Johannes van Dam overleden

Hmm, ik ken hem niet. RIP in ieder geval.

RIP.
Een icoon in de wereld der culinaire recensies en daarbuiten.

Altijd genoten van zijn recensies in Het Parool.

RIP Johannes.

Rip, heb hier nog zo'n dik boek van hem. Altijd interessant

De Dikke van Dam staat hier en ik zal Johannes met z'n eigen mes en z'n vieze leren gillette gaan missen.
_{(zelfs op het kantinevoer bij Het Parool tussen de middag altijd z'n eigen mes en commentaar op wat ie zat te eten).}

Ik geloof dat de documentaire over hem, De Keuken van Johannes, van Bianca Tan net afgelopen weekend in premiere is gegaan.


RIP

Ik heb de Dikke van Dam hier ook gesigneerd en wel liggen. Ben altijd groot fan van Johannes geweest ondanks dat het een groot stuk chagrijn was. Hij had een paar weken geleden nog een brief gestuurd naar het Parool dat hij hoopte snel weer het OLVG te kunnen verlaten. Nou ja, niet dus.

Hoewel ik nooit uit eten ga, heb ik toch genoten van zijn recensies.
De man predikte voor mij een plausible waarheid.
Als je uit eten gaat let dan op 3 dingen
1 Het restaurant ( tafels stoelen en bestek Van Dam nam altijd zijn eigen bestek mee).
2 De sfeer (wat voor muziek wordt er gedraaid en is de bediening goed enz.)
3 Het eten ( Heeft de kok liefde voor zijn vak, heeft hij ook warenkennis.)
Nooit zullen meer restaurants sidderen onder zijn recensie of vollopen als het cijfer goed was.
Van Dam RIP

quote:

Op donderdag 19 september 2013 00:23 schreef Scrutinizer het volgende:
Ik geloof dat de documentaire over hem, De Keuken van Johannes, van Bianca Tan net afgelopen weekend in premiere is gegaan.

De Keuken Van Johannes Trailer

RIP

Klopt:

http://www.dekeukenvanjohannes.nl/

Hoewel het voor de donateurs al eerder was.

Hier ligt ook een gesigneerde Dikke van Dam
Wat citaten van Joep Habets over Johannes:

quote:

Van Dale was schoolmeester van beroep, Van Dam is schoolmeester van mentaliteit. Het is een kwalificatie waar hij zelf mee koketteert. Immer verbeterend en uitleggend hoe het werkelijk zit trekt hij door het leven. Hij is eerder de corrigerende bullebak dan de stimulerende opvoeder. Vertalers, groenteboeren en banketbakkers krijgen regelmatig de wind van voren. Hij corrigeert koks en collega-schrijvers met niet aflatende ijver. Van Dam mag een schoolmeester zijn, hij is geen pedagoog. Eerder dan positieve punten te belichten, legt hij de vinger op de zere plekken. Hij weet er veel te vinden: de doorgeschoten doelmatigheid in de voedselproductie, de misleiding door de industrie, het opportunisme van de supermarkten, het gebrek aan vakmanschap in de professionele keuken, het pretentieuze geknutsel van de topkoks, de onwetenheid van de consument, de domheid van voorlichters en publicisten, het lamentabele kookonderricht en vooral de vaderlandse onverschilligheid ten opzichte van goed voedsel en de veronachtzaming van smaak die eraan ten grondslag liggen.

Over zijn jeugd:

"Zijn talent voor gastronomie zat er bij de auteur al vroeg in. De kleine Johannes verzorgde op jeugdige leeftijd de zondagse brunch in het ouderlijk huis. Hij vertikte het van jongs af aan margarine op zijn brood te smeren in plaats van boter. Als kind ontmaskerde hij met een jodiumtest de banketbakkers die hun gevulde koeken in plaats van amandelspijs vulden met goedkoop surrogaat van gemalen bonen. Hij riep de schuldigen ten overstaan van hun clientèle ter verantwoording. Toen al was hij de schrik van de culinaire middenstand. Van Dam is nu gevreesd als restaurantcriticus."

R.I.P. Jac Goderie.

Dag Johannes, mis je kookboekenwinkel nog steeds

Waar moet ik nou uit eten in Amsterdam? Iedere zaterdag was het het eerste dat ik las, de recensie van Johannes van Dam.

Even schrikken... Ik vroeg me gister nog af hoe het met hem zou zijn. Echt erg jammer!

Bijzonder jammer, zijn recensies en vragenrubriek in de PS v/d Week las ik altijd graag. Zijn oordeel kon erg hard zijn (het restaurant in De Bijenkorf bijvoorbeeld), maar ik had nooit het idee dat het iets anders was dan een objectieve beoordeling. Alhoewel hij af en toe wel een persoonlijke voorkeur uitsprak ('De lekkerste ... die ik ooit heb gegeten'), plaatste hij zijn recensie altijd in de context van het type restaurant en de ambiance. Daardoor waren de uitzonderlijke recensies net zo leuk om te lezen als degene waarin alles (terecht) werd afgekraakt.

Ik denk dat hij in Nederland (wellicht wereldwijd?) op een bijzonder hoog niveau stond qua voedselkennis , zonde dat die kennis nu voor een groot deel verloren gaat. Met De Dikke van Dam heeft hij in elk geval een mooi naslagwerk achtergelaten

Volgens mij slikken er mensen nog steeds pillen omdat hij een stukje over hun restaurant had geschreven. Hij had trouwens gewoon gelijk.

Ik ken zijn naam, maar niet zijn werk. Kan iemand hier een fragment posten van een recensie van hem? Ben nou wel benieuwd waarom hij zo gevreesd werd

quote:

Op donderdag 19 september 2013 10:51 schreef Postbus100 het volgende:
Ik ken zijn naam, maar niet zijn werk. Kan iemand hier een fragment posten van een recensie van hem? Ben nou wel benieuwd waarom hij zo gevreesd werd

Zijn recensie van het restaurant van de Bijenkorf:
http://www.parool.nl/paro(...)elijke-Kitchen.dhtml

quote:

Op donderdag 19 september 2013 10:51 schreef Postbus100 het volgende:
Ik ken zijn naam, maar niet zijn werk. Kan iemand hier een fragment posten van een recensie van hem? Ben nou wel benieuwd waarom hij zo gevreesd werd

PROEFWERK The Kitchen: 4

"Toen ik begin september het nieuwe restaurant van de Bijenkorf, The Kitchen, met een feestelijke toespraak mocht openen - samen met nogal wat BN'ers - was ik diep onder de indruk van de afmetingen en inrichting van deze vijfde verdieping van het warenhuis: over-al glimmend staal, spiegels, plavuizen, moderne designtafels, -stoelen, -bankjes,
-krukken en -bars en een terras aan de achterkant waar je u tegen zegt, met uitzicht op de Beurs van Berlage en de Effectenbeurs. Eén van de bobo's haalde toen zelfs een bordje eten voor me en dat viel niet tegen. Natuurlijk kon ik daar geen oordeel aan verbinden, dus vorige week vrijdag was ik er weer, om een uur of half zes.

Er zijn nu twee roltrappen die je er brengen, en daar sta je dan. Hoe je verder moet handelen, staat nergens. Ik nam dus plaats aan één van de (niet erg schone) tafels met geperst bamboeblad en liet mijn assistent het eten halen dat ik bij mijn tocht langs de lange stalen balies op bordjes aangekondigd had gezien. Omdat er veel wachten aan te pas kwam en er wel zes keer afgerekend moest worden om alles nog warm op tafel te krijgen, was dat allemaal niet makkelijk.

We begonnen met de soepen. Op de soepbalie stonden er twee aangekondigd: tomaten- en Thaise kippensoep (¤4,25). De tomatensoep (oké, meer niet) kwam meteen door; de kippensoep was nog niet warm - een kwestie van 'tien minuten opwarmen'. Toen hij lauwwarm op tafel kwam, bleek hij vol groente te zitten, waarbij vooral de smaak van onfrisse, doorgeschoten ui domineerde. Maar waar was de kip? Ik ging zelf maar naar de balie, waar de 'kok' een lepel van de soep inspecteerde: geen kip. Toen kwam hij op het idee wat dieper te vissen en ja, op de bodem, daar lagen wat flinters kip. Met die kennis moest ik het maar doen: geen extra schep, geen excuses, niets.

De maaltijdsalade, een Caprese 'met mozzarella' (dat zit er per definitie in) was een berg harde, droge andijviesla met bruine randjes, met wat hele minitomaatjes en wat keiharde, droge minibolletjes mozzarella (dat is gemakkelijk werken: je pleurt het er zo uit de bak op, zonder iets te hoeven snijden) vergezeld van een paar pijnboompitjes, een minischeutje zure dressing en twee stukjes toast die beschimmeld leken, maar dat was misschien schraal gesmeerde pesto. Vreselijk (¤8,95).

Het broodje erbij (¤1,25) was slap en volstrekt ongaar. Gelukkig hadden we het laatste minikuipje boter. De vorken waren al een tijdje op.

Sushi dan maar, als tussengerecht: zeven voor ¤9,95. Je zag een kokje nigiri-sushi maken, de rijst tussen zijn handen persend alsof het een gevecht op leven en dood was. De sushi verloor: de rijst was hard en droog, de zalm en de tonijn hadden al lang geleden hun beste tijd gehad.

De hoofdgerechten waren op hetzelfde niveau. De plak gegrilde tonijn - geserveerd met groene asperges, erg matige kwarten aardappel en een groene saus - was dun en daardoor doorgeslagen en smaakte bovendien zurig en verder nergens naar. Desgevraagd kregen we te horen dat het hier om blauwvintonijn ging; die mag je eigenlijk helemaal niet meer eten, als uitstervende vis. (¤12,95).

En dan was er de entrecote garni: ook al zo'n dunne plak, grotendeels doorgeslagen, met wat matige kruidenboter, erg licht gebakken, melige fabrieksfrieten met zoetzure fabrieksmayo en sugarsnaps, waarbij we ook nog wat op 'Dikke Willem' gebaseerde wijnsaus kregen. Overigens was het slechte stuk vlees waarschijnlijk helemaal geen entrecote, maar dunne lende, een ellendelapje, dus niet van 'tussen de ribben', zoals het hoort (wel een gebruikelijke vorm van Hollands bedrog).

De desserttoonbank was zo goed als leeg; Achteraan stonden nog wel bladen met andere, versere spullen, maar die werden pas ingezet 'als de bedrijfsleider dat verordonneerde'. Dus namen we de perenpunt, die smaakloos en zo ongaar was dat je alleen maar rauwe bloem proefde (¤3,25), en een rubberig pistachepuddinkje dat heel groen was en vooral naar amandelessence smaakte en, o ja, wat kers (¤3,50).

Alles bijeen: een schitterende omgeving waar inferieure spullen slecht bereid of opgewarmd worden door te weinig en grotendeels onprofessioneel en/of (door slechte betaling?) volstrekt gedemotiveerd personeel.

Zoiets gruwelijks heb ik in twintig jaar professioneel uit eten gaan nog niet meegemaakt. Ik schaam me dat ik het ooit opende."

Bron: http://www.parool.nl/paro(...)elijke-Kitchen.dhtml

De IM eronder:

quote:

Johannes van Dam, de bekendste culinaire journalist van Nederland, is woensdagavond overleden. Van Dam is aan de gevolgen van diabetes overleden. Hij is 66 jaar geworden.
© ANP

Van Dam was de onbetwiste voedselautoriteit van Nederland. Sinds 1989 werkte hij voor Het Parool, waar hij wekelijks onder andere de restaurantrecensie Proefwerk verzorgde. Hij werd gevreesd en bewonderd om zijn messcherpe pen, zijn enorme kennis van zaken en zijn smakelijke betweterigheid.

De invloed die Van Dam heeft gehad op de Nederlandse gastronomie, op de kwaliteit en het aanbod van restaurants en de culinaire journalistiek, is bijna niet te overschatten. Kritisch, gevat en met een oneindige honger naar kennis wijdde hij zich aan de gastronomische opvoeding van Nederland. 'Ik ben geen receptionist maar een rechercheur,' plachtte hij te zeggen, 'geen recipe writer maar een food writer.' Zijn verzamelde stukken, de Dikke van Dam, werd binnen de kortste keren een standaardwerk voor zowel thuiskoks als nieuwsgierige chefs. Ook bezat Van Dam samen met Joop Witteveen en Bart Cuperus een uitgebreide en gespecialiseerde gastronomische bibliotheek van zo'n 60.000 titels. Deze komt in het bezit van Bijzondere Collecties van de UvA.

Van Dam leed al lang aan diabetes en kreeg in juni een hartaanval, gevolgd door complicaties. Na elf weken in het OLVG besloot hij dinsdag in samenspraak met zijn artsen de behandeling te staken. Hij was geen man voor concessies, tot het einde aan toe.

quote:

Op donderdag 19 september 2013 10:54 schreef sneeuwball het volgende:

[..]

Zijn recensie van het restaurant van de Bijenkorf:
http://www.parool.nl/paro(...)elijke-Kitchen.dhtml

Bedankt! Ik heb het gelezen en snap de kwalificaties die aan Van Dam worden toegeschreven. Het leest prettig, het is to-the-point en je ziet precies wat er gebeurt in zo'n restaurant. En tussen neus en lippen door brengt hij je nog wat kennis bij.

Vanmorgen vertelde op de radio de (hoofd? eind?)redacteur van Het Parool (meen ik) dat ze wel honderd keer had geprobeerd om een keer met Van Dam uit eten te gaan, maar dat hij dat altijd afwees. Hij wilde alleen met zijn assistent eten, want als hij met iemand anders ging, ging hij praten en dat wilde hij niet. Hij wilde zich concentreren op wat hij at. Ze deden wel eens een drankje in een café. Dan nam zij een biertje en hij thee.

quote:

Op donderdag 19 september 2013 11:06 schreef borisz het volgende:
[ afbeelding ]

Vond het altijd prettige artikelen. Niet altijd prettig voor de eigenaar van de tent maar dat was dan ook zijn eigen schuld

Donderdag is er ook op Twitter volop gereageerd op het overlijden van culinair recensent Johannes van Dam (66). Zo liet zanger Henk Westbroek weten: 'Nooit een God of een Guru willen omarmen. Kon goed genoeg uit de voeten met de levensadviezen van Johannes van Dam. Ik zal hem erg missen.'

Acteur Mike Weerts vraagt zich af waar hij nu een nieuwe maaltijd kan scoren zonder de goede adviezen van de kenner. 'Wie gaat ons nu vertellen waar we wel en niet moeten eten??? RIP(of cake).' Presentatrice Froukje de Both laat weten dat ze dankzij Van Dam graag een boekje opende over eten. 'Door hem ben ik lezen over eten leuk gaan vinden.. RIP.'

Schrijver Theodor Holman is geschokt door het overlijden van Van Dam. 'Johannes van Dam is overleden. Schok! Ik mocht hem zeer graag.' Collega Mac van Dinther, culinair journalist van de Volkskrant, noemt Van Dam een monument voor de eetjournalistiek in Nederland. 'Had hij in het Engels geschreven, dan was hij wereldberoemd.'

Van Dam overleed woensdag. Hij was al enige tijd ernstig ziek. Hij leed aan suikerziekte en had problemen met zijn hart en nieren. Van Dam werd onder andere bekend door zijn uitgave van De Dikke Van Dam, een ruim 700 pagina's tellend boek over eten dat in 2005 verscheen