R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Goed, Blue Monday gezeik en dergelijke. Dit jaar treft het mij helaas ook.
Na een relatie van 2 jaar en 3 maanden is het sinds gisteravond voorbij. Ik weet niet goed waar ik moet beginnen, dus ik begin maar ergens. Deels schrijf ik deze om het van me af te schrijven, MAAR (dus, wel verder lezen) ook omdat ik het gevoel heb dat het verhaal niet compleet is, en graag advies van jullie zou willen zien.
Oktober 2011.
TS heeft in september meisje leren kennen tijdens het jaarlijkse dorpsfeest. Super knap meisje, toendertijd 17 lentes jong én vrijgezel. Praatje gemaakt, nummers uitgewisseld. Je kent het verhaal. Na wat daten over en weer, overgevloeid in een relatie. Ik was gelukkig.
26 juli 2012.
TS heeft een week zomervakantie met haar gevierd op een camping in Nederland, en hoopt na 9 maanden eindelijk eens seks met haar te hebben. Dit bleef uit, en resulteerde in het volgende topic:
R&P / 9 maanden relatie; nog geen seks
Na wat adviezen e.d. daaruit gekregen toch besloten om de relatie voort te zetten, want liefde voor haar.
18 november 2012.
TS en zijn vriendin gingen een weekendje naar Callantsoog, aldaar we de eerste keer seks hebben gehad. Precies 13 maanden na het begin van onze relatie. Gelukkig. Eindelijk. TS blij, vriendin ook blij.
Dat was het begin.
Er waren meer problemen die zijn weerslag had op onze relatie. Namelijk dat veel dingen, zoals weekendje weg, bioscoop, iets drinken, vaak van mijn kant moest komen. Maar vervolgens werd mij wel verweten dat we weinig leuke dingen doen. Daarnaast nog haar broertje (17) en ouders. Haar ouders hebben haar tot op de dag van vandaag nooit echt 'los' kunnen laten, wat ervoor zorgde dat zij zich ontzettend veel van haar ouders aantrok, en simpele dingen als bij elkaar slapen als we beide de volgende ochtend (door de weeks) vrij hadden, geblokkeerd werden door haar ouders. Verder werd er door hun altijd op de weegschaal gelegd hoe vaak we bij mij thuis (2 huizen, vader en moeder) en bij hun waren. En als dat een keer niet in evenwicht was, was daar weer gezeik over.
Al met al liep het af en toe wat stroef, maar was de liefde wel degelijk aanwezig. Maar nu is het sinds gisteravond, ineens, voorbij. Eigenlijk 'uit het niets' heeft zij het uitgemaakt. Ze zag het niet meer zitten, ons, en dacht dat het beter zou zijn om uit elkaar te gaan. We hadden een spaarrekening lopen waar iedere maand 100 euro heen ging voor als we zouden samenwonen, ooit, als haar ouders en zij haar ouders, eindelijk eens had losgelaten. Allemaal voor niets geweest. Ze wou het zelfs geen kans geven, gewoon, definitief einde.
Nu zie ik haar woensdagavond nog éénmaal, omdat we nog huissleutels van elkaar hebben. Ik heb haar gezegd dat die maar niet per post moesten worden uitgewisseld, maar gewoon even aan elkaar overhandigen. Deels omdat TS haar dan nog een keertje kan zien
Nu komt ze dus woensdagavond bij mij, om de sleutels uit te wisselen. Maar stiekem hoop ik dat ze bijgedraaid zal zijn, maar dat zal valse hoop zijn. Wel hoop ik op een afscheidswip, maar als ik bedenk hoe moeizaam het hebben van seks af en toe ging .. vrees ik het ergste. Mevrouw kon namelijk prima 4 weken zonder seks ... Dat was vooral de laatste maanden, dat we slechts eens per maand seks hadden.
Al deze punten doet mij heus wel beseffen dat het niet altijd even goed was. Maar we hebben gewoon ook zoveel dingen meegemaakt in die tijd...
Nu is mijn vraag: wat zouden jullie hiermee doen? Laten gaan, en verder leven. Of om te kijken of we er samen misschien nog uit kunnen komen? Want ik heb gewoon het gevoel dat ze de kop in 't zand steekt, omdat ze het 'even niet weet'. Dat zijn haar eigen woorden, dat ze het gewoon allemaal even niet meer weet.
Goed, mochten jullie dit een zeikverhaal vinden. Begrijp ik. Maar ik ben het in ieder geval even kwijt, al dan niet dat jullie het gelezen hebben.
Na een relatie van 2 jaar en 3 maanden is het sinds gisteravond voorbij. Ik weet niet goed waar ik moet beginnen, dus ik begin maar ergens. Deels schrijf ik deze om het van me af te schrijven, MAAR (dus, wel verder lezen) ook omdat ik het gevoel heb dat het verhaal niet compleet is, en graag advies van jullie zou willen zien.
Oktober 2011.
TS heeft in september meisje leren kennen tijdens het jaarlijkse dorpsfeest. Super knap meisje, toendertijd 17 lentes jong én vrijgezel. Praatje gemaakt, nummers uitgewisseld. Je kent het verhaal. Na wat daten over en weer, overgevloeid in een relatie. Ik was gelukkig.
26 juli 2012.
TS heeft een week zomervakantie met haar gevierd op een camping in Nederland, en hoopt na 9 maanden eindelijk eens seks met haar te hebben. Dit bleef uit, en resulteerde in het volgende topic:
R&P / 9 maanden relatie; nog geen seks
Na wat adviezen e.d. daaruit gekregen toch besloten om de relatie voort te zetten, want liefde voor haar.
18 november 2012.
TS en zijn vriendin gingen een weekendje naar Callantsoog, aldaar we de eerste keer seks hebben gehad. Precies 13 maanden na het begin van onze relatie. Gelukkig. Eindelijk. TS blij, vriendin ook blij.
Dat was het begin.
Er waren meer problemen die zijn weerslag had op onze relatie. Namelijk dat veel dingen, zoals weekendje weg, bioscoop, iets drinken, vaak van mijn kant moest komen. Maar vervolgens werd mij wel verweten dat we weinig leuke dingen doen. Daarnaast nog haar broertje (17) en ouders. Haar ouders hebben haar tot op de dag van vandaag nooit echt 'los' kunnen laten, wat ervoor zorgde dat zij zich ontzettend veel van haar ouders aantrok, en simpele dingen als bij elkaar slapen als we beide de volgende ochtend (door de weeks) vrij hadden, geblokkeerd werden door haar ouders. Verder werd er door hun altijd op de weegschaal gelegd hoe vaak we bij mij thuis (2 huizen, vader en moeder) en bij hun waren. En als dat een keer niet in evenwicht was, was daar weer gezeik over.
Al met al liep het af en toe wat stroef, maar was de liefde wel degelijk aanwezig. Maar nu is het sinds gisteravond, ineens, voorbij. Eigenlijk 'uit het niets' heeft zij het uitgemaakt. Ze zag het niet meer zitten, ons, en dacht dat het beter zou zijn om uit elkaar te gaan. We hadden een spaarrekening lopen waar iedere maand 100 euro heen ging voor als we zouden samenwonen, ooit, als haar ouders en zij haar ouders, eindelijk eens had losgelaten. Allemaal voor niets geweest. Ze wou het zelfs geen kans geven, gewoon, definitief einde.
Nu zie ik haar woensdagavond nog éénmaal, omdat we nog huissleutels van elkaar hebben. Ik heb haar gezegd dat die maar niet per post moesten worden uitgewisseld, maar gewoon even aan elkaar overhandigen. Deels omdat TS haar dan nog een keertje kan zien
Nu komt ze dus woensdagavond bij mij, om de sleutels uit te wisselen. Maar stiekem hoop ik dat ze bijgedraaid zal zijn, maar dat zal valse hoop zijn. Wel hoop ik op een afscheidswip, maar als ik bedenk hoe moeizaam het hebben van seks af en toe ging .. vrees ik het ergste. Mevrouw kon namelijk prima 4 weken zonder seks ... Dat was vooral de laatste maanden, dat we slechts eens per maand seks hadden.
Al deze punten doet mij heus wel beseffen dat het niet altijd even goed was. Maar we hebben gewoon ook zoveel dingen meegemaakt in die tijd...
Nu is mijn vraag: wat zouden jullie hiermee doen? Laten gaan, en verder leven. Of om te kijken of we er samen misschien nog uit kunnen komen? Want ik heb gewoon het gevoel dat ze de kop in 't zand steekt, omdat ze het 'even niet weet'. Dat zijn haar eigen woorden, dat ze het gewoon allemaal even niet meer weet.
Goed, mochten jullie dit een zeikverhaal vinden. Begrijp ik. Maar ik ben het in ieder geval even kwijt, al dan niet dat jullie het gelezen hebben.
'The difference between pizza and your opinion is that I asked for pizza.'
Als er niets verandert aan jullie situatie (specifieker: aan de pijnpunten die je net hebt opgesomd) heeft ermee verder gaan weinig nut.
En zo te zien werd ze niet warm van seks, dus een afscheidswip zal er ook niet inzitten, gok ik zo.
Verder snap ik niet waarom dit 'omgekeerde wereld' is. Het klikte niet zo goed als gehoopt, eventueel door invloed van buitenaf, dus is het uit...
[ Bericht 24% gewijzigd door #ANONIEM op 20-01-2014 14:46:16 ]
En zo te zien werd ze niet warm van seks, dus een afscheidswip zal er ook niet inzitten, gok ik zo.
Verder snap ik niet waarom dit 'omgekeerde wereld' is. Het klikte niet zo goed als gehoopt, eventueel door invloed van buitenaf, dus is het uit...
[ Bericht 24% gewijzigd door #ANONIEM op 20-01-2014 14:46:16 ]
Jij bent vanaf het begin aan het sleuren geweest om er een relatie van te maken, terwijl haar ouders de andere kant op trokken. En zij was blijkbaar niet in staat om eens voor zichzelf te denken.
Ja, 't !@#$ om na zoveel moeite voor een gevoelde liefde uiteindelijk met lege handen te staan, maar ik denk dat je heel snel een bevrijd gevoel krijgt, en op zoek gaat naar een vriendin met een iets positievere instelling.
Sterkte met je verlies, en sterkte met de jacht !
Ja, 't !@#$ om na zoveel moeite voor een gevoelde liefde uiteindelijk met lege handen te staan, maar ik denk dat je heel snel een bevrijd gevoel krijgt, en op zoek gaat naar een vriendin met een iets positievere instelling.
Sterkte met je verlies, en sterkte met de jacht !
Sam the American Eagle : You, sir, are a demented, sick, degenerate, barbaric, naughty freako!
Alice Cooper : Why, thank you!
Sam the American Eagle : Freakos: One. Civilization: Zero.
Alice Cooper : Why, thank you!
Sam the American Eagle : Freakos: One. Civilization: Zero.
Nouja, de omgekeerde wereld heb ik misschien nog niet helemaal duidelijk gemaakt maar dat slaat op het volgende ..
Ik heb gewoon het gevoel gehad, dat het veelal van mijn kant moest komen in de relatie. En door de punten die ik opnoemde, leuke dingen te gaan doen, dingen ondernemen etc, dat moest allemaal bij mij vandaan komen. Van haar kant was ze vrij passief in dat soort dingen. Maar nu verwijt ze mij dus min of meer dat we zelden leuke dingen deden samen, en dat dat een van de redenen is dat het gisteravond is stukgelopen. Hier viel mijn mond dus open van verbazing, omdat ik juist degene was die altijd maar weer iets moest verzinnen, om op een zondagmiddag te gaan doen. Of om eens een hotelletje te boeken. En nu krijg ik dit verwijt, dat dat een van de oorzaken is geweest.
Vandaar mijn TT keuze: omgekeerde wereld.
Ik heb gewoon het gevoel gehad, dat het veelal van mijn kant moest komen in de relatie. En door de punten die ik opnoemde, leuke dingen te gaan doen, dingen ondernemen etc, dat moest allemaal bij mij vandaan komen. Van haar kant was ze vrij passief in dat soort dingen. Maar nu verwijt ze mij dus min of meer dat we zelden leuke dingen deden samen, en dat dat een van de redenen is dat het gisteravond is stukgelopen. Hier viel mijn mond dus open van verbazing, omdat ik juist degene was die altijd maar weer iets moest verzinnen, om op een zondagmiddag te gaan doen. Of om eens een hotelletje te boeken. En nu krijg ik dit verwijt, dat dat een van de oorzaken is geweest.
Vandaar mijn TT keuze: omgekeerde wereld.
'The difference between pizza and your opinion is that I asked for pizza.'
Ik denk dat je hiermee de spijker wel op z'n kop slaat inderdaad. Wat haar ouders vonden, was heilig. En daar was bijna geen speld tussen te krijgen helaas.quote:Op maandag 20 januari 2014 14:53 schreef mvdejong het volgende:
Jij bent vanaf het begin aan het sleuren geweest om er een relatie van te maken, terwijl haar ouders de andere kant op trokken. En zij was blijkbaar niet in staat om eens voor zichzelf te denken.
Ja, 't !@#$ om na zoveel moeite voor een gevoelde liefde uiteindelijk met lege handen te staan, maar ik denk dat je heel snel een bevrijd gevoel krijgt, en op zoek gaat naar een vriendin met een iets positievere instelling.
Sterkte met je verlies, en sterkte met de jacht !
Ik denk dat we elkaar gewoon te vroeg zijn tegengekomen, omdat zij nog teveel 'afhankelijk' was/is van haar ouders ..
'The difference between pizza and your opinion is that I asked for pizza.'
Heb je dit ook rustig met haar besproken, inclusief de voorbeelden die je hebt aangegeven?quote:
Nouja, de omgekeerde wereld heb ik misschien nog niet helemaal duidelijk gemaakt maar dat slaat op het volgende ..
Ik heb gewoon het gevoel gehad, dat het veelal van mijn kant moest komen in de relatie. En door de punten die ik opnoemde, leuke dingen te gaan doen, dingen ondernemen etc, dat moest allemaal bij mij vandaan komen. Van haar kant was ze vrij passief in dat soort dingen. Maar nu verwijt ze mij dus min of meer dat we zelden leuke dingen deden samen, en dat dat een van de redenen is dat het gisteravond is stukgelopen. Hier viel mijn mond dus open van verbazing, omdat ik juist degene was die altijd maar weer iets moest verzinnen, om op een zondagmiddag te gaan doen. Of om eens een hotelletje te boeken. En nu krijg ik dit verwijt, dat dat een van de oorzaken is geweest.
Vandaar mijn TT keuze: omgekeerde wereld.
Ik snap dat het ondankbaar en oneerlijk aanvoelt wanneer je na zoveel inspanning alsnog verwijten krijgt, blijkbaar ziet zij het anders.
Praten zou hebben geholpen als zij er eerder mee kwam, zodat jullie er nog aan konden werken. Misschien een enorme aanname, maar zoals ik het zie is ze geen relatiepersoon of ze voelde zich niet helemaal op haar gemak in de relatie met jou.
Bij het overhandigen van de sleutel kun je alsnog een gesprek proberen te voeren, om gewoon antwoorden op je vragen te vinden. Maak er geen discussie van ('ik heb gelijk, jij niet').
Uiteraard is dit meermaals besproken. Ik heb dan ook meerdere malen aangegeven dat ik hierin niet altijd het voortouw wil nemen, en dat ik van haar kant ook wel eens dingen verwacht. Maar dat gebeurde dan vrijwel niet. Dan was ik uiteindelijk degene die maar weer een wandeling met de hond voorstelde, om er toch even tussenuit te zijn op een zondagmiddag.quote:
[..]
Heb je dit ook rustig met haar besproken, inclusief de voorbeelden die je hebt aangegeven?
Ik snap dat het ondankbaar en oneerlijk aanvoelt wanneer je na zoveel inspanning alsnog verwijten krijgt, blijkbaar ziet zij het anders.
Praten zou hebben geholpen als zij er eerder mee kwam, zodat jullie er nog aan konden werken. Misschien een enorme aanname, maar zoals ik het zie is ze geen relatiepersoon of ze voelde zich niet helemaal op haar gemak in de relatie met jou.
Bij het overhandigen van de sleutel kun je alsnog een gesprek proberen te voeren, om gewoon antwoorden op je vragen te vinden. Maak er geen discussie van ('ik heb gelijk, jij niet').
Ze is van zichzelf een moeilijke prater. Gevoelens en dingen waar ze mee zat heb ik van begin af aan er al uit moeten trekken, door gewoon steeds door te vragen met 'waarom' en 'leg dat eens uit'. Pas dan begon ze te praten. Ik denk dat dit ook funest is geweest, omdat ze kennelijk ook niet uit zichzelf ging praten over onze relatie, en dat er wat moet veranderen. Want ik heb gister ook aangegeven, dat ik bereid ben om dingen anders te doen. Maar ik heb wel gezegd dat het van twee kanten moet komen. Maar dat zag ze niet zitten, want ze zei: ''Maar dan zitten we over twee maanden weer precies met dezelfde situatie.'' Ik zei: als je het niet probeert, kun je het ook niet weten. Maar dan kies je wel voor de simpelste uitweg.
Ik probeer woensdagavond dan ook nog wel het gesprek aan te gaan, maar meer inderdaad gewoon voor het krijgen van antwoorden op mijn vragen. Want er zijn nu dingen die ik gewoon niet begrijp.
'The difference between pizza and your opinion is that I asked for pizza.'
Voor mij klinkt het een beetje alsof ze een relatie met je had omdat ze het hebben van een relatie wel een leuk idee vond. Leuke dingetjes doen, iemand die aandacht voor je heeft. Maar echt verliefd komt ze niet over. Ze wil geen tot weinig seks, er komt weinig van haar af en ze komt niet echt voor je op bij haar ouders. En nu maakt ze het uit zonder het er in een eerder stadium met jou over te hebben.
Hoe heb je een relatie kunnen hebben als je niet over gevoelens kunt praten? Dat lijkt mij toch wel echt het minste... Waren jullie weleens intiem zonder seks te hebben, denk bijv. aan knuffelen?
Ze kon er wel over praten, alleen pas op het moment als ik daar naar vroeg. Knuffelen dan weer wel, sowieso elke keer als we elkaar weer zagen een knuffel en ook standaard een (vaak meerdere) zoen.quote:
Hoe heb je een relatie kunnen hebben als je niet over gevoelens kunt praten? Dat lijkt mij toch wel echt het minste... Waren jullie weleens intiem zonder seks te hebben, denk bijv. aan knuffelen?
En ook wel gewoon op de bank. Alleen meestal bij mij thuis, bij haar thuis dan weer praktisch nooit. Zal wel iets met haar ouders te maken hebben denk ik.
'The difference between pizza and your opinion is that I asked for pizza.'
Waarom zou je haar dan terug willen?quote:
Nouja, de omgekeerde wereld heb ik misschien nog niet helemaal duidelijk gemaakt maar dat slaat op het volgende ..
Ik heb gewoon het gevoel gehad, dat het veelal van mijn kant moest komen in de relatie. En door de punten die ik opnoemde, leuke dingen te gaan doen, dingen ondernemen etc, dat moest allemaal bij mij vandaan komen. Van haar kant was ze vrij passief in dat soort dingen. Maar nu verwijt ze mij dus min of meer dat we zelden leuke dingen deden samen, en dat dat een van de redenen is dat het gisteravond is stukgelopen. Hier viel mijn mond dus open van verbazing, omdat ik juist degene was die altijd maar weer iets moest verzinnen, om op een zondagmiddag te gaan doen. Of om eens een hotelletje te boeken. En nu krijg ik dit verwijt, dat dat een van de oorzaken is geweest.
Vandaar mijn TT keuze: omgekeerde wereld.
Dat is echt puur dat liefdesgevoel dat bij jou nog zit van binnen, maar als je je verstand gebruikt weet je ook wel dat dit juist het beste is voor jullie allebei.
Zij wil het uit hebben, maar daar kun jij nu ook je slaatje uit slaan.
Nu ben je weer op de markt voor de dames die wél graag seks met je zouden willen hebben, die níét passief zijn in de relatie en die gewoon los functioneren van hun ouders.
Het wordt er alleen maar beter op, alleen moet je dat nog effe in zien.
Liefdesverdriet is altijd kut. Maar gewoon even doorbijten en dan zul je juist blij zijn dat het uit is.
Fuck the EBU.
quote:
Blij zijn dat je van haar af bent, klinkt alsof alles nogal stroef ging.
13 maanden in de friendszonequote:
[..]
Ze kon er wel over praten, alleen pas op het moment als ik daar naar vroeg. Knuffelen dan weer wel, sowieso elke keer als we elkaar weer zagen een knuffel en ook standaard een (vaak meerdere) zoen.
En ook wel gewoon op de bank. Alleen meestal bij mij thuis, bij haar thuis dan weer praktisch nooit. Zal wel iets met haar ouders te maken hebben denk ik.
Na het lezen van dit topic en het topic van juli 2012, heb ik een erg sterk vermoeden dat haar ouders constant proberen over haar te heersen, en dat dat ook de reden is waarom het zo lang duurde voordat jullie voor het eerst seks hadden.
Ze zijn waarschijnlijk erg christelijk ingesteld en misschien hebben ze je vriendin geïndoctrineerd om te wachten met seks voor het huwelijk, en dat dat de reden is waarom haar ouders contact tussen jullie probeerden te vermijden. Misschien wilde ze wel seks met je maar woedt er een tweestrijd in haar, aan de ene kant jijzelf, aan de andere kant haar geloofsoveruiging en haar strenge ouders. Misschien moest ze daarom ook een keer huilen toen jullie het er over hadden.
Toch is één keer per maand seks volgens mij wel heel erg weinig, bejaarden doen het zelfs vaker denk ik. Waarschijnlijk voelt ze nu vrij weinig meer voor je, dus hopen op een 'afscheidswip' is volstrekt belachelijk.
Zoek iemand anders TS!
Ze zijn waarschijnlijk erg christelijk ingesteld en misschien hebben ze je vriendin geïndoctrineerd om te wachten met seks voor het huwelijk, en dat dat de reden is waarom haar ouders contact tussen jullie probeerden te vermijden. Misschien wilde ze wel seks met je maar woedt er een tweestrijd in haar, aan de ene kant jijzelf, aan de andere kant haar geloofsoveruiging en haar strenge ouders. Misschien moest ze daarom ook een keer huilen toen jullie het er over hadden.
Toch is één keer per maand seks volgens mij wel heel erg weinig, bejaarden doen het zelfs vaker denk ik. Waarschijnlijk voelt ze nu vrij weinig meer voor je, dus hopen op een 'afscheidswip' is volstrekt belachelijk.
Zoek iemand anders TS!
Voor een groot deel heb je gelijk, behalve dan het gedeelte over de religie. Zij zijn totaal niet Christelijk. Ik daarentegen heb wel een Christelijke achtergrond, maar dat gezeik over geen seks voor het huwelijk etc. is volstrekt bullshit. Echt, belachelijk vind ik datquote:
Na het lezen van dit topic en het topic van juli 2012, heb ik een erg sterk vermoeden dat haar ouders constant proberen over haar te heersen, en dat dat ook de reden is waarom het zo lang duurde voordat jullie voor het eerst seks hadden.
Ze zijn waarschijnlijk erg christelijk ingesteld en misschien hebben ze je vriendin geïndoctrineerd om te wachten met seks voor het huwelijk, en dat dat de reden is waarom haar ouders contact tussen jullie probeerden te vermijden. Misschien wilde ze wel seks met je maar woedt er een tweestrijd in haar, aan de ene kant jijzelf, aan de andere kant haar geloofsoveruiging en haar strenge ouders. Misschien moest ze daarom ook een keer huilen toen jullie het er over hadden.
Toch is één keer per maand seks volgens mij wel heel erg weinig, bejaarden doen het zelfs vaker denk ik. Waarschijnlijk voelt ze nu vrij weinig meer voor je, dus hopen op een 'afscheidswip' is volstrekt belachelijk.
Zoek iemand anders TS!
En een keer per maand brak mij ook gewoon op ja. Daar hebben we dan ook wel de nodige discussies/ruzies over gehad. Maar toch, je bent ruim 2 jaar samen geweest dus dat doet je wel wat. Helemaal als je ziet wat we hebben meegemaakt samen. M'n vader is in februari 2012 met een herseninfarct opgenomen in het ziekenhuis, wat gelukkig uiteindelijk allemaal weer de goede kant opgaat, maar de oude is hij nu nog steeds niet qua fysiek. En in december 2012 zijn m'n ouders uit elkaar gegaan. Dusja, je hebt wel veel met elkaar gedeeld. Lief en leed, zullen we maar zeggen. Dus een afscheidswip zou ik wel waarderen, gewoon als definitieve afsluiting. Eens zien of dat gaat lukken
Maar goed, alles bij elkaar gezien is het misschien wel het beste voor ons allebei. Al is dat nu nog moeilijk om te geloven, maar dat besef komt er vast.
'The difference between pizza and your opinion is that I asked for pizza.'
Tja.. 17.. Dan ben je nog niet helemaal volwassen en is het dus niet meer dan logisch dat haar ouders zich nog inzetten voor haar toekomst. Los raken en loslaten gaat met stapjes of met een breuk.
17 toen we een relatie kregen, ze is nu bijna 20.quote:
Tja.. 17.. Dan ben je nog niet helemaal volwassen en is het dus niet meer dan logisch dat haar ouders zich nog inzetten voor haar toekomst. Los raken en loslaten gaat met stapjes of met een breuk.
'The difference between pizza and your opinion is that I asked for pizza.'
Misschien toch maar eens even een goed gesprek met haar hebben, over wat er fout is gegaan. Altijd vreemd om een relatie plots te eindigen.
Precies. Zoals gezegd zie ik haar in ieder geval woensdagavond nog, daar zal heus nog wel een gesprek plaatsvinden.
I'll keep you updated.
I'll keep you updated.
'The difference between pizza and your opinion is that I asked for pizza.'
20 is idd wel oud om nog helemaal onder je moeders vleugels te zitten.quote:
[..]
17 toen we een relatie kregen, ze is nu bijna 20.
oftewel, je hebt bijna 2,5 jaar een relatie met haar gehad en _zij_ heeft daarin zich verder niet ontwikkeld, is blijven hangen op haar '17-jarige' houding, laat alles aan jou over qua initiatieven.quote:
[..]
17 toen we een relatie kregen, ze is nu bijna 20.
En in de omgang is ze verder ook vooral 'stroef'.
Vraagje, waarom zou jij verder aan een dood paard willen blijven trekken? Duidelijk lijkt eerder te zijn dat jullie relatie nergens meer zal komen...
Hoe oud ben je eigenlijk zelf ?
En waarom hang jij zozeer aan je 'toekomstbeeld' van dat jullie samen moeten gaan wonen en kennelijk jullie hele toekomst samen _moeten_ zijn?
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
Kijk, wat mij steekt is dat zij het geen tweede kans wil/durft te geven. Ze steekt haar kop in 't zand, op zoek naar de makkelijkste uitweg, in plaats van de problemen die er zijn proberen samen op te lossen. En dat deel van het verhaal kan ik maar niet begrijpen, dat zij gewoon plots de relatie wil opgeven in plaats van er samen voor te gaan. Helemaal omdat de meeste initiatieven van mijn kant moesten komen, vind ik het dus een beetje onbegrijpelijk.quote:
[..]
oftewel, je hebt bijna 2,5 jaar een relatie met haar gehad en _zij_ heeft daarin zich verder niet ontwikkeld, is blijven hangen op haar '17-jarige' houding, laat alles aan jou over qua initiatieven.
En in de omgang is ze verder ook vooral 'stroef'.
Vraagje, waarom zou jij verder aan een dood paard willen blijven trekken? Duidelijk lijkt eerder te zijn dat jullie relatie nergens meer zal komen...
Hoe oud ben je eigenlijk zelf ?
En waarom hang jij zozeer aan je 'toekomstbeeld' van dat jullie samen moeten gaan wonen en kennelijk jullie hele toekomst samen _moeten_ zijn?
Ze heeft tegen mij gezegd zondagavond, dat ze ons over een jaar nog niet zag samenwonen en dat ze min of meer daarom geen toekomst meer zag. Toen heb ik haar heel eerlijk verteld dat ik dat ook niet zie, maar puur om het feit dat zij nog teveel 'afhankelijk' is van haar ouders. Maar dat was niet waar natuurlijk, wat ik zei. Ik zei tegen haar; je hoeft tegenover mij niet stoer te doen, want ik zie dat soort dingen wel. En ik heb gezegd dat ik over een jaar ook niet per se samen hoef te wonen, als de relatie maar goed zit. En ik heb altijd al tegen haar gezegd dat ik pas wil samenwonen als ik mijn hbo-studie heb afgerond, dat duurt nu nog minimaal 1,5 jaar voordat ik ben afgestudeerd, dus ik zei eerder hoeven we van mij niet samen te wonen. Want geen vast inkomen etc.
Ik ben zelf 21 trouwens.
'The difference between pizza and your opinion is that I asked for pizza.'
daar vroeg ik helemaal niet naar.. het gaat niet erom of het jou 'steekt' dat ze het uitmaakt .... maar vooral om wat jij in Godsnaam eigenlijk hebt aan die relatie...?quote:
[..]
Kijk, wat mij steekt is dat zij het geen tweede kans wil/durft te geven.
"Whatever you feel like: Life’s not one color, nor are you my only reader" - Ausonius, Epigrammata 25
|
|
