Depressie & Angst #77

quote:

Op donderdag 19 december 2013 12:10 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Ik was niet bekend met hogere suicidale gevoelens bij Fluoxetine maar bij Paroxetine wist ik er wel van af.


Ik wist er ook van af, en het is heel gek dat je hoofd schreeuwt, gooi jezelf voor die trein/auto/bus whatever wetende dat dat puur door medicatie komt! Ik heb die gevoelens altijd wel gehad maar toen ik met de medicatie begon kon ik het nauwelijks meer onderdrukken..

Hoop dat het met jou beter af gaat! Heb ooit een keer fluoxetine voorgeschreven gekregen na een draak van een psychiator die me na dag 1 het al voorschreef.

Kijk s_e, (hij tekende 2 horizontale lijntjes, 1tje hoog 1tje laag). Als jij nu voor de rest van je leven fluoxetine gaat namen kun je zo happy zijn, doe je het niet, zit je er flink onder.. . Douchebag.

Jezus wat een lulhannes zeg . Wat een kortzichtigheid. Dan heb je of echt niets van mensen begrepen, interesseren je de mensen niet of ben jezelf gestoord als je zo met je patiënten om gaat. Een vriend van mij heeft eergisteren ook zo'n raar verhaal verteld over een psychiater waar hij een keer was. De beste man heeft bijna niet geluisterd naar het verhaal van die vriend van mij. Zei na vijf minuten: "ik schrijf je medicament xyz voor". Toen die vriend van mij zei dat hij liever medicament abc wilde, was dat ook geen probleem en kreeg hij dat voorgeschreven .

Ik vond de psychiater waar ik gisteren was wel vrij okee. Hij heeft geluisterd naar wat ik heb verteld, heeft me ook tips gegeven hoe ik met mijn depressie en somberheid om kan gaan (bewegen, goed eten, etc.) en zei ook dat ik goed bezig ben omdat ik sowieso al een psychotherapie volg. Hij heeft in ieder geval niet gezegd dat ik wanneer ik fluoxtine voor de rest van mijn leven neem ik gelukkig zal zijn .

quote:

Op donderdag 19 december 2013 12:04 schreef rainbowwarrior het volgende:

[..]

Ja ik vind het nu ook beetje xtc- / speedachtig. Ach ja, een legaal drugsgevoel eigenlijk .

Klinkt in ieder geval zo dat jij er wel baat bij hebt gehad. Gebruik je het nu nog eigenlijk?

Nee, net weer gestopt.. Zal de laatste keer wel niet zijn, maar dat geeft niet. Meestal min of meer op eigen kracht en soms nog een beetje extra in de vorm van fluoxetine of zo.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 11:12 schreef rainbowwarrior het volgende:

[..]

Hoe gaat het met jou? Merk je al iets van de bijwerkingen?

Knallende koppijn, nog steeds een onwijs droge bek en een naar gevoel in m'n maag na het eten. Dat laatste kan ook te maken hebben met pds. Dat is een aantal jaren geleden vastgesteld hier maar dat heb ik ter kennisgeving aangenomen en verder nooit meer bij stilgestaan. Las hier in een topic allerlei klachten die daarbij horen, er gingen heel wat belletjes rinkelen

Lurker meldt.

Bij mij is een tijdje geleden dysthymie vastgesteld. Icm een burn out.

Het heeft best lang geduurd voordat ik durfde toe te geven dat ik niet alleen overwerkt was, maar dat er, naast mn moeilijke jeugd, meer speelde. Ik vond dus ook dat ik geen ad nodig had. Medicijnen slikken vond ik sowieso nogal een zwaktebod.

Toen ik eenmaal toe durfde te geven dat ik ws al sinds mn puberteit depressief ben, stond mn wereld even op zn kop, maar man, wat vielen er ook direct veel puzzelstukjes op hun plek. En nog steeds.

Ik heb toen ook de stap genomen om Citalopram te gaan slikken. Doodeng vond ik het. De eerste avond was wel leuk idd, alsof er een xtc'tje begon in te werken. Maar de twee weken daarop waren een hel. God, wat ben ik depressief geweest. Alsof ik in een metersdiepe put werd geflikkerd waar het deksel op geschoven werd. Hoewel ik wist dat dat de bijwerkingen waren, was ik niet meer in staat om te relativeren. Ik kon niet meer eten, had last van hartkloppingen, spiertrekkingen, you name it.

En toen ineens ging het licht aan. Bijna letterlijk, leek wel. En ik merkte zo ontzettend veel (kleine) veranderingen. Dat ik op straat weer omhoog kijk bijvoorbeeld, ipv alleen naar beneden, dat ik zomaar een uur met onze dochter zit te knutselen zonder die dichtgeknepen keel omdat er nog zoveel andere dingen moeten gebeuren. . En er zijn momenten waarop ik me zo ontspannen voel, dat het lijkt alsof ik in een warm bad zit.

Kortom, als dit is hoe ik me 'hoor' te voelen, slik ik het met liefde voor de rest van mn leven.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 13:07 schreef -Spring het volgende:
Lurker meldt.

Bij mij is een tijdje geleden dysthymie vastgesteld. Icm een burn out.

Het heeft best lang geduurd voordat ik durfde toe te geven dat ik niet alleen overwerkt was, maar dat er, naast mn moeilijke jeugd, meer speelde. Ik vond dus ook dat ik geen ad nodig had. Medicijnen slikken vond ik sowieso nogal een zwaktebod.

Toen ik eenmaal toe durfde te geven dat ik ws al sinds mn puberteit depressief ben, stond mn wereld even op zn kop, maar man, wat vielen er ook direct veel puzzelstukjes op hun plek. En nog steeds.

Ik heb toen ook de stap genomen om Citalopram te gaan slikken. Doodeng vond ik het. De eerste avond was wel leuk idd, alsof er een xtc'tje begon in te werken. Maar de twee weken daarop waren een hel. God, wat ben ik depressief geweest. Alsof ik in een metersdiepe put werd geflikkerd waar het deksel op geschoven werd. Hoewel ik wist dat dat de bijwerkingen waren, was ik niet meer in staat om te relativeren. Ik kon niet meer eten, had last van hartkloppingen, spiertrekkingen, you name it.

En toen ineens ging het licht aan. Bijna letterlijk, leek wel. En ik merkte zo ontzettend veel (kleine) veranderingen. Dat ik op straat weer omhoog kijk bijvoorbeeld, ipv alleen naar beneden, dat ik zomaar een uur met onze dochter zit te knutselen zonder die dichtgeknepen keel omdat er nog zoveel andere dingen moeten gebeuren. . En er zijn momenten waarop ik me zo ontspannen voel, dat het lijkt alsof ik in een warm bad zit.

Kortom, als dit is hoe ik me 'hoor' te voelen, slik ik het met liefde voor de rest van mn leven.

Wat een mooi verhaal Heel fijn dat je er baat bij hebt. Welke dosis slik je?

Als ik zulke positieve ervaringsverhalen lees vraag ik me af of citalopram überhaupt wel iets doet bij mij. Ik slik 40 mg, nooit echt last gehad van bijwerkingen en merk ook niet echt verschil. Word er bijna jaloers van. Misschien zou het wel veel slechter gaan nu als ik het niet slikte, you never know. Maar ik ben sowieso een beetje immuun voor medicijnen of zo

quote:

Op donderdag 19 december 2013 12:42 schreef minthy het volgende:

[..]

Knallende koppijn, nog steeds een onwijs droge bek en een naar gevoel in m'n maag na het eten. Dat laatste kan ook te maken hebben met pds. Dat is een aantal jaren geleden vastgesteld hier maar dat heb ik ter kennisgeving aangenomen en verder nooit meer bij stilgestaan. Las hier in een topic allerlei klachten die daarbij horen, er gingen heel wat belletjes rinkelen

Maar draaglijk? Denk je er nog hetzelfde over als gister? Je kunt op een snoepje zuigen tegen een droge mond. En paracetamol tegen de hoofdpijn.

Ik ben ook benieuwd naar Murmeli's lijstje.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 13:07 schreef -Spring het volgende:
Lurker meldt.

Bij mij is een tijdje geleden dysthymie vastgesteld. Icm een burn out.

Het heeft best lang geduurd voordat ik durfde toe te geven dat ik niet alleen overwerkt was, maar dat er, naast mn moeilijke jeugd, meer speelde. Ik vond dus ook dat ik geen ad nodig had. Medicijnen slikken vond ik sowieso nogal een zwaktebod.

Toen ik eenmaal toe durfde te geven dat ik ws al sinds mn puberteit depressief ben, stond mn wereld even op zn kop, maar man, wat vielen er ook direct veel puzzelstukjes op hun plek. En nog steeds.

Ik heb toen ook de stap genomen om Citalopram te gaan slikken. Doodeng vond ik het. De eerste avond was wel leuk idd, alsof er een xtc'tje begon in te werken. Maar de twee weken daarop waren een hel. God, wat ben ik depressief geweest. Alsof ik in een metersdiepe put werd geflikkerd waar het deksel op geschoven werd. Hoewel ik wist dat dat de bijwerkingen waren, was ik niet meer in staat om te relativeren. Ik kon niet meer eten, had last van hartkloppingen, spiertrekkingen, you name it.

En toen ineens ging het licht aan. Bijna letterlijk, leek wel. En ik merkte zo ontzettend veel (kleine) veranderingen. Dat ik op straat weer omhoog kijk bijvoorbeeld, ipv alleen naar beneden, dat ik zomaar een uur met onze dochter zit te knutselen zonder die dichtgeknepen keel omdat er nog zoveel andere dingen moeten gebeuren. . En er zijn momenten waarop ik me zo ontspannen voel, dat het lijkt alsof ik in een warm bad zit.

Kortom, als dit is hoe ik me 'hoor' te voelen, slik ik het met liefde voor de rest van mn leven.

Nice, heel goed nieuws. Denk je dat je op een gegeven moment ook zonder kan, want dat zou natuurlijk helemaal mooi zijn!

quote:

Op donderdag 19 december 2013 07:11 schreef Cue_ het volgende:

[..]

De theorie klinkt leuk, maar geen idee hoe dat in praktijk te brengen. Ik haal geen plezier uit het alleen zijn, simple as that. Soms is het wel lekker, daar niet van, maar daar houd het ook wel bij op.

Als eerste die cynische houding aan de kant en weten dat je gelukkog kan zijn en ongelukkig kan zijn. Dat je op het moment waarschijnlijk het tweede bent. Geen enkel probleem, komt bij veel mensen voor.

Ga het nu maar es lekker voelen. Echt, goed, voelen. Niet denken erover, maar voelen! Denken is een van de redenen dat je je zo rot voelt... Hou dat gevoel vast voor een paar minuten en bekijk de gedachten die oppoppen. Maakt niet uit wat ze zijn, maak een mental note. Zie waar ze vandaan komen en waar ze naartoe gaan. Volg ze, alsof je een golf aan de kust bekijkt.

Doe dit met elk gevoel dat je op een dag tegenkomt. Leer van jezelf wat in je omgaat en zie wanneer het van binnen stormt of rust. En oordeel niet, maar sta het toe. Be cool about it. Be cool with your state of mind. Whatever it is.

Laten we dit iets moois noemen als 'zelfcontemplatie', oid.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 13:57 schreef Gray het volgende:

[..]

Nice, heel goed nieuws. Denk je dat je op een gegeven moment ook zonder kan, want dat zou natuurlijk helemaal mooi zijn!

[..]

Als eerste die cynische houding aan de kant en weten dat je gelukkog kan zijn en ongelukkig kan zijn. Dat je op het moment waarschijnlijk het tweede bent. Geen enkel probleem, komt bij veel mensen voor.

Ga het nu maar es lekker voelen. Echt, goed, voelen. Niet denken erover, maar voelen! Denken is een van de redenen dat je je zo rot voelt... Hou dat gevoel vast voor een paar minuten en bekijk de gedachten die oppoppen. Maakt niet uit wat ze zijn, maak een mental note. Zie waar ze vandaan komen en waar ze naartoe gaan. Volg ze, alsof je een golf aan de kust bekijkt.

Doe dit met elk gevoel dat je op een dag tegenkomt. Leer van jezelf wat in je omgaat en zie wanneer het van binnen stormt of rust. En oordeel niet, maar sta het toe. Be cool about it. Be cool with your state of mind. Whatever it is.

Laten we dit iets moois noemen als 'zelfcontemplatie', oid.

Wat is de hoofdreden dat jij geen meds wil?

quote:

Op donderdag 19 december 2013 13:07 schreef -Spring het volgende:
Bij mij is een tijdje geleden dysthymie vastgesteld. Icm een burn out.

Volgens mij is de combi dysthymie en SSRI medicatie ook vrij goed

Ik heb een diagnose PTSS, en ik kan daar met SSRI's niet zo heel veel mee. Voor de rest ben ik enorm analytisch ingesteld, studeerde wiskunde, etc. Ook zit er dus een verschil qua effectiviteit qua alpha/beta persoonlijkheden en effectiviteit van CGT therapie en/of SSRI medicatie.

Echt TOP dat het werkt, maar het blijft een enorme gok 2 fingers crossed verhaal.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 16:05 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Volgens mij is de combi dysthymie en SSRI medicatie ook vrij goed

Nope. Het werkt het beste bij major depression, bij dysthymie meestal niet.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 15:59 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Wat is de hoofdreden dat jij geen meds wil?

Ik heb ze niet nodig. Ik ben happy.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 16:07 schreef kuolema het volgende:

[..]

Nope. Het werkt het beste bij major depression, bij dysthymie meestal niet.

Oh dat dacht ik gelezen te hebben ooit in een artikel of meerdere. MD is wel beter te behandelen dan dysthymie maar ik heb net nog wat gegoogled en SSRI's lijken toch redelijk effectief te zijn.

Gaat weer lekker hier trouwens...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 16:26 schreef kuolema het volgende:
Gaat weer lekker hier trouwens...

SPOILER

Om spoilers te kunnen lezen moet je zijn ingelogd. Je moet je daarvoor eerst gratis Registreren. Ook kun je spoilers niet lezen als je een ban hebt.

Zo ging het ook een beetje bij mij toen ik nog studeerde. Ik zag de lesstof, zag dat het niet moeilijk kon zijn maar het ging gewoon m'n hoofd niet in! Echt wtf was daaaaat?!?! -_-

quote:

Op donderdag 19 december 2013 16:33 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Zo ging het ook een beetje bij mij toen ik nog studeerde. Ik zag de lesstof, zag dat het niet moeilijk kon zijn maar het ging gewoon m'n hoofd niet in! Echt wtf was daaaaat?!?! -_-

Het is ook een kwestie van gewenning denk ik. Ik ben nu zo gewend dat het niet goed lukt dat het zo door blijft gaan. Net alsof je het bent verleerd of zo. Ik ben echt heel boos op mezelf.
Ik moet gewoon meer zelfbeheersing en discipline hebben. Dat zit wel ergens...

quote:

Op donderdag 19 december 2013 16:35 schreef kuolema het volgende:

[..]

Het is ook een kwestie van gewenning denk ik. Ik ben nu zo gewend dat het niet goed lukt dat het zo door blijft gaan. Net alsof je het bent verleerd of zo. Ik ben echt heel boos op mezelf.
Ik moet gewoon meer zelfbeheersing en discipline hebben. Dat zit wel ergens...

Precies zo dacht ik toen ook...en het hielp mij voor geen meter. Uiteindelijk ben ik nog jaren boos op mezelf geweest, maar nu heb ik het geaccepteerd zoals het is.
Mwah...

Accepteren dat iets niet lukt is opgeven, want ik weet dat ik het wel kan, ik heb vorig jaar toch ook verslagen ingeleverd. Dus blijf ik lekker mijn tijd verspillen met stressen en mezelf haten en ondertussen geen stap verder komen.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 16:39 schreef kuolema het volgende:
Accepteren dat iets niet lukt is opgeven, want ik weet dat ik het wel kan, ik heb vorig jaar toch ook verslagen ingeleverd. Dus blijf ik lekker mijn tijd verspillen met stressen en mezelf haten en ondertussen geen stap verder komen.

Accepteren betekent tenminste wel dat je niet meer boos op jezelf hoeft te zijn, want -dat- vormt ook weer een blokkade en is slecht voor je zelfbeeld en hoe je je voelt.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 16:43 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Accepteren betekent tenminste wel dat je niet meer boos op jezelf hoeft te zijn, want -dat- vormt ook weer een blokkade en is slecht voor je zelfbeeld en hoe je je voelt.

Waarom zou ik niet boos op mezelf zijn? Ik doe dit toch echt zelf en weet dat het anders zou kunnen. Het is volkomen terecht. Ik verdien het om me slecht te voelen.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 16:44 schreef kuolema het volgende:

[..]

Waarom zou ik niet boos op mezelf zijn? Ik doe dit toch echt zelf en weet dat het anders zou kunnen. Het is volkomen terecht. Ik verdien het om me slecht te voelen.

Wat heb je eraan om boos op jezelf te zijn en om je slecht te voelen? Niets toch? Dus waarom daarvoor kiezen?
Het enige dat je ermee bewerkstelligt is dat je minder jezelf kunt zijn (met alle gevolgen van dien).

quote:

Op donderdag 19 december 2013 16:46 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Wat heb je eraan om boos op jezelf te zijn en om je slecht te voelen? Niets toch? Dus waarom daarvoor kiezen?
Het enige dat je ermee bewerkstelligt is dat je minder jezelf kunt zijn (met alle gevolgen van dien).

Ik heb er niets aan, niemand heeft er iets aan. Maar het is gewoon terecht.
Ik denk ook wel eens: kon ik maar wat chiller over dingen denken. Als ik toch al weet dat het op deze manier niet gaat lukken, waarom kan ik me daar dan niet gewoon bij neerleggen en me richten op iets positiefs? Dit is tijdverspilling, zonde van mijn leven. Maar dan zit ik dus te chillen terwijl ik een verslag had moeten maken. Dat kan niet. Ik verspil blijkbaar liever op deze manier mijn tijd.

quote:

Op donderdag 19 december 2013 16:52 schreef kuolema het volgende:

[..]

Ik heb er niets aan, niemand heeft er iets aan. Maar het is gewoon terecht.
Ik denk ook wel eens: kon ik maar wat chiller over dingen denken. Als ik toch al weet dat het op deze manier niet gaat lukken, waarom kan ik me daar dan niet gewoon bij neerleggen en me richten op iets positiefs? Dit is tijdverspilling, zonde van mijn leven. Maar dan zit ik dus te chillen terwijl ik een verslag had moeten maken. Dat kan niet. Ik verspil blijkbaar liever op deze manier mijn tijd.

Enig idee waar dat aan kan liggen?

quote:

Op donderdag 19 december 2013 16:53 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]

Enig idee waar dat aan kan liggen?

Waar wat aan kan liggen?

quote:

Op donderdag 19 december 2013 16:54 schreef kuolema het volgende:

[..]

Waar wat aan kan liggen?

Dat het schoolwerk maar niet wil lukken enzo (ik stelde de vraag expres open).