik dus niet helemaal precies weet wat ik ervan moet denken en hoe ik me voel. Ik spreek mezelf in m'n hoofd ook continu tegen; 'doe iets om d'r terug te krijgen' en dan meteen 'wees blij dat je weer vrij bent', en dingen als 'ik heb niks fout gedaan en ze stelt zich enorm aan' wat dan weer uitmondt bij 'hoe kan ik nou van die domme fouten hebben gemaakt'. Ik kom er allemaal niet meer uit, wat ik nu ervan moet denken en of ik me echt kut moet voelen.
Ik denk, waar het op neer komt:
Ja, ik mis haar. Maar nee, ik mis het niet hoe onze relatie was (geworden). Ik denk dat ik het daarmee het best kan omschrijven. Ik bedoel, ze was toch altijd degene die me na een klotedag op werk en school weer beter kon laten voelen en me laten lachen en dingen vergeten. Maar ze was ook de persoon die me kon irriteren waardoor we weer een ruzie kregen die eigenlijk niet nodig zou zijn.
Thanks voor jullie berichtjes beiden.quote:
[..]
Je aandacht verleggen is altijd goed, maar of dat in haar geval perse bij andere jongens moet zijn weet ik zo net nog niet. Haar intentie kan dan anders zijn, maar die van de 'jongen' misschien niet.
Gewoon iemand zoeken waar je lekker mee kunt praten, dat is vaak het fijnste in zo'n situatie of diegene dan mannelijk of vrouwelijk is maakt dan niet uit.
Ik ben het niet helemaal met je eens dat als iemand het uitmaakt het sowieso geen toekomst had. Zoiets komt niet vanzelf, zoiets moet je creëren en voor werken. Ook als het slecht gaat is er altijd nog een toekomst, als je nog steeds van elkaar houdt en om elkaar geeft maar toch loopt het niet lekker, moet je eraan werken. Een relatie is geen vanzelfsprekendheid zoals mensen soms denken. Daar moet je moeite voor doen en naar elkaar luisteren en niet alleen aanhoren.
En zoals Buffell al zei, je kan altijd iemand PMen als je het even kwijt wilt zonder het gelijk in het topic te plaatsen. Zoals ik al tegen Buffel zei, mijn PM box staan altijd open.
Ik weet niet zo goed hoe ik er op moet reageren maar ik vind het fijn om ze te lezen! Ik loop inmiddels bij een psycholoog, want ik reageer duidelijk iets heftiger op deze break up dan moet en heb er bijna mezelf in verloren. Thanks ook voor het PM aanbod Ach die van mij heeft me geblokkeerd op alles. Stiekem ben ik er wel blij meequote:
Oh, en nu kom ik er net achter dat ze me verwijderd heeft als vriend op FB. Niet dat het zoveel uitmaakt, maar het geeft wel aan dat ze echt waardeloos omgaat met iemand waar ze 4.5 jaar mee samen is geweest.
Nouja, ik had op facebook een bericht geplaatst waarin ik haar verjaardagscadeau aan mij 'te koop' aanbood. Had een hotelvoucher voor 2 personen cadeau gekregen dus had daar een foto van gemaakt en erbij gezet; 'kan er nu toch niks meer mee, wie maakt me los?'quote:Op woensdag 22 januari 2014 23:08 schreef PowerLoungen het volgende:
[..]
Ach die van mij heeft me geblokkeerd op alles. Stiekem ben ik er wel blij mee
Sprak vandaag een aantal vrienden erover en ze zeiden dat ze het wel een steek onder water van me vonden en dat het best wel lullig was. Maar dat valt toch reuze mee?
Het is niet lullig want zij gaf de allergrootste steek . Je mag zelf weten of je het verkoopt of niet, je bent toch los van haar.quote:
[..]
Nouja, ik had op facebook een bericht geplaatst waarin ik haar verjaardagscadeau aan mij 'te koop' aanbood. Had een hotelvoucher voor 2 personen cadeau gekregen dus had daar een foto van gemaakt en erbij gezet; 'kan er nu toch niks meer mee, wie maakt me los?'
Sprak vandaag een aantal vrienden erover en ze zeiden dat ze het wel een steek onder water van me vonden en dat het best wel lullig was. Maar dat valt toch reuze mee?
Ja dat dacht ik dus ook + dat ik niks lulligs erbij heb gezegd ofzo. Maar ze doet sowieso al alsof ik een vreemde ben sinds dat het uit is. Helpt niet echt als je er een definitief punt achter wil zetten zoals ik dat wil.quote:
[..]
Het is niet lullig want zij gaf de allergrootste steek . Je mag zelf weten of je het verkoopt of niet, je bent toch los van haar.
Wees blij dat je ervan af bent.. Maar hoe wil je dan definitief er een punt achter zetten ?quote:
[..]
Ja dat dacht ik dus ook + dat ik niks lulligs erbij heb gezegd ofzo. Maar ze doet sowieso al alsof ik een vreemde ben sinds dat het uit is. Helpt niet echt als je er een definitief punt achter wil zetten zoals ik dat wil.
Dat was achteraf een wijs besluit van haar.
Echter: ik heb sindsdien amper contact met haar gehad, want iedere keer als ik haar spreek, heb ik zin om haar te provoceren/zieken.
Is dat voor sommige mensen herkenbaar?
Ik wil graag weten wat haar precies dwarszit/zat waardoor ze het uitmaakt en waarom ze nu met me omgaat alsof ik nooit wat voor haar betekend heb. Na 4.5 jaar ben je nou niet echt vreemden van elkaar maar ze probeert elke vorm van contact te vermijden, terwijl ik geen enkele intentie heb om haar terug proberen te winnen.quote:
[..]
Wees blij dat je ervan af bent.. Maar hoe wil je dan definitief er een punt achter zetten ?
Vrouwen zijn soms hele koude wezens . Ik zou als ik jouw was er niet meer achteraan gaan . Ik weet hoe je je nu voelt maar je kan er eigenlijk niet veel meer aan doen helaasquote:
[..]
Ik wil graag weten wat haar precies dwarszit/zat waardoor ze het uitmaakt en waarom ze nu met me omgaat alsof ik nooit wat voor haar betekend heb. Na 4.5 jaar ben je nou niet echt vreemden van elkaar maar ze probeert elke vorm van contact te vermijden, terwijl ik geen enkele intentie heb om haar terug proberen te winnen.
Ik ga er ook niet meer achteraan. Daar heb ik ook geen zin meer in. Maar ja, dat knagen in m'n hoofd blijft gewoon, elke avond.quote:
[..]
Vrouwen zijn soms hele koude wezens . Ik zou als ik jouw was er niet meer achteraan gaan . Ik weet hoe je je nu voelt maar je kan er eigenlijk niet veel meer aan doen helaas
Afleiding zoeken helpt niet echt zeker ertegen ?quote:
[..]
Ik ga er ook niet meer achteraan. Daar heb ik ook geen zin meer in. Maar ja, dat knagen in m'n hoofd blijft gewoon, elke avond.
Dat maak toch niet meer uit dan...quote:
[..]
Ik wil graag weten wat haar precies dwarszit/zat waardoor ze het uitmaakt en waarom ze nu met me omgaat alsof ik nooit wat voor haar betekend heb. Na 4.5 jaar ben je nou niet echt vreemden van elkaar maar ze probeert elke vorm van contact te vermijden, terwijl ik geen enkele intentie heb om haar terug proberen te winnen.
Laten gaan..
als ze het goed had gaat ze het vanzelf wel voelen
Jawel, maar je kan niet voor eeuwig afleiding blijven zoeken. Er zullen altijd momenten blijven dat je alleen zit, en dat is dus vooral 's avonds laat enzo.quote:
[..]
Afleiding zoeken helpt niet echt zeker ertegen ?
Ik weet het . Misschien vroeger naar bed gaan ?quote:
[..]
Jawel, maar je kan niet voor eeuwig afleiding blijven zoeken. Er zullen altijd momenten blijven dat je alleen zit, en dat is dus vooral 's avonds laat enzo.
Dat is zo, maar je maakt het jezelf ook wel moeilijk door je toch steeds af te blijven vragen waarom het zo gegaan is. Bedenk jezelf ook eens of je, zoals je eerder aangaf, haar wel mist of het gevoel wat er bij kwam kijken. Ik denk namelijk de laatste. Ik heb mijn ex als in de persoon nooit gemist, alleen het gevoel wat erbij kwam kijken. Ik wist heel goed dat ik beter af was zonder haar, maar dat neemt niet weg dat het gevoel van alleen zijn dan heel raar is.quote:
[..]
Jawel, maar je kan niet voor eeuwig afleiding blijven zoeken. Er zullen altijd momenten blijven dat je alleen zit, en dat is dus vooral 's avonds laat enzo.
Laat jezelf 's avonds gewoon af en toe maar helemaal kapot gaan, des te eerder ben je erover heen. Het is namelijk soms ook nodig. Ik deed het aan het begin ook niet, ik moest er niks van weten en daar heb ik later dubbel zo hard last van gehad.
Ik ben niet het type dat zich snel 'kapot laat gaan' als ik dan alleen ben. Ik voel veel emotie en denk er ook heel veel aan, maar het komt er niet uit, en dat ga ik ook niet forceren. Ik weet haast wel zeker dat ik meer het gevoel mis dan mijn ex als persoon.quote:
[..]
Dat is zo, maar je maakt het jezelf ook wel moeilijk door je toch steeds af te blijven vragen waarom het zo gegaan is. Bedenk jezelf ook eens of je, zoals je eerder aangaf, haar wel mist of het gevoel wat er bij kwam kijken. Ik denk namelijk de laatste. Ik heb mijn ex als in de persoon nooit gemist, alleen het gevoel wat erbij kwam kijken. Ik wist heel goed dat ik beter af was zonder haar, maar dat neemt niet weg dat het gevoel van alleen zijn dan heel raar is.
Laat jezelf 's avonds gewoon af en toe maar helemaal kapot gaan, des te eerder ben je erover heen. Het is namelijk soms ook nodig. Ik deed het aan het begin ook niet, ik moest er niks van weten en daar heb ik later dubbel zo hard last van gehad.
Ik sprak gisteren met een goede vriend van me, en hij zei iets wat me ook wel aan het denken zette. Hij vertelde me dat de reden waarom het soms zo hard en klote is, is omdat je eigenlijk in principe ook bent afgewezen om de persoon, in zijn totaliteit, die je bent (geworden). De vrouw die hoe dan ook wel van je zou houden dácht je, heeft er geen zin meer in om hoe je nu bent.
En dat kan allemaal en is ook haar volledig recht, maar het is wel iets wat je steekt. Dat zette me wel aan het denken omdat het eigenlijk wel moet zijn dat ik in de loop van de jaren anders ben geworden, en het is dus te betwijfelen of dat een 'goede' verandering is geweest.
Allemaal dingen waar je normaal niet bij stilstaat, behalve als er dus zoiets gebeurt. Ik vind mezelf niet veranderd, maar dat wil niet zeggen dat dat ook niet zo is.
Dat is heel begrijpelijk dat dat steekt. Maar aan de andere kant betekent het ook dat zij dus niet van je houdt als je niet volgens haar verwachting bent, dat is fout van haar kant. Als jij zo veranderd bent in slechte zin, moet je erover praten.quote:
[..]
Ik sprak gisteren met een goede vriend van me, en hij zei iets wat me ook wel aan het denken zette. Hij vertelde me dat de reden waarom het soms zo hard en klote is, is omdat je eigenlijk in principe ook bent afgewezen om de persoon, in zijn totaliteit, die je bent (geworden). De vrouw die hoe dan ook wel van je zou houden dácht je, heeft er geen zin meer in om hoe je nu bent.
En dat kan allemaal en is ook haar volledig recht, maar het is wel iets wat je steekt. Dat zette me wel aan het denken omdat het eigenlijk wel moet zijn dat ik in de loop van de jaren anders ben geworden, en het is dus te betwijfelen of dat een 'goede' verandering is geweest.
Allemaal dingen waar je normaal niet bij stilstaat, behalve als er dus zoiets gebeurt. Ik vind mezelf niet veranderd, maar dat wil niet zeggen dat dat ook niet zo is.
Het is iets wat ik maar al te goed ken, ook in mijn relatie is het in grote lijnen zo gelopen. Toegegeven, ik was ook redelijk veranderd in slechte zin. Maar als zij daar niet mee om kan gaan of er aan wil werken dan houdt het gewoon op. Dan is zij jou ook niet waard. Want ondanks mijn verandering zaten alle goede dingen nog wel in mij, alleen in mindere mate.
Je moet voor jezelf gewoon gaan kijken of je blij bent met hoe je nu bent. Ben je dat niet, moet je kijken hoe je jezelf kunt ontwikkelen.
Maar ik weet niet echt zeker of ik veranderd ben. Voor m'n gevoel niet, maar dat hoeft helemaal niets te zeggen. Ik denk dat ik wel tevreden ben met mezelf, al zijn er altijd wel dingen die beter kunnen, da's bij iedereen zo.quote:
[..]
Dat is heel begrijpelijk dat dat steekt. Maar aan de andere kant betekent het ook dat zij dus niet van je houdt als je niet volgens haar verwachting bent, dat is fout van haar kant. Als jij zo veranderd bent in slechte zin, moet je erover praten.
Het is iets wat ik maar al te goed ken, ook in mijn relatie is het in grote lijnen zo gelopen. Toegegeven, ik was ook redelijk veranderd in slechte zin. Maar als zij daar niet mee om kan gaan of er aan wil werken dan houdt het gewoon op. Dan is zij jou ook niet waard. Want ondanks mijn verandering zaten alle goede dingen nog wel in mij, alleen in mindere mate.
Je moet voor jezelf gewoon gaan kijken of je blij bent met hoe je nu bent. Ben je dat niet, moet je kijken hoe je jezelf kunt ontwikkelen.
True. Je hoeft ook niet veranderd te zijn en zo wel dan ben je er tervreden mee. Dan is dat haar keuze geweest om dat niet te accepteren. Laat gaan en move on.quote:
[..]
Maar ik weet niet echt zeker of ik veranderd ben. Voor m'n gevoel niet, maar dat hoeft helemaal niets te zeggen. Ik denk dat ik wel tevreden ben met mezelf, al zijn er altijd wel dingen die beter kunnen, da's bij iedereen zo.
Als dat zo makkelijk was zaten we hier met z'n allen niet hequote:
Haha ja ok. Alhoewel, ik zit hier niet echt meer om mijn ex. Meer om jullie.quote:
[..]
Als dat zo makkelijk was zaten we hier met z'n allen niet he
Klinkt heel normaal.quote:
Ik heb 'n lange relatie gehad, van zo'n zeven jaar, en die is ongeveer 2,5 jaar geleden door haar beëindigd.
Dat was achteraf een wijs besluit van haar.
Echter: ik heb sindsdien amper contact met haar gehad, want iedere keer als ik haar spreek, heb ik zin om haar te provoceren/zieken.
Is dat voor sommige mensen herkenbaar?
Was zoiets ook de reden dat het uit is gegaan?
man man man manHeerlijk he? Had er gisternacht ook weer één. Wat gebeurt er bij je met zo'n terugval?quote:
Die terugvallen steeds
Een heel naar gevoel in je buik en gedachtes die niet zo leuk zijn . Soms gepaard met de tranen in je ogen .quote:
[..]
Heerlijk he? Had er gisternacht ook weer één. Wat gebeurt er bij je met zo'n terugval?
En uiteraard, tafeltje naast ons gaan zitten
Majaaa viel me mee
Krijg net een appje : are u okay?
Wijselijk niet gereageerd/online gegaan..
Makkelijk die previews
Lekker slapen
Morgen naar de bios!
Ik vraag me dus af of ik dat wel moet doen en of ik haar daarover moet informeren. Heb eigenlijk geen zin om voor zoiets met haar weer contact op te moeten nemen, dan ga ik er toch weer proberen meer uit te halen en terwijl ik weet dat ik dat niet moet willen.
Wil je dat oprecht doen?quote:
Ik wil eigenlijk graag nog even binnenkort naar de vader van m'n ex toe, ze zijn met de verbouwing van hun nieuwe huis bezig en ik heb een aantal keer meegeholpen. Ben erg benieuwd hoe het ervoor staat en kon het altijd goed vinden met d'r vader. Hij woont in het dorp waar m'n ouders ook wonen, dus kan er in het weekend zo even langs. M'n ex is er bijna nooit daar.
Ik vraag me dus af of ik dat wel moet doen en of ik haar daarover moet informeren. Heb eigenlijk geen zin om voor zoiets met haar weer contact op te moeten nemen, dan ga ik er toch weer proberen meer uit te halen en terwijl ik weet dat ik dat niet moet willen.
Blijf niet hangen in het verleden maar ga verder met je leven, hier schiet je niks mee op.quote:
Ik wil eigenlijk graag nog even binnenkort naar de vader van m'n ex toe, ze zijn met de verbouwing van hun nieuwe huis bezig en ik heb een aantal keer meegeholpen. Ben erg benieuwd hoe het ervoor staat en kon het altijd goed vinden met d'r vader. Hij woont in het dorp waar m'n ouders ook wonen, dus kan er in het weekend zo even langs. M'n ex is er bijna nooit daar.
Ik vraag me dus af of ik dat wel moet doen en of ik haar daarover moet informeren. Heb eigenlijk geen zin om voor zoiets met haar weer contact op te moeten nemen, dan ga ik er toch weer proberen meer uit te halen en terwijl ik weet dat ik dat niet moet willen.
Vandaag precies een week geleden is er een einde gekomen aan m'n relatie van ruim twee jaar. In deze periode hebben we samen best wat dingen meegemaakt. Zo is m'n vader met een hartinfarct in het ziekenhuis terecht gekomen, waar een zware periode van revalidatie op volgde. Zeven maanden nadat hij was opgenomen, zijn m'n ouders gaan scheiden. Het liep over een periode van minstens vijf jaar al niet lekker en was ook te verwachten, uiteindelijk was dat gewoon de beste oplossing.
We hebben ook zeker leuke dingen meegemaakt samen. Zo zijn we het eerste jaar samen een week naar Terschelling op vakantie geweest, een weekendje Callantsoog, paar keer naar Nick en Simon (:')) waar zij een groot fan van is, afgelopen zomer samen 8 dagen naar Portugal geweest, naar een stadionconcert van Guus Meeuwis geweest (ondergetekende groot fan van), inclusief een weekendje Eindhoven, daar wij uit het noorden des lands komen. En ook nog naar Soldaat van Oranje geweest, inclusief overnachting in Noordwijk, want afstand etc.
Alleen al met al is er dus vorige week een einde aan gekomen, helaas. En ik merk aan mezelf dat ik het er nu gewoon moeilijk mee krijg. Ik mis haar echt ontzettend, en denk nog vaak aan haar en aan ons. Want je hebt toch wel ruim twee jaar samen doorgebracht, en zoals gezegd veel dingen meegemaakt. En het rare is, het leek allemaal gewoon perfect. We hadden een spaarrekening geopend waar elke maand ¤100 heen ging, voor als we zouden samenwonen dat we een spaarpotje hadden. En nu is het voorbij. Ineens. Er zijn natuurlijk wel dingen gebeurd die deze breuk heeft veroorzaakt, maar toch had en heb ik nog steeds het gevoel dat we niet alles gedaan hebben om de relatie te redden. Zij zag het allemaal niet meer zitten, en zag geen toekomst meer. Ze vond dat het beter was zo. Toen ik haar vroeg om me recht in mijn ogen aan te kijken en te zeggen dat ze 100% achter deze keuze stond, begon ze te huilen. Ik vroeg, waarom huil je nu? Ze zei: Ja, dat kan ik niet. Want ik sta er niet volledig achter. Maar zoals het nu gaat kan en wil ik het niet.
Moraal van het verhaal .. De relatie is voorbij, en ondanks dat dingen niet lekker liepen, wou ze het niet echt een tweede kans geven. Nu stuurde ze afgelopen zaterdag weer berichtjes via whatsapp, met hele verhalen. En ook interesse in mij, van hoe het met m'n tentamens gaat etc.
Ik weet alleen niet goed wat ik hiervan moet denken. En ook typ ik de hele tijd op whatsapp in het tekstveld: Ik mis je.
Zonder dat ik het dan daadwerkelijk verstuur, omdat ik niet weet of ik dat wel moet sturen ... Maar ik mis haar echt ontzettend, want ik geloof oprecht dat als we het nog een kans hadden gegeven, dat het goed had kunnen komen...
Waarom niet, het is toch niet zo dat ik nu weer een volslagen vreemde ben? Bovendien staat hij er helemaal buiten, tussen dat het uit is met mij en m'n ex. Hij liet me zelfs nog weten dat ik altijd een keer langs kon komen om een kijkje te nemen.quote:
[..]
Blijf niet hangen in het verleden maar ga verder met je leven, hier schiet je niks mee op.
Wat zijn 'dingen die gebeurd zijn' die de relatie hebben doen kapotlopen?quote:
Goed, ik kom me hier ook maar melden.
Vandaag precies een week geleden is er een einde gekomen aan m'n relatie van ruim twee jaar. In deze periode hebben we samen best wat dingen meegemaakt. Zo is m'n vader met een hartinfarct in het ziekenhuis terecht gekomen, waar een zware periode van revalidatie op volgde. Zeven maanden nadat hij was opgenomen, zijn m'n ouders gaan scheiden. Het liep over een periode van minstens vijf jaar al niet lekker en was ook te verwachten, uiteindelijk was dat gewoon de beste oplossing.
We hebben ook zeker leuke dingen meegemaakt samen. Zo zijn we het eerste jaar samen een week naar Terschelling op vakantie geweest, een weekendje Callantsoog, paar keer naar Nick en Simon (:')) waar zij een groot fan van is, afgelopen zomer samen 8 dagen naar Portugal geweest, naar een stadionconcert van Guus Meeuwis geweest (ondergetekende groot fan van), inclusief een weekendje Eindhoven, daar wij uit het noorden des lands komen. En ook nog naar Soldaat van Oranje geweest, inclusief overnachting in Noordwijk, want afstand etc.
Alleen al met al is er dus vorige week een einde aan gekomen, helaas. En ik merk aan mezelf dat ik het er nu gewoon moeilijk mee krijg. Ik mis haar echt ontzettend, en denk nog vaak aan haar en aan ons. Want je hebt toch wel ruim twee jaar samen doorgebracht, en zoals gezegd veel dingen meegemaakt. En het rare is, het leek allemaal gewoon perfect. We hadden een spaarrekening geopend waar elke maand ¤100 heen ging, voor als we zouden samenwonen dat we een spaarpotje hadden. En nu is het voorbij. Ineens. Er zijn natuurlijk wel dingen gebeurd die deze breuk heeft veroorzaakt, maar toch had en heb ik nog steeds het gevoel dat we niet alles gedaan hebben om de relatie te redden. Zij zag het allemaal niet meer zitten, en zag geen toekomst meer. Ze vond dat het beter was zo. Toen ik haar vroeg om me recht in mijn ogen aan te kijken en te zeggen dat ze 100% achter deze keuze stond, begon ze te huilen. Ik vroeg, waarom huil je nu? Ze zei: Ja, dat kan ik niet. Want ik sta er niet volledig achter. Maar zoals het nu gaat kan en wil ik het niet.
Moraal van het verhaal .. De relatie is voorbij, en ondanks dat dingen niet lekker liepen, wou ze het niet echt een tweede kans geven. Nu stuurde ze afgelopen zaterdag weer berichtjes via whatsapp, met hele verhalen. En ook interesse in mij, van hoe het met m'n tentamens gaat etc.
Ik weet alleen niet goed wat ik hiervan moet denken. En ook typ ik de hele tijd op whatsapp in het tekstveld: Ik mis je.
Zonder dat ik het dan daadwerkelijk verstuur, omdat ik niet weet of ik dat wel moet sturen ... Maar ik mis haar echt ontzettend, want ik geloof oprecht dat als we het nog een kans hadden gegeven, dat het goed had kunnen komen...
Voor mij klinkt het alsof het gewoon wat tijd nodig heeft en dan komen jullie weer bij elkaar. Zij staat er niet volledig achter, jij ook niet. Het is nu nog te vroeg om meteen weer opnieuw te beginnen, maar houd contact en kijk het eens aan over een maand of 2/3.
Ben je ook niet, maar je moet jezelf afvragen wat je er op dit moment aan hebt.quote:
[..]
Waarom niet, het is toch niet zo dat ik nu weer een volslagen vreemde ben? Bovendien staat hij er helemaal buiten, tussen dat het uit is met mij en m'n ex. Hij liet me zelfs nog weten dat ik altijd een keer langs kon komen om een kijkje te nemen.
Je ben duidelijk nog niet over je ex heen waardoor het verleidelijk is om terug te vallen op het 'oude vertrouwde', dit maakt de verwerking van de breuk er niet makkelijker op (spreek uit ervaring).
Als vrouwen er - voor jouw gevoel - plotseling een einde aan maken dan hebben ze er vaak al lang en breed over nagedacht om dat te doen. De tranen zijn dan ook meestal het gevolg van het feit dat jij er door haar plotselinge beslissing helemaal ondersteboven en kapot van bent, niet omdat ze zelf over haar beslissing twijfelt.quote:
Zonder dat ik het dan daadwerkelijk verstuur, omdat ik niet weet of ik dat wel moet sturen ... Maar ik mis haar echt ontzettend, want ik geloof oprecht dat als we het nog een kans hadden gegeven, dat het goed had kunnen komen...
Blijf ook niet hangen in de gedachte dat het wel gewerkt zou hebben als jullie het nog een kans hadden gegeven. Deed dit zelf in het begin ook, maar na een tijdje besef je dat de breuk niet uit de lucht komt vallen maar het er gewoon niet meer in zat. Als ze je nog een kans had gegeven was het misschien even 'goed' gegaan maar zou de relatie uiteindelijk toch op de klippen zijn gelopen.
Sterkte.
[ Bericht 8% gewijzigd door Gauner op 27-01-2014 12:55:08 ]
Ik zal het proberen om het in het kort uit te leggen.quote:
Wat zijn 'dingen die gebeurd zijn' die de relatie hebben doen kapotlopen?
Voor mij klinkt het alsof het gewoon wat tijd nodig heeft en dan komen jullie weer bij elkaar. Zij staat er niet volledig achter, jij ook niet. Het is nu nog te vroeg om meteen weer opnieuw te beginnen, maar houd contact en kijk het eens aan over een maand of 2/3.
Wat voor haar een struikelblok was, is dat wanneer wij in het weekend bij elkaar sliepen (vaak van zaterdag op zondag) dat we dan, met name wanneer we bij haar thuis sliepen, de zondag vrij weinig deden. We zaten wat aan tafel koffie te drinken met haar ouders, deden eens een spelletje, koffie drinken en nog een spelletje. 's Avonds was het dan voornamelijk op de bank voor de tv, en rond kwart over 10 naar huis. Hier stoorde zij, en ik ook, zich ontzettend aan. Omdat we dus eens in de twee weken een saaie zondag hadden eigenlijk. Dat hebben we ook eens naar elkaar uitgesproken, en geprobeerd dit beter te doen. We zijn eens naar Harlingen geweest, hebben eens een heel stuk met de hond gewandeld en een keer een kerstmarkt bezocht. Alleen daarna vervielen we eigenlijk weer in het oude ritme, omdat zij nooit met suggesties kwam. Ik moest altijd maar het voortouw nemen om iets te gaan doen op een zondagmiddag. Dus ik heb ook tegen haar gezegd, dat wil ik niet altijd.
Nou goed, de laatste twee tot drie weekenden waren dan ook vrij saai. We deden niet veel en dan komen ook de irritaties. En dat is voor haar de trigger geweest om er niet proberen samen uit te komen, maar om de relatie te verbreken. Natuurlijk heb ik ook dingen fout gedaan, maar zij even zo goed. Maar ze legt het nu neer alsof het mijn schuld is dat we vaak thuis waren in plaats van samen erop uit.
Een ander punt, wat voor mij dan weer een struikelblok was, is dat we niet vaak seks hadden. Ik denk dat we in de laatste vier maanden even zo vaak seks hebben gehad. Voor mij is dat gewoon een belangrijk onderdeel van een relatie, het hebben van regelmatige seks. En als we dan al seks hadden, lag ze er ook maar een beetje bij van: doe je ding maar, en klaar.
Terwijl als we 's avonds op bed lagen en ik haar ging verwennen, vond mevrouw geen probleem .. maar als ik dan vervolgens verder wou gaan tot echt seks zeg maar, was het ineens over en was ze moe en wilde ze gaan slapen. Zo van, wel de lusten maar niet de lasten. Ze heeft me serieus waar nooit gepijpt, en m'n lul ook amper aangeraakt .. Dat was voor mij wel gewoon lastig, maar ik bleef er wel met haar over praten ...
Dus op dit laatste punt zou je kunnen zeggen dat het misschien beter is nu, maar ik hou gewoon nog steeds ontzettend veel van haar. Ondanks het feit dat het op seks altijd van mijn kant moest komen, en ik nog wel eens met 'lege handen' bleef staan.
Heb even je verhaal eruit gehaald, anders wordt het zo'n lange post.quote:
Tja lastige situatie. Ik ben het niet eens met Gauner, vrouwen zijn namelijk sneller geneigd de beslissing te nemen terwijl ze er niet achter staan. Wat dat betreft zijn wij mannen daarin watjes. Vaak omdat er al over gepraat is en daar niks uitkomt. Dit lijkt mij ook zo'n situatie.
Afstand nemen kan dan een oplossing zijn. Maar vergeet niet dat praten, eerlijkheid en werken voor de relatie dan heel belangrijk zijn. Ik heb relaties van bekenden meegemaakt waar de woorden haat zelfs al in de mond genomen werden en nu al jarenlang gelukkig zijn. Dat kan dus ook.
Het enige wat je nu nog kunt doen is haar open en eerlijk vertellen wat jou gevoelens zijn en wat jij in de relatie verwacht. Nu is dit geen garantie dat het goed komt maar als dit wel het geval is ben je beide in de relatie gestapt, wetende wat de ander van je verwacht.
Een tip, als ze toch echt niet verder wil, neem dan afstand van haar. Berichten vanuit haar kant gaan echt niet helpen bij jouw verwerking.
Ik zou het eerder omdraaien. Neem nu afstand en respecteer haar keuze. Als ze echt voor elkaar bestemd zijn dan komen ze vanzelf weer bij elkaar.quote:
[..]
Een tip, als ze toch echt niet verder wil, neem dan afstand van haar. Berichten vanuit haar kant gaan echt niet helpen bij jouw verwerking.
Afstand nemen kan sowieso. Ik ben van mening dat de ander wel echt moet weten hoe jij erover denkt. Duidelijkheid is belangrijk.quote:
[..]
Ik zou het eerder omdraaien. Neem nu afstand en respecteer haar keuze. Als ze echt voor elkaar bestemd zijn dan komen ze vanzelf weer bij elkaar.
Als je beide open en eerlijk bent en het zou er op neer komen dat jullie beide nog door willen maar niet op de huidige manier. Dan weet je in ieder geval zeker dat je eraan werkt met een doel.
Ik moet zeggen dat het net lijkt alsof je de laatste maanden van mijn eigen kapotte relatie beschrijft, haha.quote:
[..]
Ik zal het proberen om het in het kort uit te leggen.
Wat voor haar een struikelblok was, is dat wanneer wij in het weekend bij elkaar sliepen (vaak van zaterdag op zondag) dat we dan, met name wanneer we bij haar thuis sliepen, de zondag vrij weinig deden. We zaten wat aan tafel koffie te drinken met haar ouders, deden eens een spelletje, koffie drinken en nog een spelletje. 's Avonds was het dan voornamelijk op de bank voor de tv, en rond kwart over 10 naar huis. Hier stoorde zij, en ik ook, zich ontzettend aan. Omdat we dus eens in de twee weken een saaie zondag hadden eigenlijk. Dat hebben we ook eens naar elkaar uitgesproken, en geprobeerd dit beter te doen. We zijn eens naar Harlingen geweest, hebben eens een heel stuk met de hond gewandeld en een keer een kerstmarkt bezocht. Alleen daarna vervielen we eigenlijk weer in het oude ritme, omdat zij nooit met suggesties kwam. Ik moest altijd maar het voortouw nemen om iets te gaan doen op een zondagmiddag. Dus ik heb ook tegen haar gezegd, dat wil ik niet altijd.
Nou goed, de laatste twee tot drie weekenden waren dan ook vrij saai. We deden niet veel en dan komen ook de irritaties. En dat is voor haar de trigger geweest om er niet proberen samen uit te komen, maar om de relatie te verbreken. Natuurlijk heb ik ook dingen fout gedaan, maar zij even zo goed. Maar ze legt het nu neer alsof het mijn schuld is dat we vaak thuis waren in plaats van samen erop uit.
Een ander punt, wat voor mij dan weer een struikelblok was, is dat we niet vaak seks hadden. Ik denk dat we in de laatste vier maanden even zo vaak seks hebben gehad. Voor mij is dat gewoon een belangrijk onderdeel van een relatie, het hebben van regelmatige seks. En als we dan al seks hadden, lag ze er ook maar een beetje bij van: doe je ding maar, en klaar.
Terwijl als we 's avonds op bed lagen en ik haar ging verwennen, vond mevrouw geen probleem .. maar als ik dan vervolgens verder wou gaan tot echt seks zeg maar, was het ineens over en was ze moe en wilde ze gaan slapen. Zo van, wel de lusten maar niet de lasten. Ze heeft me serieus waar nooit gepijpt, en m'n lul ook amper aangeraakt .. Dat was voor mij wel gewoon lastig, maar ik bleef er wel met haar over praten ...
Dus op dit laatste punt zou je kunnen zeggen dat het misschien beter is nu, maar ik hou gewoon nog steeds ontzettend veel van haar. Ondanks het feit dat het op seks altijd van mijn kant moest komen, en ik nog wel eens met 'lege handen' bleef staan.
Ook wij deden vaak niet veel op de zondag. Ik moest zondag 's ochtends altijd voetballen en daarna ging ik vroeger vaak weer terug naar haar om de zondag door te brengen, maar de laatste maanden ging ik steeds vaker vanuit het voetbal naar huis of bleef ik tot laat in de middag in de kantine hangen.
Ook hadden we niet vaak seks (meer). In het begin, 4.5 jaar geleden, deden we het 3x in een weekend. Dat was tegen het eind, dus een tweetal maanden geleden ook nog maar 1x in de 2 weken ofzo. En dan was het inderdaad ook net alsof het was van 'doe je ding, maar stoor me niet'. Erg herkenbaar dus. Ook over dat pijpen kan ik me wel in herkennen, al was het aanraken dan weer niet echt een probleem bij mij.
Ik heb er ook met haar over proberen te praten maar ze vatte het snel op als kritiek en was dan weer geïrriteerd en vond ze dat ik haar altijd verwijten maakte en dat ze altijd maar moest toegeven en ik dat nooit deed. Dat is voor haar blijkbaar, na veel vragen van mij, de hoofdreden geweest; dat ze altijd moest toegeven als we ruzie/meningsverschil hadden. Waardeloze reden in mijn ogen, bovendien omdat het niet helemaal waar is.
Ik snap je dus wel best goed, ik denk dat je een beetje hetzelfde hebt als mij; je houdt nog van d'r, maar je weet ook dat het eigenlijk niet meer echt iets kan worden en dat je ook eigenlijk van binnen wel weet dat je het zelf ook niet moet willen, omdat je dan weer met dezelfde manco's geconfronteerd wordt. Het is dus vooral de gewoontes die je mist, iemand waarmee je alles deelt, waarbij je elk weekend bent. Zulke dingen wennen allemaal snel en je raakt er gehechter aan dan je denkt.
Een beetje een geval van 'je weet niet wat je hebt, tot je het kwijtraakt'.
Of heb je wel het idee van 'ik kan hier nog wat van maken en dat ga ik ook doen?'
Ik zat gisteravond dit topic eens door te lezen, want ik was het in een grijs verleden eens tegengekomen. En ik zat er gisteravond dusdanig even doorheen, dat ik gewoon de behoefte had om het van me af te schrijven en te horen wat anderen ervan zouden vinden. Toen ben ik inderdaad jouw verhaal tegengekomen, en ik heb precies hetzelfde gevoel wat jij hebt. Toen ik jouw verhaal las, dacht ik: 'Hoe bizar, dat lijkt precies op mijn situatie.' Ik heb toen besloten om het eerst te lezen, en om dan vandaag mijn verhaal te doen. Maar er zijn inderdaad bizar veel overeenkomsten tussen onze relatiebreuk.quote:
[..]
...
Ik snap je dus wel best goed, ik denk dat je een beetje hetzelfde hebt als mij; je houdt nog van d'r, maar je weet ook dat het eigenlijk niet meer echt iets kan worden en dat je ook eigenlijk van binnen wel weet dat je het zelf ook niet moet willen, omdat je dan weer met dezelfde manco's geconfronteerd wordt. Het is dus vooral de gewoontes die je mist, iemand waarmee je alles deelt, waarbij je elk weekend bent. Zulke dingen wennen allemaal snel en je raakt er gehechter aan dan je denkt.
Een beetje een geval van 'je weet niet wat je hebt, tot je het kwijtraakt'.
Of heb je wel het idee van 'ik kan hier nog wat van maken en dat ga ik ook doen?'
En het is inderdaad gewoon het feit dat ik nog ontzettend veel van haar hou, en dat als ze hier vanavond op de stoep zou staan met de vraag of ik haar en ons nog een kans wil geven, ondanks dat ze die vorige week niet wilde aannemen, had ik haar direct binnengelaten en eerst gewoon een knuffel gegeven zonder iets te zeggen, en waarschijnlijk huilen van blijdschap. Maar net wat jij zegt, aan de andere kant moet je het misschien ook helemaal niet willen. Om nu weer terug te gaan bij elkaar. Want dan val je uiteindelijk weer in het oude patroon, met dezelfde ruzies, dezelfde irritaties en dezelfde frustraties. En als het dan weer niet blijkt te werken, beleef je dit circus weer opnieuw
Maar wat jij zegt, daar sla je de spijker wel mee op de kop. Je weet niet, of eigenlijk beseft, niet goed wat je hebt, tot het moment waarop je het kwijtraakt. En dan is het lastig, want dan zie je pas hoe leuk de dingen waren. Het zit al in de simpelste dingen als in het weekend bij elkaar slapen, en dan samen 's avonds in slaap vallen en 's ochtends samen wakker worden en lekker ontbijten. Daar had ik het afgelopen weekend wel enorm zwaar mee, dat ik nu alleen in m'n bed lag, zonder m'n (ex) vriendin naast me.
Maar dat is 'De kunst van het loslaten van je ex.' En dat kost tijd, daar ben ik nu wel achter. In het begin lachte ik het weg, door er steeds grapjes over te maken. Alleen ik merk aan mezelf dat na afgelopen weekend, ben ik haar en de relatie die wij hadden gewoon ontzettend gaan missen...
Maar of ik er nog wat van kan maken, en dat ook wil ... dat weet ik niet. Zoals gezegd, ik zou niets liever willen dan dat zij vanavond bij mij voor de deur staat en zegt dat ze het nog een kans wil geven. Echt, ik zou dolgelukkig zijn. Maar het is de vraag of het slim is om te doen ... M'n zusje zei ooit: Teruggaan bij je ex is net zoiets als water in een lege fles shampoo doen. Het werkt wel, maar niet zo goed als dat het ooit heeft gedaan.
Jup, ik heb precies hetzelfde. Ik wéét van mezelf dat ik er niet weer aan zou moeten beginnen en ik wéét dan het dan toch weer fout gaat, maar inderdaad; als ze zodadelijk zou aanbellen en ze staat voor m'n deur en ze zegt; 'ik heb een foute beslissing gemaakt', vraag ik me af of ik dan ook een grote jongen ben en haar afwijs.quote:
[..]
Ik zat gisteravond dit topic eens door te lezen, want ik was het in een grijs verleden eens tegengekomen. En ik zat er gisteravond dusdanig even doorheen, dat ik gewoon de behoefte had om het van me af te schrijven en te horen wat anderen ervan zouden vinden. Toen ben ik inderdaad jouw verhaal tegengekomen, en ik heb precies hetzelfde gevoel wat jij hebt. Toen ik jouw verhaal las, dacht ik: 'Hoe bizar, dat lijkt precies op mijn situatie.' Ik heb toen besloten om het eerst te lezen, en om dan vandaag mijn verhaal te doen. Maar er zijn inderdaad bizar veel overeenkomsten tussen onze relatiebreuk.
En het is inderdaad gewoon het feit dat ik nog ontzettend veel van haar hou, en dat als ze hier vanavond op de stoep zou staan met de vraag of ik haar en ons nog een kans wil geven, ondanks dat ze die vorige week niet wilde aannemen, had ik haar direct binnengelaten en eerst gewoon een knuffel gegeven zonder iets te zeggen, en waarschijnlijk huilen van blijdschap. Maar net wat jij zegt, aan de andere kant moet je het misschien ook helemaal niet willen. Om nu weer terug te gaan bij elkaar. Want dan val je uiteindelijk weer in het oude patroon, met dezelfde ruzies, dezelfde irritaties en dezelfde frustraties. En als het dan weer niet blijkt te werken, beleef je dit circus weer opnieuw
Maar wat jij zegt, daar sla je de spijker wel mee op de kop. Je weet niet, of eigenlijk beseft, niet goed wat je hebt, tot het moment waarop je het kwijtraakt. En dan is het lastig, want dan zie je pas hoe leuk de dingen waren. Het zit al in de simpelste dingen als in het weekend bij elkaar slapen, en dan samen 's avonds in slaap vallen en 's ochtends samen wakker worden en lekker ontbijten. Daar had ik het afgelopen weekend wel enorm zwaar mee, dat ik nu alleen in m'n bed lag, zonder m'n (ex) vriendin naast me.
Maar dat is 'De kunst van het loslaten van je ex.' En dat kost tijd, daar ben ik nu wel achter. In het begin lachte ik het weg, door er steeds grapjes over te maken. Alleen ik merk aan mezelf dat na afgelopen weekend, ben ik haar en de relatie die wij hadden gewoon ontzettend gaan missen...
Maar of ik er nog wat van kan maken, en dat ook wil ... dat weet ik niet. Zoals gezegd, ik zou niets liever willen dan dat zij vanavond bij mij voor de deur staat en zegt dat ze het nog een kans wil geven. Echt, ik zou dolgelukkig zijn. Maar het is de vraag of het slim is om te doen ... M'n zusje zei ooit: Teruggaan bij je ex is net zoiets als water in een lege fles shampoo doen. Het werkt wel, maar niet zo goed als dat het ooit heeft gedaan.
Daarom hink ik ook nu steeds op twee gedachten; het laten gaan en geen contact meer zoeken óf met haar proberen te praten.
Ik denk alleen wel dat er 1 verschil is tussen mijn situatie en de jouwe; jou ex laat nog van zich horen. De mijne is van de een op de andere dag ineens veranderd in iemand die nooit meer wat laat horen en ze lijkt al het contact met mij te vermijden -> ze heeft me ook van Facebook geflikkerd.
Dat wijst wat mij betreft op 2 mogelijkheden; óf ze is er echt helemaal klaar mee óf het doet haar toch wel wat en ze wil dus niet met me praten omdat ze dan spijt gaat krijgen.
Ze is sowieso niet echt een prater en niemand weet nu echt hoe ze erover denkt. Ik hoorde het van d'r broertje vandaag nog namelijk, die vertelde me dat niemand in de familie nu eigenlijk weet waarom ik er niet meer ben.
Maar goed. Los van dat, ik denk dat het cliché 'tijd heelt alle wonden' hier best van toepassing is. Ik weet ook wel dat ik na verloop van tijd wel minder aan haar ga denken, minder verdrietig ben en minder verwijten naar mezelf ga maken van hoe ik het zo ver heb kunnen laten komen. Maar nu voel ik me gewoon nog echt beroerd en dat is terecht, omdat ik weet dat ik het anders had kunnen doen.
Dat is denk ik ook m'n advies; voel je lekker klote wanneer dat nu eenmaal zo is. Daar is niks mis mee en je kunt niet altijd net doen alsof het je niks doet, want daar houd je alleen jezelf mee voor de gek. Praat er gewoon met vrienden over, of PM mij desnoods, ik snap het toch wel omdat ik in 't zelfde schuitje zit
Dat is waar, m'n ex stuurde zaterdagavond inderdaad berichtjes via whatsapp. En op Facebook zijn we ook nog gewoon vrienden, maar goed we zijn ook niet met ruzie uit elkaar gegaan. Ze zei dat het voor haar gewoon 'op' was op dit moment. Maar zoals ik al eerder heb aangegeven, ben ik aan de ene kant wel blij dat ze me berichtjes stuurt, maar aan de andere kant weet ik niet goed wat ik ermee moet. En wat zij ermee bedoelt .. Stuurt ze me berichtjes omdat ze aan me denkt, en me wellicht mist. Of zou het gewoon onschuldig zijn, dat ze gewoon wil weten hoe het met me gaat. Ik zit nu ook enorm te twijfelen of ik haar een appje moet sturen en haar vertel dat ik haar mis. Niet meer, niet minder. En dan gewoon kijken wat haar reactie is...quote:
Jup, ik heb precies hetzelfde. Ik wéét van mezelf dat ik er niet weer aan zou moeten beginnen en ik wéét dan het dan toch weer fout gaat, maar inderdaad; als ze zodadelijk zou aanbellen en ze staat voor m'n deur en ze zegt; 'ik heb een foute beslissing gemaakt', vraag ik me af of ik dan ook een grote jongen ben en haar afwijs.
Daarom hink ik ook nu steeds op twee gedachten; het laten gaan en geen contact meer zoeken óf met haar proberen te praten.
Ik denk alleen wel dat er 1 verschil is tussen mijn situatie en de jouwe; jou ex laat nog van zich horen. De mijne is van de een op de andere dag ineens veranderd in iemand die nooit meer wat laat horen en ze lijkt al het contact met mij te vermijden -> ze heeft me ook van Facebook geflikkerd.
Dat wijst wat mij betreft op 2 mogelijkheden; óf ze is er echt helemaal klaar mee óf het doet haar toch wel wat en ze wil dus niet met me praten omdat ze dan spijt gaat krijgen.
Ze is sowieso niet echt een prater en niemand weet nu echt hoe ze erover denkt. Ik hoorde het van d'r broertje vandaag nog namelijk, die vertelde me dat niemand in de familie nu eigenlijk weet waarom ik er niet meer ben.
Maar goed. Los van dat, ik denk dat het cliché 'tijd heelt alle wonden' hier best van toepassing is. Ik weet ook wel dat ik na verloop van tijd wel minder aan haar ga denken, minder verdrietig ben en minder verwijten naar mezelf ga maken van hoe ik het zo ver heb kunnen laten komen. Maar nu voel ik me gewoon nog echt beroerd en dat is terecht, omdat ik weet dat ik het anders had kunnen doen.
Dat is denk ik ook m'n advies; voel je lekker klote wanneer dat nu eenmaal zo is. Daar is niks mis mee en je kunt niet altijd net doen alsof het je niks doet, want daar houd je alleen jezelf mee voor de gek. Praat er gewoon met vrienden over, of PM mij desnoods, ik snap het toch wel omdat ik in 't zelfde schuitje zit
In jouw geval lijkt me het best een lastige situatie inderdaad, dat ze helemaal geen contact meer met je wil. En helemaal gezien het feit dat niemand van haar familie eigenlijk weet waarom het uit is gegaan tussen jullie. En dat lijkt mij inderdaad gewoon het lastige, dat je daar niet een duidelijk antwoord op hebt gekregen. Dat is wel iets waar je na 4,5 jaar recht op hebt imo.
Heel erg herkenbaar. Ook woedegevoelens naar haar toe, maar als ik alles rationaliseer neemt dat wel af, al is het soms erg lastig om nuchter te blijven nadenken.quote:
Echter: ik heb sindsdien amper contact met haar gehad, want iedere keer als ik haar spreek, heb ik zin om haar te provoceren/zieken.
Is dat voor sommige mensen herkenbaar?
Jup, daar zit ik ook erg mee. Ik weet eigenlijk niets helemaal zeker, omdat ik zo weinig info heb. Misschien heeft ze iemand anders ontmoet en durft ze het niet te zeggen, misschien is er veel meer aan de hand en omdat ze niet echt een prater is wil ze dat niet vertellen of misschien is dit wel alles. Ik weet het niet en dat zorgt ervoor dat ik steeds valse hoop blijf houden op een berichtje van d'r enzo. Ik ben al anderhalve maand volop afleiding aan het zoeken maar dat kan ook maar tot op een bepaald niveau. Ik houd me ook groot voor een groot deel van de dag, lach het een beetje weg als mensen erover beginnen, behalve tegen een paar hele goede vrienden zeg ik eerlijk dat ik er nog meer mee zit dan ik laat overkomen.quote:
[..]
Dat is waar, m'n ex stuurde zaterdagavond inderdaad berichtjes via whatsapp. En op Facebook zijn we ook nog gewoon vrienden, maar goed we zijn ook niet met ruzie uit elkaar gegaan. Ze zei dat het voor haar gewoon 'op' was op dit moment. Maar zoals ik al eerder heb aangegeven, ben ik aan de ene kant wel blij dat ze me berichtjes stuurt, maar aan de andere kant weet ik niet goed wat ik ermee moet. En wat zij ermee bedoelt .. Stuurt ze me berichtjes omdat ze aan me denkt, en me wellicht mist. Of zou het gewoon onschuldig zijn, dat ze gewoon wil weten hoe het met me gaat. Ik zit nu ook enorm te twijfelen of ik haar een appje moet sturen en haar vertel dat ik haar mis. Niet meer, niet minder. En dan gewoon kijken wat haar reactie is...
In jouw geval lijkt me het best een lastige situatie inderdaad, dat ze helemaal geen contact meer met je wil. En helemaal gezien het feit dat niemand van haar familie eigenlijk weet waarom het uit is gegaan tussen jullie. En dat lijkt mij inderdaad gewoon het lastige, dat je daar niet een duidelijk antwoord op hebt gekregen. Dat is wel iets waar je na 4,5 jaar recht op hebt imo.
Wat me ook irriteert/opvalt, en hoe belachelijk dat ook klinkt; ik vind vrolijke liedjes die ik altijd superchill vond nu enorm vervelend. Ik ben een groot Bruce Springsteen-fan en tot nu toe kan ik de helft van z'n nummers opeens niet meer aanhoren. Frustrerend.
Ik ken het gevoel. Het is zwaar klote als iets ineens niet meer is, en vervolgens jouw ex dan in dit geval niets meer van zich laat horen. Ik vind het ook niet redelijk naar jou toe, omdat je toch 4,5 jaar samen hebt meegemaakt. En omdat onze situaties bizar veel op elkaar lijken, snap ik heel goed hoe jij je moet voelen. En net wat jij zegt: dat weglachen. Ik herken dat heel goed. Ik deed dat eerst ook. Alleen er zijn nu bij mij een paar dingen veranderd, wat de situatie even anders maakt.quote:
Jup, daar zit ik ook erg mee. Ik weet eigenlijk niets helemaal zeker, omdat ik zo weinig info heb. Misschien heeft ze iemand anders ontmoet en durft ze het niet te zeggen, misschien is er veel meer aan de hand en omdat ze niet echt een prater is wil ze dat niet vertellen of misschien is dit wel alles. Ik weet het niet en dat zorgt ervoor dat ik steeds valse hoop blijf houden op een berichtje van d'r enzo. Ik ben al anderhalve maand volop afleiding aan het zoeken maar dat kan ook maar tot op een bepaald niveau. Ik houd me ook groot voor een groot deel van de dag, lach het een beetje weg als mensen erover beginnen, behalve tegen een paar hele goede vrienden zeg ik eerlijk dat ik er nog meer mee zit dan ik laat overkomen.
Wat me ook irriteert/opvalt, en hoe belachelijk dat ook klinkt; ik vind vrolijke liedjes die ik altijd superchill vond nu enorm vervelend. Ik ben een groot Bruce Springsteen-fan en tot nu toe kan ik de helft van z'n nummers opeens niet meer aanhoren. Frustrerend.
Zaterdag had ik een kaart op de bus gedaan naar m'n ex haar ouders, als blijk van waardering en dank voor de afgelopen 2,5 jaar dat ik daar over de vloer kwam. Ik heb geen hele verhalen op de kaart gezet, alleen 'Met dit kaartje wou ik jullie nog even bedanken voor de goede en leuke tijd van afgelopen twee jaar. Bedankt voor alles.'
Toen kreeg ik vandaag een smsje van haar moeder, ook namens haar vader:
Lieve *naam*
Bedankt voor je lieve kaart. Wij zitten er zelf ook erg mee, en vinden het ook erg jammer dat het zo gelopen is. We weten ook nog niet wat er met haar aan de hand is, of wat er is gebeurd. Maar we hopen nog op het beste. Veel liefs *naam ouders*
Toen ik dat berichtje kreeg, begon ik direct te huilen. Direct ging er van alles door m'n hoofd. Ik had vanmiddag tentamen, dus de timing was werkelijk perfect
Eerst maar zo gelaten, en het tentamen zo goed en kwaad als dat ging maar gemaakt. Op de weg terug naar huis de hele tijd het berichtje ervoor gehad, en nagedacht wat ik terug zou sturen. Want ik moest iets terug sturen, dat moest van mezelf. Zo'n smsje zegt toch wel iets. Dus zojuist om kwart voor 6 een smsje terug gestuurd, en binnen 5 minuten belde haar moeder. We zaten nog aan tafel, en ik wist niet of ik nou moest opnemen of niet. M'n zusje zat naast me en zei: Neem nou maar op!
Dus ik de telefoon opgenomen, en een gesprek met haar moeder gehad. Moraal van het gesprek was dat zij ook geen grip op *ex* hebben, en ook totaal geen hoogte van haar krijgen op dit moment. Ze zei ook dat *ex* niet zichzelf is op dit moment, ze is gewoon anders de laatste weken. *ex* wil met haar ouders ook nergens over praten, als ze proberen het gesprek te beginnen, loopt ze weg of begint ze ergens anders over. Ze zeiden ook dat ze misschien wel kwaad of teleurgesteld was over iets, maar dat ze dat dan gewoon eerlijk tegen me (had) moeten zeggen. Maar ze heeft gewoon een ontzettende stijve kop, en dat is ook wat haar ouders zeggen. Als ze die op zet, kom je nergens doorheen en kun je lullen als een brugman maar je komt nergens. Haar moeder heeft gezegd dat ze het echt oprecht jammer vonden dat het zo is gelopen, en ze hopen van harte dat *ex* tot inkeer komt en beseft dat ze misschien wel een verkeerde keuze heeft gemaakt. Ik heb in ieder geval gezegd tegen haar ouders dat ik de bal nu bij haar leg, en dat ik contact van haar afwacht. Ik heb *ex* belooft haar tijd en ruimte te geven, en dat doe ik ook. Haar ouders wisten bijvoorbeeld ook helemaal niet dat *ex* alweer contact met mij had gezocht na woensdag ...
Kortom, to be continued ....
Dat maakt de situatie inderdaad heel anders. Zij zoekt nog contact met je en bij mij lijkt het alsof ik voor haar van de aardbodem verdwenen ben.quote:
Het klinkt alsof je jezelf het wel moeilijker aan het maken bent nog, door deze smsjes en telefoontjes aan te nemen. Denk niet dat dat allemaal heel verstandig is. Ik heb haar ouders (ze zijn gescheiden) allebei ook nog een berichtje gestuurd hoor, met daarin een bedankje voor de afgelopen 4.5 jaar. Kreeg ik ook netjes antwoord op terug en ook met de woorden; 'ja wij weten ook niet wat er is, *ex* is niet zo'n prater'.
Ben ik verder niet op ingegaan, dan ga je jezelf alleen maar valse hoop enzo aanpraten.
Misschien moet je in jou situatie gewoon eens met haar afspreken ergens en dan eerlijk tegen elkaar zeggen wat je nog voelt en denkt. En dan vooral zij, want zij weet het klaarblijkelijk allemaal niet. Want met deze woorden van d'r moeder ga je alleen maar twijfelen en jezelf meer pijnigen. Ik zou d'r om opheldering vragen. Het had bij mij geen succes, ik kreeg ongeveer 0.5% opheldering, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat bij jou ook zo gaat
Ik denk dat dat er ook zeker nog wel van gaat komen, na wat er gister is gebeurd. Na dat telefoontje met haar moeder, *ex* was op dat moment nog niet thuis dus daarom belde ze, heb ik het eerst maar even gelaten, en dat ook tegen haar moeder gezegd. Ik heb gezegd dat ik haar nu even tijd en ruimte geef, en dat als zij de behoefte heeft altijd contact kan en mag opzoeken.quote:
Misschien moet je in jou situatie gewoon eens met haar afspreken ergens en dan eerlijk tegen elkaar zeggen wat je nog voelt en denkt. En dan vooral zij, want zij weet het klaarblijkelijk allemaal niet. Want met deze woorden van d'r moeder ga je alleen maar twijfelen en jezelf meer pijnigen. Ik zou d'r om opheldering vragen. Het had bij mij geen succes, ik kreeg ongeveer 0.5% opheldering, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat dat bij jou ook zo gaat
Toen kreeg ik een uur later nog een smsje van haar ouders dat ze hadden een heel gesprek gehad met *ex* waarop zij heel boos is geworden op haar ouders, maar wel nu alles eruit heeft gegooid. Het kwam er op neer, zo schreef haar moeder in het smsje, dat ze was gewoon kwaad de laatste tijd, ook op mij. En door stress van school en examens etc. erbij zag ze het gewoon niet meer en heeft ze het uitgemaakt. Ze was gewoon boos, op dingen die gebeurd zijn. Maar de liefde was er nog wel, schreven haar ouders. Met als note: *ex* weet niets van dit smsje naar jou, dus je weet het niet van ons.
Dus het is nu afwachten wat er gaat gebeuren, en wanneer zij weer toenadering gaat zoeken. Ik laat haar in ieder geval even met rust, om het bij haar ook op een rijtje te krijgen en geen verwarring te zaaien. Maar wat je zegt over die smsjes en telefoontje, het heeft bij mij wel weer een beetje (valse?) hoop gewekt. Maar wat ik zelf wil, weet ik op dit moment echt niet. Het is zo'n chaos nu in m'n hoofd ..
Ik denk dat ik dat ook pas kan beslissen als ik haar weer zie. Maar mochten we het toch willen proberen, moeten er wel dingen veranderen. En ik zal ook zeker tegen haar zeggen dat ik het niet tof vind dat ze het maar uitmaakt omdat ze kwaad is op iets, om iets, in plaats van het gesprek daarover aan te gaan...
Zucht. Vrouwen, het zijn net bakfietsen .. Je moet ze beide trappen
Can't live with 'em, can't live without 'em.quote:
[..]
Ik denk dat dat er ook zeker nog wel van gaat komen, na wat er gister is gebeurd. Na dat telefoontje met haar moeder, *ex* was op dat moment nog niet thuis dus daarom belde ze, heb ik het eerst maar even gelaten, en dat ook tegen haar moeder gezegd. Ik heb gezegd dat ik haar nu even tijd en ruimte geef, en dat als zij de behoefte heeft altijd contact kan en mag opzoeken.
Toen kreeg ik een uur later nog een smsje van haar ouders dat ze hadden een heel gesprek gehad met *ex* waarop zij heel boos is geworden op haar ouders, maar wel nu alles eruit heeft gegooid. Het kwam er op neer, zo schreef haar moeder in het smsje, dat ze was gewoon kwaad de laatste tijd, ook op mij. En door stress van school en examens etc. erbij zag ze het gewoon niet meer en heeft ze het uitgemaakt. Ze was gewoon boos, op dingen die gebeurd zijn. Maar de liefde was er nog wel, schreven haar ouders. Met als note: *ex* weet niets van dit smsje naar jou, dus je weet het niet van ons.
Dus het is nu afwachten wat er gaat gebeuren, en wanneer zij weer toenadering gaat zoeken. Ik laat haar in ieder geval even met rust, om het bij haar ook op een rijtje te krijgen en geen verwarring te zaaien. Maar wat je zegt over die smsjes en telefoontje, het heeft bij mij wel weer een beetje (valse?) hoop gewekt. Maar wat ik zelf wil, weet ik op dit moment echt niet. Het is zo'n chaos nu in m'n hoofd ..
Ik denk dat ik dat ook pas kan beslissen als ik haar weer zie. Maar mochten we het toch willen proberen, moeten er wel dingen veranderen. En ik zal ook zeker tegen haar zeggen dat ik het niet tof vind dat ze het maar uitmaakt omdat ze kwaad is op iets, om iets, in plaats van het gesprek daarover aan te gaan...
Zucht. Vrouwen, het zijn net bakfietsen .. Je moet ze beide trappen
Ik denk toch dat je je serieus moet afvragen of je het wel weer moet proberen. Kijk, als mensen zeggen 'we kunnen het proberen, maar dan moeten er wel dingen veranderen', klopt het al niet. Je zou niet hoeven veranderen om een relatie te hebben. Daarin moet je juist jezelf kunnen zijn en de ander ook. Als je dus opzettelijk dingen moet veranderen om elkaar niet voor het hoofd te stoten, gaat dat op den duur ook mis. Als zij niet compleet zichzelf kan zijn of/en jij ook niet, dan is de basis om een langdurige relatie aan te gaan er niet echt.
Dat besef heb ik nu ook gekregen. Ik weet ook dat ik en mijn ex best weer samen zouden kunnen zijn míts er dingen veranderen. Maar dat wil ik niet. Ik wil mezelf niet hoeven veranderen om een relatie aan te kunnen gaan en daarom weet ik dat ik ook niet meer achter m'n ex moet aangaan, omdat ik er toch spijt van ga krijgen. Het moeilijke is dus dat je van binnen ook nog steeds denkt/voelt; ik hou van d'r.
En dat is ook zo, maar ik moet wel zo rationeel mogelijk blijven en mezelf steeds zeggen; dat klopt, maar je zult uiteindelijk beter af zijn'.
Zoals ik al eerder zei; ik weet dat ik het niet meer moet willen, maar als ze hier over een halfuur voor m'n deur staat met enorme spijt weet ik niet of ik sterk genoeg ben om dan te zeggen dat het niks meer gaat worden.
Ha Trolley,quote:
[..]
Ik denk dat dat er ook zeker nog wel van gaat komen, na wat er gister is gebeurd. Na dat telefoontje met haar moeder, *ex* was op dat moment nog niet thuis dus daarom belde ze, heb ik het eerst maar even gelaten, en dat ook tegen haar moeder gezegd. Ik heb gezegd dat ik haar nu even tijd en ruimte geef, en dat als zij de behoefte heeft altijd contact kan en mag opzoeken.
Toen kreeg ik een uur later nog een smsje van haar ouders dat ze hadden een heel gesprek gehad met *ex* waarop zij heel boos is geworden op haar ouders, maar wel nu alles eruit heeft gegooid. Het kwam er op neer, zo schreef haar moeder in het smsje, dat ze was gewoon kwaad de laatste tijd, ook op mij. En door stress van school en examens etc. erbij zag ze het gewoon niet meer en heeft ze het uitgemaakt. Ze was gewoon boos, op dingen die gebeurd zijn. Maar de liefde was er nog wel, schreven haar ouders. Met als note: *ex* weet niets van dit smsje naar jou, dus je weet het niet van ons.
Dus het is nu afwachten wat er gaat gebeuren, en wanneer zij weer toenadering gaat zoeken. Ik laat haar in ieder geval even met rust, om het bij haar ook op een rijtje te krijgen en geen verwarring te zaaien. Maar wat je zegt over die smsjes en telefoontje, het heeft bij mij wel weer een beetje (valse?) hoop gewekt. Maar wat ik zelf wil, weet ik op dit moment echt niet. Het is zo'n chaos nu in m'n hoofd ..
Ik denk dat ik dat ook pas kan beslissen als ik haar weer zie. Maar mochten we het toch willen proberen, moeten er wel dingen veranderen. En ik zal ook zeker tegen haar zeggen dat ik het niet tof vind dat ze het maar uitmaakt omdat ze kwaad is op iets, om iets, in plaats van het gesprek daarover aan te gaan...
Zucht. Vrouwen, het zijn net bakfietsen .. Je moet ze beide trappen
In je topic over het einde van jullie relatie leek jullie relatie zacht gezegd verre van ideaal. Het klonk vooral alsof je iemand wil dan dat je deze meid wil. Onder andere uit jullie seksleven en jouw wanhoop hierover spreekt niet echt een 'the one' gevoel.
Ook nu lijk je vooral blij te zijn dat je 'schoonouders' het voor je opnemen, maar je stelt zelf al dat je eigenlijk zelf niet weet wat je wil. Ga daar eens rustig over nadenken, over je toekomst, niet over wat is geweest en wat gewoon niet werkte. Het is verleidelijk om genoegen te nemen met 'iets', met iets wat fijn was, wat je kent, maar wat helaas nu niet meer functioneert. Ik weet niet meer hoe oud je bent, maar als je iets zelfstandiger wordt, minder aan (schoon-)ouders vast zit, zal je merken dat het makkelijker is om je eigen koers te varen.
Beetje onsamenhangend verhaal wellicht, en ik snap dat je je kut en in de war voelt, maar dat is volkomen normaal. Aan het eind van de verwarring wacht een nieuw leven, maar daar kom je minder snel als je contact gaat blijven houden met je ex en zelfs die schoonouders.
Een maandje in een hut zonder enige vorm van elektriciteit of mogelijkheden tot communicatie zou me goed doen zeg.
Heb haar ook nog steeds geblokkeerd.. Laatst heb ik een (lange) brief geschreven met al m'n gedachten erin. Dat ik het goed wil maken en dat zij de ware voor me is. Als ultieme poging heb ik haar een vakantie, samen met mij, aangeboden op mijn kosten. Wanneer en of ze dit wil laat ik natuurlijk aan haar over. Dit om zo een nieuwe start te maken en dan zien we wel hoe het loopt.
Ze heeft hier neutraal/ontwijkend op gereageerd en wil tijd. Ze heeft het moeilijk (ik ook) en wil de komende tijd geen contact. Ik weet dus niet waar ik aan toe ben en dat vind ik vreselijk (karakter trekje). Onduidelijkheid is killing me en ben zeer slecht in "geen contact" en wachten. Ik wil zo graag alles uitpraten en haar laten zien dat ik voor haar wil gaan. We hebben het beide moeilijk, dus denk ik van, waarom dan niet met elkaar praten over de moeilijkheden?
Van nature wil ik graag alles uitpraten en daarom vind ik geen contact ook extreem moeilijk. Ik geloof niet in geen contact qua oplossing en wil vragen om oplossingsgericht met elkaar te praten ipv geen contact, aangezien we het beide moeilijk hebben. Is dit verstandig of kan ik me beter toch terugtrekken.
[ Bericht 7% gewijzigd door billboard op 30-01-2014 14:50:13 ]
Ik ben ook fel tegenstander van dat 'geen contact' als er geen duidelijkheid is. Ik zit wat dat betreft in hetzelfde schuitje, m'n ex doet haar best om geen contact met me te hebben, dat heeft ze wel duidelijk gemaakt (heel kortaf en afstandelijk reageren op mij) dus ik heb haar sinds 20 december niet meer ge-appt en behalve een mail 2 weken geleden geen contact gehad. Ook op die mail kreeg ik slechts 5 regeltjes halfbakken antwoord.quote:
Na ruim 4 jaar relatie is het nu een paar maanden uit. Met name door mentale moeilijkheden bij mij liep het stuk (ik maakte het uit). Ze vond dit vreselijk en ze wou me heel graag terug. Na verloop van tijd draaide dat om. Zij wou niet meer, maar ik juist wel weer omdat ik in de afgelopen maanden flink aan mezelf gewerkt heb en ik zie nu goed in wat er mis is gegaan. Ik heb vreselijk spijt van de breuk en wil haar graag terug en heb haar dit ook duidelijk gemaakt en meerdere malen m'n excuus aangeboden voor alles wat er is gebeurd, met alle respect voor haar.
Laatst heb ik een (lange) brief geschreven met al m'n gedachten erin. Dat ik het goed wil maken en dat zij de ware voor me is. Als ultieme poging heb ik haar een vakantie, samen met mij, aangeboden op mijn kosten. Wanneer en of ze dit wil laat ik natuurlijk aan haar over. Dit om zo een nieuwe start te maken en dan zien we wel hoe het loopt.
Ze heeft hier neutraal/ontwijkend op gereageerd en wil tijd. Ze heeft het moeilijk (ik ook) en wil de komende tijd geen contact. Ik weet dus niet waar ik aan toe ben en dat vind ik vreselijk (karakter trekje). Onduidelijkheid is killing me en ben zeer slecht in "geen contact" en wachten. Ik wil zo graag alles uitpraten en haar laten zien dat ik voor haar wil gaan. We hebben het beide moeilijk, dus denk ik van, waarom dan niet met elkaar praten over de moeilijkheden?
Van nature wil ik graag alles uitpraten en daarom vind ik geen contact ook extreem moeilijk. Ik geloof niet in geen contact qua oplossing en wil vragen om oplossingsgericht met elkaar te praten ipv geen contact, aangezien we het beide moeilijk hebben. Is dit verstandig of kan ik me beter toch terugtrekken.
Ik denk, wat een beetje het probleem is, wat we beide hebben: er zijn 2 mogelijkheden. Óf ze wil geen contact meer omdat ze helemaal klaar met je is en het allemaal achter haar wil laten, óf ze wil geen contact omdat ze bang is spijt te krijgen (in mijn geval omdat zij het uitmaakte) of weer verliefd te worden (in jou geval.). En dat levert veel onzekerheid op en daarom zit je ook steeds te malen in je hoofd. Ik ken het.
[ Bericht 98% gewijzigd door MissLuna op 31-01-2014 10:46:49 ]
Ik heb een aantal maanden geleden besloten om mijn relatie van +/- 10 jaar te verbreken. Dit omdat ik verliefd was geworden om een andere vrouw, met wie ik kort daarna ben gaan daten en nu samen mee ben.
Ik heb er lang over nagedacht voordat ik de stap heb gezet en heb (helaas) dit nooit met mijn ex besproken. Voor haar kwam het als donderslag bij heldere hemel. Zij gaf aan dit nooit te hebben zien aankomen en vond dat we de perfecte relatie hadden en dat ik de liefde van haar leven was. Ik miste echter een stukje intimiteit, seks en echte aandacht voor elkaar, het was teveel als broer/zus samenwonen geworden. Nooit ruzie, veel harmonie en gezelligheid, een perfect gerund huishouden, maar toch miste ik iets. En daar ben ik natuurlijk ook schuldig aan. Ik heb (achteraf gezien) te weinig er nog wat van proberen te maken. En niet gepraat over mijn veranderde gevoelens in de laatste 2-3 jaar.
In de beginperiode is zij heel verdrietig en boos geweest. Ze gaf aan dat zijzelf ook onze relatie had laten versloffen. Een aantal malen ware smeekbedes aangehoord dat ze niet verder wou zonder mij - maar het deed me weinig omdat ik zo verliefd was op mijn nieuwe vriendin. Na 3-4 maanden kwam er een omslag en een soort van acceptatie en gaf ze ook aan niet meer mij terug te willen. In de maanden daarna kwam bij mij pas het verdriet van het einde en dat was/is heel heftig.
Ook al gaat het goed met mijn nieuwe relatie, nu ik mijn ex sinds een maand of 2 nooit meer zie, valt het afscheid toch erg zwaar. Ondanks dat ik zelf die stap heb gezet en haar verlaten heb voor iemand anders. In het e-mail contact dat er nog is over het afhandelen van de laatste dingen, merk ik dat ze heel kortaf is en ook niet ingaat op een vraag van "hoe is het?". Ik denk elke dag aan haar, en heb zelfs op momenten dat het even wat minder gaat in mijn nieuwe relatie, de behoefte om de nieuwe relatie te verbreken om te gaan proberen haar weer voor mij terug te winnen..... Ik voel mij schuldig en rot over wat ik gedaan heb, nu pas dringen haar smeekbedes tot mij door en hoe goed onze relatie in de basis was. Hoe lief en zorgzaam ze was. Een soort van gelijkgestemdheid en levensinstelling. Tegelijkertijd realiseer ik mij dat ik grote stappen heb gezet, het oude huis is verkocht en we wonen elk ergens anders. En ik weet ook niet of ik haar nog wel echt wil. Het is vooral het verdriet van het afscheid, iemand waar ik zoveel mee heb meegemaakt, nooit meer te zien of te spreken. Iemand die ik zoveel pijn heb gedaan, die nu heel vaak alleen is, in een matige gezondheidstoestand waardoor zij zonder werk zat en vaak alleen thuis was. Maar medelijden lijkt mij een slecht motief.
Ik weet dus niet wat ik ermee moet doen. Enerzijds heb ik een leuke nieuwe vrouw en relatie (die ook zeker niet verdiend dat ik haar ga verlaten!) en anderzijds voel ik een gapend gat in mijn ziel van het oude. Ik vraag overigens niet voor medelijden of zo, ik heb dit natuurlijk allemaal zelf veroorzaakt. Dat weet ik. Maar het is moeilijk. Ook als je zelf de stap zet.
Maak een keuze.. Voor alle 3 beter.. Want op deze manier ga je er alle 3 aan onder door
Ik heb er ook van geleerd: ik praat nu veel meer over hoe het gaat, wat ik voel, wat zij voelt, waar we mee zitten, wat we willen gaan doen met woning/werk/leven. Niet om alles kapot te bediscussiëren / filosoferen, maar ik weet nu wel hoe belangrijk het is om te praten en af en toe de peilstok in de relatie te steken.
In ieder geval voor eenieder die twijfelt aan zijn (lange) relatie: bezint eer ge begint te stoppen. Blind stappen in een nieuwe relatie en het oude halsoverkop afbreken, breekt je uiteindelijk mogelijk op. Maar dat is natuurlijk ook afhankelijk van hoe goed/slecht het oude was.
[ Bericht 5% gewijzigd door MokerDude80 op 01-02-2014 12:03:28 ]
Why de neuq doe ik dat ook weer... Uiteraard ook geen reactie gekregen omdat ze al de hele tijd om onverklaarbare redenen doet alsof ik niet meer besta.
Ik snap dat je je afvraagt waarom je dit gedaan hebt. Maar aan de andere kant, niet geschoten is altijd mis. Misschien dat het voor haar nu nog te snel is, het contact met jou weer oppakken.quote:
Fuck me. Gisternacht toch weer gewhatsappt naar m'n ex met een of andere laffe verontschuldiging voor m'n gedrag de laatste maanden van de relatie.
Why de neuq doe ik dat ook weer... Uiteraard ook geen reactie gekregen omdat ze al de hele tijd om onverklaarbare redenen doet alsof ik niet meer besta.
Bij mij is inmiddels het nodige gebeurd de afgelopen dagen. Donderdag contact gehad met m'n ex via whatsapp, dat ze graag binnenkort nog eens met me wou afspreken om gewoon een goed gesprek te hebben. Toen gezegd dat ik dat prima vond, en toen hebben we afgesproken dat we gisteravond een stuk zouden wandelen. Been there, done that. Gisteravond om 20:00 uur precies stond ik bij haar voor de deur en zijn we gaan wandelen, waar al vrij snel naar voren kwam dat zij enorm veel spijt had van de keuze die ze heeft gemaakt, en dat ze me miste. Ik had deze 'move' al verwacht, en had er zelf dan ook al over nagedacht. Dus ik heb haar haar verhaal laten doen, over waarom ze het dan had uitgemaakt, zo plotseling. Het was een combinatie van verschillende factoren, zo zei ze. Ze zit met de examens van haar studie waar ze het druk mee heeft, vrijdagavond (16 - 22) werken en dan zaterdags of zondags een gehele dag, en dan de ruzies van de afgelopen tijd .. dat resulteerde gewoon in een te hoge stress factor, waardoor zij dit als enige uitweg zag. Ik heb haar wel duidelijk gemaakt dat ik de actie absoluut niet kan waarderen, en dat ze gewoon over haar gevoelens moet praten. Dat begreep ze zelf ook, en ze had ook echt spijt dat ze dat op deze manier gedaan heeft. En dan kom je bij mij toch op het ethische punt terecht, dat je mensen maar ook elkaar een tweede kans moet kunnen geven.
Na een heel goed gesprek waarin we beide ons gevoel voor elkaar hebben uitgesproken, hebben we besloten om het toch nog een kans te geven. We liepen gister al pratende door de stad, toen ze ineens zei: voor mijn gevoel klopt het gewoon, dat wij hier zo samen door de stad lopen.
Hierna samen nog even wat wezen drinken in een eetcafé, en geproost op een nieuw begin!
Dan denk ik dat we je bij deze kunnen ontslaan uit dit topic!quote:
[..]
Ik snap dat je je afvraagt waarom je dit gedaan hebt. Maar aan de andere kant, niet geschoten is altijd mis. Misschien dat het voor haar nu nog te snel is, het contact met jou weer oppakken.
Bij mij is inmiddels het nodige gebeurd de afgelopen dagen. Donderdag contact gehad met m'n ex via whatsapp, dat ze graag binnenkort nog eens met me wou afspreken om gewoon een goed gesprek te hebben. Toen gezegd dat ik dat prima vond, en toen hebben we afgesproken dat we gisteravond een stuk zouden wandelen. Been there, done that. Gisteravond om 20:00 uur precies stond ik bij haar voor de deur en zijn we gaan wandelen, waar al vrij snel naar voren kwam dat zij enorm veel spijt had van de keuze die ze heeft gemaakt, en dat ze me miste. Ik had deze 'move' al verwacht, en had er zelf dan ook al over nagedacht. Dus ik heb haar haar verhaal laten doen, over waarom ze het dan had uitgemaakt, zo plotseling. Het was een combinatie van verschillende factoren, zo zei ze. Ze zit met de examens van haar studie waar ze het druk mee heeft, vrijdagavond (16 - 22) werken en dan zaterdags of zondags een gehele dag, en dan de ruzies van de afgelopen tijd .. dat resulteerde gewoon in een te hoge stress factor, waardoor zij dit als enige uitweg zag. Ik heb haar wel duidelijk gemaakt dat ik de actie absoluut niet kan waarderen, en dat ze gewoon over haar gevoelens moet praten. Dat begreep ze zelf ook, en ze had ook echt spijt dat ze dat op deze manier gedaan heeft. En dan kom je bij mij toch op het ethische punt terecht, dat je mensen maar ook elkaar een tweede kans moet kunnen geven.
Na een heel goed gesprek waarin we beide ons gevoel voor elkaar hebben uitgesproken, hebben we besloten om het toch nog een kans te geven. We liepen gister al pratende door de stad, toen ze ineens zei: voor mijn gevoel klopt het gewoon, dat wij hier zo samen door de stad lopen.
Hierna samen nog even wat wezen drinken in een eetcafé, en geproost op een nieuw begin!
Gefeliciteerd in ieder geval, ik hoop dat je er goed over na hebt gedacht en dat je de juiste keuze maakt. Het bekende gezegde over de ezel en de steen hoop ik niet te hoeven gebruiken.
Ik weet niet wat ik er in mijn geval van moet denken. Ik weet het echt niet. Vindt ze het nu daadwerkelijk zo moeilijk om gewoon normaal erover te praten? Ik ben niet onaardig of wat dan ook. Ik ben steeds heel beleefd, ik doe niet net alsof er nog een kans in zit dus ik snap niet waarom ze zo doet. Is het zo'n groot struikelblok om je ex te vertellen hoe en wat na 4.5 jaar? Ik snap dat we niet meer contact te hoeven hebben als voordat het uitging, maar een gewoon normaal uitgesproken einde is toch niet teveel gevraagd?
Ontslaan in de zin van m'n verhaal en gevoelens delen over een relatie die voorbij is wel inderdaad!quote:
Dan denk ik dat we je bij deze kunnen ontslaan uit dit topic!
Gefeliciteerd in ieder geval, ik hoop dat je er goed over na hebt gedacht en dat je de juiste keuze maakt. Het bekende gezegde over de ezel en de steen hoop ik niet te hoeven gebruiken.
Echter zal ik dit topic vanaf nu wel blijven volgen, en wanneer ik mijn mening nodig acht in dit topic dan ook advies of een luisterend oor zal bieden. Zoals in jouw geval, hoeveel onze situatie op elkaar lijkt .. dat is gewoon bizar. En ik hoop ook van harte dat de ezel en de steen er niet aan te pas hoeven te komen, al zal de toekomst dat uitwijzen. Mocht het wel zo zijn, dan meld ik me hier t.z.t. wel weer haha
Ik begrijp die ex van jou ook totaal niet eigenlijk. Als je na een relatie van 4,5 jaar niet het fatsoen kunt opbrengen om je ex in ieder geval tekst en uitleg te geven wáárom je de relatie beëindigt, dan kan het m.i. niet anders dan dat zij zelf ergens enorm mee worstelt. En dat kan zijn dat ze misschien spijt heeft en een verkeerde keuze heeft gemaakt, en daarom alle contact maar vermijdt .. Of er is iets anders aan de hand, maar dan zou ik zo even niet kunnen bedenken wat dat zou kunnen zijn.quote:
Ik weet niet wat ik er in mijn geval van moet denken. Ik weet het echt niet. Vindt ze het nu daadwerkelijk zo moeilijk om gewoon normaal erover te praten? Ik ben niet onaardig of wat dan ook. Ik ben steeds heel beleefd, ik doe niet net alsof er nog een kans in zit dus ik snap niet waarom ze zo doet. Is het zo'n groot struikelblok om je ex te vertellen hoe en wat na 4.5 jaar? Ik snap dat we niet meer contact te hoeven hebben als voordat het uitging, maar een gewoon normaal uitgesproken einde is toch niet teveel gevraagd?
Ik weet niet precies hoe de relatie was met jouw schoonouders, maar anders zou je het misschien via die weg kunnen proberen? Ik meende laatst te lezen dat je nog eens langs wou gaan, i.v.m. een verbouwing of schilderwerk in het huis van je schoonouders, waar jij ook aan mee hebt geholpen destijds? Misschien dat dat een overweging kan zijn, om dat als reden te gebruiken om eens een kop koffie te gaan drinken met hen, als jouw ex daar dan niet is ..
Omdat ik nu min of meer 'ontslagen' ben uit dit topic
.. Heel hartelijk dank voor alle steun en adviezen die ik de afgelopen tijd van hier heb gekregen! Rest mij alleen, jou in het bijzonder, veel sterkte en succes te wensen de komende periode!
Ik ga m'n schoonouders niet lastigvallen hiermee, zij staan er vanaf minuut 1 dat het uit is compleet buiten en ik wil ze er ook niet bij betrekken. Haar moeder en vader (zijn gescheiden) stuurden me allebei na mijn dank-smsje wel dat ze ook niet echt wisten waarom en dat ze er niet zoveel over heeft gezegd. Haar broertje, waar ik af en toe nog wel contact mee heb, weet er ook niet zoveel van.quote:
Dus ik denk dat niemand, behalve zij, het écht weet. Ze is niet echt een prater. Misschien dat een paar vriendinnen het weten, maar daar heb ik niks mee en die ga ik niet eens hierover aanspreken.
Ik vrees een gevalletje van 'de tijd zal het leren'. Of misschien wel nooit. Frustrerend, maar helaas niet anders.
Oké ik meld me ook maar hier... Hopende dat ik na 4,5 jaar in ieder geval niet meer zo facked up ben over mijn ex.quote:
Al bijna 4,5 jaar uit met mijn ex, maar krijg nog altijd de zenuwen wanneer ik op Facebook op het punt sta om haar profiel te bezoeken
Het is nu 5 maanden uit, maar ik kan er nog niet echt vrede mee hebben, zeer frustrerend!
Ik heb de relatie wel wat op het spits gedreven, omdat ik misschien al wel zag dat hij zich niet helemaal inzette. Waar ik hoopte dat hij meer zijn best zou doen is hij afgehaakt.
En nog altijd baal ik dat ik me zo heb gedragen, want ik heb het tegenovergestelde bereikt, baal ik dat hij er niet meer voor over heeft gehad. En mis ik het, hoop dat het weer goedkomt en dat soort shit.
Er is contact, heel oppervlakkig, gelukkig nieuwjaar, gefeliciteerd met je diploma etc. Maar de hoop dat hij meer toenadering zoekt blijft, en het op mijn handen zitten zelf niet te gaan smeken om een tweede kans is killing.
Inmiddels al wel 1 mislukt rebound vriendje verder en Tinder heeft alleen alleenstaande vaders en vreemde vogels in de aanbieding. Dus nog altijd opzoek naar een modus om te vergeven en vergeten.
Bah!
Dat zal alleen nog wel even duren, maar ik merk dat ik op de goede weg ben.
En ik heb mijn goede dagen/weken hoor... toch blijven er vlagen dat het knaagt.
Het is nu een paar weken uit en het contact is eigenlijk minimaal van beide kanten. Afgelopen week even een sms'je naar haar gestuurd en daardoor kwam ik te weten dat ze geopereerd moet worden. Eenzelfde operatie heeft ze al eens eerder gehad en dat is voor haar een hele nare en vervelende periode geweest. Toevallig dat uitgebreid besproken voordat het uitging.
Ik voel me toch enigszins verplicht om wat van me te laten horen. Om te laten zien dat ik niet als haar 'vrienden' toentertijd vergeten ben en ook aan haar denk als ze het moeilijk heeft. Ik dacht eraan om een kaartje te sturen. Ik weet niet precies wanneer ze geopereerd word al heeft mijn zusje haar nog op facebook.
Is dit verstandig of kan ik er beter voor kiezen maar niks van me te laten horen en alles te laten voor wat het is?
Verder ben ik tot het besef dat ik haar misschien wel nooit meer zal zien of spreken. Vind het een vreemde gedachte. Ik woon in een dorp in de kop van Noord-Holland en zij in Alkmaar dus de kans dat je elkaar treft is echt minimaal. Een andere ex woonde vlakbij en die zie ik nog wel eens of daar hoor ik nog wel eens wat van. Dat lijkt voor mij toch een soort bevestiging van dat er iets is geweest. Heb het idee dat dat gevoel verdwijnt zodra je nooit meer iets van iemand hoort of ziet.
Heeft iemand hier ervaring mee?
Kaartje sturen kan gewoon lijkt me, als jullie zo af en toe oppervlakkig contact hebben gehouden.
Vat ze het maybe anders op als bedoeld..
Maar hij is een ongrijpbaar mirakel, een echte man. Praat niet, en zal nooit willen toegeven dat hij het mis had. Zal hij net zo op zijn handen zitten om geen toenadering te zoeken? Dát knaagt aan mij... Gaat dat ooit over?
Dude, ga van Facebook af of vraag haar om jou te blokkeren. Je wordt er echt niet beter van als je weet wat ze doet (spreek uit ervaring).quote:
Het gaat dag voor dag een stukje beter nu wel. Ik denk er nog steeds aan, bezoek nog steeds wel eens onnodig haar Facebookprofiel maar het doet me allemaal steeds minder. Valt me alleszins mee na 2 maanden. Niet te voorbarig zijn natuurlijk, het kan zo weer omslaan natuurlijk. Ik ben niet meer zo down als eerder en ik merk dat ik meer teleurstelling merk bij mezelf in haar; hoe ze het heeft laten varen en hoe ze zich daarna heeft opgesteld tegenover mij.
Mwah, dat is het niet zo zeer. Meestal staat ik een beetje naar d'r profielfoto en dan zegt er een stem in m'n hoofd 'gast, wat doe je nou weer?' en dan klik ik het weer weg. Ik kan haar wel blokkeren maar er zijn zoveel mensen om me heen die me ongevraagd continu vertellen wat ze erop zet, waar ze haar zagen lopen enzovoorts, dus het maakt geen zak uit. Het doet me ook niet zoveel hoor. Ik doe het gewoon uit automatisme ofzo, denk ik.quote:
[..]
Dude, ga van Facebook af of vraag haar om jou te blokkeren. Je wordt er echt niet beter van als je weet wat ze doet (spreek uit ervaring).
Ik ben m'n aandacht langzaamaan een beetje aan het steken (alleen m'n aandacht nog niks anders
) in een andere meid. Neem ik lekker m'n tijd voor, aangezien we allebei net 2 maanden weer 'vrij' zijn, dus we hebben de tijd.Hoewel ik haar niet heel regelmatig tref, merk ik toch dat ik erg onrustig word van de momenten waarop ik haar wel zie/tegen kom. Hetzelfde geldt voor de momenten waarop zij me een berichtje stuurt, ik ben dan gewoon van slag... Dit zal vast slijten, maar het blijft lastig. Ook heb ik inderdaad (net als bovenstaande poster) dat ik regelmatig haar Facebook check en ook tot de conclusie kom; waarom doe ik dit in godsnaam? Zelfde geldt voor WhatsApp, ik kijk regelmatig of ze online is geweest. Het slaat echt nergens op... I know! Het nadeel van de huidige generatie...
Het voelt op sommige momenten erg leeg en eenzaam, mijn sociale leven is absoluut oke; heb regelmatig maten over de vloer en ik merk dat dat wel leegte opvult... maar toch... Twijfel ik? Ik kan dit moeilijk inschatten, want realistisch als ik ben denk ik tegelijkertijd: mis ik haar? of mis ik iemand? Daarnaast, het voelde niet goed en ik zie niet in op welke wijze het wel goed zou kunnen voelen!
Zure appel; we moeten er even doorheen denk ik... Blijft lastig.
Morgen valentijnsdag pffff....
Bij mij is het al weer 3 jaar geleden, maar hoewel de eerste paar weken vrij kut waren, heb ik daarna - ondanks dat ik mezelf zwaar kut voelde dat ik die chick kwijt was - achteraf bezien eigenlijk de tijd van mijn leven gehad.
Zat vol testosteron toen, wilde alleen maar uitgaan, had altijd energie om vrouwen aan te spreken / ze te versieren etc.
De laatste 1,5 jaar is dat weer veel minder geworden, en dan mis ik nog wel eens die tijd dat ik kennelijk de behoefte had om mijn liefdesverdriet van me af te neuken/zuipen... Nu komt dat gevoel alsnog wel eens op als ik weer te lang op de Facebook van mijn ex heb zitten kijken, maar daarna ebt het ook weer vrij snel weg.
Zie het ook bij vrienden gebeuren waarbij hun relatie over gaat ; Eerst even 1/2/3 weekjes zielig lopen doen, maar daarna hebben ze echt alleen maar zin om los te gaan en achter de vrouwen aan te gaan..
Ik kan hier nog niet echt een zinnige uitspraak over doen, maar ik denk dat er een mogelijkheid aanwezig is dat ik die behoefte ga krijgen.
Nadat het uit was, heb ik ze gelijk van mijn facebook gepleurd.quote:
[..]
Dude, ga van Facebook af of vraag haar om jou te blokkeren. Je wordt er echt niet beter van als je weet wat ze doet (spreek uit ervaring).
Het is alleen maar zelfpijniging om alsmaar haar profiel te bekijken.
Buffel ik zou graag via PM het 1 en ander met je willen bespreken. Heb namelijk precies hetzelfde meegemaakt afgelopen maand.quote:
Ik kan alleen nog geen pm sturen, dat kan pas na 7 dagen. Wil niet alles hier bespreken. Kan jij mij wel een bericht sturen? Alvast bedankt!
Bij deze!quote:
[..]
Buffel ik zou graag via PM het 1 en ander met je willen bespreken. Heb namelijk precies hetzelfde meegemaakt afgelopen maand.
Ik kan alleen nog geen pm sturen, dat kan pas na 7 dagen. Wil niet alles hier bespreken. Kan jij mij wel een bericht sturen? Alvast bedankt!
Ik kan pas na 3,5 dag een PM terug sturen, moet minimaal 7 dagen actief zijn vermelden ze.quote:
Dan zit er niks anders op;quote:
[..]
Ik kan pas na 3,5 dag een PM terug sturen, moet minimaal 7 dagen actief zijn vermelden ze.
Zie ik hem over een dag of 4 vanzelf wel verschijnen, denk ik.
Nu 3,8 maanden uitMisschien kunnen we elkaar erdoorheen helpenquote:Op woensdag 19 februari 2014 17:45 schreef BlauweTijger het volgende:
Help me door deze struggledag heen!
(zit in ongeveer zelfde schuitje)
quote:
[..]
Misschien kunnen we elkaar erdoorheen helpen
(zit in ongeveer zelfde schuitje)
Luister naar je favoriete muziek, eet wat kindermaxi's, ga naar de sportschool en spreek vanavond af met vrienden. Zo doe ik het!Tja het helpt maar tijdelijk bij mij . Ik zit de tijd maar uitquote:
[..]
Welke tijd? Totdat het goedkomt?quote:
[..]
Tja het helpt maar tijdelijk bij mij . Ik zit de tijd maar uit
gesleten isquote:
[..]
Welke tijd? Totdat het goedkomt?
Ben begonnen met veeeel minder met zijn Facebook activiteit bezig te zijn, dat was eerst een obsessie.
Blijven vasthouden aan het idee dat hij niks om me geeft
en dat iemand anders dat wel op de juiste manier kan doen.Het probleem is dat liefdes issues verhelpen met neuqsex en alcohol alleen maar een leegte invult.quote:
De laatste 1,5 jaar is dat weer veel minder geworden, en dan mis ik nog wel eens die tijd dat ik kennelijk de behoefte had om mijn liefdesverdriet van me af te neuken/zuipen... Nu komt dat gevoel alsnog wel eens op als ik weer te lang op de Facebook van mijn ex heb zitten kijken, maar daarna ebt het ook weer vrij snel weg.
Zie het ook bij vrienden gebeuren waarbij hun relatie over gaat ; Eerst even 1/2/3 weekjes zielig lopen doen, maar daarna hebben ze echt alleen maar zin om los te gaan en achter de vrouwen aan te gaan..
Je ziet het vaak als advies wanneer een relatie uitgaat, ga aan het werk, ga stappen, ga dingen doen. Dat is allemaal leuk en aardig, maar het moet geen leegte invullen. Ga met name aan de slag met jezelf. Dat is ook vaak een goede levensles voor mensen die en relatie hebben gehad en waar het plots uitging.
Een relatie moet een aanvulling op het leven zijn, niet een invulling. Een ware liefde bestaat niet. Stel het gaat uit met mijn huidige dame. Dan lig ik daar geen nacht wakker over.
Grote, stoere praat in je laatste 2 zinnen. Zo dacht ik ook, maar ik kan je garanderen dat wanneer zij het op een onverwacht moment zonder enige toelichting uitmaakt, dat je heus wel even van de leg zal zijn. Ik vind dit een beetje stoerdoenerij wat je nu zegt.quote:
[..]
Het probleem is dat liefdes issues verhelpen met neuqsex en alcohol alleen maar een leegte invult.
Je ziet het vaak als advies wanneer een relatie uitgaat, ga aan het werk, ga stappen, ga dingen doen. Dat is allemaal leuk en aardig, maar het moet geen leegte invullen. Ga met name aan de slag met jezelf. Dat is ook vaak een goede levensles voor mensen die en relatie hebben gehad en waar het plots uitging.
Een relatie moet een aanvulling op het leven zijn, niet een invulling. Een ware liefde bestaat niet. Stel het gaat uit met mijn huidige dame. Dan lig ik daar geen nacht wakker over.
Hopelijk leest ze die laatste 2 zinnen nietquote:
[..]
Het probleem is dat liefdes issues verhelpen met neuqsex en alcohol alleen maar een leegte invult.
Je ziet het vaak als advies wanneer een relatie uitgaat, ga aan het werk, ga stappen, ga dingen doen. Dat is allemaal leuk en aardig, maar het moet geen leegte invullen. Ga met name aan de slag met jezelf. Dat is ook vaak een goede levensles voor mensen die en relatie hebben gehad en waar het plots uitging.
Een relatie moet een aanvulling op het leven zijn, niet een invulling. Een ware liefde bestaat niet. Stel het gaat uit met mijn huidige dame. Dan lig ik daar geen nacht wakker over.
Stoer? Dat hangt er ook vanaf hoe je in een relatie stapt. Ik stap niet meer in een relatie met het idee goh, dit kon wel eens een relatie worden waar ik 30 jaar mee zal samen zijn. Ik denk aan het nu. En daar ben ik blij mee, maar als mijn huidige vriendin weg wil, go ahead, dat heb ik haar ook vaak genoeg verteld. Ze wil uit met anderen of wat dan ook, prima. Ik hou haar niet vast.quote:
[..]
Grote, stoere praat in je laatste 2 zinnen. Zo dacht ik ook, maar ik kan je garanderen dat wanneer zij het op een onverwacht moment zonder enige toelichting uitmaakt, dat je heus wel even van de leg zal zijn. Ik vind dit een beetje stoerdoenerij wat je nu zegt.
Dus jij claimt dat iedereen hier in dit topic wel dacht dat dit dé relatie was? Ik wist zelf ook heel goed dat dit niet de relatie was waar ik uiteindelijk mee zou eindigen, maar wanneer het allemaal stukloopt op een moment waarop je het niet verwacht, met weinig uitleg, blijf je toch verbijsterd achter en ben je echt wel even verslagen, ook al weet je zelf ook dat het niet je enige kans was. Ik vind dit zo'n idealistisch gelul van je, in de trant van; ach, het boeit me allemaal niet en ik naai wel weer iemand anders de volgende dag.quote:
[..]
Stoer? Dat hangt er ook vanaf hoe je in een relatie stapt. Ik stap niet meer in een relatie met het idee goh, dit kon wel eens een relatie worden waar ik 30 jaar mee zal samen zijn. Ik denk aan het nu. En daar ben ik blij mee, maar als mijn huidige vriendin weg wil, go ahead, dat heb ik haar ook vaak genoeg verteld. Ze wil uit met anderen of wat dan ook, prima. Ik hou haar niet vast.
Als je dus geen énkel moment wakker ligt van het feit dat je relatie kapot is gegaan zonder dat jij het uitmaakt, dan houd je ook 0.0 van d'r, en dan moet je gewoon geen relatie aangaan. Je kan niet van iemand houden maar toch gierend van het lachen verder gaan als ze het uitmaakt. Bullshit.
Ik vind het fijn dat iemand laat weten dat hij van je houdt en je mist. Vrijheid is fijn maar iemand die het geen fuck kan schelen wat ik doe is dan weer een ander uiterste...als ik een relatie had met iemand die denkt ´whatever´ dan zou ik dat niet serieus nemen.
Mooi toch samen met iemand oud worden, tegenwoordig lijkt opgeven wel makkelijker dan ervoor willen gaan.
Was natuurlijk wel fijn maar niet echt tactisch denk ik. We hebben allebei zo iets van ja ik mis de relatie wel maar ook weer niet Wat de neuk moet ik hiermee.Nou ja... dat heb je dus al gedaan haha!quote:
Ik zou zelf proberen om uit de vaagheid te komen. Hoe meer duidelijkheid hoe beter je verder kan....
Naja, ben ook weer de "fout" ingegaan en hou van mijn "nieuwe" vriend....
Wat ik wil zeggen: dat jullie af en toe lekker sexen met elkaar, vindt ik toch wat logischer - logischer dan helemaal vergeten,wat jullie ooit voor elkaar betekent hebben...zeker als ik naar mijn ex-liefde-van-het-leven-verhaal kijk.
Gierend van het lachen verder gaan? Dat zeg ik nergens. Ik heb vaak genoeg een relatie gehad. 1 keer met liefdesverdriet, wat achteraf gezien verspilde moeite is geweest.quote:
[..]
Dus jij claimt dat iedereen hier in dit topic wel dacht dat dit dé relatie was? Ik wist zelf ook heel goed dat dit niet de relatie was waar ik uiteindelijk mee zou eindigen, maar wanneer het allemaal stukloopt op een moment waarop je het niet verwacht, met weinig uitleg, blijf je toch verbijsterd achter en ben je echt wel even verslagen, ook al weet je zelf ook dat het niet je enige kans was. Ik vind dit zo'n idealistisch gelul van je, in de trant van; ach, het boeit me allemaal niet en ik naai wel weer iemand anders de volgende dag.
Als je dus geen énkel moment wakker ligt van het feit dat je relatie kapot is gegaan zonder dat jij het uitmaakt, dan houd je ook 0.0 van d'r, en dan moet je gewoon geen relatie aangaan. Je kan niet van iemand houden maar toch gierend van het lachen verder gaan als ze het uitmaakt. Bullshit.
Je kan best van iemand houden, maar ook iemand laten gaan wanneer hij/zij dat wil. Mijn vriendin is niet mijn bezit.
Het maakt ook een groot verschil hoe afhankelijk je bent van een partner binnen een relatie.
Je vergeet niet zo maar even een relatie. 5, 10 jaar etc.quote:
Naja, ben ook weer de "fout" ingegaan en hou van mijn "nieuwe" vriend....
Wat ik wil zeggen: dat jullie af en toe lekker sexen met elkaar, vindt ik toch wat logischer - logischer dan helemaal vergeten,wat jullie ooit voor elkaar betekent hebben...zeker als ik naar mijn ex-liefde-van-het-leven-verhaal kijk.
Maar dat is wel het beste. Wat voor zin heeft het om naar het verleden te kijken. Ik ben eens keihard met de feiten op mijn neus gedrukt. Ik dacht dat iets in het verleden wat betekende, toen zei mijn ex, 'Juist ... het verleden..' Wat moet ik daar nu mee. En daar had ze wel een punt.
Maar dat is wel het beste. ..."
Denk dat je met vergeten verdergaan bedoeld. Loslaten en verdergaan. Dat is wat anders in mijn beleving dan de ander als een soort afgelopen en mislukt project naar de mentale stoffige zolder te verbannen.
Hmmm, afgaande op je eerdere posts: Vind je best wel wat afstandelijk en bitter redeneren. Geloof er eerlijk gezegd in eerste instantie ook geen zak van. Iemand laten gaan ook al is er nog steeds liefde in het spel is geen gebaar of een teken van respect, maar een gebeurtenis waar je toch geen invloed op hebt. Alsof het begint te regenen en jij geeft de wolk achteraf toestemming om water te lozen. (ik bedien me graag van beeldspraak, als ik in een andere taal beetje klem zit) Deze houding zou ik meer snappen als de relatie al uit was, maar jij passt dit "concept" al op jou huidige vriendin toe, terwijl er nog een relatie is. Tuurlijk is ze niet jou bezit, maar - zoals je het schildert, lijkt het alsof het je geen zak kan of beter gezegd mag schelen of ze bij jou wil zijn of niet. Voor jou bleek jou liefdesverdriet nutteloos uit te pakken omdat je erachter kwam dat jij je ex ermee idd niet weer dichterbij kon krijgen. Dat deze onverbindelijke onverschilligheid ("niet mijn bezit en mag alles doen wat ze wil - i dont care") eigenlijk veel beter werkt is voor de hand liggende, omdat de onzekerheid, die hierdoor nu bij de andere, die zich wél wil/durft te binden groeit en ervoor zorgt,dat zij de fouten bij zichzelf zoekt. Mission bereikt: je hebt jezelf mooi beschermd en afgezekerd tegen een nieuwe complete afwijzing.... Lijkt nog op vis of vlees.
Puuh, dat word me beetje te psychologisch van mij even. Mijn mening....
Het kan je dus in feite allemaal niets schelen. Dan snap ik niet waarom je een relatie aangaat. Je bent kennelijk zo onverschillig dat je de relatie maar hebt 'omdat het kan'.quote:
[..]
Gierend van het lachen verder gaan? Dat zeg ik nergens. Ik heb vaak genoeg een relatie gehad. 1 keer met liefdesverdriet, wat achteraf gezien verspilde moeite is geweest.
Je kan best van iemand houden, maar ook iemand laten gaan wanneer hij/zij dat wil. Mijn vriendin is niet mijn bezit.
Het maakt ook een groot verschil hoe afhankelijk je bent van een partner binnen een relatie.
Ik kan mezelf wel voor kop slaan heb heel lang geen contact gehad en ging ook goed met me alleen ben ik erg geirriteerd dat ik dit per ongeluk toch gedaan heb.
Ik voel me gewoon dom. Waarschijnlijk maak ik het even in mijn hoofd erger dan het is maar ik vind het genant, Laatste contact is een einde van het jaar geweest en was weer een beetje gewoon mijn eigen dingetjes aan het doen en dit voelt voor mij als een domme irritante zet die weer een stap terug is.Zo om me heen zie ik stelletjes gelukkig zijn, ik gun het ze wel, maar het doet wel pijn in mijn hart.
Ex is vlak na kerst uit het niets ervandoor gegaan.
Sindsdien leidt ik een neerslachtig bestaan, ik kan van weinig dingen genieten.
Ik hoop echt dat er licht is aan het einde van de tunnel.
Oké, dit klinkt niet als een 'foutje' maar meer als een schreeuw om aandacht richting je ex to be honest.quote:
Oh wat ontzettend genant , ik had per ongeluk juist net met facebook bij mijn ex gekeken en toen ben ik met mijn scroller uitgeschoten en had ik hem per ongeluk een vriendschapverzoekgestuurd , gelukkig meteen geannuleerd en een klein berichtje van he dit was per ongeluk.
Ik kan mezelf wel voor kop slaan heb heel lang geen contact gehad en ging ook goed met me alleen ben ik erg geirriteerd dat ik dit per ongeluk toch gedaan heb.
Dit past in de andere kant ook wel weer bij mijn klungeligheid (helemaal bij mobiele telefoons heb ik soms dat ik juist per ongeluk vriendschapverzoeken stuur, dit is helaas de eerste keer op laptop en gewoon ook echt naar helaas de echt verkeerde persoon) en dus is het eigenlijk ook iets voor mij Het is ook een dag verder en besloten mezelf niet voor mijn kop te blijven schieten over een klein dom dingetje en ik eigenlijk voor mezelf ook juist ook niet druk te maken over wat hij ervan kan denken ( ja ik weet dat hij inderdaad het misschien wel zo kan zien , dan is dat zijn probleem).
Ik heb mezelf voorgenomen waar ik al een poosje mee bezig was geen contact hebben mijn eigen ding doen en goed in mijn vel te zitten en mezelf niet in de put te laten gaan door een klein stom foutje op dat moment.
Hij heeft er een punt achtergezet, gistermiddag.
(ter info: hij is 30 en ik 29)
We hadden 19 maanden een relatie waarvan 12 maanden samenwonend en hij was voor mij echt de ware. Ik ook voor hem (zei hij gisteren nog) maar we willen gewoon andere dingen in het leven, hij wil liever meer gaan stappen met vrienden en vindt dat ook belangrijker dan een relatie, en hij hield niet meer genoeg van mij. Hij was het blijkbaar al weken aan het afsluiten maar is hier bepaald niet eerlijk over geweest. Als je een afspraak plant met een hypotheekadviseur om samen een huis te kopen dan rijmt dat niet echt met "ik wil er een punt achter zetten". Out of the blue dus.
En hoe boos ik ook ben dat hij mij niks heeft verteld tot het laatste moment, ik heb zoveel verdriet. Ik heb niet geslapen, het doet écht letterlijk pijn. Ik heb me nog nooit zo gevoeld, zo machteloos en waardeloos. Ik hou zo ontzettend veel van hem, ondanks alles. Ik wilde dat ik hem kon haten dan deed het minder zeer.
Ik heb vrij genomen vandaag want ik barst bij elke scheet in tranen uit en heb vannacht maar een paar uurtjes geslapen, ik zal me vandaag proberen bij elkaar te rapen zodat ik morgen enigszins fatsoenlijk weer kan gaan werken. En dan moeten we ook nog alle spullen zsm gaan verdelen en in dozen pakken enzovoorts. Wat zie ik daar tegenop zeg.
Ik probeer me te focussen op zijn minpunten want die had hij echt wel maar die lijk ik momenteel even vergeten te zijn.
Misschien is juist gaan werken wel goed. Aandacht verleggen. Hoe meer je thuit zit en alleen, hoe meer je erover gaat malen en dat werkt juist averechts.quote:
Ik meld me aan.
Hij heeft er een punt achtergezet, gistermiddag.
(ter info: hij is 30 en ik 29)
We hadden 19 maanden een relatie waarvan 12 maanden samenwonend en hij was voor mij echt de ware. Ik ook voor hem (zei hij gisteren nog) maar we willen gewoon andere dingen in het leven, hij wil liever meer gaan stappen met vrienden en vindt dat ook belangrijker dan een relatie, en hij hield niet meer genoeg van mij. Hij was het blijkbaar al weken aan het afsluiten maar is hier bepaald niet eerlijk over geweest. Als je een afspraak plant met een hypotheekadviseur om samen een huis te kopen dan rijmt dat niet echt met "ik wil er een punt achter zetten". Out of the blue dus.
En hoe boos ik ook ben dat hij mij niks heeft verteld tot het laatste moment, ik heb zoveel verdriet. Ik heb niet geslapen, het doet écht letterlijk pijn. Ik heb me nog nooit zo gevoeld, zo machteloos en waardeloos. Ik hou zo ontzettend veel van hem, ondanks alles. Ik wilde dat ik hem kon haten dan deed het minder zeer.
Ik heb vrij genomen vandaag want ik barst bij elke scheet in tranen uit en heb vannacht maar een paar uurtjes geslapen, ik zal me vandaag proberen bij elkaar te rapen zodat ik morgen enigszins fatsoenlijk weer kan gaan werken. En dan moeten we ook nog alle spullen zsm gaan verdelen en in dozen pakken enzovoorts. Wat zie ik daar tegenop zeg.
Ik probeer me te focussen op zijn minpunten want die had hij echt wel maar die lijk ik momenteel even vergeten te zijn.
Heb ook maar een paar uurtjes geslapen.
Ben trouwens dinsdag weer gaan werken, niet echt een succes maar goed, wat moet je anders.
Hij is op dit moment zijn spullen uit mijn huis aan het halen, niet echt een leuk idee en al helemaal niet tof als ik vanavond thuis kom in een halfleeg huis.
Maandag heb ik hem gesproken toen hij kleren kwam halen, hij huilen, ik huilen, knuffelen.
Ik merkte dat hij twijfelde, in 19 maanden tijd was dit de eerste keer dat ik hem heb zien huilen.
's avonds in bed nog even een appje gestuurd hoe het ging.
Hij zei dat hij niet kon slapen, verdrietig was en onzeker over zijn beslissing. Hij twijfelde.
Hij had rust nodig om alles op een rij te zetten.
Dinsdagavond heb ik gebeld want ik moest weten wat hij bedoelde met "dingen op een rij zetten"
Hij wil dus even geen contact zodat hij uit kan vogelen wat hij nu eigenlijk wil want hij heeft toch meer gevoelens voor mij dan hij dacht. Hij wilde over 2-3 weken wel uitspreken wat zijn besluit zou zijn.
Hij kon nu geen ja en geen nee zeggen.
Ik weet het niet meer... hoe kan hij van mij verwachten dat ik blijf wachten zodat ik over 3 weken alsnog of wéér naar de klote kan gaan?
Vandaag alleen zakelijk appje gestuurd over de verhuizing en meer niet.
Positief punt: 3 kilo afgevallen door de stress en weinig eten.
Grappig was nog wel dat ik vannacht droomde over Kreta. Daar ben ik met d'r afgelopen zomer op vakantie geweest. Alleen kwam zij in die hele droom niet voor, wat eerder nog wel eens anders was.
Ik begin een beetje terug te kijken nu, langzaamaan. En ik weet dat het steeds meer een 'mooie herinnering' wordt dan een sombere doodgelopen relatie. We hebben het 4.5 jaar hartstikke leuk gehad en daar blijft het bij. Steeds meer besef dat het inderdaad niet veel langer had kunnen duren dus dat helpt ook. Grappig is dat je daar dus niet meteen bij nadenkt, dat komt dus na een maand of 2/3.
Blijf hier natuurlijk nog wel meelezen voor de anderen onder ons, die nog niet zo ver zijn.
Hij had me eigenlijk eerst afgedankt zonder wat van zich te laten horen , en juist dus via facebook kwam ik erachter dat die een vriendin had , daarna wel uitgepraat via facebook prive en hij zijn excuses aangeboden en geaccepteerd.
Mijn ego heeft er eigenlijk heel wat onder geleden maar ik heb ze ook samengezien en sja het is een rare relatie....
Nu merk ik dus via facebook dat de relatie totaal niet goedgaat, zij heeft een oude foto van hem op achtergrond gezet van hun samen, hij juist heel provocerend een foto waarop die er niet uit ziet en ja als je kijkt het bijna een fuck you ik wil single zijn foto als achtergrond.
Het is heel raar en ja aan een kant sneu aan de andere kant is dit een beetje gevoelsmatig , stiekem voelt het wel een beetje goed van nu voel je ook eens een beetje van hoe ik me gevoeld heb en voelt het een beetje als karma.
Het verklaart wel een hele hoop want ik kreeg terwijl die met haar was soms middernachtelijke berichtjes ineens van hem die ik niet snapte. Ik had altijd het idee als de relatie zo goed was waarom contact zoeken met mij en nu snap ik wel een beetje waarom .
Ik doe er alleen niets mee, en ga gewoon verder , ik heb meer van mezelf nu dat ik zelf even goed in mijn vel wil komen en ook wil blijven en doe juist mijn eigen dingetjes weer waardoor ik me prettiger voel ( momenteel ook issues met familie gehad waar ik mezelf minder door voel) en juist dus gewoon weer uitga en probeer van dingen te genieten want het is een poosje geweest dat ik dat minder kon ( niet alleen vanwege hem maar meerdere dingen waar ik het moeilijk mee had)
Ik krijg wel juist meer en meer het gevoel terug dat ik juist weer even zelf goed voor mezelf moet zorgen juist weer even de levenslust terug krijg want dat vind ik voor mezelf het belangrijkste
Meteen zit ze weer helemaal in mijn hoofd
Fucking hell, is al 3,5 jaar uit... Normaal denk ik er nooit meer aan, maar vraag me nu toch wel echt af of er überhaupt ooit een tijd zal komen dat ze me echt niets meer kan schelen.1. Stop met Candy Crush spelen, je bent geen wijf.quote:
Werd vanochtend wakker en zag op mijn telefoon 2 uitnodigingen voor candy crush saga van mijn ex waar ik al 2 jaar niet mee heb gesproken..
Meteen zit ze weer helemaal in mijn hoofd
2. Ik hoop dat ik dat niet ga hebben. Kan het me niet voorstellen. Ben er nu al redelijk onverschillig in aan het worden, na een maand of 3. Heb je je relatie wel goed afgesloten? Misschien heeft dat ermee te maken.
met de andere ex is het korter uit (logisch niet even lang natuurlijk
) heb hem ook niet op facebook.. denk dat dat wel raar is mocht ik hem tegenkomen. is nu 2 jaar uit maar hebben nog een jaar een soort ding gehad (met een halfjaar ertussen waarin hij op reis was) wat misschien wel een relatie werd maar toen toch niet. en hij was totaal niet eerlijk tegenover mij. lastig om dat in te zien op dat moment, nu denk ik ook van god hoe heeft t ooit zo ver kunnen komen. maar zijn we beide 'schuldig' aan.heb nu een relatie die echt heel anders is dan de voorgaande twee, veel gelijkwaardiger. maar het tekent je toch of zo. zonde eigenlijk.
Het is vandaag precies een week geleden en het is nog steeds zo ontzettend zwaar en pijnlijk.
Elke dag vraag ik me af: Waarom op deze manier? Hoe kan hij zo'n egoïstische ongevoelige klootzak zijn? Gaf hij dan helemaal niks om mij? Heeft hij wel écht van mij gehouden?
Hij zou me nog een uitgebreide e-mail sturen met allerlei uitleg enz
Ben erg benieuwd, ik denk dat ik zo'n mail wel echt nodig heb om het allemaal goed af te kunnen sluiten. Anders loop ik over een jaar nog steeds met allerlei vragen... Ik ken mezelf.
Ga uit mijn hoofd verdomme!
Zojuist gelezen dat iemand mijn ex aansprak met 'schatje' op facebook...Nieuw liefje! Roept toch mixed feelings op. Van, zou hij dan wel gelukkig worden van dat mens? Tot ze mag hem en al zijn moeilijkheden hebben, good luck!
Na niet echt, maar had weinig keusquote:
[..]
1. Stop met Candy Crush spelen, je bent geen wijf.
2. Ik hoop dat ik dat niet ga hebben. Kan het me niet voorstellen. Ben er nu al redelijk onverschillig in aan het worden, na een maand of 3. Heb je je relatie wel goed afgesloten? Misschien heeft dat ermee te maken.
Zij was altijd van ik wil je nooit meer kwijt, voor altijd, etc. En op een gegeven moment was het : We kunnen er misschien maar beter een eind aan maken...
Toen afgesproken in een park in de buurt om er nog 1 x over te praten (avond ervoor was immers feest+alcohol).. Kwam ze aanlopen met een plastic tasje met een vest en trainingsbroek die nog bij haar lag, even uurtje goed gesprek gehad, zij nog janken zelfs... Maar week later ging ze naar Albufeira met vriendinnen, en daarna hebben we elkaar eigenlijk niet meer echt gesproken, al wonen we vlak bij elkaar...
Als we elkaar nu zien is het alleen ''hoi'', blijft vervelend voelen..
Sommige dingen zijn wel herkenbaar. Mijn ex was ook altijd al dingen in de toekomst aan het 'dromen'. Waar we zouden gaan wonen en dergelijke. Maar ook was het opeens op een dag zomaar over vanuit haar kant. Heb het nooit begrepen en zal het nooit begrijpen. Dat steekt me nog het meest. Weet jij wel waarom ze er geen toekomst meer in zag dan?quote:
[..]
Na niet echt, maar had weinig keus
Zij was altijd van ik wil je nooit meer kwijt, voor altijd, etc. En op een gegeven moment was het : We kunnen er misschien maar beter een eind aan maken...
Toen afgesproken in een park in de buurt om er nog 1 x over te praten (avond ervoor was immers feest+alcohol).. Kwam ze aanlopen met een plastic tasje met een vest en trainingsbroek die nog bij haar lag, even uurtje goed gesprek gehad, zij nog janken zelfs... Maar week later ging ze naar Albufeira met vriendinnen, en daarna hebben we elkaar eigenlijk niet meer echt gesproken, al wonen we vlak bij elkaar...
Als we elkaar nu zien is het alleen ''hoi'', blijft vervelend voelen..
Ik zie haar 'gelukkig' nooit, zij woont in de Achterhoek en ik in Nijmegen op kamers. In de weekenden dat ik thuis ben is de kans ook erg klein omdat ze in 'n ander dorp woont dan m'n ouders. Straks in de zomer met de feesten daar zal ik d'r vast wel weer eens tegenkomen, maar dan heb ik d'r niets meer te zeggen.
Shit man... ja wat denk je dan
of loslaten en volgende keer weer fuckbuddies spelen.
Of geen contact meer
Yes, zaterdag samen naar een feest gegaan en uiteindelijk in haar bed beland. Zondag haar opgehaald van een carnavalsfeest om vervolgens afgesproken sex te hebben en niet te blijven slapen, maar uiteindelijk toch gebeurd.quote:
zaterdag en zondagnacht
Shit man... ja wat denk je dan
of loslaten en volgende keer weer fuckbuddies spelen.
Of geen contact meer
Kon ik het nu maar loslaten en gewoon fuckbuddies spelen. Maar ik zie haar ook heel erg twijfelen over ons, misschien dat ze daarom zo afstandelijk doet, omdat ze niet weet wat ze wilt?
En twijfelen is een verschrikkelijke mindfuck. Voor jezelf maar ook voor je (ex)partner.
Ik ben bijna 6 jaar samen geweest met mijn ex. Bijna een maand geleden vertelde hij me huilend dat hij niet meer van me houdt en dat hij tijd en ruimte nodig heeft. De week die volgde appte hij me soms over koetjes en kalfjes, waarna ik heb gezegd: laten we geen contact hebben en er eind van de week even over praten. In dat gesprek kwam naar voren dat hij heel erg in de war is, vooral over zichzelf. Hij zegt dat hij niet weet wie hij is en wat hij wil in het leven. De periode erop hebben we weer wat meer contact gehad, vooral over normale dagelijkse dingen. Afgelopen zaterdag zei hij dat hij wilde praten. Hij heeft weer vreselijk gehuild en hij vertelde dat hij ongelukkig is met zichzelf en dat hij het gevoel heeft dat ik zijn grote liefde ben. Ook zei hij dat hij niet weet waarom hij zoiets moois weggooit en dat hij niets liever zou willen dat het weer goed komt, ook al kan dat nu niet. Ikzelf heb al eens gezegd dat het niet zo moeilijk is: je houdt wel van iemand of niet, je wilt wel met iemand zijn of niet. Hij vindt dat het niet zo eenvoudig is.
Zoals het nu gaat is het net alsof we nog samen zijn, want hij wil wel graag leuke dingen samen doen en eigenlijk ook gewoon seks blijven hebben. Als ik vraag wat dan het verschil is tussen dat het nu uit is en daarvoor zegt hij "het gevoel". Ik vind het lastig om me hierin een houding te geven... Ergens denk ik dat het gemakkelijker zou zijn om alle contact te verbreken, maar aan de andere kant zie ik ook hoe hij hieronder lijdt en wil ik, hoe dit ook afloopt, dat hij me nooit kan verwijten dat ik er niet voor hem ben geweest terwijl hij het moeilijk had. Iemand geniale tips?
En ik geloof best dat iemand problemen heeft met zichzelf en niet weet wat die wil maar is het wel helemaal eerlijk om jou daarin mee te sleuren.
Ik denk ergens dat je ook jezelf moet beschermen en geen sex meer met hem moet hebben nu het uit is, het is namelijk wel dat je juist daardoor wel weer hoop geeft en wat als die het gewoon nou echt niet kan ??
Dit. En ik ken de situatie niet helemaal, maar het klinkt ook een beetje als "wel de lusten, niet de lasten". Wel leuke dingen met je doen en er verder geen label (relatie) aan hangen, omdat het "gevoel" dan anders is. Het klinkt mij een beetje vreemd in de oren.quote:
Ik denk dat je voor jezelf heel erg na moet denken of jij het wel kan . Het is namelijk niet helemaal eerlijk naar jou toe en denk dat je het op een gegeven moment gaat knagen.
En ik geloof best dat iemand problemen heeft met zichzelf en niet weet wat die wil maar is het wel helemaal eerlijk om jou daarin mee te sleuren.
Ik denk ergens dat je ook jezelf moet beschermen en geen sex meer met hem moet hebben nu het uit is, het is namelijk wel dat je juist daardoor wel weer hoop geeft en wat als die het gewoon nou echt niet kan ??
Jij moet doen waar jij je het beste bij voelt en volgens mij is dat niet de huidige situatie, althans.. dat maak ik op uit je verhaal. Succes anyway!
), maar aan de andere kant staat dan weer dat ik hem totaal niet ken zoals hij nu doet. Hij is normaal gesproken iemand die altijd vrolijk is, iemand die heel stabiel is. Ik heb hem nu dingen horen zeggen waar ik echt van schrok. Dat hij zich voor het eerst in lange tijd gelukkig voelde nadat hij xtc had gebruikt (wat hij normaal nooit doet), dat hij zich schaamt voor zichzelf en dat hij niet van zichzelf houdt. Dat maakt het voor mij nu gewoon heel lastig om er definitief mee te stoppen, omdat ik wel degelijk zie dat er iets aan de hand is, dat hij niet zomaar zo tegen me doet om lullig te doen. Ik wil er heel graag voor hem zijn nu en hem helpen, maar ik heb zelf niet het idee dat het helpt als hij me dagelijks berichtjes stuurt...En het is heel moeilijk want je weet dan ook dat die het niet persoonlijk bedoelt maar ik denk hier een jongen is die erge hulp nodig heeft voor het te laat is, maar daarbij moet je dan toch ook echt je eigen grenzen bewaken.
Hoe hard het ook klinkt , je moet er meer voor jezelf ook zijn, juist in dit soort situaties.
Ik denk juist eigenlijk eerlijk dat je afstand moet nemen om hem juist aan zichzelf te laten werken en hulp te zoeken dan dat die steeds naar je toe blijft trekken en je voor je het weet in een hele rare positie komt te staan omdat je hem graag helpt en er voor hem wilt zijn ( kan doorslaan tot emotionele chantage en al dat soort ongein )
Mist hij je dan komtie terug.. Anders niet.
En idd verder niks/contact
Nog steeds zo ontzettend KUT
Liefdesverdriet wordt echt onderschat, door mij in ieder geval wel altijd want dit is mijn eerste keer en wat heb ik het zwaar zeg.
Ik wéét dat het nooit meer goed gaat komen, en tóch dat ene hele kleine beetje hoop krijg ik gewoon niet uit mijn systeem. Ratio vs emotie
Hoe spendeer je je dag? Toch niet alleen zittend op de bank luisterend naar Air Supply - I'm all out of Love?quote:
Morgen is het 2 weken geleden.
Nog steeds zo ontzettend KUT
Liefdesverdriet wordt echt onderschat, door mij in ieder geval wel altijd want dit is mijn eerste keer en wat heb ik het zwaar zeg.
Ik wéét dat het nooit meer goed gaat komen, en tóch dat ene hele kleine beetje hoop krijg ik gewoon niet uit mijn systeem. Ratio vs emotie
Want dat helpt nou ook niet echt. Zorg voor zoveel mogelijk activiteit en mensen om je heen. Dan verzet je makkelijker dan je denkt je aandacht. Ik had het een week nadat het uit was ook erg zwaar, toen nam een vriend me mee naar het casino en de hele middag in dat casino dacht ik geen seconde aan mijn ex. Afleiding helpt echt!
Ik heb het wel aangekaart en hij was op zich niet heel negatief erover, maar hij wil eerst proberen zelf hieruit te komen... Met drank en xtc, kennelijk :/quote:
Heel eerlijk ik denk eigenlijk dat je hem aan moet sporen hulp te gaan zoeken want dit soort gesprekken zijn niet echt goed.
En het is heel moeilijk want je weet dan ook dat die het niet persoonlijk bedoelt maar ik denk hier een jongen is die erge hulp nodig heeft voor het te laat is, maar daarbij moet je dan toch ook echt je eigen grenzen bewaken.
Hoe hard het ook klinkt , je moet er meer voor jezelf ook zijn, juist in dit soort situaties.
Ik denk juist eigenlijk eerlijk dat je afstand moet nemen om hem juist aan zichzelf te laten werken en hulp te zoeken dan dat die steeds naar je toe blijft trekken en je voor je het weet in een hele rare positie komt te staan omdat je hem graag helpt en er voor hem wilt zijn ( kan doorslaan tot emotionele chantage en al dat soort ongein )
Dat is ook juist het probleem. Ik laat hem, maar hij stuurt me elke dag berichtjes en vraagt of ik af kan spreken... Wat doe ik dan? Moet ik hem negeren?quote:
Laat hem...
Mist hij je dan komtie terug.. Anders niet.
En idd verder niks/contact
En ja heel eerlijk ja , stel een lijn op zolang jij geen hulp zoekt wil ik geen contact, straks kom je namelijk in de positie dat je hulpverlenertje mag gaan spelen en ik denk niet dat je dat wilt.
En ja als iemand het uitgemaakt heeft mag je best zeggen van ik wil nu even geen contact, ik denk namelijk dat je nu te veel rekening met iemand aan het houden bent met iemand die het niet met jou houd
Ik ben nog geen dag alleen geweest.quote:
[..]
Hoe spendeer je je dag? Toch niet alleen zittend op de bank luisterend naar Air Supply - I'm all out of Love?
Want dat helpt nou ook niet echt. Zorg voor zoveel mogelijk activiteit en mensen om je heen. Dan verzet je makkelijker dan je denkt je aandacht. Ik had het een week nadat het uit was ook erg zwaar, toen nam een vriend me mee naar het casino en de hele middag in dat casino dacht ik geen seconde aan mijn ex. Afleiding helpt echt!
Familie, vrienden, collega's ... ik word door iedereen op sleeptouw genomen.
Heel cliché, maar toch even fijn om dit van me af te typen.
Ik zou lekker verder daten en dan komt er vast iemand voorbij die wel voor je kiest!
Ja, daar heb je ook helemaal gelijk in...quote:
Ja , dan denk ik toch echt dat afstand nemen veel verstandiger is hoor , want iemand die dus denkt met drugs en drank op te lossen is niet echt gezond hoor.
En ja heel eerlijk ja , stel een lijn op zolang jij geen hulp zoekt wil ik geen contact, straks kom je namelijk in de positie dat je hulpverlenertje mag gaan spelen en ik denk niet dat je dat wilt.
En ja als iemand het uitgemaakt heeft mag je best zeggen van ik wil nu even geen contact, ik denk namelijk dat je nu te veel rekening met iemand aan het houden bent met iemand die het niet met jou houd
Ik vind het gewoon knettergek om een relatie die meer dan 5,5 jaar goed is geweest weg te gooien omdat er een paar weken wat moeilijkheden zijn. Misschien ben ik dan gewoon ouderwets, maar ik denk dan: dan praat je er toch over, dan werk je er toch aan... Maar kennelijk niet.
Let's hope so.quote:
Dus je bent een vrouw, en bent (al vaker?) afgewezen door vrouwen die uiteindelijk toch voor een man kiezen?
Ik zou lekker verder daten en dan komt er vast iemand voorbij die wel voor je kiest!
Ik kan me dat voorstellen maar ik denk ook dat degene waarschijnlijk meer met zichzelf in de knoop zit dan met jou en ik denk dat er dan soms heel moeilijk over te praten valt omdat het probleem bij hemzelf ligt en niet met jou, alleen het punt is dan moet die aan zichzelf gaan werken en gezien de reactie wil die dat niet helemaal , sterker nog hij wil het met drank en drugs oplossen en ja dat probleem lost zichzelf dan niet op.quote:
[..]
Ja, daar heb je ook helemaal gelijk in...
Ik vind het gewoon knettergek om een relatie die meer dan 5,5 jaar goed is geweest weg te gooien omdat er een paar weken wat moeilijkheden zijn. Misschien ben ik dan gewoon ouderwets, maar ik denk dan: dan praat je er toch over, dan werk je er toch aan... Maar kennelijk niet.
Heel erg eerlijk sinds die al zegt dat die heel erg het probleem wil oplossen met drank en drugs , denk ik ergens dat je misschien stiekem een beetje blij moet zijn dat het over is , want stel dat die juist terwijl die nog in de relatie zat dat soort rare dingen wilde gaan doen , dan zit je daar toch ook niet echt op te wachten.
Ja, dat is waar, thanks voor je reactie. Hij gaf wel zelf aan dat hij dit niet elke week gaat doen gelukkig, dat is op zich wel positief. Soms zou ik hem gewoon een schop onder z'n kont willen geven en willen zeggen: "En nú ga jij alleen op je kamer zitten nadenken en je komt er pas uit als je iets te melden hebt." Maar ik geloof niet dat dat een heel gepaste aanpak isquote:
[..]
Ik kan me dat voorstellen maar ik denk ook dat degene waarschijnlijk meer met zichzelf in de knoop zit dan met jou en ik denk dat er dan soms heel moeilijk over te praten valt omdat het probleem bij hemzelf ligt en niet met jou, alleen het punt is dan moet die aan zichzelf gaan werken en gezien de reactie wil die dat niet helemaal , sterker nog hij wil het met drank en drugs oplossen en ja dat probleem lost zichzelf dan niet op.
Heel erg eerlijk sinds die al zegt dat die heel erg het probleem wil oplossen met drank en drugs , denk ik ergens dat je misschien stiekem een beetje blij moet zijn dat het over is , want stel dat die juist terwijl die nog in de relatie zat dat soort rare dingen wilde gaan doen , dan zit je daar toch ook niet echt op te wachten.
Oh het is uit met m'n vriend dus ik mag mij hier melden of zo.quote:
Na aanleiding van dit topic m'n ene ex op facebook opgezocht, kan niet eens meer herinneren hoe lang het uit is en z'n foto's doen mij niets meer behalve een fijne herinnering (heb het net even opgezocht, van de zomer is het 4 jaar geleden.. en we zijn beide echt andere mensen geworden, misschien dat doordat we beide zo veranderd zijn het nu juist weer goed met elkaar zouden kunnen vinden. ach het was gewoon turbulent en volwassen worden etc.)
met de andere ex is het korter uit (logisch niet even lang natuurlijk
heb nu een relatie die echt heel anders is dan de voorgaande twee, veel gelijkwaardiger. maar het tekent je toch of zo. zonde eigenlijk.
Wat rot! Wat is er gebeurd?quote:
[..]
Oh het is uit met m'n vriend dus ik mag mij hier melden of zo.
Ervaring leert dat er nooit slechts 1 ruzie vooraf gaat, dus er zal denk ik meer gebeurd zijn/aan de hand zijn?quote:
Ruzie en toen kon hij het niet meer
Maar hij kan nog wel vrienden zijn dus dat snap ik ook nietquote:
[..]
Ervaring leert dat er nooit slechts 1 ruzie vooraf gaat, dus er zal denk ik meer gebeurd zijn/aan de hand zijn?
hebben al samen op een terrasje gezeten. Maar dat kan ik weer niet6 jaar terug ben ik uit bittere noodzaak weg gegaan bij mijn ex. We waren zo ontzettend goed samen. Nooit ruzie, altijd alles uit praten, gezelligheid ten top. Hij zijn ding, ik het mijne. Alle respect voor elkaar in elk opzicht.
Alleen hij heeft kindertjes bij zijn ex en die maakte het hem zo moeilijk dat ik voor hem gekozen heb en ben om die reden bij hem weg gegaan.
Tot de dag vandaag heb ik geen relatie weer gehad (wel geprobeerd,maar ik kan mezelf niet zien bij een andere man) droom ik over hem (dat ik hem zoek, vind en dan niet kan aanraken, omdat hij weg loopt)
Ik ben bang dat ik hem niet los kan laten....
En mis hem nog elke dag....
Neem is contact op met hem zou ik zeggen..
En wil mij niet meer spreken heb ik van anderen vernomen.
Wellicht was hij je enige grote liefde, maar een minder grote liefde kan je leven soms ook enorm rijk maken!
Niet even bellen/appen, geblokkeerd op facebook etc.
Toch best vreemd, vorig jaar zomer hadden we het nog hartstikke leuk samen op Gran Canaria.
Je gaat een beetje in de toekomst kijken,plannen maken.. en ineens is daar helemaal niets meer van over.
Nu 3 maanden later heb ik het wel een plekje kunnen geven maar soms denk ik nog van.. teringwijf.
Vervang Gran Canaria met Kreta en je hebt éxact wat ik tot voor kort ook best wel voelde. Het ebt snel weg nu gelukkig. Bij jou ook hopelijk?!quote:
Toch best vreemd, vorig jaar zomer hadden we het nog hartstikke leuk samen op Gran Canaria.
Je gaat een beetje in de toekomst kijken,plannen maken.. en ineens is daar helemaal niets meer van over.
Nu 3 maanden later heb ik het wel een plekje kunnen geven maar soms denk ik nog van.. teringwijf.
Same here, maar dan Zuid-Spanje. Bizar idee dat dat nog geen jaar geleden is... Ik had ook in het begin heel erg het gevoel dat mijn hele toekomst in elkaar stortte, maar dat ebt inderdaad weg... Hoe lang duurde dat bij jou?quote:
[..]
Vervang Gran Canaria met Kreta en je hebt éxact wat ik tot voor kort ook best wel voelde. Het ebt snel weg nu gelukkig. Bij jou ook hopelijk?!
Ook dat gevoel dat je wereld in elkaar stort komt me bekend voor.
Hetgeen waar je voor leefde is er opeens niet meer, in feite is het een beetje een rouwproces.
Jup, ik dacht de eerste weken ook; fuck, wat moet ik nu? de afgelopen bijna 5 jaar was ze er altijd. Bij overlijden van familieleden, bij het behalen van mijn propedeuse, bij de hartaanval van m'n opa enzovoorts. Ze hoorde er dus gewoon bij, snapje. Maar nu, 3.5 maand later heb ik dat totaal niet meer. Sneller gegaan dan ik had verwacht. Heb er een positieve draai aangegeven; veel gaan sporten en ik besefte me dat er eigenlijk nog veel verbeterd kan worden in een toekomstige relatie. Ik maak me er niet zo druk meer om, ze spookt nog wel 'ns door mijn hoofd maar zonder veel emotie. Zie het als een nieuw begin, hoe afgezaagd en Dr. Phil-achtig dat ook klinktquote:
[..]
Same here, maar dan Zuid-Spanje. Bizar idee dat dat nog geen jaar geleden is... Ik had ook in het begin heel erg het gevoel dat mijn hele toekomst in elkaar stortte, maar dat ebt inderdaad weg... Hoe lang duurde dat bij jou?
Time will heal you ... it will..quote:
Dunno. Ik heb het uitgemaakt omdat ik er zelf aan onderdoor ging en ook geen vooruitgang zag. Kwam voor hem best als een schok omdat hij blijkbaar niet begrepen heeft hoe serieus het was voor mij, wat mij dan weer stak, want ik ben er vaak zat over begonnen. En inmiddels ben ik zo aan het twijfelen of ik hem inderdaad nog een kans had moeten geven, zoals hij vroeg, of dat ik er gewoon goed aan heb gedaan om nu voor mezelf te kiezen.quote:
[..]
Time will heal you ... it will..
Maar ik vind ook niet dat ik het kan maken om hem dat te vertellen, want hij was er helemaal kapot van en niets zo naar als valse hoop. Dat ik me kut voel is mijn probleem en logisch want ik houd van 'm. Maar 't doet wel tyfuszeer. Kom even tot jezelf en denk goed na wat je wil...
Mijn ex deed precies hetzelfde als jouw.. nu bijna 1 jaar verder geeft ze aan niet verder te kunnen en mij toch niet kan loslaten
Arrrghhhh...
Overigens vanavond samen naar een lounge bar...
Ik wil weer wat we in het begin hadden, niet wat we de laatste maanden hadden en niet wat het nu is, maar die keuze is er niet. Het is alleen zo verrekte moeilijk om me gewoon stil te houden naar hem toe nu... Ik wil er voor hem zijn als hij zich kut voelt en dat kan nu niet, daar ben ik nu niet de persoon voor. Maar het voelt momenteel alsof ik nooit meer zoveel van iemand zal kunnen houden en ik kan het me ook niet voorstellen een andere relatie te hebben. En als ik eraan denk dat hij iemand anders zoent, draait mijn maag om.
Iedereen zegt wel dat het overgaat en alles, maar fuck.
Ja, ik las het al. En dat wil ik hem ook niet aandoen. Bovendien weet ik ook vrij zeker dat ik weer weg wil als ik eenmaal weer bij hem ben... Ik moet hier gewoon doorheen denk ik.quote:
Klinkt als een moeilijke situatie! Ik weet niet precies hoe het tussen jullie zit, maar het klinkt een beetje als wat er tussen mij en mijn ex speelt. Hij spreekt zijn twijfels over zijn beslissing wel naar mij uit en dat is echt zo klote om te horen. Je doet er denk ik beter aan om dat voor jezelf te houden, omdat het inderdaad valse hoop oproept. Op dit moment lijkt het me dat het jullie allebei meer rust geeft om die gevoelens en twijfels (nog) niet uit te spreken.
In die vijf maanden kwam de emotie en gemis echt als golven of dikke mist over me heen. Maar het is letterlijk weggeëbd nu.
Ik verwijt haar niks, ben niet boos en ook nooit geweest. Maar het is gewoon zo kut allemaal
. Vanavond lekker koken en dan achter de tv kruipen met chocomel ofzo.Alle pijn en emoties kwamen weer boven
.Nooit verwacht, de eerste week voelde ik me zo ontzettend kut, dacht dat het nooit meer over ging.
Maar het gaat wel vanzelf over.
En natuurlijk heb ik weleens een rotdag maar het valt me best wel mee eigenlijk.
Ik besef me nu wel dat ik beter af ben zonder hem, zijn egoïsme, zijn oneerlijkheid en zijn leugens.
2 weken geleden dacht ik nog dat ik nooit meer zonder hem kon maar toen dacht ik alleen nog aan alle leuke dingen van onze relatie en wilde ik de slechte dingen wegstoppen omdat ik zo'n verdriet had om hem en onze weggevallen toekomst.
De zomer komt eraan en ik heb leuke plannen gemaakt met al mijn lieve vrienden en vriendinnen.
In zulke tijden zijn die mensen echt goud waard en ik ben ze ontzettend dankbaar voor alle dagelijkse appjes, gesprekken, telefoontjes, het langskomen als ik het moeilijk had, me meesleuren naar avondjes film kijken, spelletjes doen enz. Zonder hen had ik zeker nog in een dip gezeten.
Ik zie nu een lege toekomst voor me, ik kan zelf beslissen hoe die wordt gevuld, zonder hem maar wie weet, straks met iemand anders. Maar voorlopig niet. Ook geen dates. Geen behoefte aan. Binnenkort wordt ik 30. Single en 30! Dat had ik 10 jaar geleden wel anders voor me gezien maar nu is het prima. Ik heb een leuke baan, top familie en vrienden, genoeg hobby's en plannen.
Dat is inderdaad het enige waar ik het nog wel moeilijk heb, muziek.quote:
Ugh weer gevoel van terug bij af . Liedje gehoord in de auto en ik brak gelijk als een rietje .
Alle pijn en emoties kwamen weer boven
Bepaalde nummers hebben zoveel herinneringen...
Ik draai gelijk weg naar een ander radiostation en ga niet zitten luisteren en denken, dat helpt zeker niet mee. Vooral dat denken, analyseren, wat als en als ik dit en dat ... Niet doen!
Wilde nog even toevoegen dat ik fijn naar Pinkpop ga en Down the Rabbit Hole
Is het andersom misschien niet beter? Ik ben destijds gekapt met werk. Want ik dacht, dan ga ik me na het werk continu thuis kut voelen. Als ik nu eerst begin met het niet meer alleen thuis kut voelen, kan ik daarna het werk weer oppakken en sta ik dan ook direct meer open voor sociale connecties.quote:
[..]
Misschien is juist gaan werken wel goed. Aandacht verleggen. Hoe meer je thuit zit en alleen, hoe meer je erover gaat malen en dat werkt juist averechts.
Ik fietste gisteren dus door het door dorp naar de kroeg waar ik uitging, en daar stond bij de pinautomaat hij in een auto met zijn vriendin die met haar neus in haar mobiel zat en niets zag hij daar en tegen staarde me in shock aan dat ik fietste en durfde niet eens te zwaaien ofzo.
Ik vond het ergens een overtrokken reactie, ik ben veel verder ik ga uit en heel eerlijk wormerveer is klein , je weet dat je daar een ex tegen kan komen je zegt gedag en gaat weer verder.
Aan de andere kant kan ik zijn dilemma ook voorstellen hij heeft het nooit uitgemaakt alleen gedacht door niets meer van zich te laten horen dat het over was en gewoon ineens een status op facebook aan te maken dat die van het probleem af was, en daar had ik hem toen opaangesproken en ook heel erg duidelijk gemaakt dat dat niet kon.
Ik vermoedde eigenlijk toen ik hem nog zag hij van 2 walletjes at , maar kon dat niet bevestigen tot de status van de relatie want ja degene die hele slijmerige vriendinnen berichtjes stuurde naar hem publiekelijk ten tijde van mij was zij dus dan is het puzzeltje al gelegd en hem daarop ook aangesproken en hij zei dat het niet zo is maar wilde toen eigenlijk dus gewoon dat we als we elkaar zagen gewoon tegen elkaar deden (vrienden enzo kon ik goed mee omgaan en zij hadden het zelfde met mij als we in de kroeg waren) .
Hij doet er zelf heel geheimzinnig over dat je eigenlijk al gaat denken van het is een kwestie van tijd want heel eerlijk je kan ook gewoon zeggen he dat is een ex van me gedag zeggen en klaar is kous . Ik denk namelijk dus niet dat zij weet dat wij tegelijkertijd waren en of dat ik een ex ben maar dat juist
zijn gedrag als hij mij ziet heel erg raar.
Dat komt omdat die eigenlijk gewoon met een grote leugen zijn eigen relatie in gegaan is.
Ik moet zeggen dat ik eigenlijk voor mezelf juist daarna ook in de kroeg een hele leuke avond met bekenden heb gehad en het me eigenlijk niet veel deed om hem met zijn vriendin te zien , juist ook omdat ik dus dit soort dingen lekker kan doen stappen tot in de vroege uurtjes , en uit mijn dak gaan bij blues bandjes.
Weet ik niet. Ik vond het wel fijn om als er een huilbui aan kwam, gewoon bij mijn moeder even lekker te janken ('woon' al een week bij mijn ouders nu). Nu pad heb ik eigenlijk het idee dat ik de afleiding wel zou kunnen gebruiken, maar ik heb ook gewoon momenten voor mezelf nodig om me even ronduit kut te voelen.quote:
[..]
Is het andersom misschien niet beter? Ik ben destijds gekapt met werk. Want ik dacht, dan ga ik me na het werk continu thuis kut voelen. Als ik nu eerst begin met het niet meer alleen thuis kut voelen, kan ik daarna het werk weer oppakken en sta ik dan ook direct meer open voor sociale connecties.
Hielp ook niet echt mee dat degene die naast me zat het nog even een slagje harder zette.. Had hem inderdaad om moeten draaien ja . Muziek kan mooi zijn , maar bepaalde nummers zijn puur vergif.quote:
[..]
Dat is inderdaad het enige waar ik het nog wel moeilijk heb, muziek.
Bepaalde nummers hebben zoveel herinneringen...
Ik draai gelijk weg naar een ander radiostation en ga niet zitten luisteren en denken, dat helpt zeker niet mee. Vooral dat denken, analyseren, wat als en als ik dit en dat ... Niet doen!
Ik vond het verschil tussen na het werk thuiskomen, en gewoon echt even 'vakantie' hebben toch wel erg groot. Werken en stappen in die zin waren puur het wegdringen van emoties. Toen ik opeens alles liet klappen was ik 2 week overstuur en daarna ging het wel weer.quote:
[..]
Weet ik niet. Ik vond het wel fijn om als er een huilbui aan kwam, gewoon bij mijn moeder even lekker te janken ('woon' al een week bij mijn ouders nu). Nu pad heb ik eigenlijk het idee dat ik de afleiding wel zou kunnen gebruiken, maar ik heb ook gewoon momenten voor mezelf nodig om me even ronduit kut te voelen.
Mja ik vind het toch ook wel fijn dat het leven een beetje doorgaat. Maar dat zal persoonlijk zijn.quote:
[..]
Ik vond het verschil tussen na het werk thuiskomen, en gewoon echt even 'vakantie' hebben toch wel erg groot. Werken en stappen in die zin waren puur het wegdringen van emoties. Toen ik opeens alles liet klappen was ik 2 week overstuur en daarna ging het wel weer.
Had jij dan geen last van emotionele hangovers? Feestje, stappen, misschien een ONS, of naar het werk. Je denkt er dan even niet aan. Toen had ik al snel zoiets van, feest! gaaf!. Maar na thuiskomst toch weer dat gezeik van die gevoelens. Dus toen maar alles losgekapt, en toen was ik er toch nog best snel over heen.quote:
[..]
Mja ik vind het toch ook wel fijn dat het leven een beetje doorgaat. Maar dat zal persoonlijk zijn.
ONS is sowieso niets voor mij. Ik heb de afgelopen week vooral lekker rustig aan wat series gekeken, beetje aan school gewerkt en één avond naar de bioscoop geweest en daarna de kroeg in, maar inmiddels was ik bekaf dus dat hield ik ook niet lang uit. Af en toe een huilbui, prima, lekker laten lopen. Dat wordt al wel minder, ik huil niet meer bij alles en zaterdag was mijn eerste huilvrije dag.quote:
[..]
Had jij dan geen last van emotionele hangovers? Feestje, stappen, misschien een ONS, of naar het werk. Je denkt er dan even niet aan. Toen had ik al snel zoiets van, feest! gaaf!. Maar na thuiskomst toch weer dat gezeik van die gevoelens. Dus toen maar alles losgekapt, en toen was ik er toch nog best snel over heen.
Ik kreeg plots ontzettend veel huilbuien toen ik stopte met werk. Toen zonk het echt in. 2 week volledig van de kaart en toen werden de huilbuien echt minder. Helaas werd ik wel behoorlijk cynisch en bitter door de break up. Probeer dit dus te vermijden!quote:
[..]
ONS is sowieso niets voor mij. Ik heb de afgelopen week vooral lekker rustig aan wat series gekeken, beetje aan school gewerkt en één avond naar de bioscoop geweest en daarna de kroeg in, maar inmiddels was ik bekaf dus dat hield ik ook niet lang uit. Af en toe een huilbui, prima, lekker laten lopen. Dat wordt al wel minder, ik huil niet meer bij alles en zaterdag was mijn eerste huilvrije dag.
Ik heb niet het idee dat ik echt bitter word ofzo, maar ik ben daarin vrij praktisch. Accepteren en verder proberen te gaan.quote:
[..]
Ik kreeg plots ontzettend veel huilbuien toen ik stopte met werk. Toen zonk het echt in. 2 week volledig van de kaart en toen werden de huilbuien echt minder. Helaas werd ik wel behoorlijk cynisch en bitter door de break up. Probeer dit dus te vermijden!
Woensdag ga ik weer naar mijn eigen huis... Daar zie ik wel tegenop, ik weet domweg niet wat ik wil/ga doen met de foto's en de kleren en... alles. Ik wil niks wegdoen want ik weet dat ik daar spijt van ga krijgen, maar ik weet ook niet of ik alles moet laten hangen.
Zo lang in een doos doen?quote:
[..]
Ik heb niet het idee dat ik echt bitter word ofzo, maar ik ben daarin vrij praktisch. Accepteren en verder proberen te gaan.
Woensdag ga ik weer naar mijn eigen huis... Daar zie ik wel tegenop, ik weet domweg niet wat ik wil/ga doen met de foto's en de kleren en... alles. Ik wil niks wegdoen want ik weet dat ik daar spijt van ga krijgen, maar ik weet ook niet of ik alles moet laten hangen.
Ja, ik denk dat dat het beste idee is...quote:
Het was heel raar hij zat in de auto geparkeerd en ik fietste langs en als die eigenlijk niet recht in mijn gezicht keek had ik het niet doorgehad , maar hij was eigenlijk in de shock face.
Nu krijg ik dus deze vraag en deze gedachte waarom zo geschokt reageren , want je weet dat je in hetzelfde dorp woont en eigenlijk is het voor mij raar want heel eerlijk , in meeste reacties het eigenlijk degene die juist single is en er moeite mee heeft hem te zien met zijn vriendin , maar bij mij is het dus degene met de vriendin is meer geschokt dan ik .
Ik denk wel dat het komt omdat ik meer mijn eigen dingen doe en het lekker vind om vrijgezel te zijn enzo maar ik blijf het dus eigenlijk heel raar vinden dat hij het schijnbaar moeilijk vind , want hij wilde toch met zijn vriendin en hij heeft nu toch wat die wilde .
En het is ondertussen bijna een half jaar verder dan vind ik het eigenlijk nogal raar om in shock te zijn over het zien van een ex.
Als ik zo vrij mag zijn.... Geloof er niet veel van wat je hier neerzetquote:
Ik was dus zaterdag mijn ex tegengekomen met zijn vriendin, al een keer eerder gehad en ik heb er zelf geen moeite mee omdat ik het al weet en haar en hem al een keer tegen ben gekomen .
Het was heel raar hij zat in de auto geparkeerd en ik fietste langs en als die eigenlijk niet recht in mijn gezicht keek had ik het niet doorgehad , maar hij was eigenlijk in de shock face.
Nu krijg ik dus deze vraag en deze gedachte waarom zo geschokt reageren , want je weet dat je in hetzelfde dorp woont en eigenlijk is het voor mij raar want heel eerlijk , in meeste reacties het eigenlijk degene die juist single is en er moeite mee heeft hem te zien met zijn vriendin , maar bij mij is het dus degene met de vriendin is meer geschokt dan ik .
Ik denk wel dat het komt omdat ik meer mijn eigen dingen doe en het lekker vind om vrijgezel te zijn enzo maar ik blijf het dus eigenlijk heel raar vinden dat hij het schijnbaar moeilijk vind , want hij wilde toch met zijn vriendin en hij heeft nu toch wat die wilde .
En het is ondertussen bijna een half jaar verder dan vind ik het eigenlijk nogal raar om in shock te zijn over het zien van een ex.
Je doet het voorkomen alsof hij er veel meer mee zit dan jij (of althans; dat hij er nog mee zit), omdat je -volgens jou- bij hem een ''shockface'' hebt gezien, maar ondertussen typ jij er een heel bericht over op een forum, en heb je best kans dat hij het al lang weer is vergeten...
Dat zeg ik puur uit mijn eigen ervaring he, weet verder niets van jullie achtergrond.. Maar ik heb mezelf ook heel lang ingepraat dat mijn ex, ondanks dat ze het uitmaakte en een nieuwe vriend kreeg, toch heus nog wel met 'ons' bezig was, en regelmatig aan mij dacht enzo..
Het is allemaal al weer een tijd geleden, maar dat stug blijven volhouden dat ik nog heel veel betekende voor mijn ex, of althans, dat ze heus nog wel veel met mij bezig was, heeft er bij mij alleen maar voor gezorgd dat ik langer bleef hangen in die fase dan nodig was..
Dat is niet helemaal waar , ik heb zelf zoiets van mezelf dat ik niet veel voor hem betekend heb en het is juist doordat het niet helemaal netjes uitgegaan is, hij heeft eigenlijk 2 meiden tegelijk gehad , ik vermoed dat hij eigenlijk ook 2 gelijk had dus mij en haar en hij heeft het nooit officieel uitgemaakt, en ja ik ga juist wel verder want ik ben weer aan het uitgaan en dingen aan het doen.quote:
[..]
Als ik zo vrij mag zijn.... Geloof er niet veel van wat je hier neerzet
Je doet het voorkomen alsof hij er veel meer mee zit dan jij (of althans; dat hij er nog mee zit), omdat je -volgens jou- bij hem een ''shockface'' hebt gezien, maar ondertussen typ jij er een heel bericht over op een forum, en heb je best kans dat hij het al lang weer is vergeten...
Dat zeg ik puur uit mijn eigen ervaring he, weet verder niets van jullie achtergrond.. Maar ik heb mezelf ook heel lang ingepraat dat mijn ex, ondanks dat ze het uitmaakte en een nieuwe vriend kreeg, toch heus nog wel met 'ons' bezig was, en regelmatig aan mij dacht enzo..
Het is allemaal al weer een tijd geleden, maar dat stug blijven volhouden dat ik nog heel veel betekende voor mijn ex, of althans, dat ze heus nog wel veel met mij bezig was, heeft er bij mij alleen maar voor gezorgd dat ik langer bleef hangen in die fase dan nodig was..
En dan weet ik zelf ook dat ik verder aan het gaan ben, en denk niet dat hij specifiek met mij bezig is , maar meer met een leugen die hij dus eigenlijk nog steeds aan het verzwijgen is dat die met 2 tegelijk is en heel eerlijk een ex verzwijgt.
Ik weet aan gesprek die tijdens het uitgaan want het is uiteindelijk doordat ik hem geconfronteerd heb op facebook en juist toen een heel gesprek ( die hij heel lang uit de weg is gegaan want hij maakt problemen niet kleiner maar juist groter en juist doordat die me ontweek heb ik hem duidelijk gemaakt dat die maar beter open kaart kon spelen met mij en eigenlijk ook juist toen heeft die eindelijk pas excuses gemaakt voor de dingen die toen speelden . We hadden toen afgesproken als we elkaar zouden zien beleefd zouden zijn (je kan niet veel anders als je in een zelfde dorp woont en heel veel kans loopt elkaar tegen te komen)
Later hem wel gezien in het uitgaan al eerder met haar ook , en eigenlijk voor mezelf besloten eigenlijk daar geen aandacht aan te besteden en gewoon met zijn broer en vriend te praten en ik daar ook heel makkelijk mee om kon gaan.
Wel weet ik dus dat ik van haar weet, maar zij totaal niet van mij ( hij had slimmer moeten zijn en gewoon kunnen zeggen oh het is een ex van mij of het is iemand die ik ken van uitgaan)
Het kan dus ook gewoon zijn dat die schrikt dat zijn leugens kunnen uitkomen en niet van mijn oh ik ben nog zo verliefd iets.
Ik zou zelf nooit aan haar vertellen want ikt vind dat niet mijn plaats, ik vind namelijk dat als er iemand oneerlijk is hij het zelf zou moeten doen en wat hun relatie is gaat mij niets aan ( Ik weet zelf wel dat als ik in haar schoenen stond en iemand zolang dus begin van de relatie eigenlijk al onttrouw is geweest ik niet zo heel blij zou zijn met zo'n actie)
Wel heb ik dit , je woont in hetzelfde dorp, eigenlijk weet je dat je elkaar tegen zou komen , dan kan je er voor jezelf maar beter het beste van maken, wat niet betekend dat ik ga stoken in de relatie ofzo, maar als ik ergens kom en ik hem tegenkom gewoon gedag zeg en mijn eigen gang ga.
En ja je komt elkaar tegen niet omdat ik er op uit ben of hem terug wil , nee omdat we in een dorp wonen waar je elkaar altijd tegen komt.
Heel eerlijk omdat ik eigenlijk gewoon zit te wachten tot de leugens uitkomen. En waarom omdat dan de mogelijkheid er is dat ik een boel shitzooi over me heen kan krijgen wat niet helemaal klopt en ja daar kan ik mee te maken omdat we in een dorp wonen en er mee te maken kan krijgen tijdens uitgaan.quote:
Waarom ben je er zo mee bezig? Wat boeit het? Je hebt toch niks meer te maken met die knul?
Ik weet namelijk hoe makkelijk hij kan liegen en de boel kan omdraaien en doen alsof het aan mij ligt.
Half jaar geleden, maar ben ook een poos niet meer uitgegaan , dus ook een boel van de kennissen van zijn groep ook niet gezien . Ik hoop ook dat het begraven blijft , want hij heeft een stikjaloerse vriendin die ik liever niet achter me aan krijgt want ik wist niet van haar (tot hij het officieel op facebook maakte en toen is eigenlijk ook ons contact over gegaan)quote:
Dat zie je dan toch wel weer? Ik neem aan dat de mensen die jou goed kennen hem toch niet zullen geloven, en de mensen die hem wel geloven, waren je vrienden toch al niet. Bovendien is het inmiddels een jaar (?) geleden, als het nog niet uit is gekomen, blijft het vast wel begraven.
Dan zou ik proberen om het nu los te laten, want erover piekeren heeft nergens invloed op behalve op jezelf.quote:
[..]
Half jaar geleden, maar ben ook een poos niet meer uitgegaan , dus ook een boel van de kennissen van zijn groep ook niet gezien . Ik hoop ook dat het begraven blijft , want hij heeft een stikjaloerse vriendin die ik liever niet achter me aan krijgt want ik wist niet van haar (tot hij het officieel op facebook maakte en toen is eigenlijk ook ons contact over gegaan)
Het is wat het is, als hij er als een vijftienjarige mee om wil gaan is dat zijn probleem en mocht zijn vriendin er ooit achter komen, zie je dat dan wel (maar die kans acht ik klein). Maak van zijn probleem niet jouw probleem. Je zegt dat je lekker je leven weer aan het oppakken bent, steek daar dan je energie in, niet in zijn vage reacties. Overigens heb ik een brief gekregen. Ondertekend met 'ik houd van je'. Negeren lijkt mij de beste optie. Ik wil nog (lang) geen contact. Eerst wil ik er echt helemaal overheen zijn, ik wil dat hij er helemaal overheen is, en daarna ben ik bereid om te kijken of we er nog een vriendschap van kunnen maken. Maar dan moet hij ook veranderd zijn, want de redenen dat een relatie niet meer werkte, gelden ook voor een vriendschap. Lange termijn denken dus, iets voor na de zomer.
Ik denk dat je een heel belangrijk iets vergeet in dit verhaal jezelf . Ik denk dat je zoals je al van plan was te negeren en gewoon je eigen dingen doen maar als je de vriendschap wil moet je besluiten dat het voor jezelf de vriendschap wilt .quote:
[..]
Dan zou ik proberen om het nu los te laten, want erover piekeren heeft nergens invloed op behalve op jezelf.
Overigens heb ik een brief gekregen. Ondertekend met 'ik houd van je'. Negeren lijkt mij de beste optie. Ik wil nog (lang) geen contact. Eerst wil ik er echt helemaal overheen zijn, ik wil dat hij er helemaal overheen is, en daarna ben ik bereid om te kijken of we er nog een vriendschap van kunnen maken. Maar dan moet hij ook veranderd zijn, want de redenen dat een relatie niet meer werkte, gelden ook voor een vriendschap. Lange termijn denken dus, iets voor na de zomer.
Het kan namelijk ook zijn dat je na de zomer er totaal anders over denkt en zelf de vriendschap niet meer wil
Ik denk juist eindelijk aan mezelf. Anders had ik dit niet genegeerd.quote:
[..]
Ik denk dat je een heel belangrijk iets vergeet in dit verhaal jezelf . Ik denk dat je zoals je al van plan was te negeren en gewoon je eigen dingen doen maar als je de vriendschap wil moet je besluiten dat het voor jezelf de vriendschap wilt .
Het kan namelijk ook zijn dat je na de zomer er totaal anders over denkt en zelf de vriendschap niet meer wil
Tuurlijk kan ik er na de zomer er weer anders over denken, maar voorlopig zeg ik dat er tot de zomer in ieder geval geen vriendschap in zit. Daarna wil ik erover nadenken, of ik dat wil.Het ging de laatste paar weken al lastig, ze wilde het toen al uit maken maar besloot me nog een kansje te geven, om het aan te kijken of haar gevoel van vertrouwen richting mij veranderde....
Nu 5 weken later heeft het uitgemaakt omdat ze denk dat me niet meer voor 100% kan vertrouwen.
Er is hier natuurlijk wat aan vooraf gegaan (in de eerste maanden van de relatie jaloezie en claimend gedrag van mij omdat ze in het buitenland zat en ik haar miste, daarna nog wat kleine dingen die ik nooit uit kon praten omdat ik niet zo makkelijk over mij gevoelens praat, toen heb ik nog een tijdje zitten whatsappen met een ander meisje als uitvlucht voor mijn eigen studieproblemen en heb ik het haar verweten dat ze aan haar master kon beginnen en ik niet....). Al met al goed mijn eigen schuld dus, en waarschijnlijk niet meer goed te maken, hoe erg ik ook wil en hoe erg ik ook veranderd ben...
Ik ben nog nooit zo heartbroken geweest over iemand, het is echt verschrikkelijk.... Afgelopen vrijdag kwam ik haar ook nog eens tegen en toen bleek ze donderdagnacht bij een ex-scharrel geslapen te hebben, niks gebeurd volgens haar, maar echt relaxed vind ik het natuurlijk niet...
We hebben voor over 3 weken afgesproken om de laatste spullen aan elkaar terug te geven en uit te wisselen, ik heb geen idee wat ik daarvan moet verwachten, gehuil, verdriet, of opluchting en normaal gedrag...? Ik heb ergens nog steeds de hoop dat ze me dusdanig mist dat ze het een klein kansje wil geven en het totaal anders wil proberen dan eerst, maar ja ze is nog steeds erg resoluut in haar besluit. Ik wil het die dag gewoon aankijken of we normaal/gezellig kunnen doen tegen elkaar en haar dan misschien later nog eens uit vragen voor een casual biertje oid om gewoon ff gezellig te doen en te kletsen zonder al het gezeik van vroeger... Als dat kan natuurlijk... Ben benieuwd of dat zin zou hebben... Weet ook echt niet op welk termijn ik dat zou moeten doen...
Het lijkt nu ook alsof het de afgelopen 2 jaar alleen maar ruzie en gezeik is geweest, dat is absoluut niet zo, we hebben de mooiste momenten samen gehad, zij heeft mij gesteund tijdens het overlijden van mijn grootouders zelfs al voordat we wat hadden, we denken en doen echt enorm veel van dezelfde dingen, hobbies en interesses, maar ook over hoe we in het leven staan en wat we later verwachten. Alleen heb ik stomme fouten gemaakt.....
Ze zegt dat ze van mij houdt en mij enorm graag in haar buurt wilt hebben, maar dat ze niet weet of ze me ooit voor 100% kan vertrouwen, ik heb het afgelopen jaar ook tijdens onze relatie veel nagedacht en aan mezelf gewerkt en ik wil zo graag dat ik het haar kan laten zien... Ik weet dat die kans klein is en dat ik het los moet laten, maar dit voelt zooooo anders dan de vorige keren dat ik het uitmaakte/gedumpt ben, gaat zo veel dieper en intenser, ik kan echt helemaal niet meer functioneren en dat tijdens mijn tentamenperiode nu.....
Maar goed, ff fijn om het van mij af te schrijven.... Ik heb geen flauw idee wat ik moet doen en ik hoe ik nu moet doen, de komende tijd tot het ruilen van de spullen hebben we 0 contact, dat is wel beter denk ik, kunnen we beide ff kalmeren en denken. De periode hierna hebben we samen ook een vak wat we beide volgen en daar begin ik hopelijk aan mijn master, diezelfde die zij dus ook doet... Kan nog erg gezellig worden dan... Ik hoop stiekem natuurlijk dat alles over een tijd weer goed komt, maar weet gewoon niet hoe realistisch dat is....
Duurt al 5 maanden nu , deze doffe ellende ..
Fuck haar ...
Nog 3 maandjes gast... Iig bij mij danquote:
Ik mis haar nog steeds verschrikkelijk .
Duurt al 5 maanden nu , deze doffe ellende ..
Ik teken er meteen voorquote:
[..]
Nog 3 maandjes gast... Iig bij mij dan
Ja dat is misschien ook weer zo... Maar toch, mis der vreselijk.....quote:
Dan weet je al hoe ver zij is.
Fuck haar ...
Ik moet denk ik wennen aan het feit dat ik niet meer in de poëtische wereld van de liefde en verliefdheid leef
Het gaat er allemaal een stuk makkelijker aan toe. Het is gelukkig ook minder gecompliceerd en dat is een verademing na al het emotionele gedoe. Maar raar om dan zomaar van het ene uiterste in het andere uiterste over te stappen. Terwijl ik best romantisch ben maar ik ben mijn geloof in de liefde momenteel gewoon even verloren...
Het voelt ook raar om aan de ene kant verder tegaan en aan de andere kant terug te verlangen. Het raakt me ook nog steeds als hij met andere meisjes praat en dergelijke.
Nu gaan we over minder dan 2 weken elkaar weer zien om de spullen terug te geven... Ben benieuwd hoe het zal zijn... Ben ook benieuwd wat ik ga doen... Ik ben momenteel een brief aant schrijven om het een en ander gewoon van me af te schrijven... Vanuit die brief wil ik een soort afscheidsbrief aan haar geven, om haar te bedanken voor alles en voor wat ze in mij ten goede veranderd heeft.... Ik weet alleen niet zo goed wat voor effect dat zal hebben... Ik twijfel of ik haar die brief moet geven...
Aan de andere kant wil ik der ook graag uitnodigen om ff iets te drinken en bij te kletsen als we de spullen terug geven... En dan misschien later die brief geven...
Maar ja, wat is wijsheid....
Ik ken het....quote:
Ik ben er ook zo nog niet overheen he....
Iedereen zegt dat het wel weer goed komt en dat het waarschijnlijk ook wel, maar het blijft ondertussen wel echt klote voelen in de tussentussen....
Vanavond nam ze weer ff contact op... Ben gelijk weer helemaal van de kaart....
En dat is het feit dat zij zo enorm rationeel is geweest na het verbreken van de relatie. Zij had al meer ervaring met relaties, terwijl zij mijn eerste vriendin was.
Tijdens de relatie was zij echt super fanatiek : Cadeau'tjes voor mijn verjaardag heel veel werk van gemaakt, het vreselijk vinden als we ruzie hadden, mij willen voorstellen aan familie, vriendinnen, etc dus ze was behoorlijk serieus.
Maar toen ze het uitmaakte, was het ook van de één op andere dag compleet over. Nog een keer afgesproken om eea. te bespreken, maar daarna was het gewoon enorm casual. Zij peerde 'm op vakantie met 3 vriendinnen naar Malaga, foto's op FB met jongens waar ze in werd getagd, en bij terugkomst na 3 maanden in oktober nog een keer een sms'je gehad van yo alles goed ja met mij ook OK doei, en na 6 maanden had ze een nieuwe relatie waarmee ze gelukkig is..
Aan de ene kant is het perfect geweest voor mijn verwerking, geen hoop meer achteraf, geen twijfels, ik wist duidelijk waar ik aan toe was. Aan de andere kant wel raar dat je je zo nuchter en rationeel kunt opstellen na zoiets..
Herkenbaar. Waarschijnlijk een type dat op zoek is naar een relatie en niet zozeer naar een geliefde.quote:
Voor mij is het alweer ruim een jaar geleden dat mijn ex de relatie uitmaakte, en ik denk er gelukkig vrijwel niet meer aan, maar één ding blijft voor mij toch moeilijk te verteren.
En dat is het feit dat zij zo enorm rationeel is geweest na het verbreken van de relatie. Zij had al meer ervaring met relaties, terwijl zij mijn eerste vriendin was.
Tijdens de relatie was zij echt super fanatiek : Cadeau'tjes voor mijn verjaardag heel veel werk van gemaakt, het vreselijk vinden als we ruzie hadden, mij willen voorstellen aan familie, vriendinnen, etc dus ze was behoorlijk serieus.
Maar toen ze het uitmaakte, was het ook van de één op andere dag compleet over. Nog een keer afgesproken om eea. te bespreken, maar daarna was het gewoon enorm casual. Zij peerde 'm op vakantie met 3 vriendinnen naar Malaga, foto's op FB met jongens waar ze in werd getagd, en bij terugkomst na 3 maanden in oktober nog een keer een sms'je gehad van yo alles goed ja met mij ook OK doei, en na 6 maanden had ze een nieuwe relatie waarmee ze gelukkig is..
Aan de ene kant is het perfect geweest voor mijn verwerking, geen hoop meer achteraf, geen twijfels, ik wist duidelijk waar ik aan toe was. Aan de andere kant wel raar dat je je zo nuchter en rationeel kunt opstellen na zoiets..
Half januari ging het over terwijl het eind oktober pas begon, ging allemaal erg snel maar toch.
Ondertussen alweer een aantal dates gehad, leuke dingen gedaan en mooie plannen voor de toekomst gemaakt maar het lukt me maar niet haar uit mijn hoofd te krijgen. Ook droom ik nog met enige regelmaat over haar.
Ik vind het behoorlijk pathetisch van mijzelf. Oké ik laat de gedachte aan haar mij niet belemmeren maar het feit dat ik nog aan haar denk is al triest genoeg. Ondanks dat het wel een leuke meid was.
Iemand hier ervaringen mee?
Ja, heel herkenbaar en het zal uiteindelijk weggaan, maar het is een lijdensweg.quote:
Ondanks dat het amper wat heeft voorgesteld krijg ik haar maar niet uit mijn hoofd.
Half januari ging het over terwijl het eind oktober pas begon, ging allemaal erg snel maar toch.
Ondertussen alweer een aantal dates gehad, leuke dingen gedaan en mooie plannen voor de toekomst gemaakt maar het lukt me maar niet haar uit mijn hoofd te krijgen. Ook droom ik nog met enige regelmaat over haar.
Ik vind het behoorlijk pathetisch van mijzelf. Oké ik laat de gedachte aan haar mij niet belemmeren maar het feit dat ik nog aan haar denk is al triest genoeg. Ondanks dat het wel een leuke meid was.
Iemand hier ervaringen mee?
Dat rationele is erg herkenbaar inderdaad, tijdens de relatie ging mijn ex er ook helemaal voor, echt overal super veel werk van maken en leuk enzo, maar toen ze het uitmaakte leek ze erg kil en rationeel en viel er ook gewoon echt niet meer mee te praten leek het wel....quote:
Voor mij is het alweer ruim een jaar geleden dat mijn ex de relatie uitmaakte, en ik denk er gelukkig vrijwel niet meer aan, maar één ding blijft voor mij toch moeilijk te verteren.
En dat is het feit dat zij zo enorm rationeel is geweest na het verbreken van de relatie. Zij had al meer ervaring met relaties, terwijl zij mijn eerste vriendin was.
Tijdens de relatie was zij echt super fanatiek : Cadeau'tjes voor mijn verjaardag heel veel werk van gemaakt, het vreselijk vinden als we ruzie hadden, mij willen voorstellen aan familie, vriendinnen, etc dus ze was behoorlijk serieus.
Maar toen ze het uitmaakte, was het ook van de één op andere dag compleet over. Nog een keer afgesproken om eea. te bespreken, maar daarna was het gewoon enorm casual. Zij peerde 'm op vakantie met 3 vriendinnen naar Malaga, foto's op FB met jongens waar ze in werd getagd, en bij terugkomst na 3 maanden in oktober nog een keer een sms'je gehad van yo alles goed ja met mij ook OK doei, en na 6 maanden had ze een nieuwe relatie waarmee ze gelukkig is..
Aan de ene kant is het perfect geweest voor mijn verwerking, geen hoop meer achteraf, geen twijfels, ik wist duidelijk waar ik aan toe was. Aan de andere kant wel raar dat je je zo nuchter en rationeel kunt opstellen na zoiets..
Ergens wel fijn inderdaad, maar die rationele kilte zit me echt dwars, hoe kan je er zo nuchter mee omgaan, of in ieder geval doen alsof....?
Ze heeft eergisteren ook weer contact opgenomen via facebook omdat ze er via via achter kwam dat ik er over twijfelde om haar succes te wensen met der tentamens.... Fijn, vrienden die niks voor zich kunnen houden... Maar goed, eindige natuurlijk weer in de hele avond gezellig chatten net als vroeger, incl flirterige en pesterige grapjes... Ik natuurlijk weer helemaal kapot, hoe fijn het ook was....
@DorperTed: Zeer herkenbaar, ik droom ook nog steeds vaak over der en denk echt 24/7 aan der, vanochtend toen ik wakker werd was het eerste wat ik dacht, zou ze al wakker zijn...? Ik hoop dat het vanzelf over gaat, geen idee hoe lang daarvoor nodig is....
Nu is het echt al bijna 2,5 jaar uit met mijn ex, en heb sinds dien ook wel weer andere meisjes gehad enzo, maar zij was toch wel mijn meest serieuze relatie.
Maar ze heeft me dus ooit toen ze zich op werk zat te vervelen echt een email van bijna 2 a4'tjes gestuurd met onzin over wat we dat weekend zouden gaan doen, wat seksuele toespelingen, allemaal tekst, wat persoonlijke dingen..
Dan vind ik het ook opeens heel raar eigenlijk dat ik haar nu al ruim een jaar niet eens heb gezien. Ze is op zichzelf gaan wonen, geen idee waar ze woont. Geen idee wat ze uitspookt in het dagelijks leven, eigenlijk gewoon een complete stranger geworden.
Zit daar verder absoluut niet meer mee in het dagelijks leven, maar als je dit zo leest blijft het gewoon vreemd
Nothing is eternal
Vandaag heb ik af en toe momenten dat ik blij ben dat zij de stap heeft gezet, omdat ik het zelf niet zou kunnen. Blij dat deze trainwreck van een relatie eindelijk voorbij is. Maar aan de andere kant heb ik ontzettende spijt dat het niet beter kon, omdat ik eigenlijk horendol verliefd op haar ben.
Maar goed, nu de komende tijd eerst afstand van het hele gebeuren nemen en me focussen op andere zaken in het leven zoals m'n werk en de studie die ik er naast doe. Zal wel met ups en downs gaan.
Heftig om te horen dat je nu al zelf ook beseft dat dit het beste is, dat vind ik best wel knap...!quote:
Na een (korte) relatie van een half jaar heeft mijn ex het vandaag uitgemaakt. Niet dat het echt een lange relatie was, maar het doet wel behoorlijk pijn. Aan de ene kant zag ik het al aankomen dat de relatie beëindigt zou worden. Zelf had ik ook al twijfels, maar omdat ik haar (nog steeds) zo ontzettend leuk vind probeerde ik er wel m'n best voor te doen.
Vandaag heb ik af en toe momenten dat ik blij ben dat zij de stap heeft gezet, omdat ik het zelf niet zou kunnen. Blij dat deze trainwreck van een relatie eindelijk voorbij is. Maar aan de andere kant heb ik ontzettende spijt dat het niet beter kon, omdat ik eigenlijk horendol verliefd op haar ben.
Maar goed, nu de komende tijd eerst afstand van het hele gebeuren nemen en me focussen op andere zaken in het leven zoals m'n werk en de studie die ik er naast doe. Zal wel met ups en downs gaan.
Als de relatie echt zo'n trainwreck was is het misschien maar beter ook...
Sterkte dermee joh! Ik weet zeg maar exact hoe je je nu voelt....
Ik heb nog nooit liefdesverdriet gehad, maar dit is echt enorm *#^#. Ik haat hoe ik me voel. Ik eet weinig, ik heb nergens zin in en ben echt heel verdrietig. Iedereen zegt dat het op den duur overgaat, maar ik ben echt een meisje met ontzettend veel gevoelens voor iemand als ik eenmaal gevoelens heb. Het is heel moeilijk om iemand dan los te laten..
Het ging al een tijdje niet goed dus ik had er al enige afstand van genomen. Ik kan er wel deels rationeel over nadenken. Bij vlagen in elk geval. Morgen komt ze langs haar spullen op te halen, ik heb alles al opgeruimd en in een tas gedaan. Dan kan ze in elk geval gelijk weer weg en hoeft het ook niet langer te duren dan noodzakelijk.quote:
[..]
Heftig om te horen dat je nu al zelf ook beseft dat dit het beste is, dat vind ik best wel knap...!
Als de relatie echt zo'n trainwreck was is het misschien maar beter ook...
Sterkte dermee joh! Ik weet zeg maar exact hoe je je nu voelt....
Het voelt wel surreëel. Misschien dat de echte klap nog moet komen, maar ik kan het nog niet bevatten. Ik ben nog zo verliefd op haar dat ik het misschien niet in wil zien. Maar goed, daar zal vast wel wat tijd overheen gaan.
Ik heb zojuist in elk geval wel een brief van drie A4'tjes geschreven, gericht aan haar, om mijn gedachten erover op een rijtje te zetten. Ik zal het haar waarschijnlijk nooit laten lezen, maar ik denk dat het wel helpt om het te verwerken.
Wow dude, er gaat echt het een en ander parallel hier geloof ik...quote:
[..]
Het ging al een tijdje niet goed dus ik had er al enige afstand van genomen. Ik kan er wel deels rationeel over nadenken. Bij vlagen in elk geval. Morgen komt ze langs haar spullen op te halen, ik heb alles al opgeruimd en in een tas gedaan. Dan kan ze in elk geval gelijk weer weg en hoeft het ook niet langer te duren dan noodzakelijk.
Het voelt wel surreëel. Misschien dat de echte klap nog moet komen, maar ik kan het nog niet bevatten. Ik ben nog zo verliefd op haar dat ik het misschien niet in wil zien. Maar goed, daar zal vast wel wat tijd overheen gaan.
Ik heb zojuist in elk geval wel een brief van drie A4'tjes geschreven, gericht aan haar, om mijn gedachten erover op een rijtje te zetten. Ik zal het haar waarschijnlijk nooit laten lezen, maar ik denk dat het wel helpt om het te verwerken.
Morgen gaan mijn ex en ik ook spullen terug geven, en dan ga ik haar waarschijnlijk ook een brief geven met wat gedachten die ik op een rijtje heb gezet over mijzelf, ons en haar de afgelopen paar weken.... Ik ben ook nog steeds zo verliefd op haar, ongelofelijk....
Succes morgen man! Je kan het!
@Flawless: Het komt echt goed, dat weinige eten ken ik, deed ik de afgelopen 3 weken ook, heb sinds halverwege deze week weer eetlust, en weer zin om te koken! Vanavond zelfs voor vrienden gekookt weer!. Het is wel echt kut als iemand op die manier twijfels heeft... Mijn ex had ook twijfels de laatste weken voordat het uit ging, je gaat er overal naar kijken en op letten, om gek van te worden.... Hoe heeft hij het maandag uitgemaakt, als ik vragen mag?
Wat je zegt over ontzettend veel gevoelens als ze er eenmaal zijn herken ik, ik laat/liet ook moeilijk mensen toe, maar als ze eenmaal toegelaten waren dan hoefden ze nooit meer weg zeg maar.... Ik ben zelf wel een stuk opener geworden door de break-up.
Succes in ieder geval, het slijt echt wel de tijd hoop ik....
Weet je zeker of een brief kan helpen? Ik heb mijn gedachten en gevoelens op papier gezet, maar als ik het teruglees dan lijkt het me zo nutteloos..quote:
[..]
Wow dude, er gaat echt het een en ander parallel hier geloof ik...
Morgen gaan mijn ex en ik ook spullen terug geven, en dan ga ik haar waarschijnlijk ook een brief geven met wat gedachten die ik op een rijtje heb gezet over mijzelf, ons en haar de afgelopen paar weken.... Ik ben ook nog steeds zo verliefd op haar, ongelofelijk....
Succes morgen man! Je kan het!
Maar goed, ze komt over 2,5 uur langs en dan gaat ze ook gelijk weer weg met haar spullen. Daarna zal ik wel in een foetushouding kruipen en gaan huilen.
Ik had geen idee of een brief kon helpen tot vanmiddag.... Ik ben dus vandaag naar haar toe geweest, heeft een uurtje of 5 geduurd in totaal... Het was ook echt oprecht gezellig en leuk om elkaar weer te zien, maar zo pijnlijk om te merken dat ze totaal klaar met me was...quote:
[..]
Weet je zeker of een brief kan helpen? Ik heb mijn gedachten en gevoelens op papier gezet, maar als ik het teruglees dan lijkt het me zo nutteloos..
Maar goed, ze komt over 2,5 uur langs en dan gaat ze ook gelijk weer weg met haar spullen. Daarna zal ik wel in een foetushouding kruipen en gaan huilen.
Ze heeft die brief ook aangenomen en ze wilde hem gelijk lezen zodat ze er op kon reageren... Ze was zichtbaar aangeslagen maar ze kon het gewoon niet meer zei ze, er was teveel gebeurd....
Daarna de rest van de dag/avond inderdaad in foetushouding in een hoekje gelegen mentaal gezien... jeej....
Hoe is het bij jou gegaan...?
Verder voel ik me best leeg, omdat in mijn inziens alles vrij weinig nut heeft. Heb eigenlijk niet zo veel vrienden en door concentratieproblemen en mijn thesis ook weinig tijd om leuke dingen te doen . What do?
Ik heb ervoor gekozen om haar redelijk snel weg te sturen. Heb me ook compleet voor haar afgesloten toen ze er was. Al haar spullen had ik al verzameld dus ze kon die gelijk meenemen. Ik heb een uur met haar gepraat, nog even koffie gedronken en toen gingen we uit elkaar. Ze wilde nog even knuffelen maar ik heb gelukkig voet bij stuk gehouden en het niet gedaan.quote:
[..]
Ik had geen idee of een brief kon helpen tot vanmiddag.... Ik ben dus vandaag naar haar toe geweest, heeft een uurtje of 5 geduurd in totaal... Het was ook echt oprecht gezellig en leuk om elkaar weer te zien, maar zo pijnlijk om te merken dat ze totaal klaar met me was...
Ze zei dat ze het heel erg vond dat ik totaal geen contact met haar wilde en ze begreep het niet. Ik hoop dat ze geen contact meer op probeert te nemen, dat zou het verwerken nog moeilijker maken.
Ik heb haar de brief niet laten zien. Daarna inderdaad een poosje liggen in een foetushouding. Na twee uur pakte ik mezelf weer bij elkaar en ging ik maar naar m'n ouders toe. Die hebben vervolgens mijn weekend nog wel leuk weten te maken.quote:Ze heeft die brief ook aangenomen en ze wilde hem gelijk lezen zodat ze er op kon reageren... Ze was zichtbaar aangeslagen maar ze kon het gewoon niet meer zei ze, er was teveel gebeurd....
Daarna de rest van de dag/avond inderdaad in foetushouding in een hoekje gelegen mentaal gezien... jeej....
Hoe is het bij jou gegaan...?
Het valt nu echter wel een beetje stil, maar ik probeer de komende weken veel af te spreken met vrienden.
Ergens had ik dat misschien ook moeten doen, het gewoon snel afkappen en er klaar mee zijn... Maar dat kon ik niet helaas....quote:
[..]
Ik heb ervoor gekozen om haar redelijk snel weg te sturen. Heb me ook compleet voor haar afgesloten toen ze er was. Al haar spullen had ik al verzameld dus ze kon die gelijk meenemen. Ik heb een uur met haar gepraat, nog even koffie gedronken en toen gingen we uit elkaar. Ze wilde nog even knuffelen maar ik heb gelukkig voet bij stuk gehouden en het niet gedaan.
Ze zei dat ze het heel erg vond dat ik totaal geen contact met haar wilde en ze begreep het niet. Ik hoop dat ze geen contact meer op probeert te nemen, dat zou het verwerken nog moeilijker maken.
[..]
Ik heb haar de brief niet laten zien. Daarna inderdaad een poosje liggen in een foetushouding. Na twee uur pakte ik mezelf weer bij elkaar en ging ik maar naar m'n ouders toe. Die hebben vervolgens mijn weekend nog wel leuk weten te maken.
Het valt nu echter wel een beetje stil, maar ik probeer de komende weken veel af te spreken met vrienden.
Ben je trouwens blij dat je haar die brief niet heb laten lezen? Ik voel me er opzich wel oke bij dat ze het nu wel gelezen heeft en dat ze weet hoe ik nu over dingen denk...
Ik ben daarna ook nog het weekend naar mijn ouders geweest, even lekker het bos in met mijn mountainbike... ff lekker afreageren....
Het valt inderdaad wel enorm stil nu, veel afspreken met vrienden helpt inderdaad, maar het vult toch een andere leegte.... Het moet slijten ofzo....
Ik ben wel blij dat ik het niet heb gedaan. Ik gun het haar niet om mezelf kwetsbaar op te stellen en haar te laten zien hoeveel moeite ik ermee heb.quote:
[..]
Ergens had ik dat misschien ook moeten doen, het gewoon snel afkappen en er klaar mee zijn... Maar dat kon ik niet helaas....
Ben je trouwens blij dat je haar die brief niet heb laten lezen? Ik voel me er opzich wel oke bij dat ze het nu wel gelezen heeft en dat ze weet hoe ik nu over dingen denk...
Ik ben daarna ook nog het weekend naar mijn ouders geweest, even lekker het bos in met mijn mountainbike... ff lekker afreageren....
Het valt inderdaad wel enorm stil nu, veel afspreken met vrienden helpt inderdaad, maar het vult toch een andere leegte.... Het moet slijten ofzo....
Relatie van 4 jaar + daarvoor 9 jaar goede vrienden op de klippen gelopen.
Op mijn verjaardag kreeg ik te horen dat mijn contract niet verlengd gaat worden en 4 dagen later op dag van mijn verjaardagsfeestje dat hij niet met me verder wil.
Alles overhoop, geen thuis, huis, vriendje, werk.......
Reden: geen vertrouwen in een toekomst samen. En ik wel dus
. Hij heeft tijdens 2 eerdere incidenten heel duidelijk voor mij gekozen, en nu toch..... Auw auw auw. Tot overmaat van ramp heb ik ook nog 2,5 week vakantie (onderwijs). Dak valt op m'n hoofd
Tot zover mijn depri verhaal
Ja dat snap ik ergens wel, aan de andere kant deed ik dat al nooit dus het kon niet zoveel kwaad om dat nu wel te doen dacht ik.... Nja er is toch niks mee gebeurd dus het maakt ook niet zoveel uit...quote:Op dinsdag 22 april 2014 18:02 schreef Gatenkaas het volgende:
[..]
Ik ben wel blij dat ik het niet heb gedaan. Ik gun het haar niet om mezelf kwetsbaar op te stellen en haar te laten zien hoeveel moeite ik ermee heb.
@Runaway: Pfff klote he, sterkte de komende tijd... Lijkt wel of alles dan ineens tegelijk komt.... Ik kan me helaas wel indenken hoe je je voelt.... Echt heel veel sterkte!
Naar verhaal! Jammer dat al die tegenslagen ook nog eens rondom je verjaardag zijn. Ik heb geen advies. Hoop wel dat het nu misschien al wat beter gaat met je?quote:
Ik moet me helaas ook melden hier...... Nu 28 en ineens single wat ik helemaal niet wil
Relatie van 4 jaar + daarvoor 9 jaar goede vrienden op de klippen gelopen.
Op mijn verjaardag kreeg ik te horen dat mijn contract niet verlengd gaat worden en 4 dagen later op dag van mijn verjaardagsfeestje dat hij niet met me verder wil.
Alles overhoop, geen thuis, huis, vriendje, werk.......
Reden: geen vertrouwen in een toekomst samen. En ik wel dus
Auw auw auw. Tot overmaat van ramp heb ik ook nog 2,5 week vakantie (onderwijs). Dak valt op m'n hoofd
Tot zover mijn depri verhaal
O sorry, ik had deze reactie niet eens gezien! Bij mij gaat het eten nu ook weer beter! Zo te lezen bij jou ook.quote:
[..]
Wow dude, er gaat echt het een en ander parallel hier geloof ik...
Morgen gaan mijn ex en ik ook spullen terug geven, en dan ga ik haar waarschijnlijk ook een brief geven met wat gedachten die ik op een rijtje heb gezet over mijzelf, ons en haar de afgelopen paar weken.... Ik ben ook nog steeds zo verliefd op haar, ongelofelijk....
Succes morgen man! Je kan het!
@Flawless: Het komt echt goed, dat weinige eten ken ik, deed ik de afgelopen 3 weken ook, heb sinds halverwege deze week weer eetlust, en weer zin om te koken! Vanavond zelfs voor vrienden gekookt weer!. Het is wel echt kut als iemand op die manier twijfels heeft... Mijn ex had ook twijfels de laatste weken voordat het uit ging, je gaat er overal naar kijken en op letten, om gek van te worden.... Hoe heeft hij het maandag uitgemaakt, als ik vragen mag?
Wat je zegt over ontzettend veel gevoelens als ze er eenmaal zijn herken ik, ik laat/liet ook moeilijk mensen toe, maar als ze eenmaal toegelaten waren dan hoefden ze nooit meer weg zeg maar.... Ik ben zelf wel een stuk opener geworden door de break-up.
Succes in ieder geval, het slijt echt wel de tijd hoop ik....
Je benoemt het perfect: ik laat zelden iemand toe, maar als ik iemand toe laat dan zijn de gevoelens meteen heel heftig. Bij een eventuele volgende relatie wil ik echt niet meer zo intens veel voor iemand voelen, zodat ik ook niet gekwetst kan worden. Op een lullige manier bedoel ik mee dat hij nog even op een rot manier moest benoemen wat er mis is met mij in zijn ogen. Ik hoop ook dat het goed komt met jullie allemaal. Eerste 1,5 week vooral aan een stuk door huilen.... Nu is huilen iets minder maar heb het idee dat ik intern uit elkaar bast en mn hart schreeuwt zo hardquote:
[..]
Naar verhaal! Jammer dat al die tegenslagen ook nog eens rondom je verjaardag zijn. Ik heb geen advies. Hoop wel dat het nu misschien al wat beter gaat met je?
...... Af en toe komt het ineens keihard binnen. Lig nogal in de kreukels Oh geeft niet hoorquote:
[..]
O sorry, ik had deze reactie niet eens gezien! Bij mij gaat het eten nu ook weer beter! Zo te lezen bij jou ook.
, mooi dat het weer een klein beetje beter gaat . Dat toelaten van anderen is best wel eng maar ook wel goed denk ik. Ik zou in ieder geen relatie willen hebben met iemand die ik niet toe wil laten of die mij niet toe kan laten, ondanks dat het zo pijnlijk is als je dan toch gekwetst wordt... Hoort er toch ook bij en die mooie momenten zijn dan echt nog zo veel mooier vind ik...En dat is nogal lullig inderdaad om dan nog even op te moeten noemen wat er mis is met jou... Het zal allemaal wel mee vallen denk ik
Het is vaak niet zo dat er wat mis is met 1 van de 2 maar dat 1 van de 2 er achter komt dat die bepaalde dingen dan gewoon niet werken. Er is dan meer wat mis met de interactie dan met de personen zelf denk ik.Wow, dat lijkt mij ook echt gek inderdaad, alles staat mij op het moment ook nog levendig bij... Stond vanochtend op, de ochtend na mijn verjaardag en meteen miste ik het om dan ff om te draaien en een kusje te stelen.... Kan me echt niet voorstellen dat ik niet meer weet hoe het was...quote:
Voor mij is het nu 2,5 maand geleden en ik stond vanmorgen in de keuken en ik dacht opeens: ik kan me bijna niet eens meer herinneren hoe het was toen we nog samen waren. Dat is gevoelsmatig al zó lang geleden. Gek... Maar wel oké...
Maar het is wel fijn voor je verwerkingsproces!
Weet je ook meteen dat ze jou nooit waard was en je veel beter kan krijgenquote:
Ben er net achtergekomen dat mijn ex de laatste maand van onze relatie vreemdging met haar ex. Ik ben nu echt zo kwaad.
Snif.....
En meer dan tijd en afleiding want dat helpt geen ene kloot
tijd denk ik..quote:
Wat is er te doen aan het gevoel van gigantisch missen en je alleen voelen??
Snif.....
En meer dan tijd en afleiding want dat helpt geen ene kloot
Ben echt razend. Rustig, maar wel ontzettend boos. Denk dat het vanaf nu wel beter gaat om het te verwerken. Laag persoon.quote:
[..]
Weet je ook meteen dat ze jou nooit waard was en je veel beter kan krijgen
Pfff lekker waardeloos man.... Maar nu weet je wel tenminste waar je aan toe ben en dat zij het niet waard is....quote:
Ben er net achtergekomen dat mijn ex de laatste maand van onze relatie vreemdging met haar ex. Ik ben nu echt zo kwaad.
Er is niks dat dat gigantische lege gevoel van missen kan opvullen.... Zo had ik vandaag met koningsdag 2 optredens, lekker bezig en dan heb ik echt veel afleiding en mensen om mij heen en weinig tijd voor andere dingen. Maar zelfs op het podium tijdens een optreden bekruipt het gevoel van missen mij en werd ik weer verdrietig.... Zelfs als ik zo met andere dingen bezig ben... Echt bizar.quote:
Wat is er te doen aan het gevoel van gigantisch missen en je alleen voelen??
Snif.....
En meer dan tijd en afleiding want dat helpt geen ene kloot
Er zit echt niks anders op dan doorgaan ben ik bang, en het tijd geven....
Ik wou jarenlang m'n ex in de Maas donderen, maar die gevoelens heb ik gelukkig niet meer.
Nu wil ik haar hooguit aan een paar loopse leeuwen voeren.
Gekheid, het sleutelwoord is inderdaad tijd.
Ja vond het gisteren ook erg lastig.... Bang dat ik hem tegen zou komen al pratend/rotzooiend met een ander meisje.....quote:
Er is niks dat dat gigantische lege gevoel van missen kan opvullen.... Zo had ik vandaag met koningsdag 2 optredens, lekker bezig en dan heb ik echt veel afleiding en mensen om mij heen en weinig tijd voor andere dingen. Maar zelfs op het podium tijdens een optreden bekruipt het gevoel van missen mij en werd ik weer verdrietig.... Zelfs als ik zo met andere dingen bezig ben... Echt bizar.
Er zit echt niks anders op dan doorgaan ben ik bang, en het tijd geven....
gelukkig niet gebeurd.....En je alleen voelen terwijl je tussen 1000 leuke mensen staat is vreselijk. Dat daar na al die jaren nog niets op gevonden is.... Gat in de markt
Was zelf alleen even afgeleid door eoa gast, snel maar op zoek naar een rebound i guess
.... Wat zijn jullie ervaringen daarmee?Vanochtend was ronduit kut, helemaal in de kreukels. Nu moe dus even rust
Op de een of andere manier doet dat me toch wel pijn, al is het met de een al ruim 4 jaar uit en met de ander ruim 2 jaar, maar toch geeft het wel echt het gevoel dat je er echt voor geen ene fuck meer toe doet... Terwijl ik met beiden op vakantie ben geweest, etc..
Wilde het gewoon even kwijt
Kan me voorstellen dat dat zo voelt, maar ik kan me niet voorstellen dat ze er ook echt niet aan hebben gedacht. Spreek je ze nog?quote:
De 25e was ik jarig, maar voor het eerst eigenlijk helemaal niets van geen van beide exen gehoord
Op de een of andere manier doet dat me toch wel pijn, al is het met de een al ruim 4 jaar uit en met de ander ruim 2 jaar, maar toch geeft het wel echt het gevoel dat je er echt voor geen ene fuck meer toe doet... Terwijl ik met beiden op vakantie ben geweest, etc..
Wilde het gewoon even kwijt
Ik word soms echt gek van mezelf. Ik heb nu, na bijna drie maanden geaccepteerd dat m'n relatie na 6 jaar kapot is en dat ik hem niet per se nodig heb om gelukkig te zijn enzo. En ik vermaak me prima met vriendinnen en ook in m'n eentje, dus op zich gaat alles best wel prima, maar tóch hou ik dat gevoel van: volgens mij is dit gewoon een fase. En ik kom daar gewoon niet vanaf. Hij heeft het naar mijn idee uitgemaakt omdat hij toen hij op zichzelf ergens anders woonde even heeft geproefd aan een ander leven, met uitgaan en zonder verantwoordelijkheid en ik kan best begrijpen dat dat aanlokkelijk is... En dan heb ik toch nog steeds het idee van: er móet toch wel een moment komen dat dat gaat vervelen en dat hij zich realiseert dat hij een hele mooie relatie van 6 jaar heeft weggegooid omdat hij dacht dat het gras ergens anders groener was?
Als hij op dit moment voor m'n neus zou staan en zou zeggen dat het hem spijt en dat het een fout was zou ik hem niet terug willen, omdat het te snel is en we allebei moeten groeien, maar ik denk nog steeds dat we op veel manieren heel goed bij elkaar passen en dat misschien over een poosje alles nog mogelijk is en dat is zo irritant... Heeft iemand anders dit ook zo?
Vrijwel nooit meer.. Eigenlijk het enige contact dat ik met beiden had was het jaarlijkse ''gefeliciteerd'', en heel incidenteel een keer wanneer we elkaar troffen op een feest/in de omgeving o.i.d.quote:
[..]
Kan me voorstellen dat dat zo voelt, maar ik kan me niet voorstellen dat ze er ook echt niet aan hebben gedacht. Spreek je ze nog?
Ik word soms echt gek van mezelf. Ik heb nu, na bijna drie maanden geaccepteerd dat m'n relatie na 6 jaar kapot is en dat ik hem niet per se nodig heb om gelukkig te zijn enzo. En ik vermaak me prima met vriendinnen en ook in m'n eentje, dus op zich gaat alles best wel prima, maar tóch hou ik dat gevoel van: volgens mij is dit gewoon een fase. En ik kom daar gewoon niet vanaf. Hij heeft het naar mijn idee uitgemaakt omdat hij toen hij op zichzelf ergens anders woonde even heeft geproefd aan een ander leven, met uitgaan en zonder verantwoordelijkheid en ik kan best begrijpen dat dat aanlokkelijk is... En dan heb ik toch nog steeds het idee van: er móet toch wel een moment komen dat dat gaat vervelen en dat hij zich realiseert dat hij een hele mooie relatie van 6 jaar heeft weggegooid omdat hij dacht dat het gras ergens anders groener was?
Als hij op dit moment voor m'n neus zou staan en zou zeggen dat het hem spijt en dat het een fout was zou ik hem niet terug willen, omdat het te snel is en we allebei moeten groeien, maar ik denk nog steeds dat we op veel manieren heel goed bij elkaar passen en dat misschien over een poosje alles nog mogelijk is en dat is zo irritant... Heeft iemand anders dit ook zo?
Toch blijft het raar dat we nu zelfs zo ver van elkaar vervreemd zijn dat zelfs het feliciteren niet meer wordt gedaan. Hell, ik word zelfs gefeliciteerd op Facebook door mensen die ik al niet meer sinds de basisschool heb gezien. Maar mijn 2 exen, met de een ben ik op vakantie in Mexico geweest, 3 jaar een relatie gehad, ken haar hele familie en andersom, en de andere ex iets minder lang, maar ook een serieuze relatie, en dan nu gewoon zo afstandelijk... Kan er gewoon slecht tegen op de een of andere manier nog steeds
Heb al een tijd geen relatie meer gehad, maar wat je zegt herken ik heel erg. Lijkt wel heel erg alsof je (nog) een sterke stille hoop hebt dat het weer goed komt, terwijl ik juist denk dat deze hoop er voor zorgt dat je kansen op een eventuele hereniging alleen maar laat slinken..
Als je nog hoop hebt, sijpelt dat altijd op de een of andere manier door aan je ex, en volgens mij is dat voor een ex meteen weer afknapper #1 wanneer diegene merkt dat de ander maar 1 ding wil, en dat is dat alles weer terug naar het oude gaat..
Wat dat betreft is het denk ik het makkelijkst om jezelf aan de meest logische gedachtegang vast te houden, en dat is : Als je ex het ook allemaal zo leuk vond als jij, dan had hij niet de behoefte om aan het (studentenleven? ) te gaan snuffelen. Soms is het moeilijk voor te stellen dat iemand iets wat zo veilig en vertrouwd aanvoelt zo ineens weg kan gooien (heb het zelf ook meegemaakt), maar wat mensen 100% bevalt, dat doen ze never nooit weg, dus kennelijk zat het toch niet helemaal goed tussen jullie, is even kut om te accepteren maarja.
Klinkt gek maar die kwaadheid zal je misschien beter overheen helpen. Je weet een beetje waar je aan toe bent.quote:
Ben er net achtergekomen dat mijn ex de laatste maand van onze relatie vreemdging met haar ex. Ik ben nu echt zo kwaad.
Beetje geirriteerd, mijn ex verscheen op tv bij Carlo en Irene , hij was die schilder die dus cappucino niet kon spellen.
Hij heeft al een ontzettend ego en ik heb nu al helemaal zoiets van dan gaat die zich nog belangrijker voelen. En ja eigenlijk ik vind het een ding dat als je in het hetzelfde dorp woont en elkaar tegenkomt want dat weet je maar vind het ook minder op tv want het is een beetje je afleiding enzo.
Ja klopt, merk dat ik er nu een stuk beter mee omga dan voor ik het wist. Vanmiddag wel een overload gehad aan emoties, maar gelukkig rustig gebleven. Ben nu ook weer bezig met Tinder etc, dus zoek ook alweer afleiding.quote:
[..]
Klinkt gek maar die kwaadheid zal je misschien beter overheen helpen. Je weet een beetje waar je aan toe bent.
Denk dat je op het punt moet komen dat het je koud laat. Kom je hem vaak tegen?quote:Beetje geirriteerd, mijn ex verscheen op tv bij Carlo en Irene , hij was die schilder die dus cappucino niet kon spellen.
Hij heeft al een ontzettend ego en ik heb nu al helemaal zoiets van dan gaat die zich nog belangrijker voelen. En ja eigenlijk ik vind het een ding dat als je in het hetzelfde dorp woont en elkaar tegenkomt want dat weet je maar vind het ook minder op tv want het is een beetje je afleiding enzo.
Dat valt aan een kant mee, maar zit nog wel een beetje met soms toch wat pissigheid naar hem toe omdat hij dingetjes niet zo netjes heeft afgehandeld en ik soms toch echt wel eens zoiets heb van ik zou dat zijn leugentjes eens uitkwamen want dat stoort me heel erg.quote:
[..]
Ja klopt, merk dat ik er nu een stuk beter mee omga dan voor ik het wist. Vanmiddag wel een overload gehad aan emoties, maar gelukkig rustig gebleven. Ben nu ook weer bezig met Tinder etc, dus zoek ook alweer afleiding.
[..]
Denk dat je op het punt moet komen dat het je koud laat. Kom je hem vaak tegen?
Ik probeer er ook boven te staan ik handel er niet naar en zoek vooral eigenlijk heel veel afleiding wat niet te maken heeft met hem en dan is het net het punt dat je denkt ohhh nu gaat het goed en dan duikt het weer even op en dat vind ik meer een beetje irritant.
Het valt op zich wel mee hoor doe gewoon mijn dagelijkse dingen en ga verder maar op dat soort momenten voelt het even of het verleden je inhaalt en dat is even op dat moment minder .
Wat is dan bij jou de knop, die je tegen blijft houden om iets naars te doen? Bijv. die leugens te vertellen?quote:
[..]
Dat valt aan een kant mee, maar zit nog wel een beetje met soms toch wat pissigheid naar hem toe omdat hij dingetjes niet zo netjes heeft afgehandeld en ik soms toch echt wel eens zoiets heb van ik zou dat zijn leugentjes eens uitkwamen want dat stoort me heel erg.
Ik probeer er ook boven te staan ik handel er niet naar en zoek vooral eigenlijk heel veel afleiding wat niet te maken heeft met hem en dan is het net het punt dat je denkt ohhh nu gaat het goed en dan duikt het weer even op en dat vind ik meer een beetje irritant.
Het valt op zich wel mee hoor doe gewoon mijn dagelijkse dingen en ga verder maar op dat soort momenten voelt het even of het verleden je inhaalt en dat is even op dat moment minder .
Wat zorgt er voor dat je dat niet doet?
Ik wil me niet verlagen tot zijn niveau en meegaan in zijn spelletjes, want zo is hij . Hij vind het leuk met mensen spelletjes te spelen . Voor mezelf wil ik niet de razende geschifte ex worden tegenover hem want dat gun ik hem niet , ik vind juist belangrijker dat ik mezelf richt en hoe ik verderga en de energie die ik erin zou stoppen om hem een hak te zetten zou mij te veel energie kosten , ik vind dat ik die aan belangrijkere dingen moet besteden.quote:
[..]
Wat is dan bij jou de knop, die je tegen blijft houden om iets naars te doen? Bijv. die leugens te vertellen?
Wat zorgt er voor dat je dat niet doet?
Ergens meer wil ik ook later op mezelf ook terugkijken gewoon met trots van ok het is minder geweest en ik heb me niet laten kennen daarin , want ik weet ergens dat ik het voor mezelf later als ik terugkijk veel erger zou vinden dat ik me zo had laten kennen door iemand.
En ja sommige dingen vond ik minder en ben ik ook gekwetst door geweest maar ik zou eigenlijk hem gewoon niet gunnen om me kwaad of verdietig te zien omdat ik ergens weet dat zijn ego dat alleen maar al te fantastisch vind want qua karakter is het iemand met een veel te groot ego.
Voor mij vind ik juist belangrijker dat ik erboven sta en juist evengoed mijn ding doe wat ik meestal ook doe (de avond dat ik hem samen met ex in dezelfde kroeg kwamen en ik zijn broer en vrienden zag heb ik ook gewoon heel aardig gedaan tegen die broer en vrienden en evengoed gezorgd dat ik een leuke avond had omdat ik juist niet wil dat ik door hem een boel juist zou verpesten)
Ik moet er niet aan denken dat ik m'n ex zo vaak zou tegenkomen of met een ander. Ben echt blij dat we in andere steden wonen. Maar goed, aan de andere kant werkt het ook wel confronterend en zul je op deze manier misschien wat sneller afstand kunnen nemen.quote:
[..]
Dat valt aan een kant mee, maar zit nog wel een beetje met soms toch wat pissigheid naar hem toe omdat hij dingetjes niet zo netjes heeft afgehandeld en ik soms toch echt wel eens zoiets heb van ik zou dat zijn leugentjes eens uitkwamen want dat stoort me heel erg.
Ik probeer er ook boven te staan ik handel er niet naar en zoek vooral eigenlijk heel veel afleiding wat niet te maken heeft met hem en dan is het net het punt dat je denkt ohhh nu gaat het goed en dan duikt het weer even op en dat vind ik meer een beetje irritant.
Het valt op zich wel mee hoor doe gewoon mijn dagelijkse dingen en ga verder maar op dat soort momenten voelt het even of het verleden je inhaalt en dat is even op dat moment minder .
Aan een kant is de afstand al gekomen omdat die via een chat over facebook toen heel wat dingen die ik wilde zeggen toen heb gezegd.quote:
[..]
Ik moet er niet aan denken dat ik m'n ex zo vaak zou tegenkomen of met een ander. Ben echt blij dat we in andere steden wonen. Maar goed, aan de andere kant werkt het ook wel confronterend en zul je op deze manier misschien wat sneller afstand kunnen nemen.
Hij ontweek me eerste een hele tijd liet niets meer van zich horen en ineens had die een vriendin, toen heb ik hem erop gewezen dat die als die een nieuwe vriendin had het weleens uit mocht maken met de ex want dat had die dus niet gedaan. Ik heb toen ook goed gezegd wat ik er van vond helaas nooit face to face want ja daar is die te laf voor , en hij heeft toen ook wel zijn excuses aangeboden omdat die anders wist dat die in een moeilijke situatie zou komen.
En ja ik ben niet echt jaloers op haar want ik vind nou niet echt dat een man die niet eens met zijn ex durft uit te maken en de boel bij elkaar liegt echt een prijs , dus ergens heb ik er daardoor ook minder moeite mee . Ik weet hoe hij is en ik betwijfel of zij dat wel weet .
Alleen blijf ik dit vinden als de waarheid naar boven komt zou het van hem moeten komen maar ik weet dat hij nogal liegt en denk dus niet dat die dat zal doen.
Is het niet beter om er 'naast' te staan in plaats van boven?quote:
[..]
Ik wil me niet verlagen tot zijn niveau en meegaan in zijn spelletjes, want zo is hij . Hij vind het leuk met mensen spelletjes te spelen . Voor mezelf wil ik niet de razende geschifte ex worden tegenover hem want dat gun ik hem niet , ik vind juist belangrijker dat ik mezelf richt en hoe ik verderga en de energie die ik erin zou stoppen om hem een hak te zetten zou mij te veel energie kosten , ik vind dat ik die aan belangrijkere dingen moet besteden.
Ergens meer wil ik ook later op mezelf ook terugkijken gewoon met trots van ok het is minder geweest en ik heb me niet laten kennen daarin , want ik weet ergens dat ik het voor mezelf later als ik terugkijk veel erger zou vinden dat ik me zo had laten kennen door iemand.
En ja sommige dingen vond ik minder en ben ik ook gekwetst door geweest maar ik zou eigenlijk hem gewoon niet gunnen om me kwaad of verdietig te zien omdat ik ergens weet dat zijn ego dat alleen maar al te fantastisch vind want qua karakter is het iemand met een veel te groot ego.
Voor mij vind ik juist belangrijker dat ik erboven sta en juist evengoed mijn ding doe wat ik meestal ook doe (de avond dat ik hem samen met ex in dezelfde kroeg kwamen en ik zijn broer en vrienden zag heb ik ook gewoon heel aardig gedaan tegen die broer en vrienden en evengoed gezorgd dat ik een leuke avond had omdat ik juist niet wil dat ik door hem een boel juist zou verpesten)
Als in, 'whatever', in plaats van, ik ben er goed mee omgegaan? Terugkijken op een periode dat je er boven hebt gestaan klinkt toch nog wel dat je er mee bezig houdt. Ik weet het niet hoor, ik zeg maar wat.
Ik probeer zelf zoveel mogelijk dingen te doen die me niet meer aan mijn ex doen denken. Ik denk er ook oprecht steeds minder en minder aan.
Ik had je gelijk gegeven als we verder uit elkaar hadden gewoond , dan is uit het oog uit het hart, het is toch heel anders als je in een dorp woont wat toch nogal klein is, en nee ik ben er niet konstant mee bezig want ik heb meerendeel afleiding maar in een dorp is het toch elkaar vaker tegenkomen.quote:
[..]
Is het niet beter om er 'naast' te staan in plaats van boven?
Als in, 'whatever', in plaats van, ik ben er goed mee omgegaan? Terugkijken op een periode dat je er boven hebt gestaan klinkt toch nog wel dat je er mee bezig houdt. Ik weet het niet hoor, ik zeg maar wat.
Ik probeer zelf zoveel mogelijk dingen te doen die me niet meer aan mijn ex doen denken. Ik denk er ook oprecht steeds minder en minder aan.
Wat niet betekend dat ik met hem op de koffie ga als ik hem tegenkom , maar wel hoe maak ik het voor mezelf het beste , het is namelijk niet zo dat als ik in de kroeg ben en hij is er ook dat ik wegga juist omdat ik voor mezelf geen plekken ga mijden vanwege hem en dan is meer dat je toch nadenkt van hoe ga ik er voor mezelf het beste mee om.
Eens snap ikquote:
[..]
Ik had je gelijk gegeven als we verder uit elkaar hadden gewoond , dan is uit het oog uit het hart, het is toch heel anders als je in een dorp woont wat toch nogal klein is, en nee ik ben er niet konstant mee bezig want ik heb meerendeel afleiding maar in een dorp is het toch elkaar vaker tegenkomen.
Wat niet betekend dat ik met hem op de koffie ga als ik hem tegenkom , maar wel hoe maak ik het voor mezelf het beste , het is namelijk niet zo dat als ik in de kroeg ben en hij is er ook dat ik wegga juist omdat ik voor mezelf geen plekken ga mijden vanwege hem en dan is meer dat je toch nadenkt van hoe ga ik er voor mezelf het beste mee om.
Ben het ook wel met je eens.Mijn ex woont 1250 km van me vandaan. Dat is wat anders dan 500 meter om de hoek.
Ik snap echt perfect hoe je je voelt... Het is nu iets meer dan een maand over nu en ik vermaak me ook prima met mijn vrienden en voel me echt niet meer constant kut. Maar toch denk of hoop ik ergens dat ze me toch wel ergens moet gaan missen en dat het een fase is oid...quote:
[..]
Kan me voorstellen dat dat zo voelt, maar ik kan me niet voorstellen dat ze er ook echt niet aan hebben gedacht. Spreek je ze nog?
Ik word soms echt gek van mezelf. Ik heb nu, na bijna drie maanden geaccepteerd dat m'n relatie na 6 jaar kapot is en dat ik hem niet per se nodig heb om gelukkig te zijn enzo. En ik vermaak me prima met vriendinnen en ook in m'n eentje, dus op zich gaat alles best wel prima, maar tóch hou ik dat gevoel van: volgens mij is dit gewoon een fase. En ik kom daar gewoon niet vanaf. Hij heeft het naar mijn idee uitgemaakt omdat hij toen hij op zichzelf ergens anders woonde even heeft geproefd aan een ander leven, met uitgaan en zonder verantwoordelijkheid en ik kan best begrijpen dat dat aanlokkelijk is... En dan heb ik toch nog steeds het idee van: er móet toch wel een moment komen dat dat gaat vervelen en dat hij zich realiseert dat hij een hele mooie relatie van 6 jaar heeft weggegooid omdat hij dacht dat het gras ergens anders groener was?
Als hij op dit moment voor m'n neus zou staan en zou zeggen dat het hem spijt en dat het een fout was zou ik hem niet terug willen, omdat het te snel is en we allebei moeten groeien, maar ik denk nog steeds dat we op veel manieren heel goed bij elkaar passen en dat misschien over een poosje alles nog mogelijk is en dat is zo irritant... Heeft iemand anders dit ook zo?
Vorige week op mijn verjaardag wilde ze me toch wel erg graag zien ook, en vond ze het erg emotioneel dat dat niet kon die dag omdat ik er gewoon geen zin in had. Ook zei ze dat het totaal niet erg zou vinden om mijn deze week ergens te zien... Maar ze zegt wel constant dat ik nergens op moet hopen.... Volgens mij wil ze heel graag goede vrienden blijven maar dat gaat voor mij natuurlijk niet werken....
Dat pilletje om je niet meer alleen te voelen tussen 1000 mensen zou ik ook wel willen.... gat in de markt inderdaad....quote:
[..]
Ja vond het gisteren ook erg lastig.... Bang dat ik hem tegen zou komen al pratend/rotzooiend met een ander meisje.....
En je alleen voelen terwijl je tussen 1000 leuke mensen staat is vreselijk. Dat daar na al die jaren nog niets op gevonden is.... Gat in de markt
Was zelf alleen even afgeleid door eoa gast, snel maar op zoek naar een rebound i guess
Vanochtend was ronduit kut, helemaal in de kreukels. Nu moe dus even rust
Ik heb zelf niet zoveel ervaring met rebounds, heb er gewoon geen zin in en mijn kop staat er niet naar... Ik kom zo af en toe wel leuke meisjes tegen maar na 5 min praten heb ik al zoiets van, hmmmm ze wint het toch niet van ex... Echt idioot...
Ik voelde me vanochtend ook weer kut... Zag wat fb foto's van de van koningsdag... Damn wat zag ze er goed uit en is het toch een leuk meisje....
Kreeg vorige week op mijn verjaardag ook nog een appje van een andere ex, blijkbaar zijn we weer 'on speaking terms'. Dat vond ik dan wel weer leuk, dat we weer konden praten en dat ze gelukkig is met der nieuwe vriend.