Wie net als ik fan is van de film American Beauty, herinnert zich ongetwijfeld volgend lijntje herinneren:
quote:
Sometimes there's so much beauty in the world, I feel like I can't take it.
Een quote van de buurjongen die met zijn gedachten vaak op een andere planeet zat. En hoewel de film vol waarheid zit, kan ik met deze gedachte bitterweinig aanvangen. Veel schoonheid om ons heen? Ik dacht het niet.
Ik geef enkele voorbeelden uit het dagelijkse:
- Als ik 's ochtends naar mijn werk rij en de radio opzet - om zo het geluid van de motor en het asfalt te maskeren - hoor ik niets dan troep. Erger is dat die zooi ook tot vervelens toe herhaald wordt. De ijverige presentatoren, de onzinnige interviews, en het fake gezellige sfeertje op het gros van de zenders maken het afgrijselijke plaatje compleet.
- Niet alleen het geluid stoort me, ook het beeld. Een blik op de weg, de lelijke auto's à la Citroën Xsara Picasso en Ford s max van moeders die teveel kinderen geworpen hebben, of de ongeduldige zakenman die ik in mijn achteruikkijkspiegel zie bumperkleven
- Eens aangekomen op de werkplek wordt die lelijkheid nogmaals bevestigd. Het wordt pijnlijk duidelijk dat bij vrouwen na hun 35ste en bij mannen na hun 50ste het vet wel van de soep is. Meestal nog veel vroeger.
Ik had graag nog wat meer voorbeelden gegeven, maar ik wil jullie ook een kans geven om aan te vullen. Geen idee wat jullie anders moeten met dit weltschmerz-opiniestukje.
[ Bericht 1% gewijzigd door Bonzai. op 13-10-2013 22:12:00 ]