R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Awh, dat snap ik. Is goedquote:Op zaterdag 26 oktober 2013 12:51 schreef El_Liberaliste het volgende:
[..]
Ik stuur je wel even een DM, vind het tricky om allerlei details neer te zetten..
Heb je niet het gevoel dat je wat mist? Of ben je nu gewoon gelukkig? Hoezo moest jij eigenlijk kiezen?quote:
Ik heb het contact met mijn ouders verbroken, omdat ik moest kiezen tussen hun, of mijn vriend.
Nu bijna 11 jaar verder met mijn vriend, kan ik zeggen dat ik een goede keuze heb gemaakt.
Somewhere between a mistress and commitment...
Draai die shit om:
Ga een gesprek met je ouders aan op normale toon en vertel hen dat je meer tijd wilt door brengen met je vriend omdat je van hem houdt en je gelukkig bent bij hem.
Mochten zij dan weer aangeven dat zij dat niet accepteren vertel hen dan dat jij genoodzaakt bent om het contact te verbreken (of op jezelf gaan) om voor hem te kiezen. En of je ouders dat in overweging willen nemen. Daarnaast vragen wat jouw ouders liever hebben, jij gelukkig met een Nederlandse vriend naar eigen keuze, of ongelukkig zonder
Bedenktijd geven (week ofzo) en er daarna op terug komen. Nog steeds nee?
Dan weet je wat je te doen staat
[ Bericht 13% gewijzigd door Ferdii op 26-10-2013 21:05:57 ]
Ga een gesprek met je ouders aan op normale toon en vertel hen dat je meer tijd wilt door brengen met je vriend omdat je van hem houdt en je gelukkig bent bij hem.
Mochten zij dan weer aangeven dat zij dat niet accepteren vertel hen dan dat jij genoodzaakt bent om het contact te verbreken (of op jezelf gaan) om voor hem te kiezen. En of je ouders dat in overweging willen nemen. Daarnaast vragen wat jouw ouders liever hebben, jij gelukkig met een Nederlandse vriend naar eigen keuze, of ongelukkig zonder
Bedenktijd geven (week ofzo) en er daarna op terug komen. Nog steeds nee?
Dan weet je wat je te doen staat
[ Bericht 13% gewijzigd door Ferdii op 26-10-2013 21:05:57 ]
hardcoholic
Dit gesprek heb ik al eerder gehad en ze willen niet bijdraaien. Het is een mengeling van opvoeding, cultuur en geloof en daar gaan ze geen afstand van doen. Ik heb zo vaak gezegd dat ze hem moeten leren kennen zodat ze snappen waarom ik samen met hem wil zijn, maar ze willen ab-so-luut niet luisteren. Dit is al onderhand zo'n 4 jaar bezig en ik ben niks opgeschoten in deze 4 jaar. Daarom wordt het voor mij tijd om een keuze te maken..quote:Op zaterdag 26 oktober 2013 20:59 schreef Ferdii het volgende:
Draai die shit om:
Ga een gesprek met je ouders aan op normale toon en vertel hen dat je meer tijd wilt door brengen met je vriend omdat je van hem houdt en je gelukkig bent bij hem.
Mochten zij dan weer aangeven dat zij dat niet accepteren vertel hen dan dat jij genoodzaakt bent om het contact te verbreken (of op jezelf gaan) om voor hem te kiezen. En of je ouders dat in overweging willen nemen. Daarnaast vragen wat jouw ouders liever hebben, jij gelukkig met een Nederlandse vriend naar eigen keuze, of ongelukkig zonder
Bedenktijd geven (week ofzo) en er daarna op terug komen. Nog steeds nee?
Dan weet je wat je te doen staat
Somewhere between a mistress and commitment...
Breken met je ouders om alleen maar meer tijd met hem door te kunnen brengen zou ik toch onverstandig vinden. Als de verkering uitraakt dan sta je er helemaal alleen voor. Mijn advies voor nu zou zijn om nog een jaar of twee jaar de kat uit de boom te kijken en jullie ontmoeten beperkt te houden tot het drinken van een caffé-latte op een regenachtige zondagmiddag in één van de vele koffiecafés die de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten. En daarna moet je toch een alles of niets keuze maken, als je je ouders tenminste niet uit het oog wil verliezen. Maar over twee jaar ben je ook weer een stuk volwassener, en meer zelfstandig. Dan is het breken met je ouders een stuk minder erg, en kun je wellicht ook stappen zetten richting een huwelijk (dat is echt niet het einde van een leuk leven ofzo, sommige mensen denken ten onrechte dat het inhoudt dat je als vrouw naar het spreekwoordelijke aanrecht wordt verwezen) of juist kiezen voor jezelf.
Zo werkt het helaas niet bij alle oudersquote:Op zaterdag 26 oktober 2013 21:31 schreef Myraela het volgende:
Je ouders hoeven hem of jouw keuze toch niet te respecteren om nog gewoon met je om te gaan? I
Beetje jammer van die vol hardend pushende ouders doe niet beseffen dat een kind geen kloon is van papa + mama...quote:
[..]
Dit gesprek heb ik al eerder gehad en ze willen niet bijdraaien. Het is een mengeling van opvoeding, cultuur en geloof en daar gaan ze geen afstand van doen. Ik heb zo vaak gezegd dat ze hem moeten leren kennen zodat ze snappen waarom ik samen met hem wil zijn, maar ze willen ab-so-luut niet luisteren. Dit is al onderhand zo'n 4 jaar bezig en ik ben niks opgeschoten in deze 4 jaar. Daarom wordt het voor mij tijd om een keuze te maken..
Lekker afspreken en aangeven dat je ouders kunnen kiezen, leren kennen van jouw vriend (gewoon lekker zo noemen, je ouders kunnen hier niets tegen doen) en dan alles in overleg, of geen invloed af all. Maar hoe dan ook gaathet ze niet lukken om jou te laten stoppen met relatie.
Bespreek dit btw met de ouder die het minst moeite ermee lijkt te hebben. Op 1 of andere manier reageren ouders altijd feller als ze samen zijn
hardcoholic
Beperkende ouders kun je sowieso het best zo snel mogelijk achter je laten. Ga ik er zonder het hele topic te lezen voor het gemak even vanuit dat TS gewoon zelfstandig is. Zolang je bij je ouders woont, kan je het ze niet kwalijk nemen dat ze je ook nog als een kind behandelen.quote:Op zaterdag 26 oktober 2013 21:32 schreef Pvoesss het volgende:
[..]
Zo werkt het helaas niet bij alle ouders
Een beetje inleven in de positie van de ouders kan ook geen kwaad 
die mensen denken oprecht dat hun (lieve) kindje naar de hel gaat als ze ongetrouwd gaat flikflooien met de eerste de beste jongen van de straat. En de hele gemeenschap gaat dit zodanig afkeuren als uitkomt waar ze mee bezig is. En ja: samenwonen staat voor seks. Er hangen geen camera's om precies te zien waar mensen mee bezig zijn in hun slaapkamer, maar de meeste mensen redeneren: oh jongen+meisje+geen toezicht=foute boel.
Dat is op zich niet exclusief voor moslims die gedachte zie je ook wel in de meer traditionele Nederlandse gezinnen. "Je moet de kat niet op het spek binden" heet het dan.
die mensen denken oprecht dat hun (lieve) kindje naar de hel gaat als ze ongetrouwd gaat flikflooien met de eerste de beste jongen van de straat. En de hele gemeenschap gaat dit zodanig afkeuren als uitkomt waar ze mee bezig is. En ja: samenwonen staat voor seks. Er hangen geen camera's om precies te zien waar mensen mee bezig zijn in hun slaapkamer, maar de meeste mensen redeneren: oh jongen+meisje+geen toezicht=foute boel. Dat is op zich niet exclusief voor moslims
die gedachte zie je ook wel in de meer traditionele Nederlandse gezinnen. "Je moet de kat niet op het spek binden" heet het dan.
Dit is niet waar. Verdiep je er even goed in.quote:
[..]
Nee, maar m'n ouders zijn moslim. De persoon in kwestie is een Nederlander en van ons geloof mag je, als moslima, dus niet met een Nederlandse man trouwen (andersom mag wel, als de vrouw zich dan wel naar de Islam bekeerd tho).
@Che: Het is afhankelijk van de specifieke traditie. Er zijn stromingen binnen de islam die huwelijken tussen moslims en niet-moslims strikt afkeuren. Sommigen vinden dat de ander zich moet bekeren (klinkt erger dan het is: Een paar keer zeggen dat Allah de enige god is, en Mohammed zijn profeet in aanwezigheid van een priester is in principe voldoende), en sommigen maakt het niet uit. Merk op dat er in Israël en de Paletijnse gebieden ook honderden Romeo's en Julia's rondlopen, waarbij de één Jood en de ander Moslim(a) is en elkaar toevallig en helaas buitengewoon aantrekkelijk..., dan valt het in Nederland nog wel mee...
Er valt duidelijk op te maken wat wel en niet mag qua dit in de Islam en wat zij zegt klopt niet.quote:
@Che: Het is afhankelijk van de specifieke traditie. Er zijn stromingen binnen de islam die huwelijken tussen moslims en niet-moslims strikt afkeuren. Sommigen vinden dat de ander zich moet bekeren (klinkt erger dan het is: Een paar keer zeggen dat Allah de enige god is, en Mohammed zijn profeet in aanwezigheid van een priester is in principe voldoende), en sommigen maakt het niet uit. Merk op dat er in Israël en de Paletijnse gebieden ook honderden Romeo's en Julia's rondlopen, waarbij de één Jood en de ander Moslim(a) is en elkaar toevallig en helaas buitengewoon aantrekkelijk..., dan valt het in Nederland nog wel mee...
Er valt helemaal niet duidelijk op te maken wat wel of niet mag. Lees anders de maroc-fora, of gewoon wat verschillende koran-interpretaties.
Ik denk dat het een wezenlijk verschil is of je ouders niet willen dat je met een jongen/man omgaat uit een andere kring of dat ze niet willen dat je specifiek met die jongen/man omgaat.
In het eerste geval is het een principe of geloofskwestie, in het tweede geval is er iets aan zo'n jongen/man dat je ouders schadelijk vinden voor jou. Bijvoorbeeld omdat het een loverboy is, of omdat hij jou slecht behandelt of omdat hij een crimineel is..
In het eerste geval zou ik je aanraden om het heel voorzichtig door te drukken; laat ze merken dat je hem kent, laat hem eens in een vriendengroep bij je thuis komen, dan dat je hem wel eens ziet, dan dat je weleens met hem afspreekt voor koffie in een koffiewinkeltje bijvoorbeeld, dan dat dat vaker gebeurt.. om te eindigen met het feit dat hij je vriend is.
Kan je gewoon over een jaar spreiden. Beter 100 kleine onenigheden dan 1 grote knal.
In het tweede geval zou ik eens heel goed nadenken. Je familie kent je erg goed en houdt van je. Liefde maakt blind en buitenstaanders zien sneller dat iemand niet gezond voor je is dan jij zelf.
In het eerste geval is het een principe of geloofskwestie, in het tweede geval is er iets aan zo'n jongen/man dat je ouders schadelijk vinden voor jou. Bijvoorbeeld omdat het een loverboy is, of omdat hij jou slecht behandelt of omdat hij een crimineel is..
In het eerste geval zou ik je aanraden om het heel voorzichtig door te drukken; laat ze merken dat je hem kent, laat hem eens in een vriendengroep bij je thuis komen, dan dat je hem wel eens ziet, dan dat je weleens met hem afspreekt voor koffie in een koffiewinkeltje bijvoorbeeld, dan dat dat vaker gebeurt.. om te eindigen met het feit dat hij je vriend is.
Kan je gewoon over een jaar spreiden. Beter 100 kleine onenigheden dan 1 grote knal.
In het tweede geval zou ik eens heel goed nadenken. Je familie kent je erg goed en houdt van je. Liefde maakt blind en buitenstaanders zien sneller dat iemand niet gezond voor je is dan jij zelf.
Dat is dus makkelijker gezegd dan gedaan binnen bepaalde culturen. In Nederland kan je breken met je ouders en nog contact hebben met de rest van de familie, maar bij sommige culturen ben je dan vaak ook niet welkom bij de rest van de familie...quote:
[..]
Dat dus. En als je ouders dat niet respecteren zou je er verstandig aan doen om te overwegen geen contact meer met ze te hebben. Let wel, ik zeg overwegen, niet dat je het per sé moet doen.
Conditionele liefde 
"What I did, I did without choice... in the name of peace and sanity." - The Doctor
Het is ook niet dat ik het contact wil verbreken eigenlijk, maar als ze erachter komen dat ik nog met 'm praat en zo dan willen ze geen contact meer met me. Dat bekent ook dat de hele familie weet wat er gebeurd is en dan ben ik bij geen één familielid meer welkom. Ik ga nu ook nog de kat uit de boom kijken en geen overhaaste beslissing maken, want daar komen alleen maar meer problemen van..quote:
Breken met je ouders om alleen maar meer tijd met hem door te kunnen brengen zou ik toch onverstandig vinden. Als de verkering uitraakt dan sta je er helemaal alleen voor. Mijn advies voor nu zou zijn om nog een jaar of twee jaar de kat uit de boom te kijken en jullie ontmoeten beperkt te houden tot het drinken van een caffé-latte op een regenachtige zondagmiddag in één van de vele koffiecafés die de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond zijn geschoten. En daarna moet je toch een alles of niets keuze maken, als je je ouders tenminste niet uit het oog wil verliezen. Maar over twee jaar ben je ook weer een stuk volwassener, en meer zelfstandig. Dan is het breken met je ouders een stuk minder erg, en kun je wellicht ook stappen zetten richting een huwelijk (dat is echt niet het einde van een leuk leven ofzo, sommige mensen denken ten onrechte dat het inhoudt dat je als vrouw naar het spreekwoordelijke aanrecht wordt verwezen) of juist kiezen voor jezelf.
Zo werkt dat niet bij mijn ouders, bij hun is het verraad dat ik een relatie heb, laat staan als het een Nederlander is.quote:
Je ouders hoeven hem of jouw keuze toch niet te respecteren om nog gewoon met je om te gaan? I
Ze hebben er beide heel erg veel moeite mee en ik heb deze gesprekken, zoals ik al eerder zei, eerder gehad. Het heeft geen effect gehad en ze hadden hem zelfs opgebeld om te zeggen dat hij ver weg moest blijven en geen contact meer met me op mocht nemen...quote:
[..]
Beetje jammer van die vol hardend pushende ouders doe niet beseffen dat een kind geen kloon is van papa + mama...
Lekker afspreken en aangeven dat je ouders kunnen kiezen, leren kennen van jouw vriend (gewoon lekker zo noemen, je ouders kunnen hier niets tegen doen) en dan alles in overleg, of geen invloed af all. Maar hoe dan ook gaathet ze niet lukken om jou te laten stoppen met relatie.
Bespreek dit btw met de ouder die het minst moeite ermee lijkt te hebben. Op 1 of andere manier reageren ouders altijd feller als ze samen zijn
het is niet bespreekbaar.. Ja, dit verwoordt precies hoe mijn ouders denken. Erg traditioneel/religieus..quote:
Een beetje inleven in de positie van de ouders kan ook geen kwaad
Dat is op zich niet exclusief voor moslims
Bij ons was het altijd al zo en ik denk wel dat dit de waarheid is, alhoewel ik de koran niet heb gelezen en het dus niet zeker weet. Ik zal 't eens opzoeken.quote:
[..]
Er valt duidelijk op te maken wat wel en niet mag qua dit in de Islam en wat zij zegt klopt niet.
Nee, ik mag gewoon geen vriend/relatie hebben en al helemaal niet met een Nederlander/Spanjaard/etc., of hij moet moslim zijn. Want een relatie leidt tot seks voor het huwelijk en dat mag ook niet. Ze mogen hem dus ook niet want ze denken dat hij me weg houdt van m'n geloof etc. terwijl IK er gewoon eigenlijk niks mee te maken wil hebben.quote:
Ik denk dat het een wezenlijk verschil is of je ouders niet willen dat je met een jongen/man omgaat uit een andere kring of dat ze niet willen dat je specifiek met die jongen/man omgaat.
In het eerste geval is het een principe of geloofskwestie, in het tweede geval is er iets aan zo'n jongen/man dat je ouders schadelijk vinden voor jou. Bijvoorbeeld omdat het een loverboy is, of omdat hij jou slecht behandelt of omdat hij een crimineel is..
In het eerste geval zou ik je aanraden om het heel voorzichtig door te drukken; laat ze merken dat je hem kent, laat hem eens in een vriendengroep bij je thuis komen, dan dat je hem wel eens ziet, dan dat je weleens met hem afspreekt voor koffie in een koffiewinkeltje bijvoorbeeld, dan dat dat vaker gebeurt.. om te eindigen met het feit dat hij je vriend is.
Kan je gewoon over een jaar spreiden. Beter 100 kleine onenigheden dan 1 grote knal.
In het tweede geval zou ik eens heel goed nadenken. Je familie kent je erg goed en houdt van je. Liefde maakt blind en buitenstaanders zien sneller dat iemand niet gezond voor je is dan jij zelf.
Je advies is echt lief, maar ik mag dus ook geen jongens thuis
het mag allemaal niet. Het is 1) of je wacht totdat iemand je hand komt vragen en met je trouwt of 2) je trouwt niet. Er is geen tussenweg.. Ja, inderdaad, als de hele familie erachter komt dan ben ik ook bij niemand meer welkom.quote:
[..]
Dat is dus makkelijker gezegd dan gedaan binnen bepaalde culturen. In Nederland kan je breken met je ouders en nog contact hebben met de rest van de familie, maar bij sommige culturen ben je dan vaak ook niet welkom bij de rest van de familie...
Tsja..quote:
Somewhere between a mistress and commitment...
Ik heb van nabij meegemaakt dat de ouders hun dochter min of meer verstoten hebben omdat ze vonden dat ze met de verkeerde man om ging. Nou, die zijn na tien jaar samenwonen vorig jaar getrouwd en hebben nu een baby'tje thuis. Het kan dus op zich goed komen, maar de opa en oma van het kind zijn nog altijd niet "on speaking terms" met de ouders. Extreem jammer vind ik dat. Maar je doet er zo weinig aan als buitenstaander...
Ennuuuuh,
wat nou als je nu voor die gast kiest en het over een half jaar uit is? Ga je dan met je staart tussen je poten terug naar je ouders?
wat nou als je nu voor die gast kiest en het over een half jaar uit is? Ga je dan met je staart tussen je poten terug naar je ouders?
... Als ze dat doet kan ze ook geen relatie met iemand anders krijgen. Het gaat toch ook niet persé om deze ene jongen, het gaat er om dat haar ouders haar niet haar eigen keuzes laten maken.quote:
Ennuuuuh,
wat nou als je nu voor die gast kiest en het over een half jaar uit is? Ga je dan met je staart tussen je poten terug naar je ouders?
Dat heb ik gedaan mijn ouders verlaten voor iemand waarvan ik hou.
Mijn ouders mogen mijn vriendin niet en ik heb voor mijn vriendin gekozen ipv mijn ouders.
Mijn ouders mogen mijn vriendin niet en ik heb voor mijn vriendin gekozen ipv mijn ouders.
Maar toen was je nog minderjarig. Zou snel uit huis gaan, zodat ze jou een beetje leren loslaten en leren dat jij je eigen keuzes maakt en op eigen benen kan staan. Daarna nog een keer zo'n gesprek aangaan.quote:
[..]
Dit gesprek heb ik al eerder gehad en ze willen niet bijdraaien. Het is een mengeling van opvoeding, cultuur en geloof en daar gaan ze geen afstand van doen. Ik heb zo vaak gezegd dat ze hem moeten leren kennen zodat ze snappen waarom ik samen met hem wil zijn, maar ze willen ab-so-luut niet luisteren. Dit is al onderhand zo'n 4 jaar bezig en ik ben niks opgeschoten in deze 4 jaar. Daarom wordt het voor mij tijd om een keuze te maken..
Moet je dat dan willen als ze zo met je omgaan?quote:
[..]
Dat is dus makkelijker gezegd dan gedaan binnen bepaalde culturen. In Nederland kan je breken met je ouders en nog contact hebben met de rest van de familie, maar bij sommige culturen ben je dan vaak ook niet welkom bij de rest van de familie...
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Ik heb er wel eens over nagedacht en het klinkt vast raar, maar;
Als ik een vriendin zou hebben en haar ouders tegen een relatie/huwelijk met mij zouden zijn, dan zou ik het opgeven en het uitmaken in het belang van een goede verstandshouding tussen dochter en ouders. Ik zou de keuze voor haar maken i.p.v. haar te "martelen" door haar zelf te laten beslissen.
Ik heb geen zin om te lopen stoken, + wie weet hoe ik zou reageren als het mijn eigen dochter betrof, + de wereld is zo groot dat wij beiden op den duur wel iemand zouden tegenkomen waar we gelukkig mee kunnen zijn.
Als ik een vriendin zou hebben en haar ouders tegen een relatie/huwelijk met mij zouden zijn, dan zou ik het opgeven en het uitmaken in het belang van een goede verstandshouding tussen dochter en ouders. Ik zou de keuze voor haar maken i.p.v. haar te "martelen" door haar zelf te laten beslissen.
Ik heb geen zin om te lopen stoken, + wie weet hoe ik zou reageren als het mijn eigen dochter betrof, + de wereld is zo groot dat wij beiden op den duur wel iemand zouden tegenkomen waar we gelukkig mee kunnen zijn.
Het is dat ik van mijn neefjes en nichtjes houd en zij mij ook erg missen als zij een paar weken niets van me horen. Anders had ik allang afscheid genomen van mijn ouders, en had ik het voor lief genomen dat de rest van de familie dan ook niets meer met mij wil. Maar die onschuldige neefjes en nichtjes dan?quote:
[..]
Moet je dat dan willen als ze zo met je omgaan?
Denk je dat ik met een gerust hart hen kan achterlaten?
Het is sowieso een lastige situatie waar geen ideale uitkomst voor is, maar ik zou me onder geen beding laten gijzelen door manipulatieve mensen, ook al is het familie.quote:
[..]
Het is dat ik van mijn neefjes en nichtjes houd en zij mij ook erg missen als zij een paar weken niets van me horen. Anders had ik allang afscheid genomen van mijn ouders, en had ik het voor lief genomen dat de rest van de familie dan ook niets meer met mij wil. Maar die onschuldige neefjes en nichtjes dan?
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Ik heb ongeveer twee jaar geleden afstand genomen van mijn familie door naar een andere stad te verhuizen (Nijmegen -> Utrecht). Dat scheelt.quote:
[..]
Het is sowieso een lastige situatie waar geen ideale uitkomst voor is, maar ik zou me onder geen beding laten gijzelen door manipulatieve mensen, ook al is het familie.
Ze proberen het nog steeds, maar ik heb wel het gevoel dat ze het langzaam maar zeker opgeven. 
quote:
[..]
Ik heb ongeveer twee jaar geleden afstand genomen van mijn familie door naar een andere stad te verhuizen (Nijmegen -> Utrecht). Dat scheelt.
Sterkte.
As the officer took her away, she recalled that she asked,
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
"Why do you push us around?"
And she remembered him saying,
"I don't know, but the law's the law, and you're under arrest."
Ja, dat vind ik ook echt heel jammer om te horen.. Het probleem is dat mijn ouders en de ouders in jouw verhaal het ook geen kans willen geven en zo, het is gewoon doemdenken en ze proberen 't niet te bekijken vanuit mijn kant maar de kant van alle familieleden etc.quote:
Ik heb van nabij meegemaakt dat de ouders hun dochter min of meer verstoten hebben omdat ze vonden dat ze met de verkeerde man om ging. Nou, die zijn na tien jaar samenwonen vorig jaar getrouwd en hebben nu een baby'tje thuis. Het kan dus op zich goed komen, maar de opa en oma van het kind zijn nog altijd niet "on speaking terms" met de ouders. Extreem jammer vind ik dat. Maar je doet er zo weinig aan als buitenstaander...
Het gaat me niet om deze jongen, ook meer om dat ik mijn eigen keuzes wil maken en gelukkig wil zijn. Maar om eerlijk te zijn, ik vind deze jongen nu nog steeds even leuk als 4 jaar geleden, dus ik weet wel waar ik voor kies.quote:
Ennuuuuh,
wat nou als je nu voor die gast kiest en het over een half jaar uit is? Ga je dan met je staart tussen je poten terug naar je ouders?
Hopelijk dat ik volgend jaar op kamers kan gaan en zo'n gesprek aangaan is niet echt slim, dan moet ik van hen zeker per direct weer naar huis toe. No way.quote:
[..]
Maar toen was je nog minderjarig. Zou snel uit huis gaan, zodat ze jou een beetje leren loslaten en leren dat jij je eigen keuzes maakt en op eigen benen kan staan. Daarna nog een keer zo'n gesprek aangaan.
We hebben beide afstand genomen van elkaar maar hoe dan ook hebben we nog steeds sterke gevoelens voor elkaar, zelfs na alles wat er gebeurd is tussen ons. Hij vindt het ook erg en wil zich aanpassen, maar ik heb tegen hem gezegd dat hij dat niet moet doen.. Het heeft geen effect als hij zich aanpast. Het is gewoon mijn keuze en ik wil niet dat hij er de dupe van wordt.quote:
Ik heb er wel eens over nagedacht en het klinkt vast raar, maar;
Als ik een vriendin zou hebben en haar ouders tegen een relatie/huwelijk met mij zouden zijn, dan zou ik het opgeven en het uitmaken in het belang van een goede verstandshouding tussen dochter en ouders. Ik zou de keuze voor haar maken i.p.v. haar te "martelen" door haar zelf te laten beslissen.
Ik heb geen zin om te lopen stoken, + wie weet hoe ik zou reageren als het mijn eigen dochter betrof, + de wereld is zo groot dat wij beiden op den duur wel iemand zouden tegenkomen waar we gelukkig mee kunnen zijn.
Awhquote:
[..]
Het is dat ik van mijn neefjes en nichtjes houd en zij mij ook erg missen als zij een paar weken niets van me horen. Anders had ik allang afscheid genomen van mijn ouders, en had ik het voor lief genomen dat de rest van de familie dan ook niets meer met mij wil. Maar die onschuldige neefjes en nichtjes dan?
kut voor je.. Ik snap je redenering heel goed, echt lief van je dat je ze niet achterlaat. Ik heb sowieso niet zo veel familie hier, aleen maar een oom van m'n vaders kant/tante van m'n moeders kant en hun kinderen zijn ook allemaal >20. Heb er niet zo'n heel sterke band mee. Mag ik vragen waarom je afstand hebt genomen eigenlijk? En idd sterkte! Vond je het op 't begin lastig enzo?
Somewhere between a mistress and commitment...
4 jaar geleden was je 14quote:
[..]
Ja, dat vind ik ook echt heel jammer om te horen.. Het probleem is dat mijn ouders en de ouders in jouw verhaal het ook geen kans willen geven en zo, het is gewoon doemdenken en ze proberen 't niet te bekijken vanuit mijn kant maar de kant van alle familieleden etc.
[..]
Het gaat me niet om deze jongen, ook meer om dat ik mijn eigen keuzes wil maken en gelukkig wil zijn. Maar om eerlijk te zijn, ik vind deze jongen nu nog steeds even leuk als 4 jaar geleden, dus ik weet wel waar ik voor kies.
[..]
Hopelijk dat ik volgend jaar op kamers kan gaan en zo'n gesprek aangaan is niet echt slim, dan moet ik van hen zeker per direct weer naar huis toe. No way.
[..]
We hebben beide afstand genomen van elkaar maar hoe dan ook hebben we nog steeds sterke gevoelens voor elkaar, zelfs na alles wat er gebeurd is tussen ons. Hij vindt het ook erg en wil zich aanpassen, maar ik heb tegen hem gezegd dat hij dat niet moet doen.. Het heeft geen effect als hij zich aanpast. Het is gewoon mijn keuze en ik wil niet dat hij er de dupe van wordt.
[..]
Awh
nu 18
eigen keuzes op je 18e
Je verwart de mentaliteit van jouw ouders met die van anderen (Nederlandse), je moet langzaam je vrijheid pakken, langzaam zodat zij er ook aan kunnen wennen. Niet van de ene op de andere dag.
Nou ja, mijn ouders leven nog volgens de normen en waarden van 30 jaar geleden (in Turkije op het platteland). Mijn jongste broer was 6 jaar toen hij hierheen kwam. Ik ben als enige hier geboren en getogen. Mijn opvattingen botsen gewoon met die van hen. Lees mijn blog voor meer info.quote:
Awh
Het is niet zo dat ik volledig afstand heb genomen, ik ben gewoon minder vaak in Nijmegen te vinden. Telefonisch contact met familie houd ik ook niet van, dus ik zie en spreek hen hooguit 2 á 3x per maand eventjes.
Het was in het begin wel even wennen ja, maar dat ging snel goed.
Eén van de pagina's van een fotoalbum dat ik voor m'n verjaardag kreeg van twee van m'n nichtjes. Ik barstte toen in tranen uit - en nu weer trouwens.
No way dat ik hen ooit in de steek zal laten!
Nogal offtopic, sorry.
[ Bericht 0% gewijzigd door sylvesterrr op 27-10-2013 18:38:39 ]
Ja, dat heeft dus niet zo veel zin he. Als ouders hun dochter van 14 willen beschermen dan valt daar een boel voor te zeggen, maar niet meer als ze 18 is. De wet verondersteld niet voor niets dat mensen vanaf 18 hun eigen keuzes kunnen maken. Dat gezegd hebbend: TS wil natuurlijk niet zomaar met haar ouders breken. En dan zeg ik: dan kun je beter een paar jaartjes geduld hebben, want dat maakt je eigen positie een stuk sterker. Als je bijvoorbeeld een goed betaalde baan hebt dan kun je ook op jezelf wonen. De meeste jongens en meisjes van 18 hebben dat nog niet. Als je op die leeftijd uit huis gaat om bijv. te gaan studeren blijf je toch nog tamelijk afhankelijk van pa en moe. Al is het financieel. Daarnaast is het natuurlijk sowieso jammer om het thuisfront de rug toe te keren. Mijn verhouding met mijn ouders is nadat ik het huis ben uitgegaan alleen maar beter geworden en dat hoor ik eigenlijk van de meeste leeftijdsgenoten om mij heen. Je zit niet meer op elkaars lip waardoor de weekenden echt fijner worden.quote:
[..]
4 jaar geleden was je 14
nu 18
eigen keuzes op je 18e
Je verwart de mentaliteit van jouw ouders met die van anderen (Nederlandse), je moet langzaam je vrijheid pakken, langzaam zodat zij er ook aan kunnen wennen. Niet van de ene op de andere dag.
Ik heb je blog gelezen en ik kan me daar dus echt in vinden (je kijk op dingen, mening enzo). Ik ben hier dan wel niet geboren, maar ik kwam hier toen ik 1,5 jaar oud was dus voor mij is Nederland ook echt mijn 'land', om het zo maar te zeggen. En awh dat is echt zo erg om te lezen..quote:
[..]
Nou ja, mijn ouders leven nog volgens de normen en waarden van 30 jaar geleden (in Turkije op het platteland). Mijn jongste broer was 6 jaar toen hij hierheen kwam. Ik ben als enige hier geboren en getogen. Mijn opvattingen botsen gewoon met die van hen. Lees mijn blog voor meer info.
Het is niet zo dat ik volledig afstand heb genomen, ik ben gewoon minder vaak in Nijmegen te vinden. Telefonisch contact met familie houd ik ook niet van, dus ik zie en spreek hen hooguit 2 á 3x per maand eventjes.
Het was in het begin wel even wennen ja, maar dat ging snel goed.
Eén van de pagina's van een fotoalbum dat ik voor m'n verjaardag kreeg van twee van m'n nichtjes. Ik barstte toen in tranen uit - en nu weer trouwens.
[ link | afbeelding ]
No way dat ik hen ooit in de steek zal laten!
Nogal offtopic, sorry.
ik zou hen dan ook echt sowieso niet in de steek laten, maar erg goed van je dat je hun ook echt gewoon op gaat zoeken e.d. Lief van je. Daarom, ik probeer ook echt naar te kijken wat haalbaar is en hoe verre ik op mijn eigen benen kan staan, maar vroeg of laat moet ik wel een keuze maken voor mezelf en niet voor iemand anders, want het is mijn leven. Bedankt heel erg voor je advies, iig!quote:
[..]
Ja, dat heeft dus niet zo veel zin he. Als ouders hun dochter van 14 willen beschermen dan valt daar een boel voor te zeggen, maar niet meer als ze 18 is. De wet verondersteld niet voor niets dat mensen vanaf 18 hun eigen keuzes kunnen maken. Dat gezegd hebbend: TS wil natuurlijk niet zomaar met haar ouders breken. En dan zeg ik: dan kun je beter een paar jaartjes geduld hebben, want dat maakt je eigen positie een stuk sterker. Als je bijvoorbeeld een goed betaalde baan hebt dan kun je ook op jezelf wonen. De meeste jongens en meisjes van 18 hebben dat nog niet. Als je op die leeftijd uit huis gaat om bijv. te gaan studeren blijf je toch nog tamelijk afhankelijk van pa en moe. Al is het financieel. Daarnaast is het natuurlijk sowieso jammer om het thuisfront de rug toe te keren. Mijn verhouding met mijn ouders is nadat ik het huis ben uitgegaan alleen maar beter geworden en dat hoor ik eigenlijk van de meeste leeftijdsgenoten om mij heen. Je zit niet meer op elkaars lip waardoor de weekenden echt fijner worden.
Somewhere between a mistress and commitment...
Leuk stukje, maar iks nap deze zin niet:quote:
[..]
Nou ja, mijn ouders leven nog volgens de normen en waarden van 30 jaar geleden (in Turkije op het platteland). Mijn jongste broer was 6 jaar toen hij hierheen kwam. Ik ben als enige hier geboren en getogen. Mijn opvattingen botsen gewoon met die van hen. Lees mijn blog voor meer info.
Het is niet zo dat ik volledig afstand heb genomen, ik ben gewoon minder vaak in Nijmegen te vinden. Telefonisch contact met familie houd ik ook niet van, dus ik zie en spreek hen hooguit 2 á 3x per maand eventjes.
Het was in het begin wel even wennen ja, maar dat ging snel goed.
Eén van de pagina's van een fotoalbum dat ik voor m'n verjaardag kreeg van twee van m'n nichtjes. Ik barstte toen in tranen uit - en nu weer trouwens.
[ link | afbeelding ]
No way dat ik hen ooit in de steek zal laten!
Nogal offtopic, sorry.
Ik ken zelf alleen Utrecht (ik heb daar 9 jaar gestudeerd plus nog 1,5 jaar een deeltijdopleiding gevolgd), maar waarom ging je ervan uit dat Utrecht beter bij jou past dan Nijmegen?quote:Zo erg zelfs dat ik heb besloten om mijn geboortestad Nijmegen te verruilen voor Utrecht.
signatuurloos
Je was 1,5 jaar oud toen je hier kwam, dan heb je eigenlijk niks meegekregen van je moederland. Begrijpelijk dat je je in Nederland meer thuis voelt dan elders.quote:
[..]
Ik heb je blog gelezen en ik kan me daar dus echt in vinden (je kijk op dingen, mening enzo). Ik ben hier dan wel niet geboren, maar ik kwam hier toen ik 1,5 jaar oud was dus voor mij is Nederland ook echt mijn 'land', om het zo maar te zeggen. En awh dat is echt zo erg om te lezen..
Met m'n neefjes en nichtjes ga ik regelmatig een dagje weg, naar plaatsen waar zij zonder mij niet zouden komen (Rotterdam, Amsterdam, Utrecht, Zaandam, Walibi etc).
Thanks, en ehm...Ik woonde in Nijmegen en werk(te) in Amsterdam. Utrecht ligt ergens in het midden, dus ben ik verhuisd naar Utrecht. Niet dat ik binding heb met Utrecht ofzo.quote:
[..]
Leuk stukje, maar iks nap deze zin niet:
[..]
Ik ken zelf alleen Utrecht (ik heb daar 9 jaar gestudeerd plus nog 1,5 jaar een deeltijdopleiding gevolgd), maar waarom ging je ervan uit dat Utrecht beter bij jou past dan Nijmegen?
Ik ben al op zoek naar een woning in Amsterdam, dat gaat mij veel reistijd schelen.
Hoi! Nog even een update van mijn kant.
We, nouja ik eigenlijk, heb(ben) besloten dat we gaan minderen met het contact - wat meer mijn idee is. Ik heb tijd nodig om hier goed over na te denken en een goed en weloverwogen keuze te maken, want als ik met hem blijf praten word ik gewoon meegesleurd door de emotie en liefde die eraan vastzit en juist nu moet ik wel realistisch denken en handelen. We zijn beide ook vrij om te doen wat we willen en als we hetzelfde nog voor elkaar voelen over één jaar dan mag m'n keuze wel duidelijk zijn. Het doet echt pijn om geen contact meer met 'm te hebben alleen.. het is voor nu even belangrijk, niet alleen voor mij maar ook voor hem. Bedankt iedereen iig voor alle advies.
We, nouja ik eigenlijk, heb(ben) besloten dat we gaan minderen met het contact - wat meer mijn idee is. Ik heb tijd nodig om hier goed over na te denken en een goed en weloverwogen keuze te maken, want als ik met hem blijf praten word ik gewoon meegesleurd door de emotie en liefde die eraan vastzit en juist nu moet ik wel realistisch denken en handelen. We zijn beide ook vrij om te doen wat we willen en als we hetzelfde nog voor elkaar voelen over één jaar dan mag m'n keuze wel duidelijk zijn. Het doet echt pijn om geen contact meer met 'm te hebben alleen.. het is voor nu even belangrijk, niet alleen voor mij maar ook voor hem. Bedankt iedereen iig voor alle advies.
Somewhere between a mistress and commitment...
Het is een zeer moedige beslissing, maar wel het meest verstandig Richt je nu vooral op je opleiding. Probeer die gewoon snel af te ronden en een leuke baan te vinden. Dat is het moment dat je ook gewoon rustig kan "uitvliegen", dan heb je je ouders in elk geval niet meer nodig. Geeft daarnaast ook wat afleiding.
Richt je nu vooral op je opleiding. Probeer die gewoon snel af te ronden en een leuke baan te vinden. Dat is het moment dat je ook gewoon rustig kan "uitvliegen", dan heb je je ouders in elk geval niet meer nodig. Geeft daarnaast ook wat afleiding.
quote:Op dinsdag 29 oktober 2013 08:42 schreef standbyme het volgende:
Hoi! Nog even een update van mijn kant.
We, nouja ik eigenlijk, heb(ben) besloten dat we gaan minderen met het contact - wat meer mijn idee is. Ik heb tijd nodig om hier goed over na te denken en een goed en weloverwogen keuze te maken, want als ik met hem blijf praten word ik gewoon meegesleurd door de emotie en liefde die eraan vastzit en juist nu moet ik wel realistisch denken en handelen. We zijn beide ook vrij om te doen wat we willen en als we hetzelfde nog voor elkaar voelen over één jaar dan mag m'n keuze wel duidelijk zijn. Het doet echt pijn om geen contact meer met 'm te hebben alleen.. het is voor nu even belangrijk, niet alleen voor mij maar ook voor hem. Bedankt iedereen iig voor alle advies.
!
Ik denk dat de grootste stap die je kunt maken naar je eigen geluk, is om je langzaamaan steeds meer los te maken van je ouders.
Niet met negatieve ondertonen ofzo, gewoon langzaam een beetje vrede met de situatie krijgen dat wat jouw ouders van jou verwachten niet is wat jou gelukkig maakt.
Niet met negatieve ondertonen ofzo, gewoon langzaam een beetje vrede met de situatie krijgen dat wat jouw ouders van jou verwachten niet is wat jou gelukkig maakt.
Fuck the EBU.
Ik heb mijn ouders verlaten voor minder, gewoon omdat ik van ze af wou zijn dus, ja.
Some men are born sodomites, some achieve sodomy, and some have sodomy thrust upon them...
Hoi allemaal,
Ik weet dat dit topic best oud is, maar wilde graag een update geven omdat ik het van me af wil schrijven maar ook gewoon wil laten weten hoe het afgelopen is (mogen er mensen geïnteresseerd in zijn).
Vorige week moest ik abrupt thuis weggaan, mijn moeder kwam erachter dat ik weer contact met hem had en kwam er ook achter dat we wel wat verder waren gegaan dan zoenen.. Door dit alles voelde ik me niet meer zo veilig thuis, ze dreigde het ook aan m'n vader te vertellen en dan zou ik wel langzaamaan vermoord worden door ze. Ze had ook ineens mijn paspoort afgepakt, dus voor mij was het wel serieus dat ze het niet hierbij liet. Ik voelde me gewoon niet meer goed thuis, was elke dag bang en het voelde gewoon niet meer veilig. Had toen besloten om weg te gaan, een nieuwe paspoort aan te vragen en naar hem toe te gaan. We hadden al plannen om samen te gaan wonen in september, maar het wordt nu dus in juli.
Om eerlijk te zijn vind ik het vreselijk om weg te gaan, het zijn nog steeds m'n ouders en ik begrijp goed waarom zij het niet kunnen accepteren.. Maar aan de andere kant wil ik gewoon mijn eigen keuzes maken, of het nou goed of fout is, en ervan leren.. Als ik bij ze blijf dan heb ik geen vrijheid van meningsuiting en word ik meteen afgeschreven als ik iets doe of zeg dat niet binnenin hun kader past. Vind het vervelend dat het zo snel moest gebeuren, maar nu ik een paar dagen kan reflecteren op mijn 'oude' leven, zie ik ook in dat het niet voor mij weggelegd is en het beter is als ik eruit stap.
Ik weet dat dit topic best oud is, maar wilde graag een update geven omdat ik het van me af wil schrijven maar ook gewoon wil laten weten hoe het afgelopen is (mogen er mensen geïnteresseerd in zijn).
Vorige week moest ik abrupt thuis weggaan, mijn moeder kwam erachter dat ik weer contact met hem had en kwam er ook achter dat we wel wat verder waren gegaan dan zoenen.. Door dit alles voelde ik me niet meer zo veilig thuis, ze dreigde het ook aan m'n vader te vertellen en dan zou ik wel langzaamaan vermoord worden door ze. Ze had ook ineens mijn paspoort afgepakt, dus voor mij was het wel serieus dat ze het niet hierbij liet. Ik voelde me gewoon niet meer goed thuis, was elke dag bang en het voelde gewoon niet meer veilig. Had toen besloten om weg te gaan, een nieuwe paspoort aan te vragen en naar hem toe te gaan. We hadden al plannen om samen te gaan wonen in september, maar het wordt nu dus in juli.
Om eerlijk te zijn vind ik het vreselijk om weg te gaan, het zijn nog steeds m'n ouders en ik begrijp goed waarom zij het niet kunnen accepteren.. Maar aan de andere kant wil ik gewoon mijn eigen keuzes maken, of het nou goed of fout is, en ervan leren.. Als ik bij ze blijf dan heb ik geen vrijheid van meningsuiting en word ik meteen afgeschreven als ik iets doe of zeg dat niet binnenin hun kader past. Vind het vervelend dat het zo snel moest gebeuren, maar nu ik een paar dagen kan reflecteren op mijn 'oude' leven, zie ik ook in dat het niet voor mij weggelegd is en het beter is als ik eruit stap.
Somewhere between a mistress and commitment...
He bah, eng zeg. Sterkte in ieder geval. Weet je familie waar je gaat wonen? Is het makkelijk voor ze om erachter te komen? Ben je daadwerkelijk bang voor eerwraakachtige perikelen of zal het bij niet accepteren blijven voor zo ver jij kan inschatten?
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen komedie.
Vrijheid
Vrijheid
Nee, niemand weet waar ik ga wonen (zelfs vriendinnen niet), want ik ben bang dat iemand zich verspreekt of dat m'n ouders informatie gaan halen bij ze, wat ik op het moment echt niet kan gebruiken. Adres is moeilijk te achterhalen, dus dat is wel een positief iets voor me.. Ik weet niet of eerwraak het juiste woord is, maar ik denk wel dat ze veel gaan proberen om me naar huis terug te 'lokken'. Ze hebben een vriendin van me gecontacteerd en ze zei tegen me dat m'n ouders nu ineens oke zijn met alles, nouja, ik ben ook niet naïef en weet dondersgoed dat het gewoon maar woorden zijn en geen daden. Ze willen wat zij denken dat het beste voor me is, maar ze hebben nooit met me gediscussieerd erover o.i.d. en ineens vinden ze het allemaal 'goed'? Don't think so.. Heb wel veel nummers moeten blokkeren, zodat ik niet 100x per dag gebeld wordt, maar ik leef er wel mee. Het gaat moeilijk worden, maar krijg veel steun van een vriendin en van hem.quote:
He bah, eng zeg. Sterkte in ieder geval. Weet je familie waar je gaat wonen? Is het makkelijk voor ze om erachter te komen? Ben je daadwerkelijk bang voor eerwraakachtige perikelen of zal het bij niet accepteren blijven voor zo ver jij kan inschatten?
Somewhere between a mistress and commitment...
Duidelijk, meer overlast dan daadwerkelijk levensbedreigende ongein. Sterkte in ieder geval.quote:
[..]
Nee, niemand weet waar ik ga wonen (zelfs vriendinnen niet), want ik ben bang dat iemand zich verspreekt of dat m'n ouders informatie gaan halen bij ze, wat ik op het moment echt niet kan gebruiken. Adres is moeilijk te achterhalen, dus dat is wel een positief iets voor me.. Ik weet niet of eerwraak het juiste woord is, maar ik denk wel dat ze veel gaan proberen om me naar huis terug te 'lokken'. Ze hebben een vriendin van me gecontacteerd en ze zei tegen me dat m'n ouders nu ineens oke zijn met alles, nouja, ik ben ook niet naïef en weet dondersgoed dat het gewoon maar woorden zijn en geen daden. Ze willen wat zij denken dat het beste voor me is, maar ze hebben nooit met me gediscussieerd erover o.i.d. en ineens vinden ze het allemaal 'goed'? Don't think so.. Heb wel veel nummers moeten blokkeren, zodat ik niet 100x per dag gebeld wordt, maar ik leef er wel mee. Het gaat moeilijk worden, maar krijg veel steun van een vriendin en van hem.
Iedereen is de hoofdrolspeler van zijn eigen komedie.
Vrijheid
Vrijheid
Pff, heftig... Voor mij (gelukkig) onbegrijpelijk dat je als ouder zo zou reageren. Maar cultuurverschillen hé. Dit zat er wel aan te komen maar kan voorstellen dat het nu toch vervelender voelt dan je je had voorgesteld.
Veel sterkte ts, uiteindelijk komt het zeker goed!
Veel sterkte ts, uiteindelijk komt het zeker goed!
Dankje! Voor mij ergens ook onbegrijpelijk, maar snap het ook wel ergens. Moet het nog even verwerken allemaal, I guess..quote:
Pff, heftig... Voor mij (gelukkig) onbegrijpelijk dat je als ouder zo zou reageren. Maar cultuurverschillen hé. Dit zat er wel aan te komen maar kan voorstellen dat het nu toch vervelender voelt dan je je had voorgesteld.
Veel sterkte ts, uiteindelijk komt het zeker goed!
Bedankt voor je bijdrage.quote:Op vrijdag 4 juli 2014 13:51 schreef shifto het volgende:
Blij dat die loverboy zijn buit eindelijk binnen heeft, was nonderju nog een hoop moeite.
Dankjewel.quote:
Somewhere between a mistress and commitment...
Het zal nu kut zijn, uiteindelijk zal het alleen maar beter zijn voor jezelf. Eindelijk je eigen leven in kunnen delen! Heel veel sterkte en succes!
|
|
