Depressie & Angst #67

quote:

Op zondag 29 september 2013 23:06 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Oneens.

Tenzij je drinken en computeren iets doen vindt.. Maar geloof mij, je leven gaat dan aan je voorbij, dat geldt voor iedereen wel denk ik.

Dat is zeker niet niks!

Sure, het wordt doorgaans niet beschouwd als nuttig, maar the dude abides.

quote:

Op zondag 29 september 2013 23:09 schreef Gray het volgende:

[..]

Dat is zeker niet niks!

Sure, het wordt doorgaans niet beschouwd als nuttig, maar the dude abides.

Tis absoluut gezien niet niks, maar als je het in perspectief gaat zetten voor een mensenleven...

quote:

Op zondag 29 september 2013 23:10 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Tis absoluut gezien niet niks, maar als je het in perspectief gaat zetten voor een mensenleven...

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaand I'm out! Goodnight Los Angeles!

quote:

Op zondag 29 september 2013 23:15 schreef Gray het volgende:

[..]

[ afbeelding ]

Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaand I'm out! Goodnight Los Angeles!

Toch iets waarvan ik wel erg overtuigd ben dat het ook beter is voor anderen.

Vraagje; zijn er meer mensen die te maken hebben gekregen met haaruitval?
Idioot veel last van op het moment, m'n haren lijken ook anders qua structuur te zijn geworden. Zou kunnen dat dit een gevolg is van roofbouw/stress/burnout/depressie/afvallen in de laatste maanden.

quote:

Op maandag 30 september 2013 00:40 schreef minthy het volgende:
Vraagje; zijn er meer mensen die te maken hebben gekregen met haaruitval?
Idioot veel last van op het moment, m'n haren lijken ook anders qua structuur te zijn geworden. Zou kunnen dat dit een gevolg is van roofbouw/stress/burnout/depressie/afvallen in de laatste maanden.

Haaruitval kan zeker te maken hebben met stress! En daar doe je heel weinig aan. Als je het heel erg vind kun je eens aan je kapper vragen of ze een tip heeft.

Ik heb er zelf een tijd last van gehad, en nu weer. En doordat in een shampoobar van LUSH gebruikte (hij heet NEW) kreeg ik wel allemaal nieuwe babyhaartjes..

Wat J0ycie88 zegt idd... Echter heb ik de afgelopen jaren gemerkt dat ik vrij standaard in de herfst (okt/nov) meer haaruitval heb...vallende haren ipv vallende bladeren . Maar goed, misschien is dat toen dan ook wel ergens gerelateerd geweest aan stress ofzo.

Hoorde een tijdje terug trouwens dat ze bij onderzoek het stressniveau (cortisolniveau) in haren kunnen zien van een afgelopen periode.

Voel me zo kut (kots) een nacht vol janken en tranen. Moest vroeg opstaan om naar de therapeut te gaan, direct in de ochtend trein vol met mensen die naar het werk gaan en mijn zelf vertrouwen kakte volledig in. Ik wil dat ook weer! Ik voelde me zo beschamend dat er een traan over me wangen biggelde en heb continu een knoop in mijn maag.

quote:

Op maandag 30 september 2013 00:40 schreef minthy het volgende:
Vraagje; zijn er meer mensen die te maken hebben gekregen met haaruitval?
Idioot veel last van op het moment, m'n haren lijken ook anders qua structuur te zijn geworden. Zou kunnen dat dit een gevolg is van roofbouw/stress/burnout/depressie/afvallen in de laatste maanden.

Hier ook . Van mijn haar klopt sowieso niets dus draag ik altijd een pet/muts of what dan ook (vraag detroit of gray maar :p).

Maar hier ook haaruitval, laptop is altijd bezaaid met haren. Maar ik heb sowieso veel vreemde psychosomatische klachten die totaal niet te plaatsen zijn. Soms haat ik het leven echt. Niet dat ik er uit wil, maar mijn incapabiliteit om er van te genieten.

quote:

Op zondag 29 september 2013 22:49 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Voelt soms alsof je een zaterdag verspilt als je niet uitgaat oid..

Tegelijkertijd... Wat is uitgaan nou weer voor een opvulling in je leven als je dat allang gezien hebt in wezen? Kan ik dan niet beter iets anders vinden?

Het voelt alsof je je zaterdag verspilt als je niet uitgaat? Dat klinkt wel enorm als ik kan niet alleen zijn... Toch?

quote:

Op maandag 30 september 2013 09:38 schreef sitting_elfling het volgende:
Voel me zo kut (kots) een nacht vol janken en tranen. Moest vroeg opstaan om naar de therapeut te gaan, direct in de ochtend trein vol met mensen die naar het werk gaan en mijn zelf vertrouwen kakte volledig in. Ik wil dat ook weer! Ik voelde me zo beschamend dat er een traan over me wangen biggelde en heb continu een knoop in mijn maag.

Voor zover ik begrijp kon je dat eerst ook allemaal, dus het moet ooit weer lukken.
En ik ken een gezegde in een andere taal wel lastig te vertalen maar het komt er op neer:
er is geen slecht iets wat voor eeuwig duurt of stomkop die het toelaat!

Ik val nu even binnen, heb zelf weer last van angsten. Iedere avond in mijn bed heb ik nare gedachten bijvoorbeeld iemand gaat inbreken, er word buiten iemand in elkaar getrapt enz. Het gaat zelf zover dat ik bang ben dat er iemand in de tuin rondloopt. Maar ik weet wel waar het vandaan, gebeurtenis ongeveer 1 jaar geleden.
Dus vecht wel tegen die gedachten maar ik vin het erg lastig en soms durf ik voor een paar tellen niet te ademen en moet van alle geluiden die ik hoor weten waar ze vandaan komen...

quote:

Op maandag 30 september 2013 09:44 schreef cafpow het volgende:

[..]

Voor zover ik begrijp kon je dat eerst ook allemaal, dus het moet ooit weer lukken.
En ik ken een gezegde in een andere taal wel lastig te vertalen maar het komt er op neer:
er is geen slecht iets wat voor eeuwig duurt of stomkop die het toelaat!

Dat klopt. Dat kon ik ook en ik kan het nog steeds. All good things don't last.. Misschien geld dat ook voor bad things? Ik snap wat je wil zeggen. Gek dat we daar soms zo weinig controle over hebben.

quote:

Ik val nu even binnen, heb zelf weer last van angsten. Iedere avond in mijn bed heb ik nare gedachten bijvoorbeeld iemand gaat inbreken, er word buiten iemand in elkaar getrapt enz. Het gaat zelf zover dat ik bang ben dat er iemand in de tuin rondloopt. Maar ik weet wel waar het vandaan, gebeurtenis ongeveer 1 jaar geleden.
Dus vecht wel tegen die gedachten maar ik vin het erg lastig en soms durf ik voor een paar tellen niet te ademen en moet van alle geluiden die ik hoor weten waar ze vandaan komen...

: ( Wat kun je daar aan doen? De intensiteit van de herinnering een jaar terug proberen te verminderen? EMDR?

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 20:53 schreef Gray het volgende:

[..]

M'n haar zat goed, m'n lijf is redelijk binnen proporties, lichte stoppelbaard, kleding sloot goed aan op m'n lijf, een glimmende lach, en een vrolijke tred in m'n pas.

Vrouwen vleiden me, mannen benijdden me, vreemdelingen zeiden hallo.

It was a good day.

Ik heb wel degelijk baat gehad bij therapieen. Niet dat ik nu depressie en manie loos ben, Maar mijn zelfbeeld is goed. Ook in depressieve perioden. Het ligt niet aan mij, maar aan een stofje waarvan ik soms te veel en soms te weinig heb. om dit beheersbaar te houden gebruik ik medicatie Oude lijken zijn uit de kast getrokken en begraven tijdens psychotherapie. Daar hoef ik dus niet meer over te piekeren .

Mijn leven maak ik zelf. Helaas dus ook de depressies. Daar heb ik geen externe factoren voor nodig
Maar door dit inzicht zijn depressies ook beter te handelen ( door ervaring weet ik dat ze altijd weer over gaan).
Door therapieen weet ik dat ik er ook tijdens depressies mag zijn, ik een goede moeder ben, een betrouwbare vriendin, en dat werk niet zaligmakend is om een compleet mens te kunnen zijn.
Ik heb door therapieen geleerd waar mijn grenzen liggen, hoe ik daar voorzichtig mee kan spelen, hoe ik goed voor mijzelf kan zorgen, om de kans op disbalans te minimaliseren.

Door zelfkennis weet ik wanneer ik moet ingrijpen, dus ofwel dokter bellen, of afspraken afzeggen en de gordijnen dichttrekken, of mijzelf naar buiten sleep, en de gordijnen open (met veel tegenzin) moeten. Wanneer ik uit zelfbescherming mijn bankpas bij een ander in beheer geef, enz enz.
Het gaat af en toe mis, maar door therapieeen weet ik in ieder geval meer over mijzelf.


_{en eigenlijk heb ik een schurft aan alleen al aan het woord therapie, heb er ook een weerzin tegen, doet het pijn, en wil ik altijd dat het sneller gaat als dat het gaat. Binnenkort EMDR om een nieuw lijk te begraven. Ik ben er bang voor, moet al bijna kotsen bij het idee, maar weet dat het me goed doet en ervoor zorgt dat ik mijn balans (weer) vast kan houden}

quote:

Op maandag 30 september 2013 09:42 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het voelt alsof je je zaterdag verspilt als je niet uitgaat? Dat klinkt wel enorm als ik kan niet alleen zijn... Toch?

Misschien wil hij zich gewoon meten met zijn leeftijdsgenoten. Had ik op die leeftijd nog veel last van (meer dan nu in elk geval ).

quote:

Op maandag 30 september 2013 12:08 schreef Cue_ het volgende:
Denk vooral dat het komt doordat hij wel IETS wil doen, maar hij verder geen idee heeft wat of niemand heeft om iets te doen. Dus dan wil je wel, maar zit je uiteindelijk nog thuis. Snap dat het dan wel als een soort van verspilling voelt.

Dit herken ik wel en ben de 30 toch al weer een aantal jaren gepasseerd . Zaterdagavond is in mijn hoofd ook wel gerelateerd aan leuke dingen doen, echter hoeft dat niet perse buiten de deur te zijn (al vind ik dat nu wel vooral fijn). De laatste maanden zit ik veel alleen thuis, sociale leven ligt door burnout aardig stil, en als je al veel thuis bent dan is het gewoon fijn om de deur uit te zijn (als ik dat dan met mijn prikkelgevoeligheid en vermoeidheid e.d. ook volhou tenminste ). Zaterdagavond alleen thuis geeft vaak toch een extra vereenzamend effect bij mij.

Sowieso afgelopen dagen best veel eenzame gevoelens, ook (juist) als ik wel onder de mensen ben. Zie ik overal gelukkige stellen, fijne families e.d. en baal ik weer dat ik niet wat dichterbij familie woon of dat vriendinnen het zo druk hebben met hun eigen leuke dingen. Ik zie ook dat mijn hoofd/gedachten dat allemaal doet/doen. Voel me dan echt een soort van afgesneden van de rest van de wereld, alsof ik niet besta, onzichtbaar ben.

En dan op een dag als vandaag, zie ik de zon zo mooi schijnen en wil ik het wel uitschreeuwen omdat ik toch een soort gevoel heb dat er een doorbraak komt oid. Ik wil zo graag gelukkig zijn met wat er is en weer echt genieten... Het voelt nu als een tussenstaat tussen verdriet en vrolijkheid, een soort van melancholie. Tranen over mijn wangen, van verdriet maar ook vanwege de bizarre mooiheid van het leven. Hoe dubbel allemaal...

Zag trouwens dat het de nationale week van de eenzaamheid is deze week... Ik vind het niet te geloven dat er zoveel mensen zich eenzaam voelen

quote:

Op woensdag 25 september 2013 23:43 schreef Cue_ het volgende:
Originele OP:

[..]

Korte omschrijving depressie:

[..]

Korte uitleg van angststoornissen:

[..]

[ afbeelding ]

En... kamehameha...

Dus als ik de definitie van depressief volg, is een mens NIET depressief als hij blijft functioneren(naar werk gaan, school, zich goed kleden, wassen, eten,...) in de maatschapij?

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 21:55 schreef Slip het volgende:
Waar zit precies de vraag?
muziek versterkt aanwezige emoties. iets wat ligt aan de stemming in de muziek.
daarbij is t hoe jij de muziek interpreteert helemaal persoonlijk, door ervaringen en gedachten op het moment.

Ow, even een stuk gemist zie ik

Zoals ik al eerder had genoemd: in welk deel van het proces (g schema) beïnvloedt het je? Zit de invloed van muziek bijv. op meerdere plekken?

Ik merk nl. dat ik heel gevoelig ben voor muziek. Soms lijk ik muziek op te zetten om een bepaald gevoel te creëren (dus dan zou het volgen op gedachten). Terwijl als ik me verdrietig voel en spontaan op de radio iets leuks hoor (of omgekeerd) , dat ik dan ook ineens kan switchen van gevoel, dus dan zou het pas na het gevoel of gedrag plaatsvinden?

Voor mij zit het belang er in of het inderdaad zo werkt, want dat zou betekenen dat er iets te sturen valt (als dat überhaupt wenselijk is) om op die manier meer 'grip' te krijgen.

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 22:12 schreef Perrin het volgende:

Ik denk dat muziek ongeveer het fundament is, het vermogen te spreken komt waarschijnlijk voort uit muzikale vermogens. Muziek is emotie in de vorm van geluidsgolven.

Rationele gedachten staan er volgens mij los van, muziek helpt ze denk ik zelfs onderdrukken. Misschien helpt muziek daarom wel zo goed tegen negatieve gedachten die in cirkeltjes rond blijven rennen

Soms kan ik dus denken: ik heb zin in die muziek, terwijl dat misschien niet zo bij die stemming past, maar mijn stemming wel naar beneden trekt... Dus dan wekt het eerder negatieve emoties op...

quote:

Op vrijdag 27 september 2013 23:16 schreef Gray het volgende:

Ongeacht het antwoord, doet het af aan de muziek zelf?

Goede vraag...geloof het niet soms krijgt een lied wel ineens een andere lading door een bepaalde bui en kijk ik er op een ander moment weer heel anders tegen aan, maar het ging me meer om invloed te hebben op stemming door muziek. Misschien moet ik alles maar gewoon maar weer meer loslaten en genieten van de muziek an sich, verdrietig of vrolijk of wat dan ook.

quote:

Op zaterdag 28 september 2013 16:32 schreef slacKard.x het volgende:
Iemand bekend met dit boek?
http://365dagensuccesvol.nl/

Ik krijg de mailtjes (soms gewoon een mail met een aanmoediging of fijne woorden, bijv. Myxomatosekonijn, wat ben jij geweldig! -> herstel: dit staat in mailtjes vanuit 'de Superrelatie', ook initiatief van hen; de mailtjes van 365 dagen succesvol gaan uit van een stappenplan, krijg je opdrachten e.d.) en volg ze op Facebook en zie daar echt heerlijke spreuken (ben ik dol op) langskomen .

Het boek zelf ken ik niet, maar komt voort uit de gedachten gangen van Jip, die je kan kennen uit het programma Over mijn lijk. Die Jip vond ik al fantastisch op tv en zijn 2 vrienden proberen zijn gedachtengoed dus wat voort te zetten.

[ Bericht 1% gewijzigd door myxomatosekonijn op 30-09-2013 13:10:33 ]

quote:

Op maandag 30 september 2013 12:35 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Dit herken ik wel en ben de 30 toch al weer een aantal jaren gepasseerd . Zaterdagavond is in mijn hoofd ook wel gerelateerd aan leuke dingen doen, echter hoeft dat niet perse buiten de deur te zijn (al vind ik dat nu wel vooral fijn). De laatste maanden zit ik veel alleen thuis, sociale leven ligt door burnout aardig stil, en als je al veel thuis bent dan is het gewoon fijn om de deur uit te zijn (als ik dat dan met mijn prikkelgevoeligheid en vermoeidheid e.d. ook volhou tenminste ). Zaterdagavond alleen thuis geeft vaak toch een extra vereenzamend effect bij mij.

Sowieso afgelopen dagen best veel eenzame gevoelens, ook (juist) als ik wel onder de mensen ben. Zie ik overal gelukkige stellen, fijne families e.d. en baal ik weer dat ik niet wat dichterbij familie woon of dat vriendinnen het zo druk hebben met hun eigen leuke dingen. Ik zie ook dat mijn hoofd/gedachten dat allemaal doet/doen. Voel me dan echt een soort van afgesneden van de rest van de wereld, alsof ik niet besta, onzichtbaar ben.

En dan op een dag als vandaag, zie ik de zon zo mooi schijnen en wil ik het wel uitschreeuwen omdat ik toch een soort gevoel heb dat er een doorbraak komt oid. Ik wil zo graag gelukkig zijn met wat er is en weer echt genieten... Het voelt nu als een tussenstaat tussen verdriet en vrolijkheid, een soort van melancholie. Tranen over mijn wangen, van verdriet maar ook vanwege de bizarre mooiheid van het leven. Hoe dubbel allemaal...

Zag trouwens dat het de nationale week van de eenzaamheid is deze week... Ik vind het niet te geloven dat er zoveel mensen zich eenzaam voelen

ALLE mensen zijn fundamenteel eenzaam.

quote:

Op maandag 30 september 2013 09:42 schreef sitting_elfling het volgende:

[..]

Het voelt alsof je je zaterdag verspilt als je niet uitgaat? Dat klinkt wel enorm als ik kan niet alleen zijn... Toch?

Neh.. Meer als... Dat ik niks doe met mijn leven.
Beetje werken biertje drinken muziek luisteren is een beetje eentonig.
Maargoed, uitgaan is een beetje het enige wat ik dan een beetje deed wat anders is.. maar eigenlijk heb ik dat ook wel weer gezien.

quote:

Op maandag 30 september 2013 12:35 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Dit herken ik wel en ben de 30 toch al weer een aantal jaren gepasseerd . Zaterdagavond is in mijn hoofd ook wel gerelateerd aan leuke dingen doen, echter hoeft dat niet perse buiten de deur te zijn (al vind ik dat nu wel vooral fijn). De laatste maanden zit ik veel alleen thuis, sociale leven ligt door burnout aardig stil, en als je al veel thuis bent dan is het gewoon fijn om de deur uit te zijn (als ik dat dan met mijn prikkelgevoeligheid en vermoeidheid e.d. ook volhou tenminste ). Zaterdagavond alleen thuis geeft vaak toch een extra vereenzamend effect bij mij.

Sowieso afgelopen dagen best veel eenzame gevoelens, ook (juist) als ik wel onder de mensen ben. Zie ik overal gelukkige stellen, fijne families e.d. en baal ik weer dat ik niet wat dichterbij familie woon of dat vriendinnen het zo druk hebben met hun eigen leuke dingen. Ik zie ook dat mijn hoofd/gedachten dat allemaal doet/doen. Voel me dan echt een soort van afgesneden van de rest van de wereld, alsof ik niet besta, onzichtbaar ben.

En dan op een dag als vandaag, zie ik de zon zo mooi schijnen en wil ik het wel uitschreeuwen omdat ik toch een soort gevoel heb dat er een doorbraak komt oid. Ik wil zo graag gelukkig zijn met wat er is en weer echt genieten... Het voelt nu als een tussenstaat tussen verdriet en vrolijkheid, een soort van melancholie. Tranen over mijn wangen, van verdriet maar ook vanwege de bizarre mooiheid van het leven. Hoe dubbel allemaal...

Zag trouwens dat het de nationale week van de eenzaamheid is deze week... Ik vind het niet te geloven dat er zoveel mensen zich eenzaam voelen

Het is niet zo dubbel hoor..

Jij ziet stelletjes... Jij wilt dat ook (en kan dat niet allicht om een of andere reden misschien..) Dat is nogal confronterend.. Dus dat is kut.

En als de wereld super mooi is en je ziet dat maar je kunt er niet van genieten dan is dat ook weer confronterend.. Je wilt het zo graag maar je kunt het niet.

Dat is gewoon klote.

Kijken jullie wel naar sites als NMLK en Fellas?

quote:

Op maandag 30 september 2013 12:58 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Het is niet zo dubbel hoor..

Jij ziet stelletjes... Jij wilt dat ook (en kan dat niet allicht om een of andere reden misschien..) Dat is nogal confronterend.. Dus dat is kut.

En als de wereld super mooi is en je ziet dat maar je kunt er niet van genieten dan is dat ook weer confronterend.. Je wilt het zo graag maar je kunt het niet.

Dat is gewoon klote.

Helemaal mee akkoord

quote:

Op maandag 30 september 2013 13:00 schreef Comp_Lex het volgende:
Kijken jullie wel naar sites als NMLK en Fellas?

Neen waarom?

quote:

Op maandag 30 september 2013 13:01 schreef complicate het volgende:

[..]

Helemaal mee akkoord

quote:

Op maandag 30 september 2013 12:58 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Het is niet zo dubbel hoor..

Jij ziet stelletjes... Jij wilt dat ook (en kan dat niet allicht om een of andere reden misschien..) Dat is nogal confronterend.. Dus dat is kut.

En als de wereld super mooi is en je ziet dat maar je kunt er niet van genieten dan is dat ook weer confronterend.. Je wilt het zo graag maar je kunt het niet.

Dat is gewoon klote.

Ik snap wat je zegt. Ik ervaar het wel als heel dubbel, omdat die momenten elkaar soms razendsnel afwisselen. De wereld/het leven is mooi en soms kan ik dat even heel scherp beseffen/zien (dus een soort van genieten, al voel ik dat niet echt omdat het zo snel afwisselt met verdriet).

Dat is dus niet continu zo, maar had een half uur geleden zo'n moment. Dan wil ik het bijna uitschreeuwen, maar vanwege een dubbele reden

Gelukkig weet ik dat alles met golven komt en gaat, en de gelukkige gevoelens zullen uiteindelijk ook wel weer in wat 'verlengde' vorm terug komen. Oh, wat verlang ik weer eens naar een goede slappe lach met buikpijn van het lachen en ' / / ' reacties van omgeving.

quote:

Op maandag 30 september 2013 12:52 schreef complicate het volgende:

ALLE mensen zijn fundamenteel eenzaam.

Want?

quote:

Op maandag 30 september 2013 13:11 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Want?

Je komt alleen op aarde en sterft alleen...en daar tussen ben je ook eenzaam , maar omringd door mensen

quote:

Op maandag 30 september 2013 13:05 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Ik snap wat je zegt. Ik ervaar het wel als heel dubbel, omdat die momenten elkaar soms razendsnel afwisselen. De wereld/het leven is mooi en soms kan ik dat even heel scherp beseffen/zien (dus een soort van genieten, al voel ik dat niet echt omdat het zo snel afwisselt met verdriet).

Dat is dus niet continu zo, maar had een half uur geleden zo'n moment. Dan wil ik het bijna uitschreeuwen, maar vanwege een dubbele reden

Gelukkig weet ik dat alles met golven komt en gaat, en de gelukkige gevoelens zullen uiteindelijk ook wel weer in wat 'verlengde' vorm terug komen. Oh, wat verlang ik weer eens naar een goede slappe lach met buikpijn van het lachen en ' / / ' reacties van omgeving.

Die verdriet staat dus niet in verband met die mooie wereld die je dan ziet?

/ doet kieteldood.

quote:

Op maandag 30 september 2013 13:01 schreef complicate het volgende:

[..]

Neen waarom?

Ik zie dat hier veel gesproken wordt over eenzaamheid en zaterdagavonden waarop niks gedaan wordt.

quote:

Op maandag 30 september 2013 13:12 schreef complicate het volgende:

[..]

Je komt alleen op aarde en sterft alleen...en daar tussen ben je ook eenzaam , maar omringd door mensen

Dus we zijn niet verbonden op de een of andere manier?

quote:

Op maandag 30 september 2013 13:13 schreef kingtoppie het volgende:

[..]

Die verdriet staat dus niet in verband met die mooie wereld die je dan ziet?

/ doet kieteldood.

Het verdriet is gewoon het tegenovergestelde...soort verlorenheid ofzo.

Haha, laat ik daar nou uiteindelijk niet echt de slappe lach van krijgen...dat ontstaat meer door een goede (of hele slechte, kan ook ) grap

quote:

Op maandag 30 september 2013 13:20 schreef myxomatosekonijn het volgende:

[..]

Het verdriet is gewoon het tegenovergestelde...soort verlorenheid ofzo.

Haha, laat ik daar nou uiteindelijk niet echt de slappe lach van krijgen...dat ontstaat meer door een goede (of hele slechte, kan ook ) grap

Zo een hele slechte dat die gewoon TE slecht is zijn ook wel brilliant ja

quote:

Op maandag 30 september 2013 13:12 schreef complicate het volgende:

[..]

Je komt alleen op aarde en sterft alleen...en daar tussen ben je ook eenzaam , maar omringd door mensen

Dat hoeft niet zo te zijn, je kunt je wel degelijk verbonden voelen met anderen, maar dat is iets dat moet groeien
Ik ben zelf in het leven ook genaaid door mensen waarvan ik dacht dat ik ze wel kon vertrouwen, maar zij bleken dan een andere agenda te hebben. Zulke mensen ga ik het liefst niet mee om en als ik wel moet, dan houd ik het zo vlak mogelijk.

Edit: Het is jammer dat er zulke mensen bestaan, maar je kunt niet iedereen te vriend houden, dus probeer ik dat ook maar niet meer

En nu stop ik met deze post, anders ga ik doorratelen!

quote:

Op maandag 30 september 2013 13:24 schreef magnetronkoffie het volgende:

[..]



Dat hoeft niet zo te zijn, je kunt je wel degelijk verbonden voelen met anderen, maar dat is iets dat moet groeien
Ik ben zelf in het leven ook genaaid door mensen waarvan ik dacht dat ik ze wel kon vertrouwen, maar zij bleken dan een andere agenda te hebben. Zulke mensen ga ik het liefst niet mee om en als ik wel moet, dan houd ik het zo vlak mogelijk.

Jij geile donder.