Een quote uit de film American Beauty. Eentje die ik graag zou willen omarmen, maar om één of andere reden wil het me maar niet lukken om positief in het leven te staan.
Eigenlijk zou ik niet eens mogen klagen. Ik ben gezond, heb mensen om me heen die me lief hebben, woon in één van de meest welvarende landen ter wereld en ben vrij om te doen wat ik wil. Maar ondertussen zijn mijn problemen er toch echt. Mijn leven lijkt de afgelopen tijd beheerst te worden door existentiële twijfel en de nodige melancholie die dit met zich meebrengt. Ik laat het niet merken, maar bij alles wat ik doe vraag ik mezelf wel af: wat doe ik eigenlijk hier? Het belemmert me ontzettend.
De oorzaak van dit alles: ik leef teveel in m’n gedachten en leef te weinig. Alles wordt bekeken door een morele bril. De wereld is zwart of wit, en vaak zwart, want er is maar weinig perfectie in mijn ogen, en een tussenweg bestaat er meestal niet. Een klassiek gevalletje Weltschmerz.
Mijn onvermogen om vrede te hebben met mezelf en de frustratie die daaruit voortkomt richt zich vaak ook op die wereld. Ik stel veel te hoge eisen aan anderen en aan mezelf en ben daardoor nooit tevreden. Ik heb het gevoel dat ik me nauwelijks op de dingen kan focussen die ik werkelijk belangrijk vind, of dat nou over een relatie, hobby’s, studie of werk gaat. Het leven zelf heeft geen nut, en dat hoeft ook niet, maar zelfs de dingen die mijn leven enige betekenis kunnen geven, lijken continu te worden overschaduwd door negativiteit.
Ik weet precies wat mijn probleem is, want analyseren doe ik de hele dag, en dat is nu ook juist mijn probleem. Maar ondertussen voel ik me zo hulpeloos, omdat ik de wereld maar niet kan accepteren zoals deze is. Ik zou me als twintiger hier verdomme allemaal niet mee bezig moeten houden. Ik zou willen dat ik gewoon kon genieten van het leven en de kansen die mij worden geboden om mezelf te ontplooien aan kon pakken zonder altijd maar een oordeel klaar te hebben en slechts leegte in alles te zien.
Wie kan me helpen?
Ik herken dat maar al te goed, maar heb het om kunnen zetten in iets moois. Ik zal later wat uitgebreider reageren, want ik ga nu naar bed. Maar voor nu stuur ik je even mijn gedachten en twee linkjes:
http://www.ted.com/talks/(...)ts_of_happiness.html
En het meest gerelateerde topic op Fok!:
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #13
Wie kan je helpen?
Praktisch gezien alleen jij. Maar ik hoop dat anderen je een richting kunnen geven.
[ Bericht 10% gewijzigd door rijsttafel op 29-10-2013 14:05:02 ]
Probeer te definiëren wat jou blokkeert. Het constante nadenken, overanalyseren, een drang naar perfectie die juist averechts en verlammend werkt? Uiteindelijk misschien dus emoties die je met mindfulness training beter het hoofd kunt bieden. Als je rust en vertrouwen in de basis (jezelf, je emoties en je omgang daarmee) creëert kun je waarschijnlijk ook van daaruit weer het mooie zien en genieten van dingen zonder die blokkerende gedachtepatronen.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 29-10-2013 02:37:52 ]
Oh, en als mede-twintiger kan ik je vertellen dat het overgaat zoals het kwam, hoe onwaarschijnlijk dat nu ook voor je lijkt. En nee, cynisme wordt niet de kern van iedere persoonlijkheid op middelbare leeftijd.
Je bent geen oude geest in een jong lichaam, want zo kan welschmertz soms aanvoelen.
Dit gaat een mooi topic worden.
[ Bericht 60% gewijzigd door Ammitau op 29-10-2013 18:27:09 ]
Leer meer acceptatie te hebben voor wat is, dan lossen problemen zich als vanzelf op.
Belangrijke stap heb je dan al gezet; je ziet wat het probleem veroorzaakt.quote:Op dinsdag 29 oktober 2013 01:11 schreef Krzwl het volgende:
De oorzaak van dit alles: ik leef teveel in m’n gedachten en leef te weinig.
Dat in je hoofd zitten doe je zelf door daar met je aandacht heen te gaan; als je je handen wilt zien moet je ernaar kijken, zo werkt dat met gedachten ook.
Je kan leren uit je hoofd te komen, weer aanwezig te zijn en het leven ervaren want dat mis je nu omdat je in hoofd zit. Je leeft niet echt maar wordt geleefd door het in je hoofd zitten, dat is een groot gemis en niet hoe het hoort anders voelde je je er wel goed bij. Ik zou eens het 1 en ander gaan googlen want er is voldoende over te vinden.
Dit klinkt wel herkenbaar. Vooral dat hoge eisen stellen en niet tevreden zijn. Het helpt denk ik al een hoop om van jezelf te accepteren dat jij zo bent en dat het leven nou eenmaal niet altijd zin heeft.quote:
Mijn onvermogen om vrede te hebben met mezelf en de frustratie die daaruit voortkomt richt zich vaak ook op die wereld. Ik stel veel te hoge eisen aan anderen en aan mezelf en ben daardoor nooit tevreden. Ik heb het gevoel dat ik me nauwelijks op de dingen kan focussen die ik werkelijk belangrijk vind, of dat nou over een relatie, hobby’s, studie of werk gaat. Het leven zelf heeft geen nut, en dat hoeft ook niet, maar zelfs de dingen die mijn leven enige betekenis kunnen geven, lijken continu te worden overschaduwd door negativiteit.
Een paar jaar geleden ben ik begonnen met me af te vragen: "als ik vanavond zou sterven, zou ik dan terug kunnen kijken op mijn leven zonder ergens spijt van te hebben?". Tegenwoordig is het antwoord hierop eigenlijk altijd Ja. En als ik merk dat het weer richting de Nee gaat, probeer ik voor mezelf te verwoorden wat ik dan precies mis, of wat er niet goed zit. Dit maakt het allemaal wat concreter en zorgt ervoor dat ik bewuster aan dingen die ik belangrijk vind blijf werken.
Ik vind het zelf altijd lastig, de term 'accepteren'. Je kunt dat natuurlijk op twee manieren opvatten. Iets wat slecht is en waar je jezelf niet goed bij voelt, moet je niet accepteren. Problemen moet je oplossen.quote:
[..]
Dit klinkt wel herkenbaar. Vooral dat hoge eisen stellen en niet tevreden zijn. Het helpt denk ik al een hoop om van jezelf te accepteren dat jij zo bent en dat het leven nou eenmaal niet altijd zin heeft.
Een paar jaar geleden ben ik begonnen met me af te vragen: "als ik vanavond zou sterven, zou ik dan terug kunnen kijken op mijn leven zonder ergens spijt van te hebben?". Tegenwoordig is het antwoord hierop eigenlijk altijd Ja. En als ik merk dat het weer richting de Nee gaat, probeer ik voor mezelf te verwoorden wat ik dan precies mis, of wat er niet goed zit. Dit maakt het allemaal wat concreter en zorgt ervoor dat ik bewuster aan dingen die ik belangrijk vind blijf werken.
Ligt het probleem echter bij je emoties en niet zozeer in de praktische sfeer (zoals hier volgens mij duidelijk het geval is) dan ligt de sleutel meer bij de omgang daarmee en inderdaad leren 'toelaten' zonder te oordelen. Wat je dus wel kunt accepteren is dat negatieve gevoelens ook bij het leven horen en jezelf trainen hoe daarmee om te gaan. Dat is echter een proces en daar gaat tijd overheen, net zoals er tijd overheen is gegaan voor die negatieve gevoelens en gedachten zijn ingesleten. Mindfulness kan je hier goed bij helpen. Is een beproefde methode en ook wetenschappelijk onderzocht en effectief bevonden. Wordt door veel psychologen ook gebruikt als therapie tegenwoordig.
Daarbij vind ik dat 'carpe diem' idee ook een beetje gebakken lucht, voorzover daar mee bedoeld wordt dat je zoveel mogelijk uit je leven moet halen door allerlei rare en bijzondere dingen te doen. Dat is wel een middel om je leven leuker te maken, maar de basis voor dat geluk ligt altijd in jezelf. Geluk kun je niet 'afkopen' met externaliteiten, dat is iets wat vanuit jezelf moet komen. Dat is ook precies wat die monnik zegt in het filmpje hierboven. Wel interessant om daar ook eens naar te kijken misschien.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 29-10-2013 20:17:20 ]
Ik zeg ook niets over het ondernemen van allerlei rare activiteiten. Ik bedoel meer: als ik vanavond zou sterven dan heb ik in ieder geval liefde en vriendschap gekend. Ik heb leuke hobby's gehad, gestudeerd, gewerkt en me over het algemeen redelijk tevreden met mezelf gevoeld. Dus kan ik zeggen dat ik nergens spijt van zal hebben. Tuurlijk heb ik dan niet alle bizarre reizen gemaakt die ik misschien nog zou willen doen, maar is dat erg? In mijn ogen niet, want ik hecht meer waarde aan de rest. Door mezelf dit dus af te vragen, realiseer ik me dat ik het best goed heb en over het algemeen gewoon tevreden mag zijn met mijn leven. Als dit gevoel weg zou gaan, dan zou er iets goed fout zitten en zou het betekenen dat ik bijvoorbeeld mijn sociale leven aan het verwaarlozen ben...quote:
Daarbij vind ik dat 'carpe diem' idee ook een beetje gebakken lucht, voorzover daar mee bedoeld wordt dat je zoveel mogelijk uit je leven moet halen door allerlei rare en bijzondere dingen te doen. Dat is wel een middel om je leven leuker te maken, maar de basis voor dat geluk ligt altijd in jezelf. Geluk kun je niet 'afkopen' met externaliteiten, dat is iets wat vanuit jezelf moet komen. Dat is ook precies wat die monnik zegt in het filmpje hierboven. Wel interessant om daar ook eens naar te kijken misschien.
quote:Op dinsdag 29 oktober 2013 01:45 schreef rijsttafel het volgende:
American Beauty is geweldig, vooral om die scene met dat zakje.
Ik merk dat ik vaak met een erg cynische en pessimistische blik naar de wereld kijk, wat mijn gemoedstoestand over het algemeen niet ten goede komt. Alsof er een grauwe sluier over de realiteit hangt.
Het hoort misschien ook een beetje bij me. Ik lees en denk graag over het leven, de maatschappij, de economie, en wat eigenlijk niet. Maar ondertussen voedt die voortdurende nieuwsgierigheid ook mijn negatieve gedachten. Enerzijds zorgt het voor een enorme drive om later echt iets te betekenen voor de wereld, maar aan de andere kant ben ik bang dat ik al snel gefrustreerd zal raken over de beperkte mogelijkheden tot verandering en de individualistische aard van de mensen om mij heen. Het lukt me niet om het om te zetten in iets positiefs.
Hoewel dit ook wel iets zou zijn voor F&L, denk ik dat het toch vooral een persoonlijk probleem is. Ik zal moeten accepteren dat de wereld imperfect is en dat zal blijven. Maar aan de andere kant voelt het niet goed om maar mee te gaan met de massa en hun regeltjes en deel uit te maken van een systeem waar ik niet achter sta. Ik heb het idee dat ik voortdurend een oogje moet toeknijpen om normaal te kunnen blijven functioneren in de maatschappij en het een beetje leuk voor mezelf te houden. Maar ik wil gewoon mezelf zijn. Alleen heb ik het gevoel dat ik een veel te grote idealist ben voor die werkelijkheid. Het beheerst mijn leven, en dat kan niet de bedoeling zijn.
Misschien is ignorance inderdaad wel bliss.
(Die is het toch die je aanraad te zijn?)[ Bericht 14% gewijzigd door #ANONIEM op 16-11-2013 14:26:14 ]
Euh, nee?quote:Op zaterdag 16 november 2013 14:25 schreef LelijKnap het volgende:
Alsof Nietzsche Celine zou lezen
Er zijn overeenkomsten, maar dat was niet mijn bedoeling. Nietzsche zou er ook zeker niet voor zijn geweest te zwelgen.quote:
Wagner, wandelen in de bergen, eenzaam zwelgen...
Prima, maar heb geen vaste relatie. Daar staat mijn hoofd niet naar. Maar misschien zou het wel goed zijn om eens voor iets anders dan alleen mijn eigen ego verantwoordelijk te zijn.quote:
Even een heel banale vraag: Hoe is je seksleven?
Geef mij maar een huisje ergens in de bergen, wat liefde, muziek en literatuur. Meer heb ik niet nodig. Of ik een succesvolle carrière en een goed gevulde bankrekening heb interesseert me niets. Mijn realiteit ziet er echter heel wat anders uit.quote:
Probeer het te cultiveren. Ga niet uit, maar ga Wagner of Beethoven luisteren terwijl je op een sofa ligt te roken. Maak lange, eenzame wandelingen door de bossen van Finland. Zwelg erin. Geniet ervan. Genezen zul je nooit meer.
Oh en voedsel?quote:
Geef mij maar een huisje ergens in de bergen, wat liefde, muziek en literatuur. Meer heb ik niet nodig. Of ik een succesvolle carrière en een goed gevulde bankrekening heb interesseert me niets. Mijn realiteit ziet er echter heel wat anders uit.
Ja, leuk. Je begrijpt wat ik bedoel.quote:
quote:
[..]
Ja, leuk. Je begrijpt wat ik bedoel.
Misschien moet je eens gaan kijken naar de Venus Project.quote:
[..]
Ja, leuk. Je begrijpt wat ik bedoel.
Ik ben ermee bekend. Hoewel ik dit soort initiatieven altijd wel interessant vind, ook gezien wat ik met mijn studie (economie) tegenkom, zie ik de toekomst somber in zolang de neoliberale economisch-financiële machtsstructuur in stand blijft. Die is helaas nog veel te sterk om over te gaan op een eerlijke en duurzame samenleving. En de massa vindt het ondertussen wel prima zo.quote:
[..]
Misschien moet je eens gaan kijken naar de Venus Project.
Ken je dit topic? Of raakt dat niet aan jouw interesses?
Ik vind het ook niet erg om stil te staan bij wat ik doe en waarom. Maar wanneer het denken de overhand neemt en vooral leidt tot pessimisme schiet het zijn doel voorbij. Mijn analysedrang en mijn omvangrijke fantasie zorgen er dan voor dat ik niet midden in het leven sta. En dat terwijl ik op deze leeftijd toch eigenlijk de basis leg voor de rest van mijn leven. Ik wil niet verbitterd zijn, maar zolang de realiteit niet kan voldoen aan mijn (te hoge) verwachtingen, zal dat niet zomaar verdwijnen.quote:Op zaterdag 16 november 2013 20:16 schreef Gwywen het volgende:
Ik vind het wel mooi dat jij op zo'n jonge leeftijd al bij zulke dingen stilstaat. Ik vind er niks geks aan. Sterker nog, ik wou dat ik iemand gekend had zoals jij toen ik die leeftijd had. Ik had echt het idee dat ik niet normaal was, omdat ik over dingen nadacht en niet gewoon net als iedereen die ik kende domweg uitging en genoot van het oppervlakkige leven. Maar misschien ben jij gewoon ook van nature niet oppervlakkig en ook nooit geweest. Wees blij dat niet alle mensen hetzelfde zijn.
En tja, wat is oppervlakkigheid? Als oppervlakkig zijn gelukkig maakt, is daar niets op tegen. Ik vind dat het niet aan mij is om te oordelen over wat anderen doen en denken, hoe oppervlakkig je sommige mensen ook kunt noemen. Ik sta ook regelmatig met m'n vrienden in de kroeg en kan het dan echt naar m'n zin hebben. Maar dan heb ik het ook wel weer gezien. Dan ben ik het liefst even helemaal alleen en beland ik weer in die stroom van (vaak negatieve) gedachten. Nee, dan zou ik het leven toch liever wat minder serieus willen kunnen nemen.
Het is trouwens heus niet zo dat ik de hele dag in een hoekje zit te huilen. Ik studeer, werk en heb genoeg mensen om me heen. Maar echt genieten van het leven doe ik niet echt. Het doet me allemaal niet zo veel en ik ben veel te kritisch, zowel op mijzelf als op anderen. Maar ligt dat nou aan de wereld om mij heen, of aan wat er zich in mijn hoofd afspeelt? Ook dat is een vraag waar ik al jaren over nadenk, maar hoe meer ik het doe, des te verder ik van het antwoord verwijderd lijk te geraken.
Interessant topic. Te veel op de automatische piloot leven is nooit goed, maar te veel in je hoofd leven evenmin. Dan leef je net zo goed onbewust.quote:
Ken je dit topic? Of raakt dat niet aan jouw interesses?
Ik snap je heel goedquote:
[..]
Ik vind het ook niet erg om stil te staan bij wat ik doe en waarom. Maar wanneer het denken de overhand neemt en vooral leidt tot pessimisme schiet het zijn doel voorbij. Mijn analysedrang en mijn omvangrijke fantasie zorgen er dan voor dat ik niet midden in het leven sta. En dat terwijl ik op deze leeftijd toch eigenlijk de basis leg voor de rest van mijn leven. Ik wil niet verbitterd zijn, maar zolang de realiteit niet kan voldoen aan mijn (te hoge) verwachtingen, zal dat niet zomaar verdwijnen.
En tja, wat is oppervlakkigheid? Als oppervlakkig zijn gelukkig maakt, is daar niets op tegen. Ik vind dat het niet aan mij is om te oordelen over wat anderen doen en denken, hoe oppervlakkig je sommige mensen ook kunt noemen. Ik sta ook regelmatig met m'n vrienden in de kroeg en kan het dan echt naar m'n zin hebben. Maar dan heb ik het ook wel weer gezien. Dan ben ik het liefst even helemaal alleen en beland ik weer in die stroom van (vaak negatieve) gedachten. Nee, dan zou ik het leven toch liever wat minder serieus willen kunnen nemen.
Het is trouwens heus niet zo dat ik de hele dag in een hoekje zit te huilen. Ik studeer, werk en heb genoeg mensen om me heen. Maar echt genieten van het leven doe ik niet echt. Het doet me allemaal niet zo veel en ik ben veel te kritisch, zowel op mijzelf als op anderen. Maar ligt dat nou aan de wereld om mij heen, of aan wat er zich in mijn hoofd afspeelt? Ook dat is een vraag waar ik al jaren over nadenk, maar hoe meer ik het doe, des te verder ik van het antwoord verwijderd lijk te geraken.
[..]
Interessant topic. Te veel op de automatische piloot leven is nooit goed, maar te veel in je hoofd leven evenmin. Dan leef je net zo goed onbewust.
Helpt het misschien om die analyses op te schrijven in plaats van ze in je hoofd uit te voeren?quote:
[..]
Ik vind het ook niet erg om stil te staan bij wat ik doe en waarom. Maar wanneer het denken de overhand neemt en vooral leidt tot pessimisme schiet het zijn doel voorbij. Mijn analysedrang en mijn omvangrijke fantasie zorgen er dan voor dat ik niet midden in het leven sta. En dat terwijl ik op deze leeftijd toch eigenlijk de basis leg voor de rest van mijn leven. Ik wil niet verbitterd zijn, maar zolang de realiteit niet kan voldoen aan mijn (te hoge) verwachtingen, zal dat niet zomaar verdwijnen.
En tja, wat is oppervlakkigheid? Als oppervlakkig zijn gelukkig maakt, is daar niets op tegen. Ik vind dat het niet aan mij is om te oordelen over wat anderen doen en denken, hoe oppervlakkig je sommige mensen ook kunt noemen. Ik sta ook regelmatig met m'n vrienden in de kroeg en kan het dan echt naar m'n zin hebben. Maar dan heb ik het ook wel weer gezien. Dan ben ik het liefst even helemaal alleen en beland ik weer in die stroom van (vaak negatieve) gedachten. Nee, dan zou ik het leven toch liever wat minder serieus willen kunnen nemen.
Het is trouwens heus niet zo dat ik de hele dag in een hoekje zit te huilen. Ik studeer, werk en heb genoeg mensen om me heen. Maar echt genieten van het leven doe ik niet echt. Het doet me allemaal niet zo veel en ik ben veel te kritisch, zowel op mijzelf als op anderen. Maar ligt dat nou aan de wereld om mij heen, of aan wat er zich in mijn hoofd afspeelt? Ook dat is een vraag waar ik al jaren over nadenk, maar hoe meer ik het doe, des te verder ik van het antwoord verwijderd lijk te geraken.
Vaak krijg je tijdens het schrijven duidelijkheid en kun je dingen/vraagstukken als het ware ordenen, wat in je hoofd (met veelal chaotische gedachtesprongen en associaties) vaak niet goed lukt.
En anders ben je misschien gewoon wat introverter dan de gemiddelde mens, dat zou ook nog een optie kunnen zijn.
Ja, dat is ook de voornaamste reden dat ik het hier post.quote:
[..]
Helpt het misschien om die analyses op te schrijven in plaats van ze in je hoofd uit te voeren?
Vaak krijg je tijdens het schrijven duidelijkheid en kun je dingen/vraagstukken als het ware ordenen, wat in je hoofd (met veelal chaotische gedachtesprongen en associaties) vaak niet goed lukt.
Dat is in ieder geval ietsquote:
Troost je. Zoals jij zijn er velen. Ik noem mezelf altijd een misantroop-light. Ik heb echt met vlagen dat 't me allemaal geen ene moer meer kan schelen. Puur om de kortzichtigheid/oppervlakkigheid/etc van de doorsnee mens. Bij vlagen beheerst dat enorm hoe je in het leven staat, dat herken ik heel erg. Soms is het gewoon 'even te veel'. Hoort gewoon bij een intelligent mens zijn denk ik en het feit dat je jezelf bij vlagen realiseert dat je eigen leven er totaal niks toe doet. Maar dat is ook juist mooi. Misschien kun je daar juist iets bevrijdends in zien?quote:
Het blijft toch moeilijk om acceptatie te vinden.
Ik merk dat ik vaak met een erg cynische en pessimistische blik naar de wereld kijk, wat mijn gemoedstoestand over het algemeen niet ten goede komt. Alsof er een grauwe sluier over de realiteit hangt.
Het hoort misschien ook een beetje bij me. Ik lees en denk graag over het leven, de maatschappij, de economie, en wat eigenlijk niet. Maar ondertussen voedt die voortdurende nieuwsgierigheid ook mijn negatieve gedachten. Enerzijds zorgt het voor een enorme drive om later echt iets te betekenen voor de wereld, maar aan de andere kant ben ik bang dat ik al snel gefrustreerd zal raken over de beperkte mogelijkheden tot verandering en de individualistische aard van de mensen om mij heen. Het lukt me niet om het om te zetten in iets positiefs.
Hoewel dit ook wel iets zou zijn voor F&L, denk ik dat het toch vooral een persoonlijk probleem is. Ik zal moeten accepteren dat de wereld imperfect is en dat zal blijven. Maar aan de andere kant voelt het niet goed om maar mee te gaan met de massa en hun regeltjes en deel uit te maken van een systeem waar ik niet achter sta. Ik heb het idee dat ik voortdurend een oogje moet toeknijpen om normaal te kunnen blijven functioneren in de maatschappij en het een beetje leuk voor mezelf te houden. Maar ik wil gewoon mezelf zijn. Alleen heb ik het gevoel dat ik een veel te grote idealist ben voor die werkelijkheid. Het beheerst mijn leven, en dat kan niet de bedoeling zijn.
Misschien is ignorance inderdaad wel bliss.
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2013 00:08:43 ]
Zeker niet. In mijn optiek zie je negativiteit omdat je daarnaar op zoek bent. Het komt mij wel enigszins bekend voor, ik was toen ik jonger was ook vrij cynisch ingesteld over vrijwel alles. Maar na al die tijd daar in te zwelgen werd ik er een beetje zat van. Probeer gewoon eens niet overal het negatieve te zoeken. Ignorance is zeker geen bliss. Er is genoeg moois in de wereld om je op te concentreren, je moet er soms alleen even naar zoeken.quote:
Misschien is ignorance inderdaad wel bliss.
. Maar goed, je snapt wat ik bedoel.Ja, en daaruit komt ook de drang voort om mezelf continu te bewijzen. Daarom is het voor mij ook maar moeilijk om het feit dat het leven in essentie zinloos is als iets bevrijdends te zien. Ik pretendeer wel dat ik iets voor de wereld wil betekenen, maar volgens mij zie ik het onbewust vooral als een mogelijkheid om bevestigd te krijgen dat mijn eigen waarheid de juiste is.quote:
Koude-grond-psychologie: TS stelt hoge eisen omdat hij zichzelf niet toestaat gelukkig te zijn. Dit komt voort uit een gevoel dit niet te verdienen, ofwel: de voedingsbodem is een laag zelfbeeld.
Je kan alleen iets betekenen voor een ander of de wereld als je veel betekent voor jezelfquote:
[..]
Ja, en daaruit komt ook de drang voort om mezelf continu te bewijzen. Daarom is het voor mij ook maar moeilijk om het feit dat het leven in essentie zinloos is als iets bevrijdends te zien. Ik pretendeer wel dat ik iets voor de wereld wil betekenen, maar volgens mij zie ik het onbewust vooral als een mogelijkheid om bevestigd te krijgen dat mijn eigen waarheid de juiste is.
.Seven. slaat em hier precies op de kopquote:
Ja, en daaruit komt ook de drang voort om mezelf continu te bewijzen. Daarom is het voor mij ook maar moeilijk om het feit dat het leven in essentie zinloos is als iets bevrijdends te zien. Ik pretendeer wel dat ik iets voor de wereld wil betekenen, maar volgens mij zie ik het onbewust vooral als een mogelijkheid om bevestigd te krijgen dat mijn eigen waarheid de juiste is.
Volgende vraag is; wat hoop je met jezelf te bewijzen te bereiken? Dat anderen, iets buiten je, je gaan vertellen dat je eigen innerlijk negativiteit over jou niet waar is? Hoe lang 'werkt' zoiets?Het gaat om hoe jij jou ziet en hoe je daarmee omgaat, dat je hier op dit moment zo over na denkt laat zien dat je klaar bent dingen echt anders te doen en dat is moeilijk en eng maar het is wel echt, en er kunnen hele goede dingen uit voortkomen
grappigquote:
Erkenning, van anderen en daarmee van mezelf. Waarom ik die zoek? Ik weet het niet. Ik leg het mezelf in ieder geval op. Maar ik besef me ook dat het een verhaal zonder einde is. En het werkt ook nog eens averechts. Ik denk meer na over hoe ik mijn tijd zo efficiënt mogelijk kan besteden dan dat ik daadwerkelijk iets doe. Bang om niet het maximale eruit te halen, dat het niet zo perfect zal worden als ik zou willen. En zo gaat dat met vrijwel alle keuzes die ik maak in mijn leven. Het werkt verlammend. Desondanks weet ik niet hoe ik het los kan laten.quote:
[..]
Seven. slaat em hier precies op de kop
Het gaat om hoe jij jou ziet en hoe je daarmee omgaat, dat je hier op dit moment zo over na denkt laat zien dat je klaar bent dingen echt anders te doen en dat is moeilijk en eng maar het is wel echt, en er kunnen hele goede dingen uit voortkomen
Je bent bezig met het idee van ergens mee bezig zijn ipv het daadwerkelijk te doen. Onderliggende is m.i. dat je nu nog gelooft dat het veiliger is om in je hoofd/gedachten te zitten ipv volledig in het leven te zijn en daar aanwezig te zijn. Die geconditioneerde overtuiging kan je je stapje voor stapje los van maken door meer echt te gaan doen en meer echt aanwezig in het leven te zijn. Zolang je in je hoofd zit hoef je niet te voelen terwijl echt leven zonder verzet voelen/ervaren is.quote:
Erkenning, van anderen en daarmee van mezelf. Waarom ik die zoek? Ik weet het niet. Ik leg het mezelf in ieder geval op. Maar ik besef me ook dat het een verhaal zonder einde is. En het werkt ook nog eens averechts. Ik denk meer na over hoe ik mijn tijd zo efficiënt mogelijk kan besteden dan dat ik daadwerkelijk iets doe. Bang om niet het maximale eruit te halen, dat het niet zo perfect zal worden als ik zou willen. En zo gaat dat met vrijwel alle keuzes die ik maak in mijn leven. Het werkt verlammend. Desondanks weet ik niet hoe ik het los kan laten.
Ik geloof dat het veiliger is omdat ik het idee heb dat ik mijn gedachten in controle kan houden en de realiteit niet. Maar daarmee ontvlucht ik vooral wat is en verlies ik nog meer controle over de werkelijkheid. Daarnaast probeer ik mijn emoties altijd te rationaliseren. Daarmee gaat de betekenis en spontaniteit ervan verloren. Misschien dat ik daarom liever in mijn hoofd zit dan aanwezig probeer te zijn in de (voor mij vaak grijze) realiteit.quote:
[..]
Je bent bezig met het idee van ergens mee bezig zijn ipv het daadwerkelijk te doen. Onderliggende is m.i. dat je nu nog gelooft dat het veiliger is om in je hoofd/gedachten te zitten ipv volledig in het leven te zijn en daar aanwezig te zijn. Die geconditioneerde overtuiging kan je je stapje voor stapje los van maken door meer echt te gaan doen en meer echt aanwezig in het leven te zijn. Zolang je in je hoofd zit hoef je niet te voelen terwijl echt leven zonder verzet voelen/ervaren is.
Overigens bedankt voor je altijd inzichtvolle reacties.
Wat mij betreft de enige serie die zo'n soort boodschap kon overbrengen zonder kazig te wordenquote:
.Preciesquote:Op zondag 17 november 2013 02:35 schreef Fir3fly het volgende:
[..]
Wat mij betreft de enige serie die zo'n soort boodschap kon overbrengen zonder kazig te worden
. Boodschap was duidelijk en ook de scene van de hond die depressief is/was. Kan je iets meer vertellen over jezelf qua emoties ?quote:
[..]
Ik geloof dat het veiliger is omdat ik het idee heb dat ik mijn gedachten in controle kan houden en de realiteit niet. Maar daarmee ontvlucht ik vooral wat is en verlies ik nog meer controle over de werkelijkheid. Daarnaast probeer ik mijn emoties altijd te rationaliseren. Daarmee gaat de betekenis en spontaniteit ervan verloren. Misschien dat ik daarom liever in mijn hoofd zit dan aanwezig probeer te zijn in de (voor mij vaak grijze) realiteit.
Beoefen je een bepaald sport? Welk sport? Hoe/wat is de verhouding tussen jou en jouw 'vrienden', 'familie', kennissen...? Je zegt dat je omringd bent door mensen die je lief hebben. Maar hoe ervaar je het emotioneel? Hoe start je dag over het algemeen? En wat doe je als je je miserabel/ellendig of blij voelt? En misschien en bizare vraag, kan je 'genieten' als je eet enzo?
[ Bericht 0% gewijzigd door complicate op 17-11-2013 10:49:38 ]
Wat was de boodschap van de scene met het zakje dan?quote:
American Beauty is geweldig, vooral om die scene met dat zakje.
Ik herken dat maar al te goed, maar heb het om kunnen zetten in iets moois. Ik zal later wat uitgebreider reageren, want ik ga nu naar bed. Maar voor nu stuur ik je even mijn gedachten en twee linkjes:
http://www.ted.com/talks/(...)ts_of_happiness.html
En het meest gerelateerde topic op Fok!:
R&P / Te veel nadenken - Kracht van het Nu topic #13
Wie kan je helpen?
Praktisch gezien alleen jij. Maar ik hoop dat anderen je een richting kunnen geven.
Ik vind het apart dat veel mensen die scene zo prachtig vinden. Ik heb ook 't idee dat mensen elkaar gewoonweg napraten soms met 'o wat prachtig'. Ikzelf zie een lelijk plastic zakje een beetje heen en weer vliegen, en that's it. Alleen de muziek was magisch.
Zoals ik die scene ervaar is samen te vatten in de Engelse uitdrukking: Beauty is in the eye of the beholder. Verder denk ik ook dat je bent wat je ziet.quote:
[..]
Wat was de boodschap van de scene met het zakje dan?
Ik vind het apart dat veel mensen die scene zo prachtig vinden. Ik heb ook 't idee dat mensen elkaar gewoonweg napraten soms met 'o wat prachtig'. Ikzelf zie een lelijk plastic zakje een beetje heen en weer vliegen, en that's it. Alleen de muziek was magisch.
Enkele jaren terug zat ik in het zelfde pakket als TS, maar besloot ik uiteindelijk niet er vanaf te willen, maar er dieper in te gaan. Dat leidde tot het volgende besef:
Het komt zoals het komt
Het gaat zoals het gaat
Wat is, dat is.
Heel simpel, niets bijzonders. En dat is helemaal okay. Het leven is niet moeilijk; het denken is moeilijk.
Ook waar jij bent achtergekomen vind ik bijzonder logisch en hoef ik niet lang over na te denken, en zo. Maar ik ben misschien wel erg nuchter.
Je bent nu bewust van jezelf en de wereld om je heen, en van de fouten of imperfecties die er zijn. Daar kun je twee dingen mee doen, kijken of je een verschil kan maken, hoe klein ook. Of accepteren en doorgaan met je leven, en je persoonlijke dromen achterna.
Die twee kunnen trouwens ook één en hetzelfde zijn natuurlijk
En als opbeurend zinnetje..
Watching a seed grow can even make a cynic smile
Wat bedoelt men met die plastic zak dan? De vergankelijkheid en het moment van nut, die overgaat in de leegte na zijn gebruik.quote:
Dat zie ik er ook niet in. Maar hoe lang ik ook nadenk en kijk, ik zie er niks in. Alleen maar een plastic zakje in de wind. Ik heb vorige maand American Beauty voor het eerst gekeken, maar ik vind American Beauty sowieso niet steengoed - al vindt iedereen dat wel - want de boodschap van de film: ja, dat snappen we allemaal wel. Het is logisch en we kunnen 't allemaal zelf wel bedenken.
Ook waar jij bent achtergekomen vind ik bijzonder logisch en hoef ik niet lang over na te denken, en zo. Maar ik ben misschien wel erg nuchter.
De mooiste dingen zijn ook heel simpel. En logisch. Maar denken en doen zijn heel verschillend.quote:
Dat zie ik er ook niet in. Maar hoe lang ik ook nadenk en kijk, ik zie er niks in. Alleen maar een plastic zakje in de wind. Ik heb vorige maand American Beauty voor het eerst gekeken, maar ik vind American Beauty sowieso niet steengoed - al vindt iedereen dat wel - want de boodschap van de film: ja, dat snappen we allemaal wel. Het is logisch en we kunnen 't allemaal zelf wel bedenken.
Ook waar jij bent achtergekomen vind ik bijzonder logisch en hoef ik niet lang over na te denken, en zo. Maar ik ben misschien wel erg nuchter.
Mijn vriend denkt dat de film gaat over spirituele verlichting. Zo had ik het zelf nog niet eerder bekeken, maar ik heb de film dan ook al lang niet meer gezien. Bij nader inzien vind ik dat zakje heel 'zen'
Ik beoefen van allerlei sporten (hardlopen, voetbal, etc.), en merk dat ik me er niet alleen fysiek, maar vooral ook mentaal beter door ga voelen. Eén van de weinige dingen waar ik veel voldoening uit kan halen.quote:
[..]
Kan je iets meer vertellen over jezelf qua emoties ?
Beoefen je een bepaald sport? Welk sport? Hoe/wat is de verhouding tussen jou en jouw 'vrienden', 'familie', kennissen...? Je zegt dat je omringd bent door mensen die je lief hebben. Maar hoe ervaar je het emotioneel? Hoe start je dag over het algemeen? En wat doe je als je je miserabel/ellendig of blij voelt? En misschien en bizare vraag, kan je 'genieten' als je eet enzo?
De verhouding tussen mij en de mensen om mij heen is, denk ik, goed. Een echt diepe band met iemand opbouwen lukt echter niet. Ik wil graag het allerbeste voor iedereen, maar dat is vooral om goedkeuring van anderen te krijgen. Conflicten vermijd ik. Fouten die ik maak probeer ik te verbergen. Emoties onderdruk ik. Ik denk dat de meesten mij zien als een eerlijk en goed persoon, maar in werkelijkheid ben ik vooral oneerlijk en controlerend en zit ik opgekropt met frustratie. Maar misschien doe ik mijzelf daar ook weer mee tekort, ik weet het niet.
Hoe ik mijn dag start? Gewoon, het beschouwend als iets dat ik uit zal moeten zitten. Hoe ik dat doe verschilt per dag.
Wanneer ik een reden heb om blij te zijn zoek ik altijd wel weer een reden om dat niet te zijn. Als ik me ellendig voel zonder ik me het liefst af en probeer ik te rationaliseren. Termen als 'blij' en 'ellendig' vind ik sowieso maar vaag, ze voelen niet natuurlijk aan. Als ik lach of ergens echt van baal ben ik me daar altijd heel erg bewust van. Waarom doe ik dat, en heb ik er wel reden toe? Dat zijn vragen die dan door mijn hoofd spoken. Het haalt alle spontaniteit van het moment weg.
Ik kan zo nu en dan wel genieten. Helemaal geen bizarre vraag. Van goed eten inderdaad, of van goede muziek of een goede film. Het zijn momenten waarop ik even niet in mijn hoofd zit. Maar over het algemeen zit ik dat wel en is de realiteit onvolmaakt, saai, grijs.
Oké , nu snap ik je nog beter. Het gaat hem dus om die emoties. Ik zou zoiezo nog meer sporten, lekker eten , goeie film kijken want je haalt daar echt voldoening uit en geniet er emotioneel van. Het ziet hem bij jouw emoties die "geblokeerd" zijn. En je zou echt je emoties moeten/mogen laten zien en laten zijn voor wat ze zijn. En het is misschien raar wat ik nu ga vragen, maar heb je al een diepe band (emotioneel en of sexueel) met iemand gehad? Ik vermoed van niet, maar hoeft ook niet per se, maar je bent te veel verbonden met jezelf wat op zich heel goed is, maar je zou ook emoties mogen/moeten toelaten en een derde.quote:
[..]
Ik beoefen van allerlei sporten (hardlopen, voetbal, etc.), en merk dat ik me er niet alleen fysiek, maar vooral ook mentaal beter door ga voelen. Eén van de weinige dingen waar ik veel voldoening uit kan halen.
De verhouding tussen mij en de mensen om mij heen is, denk ik, goed. Een echt diepe band met iemand opbouwen lukt echter niet. Ik wil graag het allerbeste voor iedereen, maar dat is vooral om goedkeuring van anderen te krijgen. Conflicten vermijd ik. Fouten die ik maak probeer ik te verbergen. Emoties onderdruk ik. Ik denk dat de meesten mij zien als een eerlijk en goed persoon, maar in werkelijkheid ben ik vooral oneerlijk en controlerend en zit ik opgekropt met frustratie. Maar misschien doe ik mijzelf daar ook weer mee tekort, ik weet het niet.
Hoe ik mijn dag start? Gewoon, het beschouwend als iets dat ik uit zal moeten zitten. Hoe ik dat doe verschilt per dag.
Wanneer ik een reden heb om blij te zijn zoek ik altijd wel weer een reden om dat niet te zijn. Als ik me ellendig voel zonder ik me het liefst af en probeer ik te rationaliseren. Termen als 'blij' en 'ellendig' vind ik sowieso maar vaag, ze voelen niet natuurlijk aan. Als ik lach of ergens echt van baal ben ik me daar altijd heel erg bewust van. Waarom doe ik dat, en heb ik er wel reden toe? Dat zijn vragen die dan door mijn hoofd spoken. Het haalt alle spontaniteit van het moment weg.
Ik kan zo nu en dan wel genieten. Helemaal geen bizarre vraag. Van goed eten inderdaad, of van goede muziek of een goede film. Het zijn momenten waarop ik even niet in mijn hoofd zit. Maar over het algemeen zit ik dat wel en is de realiteit onvolmaakt, saai, grijs.
Je verwoordt echt exact, hoe ik me een tijd heb gevoeld en bij vlagen nog steeds voel. Dat is enorm beklemmend. Je wereld wordt zo gereduceerd tot je eigen hoofd en praktisch niks kan meer voldoen. Gelukkig hebben we tegenwoordig nog internet, waar je 'verlichtende' stof zelf kunt opzoeken. Dat stilt de pijn nog enigszins als je in zo'n bui bent.quote:
[..]
Ik vind het ook niet erg om stil te staan bij wat ik doe en waarom. Maar wanneer het denken de overhand neemt en vooral leidt tot pessimisme schiet het zijn doel voorbij. Mijn analysedrang en mijn omvangrijke fantasie zorgen er dan voor dat ik niet midden in het leven sta. En dat terwijl ik op deze leeftijd toch eigenlijk de basis leg voor de rest van mijn leven. Ik wil niet verbitterd zijn, maar zolang de realiteit niet kan voldoen aan mijn (te hoge) verwachtingen, zal dat niet zomaar verdwijnen.
En tja, wat is oppervlakkigheid? Als oppervlakkig zijn gelukkig maakt, is daar niets op tegen. Ik vind dat het niet aan mij is om te oordelen over wat anderen doen en denken, hoe oppervlakkig je sommige mensen ook kunt noemen. Ik sta ook regelmatig met m'n vrienden in de kroeg en kan het dan echt naar m'n zin hebben. Maar dan heb ik het ook wel weer gezien. Dan ben ik het liefst even helemaal alleen en beland ik weer in die stroom van (vaak negatieve) gedachten. Nee, dan zou ik het leven toch liever wat minder serieus willen kunnen nemen.
Het is trouwens heus niet zo dat ik de hele dag in een hoekje zit te huilen. Ik studeer, werk en heb genoeg mensen om me heen. Maar echt genieten van het leven doe ik niet echt. Het doet me allemaal niet zo veel en ik ben veel te kritisch, zowel op mijzelf als op anderen. Maar ligt dat nou aan de wereld om mij heen, of aan wat er zich in mijn hoofd afspeelt? Ook dat is een vraag waar ik al jaren over nadenk, maar hoe meer ik het doe, des te verder ik van het antwoord verwijderd lijk te geraken.
[..]
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2013 14:24:48 ]
Dit stukje is iets wat je gelooft, een idee, en dat is al een gedachte die je dan waar maakt. Zolang je je op dat niveau ermee bezig blijft blijft het probleem ook.quote:
Ik geloof dat het veiliger is omdat ik het idee heb dat ik mijn gedachten in controle kan houden en de realiteit niet.
''Ik geloof....'' is een stukje verhaal in je hoofd ergens over en dus automatisch niet de realiteit; het is een verhaal over de realiteit.
Je verliest connectie met de werkelijkheid op deze manier. De werkelijkheid is dat je hier en nu leeft en dat leven een ervaring is; daar denk je jezelf nu van weg.quote:Maar daarmee ontvlucht ik vooral wat is en verlies ik nog meer controle over de werkelijkheid. Daarnaast probeer ik mijn emoties altijd te rationaliseren. Daarmee gaat de betekenis en spontaniteit ervan verloren.
De realiteit lijkt grijs omdat je em niet ervaart; leven is voelen, ervaren, geraakt worden. Als je in je hoofd zit kan je daar niet bij. Het idee dat de realiteit grijs is is iets wat je zelf bij elkaar denktquote:Misschien dat ik daarom liever in mijn hoofd zit dan aanwezig probeer te zijn in de (voor mij vaak grijze) realiteit.
Je staat gevoelsmatig op de rem en dan kan je je niet laten gaan of spontaan zijn, zelfs als het gaat om de kleine dingen doen. Gaan oefenen met leren aanwezig zijn en je hoofd uitkomen kan je veel aan hebben.
quote:Overigens bedankt voor je altijd inzichtvolle reacties.
Precies wat ik zei, TS moet leren voelen , raken en ervaren. Die emoties moeten "loskomen" , hij zou die "blokkade" moeten weghalenquote:
[..]
Dit stukje is iets wat je gelooft, een idee, en dat is al een gedachte die je dan waar maakt. Zolang je je op dat niveau ermee bezig blijft blijft het probleem ook.
''Ik geloof....'' is een stukje verhaal in je hoofd ergens over en dus automatisch niet de realiteit; het is een verhaal over de realiteit.
[..]
Je verliest connectie met de werkelijkheid op deze manier. De werkelijkheid is dat je hier en nu leeft en dat leven een ervaring is; daar denk je jezelf nu van weg.
[..]
De realiteit lijkt grijs omdat je em niet ervaart; leven is voelen, ervaren, geraakt worden. Als je in je hoofd zit kan je daar niet bij. Het idee dat de realiteit grijs is is iets wat je zelf bij elkaar denkt
Je staat gevoelsmatig op de rem en dan kan je je niet laten gaan of spontaan zijn, zelfs als het gaat om de kleine dingen doen. Gaan oefenen met leren aanwezig zijn en je hoofd uitkomen kan je veel aan hebben.
[..]
.En dat kan enorm lastig, zo niet schier-onmogelijk, aanvoelen als je altijd op de rem hebt gestaan.quote:
[..]
Precies wat ik zei, TS moet leren voelen , raken en ervaren
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2013 14:35:17 ]
Ja, al zou ik er geen moeten van maken, het mag in ieder gevalquote:
Precies wat ik zei, TS moet leren voelen , raken en ervaren. Die emoties moeten "loskomen" , hij zou die "blokkade" moeten weghalen
Er stond in mijn vorige reactie moeten/mogenquote:
[..]
Ja, al zou ik er geen moeten van maken, het mag in ieder geval
Klopt, geen gemakkelijke opdracht, maar moeilijk gaat ookquote:
[..]
En dat kan enorm lastig, zo niet schier-onmogelijk, aanvoelen als je altijd op de rem hebt gestaan.
Remmen los, hoe lang het ook moet nemen, het is de moeite waard.
Hoe langer je op de rem staat hoe langer het duurt om dat om te draaien met uiteindelijk is het een kwestie van wat je normaal doet omdraaien en zo met de tijd een tegenovergesteld resultaat op te bouwenquote:
En dat kan enorm lastig, zo niet schier-onmogelijk, aanvoelen als je altijd op de rem hebt gestaan.
Ik zie emquote:
Er stond in mijn vorige reactie moeten/mogen
Is niet raar, daar denk ik zelf ook over na. Ik heb aan aandacht geen gebrek, maar een serieuze relatie heb ik bijvoorbeeld nog niet gehad. Ik kom nog veel te afstandelijk over om met iemand echt een diepe band op te bouwen. Ik heb me de afgelopen tijd wat meer proberen open te stellen en wel wat leuke avonden gehad, maar dan kap ik het daarna ook af. Bang dat ik niet kan voldoen aan mijn eigen verwachtingen en om me kwetsbaar op te stellen. Ik zal eerst echt vrede moeten zien te vinden met mijzelf.quote:
[..]
Oké , nu snap ik je nog beter. Het gaat hem dus om die emoties. Ik zou zoiezo nog meer sporten, lekker eten , goeie film kijken want je haalt daar echt voldoening uit en geniet er emotioneel van. Het ziet hem bij jouw emoties die "geblokeerd" zijn. En je zou echt je emoties moeten/mogen laten zien en laten zijn voor wat ze zijn. En het is misschien raar wat ik nu ga vragen, maar heb je al een diepe band (emotioneel en of sexueel) met iemand gehad? Ik vermoed van niet, maar hoeft ook niet per se, maar je bent te veel verbonden met jezelf wat op zich heel goed is, maar je zou ook emoties mogen/moeten toelaten en een derde.
Ik weet het. Beetje bij beetje, maar daarvoor moet je jezelf eerst leren accepteren. Dat is misschien nog wel het lastigste gedeelte. Blijkbaar heb je het idee dat het gedrag dat jij wilt vertonen de goedkeuring van anderen niet kan wegdragen en verzand je uiteindelijk maar weer in die geblokkeerde houding.quote:
[..]
Klopt, geen gemakkelijke opdracht, maar moeilijk gaat ook
Remmen los, hoe lang het ook moet nemen, het is de moeite waard.
Vrede vinden ja, maar ook jezelf toestaan om emoties te ervaren en jouw remmen los latenquote:
[..]
Is niet raar, daar denk ik zelf ook over na. Ik heb aan aandacht geen gebrek, maar een serieuze relatie heb ik bijvoorbeeld nog niet gehad. Ik kom nog veel te afstandelijk over om met iemand echt een diepe band op te bouwen. Ik heb me de afgelopen tijd wat meer proberen open te stellen en wel wat leuke avonden gehad, maar dan kap ik het daarna ook af. Bang dat ik niet kan voldoen aan mijn eigen verwachtingen en om me kwetsbaar op te stellen. Ik zal eerst echt vrede moeten zien te vinden met mijzelf.
.Ik denk dat het geen fout idee is om (wederzijdse) liefde te ervaren. Het is wat de menselijke ervaring betreft een heel belangrijke. Eéntje waardoor je 't onderscheidt tussen jezelf en de ander beter kan leren plaatsen.quote:
Ik zal eerst echt vrede moeten zien te vinden met mijzelf.
Niet als je weet waar je naar toe wilt. Focus is dan de boodschap.quote:
[..]
Ik weet het. Beetje bij beetje, maar daarvoor moet je jezelf eerst leren accepteren. Dat is misschien nog wel het lastigste gedeelte. Blijkbaar heb je het idee dat het gedrag dat jij wilt vertonen de goedkeuring van anderen niet kan wegdragen en verzand je uiteindelijk maar weer in die geblokkeerde houding.
Over welk deel van mijn post heb je het precies?quote:
[..]
Niet als je weet waar je naar toe wilt. Focus is dan de boodschap.
Ah over "...uiteindelijk maar weer in die geblokeerde houding...".quote:
[..]
Over welk deel van mijn post heb je het precies?
Ik snap het nog niet, maar wat ik wou zeggen is dat je toch echt eerst tot een bepaald punt vrede met jezelf moet hebben voor je de rem er af kunt halen. In ieder geval de reden die tot die blokkade leidt aanpakken.quote:
[..]
Ah over "...uiteindelijk maar weer in die geblokeerde houding...".
Ja hoor maar er is geen nummering van eerst vrede en dan remmmen loslaten.quote:
[..]
Ik snap het nog niet, maar wat ik wou zeggen is dat je toch echt eerst tot een bepaald punt vrede met jezelf moet hebben voor je de rem er af kunt halen. In ieder geval de reden die tot die blokkade leidt aanpakken.
Vrede heeft te maken met acceptatie en dat doet TS al rationeel, maar het moet nu naar zijn hart komen zodat hij werkelijk vrede kan eraren.
Wat interessant, wat jij hier zegt. Ik moet dit even laten bezinken voor ik erop kan reageren.quote:
Ik heb het gevoel dat jij je het (menselijk) leven vanuit een pessimistische blik benaderd omdat je bang bent voor je eigen falen: het niet optimaliseren van je eigen capaciteiten. Wanneer je een strikte analyse zou hanteren om het leven te benaderen zou je namelijk helemaal niet uitkomen op een negatief wereld/mens-beeld. Dat negatieve komt voort uit (onechte) verwachtingen en ideeën over wat de mens is of moet zijn. Er zit tevens wat narcistisch in, denk ik. Het negatieve maakt jou immers anders, het spreekt je vrij van te doen wat het gros doet. Je kan er als het ware boven gaan staan. Dat je als gevolg daarvan lijdt bevestigd het alleen maar. Ik lijdt, maar ik 'zie het voor wat het is'. Dát is al genoeg en daarom hoef ik niet te doen, wat ik kan doen.
Dat gevoel heb ik wel. Het is zoals je zei een beklemmend gevoel, en als ik er al denkend uit probeer te komen (wat ik met alles doe) maak ik het alleen maar erger en beland ik in een vicieuze cirkel.quote:
[..]
En dat kan enorm lastig, zo niet schier-onmogelijk, aanvoelen als je altijd op de rem hebt gestaan.
Ik zal ook niet ontkennen dat ik stiekem best veel van mezelf hou. Maar dat komt inderdaad doordat ik erg kritisch ben op anderen. Het feit dat ik altijd overal een oordeel over heb is hetgeen wat mij vooral pessimistisch maakt.quote:
Ik heb het gevoel dat jij je het (menselijk) leven vanuit een pessimistische blik benaderd omdat je bang bent voor je eigen falen: het niet optimaliseren van je eigen capaciteiten. Wanneer je een strikte analyse zou hanteren om het leven te benaderen zou je namelijk helemaal niet uitkomen op een negatief wereld/mens-beeld. Dat negatieve komt voort uit (onechte) verwachtingen en ideeën over wat de mens is of moet zijn. Er zit tevens wat narcistisch in, denk ik. Het negatieve maakt jou immers anders, het spreekt je vrij van te doen wat het gros doet. Je kan er als het ware boven gaan staan. Dat je als gevolg daarvan lijdt bevestigd het alleen maar. Ik lijdt, maar ik 'zie het voor wat het is'. Dát is al genoeg en daarom hoef ik niet te doen, wat ik kan doen.
Misschien niet per definitie een nummering, maar wel een sterke gevoelsmatige voorkeur voor een bepaalde volgorde voor mensen die teveel rationaliseren. 'Ik voel me nu beter over mezelf, dus ik voel me comfortabel bij het uiten van mijn gevoelens' is logischer voor een rationeel iemand dan 'Ik geef me over aan mijn gevoelens en ik zie wel wat er gebeurt, ondanks dat ik me niet eens comfortabel bij mezelf voel'. Of zeg ik nu iets heel raars?quote:
[..]
Ja hoor maar er is geen nummering van eerst vrede en dan remmmen loslaten.
Vrede heeft te maken met acceptatie en dat doet TS al rationeel, maar het moet nu naar zijn hart komen zodat hij werkelijk vrede kan eraren.
Je houdt ontzettend rationeel van jezelf en dat is oké, maar je doet het niet met je hart/gevoel.quote:
[..]
Dat gevoel heb ik wel. Het is zoals je zei een beklemmend gevoel, en als ik er al denkend uit probeer te komen (wat ik met alles doe) maak ik het alleen maar erger en beland ik in een vicieuze cirkel.
[..]
Ik zal ook niet ontkennen dat ik stiekem best veel van mezelf hou. Maar dat komt inderdaad doordat ik erg kritisch ben op anderen. Het feit dat ik altijd overal een oordeel over heb is hetgeen wat mij vooral pessimistisch maakt.
Nee je zegt niets raars , maar dat je nu een rationeel persoon bent of een emotioneel persoon, heeft geen invloed op je doel en hoe snel je er wel komt. Het heeft meer te maken met acceptatie op een rationeel én emotioneel manier. En als dat gebeurt is een persoon meer in staat om meer vrede te ervaren en remmen los te laten. Maar het is geen gemakkelijk opdracht.quote:
[..]
Misschien niet per definitie een nummering, maar wel een sterke gevoelsmatige voorkeur voor een bepaalde volgorde voor mensen die teveel rationaliseren. 'Ik voel me nu beter over mezelf, dus ik voel me comfortabel bij het uiten van mijn gevoelens' is logischer voor een rationeel iemand dan 'Ik geef me over aan mijn gevoelens en ik zie wel wat er gebeurt, ondanks dat ik me niet eens comfortabel bij mezelf voel'. Of zeg ik nu iets heel raars?
Volgens mij praten we totaal langs elkaar heen. Ik heb het niet over het doel an sich, maar hoe je daar het makkelijkste bij kunt komen. Voor een 'denker' zal een bepaalde volgorde natuurlijker aanvoelen en minder weerstand oproepen.quote:
[..]
Nee je zegt niets raars , maar dat je nu een rationeel persoon bent of een emotioneel persoon, heeft geen invloed op je doel en hoe snel je er wel komt. Het heeft meer te maken met acceptatie op een rationeel én emotioneel manier. En als dat gebeurt is een persoon meer in staat om meer vrede te ervaren en remmen los te laten. Maar het is geen gemakkelijk opdracht.
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2013 15:13:52 ]
Ah er zijn verschillende manieren maar welk het gemakkelijkst is, weet ik niet en hangt af van je wilskracht, maar sowieso eerst het rationeel besef van belang van emoties. En dat kan alleen door die emoties te durven ervaren/ durven toe te laten. Snap je?quote:
[..]
Volgens mij praten we totaal langs elkaar heen. Ik heb het niet over het doel an sich, maar hoe je daar het makkelijkste bij kunt komen.
[ Bericht 1% gewijzigd door complicate op 17-11-2013 15:21:23 ]
Daarom moet je misschien eens meemaken door iemand van iemand gehouden te worden. Tot mijn 20ste hanteerde ik een beetje dezelfde instelling en gedachten als jij. Ik was tamelijk onzeker, ongelukkig en ik voelde me bij niemand thuis. Als verdedigingsmechanisme maakte ik mijzelf speciaal, als iemand die meer bewust was van de zin en onzin van het leven. Zodoende groeide ook mijn liefde voor wijsbegeerte. Met wijsbegeerte aan mijn zijde kon niemand mij wat maken. Vooral ikzelf niet, want ik was immers al bezig met het meest belangrijke. Hoog op de berg, neerkijkend op alle futiliteiten van alledag. Op een bepaald punt werd ik zo zeker van mijzelf dat ik meer open werd voor 'de ander': ik kon de ander makkelijker toelaten. Maar wat er gebeurde toen ik in mijn eerste relatie terecht kwam: ik verloor (vrijwel alle) interesse in (de negatieve, nihilistische) wijsbegeerte. In elk geval verdween het pessimistische gevoel. Ik begon meer 'te leven' i.p.v. dat ik afstandelijk aan het analyseren was.quote:
Ik zal ook niet ontkennen dat ik stiekem best veel van mezelf hou. Maar dat komt inderdaad doordat ik erg kritisch ben op anderen. Het feit dat ik altijd overal een oordeel over heb is hetgeen wat mij vooral pessimistisch maakt.
Na nog een paar relaties (en veel verdriet) viel ik later weer terug op waar ik eerder was: bij de (afstandelijke) wijsbegeerte. Maar een belangrijk verschil was dat ik het alles nu anders kon benaderen. Ik was immers al samengevallen met de warmere kant van het leven. Het hoefde niet perse meer 'alles slopend' te zijn. Er ging een deur open om een meer eerlijke analyses te hanteren. Ik hoefde niet meer met een negatieve bril te analyseren, ik had de ruimte om een oprechte interesse te uiten in de grotere zaken in het leven. En dat is overigens ook een belangrijk punt: hoe oprecht is jouw interesse in de analyses die jij maakt? Blijft die interesse nog bestaan zodra je 'gelukkiger' bent? Hoe zuiver en oprecht ben je daarin?
Jouw oordelen, in andere woorden, zijn pessimistisch door niet de oordelen zelf, maar door wat daar achter ligt. Jouw kritiek op andere is niets dan kritiek op jezelf, op wat jij denkt te moeten (kunnen) zijn.
Zou je vrienden met jezelf kunnen worden, als je jezelf ergens zou ontmoeten?quote:
Ik zal ook niet ontkennen dat ik stiekem best veel van mezelf hou.
Een andere vraag hierover: Ben jijzelf de maatstaf waaraan je de rest van de mensheid afmeet?
Anders gezegd, zou je wensen dat er meer mensen waren zoals jij?
In dat laatste geval heb ik goed nieuws voor je: ze zijn er wel, maar blijkbaar niet op de plekken waar jij tot nu toe hebt gezocht.
Ben ik het mee eens, maar het een hangt zo met het ander samen dat je er niet per definitie een scherp onderscheid tussen kunt maken imo.quote:
[..]
Ah er zijn verschillende manier maar wat het gemakkelijkst is, weet ik niet en hangt af van je wilskracht, maar sowieso eerst is het rationeel besef van belang van emoties. En dat kan alleen door die emoties te durven ervaren/ durven toe te laten.
F&L / Pessimisme
Misschien kun je trouwens nog wat uit deze topics halen.
mmm ik snap je en dus is de sleutel durven die emoties te ervaren en dat kan op veel verschillende manieren.quote:
[..]
Ben ik het mee eens, maar het een hangt zo met het ander samen dat je er niet per definitie een scherp onderscheid tussen kunt maken imo.
God, moet ik nog zolang wachten? ;Pquote:
TS, ik denk dat iemand als jij gemakkelijker in zijn vel komt te zitten naarmate hij ouder wordt. Met zo'n insteek/karakter, bedoel ik. Misschien helpt het je accepteren als je bedenkt dat niet iedereen tussen zijn 20e en 30e "piekt" in het leven. Voor een filosoof ligt het hoogtepunt misschien wel op zijn 60e, om maar een voorbeeld te geven.
Over filosofen gesproken trouwens. Het is niet voor niets dat de meest pessimistische of grote filosofen vaak eenzaam (of in elk geval) alleen waren: een behoorlijke afstand tussen hunzelf en de andere creëerde. Of daaruit een meer zuivere filosofie kan ontstaan is een geldige vraag. Voor beide valt wat te zeggen.
Maar het échte, oprechte diepgewortelde durven ervaren is uiteindelijk het ware doel. Dus daar gaat nog een heel traject aan vooraf.quote:
[..]
mmm ik snap je en dus is de sleutel durven die emoties te ervaren en dat kan op veel verschillende manieren.
Klopt, gebeurt niet in 1 2 3quote:
[..]
Maar het échte, oprechte diepgewortelde durven ervaren is uiteindelijk het ware doel. Dus daar gaat nog een heel traject aan vooraf.
Heeft veel tijd nodig. Maar is absoluut de moeite waard hoe lang het ook duurt om er te geraken.Zelf hou ik er een fatalistische visie op na. Wie volwassen wordt met veel welvaart en schoonheid om zich heen zal eerder gelukkiger zijn dan een rioolkindje uit Roemenië.
Toch grappig dat er in welvarende landen veel vaker zelfmoord wordt gepleegd dan in Afrika, bijvoorbeeld. Nee, het is de ervaring (en verwachtingen) van de omgeving en jezelf. Mijn ma zei altijd al; die kinderen in Afrika, die zien er zoveel gelukkiger uit dan jij.quote:
Ik opende hier eerder al een topic over: Veel lelijkheid om me heen
Zelf hou ik er een fatalistische visie op na. Wie volwassen wordt met veel welvaart en schoonheid om zich heen zal eerder gelukkiger zijn dan een rioolkindje uit Roemenië.
Wat zeg je?quote:
[..]
Toch grappig dat er in welvarende landen veel vaker zelfmoord wordt gepleegd dan in Afrika, bijvoorbeeld. Nee, het is de ervaring (en verwachtingen) van de omgeving en jezelf. Mijn ma zei altijd al; die kinderen in Afrika, die zien er zoveel gelukkiger uit dan jij.
Kinderen in Afrika gelukkig? Say what 
Het is uiteindelijk een echt 'overgeven' aan jezelf. Het is mij nog niet gelukt, maar ik voel wel dat ik er tegen aan zit. Af en toe mag ik er heel miniscuul van proeven.quote:
[..]
Klopt, gebeurt niet in 1 2 3
Toch herinner ik me ook een citaat, ik weet helaas niet meer van wie, dat ging ongeveer zo: "Hoe kan iemand gelukkig zijn wanneer hij omringd wordt door lelijkheid?"quote:
[..]
Toch grappig dat er in welvarende landen veel vaker zelfmoord wordt gepleegd dan in Afrika, bijvoorbeeld. Nee, het is de ervaring (en verwachtingen) van de omgeving en jezelf. Mijn ma zei altijd al; die kinderen in Afrika, die zien er zoveel gelukkiger uit dan jij.
Ik geloof dat het in het boek Nachttrein naar Lissabon stond, correct me if I'm wrong.
Wat schoonheid is, dat is natuurlijk voor iedereen verschillend, kijk maar voor de grap eens naar de terugkerende discussies in het Funda-huizentopic.
Ik van mezelf weet dat ik me soms werkelijk leeggezogen kan voelen wanneer ik in een omgeving ben die ik als lelijk ervaar, en me door de omgeving (of het gebrek aan esthetiek) diepongelukkig kan voelen.Nogal een term ook: 'Kinderen in Afrika'. Hij bedoelt waarschijnlijk hongernegertjes. Maar die zijn niet gelukkig, dat kan ik je wel vertellen.quote:
[..]
Wat zeg je?
Is dat zo verbazingwekkend?quote:
Wat zeg je? Kinderen in Afrika gelukkig? Say what
watquote:
Ben je ironissch bezig.... 
Mooi gezegd! Je mag er best wel giganstisch van proevenquote:
[..]
Het is uiteindelijk een echt 'overgeven' aan jezelf. Het is mij nog niet gelukt, maar ik voel wel dat ik er tegen aan zit. Af en toe mag ik er heel miniscuul van proeven.
Ik ben serieus. Uiteraard heb ik het niet over de kinderen met hongerbuikjes, maar er zit nog zoveel meer tussen.quote:
"Kinderen met hongerbuikjes", klinkt inderdaad heel serieusquote:
[..]
Ik ben serieus. Uiteraard heb ik het niet over de kinderen met hongerbuikjes, maar er zit nog zoveel meer tussen.
.Zo zag ik laatst een stukje Afrika. Een grasgroene vallei met een gammel schooltje in het midden. Het zag er bijna magisch uit. Kinderen op hun blote voeten over het gras rennend en met de rug tegen een grote boom in de schaduw aan het luieren. Wat betreft esthetiek: het was jaloersmakend wanneer ik het vergelijk met waartussen ik ben opgegroeid: een grijze massa aan beton, lopend op designerschoentjes.quote:
Wat schoonheid is, dat is natuurlijk voor iedereen verschillend, kijk maar voor de grap eens naar de terugkerende discussies in het Funda-huizentopic. Ik van mezelf weet dat ik me soms werkelijk leeggezogen kan voelen wanneer ik in een omgeving ben die ik als lelijk ervaar, en me door de omgeving (of het gebrek aan esthetiek) diepongelukkig kan voelen.
Naja, weet je, dan pleur je Afrika toch lekker vol met beton, asfalt en drieduizend merken waspoeder om ze het gevoel van 'vrijheid' en 'welvaart' te geven. Gooi er daarna lekker wat 'status anxiety' tegenaan. Compenseer dat vervolgens met een leger aan psychiaters en pillen en rek dat uitermate 'vrije' bestaan verder tot een jaar of 80/100. Want kwantiteit over kwaliteit, immers.quote:
"Kinderen met hongerbuikjes", klinkt inderdaad heel serieus .
Ja, kwantiteit. Messen in tieten zetten om er wat kunstmatige zooi in pleuren. Nu zijn ze GROTER, dus BETER.
[ Bericht 10% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2013 16:02:52 ]
Ga vervolgens werken aan je kijk op de wereld en laat de wereld even voor wat ie is. Wanneer je die sluier hebt verwisseld voor een roze bril, dan doet de daadwerkelijke staat van de wereld er niet meer toe voor je geluk.
En wat is hier trouwens voor gehaat op grijs?
Persoon die 'bevrijding' nodig heeft , ben je.quote:
[..]
Naja, weet je, dan pleur je Afrika toch lekker vol met beton, asfalt en drieduizend merken waspoeder om ze het gevoel van 'vrijheid' en 'welvaart' te geven.
Waarvan?quote:
Persoon die 'bevrijding' nodig heeft , ben je.
Ja, precies wat ik bedoel!quote:
[..]
Zo zag ik laatst een stukje Afrika. Een grasgroene vallei met een gammel schooltje in het midden. Het zag er bijna magisch uit. Kinderen op hun blote voeten over het gras rennend en met de rug tegen een grote boom in de schaduw aan het luieren. Wat betreft esthetiek: het was jaloersmakend wanneer ik het vergelijk met waartussen ik ben opgegroeid: een grijze massa aan beton, lopend op designerschoentjes.
Welvaart is niet altijd synoniem aan schoonheid, hoezeer de welvarende mens ook in staat is zijn omgeving aan zijn wensen aan te passen. Zo keert het eigenlijk weer terug naar deze opmerking van TS:
quote:
Geef mij maar een huisje ergens in de bergen, wat liefde, muziek en literatuur.
Van jezelfquote:
Het probleem ligt juist in dat aanpassen, techniek past namelijk ook onze wensen aan. En de vraag is in hoeverre dat nodig en/of slim is.quote:
Ja, precies wat ik bedoel!
Welvaart is niet altijd synoniem aan schoonheid, hoezeer de welvarende mens ook in staat is zijn omgeving aan zijn wensen aan te passen. Zo keert het eigenlijk weer terug naar deze opmerking van TS:
Zo ook met dat Afrika. Wat veel mensen niet doorhebben is dat we die maakbaarheid ook op Afrika denken te moeten toe te passen terwijl dat juist meer ellende veroorzaakt dan nodig.
[ Bericht 5% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2013 16:13:10 ]
Maak er anders een topic over. Over jouw onbegrip van andere personen en jouw behoeften deze te veroordelen.quote:
Wat veel mensen denken is dat Afrika geen land is , maar een continentquote:
[..]
Zo ook met dat Afrika. Wat veel mensen niet doorhebben is dat we die maakbaarheid ook op Afrika denken te moeten toe te passen terwijl dat juist meer ellende veroorzaakt dan nodig.
.Het is tevens een deel van het universum.quote:
Wat veel mensen denken is dat Afrika geen land is , maar een continent .
Hoezo een topic over, ik heb begrip voor andere personnen joh.En ik veroordeel niemand: projectie!quote:
[..]
Maak er anders een topic over. Over jouw onbegrip van andere personen en jouw behoeften deze te veroordelen.
Omdat we het topic aan het verpesten zijn.quote:
Hoezo een topic over, ik he begrip van andere personnen joh.En ik veroordeel niemand: projectie!
Oké maar statements zoals "Kinderen in Afrika zijn..." en "kinderen met hongerbuikjes..." en dan in combinatie met "gelukkiger" kunnen inderdaad topic vervuilen.quote:
[..]
Omdat we het topic aan het verpesten zijn.
Idd. Hou het even bij TS z'n probleem.quote:
[..]
Omdat we het topic aan het verpesten zijn.
Ze hebben natuurlijk wel mooi weer daar.quote:
[..]
Toch grappig dat er in welvarende landen veel vaker zelfmoord wordt gepleegd dan in Afrika, bijvoorbeeld. Nee, het is de ervaring (en verwachtingen) van de omgeving en jezelf. Mijn ma zei altijd al; die kinderen in Afrika, die zien er zoveel gelukkiger uit dan jij.
Verder weet ik niet zeker of jouw moeder ooit in Afrika is geweest...
Ja ik snap je weerzin tegen generalisaties maar het daarop wijzen is natuurlijk geen negatie vd claim die ik probeerde te maken. Je had het op z'n minst als een (eventueel) terechte nuance kunnen zien.quote:
Oké maar statements zoals "Kinderen in Afrika zijn..." en "kinderen met hongerbuikjes..." en dan in combinatie met "gelukkiger" kunnen inderdaad topic vervuilen.
Absoluut. Dit doet me denken aan dat verhaal van die rijke vent die een visser tegenkwam die een beetje zat te suffen aan de waterkant met z'n hengel in de hand. Die rijke kerel begon hem uit te leggen dat hij het helemaal verkeerd deed, dat hij met andere technieken veel meer vis kon vangen, en dan een boot, en dan een vloot, en een visfabriek, en stinkend rijk kon worden zodat je nooit meer hoeft te werken -quote:
[..]
Het probleem ligt juist in dat aanpassen, techniek past namelijk ook onze wensen aan. En de vraag is in hoeverre dat nodig en/of slim is.
Zo ook met dat Afrika. Wat veel mensen niet doorhebben is dat we die maakbaarheid ook op Afrika denken te moeten toe te passen terwijl dat juist meer ellende veroorzaakt dan nodig.
En dan? vroeg de visser
Dan kun je heerlijk gaan doen wat je wilt, bijvoorbeeld lekker langs de waterkant zitten met je hengel.
(Ik weet niet of ik 'm goed vertel maar de strekking is hopelijk duidelijk).
Voor wat TS betreft: je kunt niet "zomaar" ophouden met piekeren en nadenken over de diepere zaken van het leven. Dat geeft per definitie een onbevredigd gevoel, want kennelijk zit het in je aard en heb je er behoefte aan. Je schrijft zelf meermalen dat je soms wel meegaat in het oppervlakkige leven of contacten met anderen, maar dat het dan wel weer genoeg voor je is. Kennelijk vervul jij daar dus niet je wezenlijke behoeften mee.
Misschien is het een idee om op de een of andere manier dat denken/analyseren richting te geven, in plaats van in cirkels rond te blijven denken.
En soms is iets heel simpels als lichamelijke arbeid ook doeltreffend om de denkspiralen in je hoofd te doorbreken. (Ik ben om die reden heel blij met mijn tuin). Bekwaam je in houtsnijden of doe een opleiding voor smid of zo.
Terechte nuance in een statement zonder enkel nuance. Nee, leer dan niet te generaliseren!quote:
[..]
Ja ik snap je weerzin tegen generalisaties maar het daarop wijzen is natuurlijk geen negatie vd claim die ik probeerde te maken. Je had het op z'n minst als een (eventueel) terechte nuance kunnen zien.
Klopt. Ik heb dat ook met stomme dingen als schoonmaken of tuinwerkzaamheden. Dan ben je gewoon bezig met iets heel simpels en dan stopt het denken gewoon. Heerlijk.quote:
[..]
Absoluut. Dit doet me denken aan dat verhaal van die rijke vent die een visser tegenkwam die een beetje zat te suffen aan de waterkant met z'n hengel in de hand. Die rijke kerel begon hem uit te leggen dat hij het helemaal verkeerd deed, dat hij met andere technieken veel meer vis kon vangen, en dan een boot, en dan een vloot, en een visfabriek, en stinkend rijk kon worden zodat je nooit meer hoeft te werken -
En dan? vroeg de visser
Dan kun je heerlijk gaan doen wat je wilt, bijvoorbeeld lekker langs de waterkant zitten met je hengel.
(Ik weet niet of ik 'm goed vertel maar de strekking is hopelijk duidelijk).
Voor wat TS betreft: je kunt niet "zomaar" ophouden met piekeren en nadenken over de diepere zaken van het leven. Dat geeft per definitie een onbevredigd gevoel, want kennelijk zit het in je aard en heb je er behoefte aan. Je schrijft zelf meermalen dat je soms wel meegaat in het oppervlakkige leven of contacten met anderen, maar dat het dan wel weer genoeg voor je is. Kennelijk vervul jij daar dus niet je wezenlijke behoeften mee.
Misschien is het een idee om op de een of andere manier dat denken/analyseren richting te geven, in plaats van in cirkels rond te blijven denken.
En soms is iets heel simpels als lichamelijke arbeid ook doeltreffend om de denkspiralen in je hoofd te doorbreken. (Ik ben om die reden heel blij met mijn tuin). Bekwaam je in houtsnijden of doe een opleiding voor smid of zo.
Maak er niet zo'n probleem van zeg.quote:
[..]
Terechte nuance in een statement zonder enkel nuance. Nee, leer dan niet te generaliseren!
Hij bedient zich gewoon van een bepaalde stijlvorm om z'n punt te maken.Er is iets niet goed met jou, hè?quote:
[..]
Terechte nuance in een statement zonder enkel nuance. Nee, leer dan niet te generaliseren!
Zit die jongen geen schuldgevoel over zijn pessimisme aan te praten. Optimisme is lafheid. Geforceerd echt te willen leven, wat dat ook inhoudt, per se je pessimisme willen overwinnen, het alleen al te zien als iets dat overwonnen moet worden, leidt alleen maar tot meer ellende. Geluk laat zich niet afdwingen, niet door sport, niet door een dieet, niet door 'leuke dingen' te doen. Geluk is een zegen van bovenaf die zich voor pessimisten alleen in momenten openbaart.quote:
[..]
Daarom moet je misschien eens meemaken door iemand van iemand gehouden te worden. Tot mijn 20ste hanteerde ik een beetje dezelfde instelling en gedachten als jij. Ik was tamelijk onzeker, ongelukkig en ik voelde me bij niemand thuis. Als verdedigingsmechanisme maakte ik mijzelf speciaal, als iemand die meer bewust was van de zin en onzin van het leven. Zodoende groeide ook mijn liefde voor wijsbegeerte. Met wijsbegeerte aan mijn zijde kon niemand mij wat maken. Vooral ikzelf niet, want ik was immers al bezig met het meest belangrijke. Hoog op de berg, neerkijkend op alle futiliteiten van alledag. Op een bepaald punt werd ik zo zeker van mijzelf dat ik meer open werd voor 'de ander': ik kon de ander makkelijker toelaten. Maar wat er gebeurde toen ik in mijn eerste relatie terecht kwam: ik verloor (vrijwel alle) interesse in (de negatieve, nihilistische) wijsbegeerte. In elk geval verdween het pessimistische gevoel. Ik begon meer 'te leven' i.p.v. dat ik afstandelijk aan het analyseren was.
Na nog een paar relaties (en veel verdriet) viel ik later weer terug op waar ik eerder was: bij de (afstandelijke) wijsbegeerte. Maar een belangrijk verschil was dat ik het alles nu anders kon benaderen. Ik was immers al samengevallen met de warmere kant van het leven. Het hoefde niet perse meer 'alles slopend' te zijn. Er ging een deur open om een meer eerlijke analyses te hanteren. Ik hoefde niet meer met een negatieve bril te analyseren, ik had de ruimte om een oprechte interesse te uiten in de grotere zaken in het leven. En dat is overigens ook een belangrijk punt: hoe oprecht is jouw interesse in de analyses die jij maakt? Blijft die interesse nog bestaan zodra je 'gelukkiger' bent? Hoe zuiver en oprecht ben je daarin?
Jouw oordelen, in andere woorden, zijn pessimistisch door niet de oordelen zelf, maar door wat daar achter ligt. Jouw kritiek op andere is niets dan kritiek op jezelf, op wat jij denkt te moeten (kunnen) zijn.
Nee hoor, ik reageer gewoon op een statement zonder enkel nuance.quote:
Op Mooi voorbeeld inderdaad. Iets anders maar ook tekenend voor de waanzin v.d. mens: Er was eens een koning die zichzelf in goud behing. Voelde zich geweldig, want dat was een teken van welvaart. Trekt die koning later, met al zijn goud op zijn lichaam, vervolgens zijn eigen land in. Komt ie een dorp terecht. Wat gebeurde er? Hij werd uitgelachen. ''Wat heeft die idioot nou allemaal op z'n lichaam geplakt?!'' Zit je daar dan, uren van je leven geïnvesteerd in het vergaren van iets wat zelfs als belachelijk ervaren kan worden.quote:
Absoluut. Dit doet me denken aan dat verhaal van die rijke vent die een visser tegenkwam die een beetje zat te suffen aan de waterkant met z'n hengel in de hand. Die rijke kerel begon hem uit te leggen dat hij het helemaal verkeerd deed, dat hij met andere technieken veel meer vis kon vangen, en dan een boot, en dan een vloot, en een visfabriek, en stinkend rijk kon worden zodat je nooit meer hoeft te werken -
En dan? vroeg de visser
Dan kun je heerlijk gaan doen wat je wilt, bijvoorbeeld lekker langs de waterkant zitten met je hengel.
Ik reageerde op een generalisatie die ik met een generalisatie probeerde te ondermijnen. Godsamme zeg.quote:
Terechte nuance in een statement zonder enkel nuance. Nee, leer dan niet te generaliseren!
Waarom is optimisme lafheid en pessimisme niet?quote:
[..]
Zit die jongen geen schuldgevoel over zijn pessimisme aan te praten. Optimisme is lafheid. Geforceerd echt te willen leven, wat dat ook inhoudt, per se je pessimisme willen overwinnen, het alleen al te zien als iets dat overwonnen moet worden, leidt alleen maar tot meer ellende. Geluk laat zich niet afdwingen, niet door sport, niet door een dieet, niet door 'leuke dingen' te doen. Geluk is een zegen van bovenaf die zich voor pessimisten alleen in momenten openbaart.
Uh-huh.quote:
[..]
Nee hoor, ik reageer gewoon op een statement zonder enkel nuance.
Niet helemaal mee eens. Geluk kun je tot een zeker punt wel 'afdwingen', aangezien je daar zelf verantwoordelijk bent en het vanuit jezelf komt en niet van externaliteiten afhankelijk moet zijn.quote:
[..]
Zit die jongen geen schuldgevoel over zijn pessimisme aan te praten. Optimisme is lafheid. Geforceerd echt te willen leven, wat dat ook inhoudt, per se je pessimisme willen overwinnen, het alleen al te zien als iets dat overwonnen moet worden, leidt alleen maar tot meer ellende. Geluk laat zich niet afdwingen, niet door sport, niet door een dieet, niet door 'leuke dingen' te doen. Geluk is een zegen van bovenaf die zich voor pessimisten alleen in momenten openbaart.
[ Bericht 8% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2013 16:35:53 ]
Geluk is een zegen van bovenaf. Wat bedoel je daarmee?quote:
[..]
Zit die jongen geen schuldgevoel over zijn pessimisme aan te praten. Optimisme is lafheid. Geforceerd echt te willen leven, wat dat ook inhoudt, per se je pessimisme willen overwinnen, het alleen al te zien als iets dat overwonnen moet worden, leidt alleen maar tot meer ellende. Geluk laat zich niet afdwingen, niet door sport, niet door een dieet, niet door 'leuke dingen' te doen. Geluk is een zegen van bovenaf die zich voor pessimisten alleen in momenten openbaart.
Omdat het stoer klinkt en omdat Spengler het gezegd heeft.quote:
[..]
Waarom is optimisme lafheid en pessimisme niet?
Ik probeer geen schuldgevoel aan te praten, ik probeer slechts te duiden waarom pessimisme niet reëel is of hoeft te zijn. Verder geloof ik ook niet perse in de maakbaarheid in pragmatische zin, maar wel denk ik dat het (deels) mogelijk is jouw ervaring van de dingen in het leven te bepalen.quote:
Zit die jongen geen schuldgevoel over zijn pessimisme aan te praten. Optimisme is lafheid. Geforceerd echt te willen leven, wat dat ook inhoudt, per se je pessimisme willen overwinnen, het alleen al te zien als iets dat overwonnen moet worden, leidt alleen maar tot meer ellende. Geluk laat zich niet afdwingen, niet door sport, niet door een dieet, niet door 'leuke dingen' te doen. Geluk is een zegen van bovenaf die zich voor pessimisten alleen in momenten openbaart.
Overigens komt pessimisme veelal juist voort uit optimistische ideeën over de wereld/mens. Het is eerder een teleurstelling en niet het beginpunt.
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2013 16:39:36 ]
Absoluut waar; het is een staat van zijn die in jezelf ontstaat. Volgens Boeddha wordt alle lijden veroorzaakt door onvervuld verlangen. Als je dus je verlangens zou kunnen loslaten, lijd je niet langer.quote:
[..]
Niet helemaal mee eens. Geluk kun je tot een zeker punt wel 'afdwingen', aangezien je daar zelf verantwoordelijk bent en het vanuit jezelf komt en niet van externaliteiten afhankelijk moet zijn.
Toch, is geluk hetzelfde als ontbreken van lijden en verlangen? Of is het méér dan dat?
Tevredenheid komt misschien het dichtst bij geluk. Tevreden met wat je hebt, met wat er is.
Helemaal mee eens.quote:
[..]
Niet helemaal mee eens. Geluk kun je tot een zeker punt wel 'afdwingen', aangezien je daar zelf verantwoordelijk bent en het vanuit jezelf komt en niet van externaliteiten afhankelijk moet zijn.
Dat het niet geforceerd kan worden. Als vrouwe Fortuna je gunstig gezind is, kun je je leven nog zo verkloten, je wordt toch wel gelukkig. Andersom, als vrouwe Fortuna je tot haar persoonlijke vijand heeft gemaakt, kun je nog zo je best doen, je vindt toch wel een manier om ongelukkig te zijn.quote:
[..]
Geluk is een zegen van bovenaf. Wat bedoel je daarmee?
quote:
[..]
Omdat het stoer klinkt en omdat Spengler het gezegd heeft.
Als ik goed begrijp wat je bedoelt is dat mensen zelf verantwoordelijk zijn als ze ongelukkig zijn?quote:
[..]
Dat het niet geforceerd kan worden. Als vrouwe Fortuna je gunstig gezind is, kun je je leven nog zo verkloten, je wordt toch wel gelukkig. Andersom, als vrouwe Fortuna je tot haar persoonlijke vijand heeft gemaakt, kun je nog zo je best doen, je vindt toch wel een manier om ongelukkig te zijn.
Niet in die zin dat ze er wat aan kunnen veranderen door hard hun best te doen. Laat ik het zo zeggen, als je ongelukkig wil zijn, zul je altijd wel een reden vinden. Als je gelukkig wil zijn ook. Voor die wil zelf ben je niet verantwoordelijk.quote:
[..]
Als ik goed begrijp wat je bedoelt is dat mensen verantwoordelijk zijn als ze ongelukkig zijn?
Ik begrijp dit niet goed; bedoel je nou precies hetzelfde als wat ik in m'n laatste post hierboven zei, of juist exact het tegengestelde?quote:
[..]
Niet in die zin dat ze er wat aan kunnen veranderen door hard hun best te doen. Laat ik het zo zeggen, als je ongelukkig wil zijn, zul je altijd wel een reden vinden. Als je gelukkig wil zijn ook. Voor die wil zelf ben je niet verantwoordelijk.
ah zo, en waarom zou iemand a priori ongelukkig willen zijn?quote:
[..]
Niet in die zin dat ze er wat aan kunnen veranderen door hard hun best te doen. Laat ik het zo zeggen, als je ongelukkig wil zijn, zul je altijd wel een reden vinden. Als je gelukkig wil zijn ook. Voor die wil zelf ben je niet verantwoordelijk.
Een acceptatie die diepgeworteld is in je 'zijn' en niet in je hoofd. Belangrijk.quote:
[..]
Absoluut waar; het is een staat van zijn die in jezelf ontstaat. Volgens Boeddha wordt alle lijden veroorzaakt door onvervuld verlangen. Als je dus je verlangens zou kunnen loslaten, lijd je niet langer.
Toch, is geluk hetzelfde als ontbreken van lijden en verlangen? Of is het méér dan dat?
Tevredenheid komt misschien het dichtst bij geluk. Tevreden met wat je hebt, met wat er is.
Ja, want kennis opdoen en proberen de waarheid te achterhalen is voor mij het mooiste wat er is. Maar op dit moment gebruik ik het vooral om mijn eigen negativiteit te rechtvaardigen.quote:
[..]
Blijft die interesse nog bestaan zodra je 'gelukkiger' bent?
Ja, want van de buitenkant en ook diep van binnen ben ik helemaal niet verbitterd. Mijn pessimistische state of mind is niet iets wat ik naar buiten toe uitdraag. Die gedachten zijn namelijk niet wie ik ben en wie ik wil zijn.quote:
[..]
Zou je vrienden met jezelf kunnen worden, als je jezelf ergens zou ontmoeten?
Een andere vraag hierover: Ben jijzelf de maatstaf waaraan je de rest van de mensheid afmeet?
Anders gezegd, zou je wensen dat er meer mensen waren zoals jij?
In dat laatste geval heb ik goed nieuws voor je: ze zijn er wel, maar blijkbaar niet op de plekken waar jij tot nu toe hebt gezocht.
Of ik zou willen dat er meer mensen waren zoals mij? Ik zou wel eens willen dat mensen wat vaker stilstaan bij wat ze doen en waarom. Maar vergeten te leven is niet iets wat ik anderen zou aanraden. Nee dus.
quote:
Vraag je dan eens af: is het de wereld, of mijn blik op de wereld op het moment wat lelijk is?
Die vraag probeer ik zelf ook te beantwoorden. Ik denk dat het ene niet zonder het andere gaat. Maar ik besef me ook dat het onmogelijk is om de wereld zodanig te veranderen dat het ooit kan voldoen aan mijn wensen.quote:
Maar ligt dat nou aan de wereld om mij heen, of aan wat er zich in mijn hoofd afspeelt?
Maar dat brengt me weer op de volgende vraag: ligt het probleem dan niet in de praktische sfeer? Moet ik het dan niet gewoon radicaal anders gaan doen en een omslag maken naar het leven wat ik zou willen in plaats van dat ik me conformeer aan een systeem waar ik slechts leegte in zie met mijn huidige mindset?quote:
Je schrijft zelf meermalen dat je soms wel meegaat in het oppervlakkige leven of contacten met anderen, maar dat het dan wel weer genoeg voor je is. Kennelijk vervul jij daar dus niet je wezenlijke behoeften mee.
Wees eens concreet.quote:
[..]
Dat het niet geforceerd kan worden. Als vrouwe Fortuna je gunstig gezind is, kun je je leven nog zo verkloten, je wordt toch wel gelukkig. Andersom, als vrouwe Fortuna je tot haar persoonlijke vijand heeft gemaakt, kun je nog zo je best doen, je vindt toch wel een manier om ongelukkig te zijn.
Niemand wil ongelukkig zijn. Belangrijk uitgangspunt.quote:
[..]
Niet in die zin dat ze er wat aan kunnen veranderen door hard hun best te doen. Laat ik het zo zeggen, als je ongelukkig wil zijn, zul je altijd wel een reden vinden. Als je gelukkig wil zijn ook. Voor die wil zelf ben je niet verantwoordelijk.
Omdat iemand er beter in is bijvoorbeeld. Als het je niet lukt om op een normale manier gelukkig te zijn, kun je er genoegen in scheppen het geluk van andere mensen te bespotten, jezelf zielig/superieur te vinden of lekker alles af te zeiken. Dat kun je eventueel pervers noemen.quote:
[..]
ah zo, en waarom zou iemand a priori ongelukkig willen zijn?
Ik vind dat een raar uitgangspunt, maargoed.quote:
[..]
Omdat iemand er beter in is bijvoorbeeld. Als het je niet lukt om op een normale manier gelukkig te zijn, kun je er genoegen in scheppen het geluk van andere mensen te bespotten, jezelf zielig/superieur te vinden of lekker alles af te zeiken. Dat kun je eventueel pervers noemen.
Dus iemand kan goed zijn in "ongelukkig zijn" ? Van aanleg dan?quote:
[..]
Omdat iemand er beter in is bijvoorbeeld. Als het je niet lukt om op een normale manier gelukkig te zijn, kun je er genoegen in scheppen het geluk van andere mensen te bespotten, jezelf zielig/superieur te vinden of lekker alles af te zeiken. Dat kun je eventueel pervers noemen.
Ik kan heel hard mijn best gaan doen om veel te sporten, gezonder te eten etc. en ik zal daar allicht beter van in vorm raken, maar echt kerngezond en gelukkig zal ik er niet van worden. Daar ben ik niet voor in de wieg gelegd. Het feit dat ik mezelf enorm zou moeten dwingen om te gaan sporten, zegt al genoeg. De wil om me af te zonderen, me beter te voelen dan anderen, alles af te zeiken etc. is sterker. En daar put ik tenminste nog een beetje plezier uit.quote:
Dus niet ongelukkiger. Dan verschuift de vorm, niet de betekenis van het woord.quote:
En daar put ik tenminste nog een beetje plezier uit.
Radicaal anders gaan doen, lukt niet volgens mij. Maar gewoon beginnen bij minder rationaliseren en meer proberen te leven vanuit jouw gevoel.quote:
Maar dat brengt me weer op de volgende vraag: ligt het probleem dan niet in de praktische sfeer? Moet ik het dan niet gewoon radicaal anders gaan doen en een omslag maken naar het leven wat ik zou willen in plaats van dat ik me conformeer aan een systeem waar ik slechts leegte in zie met mijn huidige mindset?
quote:
Gelukkig zijn is geen plicht.
[ afbeelding ]
Rust in je kop en toch orgies
Waarom kan het nooit beide.. 
Ik zou 'geluk' willen definieren als bestendig, duurzaam plezier in het leven. Dat is iets anders dan ondanks dat je totaal geen zin hebt in de rest van je leven, toch hier en daar troost vindt in kleine dingen.quote:
[..]
Dus niet ongelukkiger. Dan verschuift de vorm, niet de betekenis van het woord.
Goed punt.quote:
[..]
Omdat het stoer klinkt en omdat Spengler het gezegd heeft.
Het valt me op dat jij het alleen maar over externaliteiten hebt: sporten, eten, afzeiken van anderen. Dat is niet wat geluk in de basis is. Geluk is jij, van binnenuit accepteren. Externaliteiten kunnen dat wel versterken of verzwakken, maar de basis ligt in jezelf.quote:
[..]
Ik kan heel hard mijn best gaan doen om veel te sporten, gezonder te eten etc. en ik zal daar allicht beter van in vorm raken, maar echt kerngezond en gelukkig zal ik er niet van worden. Daar ben ik niet voor in de wieg gelegd. Het feit dat ik mezelf enorm zou moeten dwingen om te gaan sporten, zegt al genoeg. De wil om me af te zonderen, me beter te voelen dan anderen, alles af te zeiken etc. is sterker. En daar put ik tenminste nog een beetje plezier uit.
Zelf zie ik sporten en gezond eten als een manier om mezelf ook mentaal fit te voelen. Je kunt zelf de bijbehorende effecten op bepaalde stoffen in je hersenen wel bedenken lijkt me. (Neemt niet weg dat ik mezelf meer dan eens laaf aan zelfdestructieve zaken als alcohol en tabak, hetgeen ik de dag erna altijd betreur.)
[ Bericht 3% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2013 16:54:16 ]
Nou goed, om een serieuzer antwoord te geven: je zal eerst een doel moeten hebben over het behalen waarvan je pessimistisch of optimistisch kan zijn. Pessimisme en optimisme als levenshouding zijn beide gratuit. Maar ten aanzien van veel doelen is pessimisme realisme en optimisme, tja, wensdenken.quote:
Precies, en dat wil iedereen toch? Of ben je van mening dat er echt mensen zijn die liever "ongelukkig" zijn en die hun geluk geen kans willen geven?quote:
[..]
Ik zou 'geluk' willen definieren als bestendig, duurzaam plezier in het leven.
Waarom niet? Ik heb uiteindelijk aan niemand verantwoording af te leggen. Als mijn huidige situatie me niet gelukkig maakt, wat heb ik dan te verliezen? Of is dat weer typisch ego-denken?quote:
[..]
Radicaal anders gaan doen, lukt niet volgens mij.
Je hebt niets te verliezen, kies voor waar jij gelukkig van wordt, that's all. Als het binnen je mogelijkheden ligt dan.quote:
[..]
Waarom niet? Ik heb uiteindelijk aan niemand verantwoording af te leggen. Als mijn huidige situatie me niet gelukkig maakt, wat heb ik dan te verliezen? Of is dat weer typisch ego-denken?
Voor sommige mensen is het onhaalbaar. Dan kun je maar beter het beste van je ongeluk maken.quote:
[..]
Precies, en dat wil iedereen toch? Of ben je van mening dat er echt mensen zijn die liever "ongelukkig" zijn en die hun geluk geen kans willen geven?
Je hebt een deel van mijn reactie weggehaalt.Ik zei dat radicaal anders doen niet lukt maar, je zou moeten proberen minder te rationaliseren en meer vanuit jouw gevoel te leven.quote:
[..]
Waarom niet? Ik heb uiteindelijk aan niemand verantwoording af te leggen. Als mijn huidige situatie me niet gelukkig maakt, wat heb ik dan te verliezen? Of is dat weer typisch ego-denken?
Alleen radicaal anders, als dat ook echt is wat je wilt en wie je bent.quote:
[..]
Waarom niet? Ik heb uiteindelijk aan niemand verantwoording af te leggen. Als mijn huidige situatie me niet gelukkig maakt, wat heb ik dan te verliezen? Of is dat weer typisch ego-denken?
Precies. Dat komt omdat die doelen zelf dát eisen, immers correleren ze niet met wat werkelijk is. Pessimisme daartegenover is dan inherent het enige logische. De vervolgstap is dan om die doelen dus onder de loep te nemen. Uiteindelijk heb je dan met zowel pessimisme als optimisme niet veel meer te maken.quote:
Maar ten aanzien van veel doelen is pessimisme realisme en optimisme, tja, wensdenken.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2013 16:58:45 ]
Klinkt wel hard hé Louis, als je tegen iemand die ongelukkig is zou moeten zeggen dat die beter het beste van zijn ongeluk maakt. maargoed.quote:
[..]
Voor sommige mensen is het onhaalbaar. Dan kun je maar beter het beste van je ongeluk maken.
Boeddha sprak over dukkha, wat zich zo ongeveer laat vertalen als ongenoegen, stress. Weerstand tegen verandering, gebrek aan acceptatie voor wat is. Verlangen zou je daar ook wel onder kunnen scharen, maar het is wat complexer. In het Engels vertaalt men het vaak met 'suffering', wat wij vertalen als lijden, maar eigenlijk is er geen geschikt begrip in onze (deze) westerse vocabulaires voor dit oosterse concept.quote:
[..]
Absoluut waar; het is een staat van zijn die in jezelf ontstaat. Volgens Boeddha wordt alle lijden veroorzaakt door onvervuld verlangen. Als je dus je verlangens zou kunnen loslaten, lijd je niet langer.
Toch, is geluk hetzelfde als ontbreken van lijden en verlangen? Of is het méér dan dat?
Tevredenheid komt misschien het dichtst bij geluk. Tevreden met wat je hebt, met wat er is.
Maar het inzicht dat je een doel niet kan bereiken, is geen reden om er afstand van te doen. Ik zou bijvoorbeeld graag god willen zijn, maar ik reken er niet op dat dat me nog gaat lukken. Dat is irrationeel en romantisch, maar zo zijn sommige mensen. Sommige mensen willen alleen dat wat ze niet kunnen bereiken.quote:
[..]
Precies. Dat komt omdat die doelen zelf dát eisen, immers correleren ze niet met wat werkelijk is. Pessimisme daartegenover is dan inherent het enige logische. De vervolgstap is dan om die doelen dus onder de loep te nemen. Uiteindelijk heb je dan met zowel pessimisme als optimisme niet te veel meer te maken.
Het is ook bijzonder gemakzuchtig gedacht. Ik vraag me af of hij ooit écht ongelukkig is geweest.quote:
[..]
Klinkt wel hard hé Louis, als je tegen iemand die ongelukkig is zou moeten zeggen dat die beter het beste van zijn ongeluk maakt. maargoed.
Klinkt hard, maar kan gewoon de werkelijkheid zijn, daar dan mee leren omgaan is al heel wat.quote:
[..]
Klinkt wel hard hé Louis, als je tegen iemand die ongelukkig is zou moeten zeggen dat die beter het beste van zijn ongeluk maakt. maargoed.
Eigenlijk vraag ik mij dat ook af.quote:
[..]
Het is ook bijzonder gemakzuchtig gedacht. Ik vraag me af of hij ooit écht ongelukkig is geweest.
De twee staan zeker in relatie tot elkaar, maar ook kunnen ze losstaan van elkaar. Zo kan soms de wereld van buiten veranderen, maar blijft de wereld van binnen star. Of ben je van binnen kalm in een onrustige omgeving.quote:
Die vraag probeer ik zelf ook te beantwoorden. Ik denk dat het ene niet zonder het andere gaat. Maar ik besef me ook dat het onmogelijk is om de wereld zodanig te veranderen dat het ooit kan voldoen aan mijn wensen.
Maar inderdaad, de wereld veranderen is lastiger dan je wereld veranderen.
Ik zou a priori niet tegen een ongelukkig persoon zeggen dat die er mee moet leren leven.quote:
[..]
Klinkt hard, maar kan gewoon de werkelijkheid zijn, daar dan mee leren omgaan is al heel wat.
Ik weet niet wat je persoonlijk zegt aan een dierbaar als die ongelukkig is, maar ik vermoed dat er mee leren leven , het laatste is dat je op dat moment zegt. Maar hangt uiteraard af van waarom die ongelukkig is enzo.
Maar hoe kom ik daar achter? Want wat nou als dat andere mij ook niet gelukkig maakt? Dit is precies hetgeen wat mij teistert in het dagelijks leven. En hoe langer ik blijf twijfelen en bepaalde keuzes voor me uit blijf schuiven, hoe machtelozer ik word. Snap je wat ik bedoel?quote:
[..]
Alleen radicaal anders, als dat ook echt is wat je wilt en wie je bent.
Ik zeg ook niet dat het voor iedereen geldt die ongelukkig is. Voor veel mensen is een tijdelijk dipje een deel van hun ontwikkeling. Maar er zijn ook verdoemden onder ons. Mensen die het trauma van hun geboorte nooit hebben verwerkt. Mensen die niet ongelukkig zijn om het een of ander, het verlies van iets of iemand, het niet-hebben van een vriendin etc., maar omdat ze bestaan. Die mensen kunnen maar beter de beker tot de droesem leegdrinken en er dan het beste van maken.quote:
Jouw mening is meer dan duidelijk en no comment, mag ik ook weten wat je concreet TS aanraadt?quote:
[..]
Ik zeg ook niet dat het voor iedereen geldt die ongelukkig is. Voor veel mensen is een tijdelijk dipje een deel van hun ontwikkeling. Maar er zijn ook verdoemden onder ons. Mensen die het trauma van hun geboorte nooit hebben verwerkt. Mensen die niet ongelukkig zijn om het een of ander, het verlies van iets of iemand, het niet-hebben van een vriendin etc., maar omdat ze bestaan. Die mensen kunnen maar beter de beker tot de droesem leegdrinken en er dan het beste van maken.
Zie mijn eerste post. In te zien dat hij niet meer zal genezen en ervan te leren genieten.quote:
[..]
Jouw mening is meer dan duidelijk en no comment, mag ik ook weten wat je concreet TS aanraadt?
Je kan dat toch niet weten als je het niet eerst probeert??quote:
[..]
Maar hoe kom ik daar achter? Want wat nou als dat andere mij ook niet gelukkig maakt?
Uiteraard, maar soms is het gewoon een hele lange weg, en ik spreek uit ervaring. Alle goed bedoelde adviezen toen ten spijt, ik heb ook mijn eigen weg erin moeten vinden. En dat is grotendeels acceptatie en een groot stuk leren over heel veel onderwerpen, dat gaf mij uiteindelijk rust en inzicht, en uiteindelijk dus acceptatie.quote:
[..]
Ik zou a priori niet tegen een ongelukkig persoon zeggen dat die er mee moet leren leven.
Ik weet niet wat je persoonlijk zegt aan een dierbaar als die ongelukkig is, maar ik vermoed dat er mee leren leven , het laatste is dat je op dat moment zegt. Maar hangt uiteraard af van waarom die ongelukkig is enzo.
Ja, ik snap precies wat je bedoelt. Maar je gaat er dan impliciet al vanuit dat er 1 goede keuze is en er zoiets bestaat als een ideaal levenspad. Soms is trial and error de enige manier.quote:
[..]
Maar hoe kom ik daar achter? Want wat nou als dat andere mij ook niet gelukkig maakt? Dit is precies hetgeen wat mij teistert in het dagelijks leven. En hoe langer ik blijf twijfelen en bepaalde keuzes voor me uit blijf schuiven, hoe machtelozer ik word. Snap je wat ik bedoel?
Ah ok, ik vind het persoonlijk gemakkelijker om iets dat tot mij betrekking heeft te accepteren dan iets accepteren ten aanzien van een derde (dierbaar). Zeker als de acceptie zou inhouden dat ik moet accepteren dat de persoon er nooit zou inslagen om gelukkig te zijn.quote:
[..]
Uiteraard, maar soms is het gewoon een hele lange weg, en ik spreek uit ervaring. Alle goed bedoelde adviezen toen ten spijt, ik heb ook mijn eigen weg erin moeten vinden. En dat is grotendeels acceptatie en een groot stuk leren over heel veel onderwerpen, dat gaf mij uiteindelijk rust en inzicht, en uiteindelijk dus acceptatie.
Dat is een mentale handicap waar je dan met medicatie en training effectief aan zou kunnen werken.quote:
[..]
Ik zeg ook niet dat het voor iedereen geldt die ongelukkig is. Voor veel mensen is een tijdelijk dipje een deel van hun ontwikkeling. Maar er zijn ook verdoemden onder ons. Mensen die het trauma van hun geboorte nooit hebben verwerkt. Mensen die niet ongelukkig zijn om het een of ander, het verlies van iets of iemand, het niet-hebben van een vriendin etc., maar omdat ze bestaan. Die mensen kunnen maar beter de beker tot de droesem leegdrinken en er dan het beste van maken.
Zo is het bij mij ook. Zo rond mijn 16e begon het te dagen dat er niks tegen het nihilisme valt in te brengen. Ik wilde heel graag dat dat niet waar was en heb dan ook het grootste deel van mijn adolescentie en jong-volwassenheid eraan verspild er hard tegen in te gaan. Op duizend en een manieren. Ik had me veel pijn en moeite, en ook niet onbelangrijk, waardigheid, kunnen besparen als ik me er eerder bij had neergelegd.quote:
[..]
Uiteraard, maar soms is het gewoon een hele lange weg, en ik spreek uit ervaring. Alle goed bedoelde adviezen toen ten spijt, ik heb ook mijn eigen weg erin moeten vinden. En dat is grotendeels acceptatie en een groot stuk leren over heel veel onderwerpen, dat gaf mij uiteindelijk rust en inzicht, en uiteindelijk dus acceptatie.
Maar hier conformeer je je dus aan de gedachte dat "leven" uit actieve dingen bestaat, onder de mensen komen, dingen ondernemen. Dat hoeft het niet voor iedereen te zijn! Ikzelf ben super-introvert en haal nauwelijks genoegen uit omgang met andere mensen, maar als ik een boek heb gelezen dat me raakt of dat de grenzen van mijn hersencapaciteit oprekt, kan ik me springlevend voelen en plotseling vol energie zitten.quote:
Of ik zou willen dat er meer mensen waren zoals mij? Ik zou wel eens willen dat mensen wat vaker stilstaan bij wat ze doen en waarom. Maar vergeten te leven is niet iets wat ik anderen zou aanraden. Nee dus.
Ga eens bij jezelf na hoe dat bij jou zit, ik kan natuurlijk alleen maar vanuit mezelf redeneren.
Misschien wel. Conformeren ligt jou niet, zo heb je al meerdere keren laten blijken. Jij zoekt iets veel diepers, en omdat dat nu nergens heen kan richt het zich naar binnen, waardoor je je negatief voelt.quote:Maar dat brengt me weer op de volgende vraag: ligt het probleem dan niet in de praktische sfeer? Moet ik het dan niet gewoon radicaal anders gaan doen en een omslag maken naar het leven wat ik zou willen in plaats van dat ik me conformeer aan een systeem waar ik slechts leegte in zie met mijn huidige mindset?
Ken je echt niet iemand met wie je lange, diepe gesprekken kunt voeren? Een oom of oud-leraar of zo, iemand bij wie je vroeger aan de lippen hing omdat hij zo boeiend kon vertellen over dingen die jou raakten?
Acceptatie dus, de kern van geluk.quote:
[..]
Zo is het bij mij ook. Zo rond mijn 16e begon het te dagen dat er niks tegen het nihilisme valt in te brengen. Ik wilde heel graag dat dat niet waar was en heb dan ook het grootste deel van mijn adolescentie en jong-volwassenheid eraan verspild er hard tegen in te gaan. Op duizend en een manieren. Ik had me veel pijn en moeite, en ook niet onbelangrijk, waardigheid, kunnen besparen als ik me er eerder bij had neergelegd.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 17-11-2013 17:23:22 ]
Jij schreef eerder in dit topic dat je met een huisje in de bergen, wat liefde en muziek en literatuur al prima gelukkig kunt zijn.quote:
[..]
Maar hoe kom ik daar achter? Want wat nou als dat andere mij ook niet gelukkig maakt? Dit is precies hetgeen wat mij teistert in het dagelijks leven. En hoe langer ik blijf twijfelen en bepaalde keuzes voor me uit blijf schuiven, hoe machtelozer ik word. Snap je wat ik bedoel?
Mij is ooit de vraag gesteld (toen ik ongeveer op zo'n zelfde punt in mijn leven stond als waar jij nu staat):
"Wat zou je gaan doen wanneer tijd, geld of andermans mening er totaal niet toe doen?"
Ik merkte hierdoor dat ik erg veel tijd doorbracht met conformeren aan mensen die me helemaal niet zo veel brachten als ik wenste. (M.a.w.: ik paste me meer aan aan wat ik dacht dat zij van me verwachtten, dan dat zij voor mij iets wezenlijks aan mijn leven toevoegden.)
Vergeet ook niet dat je op keuzes altijd terug kunt komen. Je hoeft niet meteen een heel andere studie te gaan doen of zo. Ergens aan ruiken, proeven, kijken of het wat voor je is kan al heel verhelderend zijn.
Dat is nogal makkelijk gezegd natuurlijk.quote:
TS kan je het proberen om vanuit jouw gevoel te leven en zien wat het met je doet?
Ja hoor, maar ik vroeg het aan TS. Voor jou misschien , maar niet voor hem.quote:
[..]
Dat is nogal makkelijk gezegd natuurlijk.
Proberen betekent niet dat het direct in 1 2 3 moet lukken, maar niet proberen en ervan uitgaan dat je ongelukkig zou kunnen worden als je iets anders zou proberen is anders.Je kan het alleen maar weten als je probeert .
Haha, klinkt bekend.. Maar uiteindelijk heb ik mezelf eigenlijk vooral naar de klote geholpen omdat ik helemaal de weg kwijt was, om pas veel te laat tot inzicht te komen, maar goed, beter laat dan nooit.quote:
[..]
Zo is het bij mij ook. Zo rond mijn 16e begon het te dagen dat er niks tegen het nihilisme valt in te brengen. Ik wilde heel graag dat dat niet waar was en heb dan ook het grootste deel van mijn adolescentie en jong-volwassenheid eraan verspild er hard tegen in te gaan. Op duizend en een manieren. Ik had me veel pijn en moeite, en ook niet onbelangrijk, waardigheid, kunnen besparen als ik me er eerder bij had neergelegd.
quote:
[..]
Haha, klinkt bekend.. Maar uiteindelijk heb ik mezelf eigenlijk vooral naar de klote geholpen omdat ik helemaal de weg kwijt was, om pas veel te laat tot inzicht te komen, maar goed, beter laat dan nooit.
Toch had ik liever wat eerder het licht gezien..quote:
Maar door mijn uiteindelijke rust hoef ik nu ook niet veel meer, geen echte doelen meer of verwachtingen, wel wensen natuurlijk maar ook als dat niet komt vind ik het allemaal prima. Ik heb het allemaal doorgrond, en dat is toch wel fijn om te beseffen.Maar zoals jij het zegt: 'Ga eens op je gevoel leven'. Daar kun je niet zoveel mee.quote:
[..]
Ja hoor, maar ik vroeg het aan TS. Voor jou misschien , maar niet voor hem.
Proberen betekent niet dat het direct in 1 2 3 moet lukken, maar niet proberen en ervan uitgaan dat je ongelukkig zou kunnen worden als je iets anders zou proberen is anders.Je kan het alleen maar weten als je probeert .
Wat was je situatie dan?quote:
[..]
Haha, klinkt bekend.. Maar uiteindelijk heb ik mezelf eigenlijk vooral naar de klote geholpen omdat ik helemaal de weg kwijt was, om pas veel te laat tot inzicht te komen, maar goed, beter laat dan nooit.
Euuh ik heb toch al andere voorbeelden gegeven van hoe hij het zou kunnen proberen bovenop de "ga eens op je gevoel leven"...quote:
[..]
Maar zoals jij het zegt: 'Ga eens op je gevoel leven'. Daar kun je niet zoveel mee.
Ik vind het een geweldige instelling en echt , keep it upquote:Op zondag 17 november 2013 17:39 schreef Opnieuw-energie het volgende:
[..]
Toch had ik liever wat eerder het licht gezien..
Merciquote:
[..]
Ik vind het een geweldige instelling en echt , keep it up
Het kost wat, maar dan heb je ook wat!
Maar tegen de rest zou ik zeggen, follow your dreams. And don't worry to much.
Tout le plaisir est pour moiquote:
[..]
Merci
Het kost wat, maar dan heb je ook wat!
Maar tegen de rest zou ik zeggen, follow your dreams. And don't worry to much.
Voilà, zelf heb je dus ook al de goede instelling! Keep it up!quote:
Er zijn een aantal dingen die je vanaf vandaag kunt gaan doen die hier heel een zeer positieve invloed op hebben.
1. Leer om ''present to the moment'' te worden. Er is een boek geschreven, The Power of Now van Eckhart Tolle, waarin heel duidelijk wordt beschreven hoe dit werkt. Er is ook een topic van op dit forum als je daar meer informatie over wilt (het kracht van het nu topic).
2. Begin met mediteren, 15 minuten per dag.
3. Schrijf elke dag 1 positieve ervaring op, en 3 dingen waar je dankbaar voor bent voor 30 dagen. Op dit moment is jouw brein geprogrammeerd om het slechte te zien. Als je naar positieve gaat zoeken in je leven gaat je brein daar meer op focussen.
4. Ga andere mensen helpen. Help je alleenstaande buurvrouw met het behangen van haar muur, help een oud vrouwtje met haar boodschappen inladen, als een maat van je gaat verhuizen, ben de eerste die voorstelt om hem te helpen. Niet alleen ga je jezelf hier goed door voelen, je maakt anderen ook gelukkig.
Als je nog meer informatie wilt kun je een keer deze playlist kijken op TED over geluk. Niet alles is even toepasbaar, maar het geeft je wel inzicht in het hele concept. http://www.ted.com/playlists/4/what_makes_us_happy.html
Ik kan me wel vinden in wat je zegt Krzwl. Valt me ook op dat je dan het negatieve toeschrijft aan externe zaken i.p.v. aan jezelf.quote:Een quote uit de film American Beauty. Eentje die ik graag zou willen omarmen, maar om één of andere reden wil het me maar niet lukken om positief in het leven te staan...
Ik keek vroeger altijd naar die mensen die dingen als "goh wat een lekker weertje", of "nou nou wat een lekker kopje thee" zeiden als naïeve optimisme-elfjes. Maar ik ben laatste paar maanden wat meer gaan oefenen met het focussen op het positieve aspect van dingen. Hoewel ik vroeger nogal neer keek op dit soort mensen ben ik er zelf een geworden. En ik merk ook dat kijken naar de positieve draai van dingen daadwerkelijk jezelf in een meer opgewekte stemming brengt. Het is alleen niet zo gemakkelijk wanneer je gewend bent met een meer negatieve insteek naar dingen te kijken.
Maar feit is:
- Positief denken is gezonder
- Hoeft niet naïef te zijn wanneer je het op je eigen manier doet
- Positief denken voelt beter
- Je perspectief is je werkelijkheid, dus als je werkelijkheid dan toch subjectief is, dan kun je net zo goed voor een positieve i.p.v. een negatieve kiezen
http://www.nu.nl/buitenla(...)igcrash-rusland.html
44 doden vliegtuigcrash Rusland
Het is erg jammer dat er 44 mensen gestorven zijn. Maar bedenk hoeveel er mogelijk is geworden met het ontstaan van vliegverkeer. Topmannen uit het bedrijfsleven die voor miljoenen banen zorgen kunnen dankzij het vliegnetwerk nog effectiever hun werk doen. Het wordt mogelijk voor artiesten om hun boodschap over de hele wereld live te verspreiden. Dankzij het vliegtuig kan een lever uit Zwitserland gevlogen worden naar een alleenstaande moeder in Assen om haar leven te redden. Het vliegverkeer heeft zoveel meer mooie dingen mogelijk gemaakt in de wereld.
De wereld is niet gruwelijk, mallerd. Het is je blik die het gruwelijk doet lijken.quote:
Ik vraag me soms oprecht af hoe je een optimist kunt zijn in deze gruwelijke wereld....
Ik stuitte nog op een document over positive psychology, wat me erg aansprak. Wellicht handig voor de mensen die dit herkennen
Gegarandeerd dat het op langere termijn niet gaat werken. Als positief denken niet vanzelf gaat, maar een opdracht is, gaat het nooit lukken.quote:
Thanks voor de vele reacties, ook die waar ik niet op heb gereageerd. Ik ga ze eens rustig op me in laten werken en er de komende tijd iets moois mee proberen te doen.
Ik stuitte nog op een document over positive psychology, wat me erg aansprak. Wellicht handig voor de mensen die dit herkennen
Grootst mogelijke onzin. Als je bewust een lange tijd op postiviteit focust, worden je neuroassociaties met deze emotie groter. Het wordt dus makkelijker om positieve dingen in te zien. Zie het als een spier die je moet trainen. Hetzelfde geldt andersom. Als je bewust een lange tijd stopt met negativiteit worden je neuroassociaties met deze emoties kleiner. Je kan dus praktisch elk gedrag in je hersenen veranderen als je er een langere tijd bewust mee bezig bent.quote:
[..]
Gegarandeerd dat het op langere termijn niet gaat werken. Als positief denken niet vanzelf gaat, maar een opdracht is, gaat het nooit lukken.
Is dat niet het idee achter cognitieve gedragstherapie? Of vergis ik me nu ernstig?quote:
[..]
Grootst mogelijke onzin. Als je bewust een lange tijd op postiviteit focust, worden je neuroassociaties met deze emotie groter. Het wordt dus makkelijker om positieve dingen in te zien. Zie het als een spier die je moet trainen. Hetzelfde geldt andersom. Als je bewust een lange tijd stopt met negativiteit worden je neuroassociaties met deze emoties kleiner. Je kan dus praktisch elk gedrag in je hersenen veranderen als je er een langere tijd bewust mee bezig bent.
Geen idee. Het komt uit het boek Awaken the Giant Within, geschreven door Anthony Robbins. Het is waarschijnlijk de meest beroemde coach op het gebied van self development, doelen halen, gelukkig worden, etc.quote:
[..]
Is dat niet het idee achter cognitieve gedragstherapie? Of vergis ik me nu ernstig?
Oké, als ik zijn naam google zie ik dat zijn werkwijze gebaseerd is op NLP (Neurolinguïstisch programmeren)quote:
[..]
Geen idee. Het komt uit het boek Awaken the Giant Within, geschreven door Anthony Robbins. Het is waarschijnlijk de meest beroemde coach op het gebied van self development, doelen halen, gelukkig worden, etc.
quote:
[..]
Oké, als ik zijn naam google zie ik dat zijn werkwijze gebaseerd is op NLP (Neurolinguïstisch programmeren)
Yes, al is dat niet het enige. Hij heeft praktisch zijn hele leven gewijd aan het bestuderen van zeer succesvolle mensen en op een rijtje te zetten wat hun maakt zoals ze zijn, om andere mensen te kunnen helpen om hun innerlijke baas naar boven te halen. Goud winnende atleten, bedrijven, hoogaanstaande politici, beroemde schrijvers, noem maar op.quote:
[..]
Oké, als ik zijn naam google zie ik dat zijn werkwijze gebaseerd is op NLP (Neurolinguïstisch programmeren)
Boek is een aanrader (ben er zelf nu in bezig
)Ik zal 'm zeker op mijn NTL lijstje zetten, want het klinkt interessant. Maar nu nog even niet, ben een boek over introversie aan het lezen (eveneens zeer interessant en vol eye-openers) en een boek over de oorzaken van menselijke wreedheid.quote:
[..]
Boek is een aanrader (ben er zelf nu in bezig
(Oef, dat is wel heel erg offopic allemaal, sorry TS)
Veel succes ermee dan. Met je neurokletsica.quote:
[..]
Grootst mogelijke onzin. Als je bewust een lange tijd op postiviteit focust, worden je neuroassociaties met deze emotie groter. Het wordt dus makkelijker om positieve dingen in te zien. Zie het als een spier die je moet trainen. Hetzelfde geldt andersom. Als je bewust een lange tijd stopt met negativiteit worden je neuroassociaties met deze emoties kleiner. Je kan dus praktisch elk gedrag in je hersenen veranderen als je er een langere tijd bewust mee bezig bent.
Ga maar eens googlen, misschien leer je nog eens watquote:
[..]
Veel succes ermee dan. Met je neurokletsica.
Ik wil je wel wat advies geven. Ik spiegel het even met mijn eigen leven: laatst liep ik door de stad en observeerde ik de mensen. Dit gebeurt vaker. Dan kijk ik naar de mensen die ik inhaal met lopen en zie ik dat ze allemaal uniek zijn (allemaal unieke zielen). Van klein tot oud elk wezen draagt zijn eigen onperfectie met zich mee. En juist de onperfectie maakt alles perfect.quote:
De wereld is zwart of wit, en vaak zwart, want er is maar weinig perfectie in mijn ogen, en een tussenweg bestaat er meestal niet.
Wie kan me helpen?
Misschien snap je het volgende: 1 vergeleken met 1 (of zet ze tegenover elkaar) = 0 en 0 is de bron. De bron is perfectie. Alles is herleidbaar naar de bron toe. Zet jij maar eens twee identieke zaken tegen elkaar op. Dan is het reduceerbaar tot niets. De void..de bron of hoe je het ook wilt noemen.
Zwart en wit zijn herleidbaar naar een middenweg die ook jij bewandeld. Als ik jou was zou ik juist omarmen wat je meemaakt. Je wordt immers wakker en (wat meer) bewuster van jezelf. Succes ermee.
Dat jij de motivatie niet kunt opbrengen om een positieve draai aan je leven te geven is omdat je het blijkbaar toch niet slecht genoeg hebt. Val anderen niet lastig met je negativiteit zou ik willen zeggen.quote:
[..]
Gegarandeerd dat het op langere termijn niet gaat werken. Als positief denken niet vanzelf gaat, maar een opdracht is, gaat het nooit lukken.
Je moet het allemaal niet wetenschappelijk willen onderbouwen natuurlijk. Dan kun je je eigen negatieve instelling niet meer verantwoorden.quote:
[..]
Veel succes ermee dan. Met je neurokletsica.
Was inderdaad een staaltje keiharde wetenschap wat pope net voorschotelde.quote:
[..]
Je moet het allemaal niet wetenschappelijk willen onderbouwen natuurlijk. Dan kun je je eigen negatieve instelling niet meer verantwoorden.
Je serveert het bij voorbaat al af. Dat zegt al genoeg.quote:
[..]
Was inderdaad een staaltje keiharde wetenschap wat pope net voorschotelde.
Bestaat keiharde wetenschap op het gebied van geestelijk welzijn?quote:
[..]
Was inderdaad een staaltje keiharde wetenschap wat pope net voorschotelde.
Nee, maar wie aankomt met holle termen als 'neuroassociaties' suggereert dat wel.quote:
[..]
Bestaat keiharde wetenschap op het gebied van geestelijk welzijn?
Dat is geen holle term?quote:
[..]
Nee, maar wie aankomt met holle termen als 'neuroassociaties' suggereert dat wel.
Desondanks blijft het gevoel van leegte zo nu en dan terugkomen. Ineens is het daar, soms op de meest willekeurige momenten. Ik probeer ze los te laten, die gedachten, maar ergens wil ik het ook niet, denk ik dan. Ik zou me er eindeloos mee bezig kunnen houden, het peinzen over vragen die mij ver te boven gaan. Filosofie, wetenschap en dat waar de grotere vragen des levens nog meer uit voortkomen. Iets hogers bestaat er voor mij niet. Beter dan LelijKnap kan ik het niet verwoorden:
Het zijn vooral de momenten waarop ik last heb van stress of gefrustreerd door iets ben. Wanneer ik geen controle heb over de realiteit. En als die realiteit mijn verwachtingen niet kan beantwoorden, dan creëer ik toch mijn eigen (schijn)realiteit? Misschien maakt het mij niet gelukkig, maar dat maakt de werkelijkheid mij ook niet altijd. Dat is wat er zich dan in mijn hoofd afspeelt.quote:
[..]
Met wijsbegeerte aan mijn zijde kon niemand mij wat maken. Vooral ikzelf niet, want ik was immers al bezig met het meest belangrijke. Hoog op de berg, neerkijkend op alle futiliteiten van alledag.
Maar misschien moet ik niet op zoek zijn naar geluk. Misschien openbaart het zich inderdaad in die enkele momenten. Misschien moet ik maar gewoon accepteren dat ik ben wie ik ben. De gedachte dat ik iemand anders zou moeten zijn dan wie ik ben en de voortdurende interne strijd die daaruit voorkomt, dat is de bron van alle negativiteit.
Mooi motto ter afsluiting:
Follow your highest excitement, with integrity and without expectations.
Citeer dan wel het hele stuk:quote:
Beter dan LelijKnap kan ik het niet verwoorden:
Het is dus puur een verdedigingsmechanisme en dat zie je terug in dit stukje ''Met wijsbegeerte aan mijn zijde kon niemand mij wat maken''. Vraag jezelf eens af welke angstige motivatie er zit achter het willen dat niemand je wat kan maken?quote:
Tot mijn 20ste hanteerde ik een beetje dezelfde instelling en gedachten als jij. Ik was tamelijk onzeker, ongelukkig en ik voelde me bij niemand thuis. Als verdedigingsmechanisme maakte ik mijzelf speciaal, als iemand die meer bewust was van de zin en onzin van het leven. Zodoende groeide ook mijn liefde voor wijsbegeerte. Met wijsbegeerte aan mijn zijde kon niemand mij wat maken. Vooral ikzelf niet, want ik was immers al bezig met het meest belangrijke. Hoog op de berg, neerkijkend op alle futiliteiten van alledag.
Met het stukje wat jij quote klink je als een verslaafde die zijn drank en drugs gebruik romantiseert want zolang je jezelf wijs maakt dat het iets moois is hoef je niet te kijken naar de reden achter het gebruik en mag je in het gebruik voor jezelf weg blijven lopen. Het is je denken in vluchten, je fantasie in uit angst om door het leven geraakt te worden, dus ipv in het leven te staan 'neem je genoegen' met de verhalen in je hoofd erover. Dat levert die leegte op want dan leeft je niet echt, dan wordt je geleefd door de angst om echt te leven, echt te ervaren, echt geraakt te worden.
Blij voor je. Vaak kun je jezelf al de goede richting ophelpen door een lijstje te maken met dingen die je al lang wilt doen en die aan je knagen. In dit geval was dat je baan opzeggen, maar bij mij was dat bijvoorbeeld mijn studie op de rit krijgen. Als je de dingen die je zelf op een praktische manier in de hand hebt aanpakt ontstaat er ook mentale ademruimte voor ontwikkeling.quote:
Even een update: ik zit inmiddels wel weer iets beter in m'n vel, vooral omdat er in praktische sfeer wat dingen veranderd zijn. Ik ben pasgeleden een leuke meid tegengekomen waar ik het goed mee kan vinden. Het zijn de momenten waarop mijn gedachten er even niet toe doen. Daarnaast heb ik ontslag genomen op m'n werk, iets wat ik al veel langer wilde doen. Hoe goed betaald ook, er zijn andere dingen waar ik voldoening uit kan halen.
Desondanks blijft het gevoel van leegte zo nu en dan terugkomen. Ineens is het daar, soms op de meest willekeurige momenten. Ik probeer ze los te laten, die gedachten, maar ergens wil ik het ook niet, denk ik dan. Ik zou me er eindeloos mee bezig kunnen houden, het peinzen over vragen die mij ver te boven gaan. Filosofie, wetenschap en dat waar de grotere vragen des levens nog meer uit voortkomen. Iets hogers bestaat er voor mij niet. Beter dan LelijKnap kan ik het niet verwoorden:
[..]
Het zijn vooral de momenten waarop ik last heb van stress of gefrustreerd door iets ben. Wanneer ik geen controle heb over de realiteit. En als die realiteit mijn verwachtingen niet kan beantwoorden, dan creëer ik toch mijn eigen (schijn)realiteit? Misschien maakt het mij niet gelukkig, maar dat maakt de werkelijkheid mij ook niet altijd. Dat is wat er zich dan in mijn hoofd afspeelt.
Maar misschien moet ik niet op zoek zijn naar geluk. Misschien openbaart het zich inderdaad in die enkele momenten. Misschien moet ik maar gewoon accepteren dat ik ben wie ik ben. De gedachte dat ik iemand anders zou moeten zijn dan wie ik ben en de voortdurende interne strijd die daaruit voorkomt, dat is de bron van alle negativiteit.
Mooi motto ter afsluiting:
Follow your highest excitement, with integrity and without expectations.
Ik herken me ook heel erg in het verhaal van LelijKnap, alleen ging het bij mij niet zo ver dat ik me totaal op filosofie stortte. Wel veel nadenken over de grote levensvragen, jezelf een bepaalde intellectuele superioriteit toedichten en daardoor neerkijken op mensen die zich daar niet mee bezighouden. Begin steeds meer in te zien dat die houding op te breken valt in een deel natuurlijke interesse, die gezond is, maar ook een deel wat puur een beschermlaag is om mezelf te wapenen tegen de frustratie die voortkomt uit het leven met mensen die anders in het leven staan en het gevoel hebben je daar aan de lopende band aan moeten conformeren. Dat is dan mijn eigen 'onzekerheid', blijkbaar voel/voelde ik me niet comfortabel bij doen waar ik gelukkig van werd en herstructureerde die frustratie daarover als een gevolg van het 'gebrekkige marginale systeem waar we in leven'.
Dat bang om echt geraakt te worden herken ik wel. Gelukkig heb ik dat de laatste tijd minder. Laat het maar komen, hoe het ook is. Ik verzet me er niet meer tegen.quote:
[..]
[..]
Het is dus puur een verdedigingsmechanisme en dat zie je terug in dit stukje ''Met wijsbegeerte aan mijn zijde kon niemand mij wat maken''. Vraag jezelf eens af welke angstige motivatie er zit achter het willen dat niemand je wat kan maken?
Met het stukje wat jij quote klink je als een verslaafde die zijn drank en drugs gebruik romantiseert want zolang je jezelf wijs maakt dat het iets moois is hoef je niet te kijken naar de reden achter het gebruik en mag je in het gebruik voor jezelf weg blijven lopen. Het is je denken in vluchten, je fantasie in uit angst om door het leven geraakt te worden, dus ipv in het leven te staan 'neem je genoegen' met de verhalen in je hoofd erover. Dat levert die leegte op want dan leeft je niet echt, dan wordt je geleefd door de angst om echt te leven, echt te ervaren, echt geraakt te worden.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 26-11-2013 11:16:57 ]
Ja, dat soort bang zijn is uiteindelijk niet meer dan geloven in enge gedachtes (over jezelf) om geraakt worden heen. Kan goed zijn dat die gedachtes ooit klopten en een functie hadden, nu mag het andersquote:
Dat bang om echt geraakt te worden herken ik wel. Gelukkig heb ik dat de laatste tijd minder. Laat het maar komen, hoe het ook is. Ik verzet me er niet meer tegen.
Maar misschien gaat dat niet voor hem op. Hij haalt het niet voor niets uit de context. Ik denk dat hij nogmaals gaat ontkennen dat het daaraan voorafgaande voor hem opgaat.quote:
[ Bericht 4% gewijzigd door #ANONIEM op 26-11-2013 11:26:10 ]
Zou mij ook niks verbazen, maar misschien valt het voor anderen wel opquote:
Maar misschien gaat dat niet voor hem op. Hij haalt het niet voor niets uit de context. Ik denk dat hij nogmaals gaat ontkennen dat het daaraan voorafgaande voor hem opgaat.
Ik ontken het niet. Het hele stuk is ontzettend herkenbaar. Datzelfde geldt voor de post van kapiteintje. Maar ergens ben ik bang om het los te laten, omdat ik het idee heb dat het het enige is waar ik me aan vast kan houden en er altijd zal zijn, mijn eigen waarheid. De realiteit zorgt vooral voor frustratie. Het conformeren met de wereld en anderen, met wat is, maar niet voldoet aan mijn verwachtingen. Ik probeer wel acceptatie te vinden, maar als het dan even niet zo loopt als ik had gehoopt, vlucht ik weer. Dat mechanisme, als je het zo wilt noemen, is zo sterk. En daardoor probeer ik het, al denkende, ook te rechtvaardigen, hoe vaak ik ook tegen mezelf zeg dat dit niet de manier van leven is die ik na zou moeten streven. Ik zie op dit moment nog geen uitweg.quote:
[..]
Maar misschien gaat dat niet voor hem op. Hij haalt het niet voor niets uit de context. Ik denk dat hij nogmaals gaat ontkennen dat het daaraan voorafgaande voor hem opgaat.
Je zou je afkunnen vragen wat je voelt op het moment dat 'het' niet overeenkomt met wat je in je hoofd had als dat het moment is dat je je hoofd in schiet/vlucht. Als je dat gevoel leert voelen, stapje voor stapje, kun je afleren er bang voor te zijn.
Belangrijk is hier denk ik dat je aan jezelf laat zien dat je mag voelen wat je voelt, ook verdriet en teleurstelling. Misschien heeft het wegstoppen van bepaalde gevoelens ooit een bepaald nut gehad, was het toen nodig, ook dat is prima, maar nu kan het wellicht anders
Je bent intelligent, open minded en je (h)erkent je eigen probleem. De voorwaarden zijn er om vooruit te komen, nu de handvaten nog. Misschien toch proberen met die aandachtsmeditatie? Geef het een kans. 15 minuutjes per dag, er is niet echt een reden om het niet te willen proberen toch?quote:
[..]
Ik ontken het niet. Het hele stuk is ontzettend herkenbaar. Datzelfde geldt voor de post van kapiteintje. Maar ergens ben ik bang om het los te laten, omdat ik het idee heb dat het het enige is waar ik me aan vast kan houden en er altijd zal zijn, mijn eigen waarheid. De realiteit zorgt vooral voor frustratie. Het conformeren met de wereld en anderen, met wat is, maar niet voldoet aan mijn verwachtingen. Ik probeer wel acceptatie te vinden, maar als het dan even niet zo loopt als ik had gehoopt, vlucht ik weer. Dat mechanisme, als je het zo wilt noemen, is zo sterk. En daardoor probeer ik het, al denkende, ook te rechtvaardigen, hoe vaak ik ook tegen mezelf zeg dat dit niet de manier van leven is die ik na zou moeten streven. Ik zie op dit moment nog geen uitweg.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 26-11-2013 13:14:08 ]
Het is niet zozeer bang zijn. Het is vooral frustratie en woede dat mijn pessimisme voedt. Wanneer ik bijvoorbeeld voor mijn studie met anderen samen moet werken weet ik dat het beter en efficiënter had gekund als ik in m'n eentje had kunnen werken. Het is een bevestiging van de gedachte dat ik boven de rest zou staan. Het laat me juist vrij zeker van mezelf zijn. Maar feit is dat het resultaat ook echt beter is en eerder aan mijn verwachtingen voldoet wanneer ik de energie die ik gebruik om anderen aan te sturen, omdat ze er een andere mening op na houden dan wel er niet genoeg moeite voor willen doen, voor mezelf bewaar. Dat is echter niet altijd mogelijk. Het is misschien heel narcistisch, maar het niet alles onder controle kunnen hebben is mijn grootste bron van onvrede.quote:
Je zou je afkunnen vragen wat je voelt op het moment dat 'het' niet overeenkomt met wat je in je hoofd had als dat het moment is dat je je hoofd in schiet/vlucht. Als je dat gevoel leert voelen, stapje voor stapje, kun je afleren er bang voor te zijn.
Ik probeer er iedere avond een kwartiertje voor vrij te makenquote:
[..]
Je bent intelligent, open minded en je (h)erkent je eigen probleem. De voorwaarden zijn er om vooruit te komen, nu de handvaten nog. Misschien toch proberen met die aandachtsmeditatie? Geef het een kans. 15 minuutjes per dag, er is niet echt een reden om het niet te willen proberen toch?
Is het niet meer een kwestie van prestatie drang/dwang en dan anderen haast als vijand zien als ze je daarin 'dwarsbomen'?quote:
Het is niet zozeer bang zijn. Het is vooral frustratie en woede dat mijn pessimisme voedt. Wanneer ik bijvoorbeeld voor mijn studie met anderen samen moet werken weet ik dat het beter en efficiënter had gekund als ik in m'n eentje had kunnen werken. Het is een bevestiging van de gedachte dat ik boven de rest zou staan. Het laat me juist vrij zeker van mezelf zijn. Maar feit is dat het resultaat ook echt beter is en eerder aan mijn verwachtingen voldoet wanneer ik de energie die ik gebruik om anderen aan te sturen, omdat ze er een andere mening op na houden dan wel er niet genoeg moeite voor willen doen, voor mezelf bewaar. Dat is echter niet altijd mogelijk. Het is misschien heel narcistisch, maar het niet alles onder controle kunnen hebben is mijn grootste bron van onvrede.
Iets willen presteren is prima, als het echter gepaard gaat met perfectionisme en het halen van lage(re) cijfers in negatieve zin op jezelf betrekken dan is er iets heel anders aan de hand. Als jij door middel van prestatie wil bewijzen dat je wel goed bent en je er dus eigenlijk negatieve ideeën over jezelf op na houdt dan is de prestatiedwang niet meer dan een manier om voor je innerlijke negativiteit te vluchten.
Dikgedrukte stukje; wat je hier type bestaat eigenlijk gewoon niet want controle bestaat niet, en onvrede is iets wat ontstaat uit onvrede met jezelf die zich naar dingen buiten je vertalen. Ik denk dat je probleem (hier) veel meer is dat het idee van lage resultaten halen resoneert met negatieve gedachten die je over jezelf gelooft en je het makkelijker vind om je op anderen af te reageren en te doen dat het door hen komt dat je je voelt zoals je je voelt.
Haptonomie heeft mij wel geholpen, maar vooral de wens om 'het anders te willen doen/zien/voelen/ervaren'.
Mijn manier van denken veranderen lukt nog steeds niet altijd, maar ik ben mij er wel veel bewuster van waarom ik zo denk. Ik durf wat vaker tegen mijzelf in te gaan en wat meer op mijn gevoel te varen dan op verstand.
Doodeng soms, dat wel
[ Bericht 0% gewijzigd door Sekhmet op 26-11-2013 17:46:11 ]
Je ziet de wereld zoals je jezelf ziet, ga met jezelf aan de slag en verander je wereld. Negatief zijn is negatief doen, dat doen heb je altijd zelf een aandeel in.
Klopt, maar negatief zijn is niet altijd een questie van negatief doen, maar questie van negatief (: "ik kan het niet") denken. Wat mensen doen is niet altijd wat ze denken. En mensen die negatief denken, zien dat niet altijd als negatief , maar als een vorm van controle willen houden/hebben, wat echter paradoxaal is, want controle "heeft" niemand. Probleem is dat ze rationeel overtuigd kunnen zijn dat ze controle "hebben".quote:
Als je wil dat wereld anders is dan ie is omdat je niet met je eigen negativiteit geconfronteert wil worden heb je er meer aan met je eigen negativiteit aan de slag te gaan.
Je ziet de wereld zoals je jezelf ziet, ga met jezelf aan de slag en verander je wereld. Negatief zijn is negatief doen, dat doen heb je altijd zelf een aandeel in.
Vandaar dat emotionele ontwikkeling meer baat zou kunnen hebben om het rationeel (negatief) denken te doorbreken. Het is geen gemakkelijke opdracht om in contact te komen met emoties als men gewoon is van te rationaliseren, maar met veel wilskracht en steun kan het wel lukken.
Wat is er dan anders vergeleken met vroeger dat het nu wel zou mogen?quote:
[..]
Ja, dat soort bang zijn is uiteindelijk niet meer dan geloven in enge gedachtes (over jezelf) om geraakt worden heen. Kan goed zijn dat die gedachtes ooit klopten en een functie hadden, nu mag het anders
En volwassen worden
En niet denken vanuit een perspectief waaruit je zaken kan veranderen terwijl je die met jouw intelligentie en invloed niet kan veranderen. Is surrealistisch en krijg je een onvoldaan gevoel door (en een doel die je toch niet kan verwezenlijken en een utopisch wereldbeeld wat niet realistisch is). En zo zijn er nog wel meer zaken die mensen die zoooo graag de wereld verbeterd willen zien worden maar zelf het niet kunnen mis slaan.
Je bent nu ouder, je hersens zijn verder/af ontwikkelt en je beleving van gevoelens en tijd is anders. Voor kinderen, die heel erg in het moment leven, kunnen gevoelens eindeloos lijken te duren en als daar door de omgeving dan niet passend/behulpzaam op gereageerd wordt komen er diepe gevoelens van onmacht en radeloosheid. Die kunnen dan zo oplopen dat ze verlammend gaan werken. Vandaar dat het op die momenten 'handig' is om er even niet te zijn, je hoofd in te vluchten en de beleving van het gevoel te dempen. Dat wekt de illusie dat het weg is, dat je er vanaf bent en je weer verder kan. Waarheid is natuurlijk dat die gevoelens slecht worden weggeduwd en opgeslagen zodat je er op een later moment zelf mee aan de slag kan, die wonden te helen en je psyche tot rust kan komen. Voorwaarde is dan wel dat je jezelf leert toestaan te voelen wat je voelt, dat je doet wat toen nodig was maar niet kon. Dat stukje vrijheid ''ik mag er zijn zoals ik ben, ook met dit gevoel'' kun je alleen jezelf geven, en zolang je dat niet doet lijd je omdat je een deel van jezelf afwijst.quote:
Wat is er dan anders vergeleken met vroeger dat het nu wel zou mogen?
Ja, hoe meer je controle ergens over wil des te meer heeft het controle over jou.quote:
Klopt, maar negatief zijn is niet altijd een questie van negatief doen, maar questie van negatief (: "ik kan het niet") denken. Wat mensen doen is niet altijd wat ze denken. En mensen die negatief denken, zien dat niet altijd als negatief , maar als een vorm van controle willen houden/hebben, wat echter paradoxaal is, want controle "heeft" niemand. Probleem is dat ze rationeel overtuigd kunnen zijn dat ze controle "hebben".
Vandaar dat emotionele ontwikkeling meer baat zou kunnen hebben om het rationeel (negatief) denken te doorbreken. Het is geen gemakkelijke opdracht om in contact te komen met emoties als men gewoon is van te rationaliseren, maar met veel wilskracht en steun kan het wel lukken.
Het is een beetje moderne Westerse mens frustratie houding, die klinkt als een ''wat er ook gebeurd, ik kan altijd alles klote vinden, dan heb ik tenminste nog een beetje het idee controle te hebben, dat ik het afkraak voordat ik afgekraakt kan worden''. Pure fantasie natuurlijk, en onlogisch want de enige die je af kan kraken ben jezelf, negativiteit van anderen raakt je pas wanneer deze resoneert met de eigen innerlijke negativiteit.
Klopt, maar los van “controle willen hebben” gaat het volgens mij meer om evenwicht vinden tussen emotie en ratio/rede:quote:
[..]
Ja, hoe meer je controle ergens over wil des te meer heeft het controle over jou.
Het is een beetje moderne Westerse mens frustratie houding, die klinkt als een ''wat er ook gebeurd, ik kan altijd alles klote vinden, dan heb ik tenminste nog een beetje het idee controle te hebben, dat ik het afkraak voordat ik afgekraakt kan worden''. Pure fantasie natuurlijk, en onlogisch want de enige die je af kan kraken ben jezelf, negativiteit van anderen raakt je pas wanneer deze resoneert met de eigen innerlijke negativiteit.
We zijn grotendeels aan het rationaliseren waardoor emoties worden (over) gerationaliseerd, wat eigenlijk niet helpt om het rationaliseren te doorbreken. Emotie én ratio zouden in evenwicht “moeten” staan.
Vandaar dat het belangrijk is om emoties te leren/proberen ervaren zonder het te rationaliseren. Dat zie je dus in veel reacties, dat bijna alles gaat om “ratio/rede”, maar het punt is dat emotionele ontwikkeling heel belangrijk is om die evenwicht tussen emotie en ratio/rede te vinden.
Maar goed, de ene persoon heeft meer emotionele intelligentie dan de ander en ik weet dus niet of emotionele intelligentie kan worden getraind en of ontwikkeld! En, zo ja in welke mate is dat wel realistisch om emoties te “trainen” zonder de ratio/rede te incorporeren.
En op dat vlak kan ik mij in grote lijnen bij de reactie van Hiergaanwedan aansluiten wanneer hij o.a. zegt: “…En niet denken vanuit een perspectief waaruit je zaken kan veranderen terwijl je die met jouw intelligentie en invloed niet kan veranderen. Is surrealistisch en krijg je een onvoldaan gevoel door…”.
Dit deed me denken aan het volgende: ik ben me wel altijd erg bewust van de emoties van anderen. Ben ik bijvoorbeeld op een feestje en voelt iemand zich niet prettig, dan merk ik dat vaak direct en voel ik me verantwoordelijk om een helpende hand toe te steken. Ik denk dat er een groot verschil zit in de benadering van mijn eigen emoties en die van anderen.quote:
[..]
Vandaar dat het belangrijk is om emoties te leren/proberen ervaren zonder het te rationaliseren.
Ik ben me sowieso erg bewust van alles wat ik zie en doe. Als je me vraagt wie er twee weken geleden op woensdagmiddag waar zat in de collegezaal en op welk moment ik een slok water nam, kan ik me dat zonder moeite voor de geest halen. Het zijn nutteloze dingen die eindeloos door mijn hoofd kunnen blijven malen. Maar ben ik dan wel aanwezig? Of observeer ik slechts? Wat is bewust leven dan wel? Het is voor mij vooralsnog moeilijk te bevatten.
De lat iets lager leggen, dat is voor mij ondenkbaar. Ik leef maar één keer, en waarom zou ik dan niet voor het hoogst haalbare gaan? Daarom kwam het nihilistische gedachtengoed ook zo hard bij mij binnen, omdat het de illusie dat ik iets te bewijzen had deed wankelen. Maar hoe moet ik mijn leven dan betekenis geven? Ik heb het gevoel dat ik die met mijn huidige mindset, die nog steeds wordt gedomineerd door een grote prestatiedrang, maar waarvan ik tegelijkertijd de leegte ook in kan zien, nooit ga vinden.quote:
[..]
En op dat vlak kan ik mij in grote lijnen bij de reactie van Hiergaanwedan aansluiten wanneer hij o.a. zegt: “…En niet denken vanuit een perspectief waaruit je zaken kan veranderen terwijl je die met jouw intelligentie en invloed niet kan veranderen. Is surrealistisch en krijg je een onvoldaan gevoel door…”.
Precies, er is dus een groot verschil tussen eigen emotie ervaren en emotie van een ander (bewust) ervaren en bij jou gaat het om jouw emoties die 'vastzitten'. Er is een blokkade die jou niet toestaat om jouw eigen emoties te ervaren. En is de vraag; wat is die blokkade. Of: hoe is die blokkade ontstaan. Want ik ben zeker dat je niet altijd zo bent geweest. Er moet een moment geweest zijn in tijd en ruimte dat je geleidelijk aan spiegel werd van een ander en niet meer van jezelf.quote:
[..]
Dit deed me denken aan het volgende: ik ben me wel altijd erg bewust van de emoties van anderen. Ben ik bijvoorbeeld op een feestje en voelt iemand zich niet prettig, dan merk ik dat vaak direct en voel ik me verantwoordelijk om een helpende hand toe te steken. Ik denk dat er een groot verschil zit in de benadering van mijn eigen emoties en die van anderen.
Ik ben me sowieso erg bewust van alles wat ik zie en doe. Als je me vraagt wie er twee weken geleden op woensdagmiddag waar zat in de collegezaal en op welk moment ik een slok water nam, kan ik me dat zonder moeite voor de geest halen. Het zijn nutteloze dingen die eindeloos door mijn hoofd kunnen blijven malen. Maar ben ik dan wel aanwezig? Of observeer ik slechts? Wat is bewust leven dan wel? Het is voor mij vooralsnog moeilijk te bevatten.
[..]
De lat iets lager leggen, dat is voor mij ondenkbaar. Ik leef maar één keer, en waarom zou ik dan niet voor het hoogst haalbare gaan? Daarom kwam het nihilistische gedachtengoed ook zo hard bij mij binnen, omdat het de illusie dat ik iets te bewijzen had deed wankelen. Maar hoe moet ik mijn leven dan betekenis geven? Ik heb het gevoel dat ik die met mijn huidige mindset, die nog steeds wordt gedomineerd door een grote prestatiedrang, maar waarvan ik tegelijkertijd de leegte ook in kan zien, nooit ga vinden.
Jouw (eigen) emoties zitten vast , maar ze zouden echt kunnen loskomen, want het is gewoon mooi en de moeite waard. En op zo een momenten ga je echt dat gevoel krijgen van "leven".
Want nu ben je er , maar je bent niet aanwezig. Probeer in contact te komen met jezelf. Je zou een manier kunnen vinden om verbonden te zijn met jezelf. Je bent tot nu toe jezelf aan het observeren, maar je slaagt er niet in om jezelf te zien omdat je het beredeneert (ratio). Volgens mij heb je vastzittende emoties en het is soms op momenten dat je het niet verwacht dat je ze ontdenkt/ervaart.
En dan komen we tot mijn volgende vraag en of voorstel: zou je geen (al dan niet platonische) relatie met iemand proberen aan te gaan? Als je een persoon zou vinden met wie je bepaalde emotionele band kan ontwikkelen, dan zou dat jou de mogelijkheid geven om onrechtsreeks die emotionele connectie met jezelf te herstellen. Wat is jouw mening hierover?
Edit: vraag en of voorstel.
[ Bericht 0% gewijzigd door complicate op 28-11-2013 02:44:41 ]
Is het iets wat je zelf dan voelt en inziet of moet je daarin ook afgaan op hoe je overkomt op anderen en hoe je omgeving je ziet? Zelf acceptatie vs geaccepteerd worden door je omgeving.
Persoonlijk vind ik dat een lastige. Zelf het gevoel hebben dat je echt vorderingen hebt gemaakt, maar dat die door je omgeving niet worden (h)erkend. Die zien nog steeds iemand die vast zit in zijn/haar hoofd.
In hoeverre kan er over jou geoordeeld worden als het erom gaat wat je zelf zou moeten voelen?
En in hoeverre kan je zelf beoordelen of je in contact staat met je gevoel als dat een 'nieuwe ervaring, een nieuw gevoel is?
Goede vraag.quote:
Wanneer weet/voel je dan dat je op dat punt bent gekomen dat je (weer) in contact staat met je gevoel? En wie bepaald dat?
Is het iets wat je zelf dan voelt en inziet of moet je daarin ook afgaan op hoe je overkomt op anderen en hoe je omgeving je ziet? Zelf acceptatie vs geaccepteerd worden door je omgeving.
Persoonlijk vind ik dat een lastige. Zelf het gevoel hebben dat je echt vorderingen hebt gemaakt, maar dat die door je omgeving niet worden (h)erkend. Die zien nog steeds iemand die vast zit in zijn/haar hoofd.
In hoeverre kan er over jou geoordeeld worden als het erom gaat wat je zelf zou moeten voelen?
En in hoeverre kan je zelf beoordelen of je in contact staat met je gevoel als dat een 'nieuwe ervaring, een nieuw gevoel is?
1. Wanneer weet/voel je dan dat je op dat punt bent gekomen dat je (weer) in contact staat met je gevoel? En wie bepaald dat?
Op het moment dat ratio/rede jouw emoties 'overnemen' dan lijkt het voor mij wel een moment om die vastzittende gevoelens te 'deblokkeren'. Of met andere woorden vanaf het moment dat je bewust wordt dat je in jou 'hoofd' leeft en niet 'aanwezig' bent. Niemand mag/kan dat denk ik bepalen voor een persoon, maar omgeving kan wel bijsturen. En meestal hoor je wel van je omgeving " wow je bent veranderd", maar in principe gaat het om jou en niet om jouw omgeving. Maar ik kan wel begrijpen dat het niet leuk is als omgeving niet (h)erkent wat je wel voelt of wat je als verandering ervaart.
2. En in hoeverre kan je zelf beoordelen of je in contact staat met je gevoel als dat een 'nieuwe ervaring, een nieuw gevoel is?
In principe kan je dat niet (rationeel) beoordelen denk ik, maar je voelt je anders, je hebt meer het gevoel van "leven" en je bent meer in harmonie met jezelf. Of nog anders gezegd, het zit dan minder in je ‘hoofd’ en meer in jouw gevoel. En emoties ervaren betekent niet dat je, de rede/ratio opzij zet, maar dat je beide hebt en belangrijker nog dat beide even cruciaal zijn om te “leven”.
Geen idee. Ik heb dit soort gedachten al ruim drie jaar, zo sinds mijn zestiende, en hoe meer vrijheid ik kreeg en op eigen benen kwam staan, des erger het werd.quote:
Want ik ben zeker dat je niet altijd zo bent geweest. Er moet een moment geweest zijn in tijd en ruimte dat je geleidelijk aan spiegel werd van een ander en niet meer van jezelf.
Bij iemand waar ik een diepere band mee heb kan ik, zoals ik al eerder zei, mijn gedachten wel opzij zetten. Maar er zijn ook nog andere mensen op de wereld, en het gros ervan interesseert me gewoon niet. Ik heb veel vrienden, maar zelfs die probeer ik vaak te ontwijken, omdat ik liever alleen wil zijn. Heerlijk, in m'n eentje, me bezighouden met die dingen die mij interesseren. Ik doe er wel aan mee, aan die sociale aangelegenheden, en ik ben ook heus niet sociaal incapabel, maar het doet me gewoon allemaal niet zoveel. Mezelf van alles en iedereen afzetten is echter ook geen goed plan. Mensen met soortgelijke gedachten zul je buiten het internet echter niet snel tegengekomen, niet op mijn leeftijd.quote:
En dan komen we tot mijn volgende vraag en of voorstel: zou je geen (al dan niet platonische) relatie met iemand proberen aan te gaan?
Maar dat is ook helemaal niet erg, zolang je in je eentje bent omdat je het prima naar je zin hebt in je eentje en niet omdat de hoofdreden is dat je andere mensen niet kunt verdragen vanwege je eerder beschreven denkbeelden.quote:
[..]
Geen idee. Ik heb dit soort gedachten al ruim drie jaar, zo sinds mijn zestiende, en hoe meer vrijheid ik kreeg en op eigen benen kwam staan, des erger het werd.
[..]
Bij iemand waar ik een diepere band mee heb kan ik, zoals ik al eerder zei, mijn gedachten wel opzij zetten. Maar er zijn ook nog andere mensen op de wereld, en het gros ervan interesseert me gewoon niet. Ik heb veel vrienden, maar zelfs die probeer ik vaak te ontwijken, omdat ik liever alleen wil zijn. Heerlijk, in m'n eentje, me bezighouden met die dingen die mij interesseren. Ik doe er wel aan mee, aan die sociale aangelegenheden, en ik ben ook heus niet sociaal incapabel, maar het doet me gewoon allemaal niet zoveel. Mezelf van alles en iedereen afzetten is echter ook geen goed plan. Mensen met soortgelijke gedachten zul je buiten het internet echter niet snel tegengekomen, niet op mijn leeftijd.
Al een poging gedaan tot mediteren inmiddels?
Ja, het is ook een bewuste keuze, maar ergens knaagt het aan me dat ik de toenadering die anderen zoeken vaak niet kan beantwoorden, of in ieder geval met tegenzin. Het liefst zou ik alleen maar aan mezelf denken, maar met die gedachtengang houd ik straks niemand over. Dat doet best wel pijn.quote:
[..]
Maar dat is ook helemaal niet erg, zolang je in je eentje bent omdat je het prima naar je zin hebt in je eentje en niet omdat de hoofdreden is dat je andere mensen niet kunt verdragen vanwege je eerder beschreven denkbeelden.
Al een poging gedaan tot mediteren inmiddels?
Mediteren is moeilijk. Stilzitten gaat wel, maar wanneer ik me focus op mijn ademhaling of op bepaalde delen van mijn lichaam ga ik daar over denken of probeer ik er een beeld bij te vormen. Als ik mijn ogen sluit ratelt het "dit is zwart, dit is zwart, dit is zwart" door mijn hoofd. Maar ik blijf ermee experimenteren.
Ik heb die periode ook wel gehad hoor, maar misschien helpt het als je in mensen iets probeert te vinden wat je wél intrigeert of interesseert (hoe lastig soms ook.). Een soort 'common ground' zoeken.quote:
[..]
Ja, het is ook een bewuste keuze, maar ergens knaagt het aan me dat ik de toenadering die anderen zoeken vaak niet kan beantwoorden, of in ieder geval met tegenzin. Het liefst zou ik alleen maar aan mezelf denken, maar met die gedachtengang houd ik straks niemand over. Dat doet best wel pijn.
Mediteren is moeilijk. Stilzitten gaat wel, maar wanneer ik me focus op mijn ademhaling of op bepaalde delen van mijn lichaam ga ik daar over denken of probeer ik er een beeld bij te vormen. Als ik mijn ogen sluit ratelt het "dit is zwart, dit is zwart, dit is zwart" door mijn hoofd. Maar ik blijf ermee experimenteren.
Blijf vooral doorgaan. Ik ben nog maar een maand serieus bezig, maar ik merk al enorme vooruitgang. Ik pik het blijkbaar snel op. Het is echt overweldigend als je die korte momenten van een pure staat van zijn even hebt. Een soort totale vrede met je omgeving en jezelf, juist door er niet mee bezig te zijn.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 30-11-2013 02:22:10 ]
Ik kan het met veel mensen prima vinden, ook als ze niet al mijn interesses delen. Aan het einde van de dag is het echter mijn negatieve, aldoor kritische deel dat ze aan de kant schuift. En dat geldt niet alleen voor de mensen om me heen, maar ook voor de meeste dingen die ik doe. Alsof ze een verspilling van mijn tijd zijn, en er belangrijkere dingen zijn om me mee bezig te houden. Soms is dat ook zo, maar als die sluier van cynisme er altijd is, lijkt niets meer de moeite waard, en dat is ook weer voeding voor die negativiteit. Ik kan nog zo'n goede dag hebben gehad, maar als ik dan 's avonds thuiskom, kan ik zomaar weer getroffen worden door die melancholie.quote:
[..]
Ik heb die periode ook wel gehad hoor, maar misschien helpt het als je in mensen iets probeert te vinden wat je wél intrigeert of interesseert (hoe lastig soms ook.). Een soort 'common ground' zoeken.
Ik ben ook een erg negatief en cynisch persoon en ik herken me erg in sommige in dit topic gedeelde gevoelens. Ik heb er zelf echter in tegenstelling tot jou helemaal geen last van, ik omarm deze levenswijze eigenlijk zelfs.quote:
[..]
Ik kan het met veel mensen prima vinden, ook als ze niet al mijn interesses delen. Aan het einde van de dag is het echter mijn negatieve, aldoor kritische deel dat ze aan de kant schuift. En dat geldt niet alleen voor de mensen om me heen, maar ook voor de meeste dingen die ik doe. Alsof ze een verspilling van mijn tijd zijn, en er belangrijkere dingen zijn om me mee bezig te houden. Soms is dat ook zo, maar als die sluier van cynisme er altijd is, lijkt niets meer de moeite waard, en dat is ook weer voeding voor die negativiteit. Ik kan nog zo'n goede dag hebben gehad, maar als ik dan 's avonds thuiskom, kan ik zomaar weer getroffen worden door die melancholie.
Ik voel me er prettig bij om zaken af te kraken en ik erger me juist aan mensen die altijd maar het positieve willen zien. Ik kan ook genieten van melancholie. Toen mijn vriendin het uitmaakte, waren er avonden dat ik lijdend aan een gebroken hart in mijn eentje in het donker op de bank zat. Goede wijn en zwaarmoedige muziek waren dan mijn gezelschap. Op een bepaalde manier geniet ik dan van het lijden, ik weet niet hoe ik het beter kan verwoorden.
Ik heb er wel enigszins moeite mee dat ik niet altijd mezelf kan zijn, omdat pessimisme en negativiteit door veel mensen niet wordt gewaardeerd. Mijn kritische, negatieve kijk op de wereld wordt dan noodgedwongen onder een mantel van geveinsde positiviteit verborgen en dan kom ik als persoon minder uit de verf. Dit is jammer, maar mijn vrienden waarderen me juist om hoe ik ben en dat vind ik het belangrijkste.
[ Bericht 1% gewijzigd door Micson op 30-11-2013 19:47:56 ]
Heb je hier over nagedachtquote:
Bij iemand waar ik een diepere band mee heb kan ik, zoals ik al eerder zei, mijn gedachten wel opzij zetten. Maar er zijn ook nog andere mensen op de wereld, en het gros ervan interesseert me gewoon niet. Ik heb veel vrienden, maar zelfs die probeer ik vaak te ontwijken, omdat ik liever alleen wil zijn. Heerlijk, in m'n eentje, me bezighouden met die dingen die mij interesseren. Ik doe er wel aan mee, aan die sociale aangelegenheden, en ik ben ook heus niet sociaal incapabel, maar het doet me gewoon allemaal niet zoveel. Mezelf van alles en iedereen afzetten is echter ook geen goed plan. Mensen met soortgelijke gedachten zul je buiten het internet echter niet snel tegengekomen, niet op mijn leeftijd.
quote:
Is het niet meer een kwestie van prestatie drang/dwang en dan anderen haast als vijand zien als ze je daarin 'dwarsbomen'?
Iets willen presteren is prima, als het echter gepaard gaat met perfectionisme en het halen van lage(re) cijfers in negatieve zin op jezelf betrekken dan is er iets heel anders aan de hand. Als jij door middel van prestatie wil bewijzen dat je wel goed bent en je er dus eigenlijk negatieve ideeën over jezelf op na houdt dan is de prestatiedwang niet meer dan een manier om voor je innerlijke negativiteit te vluchten.
Dikgedrukte stukje; wat je hier type bestaat eigenlijk gewoon niet want controle bestaat niet, en onvrede is iets wat ontstaat uit onvrede met jezelf die zich naar dingen buiten je vertalen. Ik denk dat je probleem (hier) veel meer is dat het idee van lage resultaten halen resoneert met negatieve gedachten die je over jezelf gelooft en je het makkelijker vind om je op anderen af te reageren en te doen dat het door hen komt dat je je voelt zoals je je voelt.
Ja, erg herkenbaar wat je schrijft. Zoals ik al zei zorgt de gedachte dat ik iemand anders zou moeten zijn dan wie ik ben en de frustratie die dat oplevert misschien nog wel voor meer ergernis dan dat ik wat pessimistischer in het leven sta en er een andere invulling aan wil geven dan de meesten. Maar aan de andere kant doet het af en toe wel pijn als ik merk dat ik anderen minacht, want ondanks alles heb ik best een groot hart en doet het me veel als ik kan bijdragen aan het geluk van iemand anders. Ik heb het gevoel dat die positiviteit en negativiteit voortdurend met elkaar botsen. Het is allemaal erg tegenstrijdig.quote:
[..]
Ik kan ook genieten van melancholie.
Ja, ik kan niet anders zeggen dan dat ik denk dat je gelijk hebt. Maar andere kant weet ik niet wat ik zonder dat perfectionisme zou moeten, want ik haal er veel voldoening uit als ik perfectie (in mijn ogen) bereik. Het zorgt echter ook voor twijfel- en uitstelgedrag, en daarmee voor een gevoel van machteloosheid en frustratie, wat weer leidt tot meer prestatiedrang, enzovoorts. Ik weet niet echt wat ik er mee aan moet.quote:
Als je begrijpt dat het compensatiegedrag voor jezelf niet echt okay vinden is en dus fantaseert over een 'betere' versie van jezelf kan je daaruit afleiden dat als je leert jezelf oprecht okay te vinden zoals je bent je dat stukje gedrag niet meer nodig hebt.quote:
Ja, ik kan niet anders zeggen dan dat ik denk dat je gelijk hebt. Maar andere kant weet ik niet wat ik zonder dat perfectionisme zou moeten, want ik haal er veel voldoening uit als ik perfectie (in mijn ogen) bereik. Het zorgt echter ook voor twijfel- en uitstelgedrag, en daarmee voor een gevoel van machteloosheid en frustratie, wat weer leidt tot meer prestatiedrang, enzovoorts. Ik weet niet echt wat ik er mee aan moet.
Hoe je anderen ziet komt voort uit hoe je jezelf ziet, als je gewend bent jezelf omlaag te halen doe je dat ook met anderen. Je kunt anderen pas laten zijn zoals ze zijn en waarderen zoals ze zijn als je daar met jezelf ervaring mee hebt.
Hoe je dat doet is aan jou om uit te vinden, het waarom je dat zou moeten doen is voor iedereen hetzelfde; je lijd zolang je het niet geleerd hebt.
Ow ja klopt, vooral dat laatste!! Dingen alleen doen kan geen kwaad hé, maar volgens mij zou het jou enorm goed doen om juist in contact te komen met lotgenoten IRL. Ergens ben je gewoon diepgaand en je kan echt wel die diepgang op emotioneel én rationeel vlak ervaren mits je je openstelt. En het probleem is dat je je blijft sluiten in jouw gedachten. Dus waarom niet proberen om een 'relatie' aan te gaan met iemand die ook diepgaand is én die jouw tergelijkertijd die nodige ruimte geeft?quote:
[..]
Geen idee. Ik heb dit soort gedachten al ruim drie jaar, zo sinds mijn zestiende, en hoe meer vrijheid ik kreeg en op eigen benen kwam staan, des erger het werd.
[..]
Bij iemand waar ik een diepere band mee heb kan ik, zoals ik al eerder zei, mijn gedachten wel opzij zetten. Maar er zijn ook nog andere mensen op de wereld, en het gros ervan interesseert me gewoon niet. Ik heb veel vrienden, maar zelfs die probeer ik vaak te ontwijken, omdat ik liever alleen wil zijn. Heerlijk, in m'n eentje, me bezighouden met die dingen die mij interesseren. Ik doe er wel aan mee, aan die sociale aangelegenheden, en ik ben ook heus niet sociaal incapabel, maar het doet me gewoon allemaal niet zoveel. Mezelf van alles en iedereen afzetten is echter ook geen goed plan. Mensen met soortgelijke gedachten zul je buiten het internet echter niet snel tegengekomen, niet op mijn leeftijd.
Daar ben ik mee bezigquote:
[..]
Ow ja klopt, vooral dat laatste!! Dingen alleen doen kan geen kwaad hé, maar volgens mij zou het jou enorm goed doen om juist in contact te komen met lotgenoten IRL. Ergens ben je gewoon diepgaand en je kan echt wel die diepgang op emotioneel én rationeel vlak ervaren mits je je openstelt. En het probleem is dat je je blijft sluiten in jouw gedachten. Dus waarom niet proberen om een 'relatie' aan te gaan met iemand die ook diepgaand is én die jouw tergelijkertijd die nodige ruimte geeft?
Maar gelukkig zijn met mezelf is nog veel belangrijker.100 % met je eens. Je bent dan héél goed bezig héquote:
[..]
Daar ben ik mee bezig
Niks mis mee. Positievelingen zijn er al veel te veel.
Dat houd ik niet een heel leven lang vol.quote:
De TS wil positief in het leven staan. Verzet je toch niet langer man en behoudt je negatieve blik op het leven.
Niks mis mee. Positievelingen zijn er al veel te veel.
En daarom ben je toch op de goede weg?quote:
[..]
Dat houd ik niet een heel leven lang vol.
(dacht ik)
Ook bepaalde ontmoetingen met levensgevaarlijke dieren in Afrika kunnen (wellicht tijdelijk) helpen. zelf ook enge dieren tegengekomen
Ik weet het niet. Ik ben er al jaren mee bezig, maar voel me machtelozer dan ooit. De wereld gaat gewoon door. Misschien maak ik ook wel progressie, maar dat wordt dan ook weer tenietgedaan door mijzelf. En zijn het niet mijn eigen gedachten, dan is het wel de prietpraat van anderen die ik gebruik om mijn pessimisme te rechtvaardigen. "Omarm je negativiteit" – rot toch een eind op man.quote:
[..]
En daarom ben je toch op de goede weg?
(dacht ik)
Nog een geluk dat machteloosheid maar een gevoel is hé. Want volgens mij heb je wel de power , maar jouw gedachten onderdrukken gewoon jouw gevoelens. Volgens mij zou je meer moeten knuffelen enzo.quote:
[..]
Ik weet het niet. Ik ben er al jaren mee bezig, maar voel me machtelozer dan ooit. De wereld gaat gewoon door. Misschien maak ik ook wel progressie, maar dat wordt dan ook weer tenietgedaan door mijzelf. En zijn het niet mijn eigen gedachten, dan is het wel de prietpraat van anderen die ik gebruik om mijn pessimisme te rechtvaardigen. "Omarm je negativiteit" – rot toch een eind op man.
En je bent wel goed bezig, maar je bent niet in staat om het te zien. Dat is iets anders dan niet vooruitgaan.Mooi gezegd. Maar alle goedbedoelde adviezen ten spijt, "het zien" lukt mij nog niet. Het is zo lastig om die switch te maken als het leven denkend benaderen de normaalste zaak van de wereld lijkt te zijn.quote:
[..]
Nog een geluk dat machteloosheid maar een gevoel is hé. Want volgens mij heb je wel de power , maar jouw gedachten onderdrukken gewoon jouw gevoelens. Volgens mij zou je meer moeten knuffelen enzo.
Ik heb ook niet het idee dat ik echt tijd voor mezelf kan nemen. De wereld, of eerder de rat race, stopt niet. Er wordt van alles van me verwacht, of ik verwacht eigenlijk van alles van mezelf. En het meest trieste is misschien nog wel dat het van de buitenkant lijkt alsof ik het prima naar m'n zin heb. Hoe heeft het ooit in godsnaam zo ver kunnen komen?
Ach adviezen zijn ook maar adviezen hé, uiteindelijk zal je gewoon met de tijd ondervinden wat bij jou past en wat wél mogelijk is, want uiteindelijk kennen we je niet hé. Maar euuh ik ben er quasi zeker van dat een nieuw persoon in je leven die even diepgaand is en jou de nodige ruimte geeft dat, dat echt wel het verschil kan maken. Nu nog die persoon vindenquote:
[..]
Mooi gezegd. Maar alle goedbedoelde adviezen ten spijt, "het zien" lukt mij nog niet. Het is zo lastig om die switch te maken als het leven denkend benaderen de normaalste zaak van de wereld lijkt te zijn.
Ik heb ook niet het idee dat ik echt tijd voor mezelf kan nemen. De wereld, of eerder de rat race, stopt niet. Er wordt van alles van me verwacht, of ik verwacht eigenlijk van alles van mezelf. En het meest trieste is misschien nog wel dat het van de buitenkant lijkt alsof ik het prima naar m'n zin heb. Hoe heeft het ooit in godsnaam zo ver kunnen komen?
. Maar goed, misschien ben ik gewoon een gevoelspersoon en is het daarom dat ik er van overtuigd ben dat : 'voelen' doet 'leven'.En hoe het zo ver gekomen is, zal je weten als je zo ver bent. Maar ondertussen volhouden is de boodschap hé. Je komt er wel
[ Bericht 1% gewijzigd door complicate op 01-12-2013 01:43:02 ]
Wel ja, ik ben er ook van overtuigd dat ik er sterker uit zal komen.quote:
[..]
Maar ondertussen volhouden is de boodschap hé. Je komt er wel
Maar toch lijkt het me haast onmogelijk om niet met enig cynisme naar de wereld te kijken. Misschien ben ik niet geheel objectief, maar ik denk dat wel meer twintigers, vooral in welvarende landen, zich afvragen wat ze met hun leven aanmoeten. En toch, als ik zo om me heen kijk, zie ik maar weinig mensen die mijn kritiek echt lijken te delen. Het is lastig om iets waar je het fundamenteel mee oneens bent, en dat is voor mij wat er door de meesten wordt verstaan onder "een goed leven", te accepteren.
Vrije wil bestaat niet. Het zijn sociale en culturele krachten die ons vormen. Misschien is dit meer iets voor F&L, maar voor mij is het toch ook vooral een persoonlijk probleem. Mijn leven zou er heel anders uitzien als ik alleen naar mezelf zou luisteren. Die wil toeschrijven aan depressieve gedachten waar ik me niet mee zou moeten identificeren, is de grootste dooddoener die er is. Ik weet, en dat heb ik al eerder gezegd, waar ik gelukkig van wordt. Het zijn niet eens onmogelijke eisen. Maar ik heb het gevoel dat ik bij het verwezenlijken ervan continu gedwarsboomd wordt door anderen die net zo goed in een keurslijf rondlopen. Ben ik nou de enige?
Ik snap je heel goed, maar je bent echt niet de enige, daarom zou het een enorme verrijking zijn voor je om wat lotgenoten te vinden. Snap je? Want het feit dat je omringd bent met mensen die anders denken, maakt dat je je "eenzaam" gaat voelt. Dus probeer echt lotgenoten te vinden. Want ik weet dat de meeste mensen tegenwoordig heel opervlakkig zijn, maar er zijn ook wel mensen die diepgaand zijn en die kan je vinden denk ik.quote:
[..]
Wel ja, ik ben er ook van overtuigd dat ik er sterker uit zal komen.
Maar toch lijkt het me haast onmogelijk om niet met enig cynisme naar de wereld te kijken. Misschien ben ik niet geheel objectief, maar ik denk dat wel meer twintigers, vooral in welvarende landen, zich afvragen wat ze met hun leven aanmoeten. En toch, als ik zo om me heen kijk, zie ik maar weinig mensen die mijn kritiek echt lijken te delen. Het is lastig om iets waar je het fundamenteel mee oneens bent, en dat is voor mij wat er door de meesten wordt verstaan onder "een goed leven", te accepteren.
Vrije wil bestaat niet. Het zijn sociale en culturele krachten die ons vormen. Misschien is dit meer iets voor F&L, maar voor mij is het toch ook vooral een persoonlijk probleem. Mijn leven zou er heel anders uitzien als ik alleen naar mezelf zou luisteren. Die wil toeschrijven aan depressieve gedachten waar ik me niet mee zou moeten identificeren, is de grootste dooddoener die er is. Ik weet, en dat heb ik al eerder gezegd, waar ik gelukkig van wordt. Het zijn niet eens onmogelijke eisen. Maar ik heb het gevoel dat ik bij het verwezenlijken ervan continu gedwarsboomd wordt door anderen die net zo goed in een keurslijf rondlopen. Ben ik nou de enige?
Nee. TS wil gelukkig zijn. Als dat constante negatieve hem ongelukkig maakt moet hij vooral een manier ontwikkelen om daar mee om te gaan zodanig dat het hem niet blokkeert.quote:
De TS wil positief in het leven staan. Verzet je toch niet langer man en behoudt je negatieve blik op het leven.
Niks mis mee. Positievelingen zijn er al veel te veel.
Je bent op de goede weg man. Echt.quote:
[..]
Ik weet het niet. Ik ben er al jaren mee bezig, maar voel me machtelozer dan ooit. De wereld gaat gewoon door. Misschien maak ik ook wel progressie, maar dat wordt dan ook weer tenietgedaan door mijzelf. En zijn het niet mijn eigen gedachten, dan is het wel de prietpraat van anderen die ik gebruik om mijn pessimisme te rechtvaardigen. "Omarm je negativiteit" – rot toch een eind op man.
De grootste stap is je probleem erkennen en er iets aan willen doen. De tweede stap is oplossingsgericht gaan werken. Het duurt gewoon even voor je verandering merkt, dat is logisch aangezien het een ingesleten patroon is.Nee.quote:
[..]
Wel ja, ik ben er ook van overtuigd dat ik er sterker uit zal komen.
Maar toch lijkt het me haast onmogelijk om niet met enig cynisme naar de wereld te kijken. Misschien ben ik niet geheel objectief, maar ik denk dat wel meer twintigers, vooral in welvarende landen, zich afvragen wat ze met hun leven aanmoeten. En toch, als ik zo om me heen kijk, zie ik maar weinig mensen die mijn kritiek echt lijken te delen. Het is lastig om iets waar je het fundamenteel mee oneens bent, en dat is voor mij wat er door de meesten wordt verstaan onder "een goed leven", te accepteren.
Vrije wil bestaat niet. Het zijn sociale en culturele krachten die ons vormen. Misschien is dit meer iets voor F&L, maar voor mij is het toch ook vooral een persoonlijk probleem. Mijn leven zou er heel anders uitzien als ik alleen naar mezelf zou luisteren. Die wil toeschrijven aan depressieve gedachten waar ik me niet mee zou moeten identificeren, is de grootste dooddoener die er is. Ik weet, en dat heb ik al eerder gezegd, waar ik gelukkig van wordt. Het zijn niet eens onmogelijke eisen. Maar ik heb het gevoel dat ik bij het verwezenlijken ervan continu gedwarsboomd wordt door anderen die net zo goed in een keurslijf rondlopen. Ben ik nou de enige?
Als je dit soort gedachten gelooft maak je ze zelf waar, dus het is alleen 'echt' omdat je erin gelooft.quote:
Vrije wil bestaat niet. Het zijn sociale en culturele krachten die ons vormen.
Als het waar zou zijn dat het sociale en culturele krachten zijn die ons vormen, waarom ervaar jij dan nu onvrede? Kennelijk zijn er dus 2 verschillende dingen; sociale en culturele krachten en jij en die jij voelt zich niet okay bij wat de culturele en sociale krachten willen/vinden; die jij staat daar los van anders had je je er wel okay bijgevoeld, dan was jij erdoor gevormd. Dat is je vrije wil, probleem is dat jij die minder waarde toekent dan de sociale em culturele invloeden en daarmee verlies je eigenheid, leef je geen leven wat bij je echte, vrije zelf past en daar wringt het, met je frustratie als gevolg.
Vraag is wellicht dan ook meer hoe lang je nog wil lijden onder het idee dat jij niet zelf je leven kan bepalen.
Kijk, dit vind ik persoonlijk echt een overdreven reactie met veel pejorative 'trekjes'. TS is echt op de goede weg hoor! Het enig probleem is dat hij het (nog) niet goed genoeg beseft en of "inziet" én dat hij (nog) niet omringd is door lotgenoten ed.quote:
[..]
Als je dit soort gedachten gelooft maak je ze zelf waar, dus het is alleen 'echt' omdat je erin gelooft.
Als het waar zou zijn dat het sociale en culturele krachten zijn die ons vormen, waarom ervaar jij dan nu onvrede? Kennelijk zijn er dus 2 verschillende dingen; sociale en culturele krachten en jij en die jij voelt zich niet okay bij wat de culturele en sociale krachten willen/vinden; die jij staat daar los van anders had je je er wel okay bijgevoeld, dan was jij erdoor gevormd. Dat is je vrije wil, probleem is dat jij die minder waarde toekent dan de sociale em culturele invloeden en daarmee verlies je eigenheid, leef je geen leven wat bij je echte, vrije zelf past en daar wringt het, met je frustratie als gevolg.
Vraag is wellicht dan ook meer hoe lang je nog wil lijden onder het idee dat jij niet zelf je leven kan bepalen.
Je hebt gelijk. Dat ik het zo ervaar betekent niet dat het zo is.quote:
[..]
Als je dit soort gedachten gelooft maak je ze zelf waar, dus het is alleen 'echt' omdat je erin gelooft.
Als het waar zou zijn dat het sociale en culturele krachten zijn die ons vormen, waarom ervaar jij dan nu onvrede? Kennelijk zijn er dus 2 verschillende dingen; sociale en culturele krachten en jij en die jij voelt zich niet okay bij wat de culturele en sociale krachten willen/vinden; die jij staat daar los van anders had je je er wel okay bijgevoeld, dan was jij erdoor gevormd. Dat is je vrije wil, probleem is dat jij die minder waarde toekent dan de sociale em culturele invloeden en daarmee verlies je eigenheid, leef je geen leven wat bij je echte, vrije zelf past en daar wringt het, met je frustratie als gevolg.
Vraag is wellicht dan ook meer hoe lang je nog wil lijden onder het idee dat jij niet zelf je leven kan bepalen.
Toch worstel ik met het volgende, ook al is het misschien ietwat zwart-wit gesteld: moet ik nou luisteren naar die onvrede en dingen anders gaan aanpakken, of mijn gedachten loslaten om met een minder kritische blik naar de wereld te kunnen kijken? Is het de leegte die mijn negativiteit voedt, of is het mijn negativiteit die voor leegte zorgt? Is het afzetten tegen andersdenkenden een middel om mijn pessimisme te rechtvaardigen, of wordt mijn pessimisme veroorzaakt door het gevoel dat ik me moet conformeren met anderen?
Ik heb het idee dat ik zolang ik die vragen niet kan beantwoorden nooit echt vooruit zal kunnen komen.
En conformeren hoeft niet. Maar heeft voordelen. En nadelen als je graag op alles 'uniek' wil zijn. Geestelijke dwalingen, onnodig rebels meestal en ondoordacht. Ook al denken ze altijd dat hen juist diegenen zijn die slim zijn en de wereld snappen. Maar ondertussen hun leven lang negatief zijn en niet tevreden. Wie is er dan uiteindelijk slim en wie niet.
Ik denk dat dat iets te simpel gesteld is. Je voelt en denkt op een bepaalde manier die niet in de pas loopt met de grote massa. Dan voelt het onnatuurlijk om je te gaan conformeren. Het vergt gewoon veel moeite en lef om je daar van los te vechten en écht jezelf te durven zijn. De frustratie van TS komt volgens mij ook voort uit die onvrede van niet volledig z'n eigen ding kunnen/durven doen. Die frustratie projecteert hij dan weer op alles wat in zijn ogen voor het leven wat hij niet wil leiden staat. De kunst is dan (denk ik) om juist naar binnen te kijken en daar de kracht en inspiratie te vinden voor een verandering in je leven en je onvrede niet aan externaliteiten ophangen. Die zijn alleen maar storend doordat je zelf niet op de goede weg bent.quote:
Je moet gewoon zorgen dat je wat plezier hebt in je leven.
En conformeren hoeft niet. Maar heeft voordelen. En nadelen als je graag op alles 'uniek' wil zijn. Geestelijke dwalingen, onnodig rebels meestal en ondoordacht. Ook al denken ze altijd dat hen juist diegenen zijn die slim zijn en de wereld snappen. Maar ondertussen hun leven lang negatief zijn en niet tevreden. Wie is er dan uiteindelijk slim en wie niet.
(Dit is hoe ik het zie hoor en hoe ik het bij mezelf ervaar, maar ik denk dat TS in grote lijnen hetzelfde probleem ervaart.)
Voor mensen die in het ene uiterste geval perfect in het pulletje vallen of in het andere uiterste geval van nature geen reet geven wat anderen van hun denken zal dat misschien als onbekend terrein aandoen, maar voor mij klinkt bovenstaande wel logisch.
Wel grappig, ik heb juist het gevoel dat die mensen meestal juist niet zichzelf zijn. Alles maar zo rebels mogelijk zien uit haat bijvoorbeeld. Als de situatie anders was geweest (ze succesvoller waren geweest, meer meiden hadden gehad e.d.) zouden ze er ook luchtiger naar kijken, minder fel zijn tegen 'de maatschappij' e.d. Is meer dat wat ze doen en hoe ze zijn nou niet bepaald aanslaat bij de rest van de mensen en ze daarom maar extra negatief worden.quote:
[..]
Ik denk dat dat iets te simpel gesteld is. Je voelt en denkt op een bepaalde manier die niet in de pas loopt met de grote massa. Dan voelt het onnatuurlijk om je te gaan conformeren. Het vergt gewoon veel moeite en lef om je daar van los te vechten en écht jezelf te durven zijn. De frustratie van TS komt volgens mij ook voort uit die onvrede van niet volledig z'n eigen ding kunnen/durven doen. Die frustratie projecteert hij dan weer op alles wat in zijn ogen voor het leven wat hij niet wil leiden staat. De kunst is dan (denk ik) om juist naar binnen te kijken en daar de kracht en inspiratie te vinden voor een verandering in je leven en je onvrede niet aan externaliteiten ophangen. Die zijn alleen maar storend doordat je zelf niet op de goede weg bent.
(Dit is hoe ik het zie hoor en hoe ik het bij mezelf ervaar, maar ik denk dat TS in grote lijnen hetzelfde probleem ervaart.)
Voor mensen die in het ene uiterste geval perfect in het pulletje vallen of in het andere uiterste geval van nature geen reet geven wat anderen van hun denken zal dat misschien als onbekend terrein aandoen, maar voor mij klinkt bovenstaande wel logisch.
Even om een voorbeeld te geven: sommige kunstenaars denken ook heel anders. Maar hen zijn niet zo vaak zo somber over het leven, hebben ook vaardigheden e.d. Ze denken wel anders maar krijgen alsnog wel zaken voor elkaar en kunnen doen wat ze leuk vinden en zijn niet in extreme mate 'apart'.
Heb het idee dat wat jij aandraagt (jezelf durven zijn o.a.) vaak wordt gebruikt als een excuus voor de negatieve blik in plaats van dat het echt een gegronde (en ook 'dé') reden is.
En dat idee, die gedachte, is onderdeel van je probleem; weer een 'reden' om in je hoofd te blijven zitten malen en niet echt aanwezig zijn en dus ook niet echt leven.quote:
Je hebt gelijk. Dat ik het zo ervaar betekent niet dat het zo is.
Toch worstel ik met het volgende, ook al is het misschien ietwat zwart-wit gesteld: moet ik nou luisteren naar die onvrede en dingen anders gaan aanpakken, of mijn gedachten loslaten om met een minder kritische blik naar de wereld te kunnen kijken? Is het de leegte die mijn negativiteit voedt, of is het mijn negativiteit die voor leegte zorgt? Is het afzetten tegen andersdenkenden een middel om mijn pessimisme te rechtvaardigen, of wordt mijn pessimisme veroorzaakt door het gevoel dat ik me moet conformeren met anderen?
Ik heb het idee dat ik zolang ik die vragen niet kan beantwoorden nooit echt vooruit zal kunnen komen.
Zoals Hiergaanwedan zegt; je heb te weinig plezier in je leven. Logisch want je bent er niet echt, je zit vast in je hoofd. Lol hebben, plezier beleven, etc kan alleen als je aanwezig bent in het hier en nu, als je voelt dat je hier bent om het te beleven. Zolang je blijft geloven dat soort vragen een reden zijn om in je hoofd zit kun je daar simpelweg niet bij.
Welke vraag wil je beantwoord hebben; hoe 'het' zit? Hoe 'het' 'moet'? Wat zou dat inhouden? Ja, je kunt er eindeloos over nadenken en daar is ook het voor bedoeld; meer denkvoer, meer van het leven missen. Dat is wat je kent, wat zal er gebeuren als je meer van hetzelfde blijft doen?
Met mediteren (en dat kan in allerlei vormen, aan jou om 1 te vinden die bij jou past als je er interesse in hebt) kan je leren meer aanwezig te worden, alles wat in je hoofd zit is uiteindelijk fantasie en dat is prima zolang je er niet door geleefd wordt. Ook jouw leven zit vol met dingen om van te genieten, je bent alleen niet aanwezig (genoeg) om dat te doen
Precies, zij zijn dan iets van het leven aan het vinden en komen daardoor aan leven zelf niet toe.quote:
Ook al denken ze altijd dat hen juist diegenen zijn die slim zijn en de wereld snappen. Maar ondertussen hun leven lang negatief zijn en niet tevreden. Wie is er dan uiteindelijk slim en wie niet.
Als je zo vast zit in je hoofd als Ts, kun je dan wel werkelijk weten wat je werkelijk wil? Of zijn dat alleen verhalen in je hoofd over wat je gelooft dat je wil?quote:
De frustratie van TS komt volgens mij ook voort uit die onvrede van niet volledig z'n eigen ding kunnen/durven doen.
Dit klopt ,100%.quote:
Je moet gewoon zorgen dat je wat plezier hebt in je leven.
En conformeren hoeft niet. Maar heeft voordelen. En nadelen als je graag op alles 'uniek' wil zijn. Geestelijke dwalingen, onnodig rebels meestal en ondoordacht. Ook al denken ze altijd dat hen juist diegenen zijn die slim zijn en de wereld snappen. Maar ondertussen hun leven lang negatief zijn en niet tevreden. Wie is er dan uiteindelijk slim en wie niet.
Het is alleen maar rebellie bij de gratie van het bestaan van een 'geaccepteerd model'. Iemand die echt zichzelf is niet bezig met rebelleren.quote:
[..]
Wel grappig, ik heb juist het gevoel dat die mensen meestal juist niet zichzelf zijn. Alles maar zo rebels mogelijk zien uit haat bijvoorbeeld. Als de situatie anders was geweest (ze succesvoller waren geweest, meer meiden hadden gehad e.d.) zouden ze er ook luchtiger naar kijken, minder fel zijn tegen 'de maatschappij' e.d. Is meer dat wat ze doen en hoe ze zijn nou niet bepaald aanslaat bij de rest van de mensen en ze daarom maar extra negatief worden.
Even om een voorbeeld te geven: sommige kunstenaars denken ook heel anders. Maar hen zijn niet zo vaak zo somber over het leven, hebben ook vaardigheden e.d. Ze denken wel anders maar krijgen alsnog wel zaken voor elkaar en kunnen doen wat ze leuk vinden en zijn niet in extreme mate 'apart'.
Heb het idee dat wat jij aandraagt (jezelf durven zijn o.a.) vaak wordt gebruikt als een excuus voor de negatieve blik in plaats van dat het echt een gegronde (en ook 'dé') reden is.
Ik vind je stukje over kunstenaars persoonlijk niet echt opgaan. Dat is een aanname die je maakt. Verder koppel je geluk aan 'succes' zoals dat maatschappijbreed wordt gedefinieerd. Dat vind ik een verkeerd uitgangspunt. Succes maakt niet gelukkig. Die mensen zijn gelukkig omdat ze doen waar ze gelukkig van worden, niet omdat ze er succes mee hebben. Dat succes maakt dat ze kunnen doen waar ze gelukkig van worden, dat ze zichzelf kunnen zijn. Dat is iets anders.
[ Bericht 0% gewijzigd door #ANONIEM op 02-12-2013 17:23:50 ]
Gewoon ter info. Dat stukje over kunstenaars was een voorbeeld.quote:
[..]
Het is alleen maar rebellie bij de gratie van het bestaan van een 'geaccepteerd model'. Iemand die echt zichzelf is niet bezig met rebelleren.
Ik vind je stukje over kunstenaars persoonlijk niet echt opgaan. Dat is een aanname die je maakt. Verder koppel je geluk aan 'succes' zoals dat maatschappijbreed wordt gedefinieerd. Dat vind ik een verkeerd uitgangspunt. Succes maakt niet gelukkig. Die mensen zijn gelukkig omdat ze doen waar ze gelukkig van worden, niet omdat ze er succes mee hebben. Dat succes maakt dat ze kunnen doen waar ze gelukkig van worden, dat ze zichzelf kunnen zijn. Dat is iets anders.
Ik vind een voorbeeld niet zo relevant als het niets illustreert.quote:
[..]
Gewoon ter info. Dat stukje over kunstenaars was een voorbeeld.
Zeg dat maar tegen de mensen hier die graag een vriendin willen maar het niet bij lukt.quote:
[..]
Het is alleen maar rebellie bij de gratie van het bestaan van een 'geaccepteerd model'. Iemand die echt zichzelf is niet bezig met rebelleren.
Ik vind je stukje over kunstenaars persoonlijk niet echt opgaan. Dat is een aanname die je maakt. Verder koppel je geluk aan 'succes' zoals dat maatschappijbreed wordt gedefinieerd. Dat vind ik een verkeerd uitgangspunt. Succes maakt niet gelukkig. Die mensen zijn gelukkig omdat ze doen waar ze gelukkig van worden, niet omdat ze er succes mee hebben. Dat succes maakt dat ze kunnen doen waar ze gelukkig van worden. Dat is iets anders.
Koppel geluk aan succes als zijnde een factor. Is hier de neiging om 1 punt eruit te pakken en dan te doen alsof dat het enige punt is. Terwijl het bij succes überhaupt al wel duidelijk is dat dat voor alle vlakken kan gelden. Wat jij vindt maakt niet uit voor de realiteit (als jij begint over aannames kan ik dat ook). Ben beetje irritant nu omdat het zo duidelijk is wat ik stelde en gewoon in de praktijk zo werkt en jij weet het alsnog zo te draaien dat het niet zo zou zijn op basis van een verkeerde aanname (dat ik geluk alleen koppel aan succes o.a., of dat zo lijkt te willen doen).
Dan kan je maar een ander voorbeeld geven en niet onderbouwen op een voorbeeld die irrelevant is in jou visie. Maar goed.quote:
[..]
Ik vind een voorbeeld niet zo relevant als het niets illustreert.
Het illustreerde juist genoeg, maar dat betekent niet dat iedereen dat kan begrijpen nee. En nee is niet zo lullig bedoeld. Maar wel irritant want het gaf gewoon duidelijk aan dat je ook apart kan denken zonder negatief te denken over de maatschappij. 'Jezelf kunnen zijn' en de connectie met negativiteit is lulkoek. En dat illustreerde dat o.a.quote:
[..]
Ik vind een voorbeeld niet zo relevant als het niets illustreert.
Ik kan niks maken van deze post, sorry. Beetje onsamenhangend. Daarbij zie ik echt totaal niet wat het scoren van chicks er nu weer mee te maken heeft?quote:
[..]
Zeg dat maar tegen de mensen hier die graag een vriendin willen maar het niet bij lukt.
Koppel geluk aan succes als zijnde een factor. Is hier de neiging om 1 punt eruit te pakken en dan te doen alsof dat het enige punt is. Terwijl het bij succes überhaupt al wel duidelijk is dat dat voor alle vlakken kan gelden. Wat jij vindt maakt niet uit voor de realiteit (als jij begint over aannames kan ik dat ook). Ben beetje irritant nu omdat het zo duidelijk is wat ik stelde en gewoon in de praktijk zo werkt en jij weet het alsnog zo te draaien dat het niet zo zou zijn op basis van een verkeerde aanname (dat ik geluk alleen koppel aan succes o.a., of dat zo lijkt te willen doen).
Ik zeg toch ook nergens dat dat niet kan?quote:
[..]
Het illustreerde juist genoeg, maar dat betekent niet dat iedereen dat kan begrijpen nee. En nee is niet zo lullig bedoeld. Maar wel irritant want het gaf gewoon duidelijk aan dat je ook apart kan denken zonder negatief te denken over de maatschappij. 'Jezelf kunnen zijn' en de connectie met negativiteit is lulkoek. En dat illustreerde dat o.a.
Ik zeg juist dat dat wél kan.Het zal ook wel weer niet andersquote:
[..]
Ik kan niks maken van deze post, sorry. Beetje onsamenhangend. Daarbij zie ik echt totaal niet wat het scoren van chicks er nu weer mee te maken heeft?
Leg het dan uit?quote:
[..]
Het zal ook wel weer niet anders
Haat, woede, frustratie, of hoe je het ook wilt noemen creëer je juist door iemand het gevoel te geven dat hij of zij zich zou moeten conformeren en dat waar diegene zijn of haar geluk uit haalt te bestempelen als iets dat het gevolg zou zijn van de wil om uniek te zijn.quote:
[..]
Wel grappig, ik heb juist het gevoel dat die mensen meestal juist niet zichzelf zijn. Alles maar zo rebels mogelijk zien uit haat bijvoorbeeld.
Dat is de vraag. Als ik weet waar ik plezier en voldoening uit kan halen, waarom zou ik daar dan niet naar luisteren? Waarom zou ik dat gevoel (want dat is het toch?) als een verhaal in mijn hoofd beschouwen? En wanneer kan ik dan wel werkelijk weten wat ik wil?quote:
[..]
Als je zo vast zit in je hoofd als Ts, kun je dan wel werkelijk weten wat je werkelijk wil? Of zijn dat alleen verhalen in je hoofd over wat je gelooft dat je wil?
Kapiteintje verwoordt het hierboven overigens perfect.
Doen wat je leuk vindt en plezier maken. Er zijn toch dingen die je leuk vindt en genot van krijgt?quote:
En wanneer kan ik dan wel werkelijk weten wat ik wil?
Zoals: eten? Zoenen? Een wandeling in bos? Ademen? In de natuur zijn? een huisje in de bergen en genieten van landschappen? Water over je lichaam , etc etc.
Vergeet niet dat :"the best things in life are free" echt geen cliché is.
Probleem is wel iets fundamenteler dan dat soort 'frivoliteiten'. Nu ga je 't weer proberen op te lossen met externaliteiten die alleen maar wat moeten toevoegen aan het geluk dat je van binnenuit ervaart.quote:
[..]
Doen wat je leuk vindt en plezier maken. Er zijn toch dingen die je leuk vindt en genot van krijgt?
Zoals: eten? Zoenen? Een wandeling in bos? Ademen? In de natuur zijn? een huisje in de bergen en genieten van landschappen? Water over je lichaam , etc etc.
Vergeet niet dat :"the best things in life are free" echt geen cliché is.
Sorry het zijn geen 'frivoliteiten'! Waar geniet je dan van? van te denken? Van in je hoofd te leven? Waar leef je voor?quote:
[..]
Probleem is wel iets fundamenteler dan dat soort 'frivoliteiten'. Nu ga je 't weer proberen op te lossen met externaliteiten die alleen maar wat moeten toevoegen aan het geluk dat je van binnenuit ervaart.
Het gaat toch niet om genieten? Probeer zijn probleem niet steeds te herformuleren naar jouw oplossing. Het gaat juist om het feit dat TS een onvrede met de wereld heeft zoals die is. Voor hij aan oprecht genieten toe kan komen zal hij een bepaalde rust of vrede moeten ontwikkelen met zichzelf, dat is zijn nummer 1 probleem. Al die andere zaken komen vanzelf als de frustraties weg zijn. Kun jij genieten van simpele dingen als je enorm kwaad, verdrietig of teleurgesteld bent? Of geniet je meer als je van binnen kalm en rimpelloos bent en alles op je in kunt laten werken zonder vervormend filter van emoties? Dat laatste lijkt me.quote:
[..]
Sorry het zijn geen 'frivoliteiten'! Waar geniet je dan van? van te denken? Van in je hoofd te leven? Waar leef je voor?
Geforceerd de andere volgorde op je leven toepassen is alleen maar je problemen niet de aandacht geven die ze vragen en dat is exact wat het probleem is.
[ Bericht 6% gewijzigd door #ANONIEM op 02-12-2013 18:38:04 ]
Ik probeer echt niet zijn problem steeds te herformuleren naar mijn oplossing. Iedereen heeft een ander visie over het leven dus wat is daar uitzonderlijk aan.quote:
[..]
Het gaat toch niet om genieten? Probeer zijn probleem niet steeds te herformuleren naar jouw oplossing. Het gaat juist om het feit dat TS een onvrede met de wereld heeft zoals die is, voor hij aan oprecht genieten toe kan komen zal hij een bepaalde rust of vrede moeten ontwikkelen met zichzelf, dat is zijn nummer 1 probleem. Al die andere zaken komen vanzelf als de frustraties weg zijn.
En die rust gaat hij niet vinden door te blijven nadenken, dat beself je toch ook wel denk ik. Zoals ik al eerder zei kunnen we allemaal adviezen geven, maar uiteindelijk zal TS zelf ondervinden wat hij zelf kan doen om die rust te vinden. En daarbij heb je geen antwoord gegeven op mijn vraag, maar dat hoeft niet. Want onvrede ervaren heeft juist wel te maken met niet kunnen genieten en de wereld zien als "niets om van te genieten".
Je beantwoordt mijn vraag met een vraag/vragen. Het is hier geen wedstrijd om wie gelijk krijgt, ik respecteer alle meningen en visies van anderen. Maar ik geloof niet dat TS rust zal vinden door over te rationaleseren.quote:
[..]
Kun jij genieten van simpele dingen als je enorm kwaad, verdrietig of teleurgesteld bent? Of geniet je meer als je van binnen kalm en rimpelloos bent en alles op je in kunt laten werken zonder vervormend filter van emoties? Dat laatste lijkt me.
Geforceerd de andere volgorde op je leven toepassen is alleen maar je problemen niet de aandacht geven die ze vragen en dat is exact wat het probleem is.