R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Het is sowieso een lastige situatie waar geen ideale uitkomst voor is, maar ik zou me onder geen beding laten gijzelen door manipulatieve mensen, ook al is het familie.quote:Op zondag 27 oktober 2013 17:10 schreef sylvesterrr het volgende:
[..]
Het is dat ik van mijn neefjes en nichtjes houd en zij mij ook erg missen als zij een paar weken niets van me horen. Anders had ik allang afscheid genomen van mijn ouders, en had ik het voor lief genomen dat de rest van de familie dan ook niets meer met mij wil. Maar die onschuldige neefjes en nichtjes dan?Denk je dat ik met een gerust hart hen kan achterlaten?
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Ik heb ongeveer twee jaar geleden afstand genomen van mijn familie door naar een andere stad te verhuizen (Nijmegen -> Utrecht). Dat scheelt.quote:
[..]
Het is sowieso een lastige situatie waar geen ideale uitkomst voor is, maar ik zou me onder geen beding laten gijzelen door manipulatieve mensen, ook al is het familie.
Ze proberen het nog steeds, maar ik heb wel het gevoel dat ze het langzaam maar zeker opgeven. 
quote:
[..]
Ik heb ongeveer twee jaar geleden afstand genomen van mijn familie door naar een andere stad te verhuizen (Nijmegen -> Utrecht). Dat scheelt.
Sterkte.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Ja, dat vind ik ook echt heel jammer om te horen.. Het probleem is dat mijn ouders en de ouders in jouw verhaal het ook geen kans willen geven en zo, het is gewoon doemdenken en ze proberen 't niet te bekijken vanuit mijn kant maar de kant van alle familieleden etc.quote:
Ik heb van nabij meegemaakt dat de ouders hun dochter min of meer verstoten hebben omdat ze vonden dat ze met de verkeerde man om ging. Nou, die zijn na tien jaar samenwonen vorig jaar getrouwd en hebben nu een baby'tje thuis. Het kan dus op zich goed komen, maar de opa en oma van het kind zijn nog altijd niet "on speaking terms" met de ouders. Extreem jammer vind ik dat. Maar je doet er zo weinig aan als buitenstaander...
Het gaat me niet om deze jongen, ook meer om dat ik mijn eigen keuzes wil maken en gelukkig wil zijn. Maar om eerlijk te zijn, ik vind deze jongen nu nog steeds even leuk als 4 jaar geleden, dus ik weet wel waar ik voor kies.quote:
Ennuuuuh,
wat nou als je nu voor die gast kiest en het over een half jaar uit is? Ga je dan met je staart tussen je poten terug naar je ouders?
Hopelijk dat ik volgend jaar op kamers kan gaan en zo'n gesprek aangaan is niet echt slim, dan moet ik van hen zeker per direct weer naar huis toe. No way.quote:
[..]
Maar toen was je nog minderjarig. Zou snel uit huis gaan, zodat ze jou een beetje leren loslaten en leren dat jij je eigen keuzes maakt en op eigen benen kan staan. Daarna nog een keer zo'n gesprek aangaan.
We hebben beide afstand genomen van elkaar maar hoe dan ook hebben we nog steeds sterke gevoelens voor elkaar, zelfs na alles wat er gebeurd is tussen ons. Hij vindt het ook erg en wil zich aanpassen, maar ik heb tegen hem gezegd dat hij dat niet moet doen.. Het heeft geen effect als hij zich aanpast. Het is gewoon mijn keuze en ik wil niet dat hij er de dupe van wordt.quote:
Ik heb er wel eens over nagedacht en het klinkt vast raar, maar;
Als ik een vriendin zou hebben en haar ouders tegen een relatie/huwelijk met mij zouden zijn, dan zou ik het opgeven en het uitmaken in het belang van een goede verstandshouding tussen dochter en ouders. Ik zou de keuze voor haar maken i.p.v. haar te "martelen" door haar zelf te laten beslissen.
Ik heb geen zin om te lopen stoken, + wie weet hoe ik zou reageren als het mijn eigen dochter betrof, + de wereld is zo groot dat wij beiden op den duur wel iemand zouden tegenkomen waar we gelukkig mee kunnen zijn.
Awhquote:
[..]
Het is dat ik van mijn neefjes en nichtjes houd en zij mij ook erg missen als zij een paar weken niets van me horen. Anders had ik allang afscheid genomen van mijn ouders, en had ik het voor lief genomen dat de rest van de familie dan ook niets meer met mij wil. Maar die onschuldige neefjes en nichtjes dan?
kut voor je.. Ik snap je redenering heel goed, echt lief van je dat je ze niet achterlaat. Ik heb sowieso niet zo veel familie hier, aleen maar een oom van m'n vaders kant/tante van m'n moeders kant en hun kinderen zijn ook allemaal >20. Heb er niet zo'n heel sterke band mee. Mag ik vragen waarom je afstand hebt genomen eigenlijk? En idd sterkte! Vond je het op 't begin lastig enzo?
Somewhere between a mistress and commitment...
4 jaar geleden was je 14quote:
[..]
Ja, dat vind ik ook echt heel jammer om te horen.. Het probleem is dat mijn ouders en de ouders in jouw verhaal het ook geen kans willen geven en zo, het is gewoon doemdenken en ze proberen 't niet te bekijken vanuit mijn kant maar de kant van alle familieleden etc.
[..]
Het gaat me niet om deze jongen, ook meer om dat ik mijn eigen keuzes wil maken en gelukkig wil zijn. Maar om eerlijk te zijn, ik vind deze jongen nu nog steeds even leuk als 4 jaar geleden, dus ik weet wel waar ik voor kies.
[..]
Hopelijk dat ik volgend jaar op kamers kan gaan en zo'n gesprek aangaan is niet echt slim, dan moet ik van hen zeker per direct weer naar huis toe. No way.
[..]
We hebben beide afstand genomen van elkaar maar hoe dan ook hebben we nog steeds sterke gevoelens voor elkaar, zelfs na alles wat er gebeurd is tussen ons. Hij vindt het ook erg en wil zich aanpassen, maar ik heb tegen hem gezegd dat hij dat niet moet doen.. Het heeft geen effect als hij zich aanpast. Het is gewoon mijn keuze en ik wil niet dat hij er de dupe van wordt.
[..]
Awh
nu 18
eigen keuzes op je 18e
Je verwart de mentaliteit van jouw ouders met die van anderen (Nederlandse), je moet langzaam je vrijheid pakken, langzaam zodat zij er ook aan kunnen wennen. Niet van de ene op de andere dag.
Nou ja, mijn ouders leven nog volgens de normen en waarden van 30 jaar geleden (in Turkije op het platteland). Mijn jongste broer was 6 jaar toen hij hierheen kwam. Ik ben als enige hier geboren en getogen. Mijn opvattingen botsen gewoon met die van hen. Lees mijn blog voor meer info.quote:
Awh
Het is niet zo dat ik volledig afstand heb genomen, ik ben gewoon minder vaak in Nijmegen te vinden. Telefonisch contact met familie houd ik ook niet van, dus ik zie en spreek hen hooguit 2 á 3x per maand eventjes.
Het was in het begin wel even wennen ja, maar dat ging snel goed.
Eén van de pagina's van een fotoalbum dat ik voor m'n verjaardag kreeg van twee van m'n nichtjes. Ik barstte toen in tranen uit - en nu weer trouwens.
No way dat ik hen ooit in de steek zal laten!
Nogal offtopic, sorry.
[ Bericht 0% gewijzigd door sylvesterrr op 27-10-2013 18:38:39 ]
Ja, dat heeft dus niet zo veel zin he. Als ouders hun dochter van 14 willen beschermen dan valt daar een boel voor te zeggen, maar niet meer als ze 18 is. De wet verondersteld niet voor niets dat mensen vanaf 18 hun eigen keuzes kunnen maken. Dat gezegd hebbend: TS wil natuurlijk niet zomaar met haar ouders breken. En dan zeg ik: dan kun je beter een paar jaartjes geduld hebben, want dat maakt je eigen positie een stuk sterker. Als je bijvoorbeeld een goed betaalde baan hebt dan kun je ook op jezelf wonen. De meeste jongens en meisjes van 18 hebben dat nog niet. Als je op die leeftijd uit huis gaat om bijv. te gaan studeren blijf je toch nog tamelijk afhankelijk van pa en moe. Al is het financieel. Daarnaast is het natuurlijk sowieso jammer om het thuisfront de rug toe te keren. Mijn verhouding met mijn ouders is nadat ik het huis ben uitgegaan alleen maar beter geworden en dat hoor ik eigenlijk van de meeste leeftijdsgenoten om mij heen. Je zit niet meer op elkaars lip waardoor de weekenden echt fijner worden.quote:
[..]
4 jaar geleden was je 14
nu 18
eigen keuzes op je 18e
Je verwart de mentaliteit van jouw ouders met die van anderen (Nederlandse), je moet langzaam je vrijheid pakken, langzaam zodat zij er ook aan kunnen wennen. Niet van de ene op de andere dag.
Ik heb je blog gelezen en ik kan me daar dus echt in vinden (je kijk op dingen, mening enzo). Ik ben hier dan wel niet geboren, maar ik kwam hier toen ik 1,5 jaar oud was dus voor mij is Nederland ook echt mijn 'land', om het zo maar te zeggen. En awh dat is echt zo erg om te lezen..quote:
[..]
Nou ja, mijn ouders leven nog volgens de normen en waarden van 30 jaar geleden (in Turkije op het platteland). Mijn jongste broer was 6 jaar toen hij hierheen kwam. Ik ben als enige hier geboren en getogen. Mijn opvattingen botsen gewoon met die van hen. Lees mijn blog voor meer info.
Het is niet zo dat ik volledig afstand heb genomen, ik ben gewoon minder vaak in Nijmegen te vinden. Telefonisch contact met familie houd ik ook niet van, dus ik zie en spreek hen hooguit 2 á 3x per maand eventjes.
Het was in het begin wel even wennen ja, maar dat ging snel goed.
Eén van de pagina's van een fotoalbum dat ik voor m'n verjaardag kreeg van twee van m'n nichtjes. Ik barstte toen in tranen uit - en nu weer trouwens.
[ link | afbeelding ]
No way dat ik hen ooit in de steek zal laten!
Nogal offtopic, sorry.
ik zou hen dan ook echt sowieso niet in de steek laten, maar erg goed van je dat je hun ook echt gewoon op gaat zoeken e.d. Lief van je. Daarom, ik probeer ook echt naar te kijken wat haalbaar is en hoe verre ik op mijn eigen benen kan staan, maar vroeg of laat moet ik wel een keuze maken voor mezelf en niet voor iemand anders, want het is mijn leven. Bedankt heel erg voor je advies, iig!quote:
[..]
Ja, dat heeft dus niet zo veel zin he. Als ouders hun dochter van 14 willen beschermen dan valt daar een boel voor te zeggen, maar niet meer als ze 18 is. De wet verondersteld niet voor niets dat mensen vanaf 18 hun eigen keuzes kunnen maken. Dat gezegd hebbend: TS wil natuurlijk niet zomaar met haar ouders breken. En dan zeg ik: dan kun je beter een paar jaartjes geduld hebben, want dat maakt je eigen positie een stuk sterker. Als je bijvoorbeeld een goed betaalde baan hebt dan kun je ook op jezelf wonen. De meeste jongens en meisjes van 18 hebben dat nog niet. Als je op die leeftijd uit huis gaat om bijv. te gaan studeren blijf je toch nog tamelijk afhankelijk van pa en moe. Al is het financieel. Daarnaast is het natuurlijk sowieso jammer om het thuisfront de rug toe te keren. Mijn verhouding met mijn ouders is nadat ik het huis ben uitgegaan alleen maar beter geworden en dat hoor ik eigenlijk van de meeste leeftijdsgenoten om mij heen. Je zit niet meer op elkaars lip waardoor de weekenden echt fijner worden.
Somewhere between a mistress and commitment...
Leuk stukje, maar iks nap deze zin niet:quote:
[..]
Nou ja, mijn ouders leven nog volgens de normen en waarden van 30 jaar geleden (in Turkije op het platteland). Mijn jongste broer was 6 jaar toen hij hierheen kwam. Ik ben als enige hier geboren en getogen. Mijn opvattingen botsen gewoon met die van hen. Lees mijn blog voor meer info.
Het is niet zo dat ik volledig afstand heb genomen, ik ben gewoon minder vaak in Nijmegen te vinden. Telefonisch contact met familie houd ik ook niet van, dus ik zie en spreek hen hooguit 2 á 3x per maand eventjes.
Het was in het begin wel even wennen ja, maar dat ging snel goed.
Eén van de pagina's van een fotoalbum dat ik voor m'n verjaardag kreeg van twee van m'n nichtjes. Ik barstte toen in tranen uit - en nu weer trouwens.
[ link | afbeelding ]
No way dat ik hen ooit in de steek zal laten!
Nogal offtopic, sorry.
Ik ken zelf alleen Utrecht (ik heb daar 9 jaar gestudeerd plus nog 1,5 jaar een deeltijdopleiding gevolgd), maar waarom ging je ervan uit dat Utrecht beter bij jou past dan Nijmegen?quote:Zo erg zelfs dat ik heb besloten om mijn geboortestad Nijmegen te verruilen voor Utrecht.
signatuurloos
Je was 1,5 jaar oud toen je hier kwam, dan heb je eigenlijk niks meegekregen van je moederland. Begrijpelijk dat je je in Nederland meer thuis voelt dan elders.quote:
[..]
Ik heb je blog gelezen en ik kan me daar dus echt in vinden (je kijk op dingen, mening enzo). Ik ben hier dan wel niet geboren, maar ik kwam hier toen ik 1,5 jaar oud was dus voor mij is Nederland ook echt mijn 'land', om het zo maar te zeggen. En awh dat is echt zo erg om te lezen..
Met m'n neefjes en nichtjes ga ik regelmatig een dagje weg, naar plaatsen waar zij zonder mij niet zouden komen (Rotterdam, Amsterdam, Utrecht, Zaandam, Walibi etc).
Thanks, en ehm...Ik woonde in Nijmegen en werk(te) in Amsterdam. Utrecht ligt ergens in het midden, dus ben ik verhuisd naar Utrecht. Niet dat ik binding heb met Utrecht ofzo.quote:
[..]
Leuk stukje, maar iks nap deze zin niet:
[..]
Ik ken zelf alleen Utrecht (ik heb daar 9 jaar gestudeerd plus nog 1,5 jaar een deeltijdopleiding gevolgd), maar waarom ging je ervan uit dat Utrecht beter bij jou past dan Nijmegen?
Ik ben al op zoek naar een woning in Amsterdam, dat gaat mij veel reistijd schelen.
Hoi! Nog even een update van mijn kant.
We, nouja ik eigenlijk, heb(ben) besloten dat we gaan minderen met het contact - wat meer mijn idee is. Ik heb tijd nodig om hier goed over na te denken en een goed en weloverwogen keuze te maken, want als ik met hem blijf praten word ik gewoon meegesleurd door de emotie en liefde die eraan vastzit en juist nu moet ik wel realistisch denken en handelen. We zijn beide ook vrij om te doen wat we willen en als we hetzelfde nog voor elkaar voelen over één jaar dan mag m'n keuze wel duidelijk zijn. Het doet echt pijn om geen contact meer met 'm te hebben alleen.. het is voor nu even belangrijk, niet alleen voor mij maar ook voor hem. Bedankt iedereen iig voor alle advies.
We, nouja ik eigenlijk, heb(ben) besloten dat we gaan minderen met het contact - wat meer mijn idee is. Ik heb tijd nodig om hier goed over na te denken en een goed en weloverwogen keuze te maken, want als ik met hem blijf praten word ik gewoon meegesleurd door de emotie en liefde die eraan vastzit en juist nu moet ik wel realistisch denken en handelen. We zijn beide ook vrij om te doen wat we willen en als we hetzelfde nog voor elkaar voelen over één jaar dan mag m'n keuze wel duidelijk zijn. Het doet echt pijn om geen contact meer met 'm te hebben alleen.. het is voor nu even belangrijk, niet alleen voor mij maar ook voor hem. Bedankt iedereen iig voor alle advies.
Somewhere between a mistress and commitment...
Het is een zeer moedige beslissing, maar wel het meest verstandig Richt je nu vooral op je opleiding. Probeer die gewoon snel af te ronden en een leuke baan te vinden. Dat is het moment dat je ook gewoon rustig kan "uitvliegen", dan heb je je ouders in elk geval niet meer nodig. Geeft daarnaast ook wat afleiding.
Richt je nu vooral op je opleiding. Probeer die gewoon snel af te ronden en een leuke baan te vinden. Dat is het moment dat je ook gewoon rustig kan "uitvliegen", dan heb je je ouders in elk geval niet meer nodig. Geeft daarnaast ook wat afleiding.
quote:Op dinsdag 29 oktober 2013 08:42 schreef standbyme het volgende:
Hoi! Nog even een update van mijn kant.
We, nouja ik eigenlijk, heb(ben) besloten dat we gaan minderen met het contact - wat meer mijn idee is. Ik heb tijd nodig om hier goed over na te denken en een goed en weloverwogen keuze te maken, want als ik met hem blijf praten word ik gewoon meegesleurd door de emotie en liefde die eraan vastzit en juist nu moet ik wel realistisch denken en handelen. We zijn beide ook vrij om te doen wat we willen en als we hetzelfde nog voor elkaar voelen over één jaar dan mag m'n keuze wel duidelijk zijn. Het doet echt pijn om geen contact meer met 'm te hebben alleen.. het is voor nu even belangrijk, niet alleen voor mij maar ook voor hem. Bedankt iedereen iig voor alle advies.
!
Ik denk dat de grootste stap die je kunt maken naar je eigen geluk, is om je langzaamaan steeds meer los te maken van je ouders.
Niet met negatieve ondertonen ofzo, gewoon langzaam een beetje vrede met de situatie krijgen dat wat jouw ouders van jou verwachten niet is wat jou gelukkig maakt.
Niet met negatieve ondertonen ofzo, gewoon langzaam een beetje vrede met de situatie krijgen dat wat jouw ouders van jou verwachten niet is wat jou gelukkig maakt.
Fuck the EBU.
Ik heb mijn ouders verlaten voor minder, gewoon omdat ik van ze af wou zijn dus, ja.
Some men are born sodomites, some achieve sodomy, and some have sodomy thrust upon them...
Hoi allemaal,
Ik weet dat dit topic best oud is, maar wilde graag een update geven omdat ik het van me af wil schrijven maar ook gewoon wil laten weten hoe het afgelopen is (mogen er mensen geïnteresseerd in zijn).
Vorige week moest ik abrupt thuis weggaan, mijn moeder kwam erachter dat ik weer contact met hem had en kwam er ook achter dat we wel wat verder waren gegaan dan zoenen.. Door dit alles voelde ik me niet meer zo veilig thuis, ze dreigde het ook aan m'n vader te vertellen en dan zou ik wel langzaamaan vermoord worden door ze. Ze had ook ineens mijn paspoort afgepakt, dus voor mij was het wel serieus dat ze het niet hierbij liet. Ik voelde me gewoon niet meer goed thuis, was elke dag bang en het voelde gewoon niet meer veilig. Had toen besloten om weg te gaan, een nieuwe paspoort aan te vragen en naar hem toe te gaan. We hadden al plannen om samen te gaan wonen in september, maar het wordt nu dus in juli.
Om eerlijk te zijn vind ik het vreselijk om weg te gaan, het zijn nog steeds m'n ouders en ik begrijp goed waarom zij het niet kunnen accepteren.. Maar aan de andere kant wil ik gewoon mijn eigen keuzes maken, of het nou goed of fout is, en ervan leren.. Als ik bij ze blijf dan heb ik geen vrijheid van meningsuiting en word ik meteen afgeschreven als ik iets doe of zeg dat niet binnenin hun kader past. Vind het vervelend dat het zo snel moest gebeuren, maar nu ik een paar dagen kan reflecteren op mijn 'oude' leven, zie ik ook in dat het niet voor mij weggelegd is en het beter is als ik eruit stap.
Ik weet dat dit topic best oud is, maar wilde graag een update geven omdat ik het van me af wil schrijven maar ook gewoon wil laten weten hoe het afgelopen is (mogen er mensen geïnteresseerd in zijn).
Vorige week moest ik abrupt thuis weggaan, mijn moeder kwam erachter dat ik weer contact met hem had en kwam er ook achter dat we wel wat verder waren gegaan dan zoenen.. Door dit alles voelde ik me niet meer zo veilig thuis, ze dreigde het ook aan m'n vader te vertellen en dan zou ik wel langzaamaan vermoord worden door ze. Ze had ook ineens mijn paspoort afgepakt, dus voor mij was het wel serieus dat ze het niet hierbij liet. Ik voelde me gewoon niet meer goed thuis, was elke dag bang en het voelde gewoon niet meer veilig. Had toen besloten om weg te gaan, een nieuwe paspoort aan te vragen en naar hem toe te gaan. We hadden al plannen om samen te gaan wonen in september, maar het wordt nu dus in juli.
Om eerlijk te zijn vind ik het vreselijk om weg te gaan, het zijn nog steeds m'n ouders en ik begrijp goed waarom zij het niet kunnen accepteren.. Maar aan de andere kant wil ik gewoon mijn eigen keuzes maken, of het nou goed of fout is, en ervan leren.. Als ik bij ze blijf dan heb ik geen vrijheid van meningsuiting en word ik meteen afgeschreven als ik iets doe of zeg dat niet binnenin hun kader past. Vind het vervelend dat het zo snel moest gebeuren, maar nu ik een paar dagen kan reflecteren op mijn 'oude' leven, zie ik ook in dat het niet voor mij weggelegd is en het beter is als ik eruit stap.
Somewhere between a mistress and commitment...
He bah, eng zeg. Sterkte in ieder geval. Weet je familie waar je gaat wonen? Is het makkelijk voor ze om erachter te komen? Ben je daadwerkelijk bang voor eerwraakachtige perikelen of zal het bij niet accepteren blijven voor zo ver jij kan inschatten?
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen komedie.
Vrijheid
Vrijheid
Nee, niemand weet waar ik ga wonen (zelfs vriendinnen niet), want ik ben bang dat iemand zich verspreekt of dat m'n ouders informatie gaan halen bij ze, wat ik op het moment echt niet kan gebruiken. Adres is moeilijk te achterhalen, dus dat is wel een positief iets voor me.. Ik weet niet of eerwraak het juiste woord is, maar ik denk wel dat ze veel gaan proberen om me naar huis terug te 'lokken'. Ze hebben een vriendin van me gecontacteerd en ze zei tegen me dat m'n ouders nu ineens oke zijn met alles, nouja, ik ben ook niet naïef en weet dondersgoed dat het gewoon maar woorden zijn en geen daden. Ze willen wat zij denken dat het beste voor me is, maar ze hebben nooit met me gediscussieerd erover o.i.d. en ineens vinden ze het allemaal 'goed'? Don't think so.. Heb wel veel nummers moeten blokkeren, zodat ik niet 100x per dag gebeld wordt, maar ik leef er wel mee. Het gaat moeilijk worden, maar krijg veel steun van een vriendin en van hem.quote:
He bah, eng zeg. Sterkte in ieder geval. Weet je familie waar je gaat wonen? Is het makkelijk voor ze om erachter te komen? Ben je daadwerkelijk bang voor eerwraakachtige perikelen of zal het bij niet accepteren blijven voor zo ver jij kan inschatten?
Somewhere between a mistress and commitment...
Duidelijk, meer overlast dan daadwerkelijk levensbedreigende ongein. Sterkte in ieder geval.quote:
[..]
Nee, niemand weet waar ik ga wonen (zelfs vriendinnen niet), want ik ben bang dat iemand zich verspreekt of dat m'n ouders informatie gaan halen bij ze, wat ik op het moment echt niet kan gebruiken. Adres is moeilijk te achterhalen, dus dat is wel een positief iets voor me.. Ik weet niet of eerwraak het juiste woord is, maar ik denk wel dat ze veel gaan proberen om me naar huis terug te 'lokken'. Ze hebben een vriendin van me gecontacteerd en ze zei tegen me dat m'n ouders nu ineens oke zijn met alles, nouja, ik ben ook niet naïef en weet dondersgoed dat het gewoon maar woorden zijn en geen daden. Ze willen wat zij denken dat het beste voor me is, maar ze hebben nooit met me gediscussieerd erover o.i.d. en ineens vinden ze het allemaal 'goed'? Don't think so.. Heb wel veel nummers moeten blokkeren, zodat ik niet 100x per dag gebeld wordt, maar ik leef er wel mee. Het gaat moeilijk worden, maar krijg veel steun van een vriendin en van hem.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen komedie.
Vrijheid
Vrijheid
Pff, heftig... Voor mij (gelukkig) onbegrijpelijk dat je als ouder zo zou reageren. Maar cultuurverschillen hé. Dit zat er wel aan te komen maar kan voorstellen dat het nu toch vervelender voelt dan je je had voorgesteld.
Veel sterkte ts, uiteindelijk komt het zeker goed!
Veel sterkte ts, uiteindelijk komt het zeker goed!
Dankje! Voor mij ergens ook onbegrijpelijk, maar snap het ook wel ergens. Moet het nog even verwerken allemaal, I guess..quote:
Pff, heftig... Voor mij (gelukkig) onbegrijpelijk dat je als ouder zo zou reageren. Maar cultuurverschillen hé. Dit zat er wel aan te komen maar kan voorstellen dat het nu toch vervelender voelt dan je je had voorgesteld.
Veel sterkte ts, uiteindelijk komt het zeker goed!
Bedankt voor je bijdrage.quote:Op vrijdag 4 juli 2014 13:51 schreef shifto het volgende:
Blij dat die loverboy zijn buit eindelijk binnen heeft, was nonderju nog een hoop moeite.
Dankjewel.quote:
Somewhere between a mistress and commitment...
Het zal nu kut zijn, uiteindelijk zal het alleen maar beter zijn voor jezelf. Eindelijk je eigen leven in kunnen delen! Heel veel sterkte en succes!
|
|
