Wat een tenenkrommende hoeveelheid afgunst – afkomstig uit feitelijk onjuiste onderbuik gevoelens – wordt hier gegeven voor de huidige generatie jongeren. De Fok!ers die hierover klagen, zijn waarschijnlijk allemaal de generatie fabriekswerkers die niks in hun leven bereikt hebben – ja gezegd hebben tegen de baas, maar met geen enkel eigen idee gekomen zijn, en niks beter gepresteerd hebben dan de andere Jantjes. Het is natuurlijk makkelijk je verdriet over je eigen gefaalde leven op ons af te slaan, maar realiseer je dat wij jullie pensioenen betalen – naast allerlei verantwoordelijkheden die vroeger niet bestonden.
Natuurlijk hebben we het hoog in ons bol. We moeten meer bereiken dan jullie generatie vroeger, en hier moeten we dus ook harder voor werken. Als wij het niet hoog in ons bol zouden hebben, zou er niemand zijn om de verzorging – inclusief royaal pensioen – van de babyboomer generatie te betalen. Het hele omslagstelsel is erop gebaseerd dat wij meer zullen verdienen, en nu blijkt het voor jullie een verassing te zijn dat we dus ook harder moeten werken.
Het is belangrijk te realiseren dat de hele samenleving nu anders in elkaar steekt dan, zeg 50 jaar geleden. Vroeger was er één vast pad om te volgen. Je werd bijvoorbeeld, net zoals je vader timmerman. Lager op de sociaal-economische rangorde ging je met je pa in de fabriek werken. Er waren geen keuzes om te maken, je wist wat je werk inhield, en wanneer het zou stoppen.
Wilde je jezelf verder ontwikkelen, dan kon je praktisch onbeperkt en volledig door de overheid gesponsord studeren. Had je even een ‘zwaar’ leven, was er een veel beter sociaal vangnet, inclusief pensioenen waar onze generatie niet over kan dromen. Allemaal betaald door de kinderen natuurlijk.
Anno 2013 is de samenleving verder ontwikkeld. Waar jantje vroeger om 18.00 thuis zat voor het avondeten – natuurlijk gekookt door een huismoeder, die trouwens ook al voor het huishouden heeft gezorgd – kunnen we nu om 24:00 nog opgebeld worden dat er een calamiteit is en of je even wilt langskomen, en ja de volgende ochtend kan je toch om 6:00 weer beginnen. Vroeger moest Jantje misschien iets langer in de zaak blijven als er iets mis ging, nu kunnen we opgebeld worden of we even willen komen, of wordt er zelfs verwacht dat je een week in een ander land gaat zitten, op een tijd door je baas beslist.
Verder specialiseren we ons verder. Door geweldig te zijn in één specifieke taak kunnen we samenwerken om producten te maken die voorheen niet mogelijk waren. Denk je echt dat je vroeger even naar de timmerman kon gaan voor een nieuwe flatscreen / iPhone / auto / vliegticket naar Hong Kong?
Door die specialisatie komt keuze-stress. Wat als de beslissingen over mijn toekomst die ik op mijn 15e gemaakt heb, niet de juisten blijken? Wat als er een verandering in de industrie komt waardoor mijn functie overbodig wordt? Wat als mijn baan ge-outsourced wordt? Voor onze generatie is het altijd nodig om iets achter de hand te hebben, je eigen vangnet creëren; dit kost tijd, geld en moeite.
Er is ook een sterkere onderlinge competitie. Vroeger, als je een tafel nodig had, ging je naar de plaatselijke timmerman. Nu kijken we via het internet wat de beste en goedkoopste meubelzaak is, of rijden we gewoon naar de plaatselijke IKEA. Om succesvol te worden als timmerman – correctie te overleven als timmerman – moet je dus met unieke ideeën en skills komen, om je zaak überhaupt te laten draaien.
Het socialistische SP & PVV anti-kapitalisme gepraat is ook werkelijk onzin. Ik ben blij dat we kunnen ruilen met geld, in plaats van kippen. Het is geweldig dat we toegang hebben tot bijvoorbeeld een professionele psycholoog. Deze mensen zijn opgeleid om je op een goede, therapeutische manier, te kunnen helpen – liever dat dan oom Henk die me even een ‘goed’ advies gaat geven.
Ook is het heerlijk dat we ons luxe producten kunnen veroorloven. Wanneer je de nieuwste Phillips 4K TV koopt, sponsor je niet alleen de detailhandel, je zorgt er ook voor dat de innoverende mensen in Nederland hiervoor beloond worden, en je zorgt voor financiële middelen om nieuwe innovaties toe te staan. Wanneer je op vakantie gaat in een minder welvarend land, sponsor je met je overpriced koffie de ontwikkelingen en toekomstige welvaart in zowel dat gebied als Nederland zelf.
Daarbij is de kwantiteit van de dingen die we ons kunnen veroorloven ook gegroeid. Vroeger was een reis naar Londen een relatieve wereldreis, nu boeken we even een vliegticket om iemand een weekendje op te zoeken. Ik ben bijvoorbeeld hard op zoek naar een bestemming voor mijn 8ste vakantie dit jaar, maar wel voor december want dan ga ik al skiën. Vroeger kon je er niet aan denken om 9 keer per jaar op vakantie te gaan, omdat je in de overige tijd bijna niks bereikte.
Door te consuminderen werk je de economie alleen maar het graf in; de producten die je kan kopen zijn door mensen gemaakt of, mensen die hier een baan aan over houden, mensen die hiermee weer andere mensen in leven kunnen houden. Verder rem je de vooruitgang van onze samenleving; met die gedachtegang was kinderarbeid en slavernij goed, leefden we in straten vol ontlasting, en ging je op je 30ste dood.
Ook zijn ‘luxe producten en diensten’ een manier om tijd en geld te besparen. Als je ¤50 euro per uur verdient, kan je of een uur gaan schoonmaken, of een schoonmaker inhuren voor ¤25 euro en dus geld en tijd besparen en de schoonmaker van een baan voorzien. Met die smartphone net zo. We kunnen tussendoor even onze mails beantwoorden, contact leggen met mensen, en planningen regelen. Maar ook weten we bijvoorbeeld precies hoe we moeten reizen, waar ook ter wereld. Als ik reis, zorg ik dat ik mijn paspoort en koffer bij me heb. De meeste dingen regel ik via mobiel internet in het land van bestemming. Bovendien kan ik goedkoop via Skype, mobiel onderweg, veel zaken overleggen.
Alcohol, because no great story starts with a salad.
Pure, unadulterated music. Because everything else is noise. And noise distracts us from what really matters.
So they're using the planets resources to make changing gear sound nice. I like that.