[Whatever gate #10] Sonja Silva: niemand weet... wat wij hier nog doen

quote:

Op woensdag 15 januari 2014 13:02 schreef Turbomuis het volgende:

[..]

Wij behulpzame Fokkers (BFs, jeweetz)

quote:

Op woensdag 15 januari 2014 13:36 schreef Ole het volgende:

[..]

niet te verwarren met BFF 'S

quote:

niemand weet... Dat ik er niet gerust op ben
Nov 2013
Ik kijk naar mijn vader als hij rustig van af zijn stoel iedereen in onze woonkamer bekijkt. Mijn broer en zijn vrouw, Damian zijn beste vriendje met ouders, mijn vriendinnen Anouk en Hanna, mijn mama en mijn schoonmama Greetje. Heerlijk. We vieren Damian zijn 9e verjaardag en hij is dolblij dat opa erbij kan zijn.
Dat kale koppie staat hem zo verschrikkelijk stoer! Hij is zelfs zonder muts naar de winkel gegaan, de dag nadat Pyke liefdevol zijn haar voor hem afgeschoren heeft. Wat is mijn vader verschrikkelijk dapper! Hij pakt de ziekte aan zoals het is: een gevecht voor je leven. Hij is wat afgevallen en bleekjes. Oogt wat moe ook. Maar er zijn ook momenten dat je het gewoon niet aan hem ziet. Het gaat redelijk goed so far. Zo bizar. Maar ik durf niet te zuchten, omdat ik weet dat kanker een sluipmoordenaar is. De behandeling lijkt aan te slaan. Hij is nog maar weinig benauwd, hoest nog wel maar het lijkt minder te worden. Toch weten we pas over een paar weken meer. Pfff, wat duurt dat nog lang!
Na het eten op de verjaardag, rond een uur of 7, zag ik hem echt moe worden. De lieve schat! Ik ben zo ongekend trots op hem.
Mijn vriendin Marry heeft vroeger op de oncologie afdeling gewerkt. Zij is al jaren degene die al mijn vragen geduldig beantwoordt over M.E. Nu vraag ik haar het hemd van het lijf over deze ziekte. Ik vraag haar alles! De eerlijke antwoorden maken me ongerust. Als ik vervolgens op tv zie dat maar liefst 86% van de longkankerpatiënten het niet redden, stort ik in. Wat is dit heftig allemaal!
Een paar dagen later word ik gebeld door mijn moeder. Ieder keer als de telefoon gaat, schrik ik me een hoedje! Als ik dan ook nog eens zie dat mijn ouders bellen helemaal natuurlijk. Mama vertelt dat papa’s gezicht en nek en rechterarm helemaal aan het opzwellen zijn. Gelukkig moet hij toch naar het ziekenhuis voor de nieuwe chemokuur, dus dan kan er meteen naar gekeken worden. Ik besluit naar Spijkenisse te rijden om met hem mee te gaan. Het duurt een paar dagen voordat de oorzaak gevonden is. De tumor drukt op zijn long tegen een bloedvat aan waardoor er stuwing ontstaat. Inmiddels ziet mijn lieve papa er uit als het Michelin-mannetje. Helemaal opgeblazen. Het is voor mij de eerste keer dat ik ook aan papa zie dat hij ziek is. Tot nu toe heeft hij gelukkig amper last van bijwerkingen, maar dit is heel confronterend. Ik merk aan pa dat hij nu ook echt bang aan het worden is. De arts besluit een stent te plaatsen om het vocht af te laten drijven. Gelukkig werkt het en de volgende dag is bijna al het vocht verdwenen. Als we een paar dagen later bij de arts zitten om de foto’s van pa zijn longen te bekijken, houden we elkaars handen stevig vast. Op de eerste foto is te zien dat de tumor wel degelijk geslonken is, dus dat betekent dat de behandelingen aanslaan! Wel meer dan 2 cm! Wat een goed nieuws!!
Als ik in de auto onderweg naar huis alles nog even rustig de revue laat passeren, merk ik hoe dubbel het gevoel is dat bij mij overheerst. Aan de ene kant ben ik enorm opgelucht. Papa doet het zo goed, hij is enorm sterk en de tumor is kleiner geworden! Aan de andere kant is er de wetenschap dat het nog lang niet veilig is. Zelfs al zou hij volledig genezen, je hoort zo vaak dat het dan op een andere plek terugkomt. Mijn vader en ik hebben een hele goede band. Tijdens mijn pubertijd botsten we nogal eens, maar dat komt omdat ik zijn temperament geërfd heb! Ik had al veel respect voor hem, maar nu ik zie hoe hij omgaat met zijn ziekte, kan ik alleen maar stralen van trots! En in de tussentijd blijven we hopen en bidden! Niet opgeven…!

quote:

Niemand weet.. Dat iker niet gerust op ben

quote:

Op donderdag 16 januari 2014 12:58 schreef mascara-klodder het volgende:
-knip-

En nu ga ik met mijn vermoeide benen wijd liggen voor Pyke. Heb ik een goed excuus om morgen heel de dag op de bank te liggen.

quote:

Op donderdag 16 januari 2014 14:11 schreef Copycat het volgende:
Zr schrijft het allemaal zo krom en ongelukkig op. Dat kale koppie van haar pa dat volgt op de blije Damian. Ik dacht echt even dat Damian uit solidariteit ook een kaal koppie wilde .

quote:

Mijn broer en zijn vrouw, Damian

quote:

Op donderdag 16 januari 2014 14:11 schreef Copycat het volgende:
Zr schrijft het allemaal zo krom en ongelukkig op. Dat kale koppie van haar pa dat volgt op de blije Damian. Ik dacht echt even dat Damian uit solidariteit ook een kaal koppie wilde .

quote:

Op donderdag 16 januari 2014 13:37 schreef Mula het volgende:
"Dat kale koppie staat hem zo verschrikkelijk stoer! Hij is zelfs zonder muts naar de winkel gegaan, de dag nadat Pyke liefdevol zijn haar voor hem afgeschoren heeft. "

Mag ik even een teiltje???? Mijn god, wat een overdreven aandachtzoekend zeikwijf is het toch ook. Ze grijpt echt alles aan om maar medelijden op te wekken. Haar vader is een man, die zijn wel vaker kaal. Alsof het iemand opvalt dat die man kaal is vanwege chemo.

Ik ben zelf kaal en wordt echt door alles en iedereen aangestaard alsof ik ET ben ofzo. Misschien onterecht (want ook voor mannen is kaalzijn niet leuk) maar deze opmerking schiet even in het verkeerde keelgat bij me.

quote:

Op maandag 27 januari 2014 21:23 schreef Turbomuis het volgende:
[ afbeelding ]

quote:

Op maandag 27 januari 2014 21:29 schreef Cee het volgende:
Oh nee wacht, ze bedoelde natuurlijk ALS.

quote:

Op maandag 27 januari 2014 21:23 schreef Turbomuis het volgende:
[ afbeelding ]

quote:

Op maandag 27 januari 2014 22:05 schreef JaneDoe het volgende:

[..]

heeft ze em gewist? zie kan em niet vinden op haar twitter

quote:

Op maandag 27 januari 2014 22:07 schreef Turbomuis het volgende:

[..]

bij mij staat 'ie er nog gewoon

quote:

Op maandag 27 januari 2014 22:07 schreef Turbomuis het volgende:

[..]

bij mij staat 'ie er nog gewoon

quote:

Op maandag 27 januari 2014 22:10 schreef JaneDoe het volgende:

[..]

vaag..zit nu op mobiel maar dat zou jiet moeten uitmaken..wilde kijken of er reacties op waren van anderen

quote:

Op maandag 27 januari 2014 21:23 schreef Turbomuis het volgende:
[ afbeelding ]

quote:

Op maandag 27 januari 2014 22:27 schreef Turbomuis het volgende:

[..]

Ik heb er op gereageerd. Ze heeft 'm gefavoriet

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 04:10 schreef JaneDoe het volgende:

[..]

wat is de link naar de originele tweet?

quote:

Op maandag 27 januari 2014 21:23 schreef Turbomuis het volgende:
[ afbeelding ]

quote:

Op zaterdag 11 mei 2013 02:24 schreef Grunge. het volgende:
Ehhhh ...

twitter:

sonjasilva twitterde op vrijdag 10-05-2013 om 18:14:23 Wow: de prijs van de duurste reisverzekering kost bijna 3x zoveel ALS de goedkoopste... Zojuist op RTL nieuws... #fail #nederlandsismoeilijk reageer retweet

twitter:

sonjasilva twitterde op vrijdag 10-05-2013 om 18:24:29 NEEEEEE! Nu in #editienl "2x zoveel ALS..." Pffff is het dan echt zo moeilijk???? Net in #rtlnieuws al dezelfde fout. Kan toch niet??? reageer retweet

Fail.

quote:

Op dinsdag 28 januari 2014 21:22 schreef Madame_Paon het volgende:

[..]

[..]

Tja...

quote:

Niemand weet... Dat 2013 een rot jaar was

Februari 2014
DOEI 2013!!!! Tot NOOIT meer!!!!! Ik ben helemaal klaar met jou!
Pijn, verdriet, verlies, angst. Wat een jaar. Ik ben nog nooit zo blij geweest met de start van het nieuwe jaar.
Ik vraag regelmatig aan mensen om mij heen hoe zij 2013 beleefd hebben. Ik ben niet de enige die het een rot jaar vond. Zou het aan het getal 13 liggen? We zullen het nooit weten. Het maakt ook niet meer uit nu. Wat heb ik hard gebeden voor een doorbraak in het nieuwe jaar! En mijn gebeden zijn verhoord!!! Papa is klaar met de eerste behandelingen. 5x5 dagen bestraling en 4x3 dagen chemotherapie. Wat een heftige periode! Ik ben natuurlijk geen expert maar ik zag werkelijk niets terug van de tumor die in oktober nog 13 cm was. De therapie slaat dus aan. Het is zeker nog niet klaar of veilig. Deze maand moet hij nog 10 keer preventief bestraald worden op zijn hoofd en we krijgen binnenkort een nieuwe scan. Daarbij komt dat hij pas genezen verklaard zou worden als hij 5 jaar schoon blijft. Wat ben ik trots op mijn papa! Ik hoop en bid met heel mijn hart dat hij nog heel lang bij ons blijft!
2014 is duidelijk het jaar van de nieuwe dingen! Pyke heeft een super leuke nieuwe baan gevonden en is op het gebied van muziek met allemaal nieuwe en leuke mensen aan het werk. Ikzelf ben net begonnen bij mijn nieuwe job. Zo spannend! Ik werk in een groot huis waar 24 uur begeleiding geboden wordt aan jongeren tussen de 20 en 25 jaar met verschillende problemen en stoornissen. Ik ben tegelijkertijd gestart met de opleiding PW4 Jeugdzorg bij Profit. Gisteren heb ik mijn eerste schooldag gehad. Ik kon bijna niet wachten! Wie had dit ooit gedacht. Een paar dagen na mijn 37e verjaardag ga ik studeren. Ik ben zo verschrikkelijk benieuwd of ik het nog kan. Het is wel bijna 20 jaar geleden dat ik gestudeerd heb. Ik mag instromen in de tweede fase van de opleiding. Tijdens de 2 instroomdagen merk ik dat het echt wel pittig is om weer in het ritme te komen. Mijn valkuil is dat ik alles altijd veel te snel wil. Ik wil alles meteen op de eerste dag snappen en kunnen. Op de allereerste schooldag schrijf ik een stuk of 8 leerdoelen op. Grenzen stellen is er een van. Dat vind ik soms moeilijk. Ik krijg de eerste casus en moet een voorbeeld geven van een moment waar ik het moeilijk vond om "nee" te zeggen. Het gaat meteen behoorlijk diep. We oefenen met het stellen van open vragen en reflecteren. Waarom reageerde ik zo, of wat deed dat met mij en waarom? Ik vind het allemaal erg interessant. Wat ik wel lastig en jammer vind is dat ik nu helemaal gewend ben aan mijn mede-instromers en zij is een andere fase instromen dan ik. Dat betekent dat ik straks helemaal alleen in een klas kom waar mensen al een half jaar met elkaar studeren. Ik vind dat best spannend en stiekem een beetje eng. Die studenten kennen elkaar al een tijdje en ik kom daar dan als vreemde eend in de bijt opeens tussen zitten. Aan de andere kant merk ik dat ik enorm gemotiveerd ben! Ik ga gewoon op mijn 37e alsnog een diploma halen! Wie had dat ooit gedacht! Ik kan niet wachten tot het zo ver is. Wat zal ik dan trots zijn op mezelf! 2014 wordt ons jaar. Ik voel het aan alles. Er zijn al zoveel positieve dingen gebeurd in alleen de eerste maand! Kom maar op!!!!

quote:

Ik werk in een groot huis waar 24 uur begeleiding geboden wordt aan jongeren tussen de 20 en 25 jaar met verschillende problemen en stoornissen.

quote:

Een paar dagen na mijn 37e verjaardag ga ik studeren. Ik ben zo verschrikkelijk benieuwd of ik het nog kan. Het is wel bijna 20 jaar geleden dat ik gestudeerd heb

quote:

Op vrijdag 7 februari 2014 12:54 schreef duivelin1 het volgende:
We krijgen een scan? Son gaat erbij liggen?

quote:

Op vrijdag 7 februari 2014 01:35 schreef Meke het volgende:
Okee, even zonder gekkigheid vind ik het wel tof dat ze dit doet! Ik kan me voorstellen dat het voor iemand die volgens mij best graag nog beroemd wil zijn verdomd moeilijk is om je erbij neer te leggen dat dat waarschijnlijk niet meer gaat gebeuren.

Desalniettemin ben ik ook heel benieuwd of ze het volhoudt

quote:

Niemand weet... dat ik de lente in mijn bol heb!

Maart 2014
Wat hebben wij dit jaar een bizarre winter gehad in Nederland! Ik kan me nog herinneren dat er in september op het nieuws gezegd werd dat we dit jaar met een "Monster-Winter" te maken zouden krijgen.
Ik ben echt een zonnekindje! Ik zou het liefst ieder jaar de winter over slaan, maar nu dat het ook daadwerkelijk gebeurd is maak ik me toch wel een klein beetje zorgen. Het is heerlijk maar het klopt natuurlijk niet! Er gaat duidelijk iets helemaal mis daar boven in de lucht. 2 weken geleden zag ik de paarse en gele krokussen al weer boven het gras uit komen. Bizar! Het was pas half februari! In de tuin van mijn schoonmoeder staan al prachtige sneeuwklokjes. Mijn lichaam is wel heel erg blij met de zachte winter! Hoe warmer het weer hoe minder last ik heb van ontstekingen en pijn. Het lijkt wel of het van te voren allemaal uitgestippeld is.
Ik ben precies tijdens deze zachte winter gestart met werken en school. Heel fijn dus! Op school gaat het goed. Het begint nu langzaam allemaal te landen. Vorige week heb ik mijn eerste cijfer gekregen. Een 9,5 voor Engels. Nu moet ik ook wel eerlijk zeggen dat ik op universitair niveau zit met deze taal dus het was ook wel echt een makkie, maar hij is wel mooi in the pocket!
Op het werk gaat het ook goed. Ik heb inmiddels 3 cliënten waar ik alleen naar toe mag als coach. De eerste keer vond ik dat natuurlijk super spannend, maar ik merkte bij het tweede bezoek al een enorm verschil. Alle 3 de cliënten hebben zulke persoonlijke dingen gedeeld en dat geeft mij een heel goed gevoel. Ik vind het super interessant om te ontdekken hoe het menselijke brein werkt en waarom mensen zich op een bepaalde manier gedragen.
Ik was heel erg bang dat ik een enorme terugval zou krijgen als ik weer aan het werk zou gaan, maar die is tot op heden gelukkig uitgebleven! Wel is het zo dat ik iedere avond tussen 19.30 en 20.30 als een blok in slaap val op de bank. Dan gaat echt het licht uit en schakelt mijn lichaam over op de stand-by stand. Ik baal daar natuurlijk wel van want het is voor Pyke niet leuk. Ligt die kleine man van ons net lekker te slapen en hebben we tijd voor wat quality time, lig ik te maffen! Gelukkig begrijpt Pyke dit heel erg goed. Ik besef me iedere dag hoe bijzonder het is dat hij zoveel begrip heeft voor mijn ziekte. Ik doe dus mijn best om me er niet meer schuldig over te voelen want ik kan er toch niets aan veranderen. Als ik zo een slaapaanval krijg dan is er geen land meer te bezeilen met me. Ik kan rechtop gaan zitten, koffie drinken, noem maar op. Niets helpt.
Ik begin wel steeds meer pijn in mijn rug te krijgen. Gelukkig heb ik een hele goede fysiotherapeute gevonden die mij 1 keer in de week helemaal los maakt. De eerste keer dat ik er kwam vroeg ze of ik een loden pijp in mijn rug had lopen, zo hard waren de spieren. Ik was helemaal beurs de dag erna. Grappig, want dat had ik totaal niet verwacht. Mijn fysio is best klein van stuk en ik was al bang dat ze alleen maar zou gaan aaien. Daar ben ik echt allergisch voor en het zet geen zoden aan de dijk. Nou, ik ben hier echt op terug gekomen! Wat een kracht heeft ze! Heerlijk. Ik hoop dat ik over een tijdje kan zeggen dat ik in een goed ritme zit en dat het goed blijft gaan, want mijn angst om terug te vallen en daarmee dus ook te falen, die blijft.
Maar voor nu is het vandaag voor het eerst 18 graden. Het is mijn vrije dag dus ik ga even lekker met een boekje in de tuin, uit de wind, van het voorjaarszonnetje genieten! Fijn weekend allemaal!!!